R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Eensquote:Op zondag 5 september 2010 22:19 schreef Lentilka het volgende:
[..]
Zo is het nou eenmaal in de natuur, en wij mensen zijn te arrogant geworden om in te zien dat we dieren zijn. Dat is ook hoe we onze dieren behandelen, als beesten.
Ja, ik wil alleen een gezond kind, of een kind dat gewoon normaal kan meedraaien in elk geval. Als hij nou in een rolstoel zit, of doof is, kan hij nog altijd functioneren. Maar een kwijlende retard kan dat niet.
What is my problem with man, you ask? No. I ask you, what was man's problem with me?
Die dieren die jij elke dag eet worden gewoon doodgemarteld. Die lekkere kip die jij eet heeft amper leefruimte. Honden geven we een spuitje als iemand ze zo erg opfokt dat ze bijten. maar een kwijlende retard, OH NEE DAT IS OPEENS ZIELIG WANT HET IS EEN MENS. Walgelijk!quote:Op zondag 5 september 2010 22:13 schreef Lutte het volgende:
[..]
Jaa joh, mensen die er niks maar dan ook NIKS aan kunnen doen dat ze gehandicapt zijn maar lekker dood laten gaan, geen geld aan verspillen joh!
Voor alles wat ik zou willen zeggen, zou ik een driedubbele permaban krijgen dus ik houd me in. Op zoveel onzinnige woorden is niet in normale taal te reageren.
Volgensmij heeft zelfs de 'kwijlende retard' met het laagste IQ ter wereld nog meer verstand dan jij.quote:Op zondag 5 september 2010 22:19 schreef Lentilka het volgende:
[..]
Zo is het nou eenmaal in de natuur, en wij mensen zijn te arrogant geworden om in te zien dat we dieren zijn. Dat is ook hoe we onze dieren behandelen, als beesten.
Ja, ik wil alleen een gezond kind, of een kind dat gewoon normaal kan meedraaien in elk geval. Als hij nou in een rolstoel zit, of doof is, kan hij nog altijd functioneren. Maar een kwijlende retard kan dat niet.
Wie zegt dat ik kip eet? Wat dacht je van, ik ben vegetariër? Je kent me niet dus geen dingen gaan zeggen waar je niks vanaf weet!quote:Op zondag 5 september 2010 22:20 schreef Lentilka het volgende:
[..]
Die dieren die jij elke dag eet worden gewoon doodgemarteld. Die lekkere kip die jij eet heeft amper leefruimte. Honden geven we een spuitje als iemand ze zo erg opfokt dat ze bijten. maar een kwijlende retard, OH NEE DAT IS OPEENS ZIELIG WANT HET IS EEN MENS. Walgelijk!
Natuurlijk mag je dat. Ik heb alleen het idee dat je andere reacties zou krijgen als je je woordkeus aan zou passen.quote:Op zondag 5 september 2010 22:12 schreef Lentilka het volgende:
[..]
Ik spreek de dingen uit hoe ik ze voel. Ik ga het niet nuanceren omdat sommige mensen daar niet tegen kunnen. Op het internet mag iedereen zeggen wat hij/zij vindt en hoe hij/zij het vindt.
OT: Friek, ik vind het niet onvrij om iemand zoveel mogelijk de gelegenheid te geven zich in gebaande wegen te voegen. Die wegen liggen er niet voor niets, heel veel mensen voelen zich er fijn in. En pas als je er in past kun je ervan afwijken. Als jij vóór je baby geboren is al weet dat het niet in die gebaande paden gaat passen en dat dat ook gaat betekenen dat jij niet meer de 'gewone' trajecten gaat volgen dan vind ik het geen rare keus om het kindje niet te laten komen.
Prrrrr
Nou nou, goed dat je vegetarier bent hoor. Ik namelijk niet. Je lost daar namelijk niet de bioindustrie mee op;)
Nee, had ook niet verwacht dat je vegetariër zou zijn, jij leeft ten slotte alleen voor jezelf!quote:Op zondag 5 september 2010 22:24 schreef Lentilka het volgende:
Nou nou, goed dat je vegetarier bent hoor. Ik namelijk niet. Je lost daar namelijk niet de bioindustrie mee op;)
Toevallig eet ik alleen scharrelvlees lieve schat. Ik leef voor mijn vrienden en voor dieren die van me afhankelijk zijn. Maar veel mensen, daar moet ik van kotsen. Omdat ze zulke achterlijke gedachtes hebben zoals jij.quote:Op zondag 5 september 2010 22:25 schreef Lutte het volgende:
[..]
Nee, had ook niet verwacht dat je vegetariër zou zijn, jij leeft ten slotte alleen voor jezelf!
Nou, lieve schat, voor achterlijke gedachtes moet je toch echt bij jezelf zijn. Scharrelkippen zijn net zo dood hoor. Ik kan werkelijk niet snappen dat je vrienden hebt. En ik heb medelijden met de dieren die van je afhankelijk zijn. Maar ik vind eigenlijk dat jij en dit topic iets te veel aandacht krijgen, dus ik ga geen moeite meer doen hierna nog te posten. Sommige zaken zijn nutteloos.quote:Op zondag 5 september 2010 22:27 schreef Lentilka het volgende:
[..]
Toevallig eet ik alleen scharrelvlees lieve schat. Ik leef voor mijn vrienden en voor dieren die van me afhankelijk zijn. Maar veel mensen, daar moet ik van kotsen. Omdat ze zulke achterlijke gedachtes hebben zoals jij.
Ja, als maatschappij proberen we altijd iedereen in leven te houden, en dat is heel nobel en dan kunnen we ons lekker goed voelen over onszelf, maar je kan je afvragen of het wel echt beter is voor iedereen. Sommige mensen dragen niks bij en kosten alleen maar een heleboel geld. En daar kunnen ze niet altijd wat aan doen, en dat is ongetwijfeld ook vreselijk zielig voor hen en de mensen om hen heen.
Maar als je dat ruim van te voren kan zien aankomen en voorkomen, dan lijkt mij dat een prima oplossing.
Maar als je dat ruim van te voren kan zien aankomen en voorkomen, dan lijkt mij dat een prima oplossing.
In de natuur is het normaal dode dieren te eten. Het is alleen niet normaal om ze beestachtig te mishandelen, zoals mensen dat doen.quote:Op zondag 5 september 2010 22:30 schreef Lutte het volgende:
[..]
Nou, lieve schat, voor achterlijke gedachtes moet je toch echt bij jezelf zijn. Scharrelkippen zijn net zo dood hoor. Ik kan werkelijk niet snappen dat je vrienden hebt. En ik heb medelijden met de dieren die van je afhankelijk zijn. Maar ik vind eigenlijk dat jij en dit topic iets te veel aandacht krijgen, dus ik ga geen moeite meer doen hierna nog te posten. Sommige zaken zijn nutteloos.
En de dieren die van me afhankelijk zijn krijgen alles wat hun hartje maar begeert, even als mijn vrienden. Mijn vrienden hebben namelijk dezelfde ideeen als ik;) Adiossss
Maar wat is er nu egoistisch aan dan om, als je wéét dat je een ziek en gehandicapt kind ter wereld zal brengen, dat mensje al die ellende te besparen en er, voor diegene er ook maar iets van besef van heeft, te beeindigen? Zijn de stervende zaadcellen van elke trekbeurt ook zielig? Dat hadden immers ook allemaal kindjes kunnen worden. Wellicht wat ver doorgetrokken, maar ik zie een embryo van 11 weken nog niet als een mens en als je dat een kloteleven kunt besparen, vind ik dat eerder sociaal naar het kind dan egoistisch van de ouders.
Het ligt er aan waar je de grens trekt. Ook een mens met (zware) handicaps kan gelukkig en succesvol zijn hoor.quote:Op zondag 5 september 2010 22:37 schreef 08gnoT. het volgende:
Maar wat is er nu egoistisch aan dan om, als je wéét dat je een ziek en gehandicapt kind ter wereld zal brengen, dat mensje al die ellende te besparen en er, voor diegene er ook maar iets van besef van heeft, te beeindigen? Zijn de stervende zaadcellen van elke trekbeurt ook zielig? Dat hadden immers ook allemaal kindjes kunnen worden. Wellicht wat ver doorgetrokken, maar ik zie een embryo van 11 weken nog niet als een mens en als je dat een kloteleven kunt besparen, vind ik dat eerder sociaal naar het kind dan egoistisch van de ouders.
'De neiging rijke en machtige mensen te bewonderen, zelfs welhaast te aanbidden en mensen van arme of gewone komaf te verachten dan wel te negeren is de belangrijkste en meest universele oorzaak van de corruptie van ons morele besef' Adam Smith
Dat zijn altijd de speicale gevallen waar je over hoort en ziet, het merendeel ligt ergens weg te creperen in een tehuisquote:Op zondag 5 september 2010 22:40 schreef Tomatenboer het volgende:
[..]
Het ligt er aan waar je de grens trekt. Ook een mens met (zware) handicaps kan gelukkig en succesvol zijn hoor.
Ben ik helemaal met je eens, en als het kind werkelijk gelukkig zou zijn mag het van mij blijven leven, tuurlijk, maar hoeveel zwaargehandicapten zijn er echt gelukkig? Bij veel handicaps overheerst toch de misere en verlangen naar normaal functioneren, lijkt me.quote:Op zondag 5 september 2010 22:40 schreef Tomatenboer het volgende:
[..]
Het ligt er aan waar je de grens trekt. Ook een mens met (zware) handicaps kan gelukkig en succesvol zijn hoor.
de vraag is: kun je ver van te voren zien dat ze "niks bijdragen en alleen maar een heleboel geldkosten"?quote:Op zondag 5 september 2010 22:33 schreef moomoo het volgende:
Ja, als maatschappij proberen we altijd iedereen in leven te houden, en dat is heel nobel en dan kunnen we ons lekker goed voelen over onszelf, maar je kan je afvragen of het wel echt beter is voor iedereen. Sommige mensen dragen niks bij en kosten alleen maar een heleboel geld. En daar kunnen ze niet altijd wat aan doen, en dat is ongetwijfeld ook vreselijk zielig voor hen en de mensen om hen heen.
Maar als je dat ruim van te voren kan zien aankomen en voorkomen, dan lijkt mij dat een prima oplossing.
Ik denk van niet
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Dat iedereen er lekker op hapt, kom op, ze is gewoon een ordinaire troll, lees haar geschiedenis maar eens, heb haar nog niet kunnen betrappen op een fatsoenlijke reactie.quote:Op zondag 5 september 2010 22:11 schreef mspoez het volgende:
Lentilka, wat bereik je ermee op een zo onaangename manier je mening te verwoorden?
Behalve als je via pm contact met haar hebt, dan komt ineens haar ware ( niet zo verschrikkelijke) aard naar boven en blijkt ze wel gewoon te kunnen communiceren met enige nuances.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Past dit meisje in het beeld wat jij hebt van mensen met down?quote:Op zondag 5 september 2010 22:19 schreef Lentilka het volgende:
[..]
Zo is het nou eenmaal in de natuur, en wij mensen zijn te arrogant geworden om in te zien dat we dieren zijn. Dat is ook hoe we onze dieren behandelen, als beesten.
Ja, ik wil alleen een gezond kind, of een kind dat gewoon normaal kan meedraaien in elk geval. Als hij nou in een rolstoel zit, of doof is, kan hij nog altijd functioneren. Maar een kwijlende retard kan dat niet.
http://www.leraar24.nl/video/1390/downsyndroom-in-het-vmbo
Of deze.
http://www.eenvandaag.nl/(...)n_haalt_vmbo_diploma
Wat het verschil is met nu en vroeger is dat als je mensen met down een kans geeft ze best wat kunnen bereiken, maar door de kortzichtige gedachtegang die je hier nu ook veel ziet krijgen ze de kans niet.
De reden dat er maar weinig kinderen met down op regulier onderwijs zitten is omdat scholen het niet altijd toelaten, uit angst en onbegrip.
Ja, een kind met down kan een ernstige achterstand hebben, maar dat hoeft niet perse, er is zelfs een jongen met down die afgestudeerd is, dat wat jij zo belangrijk vind.
http://en.wikipedia.org/wiki/Pablo_Pineda
Mensen moeten eens leren om mensen met down als mensen te zien, en ze dus ook kansen te geven en ze niet bij voorbaat al af te schrijven dat ze niks kunnen, als je dat maar lang genoeg zegt zullen ze het ook gaan geloven inderdaad, maar als je ze stimuleert en motiveert kunnen ze nog heel wat bereiken.
Doet mij denken aan mijn neef, die is autistisch geboren, doktoren zeiden tegen mijn oom en tante dat ze hem in een tehuis moesten stoppen aangezien hij toch nooit iets zou kunnen.
Hij is nu 24, heeft een relatie, rijdt in een auto en is zelfstandig ondernemer.
Als ze hem in een tehuis hadden gestopt zonder enige motivatie en stimulatie was hij waarschijnlijk inderdaad zo geweest als ze hadden voorspelt
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Snap TS wel maar je kunt niet alles zien aan een prenatale screening. Vooral geestelijk niet.
Wel interessante discussie waar je de grens legt. Wat ik me afvraag, TS wil geen gehandicapt kind bij geboorte, maar hoe zou je dan handelen als na 6 jaar bijvoorbeeld een geestesstoornis wordt geconstateerd of je kind krijgt een ongeluk en moet leven met 2 ledematen minder? Dumpen en een nieuwe kweken ofzo?
Ik denk dat je nu heel makkelijk praten hebt. Als je geen kind hebt praat je voornamelijk met je verstand, als je eenmaal zo'n kleinte geboren hebt laten worden dan veranderd dat en ga je kennis maken met het oersterke gevoel wat je krijgt als ouder om voor je kind door het vuur te gaan. Als je een kind 9 maanden in je buik hebt gedragen, hem/haar een naam hebt gegeven, alle voorpret hebt meegemaakt, geloof me dat je er dan echt niet zo over praat. En dat komt van iemand die uberhaupt nooit geen kinderen wou
en ik heb er nu 1 hier naast me slapen waar ik mn leven voor zou geven of nou later blijkt of hij wat mankeert of niet. Gek genoeg heeft de natuur daar nog zn invloed op. Uiteraard wens ik je de meest kerngezonde baby's toe TS en hoop dat je het niet mee hoeft te maken dat je kind gehandicapt is maar het zou je sieren om je toon wat te veranderen als je over dit soort problematiek praat. Je hebt het niet over een stuk speelgoed of over een ander voorwerp.
Wel interessante discussie waar je de grens legt. Wat ik me afvraag, TS wil geen gehandicapt kind bij geboorte, maar hoe zou je dan handelen als na 6 jaar bijvoorbeeld een geestesstoornis wordt geconstateerd of je kind krijgt een ongeluk en moet leven met 2 ledematen minder? Dumpen en een nieuwe kweken ofzo?
Ik denk dat je nu heel makkelijk praten hebt. Als je geen kind hebt praat je voornamelijk met je verstand, als je eenmaal zo'n kleinte geboren hebt laten worden dan veranderd dat en ga je kennis maken met het oersterke gevoel wat je krijgt als ouder om voor je kind door het vuur te gaan. Als je een kind 9 maanden in je buik hebt gedragen, hem/haar een naam hebt gegeven, alle voorpret hebt meegemaakt, geloof me dat je er dan echt niet zo over praat. En dat komt van iemand die uberhaupt nooit geen kinderen wou
en ik heb er nu 1 hier naast me slapen waar ik mn leven voor zou geven of nou later blijkt of hij wat mankeert of niet. Gek genoeg heeft de natuur daar nog zn invloed op. Uiteraard wens ik je de meest kerngezonde baby's toe TS en hoop dat je het niet mee hoeft te maken dat je kind gehandicapt is maar het zou je sieren om je toon wat te veranderen als je over dit soort problematiek praat. Je hebt het niet over een stuk speelgoed of over een ander voorwerp.
Mooi stukjequote:Op zondag 5 september 2010 22:58 schreef Jolene22 het volgende:
Snap TS wel maar je kunt niet alles zien aan een prenatale screening. Vooral geestelijk niet.
Wel interessante discussie waar je de grens legt. Wat ik me afvraag, TS wil geen gehandicapt kind bij geboorte, maar hoe zou je dan handelen als na 6 jaar bijvoorbeeld een geestesstoornis wordt geconstateerd of je kind krijgt een ongeluk en moet leven met 2 ledematen minder? Dumpen en een nieuwe kweken ofzo?
Ik denk dat je nu heel makkelijk praten hebt. Als je geen kind hebt praat je voornamelijk met je verstand, als je eenmaal zo'n kleinte geboren hebt laten worden dan veranderd dat en ga je kennis maken met het oersterke gevoel wat je krijgt als ouder om voor je kind door het vuur te gaan. Als je een kind 9 maanden in je buik hebt gedragen, hem/haar een naam hebt gegeven, alle voorpret hebt meegemaakt, geloof me dat je er dan echt niet zo over praat. En dat komt van iemand die uberhaupt nooit geen kinderen wou
Ik herken mezelf in je verhaal
What is my problem with man, you ask? No. I ask you, what was man's problem with me?
Daar heb ik geen 9 maanden voor nodig hoorquote:Op zondag 5 september 2010 22:58 schreef Jolene22 het volgende:
Snap TS wel maar je kunt niet alles zien aan een prenatale screening. Vooral geestelijk niet.
Wel interessante discussie waar je de grens legt. Wat ik me afvraag, TS wil geen gehandicapt kind bij geboorte, maar hoe zou je dan handelen als na 6 jaar bijvoorbeeld een geestesstoornis wordt geconstateerd of je kind krijgt een ongeluk en moet leven met 2 ledematen minder? Dumpen en een nieuwe kweken ofzo?
Ik denk dat je nu heel makkelijk praten hebt. Als je geen kind hebt praat je voornamelijk met je verstand, als je eenmaal zo'n kleinte geboren hebt laten worden dan veranderd dat en ga je kennis maken met het oersterke gevoel wat je krijgt als ouder om voor je kind door het vuur te gaan. Als je een kind 9 maanden in je buik hebt gedragen, hem/haar een naam hebt gegeven, alle voorpret hebt meegemaakt, geloof me dat je er dan echt niet zo over praat. En dat komt van iemand die uberhaupt nooit geen kinderen wou
kan ook niet, daar niet van...
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Dan heb je het over een mens, over een volgroeid kindje, na 9 maanden zwangerschap hoor je inderdaad gewoon de rest van je leven klaar te staan voor hem of haar. Als bij een embryo van een paar weken, waar dit topic in de OP over ging, een zware ongeneeslijke handicap ontdekt wordt, hoe denk je er dan over?quote:
Snap TS wel maar je kunt niet alles zien aan een prenatale screening. Vooral geestelijk niet.
Wel interessante discussie waar je de grens legt. Wat ik me afvraag, TS wil geen gehandicapt kind bij geboorte, maar hoe zou je dan handelen als na 6 jaar bijvoorbeeld een geestesstoornis wordt geconstateerd of je kind krijgt een ongeluk en moet leven met 2 ledematen minder? Dumpen en een nieuwe kweken ofzo?
Ik denk dat je nu heel makkelijk praten hebt. Als je geen kind hebt praat je voornamelijk met je verstand, als je eenmaal zo'n kleinte geboren hebt laten worden dan veranderd dat en ga je kennis maken met het oersterke gevoel wat je krijgt als ouder om voor je kind door het vuur te gaan. Als je een kind 9 maanden in je buik hebt gedragen, hem/haar een naam hebt gegeven, alle voorpret hebt meegemaakt, geloof me dat je er dan echt niet zo over praat. En dat komt van iemand die uberhaupt nooit geen kinderen wou
quote:Op zondag 5 september 2010 22:42 schreef Lentilka het volgende:
[..]
Dat zijn altijd de speicale gevallen waar je over hoort en ziet, het merendeel ligt ergens weg te creperen in een tehuis
Het ligt eraan wat je als zware handicaps kwalificeert en naar mijn mening is de kijk op wat een waardig leven is aan inflatie onderhevig. Leg je de grens bij het syndroom van down, of als je kind levenslang in een rolstoel zal komen te zitten? Of alleen als het als een kasplantje door het leven zal moeten?quote:Op zondag 5 september 2010 22:43 schreef 08gnoT. het volgende:
[..]
Ben ik helemaal met je eens, en als het kind werkelijk gelukkig zou zijn mag het van mij blijven leven, tuurlijk, maar hoeveel zwaargehandicapten zijn er echt gelukkig? Bij veel handicaps overheerst toch de misere en verlangen naar normaal functioneren, lijkt me.
Ik ben zelf werkzaam geweest als medewerker die verantwoordelijk was voor de toewijzing van WMO-voorzieningen bij een Sociale dienst en ik heb veel ouders met gehandicapte (met name rolstoel-afhankelijke) kinderen voorbij zien komen. Over het algemeen zijn zij toch allemaal gelukkig hoor en kunnen ze zich redelijk zelfstandig en autonoom redden in deze maatschappij tegenwoordig, ook degenen met lichte verstandelijke beperkingen.
Wat ik een beetje proef uit de standpunten die hier worden neergeplempt en ook elders op dit forum is de ondertoon dat mensen met handicaps de maatschappij tot last zijn en dat ze eigenlijk geen geld mogen kosten en dat ze andermans geluk in de weg staan. Een beetje minderwaardige mensen, en die mening zie ik steeds vaker voorbij komen. Straks moet je je excuseren omdat je één of andere aandoening hebt, en dat gaat me te ver.
'De neiging rijke en machtige mensen te bewonderen, zelfs welhaast te aanbidden en mensen van arme of gewone komaf te verachten dan wel te negeren is de belangrijkste en meest universele oorzaak van de corruptie van ons morele besef' Adam Smith
Inderdaad, denk dat dat het egocentrische is van de mens, denken dat heel de wereld om hun draait.quote:Op zondag 5 september 2010 23:45 schreef Tomatenboer het volgende:
Wat ik een beetje proef uit de standpunten die hier worden neergeplempt en ook elders op dit forum is de ondertoon dat mensen met handicaps de maatschappij tot last zijn en dat ze eigenlijk geen geld mogen kosten en dat ze andermans geluk in de weg staan. Een beetje minderwaardige mensen, en die mening zie ik steeds vaker voorbij komen. Straks moet je je excuseren omdat je één of andere aandoening hebt, en dat gaat me te ver.
Je mag vooral geen last hebben van een ander, maar beseffen zich niet dat ze zelf ook wel eens een last zijn voor andere.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik zou, hoe moeilijk ook, de zwangerschap laten afbreken. Ik zou nooit bewust kiezen een zwaar gehandicapt kind op de wereld te zetten en mogelijk zelfs niet eens een licht gehandicapt kind afhankelijk van de duur van de zwangerschap. Daar doe je je kind geen plezier mee en bovendien heb je dan nog de keus. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat ouders die keus maken zodra ze dit horen nog tijdens de zwangerschap.Sterker nog ik kan me slecht inleven in ouders die een kind met een aangeboren ernstige afwijking toch geboren laten worden.quote:Op zondag 5 september 2010 23:26 schreef 08gnoT. het volgende:
[..]
Dan heb je het over een mens, over een volgroeid kindje, na 9 maanden zwangerschap hoor je inderdaad gewoon de rest van je leven klaar te staan voor hem of haar. Als bij een embryo van een paar weken, waar dit topic in de OP over ging, een zware ongeneeslijke handicap ontdekt wordt, hoe denk je er dan over?
Er is niet voor niets prenatale screening. Waar mijn comment op sloeg naar de TS toe is dat je niet standaard wordt getest. Slechts risicogroepen krijgen de kans de tests als een nekplooimeting (11 weken) of vruchtwaterpunctie(15/16 weken) uit te voeren en zelfs na beide testen krijg je slechts een kansberekening (waarbij onder de 1 op 250 kans hoog is) en dan heb je het nog niet eens over de gevallen die niet ontdekt worden doordat er niet voldoende is gescreend of doordat de afwijking nog niet prenataal gediagnosticeerd kan worden.
De kans is gewoon aanwezig, klein maar wel aanwezig, dat zodra je kiest voor kinderen er ook iets met het kind kan zijn wat niet tijdens of vlak na de geboorte zichtbaar is. Je kunt de kans verkleinen, maar zelfs als je een gezond kind op de wereld zet kan er wat mee gebeuren en dat lijkt me minstens een even grote zorg als een kind op de wereld zetten met een aangeboren afwijking.
Zonder twijfel abortus plegen. En als mn vrouw niet zou meewerken, meteen verlaten.
Op donderdag 22 juli 2010 01:22 schreef xmamacitax het volgende:
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
Wanneer het kind vermoedelijk veel pijn gaat hebben en zich ongelukkig gaat voelen. Of dat nu is vanwege een ernstige botafwijking waardoor het kind 90% van de tijd in het ziekenhuis ligt of omdat hij/zij geestelijk enorm ingeperkt is (sorry, ik ken geen goede voorbeelden bij naam van aandoeningen), doet er dan niet toe.quote:
[..]
[..]
Het ligt eraan wat je als zware handicaps kwalificeert en naar mijn mening is de kijk op wat een waardig leven is aan inflatie onderhevig. Leg je de grens bij het syndroom van down, of als je kind levenslang in een rolstoel zal komen te zitten? Of alleen als het als een kasplantje door het leven zal moeten?
Meestal pas bij de 20weken echo worden zulke handicaps vastgesteld. Dan heb je het niet over een embryo, maar over een kindje van 25 cm met hoofdhaarquote:Op zondag 5 september 2010 23:26 schreef 08gnoT. het volgende:
[..]
Dan heb je het over een mens, over een volgroeid kindje, na 9 maanden zwangerschap hoor je inderdaad gewoon de rest van je leven klaar te staan voor hem of haar. Als bij een embryo van een paar weken, waar dit topic in de OP over ging, een zware ongeneeslijke handicap ontdekt wordt, hoe denk je er dan over?
My mama didn't raise no fool
Ok ts, jij krijgt een gezond kind.
Niks aan de hand etc. Maar goed je kind valt van de commode of van de trap en is voor het leven gehandicapt, stel je eens voor, wat doe je dan?
Ongeluk zit in een klein hoekje toch.
Niks aan de hand etc. Maar goed je kind valt van de commode of van de trap en is voor het leven gehandicapt, stel je eens voor, wat doe je dan?
Ongeluk zit in een klein hoekje toch.
Ware woorden zijn niet mooi; mooie woorden zijn niet waar
Afgezien van dat het een kromme vergelijking is, zou hij alleen maar in het voordeel van de pro-abortus gedachte spreken.quote:Op zondag 5 september 2010 23:56 schreef BoDee het volgende:
Ok ts, jij krijgt een gezond kind.
Niks aan de hand etc. Maar goed je kind valt van de commode of van de trap en is voor het leven gehandicapt, stel je eens voor, wat doe je dan?
Ongeluk zit in een klein hoekje toch.
Immers, elke ouder zal ten allen tijde proberen te voorkomen dat zijn kind een ongeluk krijgt en gemankeerd door het leven moet gaan.
Op donderdag 22 juli 2010 01:22 schreef xmamacitax het volgende:
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
Oke, dan wordt het een ander verhaal inderdaadquote:
[..]
Meestal pas bij de 20weken echo worden zulke handicaps vastgesteld. Dan heb je het niet over een embryo, maar over een kindje van 25 cm met hoofdhaar
Al heeft het kind dan nog steeds geen bewustzijn of besef, het is in ieder geval wel al een mensje dan.
Zo krom vind ik hem dus niet.quote:Op zondag 5 september 2010 23:58 schreef Flashwin het volgende:
[..]
Afgezien van dat het een kromme vergelijking is, zou hij alleen maar in het voordeel van de pro-abortus gedachte spreken.
Immers, elke ouder zal ten allen tijde proberen te voorkomen dat zijn kind een ongeluk krijgt en gemankeerd door het leven moet gaan.
Heel vroeger kreeg je een kind of het nu wel of niet gezond was, daar had je als mens niets over te zeggen. Nu kan dat wel. Maar ts doet net alsof het een puppy is die je eventjes weg doet en dan neem je een nieuwe.
Het is nooit gezegd dat een kind dat wel gezond geboren wordt het ook altijd blijft natuurlijk.
Denkt ts dan ook dan doe ik het kind weg?
Ware woorden zijn niet mooi; mooie woorden zijn niet waar
Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf -als vrouwzijnde- spreken. Maar wanneer je een grote kinderwens hebt, en je bij 20 weken te horen krijgt dat je kind gehandicapt is, lijkt me dat een van de moeilijkste beslissingen van je leven. Een kind dat alleen als kasplantje kan leven, is waarschijnlijk beter af om niet geboren te worden. Maar veel geestelijk of lichamelijk gehandicapte kinderen worden gewoon gelukkige mensen. Wie ben ik dan om dat kind te laten aborteren omdat ik zelf liever een doorsnee kindje zou willen. Eerlijk is eerlijk, ik heb nooit voor die keuze gestaan, en dan is het altijd makkelijk praten. Maar ik zou mezelf denk ik dan niet meer recht in de spiegel aan kunnen kijken.quote:Op maandag 6 september 2010 00:15 schreef 08gnoT. het volgende:
[..]
Oke, dan wordt het een ander verhaal inderdaad
My mama didn't raise no fool
Men komt vaak met deze vergelijking omdat ze denken dat niemand op deze planeet zo wreed is om het kind dan te dumpen.quote:Op zondag 5 september 2010 23:56 schreef BoDee het volgende:
Ok ts, jij krijgt een gezond kind.
Niks aan de hand etc. Maar goed je kind valt van de commode of van de trap en is voor het leven gehandicapt, stel je eens voor, wat doe je dan?
Ongeluk zit in een klein hoekje toch.
Maar niets is minder waar, ik weet het niet voor TS maar op mijn oude stage had ik op de groep 1 persoon die is afgestaan omdat hij met 2 jaar op zijn hoofd viel en daardoor gehandicapt raakte.
En een pools meisje die met 3 jaar naar Nederland is gehaald en met 5 is gedumpt door haar adoptie ouders die duidelijk aangaven dat ze er geen zin in hadden. Als ze hadden geweten dat ze gehandicapt was hadden ze haar nooit geadopteerd zeiden ze nog.
Persoonlijk zou ik een vrucht van 11 weken wel aborteren, het idee dat ik mijn veertigjarige zoon op zijn kop moet geven omdat hij in de winkel loopt te huilen omdat ik geen mentos voor hem wil kopen maakt me niet vrolijk.
Of het leed die je zou kunnen voorkomen:
Zo'n man op mijn oude stage had bijvoorbeeld de drang om veel te lopen. Op een gegeven moment waren zijn voeten gewoon kapot ( met bloed, blaren en alles) maar hij kon niet stilzitten. Liet je hem te lang zitten dan begon hij te bijten, te schoppen en te slaan. maar lopen deed hem ook weer zoveel pijn dat hij vanzelf weer agressief werd en dan genazen zijn wonden niet. Tot de dag van vandaag is deze situatie niet opgelost ( fixeren en drogeren gaat niet want het was een antroposofische instelling) Moraal van dit verhaal: in al is de kans 1 op 1000 dat mijn vrucht die al het down syndroom heeft zichzelf zo zal pijnigen dan is dat voor mij genoeg reden om het te aborteren.
[ Bericht 0% gewijzigd door sweetlady-o op 06-09-2010 01:59:54 ]
Gefeliciteerd ik heb in je topic gepost.
Daar zeg je iets heel belangrijks ja, kinderwens. Dat maakt alle beslissingen anders. Ik ben nu 19 en heb die beslissing dus al gemaakt vóór de hormonen beginnen op te spelen. Gelukkig heb ik zelf dus ook nooit in een gelijkwaardige situatie gezeten, want op het moment zelf lijkt het me echt heel moeilijk ja. En dan kan ik me ook voorstellen dat je het sowieso houdt, 'want stel...'.quote:
[..]
Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf -als vrouwzijnde- spreken. Maar wanneer je een grote kinderwens hebt, en je bij 20 weken te horen krijgt dat je kind gehandicapt is, lijkt me dat een van de moeilijkste beslissingen van je leven. Een kind dat alleen als kasplantje kan leven, is waarschijnlijk beter af om niet geboren te worden. Maar veel geestelijk of lichamelijk gehandicapte kinderen worden gewoon gelukkige mensen. Wie ben ik dan om dat kind te laten aborteren omdat ik zelf liever een doorsnee kindje zou willen. Eerlijk is eerlijk, ik heb nooit voor die keuze gestaan, en dan is het altijd makkelijk praten. Maar ik zou mezelf denk ik dan niet meer recht in de spiegel aan kunnen kijken.
Voor de mensen die vergelijkingen met huisdieren maken: een hond of kat of zelfs cavia, behoor je ook niet te nemen puur voor je eigen plezier, om als er iets mis mee is "hem/haar weg te doen en een nieuwe te nemen". Daarbij heb je het nl. ook over een levend wezen dat liefde etc verdient. Dieren zijn geen spullen.
*Think outside the box*
Daar vergis je je in, de hersenen werken al, de baby heeft zenuwen en kan dus voelen en ervaren.quote:Op maandag 6 september 2010 00:15 schreef 08gnoT. het volgende:
[..]
Oke, dan wordt het een ander verhaal inderdaad
De baby kan zelfs dromen met 20 weken.
Het ervaart licht en donker, het kan duimen, bewegen, zelfs gapen.
Zelfbewustzijn is er inderdaad nog niet, maar dat hebben pasgeboren baby's ook nog niet, dat komt later pas.
De baby die op zijn vroegst is geboren en het heeft overleefd is met 22 weken geboren.
Foto.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Wil hiermee niet zeggen dat abortus of een vroegtijdige beindiging van de zwangerschap niet goed is."One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Denk dat ts hem nog een keer zou laten vallen / gooien.quote:
Ok ts, jij krijgt een gezond kind.
Niks aan de hand etc. Maar goed je kind valt van de commode of van de trap en is voor het leven gehandicapt, stel je eens voor, wat doe je dan?
Ongeluk zit in een klein hoekje toch.
laten we de abortus eetc discussie gewoon houden in de daarvoor bestemde topics...
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Vroeger hè, waren er ook geen manieren om mensen die op natuurlijke wijze geen kinderen konden krijgen, zich te laten voortplanten, tegenwoordig wel, ik ga er vanuit dat jij daar, om principiële redenen, nooit gebruik van zult maken.quote:Op zondag 5 september 2010 22:06 schreef Lentilka het volgende:
Vroeger hé, toen werden zwaargehandicapte kinderen gewoon aan hun lot over gelaten en stierven al snel. Zo regelde de natuur het, alleen gezonde babies overleefden zo. Er is een reden dat dit gebeurde, de natuur heeft niks aan een kwijlende retard die zich voorplant. Is slecht voor de soort.
Vroeger hè, konden ze mensen ook niet onvruchtbaar maken, tegenwoordig wel, en sommige mensen zouden daar per direct gebruik van moeten maken, de permanente versie graag.
Willem Holleeder draagt ook niet echt veel bij aan de maatschappij, en kost ook handen vol geld.... die heeft de maatschappij waarschijnlijk al meer gekost dan een stuk of tien zwaar gehandicapten.quote:
[..]
de vraag is: kun je ver van te voren zien dat ze "niks bijdragen en alleen maar een heleboel geldkosten"?
Ik denk van niet
Het feit dat iemand gezond is wil niet automatisch zeggen dat hij wel bijdraagt en de maatschappij niets kost.
Er is een verschil tussen prenatale screening en prenatale testen....quote:
Er is niet voor niets prenatale screening. Waar mijn comment op sloeg naar de TS toe is dat je niet standaard wordt getest. Slechts risicogroepen krijgen de kans de tests als een nekplooimeting (11 weken) of vruchtwaterpunctie(15/16 weken) uit te voeren en zelfs na beide testen krijg je slechts een kansberekening (waarbij onder de 1 op 250 kans hoog is) en dan heb je het nog niet eens over de gevallen die niet ontdekt worden doordat er niet voldoende is gescreend of doordat de afwijking nog niet prenataal gediagnosticeerd kan worden.
NT-meting is een vorm van prenatale screening en geeft een kansberekening, en of een kans van groter dan 1 op 250 hoog is hangt vooral af van de leeftijd van de moeder, voor iemand van boven de 40 is een kans van 1 op 250 kleiner dan "normaal" voor die leeftijd.
De vlokkentest en vruchtwaterpunctie zijn vormen van prenataal testen, deze zijn invasief en geven geen kansberekening maar een feitelijke uitslag, er wordt immers weefsel afgenomen en onderzocht.
Overigens kun je altijd zelf kiezen voor een NT-meting, je moet het alleen zelf betalen als je niet in een van de risicogroepen valt, als de uitslag van de meting en het bloedonderzoek van de moeder een grotere kans geeft dan 1 op 250 wordt het prenataal testen vervolgens ook vergoed door de zorgverzekeraar.
Ach misschien moet je dan maar geen kinderen nemen. Er zijn ook zat geestelijke en lichamelijke handicappen die ontstaan / terug te leiden zijn naar de bevalling. Dat jij het er niet snel genoeg uitperst bijvoorbeeld, omdat het zo'n 'pijn' doet. Een incompetente verlos(on)kundige die je niet op tijd doorstuurt naar het ziekenhuis.quote:Op zondag 5 september 2010 12:14 schreef Lentilka het volgende:
Ik doel vooral op geestelijk, maar ook lichamelijk kan hierbij betrokken worden. Ik had het er laatst over met mijn vriend en we waren allebei van mening dat we zoiets niet zouden willen opvoeden. Als ik een zwaar gehandicapt kind zou krijgen en ze zien dat in de echo, wil ik een abortus. Anders sta ik het meteen af bij de geboorte. Ik leef toch ook maar 1 keer... Een kleine afwijking, zelfs het missen van een arm of been of in een rolstoel moeten zitten kan ik allemaal aan. Maar als het een iq van een steen heeft of lijkt op Julianna Wetmore ... nee.... doe maar niet.
Abortus moet je natuurlijk zelf voor kunnen kiezen als jij het niet wil. Maar alsnog ter wereld brengen en dan afgeven omdat het niet voldoet aan jou verwachtingspatroon, vind ik een beetje egoïstisch. Jij wil dat kind dan voed je het ook maar op, of betaal je voor het volle pond. Anders moet je er niet aan beginnen, dan kan je beter adopteren.
Al die mooie plekken op aarde, en ik zit hier :N
Daarom moet je ook niet zo'n idioot zijn en thuis willen bevallen. Ik zou standaard naar het ziekenhuis gaan en een keizersnede eisen mocht het niet goed gaan.quote:Op maandag 6 september 2010 10:54 schreef Aardwetenschapper het volgende:
[..]
Ach misschien moet je dan maar geen kinderen nemen. Er zijn ook zat geestelijke en lichamelijke handicappen die ontstaan / terug te leiden zijn naar de bevalling. Dat jij het er niet snel genoeg uitperst bijvoorbeeld, omdat het zo'n 'pijn' doet. Een incompetente verlos(on)kundige die je niet op tijd doorstuurt naar het ziekenhuis.
Abortus moet je natuurlijk zelf voor kunnen kiezen als jij het niet wil. Maar alsnog ter wereld brengen en dan afgeven omdat het niet voldoet aan jou verwachtingspatroon, vind ik een beetje egoïstisch. Jij wil dat kind dan voed je het ook maar op, of betaal je voor het volle pond. Anders moet je er niet aan beginnen, dan kan je beter adopteren.
En tsja, dan is het maar egoistisch, maar wat nog egoistischer is, is het kind opvoeden zodat ik dan goed overkom op de buitenwereld. daar heeft geen van beiden wat aan.
Het opvoeden/onderhouden van dat kind heeft niks met egoïsme te maken, meer met het nemen van je verantwoordelijkheid. Ookal heeft het kind straks een iq van een steen, het zal toch liefde willen, soms een knuffel, uiteindelijk willen weten wie zijn ouders zijn en een internetconnectie om op fok te kunnen.quote:Op maandag 6 september 2010 11:23 schreef Lentilka het volgende:
[..]
Daarom moet je ook niet zo'n idioot zijn en thuis willen bevallen. Ik zou standaard naar het ziekenhuis gaan en een keizersnede eisen mocht het niet goed gaan.
En tsja, dan is het maar egoistisch, maar wat nog egoistischer is, is het kind opvoeden zodat ik dan goed overkom op de buitenwereld. daar heeft geen van beiden wat aan.
Het kan zomaar gebeuren dat je een gezond kind op de wereld zet die op zijn vijfde van de glijbaan af pleurt en voor de rest van zijn leven er als de olifantenman uit ziet en alleen maar bumba wil kijken. Dan ook afstaan? Postnatale abortus?
Al die mooie plekken op aarde, en ik zit hier :N
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |