Enigszins cynisch was de man.quote:Op woensdag 22 april 2009 23:17 schreef Copycat het volgende:
Ik had altijd veel waardering voor zijn stukjes in het Parool.
Welnee, volgens mij was hij ijdel genoeg om al die aandacht wel tof te vinden.quote:Op woensdag 22 april 2009 23:16 schreef kraaksandaal het volgende:
[..]
Hij draait zich in zijn graf om als ie dit gejankzak leest. Gelukig voor hem is dat niet meer nodig.
Ja, zo was Brilquote:
Idd, hij was oprecht terecht ijdel genoeg om loftuigingen te waarderen en zo hoort het ook.quote:Op woensdag 22 april 2009 23:19 schreef Omnifacer het volgende:
[..]
Welk gejankzak? Mensen prijzen hem nog even voor zijn werk, en uiten hun verbazing/verbijstering over zijn snelle dood. Ik denk dat hij zich eerder zou ergeren aan zo'n clichematig geirriteerde aardappel als jij.
Daar heb je wel een punt, heeft ie toch nog kunnen genieten.quote:Op woensdag 22 april 2009 23:20 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Welnee, volgens mij was hij ijdel genoeg om al die aandacht wel tof te vinden.
Ik zou de aandacht ook ok vinden.quote:Op woensdag 22 april 2009 23:20 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Welnee, volgens mij was hij ijdel genoeg om al die aandacht wel tof te vinden.
quote:
Martin Bril (1959 - 2009) - Een rusteloze alledagsfilosoof
DEN HAAG - Bang voor de dood was Martin Bril niet meer. Hij had zich met het eindige en het eindigen van zijn leven verzoend. En hij ging daar sterk mee om, de regie strak in handen houdend. Zoals ook de zeer door hem bewonderde maarschalk Michel Ney, vertrouweling van Napoleon, had gedaan. Toen Ney in 1815 in Parijs wegens hoogverraad ter dood was veroordeeld, hield hij staande voor het vuurpeloton nog een korte vlammende toespraak, waarna hij zelf het bevel tot schieten gaf.
Het onafwendbare einde schemerde de afgelopen maanden vaak door z'n columns in de Volkskrant heen. Zoals in april, toen hij schreef dat hij niets had met bidden. 'Ik ben geen man die gelooft in een goede afloop'. In die maand ook werd hem de Bob den Uyl-prijs toegekend, de literaire onderscheiding voor het beste journalistieke of literaire reisboek, voor zijn Napoleon-boek De kleine keizer. Bril kon wegens zijn ziekte niet bij de prijsuitreiking zijn.
Columnist en auteur Martin Bril, gisteren op 49-jarige leeftijd overleden, kreeg in 2002 darmkanker. Na een operatie en een paar chemokuren brak de zon in zijn leven - en dat van z'n vrouw en twee dochters - weer door. Maar iedereen die het waagde te zegen dat hij kanker had 'overwonnen', sabelde hij direct neer. ''Dat is Lance Armstrong-taalgebruik. Kanker is niet iets wat je overwint. Het gaat weg of het gaat niet weg,'' zei hij in een van de vele interviews waarin zijn ziekte ter sprake was gekomen. ''En de kans dat het weggaat, is altijd heel erg klein. Het kan ook zijn dat het gewoon jaren de kop niet opsteekt.''
Dat laatste was bij hem inderdaad het geval. Bijna zes jaar leek hij 'clean', maar in 2008 ontwaakte het monster weer, ditmaal in z'n slokdarm. En van dat moment af bleef het voorgoed knagen.
Tropenjaren
Slechts 49 jaar mocht Martin worden, maar als je z'n vijftien tropenjaren tussen 1982 en 1997 verdubbelt, kom je aan een kleine 65 jaar. Nog niet oud natuurlijk, hoewel dit rekensommetje voor hemzelf misschien een kleine troostende gedachte is geweest.
Intensief waren die vijftien jaar in elk geval wel; hij was verslaafd aan alcohol en cocaïne, gokken en seks en hij heeft dat later ook nooit willen verdoezelen. Sterker nog: meermalen betoogde hij van die periode 'geen seconde spijt' te hebben gehad. Toch kwam hij in 1997 van de ene op de andere dag tot inkeer nadat z'n vrouw Anneke hem voor het blok had gezet: koos hij voor de goot of voor haar en de twee kleine meisjes? Binnen een week was hij z'n wilde haren kwijt.
Toch heeft hij altijd een flinke mate van rusteloosheid gehouden. Maar dat zat ook in z'n genen, zei hij vaak ter verdediging. Z'n ouders hadden dat ook en dat uitte zich onder meer in herhaaldelijk verhuizen. Martin Bril werd op 21 oktober 1959 in Utrecht geboren, maar het ouderlijk huis - waarin Bijbel en protestantisme een belangrijke rol speelden - stond daarna in respectievelijk Dieren, Drachten en 't Harde. In 1978 koos Martin zelf domicilie in Groningen, waar hij filosofie ging studeren. Hij schreef er gedichten en korte verhalen en raakte bevriend met studiegenoot Dirk van Weelden, die ook schrijversaspiraties had en met wie hij later diverse coproducties zou maken.
Passie
Hoewel de studie filosofie hem op het lijf geschreven leek - het was de basis voor zijn ontwikkeling tot een scherp observerend alledagsfilosoof - voltooide Bril haar niet. En de Filmacademie, waar hij na zijn verhuizing naar Amsterdam werd toegelaten, hield hij zelfs na een jaar al voor gezien. Schrijven was toch zijn grootste passie, had hij ontdekt.
Inmiddels waren zijn wilde jaren al aangebroken (''Als welopgevoede gereformeerde burgermanszoon voelde ik me ongelooflijk aangetrokken tot het kwade'') hetgeen overigens niet wil zeggen dat hij uitsluitend zuipend, snuivend en jagend op vrouwen door het leven ging. Hij was behoorlijk productief en dat was maar goed ook, want de levensstijl die hij had gekozen, kostte een lieve duit. Als freelance publicist werkte hij voor tal van bladen: in Vrij Nederland schreef hij over muziek en werkte hij mee aan de jeugdpagina De Blauw Geruite Kiel, maar ook NRC-Handelsblad, Het Parool, het Vlaamse dagblad De Morgen en een scala aan tijdschriften namen artikelen en columns van hem op.
Bril ontwikkelde een schrijfstijl die als 'economisch' kan worden omschreven: met zo weinig mogelijk woorden zo veel mogelijk zeggen. Zijn voorbeelden vond hij met name in het Amerikaanse weekblad The New Yorker, waar dit genre veel werd beoefend.
In de jaren negentig nam Brils drank- en drugsverslaving 'grote vormen' aan, zoals hij in 2003 in een interview met dagblad Trouw erkende. ''Ik voelde wel aankomen dat het op een dag mis zou gaan, maar kon er niet mee stoppen.'' Twee gebeurtenissen in 1997 brachten zijn leven weer op orde: ten eerste het ultimatum van z'n echtgenote en ten tweede het aanbod van Het Parool, waar hij inmiddels een arbeidscontract had, om een serie columns te schrijven over het megaproces tegen drugsbaas Johan V. alias De Hakkelaar.
Het werd een succes en er volgden nog tientallen andere creaties, waaronder een feuilleton over de belevenissen van Evelien, een vrouw in Amsterdam-Zuid. Eveliens leven werd uiteindelijk in een meerdelige boekversie gegoten en kwam enkele jaren later ook als tv-serie uit.
Faam
Toen z'n naam als columnist eenmaal was gevestigd, hield de Volkskrant Martin Bril in 2001 een kluif voor die hij niet kon en wilde negeren. Voortaan werd er dagelijks een dubbele krantenkolom voor hem gereserveerd die hij geheel naar eigen inzicht mocht vullen. Hij was echter nog maar een paar maanden bij zijn nieuwe werkgever aan de slag of het vonnis 'darmkanker' werd geveld. De patiënt bleef echter doorschrijven, hetzij in het ziekenhuis, hetzij in zijn huis in het Franse departement Corrèze, van waaruit hij in 2002 geregeld naar Amsterdam kwam om een chemokuur te ondergaan.
Toen het levensgevaar geweken leek, groeide Brils faam evenredig met zijn immer toenemende productie aan verhalen en boeken. ''Ik werk hard omdat ik veel tijd verklooid heb'', placht hij te zeggen. Z'n Volkskrant-columns, vaak over niets om het lijf hebbende belevenissen her en der in Nederland, kregen een cultkarakter. De observatie van de alledaagsheid, omgeven met kleine filosofietjes, bleken Brils grote kracht. ''Schrijven over niets is het allerleukst,'' vond Martin, die gaandeweg dankzij een theatertour met Bart Chabot en Ronald Giphart en vooral z'n geregelde optreden in het tv-programma De Wereld Draait Door uitgroeide tot een in alle nationale uithoeken bekende Nederlander.
Zes jaar geleden al filosofeerde hij wat er ooit op zijn grafsteen zou moeten staan.
Een van zijn opties was Enfin. ''Mooi woord. Je maakt een gedachte af en dan komt er nog een toegift. Of het wordt: Tsja. Dat lijkt me nog beter. Dat is lichter.'' (DICK VAN RIETSCHOTEN)
Wat is jouw probleem, joh?quote:
Die dochters komen er wel.quote:Op woensdag 22 april 2009 23:33 schreef Urquhart het volgende:
Ook sneu voor die dochters, die waren er toen ook een keertje te gast
Nou je vond hem niet leuk je vond hem ijdel, zijn collums waren kut .Maar ja zijn laatste boek over Napoleon is echt goed.Nu kan je natuurlijk allles afzijken maar je kan natuurlijk ook een leven waarderen.quote:Op woensdag 22 april 2009 23:33 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Wat is jouw probleem, joh?
Ik vind het erg dat hij dood is en denk dat hij behoorlijk ijdel was en de aandacht voor zijn overlijden wel okee had gevonden, en dan moet jij overgeven?
Doe dat, want je begrijpend leesvermogen is echt te beroerd voor woorden.quote:Op woensdag 22 april 2009 23:38 schreef Simon191 het volgende:
[..]
Nou je vond hem niet leuk je vond hem ijdel, zijn collums waren kut .Maar ja zijn laatste boek over Napoleon is echt goed.Nu kan je natuurlijk allles afzijken maar je kan natuurlijk ook een leven waarderen.
Maar ik probeer het netjes te houden.
Nu weer netjes doen, hoor!quote:
Begrijpend lezen gut volgens mij heeft ze hasj gebruikt.quote:Op woensdag 22 april 2009 23:01 schreef shmoopy het volgende:
Hoorde het net bij Nova.
Ik vond zijn columns waardeloos, maar dit was best even schrikken.
dat dus. Gisteren kreeg ik al het gevoel dat hij het niet lang zou maken. Door een opmerking in dwdd. En dat hij zijn prijs niet in ontvangst kon nemen.quote:Op woensdag 22 april 2009 23:21 schreef Copycat het volgende:
[..]
Ja, zo was Bril.
Maar met een zilveren randje.
Markante man. Mooie man ook.
Dode man nu.
Waarom is het hypocriet?quote:Op woensdag 22 april 2009 23:45 schreef kraaksandaal het volgende:
Ik geef het op, verder als hypocriet RIP komt 't hier toch niet.
Eensch.quote:Op woensdag 22 april 2009 23:35 schreef kraaksandaal het volgende:
Beter 49 jaar voor groot deel dubbel leven dan 80 jaar half.
quote:Onderweg naar nergens hoorde ik op de autoradio dat het speedgebruik onder jongeren op het platteland explosief is toegenomen. Een deskundige lichtte het toe en de regering zal binnenkort met strenge maatregelen komen. De redaktie van het programma had ook een jonge speedfreak op weten sporen, maar die kwam niet uit zijn woorden.
Jammer.
Daarna was ik vrolijk, en dat verdient analyse. Sommige dingen verwacht je niet. Dat het speedgebruik ooit weer zou toenemen, is duidelijk zoiets. Sterker nog: het hele fenomeen speed was ik vergeten. Maar het bestaat dus nog. Ik weet niet zeker of dat goed nieuws is, maar zo'n beetje alles waartegen dit kabinet maatregelen gaat nemen, beschouw ik stiekem als iets dat gekoesterd moet worden, om niet te zeggen: aangemoedigd.
Als we van hogerhand verplicht worden drie keer daags alle deurklinken in huis te reiningen en regelmatig de neus te snuiten, om de kans op een griepepidemie en daarmee een dip in de economie te verkleinen, heb ik de neiging om naar griep te verlangen. Als minister Klink de electrische sigaret wil verbieden, ga ik onmiddellijk electrisch roken. Ja, mijn hekel aan dit kabinet zit diep en ook dat verdient een analyse, zij het op een ander moment.
Speed.
Ooit ben ik in de ban geweest van deze drug, dat durf ik best te zeggen. Speed was beter dan hash en weed, dat was voor slome duikelaars en dromers, goedkoper dan cocaine, stoerder dan heroine (de ultieme drug voor losers) en XTC bestond in die tijd nog niet. Speed was de dope van jongens die door wilden gaan, niet eens zozeer met feesten als wel met werken, of leven in de breedste zin van het woord. Slapen was een burgermansding - dat deed je maar als je oud en getrouwd was. Tot die tijd moest je wakker blijven. De nacht was zo mogelijk nog mooier dan de dag. Hoe sneller je leefde, hoe meer je meemaakte.
Romantiek.
Ik betrok de middelen bij twee jongens die op de verdieping in de Weteringdwarsstraat woonden. Het waren jonge gasten die van het eiland Texel kwamen, lijkbleke, uitgemergelde jongens die diep in de punk zaten, inclusief hanekammen, legerkistjes, veiligheidsspelden en leren jassen. En dit halverwege de jaren tachtig, toen punk al lang en breed voorbij was. Maar daar hadden mijn jongens lak aan, zoals ze dus overal lak aan hadden, of schijt, zoals het toen heette. De leider van het stel heette overigens Edward. In wezen was hij een nette jongen, en ik denk dat hij goed is terecht gekomen. Vermoedelijk op een accountantskantoor, want hij kon goed wegen en rekenen.
Speed diende gesnoven te worden, en dat betekende dat de gebruiker een aantal hulpstukken bij zich diende te hebben. Een scheermesje, om de klonterige witte of roze korrels tot snuifbaar poeder te versnijden, een handspiegel om dit karweitje op te klaren en een buisje, rietje of opgerold tientje om de boel door naar binnen te snuiven. Het klooien met die spullen was de helft van de lol.
Na het snuiven begon de speed zijn zegenende werk te doen in de vorm van hartkloppingen, koude handen, een droge mond, een onstilbare dorst, tandenknarsen en brandende ogen. Honger had je niet meer, en je kon krankzinnig focussen op de idiootste dingen, zeg het strikken van een veter, het schrijven van een gedicht of het afstrijken van een lucifer. Goede gesprekken konden uren duren, en kilometerslange, nachtelijke wandelingen in marstempo hoorden er helemaal bij.
Het is lang geleden, inmiddels. Maar toen ik dat bericht op de radio hoorde, kreeg ik er onmiddellijk heimwee naar. Het ging nergens over, toen, maar wat was het mooi. Zulke tijden gun ik iedereen.
Ja, dat was wel bekend.quote:Op woensdag 22 april 2009 23:59 schreef fespo het volgende:
was het bekend dat hij sinds kort weer ziek was? zat hij ook niet meer in de dwdd de laatste weken?
Ik heb ongeveer hetzelfde. Misschien komt het omdat hij in zijn stukjes altijd zo persoonlijk aanwezig was dat het leek alsof hij rechtstreeks met je sprak. Hij schreef zeer intiem. Misschien dat het daardoor lijkt alsof je 'm echt kende en alsof er een bekende is heengegaan.quote:Op donderdag 23 april 2009 00:32 schreef ondeugend het volgende:
Ik ben er oprecht van onder de indruk....
raar wel want in de meeste gevallen van BNérs zwaai ik ze doei en ok dat was het dan weer wel. Maar in dit geval voelt het anders. Ziek was ie dat wist ik maar niet dat het zo erg was dat ik hem zou moeten missen.
En ik zal....
hier sluit ik me graag bij aan.quote:Op donderdag 23 april 2009 00:49 schreef Lkw het volgende:
[..]
Ik heb ongeveer hetzelfde. Misschien komt het omdat hij in zijn stukjes altijd zo persoonlijk aanwezig was dat het leek alsof hij rechtstreeks met je sprak. Hij schreef zeer intiem. Misschien dat het daardoor lijkt alsof je 'm echt kende en alsof er een bekende is heengegaan.
Ik hou van mensen als Bril. Zo'n groot contrast met de schreeuwerige, oppervlakkige wereld, waar je aan alle kanten mee wordt doodgegooid. Ik zal 'm ook missen.
Mooi stuk.quote:Op woensdag 22 april 2009 22:36 schreef Roel_Jewel het volgende:
http://www.volkskrant.nl/(...)akte_was_diep_genoeg
[..]
Hij is dood. Niet op reis.quote:Op donderdag 23 april 2009 01:10 schreef Ringo het volgende:
Klote. Daar laat ik het bij. Goeie reis, waar dan ook.
SCH respect hoe mooi je 't kan vertellen.quote:Op donderdag 23 april 2009 01:23 schreef SCH het volgende:
Ik was niet lyrisch over al zijn stukjes maar soms had hij omschrijvingen en observaties die zo klein en verstild waren, dat het de briljantie benaderde. Heel sneu dat hij, nadat hij zijn alcholholprobleem en de eerste kanker had overwonnen, toch voor de tweede keer getroffen werd. Ik zal vooral zijn stukjes in het VK-magazine op zaterdag missen.
Blijf jij vaker plakken in rouwkamers?quote:Op donderdag 23 april 2009 01:38 schreef kraaksandaal het volgende:
[..]
Het verdwijnt en komt weer nieuw spul.
quote:Op donderdag 23 april 2009 01:41 schreef Ringo het volgende:
[..]
Blijf jij vaker plakken in rouwkamers?
Ik vind je naar en opdringerig.
Doe niet zo melodramatisch manquote:Op donderdag 23 april 2009 01:42 schreef kingmob het volgende:
1 van de eerste BN'ers die ik echt ga missen geloof ik. Iedereen gaat maar dood de hele tijd verdomme
waarom ?quote:Op donderdag 23 april 2009 01:41 schreef Ringo het volgende:
[..]
Blijf jij vaker plakken in rouwkamers?
Ik vind je naar en opdringerig.
dat dusquote:Op donderdag 23 april 2009 01:42 schreef kraaksandaal het volgende:
[..]
Het gaat dood en daarna komen er weer nieuwe columnisten.
Nou retard, z'n columns misschien.quote:Op donderdag 23 april 2009 01:43 schreef Pacmaniac het volgende:
[..]
Doe niet zo melodramatisch man![]()
Waarom ga je hem zo enorm "missen" , was het familie ofzo?
Zulke geniale bijdrages zal ie missen.quote:Op donderdag 23 april 2009 01:46 schreef kingmob het volgende:
[..]
Nou retard, z'n columns misschien.
Einstein
Het is idd mijn schuld dat hij er melodramatisch en enorm missen van maakt, terwijl ik slechts aangeef dat ik het voor het eerst daadwerkelijk erg vind. Maar troll vooral verder.quote:Op donderdag 23 april 2009 01:47 schreef kraaksandaal het volgende:
[..]
Zulke geniale bijdrages zal ie missen.
Het? Volgens mij was Martin Bril nog altijd een hij.quote:Op donderdag 23 april 2009 01:42 schreef kraaksandaal het volgende:
[..]
Het gaat dood en daarna komen er weer nieuwe columnisten.
Wat waardeerde je zo in in hem dan?Wat was zijn beste column? Nou??quote:Op donderdag 23 april 2009 01:46 schreef kingmob het volgende:
[..]
Nou retard, z'n columns misschien.
Einstein
Oh noes, je denkt dat ik dom benquote:Op donderdag 23 april 2009 01:49 schreef Pacmaniac het volgende:
[..]
Wat waardeerde je zo in in hem dan?Wat was zijn beste column? Nou??
Verder dan de Bobo lezen kom je niet eens , metrosexuele aandachtshoer
Je bent gewoon een kneusje met je krokodillentranen , Stemt zeker op Wilders??quote:Op donderdag 23 april 2009 01:48 schreef kingmob het volgende:
[..]
Het is idd mijn schuld dat hij er melodramatisch en enorm missen van maakt, terwijl ik slechts aangeef dat ik het voor het eerst daadwerkelijk erg vind. Maar troll vooral verder.
Columnisten en TV persoonlijkheden kunnen van bijderlei kunne zijn, vandaar: "Het"quote:Op donderdag 23 april 2009 01:48 schreef Specularium het volgende:
[..]
Het? Volgens mij was Martin Bril nog altijd een hij.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |