taboe? voorkeur voor een geslacht van de baby

gelacht

OT: als ik een kind zou krijgen dan zou het me niet uitmaken of ik een zoon of dochter krijg

[ Bericht 34% gewijzigd door nuget op 11-03-2009 10:55:11 ]

Hier geen echt voorkeur gehad alleen beide keren wel vanaf het begin een sterk vermoeden voor een meisje en daarom hadden we alleen meisjesnamen bedacht tot de 20 weken echo en we hebben twee keer niet hoeven zoeken naar een jongensnaam. We waren er dan wel uitgekomen maar het was dan wel wat lastiger qua namen. Een jongetje was net zo welkom geweest. Ik denk dat je als as papa en mama wel sterk op je vermoeden kan vertrouwen.

Maanden geleden had iemand hier die zwanger was anoniem ook een topic over gemaakt. Diegene werd zo afgezeken dat op een gegeven moment het topic stil lag geloof ik.
Ben nog altijd benieuwd wie dat geweest is.

Ik vind best dat je voorkeuren mag hebben, maar dat er mensen zijn die helemaal zwaar teleurgesteld zijn na een geslachtsecho kan ik me eerlijk gezegd niet indenken, maar die mensen zullen er vast zijn.

TT aangepast

Ik had geen voorkeur en ook werkelijk geen idee. In mijn omgeving werd vaak gezegd een meisje, op basis van de vermoedelijke conceptie tov de 'daad' so to speak.
Het enige wat ik leuker vind aan een meisje, is de kleding. Er is veel meer mogelijk en het ziet er zo leuk uit.

Ik had vroeger, heeeeel lang geleden, wel altijd het gevoel dat als ik ooit zwanger zou raken, het eerst van een meisje zou zijn. Aangezien dit inmiddels mijn derde zwangerschap was, was ook dat al niet meer aan de orde, dus nee, geen idee of voorkeur.

Ik ben ook nooit zo bezig met het geslacht van kindjes die een ander verwacht. Heel vaak hoor je die vraag ook (wat denk je of wat wil je), maar die vraag komt bij mij gewoonweg niet op, omdat het voor mij een niet relevant iets is. Een gezond kindje, dat is toch alles wat telt?

Ik heb het al eens in een ander topic verteld.
ALs ik vroeger aan kindjes dacht dan was dat eerst een jongen endan eenmeisje, alle (post)puberale pendelacties gaven dat ook aan.
Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik er van overtuigd dat het een jongen zou zijn, groot was dan ook mijn verbazing toen er een meisje op mijn buik lag. Ik heb echt moeten wennen aan een meisje.

Met de tweede zwangerschap durfde ik niets uit te spreken maar had ik wel het idee dat het een jongen zou zijn. Mike en ik hebben ook naar elkaar uitgesproken datwe graag een jongen wilden. Groot was onze opluchting en blijdschap dan ook toen bij de echo een piemeltje zichtbaar was. We hebben nu onze padvinder!

mag ik mn schoonmoeder aanbieden?

Het mag duidelijk zijn dat er nog een taboe op ligt, wat naar mening helemaal niet hoeft. _{het wordt natuurlijk wat anders als men het ene geslacht weg laat halen omdat er een voorkeur is voor het andere, maar dat is een extreem.} Ik vind het helemaal niet raar als mensen een voorkeur of een "hoop" hebben. Zeker als er al kindjes zijn, bijvoorbeeld 2 mannen, kan ik me voorstellen dat er een voorkeur is. Of zoals P_iglet het omschrijft.
Ik had zelf niet echt een voorkeur, ik wil er graag van allebei 1 minstens haha, het lijkt me allebei net zo leuk! Maar twee banjers samen of twee meiden samen lijkt me ook geweldig.
Maar zoals ik al wel eens eerder gezegd heb vind ik het wel wat anders worden als bij mensen hun voorkeur zo sterk is dat het andere geslacht minderwaardig lijkt/is. Dat is misschien voor een deel gevoelsmatig, want waar ligt die grens, maar toch. In mijn eigen geval had mijn schoonmoeder een duidelijke voorkeur voor een meid, "maar het zal wel een jongen zijn". Dit is heel vaak herhaald waarbij het er steeds op neer kwam dat ze er toch vanuit ging dat het een jongen zou zijn, maar dat ze veel blijer zou zijn met een meid. Dat deed mij gevoelsmatig pijn ten eerste omdat het mij helemaal niets uitmaakte dus met een ventje had ik net zo blij geweest. Maar ten tweede ook omdat ik gewoon hoopte op een gezond kind. Als we een mannetje hadden gehad vraag ik me af wat er gebeurd was, het klonk namelijk echt regelmatig alsof een jongetje wat haar betrof echt wel "minder" of "minder leuk" was. En dat gaat me dan wel weer iets te ver, vooral omdat het het eerste (klein)kind is, wie weet is de tweede dan wel een meid...

Nouja goed, lang verhaal.
bottomline, ik ben ergens blij dat we een meid krijgen , dan ben ik van het gezever af, hoewel het nu op een ander niveau doorgaat laat ik het naar haar toe maar gaan.

Ik had wel een lichte voorkeur bij deze zwangerschap. Ik had er graag een jongetje bij gehad!
Tuurlijk ben ik net zo blij met een meisje, maar een jongen erbij had ik hartstikke leuk gevonden...

Huup mijn meid is ook een banjer en geen poppekind!!! Stampt door plassen (liefst met een witte broek) en klimt en klautert overal... Hihihihi maar ze maakt wel graag schoon en kookt graag dus ik heb een meidenbanjer denk ik!!!

Ik had geen voorkeur, wel een voorgevoel. En dat klopte. Overigens vind ik het helemaal niet erg als iemand een voorkeur heeft voor het ene geslacht. Als er maar geen afkeur is voor het andere. Extra jompelen omdat het een meisje is, is niet erg, zolang je ook maar jompelt als het een jongen was en dan niet zwaar teleurgesteld bent.

(of wel teleurgesteld bent voor de eerste paar minuten, maar daarna haske blij!)

Ik had echt geen voorkeur. Ik dacht eerst dat het een meisje zou worden, bij de 20 weken echo bleek het een jongen, en daar was ik net zo blij mee. Voor een naam ging de lijst met meisjesnamen het makkelijkst, maar moesten we kiezen uit meerdere leuke. De lijst met jongensnamen was erg kort. Er stond maar 1 naam op, maar wel de perfecte naam voor ons.
En ik ben nog steeds blij met ons jochie

En voor een 2e etc.. Maakt het me ook niks uit. Beide geslachten hebben elk hun eigen dingen, maar dan nog is ook elk kind anders. Jongens kunnen net zo goed met poppen spelen, en meiden met auto's. Als ze maar gelukkig worden in hun leven!

Ik denk niet dat ik een goede roze-meisje-moeder zou zijn.. Ben zelf niet zo tutterig, en speelde vroeger altijd met auto's en lego. Maar als er een roze-meisje komt, dan zal dat ook wel loslopen.

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 10:56 schreef Vicky het volgende:
Ik had wel een lichte voorkeur bij deze zwangerschap. Ik had er graag een jongetje bij gehad!
Tuurlijk ben ik net zo blij met een meisje, maar een jongen erbij had ik hartstikke leuk gevonden...

Hmmm, misschien is die taboe er dus wel/ Want uiteindelijk was je blijer geweest met een jongen, maar toch wil je erbij zeggen dat je echt 'net zo blij' bent met een meisje?

Ik denk dat een lichte voorkeur helemaal niet raar is. Van de andere kant wordt er zelfs door sommige mensen vanuit gegaan dat je uiteraard een voorkeur hebt, want geen voorkeur hebben is raar en ongeloofwaardig.

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 10:58 schreef Mibos2 het volgende:
Huup mijn meid is ook een banjer en geen poppekind!!! Stampt door plassen (liefst met een witte broek) en klimt en klautert overal... Hihihihi maar ze maakt wel graag schoon en kookt graag dus ik heb een meidenbanjer denk ik!!!

zo was/ben ik zelf ook
dus ergens hoop ik nu dat ons meisje op mama gaat lijken en lekker in bouwen gaat klauteren en altijd overal blauwe plekken heeft van het "op avontuur gaan" en dat ze net zo lief met auto's speelt! Racebanen
Wraak!!

@Zith, ik weet niet of dat hetzelfde is hoor. Toen ik gister voor de echo op het bankje lag was ik echt énorm nieuwsgierig, maar toen de echoscopiste als eerste het hartje liet zien wat nog goed klopte viel alles van me af en kon het me helemaal niets meer schelen (en ik had niet eens een voorkeur!) ik was gewoon zo blij dat alles het deed en klopte enzo.

Alle kindjes zijn bij mij welkom. Vroeger zei ik altijd: het liefst een tweeling en dan 2 jongens . Maar toen ik eenmaal zwanger was, dacht ik: een meisje is ook leuk. En het is nu een jongen. Mocht er straks een meisje uitkomen, dan zijn we ook blij. Als het maar gezond is.

Ik zag mezelf helemaal niet als meisjesmama. Ik was er ook zo van overtuigd dat het wel een knul zou zijn... (Ik had zelfs al blauwe knufjes gekocht enzo) En toen was Jen toch echt een meisje. Het was vooral voor mezelf dat ik gewoon mijn beeld moest aanpassen. Wat moest ik nu met een meisje, jurkjes en roze linten?

Maar nu zie ik mezelf helemaal niet als een jongensmama, ik ben op en top een meisjesmama. Kamer roze, jurkjes en staartjes. Jen is gewoon Jen en ik vind het helemaal niet jammer dat het geen jongen is geworden.

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 10:59 schreef Zith het volgende:

[..]

Hmmm, misschien is die taboe er dus wel/ Want uiteindelijk was je blijer geweest met een jongen, maar toch wil je erbij zeggen dat je echt 'net zo blij' bent met een meisje?

er is geen taboe.. ik vind een meisje net zo leuk als een zoon maar aangezien ik een dochter heb leek mij een zoon erbij ook leuk omdat ik dat nog niet "ervaren" heb.

Bij de eerste had ik helemaal geen voorkeur. Bij deze toch had ik toch wel heel graag een meisje gewild. En toch ook ergens weer niet. Tenminste ik had niet toen we hoorde dat het een jongentje werd zoiets van: He jammer!! En dat heb ik ook nog steeds niet gehad. Ik heb straks gewoon 2 jochies Mensen in mijn omgeving hebben er vaak meer moeite mee! "Goh wel jammer he waar een jongentje?" Euh nee hoor

En nu gaan we hier net zo lang door totdat er wel een meid komt _{Grapje dus he}

Ik had geen voorkeur..wel wist ik gelijk dat het een meisje zou zijn. mijn vriend had wel de voorkeur voor een meisje en t liefst zou hij willen dat de volgende ook een meisje is.. ik zou dan denk ik alsnog geen voorkeur hebben.. een jongen en een meisje is leuk, maar twee meiden net zo leuk..

Mijn lief zei altijd van ik kan geen jongetjes maken en hij had gelijk. Mijn schoonzusjes (2) hebben in totaal 7 jongens en mijn lief 2 meiden dus die van ons waren de eerste meiden aan lief zijn kant en nu kan mijn zwagertje alleen nog bewijzen dat de heren in die familie alleen maar meiden maken en de dames alleen maar jongens. Btw schoonzus 1 is zwanger van de 5e en uitgerekend half april dus ik ben benieuwd.

Zo was het bij ons ook, we waren blij dat we nog een kindje verwachtten en hoopten dat het een jongen zou zijn.
Mike komt uit een padvinderstraditie bij een jongensgroep, dat we nu een zoon hebben die daar ook heen kan vinden we erg leuk. Emma gaat straks ook naar de scouting maar dan dus naar een andere groep.

Bij de eerste wist ik tijdens de zwangerschap niet wat het geslacht was, toen was er ook nog niet de 20 weken echo, iedereen in mijn omgeving zelfs de vk, dacht een meisje en daar had ik ook een lichte voorkeur voor.. het bleek een gezonde jongen te zijn waar ik heel blij mee was.

Bij de tweede zwangerschap wilde ik het geslacht wel weten en had toch een voorkeur voor een meisje, had het ook leuk gevonden voor mn ouders, die hadden alleen kleinzonen. Bij de 20 weken echo bleek het een jongen te zijn, om eerlijk te zijn, was ik wel teleurgesteld. We hadden al een naam voor een meisje, ik had al helemaal in mn hoofd hoe ik de kamer wilde enz. Peaceman en Twan zaten echter aan het bed te juichen dat het een jongen was. Die avond was ik ook een beetje in mineurstemming, ondanks dat het een gezonde jongen bleek te zijn, Peaceman heeft me die avond een beetje gepest met allemaal muziek te draaien die ging over jongetjes De volgende ochtend fietste ik naar het station om de trein te nemen naar mn werk en toen ging de knop om... wat was ik voor stomme trut om teleurgesteld te zijn dat ik een gezonde jongen zou krijgen, een kindje/wonder van ons samen waar we zoveel moeite voor gedaan hebben en 2,5 jaar op hebben moeten wachten. Ik heb toen een traantje laten vallen _{nu ik dit typ schieten de tranen me weer in de ogen} en Peaceman een smsje gestuurd, dat ik me niet zo moest aanstellen. Wat me ook erg goed deed, was een opmerking van Twan: mama jij vind jou een echte jongensmoeder? Je doet dat heel goed... en je houdt toch niet van roze??

En nu, nu ben ik dolblij en gelukkig met mn twee jongens... en denk ik dat ik misschien ook wel meer een jongensmoeder dan meisjemoeder ben...

ahw Diaan