taboe? voorkeur voor een geslacht van de baby

Geen kwestie van moeten; maar wij hadden wel een voorkeur; ik; m'n vriend en m'n stiefmoeder hadden alledrie toch zeker wel een voorkeur voor een meisje.
Mijn vriend opgegeven moment juist niet meer toen hij zich gek liet maken met collega's door dan al die gladjakkers die over 15 jaar op de stoep staan

Tuurlijk was een jongen hier net zo goed heel erg welkom; maar ik ben gewoon goed op die roze wolk geholpen
Ik heb eenmaal; jaren geleden een reaitische droom gehad over m'n zogenaamde dochter; Amber.
De naam stond vanaf dat moment vast; het gevoel klopte gewoon.
En vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was had ik ook alleen nog maar oog voor roze kleertjes, meiden dingen etc. Ik voelde dat het een meisje zou zijn; ging er van uit; en het klopte.
Eerlijk gezegd ben ik wel bang geweest voor teleurstelling; omdat ik gewoon van m'n kindje wilde houden; en verdrietig werd van het idee dat ik teleurgesteld zou raken; want wat maakt dat nou uit!? k was meteen al verliefd op dat kleine boontje in m'n buik; en dat wilde ik zeker niet het gevoel geven dat het niet welkom zou zijn op wat voor manier dan ook.

Het ook heel anders kunnen zijn, maar dan had ik net zo hard genoten, want het ouderschap is gewoon zoiets wonderlijks en moois; dat had ik me van te voren nooit kunnen bedenken of ook maar het flauwste vermoeden van kunnen hebben!
En daarbij; ik ben niet alleen van het roze; want gelukkig heb ik ook nog een heel andere kant. (Voor Amber ook wel zo prettig; ze zal ook echt denk ik geen ultiem meisje-meisje worden, want ze kan ook wat 'rouwdouwerig' zijn nu al)

Toen ik zwanger was van Damian leek het me erg leuk om een meisje te krijgen, maar niet meer dan dat. Mijn vriend leek een jongetje juist leuk. Mijn gevoel zei dat het een jongetje was en bij de 20-weken echo werd dat nog eens bevestigd. Ik heb er geen moment om getreurd, want het belangrijkste was dat het kindje gezond was.

Voor een tweede heb ik wel een redelijke voorkeur voor een meisje. Maar uiteindelijk willen we een tweede kindje en niet persee een meisje. Ik denk, mochten we een jongen krijgen dat ik wél het gevoel zal hebben van: goh jammer, maar dan ook meteen erachter aan zal denken van: Leuk weer een jongen!
Ik kan me niet voorstellen dat ik met het één blijer zal zijn dan met het ander.

Ik kan me wel voorstellen dat er mensen zijn die in die teleurstelling blijven hangen. Ik hoop alleen wel dat ze het snel kunnen omzetten in iets positiefs.

De mensen die wel een (lichte0 voorkeur hebben/hadden, wilden die het dan niet juist graag weten tijdens de zwangerschap? Het lijkt me dat het dan bij de geboorte pas horen best moeilijk is. Als je het al weet, kun je je voorbereiden en je teleurstelling al verwerken ofzo.

Diaan

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 11:27 schreef miss_sly het volgende:
De mensen die wel een (lichte0 voorkeur hebben/hadden, wilden die het dan niet juist graag weten tijdens de zwangerschap? Het lijkt me dat het dan bij de geboorte pas horen best moeilijk is. Als je het al weet, kun je je voorbereiden en je teleurstelling al verwerken ofzo.

Diaan

Ik was bij de tweede wel blij dat ik het al eerder wist, al denk ik dat ik na de geboorte net zo blij zou zijn geweest... dat blijft een wonderlijk moment en dan ben je gewoon ontzettend blij dat alles goed is.

Ik vond het tijdens de echo al zo bijzonder dat alles erop en dr an zat..dat ik bijna vergeten was te vragen welk geslacht het was

Ik heb jaaaaaarenlang gedacht dat ik een meisje zou krijgen. Het idee van een jongetje krijgen is dan ook nog heel abstract in mijn hoofd. Dus op zo'n manier is er een voorkeur voor een meisje - hoewel een jongetje net zo gaaf zou zijn, maar dan zou ik er wel aan moeten wennen. dat is een van de redenen waarom ik wilde weten wat het wordt. Maar! (raar verhaal dit) Toen kwam BE aanzetten met haar "Het is een jongetje!!" en toen dacht ik ineens: oeh, wat gaaf! En voelde dat ook goed.
Ofzoiets. Het is allemaal compleet onlogisch, in elk geval.
Maar sinds gisteren maakt het me dus helemaal niet meer uit, waardoor ik ook minder de neiging heb om morgen te vragen of het een jongetje of een meisje is. Ik ben ineens veel minder bang dat ik zou moeten wennen aan een jongetje.

Ik zag mezelf altijd als een echte jongensmoeder. Ben zelf helemaal geen meisjemeisje (hmm, helemaal geen meisje meer helaas maar dat terzijde.. ) en heb altijd gedroomd over drie mannetjes, maar aangezien ik wat laat begonnen ben weet ik niet of drie nog wel haalbaar is.

Mijn man had een lichte voorkeur voor een meisje. Tijdens de zwangerschap had ik helemaal geen voorkeur meer. Ik wilde gewoon heel graag dit kindje en het maakte me echt niet uit. Ik had wel een voorgevoel over een jongen, vond het op de 20-weken echo ook echt een jongenskoppie. En dat bleek te kloppen.
Als ik nu aan een tweede denk, maakt het me echt niet uit. Voor mijn man lijkt een meisje me erg leuk, maar 2 van die banjers lijkt me ook super. Ik las gister BE's berichtje en kreeg ook helemaal de rillingen, heerlijk.

Wel ben ik heel blij dat ik nu een zoontje heb. Ik denk eerlijk dat als de eerste een meisje was geweest, ik bij de tweede heel erg een voorkeur had gehad voor een jongen omdat ik dus heel graag in ieder geval 1 zoon wilde. Nu maakt het me dus echt niet uit.
En tja, voorkeur hebben is ook een gevoel he. En aan je gevoel kun je doorgaans niet zo veel veranderen, dat is er gewoon. Maar ik vind het soms wel sneu, voor zowel de ouders als het ongeboren kind, als de teleurstelling zo enorm is... (_{zoals bij de zus van Miss_Sly}). En daar kan ik me eerlijk gezegd ook niet zoveel bij voorstellen.

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 11:35 schreef Dakota het volgende:
Ik vond het tijdens de echo al zo bijzonder dat alles erop en dr an zat..dat ik bijna vergeten was te vragen welk geslacht het was

ja dat idee had ik dus ook een beetje. Toen ze dat hartje liet zien bleef mn eigen hart bijna stilstaan Het kon me weinig meer schelen op dat moment, terwijl we juist voor die echo kwamen!

Ik ben ook een Tomboy..denk ook niet dat Elin een meisjemeisje wordt al zou t wel leuk zijn..ik zie mijzelf a helemaal barbies kopen (zelf nooit gehad, ik had dino's )

Ik heb absoluut geen voorkeur voor een geslacht. Misschien ook wel omdat ik meisjesachtige jongens ken en jongensachtige meisjes.

Mijn schoonmoeder is helaas anders (huuphuup, hebben we dezelfde schoonmoeder?). Die heeft deze zwangerschap vele malen verkondigd dat ze een meisje wilde, maar het zou wel een jongen worden, want zij wil graag een meisje. Ze heeft zelf 2 zoons. Ik hoop heel erg dat ze Fee nu niet anders gaat behandelen dan Ive, want dan krijgt ze het met mij aan de stok.

Met een lichte voorkeur hebben is niets mis, als je het maar wel kunt accepteren als het kind het andere geslacht heeft. Mijn schoonmoeder heeft dat nooit gekund, en dat is erg schrijnend. Voor zoon en voor moeder.

Koot! Dino's! en technisch lego en pneumatisch lego ooooh *jeugdsentiment*

Haha Cattie dat klinkt bekend inderdaad zeg! Dat laatste wat je daar zegt over Fee, daar had ik nog niet over nagedacht... dat zou wel heel ernstig zijn eigenlijk. Mijn gevoel zegt dat het bij ons wel mee zal vallen, omdat het het eerste kind is en dus een meisje dat de druk er een beetje af is en dat ze bij een tweede misschien wel net zoveel kan genieten van een kleinzoon?

Het allerlaatste is natuurlijk gewoon echt heel erg sneu. Een voorkeur hebben vind ik persoonlijk niets mis mee, en ook niet als je toch wel teleurgesteld bent als het toch een meisje/jongen blijkt te zijn. Maar het moet niet zo zijn dat je je kind daardoor anders gaat behandelen lijkt me. Of dat het kind vaak te horen krijgt dat mama zo graag had gewild dat jij een jongetje/meisje was, maarja... Bleh.

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 11:47 schreef Dakota het volgende:
Ik ben ook een Tomboy..denk ook niet dat Elin een meisjemeisje wordt al zou t wel leuk zijn..ik zie mijzelf a helemaal barbies kopen (zelf nooit gehad, ik had dino's )

Ik was niet van de barbies en niet van de autootjes, ik was van de boeken. Lekker saai op mijn kamertje boeken verslinden

Ach, het maakt me niets uit wat ze wil, ik heb alleen een hekel aan barbies. Andere poppentoestanden vind ik prima, maar die stomme barbie Die ga ik echt proberen buiten te houden

miss_sly, de fokwet!!! Jij krijgt een meid die helemaal weg is van barbies...

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 11:59 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik was niet van de barbies en niet van de autootjes, ik was van de boeken. Lekker saai op mijn kamertje boeken verslinden

Ach, het maakt me niets uit wat ze wil, ik heb alleen een hekel aan barbies. Andere poppentoestanden vind ik prima, maar die stomme barbie Die ga ik echt proberen buiten te houden

ik ook, bank tegen de verwarming aanduwen en er tussen liggen met een stapel boeken, of op de kop in een boom hangen. ik heb ooit eens een barbie gekregen omdat ik mijn zwemdiploma haalde.. die barbie heeft denk ik 5 minuten lang haar gehad en haar ledematen zaten 10 minuten lang vast. daarna hebben mijn broer en ik haar hoofd gesmolten en r in de tuin begraven

fokwet vertel eens, ticootje!

haha, koot, barbies verdiende loon

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 11:06 schreef Vicky het volgende:

[..]

er is geen taboe.. ik vind een meisje net zo leuk als een zoon maar aangezien ik een dochter heb leek mij een zoon erbij ook leuk omdat ik dat nog niet "ervaren" heb.

Dat had ik ook toen ik zwanger was van de tweede. Maar ik heb dat gevoel nooit zo uitgesproken omdat ik de indruk heb dat je politiek correct gezien de houding zou moeten hebben van 'als het maar gezond is', en omdat als het toch een meisje blijkt anderen de teleurstelling veel zwaarder voor je gaan invullen dan je zelf doet. Ik denk dat er nog wel degelijk een taboe is. (zeker in religieus en emancipatorisch opzicht)
Overigens was het niet moeilijk te accepteren dat de tweede weer een meisje was. En mijn wens is in de kern toch wel uitgekomen, ik heb twee heel verschillende kinderen qua karakter om op te voeden.

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 12:10 schreef miss_sly het volgende:
fokwet vertel eens, ticootje!

haha, koot, barbies verdiende loon

Murphy's law
je wil t niet..dus krijg je het

Vroeger zei ik altijd dat als ik dan toch aan kinderen wilde beginnen, dat ik een meisje wilde. Toen ik eenmaal zwanger was was ik dat eigenlijk alweer vergeten en leek het me heel leuk als het een jongen zou worden, zodat ie met mijn wederhelft naar het voetbal kon . Ik heb nooit een voorgevoel gehad wat betreft jongen/meisje.

Vlak voor de 20 weken echo hebben we het er nog over gehad, mijn wederhelft zou een meisje toch wel heel erg leuk vinden en ik wist het echt niet. De ene dag dacht ik jongen, de volgende dag dacht ik meisje. Toen de verloskundige zei dat het een meisje zou worden was ik echt in shock. Ze heeft het drie keer moeten zeggen voordat het tot me doordrong dat ons kind nu "echt" werd met een geslacht en een naam .

Achteraf ben ik heel blij dat het een meisje is, maarja, dat is achteraf en telt niet echt mee qua voorkeur denk ik.

Wat ik trouwens wel raar vond was dat toen het bekend was, allerlei mensen me vertelden dat meisjes echt het leukst waren. Ik heb me ook echt afgevraagd of ze dat ook over jongens hadden gezegd als ik een jongetje zou hebben gekregen.

Ik ben heel blij met mijn drie jongens. En al had ik een meisje erg leuk gevonden dit is wat meer bij mij past. Lekker baggeren en banjeren. Nou heb ik natuurlijk weinig anders te willen, want het is ook zoals het is, maar ik voel het wél echt zo.

Al ben ik wel heel bang dat als mijn zussen ooit dochters krijgen mijn moeder daarvoor een leukere oma gaat zijn.Ze heeft "niets"met jongens ofzo, dat straalt ze een beetje uit. Het is wel beter geworden sinds ze "jongens, hoe voed je ze op"heeft gelezen.
Als ik daar aan denk doet het wel heel erg pijn. Buiten het feit dat mijn jongens de liefste van de wereld zijn ( ) verdienen zij toch ook een trotse oma.
Maar dat veranderd míjn voorkeur niet. Ik voel me gezegend met drie gezonde knullen. Heel erg zelfs.

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 12:13 schreef Dakota het volgende:

[..]

Murphy's law
je wil t niet..dus krijg je het

Ik haat Poohbeer.. en er kwam dus écht niks in huis van Pooh & Consorten... ik hoor het me nog zeggen...

Hier duidelijk voorkeur. Ik heb mezelf nooit als meisjes moeder gezien en ben zelf ook een halve jongen geweest. Toen ik zwanger raakt heb ik vanaf dag 1 van beide mannen geweten dat het jongens waren. Geen seconde twijfel over geweest. Van de jongste wisten we het, bij de oudste was de echo niet duidelijk. Meisjenamen waren ook moeilijk en ik vind ze wel leuk maar zo tevreden als bij de jongensnamen...
Ik geniet volop van mijn mannen, ik vind het heerlijk om met ze te ratvotten, ben waarschijnlijk daarom ook niet moeilijk met vieze kleren (kapot =kapot en vies ? daar is de wasmachine voor)
het aantal gaten in hoofden (2 tot nu toe) valt onwijs mee, ik had gerekend op veel meer

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 12:44 schreef Ireth het volgende:

[..]

Ik haat Poohbeer.. en er kwam dus écht niks in huis van Pooh & Consorten... ik hoor het me nog zeggen...

Shake hands Ireth!
Arme jij.

Diaantje.... herkenbaar hoor.

Ik wilde zó graag een meisje. En bij de 20wekenecho zag ik meteen dat we een jongen kregen. Manman, ik heb echt een week of twee moeten 'rouwen'. En iedereen maar relativeren, "Joh, wees blij dat hij gezond is". Ja, duh! Tuurlijk. Maar ik voelde me écht kut. En Kim, tegen mij werd gezegd dat jongetjes leuker zijn. _{Ís ook zo!}

De leukste reactie kreeg ik overigens op Fok. Ik weet helaas niet meer wie het zei.
Dat een jongen thuis komt met kevers, kikkers en wormen in zijn broekzak. Ik kijk er nu al naar uit!

Ireth!!

K_i_m ja vast wel dat ze dat ook gezegd hadden hoor maar het is inderdaad een beetje een dooddoener. Wel heel lief bedoelt hoor! Maar beetje gek om te zeggen.