R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Voor mij is niets relatiever aan iemand z'n achtergrond dan zijn baan. Vandaar.quote:Op dinsdag 25 december 2012 21:29 schreef Black-Adder het volgende:
[..]
mzmr7: vanwaar eigenlijk plotseling die vraag? Eventueel wil ik het je ook wel PM'en.
Gewoon voor het geval je kort en krachtige response wil, niet zoals #152
Een nieuwe morgen, waarin het even weer wat beter gaat. Vannacht tenminste niet meer zo veel wakker gelegen als de afgelopen nachten. Mijn eetlust komt beetje bij beetje ook weer terug. Sinds de date heb ik nauwelijks nog wat door mijn keel gekregen. Ook de medicijnen helpen me wel om de kalmte te kunnen bewaren.
Ha, ik hoorde dit net op de radio en was zelfs weer een beetje aan het egotrippen:
Ha, ik hoorde dit net op de radio en was zelfs weer een beetje aan het egotrippen:
Over een paar uur weer eindelijk aan het werk. Tijd om mijn gedachten te kunnen verzetten naar de dagelijkse beslommeringen op het werk en mijn collega's weer even te zien. Ik heb er weer zin in.
Gisteren gesprek gehad met de SPV'er, voelde me er toch niet echt lekker bij. Ondanks dat het maar een oriënterend gesprek van een half uurtje was heb ik al veel geopenbaard tegenover een man die op mij een rustige, maar toch wel behoorlijk indringende indruk maakte.
Ik heb een aantal internetsites mee gekregen om testen te doen naar wat ik precies aan mezelf wil veranderen en welke zaken momenteel het zwaarst op mij wegen, om daaruit een passend hulpadvies te kunnen krijgen. Toen hij alle zaken opsomde waar ik mij depressief over voel, voelde het ineens niet meer alsof ik een pad moet bewandelen, zoals hij het verwoordde, maar een berg moet gaan beklimmen. Over een paar weken maak ik een nieuwe afspraak en worden de resultaten van de tests bekeken. Hij heeft me al het één en ander aan mogelijkheden voorgelegd, dus ik heb wel enige hoop inmiddels opgebouwd.
Voorlopig probeer ik in ieder bij mijn positieven te blijven en me meer te focussen op mijn (deels verwaarloosde) hobby's en mijn huisje. Ik probeer kleine dingen in mijn leven te blijven waarderen, niet te ver vooruit te kijken en vooral niet te grote doelen te stellen.
Ik heb een aantal internetsites mee gekregen om testen te doen naar wat ik precies aan mezelf wil veranderen en welke zaken momenteel het zwaarst op mij wegen, om daaruit een passend hulpadvies te kunnen krijgen. Toen hij alle zaken opsomde waar ik mij depressief over voel, voelde het ineens niet meer alsof ik een pad moet bewandelen, zoals hij het verwoordde, maar een berg moet gaan beklimmen. Over een paar weken maak ik een nieuwe afspraak en worden de resultaten van de tests bekeken. Hij heeft me al het één en ander aan mogelijkheden voorgelegd, dus ik heb wel enige hoop inmiddels opgebouwd.
Voorlopig probeer ik in ieder bij mijn positieven te blijven en me meer te focussen op mijn (deels verwaarloosde) hobby's en mijn huisje. Ik probeer kleine dingen in mijn leven te blijven waarderen, niet te ver vooruit te kijken en vooral niet te grote doelen te stellen.
Ik ben ook wel benieuwd in welke branche je werkt, blijkbaar doet dat je goed. Het beste voor jou!
ADHD-C
Dit ja. En wat zijn die verwaarloosde hobbies?quote:
Ik ben ook wel benieuwd in welke branche je werkt, blijkbaar doet dat je goed. Het beste voor jou!
Muziek!
Ik krijg net een brief binnen dat ik ben uitgenodigd voor een nieuwsjaarborrel voor de lokale wijkraad. Ik ben recentelijk verhuisd, wist niet eens dat zoiets bestond hier. Misschien leuk om mijn gezicht eens te laten zien.
Ik krijg net een brief binnen dat ik ben uitgenodigd voor een nieuwsjaarborrel voor de lokale wijkraad. Ik ben recentelijk verhuisd, wist niet eens dat zoiets bestond hier. Misschien leuk om mijn gezicht eens te laten zien.
Die borrel lijkt me a cunning plan een goed idee. Wanneer is het? Ik vind je verhaal akelig herkenbaar, bij deze veel succes en de beste wensen voor 2013.
Ik probeer het echt, maar ik krijg mijn zinnen gewoon niet verzet van mijn negatieve gedachten. Ik zit sinds vrijdagmiddag thuis, bezoek aan de supermarkt was al weer bijna te veel. Gezellig avondje bij mijn ouders heb ik maar met een smoes afgekapt. Vandaag achter gekomen dat ik de afgelopen weken een aantal forse fouten in mijn administratie heb gemaakt op mijn werk wat me nu weer op mijn zenuwen aan het werken is. Ook het feit dat mijn chef, onaangekondigd, vorige week bij mij thuis langs is gekomen om te checken hoe het mij gaat, terwijl ik toen echt door de grond kon zakken, zit mij nog steeds dwars. Vol van schaamte dadelijk weer aan het werk. Zolang ik nog met muziek mijn negatieve emoties (in beperkte mate) tegen kan houden, heb ik voorlopig weer even afleiding.
Maar dat is toch juist positief dat je chef komt kijken hoe het met je gaat? Dat is een teken dat hij aan je denkt en om je geeft.quote:
Ik probeer het echt, maar ik krijg mijn zinnen gewoon niet verzet van mijn negatieve gedachten. Ik zit sinds vrijdagmiddag thuis, bezoek aan de supermarkt was al weer bijna te veel. Gezellig avondje bij mijn ouders heb ik maar met een smoes afgekapt. Vandaag achter gekomen dat ik de afgelopen weken een aantal forse fouten in mijn administratie heb gemaakt op mijn werk wat me nu weer op mijn zenuwen aan het werken is. Ook het feit dat mijn chef, onaangekondigd, vorige week bij mij thuis langs is gekomen om te checken hoe het mij gaat, terwijl ik toen echt door de grond kon zakken, zit mij nog steeds dwars. Vol van schaamte dadelijk weer aan het werk. Zolang ik nog met muziek mijn negatieve emoties (in beperkte mate) tegen kan houden, heb ik voorlopig weer even afleiding.
Nee, het is ongetwijfeld goed bedoeld, maar het legt ook juist een extra druk op me. Ik probeer werk en privé zoveel mogelijk gescheiden te houden, al lukt dat bij mijn baan niet altijd even makkelijk. Ik heb een sterk vermoeden dat een collega (die ik durfde te vertrouwen) zijn mond voorbij heeft gepraat bij mijn chef.
Ik heb nog geen vaste aanstelling en die worden ook niet meer zomaar gegeven. Als ze in de gaten hebben dat het niet zo lekker met me gaat en dat invloed heeft op mijn functioneren, weet ik al bijna zeker dat ik het kan schudden. En het laatste waar ik op zit te wachten is om in deze tijd mijn baan te verliezen.
Ik heb nog geen vaste aanstelling en die worden ook niet meer zomaar gegeven. Als ze in de gaten hebben dat het niet zo lekker met me gaat en dat invloed heeft op mijn functioneren, weet ik al bijna zeker dat ik het kan schudden. En het laatste waar ik op zit te wachten is om in deze tijd mijn baan te verliezen.
quote:
Muziek!
Ik krijg net een brief binnen dat ik ben uitgenodigd voor een nieuwsjaarborrel voor de lokale wijkraad. Ik ben recentelijk verhuisd, wist niet eens dat zoiets bestond hier. Misschien leuk om mijn gezicht eens te laten zien.
En ben je er naar toe geweest?
Wat ook een leuke is, een Fok meet!
Are you nuts??
Misschien kan je op je werk het beste zulke persoonlijke dingen voor je houden. Geloof me maar dat iedereen wel wat heeft maar lang niet iedereen hangt de vuile was buiten.quote:
Nee, het is ongetwijfeld goed bedoeld, maar het legt ook juist een extra druk op me. Ik probeer werk en privé zoveel mogelijk gescheiden te houden, al lukt dat bij mijn baan niet altijd even makkelijk. Ik heb een sterk vermoeden dat een collega (die ik durfde te vertrouwen) zijn mond voorbij heeft gepraat bij mijn chef.
Ik heb nog geen vaste aanstelling en die worden ook niet meer zomaar gegeven. Als ze in de gaten hebben dat het niet zo lekker met me gaat en dat invloed heeft op mijn functioneren, weet ik al bijna zeker dat ik het kan schudden. En het laatste waar ik op zit te wachten is om in deze tijd mijn baan te verliezen.
Dat je chef bij je langskomt, is toch een goed teken lijkt me. Snap dat je de druk voelt, maar als ie slechte intenties heeft dan had ie je wel gewoon een waarschuwing gegeven of je meteen ontslagen toch?quote:
Nee, het is ongetwijfeld goed bedoeld, maar het legt ook juist een extra druk op me. Ik probeer werk en privé zoveel mogelijk gescheiden te houden, al lukt dat bij mijn baan niet altijd even makkelijk. Ik heb een sterk vermoeden dat een collega (die ik durfde te vertrouwen) zijn mond voorbij heeft gepraat bij mijn chef.
Ik heb nog geen vaste aanstelling en die worden ook niet meer zomaar gegeven. Als ze in de gaten hebben dat het niet zo lekker met me gaat en dat invloed heeft op mijn functioneren, weet ik al bijna zeker dat ik het kan schudden. En het laatste waar ik op zit te wachten is om in deze tijd mijn baan te verliezen.
Uit zijn (of haar natuurlijk
) bezoek blijkt dat je wordt gewaardeerd. Goede kans dat hij begrip kan opbrengen voor je situatie en je misschien zelfs steun kan halen uit die hoek. In alle gevallen: succes. Heb het hele topic gelezen en je lijkt me verre van een kansloos geval. Herken (zoals bijna iedereen denk ik) delen van je verhaal, en alle problemen die je hebt zijn oplosbaar. Niet ineens, maar stapje voor stapje. Enjoy the ride!
A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
Ik ben er twee minuten binnen geweest. Ik bleek zo een beetje de enige onder de 40 daar te zijn.quote:
[..]
En ben je er naar toe geweest?
Wat ook een leuke is, een Fok meet!
Toch iig goed dat je actie hebt ondernomenquote:Op maandag 14 januari 2013 20:13 schreef Black-Adder het volgende:
[..]
Ik ben er twee minuten binnen geweest. Ik bleek zo een beetje de enige onder de 40 daar te zijn.
Are you nuts??
Niet direct, nee. In haar laatste bericht was ze redelijk duidelijk dat ze geen tweede date meer wilde, dus ik wil eigenlijk ook niet meer aan haar denken, al gebeurt dat toch nog wel eens. Wel heeft ze mijn profiel sinds die date nog zeker een keer of 5 bekeken.
Kan me prima voorstellen dat je je dan een beetje de vreemde eend in de bijt voelt, maar met mensen boven de 40 kun je ook een borrel drinken toch?quote:
[..]
Ik ben er twee minuten binnen geweest. Ik bleek zo een beetje de enige onder de 40 daar te zijn.
Ik snap er geen jota van. Je zei toch dat je elkaar vaak aan de telefoon had gesproken en dat jullie foto's hadden uitgewisseld? Wat was de reden dat ze geen 2e date wilde? Wat was de verassing? Of had je stiekem de foto van iemand anders gegeven?quote:
Niet direct, nee. In haar laatste bericht was ze redelijk duidelijk dat ze geen tweede date meer wilde, dus ik wil eigenlijk ook niet meer aan haar denken, al gebeurt dat toch nog wel eens. Wel heeft ze mijn profiel sinds die date nog zeker een keer of 5 bekeken.
Ja, dat klopt. Aan de telefoon voelde het ook echt goed en ik kon uren met haar praten, zelfs als het helemaal nergens over ging. Ze leek zowat nog enthousiaster over mij dan ik over haar en ze kwam zelfs al met ideeën voor een tweede date aanzetten. Ik weet ook niet helemaal zeker waar ze nu precies is op afgeknapt, maar het lijkt me toch dat, ondanks dat ze wel een paar foto's van me had gezien, toch mijn uiterlijk heeft afgeschrikt.
Het ergste van die date vind ik dat ik haar verwachtingen niet waar heb kunnen maken. Ondanks dat het bij de date bijna net zo gezellig was als aan de telefoon, straalde de angst en nervositeit wel van haar af en ondanks dat we daarna nog wel wat rond gewandeld hebben in de buurt wilde ze het uiteindelijk toch niet langer maken dan nodig en kapte ze het af. Ik vergeet nooit meer die blik in haar ogen toen ze wegfietste..
[ Bericht 0% gewijzigd door Black-Adder op 18-01-2013 21:35:02 ]
Het ergste van die date vind ik dat ik haar verwachtingen niet waar heb kunnen maken. Ondanks dat het bij de date bijna net zo gezellig was als aan de telefoon, straalde de angst en nervositeit wel van haar af en ondanks dat we daarna nog wel wat rond gewandeld hebben in de buurt wilde ze het uiteindelijk toch niet langer maken dan nodig en kapte ze het af. Ik vergeet nooit meer die blik in haar ogen toen ze wegfietste..
[ Bericht 0% gewijzigd door Black-Adder op 18-01-2013 21:35:02 ]
Je vergeet nooit de blik in haar ogen toen ze wegfietste? Klinkt creepy...wat bedoel je daarmee?quote:
Ja, dat klopt. Aan de telefoon voelde het ook echt goed en ik kon uren met haar praten, zelfs als het helemaal nergens over ging. Ze leek zowat nog enthousiaster over mij dan ik over haar en kwam zelfs al met ideeën voor een tweede date aanzetten. Ik weet ook niet helemaal zeker waar ze nu precies is op afgeknapt, maar het lijkt me toch dat, ondanks dat ze wel een paar foto's van me had gezien, toch mijn uiterlijk heeft afgeschrikt.
Het ergste van die date vind ik dat ik haar verwachtingen niet waar heb kunnen maken. Ondanks dat het bij de date bijna net zo gezellig was als aan de telefoon, straalde de angst en nervositeit wel van haar af en ondanks dat we daarna nog wel wat rond gewandeld hebben in de buurt wilde ze het uiteindelijk toch niet langer maken dan nodig en kapte ze het af. Ik vergeet nooit meer die blik in haar ogen toen ze wegfietste..
Dat het leek of ze blij was dat de date voorbij was. En voor mezelf dat ik toen al eigenlijk wist dat ik haar niet meer terug zou zien.
Maar goed, ik zei eigenlijk dat ik niet meer aan haar wilde denken. Ik wil me op andere dingen in mijn leven gaan focussen.
Maar goed, ik zei eigenlijk dat ik niet meer aan haar wilde denken. Ik wil me op andere dingen in mijn leven gaan focussen.
Kerel, dat soort kortzichtige wijven wil je toch niet hebben. Inderdaad vergeet haar en richt je op de toekomst. The ocean is full of fishes hahahaquote:
Dat het leek of ze blij was dat de date voorbij was. En voor mezelf dat ik toen al eigenlijk wist dat ik haar niet meer terug zou zien.
Maar goed, ik zei eigenlijk dat ik niet meer aan haar wilde denken. Ik wil me op andere dingen in mijn leven gaan focussen.
Damn, zoals ik al had gezegd heeft ze na die date nog meerdere malen mijn profiel bekeken. Nu, ruim een maand na de date (waarna het contact verbroken is) krijg ik ineens een berichtje van haar waarin ze vraagt hoe het met me gaat. Ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet...quote:Maar goed, ik zei eigenlijk dat ik niet meer aan haar wilde denken. Ik wil me op andere dingen in mijn leven gaan focussen.
Ik krijg nog steeds kriebels als ik aan haar denk, omdat we gewoon zo goed bij elkaar leken te passen. Kan zijn dat ze op een vriendschappelijke manier nog gewoon nieuwsgierig is naar me, maar dan nog ben ik bang dat ik mezelf te veel ga kwellen als ik er weer verder op in ga. Ik denk dat ik het toch maar beter kan negeren.
Overigens zit ik de laatste 2 weken trouwens wel weer een beetje in een positieve spiraal omhoog. Er zijn wat dingen gebeurd waarbij ik mijn zelfvertrouwen op heb kunnen krikken en mezelf beetje bij beetje meer heb kunnen accepteren.
[ Bericht 1% gewijzigd door Black-Adder op 28-01-2013 20:55:25 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Black-Adder op 28-01-2013 20:55:25 ]
[/quote]
Damn, zoals ik al had gezegd heeft ze na die date nog meerdere malen mijn profiel bekeken. Nu, ruim een maand na de date (waarna het contact verbroken is) krijg ik ineens een berichtje van haar waarin ze vraagt hoe het met me gaat. Ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet...
Ik krijg nog steeds kriebels als ik aan haar denk, omdat we gewoon zo goed bij elkaar leken te passen. Kan zijn dat ze op een vriendschappelijke manier nog gewoon nieuwsgierig is naar me, maar dan nog ben ik bang dat ik mezelf te veel ga kwellen als ik er weer verder op in ga. Ik denk dat ik het toch maar beter kan negeren.
[/quote]
Ik zou haar gewoon vragen waarom zij geen interesse meer heeft. Wat heb je te verliezen? Zij neemt toch contact met jou op? Misschien was zij ook erg zenuwachtig ofzo.
Damn, zoals ik al had gezegd heeft ze na die date nog meerdere malen mijn profiel bekeken. Nu, ruim een maand na de date (waarna het contact verbroken is) krijg ik ineens een berichtje van haar waarin ze vraagt hoe het met me gaat. Ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet...
Ik krijg nog steeds kriebels als ik aan haar denk, omdat we gewoon zo goed bij elkaar leken te passen. Kan zijn dat ze op een vriendschappelijke manier nog gewoon nieuwsgierig is naar me, maar dan nog ben ik bang dat ik mezelf te veel ga kwellen als ik er weer verder op in ga. Ik denk dat ik het toch maar beter kan negeren.
[/quote]
Ik zou haar gewoon vragen waarom zij geen interesse meer heeft. Wat heb je te verliezen? Zij neemt toch contact met jou op? Misschien was zij ook erg zenuwachtig ofzo.
Good for you. Keep up the good work!quote:
Overigens zit ik de laatste 2 weken trouwens wel weer een beetje in een positieve spiraal omhoog. Er zijn wat dingen gebeurd waarbij ik mijn zelfvertrouwen op heb kunnen krikken en mezelf beetje bij beetje meer heb kunnen accepteren.
Ik herken mezelf wel in jouw verhaal.
Voor mij kom je als een onzeker en lief persoon over en dat je jezelf niet goed genoeg voelt voor iemand anders. Je verantwoordelijkheden neem je serieus en daar mag je al heel trots op zijn, en nu merk ik dat je een geheel wilt hebben qua relaties met vrienden familie enz...
Dit kan je zeker wel krijgen als je jezelf accepteerd, ookal kom je uit een rustig dorpje.
Een relatie met iemand hebben is elkaar accepteren en dus niet hoeven te veranderen voor de ander alleen rekening met elkaar houden.
Om uit de cirkel te komen zal ik proberen om dingen te doen die jezelf niet in 1 keer zou bedenken. Zoals in je eentje uit te gaan en gewoon iemand aanspreken. Je kan jezelf ook observeren, op het moment wanneer jij je niet op je gemak voelt bijv.
Volgende dag kan je bij jezelf afvragen; waarom krijg ik dit gevoel, is het ergens voor nodig.
Ik hoop als je dit vaak genoeg doet dat je merkt dat het pure onzekerheid is en dat het nergens voor nodig is.
Ik heb dit ook bij mezelf gemerkt en in het begin is het behoorlijk zwaar maar later gaat het gemakkelijker.
Dit is dan mijn idee, ik hoop dat je gaat inzien dat je onzekerheid jou tegenwerkt en niet je karakter.
Voor mij kom je als een onzeker en lief persoon over en dat je jezelf niet goed genoeg voelt voor iemand anders. Je verantwoordelijkheden neem je serieus en daar mag je al heel trots op zijn, en nu merk ik dat je een geheel wilt hebben qua relaties met vrienden familie enz...
Dit kan je zeker wel krijgen als je jezelf accepteerd, ookal kom je uit een rustig dorpje.
Een relatie met iemand hebben is elkaar accepteren en dus niet hoeven te veranderen voor de ander alleen rekening met elkaar houden.
Om uit de cirkel te komen zal ik proberen om dingen te doen die jezelf niet in 1 keer zou bedenken. Zoals in je eentje uit te gaan en gewoon iemand aanspreken. Je kan jezelf ook observeren, op het moment wanneer jij je niet op je gemak voelt bijv.
Volgende dag kan je bij jezelf afvragen; waarom krijg ik dit gevoel, is het ergens voor nodig.
Ik hoop als je dit vaak genoeg doet dat je merkt dat het pure onzekerheid is en dat het nergens voor nodig is.
Ik heb dit ook bij mezelf gemerkt en in het begin is het behoorlijk zwaar maar later gaat het gemakkelijker.
Dit is dan mijn idee, ik hoop dat je gaat inzien dat je onzekerheid jou tegenwerkt en niet je karakter.
Altijd alles afwegen.
Bedankt voor het compliment, maar ik denk dat lief zijn en een sterk verantwoordelijkheidsgevoel hebben alleen niet voldoende is in deze maatschappij voor een stabiele sociale omgeving. In ieder geval zeker niet voor een liefdesrelatie. Ik ben onder andere door mijn vrij extreme stemmingswisselingen niet het meest stabiele persoon om mee te leven.quote:
Maar ik wil ook juist dingen in mijn leven kunnen veranderen om mezelf te kunnen verbeteren. En dan niet voor een ander, maar juist écht voor mezelf. Ik accepteer nu dat ik mezelf psychisch ook kán veranderen en dat ik niet in een hulpeloze positie sta.quote:Dit kan je zeker wel krijgen als je jezelf accepteerd, ookal kom je uit een rustig dorpje.
Een relatie met iemand hebben is elkaar accepteren en dus niet hoeven te veranderen voor de ander alleen rekening met elkaar houden.
Waar ik meer moeite mee heb is het accepteren van mijn fysieke gesteldheid. Om de boel maar even op te sommen:
- matige acne op diverse plekken
- scheef gebit
- nagelbijten
- scheve lichaamshouding (door onzekerheid)
- overmatige transpiratie en lichaamsgeur
Het zijn allemaal dingen waar ik wel aan werk, maar waar vaak maar ten dele een oplossing voor handen is en dus niet 1, 2, 3 verholpen zijn.
Ik zit nog wel eens in mijn eentje in een restaurant, maar ik spreek eigenlijk zelden tot nooit andere mensen aan. En in écht sociale setting als een kroeg of discotheek lijkt me dat nog veel moeilijker. Onzekerheid is zeker een deel daarvan, maar ook gewoon het gevoel dat ik andere mensen tot last ben, dat ze hun tijd lopen te verspillen aan mij.quote:Om uit de cirkel te komen zal ik proberen om dingen te doen die jezelf niet in 1 keer zou bedenken. Zoals in je eentje uit te gaan en gewoon iemand aanspreken. Je kan jezelf ook observeren, op het moment wanneer jij je niet op je gemak voelt bijv.
Volgende dag kan je bij jezelf afvragen; waarom krijg ik dit gevoel, is het ergens voor nodig.
Ik hoop als je dit vaak genoeg doet dat je merkt dat het pure onzekerheid is en dat het nergens voor nodig is.
Ik heb dit ook bij mezelf gemerkt en in het begin is het behoorlijk zwaar maar later gaat het gemakkelijker.
[ Bericht 0% gewijzigd door Black-Adder op 04-02-2013 10:15:09 ]
Wat ik opmerkelijk vond is dat je allerlei mogelijke oorzaken voor het feit dat ze geen tweede date wil hebt opgesomd, maar dat je het nergens hebt over de objectieve gegevens waarop je jouw interpretatie van haar gedrag baseert hebt.
Je weet dat je last hebt van een negatief zelfbeeld en een gebrek aan zelfvertrouwen, dus denk ik dat je misschien meer rekening hoort te houden met het feit dat jouw waarneming en interpretatie van de werkelijkheid beïnvloed wordt door het negatief standpunt waaruit je het bekijkt, zodanig dat je dingen gaat interpreteren zodat ze passen met dat negatief beeld dat je van je hebt. Je gaat daardoor misschien te snel besluiten dat de oorzaak bij jou of jouw uiterlijk ligt wanneer het fout loopt terwijl dat dit niet sowieso het geval is.
Heb je haar gevraagd waarom ze geen tweede date wou? Wat heeft zij erover gezegd?
Je concludeert blijkbaar dat je aan haar verwachtingen niet voldeed (en dat ze daarom de date heeft verkort), maar is het onmogelijk dat zij zelf zeer onzeker is en weg wou wegens haar door haar onzekerheid veroorzaakte ongemak op die date? Het feit dat ze voortdurend nerveus was (naar jouw zeggen) lijkt die hypothese ook te steunen.
Ik denk ook dat uiterlijk een minder grote rol speelt dan je denkt. Het is effectief zo dat mensen bepaalde persoonlijkheidstrekken gaan associëren aan jouw uiterlijke kenmerken zonder je te kennen, maar een eerste indruk kan volledig veranderen naargelang ze je persoonlijkheid werkelijk leren kennen.
Acne? Oké, je hebt geen supermodel huid, nou en? Veel andere mensen ook.
Scheef gebit? Dat hebben ook veel mensen. Het hangt uiteraard af van hoe scheef, maar nog steeds zou het mij verbazen dat dit zo'n groot afschrikkend effect heeft gehad, zeker als ze je al voor de date gezien had.
Nagelbijten? Als man denk ik niet dat je nagels snel een aanzienlijke invloed zullen hebben op je schoonheid in de ogen van anderen, maar als je er echt mee wil stoppen, waarom reken je niet op zure (doorzichtige) nagellak?
Scheve lichaamshouding? Je zegt zelf dat de oorzaak ervan je onzekerheid is, dus weet je al waaraan je moet werken.
Overmatige transpiratie? Als je je al zeer regelmatig wast en sterke deodorant en parfum tevergeefs gebruikt is een gesprek met een arts daarover misschien een goed idee, neen?
"En een man die angstig en onzeker overkomt wordt sowieso al niet aantrekkelijk geworden" zei je in een vorige post wanneer je het over liefdesrelaties had. Toen ik dit las was mijn eerste gedacht "maar dat weet je niet". Je zei ook dat je op forums meer te weten tracht te komen over wat "vrouwen" al dan niet graag hebben bij een man terwijl dat "vrouwen" een zeer talrijke groep van individuen met een grote verscheidenheid aan persoonlijkheden en smaken vormen. Je zult nooit weten wat "vrouwen" allemaal denken, want zoiets bestaat niet. Richt je eerder specifiek op de vrouw die je interesseert en wat zij al dan niet graag heeft.
Je weet dat je last hebt van een negatief zelfbeeld en een gebrek aan zelfvertrouwen, dus denk ik dat je misschien meer rekening hoort te houden met het feit dat jouw waarneming en interpretatie van de werkelijkheid beïnvloed wordt door het negatief standpunt waaruit je het bekijkt, zodanig dat je dingen gaat interpreteren zodat ze passen met dat negatief beeld dat je van je hebt. Je gaat daardoor misschien te snel besluiten dat de oorzaak bij jou of jouw uiterlijk ligt wanneer het fout loopt terwijl dat dit niet sowieso het geval is.
Heb je haar gevraagd waarom ze geen tweede date wou? Wat heeft zij erover gezegd?
Je concludeert blijkbaar dat je aan haar verwachtingen niet voldeed (en dat ze daarom de date heeft verkort), maar is het onmogelijk dat zij zelf zeer onzeker is en weg wou wegens haar door haar onzekerheid veroorzaakte ongemak op die date? Het feit dat ze voortdurend nerveus was (naar jouw zeggen) lijkt die hypothese ook te steunen.
Ik denk ook dat uiterlijk een minder grote rol speelt dan je denkt. Het is effectief zo dat mensen bepaalde persoonlijkheidstrekken gaan associëren aan jouw uiterlijke kenmerken zonder je te kennen, maar een eerste indruk kan volledig veranderen naargelang ze je persoonlijkheid werkelijk leren kennen.
Acne? Oké, je hebt geen supermodel huid, nou en? Veel andere mensen ook.
Scheef gebit? Dat hebben ook veel mensen. Het hangt uiteraard af van hoe scheef, maar nog steeds zou het mij verbazen dat dit zo'n groot afschrikkend effect heeft gehad, zeker als ze je al voor de date gezien had.
Nagelbijten? Als man denk ik niet dat je nagels snel een aanzienlijke invloed zullen hebben op je schoonheid in de ogen van anderen, maar als je er echt mee wil stoppen, waarom reken je niet op zure (doorzichtige) nagellak?
Scheve lichaamshouding? Je zegt zelf dat de oorzaak ervan je onzekerheid is, dus weet je al waaraan je moet werken.
Overmatige transpiratie? Als je je al zeer regelmatig wast en sterke deodorant en parfum tevergeefs gebruikt is een gesprek met een arts daarover misschien een goed idee, neen?
"En een man die angstig en onzeker overkomt wordt sowieso al niet aantrekkelijk geworden" zei je in een vorige post wanneer je het over liefdesrelaties had. Toen ik dit las was mijn eerste gedacht "maar dat weet je niet". Je zei ook dat je op forums meer te weten tracht te komen over wat "vrouwen" al dan niet graag hebben bij een man terwijl dat "vrouwen" een zeer talrijke groep van individuen met een grote verscheidenheid aan persoonlijkheden en smaken vormen. Je zult nooit weten wat "vrouwen" allemaal denken, want zoiets bestaat niet. Richt je eerder specifiek op de vrouw die je interesseert en wat zij al dan niet graag heeft.
Ik vroeg het haar bij het afscheid, toen zei ze: "we bellen nog" (wat overigens niet meer gebeurd is). Later zei ze, nadat ik duidelijk had gemaakt gevoelens voor haar gekregen te hebben dat dit niet wederzijds was en ze me veel succes wenste bij het zoeken naar een lieve vriendin. Lijkt me dus ook niet dat ze getwijfeld heeft.quote:Heb je haar gevraagd waarom ze geen tweede date wou? Wat heeft zij erover gezegd?
Ja, ze was duidelijk onzeker, maar of dat verder invloed heeft gehad op haar beeld van mij vraag ik mij af. Het was wel gezellig, maar ik kon toch al vrij snel merken dat ze zich niet op haar gemak voelde: haar handen trilden voortdurend, zat vaak nerveus op haar telefoon te kijken, ze lachte nauwelijks (aan de telefoon wel), meerdere keren naar de wc en toen we af wilden rekenen leek ze bijna verontwaardigd dat ik voor haar wilde betalen.quote:Je concludeert blijkbaar dat je aan haar verwachtingen niet voldeed (en dat ze daarom de date heeft verkort), maar is het onmogelijk dat zij zelf zeer onzeker is en weg wou wegens haar door haar onzekerheid veroorzaakte ongemak op die date? Het feit dat ze voortdurend nerveus was (naar jouw zeggen) lijkt die hypothese ook te steunen.
Ze had vooraf wel een paar foto's gezien, maar dat hoeft natuurlijk niet direct te zeggen dat ze toen al een goed beeld van mij (fysiek) had. Dat weet je natuurlijk nooit zeker voor je iemand irl hebt gezien. Het gekke is dat het bij mij net precies andersom was. Ik was redelijk overdonderd van haar uiterlijk, ze zag er nog mooier uit als op de foto's (waarop ze wel wat imperfecties leek te hebben).
Maar een eerste indruk is toch belangrijk om te kunnen 'selecteren'. Dan kun je nog zo'n goede persoonlijkheid hebben, als ze je niet willen leren kennen heb je daar niets aan.quote:Ik denk ook dat uiterlijk een minder grote rol speelt dan je denkt. Het is effectief zo dat mensen bepaalde persoonlijkheidstrekken gaan associëren aan jouw uiterlijke kenmerken zonder je te kennen, maar een eerste indruk kan volledig veranderen naargelang ze je persoonlijkheid werkelijk leren kennen.
Klopt. Ik heb het ook niet in extreme mate, iig niet op de plekken waar het direct zichtbaar is, maar in combinatie met de rest doet het geen goed voor mijn zelfvertrouwen.quote:Acne? Oké, je hebt geen supermodel huid, nou en? Veel andere mensen ook.
Ik heb een overbeet van ongeveer een halve centimeter in mijn bovenkaak, mijn onderkaak staat wel zo goed als recht. Het is voornamelijk dat mijn tanden in mijn bovenkaak nogal ver uit elkaar staan, wat behoorlijk opvalt (fietsenrekken).quote:Scheef gebit? Dat hebben ook veel mensen. Het hangt uiteraard af van hoe scheef, maar nog steeds zou het mij verbazen dat dit zo'n groot afschrikkend effect heeft gehad, zeker als ze je al voor de date gezien had.
Ik ben er vroeger veel mee gepest, dus het heeft veel invloed gehad op mijn zelfvertrouwen. Het is iets wat met buien komt. Soms heb ik er een paar weken geen behoefte aan, en heb ik wel weer een beetje een wit randje. Maar voor hetzelfde geld bijt ik ze in een paar dagen weer helemaal kapot. Zure nagellak heb ik nog nooit geprobeerd, kun je dat gewoon de drogist krijgen? Al zou ik me er wel ongemakkelijk bij voelen om daar (als man zijnde) naar te vragen.quote:Nagelbijten? Als man denk ik niet dat je nagels snel een aanzienlijke invloed zullen hebben op je schoonheid in de ogen van anderen, maar als je er echt mee wil stoppen, waarom reken je niet op zure (doorzichtige) nagellak?
Klopt, maar het valt niet mee, zeker als ik me echt weer eens zwaar depressief voel. Dan voelt het gewoon echt alsof ik er niet voor anderen mag zijn en verkramp ik gewoon als anderen wat van me vragen.quote:Scheve lichaamshouding? Je zegt zelf dat de oorzaak ervan je onzekerheid is, dus weet je al waaraan je moet werken.
Lichaamsgeur is wel afgenomen sinds ik sinds een paar jaar andere douchegel gebruik. En ja, ik was mij uiteraard iedere dag en gebruik altijd deo als ik gezweet heb. Maar kan daar nog steeds niet mee voorkomen dat ik soms een kletsnatte rug en voorhoofd heb als ik fysiek bezig ben geweest, zeker in de zomer. Dit heeft mij ook tegengewerkt in de tijd dat ik nog fysiek zeer zwaar werk deed. Ik vond dat erg leuk om te doen, lekker energiek bezig zijn, beetje spierballen kweken, maar het zweten is een belangrijke reden geweest om daar mee te stoppen.quote:Overmatige transpiratie? Als je je al zeer regelmatig wast en sterke deodorant en parfum tevergeefs gebruikt is een gesprek met een arts daarover misschien een goed idee, neen?
Bij de dokter ben ik al geweest, en behandeling is gewoon heel lastig, zeker in de grootte waarin ik het heb. Er is nu bloed afgenomen om te kijken of de oorzaak misschien toch niet dieper ligt, volgende week krijg ik daarvan de uitslag.
Doktersafspraken plannen is momenteel trouwens sowieso erg moeilijk door mijn werk, ben min of meer 24/7 beschikbaar en kan heel moeilijk vrij krijgen. Lastig af en toe om prioriteiten te stellen..
Tsja, ik wil toch iets proberen om vrouwen in zijn algemeen beter te leren begrijpen. Er zijn denk ik toch aardig wat overeenkomsten tussen vrouwen onderling. Het richten op één vrouw heeft denk ik voor mij niet zo veel zin. Dan ga ik alleen maar te veel hopen op meer en loop ik een groter risico om als wanhopig gezien te worden.quote:"En een man die angstig en onzeker overkomt wordt sowieso al niet aantrekkelijk geworden" zei je in een vorige post wanneer je het over liefdesrelaties had. Toen ik dit las was mijn eerste gedacht "maar dat weet je niet". Je zei ook dat je op forums meer te weten tracht te komen over wat "vrouwen" al dan niet graag hebben bij een man terwijl dat "vrouwen" een zeer talrijke groep van individuen met een grote verscheidenheid aan persoonlijkheden en smaken vormen. Je zult nooit weten wat "vrouwen" allemaal denken, want zoiets bestaat niet. Richt je eerder specifiek op de vrouw die je interesseert en wat zij al dan niet graag heeft.
Je bent veel te veel aan het analyzeren. Veel te veel. Gooi de schijt er een keer tegen aan man! Ik herken er wel wat van mezelf in. Ik heb ook periodes gehad waar ik enorm eenzaam was (voelde!), en dan ging je het overanalyzeren en daar werd niks beter van. Je straalt het uit. Uren lullen bij de huisarts, psycholoog, as if it matters. Natuurlijk niet. Toen ging je je opeens richten op carriere/studie, president van de studentenvereniging (of bij een voetbalclub in de kantine of .. etc. etc.) en poef je had opeens genoeg zaken te doen.quote:
Als je zoveel gaat analyzeren dan ga je elk kleine misstap enorm vergroten en elke kleine stap die je wel maakt vergeet je dan weer. Ik heb het idee dat je pas kunt leren als je enorm in het diepe gaat duiken. Ga verhuizen, begin volledig opnieuw. Ja maar het werkt hier nu ook niet? Nou en? Zie je vooruitgang?
Ik merk bijmezelf dat 'nieuwe' herinneringen maken een stap is in de richting van een verandering in je leven.
Is de vrijwillige brandweer niet iets voor je? Franse legionaires?
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
quote:
[..]
Je bent veel te veel aan het analyzeren. Veel te veel. Gooi de schijt er een keer tegen aan man! Ik herken er wel wat van mezelf in. Ik heb ook periodes gehad waar ik enorm eenzaam was (voelde!), en dan ging je het overanalyzeren en daar werd niks beter van. Je straalt het uit. Uren lullen bij de huisarts, psycholoog, as if it matters. Natuurlijk niet. Toen ging je je opeens richten op carriere/studie, president van de studentenvereniging (of bij een voetbalclub in de kantine of .. etc. etc.) en poef je had opeens genoeg zaken te doen.
Als je zoveel gaat analyzeren dan ga je elk kleine misstap enorm vergroten en elke kleine stap die je wel maakt vergeet je dan weer. Ik heb het idee dat je pas kunt leren als je enorm in het diepe gaat duiken. Ga verhuizen, begin volledig opnieuw. Ja maar het werkt hier nu ook niet? Nou en? Zie je vooruitgang?
Ik merk bijmezelf dat 'nieuwe' herinneringen maken een stap is in de richting van een verandering in je leven.
Is de vrijwillige brandweer niet iets voor je? Franse legionaires?
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Het leven an sich heeft geen doel. Je moet niet in het verleden blijven hangen. Je zal alleen maar zwelgen in medelijden en fantaseren hoe het anders had kunnen lopen. Als jij een ander toekomst wil dan moet je echt zelf eraan werken. Geen excuses over vicieuze circels en schaamtes.
Alles zit tussen je oren. Eerste stap is altijd het moeilijkst. Immers anders was je niet beland in je huidige situatie.
Het verleden moet je laten rusten. Je verleden heeft geen positieve bijdragen geleverd aan je persoonlijke ontwikkelingen. Waarom denk je er dan telkens aan? Voor zover ik lees ben je een gezonde persoon met enkel een slecht verleden.
Een feit is dat de maatschappij niks om je geeft. Zij oordelen dus ook niet. Dat jij je drukt maakt om anderen is gewoon stom. Denk je echt dat je zo belangrijk bent dat anderen telkens over jou druk maken?
Leef nu, accepteer je bestaan en sta open voor veranderingen.
Alles zit tussen je oren. Eerste stap is altijd het moeilijkst. Immers anders was je niet beland in je huidige situatie.
Het verleden moet je laten rusten. Je verleden heeft geen positieve bijdragen geleverd aan je persoonlijke ontwikkelingen. Waarom denk je er dan telkens aan? Voor zover ik lees ben je een gezonde persoon met enkel een slecht verleden.
Een feit is dat de maatschappij niks om je geeft. Zij oordelen dus ook niet. Dat jij je drukt maakt om anderen is gewoon stom. Denk je echt dat je zo belangrijk bent dat anderen telkens over jou druk maken?
Leef nu, accepteer je bestaan en sta open voor veranderingen.
Mijn werk vreet momenteel zo veel tijd dat ik amper genoeg tijd heb om een huishouden te runnen, theoretisch heb ik dus genoeg te doen. Maar of ik er ook voldoende motivatie voor kan opbrengen om me op andere dingen te focussen is een tweede.quote:
Je bent veel te veel aan het analyzeren. Veel te veel. Gooi de schijt er een keer tegen aan man! Ik herken er wel wat van mezelf in. Ik heb ook periodes gehad waar ik enorm eenzaam was (voelde!), en dan ging je het overanalyzeren en daar werd niks beter van. Je straalt het uit. Uren lullen bij de huisarts, psycholoog, as if it matters. Natuurlijk niet. Toen ging je je opeens richten op carriere/studie, president van de studentenvereniging (of bij een voetbalclub in de kantine of .. etc. etc.) en poef je had opeens genoeg zaken te doen.
Maar kleine misstappen kunnen ook leiden tot kleine verbeteringen in mezelf en dat is juist wat ik zo hard nodig heb om mijn zelfvertrouwen weer op te krikken. Ik wil helemaal niet vollédig opnieuw beginnen. Ik ben al recentelijk verhuisd naar een leuk appartementje en sinds een paar jaar heb ik een baan waar ik het vrij goed naar mijn zin heb en in ieder geval financieel relatief weinig zorgen meer heb. Dat zijn (naast mijn familie) mijn enige hou-vasts in mijn leven die ik niet zomaar wil opgeven.quote:Als je zoveel gaat analyzeren dan ga je elk kleine misstap enorm vergroten en elke kleine stap die je wel maakt vergeet je dan weer. Ik heb het idee dat je pas kunt leren als je enorm in het diepe gaat duiken. Ga verhuizen, begin volledig opnieuw. Ja maar het werkt hier nu ook niet? Nou en? Zie je vooruitgang?
Maar mijn verleden is wel een deel van wie ik ben en een reden waarom het zo moeilijk voor me is te veranderen. Zonder al te veel in het medelijden te willen blijven hangen, maar toch: Ik heb in mijn jeugd zelden een gevoel van waardering gehad bij andere mensen. Dat ik echt het gevoel had: fijn dat ik er ben, fijn dat ik iets toe voeg aan het leven van een ander. Ik heb mij altijd al een 'sta-in-de-weg' gevoeld.quote:
Het verleden moet je laten rusten. Je verleden heeft geen positieve bijdragen geleverd aan je persoonlijke ontwikkelingen. Waarom denk je er dan telkens aan? Voor zover ik lees ben je een gezonde persoon met enkel een slecht verleden.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het onmogelijk is te veranderen, maar dit speelt gewoon allemaal al vanaf jongs af aan en al die jaren zeg ik steeds aan mezelf te werken, en voor een deel denk ik ook zeker wel dat ik een mate van vooruitgang heb geboekt, maar het gevoel dat ik eigenlijk niet in deze maatschappij 'hoor' is altijd aanwezig geweest en ik vraag me af of dat ooit volledig zal verdwijnen.
gevalletje ontwijkende persoonlijkheidsstoornis?quote:
[..]
Maar mijn verleden is wel een deel van wie ik ben en een reden waarom het zo moeilijk voor me is te veranderen. Zonder al te veel in het medelijden te willen blijven hangen, maar toch: Ik heb in mijn jeugd zelden een gevoel van waardering gehad bij andere mensen. Dat ik echt het gevoel had: fijn dat ik er ben, fijn dat ik iets toe voeg aan het leven van een ander. Ik heb mij altijd al een 'sta-in-de-weg' gevoeld.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het onmogelijk is te veranderen, maar dit speelt gewoon allemaal al vanaf jongs af aan en al die jaren zeg ik steeds aan mezelf te werken, en voor een deel denk ik ook zeker wel dat ik een mate van vooruitgang heb geboekt, maar het gevoel dat ik eigenlijk niet in deze maatschappij 'hoor' is altijd aanwezig geweest en ik vraag me af of dat ooit volledig zal verdwijnen.
Zwaar herkenbaar dit. Weinig contacten, zit vaak thuis en ook op het werk kan ik met alles en iedereen goed vinden, en als je dan wat met hen doet, je toch weer klote voelen na afloop, omdat hun allemaal wel vrienden hebben of naar hun vriend/vriendin gaan of what ever en dan doet het toch weer pijn hoe je in je eigen situatie zit, ga je dan weer zwaarder aantrekken, het grote ding daarachter wat er ook bij komt kijken is de onzekerheid, dingen uitvergroten aan jezelf dat niet goed is of wat dan ook, net iets at je niet moet doen.
Ikzelf wil na deze zomer weer naar school en daarmee ga ik dan een nieuwe start maken, totaal nieuwe omgeving, op mezelf gaan wonen, aanmelden voor verengingen om onder de mensen te komen en een overplaatsing van het werk aanvragen wat ongetwijfeld gaat lukken, en dan uiteraard nog de school. Misschien ook voor jou iets? Al heb ik de leeftijd(21) er meer voor dan jij misschien.. In elk geval het verleden toch wat achter me laten, het blijft altijd bij je natuurlijk, maar toch, een nieuwe ronde geeft nieuwe kansen. Echter heb ik het er nog wel is lastig mee met wat voor tijdsbestek er tussen zit en het nog zover is, ondanks dat velen zeggen 'Joh, die maanden zijn zo voorbij.' Valt dan altijd vies tegen..
Ikzelf wil na deze zomer weer naar school en daarmee ga ik dan een nieuwe start maken, totaal nieuwe omgeving, op mezelf gaan wonen, aanmelden voor verengingen om onder de mensen te komen en een overplaatsing van het werk aanvragen wat ongetwijfeld gaat lukken, en dan uiteraard nog de school. Misschien ook voor jou iets? Al heb ik de leeftijd(21) er meer voor dan jij misschien.. In elk geval het verleden toch wat achter me laten, het blijft altijd bij je natuurlijk, maar toch, een nieuwe ronde geeft nieuwe kansen. Echter heb ik het er nog wel is lastig mee met wat voor tijdsbestek er tussen zit en het nog zover is, ondanks dat velen zeggen 'Joh, die maanden zijn zo voorbij.' Valt dan altijd vies tegen..
''The now is all there will ever be'' Je hersens kunnen zich maar op 1 ding tegelijk focussen. Het is een stuk beter als jij die capaciteit richt op het 'nu', ipv het verleden.quote:
[..]
Maar mijn verleden is wel een deel van wie ik ben en een reden waarom het zo moeilijk voor me is te veranderen. Zonder al te veel in het medelijden te willen blijven hangen, maar toch: Ik heb in mijn jeugd zelden een gevoel van waardering gehad bij andere mensen. Dat ik echt het gevoel had: fijn dat ik er ben, fijn dat ik iets toe voeg aan het leven van een ander. Ik heb mij altijd al een 'sta-in-de-weg' gevoeld.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het onmogelijk is te veranderen, maar dit speelt gewoon allemaal al vanaf jongs af aan en al die jaren zeg ik steeds aan mezelf te werken, en voor een deel denk ik ook zeker wel dat ik een mate van vooruitgang heb geboekt, maar het gevoel dat ik eigenlijk niet in deze maatschappij 'hoor' is altijd aanwezig geweest en ik vraag me af of dat ooit volledig zal verdwijnen.
Quick question, heb je dit topic geopend om medelijden te krijgen? Of heb je besloten dat het onderhand genoeg is, en ben je op zoek naar tools om de shit te worden. Met dat laatste kan ik je misschien helpen namelijk. Ben zelf ook al een tijdje met zelfontwikkeling bezig
''Even if he fails again and again to accomplish his purpose (as he necessarily must until weakness is overcome), the strength of character gained will be the measure of his true succes''
Als stiekeme lurker hier in de topic wil ik ook wel weten wat voor 'tools' jij hebt ?quote:
[..]
''The now is all there will ever be'' Je hersens kunnen zich maar op 1 ding tegelijk focussen. Het is een stuk beter als jij die capaciteit richt op het 'nu', ipv het verleden.
Quick question, heb je dit topic geopend om medelijden te krijgen? Of heb je besloten dat het onderhand genoeg is, en ben je op zoek naar tools om de shit te worden. Met dat laatste kan ik je misschien helpen namelijk. Ben zelf ook al een tijdje met zelfontwikkeling bezig
Waarom zou je iets moeten toevoegen aan het leven van een ander? Het is jouw feestje...quote:
[..]
Maar mijn verleden is wel een deel van wie ik ben en een reden waarom het zo moeilijk voor me is te veranderen. Zonder al te veel in het medelijden te willen blijven hangen, maar toch: Ik heb in mijn jeugd zelden een gevoel van waardering gehad bij andere mensen. Dat ik echt het gevoel had: fijn dat ik er ben, fijn dat ik iets toe voeg aan het leven van een ander. Ik heb mij altijd al een 'sta-in-de-weg' gevoeld.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het onmogelijk is te veranderen, maar dit speelt gewoon allemaal al vanaf jongs af aan en al die jaren zeg ik steeds aan mezelf te werken, en voor een deel denk ik ook zeker wel dat ik een mate van vooruitgang heb geboekt, maar het gevoel dat ik eigenlijk niet in deze maatschappij 'hoor' is altijd aanwezig geweest en ik vraag me af of dat ooit volledig zal verdwijnen.
Stel je krijgt straks een relatie en je kunt haar enorm helpen in je leven en je voelt waardering. Dan gaat het over en zit je weer in je eentje. Wedden dat je je dan kutter voelt dan nu?
Dat gevoel wat jij hebt had ik ook, tot ik over de landsgrenzen ging verhuizen. Blijven zitten qua werk, huissituatie, familie, whatever is desastreus. Je komt zo niet verder ..
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Maw, je wil graag in dezelfde positie blijven zitten en hopen dat het magisch straks beter gaat worden?quote:
[..]
Mijn werk vreet momenteel zo veel tijd dat ik amper genoeg tijd heb om een huishouden te runnen, theoretisch heb ik dus genoeg te doen. Maar of ik er ook voldoende motivatie voor kan opbrengen om me op andere dingen te focussen is een tweede.
[..]
Maar kleine misstappen kunnen ook leiden tot kleine verbeteringen in mezelf en dat is juist wat ik zo hard nodig heb om mijn zelfvertrouwen weer op te krikken. Ik wil helemaal niet vollédig opnieuw beginnen. Ik ben al recentelijk verhuisd naar een leuk appartementje en sinds een paar jaar heb ik een baan waar ik het vrij goed naar mijn zin heb en in ieder geval financieel relatief weinig zorgen meer heb. Dat zijn (naast mijn familie) mijn enige hou-vasts in mijn leven die ik niet zomaar wil opgeven.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Uiteraard heb ik hier niet op zoek naar medelijden, dan had ik mij hier wel met naam en toenaam genoemd en had ik meer details gegeven. Ik ben enkel op zoek naar een luisterend oor voor mijn problemen, die ik in mijn dagelijks leven gewoon aan niemand kwijt kan. Dit forum heeft mij al veel geholpen wat dat betreft.quote:
Quick question, heb je dit topic geopend om medelijden te krijgen? Of heb je besloten dat het onderhand genoeg is, en ben je op zoek naar tools om de shit te worden. Met dat laatste kan ik je misschien helpen namelijk. Ben zelf ook al een tijdje met zelfontwikkeling bezig
Dat ben ik met je eens en ik heb daar zelf ook veel gebruik van gemaakt toen ik er achter kwam dat bijv. mn vriendin borderline had. Het probleem destijds was alleen wel dat andere FOKkers! terecht zeiden dat veel users, waaronder mezelf er dus in vast bleven hangen. Wel je verhaal droppen, maar geen progressie (seemingly) willen boeken.quote:
[..]
Uiteraard heb ik hier niet op zoek naar medelijden, dan had ik mij hier wel met naam en toenaam genoemd en had ik meer details gegeven. Ik ben enkel op zoek naar een luisterend oor voor mijn problemen, die ik in mijn dagelijks leven gewoon aan niemand kwijt kan. Dit forum heeft mij al veel geholpen wat dat betreft.
Van je af gaan praten is 1 ding, vooruitgang is toch echt een tweede. Het is hetzelfde als dat je continu dat gevoel hebt van dat je moet zeiken maar toch nog ff die auto instapt om naar huis te gaan. Dan ben je eindelijk thuis en voel je je veel beter. Je bent er wel even van af, maar je gaat straks toch weer drinken en dan moet je weer. Het zijn allemaal kortstondige hulpmiddelen. Internet etc. heeft juist meer kwaad gedaan dan je lief heeft. Met name ..
Ja, met name op sociaal vlak ..
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Het is niet dat ik die relatie als hoofddoel in mijn leven zie, dat dat het enige is waar ik waardering uit zou moeten halen. Ik besef dat er meer ontbreekt dan dat, dus ik denk dat het geen verschil uit zou maken. En zelfs al zou het kutter voelen, dan heb ik het tenminste geprobeerd en misschien wel een paar mooie herinneringen aan over gehouden. Dat is ook al heel wat waard.quote:
Waarom zou je iets moeten toevoegen aan het leven van een ander? Het is jouw feestje...
Stel je krijgt straks een relatie en je kunt haar enorm helpen in je leven en je voelt waardering. Dan gaat het over en zit je weer in je eentje. Wedden dat je je dan kutter voelt dan nu?
Geloof mij, ik heb sowieso al geen standaardleventje en landgrenzen zie ik ook genoeg. Ik besef me denk ik gewoon af en toe te weinig hoe goed ik het hier al heb. Leuke baan, leuk huisje, goed contact met mijn familie (oke, maar één kant weliswaar, maar toch). Ik ben zeker bereid om dingen om te gooien in mijn leven, maar helemaal terug naar af zou nu gewoon niet verstandig zijn. Collega's van me vragen ook nog wel eens aan me waarom ik niet bijvoorbeeld weer ga studeren, omdat ik het wel 'zou kunnen', maar als ik besef wat ik daar financieel allemaal voor moet gaan laten is het me dat gewoon niet waard.quote:Dat gevoel wat jij hebt had ik ook, tot ik over de landsgrenzen ging verhuizen. Blijven zitten qua werk, huissituatie, familie, whatever is desastreus. Je komt zo niet verder ..
Ik hoop het voor je, ik was bezig met een relatie met iemand met borderline waarvan ik dacht diegene te kunnen redden van haar moeilijke situatie in haar jeugd. En als je er dan achter komt dat diegene jou hulp niet wil hebben ... maar je toch de wereld beloofd, trouwen, kids etc.quote:
[..]
Het is niet dat ik die relatie als hoofddoel in mijn leven zie, dat dat het enige is waar ik waardering uit zou moeten halen. Ik besef dat er meer ontbreekt dan dat, dus ik denk dat het geen verschil uit zou maken. En zelfs al zou het kutter voelen, dan heb ik het tenminste geprobeerd en misschien wel een paar mooie herinneringen aan over gehouden. Dat is ook al heel wat waard.
Mooi herinneringen aan over gehouden? De tering, absoluut niet zeg. Dat gevoel van niemand wil je hulp hebben is nog veel pijnlijker dan dat je alleen bent.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Het is niet zo dat ik het bedacht heb ofzo, maar er zijn gelukkig echt talloze blogs/video's op youtube/boeken die je verder kunnen helpen. Ik ben ervan overtuigd dat bij (bijna) elk probleem wat mensen denken te hebben, iemand anders het al heeft meegemaakt in een extremere vorm, en er een oplossing voor heeft bedacht. Lang leve het internetquote:
[..]
Als stiekeme lurker hier in de topic wil ik ook wel weten wat voor 'tools' jij hebt ?
''Even if he fails again and again to accomplish his purpose (as he necessarily must until weakness is overcome), the strength of character gained will be the measure of his true succes''
Bijna elk psychisch probleem valt inderdaad op te lossen. 9 van de 10 keer zit het gewoon tussen de orenquote:
[..]
Het is niet zo dat ik het bedacht heb ofzo, maar er zijn gelukkig echt talloze blogs/video's op youtube/boeken die je verder kunnen helpen. Ik ben ervan overtuigd dat bij (bijna) elk probleem wat mensen denken te hebben, iemand anders het al heeft meegemaakt in een extremere vorm, en er een oplossing voor heeft bedacht. Lang leve het internet
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Echt, ik probeer wel in contact te blijven met mijn omgeving, maar ik word steeds geremd door mezelf. De laatste paar weken zijn er weer wat mogelijkheden geweest om te socializen, maar mijn depressies houden het gewoon bijna iedere keer tegen. Wat voorbeelden:
- Een ex-collega waar ik veel mee optrok op mijn werk is even langs gekomen. Ik kon op de ochtend dat hij kwam echter wel door de grond zakken, ondanks dat hij zelf wel veel positiefs te melden had. Uiteindelijk na een uur maar gezegd dat ik het druk had, ik wil hem gewoon niet meesleuren in mijn negatieve gedachten.
- Een oude vriendin die ik al een paar jaar niet meer gezien heb wilde afspreken. Op het laatste moment met een smoes afgezegd. Ik spreek haar nog wel regelmatig via fb en whatsapp, vooral ook omdat het fysiek niet zo goed met haar gaat zou ik me schuldig voelen als ik haar een rotgevoel aan ga praten.
- Een vergadering van de lokale buurtvereniging waar ik geweest ben. Heb me flink moeten opladen hiervoor om daar überhaupt naar toe te gaan. Voelde me extreem ongemakkelijk, tussen een grote groep jonge, knappe, intelligente mensen die elkaar al heel goed kennen. Ik heb wel proberen mee te luisteren, want er zaten wel wat punten tussen die voor mij ook van belang waren, maar bij het 'naborrelen' ben ik toch maar snel er tussenuit gepiept. Dat trok ik gewoon echt niet meer.
- Een ex-collega waar ik veel mee optrok op mijn werk is even langs gekomen. Ik kon op de ochtend dat hij kwam echter wel door de grond zakken, ondanks dat hij zelf wel veel positiefs te melden had. Uiteindelijk na een uur maar gezegd dat ik het druk had, ik wil hem gewoon niet meesleuren in mijn negatieve gedachten.
- Een oude vriendin die ik al een paar jaar niet meer gezien heb wilde afspreken. Op het laatste moment met een smoes afgezegd. Ik spreek haar nog wel regelmatig via fb en whatsapp, vooral ook omdat het fysiek niet zo goed met haar gaat zou ik me schuldig voelen als ik haar een rotgevoel aan ga praten.
- Een vergadering van de lokale buurtvereniging waar ik geweest ben. Heb me flink moeten opladen hiervoor om daar überhaupt naar toe te gaan. Voelde me extreem ongemakkelijk, tussen een grote groep jonge, knappe, intelligente mensen die elkaar al heel goed kennen. Ik heb wel proberen mee te luisteren, want er zaten wel wat punten tussen die voor mij ook van belang waren, maar bij het 'naborrelen' ben ik toch maar snel er tussenuit gepiept. Dat trok ik gewoon echt niet meer.
Vandaag het gevoel gehad dat ik echt mijn laatste kansen heb weggegooid. Alle hoop die ik de afgelopen maanden bijeen gespaard heb, is als een kaartenhuis ineen gestort.
Mijn hele leven ben ik al bezig met het afstoten en teleurstellen met mensen, wat vandaag tot een dieptepunt is gekomen. Elke vorm van zelfrespect is verdwenen. Naar alle waarschijnlijkheid zal mijn contract over een paar maanden niet verlengd worden, waardoor het laatste beetje contact met collega´s ook verdwijnt. Wat straks nog overblijft is een huis wat ik binnen afzienbare tijd niet meer zal kunnen betalen, een facebookaccount vol met mensen die ik nooit spreek en familie die er aan gewend zijn dat ik niks van mij laat horen en nog steeds in de hoop zijn dat het goed met mij gaat.
Als ik dan ook nog verder door ga denken over hoe veel beter het leven van een ander er uit zou zien zonder mij, begrijp ik soms niet waarom mij dit leven gegunt is. Waarom doen mensen nog überhaupt de moeite om aardig tegen mij te doen, zelf als ze weten wat voor persoon ik ben. Waarom zie ik alleen de meest lieve, intelligente, mooie mensen om me heen de meest enge ziektes krijgen. Waarom. Ik kan er met mijn kop gewoon niet bij.
Mijn hele leven ben ik al bezig met het afstoten en teleurstellen met mensen, wat vandaag tot een dieptepunt is gekomen. Elke vorm van zelfrespect is verdwenen. Naar alle waarschijnlijkheid zal mijn contract over een paar maanden niet verlengd worden, waardoor het laatste beetje contact met collega´s ook verdwijnt. Wat straks nog overblijft is een huis wat ik binnen afzienbare tijd niet meer zal kunnen betalen, een facebookaccount vol met mensen die ik nooit spreek en familie die er aan gewend zijn dat ik niks van mij laat horen en nog steeds in de hoop zijn dat het goed met mij gaat.
Als ik dan ook nog verder door ga denken over hoe veel beter het leven van een ander er uit zou zien zonder mij, begrijp ik soms niet waarom mij dit leven gegunt is. Waarom doen mensen nog überhaupt de moeite om aardig tegen mij te doen, zelf als ze weten wat voor persoon ik ben. Waarom zie ik alleen de meest lieve, intelligente, mooie mensen om me heen de meest enge ziektes krijgen. Waarom. Ik kan er met mijn kop gewoon niet bij.
Goed moment om je leven om te gooien als je je baan kwijtraakt. Alleen lastig dat je een koophuis hebt. Anders zou je naar een grote stad kunne verhuizen ofzo. Veel meer dingen te doen en te beleven (ook in je uppie in het begin). Meer kans op een nieuwe baan ook. Of ga op reis voor een paar maanden even is echt goed je hoofd leeg maken en nieuwe dingen zien/ontdekken.quote:
Vandaag het gevoel gehad dat ik echt mijn laatste kansen heb weggegooid. Alle hoop die ik de afgelopen maanden bijeen gespaard heb, is als een kaartenhuis ineen gestort.
Mijn hele leven ben ik al bezig met het afstoten en teleurstellen met mensen, wat vandaag tot een dieptepunt is gekomen. Elke vorm van zelfrespect is verdwenen. Naar alle waarschijnlijkheid zal mijn contract over een paar maanden niet verlengd worden, waardoor het laatste beetje contact met collega´s ook verdwijnt. Wat straks nog overblijft is een huis wat ik binnen afzienbare tijd niet meer zal kunnen betalen, een facebookaccount vol met mensen die ik nooit spreek en familie die er aan gewend zijn dat ik niks van mij laat horen en nog steeds in de hoop zijn dat het goed met mij gaat.
Als ik dan ook nog verder door ga denken over hoe veel beter het leven van een ander er uit zou zien zonder mij, begrijp ik soms niet waarom mij dit leven gegunt is. Waarom doen mensen nog überhaupt de moeite om aardig tegen mij te doen, zelf als ze weten wat voor persoon ik ben. Waarom zie ik alleen de meest lieve, intelligente, mooie mensen om me heen de meest enge ziektes krijgen. Waarom. Ik kan er met mijn kop gewoon niet bij.
Ik wil geen hoge eisen meer hebben in mijn leven, dus ik probeer niet te veel meer te dromen of anderszins te ver vooruit te kijken. Op korte termijn wil ik nog wel wat reizen maken naar een paar bestemmingen die ik sowieso nog op mijn verlanglijstje heb staan, of dat nu met of zonder andere mensen is.
Verder durf ik nergens meer op te hopen. Ik had vroeger misschien ook een huisje, boompje, beestje ideaal voor ogen, maar dat is gewoon geen realistisch doel meer op dit moment. Mijn droom is op dit moment om de beperkte sociale contacten die ik nog heb (al zijn die voornamelijk via internet) te koesteren. En vooral om te genieten van de kleine dingen in het leven op de momenten dat ik genoeg positieve energie uit mezelf kan putten.
Verder durf ik nergens meer op te hopen. Ik had vroeger misschien ook een huisje, boompje, beestje ideaal voor ogen, maar dat is gewoon geen realistisch doel meer op dit moment. Mijn droom is op dit moment om de beperkte sociale contacten die ik nog heb (al zijn die voornamelijk via internet) te koesteren. En vooral om te genieten van de kleine dingen in het leven op de momenten dat ik genoeg positieve energie uit mezelf kan putten.
denk je niet dat je ook last hebt van de symptomen overspannen black-adder?? Misschien dat je daar iets aan zou moeten doen, waardoor het leven weer wat prettiger voor jouw wordt?
En als je alle 'beperkingen' terzijde schuift, geen rekening houdend dat er limieten bestaan. Wat zou je dan willen? Waarom wilde je vroeger een huisje, boompje, beestje ? En wat waren je verwachtingen daarop?quote:
Ik wil geen hoge eisen meer hebben in mijn leven, dus ik probeer niet te veel meer te dromen of anderszins te ver vooruit te kijken. Op korte termijn wil ik nog wel wat reizen maken naar een paar bestemmingen die ik sowieso nog op mijn verlanglijstje heb staan, of dat nu met of zonder andere mensen is.
Verder durf ik nergens meer op te hopen. Ik had vroeger misschien ook een huisje, boompje, beestje ideaal voor ogen, maar dat is gewoon geen realistisch doel meer op dit moment. Mijn droom is op dit moment om de beperkte sociale contacten die ik nog heb (al zijn die voornamelijk via internet) te koesteren. En vooral om te genieten van de kleine dingen in het leven op de momenten dat ik genoeg positieve energie uit mezelf kan putten.
Bij sommige mensen lijkt het leven vanzelf te gaan, anderen moeten er zichtbaar voor knokken en moeten soms zoals je aangaf zelfs hun verwachtingen bijstellen om gelukkig te kunnen zijn. Diogenes zou eens zoiets hebben gezegd als: geluk wordt bereikt wanneer de verlangens het plafond bereiken, het devies luidt dus: verlaag het plafond. Maar wat als we het plafond zo laag verschuiven dat het amper van de vloer is te onderscheiden, waar zullen dan de geluksmomenten zijn? Ofwel, kun je met 'de beperkte sociale contacten' die je hebt en de 'kleine dingen uit het leven' gelukkig zijn, in vrede zijn met je leven?
Nee, dat is al eens eerder door iemand geopperd hier, maar ik denk niet dat ik erg overspannen ben. Ik heb zeker wel stresssituaties en dan vooral in een sociale setting of als ik te veel over mezelf na loop te denken. Ik werk veel en ben weinig thuis, maar de werkdruk is niet erg hoog te noemen en met de meeste collega's heb ik goed contact. Wat spanning betreft denk ik eerder dat ik te weinig heb dan te veel.quote:
denk je niet dat je ook last hebt van de symptomen overspannen black-adder?? Misschien dat je daar iets aan zou moeten doen, waardoor het leven weer wat prettiger voor jouw wordt?
Die beperkingen kan ik niet meer terzijde schuiven, omdat ik weet dat bepaalde beperkingen nog maar weinig tot niet veranderd kunnen worden. En ik wil niet in dromen blijven leven.quote:
[..]
En als je alle 'beperkingen' terzijde schuift, geen rekening houdend dat er limieten bestaan. Wat zou je dan willen?
Omdat ik toen dacht dat dat mij het meest gelukkig zou maken. Al was het alleen maar om er gewoon te kunnen zijn voor een ander (vrouw, kinderen). En ook om 'mijn' kinderen een betere jeugd te kunnen geven dan ik zelf heb gehad. Nu denk ik dat met mijn emotionele buien en negatieve beelden die ik in mijn hoofd heb geen goede minnaar kan zijn, laat staan een goede vader. Ik was vroeger denk ik ook veel te naïef en gemakzuchtig op dat gebied. Ik dacht het uiteindelijk toch wel vanzelf goed zou komen. Nu besef ik dat zelfs als ik er wel heel veel moeite en tijd in ga steken de kans nog steeds bijzonder klein zal zijn dat ik leuke partner ga vinden.quote:Waarom wilde je vroeger een huisje, boompje, beestje ? En wat waren je verwachtingen daarop?
Ik denk dat het gemis aan een partner en wat meer sociale contacten er altijd wel zal blijven, dus hoe veel leuke dingen ik verder ook doe, het zal altijd een soort leegte blijven. Ik zou willen dat ik er vrede mee kon hebben.quote:Ofwel, kun je met 'de beperkte sociale contacten' die je hebt en de 'kleine dingen uit het leven' gelukkig zijn, in vrede zijn met je leven?
[ Bericht 0% gewijzigd door Black-Adder op 26-03-2013 09:34:56 ]
Ik heb op advies van iemand eens een paar filmpjes van mezelf gemaakt en die terugbekeken. Nu vind ik het af en toe al moeilijk genoeg om mezelf in de spiegel te zien, maar nu ik mezelf terug bekijk zie ik pas echt wat voor zenuwpees ik ben en hoe neerslachtig ik overkom. En dat ik nog beter begrijp dat dit het grootste struikelblok is in het maken/onderhouden van contacten of het zoeken naar een relatie.
Ik heb gewoon geen idee meer hoe ik de vicieuze cirkel kan doorbreken. Door het gebrek aan contact voel ik me neerslachtig en doordat ik me neerslachtig voel heb ik moeite met het starten/onderhouden van contacten. En misschien erger nog vind ik eigenlijk dat mijn depressies me continu tegen houden om leuke dingen in mijn eentje te doen, ondanks dat ik er in de loop van de jaren er wel wat hobby's op heb nagehouden. Soms zit ik halve dagen alleen maar doelloos door het raam te staren te wachten tot er een einde aan de dag komt. Of zelfs als ik voor mijn gevoel wel een beetje bezig ben, als zijn het maar standaard huishoudelijke dingen zoals rekeningen betalen, de was doen, schoonmaken etc, voelt het gewoon zo zinloos, omdat ik het alleen voor mezelf doe. Mijn werk is feitelijk nog het enige waarin ik het gevoel heb dat ik nog enige betekenis heb voor een ander, al is het maar dat ik af en toe eens een collega kan helpen.
Ik weet dat ik een tijd terug gepost heb dat ik professionele hulp zou gaan zoeken. Ik heb daarna nog 2 gesprekken bij de SPV'er gehad, waarna voor mij toch duidelijk werd dat dit alleen ging werken als ik zelf vertrouwen kon hebben in het psychisch volledig blootgeven bij bepaalde personen en vertrouwen zou hebben in een goede afloop. Beiden waren niet het geval en ik ben er dan ook niet verder mee gegaan.
Ik heb gewoon geen idee meer hoe ik de vicieuze cirkel kan doorbreken. Door het gebrek aan contact voel ik me neerslachtig en doordat ik me neerslachtig voel heb ik moeite met het starten/onderhouden van contacten. En misschien erger nog vind ik eigenlijk dat mijn depressies me continu tegen houden om leuke dingen in mijn eentje te doen, ondanks dat ik er in de loop van de jaren er wel wat hobby's op heb nagehouden. Soms zit ik halve dagen alleen maar doelloos door het raam te staren te wachten tot er een einde aan de dag komt. Of zelfs als ik voor mijn gevoel wel een beetje bezig ben, als zijn het maar standaard huishoudelijke dingen zoals rekeningen betalen, de was doen, schoonmaken etc, voelt het gewoon zo zinloos, omdat ik het alleen voor mezelf doe. Mijn werk is feitelijk nog het enige waarin ik het gevoel heb dat ik nog enige betekenis heb voor een ander, al is het maar dat ik af en toe eens een collega kan helpen.
Ik weet dat ik een tijd terug gepost heb dat ik professionele hulp zou gaan zoeken. Ik heb daarna nog 2 gesprekken bij de SPV'er gehad, waarna voor mij toch duidelijk werd dat dit alleen ging werken als ik zelf vertrouwen kon hebben in het psychisch volledig blootgeven bij bepaalde personen en vertrouwen zou hebben in een goede afloop. Beiden waren niet het geval en ik ben er dan ook niet verder mee gegaan.
Zo lang jezelf niet accepteert Dan gaat er nooit een verandering in komen. Eerste stap is altijd het moeilijkst. Goed, dat je prof.hulp hebt gezocht, blijf wel daarheen gaan want kennelijk lukt het jezelf niet om je angsten te overwinnen.
Je zegt dat het allemaal zinloos is en dat klopt, het leven heeft geen doel. Invulling van je leven geef je zelf. Als jij Geen vrede hebt met je bestaan dan zal de kwaliteit van je leven slecht zijn. Daar is op zich niks mis, maar de tendens is dat zulke mensen vaker zwelgen in medelijden ipv het oplossen van probleem.
Als jij goed voelt bij het helpen van mensen, doe dan vrijwilligerswerk. Of sluit aan bij een kerkgemeenschap. Laatsgenoemde is geen grap.
[ Bericht 16% gewijzigd door dubbeltjeswasgeld op 31-03-2013 15:44:32 ]
Als jij goed voelt bij het helpen van mensen, doe dan vrijwilligerswerk. Of sluit aan bij een kerkgemeenschap. Laatsgenoemde is geen grap.
[ Bericht 16% gewijzigd door dubbeltjeswasgeld op 31-03-2013 15:44:32 ]
1) Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat ook de mensen die er op het eerste gezicht normaal of (misschien in jouw ogen succesvol) uitzien, ook hun eigen problemen hebben. Iedereen heeft ze, alleen sommige verbergen het beter dan anderen.
2) Ik zou je ook aanraden, en dat is volgens mij al gedaan maar heb even het antwoord niet paraat, om een sport te gaan volgen. Een teamsport is denk ik het beste, maar gewoon de gym ingaan en (aanzienlijk) sterker worden zal je vertrouwen ook een boost geven. Als je wilt weten hoe je moet beginnen in de gym, schroom niet en ga naar het BB topic in sport. Je krijgt er schema's, tips en steun, zolang je intenties goed zijn.
2) Ik zou je ook aanraden, en dat is volgens mij al gedaan maar heb even het antwoord niet paraat, om een sport te gaan volgen. Een teamsport is denk ik het beste, maar gewoon de gym ingaan en (aanzienlijk) sterker worden zal je vertrouwen ook een boost geven. Als je wilt weten hoe je moet beginnen in de gym, schroom niet en ga naar het BB topic in sport. Je krijgt er schema's, tips en steun, zolang je intenties goed zijn.
hij kan altijd nog bacardi gaan serveren in het cafe van Lock, Stock and Two Smoking Barrels
Ik heb in bepaalde mate wel dingen van mezelf geaccepteerd. Ik heb geaccepteerd van mezelf dat ik nooit een knap persoon zal worden, al zal ik wel proberen steeds het uiterste uit mezelf te halen. Ik heb geaccepteerd dat mijn carrière niet verder zal groeien, iets waar ik vrede mee heb omdat ik gewoon leuk werk doe. Ik heb geaccepteerd dat ik nooit een overdreven sociaal persoon zal worden, omdat ik daarvoor al te vaak behoefte heb om alleen te zijn en ook überhaupt de tijd niet voor heb door mijn werk.quote:
Zo lang jezelf niet accepteert Dan gaat er nooit een verandering in komen. Eerste stap is altijd het moeilijkst. Goed, dat je prof.hulp hebt gezocht, blijf wel daarheen gaan want kennelijk lukt het jezelf niet om je angsten te overwinnen.
Ik besef zeker dat iedereen zijn eigen problemen heeft en ik ga me ook zeker niet voordoen alsof mijn problemen erger zouden zijn dan die van de ander. Ik besef zelfs dat ik op sommige punten tot nu gewoon zelfs geluk heb gehad, bijvoorbeeld dat ik een leuke baan heb gevonden en dat ik fysiek in redelijk goede gezondheid verkeer. Ik kijk ook niet met afgunst naar anderen, ik gun mensen graag hun geluk in deze wereld. Ik zie in het succes van sommige mensen alleen voor mezelf de bevestiging dat ik gewoon niet alles uit het leven heb gehaald, wat ik halen kon. En naarmate ik ouder zal worden zal dat gevoel denk ik alleen maar versterken, omdat het steeds moeilijker wordt bepaalde dingen te veranderen.quote:
1) Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat ook de mensen die er op het eerste gezicht normaal of (misschien in jouw ogen succesvol) uitzien, ook hun eigen problemen hebben. Iedereen heeft ze, alleen sommige verbergen het beter dan anderen.
Ik ben een paar keer gaan fitnessen, en fysiek voelt het zeker lekker om even helemaal los te komen. Tegelijkertijd lost het voor mijn gevoel ook weinig op en het kost mij mentaal veel energie om tussen al die zwetende medesporters mezelf te zijn en de dingen in zo'n sportschool te doen waar ik me goed bij voel. In het verleden heb ik wel nog veel gefietst (alleen). Een teamsport lijkt me vreselijk, alleen al vanwege de slechte herinneringen die ik daar in mijn tijd op de middelbare school aan heb overgehouden. Dat gaat zo'n klap in mijn gezicht worden als ik daar toch niet zo goed in blijk te zijn, dat ik daar niet aan wil beginnen.quote:2) Ik zou je ook aanraden, en dat is volgens mij al gedaan maar heb even het antwoord niet paraat, om een sport te gaan volgen. Een teamsport is denk ik het beste, maar gewoon de gym ingaan en (aanzienlijk) sterker worden zal je vertrouwen ook een boost geven. Als je wilt weten hoe je moet beginnen in de gym, schroom niet en ga naar het BB topic in sport. Je krijgt er schema's, tips en steun, zolang je intenties goed zijn.
Sorry dat Ik in herhaling val, maar als steeds jezelf confronteert met het verleden Dan zal je nooit vooruitgang boeken.quote:
[..]
Ik besef zeker dat iedereen zijn eigen problemen heeft en ik ga me ook zeker niet voordoen alsof mijn problemen erger zouden zijn dan die van de ander. Ik besef zelfs dat ik op sommige punten tot nu gewoon zelfs geluk heb gehad, bijvoorbeeld dat ik een leuke baan heb gevonden en dat ik fysiek in redelijk goede gezondheid verkeer. Ik kijk ook niet met afgunst naar anderen, ik gun mensen graag hun geluk in deze wereld. Ik zie in het succes van sommige mensen alleen voor mezelf de bevestiging dat ik gewoon niet alles uit het leven heb gehaald, wat ik halen kon. En naarmate ik ouder zal worden zal dat gevoel denk ik alleen maar versterken, omdat het steeds moeilijker wordt bepaalde dingen te veranderen.
10 jaar later zal je weer terug kijken op je verleden en moet je weer bevestigen dat je niks bereikt hebt op je persoonlijke vlak.
Als je nu acties onderneemt Dan zal je 10 jaar later wellicht tevreden Zijn met je leven en iig bezig Zijn met de toekomst ipv het verleden.
BlackAdder, je hebt geen tekort aan zelfkennis, hoewel het sterk bewustzijn van je problemen je lusteloos lijkt te hebben gemaakt en misschien wel de grootste obstakel vormen om diezelfde problemen op te lossen. De negatieve ervaringen die hieruit volgen versterken dit proces en leiden zoals je zegt naar een vicieuze cirkel. Dat je deze cirkel wilt verbreken en nog niet in een mentale toestand bent geraakt dat niks in het leven je iets kan schelen is belangrijk. Het geeft aan dat je niet opgeeft. Zie, ondanks de negatieve momenten van de afgelopen tijd, deze fase in je leven als een positief geheel waarin je jezelf hebt leren kennen en eigen gebreken onder ogen hebt durven zien. Niet iedereen is daartoe in staat, wees trots dat je dit hebt gedaan.
Ik wenste dat ik een gouden formule voor je had om je te helpen uit deze vicieuze cirkel te komen, maar moet eerlijk bekennen dat ik die niet heb. De tips die hier zijn uitgedeeld, waaronder sporten en lid worden van een vereniging, zijn ieder op zijn eigen manier nuttig om eens uit te proberen. Aan de hand van je voorgaande reacties hierop merk ik dat je je niet alleen onzeker voelt over het sociale gedeelte van de activiteiten, maar het ongemak wellicht al aanwezig is voordat er zelfs sprake is van sociaal contact. Misschien valt het je lastig om je te concentreren op de activiteit zelf, vanwege het vooruitzicht om later in contact te moeten treden met anderen? Of ben je juist bang om fouten te maken waar anderen je op af kunnen rekenen? Deze onzekerheid om tekort te schieten is begrijpelijk en kan juist in bijzijn van anderen een versterkend effect hebben.
Probeer iets te zoeken waar jij je goed bij voelt. Begin zo nodig alleen, zonder anderen. Al is het maar het lezen van boeken, basketballen of programmeren van computer spellen. Het mooie van leven op een 'overbevolkte' wereld is dat er altijd wel mensen zijn die dezelfde hobbies met je delen. Zodra jij je met je hobby op je gemak voelt, is het wellicht makkelijker om met lotgenoten met wie je dezelfde interesses deelt in contact te treden. Je beschikt over kennis en zelfvertrouwen over het onderwerp die als basis kan dienen om de angst te overwinnen om met iemand te converseren. Bovendien geeft het je een reden om met iemand te praten, wat ook een deel van de onzekerheid kan weghalen (het wekt namelijk de verwachting dat het zwaartepunt van het gesprek op het onderwerp zelf zal liggen, en niet op je persoonlijkheid, wat nu vrij gevoelig ligt en je onzeker maakt). Wees niet bang wanneer de gesprekken in het begin mogelijk heel nerd-erig op 1 onderwerp blijven steken. Breid het op je eigen tempo verder uit.
Probeer de dingen te doen die je op je gemak stellen en je uit een negatief dal kunnen halen, hoe tijdelijk het ook moge zijn. Hoe langer je erin blijft, hoe sterker het gevoel zal zijn dat je er nooit meer uit komt.
Overigens, die tip van de kerkgemeenschap is inderdaad zo stom nog niet.
Ik wenste dat ik een gouden formule voor je had om je te helpen uit deze vicieuze cirkel te komen, maar moet eerlijk bekennen dat ik die niet heb. De tips die hier zijn uitgedeeld, waaronder sporten en lid worden van een vereniging, zijn ieder op zijn eigen manier nuttig om eens uit te proberen. Aan de hand van je voorgaande reacties hierop merk ik dat je je niet alleen onzeker voelt over het sociale gedeelte van de activiteiten, maar het ongemak wellicht al aanwezig is voordat er zelfs sprake is van sociaal contact. Misschien valt het je lastig om je te concentreren op de activiteit zelf, vanwege het vooruitzicht om later in contact te moeten treden met anderen? Of ben je juist bang om fouten te maken waar anderen je op af kunnen rekenen? Deze onzekerheid om tekort te schieten is begrijpelijk en kan juist in bijzijn van anderen een versterkend effect hebben.
Probeer iets te zoeken waar jij je goed bij voelt. Begin zo nodig alleen, zonder anderen. Al is het maar het lezen van boeken, basketballen of programmeren van computer spellen. Het mooie van leven op een 'overbevolkte' wereld is dat er altijd wel mensen zijn die dezelfde hobbies met je delen. Zodra jij je met je hobby op je gemak voelt, is het wellicht makkelijker om met lotgenoten met wie je dezelfde interesses deelt in contact te treden. Je beschikt over kennis en zelfvertrouwen over het onderwerp die als basis kan dienen om de angst te overwinnen om met iemand te converseren. Bovendien geeft het je een reden om met iemand te praten, wat ook een deel van de onzekerheid kan weghalen (het wekt namelijk de verwachting dat het zwaartepunt van het gesprek op het onderwerp zelf zal liggen, en niet op je persoonlijkheid, wat nu vrij gevoelig ligt en je onzeker maakt). Wees niet bang wanneer de gesprekken in het begin mogelijk heel nerd-erig op 1 onderwerp blijven steken. Breid het op je eigen tempo verder uit.
Probeer de dingen te doen die je op je gemak stellen en je uit een negatief dal kunnen halen, hoe tijdelijk het ook moge zijn. Hoe langer je erin blijft, hoe sterker het gevoel zal zijn dat je er nooit meer uit komt.
Overigens, die tip van de kerkgemeenschap is inderdaad zo stom nog niet.
Overigens, http://www.bol.com/nl/p/h(...)ng/9200000005175509/ . Ik weet niet of het wat is, maar wellicht het proberen waard!quote:
gehad op mijn zelfvertrouwen. Het is iets wat met buien komt. Soms heb ik er een paar weken geen behoefte aan, en heb ik wel weer een beetje een wit randje. Maar voor hetzelfde geld bijt ik ze in een paar dagen weer helemaal kapot. Zure nagellak heb ik nog nooit geprobeerd, kun je dat gewoon de drogist krijgen? Al zou ik me er wel ongemakkelijk bij voelen om daar (als man zijnde) naar te vragen.
En medicatie heb je dat weleens geprobeerd? Ik ken mensen die daar ook goed door zijn opgeknapt. Boeiend als je een pilletje moet slikken elke dag. Ik doe het ook en heb me erbij neergelegd.
Teamsport lijkt me juist wel een goede oplossing? Waarom wil je dat nu niet meer doen?quote:
Ik ben een paar keer gaan fitnessen, en fysiek voelt het zeker lekker om even helemaal los te komen. Tegelijkertijd lost het voor mijn gevoel ook weinig op en het kost mij mentaal veel energie om tussen al die zwetende medesporters mezelf te zijn en de dingen in zo'n sportschool te doen waar ik me goed bij voel. In het verleden heb ik wel nog veel gefietst (alleen). Een teamsport lijkt me vreselijk, alleen al vanwege de slechte herinneringen die ik daar in mijn tijd op de middelbare school aan heb overgehouden. Dat gaat zo'n klap in mijn gezicht worden als ik daar toch niet zo goed in blijk te zijn, dat ik daar niet aan wil beginnen.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Ik heb niet elke reactie gelezen, maar ik weet dat voor iemand die zelf ook vaak in dat soort sleur terecht is gekomen(en nu eindelijk er weer een beetje uit is) is het hebben van mensen om je heen een enorme confidence boost. Wat voor mensen dan ook, praat, praat ook al klinkt het kut en vindt de een het irritant(zij komen er echt wel weer bovenop) en is het soms koppijn gevend het is in ieder geval beter dan het alternatief. Het is ook ergens een persoonlijk iets, voor de een werkt mensen beter dan voor de ander. Ik zou zeggen probeer wat dingen, ga fietsen, wandelen, wat andere al hebben gezegd, met stil zitten maak je het niet beter. Dat is voor mij de eerste stap geweest. Wil ik gelukkig of ongelukkig zijn? Waarom zou ik iets doen waar ik niet gelukkig van wordt als ik ergens anders wel gelukkig van kan worden?
Niemand anders gaat dit voor je doen. Ik heb laatst ook hier gepost en bij mij lag het bij mn eigen verantwoordelijkheid en dit is waar geweest. Alleen jij kan het echt veranderen. Ik kan me echt enorm goed met je verhaal identificeren. Ik ga der misschien anders mee om maar heb echt ook zo moeite gehad met mensen in de ogen aan te kijken en dingen te zeggen tot het punt dat ik niet eens meer iets zei of deed. Wist op een gegeven moment niet meer wat ik aan het doen was(voor een zeer lange periode). Maar eigenlijk is dat alles niet erg. Het is geen ramp als je dat doet, het is niet goed maar ook niet verkeerd, onthoud dat. Je hoeft ook niet perse gelukkig te worden. Je moet NIKS. Het is aan jou om te beslissen wat je uit het leven wilt halen.
Probeer blij te zijn met wat je hebt misschien heb je nu een afkeer van je ouders gekregen maar zijn ze wel echt alleen slecht? denk is over wat je nu hebt en wat ze wel voor je gedaan hebben en probeer los te laten wat er gebeurd is en in het heden te leven. Zelfs aan de kleinste dingen denken aan dat ze je bijvoorbeeld een warm bed douche eten een dak boven je hoofd hebben gegeven, het is zo slecht nog niet, die dingen helpen. Realistisch zijn het is ook een onderdeel van volwassen worden. Hopelijk kom je eruit. Succes.
[ Bericht 7% gewijzigd door vanquish89 op 02-04-2013 22:28:07 ]
Niemand anders gaat dit voor je doen. Ik heb laatst ook hier gepost en bij mij lag het bij mn eigen verantwoordelijkheid en dit is waar geweest. Alleen jij kan het echt veranderen. Ik kan me echt enorm goed met je verhaal identificeren. Ik ga der misschien anders mee om maar heb echt ook zo moeite gehad met mensen in de ogen aan te kijken en dingen te zeggen tot het punt dat ik niet eens meer iets zei of deed. Wist op een gegeven moment niet meer wat ik aan het doen was(voor een zeer lange periode). Maar eigenlijk is dat alles niet erg. Het is geen ramp als je dat doet, het is niet goed maar ook niet verkeerd, onthoud dat. Je hoeft ook niet perse gelukkig te worden. Je moet NIKS. Het is aan jou om te beslissen wat je uit het leven wilt halen.
Probeer blij te zijn met wat je hebt misschien heb je nu een afkeer van je ouders gekregen maar zijn ze wel echt alleen slecht? denk is over wat je nu hebt en wat ze wel voor je gedaan hebben en probeer los te laten wat er gebeurd is en in het heden te leven. Zelfs aan de kleinste dingen denken aan dat ze je bijvoorbeeld een warm bed douche eten een dak boven je hoofd hebben gegeven, het is zo slecht nog niet, die dingen helpen. Realistisch zijn het is ook een onderdeel van volwassen worden. Hopelijk kom je eruit. Succes.
[ Bericht 7% gewijzigd door vanquish89 op 02-04-2013 22:28:07 ]
En ik begrijp ook dat je dingen denkt over wat ze over je denken. Ten eerste is dat wel zo? zal die persoon zich daar nou echt mee bezig houden, en omdat die persoon zo kijkt betekent het nog niet gelijk dat ie iets negatiefs denkt over jou kan ook zijn dat ie een rare gedachte had over iets wat eerder is gebeurd. En als het wel zo is, is dat dan zo een ramp? Ok persoon A denkt zo. Het is niet leuk, akkoord, maar is het slecht? Jij bent nog heel. Er verandert in wezen niks persoon A denkt alleen minder over je maar dat is niet erg. Het is ook maar waar je op let daarna. In andere woorden hierdoor blijf je er niet te lang bij stil staan en let je vanzelf weer op je eigen pad.
Hier worden inderdaad enorm veel kansen gemist. Het is beter 10 vrienden en 2 vijanden te hebben dan nul vrienden en 12 denkbeeldige vijanden.quote:
En ik begrijp ook dat je dingen denkt over wat ze over je denken. Ten eerste is dat wel zo? zal die persoon zich daar nou echt mee bezig houden, en omdat die persoon zo kijkt betekent het nog niet gelijk dat ie iets negatiefs denkt over jou kan ook zijn dat ie een rare gedachte had over iets wat eerder is gebeurd. En als het wel zo is, is dat dan zo een ramp? Ok persoon A denkt zo. Het is niet leuk, akkoord, maar is het slecht? Jij bent nog heel. Er verandert in wezen niks persoon A denkt alleen minder over je maar dat is niet erg. Het is ook maar waar je op let daarna. In andere woorden hierdoor blijf je er niet te lang bij stil staan en let je vanzelf weer op je eigen pad.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Ik probeer juist uit mijn verleden te leren om dingen in de toekomst beter te kunnen doen. Ik heb nog weinig mensen in mijn omgeving over om dingen van te leren, dus moet ik het uit mezelf halen. En eigenlijk heb ik nu al bepaalde dingen bereikt die ik 10 jaar geleden niet voor mogelijk had gehouden. Ik bedoel, dat ik überhaupt leuk contact en diepgaande gesprekken kon hebben met bijvoorbeeld collega's, dat ik gesprekken zou kunnen voeren met wildvreemde mensen op straat, dat ik zelfs aardig gevonden zou worden bij meisjes en zelfs een date zou kunnen krijgen zijn dingen waar ik nu eigenlijk nog steeds wel eens perplex van sta.quote:Op zondag 31 maart 2013 20:23 schreef dubbeltjeswasgeld het volgende:
[..]
Sorry dat Ik in herhaling val, maar als steeds jezelf confronteert met het verleden Dan zal je nooit vooruitgang boeken.
10 jaar later zal je weer terug kijken op je verleden en moet je weer bevestigen dat je niks bereikt hebt op je persoonlijke vlak.
Als je nu acties onderneemt Dan zal je 10 jaar later wellicht tevreden Zijn met je leven en iig bezig Zijn met de toekomst ipv het verleden.
Ik denk dat ik eerder weer zou gaan fitnessen dan op een vereniging gaan. Los van het feit dat ik dan weer als groentje ergens zou moeten beginnen (wat inderdaad op mijn onzekerheid werkt) zou ik dan ook continu de druk van anderen voelen om te moeten presteren. Als ik in mijn eentje sport presteer kan ik bepaalde doelen voor mezelf stellen die ik wil bereiken en vind ik het makkelijker om mezelf te blijven. Daarnaast heb ik door mijn werk niet echt de mogelijkheid om op regelmatige tijdstippen zoiets te ondernemen en een vereniging is natuurlijk ook niet helemaal vrijblijvend.quote:
Aan de hand van je voorgaande reacties hierop merk ik dat je je niet alleen onzeker voelt over het sociale gedeelte van de activiteiten, maar het ongemak wellicht al aanwezig is voordat er zelfs sprake is van sociaal contact. Misschien valt het je lastig om je te concentreren op de activiteit zelf, vanwege het vooruitzicht om later in contact te moeten treden met anderen? Of ben je juist bang om fouten te maken waar anderen je op af kunnen rekenen? Deze onzekerheid om tekort te schieten is begrijpelijk en kan juist in bijzijn van anderen een versterkend effect hebben.
De hobby's die ik heb zijn vooral op mezelf gericht en ik zou niet weten hoe ik daarmee meer in contact zou kunnen komen met andere mensen. Ik ben wel lid van een aantal fora over een aantal dingen die mij wel interesseren, maar posten doe ik eigenlijk nog zelden.quote:Probeer iets te zoeken waar jij je goed bij voelt. Begin zo nodig alleen, zonder anderen. Al is het maar het lezen van boeken, basketballen of programmeren van computer spellen. Het mooie van leven op een 'overbevolkte' wereld is dat er altijd wel mensen zijn die dezelfde hobbies met je delen. Zodra jij je met je hobby op je gemak voelt, is het wellicht makkelijker om met lotgenoten met wie je dezelfde interesses deelt in contact te treden. Je beschikt over kennis en zelfvertrouwen over het onderwerp die als basis kan dienen om de angst te overwinnen om met iemand te converseren. Bovendien geeft het je een reden om met iemand te praten, wat ook een deel van de onzekerheid kan weghalen (het wekt namelijk de verwachting dat het zwaartepunt van het gesprek op het onderwerp zelf zal liggen, en niet op je persoonlijkheid, wat nu vrij gevoelig ligt en je onzeker maakt). Wees niet bang wanneer de gesprekken in het begin mogelijk heel nerd-erig op 1 onderwerp blijven steken. Breid het op je eigen tempo verder uit.
Bedankt voor de tip! Ik ben het spul nu aan het proberen en ik heb langzaam wel de hoop gekregen dat ik daar in ieder geval nog wel vanaf kan komen. De laatste paar maanden heb ik sowieso niet zo heel veel meer gebeten en zien de meeste nagels er al weer enigzins normaal uit.quote:
[..]
Overigens, http://www.bol.com/nl/p/h(...)ng/9200000005175509/ . Ik weet niet of het wat is, maar wellicht het proberen waard!
Ik slik alleen nog heel af en toe oxazepam, alhoewel het voor mijn gevoel niet veel meer doet dan alcohol. Er mee werken kan ik sowieso niet, dus gebruik het enkel in de weekenden.quote:
En medicatie heb je dat weleens geprobeerd? Ik ken mensen die daar ook goed door zijn opgeknapt. Boeiend als je een pilletje moet slikken elke dag. Ik doe het ook en heb me erbij neergelegd.
Je zit nu beneden aan de put, maar dat betekent dat je praktisch alleen omhoog kan, wellicht met wat hulp van vrienden of een expert om je over het randje van de put te helpen. En dan ben je er nog niet, dan moet je kijken hoe je voorkomt dat je er weer in valt.
Nadenken, zorgen maken en zelfs een beetje piekeren af en toe is prima. Je hoeft echt geen yolo/ elke dag lol houding te hebben. Het is juist belangrijk dat je dicht bij jezelf blijft. Echter zit je nu wel in het uiterste van het negatieve.
Bekijk waar je ontevreden over bent, schrijf het wellicht (mentaal) op onder elkaar. Dit zijn al dingen die je kan bespreken met vrienden en of mensen die je kan vertrouwen. Ook met familieleden waar je je op je gemak voelt. Die zullen het fijn vinden dat jij van introvert naar extravert gaat.
Bekijk goed waar je nu staat, waarom je daar staat, wat de obstakels zijn, en waar je naar toe wilt. Zoek verder ook dingen die je leuk vind, en als je die niet hebt, googl' dan eens naar hobbys van anderen etc om je te laten inspireren. Accepteer de negatieve emoties, en kijk hoe je ze kan laten wegvloeien. Zelf vind ik het bijvoorbeeld heerlijk om af en toe te tennissen of baantjes te zwemmen. Je maakt je hoofd dan even leeg en das juist voor "ons denkers" wel fijn.
Nadenken, zorgen maken en zelfs een beetje piekeren af en toe is prima. Je hoeft echt geen yolo/ elke dag lol houding te hebben. Het is juist belangrijk dat je dicht bij jezelf blijft. Echter zit je nu wel in het uiterste van het negatieve.
Bekijk waar je ontevreden over bent, schrijf het wellicht (mentaal) op onder elkaar. Dit zijn al dingen die je kan bespreken met vrienden en of mensen die je kan vertrouwen. Ook met familieleden waar je je op je gemak voelt. Die zullen het fijn vinden dat jij van introvert naar extravert gaat.
Bekijk goed waar je nu staat, waarom je daar staat, wat de obstakels zijn, en waar je naar toe wilt. Zoek verder ook dingen die je leuk vind, en als je die niet hebt, googl' dan eens naar hobbys van anderen etc om je te laten inspireren. Accepteer de negatieve emoties, en kijk hoe je ze kan laten wegvloeien. Zelf vind ik het bijvoorbeeld heerlijk om af en toe te tennissen of baantjes te zwemmen. Je maakt je hoofd dan even leeg en das juist voor "ons denkers" wel fijn.
Hoi TS,
Ik herken(de) mij wel in je OP, weet dus hoe het is om "geen" sociaal leven te hebben, geen plezier, geen vriendin enz enz. Hier raakte ik zelfs zo van erg in de put dat ik op het punt heb gestaan aan alles een einde te maken (na er enkele jaren over gefantaseerd te hebben), maar het gelukkig niet heb doorgezet.
Op een gegeven moment groeide het gevoel in mij van "wat de fuck boeit het allemaal, waarom zou ik een fuck geven hoe anderen over mij denken als ik zelf van mening ben dat ik onderdoe aan de rest". Ik leerde doelen op korte termijn te stellen wat mijn geluk bepaalde, en mijn verlangens naar de dood sleet met de tijd (denk nu ongeveer al 8 maanden niet meer aan zelfmoord).
Er zijn mogelijkheden zat om je geluk te bepalen. Je zegt dat een vereniging niet echt iets voor je is, terwijl je er tientallen, zo niet honderden hebt in alle soorten en maten. Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het (met anderen mensen) gaan doen. Maar dat is maar een vereniging, als je goed nadenkt kun je alles doen en laten wat je wilt.
Je stemming bepaalt je geluk, en merk nu ik beter in mijn vel zit dat ik steeds meer heb om naar uit te kijken. Waar ik voorheen ook bijna nooit uitging kan ik nu bijv. wel wat mensen optrommelen. Kennelijk was ik eerst gewoon gesloten, gewoon puur door een negatief zelfbeeld wat jij ook hebt/had.
Leef gewoon voor jezelf, heb schijt aan wat anderen mensen van je vinden/denken en ga doen waar je zin in hebt (en werk niet meer als nodig, zodat je nog de avonden en weekenden vrij hebt). Als mensen al iets over je denken hoeft dat lang niet negatief te zijn, en anders is het na paar seconden alweer vergeten (zolang je jezelf redelijk tot goed verzorgd en je sociaal opstelt). Het klinkt cliche maar toch is het wel zo.
Het echte probleem is denk ik ook; op een gegeven moment kun je zo diep in een negatieve spiraal komen dat je gewoon geen zin meer hebt. En op dat moment moet je (professionele) hulp zoeken, zodat je die zin in verloop der tijd weer krijgt en uit de put kunt klimmen.
PS: De gemiddelde mens die je op straat tegenkomt is vaak ook niet bepaald gelukkig, of heeft een uber sociaal/fantastisch leven (ookal doen ze voorkomen van wel). Dat moet je ook in je achterhoofd houden.
[ Bericht 2% gewijzigd door Snepar op 15-04-2013 20:30:56 ]
Ik herken(de) mij wel in je OP, weet dus hoe het is om "geen" sociaal leven te hebben, geen plezier, geen vriendin enz enz. Hier raakte ik zelfs zo van erg in de put dat ik op het punt heb gestaan aan alles een einde te maken (na er enkele jaren over gefantaseerd te hebben), maar het gelukkig niet heb doorgezet.
Op een gegeven moment groeide het gevoel in mij van "wat de fuck boeit het allemaal, waarom zou ik een fuck geven hoe anderen over mij denken als ik zelf van mening ben dat ik onderdoe aan de rest". Ik leerde doelen op korte termijn te stellen wat mijn geluk bepaalde, en mijn verlangens naar de dood sleet met de tijd (denk nu ongeveer al 8 maanden niet meer aan zelfmoord).
Er zijn mogelijkheden zat om je geluk te bepalen. Je zegt dat een vereniging niet echt iets voor je is, terwijl je er tientallen, zo niet honderden hebt in alle soorten en maten. Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het (met anderen mensen) gaan doen. Maar dat is maar een vereniging, als je goed nadenkt kun je alles doen en laten wat je wilt.
Je stemming bepaalt je geluk, en merk nu ik beter in mijn vel zit dat ik steeds meer heb om naar uit te kijken. Waar ik voorheen ook bijna nooit uitging kan ik nu bijv. wel wat mensen optrommelen. Kennelijk was ik eerst gewoon gesloten, gewoon puur door een negatief zelfbeeld wat jij ook hebt/had.
Leef gewoon voor jezelf, heb schijt aan wat anderen mensen van je vinden/denken en ga doen waar je zin in hebt (en werk niet meer als nodig, zodat je nog de avonden en weekenden vrij hebt). Als mensen al iets over je denken hoeft dat lang niet negatief te zijn, en anders is het na paar seconden alweer vergeten (zolang je jezelf redelijk tot goed verzorgd en je sociaal opstelt). Het klinkt cliche maar toch is het wel zo.
Het echte probleem is denk ik ook; op een gegeven moment kun je zo diep in een negatieve spiraal komen dat je gewoon geen zin meer hebt. En op dat moment moet je (professionele) hulp zoeken, zodat je die zin in verloop der tijd weer krijgt en uit de put kunt klimmen.
PS: De gemiddelde mens die je op straat tegenkomt is vaak ook niet bepaald gelukkig, of heeft een uber sociaal/fantastisch leven (ookal doen ze voorkomen van wel). Dat moet je ook in je achterhoofd houden.
[ Bericht 2% gewijzigd door Snepar op 15-04-2013 20:30:56 ]
Het voelt wel een beetje alsof je jezelf ook nog verder de put inpraat. Dat helpt natuurlijk niet mee. Ga naar buiten, ga sporten (desnoods elke dag; misschien maak je wel vrienden en ga je lekkerder in je vel zitten). Bel iemand op om te gaan lunchen. Doe *iets*.
In je veilige thuisomgeving blijven hangen en je afvragen waarom het niet gaat werkt in elk geval niet.
Mocht je in het oosten wonen: DM me maar voor een biertje. Je lijkt me wel een aardige vent verder.
In je veilige thuisomgeving blijven hangen en je afvragen waarom het niet gaat werkt in elk geval niet.
Mocht je in het oosten wonen: DM me maar voor een biertje. Je lijkt me wel een aardige vent verder.
TS, waarom overweeg je niet couch surfing? Ik zat zelf ook een beetje sociaal in de put en heb een vliegtuig gepakt naar oost-europa om daar bij een aantal vreemden te slapen. Je wordt zo in het diepe gegooid, elke avond op stap, verhalen vertellen, nieuwe buddies maken. Best gezellig verder.
Ik heb hier misschien niet de beste vrienden gemaakt, maar wel degelijk nieuwe contacten, nieuwe tripjes in het vooruit. Friend with benefits, en zelfs sort of exacte figuren zoals ik dat ben. Inspiratie zoeken in het leven.
Ik heb hier misschien niet de beste vrienden gemaakt, maar wel degelijk nieuwe contacten, nieuwe tripjes in het vooruit. Friend with benefits, en zelfs sort of exacte figuren zoals ik dat ben. Inspiratie zoeken in het leven.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Couch surfing is niet voor iedereen weggelegd. Je moet daar maar net de tijd en geld voor over hebben.quote:
TS, waarom overweeg je niet couch surfing? Ik zat zelf ook een beetje sociaal in de put en heb een vliegtuig gepakt naar oost-europa om daar bij een aantal vreemden te slapen. Je wordt zo in het diepe gegooid, elke avond op stap, verhalen vertellen, nieuwe buddies maken. Best gezellig verder.
Ik heb hier misschien niet de beste vrienden gemaakt, maar wel degelijk nieuwe contacten, nieuwe tripjes in het vooruit. Friend with benefits, en zelfs sort of exacte figuren zoals ik dat ben. Inspiratie zoeken in het leven.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Waar een wil is...quote:
[..]
Couch surfing is niet voor iedereen weggelegd. Je moet daar maar net de tijd en geld voor over hebben.
Couch surfing is JUIST de optie voor mensen met weinig geld ..quote:
[..]
Couch surfing is niet voor iedereen weggelegd. Je moet daar maar net de tijd en geld voor over hebben.
Hoeveel geld kost het om een ticket naar Oost-Europa te boeken? Niet meer dan een nieuw paar schoenen. Couch surfing is for free. No money involved.
Tijd? Je kunt ook hosten je hoeft niet te surfen ..
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
ik mis iets... dus je koopt een ticket op de bonne fooi, verder zonder geld maar zien dat je onderdak en eten krijgt?
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Uh nee. Er bestaat zoiets als couchsurfing website, waar je anderen vraagt in een stad of ze je onderdak willen bieden. Daar betaal je geen stuiver voor. Ik zit nu in een studentenhuis ergens in Polen, zo'n groot huis waar ze bijna continu couch surfers hebbenquote:
ik mis iets... dus je koopt een ticket op de bonne fooi, verder zonder geld maar zien dat je onderdak en eten krijgt?
Zit hier een beetje aan school te werken, elke avond op stap. Veel kletsen, ouwehoeren. Gewoon gein, dolle pret, en mensen van allerlei soorten achtergrond, sommige echt fucked up, sommige rijlk. Geeft je een ander perspectief in het leven. En het kost me geen druif besides de aantal pintjes die ik koop en een return ticket NL - any - NL.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Kun je enkele hobby's noemen? Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die met je mee wilt denken om je hobby's verder sociaal te exploiterenquote:
De hobby's die ik heb zijn vooral op mezelf gericht en ik zou niet weten hoe ik daarmee meer in contact zou kunnen komen met andere mensen. Ik ben wel lid van een aantal fora over een aantal dingen die mij wel interesseren, maar posten doe ik eigenlijk nog zelden.
Goed om te horen! ^^quote:Bedankt voor de tip! Ik ben het spul nu aan het proberen en ik heb langzaam wel de hoop gekregen dat ik daar in ieder geval nog wel vanaf kan komen. De laatste paar maanden heb ik sowieso niet zo heel veel meer gebeten en zien de meeste nagels er al weer enigzins normaal uit.
Ik wil er wel bij vermelden dat couch surfing in oost-europa niet aan te raden is voor mensen met een kleurtje. Dan loop je risico een ander fenomeen te ondergaan: couch killing.quote:
[..]
Couch surfing is JUIST de optie voor mensen met weinig geld ..
Hoeveel geld kost het om een ticket naar Oost-Europa te boeken? Niet meer dan een nieuw paar schoenen. Couch surfing is for free. No money involved.
Tijd? Je kunt ook hosten je hoeft niet te surfen ..
Maar off-topic: je begint wel een soort van cult held te worden op fok. Al meer dan 30.000 mensen hebben dit topic bekeken.
Er zijn eigenlijk geen mensen in mijn leven met wie ik zo diep over mijn eigen leven zou willen praten. Sommige mensen weten wel dat ik behoorlijk depressieve buien heb (is het niet dat ik het verteld heb, dan is het wel doordat ik het uitstraal), maar ik weet gewoon dat als ik te veel over mijn gevoelens prijs geef dat ik dan andere mensen mee ga sleuren in mijn negatieve emoties en dat is gewoon iets wat ik absoluut niet wil.quote:Op maandag 15 april 2013 16:37 schreef LethalNinja het volgende:
Bekijk waar je ontevreden over bent, schrijf het wellicht (mentaal) op onder elkaar. Dit zijn al dingen die je kan bespreken met vrienden en of mensen die je kan vertrouwen. Ook met familieleden waar je je op je gemak voelt. Die zullen het fijn vinden dat jij van introvert naar extravert gaat.
Vertrouwen is het probleem vaak niet, het mij minderwaardig voelen ten opzichte van anderen wel. Zelfs ten opzichte van mijn familie.
Ik heb hobby's, theoretisch meer dan genoeg ook om mij niet te hoeven vervelen al sta ik altijd open voor nieuwe dingen. Alleen houden mijn depressies mij vaak tegen om meer buitenshuis te gaan doen.quote:Bekijk goed waar je nu staat, waarom je daar staat, wat de obstakels zijn, en waar je naar toe wilt. Zoek verder ook dingen die je leuk vind, en als je die niet hebt, googl' dan eens naar hobbys van anderen etc om je te laten inspireren. Accepteer de negatieve emoties, en kijk hoe je ze kan laten wegvloeien. Zelf vind ik het bijvoorbeeld heerlijk om af en toe te tennissen of baantjes te zwemmen. Je maakt je hoofd dan even leeg en das juist voor "ons denkers" wel fijn.
Misschien verwacht ik ook nog gewoon te veel van mijn leven. Ik bedoel, eigenlijk ben ik iemand die in mijn hoofd best wel op zoek is naar spanning, actie, adrenaline etc., dat ik op dit moment voor mezelf niet meer waar kan maken. Toen ik zestien was keek ik nog best neerbuigend naar leeftijdsgenoten die in hun vrije tijd niks liever deden dan feesten, zuipen, strandvakanties, die alleen maar met hun uiterlijk bezig waren etc. Nu besef ik dat die mensen juist het beste uit hun leven aan het halen waren, terwijl ik alleen maar een beetje het ijverige studentje liep uit te hangen en in mijn vrije tijd vrijwel alleen maar doelloos achter de pc zat.
Ik heb echt een totaal verkeerd beeld van de wereld om me heen gehad, gedacht dat het contacten leggen met mensen niet nodig was, nee dat het zelfs slecht voor me was, omdat me dat toch nergens mee kon helpen. Ik heb toen het besef niet gehad dat juist dat gebrek aan contact het was, wat mij in alles (onafgemaakte studies, verloren vriendschappen, de verwerking van de ellende in mijn thuissituatie) juist alleen maar verder in de put heeft gebracht.
Nu ben ik sinds een tijd inmiddels wel tot andere inzichten gekomen en in bepaalde opzichten voel ik ik mij al zeker een ander mens als toen. Ik durf oprechte interesse te tonen in mensen, kan gewoon echt uren kletsen met mensen als daar gelegenheid voor is. Ik kan soms zelfs, als ik me goed voel, een beetje extravert uit de hoek komen. Al is het maar om mijn energie weer even kwijt te kunnen, die ik anders te veel aan het opkroppen ben.
Neemt niet weg dat het kwaad voor een deel al geschied is. Dat ik voor mijn gevoel veranderd ben wil niet zeggen dat anderen mij ineens ook als een ander mens zien. Ze zeggen ook wel eens: vriendschap komt te voet en gaat te paard. Via facebook heb ik wel een paar oude contacten teruggevonden, maar die hebben inmiddels ook allemaal hun eigen leven en de meesten wonen bovendien niet bepaald in de buurt, dus iets afspreken, zelfs als ik me daar mentaal weer sterk genoeg voor zou voelen, is gewoon lastig.
Inmiddels een klein half jaar later, even een kleine update. Ik heb de afgelopen maanden een paar leuke activiteiten ondernomen met o.a. familie en een goede vriend, wat mij wel een boost heeft gegeven. Ik had het ook wel nodig want ik ben door de drukte en onregelmatigheid van mijn werk nog amper thuis en is het contact dat ik nog heb vooral telefonisch. Ik besef ook dat zolang ik dit werk nog heb het nagenoeg onmogelijk is om bepaalde doelen in mijn leven nog te verwezenlijken, zoals vaker uitgaan, aan mijn huisje klussen, vaker afspreken met vrienden, een relatie, een regelmatiger leven etc. Maar ik probeer het beste uit de situatie te halen zoals die nu is.
Fysiek gezien merk ik wel dat mijn acne sterker is toegenomen en dat ik steeds sneller vermoeid raak. Het komt regelmatig voor dat ik midden op de dag loop te gapen en me 's morgens niet uitgeslapen voel. Dit baart mij voor de lange termijn wel zorgen, te meer omdat in mijn familie daar meer mensen last van hebben. In tegenstelling tot wat ik eerder dacht denk ik toch dat ik overspanningsverschijnselen heb, vooral de momenten dat ik even kort thuis ben. Dan zit er gewoon zo veel in mijn kop aan dingen die er nog moeten gebeuren dat ik enorm loop te trillen en bijvoorbeeld op een rare manier ergens op val of iets uit mijn hand laat vallen. Ik moet mezelf echt dwingen om dingen kalm aan te doen, maar tegelijkertijd blijven er daardoor juist ook weer zo veel dingen op de stapel liggen.
Minder werken is momenteel bij mijn werkgever geen optie, het is al moeilijk genoeg een keer een vrij weekend los te peuteren. Ik zal mijn eisen voor mezelf voorlopig bij moeten stellen, want deze baan wil ik niet opgeven. Er komt vanzelf ook wel weer een rustigere periode aan, de vraag is alleen wanneer..
Fysiek gezien merk ik wel dat mijn acne sterker is toegenomen en dat ik steeds sneller vermoeid raak. Het komt regelmatig voor dat ik midden op de dag loop te gapen en me 's morgens niet uitgeslapen voel. Dit baart mij voor de lange termijn wel zorgen, te meer omdat in mijn familie daar meer mensen last van hebben. In tegenstelling tot wat ik eerder dacht denk ik toch dat ik overspanningsverschijnselen heb, vooral de momenten dat ik even kort thuis ben. Dan zit er gewoon zo veel in mijn kop aan dingen die er nog moeten gebeuren dat ik enorm loop te trillen en bijvoorbeeld op een rare manier ergens op val of iets uit mijn hand laat vallen. Ik moet mezelf echt dwingen om dingen kalm aan te doen, maar tegelijkertijd blijven er daardoor juist ook weer zo veel dingen op de stapel liggen.
Minder werken is momenteel bij mijn werkgever geen optie, het is al moeilijk genoeg een keer een vrij weekend los te peuteren. Ik zal mijn eisen voor mezelf voorlopig bij moeten stellen, want deze baan wil ik niet opgeven. Er komt vanzelf ook wel weer een rustigere periode aan, de vraag is alleen wanneer..
Hoeveel werk je eigenlijk?quote:
Inmiddels een klein half jaar later, even een kleine update. Ik heb de afgelopen maanden een paar leuke activiteiten ondernomen met o.a. familie en een goede vriend, wat mij wel een boost heeft gegeven. Ik had het ook wel nodig want ik ben door de drukte en onregelmatigheid van mijn werk nog amper thuis en is het contact dat ik nog heb vooral telefonisch. Ik besef ook dat zolang ik dit werk nog heb het nagenoeg onmogelijk is om bepaalde doelen in mijn leven nog te verwezenlijken, zoals vaker uitgaan, aan mijn huisje klussen, vaker afspreken met vrienden, een relatie, een regelmatiger leven etc. Maar ik probeer het beste uit de situatie te halen zoals die nu is.
Fysiek gezien merk ik wel dat mijn acne sterker is toegenomen en dat ik steeds sneller vermoeid raak. Het komt regelmatig voor dat ik midden op de dag loop te gapen en me 's morgens niet uitgeslapen voel. Dit baart mij voor de lange termijn wel zorgen, te meer omdat in mijn familie daar meer mensen last van hebben. In tegenstelling tot wat ik eerder dacht denk ik toch dat ik overspanningsverschijnselen heb, vooral de momenten dat ik even kort thuis ben. Dan zit er gewoon zo veel in mijn kop aan dingen die er nog moeten gebeuren dat ik enorm loop te trillen en bijvoorbeeld op een rare manier ergens op val of iets uit mijn hand laat vallen. Ik moet mezelf echt dwingen om dingen kalm aan te doen, maar tegelijkertijd blijven er daardoor juist ook weer zo veel dingen op de stapel liggen.
Minder werken is momenteel bij mijn werkgever geen optie, het is al moeilijk genoeg een keer een vrij weekend los te peuteren. Ik zal mijn eisen voor mezelf voorlopig bij moeten stellen, want deze baan wil ik niet opgeven. Er komt vanzelf ook wel weer een rustigere periode aan, de vraag is alleen wanneer..
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Laat ik zo zeggen dat ik de afgelopen maand 2 keer een nacht en een ochtend thuis ben geweest. En vandaag ben ik toevallig een middag vrij.
Ok. Waarom moet je zoveel werken?quote:
Laat ik zo zeggen dat ik de afgelopen maand 2 keer een nacht en een ochtend thuis ben geweest. En vandaag ben ik toevallig een middag vrij.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Het hoort wel min of meer bij het werk dat je lange dagen maakt en weinig thuis bent, al is het de laatste tijd wel tamelijk extreem aan het worden. Als ik het er met sommige collega's over heb vinden ze dat ik zeur en bij mijn werkgever zelf ga ik het al helemaal niet over hebben, want dan weet ik al wat voor antwoord ik ga krijgen: je hebt er zelf voor gekozen. En dat is natuurlijk ook zo.
Had je een keuze qua werk?quote:
Het hoort wel min of meer bij het werk dat je lange dagen maakt en weinig thuis bent, al is het de laatste tijd wel tamelijk extreem aan het worden. Als ik het er met sommige collega's over heb vinden ze dat ik zeur en bij mijn werkgever zelf ga ik het al helemaal niet over hebben, want dan weet ik al wat voor antwoord ik ga krijgen: je hebt er zelf voor gekozen. En dat is natuurlijk ook zo.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Veel werken hoeft niet veel stressen te betekenen. Zo jongleer ik nu drie banen, met daarbij een training als assistent bedrijfsleider, maar dans er vrolijk doorheen.
Sure, ik ben soms moe van een aantal nachten niet slapen. Maar moet ik dat m'n geluk op elk moment van de dag laten ontnemen? Natuurlijk niet!
Vind plezier in wat je doet, richt je volledig op waar je mee bezig bent, en laat alles waar je niet mee bezig bent rusten. Als het komt, dan komt het. Het is wat het is. Als je rust zoekt, kijk dan naar binnen en niet naar buiten. Wees het oog in de storm.
Sterkte en succes.
Sure, ik ben soms moe van een aantal nachten niet slapen. Maar moet ik dat m'n geluk op elk moment van de dag laten ontnemen? Natuurlijk niet!
Vind plezier in wat je doet, richt je volledig op waar je mee bezig bent, en laat alles waar je niet mee bezig bent rusten. Als het komt, dan komt het. Het is wat het is. Als je rust zoekt, kijk dan naar binnen en niet naar buiten. Wees het oog in de storm.
Sterkte en succes.
^^ Bedankt voor je bemoedigende reactie.
Daar komt bij dat een paar weken geleden ik te horen heb gekregen dat ik een vaste aanstelling krijg. Achteraf gezien heb ik mezelf daar ook gewoon veel te veel over zitten opvreten. Ik weet dat ik nogal de neiging heb iedere fout van mezelf enorm uit te vergroten en als dan blijkt dat mijn chef tijdens een functioneringsgesprek helemaal niets op mij aan te merken heeft, denk ik wel eens: waar heb ik mij in hemelsnaam druk over lopen maken...
Een keuze is er natuurlijk altijd, maar het zijn gewoon moeilijke tijden momenteel. Je moet flexibel zijn. En ik heb er in eerste instantie juist zelf voor gekozen om veel te werken om aan het eind van de maand tenminste nog iets leuks over te houden. Maar het belangrijkste is: ik denk niet dat ik een ander beroep zou weten waar ik nog makkelijk in zou kunnen rollen én wat ik ook echt leuk vind om te doen.quote:
Daar komt bij dat een paar weken geleden ik te horen heb gekregen dat ik een vaste aanstelling krijg. Achteraf gezien heb ik mezelf daar ook gewoon veel te veel over zitten opvreten. Ik weet dat ik nogal de neiging heb iedere fout van mezelf enorm uit te vergroten en als dan blijkt dat mijn chef tijdens een functioneringsgesprek helemaal niets op mij aan te merken heeft, denk ik wel eens: waar heb ik mij in hemelsnaam druk over lopen maken...
Waarom heb je er voor gekozen om zoveel te werken? Denk eens na over wat het je oplevert en wat het je kost.quote:
Het hoort wel min of meer bij het werk dat je lange dagen maakt en weinig thuis bent, al is het de laatste tijd wel tamelijk extreem aan het worden. Als ik het er met sommige collega's over heb vinden ze dat ik zeur en bij mijn werkgever zelf ga ik het al helemaal niet over hebben, want dan weet ik al wat voor antwoord ik ga krijgen: je hebt er zelf voor gekozen. En dat is natuurlijk ook zo.
''Even if he fails again and again to accomplish his purpose (as he necessarily must until weakness is overcome), the strength of character gained will be the measure of his true succes''
Ik weet wat het mij oplevert, zowel geestelijk als financieel. Het goede contact met mijn collega's is mij veel waard en ook het feit dat ik niet meer ieder dubbeltje hoef om te draaien maakt mij in zekere zin ook gelukkiger.
Ik heb een aantal jaar geleden 3 maanden in de WW gezeten en het leek toen even een hopeloze situatie. Geen studie afgerond, dus weinig kans op werk. Aflopende WW en nog te jong voor een bijstandsuitkering dus feitelijk geen inkomen. Slechte thuissituatie waardoor terug thuis wonen ook geen optie was. En dan heb ik het nog niet over de depressies en het gebrek aan motivatie dat mij met sollicitaties juist daardoor ook nog parten heeft gespeeld. Het is op de valreep nog goed gekomen, en de situatie is nu natuurlijk niet meer hetzelfde als toen, maar laat ik zo zeggen dat die ervaring een extra stok achter de deur voor mij is om koste wat kost te voorkomen dat ik werkloos raak.
[ Bericht 0% gewijzigd door Black-Adder op 22-11-2013 19:13:11 ]
Ik heb een aantal jaar geleden 3 maanden in de WW gezeten en het leek toen even een hopeloze situatie. Geen studie afgerond, dus weinig kans op werk. Aflopende WW en nog te jong voor een bijstandsuitkering dus feitelijk geen inkomen. Slechte thuissituatie waardoor terug thuis wonen ook geen optie was. En dan heb ik het nog niet over de depressies en het gebrek aan motivatie dat mij met sollicitaties juist daardoor ook nog parten heeft gespeeld. Het is op de valreep nog goed gekomen, en de situatie is nu natuurlijk niet meer hetzelfde als toen, maar laat ik zo zeggen dat die ervaring een extra stok achter de deur voor mij is om koste wat kost te voorkomen dat ik werkloos raak.
[ Bericht 0% gewijzigd door Black-Adder op 22-11-2013 19:13:11 ]
Alles, echt alles heb ik er aan gedaan om hem buiten mijn leven te houden. Net als ik het gevoel heb dat dingen weer een beetje op de rails beginnen te komen stort mijn gevoel van veiligheid weer in elkaar, omdat hij op onverklaarbare manier toch wéér aan mijn nieuwe adres is gekomen. Hoe kan ik mensen überhaupt nog vertrouwen als ze kennelijk zo makkelijk mijn privé gegevens doorspelen. De politie kan en wil niks voor me doen zolang er geen harde bewijzen zijn. Dit moet ophouden en snel ook.
Wat is er aan de hand?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Wat betreft psycholoog heb je gelijk, maar ik denk niet dat TS ineens spontaan een bruisend sociaal leven krijgt.quote:
Waarom geen psycholoog?
En verder vrienden proberen te maken.
Moeilijk TS, ik herken wel veel dingen. Ik zou je zeker aanraden om iemand te zoeken waarmee je jouw problemen kan bespreken. Sterkte!
