De kunst van het loslaten van je ex #116

-edit op verzoek-

[ Bericht 14% gewijzigd door Re op 13-06-2010 19:13:54 ]

Haha, Mint Clansell, je hebt met m'n ex gehad!

quote:

Op zaterdag 5 juni 2010 04:05 schreef MOD het volgende:
Ik heb nu drie maanden geen contact gehad en dat doet serieus wonderen.

Heb je hier nog tips voor?

Mijn verhaal is ongeveer hetzelfde, ik heb nu ongeveer 3 weken geen contact gehad maar ik merk toch dat ik het erg lastig vind.


Prima verhaal verder, heb je erg goed gedaan als zij nu degene is die jou mee naar een concert vraagt

Tips? Zorg dat je genoeg andere dingen te doen hebt en dingen om naar uit te kijken. Dat is de enige remedie.

Snap ik ook wel, maar het blijft toch lastig aangezien ik haar nog vaak zie. Vandaar dat ik me afvraag of er nog specifieke dingen zijn die het makkelijker maken.

Voor de mensen die het allemaal niet meer zien zitten:

quote:

Op zaterdag 5 juni 2010 17:39 schreef IceCreamm het volgende:
Snap ik ook wel, maar het blijft toch lastig aangezien ik haar nog vaak zie. Vandaar dat ik me afvraag of er nog specifieke dingen zijn die het makkelijker maken.

Veel slapen. Lekker vroeg naar bed. Als je slaapt, ben je je tenslotte ook niet bewust van je gedachten.

quote:

Op zaterdag 5 juni 2010 17:45 schreef PlasticTreePecker het volgende:

[..]

Veel slapen. Lekker vroeg naar bed. Als je slaapt, ben je je tenslotte ook niet bewust van je gedachten.

bij het de meeste is het in slaap komen juist ook een probleem....

Hmm, hij heeft soort van een nieuw meisje geloof ik. Het zal vast niet de eerste keer zijn dat hij iets met een meisje doet, maar dit is wel serieuzer (iemand zei iets over daten en later vertelde hij 'dat hij nog even wat met *** had afgesproken' tussen het eten met ons en op stap gaan met ons in. En dit is de eerste x dat ik het weet en het doet toch heel veel pijn. Maar is maar beter.

Heb nu echt de beslissing genomen toch afstand te nemen (ook al zitten we in dezelfde vriendengroep, maar dat lijkt toch een beetje minder te worden de laatste tijd), heb zn nummer verwijderd, zn facebook op verbergen gezet en foto's weggehaald. Wilde het eerst niet doen omdat ik dacht dat ik het wel aankon en omdat ik toch nog hoop had, soort van, onbewust, maar ik besef nu dat ik het mezelf echt keimoeilijk heb gemaakt door nog vrienden met m te blijven en blijkbaar I can't handle it. Wil niet weten hoe serieus het is, wie zij is, wat ze doet en hoe ze eruit ziet. Nog even niet. Ben nou dus ook echt DOODchagrijnig maar het komt wel goed.

"Let it go, this too shall pass"

Heb er een stukje voor mezelf over geschreven, gewoon, omdat t kan:

Ja, het is kut. Ontzettend kut. Maar het moest er ooit van komen. Denk dat dit wel beter zo is. Dat ik er eindelijk eens mee word geconfronteerd en dat ik er misschien nu echt over heen kan komen. Dat mag wel eens. Ik ga het er met niemand meer over hebben. Misschien met **** en ****, als ik me er echt kut over voel. Maar verder heeft niemand er meer iets mee te maken. Ik wil niet de hele tijd weer hetzelfde verhaaltje op gaan hangen. Ik wil er eigenlijk niet meer aan denken. Ik heb hem verborgen op m’n Facebook. Ik ga misschien zijn nummer wissen. Ik ga vanmiddag even keihard erover janken en dan is het over. Ik ga het niet tegen hem zeggen, er niet naar vragen. Ik wil het niet weten en het is zijn zaak. Ik wil niet weten hoe ze eruit ziet en hoe ze elkaar kennen. Ik wil niet weten hoe serieus het is. Ik ga niet meer met hem afspreken. Ik ga me niet meer kwetsbaar opstellen tegenover hem, want dat is het niet waard. Dat zou ik alleen maar doen omdat ik hoop heb. Omdat ik wil dat hij me begrijpt, maar waarom zou hij me moeten begrijpen? Iedere keer als ik het hem probeerde uit te leggen viel het tegen. Het is het niet waard. Het is over. Voorbij. Het is voor mij toch te moeilijk om hem nog zo vaak te zien. Dat is ook logisch. Dus dat moet ik ook gewoon niet meer doen. Niet zo rigoreus, maar ik moet toch afstand nemen. Fysiek en mentaal. Hoe lame dat ook klinkt. Het moet me niet meer zo veel interesseren wat er in hem omgaat. Ik heb mijn best gedaan. Ik heb zo mijn best gedaan, and it wasn’t good enough. Nou, dan moet je het op een gegeven moment opgeven. Jezelf er bij neerleggen. Dit. Hij en ik. Het is voorbij.

quote:

Op zaterdag 5 juni 2010 20:37 schreef JohnDorian het volgende:

[..]

bij het de meeste is het in slaap komen juist ook een probleem....

Door later naar bed te gaan neem je het probleem echter niet weg. Door helemaal niets uit te voeren ook niet. Dan is het logisch dat je 's avonds niet moe bent.

quote:

Op zaterdag 5 juni 2010 16:50 schreef IceCreamm het volgende:

[..]

Heb je hier nog tips voor?

Mijn verhaal is ongeveer hetzelfde, ik heb nu ongeveer 3 weken geen contact gehad maar ik merk toch dat ik het erg lastig vind.


Prima verhaal verder, heb je erg goed gedaan als zij nu degene is die jou mee naar een concert vraagt

Hou het ten allen tijden voor ogen:
Geen contact meer!
Ik heb het er echt rete moeilijk mee gehad. Maar je moet voor op stellen dat het over is en dat ze nu even niks met je te maken wilt hebben. Dus met dat gegeven ben je er al van bewust dat elk contact funest zal zijn voor je gemoedstoestand; ze zal je negeren, wegdrukken, uitschelden, de politie op je afsturen, whatever

Nee maar serieus, ga doelen stellen. Elk moment dat je de behoefte hebt om haar te spreken maar niet kan, wekt het irritatie op. Na verloop van tijd ontaard dat zich in woede en dan is dat het moment om naar de bouwmarkt te lopen (lopen ja, dan wordt er endorfine aangemaakt ) om een bijl te kopen om ergens een boom om te gaan hakken.

Ik heb een weekend de tijd genomen om een flinke boom bij ons in de tuin kapot te maken. En het hielp. Voor even. Daarna heb ik mijn skateboard gepakt en ben gaan skaten. Je hoofd werkt nu toch niet meer dus ga iets lichamelijks doen. Laat alles er uit.

Het maakt niet uit hoe kut jij je voelt, zolang zij daar niks van hoeft te weten.

Dus ga je gewoon maar lekker kut voelen. Soms is wegkwijnen in zelfmedelijden gewoon even lekker. En waarom ook niet. Maar uiteindelijk is je doel wel om je weer goed te voelen.

Dus door kleine doelen te stellen voed je je grootste doel en als je je eenmaal weer goed voelt is contact wel weer oke.

Maar goed, dat zijn opzich leuke tips, tis voor iedereen weer anders hoe hij of zij er mee om gaat.
De meest memorabele quote die ik ooit gelezen heb is deze:

quote:

Op maandag 15 maart 2010 13:04 schreef Krullehoofd het volgende:

Gewoon er als een puppy achteraan blijven lopen, veel aandacht geven en naar haar problemen luisteren van hoe ze zwaar ze het wel niet heeft. En proberen haar zoveel mogelijk te overtuigen met ellenlange gesprekken om maar weer terug bij jou te komen.

Bovenstaande zijn de ingrediënten voor een recept om een vrouw nog sneller dan jij "boeh" kunt zeggen haar benen te laten spreiden voor een ander.

quote:

Op zondag 6 juni 2010 00:18 schreef MOD het volgende:

[..]

Hou het ten allen tijden voor ogen:
Geen contact meer!
Ik heb het er echt rete moeilijk mee gehad. Maar je moet voor op stellen dat het over is en dat ze nu even niks met je te maken wilt hebben. Dus met dat gegeven ben je er al van bewust dat elk contact funest zal zijn voor je gemoedstoestand; ze zal je negeren, wegdrukken, uitschelden, de politie op je afsturen, whatever

Nee maar serieus, ga doelen stellen. Elk moment dat je de behoefte hebt om haar te spreken maar niet kan, wekt het irritatie op. Na verloop van tijd ontaard dat zich in woede en dan is dat het moment om naar de bouwmarkt te lopen (lopen ja, dan wordt er endorfine aangemaakt ) om een bijl te kopen om ergens een boom om te gaan hakken.

Ik heb een weekend de tijd genomen om een flinke boom bij ons in de tuin kapot te maken. En het hielp. Voor even. Daarna heb ik mijn skateboard gepakt en ben gaan skaten. Je hoofd werkt nu toch niet meer dus ga iets lichamelijks doen. Laat alles er uit.

Het maakt niet uit hoe kut jij je voelt, zolang zij daar niks van hoeft te weten.

Dus ga je gewoon maar lekker kut voelen. Soms is wegkwijnen in zelfmedelijden gewoon even lekker. En waarom ook niet. Maar uiteindelijk is je doel wel om je weer goed te voelen.

Dus door kleine doelen te stellen voed je je grootste doel en als je je eenmaal weer goed voelt is contact wel weer oke.

Maar goed, dat zijn opzich leuke tips, tis voor iedereen weer anders hoe hij of zij er mee om gaat.
De meest memorabele quote die ik ooit gelezen heb is deze:
[..]

Klinkt wel goed inderdaad. Het is moeilijk, maar uiteindelijk is het de beste manier om van alle ellende af te komen

Ik wil ook geen contact meer met haar, maar we hebben samen nog een huis en ik moet haar het geld wat zij erin heeft gestopt terugbetalen voordat ze een contractje laat opstellen bij de notaris (als ze dr naam er binnen 5 jaar afhaalt dan telt dit als verkoop en moet ik belasting over het winstbedrag betalen). Balen.

oke... één is is mij net toch weer duidelijk geworden...sletten werkt niet.
net seks gehad met een meisje die ik in de kroeg heb ontmoet, maar voel me nu echt zwaar klote nog..

dus, nee... dat werkt voor mij niet

Tja en weer een eenzaam weekend.. Ik begin het alleen zijn toch wel aardig zat te worden en iedereen die ik ken is nogal druk met zijn/haar eigen leven en het lukt niet om mensen op te trommelen om iets leuks te gaan doen. Gister me ex tegen gekomen in de stad dus dat heeft ook niet meegeholpen aan mijn humeur. Weet niet wat het is maar het lukt me niet nieuwe contacten te leggen. De kroeg in stappen en zomaar mensen aanspreken is niet echt mijn ding en vind het ook zo forcerend overkomen en dan maak je naar mijn idee al helemaal geen goede indruk mee. Bah klote sociaal isolement ook

quote:

Op zaterdag 5 juni 2010 14:48 schreef Mint_Clansell het volgende:

Heel verhaal

Komt me zeer bekend voor en heb ongeveer het zelfde mee gemaakt.. en dat uit eindelijk toch dumpen is de beste uitweg: voelt gigantisch kut, maar het blijven geven van kansen houd een keer op en uiteindelijk ga je daar zelf ook onder lijden..

quote:

Op zondag 6 juni 2010 14:25 schreef Lallend het volgende:
Tja en weer een eenzaam weekend.. Ik begin het alleen zijn toch wel aardig zat te worden en iedereen die ik ken is nogal druk met zijn/haar eigen leven en het lukt niet om mensen op te trommelen om iets leuks te gaan doen. Gister me ex tegen gekomen in de stad dus dat heeft ook niet meegeholpen aan mijn humeur. Weet niet wat het is maar het lukt me niet nieuwe contacten te leggen. De kroeg in stappen en zomaar mensen aanspreken is niet echt mijn ding en vind het ook zo forcerend overkomen en dan maak je naar mijn idee al helemaal geen goede indruk mee. Bah klote sociaal isolement ook

Nee moet je ook niet doen werkt bijna nooit

Ga dan eerder met wat vrienden, en spreek vantevoren af bij iemand thuis. Dan leer je altijd wel nieuwe mensen kennen.

Hoi,

't is nu 2,5 week uit met m'n ex.
't ging niet meer, irritaties onderling enoz, gevoel weg.
We hadden 1 jaar, en was beetje wisselend, soms ging 't goed, soms slecht.
Ik vond 'r wel leuk, maar ze had ook kanten waar ik echt niet tegen kon,
altijd de beste willen zijn, nooit toegeven als ze geen gelijk had. En er was altijd wel iets aan de hand.
Ze heeft dingen gezegd als ik wil jou nooit meer kwijt, en ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten.
En soms zelfs dat ze voor de trein zou springen als ze mij niet meer had. En dat serieus.

En nu zag ik net dat ze gister een hartje in 'r naam had staan.. Op zich kon ik de agelopen weken er redelijk mee omgaan, en was blij weer vrijgezel te zijn. Maar dat ze zo snel weer een ander lijkt te hebben doet toch pijn. NOu heb ik de afgelopen 2,5 week bewust geen contact gehad.
Wat raden jullie aan, aan haar vragen of ze echt een ander heeft, of 't laten varen. Ben nu lichtelijk opgefokt en voel me klote.

@ Tegan: probeer jezelf niet zo te kwellen door deze situatie in stand te houden. Snap dat het moeilijk is maar kan mij niet voorstellen dat je hier gelukkig van word..

@ Jaja:
dat is klote, maar ik zou zeggen laat het varen. Als ze een ander heeft, en dan? Precies, je hebt er niks aan en je gaat jezelf alleen maar meer opfokken. Ga gewoon door met je eigen leven en laat het rusten. En dat gedeelte over voor de trein springen: ik heb het ook meegemaakt en ik zeg je 1 ding, het is gewoon chantage dat je haar niet dumpt en hier moet je keihard doorheen kijken. Laat het je niet weer gebeuren en laat dit de les zijn en mocht een toekomstige vriendin dit ook doen dan gelijk aangeven dat je niet zo behandeld wenst te worden.


Tja, ik heb gister m'n ogen weer uit me kop zitten janken.. en dat na +3 maand dat het uit is. Vind het nog steeds klote hoe het gelopen is en mijn hart is erg beschadigd maar niet geheel stuk gelukkig. Ik voel mij wel dat ik gelukkig kan worden met iemand anders dus daar ben ik blij om en ben niet bang om mijzelf te geven in een relatie. In tegendeel! Ik heb veel over mijzelf geleerd en in welke valkuilen ik allemaal ben gelopen en dat zijn er veel... Ik heb er echt spijt van dat ik mijzelf zo heb laten kennen.
Hiermee wil ik wel even te kennen geven dat ik het mijn ex niet vergeef op de manier waarop de breakup plaats heeft gevonden.

quote:

Op zondag 6 juni 2010 19:37 schreef Lallend het volgende:
@ Tegan: [ afbeelding ] probeer jezelf niet zo te kwellen door deze situatie in stand te houden. Snap dat het moeilijk is maar kan mij niet voorstellen dat je hier gelukkig van word..

@ Jaja:
dat is klote, maar ik zou zeggen laat het varen. Als ze een ander heeft, en dan? Precies, je hebt er niks aan en je gaat jezelf alleen maar meer opfokken. Ga gewoon door met je eigen leven en laat het rusten. En dat gedeelte over voor de trein springen: ik heb het ook meegemaakt en ik zeg je 1 ding, het is gewoon chantage dat je haar niet dumpt en hier moet je keihard doorheen kijken. Laat het je niet weer gebeuren en laat dit de les zijn en mocht een toekomstige vriendin dit ook doen dan gelijk aangeven dat je niet zo behandeld wenst te worden.


Tja, ik heb gister m'n ogen weer uit me kop zitten janken.. en dat na +3 maand dat het uit is. Vind het nog steeds klote hoe het gelopen is en mijn hart is erg beschadigd maar niet geheel stuk gelukkig. Ik voel mij wel dat ik gelukkig kan worden met iemand anders dus daar ben ik blij om en ben niet bang om mijzelf te geven in een relatie. In tegendeel! Ik heb veel over mijzelf geleerd en in welke valkuilen ik allemaal ben gelopen en dat zijn er veel... Ik heb er echt spijt van dat ik mijzelf zo heb laten kennen.
Hiermee wil ik wel even te kennen geven dat ik het mijn ex niet vergeef op de manier waarop de breakup plaats heeft gevonden.

Klopt zoiets heb ik ook wel. Ik vind 't op zich niet een probleem dat ze een ander heeft, maar vind 't alleen apart dat ze zo snel alweer toe is aan een nieuw vriendje blijkbaar.
Achja, dat voor de trein spingen, vond dat ook nogal bizar.. Ze was misschien ook gewoon te jong, 17, en dan trek je je kleine dingetjes nogal snel aan. Ikzelf ben 19 en alweer een tijdje uit die periode dat je kleine dingetjes groot maakt.

Ik heb dit topic niet gevolgd, dus weet niet wat de reden is dat jouw relatie stuk is gelopen, Lallend? Maar ik hoop dat je je gelukt terugvind en inziet dat zij jou niet waard is geweest. Ik zou gewoon gaan genieten van het vrijgezelle leven en als er een leuk meisje op je pad komt zie je dan wel weer verder.

Nog even over mijzelf: ze heeft altijd gezegd dat ze vrienden wilde blijven en blabla. Maar ik zie nu zelf in dat ze me af en toe als shit behandeld heeft, constant flauwe opmerkingen maken, terwijl ik eigenlijk altijd lief was voor 'r. En 't stomme was ik durfde ook niet/zelden eerlijk te zijn als iets me niet aanstond. Gewoon omdat ik 't gevoel had dat zij dat niet zou accepteren. En nu voelt 't een beetje alsof ik, ondanks de leuke momenten die er ook echt wel waren, een jaar verspild heb aan 'r. Net 't jaar dat ik ben begonnen aan een studie, ook een beetje in mijn stad blijven wonen omdat zij daar ook in de buurt woonde, in plaats van op kamers te gaan. Hoewel ik daar haar niet de schuld van geven, want 't komt natuurlijk ook door mezelf omdat ik dat nog een beetje eng vond, en onzeker was over de studiekeuze.

Maar met de breakup heb ik 't alleen de eerste 2 dagen echt moeilijk gehad, toen zat ik zwaar in de put, daarna kon ik er eigenlijk wel van genieten vrijgezel te zijn. Weer lekker alles doen waar je zin in hebt, en vooral ook zelf kiezen wanneer je dingen doet en hoe je 't doet. Om een simpel voorbeeld te geven:
ik bezorg post op donderdag en vrijdag. Mag dan zelf kiezen welke van de dagen ik 't doe. Maar vrijdag was dan mijn dag voor haar, dus moest ik donderdag altijd zoveel mogelijk doen. Als 't dan niet af was stond zij erop dat we 't dan samen gingen doen, terwilj ik liever wat anders ging doen en dan maar de post iets te laat bezorgen (werkgever is daar niet zo streng op). En altijd dat gezeur of ik nog geleerd had. Ik ben gewoon niet zo'n harde werker, en als ik ga leren moet dat echt uit mezelf komen, en wil ik niet dat anderen mij daarvoor pushen. Goed, ik ben ook wel een beetje een luie zak, maar ik ga dat niet veranderen voor een meisje, dat moet gewoon uit mezelf komen. 't Gaat al wat beter in sommige opzichten dan een jaar geleden, en ik vind dat als student het niet zo'n ramp is om af en toe wat luiig te zijn.

@ jaja

Het kan ook zijn dat ze een nieuwe vriend heeft als 'bouncer'. Gewoon iemand om over jou heen te komen.
Meiden kunnen dit heel makkelijk omdat er altijd wel wanhopige mannen te vinden zijn.

Of het is iemand waar ze al langer 'contact' mee heeft.

Tja, toch maar even van mij afschrijven.

Het is inmiddels 2 maanden uit met mijn ex. Na een relatie van 1.5 jaar. Voor ons beide was dit de eerste serieuze relatie. Er waren wel problemen, ik was heel erg koppig en gaf haar nooit gelijk (deels karakter, deels houding tegenover haar.), zij vertrouwde mijn vrienden niet. Na ongeveer een jaar geloofde ik niet meer in ‘ons’ en werd super intolerant tegenover haar. Had niets meer voor haar over, wilde niets meer voor haar doen, alles wat ze zei viel bij mij verkeerd.

Zij was ongelukkig in onze relatie, ik wilde ook niet praten over de problemen omdat ik ze niet zag. Na 1.5 jaar, waarvan het eerste jaar helemaal geweldig was, eerlijk en oprecht, beide maar de beslissing genomen om er een einde aan te maken. Zij was er kapot van. Zij wilde nog super graag een tweede start maken. Ik wilde niets meer, ik was ongevoelloos en deed alsof het mij niets kon schelen, geen greintje empathie had ik.

Na 2-3 weken leerde zij een andere jongen kennen. Deze was al verliefd op haar ten tijde van onze relatie, hiervan was mijn ex op de hoogte. Ze gingen daten etc. Na 5-6 weken kregen ze een relatie. Ik was er KAPOT van. Ik heb mij nog nooit zo ongelukkig gevoeld. Gehuild en besefte toen pas wat zij voor mij betekent. Ik kon niets meer, alleen mij down voelen en aan haar denken. Inmiddels hebben ze 1.5 week een relatie. Ik heb mijn ex nog eenmaal gezien, het was emotioneel en ik wilde haar terug. Zij vertelde mij dat ze verliefd was op die andere jongen. Ik was er kapot van. Inmiddels kan ik het wel beter relativeren, echter heb ik nog wel steeds contact met mijn ex, vooral via msn maar ook wel via de sms. Ik heb er zoveel spijt van dat ik mij op het einde van de relatie als een klootzak heb gedragen, ik heb de deur zo keihard dichtgegooid. Ik heb er ook zeker van geleerd.Nu gooit zij de deur hard dicht. Ze heeft wel aangegeven dat ze het ook een lastige situatie vindt. Maar ze kiest wel voor die nieuwe jongen.

Iemand enige tips om dit te verwerken of inzichten waarom mijn ex zo snel een nieuwe vriend heeft?

Waarschijnlijk een reboud jongen

quote:

Op zondag 6 juni 2010 20:20 schreef FBreijer het volgende:
@ jaja

Het kan ook zijn dat ze een nieuwe vriend heeft als 'bouncer'. Gewoon iemand om over jou heen te komen.
Meiden kunnen dit heel makkelijk omdat er altijd wel wanhopige mannen te vinden zijn.

Of het is iemand waar ze al langer 'contact' mee heeft.

Ben inmiddels weer wat nuchterder in denken. Ik denk dat ze aan 't oppassen was of bij iemand anders was, daar ging oppassen en dat er daar in 'r msn naam nog een hartje stond. Zou ook verklaren waarom ze 't dezelfde dag weer weggehaald had.
Dus dat ik me druk maak om niks eigenlijk. Tsja als ik er over nadenk, ze is wel altijd eerlijk tegen me geweest. En toen 't uitging zei ze dat ze voorlopig 2 maanden niet teveel met jongens te maken wilde hebben.
Stel ik me nou aan dat ik me er gelijk zo druk over maak, of is dit redelijk normaal als je lang met iemand gehad hebt, dat je 't pijnlijk zou vinden als ze zo snel iemand anders heeft. Denk eigenlijk zelf dat laatste