Sommige mensen hebben een duidelijke voorkeur, en sommige een minder duidelijke.
Andere maakt het helemaal niet uit.
Hoe zit dat bij jullie?
Hier geen voorkeur, jongen of meisje was beide heel welkom geweest. Wel is het zo dat ik mezelf absoluut niet zag als mama van een meisje. Als ik mezelf vroeger als moeder voorstelde dan was dat altijd met een jongen of jongens.
Ik ben tot op heden echt geen meisjes mama.
De jongensnaam had ik al 10 jaar klaar, en voor mij was het ook volkomen logisch dat Pepijn een jongen zou worden. Ik kreeg nog gelijk ook. Geen idee hoe ik gereageerd had als Pepijn een meisje geweest was. Was ook super welkom, maar was vast wel even wennen geweest aan het idee.
OT: als ik een kind zou krijgen dan zou het me niet uitmaken of ik een zoon of dochter krijg
[ Bericht 34% gewijzigd door nuget op 11-03-2009 10:55:11 ]
Ben nog altijd benieuwd wie dat geweest is.
Ik vind best dat je voorkeuren mag hebben, maar dat er mensen zijn die helemaal zwaar teleurgesteld zijn na een geslachtsecho kan ik me eerlijk gezegd niet indenken, maar die mensen zullen er vast zijn.
Het enige wat ik leuker vind aan een meisje, is de kleding. Er is veel meer mogelijk en het ziet er zo leuk uit.
Ik had vroeger, heeeeel lang geleden, wel altijd het gevoel dat als ik ooit zwanger zou raken, het eerst van een meisje zou zijn. Aangezien dit inmiddels mijn derde zwangerschap was, was ook dat al niet meer aan de orde, dus nee, geen idee of voorkeur.
Ik ben ook nooit zo bezig met het geslacht van kindjes die een ander verwacht. Heel vaak hoor je die vraag ook (wat denk je of wat wil je), maar die vraag komt bij mij gewoonweg niet op, omdat het voor mij een niet relevant iets is. Een gezond kindje, dat is toch alles wat telt?
ALs ik vroeger aan kindjes dacht dan was dat eerst een jongen endan eenmeisje, alle (post)puberale pendelacties gaven dat ook aan.
Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik er van overtuigd dat het een jongen zou zijn, groot was dan ook mijn verbazing toen er een meisje op mijn buik lag. Ik heb echt moeten wennen aan een meisje.
Met de tweede zwangerschap durfde ik niets uit te spreken maar had ik wel het idee dat het een jongen zou zijn. Mike en ik hebben ook naar elkaar uitgesproken datwe graag een jongen wilden. Groot was onze opluchting en blijdschap dan ook toen bij de echo een piemeltje zichtbaar was. We hebben nu onze padvinder!
mag ik mn schoonmoeder aanbieden?
Het mag duidelijk zijn dat er nog een taboe op ligt, wat naar mening helemaal niet hoeft. het wordt natuurlijk wat anders als men het ene geslacht weg laat halen omdat er een voorkeur is voor het andere, maar dat is een extreem. Ik vind het helemaal niet raar als mensen een voorkeur of een "hoop" hebben. Zeker als er al kindjes zijn, bijvoorbeeld 2 mannen, kan ik me voorstellen dat er een voorkeur is. Of zoals P_iglet het omschrijft.
Ik had zelf niet echt een voorkeur, ik wil er graag van allebei 1 minstens
haha, het lijkt me allebei net zo leuk! Maar twee banjers samen of twee meiden samen lijkt me ook geweldig. Maar zoals ik al wel eens eerder gezegd heb vind ik het wel wat anders worden als bij mensen hun voorkeur zo sterk is dat het andere geslacht minderwaardig lijkt/is. Dat is misschien voor een deel gevoelsmatig, want waar ligt die grens, maar toch. In mijn eigen geval had mijn schoonmoeder een duidelijke voorkeur voor een meid, "maar het zal wel een jongen zijn". Dit is heel vaak herhaald waarbij het er steeds op neer kwam dat ze er toch vanuit ging dat het een jongen zou zijn, maar dat ze veel blijer zou zijn met een meid. Dat deed mij gevoelsmatig pijn ten eerste omdat het mij helemaal niets uitmaakte dus met een ventje had ik net zo blij geweest. Maar ten tweede ook omdat ik gewoon hoopte op een gezond kind. Als we een mannetje hadden gehad vraag ik me af wat er gebeurd was, het klonk namelijk echt regelmatig alsof een jongetje wat haar betrof echt wel "minder" of "minder leuk" was. En dat gaat me dan wel weer iets te ver, vooral omdat het het eerste (klein)kind is, wie weet is de tweede dan wel een meid...
Nouja goed, lang verhaal.
bottomline, ik ben ergens blij dat we een meid krijgen
, dan ben ik van het gezever af, hoewel het nu op een ander niveau doorgaat laat ik het naar haar toe maar gaan.Tuurlijk ben ik net zo blij met een meisje, maar een jongen erbij had ik hartstikke leuk gevonden...
(of wel teleurgesteld bent voor de eerste paar minuten, maar daarna haske blij!)
En ik ben nog steeds blij met ons jochie
En voor een 2e etc.. Maakt het me ook niks uit. Beide geslachten hebben elk hun eigen dingen, maar dan nog is ook elk kind anders. Jongens kunnen net zo goed met poppen spelen, en meiden met auto's. Als ze maar gelukkig worden in hun leven!
Ik denk niet dat ik een goede roze-meisje-moeder zou zijn.. Ben zelf niet zo tutterig, en speelde vroeger altijd met auto's en lego. Maar als er een roze-meisje komt, dan zal dat ook wel loslopen.
quote:Hmmm, misschien is die taboe er dus wel/ Want uiteindelijk was je blijer geweest met een jongen, maar toch wil je erbij zeggen dat je echt 'net zo blij' bent met een meisje?Op woensdag 11 maart 2009 10:56 schreef Vicky het volgende:
Ik had wel een lichte voorkeur bij deze zwangerschap. Ik had er graag een jongetje bij gehad!
Tuurlijk ben ik net zo blij met een meisje, maar een jongen erbij had ik hartstikke leuk gevonden...
quote:zo was/ben ik zelf ookOp woensdag 11 maart 2009 10:58 schreef Mibos2 het volgende:
Huup mijn meid is ook een banjer en geen poppekind!!! Stampt door plassen (liefst met een witte broek) en klimt en klautert overal... Hihihihi maar ze maakt wel graag schoon en kookt graag dus ik heb een meidenbanjer denk ik!!!
dus ergens hoop ik nu dat ons meisje op mama gaat lijken en lekker in bouwen gaat klauteren en altijd overal blauwe plekken heeft van het "op avontuur gaan" en dat ze net zo lief met auto's speelt! Racebanen
Wraak!!
@Zith, ik weet niet of dat hetzelfde is hoor. Toen ik gister voor de echo op het bankje lag was ik echt énorm nieuwsgierig, maar toen de echoscopiste als eerste het hartje liet zien wat nog goed klopte viel alles van me af en kon het me helemaal niets meer schelen (en ik had niet eens een voorkeur!) ik was gewoon zo blij dat alles het deed en klopte enzo.
. Maar toen ik eenmaal zwanger was, dacht ik: een meisje is ook leuk. En het is nu een jongen. Mocht er straks een meisje uitkomen, dan zijn we ook blij. Als het maar gezond is.Maar nu zie ik mezelf helemaal niet als een jongensmama, ik ben op en top een meisjesmama. Kamer roze, jurkjes en staartjes. Jen is gewoon Jen en ik vind het helemaal niet jammer dat het geen jongen is geworden.
quote:er is geen taboe.. ik vind een meisje net zo leuk als een zoon maar aangezien ik een dochter heb leek mij een zoon erbij ook leuk omdat ik dat nog niet "ervaren" heb.Op woensdag 11 maart 2009 10:59 schreef Zith het volgende:
[..]
Hmmm, misschien is die taboe er dus wel/ Want uiteindelijk was je blijer geweest met een jongen, maar toch wil je erbij zeggen dat je echt 'net zo blij' bent met een meisje?
Mensen in mijn omgeving hebben er vaak meer moeite mee! "Goh wel jammer he waar een jongentje?" Euh nee hoor 
En nu gaan we hier net zo lang door totdat er wel een meid komt
Grapje dus he en t liefst zou hij willen dat de volgende ook een meisje is.. ik zou dan denk ik alsnog geen voorkeur hebben.. een jongen en een meisje is leuk, maar twee meiden net zo leuk..Maar 2 jongens lijkt mij ook mooi
Mike komt uit een padvinderstraditie bij een jongensgroep, dat we nu een zoon hebben die daar ook heen kan vinden we erg leuk. Emma gaat straks ook naar de scouting maar dan dus naar een andere groep.
Bij de tweede zwangerschap wilde ik het geslacht wel weten en had toch een voorkeur voor een meisje, had het ook leuk gevonden voor mn ouders, die hadden alleen kleinzonen. Bij de 20 weken echo bleek het een jongen te zijn, om eerlijk te zijn, was ik wel teleurgesteld.
We hadden al een naam voor een meisje, ik had al helemaal in mn hoofd hoe ik de kamer wilde enz. Peaceman en Twan zaten echter aan het bed te juichen dat het een jongen was. Die avond was ik ook een beetje in mineurstemming, ondanks dat het een gezonde jongen bleek te zijn, Peaceman heeft me die avond een beetje gepest met allemaal muziek te draaien die ging over jongetjes De volgende ochtend fietste ik naar het station om de trein te nemen naar mn werk en toen ging de knop om... wat was ik voor stomme trut om teleurgesteld te zijn dat ik een gezonde jongen zou krijgen, een kindje/wonder van ons samen waar we zoveel moeite voor gedaan hebben en 2,5 jaar op hebben moeten wachten. Ik heb toen een traantje laten vallen nu ik dit typ schieten de tranen me weer in de ogen 
en Peaceman een smsje gestuurd, dat ik me niet zo moest aanstellen. Wat me ook erg goed deed, was een opmerking van Twan: mama jij vind jou een echte jongensmoeder? Je doet dat heel goed... en je houdt toch niet van roze?? En nu, nu ben ik dolblij en gelukkig met mn twee jongens... en denk ik dat ik misschien ook wel meer een jongensmoeder dan meisjemoeder ben...
Mijn vriend opgegeven moment juist niet meer toen hij zich gek liet maken met collega's door dan al die gladjakkers die over 15 jaar op de stoep staan
Tuurlijk was een jongen hier net zo goed heel erg welkom; maar ik ben gewoon goed op die roze wolk geholpen
Ik heb eenmaal; jaren geleden een reaitische droom gehad over m'n zogenaamde dochter; Amber.
De naam stond vanaf dat moment vast; het gevoel klopte gewoon.
En vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was had ik ook alleen nog maar oog voor roze kleertjes, meiden dingen etc. Ik voelde dat het een meisje zou zijn; ging er van uit; en het klopte.
Eerlijk gezegd ben ik wel bang geweest voor teleurstelling; omdat ik gewoon van m'n kindje wilde houden; en verdrietig werd van het idee dat ik teleurgesteld zou raken; want wat maakt dat nou uit!? k was meteen al verliefd op dat kleine boontje in m'n buik; en dat wilde ik zeker niet het gevoel geven dat het niet welkom zou zijn op wat voor manier dan ook.
Het ook heel anders kunnen zijn, maar dan had ik net zo hard genoten, want het ouderschap is gewoon zoiets wonderlijks en moois; dat had ik me van te voren nooit kunnen bedenken of ook maar het flauwste vermoeden van kunnen hebben!
En daarbij; ik ben niet alleen van het roze; want gelukkig heb ik ook nog een heel andere kant. (Voor Amber ook wel zo prettig; ze zal ook echt denk ik geen ultiem meisje-meisje worden, want ze kan ook wat 'rouwdouwerig' zijn nu al)
Voor een tweede heb ik wel een redelijke voorkeur voor een meisje. Maar uiteindelijk willen we een tweede kindje en niet persee een meisje. Ik denk, mochten we een jongen krijgen dat ik wél het gevoel zal hebben van: goh jammer, maar dan ook meteen erachter aan zal denken van: Leuk weer een jongen!
Ik kan me niet voorstellen dat ik met het één blijer zal zijn dan met het ander.
Ik kan me wel voorstellen dat er mensen zijn die in die teleurstelling blijven hangen. Ik hoop alleen wel dat ze het snel kunnen omzetten in iets positiefs.
Diaan
quote:Ik was bij de tweede wel blij dat ik het al eerder wist, al denk ik dat ik na de geboorte net zo blij zou zijn geweest... dat blijft een wonderlijk moment en dan ben je gewoon ontzettend blij dat alles goed is.Op woensdag 11 maart 2009 11:27 schreef miss_sly het volgende:
De mensen die wel een (lichte0 voorkeur hebben/hadden, wilden die het dan niet juist graag weten tijdens de zwangerschap? Het lijkt me dat het dan bij de geboorte pas horen best moeilijk is. Als je het al weet, kun je je voorbereiden en je teleurstelling al verwerken ofzo.
Diaan
Ofzoiets. Het is allemaal compleet onlogisch, in elk geval.
Maar sinds gisteren maakt het me dus helemaal niet meer uit, waardoor ik ook minder de neiging heb om morgen te vragen of het een jongetje of een meisje is. Ik ben ineens veel minder bang dat ik zou moeten wennen aan een jongetje.
) en heb altijd gedroomd over drie mannetjes, maar aangezien ik wat laat begonnen ben weet ik niet of drie nog wel haalbaar is. Mijn man had een lichte voorkeur voor een meisje. Tijdens de zwangerschap had ik helemaal geen voorkeur meer. Ik wilde gewoon heel graag dit kindje en het maakte me echt niet uit. Ik had wel een voorgevoel over een jongen, vond het op de 20-weken echo ook echt een jongenskoppie. En dat bleek te kloppen.
Als ik nu aan een tweede denk, maakt het me echt niet uit. Voor mijn man lijkt een meisje me erg leuk, maar 2 van die banjers lijkt me ook super. Ik las gister BE's berichtje en kreeg ook helemaal de rillingen, heerlijk.
Wel ben ik heel blij dat ik nu een zoontje heb. Ik denk eerlijk dat als de eerste een meisje was geweest, ik bij de tweede heel erg een voorkeur had gehad voor een jongen omdat ik dus heel graag in ieder geval 1 zoon wilde. Nu maakt het me dus echt niet uit.
En tja, voorkeur hebben is ook een gevoel he. En aan je gevoel kun je doorgaans niet zo veel veranderen, dat is er gewoon. Maar ik vind het soms wel sneu, voor zowel de ouders als het ongeboren kind, als de teleurstelling zo enorm is... (zoals bij de zus van Miss_Sly). En daar kan ik me eerlijk gezegd ook niet zoveel bij voorstellen.
quote:ja dat idee had ik dus ook een beetje. Toen ze dat hartje liet zien bleef mn eigen hart bijna stilstaanOp woensdag 11 maart 2009 11:35 schreef Dakota het volgende:
Ik vond het tijdens de echo al zo bijzonder dat alles erop en dr an zat..dat ik bijna vergeten was te vragen welk geslacht het was
Het kon me weinig meer schelen op dat moment, terwijl we juist voor die echo kwamen!Mijn schoonmoeder is helaas anders (huuphuup, hebben we dezelfde schoonmoeder?). Die heeft deze zwangerschap vele malen verkondigd dat ze een meisje wilde, maar het zou wel een jongen worden, want zij wil graag een meisje. Ze heeft zelf 2 zoons. Ik hoop heel erg dat ze Fee nu niet anders gaat behandelen dan Ive, want dan krijgt ze het met mij aan de stok.
Met een lichte voorkeur hebben is niets mis, als je het maar wel kunt accepteren als het kind het andere geslacht heeft. Mijn schoonmoeder heeft dat nooit gekund, en dat is erg schrijnend. Voor zoon en voor moeder.
en technisch lego en pneumatisch lego ooooh *jeugdsentiment*Haha Cattie dat klinkt bekend inderdaad zeg! Dat laatste wat je daar zegt over Fee, daar had ik nog niet over nagedacht...
dat zou wel heel ernstig zijn eigenlijk. Mijn gevoel zegt dat het bij ons wel mee zal vallen, omdat het het eerste kind is en dus een meisje dat de druk er een beetje af is en dat ze bij een tweede misschien wel net zoveel kan genieten van een kleinzoon?Het allerlaatste is natuurlijk gewoon echt heel erg sneu. Een voorkeur hebben vind ik persoonlijk niets mis mee, en ook niet als je toch wel teleurgesteld bent als het toch een meisje/jongen blijkt te zijn. Maar het moet niet zo zijn dat je je kind daardoor anders gaat behandelen lijkt me. Of dat het kind vaak te horen krijgt dat mama zo graag had gewild dat jij een jongetje/meisje was, maarja... Bleh.
quote:Ik was niet van de barbies en niet van de autootjes, ik was van de boeken. Lekker saai op mijn kamertje boeken verslinden
Ik ben ook een Tomboy..denk ook niet dat Elin een meisjemeisje wordt al zou t wel leuk zijn..ik zie mijzelf a helemaal barbies kopen (zelf nooit gehad, ik had dino's )
Ach, het maakt me niets uit wat ze wil, ik heb alleen een hekel aan barbies. Andere poppentoestanden vind ik prima, maar die stomme barbie
Die ga ik echt proberen buiten te houden 
quote:ik ook, bank tegen de verwarming aanduwen en er tussen liggen met een stapel boeken, of op de kop in een boom hangen. ik heb ooit eens een barbie gekregen omdat ik mijn zwemdiploma haalde.. die barbie heeft denk ik 5 minuten lang haar gehad en haar ledematen zaten 10 minuten lang vast. daarna hebben mijn broer en ik haar hoofd gesmolten en r in de tuin begravenOp woensdag 11 maart 2009 11:59 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik was niet van de barbies en niet van de autootjes, ik was van de boeken. Lekker saai op mijn kamertje boeken verslinden
Ach, het maakt me niets uit wat ze wil, ik heb alleen een hekel aan barbies. Andere poppentoestanden vind ik prima, maar die stomme barbie
vertel eens, ticootje!haha, koot, barbies verdiende loon
quote:Dat had ik ook toen ik zwanger was van de tweede. Maar ik heb dat gevoel nooit zo uitgesproken omdat ik de indruk heb dat je politiek correct gezien de houding zou moeten hebben van 'als het maar gezond is', en omdat als het toch een meisje blijkt anderen de teleurstelling veel zwaarder voor je gaan invullen dan je zelf doet. Ik denk dat er nog wel degelijk een taboe is. (zeker in religieus en emancipatorisch opzicht)Op woensdag 11 maart 2009 11:06 schreef Vicky het volgende:
[..]
er is geen taboe.. ik vind een meisje net zo leuk als een zoon maar aangezien ik een dochter heb leek mij een zoon erbij ook leuk omdat ik dat nog niet "ervaren" heb.
Overigens was het niet moeilijk te accepteren dat de tweede weer een meisje was. En mijn wens is in de kern toch wel uitgekomen, ik heb twee heel verschillende kinderen qua karakter om op te voeden.
quote:Murphy's lawOp woensdag 11 maart 2009 12:10 schreef miss_sly het volgende:
fokwet
haha, koot, barbies verdiende loon
je wil t niet..dus krijg je het
quote:Inderdaad of je bent aan het vertellen dat je kind ineens ow zo goed aan het doorslapen is.Op woensdag 11 maart 2009 12:13 schreef Dakota het volgende:
[..]
Murphy's law
je wil t niet..dus krijg je het
Nooit doen op Fok!!!
Zal je zien dat het de volgende nacht een paar keer wakker zal worden
. Ik heb nooit een voorgevoel gehad wat betreft jongen/meisje.Vlak voor de 20 weken echo hebben we het er nog over gehad, mijn wederhelft zou een meisje toch wel heel erg leuk vinden en ik wist het echt niet. De ene dag dacht ik jongen, de volgende dag dacht ik meisje. Toen de verloskundige zei dat het een meisje zou worden was ik echt in shock. Ze heeft het drie keer moeten zeggen voordat het tot me doordrong dat ons kind nu "echt" werd met een geslacht en een naam
.Achteraf ben ik heel blij dat het een meisje is, maarja, dat is achteraf en telt niet echt mee qua voorkeur denk ik.
Al ben ik wel heel bang dat als mijn zussen ooit dochters krijgen mijn moeder daarvoor een leukere oma gaat zijn.Ze heeft "niets"met jongens ofzo, dat straalt ze een beetje uit. Het is wel beter geworden sinds ze "jongens, hoe voed je ze op"heeft gelezen.
Als ik daar aan denk doet het wel heel erg pijn. Buiten het feit dat mijn jongens de liefste van de wereld zijn (
) verdienen zij toch ook een trotse oma. Maar dat veranderd míjn voorkeur niet. Ik voel me gezegend met drie gezonde knullen. Heel erg zelfs.
quote:Ik haat Poohbeer.. en er kwam dus écht niks in huis van Pooh & Consorten... ik hoor het me nog zeggen...Op woensdag 11 maart 2009 12:13 schreef Dakota het volgende:
[..]
Murphy's law
je wil t niet..dus krijg je het
Ik geniet volop van mijn mannen, ik vind het heerlijk om met ze te ratvotten, ben waarschijnlijk daarom ook niet moeilijk met vieze kleren (kapot =kapot en vies ? daar is de wasmachine voor)
het aantal gaten in hoofden (2 tot nu toe) valt onwijs mee, ik had gerekend op veel meer
quote:Shake hands Ireth!Op woensdag 11 maart 2009 12:44 schreef Ireth het volgende:
[..]
Ik haat Poohbeer.. en er kwam dus écht niks in huis van Pooh & Consorten... ik hoor het me nog zeggen...
Arme jij.
Diaantje....
herkenbaar hoor.Ik wilde zó graag een meisje. En bij de 20wekenecho zag ik meteen dat we een jongen kregen. Manman, ik heb echt een week of twee moeten 'rouwen'. En iedereen maar relativeren, "Joh, wees blij dat hij gezond is". Ja, duh! Tuurlijk. Maar ik voelde me écht kut.
En Kim, tegen mij werd gezegd dat jongetjes leuker zijn. Ís ook zo! De leukste reactie kreeg ik overigens op Fok. Ik weet helaas niet meer wie het zei.
Dat een jongen thuis komt met kevers, kikkers en wormen in zijn broekzak. Ik kijk er nu al naar uit!
K_i_m ja vast wel dat ze dat ook gezegd hadden hoor
maar het is inderdaad een beetje een dooddoener. Wel heel lief bedoelt hoor! Maar beetje gek om te zeggen. quote:Gelukkig ben ik niet de enige
[..]
Diaantje....
Ik wilde zó graag een meisje. En bij de 20wekenecho zag ik meteen dat we een jongen kregen. Manman, ik heb echt een week of twee moeten 'rouwen'. En iedereen maar relativeren, "Joh, wees blij dat hij gezond is". Ja, duh! Tuurlijk. Maar ik voelde me écht kut.
Ze zeggen trouwens dat jongetjes veel meer naar de moeder trekken en wat knuffeliger zijn... tot nu klopt het bij ons, in ieder geval wat Twan betreft.Waar ik trouwens af en toe nog wel moeite mee heb, maar dat is ietsvoor veel later is de band met je kind als die op het punt staat moeder/vader te worden. Ik merk dat de band tussen een zwangere dochter en moeder (vaak) veel hechter is/wordt dan als de zoon vader wordt. Tenminste mijn moeder vond het toen ik zwanger was anders dan toen mijn schoonzusje zwanger was, toch bijzonderder op de één of andere manier. Dat gevoel zal ik dus nooit zo hebben en daar had ik vooral kort na de bevalling wat moeite mee. Is het eigenlijk nog te begrijpen???
Ik draaf ook een beetje door denk ik.. quote:Heb ik ook al over nagedacht.Op woensdag 11 maart 2009 13:05 schreef Diaan73 het volgende:
Is het eigenlijk nog te begrijpen???
quote:Nee, dat heb ik ook! Als ik zie hoe mijn man en zijn broers met hún moeder omgaan en mijn zussen (en ik in mindere mate) met míjn moeder vind ik dat best lastig.
[..]
Gelukkig ben ik niet de enige
Waar ik trouwens af en toe nog wel moeite mee heb, maar dat is ietsvoor veel later is de band met je kind als die op het punt staat moeder/vader te worden. Ik merk dat de band tussen een zwangere dochter en moeder (vaak) veel hechter is/wordt dan als de zoon vader wordt. Tenminste mijn moeder vond het toen ik zwanger was anders dan toen mijn schoonzusje zwanger was, toch bijzonderder op de één of andere manier. Dat gevoel zal ik dus nooit zo hebben en daar had ik vooral kort na de bevalling wat moeite mee. Is het eigenlijk nog te begrijpen???
Waarschijnlijk omdat een zwangerschap voor een man veel abstracter is. Maar dat herken ik zeer sterk.Of als ik een leuke stippenkamer zie dat me het gevoel bekruipt van dat hebben wij nooit. Maar ja, wurmen en torren in overvloed, dat dan weer wel.
quote:Nou hier echt NIET hoor, de band tussen mij en mijn moeder is echt niet hechter/beter geworden tijdens/door mijn zwangerschap.
Waar ik trouwens af en toe nog wel moeite mee heb, maar dat is ietsvoor veel later is de band met je kind als die op het punt staat moeder/vader te worden. Ik merk dat de band tussen een zwangere dochter en moeder (vaak) veel hechter is/wordt dan als de zoon vader wordt.
Die tussen mij en mijn schoonzussen wel. Die zijn 13 en 17 jaar ouder dan ik, en totaan mijn zwangerschap/moeder zijn had ik compleet geen overlap van belevingwereld met hen, en namen ze voor mijn gevoel mijn mening en kennis niet serieus.
Dat veranderde na mijn zwangerschap de geboorte van Pepijn gelukkig enorm. Met voor mij het hoogtepunt dat mijn 17 jaar oudere schoonzus aan MIJ om borstvoedingsadvies vroeg en haar kraamverzorgster vertelde dat ik er veel verstand van had. En dat advies nog opvolgde ook.
Maar ik zou willen dat van een zwangerschap de moeder/dochter band hechter wordt, hier is dat echt niet het geval helaas.
quote:En dan die kleeeeeeertjes.....Op woensdag 11 maart 2009 13:10 schreef debuurvrouw het volgende:
Of als ik een leuke stippenkamer zie dat me het gevoel bekruipt van dat hebben wij nooit.
quote:Geen kikkers?Maar ja, wurmen en torren in overvloed, dat dan weer wel.
quote:Ik ook... Ik vraag me ook dikwijls af hoe het straks zal zij als Priscil een kindje krijgt. Zal ze dan toch naar haar eigen moeder trekken of toch naar mij...
quote:he, wat nou jongens en geen stippenkamer
[..]
Of als ik een leuke stippenkamer zie dat me het gevoel bekruipt van dat hebben wij nooit. Maar ja, wurmen en torren in overvloed, dat dan weer wel.
en toch hebben we ene prachtige meid gekregen, ben de kleur roze enorm gaan waarderen en zelfs met frutseltjes kan ik overweg.
Bij de 2de hoopte we stiekem op weer een meid, dat beviel ons namenlijk wel.
En dat is ze ook geworden, maar weet 100% zeker, als ze een jongen was geweest dat ik net zo blij was.
Vind het wel grappig dat de meeste dachten dat we bij de 2de op een jongen hoopte, dat is toch immers ieders droom.
Trouwens Twan is gelukkig niet van de wurmen, kikkers enz. is meer van lezen, puzzelen, spelletjes doen en voetbal.... En inderdaad die leuke meisjeskamers en kleding... Een voordeel is wel dat we niet hoeven na te denken over wel of niet die HPV inenting P_iglet, daarom had ik ook vaak tussen ( ) gezet... helaas is het niet in alle gevallen zo.
Wel erg fijn dat de band met je schoonzussen beter is geworden, toch nog iets positiefs. Er is volgens mij ook iets van een spreekwoord wat zegt dat je een zoon later kwijtraakt aan zijn schoonfamilie ofzo?
Soms hoop ik stiekum dat mijn mannetje gay blijkt... krijg ik ook geen rare schoondochter!
Mijn man vind het ook helemaal geweldig al die meiden om hem heen, maar hij houdt ook niet van voetbal enzo.
Maar een jochie zou ook leuk zijn, die wordt dan natuurlijk gruwelijk verwend door zijn grote zussen.
De band met mijn moeder is hechter geworden maar ook die met mijn schoonmoeder, ik heb bewust mijn schoonmoeder er erg bij betrokken ( net zoveel als mijn eigen moeder) omdat ze 2 zoons heeft.
Dit kon ze heel erg waarderen en nu nog heeft ze het er regelmatig over.
Mijn ouders hebben overigens 4 kleindochters, ze hoopte tijdens de zwangerschap van Nika stiekem wel op een jongetje, maar ze zijn ook gewoon blij met weer een meid.
quote:Oh, wij hebben echt een dooie torren fase gehad.
Zielsverwanten
P_iglet, daarom had ik ook vaak tussen ( ) gezet... helaas is het niet in alle gevallen zo.
Zo'n bakje met vergrootglasdeksel en dan elke dooie homel, meikever of ander insect moest daar in. 
Dat is gelukkig over gegaan.Over dat hpv. Ik las iets om dit voor jongens ook te gaan invoeren? andere discussie misschien maar ik voel wel een plicht om ze echt op hun hart te drukken het veilig te doen. (sowieso, maar nu nog meer)
Een vriend van me heeft vier dochters en vindt het geweldig maar hoe vaak hij wel niet commentaar krijgt...
quote:Wij hebben 2 dochters en mijn man krijgt ook wel eens commentaar.Op woensdag 11 maart 2009 13:36 schreef peterfan het volgende:
Het is mij trouwens opgevallen dat veel mannen in mijn omgeving een (lichte) voorkeur voor dochters hebben. Ik dacht vroegah altijd dat mannen alleen maar zoons wilden..
Een vriend van me heeft vier dochters en vindt het geweldig maar hoe vaak hij wel niet commentaar krijgt...
Zelfs iemand die letterlijk tegen hem zei "he wat zielig voor je, weer een meid".
En als hij zegt blij te zijn met zijn meiden dan geloven ze hem niet, aangezien iedere vader toch wel een zoon wil hebben en iedere moeder een dochter.
Verder had ik niet echt een uitgesproken voorkeur, meiden en jongensnaam waren gekozen kaartjes waren al bedacht, kamertje was neutraal maar wel erg mooi enz enz pas op het laatst in de zwangerschap dacht ik steeds vaker dat het wel een meisje moest zijn, ze leek namelijk al in de buik op mij met haar eigenwijze streken
alleen daadwerkelijk een jurkje kopen dat durfde ik niet. we wisten het geslacht pas bij de geboorte we wilden het ook niet eerder weten (lees: mijn man wilde het niet weten) en dat het een meisje was, dat verbaasde me toen ook niet echt meer, teleurstelling of er aan moeten wennen dat speelde hier dus totaal niet.
Deze keer wilde ik het wel graag weten (gewoon omdat het tijdens de bevalling van Isa nogal lomp werd verteld of het een meisje of jongen was), manlief in eerste instantie wilde het niet weten tot we dus een vruchtwaterpunctie lieten doen vanwege slechte uitslagen, toen sloeg bij hem het gevoel om en wilde hij het ook graag weten, zo zouden we namelijk bij slecht nieuws ons kindje meteen een naam kunnen geven.
Maar omdat het allemaal al zo anders voelde als bij Isa had ik al een sterk vermoeden dat we nu een zoon zouden krijgen, toen de gyn dat dus bevestigde was dat voor mij puur een gevoel van he zie je nou wel.
Maar ook deze keer geen voorkeur geweest, daar waren we niet echt mee bezig nu heerste vooral het cliché als het maar gezond is.
Hoewel ik van beide gelukkig nog genoeg knuffels en aandacht krijg.
quote:mijn man wilde juist heeeeel graag een meisje, leek hem zo speciaal.Op woensdag 11 maart 2009 13:41 schreef snakelady het volgende:
En als hij zegt blij te zijn met zijn meiden dan geloven ze hem niet, aangezien iedere vader toch wel een zoon wil hebben en iedere moeder een dochter.
Ik heb nog nooit een man zo vertederend naar zijn dochter zien kijken als mijn man toen hij Isa voor het eerst vasthield, en ik ken dat moment alleen van foto's. Het spatte er van af.
quote:Ik wíst gewoon dat dit renzell moest zijn geweest!
De leukste reactie kreeg ik overigens op Fok. Ik weet helaas niet meer wie het zei.
Dat een jongen thuis komt met kevers, kikkers en wormen in zijn broekzak. Ik kijk er nu al naar uit!
Ben gaan spitten in fde geschiedenis en voila:
quote:Op dinsdag 30 mei 2006 13:41 schreef renzell het volgende:
Moonah; jongetjes zijn zooooooooooooo leuk!!!
Denk je eens in; je zoontje met kaplaarsjes in de modder, met takjes en steentjes in de tuin, in zijn zelfgemaakte boomhut, als clowntje met carnaval, fikkie stokend in de achtertuin, denk aan stoere tuinbroekjes, kikkers en wormen in je keuken, drumstellen, brommers, voetbal, voetbal en nog eens voetbal.......
quote:Hier ben ik de laatste tijd ook vaak aan het over denken. Maar dan denk ik bij mezelf. Ik hoop gewoon dat ik voor Mikael en de andere kleine zo'n leuke en goede moeder zal zijn en dat ik dat later ook kan overbrengen op mijn schoondochters zodat als ik dan ooit oma (mag) worden dat mijn schoondochter er geen moeite mee zal hebben om mij ook als oma te zien zeg maar.Op woensdag 11 maart 2009 13:05 schreef Diaan73 het volgende:
[..]
Waar ik trouwens af en toe nog wel moeite mee heb, maar dat is ietsvoor veel later is de band met je kind als die op het punt staat moeder/vader te worden. Ik merk dat de band tussen een zwangere dochter en moeder (vaak) veel hechter is/wordt dan als de zoon vader wordt. Tenminste mijn moeder vond het toen ik zwanger was anders dan toen mijn schoonzusje zwanger was, toch bijzonderder op de één of andere manier. Dat gevoel zal ik dus nooit zo hebben en daar had ik vooral kort na de bevalling wat moeite mee. Is het eigenlijk nog te begrijpen???
Beetje lastig uit te leggen maar ik wil gewoon de dingen voorkomen die ik hier soms lees van FOKkers. Zo'n schoonmoeder (oma) wil ik gewoon nooit worden!!
quote:Echt?Op woensdag 11 maart 2009 12:53 schreef Moonah het volgende:
[..]
En Kim, tegen mij werd gezegd dat jongetjes leuker zijn.
.
Maargoed, als het zo algemeen is, zeg dan gewoon gefeliciteerd denk ik. Ik vind het hoe dan ook eigenlijk een rare uitspraak. Als mensen hem aanpassen betekent het niks, en als ze het wel menen is het ook raar
.Ik kan me maar moeilijk voorstellen dat bijna niemand een voorkeur had. Dus misschien, zoals in de TT al staat, toch een taboe?
quote:Oh, en het ís ook echt zo!
[..]
Ik wíst gewoon dat dit renzell moest zijn geweest!
Ben gaan spitten in fde geschiedenis en voila:
[..]
We hebben ook een stokken verzameling en dus die torren, je breekt je nek over de ballen, sportsschoenen, scheenbeschermers. Er is hier áltijd leven en gestoei. En dan lezen ze ook nog veel. Jongens zijn écht leuk Sinds ik zwanger ben heb ik ook al het gevoel dat het een jongetje zal zijn en ik verheug me er ook heel erg op, stoere kleertjes, met autootjes spelen, naast andere voetbalmama's langs de zijlijn kijken, etc. Maar ik kan me ook nog steeds net zo goed verheugen op een meisje
Ik wil het wel heel graag weten vooraf, puur omdat ik graag wil weten wie er in mijn buik zit, met wie ik mijn lijf aan het delen ben, en ik verwacht dat het mij helpt te weten welk geslacht het heeft.
Mijn man heeft wel een soort van voorkeur voor een jongetje, maar dat is alleen vanwege het speelgoedbeeld dat hij bij jongetjes en meisjes heeft, hij heeft het niet zo op barbies en poppen en juist wel op autootjes en stoere lego en zo.
Maar gelukkig zou hij net zo goed helemaal blij zijn met een meisje (hij denkt ook dat het een meisje is ).Straks zit je jochie op ballet en je meid op voetbal... Dat kan ook gewoon he.
. En toen bleek het met 20 weken een meisje te zijn, en ik was aangenaam verrast . Geen idee, ik kan alles romantiseren
. Ik vind het beide om verschillende redenen geweldig.Een tweede, dan wil ik een jongen
. Omdat ik zo'n coole naam heb voor een jongen en omdat het me zo stoer lijkt, een dochter en een zoon. En omdat ie dan met kaplaarsjes door de regen wandelt en verliefd wordt later op zijn moeder .En ik wil ook als tweede een meisje
. Omdat Stella's kleertjes dan nog eens gedragen kunnen worden. En omdat ik het grappig vind als ik alleen maar meiden krijg, terwijl ik altijd dacht dat ik jongens zou krijgen. En omdat ik een mooie meisjesnaam heb, of twee... En omdat ze dan zo anders kan zijn dan Stella weer...Of misschien een tweeling. Een jongen en een meisje
, of twee jongens of twee meisjes .Ik vind ze zo leuk
. Jongens èn meisjes .quote:Echt?Op woensdag 11 maart 2009 14:07 schreef popolon het volgende:
Natuurlijk had ik een voorkeur: Een zoon. En ben dolblij dat het ook zo uitkwam.
Ik kan me maar moeilijk voorstellen dat bijna niemand een voorkeur had. Dus misschien, zoals in de TT al staat, toch een taboe?
Sommige mensen willen gewoon heel graag een kind.
En of daar nou wel of geen piemeltje aan vast zit maakt niet zo gek veel uit dan.
Dus nee ik denk niet dat het direct zo is dat als mensen zeggen dat het ze geen zak uitmaakt dat ze dat doen omdat het een taboe is. Vast mensen die niet voor hun mening durven uit te komen hoor maar ik weet eigenlijk wel zeker dat er ook heel veel mensen die het gewoon écht niet kan schelen of ze nou een zoon of een dochter krijgen.
quote:Ik denk ook dat de meesten uit ervaring praten. Die van mij vind voetbal ook helemaal te gek. Die gaat bijna elke maandagavond met zijn opa naar de trainig van de voetbalclub van opa. Dat vind ie (opa en Mikael) helemaal super. Mikael heeft ook wel meidenspeelgoed maar dat vind ie helemaal niks. Ja zijn pop vind ie wel leuk maa dan moet ie achteruin zijn grote vrachtwagen enzoOp woensdag 11 maart 2009 14:41 schreef Ticootje het volgende:
Eigenlijk vind ik het ook heerlijk dat iedereen vind dat jongens voetballen en meiden met poppen moeten spelen.
Straks zit je jochie op ballet en je meid op voetbal... Dat kan ook gewoon he.
Bij de tweede hoopten we samen op een jongen en dat werd het ook!
Ik heb zelfs expres niet gevraagd wat het was aan de echomevrouw (ergens na week 35 nog), omdat ik me kon voorstellen dat ik toch wel een beetje teleurgesteld zou zijn als het een meisje was. En om met die teleurstelling nog een paar weken zwanger te zijn... Ik denk dat ik bij de geboorte die teleurstelling nauwelijks zou hebben gevoeld, maar juist nog in die wachttijd, leek het me niet zo gunstig om het al te weten.
Ik wil graag dat de baby een meisje is want dan krijgt Linde een zusje
en dat lijkt me zo leuk. Twee van die grietjes in huis die aan tafel zitten te tekenen en plakken. Maar ik wil ook graag dat de baby een jongetje is want dat lijkt me ook zo geweldig
Zo'n lekker druk mannetje in huis dat rent en klimt.Op mijn gevoel ga ik maar niet meer af. We wisten 100% zeker dat Linde een jongetje was en hadden dan ook alleen een blauw pakje mee naar het ziekenhuis. We hebben de eerste 5 minuten nadat ze geboren was ook helemaal niet gekeken of het een zoon of dochter was omdat we zo zeker wisten dat we een zoon kregen
Bij nummer twee een lichte voorkeur voor een meisje (ja, want een jongen hadden we al
wat een onzin blijkt dan later )Bij de 20 weken echo bleek het weer een jongen en we waren al na 1 minuut aan het idee gewend (en zucht: David
; ik moet er niet aan denken dat hij niet zou zijn geboren).We hebben een echt jongensgezin en dit blijkt nu echt bij ons te passen.
Ik voel me er heerlijk in thuis en zou zo een derde zoon willen (ik ben nu altijd jaloers op gezinnen met drie jongens).
Het maakt volgens mij gewoon geen donder uit (maar een voorkeur hebben de meesten en dat is niet erg)
even voor de nuance, mijn zusje en ik sloegen elkaar de hersens in vroeger
al vanaf heel erg jong. We zijn allebei echt heel erg verschillend en konden het absoluut niet met elkaar vinden. Ik bedoel er verder niets mee maar het is toch gewoon een soort ideaal wat mensen in hun hoofd hebben, een soort beeld van hoe het zal zijn. Daar is niets mis mee, maar de werkelijkheid kan ook heel anders zijn natuurlijk. Oh en nu gaat het wel beter hoor tussen zusje en mij Bij Merel maakte me het wederom niets uit, al leek een meidengezin me heel erg leuk. Maar was ze een jongetje geweest dan was ik echt niet teleurgesteld geweest. Ik denk dat er niets mis is met een lichte voorkeur, maar ik vind het wel raar dat er echt mensen zijn die diep teleurgesteld zijn omdat ze niet het geslacht kregen wat ze wouden. Dat vind ik gewoon echt absurd.
) maar de voorkeur ging toch uit naar een jongetje, was dan ook door het dolle heen toen we het op de echo zagen.Wat andere mensen betreft heb ik eigenlijk geen nare opmerkingen gehad. Wel tijdens de zwangerschap van dennis mensen die tegen me zeiden, je hoopt nu natuurlijk op een jongetje.
Dat sommige mensen teleurgesteld zijn kan ik wel een beetje begrijpen, als je zwanger bent heb je een droombeeld van hoe het allemaal zal zijn en daar hoort ook het beeld van een jongetje of meisje bij, als dat niet zo is kan dat denk ik wel even slikken zijn.
Ondanks dat ik zo zeker wist dat het een jongetje was, was ik helemaal niet teleurgesteld toen het een meisje bleek te zijn.
quote:tja, en mijn broer en ik hebben sinds kort weer enigszins contact, daarvoor hebben we altijd maar heel weinig contact gehad en veel ruzie gehad.Op woensdag 11 maart 2009 15:11 schreef huuphuup het volgende:
hihi Stiemie
even voor de nuance, mijn zusje en ik sloegen elkaar de hersens in vroeger
Denk dat het meer karakters zijn die botsen dan een geslacht.
Hoewel in mijn omgeving ik wel merk dat in gezinnen de kinderen met hetzelfde geslacht meer naar elkaar toetrekken, ook in volwassenheid.
Maar dat kan ook toeval zijn.
quote:oh ja maar zo bedoelde ik het ook juist! (mn broertje en ik hebben ook weinig met elkaar.)Op woensdag 11 maart 2009 17:45 schreef snakelady het volgende:
[..]
tja, en mijn broer en ik hebben sinds kort weer enigszins contact, daarvoor hebben we altijd maar heel weinig contact gehad en veel ruzie gehad.
Denk dat het meer karakters zijn die botsen dan een geslacht.
Hoewel in mijn omgeving ik wel merk dat in gezinnen de kinderen met hetzelfde geslacht meer naar elkaar toetrekken, ook in volwassenheid.
Maar dat kan ook toeval zijn.
het is wat mij betreft gewoon precies zoals Macka zo mooi omschreef, dat ze nu twee hele andere kindjes heeft om op te voeden met een heel eigen karakter. Twee van hetzelfde hoeft niet per se geweldig te zijn en te verschillende ook niet. Het is gewoon een bepaald beeld wat we (of de meeste mensen iig) in hun hoofd hebben zitten een voorstelling van hoe het zal zijn. En ach, het kan alle kanten op
[..]
er is geen taboe.. ik vind een meisje net zo leuk als een zoon maar aangezien ik een dochter heb leek mij een zoon erbij ook leuk omdat ik dat nog niet "ervaren" heb.
Dat lijkt mij een heel gezonde en normale gedachte
Ireth, die foto van suus
geweldig, heerlijk al die Teigetjuhs! Toen ik zwanger was (16 jaar geleden) wilde ik heel graag een jongetje.
Want een meisje leek me eng, die grote boze wereld, meisjes zijn kwetsbaar, gedoe omtrent ongesteldheid, vriendjesss!
enz enz.... (waar je al niet aan denkt dan )Ik was ook echt ingesteld op een jongetje, meisje zou ook leuk zijn, (en ja, ik dacht ook, als het maar gezond is
maar toch.... de 20 weken echo's waren er toen niet, dus we wisten van niks toen de bevalling begon.Het werd een keizersnede, en toen de kleine uit mijn buik werd gehaald zei de gyn...
"Zo, dat is een mooie meid!"
En ik lag echt verbluft
en gelijk tranen met tuiten te janken.... "Het is een meissie, we hebben een meissie! (In onvervalst Amsterdams, terwijl ik al een paar jaar in Zwolle woonde
)Zo blij, echt, het gevoel van ik wou een jongen was abrupt weg!
Ik had een meissie
, het mooiste op aarde. En gezond! Dat mensen een voorkeur hebben kan ik me best voorstellen, dat sommige mensen een tijdje teleurgesteld zijn als het wat anders word dan gehoopt, kan ik me ook nog voorstellen, maar sommige mensen (zoals ik heb meegemaakt bij een collega) die echt in een depressie raken omdat ze alweerrrrr een zoon krijgen, na de tweede zoon, kan ik me niet echt voorstellen
.En ik praat soms ook wel eens met mijn meissie over dat zij kids wil, ze wil graag kinders later, en het zal me echt geen donder uitmaken of dat nou een meid of jongen zou worden.
Ik zou mij als "oma" gewoon puur trots voelen met een kleinkind
) zal echt niet boeien denk ik dan Ik vind het heerlijk om meisjesprulletjes en roze te bekijken, maar zie soms ook de 'buien' die meiden hebben en die ik bij jongens nog niet heb gezien.
Van jongens vind ik het 'makkelijke', geen gemiep etc wel fijn en tis leuk om stoere kleren te kijken en lekker ravotten en autootjes en modder enzo.
Kan ook wel met meiden...maar toch.
Waarom ben ik toch niet goed in het verwoorden van zulke dingen. Grmbl.
-Edit. Wat Fannie zegt over de 'angst' heb ik nu ook al. T idee dat een toekomstige dochter ooit in het studentenleven komt waar ik in zat, of sommige dingen doet die ik heb gedaan...Dat maakt me een beetje angstig.
Gelukkig maakt de familie van mn lief alleen mannetjes..
We hebben jongetjes en meisjes nodig
quote:Zeker geen taboe bij mij, maar ik heb écht totaal geen voorkeur. Ik wil zo graag een kind, maar of dat nu een meisje of een jongen is, dat maakt me helemaal niets uit.Op woensdag 11 maart 2009 14:07 schreef popolon het volgende:
Natuurlijk had ik een voorkeur: Een zoon. En ben dolblij dat het ook zo uitkwam.
Ik kan me maar moeilijk voorstellen dat bijna niemand een voorkeur had. Dus misschien, zoals in de TT al staat, toch een taboe?
Ik heb het er soms wel moeilijk mee dat mensen er zo'n gedoe kunnen van maken
mensen die teleurgesteld zijn omdat het net het andere geslacht is, kunnen bij mij eigenlijk niet op veel medeleven rekenen (ook mijn zus niet ).quote:Ah, voorkeur voor een jongetje dusOp woensdag 11 maart 2009 14:27 schreef RockabeIIa het volgende:
Mij maakt het echt echt echt geen zak uit
Stiemie, om je droombeeld van twee zusjes nog wat verder overhoop te gooien... Ik heb een keer de haren van de pop van mijn zus afgeknipt, omdat zij mijn autootjes had stukgemaakt...
bij eli had ik wel een gevoel dat het een jongetje was, en dat kwam ook uit. ik had ergens wel een beetje ee voorkeur voor een meisje, omdat we die directer konden vernoemen naar mn moeder, nu is het wat indirecter.
En idd, wat ynske zegt, bij genetische ziektes (zoals bij maffe) is het een heel ander verhaal.
ik kan me ook echt niet indenken dat iemand werkelijk teleurgesteld tot aan het depressieve aan toe zou zijn (ook na de geboorte) dat het van het "verkeerde" geslacht is...
MIjn vriend zei geen voorkeur te hebben, maar zichzelf wel als meisjespapa te zien en riep ook vanaf t eerste moment dat we een meisje zouden krijgen.
quote:Op woensdag 11 maart 2009 16:00 schreef Stiemie het volgende:
Hahaha Huup ja dat kan natuurlijk ook nog: 2 zusjes die de hele dag bekvechten
Ja, dat kan ook idd
Mamaaaaaaaaaaaaa, Iris doet lelijk tegen me
Nietus mama, ik doe niehiet leeeluuhkkk
WÈÈÈL hoor, mama. Iris deed <voor een of andere stompzinnige actie in, die de moeite van het "klikken" niet waard is>.........
NIEIEIEIEIEEIEIET.... Amber deed het eeeeerst.....
Zo gaat het dus de hele dag door, maar het puntje bij het paaltje komt komen ze voor elkaar op, beschermen en helpen ze elkaar.
Vannacht lagen ze samen bij mij in bed, Iris een beetje aan het mieren en huilen, hoor ik Amber in eens vragen: "Iris, vindt je het een beetje eng? Kom maar wat dichter bij mij liggen, hoor....
" , om maar een voorbeeld te noemen [ Bericht 2% gewijzigd door LadyS op 11-03-2009 21:56:07 ]
quote:Ik begrijp dat er mensen zijn die graag een kind willen, ik was er ook eentje alleen had ik dus wel een voorkeur en schoof dat ook niet onder stoelen of banken als men er om vroeg. Ben blijkbaar een van de weinige.Op woensdag 11 maart 2009 14:45 schreef huuphuup het volgende:
[..]
Echt?
Sommige mensen willen gewoon heel graag een kind.
En of daar nou wel of geen piemeltje aan vast zit maakt niet zo gek veel uit dan.
Dus nee ik denk niet dat het direct zo is dat als mensen zeggen dat het ze geen zak uitmaakt dat ze dat doen omdat het een taboe is. Vast mensen die niet voor hun mening durven uit te komen hoor maar ik weet eigenlijk wel zeker dat er ook heel veel mensen die het gewoon écht niet kan schelen of ze nou een zoon of een dochter krijgen.
Zou ik er van balen als het een meisje was? Nee tuurlijk niet maar het ging om voorkeur in dit topic.
quote:ja okay maar dat probeer ik dus te zeggen, dat er ook mensen zijn die die voorkeur helemaal niet hebben. En dat zijn heus niet alleen maar mensen die moeilijk zwanger raken verder daar doelde ik helemaal niet op.Op woensdag 11 maart 2009 21:40 schreef popolon het volgende:
[..]
Ik begrijp dat er mensen zijn die graag een kind willen, ik was er ook eentje alleen had ik dus wel een voorkeur en schoof dat ook niet onder stoelen of banken als men er om vroeg. Ben blijkbaar een van de weinige.
Zou ik er van balen als het een meisje was? Nee tuurlijk niet maar het ging om voorkeur in dit topic.
Ik was wel een beetje bang dat ik niet zo goed zou weten hoe ik daar mee om zou moeten gaan, omdat ik geen opgroeiende jongens dichtbij heb meegemaakt. Maar gelukkig ben ik met een kerel getrouwd
.Ik had echt het idee zwanger te zijn van een jongetje en dat gevoel bleek te kloppen.
Bij de tweede zwangerschap had ik het idee dat ik een meisje zou krijgen. Niet dat ik daar een voorkeur voor had, ik zag mezelf meer als een jongetjes-moeder en als ik meisjes zou krijgen, zouden dat vast geen 'meisje'-meisjes worden, maar ik had gewoon het idee dat het een meisje zou zijn. En ook dat gevoel klopte.
Zelfs een echt meisje-meisje, dat met poppen speelt, zich als prinses verkleed, jurkjes of rokjes naar school aan wil. En het went
. Nee serieus, je groeit erin mee.Bij de derde had ik weer het idee dat het een jongetje zou zijn. Aangezien mijn gevoel bij de andere zwangerschappen klopte, rekende ik daar ook een beetje mee. Toen de gynaecoloog bij de 20-weken echo vertelde dat het duidelijk een meisje was, was ik dan ook best een beetje verbaasd. Niet omdat ik op een jongetje hoopte, maar meer dat ik daar een beetje vanuit ging. Wel leuk dat ik me nu een beetje kon instellen op een meisje. Maar ondanks de duidelijk echo, bleef ik een beetje het gevoel houden dat ik zwanger was van een jochie. En nog steeds vind ik onze jongste dochter nog niet echt een meid (ondanks de roze kleertjes, jurkjes, rokjes en maillotjes) . Misschien ook doordat ze zoveel op haar broer lijkt.
Deze "jongens-mama" heeft dus 1 zoon en 2 dochters
. En eerlijk gezegd: het maakt me echt helemaal niets uit. Dat vind ik wel het voordeel van het hebben van zowel een jongen als een meisje, ik hoef me niet af te vragen of het uitmaakt of je een jongen of een meisje hebt."En ik hoop dat je ooit voelen mag
wat ik nu voel,
wat ik bedoel,
wat in woorden niet te vangen is
voor mij."
Maar ik had niet durven dromen dat mijn twee vriendjes zo enorm bijzonder zouden zijn
quote:Ow, Ireth, wat een heerlijke berg
[..]
Ik haat Poohbeer.. en er kwam dus écht niks in huis van Pooh & Consorten... ik hoor het me nog zeggen...
[ afbeelding ]
Maar inderdaad niet buiten te houden dus...dan maar gewoon hopen dat ze niet van barbie gaat houden
Maar als het een meisje is vind ik dat ook prima. Ben allang blij wanneer ik zwanger mag zijn en het belangrijkste dan is dat het gezond is!
Bij Sasha wist ik dat het een jongetje was dus daar was ik niet verrast of teleugesteld over verder.
Deze keer twijfelde ik, dacht eigenlijk dat het mss wel een meisje was, maar wilde niet te veel daaraan denken. Bang voor eventuele teleurstelling als het een jongetje zou blijken te zijn. Dat zou ik nl. heel rot gevonden hebben.
Maar wat bleek, toen ik gisteren dat piemeltje overduideljik op die echo zag was ik eigenlijk alleen maar heel erg blij en ik heb sinds dien nog niet eens gedacht ´goh jammer, een meisje zou toch ook heel leuk geweest zijn'. Ja, het laatste deel van de zin wel, maar het eerste niet. Het is gewoon goed zo.
En dat terwijl ik me jarenlang altijd een meisje heb gedroomd.
maar onze monden waren stil. zelfs in de kledingkast had ik jongens en meisjes spul liggen
en tadaa een geweldig mooie meid
bij de 2de weer het word nu vast een jongen
en tadaa weer een geweldige mooie meid
meiden zijn geweldig. manlief hoopt als er ooit een derde komt dat het weer een meid is al zou een jongen net zo leuk zijn.
ik had bij de 2de het leuk gevonden een jongen maar ben echt blij dat we een meid hebben gekregen.
ze passen zo goed bijelkaar. en nu kunnen ze elkaars kleding aan. het zijn echt de geweldigste zusjes op de wereld en het leeftijds verschil maakt het alleen maar leuker want ze kunnen echt niet meer zonder elkaar. want als de oudste bij mijn ouders is moet de jongste het knuffeltje van zuslief hebben want ander slaapt ze niet.
ow je hebt ook dino duplo
wij hebben hier meiden en jongens speelgoed. wat boeit een kind of het nou voor een jongen of niet is. als hij/zij het maar lekker hun fantasie kunnen uitleven. die van mij hebben ook dino' en auto's. volgende zomer gaat ze samen vissen met papa
Eenmaal zwanger wist ik op een gegeven moment zeker dat het een meisje zou worden, ik heb dit alleen niet hardop uitgesproken, stel dat het toch een jongen zou zijn dan zou ik me schuldig gevoeld hebben dat ik het bij het verkeerde eind had.
De 20 weken echo bevestigde dat het een meisje werd en vanaf dat moment voel ik me ook een echte meiden moeder.
Er zou bij ons geen roze in huis komen maar inmiddels kun je er niet meer omheen
.Mijn man had graag een jongen gewild maar hij vind zijn dochter echt geweldig! Hij een ontzettende leuke meiden-papa
En nu, tja, jongetjes zijn leuk, je kan dingen hergebruiken, maar meisjes zijn ook leuk. Het maakt mij niet zo heel veel uit
Eerst maar eens zien dat ik inderdaad een tweede kindje op de wereld kan zetten De band met mijn moeder is heel sterk verbeterd, maar die was hoe dan ook al aan de beterende hand
quote:Ik denk dat er op het soort gevoelens dat jij beschrijft, wél een taboe rust. Uit dit topic blijkt tot nu toe dat de meeste mensen wel een lichte voorkeur hadden, maar als het dan iets anders blijkt te zijn, is iedereen nog steeds blij. Het grootste taboe lijkt me dan ook rusten op wat jij beschrijft: het stilletjes en beteuterd er bij zitten als het kindje niet je voorkeursgeslacht blijkt te hebben, echte teleurstelling. Een beetje wennen, okee, maar zo'n reactie als van jouw vriend kan ik me ook echt niet voorstellen. dat huilen met kleertjes ruilen weer wel, dan wordt 't allemaal erg verwarrend en moet je weer omschakelen enzo.
Ik had ook een stiekeme voorkeur voor een meisje terwijl mijn vriend een voorkeur voor een jongen had. Vanaf dag 1 dacht ik dat er een jongetje in mijn buik zat. Ik was dan ook onwijs blij dat de pretecho mevrouw zei dat het een meisje was (al wilde ze geen 100% zekerheid geven) terug in de auto was ik euforisch, en mijn vriend zat er wat stilletjes bij. Ik ben gaan shoppen, shoppen shoppen. En toch zat het me niet lekker, ik was ervan overtuigd dat het een jongen was. Na veel gezeur van mijn kant toch 2 weken later weer naar de pretecho mevrouw, ze zet dat ding op mijn buik en vol in beeld was het daar. EEN JONGEN!!! Terug in de auto was mijn vriend euforisch, ik zat er wat stilletjes bij. Gelijk gestopt bij de babyzaak voor wat jongens kleertjes. Thuis gekomen (huilend) de meisjeskleertjes uit de kast gehaald en vervangen voor jongenskleding. (schaam me dood als ik dit nu lees) Heb er echt een tijdje aan moeten wennen, maar toen ze uiteindelijk Mika op mijn buik lagen was ik helemaal om. Dit was hem gewoon, ons kindje en precies de goede!
Nu zou ik nog wel een meisje willen, simpelweg omdat de jongens bij ons nierafwijkingen hebben, al dan niet met fatale afloop. Bij meisjes is die kans - in ons geval - kleiner. Maar omdat dat net zoiets is als Russisch roulette denk ik niet dat ik bewust nog kies voor een zwangerschap, dus die hele geslachtsvoorkeur is niet echt meer van toepassing. Maar ik vind het geen taboe dus.
Het zou pas een taboe worden als je je ook naar die voorkeur gaat gedragen, en niet meer blij bent met wat je uiteindelijk krijgt (ik ken ze). Of erger, een abortus laten uitvoeren als het niet dat wordt wat je wilt (ik ken ze die er over nagedacht hebben, dat vind ik al erg genoeg
)Faja heeft het over moedergevoelens, maar als het weten wat je draagt daarbij hoort, vrees ik dat er vele vrouwen zonder moedergevoelens rondlopen.
quote:en al moest ie even wennen aan 't idee, of vond ie 't gewoon minder leuk, dat kan toch best? ik vind 't niet zo raar hoor, dat mensen een voorkeur hebben, of een soort ideaalplaatje in hun hoofd, dat dat ineens bij moet worden gesteld. maar that's life, en dat lukt gelukkig meestal ook wel weer, toch?Op donderdag 12 maart 2009 14:05 schreef vrouwtje-theelepel het volgende:
Hij was er net zo blij mee geweest als het een meisje zou zijn hoor. Ik ben nooit zo goed met woorden vandaar dat ik nooit reageer. Hij was gewoon wat stil omdat ... tja voor vaders zijn dochters toch kwetsbaarder denk ik, kerels bij je thuis, laat thuiskomen.
quote:Als jij de dominante bent zou je volgens de theorie jongens moeten krijgen. Voor het herstel van het evenwicht zeg maar.
Ik wist gek genoeg voor ik zwanger was van de oudste dat het een meid zou zijn. Mijn vader riep gelijk toen hij hoorde dat ik zwanger was dat het een meid zou zijn omdat ik de dominante van ons 2 ben. Eerst hadden we niet de behoefte om een geslachtsbepalende echo te laten maken maar eenmaal tijdens de pretecho hadden we juist wel dat we het wilden weten. En ik had gelijk. Mijn man had al een zoon uit een vorige relatie en was in de wolken met een meid. Tijdens de zwangerschap van de jongste wist ik dat het een jongen moest zijn. Mijn gevoel zou gelijk krijgen. Mijn man en ik vonden beide even leuk. Met de echo werd natuurlijk duidelijk dat moedergevoelens klopte en ergens vond ik het ook wel leuk om mijn vader na 2 dochters en een kleindochter opa te kunnen maken van zijn eerste kleinzoon. Iets wat hij toen hij al jaren wou, een zoon. Mocht er ooit nog een 3e kindje komen bij ons dan maakt het me niet echt uit wat het is. Ik zou een zoon leuk vinden voor de jongste nu om mee te spelen, maar omdat mijn dochter al zo zelfstandig is en dan waarschijnlijk al zeker een jaar of 6 tussen haar en de baby zitten zou ik een meid om mee te tutten ook wel leuk vinden.
En wat zegt dat over mij?
Ik had bij de tweede een enorme voorkeur voor een jongen trouwens. En ik dacht zeker te weten dat het een meisje was. Moest ik heeel erg aan wennen maar gaandeweg de weken begon het idee bij me te passen en kreeg ik er zin in. Dit was voor het 12-20 weken echo tijdperk, dus toen ik met 37 weken een groeiecho kreeg toch gevraagd of ze het konden zien. Ja, duidelijk een zoon! moesten we weer de andere kant op wennen.
Mijn moeder had een jurk gekocht.
Die wist het ook zeker.En dan ben ik een zeer intuitief persoon. En tja, je hebt 50 % kans. de gyneacoloog vond het geweldig. Ja zei ie, zijn er mensen die zeggen wij krijgen een dochter want we hebben een vijver in de tuin.
quote:Ik bedoel niet de moedergevoelens die je standaard voor je kind hebt maar het gevoel dat je als moeder "weet" / voelt wat voor kindje er in je buik groeit.Op donderdag 12 maart 2009 14:38 schreef miss_sly het volgende:
De mensen die zeggen dat ze 'het wisten'; denken jullie dat werkelijk, of is dat gewoon toevallig goed gegokt?
Faja heeft het over moedergevoelens, maar als het weten wat je draagt daarbij hoort, vrees ik dat er vele vrouwen zonder moedergevoelens rondlopen.
quote:Ja, maar er is een Indiase(?) theorie naar ik meen, die zegt dat als een van de twee overheerst in de relatie, je dan het tegenovergestelde geslacht krijgt, voor het evenwicht.
jouw dominantie zegt helemaal niks faja. de man (zijn zaad althans) bepaalt immers het geslacht van 't kind.
Wat natuurlijk absoluut niet waar is. Want ik ben heul niet dominant
Of dan iig zou ik het 'intuitie' noemen want ik loop over van de moedergevoelens, maar ik had het deze keer toch wel fout. En het 'weten' bij de eerste... dat is denk ik ook echt gewoon toeval geweest.
quote:Maar wat dan met al die vrouwen die het niet 'weten'? missen die iets ofzo?
[..]
Ik bedoel niet de moedergevoelens die je standaard voor je kind hebt maar het gevoel dat je als moeder "weet" / voelt wat voor kindje er in je buik groeit.
quote:Geen idee eigenlijk... maar mijn beeld was wel altijd een meisje, ik was er ook echt van overtuigd dat het een meisje zou worden. En net zoals Troel hadden we een ontzettende klik met de meisjesnaam, die we met geen enkele jongensnaam hadden... We wisten het overigens niet, tot de bevalling en ik heb me er nooit druk om gemaakt verder. Geloof niet dat ik een jongetje minder leuk gevonden zou hebben... Ik heb nu een kind dat in rokjes en roze het liefst in bomen klimt
De mensen die zeggen dat ze 'het wisten'; denken jullie dat werkelijk, of is dat gewoon toevallig goed gegokt?
Faja heeft het over moedergevoelens, maar als het weten wat je draagt daarbij hoort, vrees ik dat er vele vrouwen zonder moedergevoelens rondlopen.
quote:Ik wist het zeker zeker zekerOp donderdag 12 maart 2009 14:55 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Maar wat dan met al die vrouwen die het niet 'weten'? missen die iets ofzo?
Geen idee waarom..t zat gewoon z in mijn kop.
quote:Nee denk het niet. Maar het is net als met bijv dat je als moeder zijnde echt wel aan voelt of je kind daadwerkelijk iets mankeert. Er zit gewoon een soort radar bij een moeder die dat soort dingen voelt. En misschien voelt de een het wel sterker dan een ander.Op donderdag 12 maart 2009 14:55 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Maar wat dan met al die vrouwen die het niet 'weten'? missen die iets ofzo?
Ze zijn alledrie heel erg verschillend en dat maakt het ook ontzettend leuk (en lastig soms
) en nee, ik had echt niet liever een jochie erbij willen hebben. Ja, misschien nu wel als ik nu zwanger zou worden. Maar niet 'in plaats van' een van mijn mooie, leuke, lieve, grappige meiden! Ik vind het juist heel bijzonder...quote:Nou, dan ga ik geen goede moeder worden. Ik wist de vorige keer echt niet dat er iets niet goed zat en ik had nu werkelijk geen idee of ik een zoon of dochter zou krijgen...
[..]
Nee denk het niet. Maar het is net als met bijv dat je als moeder zijnde echt wel aan voelt of je kind daadwerkelijk iets mankeert. Er zit gewoon een soort radar bij een moeder die dat soort dingen voelt. En misschien voelt de een het wel sterker dan een ander.
quote:Nee hoor, miss... ik had bij Twan geen idee en nu ook weer niet en toch hoor ik van Twan zelf dat hij mij een goede moeder vindt, de liefste van de hele wereld. Peaceman vindt hij trouwens de slimste want die heeft altijd gelijk Vandaag hoorde ik nog van mijn moeder dat ze mij een leuke/goede moeder vond. Dus.. dont worry!!
[..]
Nou, dan ga ik geen goede moeder worden. Ik wist de vorige keer echt niet dat er iets niet goed zat en ik had nu werkelijk geen idee of ik een zoon of dochter zou krijgen...
quote:Niet zo zwaar opnemen.
[..]
Nou, dan ga ik geen goede moeder worden. Ik wist de vorige keer echt niet dat er iets niet goed zat en ik had nu werkelijk geen idee of ik een zoon of dochter zou krijgen...
Zoals je ziet in Faja's reactie op mij bedoelde ze idd eerder intuitie dan moedergevoelens en het is bekend dat de een een sterkere intuitie heeft dan de ander, dat zegt niks over goede moeder zijn.
. Maar ik ben een goede moeder, zeg ik volmondig, leef zelfs heel aardig op intuïtie .Maar ik vind de manier waarop de stelling wordt gedeponeerd een beetje naar overkomen. Het is gewoon zo dat moeders....dat IS helemaal niet GEWOON zo en ik denk zelfs dat het in veel gevallen toeval en overdreven is, maar dat het voor henzelf zo lekker is om te denken. Heel leuk, maar denk er ook aan hoe dat bij anderen kan overkomen.
overdrijven is ook een vak .De enige mooie en voor mij acceptabele theorie (ws ook een bakerpraatje) is dat een zwangere vrouw die een dochter draagt, zelf wat minder vrouwelijk wordt (jaja, zwanger en dan niet vrouwelijk) omdat het babietje de vrouwelijke hormonen aan haar onttrekt zeg maar (even plastisch hè). En bij het dragen van een jongetje andersom natuurlijk.
Niet dat ik dat op mezelf of m'n eigen vriendinnen echt kan toepassen, die theorie, maar toch. Wel een mooie gedachte, denk ik.
).ik had ook geen idee dat 't niet goed zat, die eerste keer. dat bleek helaas wel zo te zijn. de keren daarna dacht ik steeds 'het zal wel niet goed zitten!' en zie het resultaat, een piet & een anna.
met best een aardige moeder, al zeg ik 't zelf. 
bij anna dacht ik aan 't eind ook dat 't een jongen was, maar niet eens op basis van gevoel, meer omdat ik dacht zoiets gespot te hebben op een van de extra echo's die we kregen. ze lag dus al even op m'n buik toen ik pas bemerkte dat 't een meisje was. Vandaar dat ik idd zei intuitie, zowel voor geslacht als voor 'is mijn kindje gezond of niet'.
Anyway... Zullen we maar weer terug gaan naar het oorspronkelijke onderwerp? Of het wel of niet taboe is?
Ontopic: Bij mij is het niet taboe - maar ik vind het wel 'vreemd' als iemand zo'n sterke voorkeur blijft hebben als het kindje geboren wordt, mijns inziens is dat niet normaal en gezond.
quote:*check* en dat was niet alles he! We hebben haar ook nog een week laten brullen 's nachts omdat we dachten dat het een faaaaaase wasOp donderdag 12 maart 2009 15:28 schreef Brighteyes het volgende:
Toch ben ik het ook niet helemaal met je eens hoor Faja, er zijn ook plenty mensen die zich rotschamen als hun kind ineens een dikke oorontsteking blijkt te hebben en zij niks doorhebben. Dat heb ik hier ook wel een paar keer gelezen.
Vandaar dat ik idd zei intuitie, zowel voor geslacht als voor 'is mijn kindje gezond of niet'.
Anyway... Zullen we maar weer terug gaan naar het oorspronkelijke onderwerp? Of het wel of niet taboe is?
Gelukkig vindt Sara me nog steeds de liefste mama
quote:Ik dacht dat het de tandjes waren die doorkwamen.Op donderdag 12 maart 2009 15:28 schreef Brighteyes het volgende:
Toch ben ik het ook niet helemaal met je eens hoor Faja, er zijn ook plenty mensen die zich rotschamen als hun kind ineens een dikke oorontsteking blijkt te hebben en zij niks doorhebben. Dat heb ik hier ook wel een paar keer gelezen.
Vandaar dat ik idd zei intuitie, zowel voor geslacht als voor 'is mijn kindje gezond of niet'.
Anyway... Zullen we maar weer terug gaan naar het oorspronkelijke onderwerp? Of het wel of niet taboe is?
Gelukkig hadden ze het op het kdv wel door. En dat terwijl ik over het algemeen erg sensitief ben, ook naar Ive en Fee.
Tweede zwangerschap ruim 4 jaar later. Nu leek een meisje me toch wel echt leuk. En we kregen een meid.
Voor een eventuele derde heb ik helemaal geen voorkeur. Jongen is leuk omdat het zo lang geleden is dat ik zo'n klein jochie had, een meisje is gaaf om weer los te gaan met roze spulletjes.
Mijn man wil wel graag nog een meisje erbij.
Ik was zoo trots op mijn intuitie, want als moeder hoor je toch te "voelen/weten" wat je bij je draagt en ik kon dat ook. Geen echo die het bevestigde want onze knul hield beide keren zijn benen stevig bij elkaar en zijn handjes ervoor.
Tot ik 34 weken was en er door een gyn een echo gemaakt moest worden. Weten jullie eigenlijk wat het wordt? Ja hoor, zeiden wij nog vol trots, er zit vast een jongen in.
Nou tot zover mijn geniale intuitie, de beelden vertelden een heel ander verhaal, het was een meisje.
Dolblij waren wij, al schaamde ik me wel dat ik dat niet had gevoeld. Bij de 2e was ik weer zo zeker, al bouwde ik naar de buitenwereld al wat reserves in, de zwangerschap was zo anders, dit moest dan wel een jongen zijn.
Dit keer hebben we gekozen voor een uitgebreide echo, want hoewel we allebei dachten dat het een jongetje zou zijn, hadden we een lichte wens voor nog een meisje.
En ook dit keer was het een meisje
quote:Op dinsdag 10 maart 2009 12:17 schreef Lois het volgende:
Als ik het bij Huup ook goed heb ga ik mijn diensten aanbieden als medium voor het bekend worden van het geslacht van je baby
Eva speelt nog steeds met haar groene tractor, ze heeft er een aanhangertje achter en ook een grote watertank. Ruud is ook hysterisch van haar tractor maar weet inmiddels dat hij van Eva is
en opa heeft voor hem een andere gekocht wel is het zo dat ik zo nu en dan het gevoel heb, een dochter zou ik helemaal niet erg vinden, mede omdat dat misschien voor mezelf wel beter is.
ivm het bang zijn dat ik ga vergelijken, met Thijs.