OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Een topic voor iedereen die wel graag een kind zou willen maar waarvoor het nu (nog) niet weggelegd is.
Het ei hoort erbij voor als je wel heeeeeeeel erg hard rammelt:
De link naar het vorige deel: Het grote 'rammelaars-topic', deel 21
Met als laatste zinnige post in deel 21:
[ Bericht 0% gewijzigd door RockabeIIa op 23-07-2009 13:23:28 ]
Het ei hoort erbij voor als je wel heeeeeeeel erg hard rammelt:
De link naar het vorige deel: Het grote 'rammelaars-topic', deel 21
Met als laatste zinnige post in deel 21:
quote:Op donderdag 23 juli 2009 11:04 schreef Pandora73 het volgende:
[..]
Lief en ik kennen elkaar nog niet zo lang, pas een paar maanden. En als versgebakken moeder wil ze haar kind ook nog niet delen, met niemand, dus ook niet met mij. Dus ik mag meehelpen, maar ben op dit moment geen mama, en ook geen "mee-mama". Ik zou het wel willen, maar moet haar gevoelens respecteren. En momenteel heeft ze dus alleen maar heeeeeeeel veel gevoelens voor B, en de prille gevoelens die ze voor mij had (en ik voor haar), ook al waren ze nog zo diep en heftig, liggen daar dus ver onder.
En ja, zij is degene van wie ik het allermeeste houd op de wereld. Maar dat neemt niet weg dat ik ook zelf behoeften heb, of in dit geval: ontdek.
En jaloezie, in zekere zin wel, namelijk dat ik ook zo veel van iemand wil kunnen houden als dat zij van haar kindje doet. Ik ben niet jaloers op hem omdat hij die liefde krijgt, sterker nog, ik gun het hem met heel mijn hart; maar ik zou heel graag dat zelf ook aan iemand willen geven.
[ Bericht 0% gewijzigd door RockabeIIa op 23-07-2009 13:23:28 ]
I'm so glamourous I piss glitter!
Je geeft zelf al antwoord op een vraag die ik al een tijdje had Pandorah, of zij jou ook als mee-mama zag, want ik dacht al wel te proeven, in jouw postjes, dat dat dus niet zo is, dat zij op dit moment echt puur en alleen op hem gefocussed is. (Wat ik overigens prima begrijp, dat is ten slotte ook waarom ze zwanger raakte zonder partner, omdat zíj een kindje wilde.)
Moeilijke situatie, en logisch volgens mij dat het bij jou het eea los maakt.
Tsja... veel over nadenken, goed onderzoeken bij jezelf en kijken of jij het voor jezelf als mogelijkheid ziet om die stap ook te zetten... Heb je genoeg vangnet, kan het financieel etc. etc.
Moeilijke situatie, en logisch volgens mij dat het bij jou het eea los maakt.
Tsja... veel over nadenken, goed onderzoeken bij jezelf en kijken of jij het voor jezelf als mogelijkheid ziet om die stap ook te zetten... Heb je genoeg vangnet, kan het financieel etc. etc.
***
Ja BE, voor ze beviel was het inderdaad wel de bedoeling dat ik mee-mama zou worden, maar nu is ze inderdaad heel erg gefocust op die kleine. Logisch natuurlijk, hoort er allemaal bij, maar de situatie is toch al zo lastig omdat ze zo ver weg woont... en dat maakt het voor mij niet makkelijker.
Maar het heeft inderdaad wel dingen losgemaakt in mij die ik zelf ook absoluut niet verwacht had... Zelfs het vooruitzicht dat ik mee-mama zou kunnen zijn, is nog niet genoeg kennelijk. Ik wil het zelf ook ervaren.
Ja, goed nadenken, alles bekijken of het wel kan, en dan eventueel de praktische invulling nog ("zaadjes scoren")
Maar het heeft inderdaad wel dingen losgemaakt in mij die ik zelf ook absoluut niet verwacht had... Zelfs het vooruitzicht dat ik mee-mama zou kunnen zijn, is nog niet genoeg kennelijk. Ik wil het zelf ook ervaren.
Ja, goed nadenken, alles bekijken of het wel kan, en dan eventueel de praktische invulling nog ("zaadjes scoren")
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
al begrijp ik je gevoelens heel goed, ik zou ze toch wel even een tijdje on hold zetten als dat enigszins mogelijk is pandora. als je tenminste je relatie een kans wil geven. het lijkt me voor jullie relatie namelijk goed als er nu vooral een tijdje wat rust komt, tijd voor 't nieuwe kind en tijd voor jullie samen. eerst eens goed wennen aan elkaar allemaal, daarna kun je 't eens over evt verdere gezinsuitbreiding gaan hebben.
't lijkt me voor je vriendin op dit moment niet zo leuk om te merken dat haar partner nu vooral bezig is met zelf ook een kind willen. maar ik weet natuurlijk niet hoeveel haast je ermee hebt qua leeftijd enz.
(misschien kun je wel vast wat informatie inwinnen over hoe procedures bij spermabanken oid verlopen?).
't lijkt me voor je vriendin op dit moment niet zo leuk om te merken dat haar partner nu vooral bezig is met zelf ook een kind willen. maar ik weet natuurlijk niet hoeveel haast je ermee hebt qua leeftijd enz.
(misschien kun je wel vast wat informatie inwinnen over hoe procedures bij spermabanken oid verlopen?).
Best wel een beetje haast als de 73 verwijst naar haar geboortedatum denk ik 
Pandora, misschien een beetje een rotvraag, maar hoeveel kans denk je dat jullie relatie heeft? Speelt dat ook mee in het misschien dan zélf een kindje willen?
Pandora, misschien een beetje een rotvraag, maar hoeveel kans denk je dat jullie relatie heeft? Speelt dat ook mee in het misschien dan zélf een kindje willen?
Ik zou het ook eens een tijdje rustig laten bezinken. Het is nu natuurlijk een periode met een hoop nieuwe gevoelend, voor jou richting je partner en andersom maar ook voor jou gevoel richting haar kleine en haar gevoel richting de kleine. Dat zou je volgens mij best eens kunnen verwarren met andere gevoelens. Niet dat ik je gevoelens in twijfel trek hoor, maar het an best voor verwarring zorgen.
Dat het eerst de bedoeling zou zijn dat je meemama zou worden en dat het nu in de praktijk anders uitpakt is mischien vervelend en maakt het qua gevoelens mischien niet makkelijker. Maar ik kan me er vanuit je partners oogpunt wel iets bij voorstellen als ik naga hoe ik zelf was toen mijn dochtertje net geboren was. Ik wou haar met niemand delen..behalve mijn vriend dan, maar dat is toch een andere situatie als je echt bewust hebt gekozen samen een kindje met iemand te willen
Maar dat word denk ik vanzelf minder waardoor ze je mischien wel laat meemama'en
Dat het eerst de bedoeling zou zijn dat je meemama zou worden en dat het nu in de praktijk anders uitpakt is mischien vervelend en maakt het qua gevoelens mischien niet makkelijker. Maar ik kan me er vanuit je partners oogpunt wel iets bij voorstellen als ik naga hoe ik zelf was toen mijn dochtertje net geboren was. Ik wou haar met niemand delen..behalve mijn vriend dan, maar dat is toch een andere situatie als je echt bewust hebt gekozen samen een kindje met iemand te willen
Maar dat word denk ik vanzelf minder waardoor ze je mischien wel laat meemama'en
Bla, ik ben het volledig met je eens hoor, dat had ik me zelf ook allemaal al bedacht... Ik ga ook zeker geen overhaaste beslissingen nemen, dat is sowieso niet echt mijn aard. Eerst goed uitzoeken waarom ik dit nu wil, en dan over de rest gaan nadenken.
Ik ben inderdaad van '73, dus nu 35, bijna 36. Dus echt haast nog niet, maar het moet ook geen 5 jaar meer duren.
Bix, als formeel alleenstaande vrouw kom je in NL niet in aanmerking voor spermabanken en bevruchtingen in ziekenhuizen, maar zul je zelf een donor moeten zoeken. Gelukkig zijn daar ook organisaties voor (zo is mijn lief ook aan haar donor gekomen trouwens).
Jore, ik heb momenteel werkelijk geen idee. Enerzijds zegt mijn diepste gevoel dat dit de ware is voor me, en nee, dat zeg ik niet omdat ik verliefd ben - ik weet hoe dat voelt, en dit zit veel, veel dieper. En zij gaf voordat ze beviel ook aan dat ze nog nooit iets gevoeld heeft wat ook maar lijkt op wat ze voor mij voelt. Maar ja, toen kwam die baby ertussen en daardoor is alles voor haar veranderd.
Ik kan nu niet veel meer doen dan wachten en proberen zo goed mogelijk te laten weten dat ik er voor haar ben en dat ik heel graag met haar en haar zoontje verder wil...
Ik ben inderdaad van '73, dus nu 35, bijna 36. Dus echt haast nog niet, maar het moet ook geen 5 jaar meer duren.
Bix, als formeel alleenstaande vrouw kom je in NL niet in aanmerking voor spermabanken en bevruchtingen in ziekenhuizen, maar zul je zelf een donor moeten zoeken. Gelukkig zijn daar ook organisaties voor (zo is mijn lief ook aan haar donor gekomen trouwens).
Jore, ik heb momenteel werkelijk geen idee. Enerzijds zegt mijn diepste gevoel dat dit de ware is voor me, en nee, dat zeg ik niet omdat ik verliefd ben - ik weet hoe dat voelt, en dit zit veel, veel dieper. En zij gaf voordat ze beviel ook aan dat ze nog nooit iets gevoeld heeft wat ook maar lijkt op wat ze voor mij voelt. Maar ja, toen kwam die baby ertussen
en daardoor is alles voor haar veranderd. Ik kan nu niet veel meer doen dan wachten en proberen zo goed mogelijk te laten weten dat ik er voor haar ben en dat ik heel graag met haar en haar zoontje verder wil...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Nou Pandora, sommige dingen moet je echt gewoon nemen zoals je ze krijgt hoor! En als jij opeens denkt dat je dit altijd hebt gemist ergens, ondanks dat je niet wist dat er zoiets was moet je er echt niet te lang mee wachten! Je leeft tenslotte maar 1 x.
Oftewel ik ben gewoon heel benieuwd wat er uit je doos kom, Pandora
Oftewel ik ben gewoon heel benieuwd wat er uit je doos kom, Pandora
I'm so glamourous I piss glitter!
Thanks ladies...
Hoe meer ik lees over zwangerschappen en kindjes en moederen enzo, hoe meer ik van binnen sta te springen van "Dawillikook!" Ook bij de dingen die niet zo soepel lopen (huilende baby's die niet te troosten zijn, stampende peuters, kwaaltjes, problemen) denk ik alleen maar "Aaaah gossie... Kom maar hier... Alles komt goed..." zeg maar.
Dus ik denk toch wel dat het iets is wat ik echt zelf wil, en niet uit jaloezie / angst om alleen te zijn / hebberigheid / whatever.
Maar ja, hoe kom je dan aan een donor he... Dat is allemaal best lastig!
Hoe meer ik lees over zwangerschappen en kindjes en moederen enzo, hoe meer ik van binnen sta te springen van "Dawillikook!" Ook bij de dingen die niet zo soepel lopen (huilende baby's die niet te troosten zijn, stampende peuters, kwaaltjes, problemen) denk ik alleen maar "Aaaah gossie... Kom maar hier... Alles komt goed..." zeg maar.
Dus ik denk toch wel dat het iets is wat ik echt zelf wil, en niet uit jaloezie / angst om alleen te zijn / hebberigheid / whatever.
Maar ja, hoe kom je dan aan een donor he... Dat is allemaal best lastig!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Maar je bent ook, sinds B er is, alleen maar hier in OUD bezig met van alles, je hebt je eigen draagdoekencollectie etc. etc. Je bent met weinig andere dingen meer bezig, geen wonder dat het je totaal beheerst.
Ik snap dat wel hoor, maar mss moet je eens kijken of je er wat meer afstand van kan nemen...
Ik snap dat wel hoor, maar mss moet je eens kijken of je er wat meer afstand van kan nemen...
***
Ik snap het eerlijk gezegd niet, en ik vind het zelfs nogal obsessief. Idd, die draagdoekencollectie;
Ik ga toch ook geen reservebanden aanschaffen als ik nog niet eens een rijbewijs heb.
Maar ik ben dan ook niet zo tactvol als BE.
Ik ga toch ook geen reservebanden aanschaffen als ik nog niet eens een rijbewijs heb.
Maar ik ben dan ook niet zo tactvol als BE.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Collectie? Ik zeg alleen welke ik mooi vind. En ik heb inderdaad een draagdoek aan lief gegeven, voor haar om te gebruiken (waarbij ik het wel voordoe)
En ook die andere draagdoeken die ik besteld heb (waarvan ik er overigens nog maar 1 binnen heb) zijn bestemd voor lief.
Overigens, ik ben niet alleen in OUD bezig, alleen gebeurt er in WGR momenteel weinig waar ik iets zinnigs op kan zeggen, en verder Fokte ik toch al niet zoveel.
De reden dat ik in OUD post/lees is omdat ik zo veel mogelijk wil leren, om haar zo goed mogelijk te kunnen helpen.
Dus ik snap niet wat ik verkeerd doe eigenlijk...
En ook die andere draagdoeken die ik besteld heb (waarvan ik er overigens nog maar 1 binnen heb) zijn bestemd voor lief.
Overigens, ik ben niet alleen in OUD bezig, alleen gebeurt er in WGR momenteel weinig waar ik iets zinnigs op kan zeggen, en verder Fokte ik toch al niet zoveel.
De reden dat ik in OUD post/lees is omdat ik zo veel mogelijk wil leren, om haar zo goed mogelijk te kunnen helpen.
Dus ik snap niet wat ik verkeerd doe eigenlijk...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Oh sorry, dan heb ik dat verkeerd begrepen, ik dacht echt dat je zelf al een paar doeken had. 
En je doet niks verkeerd, maar als jij zo zegt 'ik kan nergens anders meer aan denken' dan kan ik niet anders dan zeggen dat hier veel lezen en posten niet mee helpt.
Mss had ik dat er nog even bij moeten zetten, maar ik weet het van mijn eigen rammel-periode, al dat lezen hier maakte het er soms niet heel veel makkelijker op.
Soms moest ik dan van mezelf echt even afstand nemen omdat ik mezelf echt gek aan het maken was.
En je doet niks verkeerd, maar als jij zo zegt 'ik kan nergens anders meer aan denken' dan kan ik niet anders dan zeggen dat hier veel lezen en posten niet mee helpt.
Mss had ik dat er nog even bij moeten zetten, maar ik weet het van mijn eigen rammel-periode, al dat lezen hier maakte het er soms niet heel veel makkelijker op.
Soms moest ik dan van mezelf echt even afstand nemen omdat ik mezelf echt gek aan het maken was.
***
Wil ze wel uberhaupt een draagdoek dan? Ik zou eerlijk gezegd gillend gek worden als ik in de kraamtijd zat en mijn verse "fling" zou zichzelf zo opwerpen als medemoeder hoor. Of is dat vooraf zo afgesproken? In dat geval mijn excuses maar wat ik ervan begrepen heb komt het op mij allemaal enorm opdringerig over, hoe goed bedoelt ook.quote:Op vrijdag 24 juli 2009 20:39 schreef Pandora73 het volgende:
Collectie? Ik zeg alleen welke ik mooi vind. En ik heb inderdaad een draagdoek aan lief gegeven, voor haar om te gebruiken (waarbij ik het wel voordoe)
En ook die andere draagdoeken die ik besteld heb (waarvan ik er overigens nog maar 1 binnen heb) zijn bestemd voor lief.
Overigens, ik ben niet alleen in OUD bezig, alleen gebeurt er in WGR momenteel weinig waar ik iets zinnigs op kan zeggen, en verder Fokte ik toch al niet zoveel.
De reden dat ik in OUD post/lees is omdat ik zo veel mogelijk wil leren, om haar zo goed mogelijk te kunnen helpen.
Dus ik snap niet wat ik verkeerd doe eigenlijk...
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Misschien heb ik het dan ook niet goed omschreven. Ik bedoelde meer dat als ik erover lees, over kindjes enzo, dat ik dan ook die kriebels in mijn buik krijg.
Het is niet zo dat ik nergens anders meer aan kan denken hoor. Zo erg is het ook niet... Gelukkig maar!
En op zich is afstand nemen inderdaad een verstandig idee. Alleen met dat kleintje van lief probeer ik het toch zo goed mogelijk te doen, om haar te kunnen helpen enzo, en dan moet je toch ergens je praktijkinformatie vandaan halen. Vandaar mijn regelmatig rondhangen, meepraten en vragen stellen in de OUD-topics.
Ach, dat is het nadeel van internet he... Misverstanden kunnen gemakkelijk ontstaan...
Het is niet zo dat ik nergens anders meer aan kan denken hoor. Zo erg is het ook niet... Gelukkig maar!
En op zich is afstand nemen inderdaad een verstandig idee. Alleen met dat kleintje van lief probeer ik het toch zo goed mogelijk te doen, om haar te kunnen helpen enzo, en dan moet je toch ergens je praktijkinformatie vandaan halen. Vandaar mijn regelmatig rondhangen, meepraten en vragen stellen in de OUD-topics.
Ach, dat is het nadeel van internet he... Misverstanden kunnen gemakkelijk ontstaan...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Maak je nu niet zo druk om haar kleintje 
Die krijgt echt alles wat ie nodig heeft van zijn eigen mama (en betweters zijn zo vreselijk irritant als je net zelf moeder bent 
).
Lekker focussen op wat goed voor jou is in de toekomst. Met of zonder je nieuwe geliefde & met of zonder een kind van jouzelf...
En dagdromen over wat kan zijn kan heel prettig zijn Ook om zaken helder en op een rijtje te krijgen.
Die krijgt echt alles wat ie nodig heeft van zijn eigen mama (en betweters zijn zo vreselijk irritant als je net zelf moeder bent ).Lekker focussen op wat goed voor jou is in de toekomst. Met of zonder je nieuwe geliefde & met of zonder een kind van jouzelf...
En dagdromen over wat kan zijn kan heel prettig zijn
Ook om zaken helder en op een rijtje te krijgen.
I'm so glamourous I piss glitter!
Ik weet inmiddels uit ervaring dat de grens tussen welkome helpende hand en goedbedoelde opdringerige bemoeial lastig te vinden is. En dat het voor een buitenstaander al helemaal lastig te bepalen is aan welke kant ik zit.
Ik wil trouwens helemaal eens niet betweteren, ik wil alleen niet dat ze me alles steeds moet uitleggen, maar dat ik ook gewoon zelf weet wat er moet gebeuren als er gevraagd wordt of ik even dit of dat moet doen... En dat ik het baby-jargon een beetje snap. That's all...
Ik ga haar echt niet op de vingers kijken en zeggen wat ze allemaal verkeerd doet... Ik kijk wel link uit
Waarmee ik niet bedoel dat ze iets verkeerd doet hoor, maar zelfs als ze iets *zou* doen wat ik zelf anders zou doen, zeg ik daar niks van. Oke, alleen die draagdoek, dat was wel mijn idee, maar dat is gewoon omdat het zo leuk en makkelijk is. Ook voor haar: de kleine wel bij zich (dus hoeft ze zich niet constant afvragen hoe het met hem is), maar toch de handen vrij om dingen te kunnen doen. Dat idee had ze zelf overigens tijdens haar zwangerschap ook al, over dragen, want ze had zelf al ruim voor we elkaar kenden een nieuwe BabyBjorn gekocht;alleen zijn draagdoeken over het algemeen ergonomischer voor beide partijen, vandaar dat ik toen zij het over dragen en de BabyBjorn had, met het alternatief van die doek aankwam. Daar had ze nog nooit van gehoord; hebben ze daar in de babywinkels gewoon niet. Dat is het enige... Verder zal ze het toch echt zelf moeten doen en beslissen, dat besef ik echt wel.
En voorlopig blijf ik inderdaad dromen en nadenken. En mijzelf kennende zal dat nog wel even duren ook.
[ Bericht 5% gewijzigd door Pandora73 op 24-07-2009 22:30:07 ]
Ik wil trouwens helemaal eens niet betweteren, ik wil alleen niet dat ze me alles steeds moet uitleggen, maar dat ik ook gewoon zelf weet wat er moet gebeuren als er gevraagd wordt of ik even dit of dat moet doen... En dat ik het baby-jargon een beetje snap. That's all...
Ik ga haar echt niet op de vingers kijken en zeggen wat ze allemaal verkeerd doet... Ik kijk wel link uit
Waarmee ik niet bedoel dat ze iets verkeerd doet hoor, maar zelfs als ze iets *zou* doen wat ik zelf anders zou doen, zeg ik daar niks van. Oke, alleen die draagdoek, dat was wel mijn idee, maar dat is gewoon omdat het zo leuk en makkelijk is. Ook voor haar: de kleine wel bij zich (dus hoeft ze zich niet constant afvragen hoe het met hem is), maar toch de handen vrij om dingen te kunnen doen. Dat idee had ze zelf overigens tijdens haar zwangerschap ook al, over dragen, want ze had zelf al ruim voor we elkaar kenden een nieuwe BabyBjorn gekocht;alleen zijn draagdoeken over het algemeen ergonomischer voor beide partijen, vandaar dat ik toen zij het over dragen en de BabyBjorn had, met het alternatief van die doek aankwam. Daar had ze nog nooit van gehoord; hebben ze daar in de babywinkels gewoon niet. Dat is het enige... Verder zal ze het toch echt zelf moeten doen en beslissen, dat besef ik echt wel.
En voorlopig blijf ik inderdaad dromen en nadenken. En mijzelf kennende zal dat nog wel even duren ook.
[ Bericht 5% gewijzigd door Pandora73 op 24-07-2009 22:30:07 ]
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
*meldt*
Ik ben 24, altijd al geweten dat ik moeder wil worden en mijn eierstokken rammelen al 2 jaar de pan uit...
en ik wilden graag over een paar maanden de plannen eens ten uitvoer brengen. Maar nu ben ik geveld door een depressie en is het maar de vraag wanneer ik weer sterk genoeg ben om ervoor te gaan 
Voorlopig dus nog maar even door blijven rammelen.
Ik ben 24, altijd al geweten dat ik moeder wil worden en mijn eierstokken rammelen al 2 jaar de pan uit...
en ik wilden graag over een paar maanden de plannen eens ten uitvoer brengen. Maar nu ben ik geveld door een depressie en is het maar de vraag wanneer ik weer sterk genoeg ben om ervoor te gaan Voorlopig dus nog maar even door blijven rammelen.
AS. Zorgt maar eerst dat je alles goed op de rit krijgt in je hoofd en in je lichaam. En het is een dooddoener, maar je hebt gelukkig nog even.... je bent nog jong. Dat doet overigens niets af aan die rammelende eierstokken, maar het belangrijkste ben jij op dit moment. En de rest komt later.
Pandora73, goed dat je alles op een rijtje gaat zeggen. zowel door vivi als BE en rocka zijn goede dingen gezegd. De enige gedachten die bij mij opkomt...... bij twijfel.... niet doen.
Hier gaat het weer wat rustiger. Door het opgeschreven te hebben, lijkt het wel een plekje gekregen te hebben. alhoewel Fleur van het weekend uit niets besloot dat ze nog wel een broertje wilde hebben. En dan wel net als Maud uit mijn buik. Ik ben er maar niet te ver op in gegaan. Verder hebben we tijdens onze vakantie plannen gemaakt qua zweefvliegen voor 2010 en 2011. Nou en met die plannen is een dikke buik niet handig. Niet onmogelijk, maar ook niet handig Ach, zachtjes rammel ik nog door. Maar niet meer hoorbaar.
Pandora73, goed dat je alles op een rijtje gaat zeggen. zowel door vivi als BE en rocka zijn goede dingen gezegd. De enige gedachten die bij mij opkomt...... bij twijfel.... niet doen.
Hier gaat het weer wat rustiger. Door het opgeschreven te hebben, lijkt het wel een plekje gekregen te hebben. alhoewel Fleur van het weekend uit niets besloot dat ze nog wel een broertje wilde hebben. En dan wel net als Maud uit mijn buik. Ik ben er maar niet te ver op in gegaan. Verder hebben we tijdens onze vakantie plannen gemaakt qua zweefvliegen voor 2010 en 2011. Nou en met die plannen is een dikke buik niet handig. Niet onmogelijk, maar ook niet handig
Ach, zachtjes rammel ik nog door. Maar niet meer hoorbaar.
Zag van de week iemand met een draagdoek lopen. Mijn man zag eht ook en vond het net zo schattig en mooi als ik. Alsof dat helpt voor mijn rammelen.
*poef* nu is het weg
chaca, waarom bij twijfel niet doen? Misschien Juist bij twijfel er keihard voor gaan! Als je een maal in het traject zit denk je er nog vaak genoeg over na om het te kunnen af kappen. Als je niets doet gebeurt er niets en blijft er twijfel. Als je nooit iets probeert kom je toch ook geen ene steek verder in je leven!?
I'm so glamourous I piss glitter!
Tussen proberen om iets te bereiken in je leven en de beslissingen nemen om zwanger te worden, vind ik een verschil. Misschien ben ik wel iets te veel een twijfelaar om te kunnen zeggen dat je er vor moet gaan als je het nog niet zeker weet. Maar, zoals jij spreekt over het traject, kan ik me voorstellen dat wanneer je eerst inderdaad gaat onderzoeken wat de mogelijkheden zijn, dat je dan uiteindelijk de keuze maakt om er wel of niet voor de volle 100% voor te gaan. Hoe meer ik type, hoe meer ik er achter kom dat ik echt iemand ben die voor zekerheid kiest. Misschien heeft het wel te maken met het feit dat ik beide keren heel bewust er voor gekozen heb om te proberen zwanger te worden.quote:Op dinsdag 28 juli 2009 21:13 schreef RockabeIIa het volgende:
chaca, waarom bij twijfel niet doen? Misschien Juist bij twijfel er keihard voor gaan! Als je een maal in het traject zit denk je er nog vaak genoeg over na om het te kunnen af kappen. Als je niets doet gebeurt er niets en blijft er twijfel. Als je nooit iets probeert kom je toch ook geen ene steek verder in je leven!?
Dus al met al een goede vraag, waar ik geen uitdrukkelijk antwoord op heb. Maar het dus echt mijn eerste gevoel is.
Ik ben wel voor vooruitgang en het streven naar nieuwe dingen. Helemaal voor een vrouw waarbij de klok gaat tikken vind ik het een raar advies om te zeggen maar voor zekerheid te gaan. Dan ben je in elk geval zeker dat je nooit moeder wordt... ( 
). Als moeder zijnde weet je toch hoe waardevol het moederschap is? Dat geluk gun ik iedereen en een vrouw van die tikkende klok leeftijd heeft toch voldoende in huis (aanname ) om te beseffen dat een kind geen kattepis is. Het gaat in dit geval niet om een tiener oid.
). Als moeder zijnde weet je toch hoe waardevol het moederschap is? Dat geluk gun ik iedereen en een vrouw van die tikkende klok leeftijd heeft toch voldoende in huis (aanname ) om te beseffen dat een kind geen kattepis is. Het gaat in dit geval niet om een tiener oid.
I'm so glamourous I piss glitter!
Klopt. En daar zit denk ik het verschil in tussen ons. Jij ziet twijfel als iets positiefs. Ik als iets negatiefs. Dus in het geval van Pandora zou het beter zijn om de twijfel als een postief te zien. En in dat geval zou ze er ook bij twijfel voor moeten gaan. Aangezien - zoals jij ook aangeeft - het moederschap mooi is en iedereen die er overdenkt (rekening houdend met de leeftijd) het moet kunnen ervaren.quote:Op dinsdag 28 juli 2009 23:52 schreef RockabeIIa het volgende:
Ik ben wel voor vooruitgang en het streven naar nieuwe dingen. Helemaal voor een vrouw waarbij de klok gaat tikken vind ik het een raar advies om te zeggen maar voor zekerheid te gaan. Dan ben je in elk geval zeker dat je nooit moeder wordt... (
toch vind ik het op de wereld zetten van een nieuw mens niet zomaar even een beslissing, het lijkt me goed dat je daar van tevoren toch echt eerst goed over nadenkt; kun je een kind een voldoende veilige/stabiele basis bieden? je moet er nogal wat voor inleveren (tijd, vrijheid, energie, geld), kun en wil je dat opbrengen?
ik vind echt niet dat je alles per se eerst helemaal op orde hoeft te hebben hoor, maar het is nogal een verantwoordelijkheid die je op je neemt, en die is het wel waard om vooraf goed te overdenken.
ik vind echt niet dat je alles per se eerst helemaal op orde hoeft te hebben hoor, maar het is nogal een verantwoordelijkheid die je op je neemt, en die is het wel waard om vooraf goed te overdenken.
bix, als dat een reactie is op mijn post dan lees je toch langs me heen, denk ik. Over het algemeen genomen ben ik het met je eens. In Pandora's specifieke geval zou ik er zelf voor kiezen het traject op te starten en gaandeweg een definitief besluit te nemen. Voor je het weet ben je 3-4 jaar verder. En dan? Het wordt dan in elk geval niet makkelijker en je leeft echt maar 1 keertje, die ene keer moet je wel benutten met het waarmaken van je wensen zo ver als mogelijk is
I'm so glamourous I piss glitter!
is ook zo hoor rocka, maar ik wilde even benadrukken dat het natuurlijk niet alleen om die moederschaps-wens moet gaan, maar ook (en vooral) om het welzijn van het eventueel te krijgen kind.
Uiteraard staat het welzijn van een eventueel kind voorop. Dat is juist (hoe krom ook) altijd (lees: vanaf de pubertijd al, toen zat ik al flink met mezelf in de knoop) de reden geweest dat ik vond dat ik geen goede moeder zou zijn, omdat ik zelf niet stabiel genoeg was. Maar ondertussen ben ik ouder, hopelijk wijzer, en heb ik heel veel over mezelf geleerd. En een van mijn laatste redenen-om-het-niet-te-doen was dat ik mezelf heel ongeduldig achtte, maar als ik nu merk hoe geduldig ik al kan zijn tegenover het zoontje van mijn lief, dan valt dat ook reuze mee. Ik denk oprecht dat ik mezelf heb onderschat, dat ik meer kan en aankan dan ik mezelf vanuit die slechte basis die ik had, heb wijsgemaakt.
Natuurlijk heb ik mijn slechte eigenschappen, en ben ik heus geen heilige. Maar dat is niemand. En ik denk nu, heel eerlijk, dat ik wel degelijk een goede moeder zou zijn, als het zover zou komen.
Even een specifieke vraag voor Rocka, je zegt "Voor je het weet ben je 3-4 jaar verder". In mijn geval (alleenstaande vrouw) kom ik sowieso niet in aanmerking bij klinieken en ziekenhuizen. Ik zal dus altijd zelf een donor moeten zoeken en voor zelfinseminatie gaan.
Nou snap ik dat je dat ook niet in een weekje regelt, maar 3-4 jaar vind ik weer een ander uiterste. Waar komt die 3-4 jaar vandaan? Ik had zelf een termijn van maximaal 1 jaar voor ogen... Voordat ik daadwerkelijk met insemineren zou kunnen beginnen dan.
Natuurlijk heb ik mijn slechte eigenschappen, en ben ik heus geen heilige. Maar dat is niemand. En ik denk nu, heel eerlijk, dat ik wel degelijk een goede moeder zou zijn, als het zover zou komen.
Even een specifieke vraag voor Rocka, je zegt "Voor je het weet ben je 3-4 jaar verder". In mijn geval (alleenstaande vrouw) kom ik sowieso niet in aanmerking bij klinieken en ziekenhuizen. Ik zal dus altijd zelf een donor moeten zoeken en voor zelfinseminatie gaan.
Nou snap ik dat je dat ook niet in een weekje regelt, maar 3-4 jaar vind ik weer een ander uiterste. Waar komt die 3-4 jaar vandaan? Ik had zelf een termijn van maximaal 1 jaar voor ogen... Voordat ik daadwerkelijk met insemineren zou kunnen beginnen dan.
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Pandora, ik doelde meer op hoe snel de tijd gaat.
Ik weet verder toch ook niks maar kan me zo maar voorstellen dat je eerst wilt verhuizen/elders wilt settelen, nieuwe baan, etc. En 3-4 jaar is dan zo weg!
Ik moet het nog zien hoor, binnen een jaar beginnen met inseminaties maar ik wens je wel alle succes van de wereld!
Ik weet verder toch ook niks maar kan me zo maar voorstellen dat je eerst wilt verhuizen/elders wilt settelen, nieuwe baan, etc. En 3-4 jaar is dan zo weg!
Ik moet het nog zien hoor, binnen een jaar beginnen met inseminaties maar ik wens je wel alle succes van de wereld!
I'm so glamourous I piss glitter!
Dank je Rocka, erg lief van je.
Verhuizen heb ik twee jaar geleden al gedaan, naar een leuke eengezinswoning die prachtig gelegen is (lekker aso he, in mijn eentje, hahaha).
En een nieuwe baan... Ik heb het eigenlijk prima naar mijn zin in mijn huidige baan. En in dit klimaat momenteel weet je toch nooit hoelang je bedrijf blijft bestaan, er zijn genoeg mensen die ik ken die in de afgelopen 2 jaar zijn overgestapt en nu weer met ingrijpende reorganisaties en boventalligheid worden geconfronteerd... Maar zolang mijn werk blijft zoals het is, heb ik geen reden om weg te willen.
Maar dat de tijd snel gaat, ben ik helemaal met je eens hoor! Ik weet er alles van...
Verhuizen heb ik twee jaar geleden al gedaan, naar een leuke eengezinswoning die prachtig gelegen is (lekker aso he, in mijn eentje, hahaha).
En een nieuwe baan... Ik heb het eigenlijk prima naar mijn zin in mijn huidige baan. En in dit klimaat momenteel weet je toch nooit hoelang je bedrijf blijft bestaan, er zijn genoeg mensen die ik ken die in de afgelopen 2 jaar zijn overgestapt en nu weer met ingrijpende reorganisaties en boventalligheid worden geconfronteerd... Maar zolang mijn werk blijft zoals het is, heb ik geen reden om weg te willen.
Maar dat de tijd snel gaat, ben ik helemaal met je eens hoor! Ik weet er alles van...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Zijn er in NL geen klinieken die alleenstaande vrouwen helpen?
Ik weet dat Veghel dat vroeger (15 jaar geleden) wel deed. Tegenwoordig is dat Geertgen http://www.geertgen.nl/
Hele fijne artsen, goede kliniek. Weet niet of het in de buurt is voor je, maar anders kun je iig eens informeren.
Ik weet dat Veghel dat vroeger (15 jaar geleden) wel deed. Tegenwoordig is dat Geertgen http://www.geertgen.nl/
Hele fijne artsen, goede kliniek. Weet niet of het in de buurt is voor je, maar anders kun je iig eens informeren.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
He, wat een gedoe kan zoiets leuks als het beginnen aan kinderen toch eigenlijk opleveren...
Ik schreef in het vorige topic mee aangezien ik (en vriend ook) ontzettend rammelen. Het was de bedoeling om vorige maand de anticonceptie de deur uit te doen, maar vanwege omstandigheden is dat op de lange baan geschoven. En dat doet me zoveel meer dan ik had verwacht.
Ik ben de laatste weken echt van slag.
En stiekem vraag ik me ook af of we het nu toch niet gewoon moeten doorzetten. De omstandigheden zijn misschien niet zoals we ze het liefste zouden hebben,maar zijn de omstandigheden ooit echt goed? Of zoals een vriendin van me zegt; Een kind komt nooit goed uit.
Ik weet het allemaal op het moment even niet. En dat is behoorlijk k*t.
Ik schreef in het vorige topic mee aangezien ik (en vriend ook) ontzettend rammelen. Het was de bedoeling om vorige maand de anticonceptie de deur uit te doen, maar vanwege omstandigheden is dat op de lange baan geschoven. En dat doet me zoveel meer dan ik had verwacht.
Ik ben de laatste weken echt van slag. En stiekem vraag ik me ook af of we het nu toch niet gewoon moeten doorzetten. De omstandigheden zijn misschien niet zoals we ze het liefste zouden hebben,maar zijn de omstandigheden ooit echt goed? Of zoals een vriendin van me zegt; Een kind komt nooit goed uit.
Ik weet het allemaal op het moment even niet. En dat is behoorlijk k*t.
Ja, die helpen wel alleenstaande vrouwen, maar je wordt dan wel ' gekeurd' zeg maar. gesprekken met een psycholoog om te kijken of je motieven zuiver zijn, je beeld realistisch, je sociale netwerk voldoende groot, ed... In het ziekenhuis waar ik een gesprek heb gehad ooit (Veldhoven) helpen (hielpen?) ze ook alleenstaande vrouwen, maar dan moet je zelf het donorzaad leveren. Verder ook eerst een keuring, gesprekken met psycholoog enzo.quote:Op woensdag 29 juli 2009 14:52 schreef miss_sly het volgende:
Zijn er in NL geen klinieken die alleenstaande vrouwen helpen?
Ik weet dat Veghel dat vroeger (15 jaar geleden) wel deed. Tegenwoordig is dat Geertgen http://www.geertgen.nl/
Hele fijne artsen, goede kliniek. Weet niet of het in de buurt is voor je, maar anders kun je iig eens informeren.
Ik ben het met Rockabella eens, gewoon aan beginnen, een weg terug is er nog heeeeel lang
. Het is een flink traject.
En als je dan eindelijk eenmaal bezig bent is de kans per maand op zwanger worden ook beduidend kleiner dan als je gewoon om de dag kunt vrijen . Dus echt, het kan best wel even duren.
. Dus echt, het kan best wel even duren.
Als je toch zelf het zaad moet leveren (om het even lomp te zeggen), waarom dan naar een kliniek en niet gewoon zelf een donor zoeken, medische testen laten doen contract tekenen en zelf insemineren? (Zal wel een domme vraag zijn...)
Overigens vind ik het wel een beetje raar dat als je als alleenstaande vrouw komt aankloppen, je vaak een heel traject door moet (Guuzewuus heeft het over een keuring, een psycholoog en of je sociale netwerk wel groot genoeg is enzo) maar als je als stel gewoon zwanger wordt dan vraagt niemand daarnaar. Ergens wel een beetje krom. Ik snap het ook wel weer aan de andere kant, dat het voor de veiligheid van het kind is, maar waarom hebben "normale" stellen dat niet? Soms zie je mensen met kinderen waarvan je op kilometers afstand al ziet dat dat niet goed zit... En die "mogen" wel... Maar goed, dat is off-topic.
Overigens vind ik het wel een beetje raar dat als je als alleenstaande vrouw komt aankloppen, je vaak een heel traject door moet (Guuzewuus heeft het over een keuring, een psycholoog en of je sociale netwerk wel groot genoeg is enzo) maar als je als stel gewoon zwanger wordt dan vraagt niemand daarnaar. Ergens wel een beetje krom. Ik snap het ook wel weer aan de andere kant, dat het voor de veiligheid van het kind is, maar waarom hebben "normale" stellen dat niet? Soms zie je mensen met kinderen waarvan je op kilometers afstand al ziet dat dat niet goed zit... En die "mogen" wel... Maar goed, dat is off-topic.
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
helemaal geen domme vraag. Voor mij waren dat ook redenen om zelf de weg te zoeken en te bepalen. Ik ben dus wel op ori"enterende gesprekken geweest, maar verder niet.quote:Op woensdag 29 juli 2009 21:51 schreef Pandora73 het volgende:
Als je toch zelf het zaad moet leveren (om het even lomp te zeggen), waarom dan naar een kliniek en niet gewoon zelf een donor zoeken, medische testen laten doen contract tekenen en zelf insemineren? (Zal wel een domme vraag zijn...)
Overigens vind ik het wel een beetje raar dat als je als alleenstaande vrouw komt aankloppen, je vaak een heel traject door moet (Guuzewuus heeft het over een keuring, een psycholoog en of je sociale netwerk wel groot genoeg is enzo) maar als je als stel gewoon zwanger wordt dan vraagt niemand daarnaar. Ergens wel een beetje krom. Ik snap het ook wel weer aan de andere kant, dat het voor de veiligheid van het kind is, maar waarom hebben "normale" stellen dat niet? Soms zie je mensen met kinderen waarvan je op kilometers afstand al ziet dat dat niet goed zit... En die "mogen" wel... Maar goed, dat is off-topic.
Verdere details laat ik vanwege privacy achterwege. Ik wilde alleen maar bevestigen dat het wel kan via ' klinieken' , ook in Nederland.
En bij die kliniek die Miss-sly noemt, hoef je niet zelf het donorzaad te leveren. dat is dan natuurlijk wel weer een voordeel of kan een voordeel zijn.
quote:Op woensdag 29 juli 2009 19:46 schreef Mula het volgende:
Ik weet het allemaal op het moment even niet. En dat is behoorlijk k*t.
Moeilijk is het allemaal he!
En anderen lijken dan voorbij te gaan aan de dingen die bij jullie voor een rem zorgen. Dat vond ik ook altijd zo frustrerend.
Ja... er kan altijd iets gebeuren... wat nou als je al gestopt was met de pil, mss zelfs al zwanger was, en dat dan ineens die omstandigheden veranderen...
Maar ja, dat is dan toch nog wel weer anders dan bewust de keuze te maken om te zeggen: we gaan ervoor, ook onder deze omstandigheden.
Ik weet eig. niks zinnigs te zeggen verder, behalve een dikke
Je bent iig niet de enige die hier met dit soort dingen worstelt... Pandorah, heb je ook al gekeken in de topics over Bewust Alleenstaand Moederschap?
Bewust alleenstaand ouderschap
Mss dat je uit de verhalen en overwegingen daar ook nog zinnige dingen kan halen voor jezelf...
***
Omdat je als allenstaande ouder, bij overlijden een heel ander netwerk voor opvang etc. met hebben. de kans dat beiden ouders tegelijktijdig overlijden is veel kleiner nl.
Om diezelfde reden bij overlijden van een der ouders je ook wettelijk verplicht bent een voogd te hebben voor je kind(eren)
Daarbij als alleenstaande ouder is het "lastiger" als moeder een slechte dag heeft of een PNd bijvoorbeeld etc. je hebt niet de directe terugval op de andere ouder bij een vader/moeder
moeder/ moeder.
Ergens is het misschien heel scheef, maar het is ook neit voor niks. als jij ervan ovetuigt bent als persoon het prima allemaal alleen te kunnen doen, en je hebt dat netwerk bij worst case scenarios dan stelt dt psychologisch onderzoek etc. ook geen drol voor lijkt me. maar goed dat is gewoon even mijn gedachten gang
Om diezelfde reden bij overlijden van een der ouders je ook wettelijk verplicht bent een voogd te hebben voor je kind(eren)
Daarbij als alleenstaande ouder is het "lastiger" als moeder een slechte dag heeft of een PNd bijvoorbeeld etc. je hebt niet de directe terugval op de andere ouder bij een vader/moeder
moeder/ moeder.
Ergens is het misschien heel scheef, maar het is ook neit voor niks. als jij ervan ovetuigt bent als persoon het prima allemaal alleen te kunnen doen, en je hebt dat netwerk bij worst case scenarios dan stelt dt psychologisch onderzoek etc. ook geen drol voor lijkt me. maar goed dat is gewoon even mijn gedachten gang
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ben ik het ook weer mee eensquote:Op woensdag 29 juli 2009 21:58 schreef _evenstar_ het volgende:
Omdat je als allenstaande ouder, bij overlijden een heel ander netwerk voor opvang etc. met hebben. de kans dat beiden ouders tegelijktijdig overlijden is veel kleiner nl.
Om diezelfde reden bij overlijden van een der ouders je ook wettelijk verplicht bent een voogd te hebben voor je kind(eren)
Daarbij als alleenstaande ouder is het "lastiger" als moeder een slechte dag heeft of een PNd bijvoorbeeld etc. je hebt niet de directe terugval op de andere ouder bij een vader/moeder
moeder/ moeder.
Ergens is het misschien heel scheef, maar het is ook neit voor niks. als jij ervan ovetuigt bent als persoon het prima allemaal alleen te kunnen doen, en je hebt dat netwerk bij worst case scenarios dan stelt dt psychologisch onderzoek etc. ook geen drol voor lijkt me. maar goed dat is gewoon even mijn gedachten gang
.
Mula,sorry dat ik je bericht negeerde en er niet op reageerde.quote:Op woensdag 29 juli 2009 19:46 schreef Mula het volgende:
Ik weet het allemaal op het moment even niet. En dat is behoorlijk k*t.
Zelf weet ik het nu even ook allemaal niet, en ik weet dus ook een beetje hoe k*t het voelt.
Sterkte!!
Brighteyes, bedankt voor de tip, ga ik zeker lezen!
_Evenstar_ dat is ook wel zo natuurlijk. Fijn dat je even deze spiegel ophoudt!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
ik heb het altijd alleen gedaan voor Arwen zorgen, en nu haar papa er niet meer is, verandert er in die zin voor mij niets, buiten dat ik een voogd moest regelen. ik heb dat niet als slecht ervaren, het is ten behoeve van het kind mocht er iets met mij gebeuren. En nu heb ik zelf niet naar jeugdzorg gehoeven, want dat is normaliter ook de standaard procedure etc. maar ik zelf aan de juist plekken heb laten zien /aangetoond dat ik capabel ben.
Ik denk dat als je ervoor kiest als bewust alleenstaande moder te gaan je wel dat rostvaste vertrouwen/geloof in jezelf moet hebben.
Want ik ind het zorgen niet moeilijk, maar het is ook niet makkelijk.
En Als er wortd gekeken naar de dingen om welzijn voor het kind , kan ik dat alleen maar bejubelen.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Mula, sterkte. Ik kan alleen maar zeggen dat de omstandigheid hier bij de eerste ook niet optimaal was, maar de keuze om zwanger te worden wel bewust. Als ik had willen wachten tot het plaatje perfect was, dan was er nu nog geen eerste geweest, maar we hebben het desondanks toch gedaan en een tweede erbij en ik moet zeggen dat het me niks tegenvalt. Ik heb wat 'eisen' bij moeten stellen, maar het gaat niet tenkoste van het welzijn van de kinderen, dus dat is het overwegen waard.
Pandora, succes met het inlezen en het bekijken van de mogelijkheden.
Mijn lichaam probeert me voor de gek te houden. Het lijkt bijna alsof ik zwanger ben, maar weet dat het niet zou moeten kunnen. Een test wil ik liever niet doen, omdat ik een negatieve uitslag zo'n domper zou vinden, terwijl dat juist iets goeds zou moeten zijn. Ik zit toch echt wel raar in elkaar.
Pandora, succes met het inlezen en het bekijken van de mogelijkheden.
Mijn lichaam probeert me voor de gek te houden. Het lijkt bijna alsof ik zwanger ben, maar weet dat het niet zou moeten kunnen. Een test wil ik liever niet doen, omdat ik een negatieve uitslag zo'n domper zou vinden, terwijl dat juist iets goeds zou moeten zijn. Ik zit toch echt wel raar in elkaar.
Ik vind 'bij twijfel: doen!' een tamelijk bizar advies, vooral omdat het gaat om de manier waarop de rest van je eigen leven én het leven van je kind eruit ziet. Ik kan het me wel voorstellen, hoor, dat je als moeder vooral ziet hoe waardevol het moederschap is. Als kind daarentegen weet ik hoe lastig het is om geboren te worden in een gezin met mensen die wel wat beter over het ouderschap na hadden kunnen denken. Ik ben nu 28 jaar en worstel nog wekelijks met de relatie die ik heb met mijn moeder. Ik ben ervan overtuigd dat ze een leuker mens (en daardoor ook een leukere moeder!) was geweest als ze had gewacht met trouwen en kinderen krijgen. En dan zijn er ongetwijfeld ook nog vele mensen die er beter aan doen nooit een kind te nemen.quote:Op dinsdag 28 juli 2009 23:52 schreef RockabeIIa het volgende:
Ik ben wel voor vooruitgang en het streven naar nieuwe dingen. Helemaal voor een vrouw waarbij de klok gaat tikken vind ik het een raar advies om te zeggen maar voor zekerheid te gaan. Dan ben je in elk geval zeker dat je nooit moeder wordt... (
Laten we wel wezen: het ouderschap bestaat niet alleen maar uit Bouquetreeksemoties. Vooral als je in een instabiele situatie zit heb je alle reden om terughoudendheid te betrachten. Daar is toch ook niks mis mee? Het is al spannend genoeg om jezelf toe te staan uberhaupt het ouderschap te overwegen, vind ik. Dat is de eerste stap, en de rest komt wel (of niet!). Het lijkt mij zinvoller om jezelf tijd te geven aan het idee te wennen en daarna een beslissing te nemen. Dat hoeft niet eens zoveel tijd te zijn (een half jaar ofzo). Ons vermogen om een idee langere tijd in gedachten te houden is wat ons onderscheidt van de dieren die in een eeuwig nu gevangen zijn.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
quote:Op donderdag 30 juli 2009 10:55 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik vind 'bij twijfel: doen!' een tamelijk bizar advies
Als je alleen maar dat uit mijn post haalt is dat ook zo.
I'm so glamourous I piss glitter!
Ik heb een vrij genuanceerde reactie geschreven waarin ik duidelijk maak niet alleen dat uit je post te halen.quote:Op donderdag 30 juli 2009 11:02 schreef RockabeIIa het volgende:
[..]
Als je alleen maar dat uit mijn post haalt is dat ook zo.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vind de situatie waarin jij verwekt bent in niets overeenkomen met het leven dat deze misschien wel a.s. mama nu leidt/ooit zal leiden.
Ik schreef trouwens ook aanvullend nog iets over 'tijd'. Dat als je zo' n traject in gaat altijd nog kunt beslissen de weg terug te nemen. Een traject van alleenstaand moederschap is heus niet in 3 weken bewandeld. Tijd is heel kostbaar als je 35+ bent en misschien toch wel graag mama wilt worden.
Ik schreef trouwens ook aanvullend nog iets over 'tijd'. Dat als je zo' n traject in gaat altijd nog kunt beslissen de weg terug te nemen. Een traject van alleenstaand moederschap is heus niet in 3 weken bewandeld. Tijd is heel kostbaar als je 35+ bent en misschien toch wel graag mama wilt worden.
I'm so glamourous I piss glitter!
Misschien heeft Claudia niet meegekregen dat ik inderdaad geen tiener meer ben, en dat als ik nog (veel) langer wacht de kans uberhaupt verkeken zal zijn.
Ik ben het in grote lijnen namelijk wel behoorlijk met haar reactie eens. Ik vat hem alleen op als een algemene reactie, en niet als een reactie die betrekking heeft op mijn specifieke situatie.
Ik ben het in grote lijnen namelijk wel behoorlijk met haar reactie eens. Ik vat hem alleen op als een algemene reactie, en niet als een reactie die betrekking heeft op mijn specifieke situatie.
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Ik ben ook nogal 'kont tegen de krib-achtig' als ik lees 'bij twijfel niet doen', want waarom is dat niet 'bij twijfel wel doen'. Niet doen is (in mijn ogen) zo snel de 'easy way out'. (Geld alleen voor mij dan he! Dit zegt niks over een ander wmb.)
Maar ik vind Claudia's post wel een hele zinnige. Gewoon eens een post vanuit het perspectief van iemand die kan zeggen 'denk er goed over na, soms is een jaartje langer wachten echt niet gek'.
(Geld alleen voor mij dan he! Dit zegt niks over een ander wmb.)Maar ik vind Claudia's post wel een hele zinnige. Gewoon eens een post vanuit het perspectief van iemand die kan zeggen 'denk er goed over na, soms is een jaartje langer wachten echt niet gek'.
***
Pandora, en ik ging juist in op jouw persoonlijke situatie. Als reactie daarop vond ik het minder maar tuurlijk ben ik het verder absoluut eens met dat soms wat langer wachten, ondanks enorm gerammel en de mogelijkheden hebben, toch beter is.
I'm so glamourous I piss glitter!
Klopt Rocka, daarom had ik ook het idee dat jij en Claudia een beetje langs elkaar heen aan het praten waren. Of het in ieder geval beiden anders bedoelden dan de ander het opvatte.
Brighteyes, de reden waarom je zou kunnen stellen dat het "Bij twijfel niet doen" zou moeten zijn, is denk ik dat als het toch niet goed zou blijken te gaan, je wel met een kind zit, een echt mens die van je afhankelijk is en waar je de rest van je leven verantwoordelijk voor bent. Het is geen huisdier wat je terug kunt brengen naar het asiel of zo. "Hm nee, bevalt toch niet zo goed, laat bij nader inzien maar" is natuurlijk geen optie.
Hangt er natuurlijk wel een beetje vanaf waar je over twijfelt. Echte zekerheid heb je toch nooit. Je kan ontslagen worden, je huis kan afbranden, je kan complicaties krijgen, je kind kan later ziek worden... Dus als dat de redenen voor twijfel zijn moet je die wel in het juiste perspectief zetten.
Als de reden is dat je gewoon echt geen geld hebt, of je bent nog erg jong of ernstig labiel, of je hebt een man die jou mishandelt, of je zit met ernstige erfelijke ziekten in je familie (ik noem maar wat heftige dingen als voorbeeld) dan denk ik dat je beter inderdaad kunt kiezen om het niet te doen.
Kortom: wat is de reden voor je twijfel, wat voor invloed kunnen die redenen hebben op het kind, en daar moet je dan denk ik een afweging tussen maken.
Brighteyes, de reden waarom je zou kunnen stellen dat het "Bij twijfel niet doen" zou moeten zijn, is denk ik dat als het toch niet goed zou blijken te gaan, je wel met een kind zit, een echt mens die van je afhankelijk is en waar je de rest van je leven verantwoordelijk voor bent. Het is geen huisdier wat je terug kunt brengen naar het asiel of zo. "Hm nee, bevalt toch niet zo goed, laat bij nader inzien maar" is natuurlijk geen optie.
Hangt er natuurlijk wel een beetje vanaf waar je over twijfelt. Echte zekerheid heb je toch nooit. Je kan ontslagen worden, je huis kan afbranden, je kan complicaties krijgen, je kind kan later ziek worden... Dus als dat de redenen voor twijfel zijn moet je die wel in het juiste perspectief zetten.
Als de reden is dat je gewoon echt geen geld hebt, of je bent nog erg jong of ernstig labiel, of je hebt een man die jou mishandelt, of je zit met ernstige erfelijke ziekten in je familie (ik noem maar wat heftige dingen als voorbeeld) dan denk ik dat je beter inderdaad kunt kiezen om het niet te doen.
Kortom: wat is de reden voor je twijfel, wat voor invloed kunnen die redenen hebben op het kind, en daar moet je dan denk ik een afweging tussen maken.
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
En daar zeg je het helemaal mee. Waarom kon ik dat nu niet verzinnenquote:Op donderdag 30 juli 2009 12:06 schreef Pandora73 het volgende:
-knip-
Kortom: wat is de reden voor je twijfel, wat voor invloed kunnen die redenen hebben op het kind, en daar moet je dan denk ik een afweging tussen maken.
Uhm nee, ik praatte echt nergens langsheen. Ze reageerde op mij, toch? </mierengeneukquote:Op donderdag 30 juli 2009 12:06 schreef Pandora73 het volgende:
Klopt Rocka, daarom had ik ook het idee dat jij en Claudia een beetje langs elkaar heen aan het praten waren. Of het in ieder geval beiden anders bedoelden dan de ander het opvatte.
>
I'm so glamourous I piss glitter!
Tuurlijk, en in geval van kinderwens vind ik het superlogisch dat er nog 6 keer extra over nagedacht wordt, maar je hoort het ook vaak over het kiezen van een opleiding, het wel of niet verbreken danwel aangaan van een relatie etc. etc. Zo bedoelde ik mijn kont-tegen-de-kribberig.quote:
Klopt Rocka, daarom had ik ook het idee dat jij en Claudia een beetje langs elkaar heen aan het praten waren. Of het in ieder geval beiden anders bedoelden dan de ander het opvatte.
Brighteyes, de reden waarom je zou kunnen stellen dat het "Bij twijfel niet doen" zou moeten zijn, is denk ik dat als het toch niet goed zou blijken te gaan, je wel met een kind zit, een echt mens die van je afhankelijk is en waar je de rest van je leven verantwoordelijk voor bent. Het is geen huisdier wat je terug kunt brengen naar het asiel of zo. "Hm nee, bevalt toch niet zo goed, laat bij nader inzien maar" is natuurlijk geen optie.
Hangt er natuurlijk wel een beetje vanaf waar je over twijfelt. Echte zekerheid heb je toch nooit. Je kan ontslagen worden, je huis kan afbranden, je kan complicaties krijgen, je kind kan later ziek worden... Dus als dat de redenen voor twijfel zijn moet je die wel in het juiste perspectief zetten.
Als de reden is dat je gewoon echt geen geld hebt, of je bent nog erg jong of ernstig labiel, of je hebt een man die jou mishandelt, of je zit met ernstige erfelijke ziekten in je familie (ik noem maar wat heftige dingen als voorbeeld) dan denk ik dat je beter inderdaad kunt kiezen om het niet te doen.
Kortom: wat is de reden voor je twijfel, wat voor invloed kunnen die redenen hebben op het kind, en daar moet je dan denk ik een afweging tussen maken.
***
Ik denk dat ik het toppunt ben van een twijfelaar, zeker als het gaat over een kinderwens. Hoe vaak ik ook heel erg gerammeld heb en hoe vaak ik ook de pil door het raam wou flikkeren, ik moet nu wel toegeven dat ik het niet erg vind dat we toch iets meer de 'idealere' situatie hebben afgewacht. Ik plaats het tussen '' omdat ik niet denk dat er ooit een ideale situatie is om aan kinderen te beginnen, er zal altijd wel iets zijn.
Ik denk dat je moet doen waar je je het beste bij voelt. Ik weet zeker dat veel mensen hier niet zo lang gingen gewacht hebben als wij. En soms heb ik wel eens het gevoel gehad dat ik me ervoor heb moeten verdedigen, maar je moet in zo'n geval echt doen wat je hart ingeeft, lijkt me. En ja, soms moet je dan die rammelende eierstokken even proberen te negeren
Ik denk dat je moet doen waar je je het beste bij voelt. Ik weet zeker dat veel mensen hier niet zo lang gingen gewacht hebben als wij. En soms heb ik wel eens het gevoel gehad dat ik me ervoor heb moeten verdedigen, maar je moet in zo'n geval echt doen wat je hart ingeeft, lijkt me. En ja, soms moet je dan die rammelende eierstokken even proberen te negeren
'Bij twijfel doen' is wat mij betreft het omdraaien van de 'bewijslast'. Het ouderschap is zo'n grote verantwoordelijkheid dat je van jezelf moet verlangen om er goed over na te denken, net zoals een verdachte onschuldig is tot een aanklager het tegendeel aannemelijk heeft gemaakt. Constateren dat het ouderschap te waardevol is om te laten schieten en dat je het proces ingaat is hierin het eindpunt van een proces en niet het uitgangspunt.quote:Op donderdag 30 juli 2009 12:06 schreef Pandora73 het volgende:
Brighteyes, de reden waarom je zou kunnen stellen dat het "Bij twijfel niet doen" zou moeten zijn, is denk ik dat als het toch niet goed zou blijken te gaan, je wel met een kind zit, een echt mens die van je afhankelijk is en waar je de rest van je leven verantwoordelijk voor bent. Het is geen huisdier wat je terug kunt brengen naar het asiel of zo. "Hm nee, bevalt toch niet zo goed, laat bij nader inzien maar" is natuurlijk geen optie.
Volgens mij werkt de menselijke psyche ook zo dat wanneer je eenmaal positie hebt ingenomen het lastiger is om 'terug te krabbelen'. Als twee mensen bijvoorbeeld samen hebben besloten een huis te kopen en een van de twee gedurende dit proces twijfels krijgt, dan is het voor diegene lastig om wat in gang gezet is alsnog te stoppen. Er is immers door beiden (emotioneel) in geïnvesteerd.
Ik moet hierbij denken aan wat de filosoof Kuhn heeft geschreven over hoe zulke processen in de wetenschap eruit zien, vooral doordat Rockabella het had over vooruitgang. In de normale wetenschap worden paradigma's en hun theorieen niet in twijfel getrokken en hierdoor kan zo'n paradigma groeien. Wetenschappers investeren in de theorie, wijden er hun leven aan en proberen tegenargumenten te weerleggen. Alles staat in het teken van het inpassen van nieuwe vonsten in de reeds bestaande theorie. Pas als er te veel bezwaren zijn gevonden om een theorie vol te blijven houden vindt er een omwenteling plaats.
Goed, ik dwaal een beetje af. Wat ik maar wil zeggen is dat het volgens mij goed is om voor jezelf drempels op te werpen. Ik heb in de jaren dat ik in OUD meelees gemerkt dat er zelden het advies wordt gegeven om terughoudend te zijn in de keuze voor het ouderschap. Zoals Rockabella al zei: als je zelf weet hoe waardevol het moederschap is, hoe kun je een ander dan niet hetzelfde gunnen? In dat opzicht vormt OUD eigenlijk ook een soort paradigma waarin twijfels weerlegd worden om het leidende idee dat het goed en leuk is om kinderen te krijgen in stand te houden.
Ja. En mijn ervaring is dat het dan alsnog een 'leap of faith' is. Hoe goed je er ook over hebt nagedacht, je weet niet wat voor kind je gaat krijgen, wat voor ouder je gaat zijn en wat de toekomst je gaat brengen. Er bestaat geen zekerheid en er bestaan geen garanties. Om die reden is het ook verleidelijk om te denken dat het geen zin heeft om een grondige afweging te maken, want uiteindelijk vormt iets onbestemds (ik noem het dus maar 'faith') de uiteindelijke doorslag. In mijn geval was dat een vertrouwen in mijn vermogen om het onbekende aan te kunnen.quote:Kortom: wat is de reden voor je twijfel, wat voor invloed kunnen die redenen hebben op het kind, en daar moet je dan denk ik een afweging tussen maken.
Waarom er dan toch zo uitvoerig nadenken? Het onbekende wordt er iets minder onbekend door. Bovendien denk ik dat het goed is om dat vertrouwen dat je in jezelf hebt te toetsen. Hoe ben ik in het verleden omgegaan met tegenslagen? Hoe ga ik daar tegenwoordig mee om en wat kan ik daarvan in de toekomst verwachten?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Pandora, om nog even op jouw situatie in te gaan (want het wordt wel heel onpersoonlijk zo): ik herken het startpunt van je twijfels. Bij mij is het overlijden van mijn vader aanzet geweest tot het willen van een kind. Ik vond dat best lastig omdat aan de ene kant het verlangen om een kind te willen heel groot werd, maar ik ook aan mezelf toe moest geven dat het geen 'zuiver' motief was.
Voor mij was het heel nuttig dat mijn lief bijzonder terughoudend was, want daardoor werd ik gedwongen om te formuleren waarom ik een kind wilde en wat voor verwachtingen ik van de toekomst had. Nu kan ik zowel rouwen om mijn vader als blij zijn om de komst van ons kind - ik ben 6 maanden zwanger- zonder dat ik me schuldig hoef te voelen omdat ik het laatste nodig zou hebben om het eerste draaglijk te maken.
Voor mij was het heel nuttig dat mijn lief bijzonder terughoudend was, want daardoor werd ik gedwongen om te formuleren waarom ik een kind wilde en wat voor verwachtingen ik van de toekomst had. Nu kan ik zowel rouwen om mijn vader als blij zijn om de komst van ons kind - ik ben 6 maanden zwanger- zonder dat ik me schuldig hoef te voelen omdat ik het laatste nodig zou hebben om het eerste draaglijk te maken.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Jee Claudia wat ongelooflijk herkenbaar. Ik dacht dat het raar was dat kort na elkaar overlijden van mijn ouders (2007 en 2008), mijn kinderwens zo enorm toenam. Ben stiekem blij te horen dat er meer zijn die dat hebben. Kan er nog steeds geen verklaring voor geven in woorden. Misschien mis ik het deel uitmaken van een gezin, misschien mis ik na het jarenlange zorgen voor mijn ouders het zorgen voor iemand die mij lief is... ik weet het niet. Maar mijn kinderwens is in elk geval enorm gegroeid.
Maar aangezien ik mijn eigen kop niet op orde heb (het verwerken van zulke ingrijpende gebeurtenissen op je 23e valt niet mee) wil en moet ik wachten. Ik doe mijn kinderen geen plezier door ze nu te laten komen. Ik vergeet soms bijna voor mezelf te zorgen en zit vreselijk in de knoop met het feit dat ik hulp nodig heb, maar niet weet waar ik het moet zoeken.
Nu heb ik wat 'voorpret' door hier op het forum veel te lezen en te leren over zwangerschap, geboorte, opvoeding en andere dingen. Altijd verstandig zou ik zeggen, en het helpt mij ook om nog even te wachten met het echt doorzetten van mijn kinderwens. Ik zie namelijk mede door dit forum in dat ik er op dit moment nog niet toe in staat ben (maar het wel heel, heel graag wil). Daarbij woont mijn vriend in het buitenland en ben ik nog niet volledig die kant op geëmigreerd, kleinigheidje
Maar aangezien ik mijn eigen kop niet op orde heb (het verwerken van zulke ingrijpende gebeurtenissen op je 23e valt niet mee) wil en moet ik wachten. Ik doe mijn kinderen geen plezier door ze nu te laten komen. Ik vergeet soms bijna voor mezelf te zorgen en zit vreselijk in de knoop met het feit dat ik hulp nodig heb, maar niet weet waar ik het moet zoeken.
Nu heb ik wat 'voorpret' door hier op het forum veel te lezen en te leren over zwangerschap, geboorte, opvoeding en andere dingen. Altijd verstandig zou ik zeggen, en het helpt mij ook om nog even te wachten met het echt doorzetten van mijn kinderwens. Ik zie namelijk mede door dit forum in dat ik er op dit moment nog niet toe in staat ben (maar het wel heel, heel graag wil). Daarbij woont mijn vriend in het buitenland en ben ik nog niet volledig die kant op geëmigreerd, kleinigheidje
Moeilijk allemaal die keuzes he....
Ik weet voor mezelf dat als de gyn groen licht geeft.
Ons niks mee kan tegen houden, geen werk of iets anders...dan gaan we er gewoon voor,
Maar ja, eerst maar eens zien weg te komen bij de gyn..
Ik weet voor mezelf dat als de gyn groen licht geeft.
Ons niks mee kan tegen houden, geen werk of iets anders...dan gaan we er gewoon voor,
Maar ja, eerst maar eens zien weg te komen bij de gyn..
jolene, al uitzicht op een eind bij de gyn? hoe gaat het nu?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nadine26 heeft hier ooit in Waarom kinderen # 2 iets over geschreven wat ik wel treffend vond:quote:Op vrijdag 31 juli 2009 09:29 schreef Pyttpytt het volgende:
Jee Claudia wat ongelooflijk herkenbaar. Ik dacht dat het raar was dat kort na elkaar overlijden van mijn ouders (2007 en 2008), mijn kinderwens zo enorm toenam. Ben stiekem blij te horen dat er meer zijn die dat hebben. Kan er nog steeds geen verklaring voor geven in woorden. Misschien mis ik het deel uitmaken van een gezin, misschien mis ik na het jarenlange zorgen voor mijn ouders het zorgen voor iemand die mij lief is... ik weet het niet. Maar mijn kinderwens is in elk geval enorm gegroeid.
Voor mij werd het door het overlijden van mijn vader ineens een volstrekt logische stap om een kind te krijgen. De dood, nieuw leven, het hoort er allemaal bij.quote:Op woensdag 12 november 2008 17:48 schreef Nadine26 het volgende:
Om een beetje melodramatisch te eindigen: kinderen maken het leven, die hele cyclus, compleet. Bij de middelste fase horen kinderen - het maakt dat je terugkijkt op je eigen kindertijd en jeugd, dat je met andere ogen gaat kijken naar je ouders, en dat je jezelf ook beter begrijpt. Het is alsof je terugbladert door je leven, en tegelijkertijd blader je samen met je kinderen ook vooruit. Het heeft iets overkoepelends, het ouderschap. Iets dat diepte geeft aan het leven.
Ruim vier jaar geleden (drie jaar voor de dood van mijn vader) schreef ik in Het ouder worden van je ouders het volgende:quote:Maar aangezien ik mijn eigen kop niet op orde heb (het verwerken van zulke ingrijpende gebeurtenissen op je 23e valt niet mee) wil en moet ik wachten. Ik doe mijn kinderen geen plezier door ze nu te laten komen. Ik vergeet soms bijna voor mezelf te zorgen en zit vreselijk in de knoop met het feit dat ik hulp nodig heb, maar niet weet waar ik het moet zoeken.
Ik ben zo rond mijn 24e afstand van hem gaan nemen en ik ben blij dat hij niet eerder dood is gegaan, want ik had niet geweten hoe ik daarmee om had moeten gaan. Het is nog steeds moeilijk, maar ik red mezelf wel. Met jou komt het ook wel goed.quote:Op vrijdag 10 juni 2005 11:23 schreef Claudia_x het volgende:
Mijn vader kan alles: koken, wassen, strijken, carriere maken, computers repareren, stiften in hoefijzers van verzorgpony's draaien, fotograferen, laminaat leggen, elektriciteitsproblemen verhelpen, vrachtwagens besturen, vrouwen versieren, huizen bouwen, bergen verzetten. Hij is er altijd voor me. En niet alleen voor mij, maar ik zal hem het meest missen.
Ik heb geen flauw idee wat ik zonder hem moet, maar ik merk ook dat de natuur haar werk doet. Hij wordt niet alleen ouder, maar ik ook. Als er iets geboord moet worden, dan durf ik het nu m'n vriend te vragen. Hij kan het natuurlijk niet zo goed als m'n vader - hij gebruikt geen waterpas - maar een leven zonder mijn vader is zich al aan het vormgeven. Ik kan zonder m'n vader, maar ik heb nog steeds geen flauw idee wat ik zonder hem moet.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Bedankt voor je uitgebreide reactie ! Ik ga de topics die je noemde eens doorlezen.
Ik weet dat het met mij, en mijn kinderwens wel goed komt. Er komt een tijd dat ik er nog meer klaar voor zal zijn dan nu, zodat het risico op een depressie of weet ik het wat een stuk kleiner is. Met name voor mijn kinderen dus, want ik gun ze geen moeder zoals ik nu ben. Ik hun ze het beste, en ik ben nu duidelijk niet op mijn best, dus is de keus duidelijk.
Kinderen horen inderdaad bij het leven. Na het overlijden van mijn vader en later ook van mijn moeder heb ik alle fotoalbums uit de kasten getrokken en ben ik op zoek gegaan naar wie mijn ouders waren en of ik mijzelf daarin herkende. Tevens ging ik op zoek naar mijn eigenk kindertijd. En dan loop je tegen veel dingen aan die je nooit te weten zal komen, omdat je er eerder niet naar hebt gevraagd, en omdat het nu domweg niet meer kan. En juist door het kijken naar deze foto's kreeg ik zo'n moederdrift zou ik haast zeggen, heel raar. Zo'n sterk verlangen om miijzelf als kind en mijn ouders in de opvoeding terug te vinden in mijn eigen kinderen en mijn opvoeding naar hen toe. En om zelf alle leuke dingem et mijn kinderen te ondernemen, die mijn ouders ook met mij hebben ondernomen. En juist deze dingen zullen voor mij het krijgen van kinderen zo leuk, maar ook zo confronterend maken over hoe groot het gemist van mijn ouders is.
! Ik ga de topics die je noemde eens doorlezen.Ik weet dat het met mij, en mijn kinderwens wel goed komt. Er komt een tijd dat ik er nog meer klaar voor zal zijn dan nu, zodat het risico op een depressie of weet ik het wat een stuk kleiner is. Met name voor mijn kinderen dus, want ik gun ze geen moeder zoals ik nu ben. Ik hun ze het beste, en ik ben nu duidelijk niet op mijn best, dus is de keus duidelijk.
Kinderen horen inderdaad bij het leven. Na het overlijden van mijn vader en later ook van mijn moeder heb ik alle fotoalbums uit de kasten getrokken en ben ik op zoek gegaan naar wie mijn ouders waren en of ik mijzelf daarin herkende. Tevens ging ik op zoek naar mijn eigenk kindertijd. En dan loop je tegen veel dingen aan die je nooit te weten zal komen, omdat je er eerder niet naar hebt gevraagd, en omdat het nu domweg niet meer kan. En juist door het kijken naar deze foto's kreeg ik zo'n moederdrift zou ik haast zeggen, heel raar. Zo'n sterk verlangen om miijzelf als kind en mijn ouders in de opvoeding terug te vinden in mijn eigen kinderen en mijn opvoeding naar hen toe. En om zelf alle leuke dingem et mijn kinderen te ondernemen, die mijn ouders ook met mij hebben ondernomen. En juist deze dingen zullen voor mij het krijgen van kinderen zo leuk, maar ook zo confronterend maken over hoe groot het gemist van mijn ouders is.
Nog niet echt..het leek goed toen was het weer niet goed. Nu ziet het er weer beter uit en nu moet ik weer in mei.
Een beetje een ellendig iets...ik word bijna 33 dus ik ben al drie jaar bezig.
Daar baal ik een beetje van.
Een beetje een ellendig iets...ik word bijna 33 dus ik ben al drie jaar bezig.
Daar baal ik een beetje van.
Jeetje jolene, wat duurt dat lang, al 3 jaar 
Kan me voorstellen dat je daar van baalt. Mocht het in mei goed zijn, kunnen jullie er dan voor gaan, of moet je dan nog wachten?
Ow, en 33 is nog lang niet oud, hoor. Tuurlijk wil je niet lang(er) wachten, maar met 33 heb je echt nog wel wat jaartjes te gaan voor je kinderwens een probleem zou worden, hoor
Kan me voorstellen dat je daar van baalt. Mocht het in mei goed zijn, kunnen jullie er dan voor gaan, of moet je dan nog wachten?Ow, en 33 is nog lang niet oud, hoor. Tuurlijk wil je niet lang(er) wachten, maar met 33 heb je echt nog wel wat jaartjes te gaan voor je kinderwens een probleem zou worden, hoor
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Gisteren liep ik met Annicka over de markt en ik zag af en toe van die hele kleintjes langs komen. Dan begint het hier ook weer een beetje te rammelen. Maar eerst sowieso maar eens afwachten tot Annicka een jaar is, ook in verband met de borstvoeding.
Dan begint het hier ook weer een beetje te rammelen. Maar eerst sowieso maar eens afwachten tot Annicka een jaar is, ook in verband met de borstvoeding.
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
Tuurlijk 33 is nog niet oud...maar ik had het graag anders gezien hoor.
Nu rammelen we door.
Gaan netjes op kraamvisite en de ene keer is moeilijker dan de andere keer.
Nu eerst maar alles klaar maken voor het trouwen.
Nu rammelen we door.
Gaan netjes op kraamvisite en de ene keer is moeilijker dan de andere keer.
Nu eerst maar alles klaar maken voor het trouwen.
Ow maar Jolene zo bedoelde ik het niet, hoor
als je kinderwens om wat voor reden op welke leeftijd dan ook, niet in vervulling kan gaan, is dat gewoon naar en verdrietig. Kraamvisite is dan ook zeker geen onverdeeld leuk bezoek om af te leggen. Ik hoop echt heel erg voor je dat het in mei allemaal goed is en jullie ervoor kunnen gaan
wanneer is de bruiloft?
als je kinderwens om wat voor reden op welke leeftijd dan ook, niet in vervulling kan gaan, is dat gewoon naar en verdrietig. Kraamvisite is dan ook zeker geen onverdeeld leuk bezoek om af te leggen. Ik hoop echt heel erg voor je dat het in mei allemaal goed is en jullie ervoor kunnen gaan
wanneer is de bruiloft?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik ga woensdag naar de huisarts, om te kijken of het gezien mijn medische historie en alle medicijnen die ik slik, uberhaupt wel mogelijk is om zwanger te kunnen worden. Ik heb het er voor over om alles af te bouwen, qua medicijnen, maar dan nog moet ik wel weten hoe lang het duurt voor alles mijn lijf uit is (zal wel een maand of twee minimaal overheen gaan) en of het dan weer veilig is. Niet eens zo zeer voor mij, als wel voor het eventuele kindje.
Hopelijk zal dit geen al te grote problemen opleveren. Ik zou er echt ontzettend van balen (en dan zeg ik het heel voorzichtig) als dat stomme lijf van me, waar ik toch al zo veel gezeik mee heb, dit zou blokkeren. Het heeft in mijn ogen al veel te veel geblokkeerd...
Als ik te horen krijg dat het medisch gezien verantwoord is, of in ieder geval na afbouwen kan worden, dan wordt het pas zinnig om na te denken over de volgende stappen...
Hopelijk zal dit geen al te grote problemen opleveren. Ik zou er echt ontzettend van balen (en dan zeg ik het heel voorzichtig) als dat stomme lijf van me, waar ik toch al zo veel gezeik mee heb, dit zou blokkeren. Het heeft in mijn ogen al veel te veel geblokkeerd...
Als ik te horen krijg dat het medisch gezien verantwoord is, of in ieder geval na afbouwen kan worden, dan wordt het pas zinnig om na te denken over de volgende stappen...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
He Pandora.
Heel veel succes bij de HA.
Miss-sly, ik had gewoon een zwelgmoment. Niks aan de hand hoor.
Hihihi. Vrijdag is het zover..
Heel veel succes bij de HA.
Miss-sly, ik had gewoon een zwelgmoment. Niks aan de hand hoor.
Hihihi. Vrijdag is het zover..
jolene, dank je!
Enne... heeeeeel veel plezier op je trouwdag!
Enne... heeeeeel veel plezier op je trouwdag!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Succes morgen Pandora. Ik hoop voor je dat dit in elk geval geen 'probleem' oplevert voor je kinderwens.
Veel plezier Jolene.
Hier uiteindelijk toch maar getest. En nee ik ben niet zwanger. Die twijfel is nu dus weg. Ik ga het er wel met over hebben. Zo kan ik niet maand in maand uit doorgaan. Er moet duidelijkheid komen. En als hij er echt van overtuigd is dat ie niet nog een kindje wilt, dan denk ik dat ik hem ga vragen om 'knoopjes' te laten te leggen. Dan hoef ik ook niet meer te twijfelen aan/ stiekem te hopen dat de pil zijn werk niet doet. En uiteindelijk moet mijn kop het dan eens worden met mijn gevoel en het gerammel tot rust komen.
Veel plezier Jolene.
Hier uiteindelijk toch maar getest. En nee ik ben niet zwanger. Die twijfel is nu dus weg. Ik ga het er wel met
over hebben. Zo kan ik niet maand in maand uit doorgaan. Er moet duidelijkheid komen. En als hij er echt van overtuigd is dat ie niet nog een kindje wilt, dan denk ik dat ik hem ga vragen om 'knoopjes' te laten te leggen. Dan hoef ik ook niet meer te twijfelen aan/ stiekem te hopen dat de pil zijn werk niet doet. En uiteindelijk moet mijn kop het dan eens worden met mijn gevoel en het gerammel tot rust komen.
Vrijdag alquote:Op dinsdag 4 augustus 2009 10:09 schreef jolene het volgende:
He Pandora.
Heel veel succes bij de HA.
Miss-sly, ik had gewoon een zwelgmoment. Niks aan de hand hoor.
Hihihi. Vrijdag is het zover..
Alvast een hele mooie dag toegewenst! Het weer zit in elk geval mee!
Hallo
Rammelrammel.... over 2 maanden stop ik met de pil
Al vanaf mijn 21e echt de grote wens, nu 3 jaar later gaan we er voor, hoera!
Ik ben Suzanne, 24 jaar en mijn vriend is 27.
Ik werk vanuit huis enneh, verder weinig byzonders.
We hebben er zin in!!!
Rammelrammel.... over 2 maanden stop ik met de pil
Al vanaf mijn 21e echt de grote wens, nu 3 jaar later gaan we er voor, hoera!
Ik ben Suzanne, 24 jaar en mijn vriend is 27.
Ik werk vanuit huis enneh, verder weinig byzonders.
We hebben er zin in!!!
Nou, niet echt een reden hoor.
Heel origineel, dan is het doosje (met dus nog 2 strips) leeg
Ik hoop echt dat die 2 maanden voorbij vliegen. Maar ik ben nu al helemaal in de wolken.
Ik dacht nog aan "eerst nog even op vakantie en dan zelf een beetje nog kunnen sturen wanneer je ongesteld wordt" ofzo, hahaha
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Opzich klopt dat ook wel een beetje
Ga in september naar Parijs, wel fijn als ik weet wanneer ik ongi ben haha.
Ga in september naar Parijs, wel fijn als ik weet wanneer ik ongi ben haha.
Vanmorgen bij de huisarts geweest. Conclusie: ik zal mijn medicijnen die ik nu dagelijks slik wel moeten afbouwen.Hoewel hij ook een vrouw in zijn praktijk heeft die mét een van deze medicijnen een gezond kind heeft gekregen, maar dat is natuurlijk geen garantie.
Ongeveer een maand nadat ik gestopt ben met de pillen, moet alles mijn lijf uit zijn. Er is geen na-effect, als het eenmaal mijn lijf uit is; er is geen blijvende “schade” zeg maar. Dus medisch gezien is er voorlopig geen aanleiding om het niet te doen, als ik het red om echt te stoppen met die pillen. Een van de twee medicijnen vind ik wel erg eng om mee te stoppen. Maar goed… Je moet er wat voor over hebben.
Over de migrainepillen die ik bij een aanval gebruik (dus niet dagelijks) is nog te weinig bekend, dus wordt ook aangeraden zo min mogelijk te gebruiken. Maar goed nieuws is dat als je zwanger bent, de migraines meestal sterk verminderen. Dus dan is de noodzaak ook minder groot.
Bovendien geeft de fabrikant van die pillen aan dat als je zwanger wordt tijdens of na gebruik van die pillen, je je bij hun kunt melden zodat ze je in de gaten kunnen houden (waarbij voor hun het voordeel is dat ze wat daaruit komt weer kunnen gebruiken om te bepalen of het uiteindelijk wel of niet veilig is).
O en maandagavond heb ik het laatste sigaretje uit het pakje opgerookt, dus daar ben ik ook maar mee gestopt gelijk.
Vanavond de laatste pil, en dan alvast kijken of ik een beetje een regelmatige cyclus zal hebben. Zou wel fijn zijn als ik de eisprong een beetje kan inschatten... Heel vroeger (voor ik aan de pil was) had ik een cyclus die de ene keer 21 en de andere keer 35 dagen was... Daar viel dus geen peil op te trekken... Hopelijk is het nu wat regelmatiger.
En dan nu maar eens écht verdiepen in de praktische kanten...
Het voelt nu wel als 1 stapje dichterbij in ieder geval.
Ongeveer een maand nadat ik gestopt ben met de pillen, moet alles mijn lijf uit zijn. Er is geen na-effect, als het eenmaal mijn lijf uit is; er is geen blijvende “schade” zeg maar. Dus medisch gezien is er voorlopig geen aanleiding om het niet te doen, als ik het red om echt te stoppen met die pillen. Een van de twee medicijnen vind ik wel erg eng om mee te stoppen. Maar goed… Je moet er wat voor over hebben.
Over de migrainepillen die ik bij een aanval gebruik (dus niet dagelijks) is nog te weinig bekend, dus wordt ook aangeraden zo min mogelijk te gebruiken. Maar goed nieuws is dat als je zwanger bent, de migraines meestal sterk verminderen. Dus dan is de noodzaak ook minder groot.
Bovendien geeft de fabrikant van die pillen aan dat als je zwanger wordt tijdens of na gebruik van die pillen, je je bij hun kunt melden zodat ze je in de gaten kunnen houden (waarbij voor hun het voordeel is dat ze wat daaruit komt weer kunnen gebruiken om te bepalen of het uiteindelijk wel of niet veilig is).
O en maandagavond heb ik het laatste sigaretje uit het pakje opgerookt, dus daar ben ik ook maar mee gestopt gelijk.
Vanavond de laatste pil, en dan alvast kijken of ik een beetje een regelmatige cyclus zal hebben. Zou wel fijn zijn als ik de eisprong een beetje kan inschatten... Heel vroeger (voor ik aan de pil was) had ik een cyclus die de ene keer 21 en de andere keer 35 dagen was... Daar viel dus geen peil op te trekken... Hopelijk is het nu wat regelmatiger.
En dan nu maar eens écht verdiepen in de praktische kanten...
Het voelt nu wel als 1 stapje dichterbij in ieder geval.
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Klinkt goed Pandora
Maar wat ik me afvroeg, heb je het er al met je vriendin over gehad dat je hiermee in je hoofd zit?
Maar wat ik me afvroeg, heb je het er al met je vriendin over gehad dat je hiermee in je hoofd zit?
Ik hoop dat ik door het stoppen met de pil de migraine ook flink verlies!
ik heb al veel verschillende pillen gehad. Bij een te zware kreeg ik dus heel veel last van migraine.
Bij een weer te lichte pil bloedde ik heel veel, het kwam dus 'dwars door de pil heen'.
ik heb al veel verschillende pillen gehad. Bij een te zware kreeg ik dus heel veel last van migraine.
Bij een weer te lichte pil bloedde ik heel veel, het kwam dus 'dwars door de pil heen'.
Bla, ja, ik heb het er met haar over gehad. En ze vond het verrassend (aangezien ik eigenlijk een beetje anti-kinderen was toen we elkaar leerden kennen) maar ook wel leuk. En ze ziet ook dat ik het goed doe met haar zoontje en ze heeft er best vertrouwen in dat ik het dus best goed zal doen als mama.
Ze waarschuwde alleen wel dat het best heel zwaar is... (Alsof ik dat nog niet doorhad, ik zie tenslotte wat het met haar doet)
Maar ze staat er achter, gelukkig.
Ow ChilllayD, dat is natuurlijk ook nog zo, stoppen met de pil zou ook wel eens tegen de migraines kunnen helpen! Had ik nog niet eens aan gedacht...
Wel lastig dat je zoveel problemen had voor je de juiste te pakken had...
Ze waarschuwde alleen wel dat het best heel zwaar is... (Alsof ik dat nog niet doorhad, ik zie tenslotte wat het met haar doet)
Maar ze staat er achter, gelukkig.
Ow ChilllayD, dat is natuurlijk ook nog zo, stoppen met de pil zou ook wel eens tegen de migraines kunnen helpen! Had ik nog niet eens aan gedacht...
Wel lastig dat je zoveel problemen had voor je de juiste te pakken had...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Ja ik hoop echt dat het positief gaat uitpakken voor m'n koppie!
zo'n 10 jaar geleden dat ik voor het eerst aan de pil ging had ik na 1 maand zo'n hoofdpijn he.
Althans dat zet je eerst in de categorie 'hoofdpijn', later werden het echt aanvallen.
Direct heeft mijn HA een andere pil voorgeschreven, hoofdpijn was wel weg maar de ongi niet.
Die bleef maar komen haha, verschrikkelijk!
Toen weer een iets zwaardere pil, werd ik 6 maanden niet ongi !
Weer een switch en nu dan eindelijk iets wat al 2 jaar 'goed' gaat.
Normaal ongi (wel zeer weinig) en hoofdpijn met mate, nog wel veel. Maar beter zo!
daarom dus heel hard hopen dat het stoppen met de pil goed uitpakt, lijkt me heerlijk!
zo'n 10 jaar geleden dat ik voor het eerst aan de pil ging had ik na 1 maand zo'n hoofdpijn he.
Althans dat zet je eerst in de categorie 'hoofdpijn', later werden het echt aanvallen.
Direct heeft mijn HA een andere pil voorgeschreven, hoofdpijn was wel weg maar de ongi niet.
Die bleef maar komen haha, verschrikkelijk!
Toen weer een iets zwaardere pil, werd ik 6 maanden niet ongi !
Weer een switch en nu dan eindelijk iets wat al 2 jaar 'goed' gaat.
Normaal ongi (wel zeer weinig) en hoofdpijn met mate, nog wel veel. Maar beter zo!
daarom dus heel hard hopen dat het stoppen met de pil goed uitpakt, lijkt me heerlijk!
Hoe is het met alle rammelaarsters?
Hier gaat het rammelen constant door. Het helpt dan ook niet dat er de afgelopen dagen al een paar keer gevraagd is of ik zwanger ben ( tandarts voordat ze foto's maakt, bij de zwaluwhoeve voor ik een massage kreeg). Ik kreeg vanmorgen een mailtje over een sale van Lief!, heb voor mijn neefje een shirtje gekocht, en stiekem ook iets voor onszelf, die mag dus de kast in en hopelijk is er ooit een baby, het liefst een van ons, die het aan gaat krijgen.
Hier gaat het rammelen constant door. Het helpt dan ook niet dat er de afgelopen dagen al een paar keer gevraagd is of ik zwanger ben ( tandarts voordat ze foto's maakt, bij de zwaluwhoeve voor ik een massage kreeg). Ik kreeg vanmorgen een mailtje over een sale van Lief!, heb voor mijn neefje een shirtje gekocht, en stiekem ook iets voor onszelf, die mag dus de kast in en hopelijk is er ooit een baby, het liefst een van ons, die het aan gaat krijgen.
*poef* nu is het weg
Oei kaatje die vragen helpen inderdaad niet...
En voor CD en Pandora goed nieuws van een mede-migraine-muts.... 2x 9 maanden lang geen aanval gehad. en tijdens de bv-periode bleef het ook weg. Oplossing van de HA (met een knipoog) dan weet je wat je te doen staat om migraine-vrij te blijven. Nu een nieuwe pil en is het wel terug, maar beperkt tot milde aanvallen 1-2x per maand.
En CD, wat leuk dat jullie er voor gaan.
Pandora, dat klinkt ook allemaal positief. Succes met het verdere traject. Spannend en leuk. En super dat je partner je steunt.
En voor CD en Pandora goed nieuws van een mede-migraine-muts.... 2x 9 maanden lang geen aanval gehad. en tijdens de bv-periode bleef het ook weg. Oplossing van de HA (met een knipoog) dan weet je wat je te doen staat om migraine-vrij te blijven. Nu een nieuwe pil en is het wel terug, maar beperkt tot milde aanvallen 1-2x per maand.
En CD, wat leuk dat jullie er voor gaan.
Pandora, dat klinkt ook allemaal positief. Succes met het verdere traject. Spannend en leuk. En super dat je partner je steunt.
Pandora ik had niet gezien dat je al op mijn vraag gereageerd had
Wat fijn dat je het er met je partner over hebt gehad en dat ze je begrijpt en er positief op reageerd
dat is in elk geval een goed ding!
Wat fijn dat je het er met je partner over hebt gehad en dat ze je begrijpt en er positief op reageerd
dat is in elk geval een goed ding!
Hier wordt ook nog steeds gerammeld. En voor het eerst sámen met iemand
Ik moet steeds denken aan wat Rocka een tijdje geleden tegen me zei. Over het heft in eigen handen nemen. Tis niet zo geweest dat die opmerking me beslissingen heeft laten nemen, maar haar opmerking toen heeft me wel ook aan het denken gezet. Waarna ik uiteindelijk mijn relatie heb verbroken, o.a. dus omdat ik de deur voor kindjes écht nog niet kon sluiten...
En nu, pas een paar weken later,bizar snel...droom ik samen. Samen met een man die met MIJ kindjes wil gaan krijgen...
En een man, waarbij ik er van overtuigd ben dat het gaat gebeuren ook. Als de natuur mee wil werken tenminste...
Ik moet steeds denken aan wat Rocka een tijdje geleden tegen me zei. Over het heft in eigen handen nemen. Tis niet zo geweest dat die opmerking me beslissingen heeft laten nemen, maar haar opmerking toen heeft me wel ook aan het denken gezet. Waarna ik uiteindelijk mijn relatie heb verbroken, o.a. dus omdat ik de deur voor kindjes écht nog niet kon sluiten...
En nu, pas een paar weken later,bizar snel...droom ik samen. Samen met een man die met MIJ kindjes wil gaan krijgen...
En een man, waarbij ik er van overtuigd ben dat het gaat gebeuren ook. Als de natuur mee wil werken tenminste...
Ooooohwww Chell... Wat héérlijk voor je zeg! Wat spannend! Zowel de nieuwe liefde als de plannen... heerlijk om nu zo op 1 lijn te liggen met iemand!
Wat spannend! Zowel de nieuwe liefde als de plannen... heerlijk om nu zo op 1 lijn te liggen met iemand!
* Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje...*
Chell wat ontzettend fijn voor je wat heerlijk om te lezen!
wat heerlijk om te lezen!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
!!!Naja, als je zelf geen keus hebt is het zo oneerlijk, Chell! En ligt er iig een open weg
voor jou
I'm so glamourous I piss glitter!
Tis heel heftig allemaal wel. Ik heb dit nog nooit zo gevoeld voor iemand. Maar tis zo fijn, mogen dromen! Fantaseren over een Zwitsalkindje in een grote handdoek. En er dan niet achteraan hoeven te denken "maar hij wil absoluut niet, dus laat ik er niks over zeggen", maar het gewoon uitspreken en dan een stralende man zien.
Woei!
En Rocka, ja tis inderdaad wel érg
Snel ook vooral allemaal!
Maar ik denk dat het gewoon zo moest zijn ofzo. Er is me een hoop duidelijk geworden de afgelopen twee jaar
Woei!
En Rocka, ja tis inderdaad wel érg
Snel ook vooral allemaal!
Maar ik denk dat het gewoon zo moest zijn ofzo. Er is me een hoop duidelijk geworden de afgelopen twee jaar
quote:Op vrijdag 14 augustus 2009 12:27 schreef Chell het volgende:
Tis heel heftig allemaal wel. Ik heb dit nog nooit zo gevoeld voor iemand. Maar tis zo fijn, mogen dromen! Fantaseren over een Zwitsalkindje in een grote handdoek. En er dan niet achteraan hoeven te denken "maar hij wil absoluut niet, dus laat ik er niks over zeggen", maar het gewoon uitspreken en dan een stralende man zien.
Oh Chell wat klink je heerlijk
krijg er kippevel van
krijg er kippevel van
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
