Zwolle #67 Waar lunchmeets uitlopen op zuipen!

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 18:56 schreef JJH het volgende:

[..]

Het is nog steeds geen november.

En ik weiger die zooi pertintent totdat Sinterklaas enigzins deze kant opkomt.

quote:

Taai-taai
Daphne Deckers


AMSTERDAM - Het is pas half oktober, maar het Sinterklaas-snoep ligt al meer dan een maand in de supermarkten. Volgens Albert Heijn komt dat “omdat er vraag naar is”, maar de meeste moeders krijgen er vooral vragen óver - van hun kinderen.

Want die taai-taai en die schuimpjes en die chocopieten kunnen maar één ding betekenen: Hij Komt Eraan! Het is dan ook niet makkelijk om aan peuters en kleuters uit te leggen dat de intocht pas 15 november is. Kinderen van die leeftijd leven tenslotte in slechts twee standen: nu en nu meteen. Maar weet je wat nog moeilijker is? Om aan iets oudere kinderen uit te leggen dat de Goedheiligman helemaal niet bestaat. Want laatst kregen Richard en ik het gevreesde bericht van school mee naar huis: of ouders met kinderen in groep 5 maar even wilden uitleggen hoe het precies zat met de Sint. Ze gingen immers samen met groep 6 lootjes trekken en anders was het zo’n gedoe dat de ene helft van de klas ‘het’ wel wist en de andere helft niet.

Dat verhaal ken ik, want twee jaar geleden kwam Emma ook in groep 5/6, met hetzelfde verzoek van de juffen. Ook toen was ik het er niet mee eens, want veel achtjarige kinderen zijn er nog helemaal niet aan toe om Sinterklaas los te laten. Bij Emma bleek het uiteindelijk mee te vallen; die nam het verrassend laconiek op. Maar van Alec verwachtte ik iets meer problemen. Hij denkt wat magischer dan Emma en is enorm gehecht aan een vertrouwde gang van zaken. En inderdaad: het arme kind viel uit zijn stoel toen ik hem voorzichtig vertelde dat Sinterklaas weliswaar ooit had geleefd, maar dat-ie ook niet het eeuwige leven had, en dat de ouders nu zijn werk voortzetten door zelf cadeautjes te geven aan hun kinderen. Op dat moment werd Alec helemaal wit om zijn neus. “Dus Sinterklaas is… dood?!” Heel even was er een moment van euforie: “Hé! Maar dan krijgen we dit jaar wél een pingpongtafel, want jullie zeiden altijd: die past niet op de boot!” Maar daarna drong de realiteit tot hem door.

“Ik vond Sinterklaas zo lief,” snifte hij. “En ik dacht dat mijn hamster uit Spanje kwam, maar hij komt gewoon van de Maxis. Ik hoef nooit meer Sinterklaas te vieren. Het is toch allemaal nep!” Hij veegde zijn tranen weg en zei hoopvol: “Maar die op tv is wel echt, hè? Dat ze met de pakjesboot door de regenboog waren gevaren?” Tja, wat zeg je dan als moeder? Alec was er duidelijk nog niet klaar voor om het sprookje los te laten. Die avond kwam hij zelfs nog bibberend uit bed, bang dat de Sint uit zijn graf zou opstaan: “Mama, ik vind het fijner als hij niet dood is.” Toen hebben we volgens de richtlijnen van die andere Hollandse traditie – het poldermodel - samen afgesproken dat hij buitenshuis niet meer bestaat, maar thuis nog wel. Tevreden ging Alec weer in bed liggen. En terwijl ik opgelucht over zijn bolletje aaide, zei hij: “Weet je, ik vond het gewoon helemaal niet leuk om te horen. Ik dacht: straks gaat mama me nog vertellen dat de Kerstman ook niet bestaat!”