R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Je zit nu beneden aan de put, maar dat betekent dat je praktisch alleen omhoog kan, wellicht met wat hulp van vrienden of een expert om je over het randje van de put te helpen. En dan ben je er nog niet, dan moet je kijken hoe je voorkomt dat je er weer in valt.
Nadenken, zorgen maken en zelfs een beetje piekeren af en toe is prima. Je hoeft echt geen yolo/ elke dag lol houding te hebben. Het is juist belangrijk dat je dicht bij jezelf blijft. Echter zit je nu wel in het uiterste van het negatieve.
Bekijk waar je ontevreden over bent, schrijf het wellicht (mentaal) op onder elkaar. Dit zijn al dingen die je kan bespreken met vrienden en of mensen die je kan vertrouwen. Ook met familieleden waar je je op je gemak voelt. Die zullen het fijn vinden dat jij van introvert naar extravert gaat.
Bekijk goed waar je nu staat, waarom je daar staat, wat de obstakels zijn, en waar je naar toe wilt. Zoek verder ook dingen die je leuk vind, en als je die niet hebt, googl' dan eens naar hobbys van anderen etc om je te laten inspireren. Accepteer de negatieve emoties, en kijk hoe je ze kan laten wegvloeien. Zelf vind ik het bijvoorbeeld heerlijk om af en toe te tennissen of baantjes te zwemmen. Je maakt je hoofd dan even leeg en das juist voor "ons denkers" wel fijn.
Nadenken, zorgen maken en zelfs een beetje piekeren af en toe is prima. Je hoeft echt geen yolo/ elke dag lol houding te hebben. Het is juist belangrijk dat je dicht bij jezelf blijft. Echter zit je nu wel in het uiterste van het negatieve.
Bekijk waar je ontevreden over bent, schrijf het wellicht (mentaal) op onder elkaar. Dit zijn al dingen die je kan bespreken met vrienden en of mensen die je kan vertrouwen. Ook met familieleden waar je je op je gemak voelt. Die zullen het fijn vinden dat jij van introvert naar extravert gaat.
Bekijk goed waar je nu staat, waarom je daar staat, wat de obstakels zijn, en waar je naar toe wilt. Zoek verder ook dingen die je leuk vind, en als je die niet hebt, googl' dan eens naar hobbys van anderen etc om je te laten inspireren. Accepteer de negatieve emoties, en kijk hoe je ze kan laten wegvloeien. Zelf vind ik het bijvoorbeeld heerlijk om af en toe te tennissen of baantjes te zwemmen. Je maakt je hoofd dan even leeg en das juist voor "ons denkers" wel fijn.
Hoi TS,
Ik herken(de) mij wel in je OP, weet dus hoe het is om "geen" sociaal leven te hebben, geen plezier, geen vriendin enz enz. Hier raakte ik zelfs zo van erg in de put dat ik op het punt heb gestaan aan alles een einde te maken (na er enkele jaren over gefantaseerd te hebben), maar het gelukkig niet heb doorgezet.
Op een gegeven moment groeide het gevoel in mij van "wat de fuck boeit het allemaal, waarom zou ik een fuck geven hoe anderen over mij denken als ik zelf van mening ben dat ik onderdoe aan de rest". Ik leerde doelen op korte termijn te stellen wat mijn geluk bepaalde, en mijn verlangens naar de dood sleet met de tijd (denk nu ongeveer al 8 maanden niet meer aan zelfmoord).
Er zijn mogelijkheden zat om je geluk te bepalen. Je zegt dat een vereniging niet echt iets voor je is, terwijl je er tientallen, zo niet honderden hebt in alle soorten en maten. Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het (met anderen mensen) gaan doen. Maar dat is maar een vereniging, als je goed nadenkt kun je alles doen en laten wat je wilt.
Je stemming bepaalt je geluk, en merk nu ik beter in mijn vel zit dat ik steeds meer heb om naar uit te kijken. Waar ik voorheen ook bijna nooit uitging kan ik nu bijv. wel wat mensen optrommelen. Kennelijk was ik eerst gewoon gesloten, gewoon puur door een negatief zelfbeeld wat jij ook hebt/had.
Leef gewoon voor jezelf, heb schijt aan wat anderen mensen van je vinden/denken en ga doen waar je zin in hebt (en werk niet meer als nodig, zodat je nog de avonden en weekenden vrij hebt). Als mensen al iets over je denken hoeft dat lang niet negatief te zijn, en anders is het na paar seconden alweer vergeten (zolang je jezelf redelijk tot goed verzorgd en je sociaal opstelt). Het klinkt cliche maar toch is het wel zo.
Het echte probleem is denk ik ook; op een gegeven moment kun je zo diep in een negatieve spiraal komen dat je gewoon geen zin meer hebt. En op dat moment moet je (professionele) hulp zoeken, zodat je die zin in verloop der tijd weer krijgt en uit de put kunt klimmen.
PS: De gemiddelde mens die je op straat tegenkomt is vaak ook niet bepaald gelukkig, of heeft een uber sociaal/fantastisch leven (ookal doen ze voorkomen van wel). Dat moet je ook in je achterhoofd houden.
[ Bericht 2% gewijzigd door Snepar op 15-04-2013 20:30:56 ]
Ik herken(de) mij wel in je OP, weet dus hoe het is om "geen" sociaal leven te hebben, geen plezier, geen vriendin enz enz. Hier raakte ik zelfs zo van erg in de put dat ik op het punt heb gestaan aan alles een einde te maken (na er enkele jaren over gefantaseerd te hebben), maar het gelukkig niet heb doorgezet.
Op een gegeven moment groeide het gevoel in mij van "wat de fuck boeit het allemaal, waarom zou ik een fuck geven hoe anderen over mij denken als ik zelf van mening ben dat ik onderdoe aan de rest". Ik leerde doelen op korte termijn te stellen wat mijn geluk bepaalde, en mijn verlangens naar de dood sleet met de tijd (denk nu ongeveer al 8 maanden niet meer aan zelfmoord).
Er zijn mogelijkheden zat om je geluk te bepalen. Je zegt dat een vereniging niet echt iets voor je is, terwijl je er tientallen, zo niet honderden hebt in alle soorten en maten. Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het (met anderen mensen) gaan doen. Maar dat is maar een vereniging, als je goed nadenkt kun je alles doen en laten wat je wilt.
Je stemming bepaalt je geluk, en merk nu ik beter in mijn vel zit dat ik steeds meer heb om naar uit te kijken. Waar ik voorheen ook bijna nooit uitging kan ik nu bijv. wel wat mensen optrommelen. Kennelijk was ik eerst gewoon gesloten, gewoon puur door een negatief zelfbeeld wat jij ook hebt/had.
Leef gewoon voor jezelf, heb schijt aan wat anderen mensen van je vinden/denken en ga doen waar je zin in hebt (en werk niet meer als nodig, zodat je nog de avonden en weekenden vrij hebt). Als mensen al iets over je denken hoeft dat lang niet negatief te zijn, en anders is het na paar seconden alweer vergeten (zolang je jezelf redelijk tot goed verzorgd en je sociaal opstelt). Het klinkt cliche maar toch is het wel zo.
Het echte probleem is denk ik ook; op een gegeven moment kun je zo diep in een negatieve spiraal komen dat je gewoon geen zin meer hebt. En op dat moment moet je (professionele) hulp zoeken, zodat je die zin in verloop der tijd weer krijgt en uit de put kunt klimmen.
PS: De gemiddelde mens die je op straat tegenkomt is vaak ook niet bepaald gelukkig, of heeft een uber sociaal/fantastisch leven (ookal doen ze voorkomen van wel). Dat moet je ook in je achterhoofd houden.
[ Bericht 2% gewijzigd door Snepar op 15-04-2013 20:30:56 ]
Het voelt wel een beetje alsof je jezelf ook nog verder de put inpraat. Dat helpt natuurlijk niet mee. Ga naar buiten, ga sporten (desnoods elke dag; misschien maak je wel vrienden en ga je lekkerder in je vel zitten). Bel iemand op om te gaan lunchen. Doe *iets*.
In je veilige thuisomgeving blijven hangen en je afvragen waarom het niet gaat werkt in elk geval niet.
Mocht je in het oosten wonen: DM me maar voor een biertje. Je lijkt me wel een aardige vent verder.
In je veilige thuisomgeving blijven hangen en je afvragen waarom het niet gaat werkt in elk geval niet.
Mocht je in het oosten wonen: DM me maar voor een biertje. Je lijkt me wel een aardige vent verder.
TS, waarom overweeg je niet couch surfing? Ik zat zelf ook een beetje sociaal in de put en heb een vliegtuig gepakt naar oost-europa om daar bij een aantal vreemden te slapen. Je wordt zo in het diepe gegooid, elke avond op stap, verhalen vertellen, nieuwe buddies maken. Best gezellig verder.
Ik heb hier misschien niet de beste vrienden gemaakt, maar wel degelijk nieuwe contacten, nieuwe tripjes in het vooruit. Friend with benefits, en zelfs sort of exacte figuren zoals ik dat ben. Inspiratie zoeken in het leven.
Ik heb hier misschien niet de beste vrienden gemaakt, maar wel degelijk nieuwe contacten, nieuwe tripjes in het vooruit. Friend with benefits, en zelfs sort of exacte figuren zoals ik dat ben. Inspiratie zoeken in het leven.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Couch surfing is niet voor iedereen weggelegd. Je moet daar maar net de tijd en geld voor over hebben.quote:Op dinsdag 16 april 2013 10:47 schreef sitting_elfling het volgende:
TS, waarom overweeg je niet couch surfing? Ik zat zelf ook een beetje sociaal in de put en heb een vliegtuig gepakt naar oost-europa om daar bij een aantal vreemden te slapen. Je wordt zo in het diepe gegooid, elke avond op stap, verhalen vertellen, nieuwe buddies maken. Best gezellig verder.
Ik heb hier misschien niet de beste vrienden gemaakt, maar wel degelijk nieuwe contacten, nieuwe tripjes in het vooruit. Friend with benefits, en zelfs sort of exacte figuren zoals ik dat ben. Inspiratie zoeken in het leven.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Waar een wil is...quote:
[..]
Couch surfing is niet voor iedereen weggelegd. Je moet daar maar net de tijd en geld voor over hebben.
Couch surfing is JUIST de optie voor mensen met weinig geld ..quote:
[..]
Couch surfing is niet voor iedereen weggelegd. Je moet daar maar net de tijd en geld voor over hebben.
Hoeveel geld kost het om een ticket naar Oost-Europa te boeken? Niet meer dan een nieuw paar schoenen. Couch surfing is for free. No money involved.
Tijd? Je kunt ook hosten je hoeft niet te surfen ..
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
ik mis iets... dus je koopt een ticket op de bonne fooi, verder zonder geld maar zien dat je onderdak en eten krijgt?
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Uh nee. Er bestaat zoiets als couchsurfing website, waar je anderen vraagt in een stad of ze je onderdak willen bieden. Daar betaal je geen stuiver voor. Ik zit nu in een studentenhuis ergens in Polen, zo'n groot huis waar ze bijna continu couch surfers hebbenquote:
ik mis iets... dus je koopt een ticket op de bonne fooi, verder zonder geld maar zien dat je onderdak en eten krijgt?
Zit hier een beetje aan school te werken, elke avond op stap. Veel kletsen, ouwehoeren. Gewoon gein, dolle pret, en mensen van allerlei soorten achtergrond, sommige echt fucked up, sommige rijlk. Geeft je een ander perspectief in het leven. En het kost me geen druif besides de aantal pintjes die ik koop en een return ticket NL - any - NL.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Kun je enkele hobby's noemen? Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die met je mee wilt denken om je hobby's verder sociaal te exploiterenquote:
De hobby's die ik heb zijn vooral op mezelf gericht en ik zou niet weten hoe ik daarmee meer in contact zou kunnen komen met andere mensen. Ik ben wel lid van een aantal fora over een aantal dingen die mij wel interesseren, maar posten doe ik eigenlijk nog zelden.
Goed om te horen! ^^quote:Bedankt voor de tip! Ik ben het spul nu aan het proberen en ik heb langzaam wel de hoop gekregen dat ik daar in ieder geval nog wel vanaf kan komen. De laatste paar maanden heb ik sowieso niet zo heel veel meer gebeten en zien de meeste nagels er al weer enigzins normaal uit.
Ik wil er wel bij vermelden dat couch surfing in oost-europa niet aan te raden is voor mensen met een kleurtje. Dan loop je risico een ander fenomeen te ondergaan: couch killing.quote:
[..]
Couch surfing is JUIST de optie voor mensen met weinig geld ..
Hoeveel geld kost het om een ticket naar Oost-Europa te boeken? Niet meer dan een nieuw paar schoenen. Couch surfing is for free. No money involved.
Tijd? Je kunt ook hosten je hoeft niet te surfen ..
Maar off-topic: je begint wel een soort van cult held te worden op fok. Al meer dan 30.000 mensen hebben dit topic bekeken.
Er zijn eigenlijk geen mensen in mijn leven met wie ik zo diep over mijn eigen leven zou willen praten. Sommige mensen weten wel dat ik behoorlijk depressieve buien heb (is het niet dat ik het verteld heb, dan is het wel doordat ik het uitstraal), maar ik weet gewoon dat als ik te veel over mijn gevoelens prijs geef dat ik dan andere mensen mee ga sleuren in mijn negatieve emoties en dat is gewoon iets wat ik absoluut niet wil.quote:Op maandag 15 april 2013 16:37 schreef LethalNinja het volgende:
Bekijk waar je ontevreden over bent, schrijf het wellicht (mentaal) op onder elkaar. Dit zijn al dingen die je kan bespreken met vrienden en of mensen die je kan vertrouwen. Ook met familieleden waar je je op je gemak voelt. Die zullen het fijn vinden dat jij van introvert naar extravert gaat.
Vertrouwen is het probleem vaak niet, het mij minderwaardig voelen ten opzichte van anderen wel. Zelfs ten opzichte van mijn familie.
Ik heb hobby's, theoretisch meer dan genoeg ook om mij niet te hoeven vervelen al sta ik altijd open voor nieuwe dingen. Alleen houden mijn depressies mij vaak tegen om meer buitenshuis te gaan doen.quote:Bekijk goed waar je nu staat, waarom je daar staat, wat de obstakels zijn, en waar je naar toe wilt. Zoek verder ook dingen die je leuk vind, en als je die niet hebt, googl' dan eens naar hobbys van anderen etc om je te laten inspireren. Accepteer de negatieve emoties, en kijk hoe je ze kan laten wegvloeien. Zelf vind ik het bijvoorbeeld heerlijk om af en toe te tennissen of baantjes te zwemmen. Je maakt je hoofd dan even leeg en das juist voor "ons denkers" wel fijn.
Misschien verwacht ik ook nog gewoon te veel van mijn leven. Ik bedoel, eigenlijk ben ik iemand die in mijn hoofd best wel op zoek is naar spanning, actie, adrenaline etc., dat ik op dit moment voor mezelf niet meer waar kan maken. Toen ik zestien was keek ik nog best neerbuigend naar leeftijdsgenoten die in hun vrije tijd niks liever deden dan feesten, zuipen, strandvakanties, die alleen maar met hun uiterlijk bezig waren etc. Nu besef ik dat die mensen juist het beste uit hun leven aan het halen waren, terwijl ik alleen maar een beetje het ijverige studentje liep uit te hangen en in mijn vrije tijd vrijwel alleen maar doelloos achter de pc zat.
Ik heb echt een totaal verkeerd beeld van de wereld om me heen gehad, gedacht dat het contacten leggen met mensen niet nodig was, nee dat het zelfs slecht voor me was, omdat me dat toch nergens mee kon helpen. Ik heb toen het besef niet gehad dat juist dat gebrek aan contact het was, wat mij in alles (onafgemaakte studies, verloren vriendschappen, de verwerking van de ellende in mijn thuissituatie) juist alleen maar verder in de put heeft gebracht.
Nu ben ik sinds een tijd inmiddels wel tot andere inzichten gekomen en in bepaalde opzichten voel ik ik mij al zeker een ander mens als toen. Ik durf oprechte interesse te tonen in mensen, kan gewoon echt uren kletsen met mensen als daar gelegenheid voor is. Ik kan soms zelfs, als ik me goed voel, een beetje extravert uit de hoek komen. Al is het maar om mijn energie weer even kwijt te kunnen, die ik anders te veel aan het opkroppen ben.
Neemt niet weg dat het kwaad voor een deel al geschied is. Dat ik voor mijn gevoel veranderd ben wil niet zeggen dat anderen mij ineens ook als een ander mens zien. Ze zeggen ook wel eens: vriendschap komt te voet en gaat te paard. Via facebook heb ik wel een paar oude contacten teruggevonden, maar die hebben inmiddels ook allemaal hun eigen leven en de meesten wonen bovendien niet bepaald in de buurt, dus iets afspreken, zelfs als ik me daar mentaal weer sterk genoeg voor zou voelen, is gewoon lastig.
Inmiddels een klein half jaar later, even een kleine update. Ik heb de afgelopen maanden een paar leuke activiteiten ondernomen met o.a. familie en een goede vriend, wat mij wel een boost heeft gegeven. Ik had het ook wel nodig want ik ben door de drukte en onregelmatigheid van mijn werk nog amper thuis en is het contact dat ik nog heb vooral telefonisch. Ik besef ook dat zolang ik dit werk nog heb het nagenoeg onmogelijk is om bepaalde doelen in mijn leven nog te verwezenlijken, zoals vaker uitgaan, aan mijn huisje klussen, vaker afspreken met vrienden, een relatie, een regelmatiger leven etc. Maar ik probeer het beste uit de situatie te halen zoals die nu is.
Fysiek gezien merk ik wel dat mijn acne sterker is toegenomen en dat ik steeds sneller vermoeid raak. Het komt regelmatig voor dat ik midden op de dag loop te gapen en me 's morgens niet uitgeslapen voel. Dit baart mij voor de lange termijn wel zorgen, te meer omdat in mijn familie daar meer mensen last van hebben. In tegenstelling tot wat ik eerder dacht denk ik toch dat ik overspanningsverschijnselen heb, vooral de momenten dat ik even kort thuis ben. Dan zit er gewoon zo veel in mijn kop aan dingen die er nog moeten gebeuren dat ik enorm loop te trillen en bijvoorbeeld op een rare manier ergens op val of iets uit mijn hand laat vallen. Ik moet mezelf echt dwingen om dingen kalm aan te doen, maar tegelijkertijd blijven er daardoor juist ook weer zo veel dingen op de stapel liggen.
Minder werken is momenteel bij mijn werkgever geen optie, het is al moeilijk genoeg een keer een vrij weekend los te peuteren. Ik zal mijn eisen voor mezelf voorlopig bij moeten stellen, want deze baan wil ik niet opgeven. Er komt vanzelf ook wel weer een rustigere periode aan, de vraag is alleen wanneer..
Fysiek gezien merk ik wel dat mijn acne sterker is toegenomen en dat ik steeds sneller vermoeid raak. Het komt regelmatig voor dat ik midden op de dag loop te gapen en me 's morgens niet uitgeslapen voel. Dit baart mij voor de lange termijn wel zorgen, te meer omdat in mijn familie daar meer mensen last van hebben. In tegenstelling tot wat ik eerder dacht denk ik toch dat ik overspanningsverschijnselen heb, vooral de momenten dat ik even kort thuis ben. Dan zit er gewoon zo veel in mijn kop aan dingen die er nog moeten gebeuren dat ik enorm loop te trillen en bijvoorbeeld op een rare manier ergens op val of iets uit mijn hand laat vallen. Ik moet mezelf echt dwingen om dingen kalm aan te doen, maar tegelijkertijd blijven er daardoor juist ook weer zo veel dingen op de stapel liggen.
Minder werken is momenteel bij mijn werkgever geen optie, het is al moeilijk genoeg een keer een vrij weekend los te peuteren. Ik zal mijn eisen voor mezelf voorlopig bij moeten stellen, want deze baan wil ik niet opgeven. Er komt vanzelf ook wel weer een rustigere periode aan, de vraag is alleen wanneer..
Hoeveel werk je eigenlijk?quote:
Inmiddels een klein half jaar later, even een kleine update. Ik heb de afgelopen maanden een paar leuke activiteiten ondernomen met o.a. familie en een goede vriend, wat mij wel een boost heeft gegeven. Ik had het ook wel nodig want ik ben door de drukte en onregelmatigheid van mijn werk nog amper thuis en is het contact dat ik nog heb vooral telefonisch. Ik besef ook dat zolang ik dit werk nog heb het nagenoeg onmogelijk is om bepaalde doelen in mijn leven nog te verwezenlijken, zoals vaker uitgaan, aan mijn huisje klussen, vaker afspreken met vrienden, een relatie, een regelmatiger leven etc. Maar ik probeer het beste uit de situatie te halen zoals die nu is.
Fysiek gezien merk ik wel dat mijn acne sterker is toegenomen en dat ik steeds sneller vermoeid raak. Het komt regelmatig voor dat ik midden op de dag loop te gapen en me 's morgens niet uitgeslapen voel. Dit baart mij voor de lange termijn wel zorgen, te meer omdat in mijn familie daar meer mensen last van hebben. In tegenstelling tot wat ik eerder dacht denk ik toch dat ik overspanningsverschijnselen heb, vooral de momenten dat ik even kort thuis ben. Dan zit er gewoon zo veel in mijn kop aan dingen die er nog moeten gebeuren dat ik enorm loop te trillen en bijvoorbeeld op een rare manier ergens op val of iets uit mijn hand laat vallen. Ik moet mezelf echt dwingen om dingen kalm aan te doen, maar tegelijkertijd blijven er daardoor juist ook weer zo veel dingen op de stapel liggen.
Minder werken is momenteel bij mijn werkgever geen optie, het is al moeilijk genoeg een keer een vrij weekend los te peuteren. Ik zal mijn eisen voor mezelf voorlopig bij moeten stellen, want deze baan wil ik niet opgeven. Er komt vanzelf ook wel weer een rustigere periode aan, de vraag is alleen wanneer..
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Laat ik zo zeggen dat ik de afgelopen maand 2 keer een nacht en een ochtend thuis ben geweest. En vandaag ben ik toevallig een middag vrij.
Ok. Waarom moet je zoveel werken?quote:
Laat ik zo zeggen dat ik de afgelopen maand 2 keer een nacht en een ochtend thuis ben geweest. En vandaag ben ik toevallig een middag vrij.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Het hoort wel min of meer bij het werk dat je lange dagen maakt en weinig thuis bent, al is het de laatste tijd wel tamelijk extreem aan het worden. Als ik het er met sommige collega's over heb vinden ze dat ik zeur en bij mijn werkgever zelf ga ik het al helemaal niet over hebben, want dan weet ik al wat voor antwoord ik ga krijgen: je hebt er zelf voor gekozen. En dat is natuurlijk ook zo.
Had je een keuze qua werk?quote:
Het hoort wel min of meer bij het werk dat je lange dagen maakt en weinig thuis bent, al is het de laatste tijd wel tamelijk extreem aan het worden. Als ik het er met sommige collega's over heb vinden ze dat ik zeur en bij mijn werkgever zelf ga ik het al helemaal niet over hebben, want dan weet ik al wat voor antwoord ik ga krijgen: je hebt er zelf voor gekozen. En dat is natuurlijk ook zo.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Veel werken hoeft niet veel stressen te betekenen. Zo jongleer ik nu drie banen, met daarbij een training als assistent bedrijfsleider, maar dans er vrolijk doorheen.
Sure, ik ben soms moe van een aantal nachten niet slapen. Maar moet ik dat m'n geluk op elk moment van de dag laten ontnemen? Natuurlijk niet!
Vind plezier in wat je doet, richt je volledig op waar je mee bezig bent, en laat alles waar je niet mee bezig bent rusten. Als het komt, dan komt het. Het is wat het is. Als je rust zoekt, kijk dan naar binnen en niet naar buiten. Wees het oog in de storm.
Sterkte en succes.
Sure, ik ben soms moe van een aantal nachten niet slapen. Maar moet ik dat m'n geluk op elk moment van de dag laten ontnemen? Natuurlijk niet!
Vind plezier in wat je doet, richt je volledig op waar je mee bezig bent, en laat alles waar je niet mee bezig bent rusten. Als het komt, dan komt het. Het is wat het is. Als je rust zoekt, kijk dan naar binnen en niet naar buiten. Wees het oog in de storm.
Sterkte en succes.
^^ Bedankt voor je bemoedigende reactie.
Daar komt bij dat een paar weken geleden ik te horen heb gekregen dat ik een vaste aanstelling krijg. Achteraf gezien heb ik mezelf daar ook gewoon veel te veel over zitten opvreten. Ik weet dat ik nogal de neiging heb iedere fout van mezelf enorm uit te vergroten en als dan blijkt dat mijn chef tijdens een functioneringsgesprek helemaal niets op mij aan te merken heeft, denk ik wel eens: waar heb ik mij in hemelsnaam druk over lopen maken...
Een keuze is er natuurlijk altijd, maar het zijn gewoon moeilijke tijden momenteel. Je moet flexibel zijn. En ik heb er in eerste instantie juist zelf voor gekozen om veel te werken om aan het eind van de maand tenminste nog iets leuks over te houden. Maar het belangrijkste is: ik denk niet dat ik een ander beroep zou weten waar ik nog makkelijk in zou kunnen rollen én wat ik ook echt leuk vind om te doen.quote:
Daar komt bij dat een paar weken geleden ik te horen heb gekregen dat ik een vaste aanstelling krijg. Achteraf gezien heb ik mezelf daar ook gewoon veel te veel over zitten opvreten. Ik weet dat ik nogal de neiging heb iedere fout van mezelf enorm uit te vergroten en als dan blijkt dat mijn chef tijdens een functioneringsgesprek helemaal niets op mij aan te merken heeft, denk ik wel eens: waar heb ik mij in hemelsnaam druk over lopen maken...
Waarom heb je er voor gekozen om zoveel te werken? Denk eens na over wat het je oplevert en wat het je kost.quote:
Het hoort wel min of meer bij het werk dat je lange dagen maakt en weinig thuis bent, al is het de laatste tijd wel tamelijk extreem aan het worden. Als ik het er met sommige collega's over heb vinden ze dat ik zeur en bij mijn werkgever zelf ga ik het al helemaal niet over hebben, want dan weet ik al wat voor antwoord ik ga krijgen: je hebt er zelf voor gekozen. En dat is natuurlijk ook zo.
''Even if he fails again and again to accomplish his purpose (as he necessarily must until weakness is overcome), the strength of character gained will be the measure of his true succes''
Ik weet wat het mij oplevert, zowel geestelijk als financieel. Het goede contact met mijn collega's is mij veel waard en ook het feit dat ik niet meer ieder dubbeltje hoef om te draaien maakt mij in zekere zin ook gelukkiger.
Ik heb een aantal jaar geleden 3 maanden in de WW gezeten en het leek toen even een hopeloze situatie. Geen studie afgerond, dus weinig kans op werk. Aflopende WW en nog te jong voor een bijstandsuitkering dus feitelijk geen inkomen. Slechte thuissituatie waardoor terug thuis wonen ook geen optie was. En dan heb ik het nog niet over de depressies en het gebrek aan motivatie dat mij met sollicitaties juist daardoor ook nog parten heeft gespeeld. Het is op de valreep nog goed gekomen, en de situatie is nu natuurlijk niet meer hetzelfde als toen, maar laat ik zo zeggen dat die ervaring een extra stok achter de deur voor mij is om koste wat kost te voorkomen dat ik werkloos raak.
[ Bericht 0% gewijzigd door Black-Adder op 22-11-2013 19:13:11 ]
Ik heb een aantal jaar geleden 3 maanden in de WW gezeten en het leek toen even een hopeloze situatie. Geen studie afgerond, dus weinig kans op werk. Aflopende WW en nog te jong voor een bijstandsuitkering dus feitelijk geen inkomen. Slechte thuissituatie waardoor terug thuis wonen ook geen optie was. En dan heb ik het nog niet over de depressies en het gebrek aan motivatie dat mij met sollicitaties juist daardoor ook nog parten heeft gespeeld. Het is op de valreep nog goed gekomen, en de situatie is nu natuurlijk niet meer hetzelfde als toen, maar laat ik zo zeggen dat die ervaring een extra stok achter de deur voor mij is om koste wat kost te voorkomen dat ik werkloos raak.
[ Bericht 0% gewijzigd door Black-Adder op 22-11-2013 19:13:11 ]
Alles, echt alles heb ik er aan gedaan om hem buiten mijn leven te houden. Net als ik het gevoel heb dat dingen weer een beetje op de rails beginnen te komen stort mijn gevoel van veiligheid weer in elkaar, omdat hij op onverklaarbare manier toch wéér aan mijn nieuwe adres is gekomen. Hoe kan ik mensen überhaupt nog vertrouwen als ze kennelijk zo makkelijk mijn privé gegevens doorspelen. De politie kan en wil niks voor me doen zolang er geen harde bewijzen zijn. Dit moet ophouden en snel ook.
Wat is er aan de hand?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Wat betreft psycholoog heb je gelijk, maar ik denk niet dat TS ineens spontaan een bruisend sociaal leven krijgt.quote:
Waarom geen psycholoog?
En verder vrienden proberen te maken.
Moeilijk TS, ik herken wel veel dingen. Ik zou je zeker aanraden om iemand te zoeken waarmee je jouw problemen kan bespreken. Sterkte!
