De kunst van het loslaten van je ex #116

quote:

Op zondag 6 juni 2010 20:16 schreef Jaja.. het volgende:

[..] Verhaal van Jaja [..]

Goh Jaja, you and me are much alike..
Je situatie komt veel overeen met waar ik ook in zit. Ze is mij ook niet waard geweest maar ik begin inzichten te krijgen dat ik haar ook niet waard ben geweest en dat steekt ook wel heel erg. Deels heb ik haar juist wel heel erg gesteund in haar dingen en deels ook totaal niet. Ging wel eens mee als ze ging hardlopen (voor mij niet goed omdat ik mijn knieën niet zo zwaar kan belasten, heb ik ooit overgehouden aan voetbal) op de fiets gewoon om gezelschap en dat deed haar heel veel maar ook andere dingen dat ik niet mee ging en mij voor haar afsloot en waarom weet ik niet... ik weet het nog steeds niet dat ik zo dom ben geweest en ik zal hiermee moeten leven en als leerpunt zien voor een volgende relatie.

De reden dat mijn relatie stuk is gelopen is omdat we erg uit elkaar waren gegroeid. We waren op het begin echt stapelgek op elkaar (en dan bedoel ik ECHT stapelgek en we volgens veel mensen waren wij voorbestemd voor elkaar en het perfecte koppel) Ik ben/was de laatste tijd ook nog steeds gek op haar maar ben dingen toch anders gaan zien en zodoende kwam er wrijving tussen ons die alleen maar erger werd tot op een punt waarbij we niet meer terug konden naar hoe we eerst waren. Helaas, die gewaarwording doet me nog steeds pijn in mijn hart.. en voel ook echt dat ik daarin gewoon gefaald heb..
Er zijn ook fouten van haar kant gemaakt die ik haar gewoon niet meer kan en wil vergeven, dit heb ik al teveel gedaan.. ook denk ik dat onze verhouding zowel relationeel als vriendschappelijk voor nu gewoon te erg verstoord is dat geen contact misschien ook maar het beste is terwijl ze zelf voor de breakup er zo op liep te hameren dat ze mij niet als vriend wou verliezen mochten we uit elkaar gaan. En nu? Het lijkt wel alsof ik van de aardbodem verdwenen ben voor haar en ze heeft me echt heel hard laten vallen. Dat doet ook pijn als je 4 jaar lang lief en leed (ja ook veel leed waar we samen uit zijn gekomen en sterker van zijn geworden) hebt gedeeld.

Ik hoop oprecht dat ik een ander leuk meisje tegen kom waarin in de ogen kan verdrinken. Maar de kans is niet heel erg groot omdat ik tegenwoordig gewoon fulltime werk en verder weinig op openbare plekken kom. In je eentje stappen is ook niet echt succesvol.

Met wat je zegt dat het ook wel fijn is om je leven invulling te geven zoals je zelf wilt is fijn en dat had ik ook. Maar ik kom nu op het punt dat ik dat wel weer op zou willen geven voor het grotere doel: liefde geven en ook ontvangen.

Trouwens, ik ben ook ontzettend lui hoor dus schaam je er maar niet voor maar kan soms wel eens lastig zijn

Maar zoals je ziet mis ik wat ik had, maar mis ik haar niet. Daar haal ik ook mijn energie uit dat ik met iemand anders gelukkig kan en wil worden. Sommige momenten jank ik het nog wel eens uit maar dit word steeds minder en minder. Wees je trouwens wel bewust van je gevoelens en laat het er dan ook uit komen. Het heeft namelijk 2 positieve punten: - het verlicht je denkproces omdat je dan in sneltreinvaart de boel door je hoofd laat gaan waardoor je in rap tempo andere inzichten zult krijgen - het zorgt er voor dat je bewuster van je eigen persoon word en wat je limieten zijn en je hoofd en hart krijgen hierdoor een sterkere band

quote:

Op zondag 6 juni 2010 22:36 schreef Tegan het volgende:

[..]

Ik ben niet op mijn gelukkigst (want ik wil hem terug), maar het gaat wel goed tussen ons als vrienden. Ik val echt wel in een diep gat als ik hem helemaal niet meer kan zien denk ik . Maar ik kan hem ook niet compleet loslaten tot hij een ander heeft denk ik. Hij is nog steeds wel een beetje van mij.

Ik snap je wel Tegan maar vind het ook moeilijk om jou zo te zien omdat ik de kans aanwezig acht dat je weer gekwetst zult gaan worden. Noem maar eens een voorbeeld: stel hij komt over een maand een ander meisje tegen en er zit echt een klik tussen die twee maar het meisje heeft het er bijvoorbeeld moeilijk met de manier waarop jullie met elkaar om gaan. Hij zal denk ik toch echt voor het meisje kiezen als dit een struikelblok gaat vormen met hun. Jullie "relatie" zal nog minder worden dan dat je nu hebt. Ik zie de kans ook erg groot dat het eerder minder zal worden tussen jullie dan meer hoe hard dit ook klinkt.
Vandaar nog een keer een en ik hoop dat je sterk genoeg bent voor jezelf om een verstandige keuze te gaan maken. Niet een keuze maken is ook een keuze tenslotte en daar zal ik je heus wel in respecteren maar het gaat er uiteindelijk om dat je zelf vrede kunt sluiten met je eigen handelen. Daar draait het uiteindelijk allemaal om.

quote:

Op zondag 6 juni 2010 22:33 schreef Lallend het volgende:

[..]


Met wat je zegt dat het ook wel fijn is om je leven invulling te geven zoals je zelf wilt is fijn en dat had ik ook. Maar ik kom nu op het punt dat ik dat wel weer op zou willen geven voor het grotere doel: liefde geven en ook ontvangen.

Trouwens, ik ben ook ontzettend lui hoor dus schaam je er maar niet voor maar kan soms wel eens lastig zijn

Ik denk dat dat eerste beetje afhankelijk is van hoe lang je vrijgezel bent. Ik ben nu net 2,5 week vrijgezel, dus ik vind 't heerlijk om weer lekker zelf m'n dingetjes te kunnen doen, geen vaste tijdstippen aan haar zit (ook al was dat dan wel leuk, maar tis ook wel lekker om niet te hoeven, en dingen te kunnen afzeggen als je gewoon niet zoveel zin hebt), dingen te doen op 't moment dat 't mij uitkomt, als mijn hoofd ernaar staat.
Op 't moment ben ik gewoon niet zoveel bezig met meisjes, hoewel ik wel moet bekennen dat ik nu wel veel kijk naar meisjes op straat, gewoon omdat 't weer mag. Er is zoveel vrouwelijk schoon

Inderdaad luiheid is op zich niet zo'n probleem, zolang 't maar geen issue wordt, en je niet altijd alleen maar lui bent. Dat je niet lui doet omdat je dat nou eenmaal gewend bent. Op dit moment zit luiheid iets teveel in m'n systeem, en daar wil ik gewoon vanaf. Ik wil lui zijn op de momenten dat 't kan, bijvoorbeeld een lui avondje, of een luie/brakke zaterdagmiddag. Maar niet als ik eigenlijk wat zou moeten doen en 't dan niet doe omdat ik er niet echt zin in heb. Tot zover 't offtopic gedeelte.

Jij zit trouwens wel in een andere levensfase dan ik, zoals je al zegt: je werkt fulltime en je komt minder op openbare plekken. Ik ben student, en ga in 't weekend uit, en heb een aantal vrienden waarmee ik een dagje lekker film kan kijken, oid. Ik heb de eerste 2 dagen nadat 't uitging gevoelens vrije loop gelaten, en me dus vrij kut gevoeld, maar 't helpt wel, omdat je 't daarmee ook verwerkt. Vervolgens ben ik veel afleiding gaan zoeken, vrienden opgezocht, uitgeweest, gewerkt, etcetera. En ik voel me inmiddels dus alweer aardig goed, met uitzondering dan van vanmiddag toen ik even dacht dat mijn ex alweer een nieuw vriendje had gevonden. Hoewel dat niet bij haar past. Maar ik merk dat ik alweer aardig op weg ben naar geluk, waar 't zeker de laatste maand in de relatie een beetje aan ontbrak. Better off without her.

Lekker om dit van me af te typen, ben niet zo'n prater over gevoelens, maar zo anoniem op 't internet m'n verhaal neerzetten is heerlijk.

quote:

Op zondag 6 juni 2010 21:45 schreef sandertjuh het volgende:
Waarschijnlijk een reboud jongen

Ik heb even opgezocht wat dat inhoudt, en het komt verdomd veel overeen met de situatie zoals zij die heeft beleefd. Bedankt, er vallen heel wat puzzelstukjes op hun plaats.

Kijken en flirten ben ik altijd wel blijven doen. Ook toen ik gewoon nog met mijn ex had. We waren beide niet zo jaloers en hadden afgesproken dat kijken mag maar aanzitten niet.
Het vreemde is wel: ik had meer sjans toen ik een vriendin had dan nu ach ja iets met onbereikbaar denk ik dan

Ik ben nu zelf denk ik zo'n 3,5 maand vrijgezel ofzo? En ik vind het leuk om mijn leven met iemand te delen vandaar dat ik die vrijheid best wat op zou willen geven maar niet zo erg als ik het heb laten gebeuren met mijn ex.. Ik zit inderdaad in een andere levensfase maar zou in principe weinig uit moeten maken al heb jij het erg getroffen met genoeg kennissen hebben om leuke dingen te gaan doen. Ook vind ik het knap dat je er in 2 dagen volgens jezelf al overheen bent. Dan twijfel ik toch wel of je oprecht gek was op de ander of dat je het eigenlijk nog helemaal niet verwerkt hebt maar simpelweg verdrongen?
Ik ga uit van het eerste als ik je volgende quote mag geloven:

quote:

Maar ik merk dat ik alweer aardig op weg ben naar geluk, waar 't zeker de laatste maand in de relatie een beetje aan ontbrak. Better off without her.

quote:

Op maandag 7 juni 2010 13:46 schreef Lallend het volgende:
Kijken en flirten ben ik altijd wel blijven doen. Ook toen ik gewoon nog met mijn ex had. We waren beide niet zo jaloers en hadden afgesproken dat kijken mag maar aanzitten niet.
Het vreemde is wel: ik had meer sjans toen ik een vriendin had dan nu ach ja iets met onbereikbaar denk ik dan

Ik ben nu zelf denk ik zo'n 3,5 maand vrijgezel ofzo? En ik vind het leuk om mijn leven met iemand te delen vandaar dat ik die vrijheid best wat op zou willen geven maar niet zo erg als ik het heb laten gebeuren met mijn ex.. Ik zit inderdaad in een andere levensfase maar zou in principe weinig uit moeten maken al heb jij het erg getroffen met genoeg kennissen hebben om leuke dingen te gaan doen. Ook vind ik het knap dat je er in 2 dagen volgens jezelf al overheen bent. Dan twijfel ik toch wel of je oprecht gek was op de ander of dat je het eigenlijk nog helemaal niet verwerkt hebt maar simpelweg verdrongen?
Ik ga uit van het eerste als ik je volgende quote mag geloven:
[..]

Ik snap die gedachte wel. Komt ook door de manier waarop ik hier over 'r praat, klinkt allemaal wel negatief als ik 't zo terug lees. Zeker de eerste 11 maanden was ik gek op haar. Ondanks haar wispelturigheid. Leefde in een roze wolk, en voelde me gelukkig. Maar toen na die 11 maanden de echte verliefdheid verdween zag ik opeens ook de mindere punten, kwam ook doordat we toen nauwelijks meer konden praten zonder irritaties. En ik hield, en houd nog steeds wel van haar, maar een relatie werkte gewoon niet meer, teveel verschillen, gewoon niet genoeg bij elkaar passen. Maar ze zal altijd speciaal voor mij blijven, ze was mijn eerste serieuze relatie, en heeft mij als persoon anders naar het leven doen kijken, positiever.
En ja, misschien heb ik 't al wel verdrongen, maar misschien heb ik 't ook wel al een tijdje zien aankomen en er al rekening mee gehouden, waardoor het minder hard aankwam. Ook omdat ik zelf ook twijfelde, als een breuk van 2 kanten komt is dat misschien toch minder pijnlijk dan als jij nog dolgraag door wilt maar de ander het afkapt. Tenminste, zo ervaar ik het.

bah, kan niet slapen..... dus lig weer gigantisch te malen en 'mijn' meisje te missen...

Ik droom sinds het uit is heel vaak over mijn ex. Ik wil haar absoluut niet terug, maar toch zijn dat soort dromen verwarrend.

quote:

Op dinsdag 8 juni 2010 14:11 schreef goofy_goober het volgende:
Ik droom sinds het uit is heel vaak over mijn ex. Ik wil haar absoluut niet terug, maar toch zijn dat soort dromen verwarrend.

Herkenbaar, maar bij mij is het na een tijdje voorbij gelukkig. Sterkte ermee.

Zaterdag een leuke man leren kennen

Denk ik... hoop ik...

Hmm, ook hier maar eens posten dan, aangezien mijn situatie hier redelijk past, hoewel ik over het algemeen niet echt een forum-persoon ben wat betreft dit soort zaken.

Begin 2005 had ik een vriendin, na bewust 1,5 jaar vrijgezel te zijn geweest aangezien mijn exen daarvoor nogal niet erge feestnummers waren (allemaal wat rare types, was meestal typisch geval van "Meisje is depressief, kan er met mij over praten, gaat me leukvinden, ik hun ook, en daarna gingen ze op naar de volgende die ze aandacht gaven).

Toen kreeg ik dus met mn ex. Ik woonde in noord friesland, zij in twente, best wel een afstand dus.
Was wel echt verliefd op haar, begin was nogal zuur, want ze had nog een vriend, maar daar ging het totaal niet goed mee zei ze, ze woonden in dezelfde stad, alleen ze hadden elkaar al 3 maanden niet gezien., en ik wist dat de eerste keer dat we zoenden niet. Dus ik heb zodra ik dat wist heb tegen haar gezegt "Je kan of met hem verdergaan, of je maakt t uit met hem, en gaat met mij verder". uiteindelijk heeft ze het uitgemaakt met die jongen. Achteraf absoluut niet de meest ideale start, gezien dat opzich wel bewees dat vreemdgaan niet echt een moeilijk punt voor haar was. Daarnaast zat ze constant dat ze haar ex mistte, kon ik wel begrijpen opzich, alleen toch moeilijk om mee om te gaan. Daarna kwamen er andere dingen bij haar, automutilatie, zelfmoordpogingen, etc etc. En gezien de afstand was dat niet het meest makkelijke om mee om te gaan. Ik zat er behoorlijk mee en t vrat energie bij me, want ik wou wel voor haar klaarstaan.

Naja, uiteindelijk kreeg ik dingen van mensen te horen uit haar omgeving dat ze vreemdging, en finaal niet deugde. Weinig van aangetrokken, want naja, kon me het gewoon niet voorstellen dat ze zo in de put zat en ondertussen vreemdging. Op het laatst vertelde ze heel vaak dol-enthousiast dat ze s'nachts ging wandelen met haar beste vriend, en dat ie zo leuk en sexy was. Kwam in contact met die jongen en die kwam aanzetten met een verhaal dat ie seks met haar had gehad. Ik was laaiend, heb haar opgebeld, redelijk uitgescholden, maar niet echt uitgelegt wat de context was. Had toen ook wel andere dingen aan m'n hoofd, m'n opleiding ging vrij slecht, thuis ging het niet goed (onder andere omdat ik redelijk met haar in m'n kop zat), wat uiteindelijk resulteerde in wat de GGZ een burnout noemde. Dat telefoongesprek was zegmaar de druppel en er kwam niks zinnigs meer uit me en ik lag het grootste deel van de tijd op bed omdat t aanvoelde alsof alle energie uit me gezogen was.

Uiteindelijk kwam haar beste vriend een dag erna ermee dat ie me maar zat te stangen en dat hij geen seks met haar had gehad. Ik voelde me knap beroerd, en mijn excuses aanbieden leek me niet echt iets wat er nog toe zou doen. Had een paar dagen niks van haar gehoord, toen belde ze me op dat we er beter een einde aan konden maken. Ik was het ermee eens, was allemaal knap onduidelijk voor me (Aangezien de GGZ me valium voor had geschreven, en later antidepressiva dus mn intresse gebied was vrij nihil). Uiteindelijk had ik een schuldgevoel, en zodra ik weer een beetje energie had, ging t grotendeels weer naar haar uit. nou ja, we hadden wel contact van maart tot september 2005 ongeveer. Ging niet echt soepel, we hadden geen flauw idee hoe met elkaar om te gaan. uiteindelijk dus samen naar lowlands. Ik zou met haar meereizen, en zodra ik daar was, gewoon met vrienden van me op de camping gaan staan. Uiteindelijk was de camping waar mn vrienden stonden vol, en nou ja. stond ik met haar, haar nieuwe vriend en haar vrienden op een camping, met lowlands.

Uiteraard ging dit faliekant mis. Ze ging expres enorm klef doen met haar vriendje. Niet dat me dat wat deed, ik vond dat ik het toch al verneukt had bij dr, dus ik gunde haar wel een vriend, alleen dat overduidelijke expresse vond ik gewoon compleet lame.

Ze was ronduit grof tegen me het hele weekend, maarja, wat betreft, tegen haar had ik geen kloten. alleen na de 2 dagen was ik het zat, en ben ik meer met vrienden van me opgetrokken die op een andere camping stonden, maar waar ik niks mee had afgesproken vanstevoren. Uiteindelijk dus best een prima lowlands gehad zonder haar. Alleen t slapen was wel bij haar op de camping en ze had altijd wel kleine dingen waardoor ze boos op me werd. Uiteindelijk met andere mensen vertrokken van het terrein. Waarna ik de volgende dag op MSN werd verrot gescholden omdat ik weg was gegaan zonder wat te zeggen. Toen werd t contact dus verbroken. Vrij snel daarna kreeg ik te horen dat ze op een openbaar forum (Niet Fok! ) allemaal lulverhalen zat te posten, en vrienden van me hadden dat gelezen, en wezen me erop. Gezien ze best wel een hekel hadden aan mn ex (Al toen ik met dr had), zijn ze allemaal lullige geintjes bij dr uit gaan halen. Heb ze niet opgestookt, maarja, ik was er vrij kapot van, en hun wouden me wel opvrolijken aangezien ik vroeger wel eens van een relletje hield. Een van mn vrienden leek het een leuk plan om haar wijs te maken dat ik onderweg was naar haar woonplaats om haar in elkaar te slaan. Stond er niet echt achter ofzo, maar ja, niks boeide me toen, dus zn gang laten gaan. Uiteindelijk liep dat nogal uit de hand als in, iedereen die een pesthekel aan haar had bevestigde dat ik onderweg was naar haar.

En ja, nu komt er wat meer gang in het verhaal hoor, geen zorgen :p

3 maanden daarna ofzo zat t me toch niet lekker, en heb ik dr verteld hoe het in elkaar stak. Sindsdien hadden we wel normaal goed contact, en jaar daarna ben ik naar de stad waar zij woonde verhuist voor mijn studie (Staat compleet los van elkaar trouwens, zij had niets te maken met de overweging om daar te studeren :p). Eerste tijd wel goed vriendschappelijk met haar omgegaan, we hadden het verleden redelijk goed laten rusten, en we gingen gewoon wel goed vriendschappelijk met elkaar om. Totdat ze ineens ging afspreken met een jongen uit mn vriendengroep. Was nogal een ladies-man, en hij zat nogal op te scheppen in de vriendengroep over dat ie haar wel eventjes zou neuken. Nou ja, ik heb er met m over gepraat, onder het motto van "Moet je helemaal zelf weten, lijkt me geen goed plan, ze is niet erg stabiel, en je bent een vriend van me, als je haar kwetst ofzo, kijkt mij ze erop aan, en ik heb genoeg gedoe met haar gehad, ik wil niet dat dat uitloopt op een drama".

Naja, uiteindelijk gingen ze dus samen uit in het poppodium waar zij en ik werkten, en het was wel gezellig. Was meer bezig met mn eigen vrienden dan met hun, maar af en toe kwam ik ze wel tegen en sprak ze dan wel eens. Was helemaal niks aan de hand opzich. Aan het eind van de avond had ik redelijk wat bier op, maar ik woonde best vlakbij de stad, dus ik kon prima naar huis lopen. Mijn ex en die vriend van me hadden zoiets van "Je bent dronken, we laten je niet zo naar huis lopen, loop maar met ons mee"
Ik had zoiets van "Neuh, woon dichterbij, ik loop wel gewoon naar huis" "Kom nou gewoon mee, is gezellig". Uiteindelijk toch meegegaan, terwijl dat dik 2 kilometer lopen was, en mijn huis nog geeneens een halve kilometer.

Ineens daarna was die vriend van me boos op me. Hij wou niet dat ik erbij was. Ik had zoiets van "Oke, waarom nodig je me dan uit". Enorm gedoe, en uiteindelijk wou hij niks meer met me te maken hebben. Naja, uiteindelijk ging ie overdreven insinueren dat ie seks met haar had gehad, en ik had toen wel genoeg van m. Zijn wat scheldwoorden over en weer gevlogen en dat was het. Toen kreeg ik mn ex op mijn dak, om hoe ik die vriend van me behandelde, ik heb verteld wat er aan de hand was, en dat ging er bij haar niet in. Ze verbrak toen al het contact met me, en aangezien ik het gewoon compleet idioot vond, had ik zoiets van "Prima, dan zijn het ook geen vrienden van me".

Mn verbazing was dan ook vrij groot toen ik iets van 3 weken een briefje in mn brievenbus vond van de politie Enschede, met daarin dat ik contact met ze op moest nemen omdat er een proces verbaal tegen mij lag. Ik had al dingen meegekregen dat mijn ex en die vriend wat van plan waren. Was op een zaterdag, en die avond ging ik uit, en ik wist dat mijn ex er ook zou zijn, dus, ik sprak haar erop aan. Ze zei "Ik heb niets gedaan, maar weet wel wie het wel was". Ik noemde de naam van die vriend van me, en zij zei "Ga ik niet zeggen, ik ben geen verrader". Nou, was knap obvious. zelfde avond ben ik nog bedreigd door haar vriend, en de dinsdag daarop ben ik 1,5 uur verhoord op het politiebureau. Aangifte was dus van die jongen uit mn vriendengroep, Proces verbaal werd geopend met "Ik voel me niet echt bedreigt, maar..."
Heel lulverhaal over dat ik agressief zou zijn, antisemitisch, en dat ik mijn ex van alles aangedaan zou hebben. Later hoorde ik van die "vriend" van me dat mijn ex aanvankelijk OOK aangifte zou doen, maar ze hem erin had geluist, omdat ze niet aansprakelijk wou zijn.
Heb overwogen haar en die jongen aan te geven wegens valse aangifte, maar een rechtzaak zou me in dat geval meer geld kosten dan dat het zou opleveren.

Aangezien we collegas van elkaar waren, was het wel handig dat we met elkaar door 1 deur konden. heeft een half jaar geduurd dat we elkaar straal negeerden, alleen gezien de redelijke hechtheid met de mensen op de werkvloer en iedereen de neiging had rekening te houden met de ruzie tussen mij en haar, hebben we het uiteindelijk wel uitgepraat. Meteen het verleden erbij gepakt, etc etc. Alles leek goed uitgepraat te zijn, af en toe een stribbeling, want af en toe had ze wel de neiging om een bitch te zijn, maar voor de goede vrede nooit teveel van aangetrokken. Is daarna nooit meer echt ruzie geweest.

Tot op heden. We gingen goed met elkaar om, niet teveel, want echt vriendschap leek me een slecht plan.
Op een avond stond ik te praten met haar ex, gezamelijke vriend van ons. En ik zou na het uitgaan nog naar een ander cafè gaan. Hij ging ook, dus ik liep mee. Mijn ex kwam liep nogal achterop, en begon ineens tegen me te tieren, "Ik was eigenlijk wel echt bang voor je!!".. Vanuit het niets zegmaar. "Ik heb het er wel eens met [insert naam goede vriend] over gehad". Ik reageerde met "Ehm, oke, wist wel dat jullie over mij gepraat hadden, maar ik snap nog steeds niet goed waarom je bang voor me was."
"Hoe weet jij dat, [naam goede vriend] is niet te vertrouwen", terwijl ze elkaar al jarenlang kennen en hij haar niks heeft misdaan, dus ik zei tegen dr "Je bent dronken, je weet dat hij te vertrouwen is, en als je wat tegen me hebt, moet je dat niet via hem spelen".

Dag erna via mail om uitleg gevraagd. Ze kwam met dingen aanzetten van "Ik hoorde van een vriendin van je dat je nog best agressief uit de hoek kan komen, en dat je een kort lontje hebt, en daarom ben ik bang voor je".
Heb t aan die vriendin nagevraagd, die wist van niks, mijn ex had van een mug een olifant gemaakt en probeerde dat naar mij te spelen zodat ik me schuldig ging voelen. Na 5 jaar zag ik wel een patroon, en ik heb dr toen netjes gemeld dat het me totaal niets kon schelen wat ze van me dacht en dat ik er niks meer aan ga doen om het goed te houden tussen ons. Dat ze wat mij betreft gewoon lucht was en mijn aandacht niet meer waard, aangezien ze inmiddels gewoon dingen verzon om mij in een te raken.

Dat is inmiddels 2 maanden geleden. En ik kon haar prima straal negeren. Totdat ik van een jongen hoorde dat ze ontkent dat ik ooit wat met haar gehad heb. Om precies te zijn, Ik zou haar gedwongen hebben een relatie met me te nemen en haar verkracht hebben. Meeste mensen geloven haar niet, maar inmiddels begin ik wel te merken dat er een beetje een bedreigende sfeer om me heen hangt wat betreft mensen die zij kent, en die haar geloven op haar woord. Voordeel van een meisje zijn en kunnen huilen op commando zeg ik maar. Het is klink-klare onzin. Blijf er wel redelijk nuchter onder, aangezien mijn verleden met haar, en ik wat dat betreft van alles kan verwachten. Alleen zie wel goed in dat ik gewoon ontslagen kan worden omwille zulke roddels, en aangezien verkrachting een van de meest afschuwelijke dingen is die je een meisje aan kan doen, er best een kans op is dat iemand die mij niet kent en haar geloofd een vuist of mes in me parkeert. Hoewel ik daar zowat bijna naar uitkijk aangezien dit me gewoon tever gaat en ik DAN pas ergens een goede zaak zou hebben bij justitie. Aangifte zou ze niet doen, ze weet dat het niet waar is, net als met die aangifte wegens doodsbedreiging.

Ze heeft geen officiëel vastgestelde psychische aandoening, ze is wel een held in manipuleren, gaat vreemd als een malle op elk vriendje wat ze heeft en komt ermee weg, en er zijn meer mensen de dupe van haar leugens en geroddel geworden, maar ze is zo allemachtig goed in zielig doen dat iedereen die alleen het topje van de ijsberg ziet haar meteen geloofd. Ze heeft nogal een historie qua eerst heel begaan en bezorgt en lief zijn, en daarna het leven uit mensen te zuigen zegmaar, alleen ze kan het goed verborgen houden.

Tis ook op zo'n leuk moment, heb ik haar eindelijk losgelaten, en vind ik een andere meid leuk (na 5 jaar notabene), komt zij in een keer weer aanzetten met een grotesk iets om mij naar de klote te helpen. Heb het allemaal best goed achter me kunnen laten, ze doet me bar weinig meer, alleen dit is gewoon veels te erg, en mijn huidige love interrest maakt zich er drukker om dan ik lijkt t soms wel. Ik praat er ook niet meer over met haar, besteed er zo weinig mogelijk aandacht aan, alleen, tja. zou wel extreem lam zijn als het me gewoon koud liet..

Probeer het nu wel te negeren, alleen ik heb inmiddels het idee dat ik beter kan gaan verhuizen, want in dit soort extreme gevallen, niemand vraagt mij iets, en ze geloven blind het meisje, en ik vind het van de idioten dat IK me moet gaan verantwoorden dat ik iemand NIET verkracht heb tegen mensen. Want tja, zoals je kan lezen is het een verdomd lang verhaal wat ik niet aan iedereen wil uitleggen als ze aankomen met "Ik heb dit en dit gehoord, is dat waar", en hoewel ik nu een meisje leukvind, ben nou niet echt van "Joepie, een relatie, daar beginnen we aan", en het is zegmaar wel een domper op hoe leuk het ging.

Niet veel mensen kunnen hier wat zinnigs op zeggen, inclusief vrienden, maar misschien hier wel, diegene verdient wel een koekje :p

ten 1e: wat een vriend is dat van je zeg.. wij hebben onderling de regel dat er niet gekut word met elkaars ex(en) alleen al om dit soort gezeik te voorkomen
2e: wat een labiel wijf zeg

niet heel nuttig commentaar maar moest het even kwijt

Voor een koekje doe ik het niet hoor.. waar kan ik de rekening heen sturen??

Tja, dit is typisch zo´n geval waar je helemaal NIKS aan kunt veranderen... Mensen die haar beter kennen, zullen zelf ook wel weten dat ze niet bepaald betrouwbaar is lijkt me. Voorderest is het gewoon kut dat jullie zoveel dezelfde vrienden hebben... ik zou proberen zo min mogelijk contact met haar te hebben, in welk opzicht dan ook en het verder gewoon negeren, hoe moeilijk dat ook is..

Blergh, vandaag te horen gekregen dat ze met een ander gaat. Dan voel je toch weer even al die pijn terugkomen

@ ChocolateGiddyUp

Klinkt als een narcist.

Heel leuk meisje ontmoet, maar pas 6 weken sinds het uit is tussen ons. Te vroeg? Of gewoon van genieten? Probeer ik haar op deze manier te vergeten of vind ik dit meisje echt leuk?

quote:

Op dinsdag 8 juni 2010 17:59 schreef Rbhp het volgende:
Heel leuk meisje ontmoet, maar pas 6 weken sinds het uit is tussen ons. Te vroeg? Of gewoon van genieten? Probeer ik haar op deze manier te vergeten of vind ik dit meisje echt leuk?

Twijfelachtig, ik ga uit van een rebound maar ik zou zeggen: geniet er gewoon van.
Op je laatste vraag kun je alleen zelf antwoorden en ook alleen pas nadat je het geprobeerd hebt.
Oftewel, ga er gewoon voor met de beste bedoelingen en als het toch niet loopt met haar geen man overboord toch? Ik geef je wel als tip mee zo min mogelijk over je ex te praten tegenover haar omdat dit vooral bij rebounden hoort.

Lallend, geloof jij dan dat het alleen een rebound kan zijn? Ik ben met een aantal vrouwen/meisjes uitgeweest en na 1 date had ik geen zin meer in een 2e. Maar ik krijg dit meisje niet uit mn hoofd en tot nog toe heb ik dus ook niet meer mn ex op mn netvlies staan, terwijl dat vorige week compleet anders was.

Denk wel dat je gelijk hebt, na 4 jaar vergeet je haar niet zomaar.

Gewoon lekker afspreken.

quote:

Op dinsdag 8 juni 2010 19:22 schreef Rbhp het volgende:
Lallend, geloof jij dan dat het alleen een rebound kan zijn? Ik ben met een aantal vrouwen/meisjes uitgeweest en na 1 date had ik geen zin meer in een 2e. Maar ik krijg dit meisje niet uit mn hoofd en tot nog toe heb ik dus ook niet meer mn ex op mn netvlies staan, terwijl dat vorige week compleet anders was.

Denk wel dat je gelijk hebt, na 4 jaar vergeet je haar niet zomaar.

Tja je kunt mij wel gaan vragen of het wel of niet een rebound is maar zoals ik al zei is er maar op één manier achter te komen; namelijk gewoon proberen en ervoor gaan. Ik begrijp ook wel dat je 4 jaar niet zomaar vergeet maar dat hoeft ook toch helemaal niet, je gaat gewoon verder met je leven en een nieuwe relatie is daar gewoon onderdeel van. Laat die negatieve gedachten je toch niet zo beheersen en probeer een nieuwe start te maken met geheel nieuwe uitdagingen. Daag jezelf ook uit zodat je je niet snel verveeld in je nieuwe "relatie".
Helemaal als je haar niet uit je hoofd kunt krijgen is juist een goed teken en geniet er van. Let alleen wel op dat je niet te snel probeert te gaan omdat je dan waarschijnlijk alleen maar opnieuw gekwetst zult worden.


@ ChocolateGiddyUp :
Heftig verhaal en ik kan alleen maar sterkte want ik weet niet waar ik moet beginnen haha. Wel adviseer ik je haar compleet uit je leven te weren en geen contact meer tolereren en KEIHARD negeren. Hoe sneller ze door heeft dat je 0,0 energie in haar steekt des te sneller zal ze je met rust laten. Succes!

quote:

Op dinsdag 8 juni 2010 19:22 schreef Rbhp het volgende:
Lallend, geloof jij dan dat het alleen een rebound kan zijn? Ik ben met een aantal vrouwen/meisjes uitgeweest en na 1 date had ik geen zin meer in een 2e. Maar ik krijg dit meisje niet uit mn hoofd en tot nog toe heb ik dus ook niet meer mn ex op mn netvlies staan, terwijl dat vorige week compleet anders was.

Denk wel dat je gelijk hebt, na 4 jaar vergeet je haar niet zomaar.

Volgensmij ben je gewoon verliefd, hoe raar het ook klinkt. Als je niet meer aan je ex denkt is dat echt heel positief, voor de meeste mensen ligt daar namelijk de kern van het probleem. Zeker doen!

Ik negeer haar ook wel, alleen we werken bij hetzelfde poppodium, en naast haar zijn er nog wel een boel mensen waarmee ik WEL overweg kan. Als ik ontslag neem, dan heeft zij precies wat ze wil denk ik. Voor de rest is ze uit mijn leven geweerd. Tis alleen wel jammer dat als collegas samen wat gaan drinken zij er ook altijd bij is en ik elke keer dan maar thuis blijf. Ze is ook wel behoorlijk de reden dat ik enorm moeilijk opensta voor andere meiden. Maarja, niet omdat ik haar terugwil ofzo, meer omdat die nasleep zo ongeveer traumatisch is geworden.

quote:

Op dinsdag 8 juni 2010 20:55 schreef IceCreamm het volgende:

[..]

Volgensmij ben je gewoon verliefd, hoe raar het ook klinkt. Als je niet meer aan je ex denkt is dat echt heel positief, voor de meeste mensen ligt daar namelijk de kern van het probleem. Zeker doen!

Klinkt inderdaad raar, maar het voelt erg lekker. Kijken of het wederzijds is, morgen 3e keer dat ik haar zie in 1 week, 2e date.

quote:

Op woensdag 9 juni 2010 13:37 schreef Just-Lost het volgende:

Volgens mij heb ik jou hier nog niet eerder gezien... In ieder geval sterkte en welkom. Mocht je de behoefte hebben om het van je af te schrijven kan het hier en bijna iedereen probeert elkaar hier er doorheen te helpen.

Tegen alle adviezen in, toch seks met mijn ex gehad. Na een maand uit elkaar te zijn.

Damn, wat was het goed Gelukkig nog niet echt die "klap" ofzo gehad waar mensen het vaak over hebben. Wel merk ik dat ik er toch nog flink mee zit dat het over is. Totaal geen contact heb ik al geprobeerd, dat duurde 2 weken, zonder enige progressie. Moet zeggen dat na deze daad ik mijn gevoelens een stuk beter kan kanaliseren. Feit blijft echter dat het kut is om de ochtend daarna weer "afscheid" te nemen. Enige tranen en verdriet van haar kant werken ook niet bepaald verhelderend voor mij, aangezien zij mij heeft gedumpt.

We hebben het later nog gehad over toekomstige bed / liefdespartners. Ze zei dat ze het zich niet kon voorstellen dat ze op korte termijn met iemand anders het bed zou delen, omdat dat zou voelen als "vreemdgaan". Ook redelijk verwarrend allemaal. Ik merk in zo'n situatie dan toch op dat het gevoel bij haar ook niet helemaal weg is, wat toch weer de bekende "waarom?" vragen oproept.

Afijn, ik ga vrijdag 2,5 week op vakantie in m'n eentje, stedentrip. Kijk er erg naar uit! En ik hoop dan ook dat ik haar even een tijdje compleet kan vergeten. Hoe de hele situatie is als ik terugkom, daar denk ik nog even liever niet over na.

quote:

Op woensdag 9 juni 2010 17:53 schreef Lallend het volgende:

[..]

Volgens mij heb ik jou hier nog niet eerder gezien... In ieder geval sterkte en welkom. Mocht je de behoefte hebben om het van je af te schrijven kan het hier en bijna iedereen probeert elkaar hier er doorheen te helpen.

Flinke tijd geleden kwam ik hier wat meer... het komt er op neer dat het nu anderhalf jaar over is en ik nog steeds wel eens zware momenten heb, al die gedachtes en gevoelens hebben dus al anderhalf jaar lang een behoorlijke invloed op me.

Ben het zoooo ontzettend zat!

Het is eindelijk gelukt om mezelf los te laten van mijn exen en door te gaan met mijn leven. Vaak lees ik deze reeks en ik steun jullie stuk voor stuk. Veel succes iedereen en sterkte.

quote:

Op donderdag 10 juni 2010 13:54 schreef Tegan het volgende:
Mijn ex is maandag jarig. Maar hij is nu anderhalve week op businesstrip. Ik heb eigenlijk echt geen zin in zijn verjaardagsfeest, en al zijn vrienden. Maar ik vind eigenlijk dat ik wel moet gaan. Gelukkig is het toch pas over twee weken ofzo.

Waarom vind je dat je moet gaan...? Helpt het je? Doe je het omdat het zo hoort?
Ga gewoon niet als je er zo mee zit, stuur hem een kaart, bel hem, mail hem, doe iets om hem te feliciteren.. maar om daar nou te gaan zitten.

quote:

Op donderdag 10 juni 2010 14:43 schreef Tegan het volgende:

[..]

Gewoon om te laten zien dat we nog wel gewoon met elkaar omgaan enzo. En ik eigenlijk ook wel vind dat ik daar tussen hoor, mensen die op zijn verjaardag komen. Neemt niet weg dat het wel vreemd wordt.

Heb een stukje terug gelezen, jullie zijn nu een vriendschap aan het opbouwen. Dan kan snap ik idd de gedachte dat je het gevoel hebt daar thuis te horen.
Misschien een beetje hetzelfde als mijn situatie?

Als mijn ex en ik nu samen zijn, is het weer ouderwets, we kunnen supergoed met elkaar opschieten.. voelen elkaar helemaal aan, lachen veel. Genoeg fundament voor een vriendschap dus... wat we ook dolgraag zouden willen met elkaar.

Helaas kan ik niet aan die vriendschap beginnen, omdat tot nu toe alles weer bij me boven komt zodra ik haar gesproken of gezien heb. Dus kies ik maar om haar te ontwijken.. Wat dan ook weer pijn doet, omdat ik haar als maatje moet missen.

Een soort cirketlje waar ik niet uit lijk te komen

Knap dat je het kan en de kans geeft, even doorbijten dan maar op die verjaardag denk ik? Het zal waarschijnlijk best wat met je doen, om er vervolgens weer beter uit te komen. 1 stapje terug om er straks weer 2 vooruit te gaan.

Het lijkt wel alsof ik het nooit kan loslaten.
Soms gaat het wat beter en dan denk ik: Ha! ik ben veel beter af zonder hem. Maar de andere keer voel ik me weer super kut en snap ik niet waarom ie me zo heeft laten staan. Dan ga ik er weer helemaal over nadenken en alles.

quote:

Op donderdag 10 juni 2010 17:37 schreef caroline1234 het volgende:
Het lijkt wel alsof ik het nooit kan loslaten.
Soms gaat het wat beter en dan denk ik: Ha! ik ben veel beter af zonder hem. Maar de andere keer voel ik me weer super kut en snap ik niet waarom ie me zo heeft laten staan. Dan ga ik er weer helemaal over nadenken en alles.

Al lang uit elkaar?

quote:

Op donderdag 10 juni 2010 17:52 schreef Just-Lost het volgende:

[..]

Al lang uit elkaar?

November

Mijn vriend heeft gisteren besloten dat het toch echt niet meer verder gaat zo. Alleen een beetje jammer dat ik vond dat het juist weer heel goed ging tussen ons. We hebben iets meer dan 3 jaar een relatie gehad, vanaf dat ik 16 was. We hadden wel vaak ruzies, maar die waren ook snel weer over en dan was het gewoon weer heel leuk en we hadden de laatste tijd helemaal geen ruzie meer of wat dan ook, hij zei juist laatst nog dat we het weer zo gezellig hebben. Ik snap er dus helemaal niks van dat hij niet meer verder wil nu, nou ik juist dacht dat het beter ging en dat het wel weer goed zou komen. Ik heb ook vanaf mijn 15e altijd een vriend gehad, maar mijn ex was niet zo'n leuke jongen achteraf. Daar behoorlijk door verpest. Maar ik weet echt even niet hoe ik nou verder moet zonder hem. Ik wil m alleen maar terug maar dat gaat echt niet gebeuren ben ik bang. Hij was er zo zeker van gisteravond dat hij echt de goede beslissing genomen heeft en er viel niet echt mee te praten.

quote:

Op zaterdag 12 juni 2010 13:39 schreef Bloempje. het volgende:
Mijn vriend heeft gisteren besloten dat het toch echt niet meer verder gaat zo. Alleen een beetje jammer dat ik vond dat het juist weer heel goed ging tussen ons. We hebben iets meer dan 3 jaar een relatie gehad, vanaf dat ik 16 was. We hadden wel vaak ruzies, maar die waren ook snel weer over en dan was het gewoon weer heel leuk en we hadden de laatste tijd helemaal geen ruzie meer of wat dan ook, hij zei juist laatst nog dat we het weer zo gezellig hebben. Ik snap er dus helemaal niks van dat hij niet meer verder wil nu, nou ik juist dacht dat het beter ging en dat het wel weer goed zou komen. Ik heb ook vanaf mijn 15e altijd een vriend gehad, maar mijn ex was niet zo'n leuke jongen achteraf. Daar behoorlijk door verpest. Maar ik weet echt even niet hoe ik nou verder moet zonder hem. Ik wil m alleen maar terug maar dat gaat echt niet gebeuren ben ik bang. Hij was er zo zeker van gisteravond dat hij echt de goede beslissing genomen heeft en er viel niet echt mee te praten.

Welkom en sterkte.. Kan mij goed voorstellen dat jij je nu wanhopig voelt en niet weet hoe verder te gaan. Denk omdat jij nog vrij jong bent en eigenlijk tijdens deze levensfase nog niet het vrijgezellen bestaan hebt geproefd dat je juist dit als doel kunt stellen om te ervaren. Ga genieten van het niet gebonden zijn en zoek nieuwe contacten. Ga dingen doen die je tijdens je relatie niet kon doen.
Wel word je gevormd door de gebeurtenissen die zich voltrekken in je leven en zie het als een mooie tijd die blijkbaar echt gewoon afgesloten moet worden. Leer ervan en ga op zoek naar je ware 'ik'.

Mocht je echt moeite hebben om er een punt achter te zetten dat het voorbij is kun je eventueel het volgende topic lezen: Centraal "ik ben gedumpt, en nu?" topic
Hierin zul je echt op de feiten gedrukt worden. Des te sneller dat je inziet dat het voorbij is, des te sneller zul je er overheen zijn of er vrede mee hebben.

Je bent altijd welkom mocht je de behoefte hebben om het van je af te schrijven.

Bah, sinds het uit is droom ik heel vaak over mijn ex. Ik wil helemaal niet over dat wijf dromen!

quote:

Op zaterdag 12 juni 2010 14:53 schreef goofy_goober het volgende:
Bah, sinds het uit is droom ik heel vaak over mijn ex. Ik wil helemaal niet over dat wijf dromen!

Herkenbaar probleem.
Echt zwaar irritant.

Vooral de eerste 2~3 weken, waarbij er in mijn dromen of niets aan de hand was óf dat ze weer bij me terug kwam. Wakker worden was toen echt niet leuk.

Dat gaat langzaam aan wel weg hoor, ik ben nu denk ik 3 a 4 maand verder en qua slapen voel ik mij weer 90% goed. Er aan gaan ergeren heeft geen nut en de situatie zal er niks om veranderen. Accepteer het en je zult vanzelf merken dat het langzaam wegebt.

quote:

Op zaterdag 12 juni 2010 14:57 schreef FBreijer het volgende:

[..]

Herkenbaar probleem.
Echt zwaar irritant.

Vooral de eerste 2~3 weken, waarbij er in mijn dromen of niets aan de hand was óf dat ze weer bij me terug kwam. Wakker worden was toen echt niet leuk.

Dat heb ik nu dus ook. Ik heb al twee weken niks van dr gehoord, dus wellicht dat dit meespeelt in je onderbewustzijn o.i.d. En ja, in die dromen is alles juist weer goed. Eigenlijk zijn het dus nachtmerries.

En ik mis haar niet eens zozeer (de manier waarop we uit elkaar zijn gegaan was niet echt een goeie afsluiter), maar meer het contact, de afleiding die je toen had en nu niet meer.

Moet zeggen, toen iemand hier begon met de term "Narcist", ben ik wel even na gaan denken en opzich, perfecte beschrijving van mijn ex. Meteen ook de laatste keer dat ik eraan dacht. Ze geniet er blijkbaar van om mij door t stof te laten gaan voor haar, maar dat feest gaat niet door.

Zucht, ik weet het allemaal niet meer hier. Er is nu al zoveel gebeurd en ik heb het gevoel dat hij gewoon rustig doorleeft, alsof het hem weinig doet terwijl ik er heel erg mee zit. Een vriendin van hem die constant in onze relatie zit te stoken gaat hij nog steeds veel mee om en dat vind ik irritant. Het lijkt me zo kut als hij ineens met haar gaat. :S En hij wilde de hele tijd met me afspreken maar hij wil dan alleen seks. Nou I don't think so... alsof ik alleen daar nog goed voor ben...

Niks afspreken en hem uit je hoofd zetten dus.

Ik ga ook niets afspreken maar ik vind het gewoon moeilijk allemaal.

quote:

Op zaterdag 12 juni 2010 21:05 schreef ChocolateGiddyUp het volgende:
Moet zeggen, toen iemand hier begon met de term "Narcist", ben ik wel even na gaan denken en opzich, perfecte beschrijving van mijn ex. Meteen ook de laatste keer dat ik eraan dacht. Ze geniet er blijkbaar van om mij door t stof te laten gaan voor haar, maar dat feest gaat niet door.

Wat doet ze precies allemaal?

quote:

Op donderdag 10 juni 2010 17:37 schreef caroline1234 het volgende:
Het lijkt wel alsof ik het nooit kan loslaten.
Soms gaat het wat beter en dan denk ik: Ha! ik ben veel beter af zonder hem. Maar de andere keer voel ik me weer super kut en snap ik niet waarom ie me zo heeft laten staan. Dan ga ik er weer helemaal over nadenken en alles.

Heb exact hetzelfde gevoel

quote:

Op zondag 13 juni 2010 10:36 schreef caroline1234 het volgende:

[..]

Wat doet ze precies allemaal?

Dat heb ik wel gepost eerder, was een heel lang verhaal.
Alleen ze is arrogant in de mate van, ze ziet zichzelf nogal als het middenpunt van het universum en gaat heel erg ver in mensen kapot maken die haar zouden KUNNEN kwetsen.

Het is nou eenmaal een rouwproces waar we in zitten.
Dat ken nou eenmaal zijn ups and downs ...
Zelf zit ik nu goed in elkaar, al doe ik helaas nog niet zoveel (naast werken ed.).
Maargoed het begin is er.

quote:

Op zondag 13 juni 2010 11:26 schreef ChocolateGiddyUp het volgende:

[..]

Dat heb ik wel gepost eerder, was een heel lang verhaal.
Alleen ze is arrogant in de mate van, ze ziet zichzelf nogal als het middenpunt van het universum en gaat heel erg ver in mensen kapot maken die haar zouden KUNNEN kwetsen.

Zo hee. Heftig verhaal.
Vind het ook zo vreemd dat mensen altijd blindelings geloven wat over andere mensen gezegd wordt. Ze checken nooit de waarheid. Gelukkig heb je nu uiteindelijk een ander meisje waar je je op kunt richten. Vind dat je ex echt veel en veel té ver gaat.

quote:

Op zondag 13 juni 2010 12:48 schreef caroline1234 het volgende:

[..]

Zo hee. Heftig verhaal.
Vind het ook zo vreemd dat mensen altijd blindelings geloven wat over andere mensen gezegd wordt. Ze checken nooit de waarheid. Gelukkig heb je nu uiteindelijk een ander meisje waar je je op kunt richten. Vind dat je ex echt veel en veel té ver gaat.

Ja, dat heb ik inderdaad, alleen dat staat ook een beetje op een laag pitje op dit moment. Tis nogal dubbel, Met zoveel gedoe met haar ben ik nogal huiverig om een relatie te beginnen of me uberhaupt open te stellen. Naja, ben er best van geschrokken en het is ook wel een trap in mn emotionele welzijn. Wel fijn dat dat meisje waar ik me nu op richt het wel begrijpt en wel gedult met me heeft. Tis gewoon geen goed moment ervoor denk ik. Zie later wel wat ervan komt ofzo.

[ Bericht 4% gewijzigd door ChocolateGiddyUp op 13-06-2010 13:24:49 ]

quote:

Op zaterdag 12 juni 2010 14:10 schreef Lallend het volgende:

[..]

Welkom en sterkte.. Kan mij goed voorstellen dat jij je nu wanhopig voelt en niet weet hoe verder te gaan. Denk omdat jij nog vrij jong bent en eigenlijk tijdens deze levensfase nog niet het vrijgezellen bestaan hebt geproefd dat je juist dit als doel kunt stellen om te ervaren. Ga genieten van het niet gebonden zijn en zoek nieuwe contacten. Ga dingen doen die je tijdens je relatie niet kon doen.
Wel word je gevormd door de gebeurtenissen die zich voltrekken in je leven en zie het als een mooie tijd die blijkbaar echt gewoon afgesloten moet worden. Leer ervan en ga op zoek naar je ware 'ik'.

Mocht je echt moeite hebben om er een punt achter te zetten dat het voorbij is kun je eventueel het volgende topic lezen: Centraal "ik ben gedumpt, en nu?" topic
Hierin zul je echt op de feiten gedrukt worden. Des te sneller dat je inziet dat het voorbij is, des te sneller zul je er overheen zijn of er vrede mee hebben.

Je bent altijd welkom mocht je de behoefte hebben om het van je af te schrijven. [ afbeelding ]

Ik heb t gelezen maar ik kan me nog niet voorstellen dat me dat gaat lukken, wat me vrij logisch lijkt. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe ik nou verder moet zonder hem, er waren ook helemaal geen signalen dat hij niet meer wilde. Gewoon opeens pats boem over. Ik heb hem gisteravond nog even gesproken (we werken nog 3 weken allebei bij de zelfde supermarkt, waar ik gelukkig snel weg ben). We zijn gewoon vanaf het begin ook te vaak samen geweest, we zaten altijd bij elkaar. Maar de laatste jaren was dit veel minder, maar toch kon ik er altijd van op aan dat hij er voor me was, dat als er iets kut ging in m'n leven dat ik naar hem toe kon om even te praten of gewoon lekker te zeiken dat ik zo zielig ben. Ik ben niet alleen mijn vriendje maar ook mijn beste vriend kwijt nu. En vooral die beste vriend waar ik altijd zo mee kon lachen ga ik onwijs missen.

quote:

Op zondag 13 juni 2010 11:26 schreef FireFox1 het volgende:

[..]

Heb exact hetzelfde gevoel

Dat denk ik ook wel is ja...Het was ook een aparte week wat dat betreft. Vorige week zondag is zij hier voor het eerst geweest nadat ik sinds begin april hier woon. Ze zou nog altijd is komen kijken...was een leuke en gezellige avond en had haar ook al een tijd niet gezien. De dagen erna elke dag wel contact gehad op msn en donderdag zelfs weer afgesproken en toen tot 1uur s'nachts aan de ijssel gezeten.

Opzich geen problemen mee en dat was ook heel gezellig. Gister vrijgezellenfeest gehad van een goede vriend en de hele dag leuke dingen gedaan. Uiteindelijk in de stad geweest en in de laatste kroeg was zij dus ook met enkele andere dames die geen feestje hadden gehad.Opzich wel wat gedronken en na een halfuur kreeg ik een down momentje en vond het allemaal niet zo prettig. kwam ook vast wel doordat ik wat op had.

Ben toen naar buiten gegaan en had er genoeg van. Blijkbaar vertelden er mensen binnen dat ik boos wegliep en liet merken dat ik weer hoop heb. Dat is helemal niet het geval en dat praten ze haar dus aan. Nu heb ik het allemaal weer gedaan en staat de ik reageer niet of kortaf modus weer aan. Erg jammer...ik heb die hoop helemaal niet maar zeg ook niet dat het altijd maar goed gaat.

quote:

Op zondag 13 juni 2010 14:42 schreef Bloempje. het volgende:

[..]

Ik heb t gelezen maar ik kan me nog niet voorstellen dat me dat gaat lukken, wat me vrij logisch lijkt. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe ik nou verder moet zonder hem, er waren ook helemaal geen signalen dat hij niet meer wilde. Gewoon opeens pats boem over. Ik heb hem gisteravond nog even gesproken (we werken nog 3 weken allebei bij de zelfde supermarkt, waar ik gelukkig snel weg ben). We zijn gewoon vanaf het begin ook te vaak samen geweest, we zaten altijd bij elkaar. Maar de laatste jaren was dit veel minder, maar toch kon ik er altijd van op aan dat hij er voor me was, dat als er iets kut ging in m'n leven dat ik naar hem toe kon om even te praten of gewoon lekker te zeiken dat ik zo zielig ben. Ik ben niet alleen mijn vriendje maar ook mijn beste vriend kwijt nu. En vooral die beste vriend waar ik altijd zo mee kon lachen ga ik onwijs missen.

Vreselijk kut dat gevoel, ik heb dat nu na 2 maanden nog steeds. Soms voel ik me prima, soms voel ik me gewoon helemaal kut. Toch laat ik nooit iets aan haar merken want ik hoop stiekem gewoon nog op die vriendschap over een tijdje, wetende dat mijn ex gewoon een goed persoon is zonder problemen.

quote:

Op zondag 13 juni 2010 21:39 schreef IceCreamm het volgende:

[..]

Vreselijk kut dat gevoel, ik heb dat nu na 2 maanden nog steeds. Soms voel ik me prima, soms voel ik me gewoon helemaal kut. Toch laat ik nooit iets aan haar merken want ik hoop stiekem gewoon nog op die vriendschap over een tijdje, wetende dat mijn ex gewoon een goed persoon is zonder problemen.

Ja ik hoop dat dat gaat lukken ooit. Maar nu hoop ik alleen nog maar dat ie kruipend terugkomt dat ie een fout gemaakt heeft. Maar dat zit er niet in ben ik bang. Het is gewoon onwijs raar allemaal, ik heb voor hem dus ook maar 1 vriend gehad, dus misschien is het wel beter om een tijdje niemand te hebben. Dat ik niet op m'n veertigste opeens zit van ja verdomme, waarom heb ik altijd een vriend gehad en ben ik niet leuk gaan feesten toen ik nog jong was. Maar ik was gewoon reuze gelukkig met m, ik kon vreselijk met m lachen.

Dat ie dan ook nog zegt: ik vind het ook niet leuk. Ja eikel, doe het dan niet. Maar verder kan ik gewoon niet boos op m worden, ik vind m nogsteeds gewoon heel aardig.

Spreek jij je ex nu nog? Of totaal geen contact meer gehad nadat het uit is gegaan?

quote:

Op zondag 13 juni 2010 22:53 schreef Bloempje. het volgende:

[..]

Ja ik hoop dat dat gaat lukken ooit. Maar nu hoop ik alleen nog maar dat ie kruipend terugkomt dat ie een fout gemaakt heeft. Maar dat zit er niet in ben ik bang. Het is gewoon onwijs raar allemaal, ik heb voor hem dus ook maar 1 vriend gehad, dus misschien is het wel beter om een tijdje niemand te hebben. Dat ik niet op m'n veertigste opeens zit van ja verdomme, waarom heb ik altijd een vriend gehad en ben ik niet leuk gaan feesten toen ik nog jong was. Maar ik was gewoon reuze gelukkig met m, ik kon vreselijk met m lachen.

Dat ie dan ook nog zegt: ik vind het ook niet leuk. Ja eikel, doe het dan niet. Maar verder kan ik gewoon niet boos op m worden, ik vind m nogsteeds gewoon heel aardig.

Spreek jij je ex nu nog? Of totaal geen contact meer gehad nadat het uit is gegaan?

Ja, bij mij zei ze precies hetzelfde, dat van 'ik vind het ook niet leuk'. Pas achteraf realiseerde ik me dat als ik een paar kleine dingetjes anders had gedaan in de relatie dat het helemaal niet nodig geweest was. Maargoed, na een paar weken zei ze dat me nu 'anders' zag, oftewel dat ik even niets goeds meer kon doen bij haar.

In die tijd daarna zocht ik nog wel eens sporadisch warmte, maar dan was het telkens gewoon een bitch. Een maand daarna (nu 2 weken geleden) voor het eerst weer normaal gesproken, en toen heb ik gezegd dat ik graag nog even wat afstand wilde houden, overigens tegen mijn gevoel in. Soms is dat zwaar, maar uiteindelijk sta ik er beter voor als ik weer een keer toenadering zoek.


Onthoud dat het nu nog mogelijk is dat hij je gaat missen, als je even koud blijft en niks laat horen. Doet hij dat niet, dan heb je de kans dat hij het goed verwerkt. Mocht je hem echt nog terugwillen dan is dat na een bepaalde tijd (minimaal een maandje) veel makkelijker. Spreek dan bijvoorbeeld af om iets vriendschappelijks te doen, en dan zul je zien dat bijvoorbeeld fysiek contact heel makkelijk gaat.

Succes

even aangeschoten een tvp voor het slapen gaan misschien morgen een verklaring

quote:

Op maandag 14 juni 2010 00:17 schreef Cocktailprikker het volgende:
even aangeschoten een tvp voor het slapen gaan misschien morgen een verklaring

Alsnog al een uur wakker nu, geef de slaap maar op voor vannacht....

Na 17 maanden samen is het over tussen mij en mijn 1e vriendin Heb in het afgelopen jaar mijn moeder verloren en ben zo'n pessimist geworden, en zij wilt niet nog verder meegesleept worden daarin.. Ik kom er gewoon niet uit

Speelt ook mee dat zij "verder" wilt met onze relatie, samen wonen, en daar ben ik nog niet echt aan toe

Kutzooi

quote:

Op zondag 13 juni 2010 23:17 schreef IceCreamm het volgende:

[..]

Ja, bij mij zei ze precies hetzelfde, dat van 'ik vind het ook niet leuk'. Pas achteraf realiseerde ik me dat als ik een paar kleine dingetjes anders had gedaan in de relatie dat het helemaal niet nodig geweest was. Maargoed, na een paar weken zei ze dat me nu 'anders' zag, oftewel dat ik even niets goeds meer kon doen bij haar.

In die tijd daarna zocht ik nog wel eens sporadisch warmte, maar dan was het telkens gewoon een bitch. Een maand daarna (nu 2 weken geleden) voor het eerst weer normaal gesproken, en toen heb ik gezegd dat ik graag nog even wat afstand wilde houden, overigens tegen mijn gevoel in. Soms is dat zwaar, maar uiteindelijk sta ik er beter voor als ik weer een keer toenadering zoek.


Onthoud dat het nu nog mogelijk is dat hij je gaat missen, als je even koud blijft en niks laat horen. Doet hij dat niet, dan heb je de kans dat hij het goed verwerkt. Mocht je hem echt nog terugwillen dan is dat na een bepaalde tijd (minimaal een maandje) veel makkelijker. Spreek dan bijvoorbeeld af om iets vriendschappelijks te doen, en dan zul je zien dat bijvoorbeeld fysiek contact heel makkelijk gaat.

Succes

Dat is ook lekker klote dan, zij verbreekt de relatie en dan kan jij even niks goed doen. Hoewel ik het aan de ene kant ook wel snap, met mijn enige andere ex heb ik na een tijdje gezegd dat ie echt op kon rotten. Hij maakte me gewoon helemaal gek met z'n gezeik dat ie me zo mist. Dat ben ik dan ook echt niet van plan te doen nu. Ik ga m niet ontwijken, maar ik ga ook niet aan z'n kop zeuren van wat heb je nou gedaan. Dan verpest ik helemaal de kans dat het ooit nog goed komt.

Ik heb nu alleen enorm het gevoel dat het mijn schuld is, ook al zegt hij van niet. Het grootste probleem bij ons was namelijk seks. Hij wilde maar ik blokkeerde op de een of andere manier. We deden het wel, maar heel weinig op het laatst. Ik heb heel lang niet gesnapt hoe dit nou kon, tot ik eens goed na ging denken. Ik had alle dingen die ik met m'n ex meegemaakt had op de een of andere manier zo ver weg gestopt dat ik het echt niet meer wist allemaal. Maar hij heeft me dus soort van gedwongen. Niet van "niet zeiken kreng en nu neuken" maar ik durfde nooit nee te zeggen hoewel ik er helemaal nog niet aan toe was (ik was dus 15, wist ik veel, ik dacht het hoort zo, toen ik nog in de relatie zat had ik het ook niet zo door). Dit heb ik mijn nieuwe ex pas vrijdagavond verteld, op het moment dat hij het uitmaakte. Ik wilde het hem echt eerder vertellen, maar dat ging gewoon niet. Niet iets waar je makkelijk over praat. Dus dat komt er ook nog eens bij, het gevoel dat ie me laat stikken nu ik het eindelijk heb durven vertellen. Maar het komt natuurlijk niet alleen daardoor, of dat zei hij ten minste. Maar ik weet gewoon zeker dat als ik dit eerder verteld had en we er over hadden kunnen praten, dat het dan heel anders gelopen had. Of dan hadden we ten minste allebei een eerlijke kans gehad om het nog te proberen te redden. Want als je zo iets niet van de ander weet dan snap ik ook wel dat ie er stapelgek van werd.

En nou heb ik vannacht ook nog gedroomd dat alles weer goed was. Dit word een topdag

Maar wil je nu je ex nog terug? Of wil je echt een vriendschap op proberen te bouwen? Ik vraag me echt af of dat laatste kan namelijk. Ik weet wel van mensen die echt gewoon goede vrienden zijn met hun ex, maar ik snap niet hoe die het voor elkaar krijgen.

Als hij het heeft uitgemaakt alleen maar omdat jullie moeite hadden met seks dan is hij nog geen knip voor de neus waard.

quote:

Op maandag 14 juni 2010 14:34 schreef Tegan het volgende:

[..]

Als je met iemand een hele tijd lief en leed hebt gedeeld moet je ook nu begrip hiervoor hebben.

Ik denk dat dat lang niet altijd gebeurt.Bij mij volgens mij ook niet echt..Het ging meer van haar kant uit maar ik moet er begrip voor opbrengen bij alles maar als ik zeg nog wel is ups en downs te hebben dan is het bij een down momentje gelijk weer de negeer modus aan en is ze kortaf of reageert helemaal niet. Wil ze geen contact omdat ze bang is dat ik haar niet kan loslaten..

quote:

Op maandag 14 juni 2010 14:26 schreef Tegan het volgende:

[..]

Dat.

Klopt, maar dat is niet de enige reden, of dat zei hij ten minste dat dat absoluut niet zo was en dat geloof ik van m. Maar het is gewoon klote dat ik het m nu eindelijk verteld heb en dat het te laat is. Want dit was wel een groot probleem, maar niet het enige waar we ooit ruzie over hadden. We praatten gewoon te weinig met elkaar. Als me iets dwars zat zei ik het niet en andersom.

quote:

Op maandag 14 juni 2010 10:11 schreef Bloempje. het volgende:

[..]

Dat is ook lekker klote dan, zij verbreekt de relatie en dan kan jij even niks goed doen. Hoewel ik het aan de ene kant ook wel snap, met mijn enige andere ex heb ik na een tijdje gezegd dat ie echt op kon rotten. Hij maakte me gewoon helemaal gek met z'n gezeik dat ie me zo mist. Dat ben ik dan ook echt niet van plan te doen nu. Ik ga m niet ontwijken, maar ik ga ook niet aan z'n kop zeuren van wat heb je nou gedaan. Dan verpest ik helemaal de kans dat het ooit nog goed komt.

Ik heb nu alleen enorm het gevoel dat het mijn schuld is, ook al zegt hij van niet. Het grootste probleem bij ons was namelijk seks. Hij wilde maar ik blokkeerde op de een of andere manier. We deden het wel, maar heel weinig op het laatst. Ik heb heel lang niet gesnapt hoe dit nou kon, tot ik eens goed na ging denken. Ik had alle dingen die ik met m'n ex meegemaakt had op de een of andere manier zo ver weg gestopt dat ik het echt niet meer wist allemaal. Maar hij heeft me dus soort van gedwongen. Niet van "niet zeiken kreng en nu neuken" maar ik durfde nooit nee te zeggen hoewel ik er helemaal nog niet aan toe was (ik was dus 15, wist ik veel, ik dacht het hoort zo, toen ik nog in de relatie zat had ik het ook niet zo door). Dit heb ik mijn nieuwe ex pas vrijdagavond verteld, op het moment dat hij het uitmaakte. Ik wilde het hem echt eerder vertellen, maar dat ging gewoon niet. Niet iets waar je makkelijk over praat. Dus dat komt er ook nog eens bij, het gevoel dat ie me laat stikken nu ik het eindelijk heb durven vertellen. Maar het komt natuurlijk niet alleen daardoor, of dat zei hij ten minste. Maar ik weet gewoon zeker dat als ik dit eerder verteld had en we er over hadden kunnen praten, dat het dan heel anders gelopen had. Of dan hadden we ten minste allebei een eerlijke kans gehad om het nog te proberen te redden. Want als je zo iets niet van de ander weet dan snap ik ook wel dat ie er stapelgek van werd.

En nou heb ik vannacht ook nog gedroomd dat alles weer goed was. Dit word een topdag

Maar wil je nu je ex nog terug? Of wil je echt een vriendschap op proberen te bouwen? Ik vraag me echt af of dat laatste kan namelijk. Ik weet wel van mensen die echt gewoon goede vrienden zijn met hun ex, maar ik snap niet hoe die het voor elkaar krijgen.

Jammer is dat. Sommige jongens snappen het gewoon niet. Als het bij jou steeds veel weerstand opriep dan heeft hij het totaal niet goed benaderd. Jongens zien meisjes dan snel als 'masturbatiespeeltje', in plaats van dat ze er iets speciaals van maken. Daar raakt hij alleen maar gefrustreerd van, en jij voelt je gebruikt.

Ik denk dat je het het beste even zo kan laten als het is. Zorg dat het negatieve een beetje weg is door er flink wat tijd overheen te laten gaan. Daarna bouwt zich vanzelf een nieuw soort spanning op. In de tussentijd kun je je bezig houden met andere jongens. Zelf heb ik ook de afgelopen tijd heel veel leuke meisjes leren kennen. Ookal is het misschien geen relatiemateriaal, je hebt dan altijd iemand om op terug te vallen in plaats van je ex

Ik weet niet of ik haar uiteindelijk nog terug wil

quote:

Op maandag 14 juni 2010 16:52 schreef Bloempje. het volgende:

[..]

Klopt, maar dat is niet de enige reden, of dat zei hij ten minste dat dat absoluut niet zo was en dat geloof ik van m. Maar het is gewoon klote dat ik het m nu eindelijk verteld heb en dat het te laat is. Want dit was wel een groot probleem, maar niet het enige waar we ooit ruzie over hadden. We praatten gewoon te weinig met elkaar. Als me iets dwars zat zei ik het niet en andersom.

Maar was het seksprobleem overheersend voor hem om het uit te maken?

quote:

Op maandag 14 juni 2010 17:40 schreef Tegan het volgende:

[..]

Dat jullie niet goed met elkaar praatten zijn jullie beide schuldig aan. Maar dat hij daardoor jou pushte tot seks is echt zijn fout en daardoor verdient hij geen sympathie. Iemand pushen tot (zo)iets is nooit goed te praten.

Dat dus.. ben het hier volkomen mee eens. Jij verdiend echt beter! Zie het als een leermoment in je leven waarbij je voor jezelf helder krijgt wat je wel of niet van een ander verwacht en zie daardoor ook je eigen struikelpunten en leer daar ook van. Net zoals je nu aangeeft dat je communicatie te wensen over laat. Dit zijn punten die je juist aan moet kaarten als je in een nieuwe relatie zit. Juist door dit soort tegenslagen zal het geluk des te groter zijn omdat je dan weet waar je het voor doet!

Het is nu bijna 3 maanden uit met mijn ex. Hij bleef maar zeggen dat hij niet zonder me kon leven enzovoort en dit trok ik echt niet meer. Ik had al gezegt dat hij me mijn rust moest gunnen maar dit lukte hem blijkbaar niet. Ruim een week geleden heb ik hem geblokkeerd en verwijderd van msn en hebben we geen contact meer. Ik voel me eerlijk gezegd stukken beter nu!

Nee lieve schatten, niet deze jongen pushte me, mijn andere ex en eerste jongen waar ik wat dan ook mee deed. Mijn ex waar het nu net mee uit is heeft me nooit gepusht of wat dan ook, maar hij vond het natuurlijk niet echt leuk, vooral omdat hij niet snapte waarom. Ik vond het zelf ook vreselijk. Ik hou onwijs veel van hem en wilde echt wel altijd, maar het ging gewoon niet. Soms wel en dan was t ook erg leuk . Maar het kwam gewoon weinig voor dat ik echt reuze veel zin had. Tegen hem durfde ik wel nee te zeggen en dat accepteerde hij ook. Maar leuk was anders. Gewoon omdat ik me er zelf ook zo vreselijk klote over voelde en er het liefst met hem over wilde praten, maar dat ging gewoon niet.

Hij had er inderdaad misschien wel wat beter mee om kunnen gaan, maar hij wist niet dat er iets was. Ik ga m niet helemaal zitten verdedigen hier, maar bedenk wel dat hij van niets wist. Hij dacht dat er niets met me aan de hand was, maar dat ik hem gewoon niet wilde. Daar zou ik me ook nogal kut over voelen als het andersom was geweest.

Ik laat het inderdaad maar even zo, ik ga ook niet met m praten even nu of m opzoeken, alleen zal ik de komende 3 zaterdagen nog wel met m moeten werken waarschijnlijk, maar ik zie wel hoe dat gaat. Nu maar even leuke dingen doen. Een vriendin van me heeft t ook net uitgemaakt met dr vriend (ook een vriend van me, ik ken haar eigenlijk via hem, enige situatie ook ) en als die terug komt van vakantie gaan we samen iets doen, geen idee wat, het zal eerst wel een potje janken worden, maargoed dat zien we dan wel weer.

@goofy_goober: nee, er waren meer dingen, we praatten gewoon niet genoeg met elkaar. Over niets. Was de schuld van ons allebei, als we gewoon meer met elkaar gepraat hadden was het misschien goed gegaan. Maar dat maakt nu ook niks meer uit.

Het is misschien een wat warrig verhaal allemaal, sorry daarvoor.

Waarom niet? Het probleem is boven water. Als jullie elkaar leuk genoeg vinden dan lijkt me dit juist iets waar je aan kan werken met zijn tweeen.

quote:

Op maandag 14 juni 2010 18:39 schreef melanie_x het volgende:
Het is nu bijna 3 maanden uit met mijn ex. Hij bleef maar zeggen dat hij niet zonder me kon leven enzovoort en dit trok ik echt niet meer. Ik had al gezegt dat hij me mijn rust moest gunnen maar dit lukte hem blijkbaar niet. Ruim een week geleden heb ik hem geblokkeerd en verwijderd van msn en hebben we geen contact meer. Ik voel me eerlijk gezegd stukken beter nu!

Goedzo! Dat is een belangrijke stap dat je voor jezelf zorgt en jezelf als uitgangspunt neemt tussen jullie twee.

quote:

Op maandag 14 juni 2010 19:30 schreef Lallend het volgende:

[..]

Goedzo! Dat is een belangrijke stap dat je voor jezelf zorgt en jezelf als uitgangspunt neemt tussen jullie twee.

Dat zou ik mischien ook is moeten doen maar weet dat ik dat toch niet doe/kan. In dit geval ben ik dan degene die het moeilijker heeft al zeg ik niet dagelijks of wekelijks dat ik niet zonder kan. Ik hou me opzich juist al kalm maar toch heb ik die drang wel is en afwisselend te grote downs voor mezelf...tijd zonder alles qua contact zou niet eens zo slecht zijn. Ik zie haar in ieder geval over 2 weken hoe dan ook toch wel weer.

quote:

Op maandag 14 juni 2010 19:17 schreef goofy_goober het volgende:
Waarom niet? Het probleem is boven water. Als jullie elkaar leuk genoeg vinden dan lijkt me dit juist iets waar je aan kan werken met zijn tweeen.

Ja maar het probleem is dus dat hij niet meer wil. Ik zou er graag aan werken, maar zijn besluit staat vast. Ik hoop dat ie zich nog bedenkt, maar hij zegt zelf dat dit echt niet gaat gebeuren. Hij vind het ook niet leuk, maar het voelt wel beter zo zegt ie. (Dan vraag ik me wel af waarom ie dan toch de twee keer dat we elkaar nog gesproken hadden zo depri/boos weg loopt. Als het je echt weinig kan schelen doe je dat toch ook niet lijkt me, maargoed).

quote:

Op maandag 14 juni 2010 20:36 schreef Bloempje. het volgende:

[..]
(Dan vraag ik me wel af waarom ie dan toch de twee keer dat we elkaar nog gesproken hadden zo depri/boos weg loopt. Als het je echt weinig kan schelen doe je dat toch ook niet lijkt me, maargoed).

Ah die heerlijke tweezijdigheid! Wie kent het niet..! Meid, kap het contact wat af voor je eigen bestwil. Dit zal hij naar alle waarschijnlijkheid ook zelf doen wanneer hij het bij iemand anders kwijt kan dan jij.

Ja ik zie m nu ook niet meer als t niet anders kan, daar zit ik echt niet op te wachten even. Hij belt/smst/wat dan ook mij gelukkig ook niet nu. Dat snapt ie gelukkig wel, dat ik m even niet hoef te zien. Ik merk wel hoe het loopt allemaal, het is net 3 dagen uit...

quote:

Op maandag 14 juni 2010 22:03 schreef Bloempje. het volgende:
Ja ik zie m nu ook niet meer als t niet anders kan, daar zit ik echt niet op te wachten even. Hij belt/smst/wat dan ook mij gelukkig ook niet nu. Dat snapt ie gelukkig wel, dat ik m even niet hoef te zien. Ik merk wel hoe het loopt allemaal, het is net 3 dagen uit...

Laat hem even alles op een rijtje zetten. Zolang jij er niet over klaagt of hem smeekt bij je terug te komen is de kans groot dat hij binnenkort uit zichzelf contact opzoekt. Aangezien zijn beslissing zo dubbelop is, is de kans groot dat hij je gaat missen.

quote:

Op maandag 14 juni 2010 23:52 schreef Tegan het volgende:
Mijn ex is nu nog ruim een week weg. En vandaag jarig. Heb de afgelopen dagen heel veel nagedacht over ons. En over onze relatie momenteel. Ik mis hem momenteel echt heel erg, omdat ik ondertussen weer gewend was om hem meerdere keren per week te zien (als vrienden). Ik denk dat zoiets aangeven bij hem niet echt helpt, het lijkt wel alsof hij mij veel meer loslaat dan ik hem. Contact komt vaker van mij dan van hem. Wat niet erg is ofzo, meer nu ik er zo over nadenk is het ook niet echt een gezond iets. Ik voel nog gewoon zoveel voor hem. En hij beantwoord dat maar half. Maar op van die momenten dat ik niet eens te horen krijg dat hij veilig is geland, of alleen hoor wanneer hij precies terugkomt als ik dat vraag. Of dat ik gewoon geen proper afscheid heb kunnen nemen, terwijl hij anderhalve week weg ging. met dat soort dingen zit ik dan wel erg. Terwijl het toch maar een vriendschap is enzo. Ik weet het ff allemaal niet. Misschien toch even contact verbreken, maar dat wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon dat hij alles met me wil delen, zoals eerst.

Nou, niet om lullig te doen, maar dat zit er sowieso niet in als hij een nieuwe meid aan de spreekwoordelijke haak slaat. Dus zoals nu blijkt werkt jullie 'vriendschapsrelatie' maar van één kant: de zijne. Tja, het is al vaker gezegd, maar het is een verkeerde insteek om met een vriendschap te beginnen als je nog gevoelens hebt voor elkaar... dat werkt (op den duur) niet.

Niemand meer last van ludduvuddu aan de reacties te zien?

Ik mis mijn ex af en toe nog wel maar voor de rest gaat het eigenlijk prima. Ik push mezelf constant om iets te doen en dat helpt heel goed.

hmmm.. ik wen aan het gevoel denk ik
Ik ga niet minder denken aan de situatie... De ene keer kan ik alleen beter omgaan met de gedachten dan de andere keer.

De keren dat ik er wel mee om kan gaan zie ik dan maar als een goede periode

Denk dat de gedachten pas weg gaan als ik in een nieuwe relatie zit. Ken mezelf inmiddels goed genoeg om dat met enige zekerheid te kunnen zeggen...

Bah, vervelend dat zij een week op vakantie was, en het de chilste week van mn leven was sinds t uit was! Lekker smsen, flirten, doen en gaan wat ik wil. En nou is ze terug, en ze belde net. Ze wil samen naar de Efteling. En ik wil dat ook, of niet?

quote:

Op woensdag 16 juni 2010 14:44 schreef Ventilator het volgende:
Bah, vervelend dat zij een week op vakantie was, en het de chilste week van mn leven was sinds t uit was! Lekker smsen, flirten, doen en gaan wat ik wil. En nou is ze terug, en ze belde net. Ze wil samen naar de Efteling. En ik wil dat ook, of niet?

Als je je er nu al zo rot bij voelt... dan denk ik niet dat je dat wil.
Je verstand wil waarschijnlijk wel, maar als jij na zo'n ontmoeting weer een paar dagen van slag bent.. dan is je gevoel er niet klaar voor.

Tuurlijk wil jij ook graag die vriendschap, maar is dat die pijn telkens waard?

Is Tegan er ondertussen alweer een beetje bovenop gekomen?

quote:

Op woensdag 16 juni 2010 14:54 schreef Just-Lost het volgende:

[..]

Als je je er nu al zo rot bij voelt... dan denk ik niet dat je dat wil.
Je verstand wil waarschijnlijk wel, maar als jij na zo'n ontmoeting weer een paar dagen van slag bent.. dan is je gevoel er niet klaar voor.

Tuurlijk wil jij ook graag die vriendschap, maar is dat die pijn telkens waard?

Denk dat ik het hier wel mee eens ben ja. Wat je wel kunt zeggen (mocht je geen drama willen) is dat je er geen prettig gevoel bij hebt gezien de recente gebeurtenissen en kun je aangeven dat je eventueel over 6 of 12 maand wel weer open zou kunnen staan voor dergelijke ondernemingen. Tot dan zou ik eerder aanraden om even 2 uur met z'n 2en op een terrasje te gaan zitten ofzo en andere KORTE ontmoetingen te houden mochten jullie hier beide behoefte aan hebben.
Op deze manier houd je de mogelijkheden/opties open en frustreer je de ander ook niet. Tenzij dit juist is om de gemoederen/gevoelens de spits op te drijven dat beide partijen kunnen zeggen dat ze klaar ermee zijn en ieder voor zich de gevoelens gaat verwerken.
Eerlijk gezegd valt er voor beide mogelijkheden wel wat te zeggen en het enige wat je hiermee kunt doen is naar je hart luisteren en kijken waar jij je het gelukkigste mee gaat voelen. Niet waar zij zich het gelukkigst mee gaat voelen maar JIJ. Keep that in mind.

quote:

Op woensdag 16 juni 2010 17:28 schreef Tegan het volgende:

[..]

Nog steeds aan het twijfelen wat ik moet doen. Hij komt zaterdag terug. En dan moet ik een beslissing hebben gemaakt vind ik. Heb hem alleen nog even gesproken op zijn verjaardag, verder probeer ik nu ff niets van me te laten horen, maakt de beslissing alleen maar moeilijker.

welke beslissing wil je ook alweer maken :p

Het staat notabene uitgebreid(er) beschreven op deze pagina.

Oh bah. Z'n opa ligt in t ziekenhuis, lag ie al een tijdje en het ging niet zo heel goed. Maar nou gaat ie het dus niet zo lang meer redden waarschijnlijk (zou heel goed kunnen dat het z'n laatste nacht is). Hoe raar is dit. Ik kon het onwijs goed vinden met z'n opa en vind t ook echt vreselijk. Zou ook graag naar de begrafenis willen als het zo ver is. Ik ben daar toch 3 jaar in de familie geweest. Zucht.

Ja denkt dat t m ook wordt.. Maar t zal wel vreemd zijn om die hele familie daar te zien terwijl ik er niet echt meer bij hoor zegmaar...

Ja denk t ook wel.. Ik kon het met die kant van de familie ook wel goed opschieten. Dus neem aan dat ze het wel snappen. Het is ook niet of we met knallende ruzie uit elkaar gegaan zijn omdat ik vreemdgegaan was.