Voor mij is niets relatiever aan iemand z'n achtergrond dan zijn baan. Vandaar.quote:Op dinsdag 25 december 2012 21:29 schreef Black-Adder het volgende:
[..]
mzmr7: vanwaar eigenlijk plotseling die vraag? Eventueel wil ik het je ook wel PM'en.
Dit ja. En wat zijn die verwaarloosde hobbies?quote:Op dinsdag 1 januari 2013 18:25 schreef LazyDave het volgende:
Ik ben ook wel benieuwd in welke branche je werkt, blijkbaar doet dat je goed. Het beste voor jou!
Maar dat is toch juist positief dat je chef komt kijken hoe het met je gaat? Dat is een teken dat hij aan je denkt en om je geeft.quote:Op dinsdag 8 januari 2013 13:20 schreef Black-Adder het volgende:
Ik probeer het echt, maar ik krijg mijn zinnen gewoon niet verzet van mijn negatieve gedachten. Ik zit sinds vrijdagmiddag thuis, bezoek aan de supermarkt was al weer bijna te veel. Gezellig avondje bij mijn ouders heb ik maar met een smoes afgekapt. Vandaag achter gekomen dat ik de afgelopen weken een aantal forse fouten in mijn administratie heb gemaakt op mijn werk wat me nu weer op mijn zenuwen aan het werken is. Ook het feit dat mijn chef, onaangekondigd, vorige week bij mij thuis langs is gekomen om te checken hoe het mij gaat, terwijl ik toen echt door de grond kon zakken, zit mij nog steeds dwars. Vol van schaamte dadelijk weer aan het werk. Zolang ik nog met muziek mijn negatieve emoties (in beperkte mate) tegen kan houden, heb ik voorlopig weer even afleiding.
quote:Op zaterdag 5 januari 2013 17:40 schreef Black-Adder het volgende:
Muziek!
Ik krijg net een brief binnen dat ik ben uitgenodigd voor een nieuwsjaarborrel voor de lokale wijkraad. Ik ben recentelijk verhuisd, wist niet eens dat zoiets bestond hier. Misschien leuk om mijn gezicht eens te laten zien.
Misschien kan je op je werk het beste zulke persoonlijke dingen voor je houden. Geloof me maar dat iedereen wel wat heeft maar lang niet iedereen hangt de vuile was buiten.quote:Op zaterdag 12 januari 2013 10:34 schreef Black-Adder het volgende:
Nee, het is ongetwijfeld goed bedoeld, maar het legt ook juist een extra druk op me. Ik probeer werk en privé zoveel mogelijk gescheiden te houden, al lukt dat bij mijn baan niet altijd even makkelijk. Ik heb een sterk vermoeden dat een collega (die ik durfde te vertrouwen) zijn mond voorbij heeft gepraat bij mijn chef.
Ik heb nog geen vaste aanstelling en die worden ook niet meer zomaar gegeven. Als ze in de gaten hebben dat het niet zo lekker met me gaat en dat invloed heeft op mijn functioneren, weet ik al bijna zeker dat ik het kan schudden. En het laatste waar ik op zit te wachten is om in deze tijd mijn baan te verliezen.
Dat je chef bij je langskomt, is toch een goed teken lijkt me. Snap dat je de druk voelt, maar als ie slechte intenties heeft dan had ie je wel gewoon een waarschuwing gegeven of je meteen ontslagen toch?quote:Op zaterdag 12 januari 2013 10:34 schreef Black-Adder het volgende:
Nee, het is ongetwijfeld goed bedoeld, maar het legt ook juist een extra druk op me. Ik probeer werk en privé zoveel mogelijk gescheiden te houden, al lukt dat bij mijn baan niet altijd even makkelijk. Ik heb een sterk vermoeden dat een collega (die ik durfde te vertrouwen) zijn mond voorbij heeft gepraat bij mijn chef.
Ik heb nog geen vaste aanstelling en die worden ook niet meer zomaar gegeven. Als ze in de gaten hebben dat het niet zo lekker met me gaat en dat invloed heeft op mijn functioneren, weet ik al bijna zeker dat ik het kan schudden. En het laatste waar ik op zit te wachten is om in deze tijd mijn baan te verliezen.
Ik ben er twee minuten binnen geweest. Ik bleek zo een beetje de enige onder de 40 daar te zijn.quote:Op zaterdag 12 januari 2013 10:41 schreef whosvegas het volgende:
[..]
En ben je er naar toe geweest?
Wat ook een leuke is, een Fok meet!
Toch iig goed dat je actie hebt ondernomenquote:Op maandag 14 januari 2013 20:13 schreef Black-Adder het volgende:
[..]
Ik ben er twee minuten binnen geweest. Ik bleek zo een beetje de enige onder de 40 daar te zijn.
Kan me prima voorstellen dat je je dan een beetje de vreemde eend in de bijt voelt, maar met mensen boven de 40 kun je ook een borrel drinken toch?quote:Op maandag 14 januari 2013 20:13 schreef Black-Adder het volgende:
[..]
Ik ben er twee minuten binnen geweest. Ik bleek zo een beetje de enige onder de 40 daar te zijn.
Ik snap er geen jota van. Je zei toch dat je elkaar vaak aan de telefoon had gesproken en dat jullie foto's hadden uitgewisseld? Wat was de reden dat ze geen 2e date wilde? Wat was de verassing? Of had je stiekem de foto van iemand anders gegeven?quote:Op vrijdag 18 januari 2013 15:49 schreef Black-Adder het volgende:
Niet direct, nee. In haar laatste bericht was ze redelijk duidelijk dat ze geen tweede date meer wilde, dus ik wil eigenlijk ook niet meer aan haar denken, al gebeurt dat toch nog wel eens. Wel heeft ze mijn profiel sinds die date nog zeker een keer of 5 bekeken.
Je vergeet nooit de blik in haar ogen toen ze wegfietste? Klinkt creepy...wat bedoel je daarmee?quote:Op vrijdag 18 januari 2013 20:04 schreef Black-Adder het volgende:
Ja, dat klopt. Aan de telefoon voelde het ook echt goed en ik kon uren met haar praten, zelfs als het helemaal nergens over ging. Ze leek zowat nog enthousiaster over mij dan ik over haar en kwam zelfs al met ideeën voor een tweede date aanzetten. Ik weet ook niet helemaal zeker waar ze nu precies is op afgeknapt, maar het lijkt me toch dat, ondanks dat ze wel een paar foto's van me had gezien, toch mijn uiterlijk heeft afgeschrikt.
Het ergste van die date vind ik dat ik haar verwachtingen niet waar heb kunnen maken. Ondanks dat het bij de date bijna net zo gezellig was als aan de telefoon, straalde de angst en nervositeit wel van haar af en ondanks dat we daarna nog wel wat rond gewandeld hebben in de buurt wilde ze het uiteindelijk toch niet langer maken dan nodig en kapte ze het af. Ik vergeet nooit meer die blik in haar ogen toen ze wegfietste..
Kerel, dat soort kortzichtige wijven wil je toch niet hebben. Inderdaad vergeet haar en richt je op de toekomst. The ocean is full of fishes hahahaquote:Op vrijdag 18 januari 2013 21:30 schreef Black-Adder het volgende:
Dat het leek of ze blij was dat de date voorbij was. En voor mezelf dat ik toen al eigenlijk wist dat ik haar niet meer terug zou zien.
Maar goed, ik zei eigenlijk dat ik niet meer aan haar wilde denken. Ik wil me op andere dingen in mijn leven gaan focussen.
Damn, zoals ik al had gezegd heeft ze na die date nog meerdere malen mijn profiel bekeken. Nu, ruim een maand na de date (waarna het contact verbroken is) krijg ik ineens een berichtje van haar waarin ze vraagt hoe het met me gaat. Ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet...quote:Maar goed, ik zei eigenlijk dat ik niet meer aan haar wilde denken. Ik wil me op andere dingen in mijn leven gaan focussen.
Good for you. Keep up the good work!quote:Op maandag 28 januari 2013 20:48 schreef Black-Adder het volgende:
Overigens zit ik de laatste 2 weken trouwens wel weer een beetje in een positieve spiraal omhoog. Er zijn wat dingen gebeurd waarbij ik mijn zelfvertrouwen op heb kunnen krikken en mezelf beetje bij beetje meer heb kunnen accepteren.
Bedankt voor het compliment, maar ik denk dat lief zijn en een sterk verantwoordelijkheidsgevoel hebben alleen niet voldoende is in deze maatschappij voor een stabiele sociale omgeving. In ieder geval zeker niet voor een liefdesrelatie. Ik ben onder andere door mijn vrij extreme stemmingswisselingen niet het meest stabiele persoon om mee te leven.quote:Op woensdag 30 januari 2013 20:45 schreef Bidae het volgende:Voor mij kom je als een onzeker en lief persoon over en dat je jezelf niet goed genoeg voelt voor iemand anders. Je verantwoordelijkheden neem je serieus en daar mag je al heel trots op zijn, en nu merk ik dat je een geheel wilt hebben qua relaties met vrienden familie enz...
Maar ik wil ook juist dingen in mijn leven kunnen veranderen om mezelf te kunnen verbeteren. En dan niet voor een ander, maar juist écht voor mezelf. Ik accepteer nu dat ik mezelf psychisch ook kán veranderen en dat ik niet in een hulpeloze positie sta.quote:Dit kan je zeker wel krijgen als je jezelf accepteerd, ookal kom je uit een rustig dorpje.
Een relatie met iemand hebben is elkaar accepteren en dus niet hoeven te veranderen voor de ander alleen rekening met elkaar houden.
Ik zit nog wel eens in mijn eentje in een restaurant, maar ik spreek eigenlijk zelden tot nooit andere mensen aan. En in écht sociale setting als een kroeg of discotheek lijkt me dat nog veel moeilijker. Onzekerheid is zeker een deel daarvan, maar ook gewoon het gevoel dat ik andere mensen tot last ben, dat ze hun tijd lopen te verspillen aan mij.quote:Om uit de cirkel te komen zal ik proberen om dingen te doen die jezelf niet in 1 keer zou bedenken. Zoals in je eentje uit te gaan en gewoon iemand aanspreken. Je kan jezelf ook observeren, op het moment wanneer jij je niet op je gemak voelt bijv.
Volgende dag kan je bij jezelf afvragen; waarom krijg ik dit gevoel, is het ergens voor nodig.
Ik hoop als je dit vaak genoeg doet dat je merkt dat het pure onzekerheid is en dat het nergens voor nodig is.
Ik heb dit ook bij mezelf gemerkt en in het begin is het behoorlijk zwaar maar later gaat het gemakkelijker.
Ik vroeg het haar bij het afscheid, toen zei ze: "we bellen nog" (wat overigens niet meer gebeurd is). Later zei ze, nadat ik duidelijk had gemaakt gevoelens voor haar gekregen te hebben dat dit niet wederzijds was en ze me veel succes wenste bij het zoeken naar een lieve vriendin. Lijkt me dus ook niet dat ze getwijfeld heeft.quote:Heb je haar gevraagd waarom ze geen tweede date wou? Wat heeft zij erover gezegd?
Ja, ze was duidelijk onzeker, maar of dat verder invloed heeft gehad op haar beeld van mij vraag ik mij af. Het was wel gezellig, maar ik kon toch al vrij snel merken dat ze zich niet op haar gemak voelde: haar handen trilden voortdurend, zat vaak nerveus op haar telefoon te kijken, ze lachte nauwelijks (aan de telefoon wel), meerdere keren naar de wc en toen we af wilden rekenen leek ze bijna verontwaardigd dat ik voor haar wilde betalen.quote:Je concludeert blijkbaar dat je aan haar verwachtingen niet voldeed (en dat ze daarom de date heeft verkort), maar is het onmogelijk dat zij zelf zeer onzeker is en weg wou wegens haar door haar onzekerheid veroorzaakte ongemak op die date? Het feit dat ze voortdurend nerveus was (naar jouw zeggen) lijkt die hypothese ook te steunen.
Maar een eerste indruk is toch belangrijk om te kunnen 'selecteren'. Dan kun je nog zo'n goede persoonlijkheid hebben, als ze je niet willen leren kennen heb je daar niets aan.quote:Ik denk ook dat uiterlijk een minder grote rol speelt dan je denkt. Het is effectief zo dat mensen bepaalde persoonlijkheidstrekken gaan associëren aan jouw uiterlijke kenmerken zonder je te kennen, maar een eerste indruk kan volledig veranderen naargelang ze je persoonlijkheid werkelijk leren kennen.
Klopt. Ik heb het ook niet in extreme mate, iig niet op de plekken waar het direct zichtbaar is, maar in combinatie met de rest doet het geen goed voor mijn zelfvertrouwen.quote:Acne? Oké, je hebt geen supermodel huid, nou en? Veel andere mensen ook.
Ik heb een overbeet van ongeveer een halve centimeter in mijn bovenkaak, mijn onderkaak staat wel zo goed als recht. Het is voornamelijk dat mijn tanden in mijn bovenkaak nogal ver uit elkaar staan, wat behoorlijk opvalt (fietsenrekken).quote:Scheef gebit? Dat hebben ook veel mensen. Het hangt uiteraard af van hoe scheef, maar nog steeds zou het mij verbazen dat dit zo'n groot afschrikkend effect heeft gehad, zeker als ze je al voor de date gezien had.
Ik ben er vroeger veel mee gepest, dus het heeft veel invloed gehad op mijn zelfvertrouwen. Het is iets wat met buien komt. Soms heb ik er een paar weken geen behoefte aan, en heb ik wel weer een beetje een wit randje. Maar voor hetzelfde geld bijt ik ze in een paar dagen weer helemaal kapot. Zure nagellak heb ik nog nooit geprobeerd, kun je dat gewoon de drogist krijgen? Al zou ik me er wel ongemakkelijk bij voelen om daar (als man zijnde) naar te vragen.quote:Nagelbijten? Als man denk ik niet dat je nagels snel een aanzienlijke invloed zullen hebben op je schoonheid in de ogen van anderen, maar als je er echt mee wil stoppen, waarom reken je niet op zure (doorzichtige) nagellak?
Klopt, maar het valt niet mee, zeker als ik me echt weer eens zwaar depressief voel. Dan voelt het gewoon echt alsof ik er niet voor anderen mag zijn en verkramp ik gewoon als anderen wat van me vragen.quote:Scheve lichaamshouding? Je zegt zelf dat de oorzaak ervan je onzekerheid is, dus weet je al waaraan je moet werken.
Lichaamsgeur is wel afgenomen sinds ik sinds een paar jaar andere douchegel gebruik. En ja, ik was mij uiteraard iedere dag en gebruik altijd deo als ik gezweet heb. Maar kan daar nog steeds niet mee voorkomen dat ik soms een kletsnatte rug en voorhoofd heb als ik fysiek bezig ben geweest, zeker in de zomer. Dit heeft mij ook tegengewerkt in de tijd dat ik nog fysiek zeer zwaar werk deed. Ik vond dat erg leuk om te doen, lekker energiek bezig zijn, beetje spierballen kweken, maar het zweten is een belangrijke reden geweest om daar mee te stoppen.quote:Overmatige transpiratie? Als je je al zeer regelmatig wast en sterke deodorant en parfum tevergeefs gebruikt is een gesprek met een arts daarover misschien een goed idee, neen?
Tsja, ik wil toch iets proberen om vrouwen in zijn algemeen beter te leren begrijpen. Er zijn denk ik toch aardig wat overeenkomsten tussen vrouwen onderling. Het richten op één vrouw heeft denk ik voor mij niet zo veel zin. Dan ga ik alleen maar te veel hopen op meer en loop ik een groter risico om als wanhopig gezien te worden.quote:"En een man die angstig en onzeker overkomt wordt sowieso al niet aantrekkelijk geworden" zei je in een vorige post wanneer je het over liefdesrelaties had. Toen ik dit las was mijn eerste gedacht "maar dat weet je niet". Je zei ook dat je op forums meer te weten tracht te komen over wat "vrouwen" al dan niet graag hebben bij een man terwijl dat "vrouwen" een zeer talrijke groep van individuen met een grote verscheidenheid aan persoonlijkheden en smaken vormen. Je zult nooit weten wat "vrouwen" allemaal denken, want zoiets bestaat niet. Richt je eerder specifiek op de vrouw die je interesseert en wat zij al dan niet graag heeft.
Je bent veel te veel aan het analyzeren. Veel te veel. Gooi de schijt er een keer tegen aan man! Ik herken er wel wat van mezelf in. Ik heb ook periodes gehad waar ik enorm eenzaam was (voelde!), en dan ging je het overanalyzeren en daar werd niks beter van. Je straalt het uit. Uren lullen bij de huisarts, psycholoog, as if it matters. Natuurlijk niet. Toen ging je je opeens richten op carriere/studie, president van de studentenvereniging (of bij een voetbalclub in de kantine of .. etc. etc.) en poef je had opeens genoeg zaken te doen.quote:
quote:Op maandag 18 februari 2013 21:34 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Je bent veel te veel aan het analyzeren. Veel te veel. Gooi de schijt er een keer tegen aan man! Ik herken er wel wat van mezelf in. Ik heb ook periodes gehad waar ik enorm eenzaam was (voelde!), en dan ging je het overanalyzeren en daar werd niks beter van. Je straalt het uit. Uren lullen bij de huisarts, psycholoog, as if it matters. Natuurlijk niet. Toen ging je je opeens richten op carriere/studie, president van de studentenvereniging (of bij een voetbalclub in de kantine of .. etc. etc.) en poef je had opeens genoeg zaken te doen.
Als je zoveel gaat analyzeren dan ga je elk kleine misstap enorm vergroten en elke kleine stap die je wel maakt vergeet je dan weer. Ik heb het idee dat je pas kunt leren als je enorm in het diepe gaat duiken. Ga verhuizen, begin volledig opnieuw. Ja maar het werkt hier nu ook niet? Nou en? Zie je vooruitgang?
Ik merk bijmezelf dat 'nieuwe' herinneringen maken een stap is in de richting van een verandering in je leven.
Is de vrijwillige brandweer niet iets voor je? Franse legionaires?
Mijn werk vreet momenteel zo veel tijd dat ik amper genoeg tijd heb om een huishouden te runnen, theoretisch heb ik dus genoeg te doen. Maar of ik er ook voldoende motivatie voor kan opbrengen om me op andere dingen te focussen is een tweede.quote:Op maandag 18 februari 2013 21:34 schreef sitting_elfling het volgende:
Je bent veel te veel aan het analyzeren. Veel te veel. Gooi de schijt er een keer tegen aan man! Ik herken er wel wat van mezelf in. Ik heb ook periodes gehad waar ik enorm eenzaam was (voelde!), en dan ging je het overanalyzeren en daar werd niks beter van. Je straalt het uit. Uren lullen bij de huisarts, psycholoog, as if it matters. Natuurlijk niet. Toen ging je je opeens richten op carriere/studie, president van de studentenvereniging (of bij een voetbalclub in de kantine of .. etc. etc.) en poef je had opeens genoeg zaken te doen.
Maar kleine misstappen kunnen ook leiden tot kleine verbeteringen in mezelf en dat is juist wat ik zo hard nodig heb om mijn zelfvertrouwen weer op te krikken. Ik wil helemaal niet vollédig opnieuw beginnen. Ik ben al recentelijk verhuisd naar een leuk appartementje en sinds een paar jaar heb ik een baan waar ik het vrij goed naar mijn zin heb en in ieder geval financieel relatief weinig zorgen meer heb. Dat zijn (naast mijn familie) mijn enige hou-vasts in mijn leven die ik niet zomaar wil opgeven.quote:Als je zoveel gaat analyzeren dan ga je elk kleine misstap enorm vergroten en elke kleine stap die je wel maakt vergeet je dan weer. Ik heb het idee dat je pas kunt leren als je enorm in het diepe gaat duiken. Ga verhuizen, begin volledig opnieuw. Ja maar het werkt hier nu ook niet? Nou en? Zie je vooruitgang?
Maar mijn verleden is wel een deel van wie ik ben en een reden waarom het zo moeilijk voor me is te veranderen. Zonder al te veel in het medelijden te willen blijven hangen, maar toch: Ik heb in mijn jeugd zelden een gevoel van waardering gehad bij andere mensen. Dat ik echt het gevoel had: fijn dat ik er ben, fijn dat ik iets toe voeg aan het leven van een ander. Ik heb mij altijd al een 'sta-in-de-weg' gevoeld.quote:Op dinsdag 19 februari 2013 00:09 schreef dubbeltjeswasgeld het volgende:
Het verleden moet je laten rusten. Je verleden heeft geen positieve bijdragen geleverd aan je persoonlijke ontwikkelingen. Waarom denk je er dan telkens aan? Voor zover ik lees ben je een gezonde persoon met enkel een slecht verleden.
gevalletje ontwijkende persoonlijkheidsstoornis?quote:Op dinsdag 19 februari 2013 08:45 schreef Black-Adder het volgende:
[..]
Maar mijn verleden is wel een deel van wie ik ben en een reden waarom het zo moeilijk voor me is te veranderen. Zonder al te veel in het medelijden te willen blijven hangen, maar toch: Ik heb in mijn jeugd zelden een gevoel van waardering gehad bij andere mensen. Dat ik echt het gevoel had: fijn dat ik er ben, fijn dat ik iets toe voeg aan het leven van een ander. Ik heb mij altijd al een 'sta-in-de-weg' gevoeld.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het onmogelijk is te veranderen, maar dit speelt gewoon allemaal al vanaf jongs af aan en al die jaren zeg ik steeds aan mezelf te werken, en voor een deel denk ik ook zeker wel dat ik een mate van vooruitgang heb geboekt, maar het gevoel dat ik eigenlijk niet in deze maatschappij 'hoor' is altijd aanwezig geweest en ik vraag me af of dat ooit volledig zal verdwijnen.
''The now is all there will ever be'' Je hersens kunnen zich maar op 1 ding tegelijk focussen. Het is een stuk beter als jij die capaciteit richt op het 'nu', ipv het verleden.quote:Op dinsdag 19 februari 2013 08:45 schreef Black-Adder het volgende:
[..]
Maar mijn verleden is wel een deel van wie ik ben en een reden waarom het zo moeilijk voor me is te veranderen. Zonder al te veel in het medelijden te willen blijven hangen, maar toch: Ik heb in mijn jeugd zelden een gevoel van waardering gehad bij andere mensen. Dat ik echt het gevoel had: fijn dat ik er ben, fijn dat ik iets toe voeg aan het leven van een ander. Ik heb mij altijd al een 'sta-in-de-weg' gevoeld.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het onmogelijk is te veranderen, maar dit speelt gewoon allemaal al vanaf jongs af aan en al die jaren zeg ik steeds aan mezelf te werken, en voor een deel denk ik ook zeker wel dat ik een mate van vooruitgang heb geboekt, maar het gevoel dat ik eigenlijk niet in deze maatschappij 'hoor' is altijd aanwezig geweest en ik vraag me af of dat ooit volledig zal verdwijnen.
Als stiekeme lurker hier in de topic wil ik ook wel weten wat voor 'tools' jij hebt ?quote:Op dinsdag 19 februari 2013 14:33 schreef Pope-of-Dope het volgende:
[..]
''The now is all there will ever be'' Je hersens kunnen zich maar op 1 ding tegelijk focussen. Het is een stuk beter als jij die capaciteit richt op het 'nu', ipv het verleden.
Quick question, heb je dit topic geopend om medelijden te krijgen? Of heb je besloten dat het onderhand genoeg is, en ben je op zoek naar tools om de shit te worden. Met dat laatste kan ik je misschien helpen namelijk. Ben zelf ook al een tijdje met zelfontwikkeling bezig
Waarom zou je iets moeten toevoegen aan het leven van een ander? Het is jouw feestje...quote:Op dinsdag 19 februari 2013 08:45 schreef Black-Adder het volgende:
[..]
Maar mijn verleden is wel een deel van wie ik ben en een reden waarom het zo moeilijk voor me is te veranderen. Zonder al te veel in het medelijden te willen blijven hangen, maar toch: Ik heb in mijn jeugd zelden een gevoel van waardering gehad bij andere mensen. Dat ik echt het gevoel had: fijn dat ik er ben, fijn dat ik iets toe voeg aan het leven van een ander. Ik heb mij altijd al een 'sta-in-de-weg' gevoeld.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het onmogelijk is te veranderen, maar dit speelt gewoon allemaal al vanaf jongs af aan en al die jaren zeg ik steeds aan mezelf te werken, en voor een deel denk ik ook zeker wel dat ik een mate van vooruitgang heb geboekt, maar het gevoel dat ik eigenlijk niet in deze maatschappij 'hoor' is altijd aanwezig geweest en ik vraag me af of dat ooit volledig zal verdwijnen.
Maw, je wil graag in dezelfde positie blijven zitten en hopen dat het magisch straks beter gaat worden?quote:Op dinsdag 19 februari 2013 08:23 schreef Black-Adder het volgende:
[..]
Mijn werk vreet momenteel zo veel tijd dat ik amper genoeg tijd heb om een huishouden te runnen, theoretisch heb ik dus genoeg te doen. Maar of ik er ook voldoende motivatie voor kan opbrengen om me op andere dingen te focussen is een tweede.
[..]
Maar kleine misstappen kunnen ook leiden tot kleine verbeteringen in mezelf en dat is juist wat ik zo hard nodig heb om mijn zelfvertrouwen weer op te krikken. Ik wil helemaal niet vollédig opnieuw beginnen. Ik ben al recentelijk verhuisd naar een leuk appartementje en sinds een paar jaar heb ik een baan waar ik het vrij goed naar mijn zin heb en in ieder geval financieel relatief weinig zorgen meer heb. Dat zijn (naast mijn familie) mijn enige hou-vasts in mijn leven die ik niet zomaar wil opgeven.
Uiteraard heb ik hier niet op zoek naar medelijden, dan had ik mij hier wel met naam en toenaam genoemd en had ik meer details gegeven. Ik ben enkel op zoek naar een luisterend oor voor mijn problemen, die ik in mijn dagelijks leven gewoon aan niemand kwijt kan. Dit forum heeft mij al veel geholpen wat dat betreft.quote:Op dinsdag 19 februari 2013 14:33 schreef Pope-of-Dope het volgende:
Quick question, heb je dit topic geopend om medelijden te krijgen? Of heb je besloten dat het onderhand genoeg is, en ben je op zoek naar tools om de shit te worden. Met dat laatste kan ik je misschien helpen namelijk. Ben zelf ook al een tijdje met zelfontwikkeling bezig
Dat ben ik met je eens en ik heb daar zelf ook veel gebruik van gemaakt toen ik er achter kwam dat bijv. mn vriendin borderline had. Het probleem destijds was alleen wel dat andere FOKkers! terecht zeiden dat veel users, waaronder mezelf er dus in vast bleven hangen. Wel je verhaal droppen, maar geen progressie (seemingly) willen boeken.quote:Op dinsdag 19 februari 2013 22:18 schreef Black-Adder het volgende:
[..]
Uiteraard heb ik hier niet op zoek naar medelijden, dan had ik mij hier wel met naam en toenaam genoemd en had ik meer details gegeven. Ik ben enkel op zoek naar een luisterend oor voor mijn problemen, die ik in mijn dagelijks leven gewoon aan niemand kwijt kan. Dit forum heeft mij al veel geholpen wat dat betreft.
Het is niet dat ik die relatie als hoofddoel in mijn leven zie, dat dat het enige is waar ik waardering uit zou moeten halen. Ik besef dat er meer ontbreekt dan dat, dus ik denk dat het geen verschil uit zou maken. En zelfs al zou het kutter voelen, dan heb ik het tenminste geprobeerd en misschien wel een paar mooie herinneringen aan over gehouden. Dat is ook al heel wat waard.quote:Op dinsdag 19 februari 2013 20:46 schreef sitting_elfling het volgende:
Waarom zou je iets moeten toevoegen aan het leven van een ander? Het is jouw feestje...
Stel je krijgt straks een relatie en je kunt haar enorm helpen in je leven en je voelt waardering. Dan gaat het over en zit je weer in je eentje. Wedden dat je je dan kutter voelt dan nu?
Geloof mij, ik heb sowieso al geen standaardleventje en landgrenzen zie ik ook genoeg. Ik besef me denk ik gewoon af en toe te weinig hoe goed ik het hier al heb. Leuke baan, leuk huisje, goed contact met mijn familie (oke, maar één kant weliswaar, maar toch). Ik ben zeker bereid om dingen om te gooien in mijn leven, maar helemaal terug naar af zou nu gewoon niet verstandig zijn. Collega's van me vragen ook nog wel eens aan me waarom ik niet bijvoorbeeld weer ga studeren, omdat ik het wel 'zou kunnen', maar als ik besef wat ik daar financieel allemaal voor moet gaan laten is het me dat gewoon niet waard.quote:Dat gevoel wat jij hebt had ik ook, tot ik over de landsgrenzen ging verhuizen. Blijven zitten qua werk, huissituatie, familie, whatever is desastreus. Je komt zo niet verder ..
Ik hoop het voor je, ik was bezig met een relatie met iemand met borderline waarvan ik dacht diegene te kunnen redden van haar moeilijke situatie in haar jeugd. En als je er dan achter komt dat diegene jou hulp niet wil hebben ... maar je toch de wereld beloofd, trouwen, kids etc.quote:Op dinsdag 19 februari 2013 22:36 schreef Black-Adder het volgende:
[..]
Het is niet dat ik die relatie als hoofddoel in mijn leven zie, dat dat het enige is waar ik waardering uit zou moeten halen. Ik besef dat er meer ontbreekt dan dat, dus ik denk dat het geen verschil uit zou maken. En zelfs al zou het kutter voelen, dan heb ik het tenminste geprobeerd en misschien wel een paar mooie herinneringen aan over gehouden. Dat is ook al heel wat waard.
Het is niet zo dat ik het bedacht heb ofzo, maar er zijn gelukkig echt talloze blogs/video's op youtube/boeken die je verder kunnen helpen. Ik ben ervan overtuigd dat bij (bijna) elk probleem wat mensen denken te hebben, iemand anders het al heeft meegemaakt in een extremere vorm, en er een oplossing voor heeft bedacht. Lang leve het internetquote:Op dinsdag 19 februari 2013 14:46 schreef Kevin24 het volgende:
[..]
Als stiekeme lurker hier in de topic wil ik ook wel weten wat voor 'tools' jij hebt ?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |