De kunst van het loslaten van je ex #116

quote:

Op zondag 6 juni 2010 20:16 schreef Jaja.. het volgende:

[..] Verhaal van Jaja [..]

Goh Jaja, you and me are much alike..
Je situatie komt veel overeen met waar ik ook in zit. Ze is mij ook niet waard geweest maar ik begin inzichten te krijgen dat ik haar ook niet waard ben geweest en dat steekt ook wel heel erg. Deels heb ik haar juist wel heel erg gesteund in haar dingen en deels ook totaal niet. Ging wel eens mee als ze ging hardlopen (voor mij niet goed omdat ik mijn knieën niet zo zwaar kan belasten, heb ik ooit overgehouden aan voetbal) op de fiets gewoon om gezelschap en dat deed haar heel veel maar ook andere dingen dat ik niet mee ging en mij voor haar afsloot en waarom weet ik niet... ik weet het nog steeds niet dat ik zo dom ben geweest en ik zal hiermee moeten leven en als leerpunt zien voor een volgende relatie.

De reden dat mijn relatie stuk is gelopen is omdat we erg uit elkaar waren gegroeid. We waren op het begin echt stapelgek op elkaar (en dan bedoel ik ECHT stapelgek en we volgens veel mensen waren wij voorbestemd voor elkaar en het perfecte koppel) Ik ben/was de laatste tijd ook nog steeds gek op haar maar ben dingen toch anders gaan zien en zodoende kwam er wrijving tussen ons die alleen maar erger werd tot op een punt waarbij we niet meer terug konden naar hoe we eerst waren. Helaas, die gewaarwording doet me nog steeds pijn in mijn hart.. en voel ook echt dat ik daarin gewoon gefaald heb..
Er zijn ook fouten van haar kant gemaakt die ik haar gewoon niet meer kan en wil vergeven, dit heb ik al teveel gedaan.. ook denk ik dat onze verhouding zowel relationeel als vriendschappelijk voor nu gewoon te erg verstoord is dat geen contact misschien ook maar het beste is terwijl ze zelf voor de breakup er zo op liep te hameren dat ze mij niet als vriend wou verliezen mochten we uit elkaar gaan. En nu? Het lijkt wel alsof ik van de aardbodem verdwenen ben voor haar en ze heeft me echt heel hard laten vallen. Dat doet ook pijn als je 4 jaar lang lief en leed (ja ook veel leed waar we samen uit zijn gekomen en sterker van zijn geworden) hebt gedeeld.

Ik hoop oprecht dat ik een ander leuk meisje tegen kom waarin in de ogen kan verdrinken. Maar de kans is niet heel erg groot omdat ik tegenwoordig gewoon fulltime werk en verder weinig op openbare plekken kom. In je eentje stappen is ook niet echt succesvol.

Met wat je zegt dat het ook wel fijn is om je leven invulling te geven zoals je zelf wilt is fijn en dat had ik ook. Maar ik kom nu op het punt dat ik dat wel weer op zou willen geven voor het grotere doel: liefde geven en ook ontvangen.

Trouwens, ik ben ook ontzettend lui hoor dus schaam je er maar niet voor maar kan soms wel eens lastig zijn

Maar zoals je ziet mis ik wat ik had, maar mis ik haar niet. Daar haal ik ook mijn energie uit dat ik met iemand anders gelukkig kan en wil worden. Sommige momenten jank ik het nog wel eens uit maar dit word steeds minder en minder. Wees je trouwens wel bewust van je gevoelens en laat het er dan ook uit komen. Het heeft namelijk 2 positieve punten: - het verlicht je denkproces omdat je dan in sneltreinvaart de boel door je hoofd laat gaan waardoor je in rap tempo andere inzichten zult krijgen - het zorgt er voor dat je bewuster van je eigen persoon word en wat je limieten zijn en je hoofd en hart krijgen hierdoor een sterkere band

quote:

Op zondag 6 juni 2010 22:36 schreef Tegan het volgende:

[..]

Ik ben niet op mijn gelukkigst (want ik wil hem terug), maar het gaat wel goed tussen ons als vrienden. Ik val echt wel in een diep gat als ik hem helemaal niet meer kan zien denk ik . Maar ik kan hem ook niet compleet loslaten tot hij een ander heeft denk ik. Hij is nog steeds wel een beetje van mij.

Ik snap je wel Tegan maar vind het ook moeilijk om jou zo te zien omdat ik de kans aanwezig acht dat je weer gekwetst zult gaan worden. Noem maar eens een voorbeeld: stel hij komt over een maand een ander meisje tegen en er zit echt een klik tussen die twee maar het meisje heeft het er bijvoorbeeld moeilijk met de manier waarop jullie met elkaar om gaan. Hij zal denk ik toch echt voor het meisje kiezen als dit een struikelblok gaat vormen met hun. Jullie "relatie" zal nog minder worden dan dat je nu hebt. Ik zie de kans ook erg groot dat het eerder minder zal worden tussen jullie dan meer hoe hard dit ook klinkt.
Vandaar nog een keer een en ik hoop dat je sterk genoeg bent voor jezelf om een verstandige keuze te gaan maken. Niet een keuze maken is ook een keuze tenslotte en daar zal ik je heus wel in respecteren maar het gaat er uiteindelijk om dat je zelf vrede kunt sluiten met je eigen handelen. Daar draait het uiteindelijk allemaal om.

quote:

Op zondag 6 juni 2010 22:33 schreef Lallend het volgende:

[..]


Met wat je zegt dat het ook wel fijn is om je leven invulling te geven zoals je zelf wilt is fijn en dat had ik ook. Maar ik kom nu op het punt dat ik dat wel weer op zou willen geven voor het grotere doel: liefde geven en ook ontvangen.

Trouwens, ik ben ook ontzettend lui hoor dus schaam je er maar niet voor maar kan soms wel eens lastig zijn

Ik denk dat dat eerste beetje afhankelijk is van hoe lang je vrijgezel bent. Ik ben nu net 2,5 week vrijgezel, dus ik vind 't heerlijk om weer lekker zelf m'n dingetjes te kunnen doen, geen vaste tijdstippen aan haar zit (ook al was dat dan wel leuk, maar tis ook wel lekker om niet te hoeven, en dingen te kunnen afzeggen als je gewoon niet zoveel zin hebt), dingen te doen op 't moment dat 't mij uitkomt, als mijn hoofd ernaar staat.
Op 't moment ben ik gewoon niet zoveel bezig met meisjes, hoewel ik wel moet bekennen dat ik nu wel veel kijk naar meisjes op straat, gewoon omdat 't weer mag. Er is zoveel vrouwelijk schoon

Inderdaad luiheid is op zich niet zo'n probleem, zolang 't maar geen issue wordt, en je niet altijd alleen maar lui bent. Dat je niet lui doet omdat je dat nou eenmaal gewend bent. Op dit moment zit luiheid iets teveel in m'n systeem, en daar wil ik gewoon vanaf. Ik wil lui zijn op de momenten dat 't kan, bijvoorbeeld een lui avondje, of een luie/brakke zaterdagmiddag. Maar niet als ik eigenlijk wat zou moeten doen en 't dan niet doe omdat ik er niet echt zin in heb. Tot zover 't offtopic gedeelte.

Jij zit trouwens wel in een andere levensfase dan ik, zoals je al zegt: je werkt fulltime en je komt minder op openbare plekken. Ik ben student, en ga in 't weekend uit, en heb een aantal vrienden waarmee ik een dagje lekker film kan kijken, oid. Ik heb de eerste 2 dagen nadat 't uitging gevoelens vrije loop gelaten, en me dus vrij kut gevoeld, maar 't helpt wel, omdat je 't daarmee ook verwerkt. Vervolgens ben ik veel afleiding gaan zoeken, vrienden opgezocht, uitgeweest, gewerkt, etcetera. En ik voel me inmiddels dus alweer aardig goed, met uitzondering dan van vanmiddag toen ik even dacht dat mijn ex alweer een nieuw vriendje had gevonden. Hoewel dat niet bij haar past. Maar ik merk dat ik alweer aardig op weg ben naar geluk, waar 't zeker de laatste maand in de relatie een beetje aan ontbrak. Better off without her.

Lekker om dit van me af te typen, ben niet zo'n prater over gevoelens, maar zo anoniem op 't internet m'n verhaal neerzetten is heerlijk.

quote:

Op zondag 6 juni 2010 21:45 schreef sandertjuh het volgende:
Waarschijnlijk een reboud jongen

Ik heb even opgezocht wat dat inhoudt, en het komt verdomd veel overeen met de situatie zoals zij die heeft beleefd. Bedankt, er vallen heel wat puzzelstukjes op hun plaats.

Kijken en flirten ben ik altijd wel blijven doen. Ook toen ik gewoon nog met mijn ex had. We waren beide niet zo jaloers en hadden afgesproken dat kijken mag maar aanzitten niet.
Het vreemde is wel: ik had meer sjans toen ik een vriendin had dan nu ach ja iets met onbereikbaar denk ik dan

Ik ben nu zelf denk ik zo'n 3,5 maand vrijgezel ofzo? En ik vind het leuk om mijn leven met iemand te delen vandaar dat ik die vrijheid best wat op zou willen geven maar niet zo erg als ik het heb laten gebeuren met mijn ex.. Ik zit inderdaad in een andere levensfase maar zou in principe weinig uit moeten maken al heb jij het erg getroffen met genoeg kennissen hebben om leuke dingen te gaan doen. Ook vind ik het knap dat je er in 2 dagen volgens jezelf al overheen bent. Dan twijfel ik toch wel of je oprecht gek was op de ander of dat je het eigenlijk nog helemaal niet verwerkt hebt maar simpelweg verdrongen?
Ik ga uit van het eerste als ik je volgende quote mag geloven:

quote:

Maar ik merk dat ik alweer aardig op weg ben naar geluk, waar 't zeker de laatste maand in de relatie een beetje aan ontbrak. Better off without her.

quote:

Op maandag 7 juni 2010 13:46 schreef Lallend het volgende:
Kijken en flirten ben ik altijd wel blijven doen. Ook toen ik gewoon nog met mijn ex had. We waren beide niet zo jaloers en hadden afgesproken dat kijken mag maar aanzitten niet.
Het vreemde is wel: ik had meer sjans toen ik een vriendin had dan nu ach ja iets met onbereikbaar denk ik dan

Ik ben nu zelf denk ik zo'n 3,5 maand vrijgezel ofzo? En ik vind het leuk om mijn leven met iemand te delen vandaar dat ik die vrijheid best wat op zou willen geven maar niet zo erg als ik het heb laten gebeuren met mijn ex.. Ik zit inderdaad in een andere levensfase maar zou in principe weinig uit moeten maken al heb jij het erg getroffen met genoeg kennissen hebben om leuke dingen te gaan doen. Ook vind ik het knap dat je er in 2 dagen volgens jezelf al overheen bent. Dan twijfel ik toch wel of je oprecht gek was op de ander of dat je het eigenlijk nog helemaal niet verwerkt hebt maar simpelweg verdrongen?
Ik ga uit van het eerste als ik je volgende quote mag geloven:
[..]

Ik snap die gedachte wel. Komt ook door de manier waarop ik hier over 'r praat, klinkt allemaal wel negatief als ik 't zo terug lees. Zeker de eerste 11 maanden was ik gek op haar. Ondanks haar wispelturigheid. Leefde in een roze wolk, en voelde me gelukkig. Maar toen na die 11 maanden de echte verliefdheid verdween zag ik opeens ook de mindere punten, kwam ook doordat we toen nauwelijks meer konden praten zonder irritaties. En ik hield, en houd nog steeds wel van haar, maar een relatie werkte gewoon niet meer, teveel verschillen, gewoon niet genoeg bij elkaar passen. Maar ze zal altijd speciaal voor mij blijven, ze was mijn eerste serieuze relatie, en heeft mij als persoon anders naar het leven doen kijken, positiever.
En ja, misschien heb ik 't al wel verdrongen, maar misschien heb ik 't ook wel al een tijdje zien aankomen en er al rekening mee gehouden, waardoor het minder hard aankwam. Ook omdat ik zelf ook twijfelde, als een breuk van 2 kanten komt is dat misschien toch minder pijnlijk dan als jij nog dolgraag door wilt maar de ander het afkapt. Tenminste, zo ervaar ik het.

bah, kan niet slapen..... dus lig weer gigantisch te malen en 'mijn' meisje te missen...

Ik droom sinds het uit is heel vaak over mijn ex. Ik wil haar absoluut niet terug, maar toch zijn dat soort dromen verwarrend.

quote:

Op dinsdag 8 juni 2010 14:11 schreef goofy_goober het volgende:
Ik droom sinds het uit is heel vaak over mijn ex. Ik wil haar absoluut niet terug, maar toch zijn dat soort dromen verwarrend.

Herkenbaar, maar bij mij is het na een tijdje voorbij gelukkig. Sterkte ermee.

Zaterdag een leuke man leren kennen

Denk ik... hoop ik...

Hmm, ook hier maar eens posten dan, aangezien mijn situatie hier redelijk past, hoewel ik over het algemeen niet echt een forum-persoon ben wat betreft dit soort zaken.

Begin 2005 had ik een vriendin, na bewust 1,5 jaar vrijgezel te zijn geweest aangezien mijn exen daarvoor nogal niet erge feestnummers waren (allemaal wat rare types, was meestal typisch geval van "Meisje is depressief, kan er met mij over praten, gaat me leukvinden, ik hun ook, en daarna gingen ze op naar de volgende die ze aandacht gaven).

Toen kreeg ik dus met mn ex. Ik woonde in noord friesland, zij in twente, best wel een afstand dus.
Was wel echt verliefd op haar, begin was nogal zuur, want ze had nog een vriend, maar daar ging het totaal niet goed mee zei ze, ze woonden in dezelfde stad, alleen ze hadden elkaar al 3 maanden niet gezien., en ik wist dat de eerste keer dat we zoenden niet. Dus ik heb zodra ik dat wist heb tegen haar gezegt "Je kan of met hem verdergaan, of je maakt t uit met hem, en gaat met mij verder". uiteindelijk heeft ze het uitgemaakt met die jongen. Achteraf absoluut niet de meest ideale start, gezien dat opzich wel bewees dat vreemdgaan niet echt een moeilijk punt voor haar was. Daarnaast zat ze constant dat ze haar ex mistte, kon ik wel begrijpen opzich, alleen toch moeilijk om mee om te gaan. Daarna kwamen er andere dingen bij haar, automutilatie, zelfmoordpogingen, etc etc. En gezien de afstand was dat niet het meest makkelijke om mee om te gaan. Ik zat er behoorlijk mee en t vrat energie bij me, want ik wou wel voor haar klaarstaan.

Naja, uiteindelijk kreeg ik dingen van mensen te horen uit haar omgeving dat ze vreemdging, en finaal niet deugde. Weinig van aangetrokken, want naja, kon me het gewoon niet voorstellen dat ze zo in de put zat en ondertussen vreemdging. Op het laatst vertelde ze heel vaak dol-enthousiast dat ze s'nachts ging wandelen met haar beste vriend, en dat ie zo leuk en sexy was. Kwam in contact met die jongen en die kwam aanzetten met een verhaal dat ie seks met haar had gehad. Ik was laaiend, heb haar opgebeld, redelijk uitgescholden, maar niet echt uitgelegt wat de context was. Had toen ook wel andere dingen aan m'n hoofd, m'n opleiding ging vrij slecht, thuis ging het niet goed (onder andere omdat ik redelijk met haar in m'n kop zat), wat uiteindelijk resulteerde in wat de GGZ een burnout noemde. Dat telefoongesprek was zegmaar de druppel en er kwam niks zinnigs meer uit me en ik lag het grootste deel van de tijd op bed omdat t aanvoelde alsof alle energie uit me gezogen was.

Uiteindelijk kwam haar beste vriend een dag erna ermee dat ie me maar zat te stangen en dat hij geen seks met haar had gehad. Ik voelde me knap beroerd, en mijn excuses aanbieden leek me niet echt iets wat er nog toe zou doen. Had een paar dagen niks van haar gehoord, toen belde ze me op dat we er beter een einde aan konden maken. Ik was het ermee eens, was allemaal knap onduidelijk voor me (Aangezien de GGZ me valium voor had geschreven, en later antidepressiva dus mn intresse gebied was vrij nihil). Uiteindelijk had ik een schuldgevoel, en zodra ik weer een beetje energie had, ging t grotendeels weer naar haar uit. nou ja, we hadden wel contact van maart tot september 2005 ongeveer. Ging niet echt soepel, we hadden geen flauw idee hoe met elkaar om te gaan. uiteindelijk dus samen naar lowlands. Ik zou met haar meereizen, en zodra ik daar was, gewoon met vrienden van me op de camping gaan staan. Uiteindelijk was de camping waar mn vrienden stonden vol, en nou ja. stond ik met haar, haar nieuwe vriend en haar vrienden op een camping, met lowlands.

Uiteraard ging dit faliekant mis. Ze ging expres enorm klef doen met haar vriendje. Niet dat me dat wat deed, ik vond dat ik het toch al verneukt had bij dr, dus ik gunde haar wel een vriend, alleen dat overduidelijke expresse vond ik gewoon compleet lame.

Ze was ronduit grof tegen me het hele weekend, maarja, wat betreft, tegen haar had ik geen kloten. alleen na de 2 dagen was ik het zat, en ben ik meer met vrienden van me opgetrokken die op een andere camping stonden, maar waar ik niks mee had afgesproken vanstevoren. Uiteindelijk dus best een prima lowlands gehad zonder haar. Alleen t slapen was wel bij haar op de camping en ze had altijd wel kleine dingen waardoor ze boos op me werd. Uiteindelijk met andere mensen vertrokken van het terrein. Waarna ik de volgende dag op MSN werd verrot gescholden omdat ik weg was gegaan zonder wat te zeggen. Toen werd t contact dus verbroken. Vrij snel daarna kreeg ik te horen dat ze op een openbaar forum (Niet Fok! ) allemaal lulverhalen zat te posten, en vrienden van me hadden dat gelezen, en wezen me erop. Gezien ze best wel een hekel hadden aan mn ex (Al toen ik met dr had), zijn ze allemaal lullige geintjes bij dr uit gaan halen. Heb ze niet opgestookt, maarja, ik was er vrij kapot van, en hun wouden me wel opvrolijken aangezien ik vroeger wel eens van een relletje hield. Een van mn vrienden leek het een leuk plan om haar wijs te maken dat ik onderweg was naar haar woonplaats om haar in elkaar te slaan. Stond er niet echt achter ofzo, maar ja, niks boeide me toen, dus zn gang laten gaan. Uiteindelijk liep dat nogal uit de hand als in, iedereen die een pesthekel aan haar had bevestigde dat ik onderweg was naar haar.

En ja, nu komt er wat meer gang in het verhaal hoor, geen zorgen :p

3 maanden daarna ofzo zat t me toch niet lekker, en heb ik dr verteld hoe het in elkaar stak. Sindsdien hadden we wel normaal goed contact, en jaar daarna ben ik naar de stad waar zij woonde verhuist voor mijn studie (Staat compleet los van elkaar trouwens, zij had niets te maken met de overweging om daar te studeren :p). Eerste tijd wel goed vriendschappelijk met haar omgegaan, we hadden het verleden redelijk goed laten rusten, en we gingen gewoon wel goed vriendschappelijk met elkaar om. Totdat ze ineens ging afspreken met een jongen uit mn vriendengroep. Was nogal een ladies-man, en hij zat nogal op te scheppen in de vriendengroep over dat ie haar wel eventjes zou neuken. Nou ja, ik heb er met m over gepraat, onder het motto van "Moet je helemaal zelf weten, lijkt me geen goed plan, ze is niet erg stabiel, en je bent een vriend van me, als je haar kwetst ofzo, kijkt mij ze erop aan, en ik heb genoeg gedoe met haar gehad, ik wil niet dat dat uitloopt op een drama".

Naja, uiteindelijk gingen ze dus samen uit in het poppodium waar zij en ik werkten, en het was wel gezellig. Was meer bezig met mn eigen vrienden dan met hun, maar af en toe kwam ik ze wel tegen en sprak ze dan wel eens. Was helemaal niks aan de hand opzich. Aan het eind van de avond had ik redelijk wat bier op, maar ik woonde best vlakbij de stad, dus ik kon prima naar huis lopen. Mijn ex en die vriend van me hadden zoiets van "Je bent dronken, we laten je niet zo naar huis lopen, loop maar met ons mee"
Ik had zoiets van "Neuh, woon dichterbij, ik loop wel gewoon naar huis" "Kom nou gewoon mee, is gezellig". Uiteindelijk toch meegegaan, terwijl dat dik 2 kilometer lopen was, en mijn huis nog geeneens een halve kilometer.

Ineens daarna was die vriend van me boos op me. Hij wou niet dat ik erbij was. Ik had zoiets van "Oke, waarom nodig je me dan uit". Enorm gedoe, en uiteindelijk wou hij niks meer met me te maken hebben. Naja, uiteindelijk ging ie overdreven insinueren dat ie seks met haar had gehad, en ik had toen wel genoeg van m. Zijn wat scheldwoorden over en weer gevlogen en dat was het. Toen kreeg ik mn ex op mijn dak, om hoe ik die vriend van me behandelde, ik heb verteld wat er aan de hand was, en dat ging er bij haar niet in. Ze verbrak toen al het contact met me, en aangezien ik het gewoon compleet idioot vond, had ik zoiets van "Prima, dan zijn het ook geen vrienden van me".

Mn verbazing was dan ook vrij groot toen ik iets van 3 weken een briefje in mn brievenbus vond van de politie Enschede, met daarin dat ik contact met ze op moest nemen omdat er een proces verbaal tegen mij lag. Ik had al dingen meegekregen dat mijn ex en die vriend wat van plan waren. Was op een zaterdag, en die avond ging ik uit, en ik wist dat mijn ex er ook zou zijn, dus, ik sprak haar erop aan. Ze zei "Ik heb niets gedaan, maar weet wel wie het wel was". Ik noemde de naam van die vriend van me, en zij zei "Ga ik niet zeggen, ik ben geen verrader". Nou, was knap obvious. zelfde avond ben ik nog bedreigd door haar vriend, en de dinsdag daarop ben ik 1,5 uur verhoord op het politiebureau. Aangifte was dus van die jongen uit mn vriendengroep, Proces verbaal werd geopend met "Ik voel me niet echt bedreigt, maar..."
Heel lulverhaal over dat ik agressief zou zijn, antisemitisch, en dat ik mijn ex van alles aangedaan zou hebben. Later hoorde ik van die "vriend" van me dat mijn ex aanvankelijk OOK aangifte zou doen, maar ze hem erin had geluist, omdat ze niet aansprakelijk wou zijn.
Heb overwogen haar en die jongen aan te geven wegens valse aangifte, maar een rechtzaak zou me in dat geval meer geld kosten dan dat het zou opleveren.

Aangezien we collegas van elkaar waren, was het wel handig dat we met elkaar door 1 deur konden. heeft een half jaar geduurd dat we elkaar straal negeerden, alleen gezien de redelijke hechtheid met de mensen op de werkvloer en iedereen de neiging had rekening te houden met de ruzie tussen mij en haar, hebben we het uiteindelijk wel uitgepraat. Meteen het verleden erbij gepakt, etc etc. Alles leek goed uitgepraat te zijn, af en toe een stribbeling, want af en toe had ze wel de neiging om een bitch te zijn, maar voor de goede vrede nooit teveel van aangetrokken. Is daarna nooit meer echt ruzie geweest.

Tot op heden. We gingen goed met elkaar om, niet teveel, want echt vriendschap leek me een slecht plan.
Op een avond stond ik te praten met haar ex, gezamelijke vriend van ons. En ik zou na het uitgaan nog naar een ander cafè gaan. Hij ging ook, dus ik liep mee. Mijn ex kwam liep nogal achterop, en begon ineens tegen me te tieren, "Ik was eigenlijk wel echt bang voor je!!".. Vanuit het niets zegmaar. "Ik heb het er wel eens met [insert naam goede vriend] over gehad". Ik reageerde met "Ehm, oke, wist wel dat jullie over mij gepraat hadden, maar ik snap nog steeds niet goed waarom je bang voor me was."
"Hoe weet jij dat, [naam goede vriend] is niet te vertrouwen", terwijl ze elkaar al jarenlang kennen en hij haar niks heeft misdaan, dus ik zei tegen dr "Je bent dronken, je weet dat hij te vertrouwen is, en als je wat tegen me hebt, moet je dat niet via hem spelen".

Dag erna via mail om uitleg gevraagd. Ze kwam met dingen aanzetten van "Ik hoorde van een vriendin van je dat je nog best agressief uit de hoek kan komen, en dat je een kort lontje hebt, en daarom ben ik bang voor je".
Heb t aan die vriendin nagevraagd, die wist van niks, mijn ex had van een mug een olifant gemaakt en probeerde dat naar mij te spelen zodat ik me schuldig ging voelen. Na 5 jaar zag ik wel een patroon, en ik heb dr toen netjes gemeld dat het me totaal niets kon schelen wat ze van me dacht en dat ik er niks meer aan ga doen om het goed te houden tussen ons. Dat ze wat mij betreft gewoon lucht was en mijn aandacht niet meer waard, aangezien ze inmiddels gewoon dingen verzon om mij in een te raken.

Dat is inmiddels 2 maanden geleden. En ik kon haar prima straal negeren. Totdat ik van een jongen hoorde dat ze ontkent dat ik ooit wat met haar gehad heb. Om precies te zijn, Ik zou haar gedwongen hebben een relatie met me te nemen en haar verkracht hebben. Meeste mensen geloven haar niet, maar inmiddels begin ik wel te merken dat er een beetje een bedreigende sfeer om me heen hangt wat betreft mensen die zij kent, en die haar geloven op haar woord. Voordeel van een meisje zijn en kunnen huilen op commando zeg ik maar. Het is klink-klare onzin. Blijf er wel redelijk nuchter onder, aangezien mijn verleden met haar, en ik wat dat betreft van alles kan verwachten. Alleen zie wel goed in dat ik gewoon ontslagen kan worden omwille zulke roddels, en aangezien verkrachting een van de meest afschuwelijke dingen is die je een meisje aan kan doen, er best een kans op is dat iemand die mij niet kent en haar geloofd een vuist of mes in me parkeert. Hoewel ik daar zowat bijna naar uitkijk aangezien dit me gewoon tever gaat en ik DAN pas ergens een goede zaak zou hebben bij justitie. Aangifte zou ze niet doen, ze weet dat het niet waar is, net als met die aangifte wegens doodsbedreiging.

Ze heeft geen officiëel vastgestelde psychische aandoening, ze is wel een held in manipuleren, gaat vreemd als een malle op elk vriendje wat ze heeft en komt ermee weg, en er zijn meer mensen de dupe van haar leugens en geroddel geworden, maar ze is zo allemachtig goed in zielig doen dat iedereen die alleen het topje van de ijsberg ziet haar meteen geloofd. Ze heeft nogal een historie qua eerst heel begaan en bezorgt en lief zijn, en daarna het leven uit mensen te zuigen zegmaar, alleen ze kan het goed verborgen houden.

Tis ook op zo'n leuk moment, heb ik haar eindelijk losgelaten, en vind ik een andere meid leuk (na 5 jaar notabene), komt zij in een keer weer aanzetten met een grotesk iets om mij naar de klote te helpen. Heb het allemaal best goed achter me kunnen laten, ze doet me bar weinig meer, alleen dit is gewoon veels te erg, en mijn huidige love interrest maakt zich er drukker om dan ik lijkt t soms wel. Ik praat er ook niet meer over met haar, besteed er zo weinig mogelijk aandacht aan, alleen, tja. zou wel extreem lam zijn als het me gewoon koud liet..

Probeer het nu wel te negeren, alleen ik heb inmiddels het idee dat ik beter kan gaan verhuizen, want in dit soort extreme gevallen, niemand vraagt mij iets, en ze geloven blind het meisje, en ik vind het van de idioten dat IK me moet gaan verantwoorden dat ik iemand NIET verkracht heb tegen mensen. Want tja, zoals je kan lezen is het een verdomd lang verhaal wat ik niet aan iedereen wil uitleggen als ze aankomen met "Ik heb dit en dit gehoord, is dat waar", en hoewel ik nu een meisje leukvind, ben nou niet echt van "Joepie, een relatie, daar beginnen we aan", en het is zegmaar wel een domper op hoe leuk het ging.

Niet veel mensen kunnen hier wat zinnigs op zeggen, inclusief vrienden, maar misschien hier wel, diegene verdient wel een koekje :p

ten 1e: wat een vriend is dat van je zeg.. wij hebben onderling de regel dat er niet gekut word met elkaars ex(en) alleen al om dit soort gezeik te voorkomen
2e: wat een labiel wijf zeg

niet heel nuttig commentaar maar moest het even kwijt

Voor een koekje doe ik het niet hoor.. waar kan ik de rekening heen sturen??

Tja, dit is typisch zo´n geval waar je helemaal NIKS aan kunt veranderen... Mensen die haar beter kennen, zullen zelf ook wel weten dat ze niet bepaald betrouwbaar is lijkt me. Voorderest is het gewoon kut dat jullie zoveel dezelfde vrienden hebben... ik zou proberen zo min mogelijk contact met haar te hebben, in welk opzicht dan ook en het verder gewoon negeren, hoe moeilijk dat ook is..

Blergh, vandaag te horen gekregen dat ze met een ander gaat. Dan voel je toch weer even al die pijn terugkomen

@ ChocolateGiddyUp

Klinkt als een narcist.

Heel leuk meisje ontmoet, maar pas 6 weken sinds het uit is tussen ons. Te vroeg? Of gewoon van genieten? Probeer ik haar op deze manier te vergeten of vind ik dit meisje echt leuk?

quote:

Op dinsdag 8 juni 2010 17:59 schreef Rbhp het volgende:
Heel leuk meisje ontmoet, maar pas 6 weken sinds het uit is tussen ons. Te vroeg? Of gewoon van genieten? Probeer ik haar op deze manier te vergeten of vind ik dit meisje echt leuk?

Twijfelachtig, ik ga uit van een rebound maar ik zou zeggen: geniet er gewoon van.
Op je laatste vraag kun je alleen zelf antwoorden en ook alleen pas nadat je het geprobeerd hebt.
Oftewel, ga er gewoon voor met de beste bedoelingen en als het toch niet loopt met haar geen man overboord toch? Ik geef je wel als tip mee zo min mogelijk over je ex te praten tegenover haar omdat dit vooral bij rebounden hoort.

Lallend, geloof jij dan dat het alleen een rebound kan zijn? Ik ben met een aantal vrouwen/meisjes uitgeweest en na 1 date had ik geen zin meer in een 2e. Maar ik krijg dit meisje niet uit mn hoofd en tot nog toe heb ik dus ook niet meer mn ex op mn netvlies staan, terwijl dat vorige week compleet anders was.

Denk wel dat je gelijk hebt, na 4 jaar vergeet je haar niet zomaar.

Gewoon lekker afspreken.

quote:

Op dinsdag 8 juni 2010 19:22 schreef Rbhp het volgende:
Lallend, geloof jij dan dat het alleen een rebound kan zijn? Ik ben met een aantal vrouwen/meisjes uitgeweest en na 1 date had ik geen zin meer in een 2e. Maar ik krijg dit meisje niet uit mn hoofd en tot nog toe heb ik dus ook niet meer mn ex op mn netvlies staan, terwijl dat vorige week compleet anders was.

Denk wel dat je gelijk hebt, na 4 jaar vergeet je haar niet zomaar.

Tja je kunt mij wel gaan vragen of het wel of niet een rebound is maar zoals ik al zei is er maar op één manier achter te komen; namelijk gewoon proberen en ervoor gaan. Ik begrijp ook wel dat je 4 jaar niet zomaar vergeet maar dat hoeft ook toch helemaal niet, je gaat gewoon verder met je leven en een nieuwe relatie is daar gewoon onderdeel van. Laat die negatieve gedachten je toch niet zo beheersen en probeer een nieuwe start te maken met geheel nieuwe uitdagingen. Daag jezelf ook uit zodat je je niet snel verveeld in je nieuwe "relatie".
Helemaal als je haar niet uit je hoofd kunt krijgen is juist een goed teken en geniet er van. Let alleen wel op dat je niet te snel probeert te gaan omdat je dan waarschijnlijk alleen maar opnieuw gekwetst zult worden.


@ ChocolateGiddyUp :
Heftig verhaal en ik kan alleen maar sterkte want ik weet niet waar ik moet beginnen haha. Wel adviseer ik je haar compleet uit je leven te weren en geen contact meer tolereren en KEIHARD negeren. Hoe sneller ze door heeft dat je 0,0 energie in haar steekt des te sneller zal ze je met rust laten. Succes!

quote:

Op dinsdag 8 juni 2010 19:22 schreef Rbhp het volgende:
Lallend, geloof jij dan dat het alleen een rebound kan zijn? Ik ben met een aantal vrouwen/meisjes uitgeweest en na 1 date had ik geen zin meer in een 2e. Maar ik krijg dit meisje niet uit mn hoofd en tot nog toe heb ik dus ook niet meer mn ex op mn netvlies staan, terwijl dat vorige week compleet anders was.

Denk wel dat je gelijk hebt, na 4 jaar vergeet je haar niet zomaar.

Volgensmij ben je gewoon verliefd, hoe raar het ook klinkt. Als je niet meer aan je ex denkt is dat echt heel positief, voor de meeste mensen ligt daar namelijk de kern van het probleem. Zeker doen!

Ik negeer haar ook wel, alleen we werken bij hetzelfde poppodium, en naast haar zijn er nog wel een boel mensen waarmee ik WEL overweg kan. Als ik ontslag neem, dan heeft zij precies wat ze wil denk ik. Voor de rest is ze uit mijn leven geweerd. Tis alleen wel jammer dat als collegas samen wat gaan drinken zij er ook altijd bij is en ik elke keer dan maar thuis blijf. Ze is ook wel behoorlijk de reden dat ik enorm moeilijk opensta voor andere meiden. Maarja, niet omdat ik haar terugwil ofzo, meer omdat die nasleep zo ongeveer traumatisch is geworden.