Boek aan het schrijven - hoofdstuk 3

Op een gegeven moment word je blind voor je eigen verhaal. Poosje wegleggen (week of wat) helpt dan soms, proeflezers ook (als je dat aankunt ).

En als het echt oeverloos geouwehoer wordt, kun je daarna natuurlijk nog schrappen. Maar je moet die woorden er wel eerst neerzetten voordat je ze weer weg kunt halen

Het is me uiteindelijk gelukt om mijn manuscript (eerste 2 delen van het boek) in te leveren Ik heb het verstuurd naar 1) de uitgever, 2) de agent, 3) een vriend. Van de oorspronkelijke 80.000 woorden heb ik er 63.000 overgehouden - perfect, dat was mijn streven, maar ik heb tijdens het schrappen niet geteld: ik wilde het boek beter maken, niet speciaal korter. Uiteindelijk bleek mijn voorgevoel dus te kloppen: 60.000 woorden, en nog zo'n 20 tot 25.000 te gaan.

Ik kan niet zeggen dat ik blaak van zelfvertrouwen Maar ik ben wel blij

Dit boek kost verschrikkelijk veel moeite en inspanning, veel méér dan ik gewend ben (en ik ben al geen positivo als het aankomt op mijn eigen werk), maar dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat het dus slecht wordt. Ik durf nog niet te zeggen dat dit boek goed is, ik durf wel te zeggen dat het dat absoluut kan worden.

Nu is er even een zware steen van mijn schouders gevallen. Ik ga twee weken niks doen. De laatste twee weken heb ik zo hard gewerkt, ik kon dat manuscript niet meer zien,ik was er letterlijk ziek van, maar... nu ben ik weer vol goede moed. Dus na de vakantie ga ik gewoon weer verder - de nieuwe deadline die ik mezelf stel is (denk ik): 1 maart.

De uitgeverij heeft het boek op eigen initiatief verschoven naar.... het najaar. Voor mij is dat alleen maar mooi, het is een betere 'boekenperiode' (beter dan de zomer) en ik heb meer tijd. Achteraf ben ik nu heel blij dat ik niet op de hoogte was van hun plannen, want ik ken mezelf: ik was meteen achterover gaan liggen en had gedacht: 'Oooooh, alle tijd!' Maar nu ben ik al zo ver gevorderd, dat ik het gewoon af wil hebben in maart.

Zwaar respect voor jullie. Ik heb in het voorjaar van 2009 een contract getekend bij een uitgeverij, omdat zij n.a.v. een ingestuurd kort verhaal iets in mij zagen. Vanaf die dag is er niks van waarde meer op papier gekomen. Elke dag denk ik erover na. Iedere dag ga ik ervoor zitten, schrijf ik wat. Maar echt verder komt het niet. Dan een woord of 500. Ik voel de hijgende adem van al die mensen over mijn schouder. Mensen die heel wat van mij verwachten. Die mij zien als een talent. Ik weet dat het zou moeten kunnen, maar ben bang dat het nooit uit me zal komen.

Het maakt dat ik nu al ruim een jaar constant het idee heb te falen. Het idee om te schrijven voor een bepaald doel, of voor een doelgroep maakt me kotsmisselijk... Ik wil weer leren schrijven omdat ik het zelf leuk vindt om te doen - zoals ik vroeger als kind deed - niet om een eindresultaat te behalen waar ik mijn uitgever gelukkig mee stem, of de mensen om mij heen.

Langzaam krijg ik het besef terug dat ik schijt moet hebben aan alles. Me moet focussen op mezelf, op het aaneenrijgen van zinnen. Misschien kan dit topic me ook helpen, ik zie dat hier mensen serieus bezig zijn en dat stimuleert me. Ik weet alleen niet meer hoe ik het moet aanpakken, hoe ik die druk eraf moet krijgen.

Tips zijn meer dan welkom.

[ Bericht 0% gewijzigd door Dwab op 14-12-2010 16:19:49 ]

quote:

Op dinsdag 14 december 2010 14:28 schreef Dwab het volgende:
Zwaar respect voor jullie. Ik heb in het voorjaar van 2009 een contract getekend bij een uitgeverij, omdat zij n.a.v. een ingestuurd kort verhaal iets in mij zagen. Vanaf die dag is er niks van waarde meer op papier gekomen. Elke dag denk ik erover na. Iedere dag ga ik ervoor zitten, schrijf ik wat. Maar echt verder komt het niet. Dan een woord of 500. Ik voel de hijgende adem van al die mensen over mijn schouder. Mensen die heel wat van mij verwachten. Die mij zien als een talent. Ik weet dat het zou moeten kunnen, maar ben bang dat het nooit uit me zal komen.

Het maakt dat ik nu al ruim een jaar constant het idee heb te falen. Het idee om te schrijven voor een bepaald doel, of voor een doelgroep maakt me kotsmisselijk... Ik wil weer leren schrijven omdat ik het zelf leuk vindt om te doen - zoals ik vroeger als kind deed - niet om een eindresultaat te behalen waar ik mijn uitgever gelukkig mee stem, of de mensen om mij heen.

Langzaam krijg ik het besef terug dat ik schijt moet hebben aan alles. Me moet focussen op mezelf, op het aaneenrijgen van zinnen. Misschien kan dit topic me ook helpen, ik zie dat hier mensen serieus bezig zijn en dat stimuleert me. Ik weet alleen niet meer hoe ik het moet aanpakken, hoe ik die druk eraf moet krijgen.

Tips zijn meer dan welkom.

http://www.guardian.co.uk(...)ing-fiction-part-one

http://www.guardian.co.uk(...)ing-fiction-part-two

Al deze tips zijn ontzettend leuk, en ook vaak erg herkenbaar, maar ik kan me goed voorstellen hoe moeilijk het is om met die druk om te gaan, sterker: ik heb er zelf ook veel moeite mee. Het heeft iets tegenstrijdigs om op commando te moeten schrijven, maar eigenlijk is dat gewoon een romantische mythe, want schrijven is een vak (als je het tenminste serieus neemt, en je wilt iets publiceren), en dan moet je het dus ook als een vak beschouwen. De beste regels uit de bovenstaande lijstjes gaan, wat mij betreft, dan ook over discipline en volharding: zitten, zitten, zitten, schrijven, schrijven, schrijven.

Het mooie van een contract is dat je een zekere bevestiging hebt gekregen: je kunt (volgens de uitgeverij) in elk geval schrijven - dat zou je zelfvertrouwen moeten geven. Het vervelende van een contract is dat de werkelijkheid iets ingewikkelder is, omdat de druk (lees: aan de hooggestemde verwachtingen voldoen) misschien wel moeilijker is dan gewoon eens een schot hagel lossen en kijken wat er gebeurt - die vrijheid ben je, met een contract op zak, wel in één keer kwijt. Het vrijblijvende is eraf. Je kunt tegenvallen, teleurstellen, mislukken, en de angst is natuurlijk dat je daarmee al je kansen verspeelt. Maar goed: je kansen verspeel je niet zo snel. Ik heb heel veel domme dingen gedaan (en heel veel kansen gekregen, en ook weer verprutst, en ook nog wel eens pech gehad, want dat hoort er ook bij) en toch is er steeds weer een nieuwe kans gekomen.

Ik probeer het nu dan ook te zien als een kans, en niet als een absolute noodzaak. Dingen kunnen mislukken, so what? Toch leuk om het geprobeerd te hebben, en tegelijk ben ik er ook wel trots op dat ik zo'n rare en totaal onvoorspelbare (en onzekere) weg bewandel. Ik vind het een zwaar vak, niet zozeer door de eenzaamheid als wel door het gebrek aan begeleiding. Je staat echt helemaal alleen. Ja, mensen lezen mee, ze geven tips, maar een boek schrijven doe je uiteindelijk echt in je eentje. En dat confronteert je (méér dan welk ander vak ook) met je eigen zwaktes en onvermogens. Als ik om me heen zie wat schrijven kan aanrichten bij mensen (aan onzekerheid, wanhoop, zelfhaat etc.) dan denk ik inderdaad wel eens dat je behoorlijk gek moet zijn om er vrijwillig voor te kiezen. En toch: als dit is wat je wilt doen, moet je dat allemaal voor lief nemen en... zitten, zitten, zitten, schrijven, schrijven, schrijven

Ja, precies. Aan het werk!

Goed dat je het hebt instuurd, Nadine Nu die laatste loodjes voor het derde deel nog even doen, toch? Eitje

quote:

Op dinsdag 14 december 2010 17:17 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

http://www.guardian.co.uk(...)ing-fiction-part-one

http://www.guardian.co.uk(...)ing-fiction-part-two

Al deze tips zijn ontzettend leuk, en ook vaak erg herkenbaar, maar ik kan me goed voorstellen hoe moeilijk het is om met die druk om te gaan, sterker: ik heb er zelf ook veel moeite mee. Het heeft iets tegenstrijdigs om op commando te moeten schrijven, maar eigenlijk is dat gewoon een romantische mythe, want schrijven is een vak (als je het tenminste serieus neemt, en je wilt iets publiceren), en dan moet je het dus ook als een vak beschouwen. De beste regels uit de bovenstaande lijstjes gaan, wat mij betreft, dan ook over discipline en volharding: zitten, zitten, zitten, schrijven, schrijven, schrijven.

Het mooie van een contract is dat je een zekere bevestiging hebt gekregen: je kunt (volgens de uitgeverij) in elk geval schrijven - dat zou je zelfvertrouwen moeten geven. Het vervelende van een contract is dat de werkelijkheid iets ingewikkelder is, omdat de druk (lees: aan de hooggestemde verwachtingen voldoen) misschien wel moeilijker is dan gewoon eens een schot hagel lossen en kijken wat er gebeurt - die vrijheid ben je, met een contract op zak, wel in één keer kwijt. Het vrijblijvende is eraf. Je kunt tegenvallen, teleurstellen, mislukken, en de angst is natuurlijk dat je daarmee al je kansen verspeelt. Maar goed: je kansen verspeel je niet zo snel. Ik heb heel veel domme dingen gedaan (en heel veel kansen gekregen, en ook weer verprutst, en ook nog wel eens pech gehad, want dat hoort er ook bij) en toch is er steeds weer een nieuwe kans gekomen.

Ik probeer het nu dan ook te zien als een kans, en niet als een absolute noodzaak. Dingen kunnen mislukken, so what? Toch leuk om het geprobeerd te hebben, en tegelijk ben ik er ook wel trots op dat ik zo'n rare en totaal onvoorspelbare (en onzekere) weg bewandel. Ik vind het een zwaar vak, niet zozeer door de eenzaamheid als wel door het gebrek aan begeleiding. Je staat echt helemaal alleen. Ja, mensen lezen mee, ze geven tips, maar een boek schrijven doe je uiteindelijk echt in je eentje. En dat confronteert je (méér dan welk ander vak ook) met je eigen zwaktes en onvermogens. Als ik om me heen zie wat schrijven kan aanrichten bij mensen (aan onzekerheid, wanhoop, zelfhaat etc.) dan denk ik inderdaad wel eens dat je behoorlijk gek moet zijn om er vrijwillig voor te kiezen. En toch: als dit is wat je wilt doen, moet je dat allemaal voor lief nemen en... zitten, zitten, zitten, schrijven, schrijven, schrijven

Hé, Bedankt voor je uitgebreide reactie! Hilarisch die tips (als in: 1.pak een pen. 2. pak wat papier. 3. begin met schrijven.) Het intrigeert me wel: hoe kan hetgeen je het liefste doet tegelijkertijd de grootste hel zijn? Ik kijk altijd met bewondering naar mensen die er met gemak duizend woorden per uur uitpersen (ik ken er een paar, maar dat zijn journalisten...)

Over 2 maanden heb ik mijn studie afgerond en hopelijk creëert dat wat ruimte. Tegen die tijd heb ik een half jaar uitgetrokken om inderdaad maar te gaan zitten en een pen op een papier neer te zetten en hem daar een tijdje niet meer vanaf te halen... Mijn intentie is om dan iedere dag een uur of 5 te gaan schrijven, ongeacht de kwaliteit en opkomende gevoelens van onzekerheid, angst en zelfhaat

Ik ben wel nieuwsgierig geworden naar jouw worsteling, de domme dingen die je hebt gedaan en je uiteindelijke overwinning Je hebt een boek gepubliceerd toch? Of twee? En zijn die goed ontvangen?

Deze moet ik toch even delen: Imagine that you are dying. If you had a terminal disease would you ­finish this book? Why not? The thing that annoys this 10-weeks-to-live self is the thing that is wrong with the book. So change it. Stop arguing with yourself. Change it. See? Easy. And no one had to die (Anne Enright)

Nadine, als dit boek af is, moet je een boek schrijven over de totstandkoming en alles. Succes gegarandeerd bij alle schrijvers (en dat zijn er 1 miljoen, als je de stats mag geloven)

quote:

Op woensdag 15 december 2010 00:11 schreef Dwab het volgende:

[..]

Over 2 maanden heb ik mijn studie afgerond en hopelijk creëert dat wat ruimte. Tegen die tijd heb ik een half jaar uitgetrokken om inderdaad maar te gaan zitten en een pen op een papier neer te zetten en hem daar een tijdje niet meer vanaf te halen... Mijn intentie is om dan iedere dag een uur of 5 te gaan schrijven, ongeacht de kwaliteit en opkomende gevoelens van onzekerheid, angst en zelfhaat

Dan heb je nu in ieder geval nog twee maanden om over je plot, personages, opbouw, setting en stijl na te denken.

Schrijven doe je niet alleen achter de computer/papier/typemachine.

quote:

Op woensdag 15 december 2010 00:11 schreef Dwab het volgende:

[..]

Hé, Bedankt voor je uitgebreide reactie! Hilarisch die tips (als in: 1.pak een pen. 2. pak wat papier. 3. begin met schrijven.) Het intrigeert me wel: hoe kan hetgeen je het liefste doet tegelijkertijd de grootste hel zijn? Ik kijk altijd met bewondering naar mensen die er met gemak duizend woorden per uur uitpersen (ik ken er een paar, maar dat zijn journalisten...)

Over 2 maanden heb ik mijn studie afgerond en hopelijk creëert dat wat ruimte. Tegen die tijd heb ik een half jaar uitgetrokken om inderdaad maar te gaan zitten en een pen op een papier neer te zetten en hem daar een tijdje niet meer vanaf te halen... Mijn intentie is om dan iedere dag een uur of 5 te gaan schrijven, ongeacht de kwaliteit en opkomende gevoelens van onzekerheid, angst en zelfhaat

Ja, precies. Zo doe ik het ook. Tijd vrijmaken om alleen daarmee bezig te zijn, en dan maar net doen alsof het serieus is

quote:

Ik ben wel nieuwsgierig geworden naar jouw worsteling, de domme dingen die je hebt gedaan en je uiteindelijke overwinning Je hebt een boek gepubliceerd toch? Of twee? En zijn die goed ontvangen?

Twee, en het waren allebei bescheiden successen of milde mislukkingen, afhankelijk van hoe je het bekijkt. De romans hebben meerdere drukken 'beleefd', zoals dat dan heet, maar het gaat erom dat ik met geen van beide boeken heb geschreven wat me voor ogen stond. De eerste keer was ik te voorzichtig, te braaf (maar dat boek werd wel positief besproken), de tweede keer schoot ik gierend uit de bocht en hoewel ik dat zelf eigenlijk een veel leuker boek vond, prees ik mezelf wel in één keer uit de literaire markt. Ik kreeg allerlei aanbiedingen van bladen als de Yes en de My Little Pony Nu zit ik opnieuw bij een literaire uitgeverij, maar zij weten niet eens dat het tweede boek bestaat (of ze doen alsof ze het niet weten)

En dat is dan nog maar één domme zet. Vervolgens ben ik literair recensent geworden bij Het Parool, bij wijze van rehabilitatie, en jawel: ik hoorde er weer helemaal bij Beetje kinderachtig gedoe, als je erover nadenkt, maar het boekenwereldje is klein en tamelijk bedompt.

quote:

Op woensdag 15 december 2010 00:16 schreef wonderer het volgende:
Nadine, als dit boek af is, moet je een boek schrijven over de totstandkoming en alles. Succes gegarandeerd bij alle schrijvers (en dat zijn er 1 miljoen, als je de stats mag geloven)

Ik hou zelf heel erg van dat soort boeken (Oek de Jong heeft een heel mooi 'totstandkomingsboek' geschreven toen hij werkte aan Hokwerda's kind) maar je moet op zijn minst een beetje recht van spreken hebben als je zo'n boek schrijft, dus... nog even wachten maar

quote:

Op woensdag 15 december 2010 01:24 schreef Nadine26 het volgende:

[..]
Beetje kinderachtig gedoe, als je erover nadenkt, maar het boekenwereldje is klein en tamelijk bedompt.

Ik denk dat dat de laatste strohalm is om te doen alsof literaire kwaliteit ze nog iets kan schelen.

quote:

Op woensdag 15 december 2010 01:29 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ik hou zelf heel erg van dat soort boeken (Oek de Jong heeft een heel mooi 'totstandkomingsboek' geschreven toen hij werkte aan Hokwerda's kind) maar je moet op zijn minst een beetje recht van spreken hebben als je zo'n boek schrijft, dus... nog even wachten maar

Nou ja, als je dat hele gedoe met die erfenis er ook nog in verwerkt, heb je best iets aardigs in handen toch?

quote:

Op vrijdag 10 december 2010 20:49 schreef wonderer het volgende:
Op een gegeven moment word je blind voor je eigen verhaal. Poosje wegleggen (week of wat) helpt dan soms, proeflezers ook (als je dat aankunt ).

Ik heb onlangs de paar aandachtspunten van mijn proeflezer verwerkt. Daarvoor heb ik het een paar maanden laten liggen en er niet naar omgekeken. Alleen begin ik nu zelf steeds meer te twijfelen aan de kwaliteit van het verhaal en vraag ik me af of het wel goed genoeg is om op te sturen naar een uitgever.Wat dat betreft heb ik eigenlijk twee opties, volgens mij. Of ik stuur het op hoop van zegen op, of ik zoek nog een kritische proeflezer.

Het probleem is ook een beetje dat ik nog tal van verhaalideeën in mijn hoofd heb, waarvan ik bij sommige ideeën denk dat die veel meer potentie hebben dan wat ik nu heb gemaakt.

quote:

Op woensdag 15 december 2010 11:05 schreef DaMart het volgende:

[..]

Het probleem is ook een beetje dat ik nog tal van verhaalideeën in mijn hoofd heb, waarvan ik bij sommige ideeën denk dat die veel meer potentie hebben dan wat ik nu heb gemaakt.

Zijn ze heel erg verschillend? Misschien is er een optie om de beste stukken van deze ideeen te combineren in een nog potentieler verhaal Dat is althans wat ik aan het proberen ben.

Jullie hadden trouwens gelijk, naarmate je verder komt en je dus veel rekening moet gaan houden met wat je eerder hebt geschreven / gaat herschrijven vlot het veel minder Maar ik ga door!

Ik heb de tips ter harte genomen en het eerste wat ik vanochtend deed was mijn pen pakken en schrijven. Ging best aardig, ik begon met een totaal vage zin, maar merkte dat mijn fantasie nog lekker losbandig werkt zo vlak na het dromen (ik lijk wel een surrealist). Zo kwam er al snel een wending in het verhaal die ik zelf nog niet had voorzien.

Nu bezig met wat schrijfoefeningen. Ik lees korte verhalen geschreven in het Engels door Dave Eggers en schrijf naderhand eenzelfde verhaal maar dan in het Nederlands en aangepast aan mijn eigen schrijfstijl en met ruimte voor andere wendingen. Wel zijn de protagonisten en gebeurtenissen ongeveer hetzelfde en probeer ik dezelfde sfeer te vatten.

Gaat lekker en eindelijk heb ik weer eens doodsimpel plezier in het schrijven. Godzijdank...

@Nadine: Interessant om te lezen hoe je die publicaties hebt ervaren. Zelf zou ik het liefst onder pseudoniem of anoniem publiceren. (áls ik het ooit voor elkaar krijg) Al die ophef lijkt me 3x niks... En denk ook niet dat het goed is voor je ontwikkeling als schrijver zoveel poeha eromheen.

Ik lees in de OP vanalles over een hoeveelheid woorden e.d. Hoeveel woorden bevat een gemiddeld boek?

quote:

Op woensdag 15 december 2010 12:40 schreef boem-dikkie het volgende:
Ik lees in de OP vanalles over een hoeveelheid woorden e.d. Hoeveel woorden bevat een gemiddeld boek?

Zo uit mijn hoofd: ongeveer 250 woorden per pagina tellen.
En een novel zo rond de 70.000 - 90.000 uitkomt. Probeer in ieder geval tussen de 60.000 en de 110.000 te blijven.

quote:

Op woensdag 15 december 2010 11:23 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Dat heb ik altijd. En zodra je met zo'n potentieel geweldig idee bezig bent ga je daar weer aan twijfelen en heb je weer hetzelfde gevoel.

Herkenbaar, inderdaad .

Misschien toch nog eens doorlezen om mijn eigen vooroordelen over het verhaal weg te nemen.

quote:

Op woensdag 15 december 2010 12:07 schreef Frag_adder het volgende:

[..]

Zijn ze heel erg verschillend? Misschien is er een optie om de beste stukken van deze ideeen te combineren in een nog potentieler verhaal Dat is althans wat ik aan het proberen ben.

Ik heb wel een paar verhalen die heel erg verschillend zijn, maar ook 2 die ook wel weer op elkaar aan zouden kunnen sluiten. Een daarvan is een verhaal waar ik al eens mee begonnen ben, maar waarmee ik telkens vastliep. Zo vast, dat ik dat idee vooralsnog in de ijskast heb gezet. Maar kijken in hoeverre die verhalen samen zouden kunnen, is wel een idee ja. Alleen zit ik dan met twee pakkende titels voor 1 verhaal .

quote:

Op woensdag 15 december 2010 13:47 schreef DaMart het volgende:

[..]

Herkenbaar, inderdaad .

Misschien toch nog eens doorlezen om mijn eigen vooroordelen over het verhaal weg te nemen.

[..]

Ik heb wel een paar verhalen die heel erg verschillend zijn, maar ook 2 die ook wel weer op elkaar aan zouden kunnen sluiten. Een daarvan is een verhaal waar ik al eens mee begonnen ben, maar waarmee ik telkens vastliep. Zo vast, dat ik dat idee vooralsnog in de ijskast heb gezet. Maar kijken in hoeverre die verhalen samen zouden kunnen, is wel een idee ja. Alleen zit ik dan met twee pakkende titels voor 1 verhaal .

Ik bedoelde dus niet op elkaar aansluiten maar min of meer in elkaar verweven , als je er een mooi einde in het midden voor kan maken kan je er alsnog twee boeken van maken, afhankelijk van de lengte. Als het eerste deel meer van 1 verhaal bevat en het tweede van een ander kan je nog beide titels gebruiken.
Althans zo zie ik het, ik heb verder echt maar heel weinig ervaring met schrijven, maar fantasie aan overvloed. Het verzinnen van een pakkende titel lijkt mij juist het aller moeilijkst... Dus dat heb je al!

quote:

Op woensdag 15 december 2010 11:05 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik heb onlangs de paar aandachtspunten van mijn proeflezer verwerkt. Daarvoor heb ik het een paar maanden laten liggen en er niet naar omgekeken. Alleen begin ik nu zelf steeds meer te twijfelen aan de kwaliteit van het verhaal en vraag ik me af of het wel goed genoeg is om op te sturen naar een uitgever.Wat dat betreft heb ik eigenlijk twee opties, volgens mij. Of ik stuur het op hoop van zegen op, of ik zoek nog een kritische proeflezer.

Herkenbaar Juist omdat je je eigen verhaal van haver tot gort kent, ga je twijfelen of het wel spannend is, of de personages wel kloppen en alles... Een proeflezer kan dan inderdaad helpen, of gewoon opsturen en afwachten. Het blijft toch gokken; als het een geniaal verhaal is maar de uitgever heeft geen ruimte, heeft net een ander manuscript binnen dat er op lijkt, etc, dan wordt het ook niet uitgegeven, dus het ligt echt niet alleen aan de kwaliteit van je verhaal, helaas.

quote:

Op woensdag 15 december 2010 17:50 schreef wonderer het volgende:

als het een geniaal verhaal is maar de uitgever heeft geen ruimte, heeft net een ander manuscript binnen dat er op lijkt, etc, dan wordt het ook niet uitgegeven

Houden ze je dan niet in de buurt, om bijvoorbeeld een jaar later uit te geven?

quote:

Op woensdag 15 december 2010 19:46 schreef Complexiteit het volgende:

[..]

Houden ze je dan niet in de buurt, om bijvoorbeeld een jaar later uit te geven?

Dat kan, hoeft niet. Elke uitgever werkt natuurlijk anders, en waarschijnlijk is de markt over een jaar toch zo weer anders dat er alsnog geen plek is voor wat er nog op de plank ligt.

Ik heb al meerdere verhalen gehoord van mensen die zoiets hadden, hun manuscript dus een jaar uit handen gaven in de veronderstelling dat ze gebakken zaten, en na die tijd alsnog een afwijzing kregen.

Voor het gerecht slepen die handel .

Op welke gronden?

Nuja dat ligt aan de omstandigheden van het geval. Het is denkbaar, heb daar gisteren nog een tentamen over gehad. Precontractuele aansprakelijkheid. Maar het zal in het schrijverswereldje vast niet zover komen.

Doe es wat meer info? Want dat is wel interessant...

quote:

Op woensdag 15 december 2010 20:26 schreef wonderer het volgende:
Doe es wat meer info? Want dat is wel interessant...

Waar het op neerkomt is dat de Hoge Raad in het arrest Plas/Valburg bepaald heeft dat er drie fasen zijn in de precontractuele fase. De fase voor een contract, waar de onderhandelingen plaatsvinden dus. Zo is het mogelijk om een schadevergoeding te krijgen, als de andere partij geen contract met je afsluit.

- In de eerste fase staat afbreken vrij voor de (in dit geval) uitgeverij omdat de onderhandeling nog niet ver gevorderd zijn;
- In de tweede fase zijn de onderhandelingen al verder gevorderd, en mag afbreken alleen als de gemaakte kosten en gemiste kansen vergoed worden;
- In de derde fase, wanneer in dit geval de schrijver, erop mocht vertrouwen dat een overeenkomst tot stand zou komen, moet de afbrekende partij in de buidel tasten en moeten gemaakte kosten + gederfde winst vergoed worden (al wordt terughoudend omgegaan met de gederfde winst)

Even heel grof, zoals het hierboven staat. Het is ook geen keiharde richtlijn, later heeft de HR een einde gemaakt aan de tweede fase, waardoor het moeilijker is om je schade te verhalen. Wel hanteert in ieder geval de lagere rechtspraak het nog, zo werd mij door de docent verteld.
.

Moest er dus aan denken toen ik je post zag. Maar zoals ik al zei, het zal vast niet vaak voorkomen in de schrijverswereld. Het speelt vaak bij bouwbedrijven enzo, geloof ik. Maar het lijkt me zeker denkbaar, bijvoorbeeld als je al veel onderhandeld hebt met de uitgever en je min of meer zekerheid hebt dat je uitgegeven gaat worden, en dan opeens krabbelt de uitgever terug. Dat kan dus in principe niet zomaar, ook niet als er nog geen contract getekend is.

Sowieso is het vaststellen van de gemaakte kosten (voor een schrijver eigenlijk nihil) en winst (dat ligt echt compleet aan de markt) erg lastig. En verder zul je als schrijver vooral jezelf in de vingers snijden, want reken maar dat je over de tong gaat en ik denk dat de volgende uitgever lekker drie keer nadenkt voor hij met iemand in zee gaat die zo "makkelijk" een rechtszaak begint.

Maar het is toch wel fijn om te weten, eigenlijk.

Dubbele bespreking van mijn boeken, wilde ik toch wel even delen: http://ansiel.cinebelblog(...)it-in-nederland.html

Exactly

Ik heb dit topic door gekregen vanuit Ik wil een boek gaan schrijven

Zoals daar staat.

quote:

Zoals de TT aangeeft. Een Engels Fantasy boek. Ik heb echt een heleboel ideeën. De omgeving heb ik in mijn hoofd al gedetailleerd uitgewerkt., de karakters van verschillende personages etc. Ik heb alleen echt geen idee hoe ik moet beginnen. Ik bedoel. Ik kan moeilijk beginnen met: Ik zal mij eerst eens voorstellen ... toch? Iemand die mij een klein duwtje in de goeie richting wilt geven?

Misschien dat jullie mij nog meer tips kunnen geven? Ik heb in dat topic al redelijk wat goeie tips gekregen. Die ik zeker uit ga proberen Maar misschien dat de wat meer ervaren mensen hier nog een mooie kijk op hebben?

het maakt niet uit waar je begint. Schrijf desnoods het laatste hoofdstuk eerst en werk van daaruit terug. Veel schrijvers schrijven hun eerste zin als laatste. Dit komt (soms) door voortschrijdend inzicht, en eigenlijk hoort de eerste zin (eerste zinnen) een soort samenvatting te zijn van het hele verhaal (vinden sommigen).

Ik begin zelf altijd midden in een scene, dan zit je lezer meteen in de actie en wordt ie vanzelf het verhaal doorgesleept.