Boek aan het schrijven - hoofdstuk 3

quote:

Op donderdag 25 november 2010 06:58 schreef wonderer het volgende:
Manuscript "klaar", nu proeflezers zoeken.

Respect Dat heb je heel snel gedaan! Ben jij iemand die de tweede versie heel uitvoerig herschrijft en/of bewerkt, of staat het er in één keer (bijna) goed?

Oh, en wat versta je onder 'proeflezers'? Ik ben heel huiverig voor bekenden. Die zijn niet hard genoeg, en terecht, want als ze wel hard zijn, sla ik ze de hersens in Ik lees zelf ook nooit manuscripten van vrienden of bekenden, al wordt het me wel eens gevraagd, omdat ik gerecenseerd heb. Maar: Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om harde noten te kraken als het om vrienden gaat

[ Bericht 35% gewijzigd door Nadine26 op 26-11-2010 01:12:56 ]

quote:

Op vrijdag 26 november 2010 01:06 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Respect Dat heb je heel snel gedaan! Ben jij iemand die de tweede versie heel uitvoerig herschrijft en/of bewerkt, of staat het er in één keer (bijna) goed?

Ik denk dat de huidige versie zo'n 75% van de eerste versie bevat. Wat meer is dan verwacht want ik vond het echt slecht voor ik het had herlezen.

quote:

Oh, en wat versta je onder 'proeflezers'? Ik ben heel huiverig voor bekenden. Die zijn niet hard genoeg, en terecht, want als ze wel hard zijn, sla ik ze de hersens in Ik lees zelf ook nooit manuscripten van vrienden of bekenden, al wordt het me wel eens gevraagd, omdat ik gerecenseerd heb. Maar: Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om harde noten te kraken als het om vrienden gaat

Bevriende schrijvers. Ik proeflees zelf ook voor bekenden en dan ben ik net zo kritisch, ik verwoord het alleen liever

quote:

Op woensdag 24 november 2010 22:26 schreef Ryan3 het volgende:
Ik heb afgelopen dagen geschreven aan een synopsis betreffende een Nederlandse versie van een zombie apocalypse.

Nice! Dat is tenminste iets 'actueels'. Met actueel bedoel ik dat zombies een hot item zijn de laatste tijd en ik denk daarom dat het wel aanspreekt bij de jonge lezers.

quote:

Op donderdag 25 november 2010 23:34 schreef meneernilson het volgende:
@ Complexiteit en GVRuud,

bedankt voor jullie kritiek! Dat teveel 'en' gebruiken hoor ik vaker, dan draaf ik een beetje door denk ik.. Moet er nog maar eens naar gaan kijken in een minder euforische stemming, hihi.

Hebben jullie dat ook, dat als je eenmaal in die zogeheten 'flow' zit dat je dan alles wat je opschrijft geniaal vindt, en dan achteraf denkt hmm, misschien was het toch niet zó goed als ik dacht..

Ja man, als ik knetterstoned ben heb ik dat voortdurend!

quote:

Op woensdag 24 november 2010 22:50 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Ik heb nog nooit wat van 'm gelezen.

http://en.wikipedia.org/wiki/Max_Brooks
Max Brooks, zoon van Mel Brooks, heeft twee boeken geschreven; The Zombie Survival Guide en World War Z: an oral history of the zombie war.
De eerste gaat in op hoe je een zombie apocalypse overleeft, de tweede is een oral history van de zombie apocalypse.
Dit geeft een handvat om een boek te schrijven over dezelfde zombie apocalypse, maar dan toegespitst op de Nederlandse situatie. Ik heb wel ideeën over hoe je een Dutch oral history schrijft.

Is dit uberhaupt wat

quote:

Proloog

8 Mei 2012
Op de grens tussen Zuid-Holland en Utrecht staat een eenzame man op de A12. Hij kijkt uit over het weidse uitgestrekte polderlandschap. Waar eens het verkeer langs raasde waait nu nog slechts een licht briesje door zijn haar. Achter hem een fiets op zijn standaard, zwaar bepakt met fietstassen en een bagagedrager waarop een kampeeruitrusting in wankel evenwicht strijd met de zwaartekracht. De fiets lijkt een slimme keuze als vervoermiddel omdat de rijksweg zover het oog reikt vol staat met stilstaande auto’s waarvan vele op elkaar ingereden lijken te zijn.

De realiteit dringt eindelijk door het pantser dat Martijn in het afgelopen jaar zorgvuldig heeft opgebouwd om met de situatie om te kunnen gaan; Dit landschap zal binnen enkele maanden, jaren... misschien weken -Martijn weet het niet zeker- verdwenen zijn, verzwolgen door het wassende water dat nu geen belemmering meer zal ondervinden. Hij laat zich langzaam op het warme asfalt zakken, slaat zijn handen voor z’n ongeschoren gezicht en huilt zachtjes om het verlies van alles wat hem dierbaar en bekend is.

quote:

Op donderdag 25 november 2010 23:34 schreef meneernilson het volgende:
Hebben jullie dat ook, dat als je eenmaal in die zogeheten 'flow' zit dat je dan alles wat je opschrijft geniaal vindt, en dan achteraf denkt hmm, misschien was het toch niet zó goed als ik dacht..

Natuurlijk, dat heeft iedereen wel eens, met alles. Helemaal geen probleem.

quote:

Op vrijdag 26 november 2010 21:04 schreef Swetsenegger het volgende:
Is dit uberhaupt wat

[..]

Dat kan natuurlijk, maar ik zou meer de journalistieke/historische stijl aanhouden zoals in World War Z. Ik zou bijv. mooischrijverij en het gebruik van allerlei vergezochte bijvoegelijk naamwoorden vermijden. Het is wmb niet per se ook een literair boek met een grote L, wat wrs de meeste mensen die schrijven in dit topic ambiëren. Ik wil zelf ook geen uitweidingen zien in de trant van Maarten 't Hart, waarin de huidige situatie vergeleken wordt met de gereformeerde jeugd oid. Ik ben daar ook gaandeweg de decennia redelijk allergisch voor geworden. Ik bedoel niemand zit te wachten op dergelijk proza.
Vergis je niet er zit dan ook eerst nog heel wat achtergrondstudie in, volgens mij. Er zijn nog wat dingetjes die Brooks nog niet heeft verteld (hoewel ik nog niet alles gelezen heb hoor), die wel de moeite waard zijn om te exploreren.
Wat voor beeld krijg je als je een zombie onder een mri scan legt bijv. Waarom is dat in het voorstadium van de apocalypse nooit gebeurd? Hebben ze in dat voorstadium het virus (genaamd Solaris volgens mij) kunnen isoleren? Hebben ze een anti-virus geprobeerd te vinden/ontwerpen, waarom lukte dit niet? Allemaal interesante ontwikkelingen.
Hoe zou men in een land als Nederland reageren? Wij zijn nu eenmaal niet van the frontier mentaliteit zoals Amerikanen. Wij zijn niet zozeer survivalists. Zo zijn er veel minder vuurwapens in het bezit van Nederlanders, en juist met een vuurwapen kun je een zombie een schot in zijn hoofd geven waardoor hij ongevaarlijk wordt...
Enfin nog veel meer vragen ook.
Maar ik kan je die boeken van Brooks wel aanraden. Ik heb de Guide ook nog niet gelezen en WWZ ben ik half door. Ben dus ook nog maar een beginner.

Toch maar eens dit topic in de gaten houden.

Zelf ben ik een paar maanden geleden begonnen met het schrijven van een verhaal omdat ik na veel boeken lezen meer het idee had van "dat moet ik zelf veel beter kunnen" Ik heb er alleen voor gekozen om het in het engels te doen dus ik zal jullie hier niet te veel mee lastig vallen, maar ik vind het wel leuk wat ervaringen mee te lezen. Ik zit nu op ongeveer 5000 woorden.

En? Kun je het ook beter, of valt het stiekem toch wel een beetje tegen?

Ik heb het laten lezen en er is eigenlijk alleen positief op gereageerd. Ik zoek dus mensen die het genadeloos de grond in kunnen boren, van complimenten wordt ik niet beter.
Maar nee, het valt mij eigenlijk best mee, de vraag is alleen of ik het doorzettings vermogen heb om het af te maken.

quote:

Op maandag 29 november 2010 17:33 schreef Frag_adder het volgende:
Maar nee, het valt mij eigenlijk best mee, de vraag is alleen of ik het doorzettings vermogen heb om het af te maken.

Ja, en er een mooi geheel van maken. Boeken schrijven is echt niet zo makkelijk als je denkt

quote:

Op maandag 29 november 2010 17:48 schreef wonderer het volgende:

[..]

Ja, en er een mooi geheel van maken. Boeken schrijven is echt niet zo makkelijk als je denkt

Dat ik mijzelf nog wel tegen kom zou dan ook alleen maar goed zijn

quote:

Op maandag 29 november 2010 17:33 schreef Frag_adder het volgende:
Ik heb het laten lezen en er is eigenlijk alleen positief op gereageerd. Ik zoek dus mensen die het genadeloos de grond in kunnen boren, van complimenten wordt ik niet beter.
Maar nee, het valt mij eigenlijk best mee, de vraag is alleen of ik het doorzettings vermogen heb om het af te maken.

Zorg wel dat heel wat mensen je boek gaan nakijken op spellingsfouten

'ik wordt' schrijven kan namelijk echt niet..

Daarom schrijf ik ook in het Engels Afgezien van het feit dat ik daar qua spelling en grammatica beter in ben, ken ik nog een Engelse lerares die het kan controleren

En anders, spellings controle van word he.

Ja, twee, d'r moet nog het een en ander aan gebeuren. Om het zwak uit te drukken Het is wel apart, ik heb een paar dingen opgevoerd om mijn hoofdpersoon beter in te kleuren, en zodra het dus niet echt meer belangrijk was voor hem, verdween dat weer uit beeld, maar de proeflezers willen daar toch meer over weten... hoe het afloopt. Ik denk dat ik TE realistisch wil zijn (in het echte leven kom je ook lang niet altijd alles te weten) waardoor het niet werkt als verhaal, daar moet ik nog even over nadenken. Ben wel benieuwd wat de andere twee proeflezers vinden, die heb ik nog niet terug.

Altijd leuk als mensen met je meedenken, biancavia, hopelijk levert het herschrijven meer op.

Even een vraagje. Ik ben dus ook aan het proberen wat te schrijven (fictie), en het schrijven zelf gaat me op zich niet slecht af, alleen het is voor mij zo lastig om de dingen wat langdradiger te maken zonder dat het onprettig is. Bijvoorbeeld, in sommige boeken 'gebeurt' er echt pas wat na dertig pagina's, maar ik heb het gevoel dat bij mij de eerste 3000 woorden al heel veel is gebeurd, inclusief introductie hoofdpersoon etc. Hoe kan je dat wat meer oprekken zonder dat het saai wordt?

De "show" methode gebruikt bijna altijd (veel) meer woorden dan de "tell" methode. Vaak als ik een verhaal zie waar in weinig woorden veel gebeurt, komt dat omdat het een afstandelijke opsomming is van gebeurtenissen zonder dat je je echt in kunt leven. Om maar een oud voorbeeld van stal te halen:

Kees is boos om dat Jan zijn vriendinnetje heeft ingepikt.

is korter dan

Kees loopt langzaam rood aan. Hij balt zijn handen tot vuisten en sputtert, niet in staat woorden te vormen. Hoe durft hij. Hoe DURFT hij! Lisette was ZIJN vriendin en die klootzak van een Jan moet met zijn vuile fikken van haar afblijven. Grommend geeft hij een schop tegen de geparkeerde auto voor zijn neus. De woede blijft maar groeien, als een fluitketel op het gasfornuis. Als hij niet snel een ventiel vindt, ontploft hij nog.

Niet dat "show" heilig is en ten alle tijden gebruikt moet worden, maar het zou iets kunnen zijn om naar te kijken.

quote:

Op vrijdag 10 december 2010 20:40 schreef wonderer het volgende:
De "show" methode gebruikt bijna altijd (veel) meer woorden dan de "tell" methode. Vaak als ik een verhaal zie waar in weinig woorden veel gebeurt, komt dat omdat het een afstandelijke opsomming is van gebeurtenissen zonder dat je je echt in kunt leven. Om maar een oud voorbeeld van stal te halen:

Kees is boos om dat Jan zijn vriendinnetje heeft ingepikt.

is korter dan

Kees loopt langzaam rood aan. Hij balt zijn handen tot vuisten en sputtert, niet in staat woorden te vormen. Hoe durft hij. Hoe DURFT hij! Lisette was ZIJN vriendin en die klootzak van een Jan moet met zijn vuile fikken van haar afblijven. Grommend geeft hij een schop tegen de geparkeerde auto voor zijn neus. De woede blijft maar groeien, als een fluitketel op het gasfornuis. Als hij niet snel een ventiel vindt, ontploft hij nog.

Niet dat "show" heilig is en ten alle tijden gebruikt moet worden, maar het zou iets kunnen zijn om naar te kijken.

Thanks.
Soms lees ik iets voor de vijfde keer na, en zie ik opeens dan wél dat de dingen veel te snel opgesomd worden. Je voorbeeld klopt ook wel. Maar waar ik bang voor ben is dat het een te hoog onzin / irrelevante informatie gehalte wordt.

Op een gegeven moment word je blind voor je eigen verhaal. Poosje wegleggen (week of wat) helpt dan soms, proeflezers ook (als je dat aankunt ).

En als het echt oeverloos geouwehoer wordt, kun je daarna natuurlijk nog schrappen. Maar je moet die woorden er wel eerst neerzetten voordat je ze weer weg kunt halen

Het is me uiteindelijk gelukt om mijn manuscript (eerste 2 delen van het boek) in te leveren Ik heb het verstuurd naar 1) de uitgever, 2) de agent, 3) een vriend. Van de oorspronkelijke 80.000 woorden heb ik er 63.000 overgehouden - perfect, dat was mijn streven, maar ik heb tijdens het schrappen niet geteld: ik wilde het boek beter maken, niet speciaal korter. Uiteindelijk bleek mijn voorgevoel dus te kloppen: 60.000 woorden, en nog zo'n 20 tot 25.000 te gaan.

Ik kan niet zeggen dat ik blaak van zelfvertrouwen Maar ik ben wel blij

Dit boek kost verschrikkelijk veel moeite en inspanning, veel méér dan ik gewend ben (en ik ben al geen positivo als het aankomt op mijn eigen werk), maar dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat het dus slecht wordt. Ik durf nog niet te zeggen dat dit boek goed is, ik durf wel te zeggen dat het dat absoluut kan worden.

Nu is er even een zware steen van mijn schouders gevallen. Ik ga twee weken niks doen. De laatste twee weken heb ik zo hard gewerkt, ik kon dat manuscript niet meer zien,ik was er letterlijk ziek van, maar... nu ben ik weer vol goede moed. Dus na de vakantie ga ik gewoon weer verder - de nieuwe deadline die ik mezelf stel is (denk ik): 1 maart.

De uitgeverij heeft het boek op eigen initiatief verschoven naar.... het najaar. Voor mij is dat alleen maar mooi, het is een betere 'boekenperiode' (beter dan de zomer) en ik heb meer tijd. Achteraf ben ik nu heel blij dat ik niet op de hoogte was van hun plannen, want ik ken mezelf: ik was meteen achterover gaan liggen en had gedacht: 'Oooooh, alle tijd!' Maar nu ben ik al zo ver gevorderd, dat ik het gewoon af wil hebben in maart.

Zwaar respect voor jullie. Ik heb in het voorjaar van 2009 een contract getekend bij een uitgeverij, omdat zij n.a.v. een ingestuurd kort verhaal iets in mij zagen. Vanaf die dag is er niks van waarde meer op papier gekomen. Elke dag denk ik erover na. Iedere dag ga ik ervoor zitten, schrijf ik wat. Maar echt verder komt het niet. Dan een woord of 500. Ik voel de hijgende adem van al die mensen over mijn schouder. Mensen die heel wat van mij verwachten. Die mij zien als een talent. Ik weet dat het zou moeten kunnen, maar ben bang dat het nooit uit me zal komen.

Het maakt dat ik nu al ruim een jaar constant het idee heb te falen. Het idee om te schrijven voor een bepaald doel, of voor een doelgroep maakt me kotsmisselijk... Ik wil weer leren schrijven omdat ik het zelf leuk vindt om te doen - zoals ik vroeger als kind deed - niet om een eindresultaat te behalen waar ik mijn uitgever gelukkig mee stem, of de mensen om mij heen.

Langzaam krijg ik het besef terug dat ik schijt moet hebben aan alles. Me moet focussen op mezelf, op het aaneenrijgen van zinnen. Misschien kan dit topic me ook helpen, ik zie dat hier mensen serieus bezig zijn en dat stimuleert me. Ik weet alleen niet meer hoe ik het moet aanpakken, hoe ik die druk eraf moet krijgen.

Tips zijn meer dan welkom.

[ Bericht 0% gewijzigd door Dwab op 14-12-2010 16:19:49 ]

quote:

Op dinsdag 14 december 2010 14:28 schreef Dwab het volgende:
Zwaar respect voor jullie. Ik heb in het voorjaar van 2009 een contract getekend bij een uitgeverij, omdat zij n.a.v. een ingestuurd kort verhaal iets in mij zagen. Vanaf die dag is er niks van waarde meer op papier gekomen. Elke dag denk ik erover na. Iedere dag ga ik ervoor zitten, schrijf ik wat. Maar echt verder komt het niet. Dan een woord of 500. Ik voel de hijgende adem van al die mensen over mijn schouder. Mensen die heel wat van mij verwachten. Die mij zien als een talent. Ik weet dat het zou moeten kunnen, maar ben bang dat het nooit uit me zal komen.

Het maakt dat ik nu al ruim een jaar constant het idee heb te falen. Het idee om te schrijven voor een bepaald doel, of voor een doelgroep maakt me kotsmisselijk... Ik wil weer leren schrijven omdat ik het zelf leuk vindt om te doen - zoals ik vroeger als kind deed - niet om een eindresultaat te behalen waar ik mijn uitgever gelukkig mee stem, of de mensen om mij heen.

Langzaam krijg ik het besef terug dat ik schijt moet hebben aan alles. Me moet focussen op mezelf, op het aaneenrijgen van zinnen. Misschien kan dit topic me ook helpen, ik zie dat hier mensen serieus bezig zijn en dat stimuleert me. Ik weet alleen niet meer hoe ik het moet aanpakken, hoe ik die druk eraf moet krijgen.

Tips zijn meer dan welkom.

http://www.guardian.co.uk(...)ing-fiction-part-one

http://www.guardian.co.uk(...)ing-fiction-part-two

Al deze tips zijn ontzettend leuk, en ook vaak erg herkenbaar, maar ik kan me goed voorstellen hoe moeilijk het is om met die druk om te gaan, sterker: ik heb er zelf ook veel moeite mee. Het heeft iets tegenstrijdigs om op commando te moeten schrijven, maar eigenlijk is dat gewoon een romantische mythe, want schrijven is een vak (als je het tenminste serieus neemt, en je wilt iets publiceren), en dan moet je het dus ook als een vak beschouwen. De beste regels uit de bovenstaande lijstjes gaan, wat mij betreft, dan ook over discipline en volharding: zitten, zitten, zitten, schrijven, schrijven, schrijven.

Het mooie van een contract is dat je een zekere bevestiging hebt gekregen: je kunt (volgens de uitgeverij) in elk geval schrijven - dat zou je zelfvertrouwen moeten geven. Het vervelende van een contract is dat de werkelijkheid iets ingewikkelder is, omdat de druk (lees: aan de hooggestemde verwachtingen voldoen) misschien wel moeilijker is dan gewoon eens een schot hagel lossen en kijken wat er gebeurt - die vrijheid ben je, met een contract op zak, wel in één keer kwijt. Het vrijblijvende is eraf. Je kunt tegenvallen, teleurstellen, mislukken, en de angst is natuurlijk dat je daarmee al je kansen verspeelt. Maar goed: je kansen verspeel je niet zo snel. Ik heb heel veel domme dingen gedaan (en heel veel kansen gekregen, en ook weer verprutst, en ook nog wel eens pech gehad, want dat hoort er ook bij) en toch is er steeds weer een nieuwe kans gekomen.

Ik probeer het nu dan ook te zien als een kans, en niet als een absolute noodzaak. Dingen kunnen mislukken, so what? Toch leuk om het geprobeerd te hebben, en tegelijk ben ik er ook wel trots op dat ik zo'n rare en totaal onvoorspelbare (en onzekere) weg bewandel. Ik vind het een zwaar vak, niet zozeer door de eenzaamheid als wel door het gebrek aan begeleiding. Je staat echt helemaal alleen. Ja, mensen lezen mee, ze geven tips, maar een boek schrijven doe je uiteindelijk echt in je eentje. En dat confronteert je (méér dan welk ander vak ook) met je eigen zwaktes en onvermogens. Als ik om me heen zie wat schrijven kan aanrichten bij mensen (aan onzekerheid, wanhoop, zelfhaat etc.) dan denk ik inderdaad wel eens dat je behoorlijk gek moet zijn om er vrijwillig voor te kiezen. En toch: als dit is wat je wilt doen, moet je dat allemaal voor lief nemen en... zitten, zitten, zitten, schrijven, schrijven, schrijven

Ja, precies. Aan het werk!

Goed dat je het hebt instuurd, Nadine Nu die laatste loodjes voor het derde deel nog even doen, toch? Eitje