R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ben je niet in orde als je geen kinderen wilt #4
Tja, ik heb niet zo veel met de wereld. Althans, niet met mensen (als samenleving, als groep). Planten en dieren vind ik dan wel weer leuk. Doe mij maar een mooi landhuis met een moestuin, een stal vol okapi's, een veldje struisvogels, een voliere, een groot aquarium en een konijnenheuvel of zoquote:Op zondag 11 januari 2009 03:26 schreef SHE het volgende:
Je ondermijnt je eigen bestaan door die laatste zin en dat vind ik tragisch.
Er zijn zat dieren die hun ouders nooit meer bezoeken. Dat het 'je ouders zijn' op zich is dus geen argument.quote:Op zondag 11 januari 2009 03:27 schreef PurePoisonPerfume het volgende:
Simpelweg omdat het je ouders zijn.
Gaat niet altijd op, in het geval van pleegouders, stiefouders, etc.quote:Het zijn degenen van wie je goede en slechte eigenschappen hebt geerfd, op wie je uiterlijk en innerlijk lijkt
hoeft ook nietquote:die je tot op zekere leeftijd het best kennen
mijn stelling is juist dat dat niet zonder voorwaarden isquote:en degenen die onvoorwaardelijk van je houden
gaat ook niet voor iedereen op - sommige mensen willen ook geliefd zijn door een ouder die twintig jaar werkeloos op de bank heeft liggen roken of twintig jaar ziek in bed heeft gelegen of zelfs door een ouder die ze heeft mishandeld of misbruiktquote:en zo'n 20 jaar heel veel voor je hebben gedaan
quote:. Daarom wil je dat ze trots op je zijn. Net als dat je zelf trots op je ouders wilt zijn.
Ik voel helemaal geen behoefte om trots op mijn ouders te zijn en ik zou niet weten waarom iemand die behoefte wel zou hebben - wat mij betreft dus ook geen argument.
Ik zei toch al dat dat gewoon kon - of althans, ik zei dat mensen wel een gevoel van voldoening kunnen ervaren door te doen wat hun ouders willen.quote:Natuurlijk gaan mensen wel vrijwillig op bezoek bij hun ouders.
Natuurlijk niet - logisch, want je vriend heeft je niet twintig jaar ingeprent dat je moet doen wat hij wil en je ouders wel. Daarom is hun waardering belangrijker dan die van wie dan ook. Dat, en daarnaast willen mensen in het algemeen zo veel mogelijk waardering van zo veel mogelijk mensen.quote:Ik krijg een overvloed aan liefde, respect en bescherming van mijn vriend, maar dat wil niet zeggen dat nu alle reden is verdwenen om naar mijn ouders te gaan.
Behalve je eigen creatie en geboorte is er volgens mij weinig wat je niet met anderen dan je ouders kan delen (en ik neem aan dat je je daar niets van herinnert, dus dat zal het niet wezen)... Fysiek is daar iig geen belemmering voor, dus ik kan het niet als argument zien.quote:Ik hou van ze, ik heb dingen met hen meegemaakt die ik met niemand anders kan delen
'gewoon' is ook geen argument - zoals ik al zei is mijn stelling dat men het prettig vindt om bij ouders te zijn wanneer die ze liefde en respect geven - goed voor je zelfvertrouwen, etc.quote:en ik vind het gewoon prettig om bij ze te zijn
Sanity is (not) statistical
Het wordt nu een discussie om het discussieren en dat is jammer.
Nog jammerlijker is dat je aangeeft niets met de wereld te hebben waarin je leeft.
Maak jezelf dan meteen van kant en bespaar de mensen die het leven wel de moeite waard vinden je negatieve energie.
Nog jammerlijker is dat je aangeeft niets met de wereld te hebben waarin je leeft.
Maak jezelf dan meteen van kant en bespaar de mensen die het leven wel de moeite waard vinden je negatieve energie.
Ah, je hebt geedit.
Anyhow; wat ik wel even wilde zeggen is dat ik het zonde van de discussie vind dat je probeert anderen je eigen mening op te dringen.
Je kunt niet voor een ander bepalen wat zijn/haar motieven zijn/moeten zijn. Of wat hij of zij als prettig ervaart.
Probeer in je overtuiging niet door te slaan.
En natuurlijk zijn dieren leuker; dieren kunnen je het gevoel geven dat je er toe doet. Om de simpele reden dat ze iets van je willen : voeding/verzorging.
Dat is net zo onbaatzuchtig als een kind wat bij zijn ouders langsgaat omdat het vind dat hij dat verplicht is in ruil voor de zorg die het gehad heeft
Jij zou nog in de smurfen geloven als het aan jou lag en dat is een mooie eigenschap, maar maak er niet meer van dan het is.
Ook dieren zijn egocentrische klootzakjes. Het enige wat ze onderscheid van mensen is hun intelligentie en daarmee onvermogen hun negatieve krachten tot destructie aan te wenden.
Iets wat wij mensen als geen ander kunnen.
Ik heb zelf ook meer met dieren, simpelweg omdat ik een leegte wil opvullen die ik voel omdat ik als kind de hechtingsfase niet helemaal jofel ben doorlopen.
Dat maakt mij geen minder mens, maar wel een mens wat wel een andere kijk op de wereld en zijn romantiek heeft.
Een dier geeft mij geen grote bek, loopt doorgaans niet weg en zal altijd afhankelijk van mij blijven. Dat geeft mij een prettig gevoel.
Je moet je alleen afvragen of het dan het dier is, wat zo goedaardig is of dat het niet heel toevallig mijn eigen gestoorde achtergrond is die die behoefte faciliteert.
Snappie?
Anyhow; wat ik wel even wilde zeggen is dat ik het zonde van de discussie vind dat je probeert anderen je eigen mening op te dringen.
Je kunt niet voor een ander bepalen wat zijn/haar motieven zijn/moeten zijn. Of wat hij of zij als prettig ervaart.
Probeer in je overtuiging niet door te slaan.
En natuurlijk zijn dieren leuker; dieren kunnen je het gevoel geven dat je er toe doet. Om de simpele reden dat ze iets van je willen : voeding/verzorging.
Dat is net zo onbaatzuchtig als een kind wat bij zijn ouders langsgaat omdat het vind dat hij dat verplicht is in ruil voor de zorg die het gehad heeft
Jij zou nog in de smurfen geloven als het aan jou lag en dat is een mooie eigenschap, maar maak er niet meer van dan het is.
Ook dieren zijn egocentrische klootzakjes. Het enige wat ze onderscheid van mensen is hun intelligentie en daarmee onvermogen hun negatieve krachten tot destructie aan te wenden.
Iets wat wij mensen als geen ander kunnen.
Ik heb zelf ook meer met dieren, simpelweg omdat ik een leegte wil opvullen die ik voel omdat ik als kind de hechtingsfase niet helemaal jofel ben doorlopen.
Dat maakt mij geen minder mens, maar wel een mens wat wel een andere kijk op de wereld en zijn romantiek heeft.
Een dier geeft mij geen grote bek, loopt doorgaans niet weg en zal altijd afhankelijk van mij blijven. Dat geeft mij een prettig gevoel.
Je moet je alleen afvragen of het dan het dier is, wat zo goedaardig is of dat het niet heel toevallig mijn eigen gestoorde achtergrond is die die behoefte faciliteert.
Snappie?
Probeer mij nu eens te begrijpen.
Wat jij steeds als redenen noemt, gaat alleen over uitzonderingsgevallen. Het overgrote deel van de volwassenen probeert echt niet constant wanhopig te doen wat zijn ouders willen, ze doen gewoon wat ze zelf graag willen. Natuurlijk zijn hun wensen gedeeltelijk bepaald door hun opvoeding, dus door hun ouders, maar dat is niet te vermijden. Men denkt echt niet bij alles wat hij doet 'god, ik hoop dat papa&mama dit ook willen' - anders zou geen enkele tiener meer seks hebben of drugs gebruiken, want ouders willen dat niet.
En het is wel zo dat mensen als kind dingen met hun ouders meemaken die ze niet, of niet goed, met anderen kunnen delen. In mijn geval: mijn zusje is overleden toen ik 4.5 jaar oud was. Dat is iets waarover ik natuurlijk wel met anderen dan mijn ouders kan praten, maar met anderen zal ik nooit zo goed herinneringen kunnen ophalen, en anderen zullen mij wat dat aangaat daar nooit zo in begrijpen als mijn ouders. Voor mij zijn mijn ouders een fundamenteel onderdeel van mijzelf.
Het wordt een beetje vermoeiend om steeds argumenten te gaan herhalen, blijkbaar wil jij niet inzien dat de wereld niet zo negatief en berekenend is ingesteld als jij denkt.
Wat jij steeds als redenen noemt, gaat alleen over uitzonderingsgevallen. Het overgrote deel van de volwassenen probeert echt niet constant wanhopig te doen wat zijn ouders willen, ze doen gewoon wat ze zelf graag willen. Natuurlijk zijn hun wensen gedeeltelijk bepaald door hun opvoeding, dus door hun ouders, maar dat is niet te vermijden. Men denkt echt niet bij alles wat hij doet 'god, ik hoop dat papa&mama dit ook willen' - anders zou geen enkele tiener meer seks hebben of drugs gebruiken, want ouders willen dat niet.
En het is wel zo dat mensen als kind dingen met hun ouders meemaken die ze niet, of niet goed, met anderen kunnen delen. In mijn geval: mijn zusje is overleden toen ik 4.5 jaar oud was. Dat is iets waarover ik natuurlijk wel met anderen dan mijn ouders kan praten, maar met anderen zal ik nooit zo goed herinneringen kunnen ophalen, en anderen zullen mij wat dat aangaat daar nooit zo in begrijpen als mijn ouders. Voor mij zijn mijn ouders een fundamenteel onderdeel van mijzelf.
Het wordt een beetje vermoeiend om steeds argumenten te gaan herhalen, blijkbaar wil jij niet inzien dat de wereld niet zo negatief en berekenend is ingesteld als jij denkt.
PPP: Ik begrijp wel wat je bedoelt, maar ik ben het niet met je eens en lees in je argumenten dat je niet volledig begrijpt wat ik bedoel. Maar goed, laten we zeggen dat de propaganda bij jou wel aangeslagen is. Misschien maar goed voor je ook. Het is ongetwijfeld een geruststellend idee dat je het gevoel hebt dat je iets uit vrije wil doet.
Het gaat me niet om het gevoel iets 'onbaatzuchtigs' mee te maken. Daar geloof ik gewoon niet in, maar wees er tenminste eerlijk over. Als ik me rot voel kan ik in de zomer een uur lang op balkon met m'n handen door de kruiden gaan, de blaadjes voelen en eraan ruiken. Het is simpel, het is wat het is en dat is alles wat het m.i. moet zijn. En dan denk ik echt niet dat rozemarijn ook van mij houdt.
Ik probeer uit te vinden wat volgens PPP zo leuk of uniek is aan een ouder-kindrelatie, of waarom ik het misschien fout zou kunnen hebben. Tot op heden zie ik het echter niet.quote:Op zondag 11 januari 2009 03:47 schreef SHE het volgende:
Het wordt nu een discussie om het discussieren en dat is jammer.
Niet mee eens. Natuurlijk kun je gedrag verklaren, er zijn hele wetenschappen die zich ermee bezig houden. Wat PPP als prettig ervaart, daar heb ik het ook niet over. Ik sluit niet uit dat iemand wat dan ook als prettig ervaart - er zijn mensen die aan wurgseks doen, dat lijkt me ook niks, maar als een ander er blij van wordt zal het wel. Ik probeer alleen het 'waarom' te analyseren. Alleen dan schiet je niet op met mensen die denken dat dingen 'zomaar' gebeuren of dat je iets 'zomaar' voelt. Daar geloof ik niet in. Maar goed, misschien is dat ook het nadeel van alles analyseren - op een gegeven moment weet je zelfs welk stofje verantwoordelijk is voor welk gevoel of proces. Dat geeft het leven ook een heel andere dimensie.quote:Op zondag 11 januari 2009 03:54 schreef SHE het volgende:
Je kunt niet voor een ander bepalen wat zijn/haar motieven zijn/moeten zijn. Of wat hij of zij als prettig ervaart. Probeer in je overtuiging niet door te slaan.
Daar heb ik dan ook geen probleem mee. Het probleem wat ik met mensen heb is dat ze juist constant proberen te verbloemen wat hun motieven zijn. Een dier eet omdat het honger heeft, het komt naar je toe omdat het iets van je wil. Als een hond boos is, gromt ie. Als ie blij is, kwispelt ie. Mensen kwispelen naar je en bijten je vervolgens zodra je je omdraait, om er vervolgens een mooi verhaal omheen te lullen om te verbloemen dat ze ergens op uit waren.quote:En natuurlijk zijn dieren leuker; dieren kunnen je het gevoel geven dat je er toe doet. Om de simpele reden dat ze iets van je willen : voeding/verzorging.
Dat is net zo onbaatzuchtig als een kind wat bij zijn ouders langsgaat omdat het vind dat hij dat verplicht is in ruil voor de zorg die het gehad heeft
Jij zou nog in de smurfen geloven als het aan jou lag en dat is een mooie eigenschap, maar maak er niet meer van dan het is.
Ook dieren zijn egocentrische klootzakjes. Het enige wat ze onderscheid van mensen is hun intelligentie en daarmee onvermogen hun negatieve krachten tot destructie aan te wenden.
Iets wat wij mensen als geen ander kunnen.
Het gaat me niet om het gevoel iets 'onbaatzuchtigs' mee te maken. Daar geloof ik gewoon niet in, maar wees er tenminste eerlijk over. Als ik me rot voel kan ik in de zomer een uur lang op balkon met m'n handen door de kruiden gaan, de blaadjes voelen en eraan ruiken. Het is simpel, het is wat het is en dat is alles wat het m.i. moet zijn. En dan denk ik echt niet dat rozemarijn ook van mij houdt.
Ja.quote:Ik heb zelf ook meer met dieren, simpelweg omdat ik een leegte wil opvullen die ik voel omdat ik als kind de hechtingsfase niet helemaal jofel ben doorlopen.
Dat maakt mij geen minder mens, maar wel een mens wat wel een andere kijk op de wereld en zijn romantiek heeft.
Een dier geeft mij geen grote bek, loopt doorgaans niet weg en zal altijd afhankelijk van mij blijven. Dat geeft mij een prettig gevoel.
Je moet je alleen afvragen of het dan het dier is, wat zo goedaardig is of dat het niet heel toevallig mijn eigen gestoorde achtergrond is die die behoefte faciliteert.
Snappie?
Sanity is (not) statistical
De wereld is wel totally fucked up. Kan ook haast niet anders met een gemiddeld IQ van ongeveer 100. Dat merk je hier op FOK ook aan alle kanten. Stompzinnige opmerkingen lees je hier meer dan zinvolle opmerkingen. Dat de wereld een klote wereld is, is haast niet te voorkomen. De mensen zijn gewoon te dom. Ze denken alleen maar aan zichzelf en de rest is een ver van hun bed show. Maar ondanks dat is het leven nog wel de moeite waard, al was het alleen maar om te laten zien dat er ook nog mensen wel sociaal en normaal kunnen denken.quote:Op zondag 11 januari 2009 03:56 schreef PurePoisonPerfume het volgende:
Het wordt een beetje vermoeiend om steeds argumenten te gaan herhalen, blijkbaar wil jij niet inzien dat de wereld niet zo negatief en berekenend is ingesteld als jij denkt.
Ik weet niet of ik kinderen wil, voel er meer voor om ze te adopteren.
Op zondag 23 maart 2008 02:16 schreef tyros-saver het volgende:
En PaasKonijn Ik heb het gemeld aan de Admin dat jij zei: Heb je typkanker.
En PaasKonijn Ik heb het gemeld aan de Admin dat jij zei: Heb je typkanker.
Maeghan, nu volg ik je en we zijn het helemaal eens.
Overigens houd mijn Rozemarijn wel echt van mij. Dat heeft ie zelf gezegd. Dus.
Overigens houd mijn Rozemarijn wel echt van mij. Dat heeft ie zelf gezegd. Dus.
Kut voor je vriendje wel.quote:Op zondag 11 januari 2009 00:03 schreef Maeghan het volgende:
Ik heb geen moedergevoelens en geen voortplantingsdrang.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 11-01-2009 06:27:22 ]
Overigens ben ik het in grote lijnen wel met Midas Dekkers eens, al laat hij hier en daar wel steekjes vallen. Iets kan niet biologisch 'onverstandig' zijn; wijsheid is namelijk normatief, terwijl biologie descriptief (verklarend) is. Verder heeft de vader zeker nog een rol bij de opvoeding is en meer dan een zak zaad. Anders zouden mensen namelijk geen biologische tendens hebben naar monogamie. De vader is namelijk nog nodig bij de eerste paar jaren van de opvoeding als de moeder op het nest zit.
Daarnaast ben ik het met..
[ Bericht 35% gewijzigd door #ANONIEM op 11-01-2009 06:33:24 ]
Daarnaast ben ik het met..
.. volledig eens. Iets zegt mij namelijk dat er meer kinderen op de wereld zijn dan ouders die kinderen willen hebben.quote:,,Ik denk dat het een sociale drang is. Vrouwen nemen kinderen omdat ze moeder willen spelen. Dat is een rol die hoog aangeslagen wordt in deze maatschappij. Mensen die geen kinderen willen, zoals ik, worden altijd ter verantwoording geroepen. Terwijl het omgekeerd zou moeten zijn.''
[ Bericht 35% gewijzigd door #ANONIEM op 11-01-2009 06:33:24 ]
Niet mee eens. De menselijke monopolies als taal, symbolische zingeving en rationaliteit zijn al lang en breed ondergegraven.quote:Op zondag 11 januari 2009 03:54 schreef SHE het volgende:
Ook dieren zijn egocentrische klootzakjes. Het enige wat ze onderscheid van mensen is hun intelligentie en daarmee onvermogen hun negatieve krachten tot destructie aan te wenden.
wat een geouwehoer hier.
raadpleeg de meester,
I've wiped entire civilizations of of my chest
....I've tossed universes in my underpants, while napping
raadpleeg de meester,
I've wiped entire civilizations of of my chest
....I've tossed universes in my underpants, while napping
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Wat er bijvoorbeeld uniek is aan een ouder-kind relatie, is dat hij onvoorwaardelijk is. Ik heb gelezen dat jij daar absoluut niet in gelooft, maar ik ben van mening dat je er niet in gelooft omdat je zelf niet verder bent gekomen dan het kinderperspectief. Je wil geen kinderen, dus zul je nooit ervaren hoe het voelt om ouder te zijn. Zou je dat wel ervaren, dan zou je niet alleen je eigen kind-rol in een ander perspectief zetten, maar ook de rol van je ouders anders zien.quote:Op zondag 11 januari 2009 04:13 schreef Maeghan het volgende:
Ik probeer uit te vinden wat volgens PPP zo leuk of uniek is aan een ouder-kindrelatie, of waarom ik het misschien fout zou kunnen hebben. Tot op heden zie ik het echter niet.
Omdat je dan zou voelen wat het is om iemands ouder te zijn. Voor de meeste geestelijk gezonde mensen geldt, dat hun kinderen belangrijker zijn dan zijzelf. Dat er niemand anders op de wereld is waarvan ze zoveel houden. Dat is deels biologisch, puur een hormonenkwestie die ervoor zorgt dat je jongen wil beschermen en dat je je aan je jong hecht. Juist vanwege het feit dat kinderen afhankelijk zijn, beseffen cq. voelen zij niet hoe ver dat gaat. Dat is hun taak niet, zoals Midas Dekkers terecht zegt is hun taak slechts groter groeien. Vanaf je zwangerschap is je jong een soort parasiet die alleen maar neemt, neemt, neemt. Dat blijft ook zo, en als je een beetje een verstandige ouder bent, besef je dat. Je kind is niet op de wereld om je gelukkig te maken, je kind is slechts op de wereld om zelf gelukkig te worden. En als ouder doe je alles wat er in je macht ligt om dat te faciliteren.
Pas als dat parasietje zelf volwassen is en zelf ouder is, beseft hij of zij wat dat voor jou als ouder betekend heeft, voelt hij of zij zelf hoe het voelt om van een kind te houden. En meestal komt dan pas de echte waardering voor de eigen ouders.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Veels te romantische gedachte. Relaties (of dat nu familie, vrienden of slechts kennissen zijn) zijn juist altijd gebaseerd op ongeschreven voorwaarden. Reken maar niet dat mijn vader me ooit nog in m'n ogen kijkt als ik één of andere kinderverkrachter word. Hij was juist op z'n gelukkigst als ik een goal scoorde tijdens het voetballen.quote:Op zondag 11 januari 2009 09:29 schreef Shitney het volgende:
[..]
Wat er bijvoorbeeld uniek is aan een ouder-kind relatie, is dat hij onvoorwaardelijk is.
Dat geldt dan wellicht voor jouw vader, maar niet voor mij. Als mijn kind serieverkrachter zou worden zou ik diep ongelukkig zijn, zou mijn hart breken, zou ik mezelf haten omdat ik kennelijk iets verkeerd gedaan heb in mijn opvoeding, maar zou ik nog steeds van mijn kind houden. Want ik ben simpelweg niet in staat om niet van mijn kind te houden. En voor zover ik dat kan beoordelen geldt dat voor de meeste ouders.quote:Op zondag 11 januari 2009 09:35 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Veels te romantische gedachte. Relaties (of dat nu familie, vrienden of slechts kennissen zijn) zijn juist altijd gebaseerd op ongeschreven voorwaarden. Reken maar niet dat mijn vader me ooit nog in m'n ogen kijkt als ik één of andere kinderverkrachter word. Hij was juist op z'n gelukkigst als ik een goal scoorde tijdens het voetballen.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Naar mijn mening heb je een veels te abstract idee van liefde zelf. Liefde is geen romantische inherente staat van het zijn, maar juist een construct van de westerse cultuur zodanig gepropageerd dat het een soort universele status krijgt. Liefde is mijns inziens geen universele, statische (d.w.z. onveranderlijke) kwaliteit, maar een emotie onderhevig aan dezelfde veranderingen zoals angst, verdriet en boosheid. Liefde komt en gaat, en daar vormt de liefde van ouders voor hun kinderen geen uitzondering op.quote:Op zondag 11 januari 2009 09:39 schreef Shitney het volgende:
[..]
Dat geldt dan wellicht voor jouw vader, maar niet voor mij. Als mijn kind serieverkrachter zou worden zou ik diep ongelukkig zijn, zou mijn hart breken, zou ik mezelf haten omdat ik kennelijk iets verkeerd gedaan heb in mijn opvoeding, maar zou ik nog steeds van mijn kind houden. Want ik ben simpelweg niet in staat om niet van mijn kind te houden. En voor zover ik dat kan beoordelen geldt dat voor de meeste ouders.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 11-01-2009 09:53:34 ]
Ik wil later een kind adopteren. Er zijn té veel mensen op deze wereld.
En van mij mag de wereld eerst een stukje beter worden voordat ik het lef neem om een levend wezen op deze godvergeten aardkloot neer te zetten. It's a fucked up world.
En van mij mag de wereld eerst een stukje beter worden voordat ik het lef neem om een levend wezen op deze godvergeten aardkloot neer te zetten. It's a fucked up world.
Hoeveel kinderen heb jij?quote:Op zondag 11 januari 2009 09:49 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Naar mijn mening heb je een veels te abstract idee van liefde zelf. Liefde is geen romantische inherente staat van het zijn, maar juist een construct van de westerse cultuur zodanig gepropageerd dat het een soort universele status krijgt. Liefde is mijns inziens geen universele, statische (d.w.z. onveranderlijke) kwaliteit, maar een emotie onderhevig aan dezelfde veranderingen zoals angst, verdriet en boosheid. Liefde komt en gaat, en daar vormt de liefde van ouders voor hun kinderen geen uitzondering op.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Datis in zoverre relevant dat jij iets stelt en dat het handig is om te weten of je dat uit ervaring zegt of dat je het gewoon bedenkt.
Mijn ervaring na een aantal jaar ouderschap is namelijk anders.
Mijn ervaring na een aantal jaar ouderschap is namelijk anders.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Naar mijn mening doet dat er niet toe. Dat is namelijk het proberen op de man te spelen in een discussie, terwijl je nu gewoon met rationele argumenten dient te beargumenteren waarom een ouder-kind relatie onvoorwaardelijk is.quote:Op zondag 11 januari 2009 09:59 schreef Shitney het volgende:
Datis in zoverre relevant dat jij iets stelt en dat het handig is om te weten of je dat uit ervaring zegt of dat je het gewoon bedenkt.
Mijn ervaring na een aantal jaar ouderschap is namelijk anders.
Mijn ervaring als kind is trouwens ook anders, mijn ouders hebben nog nooit niet van mij gehouden. Ze zijn uiteraard regelmatig kwaad op me geweest, teleurgesteld in me geweest, ze hebben me weleens niet begrepen, ze zijn het niet altijd eens geweest met mijn beslissingen, maar ze hebben nog nooit niet van me gehouden. En dat is precies wat die relatie uniek maakt, in mijn optiek.
Bij iedere andere relatie is het punt waarop de liefde eindig is sneller bereikt dan bij de relatie tussen ouders en kinderen.
Bij iedere andere relatie is het punt waarop de liefde eindig is sneller bereikt dan bij de relatie tussen ouders en kinderen.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Volgens mij heb ik dat net gedaan. Ik zeg dat de relatie tussen ouder en kind onvoorwaardelijk is omdat het vrijwel onmogelijk is om de liefde voor je kind eindig te laten zijn. Ik kan werkelijk niets bedenken waardoor ik niet langer van mijn kind zou houden.quote:Op zondag 11 januari 2009 10:01 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Naar mijn mening doet dat er niet toe. Dat is namelijk het proberen op de man te spelen in een discussie, terwijl je nu gewoon met rationele argumenten dient te beargumenteren waarom een ouder-kind relatie onvoorwaardelijk is.
Ik vermoed dat dat een truc van de natuur is, ik ben niet goed genoeg onderlegd op het gebied van biologie om precies te kunnen zeggen hoe dat werkt, maar mijn ervaring is dat je als ouder - soms ten koste van jezelf - of je nu wil of niet van dat mormel blijft houden.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Daar wil ik aan toevoegen dat ouderschap in mijn ogen een ontzettend ondankbare taak is. Ik denk dat de meeste ouders zich daar ook van bewust zijn. Je kan nog zo je best doen, als je pech hebt is dat kind straks 20 en loopt ie op een forum dezelfde onzin te verkondigen als die in dit topic staat. Dat het leven kut is, dat ie liever niet geboren was, dat ouder-kindrelaties fucked up machtsrelaties zijn en dat ouders misbruik maken van hun macht, dat ie het vreselijk vindt om bij je langs te komen.... En dat is dan nog een van de minst erge teleurstellingen, want met nog meer pech is dat kind een klootzakje die oude vrouwtjes berooft of een breezersletje die pijpt voor een pakkie peuken.
De enige beloning die je voor ouderschap krijgt is in mijn ogen juist die oneindige liefde. Omdat die er is, blijft ouder zijn de moeite waard. Als de natuur ons daar niet mee opgezadeld had, lieten we allemaal die parasieten op de stoep van de kerk liggen na de eerste 3 maanden onafgebroken gejank en strontluiers.
De enige beloning die je voor ouderschap krijgt is in mijn ogen juist die oneindige liefde. Omdat die er is, blijft ouder zijn de moeite waard. Als de natuur ons daar niet mee opgezadeld had, lieten we allemaal die parasieten op de stoep van de kerk liggen na de eerste 3 maanden onafgebroken gejank en strontluiers.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Als ik mijzelf (ik heb geluk gehad op dat vlak) vergelijk met driekwart van de mensen die ik ken, zijn dat zeker geen uitzonderingsgevallen. Er zijn véél ouders die hun macht misbruiken en die hun kinderen chanteren.quote:Op zondag 11 januari 2009 03:08 schreef PurePoisonPerfume het volgende:
Jij zegt nu dat het vaak leidt tot verkeerd gebruik van macht en zorgt voor afhankelijkheid op latere leeftijd. Ik ben het hier gewoon niet mee eens. Dit is niet 'vaak' het geval, dit zijn uitzonderingsgevallen.
De onvoorwaardelijke liefde van ouders voor hun kinderen waar Shitney het over heeft is feitelijk een schijnliefde. Althans, het kan (in een gezonde situatie) oprechte liefde zijn, maar dat het onvoorwaardelijk is, is schijn. In biologisch opzicht vormen kinderen voor ouders in feite de verzekeringspolissen dat hun genen blijven voortbestaan. Uiteraard speelt zich dit niet af op bewust niveau, maar het is wel de drijfveer waarop de onvoorwaardelijke liefde is gebaseerd. Onvoorwaardelijk is misschien wel wat overdreven gesteld, daar er wel degelijk grenzen bestaan. Friek noemde reeds het geval van de kinderverkrachter. Deze kan een enorme afkeer bij ouders teweeg brengen, waardoor de ouders hem in feite afschrijven als een persoon die zij als hun kind afschrijven. Dat is misschien ook biologisch te verklaren, maar dat weet ik niet. Zo kan ik mij bedenken dat het door hebben gegeven van je genen alleen de behoefte bevredigt in het geval dat het kind aan bepaalde verwachtingen voldoet, zoals geen deviant gedrag vertonen.
Er zijn ook evenzoveel kinderen die de macht die zij over hun ouders hebben misbruiken, het zou mij zelfs niet verbazen als dat vaker voorkomt dan andersom. Ik denk namelijk ook dat het zo is dat kinderen veel meer macht over hun ouders hebben dan andersom. De relatie is namelijk ongelijkwaardig, en waar jij denkt dat de ongelijkwaardigheid in het voordeel van de ouders is denk ik dat het voordeel bij de kinderen ligt. Ik hou veel meer van mijn kinderen dan zij van mij, en het is maar goed dat ze dat niet ten volle beseffen.quote:Op zondag 11 januari 2009 11:20 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Als ik mijzelf (ik heb geluk gehad op dat vlak) vergelijk met driekwart van de mensen die ik ken, zijn dat zeker geen uitzonderingsgevallen. Er zijn véél ouders die hun macht misbruiken en die hun kinderen chanteren.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Hoe kom je daar toch bij? Jij hebt zelf ook ouders, neem ik aan? Het gedrag dat jij hier vertoont, de volstrekte minachting die je tentoonspreidt ten opzichte van het leven, van jouw rol daarin, je kijk op de wereld en op de mensheid die je hier verkondigt, geloof mij, geen enkele ouder zal dat als "gewenst gedrag" bestempelen. Als mijn kinderen ooit dergelijke denkbeelden verkondigen, dan heb ik jammerlijk gefaald. Het is je grootste nachtmerrie als ouder dat je kinderen opgroeien tot diep ongelukkige wezens die zelfhaat bijna lijken te cultiveren.quote:Op zondag 11 januari 2009 11:38 schreef servus_universitas het volgende:
De onvoorwaardelijke liefde van ouders voor hun kinderen waar Shitney het over heeft is feitelijk een schijnliefde. Althans, het kan (in een gezonde situatie) oprechte liefde zijn, maar dat het onvoorwaardelijk is, is schijn. In biologisch opzicht vormen kinderen voor ouders in feite de verzekeringspolissen dat hun genen blijven voortbestaan. Uiteraard speelt zich dit niet af op bewust niveau, maar het is wel de drijfveer waarop de onvoorwaardelijke liefde is gebaseerd. Onvoorwaardelijk is misschien wel wat overdreven gesteld, daar er wel degelijk grenzen bestaan. Friek noemde reeds het geval van de kinderverkrachter. Deze kan een enorme afkeer bij ouders teweeg brengen, waardoor de ouders hem in feite afschrijven als een persoon die zij als hun kind afschrijven. Dat is misschien ook biologisch te verklaren, maar dat weet ik niet. Zo kan ik mij bedenken dat het door hebben gegeven van je genen alleen de behoefte bevredigt in het geval dat het kind aan bepaalde verwachtingen voldoet, zoals geen deviant gedrag vertonen.
Houden jouw ouders niet meer van jou? Ziedaar je antwoord.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Ik heb net topic drie ook even gelezen, hierin word ook druk gediscussieerd over alimentatie van vaders. Die discussie zie ik hier dan niet meer terug, maar ik wilde er toch nog iets over zeggen wat ik anderen nog niet heb zien zeggen. Het lijkt alsof ervan uit wordt gegaan dat alimentatie een voldongen feit is.
Het is allemaal wel goed geregeld in Nederland (voor de vrouw) maar wanneer je de relatie verbreekt vóór de geboorte, en bij de geboorte word dan géén vader opgegeven, dan kunnen ze toch nooit alimentatie op je verhalen? Dit is natuurlijk wel alleen van toepassing als de moeder het er ook mee eens is, maar in het geval van samen géén kinderen willen, maar door hormonen er anders over denken en dus relatie ten einde, kan ik me best voorstellen dat je het erover eens bent, dat de man ook niet hoeft te betalen. Want zij kiest ervoor.
Bovendien, als de dame in kwestie geen bijstandsmoeder is, kunnen ze je toch ook nooit verplichten geld te geven aan iemand die het geld niet aan wilt nemen? Wanneer ze in de bijstand zit heeft ze geen keuze, behalve als je bij de gemeente dus geen vader opgeeft.
Het is allemaal wel goed geregeld in Nederland (voor de vrouw) maar wanneer je de relatie verbreekt vóór de geboorte, en bij de geboorte word dan géén vader opgegeven, dan kunnen ze toch nooit alimentatie op je verhalen? Dit is natuurlijk wel alleen van toepassing als de moeder het er ook mee eens is, maar in het geval van samen géén kinderen willen, maar door hormonen er anders over denken en dus relatie ten einde, kan ik me best voorstellen dat je het erover eens bent, dat de man ook niet hoeft te betalen. Want zij kiest ervoor.
Bovendien, als de dame in kwestie geen bijstandsmoeder is, kunnen ze je toch ook nooit verplichten geld te geven aan iemand die het geld niet aan wilt nemen? Wanneer ze in de bijstand zit heeft ze geen keuze, behalve als je bij de gemeente dus geen vader opgeeft.
And the druids turn to stone...
Of je als ouder wel of niet gefaald hebt wanneer je kind de kijk op de wereld heeft aangenomen die ik voor mijzelf heb aangenomen is zeer relatief. De ene ouder zal denken gefaald te hebben terwijl de andere ouder zijn schouders ophaalt en het misschien jammer vindt, maar echt niet het gevoel heeft gefaald te hebben. Een kind is een wezen dat op een gegeven moment voor zichzelf gaat denken, zijn eigen ideeën gaat vormen. Je kunt als ouder niet verwachten dat je kind precies die ideeën zal aannemen die jij graag ziet. Ik zou bijna zeggen dat het falen van ouders ouders vooral besloten ligt in de te sterke verwachtingen die zij vaak van hun kinderen hebben.quote:Op zondag 11 januari 2009 11:43 schreef Shitney het volgende:
[..]
Hoe kom je daar toch bij? Jij hebt zelf ook ouders, neem ik aan? Het gedrag dat jij hier vertoont, de volstrekte minachting die je tentoonspreidt ten opzichte van het leven, van jouw rol daarin, je kijk op de wereld en op de mensheid die je hier verkondigt, geloof mij, geen enkele ouder zal dat als "gewenst gedrag" bestempelen. Als mijn kinderen ooit dergelijke denkbeelden verkondigen, dan heb ik jammerlijk gefaald. Het is je grootste nachtmerrie als ouder dat je kinderen opgroeien tot diep ongelukkige wezens die zelfhaat bijna lijken te cultiveren.
Houden jouw ouders niet meer van jou? Ziedaar je antwoord.
In ieder geval geloof ik voor geen meter dat de liefde van mijn ouders voor mij afhankelijk is van het feit of ik wel of niet gelukkig ben.
Zijn de argumenten op dat je zo op de man gaat spelen of doe je dat gewoon voor de lol?quote:Op zondag 11 januari 2009 11:43 schreef Shitney het volgende:
[..]
Hoe kom je daar toch bij? Jij hebt zelf ook ouders, neem ik aan? Het gedrag dat jij hier vertoont, de volstrekte minachting die je tentoonspreidt ten opzichte van het leven, van jouw rol daarin, je kijk op de wereld en op de mensheid die je hier verkondigt, geloof mij, geen enkele ouder zal dat als "gewenst gedrag" bestempelen. Als mijn kinderen ooit dergelijke denkbeelden verkondigen, dan heb ik jammerlijk gefaald. Het is je grootste nachtmerrie als ouder dat je kinderen opgroeien tot diep ongelukkige wezens die zelfhaat bijna lijken te cultiveren.
Houden jouw ouders niet meer van jou? Ziedaar je antwoord.
There is no love sincerer than the love of food.
Dan is het wat mij betreft dus niet goed geregeld in Nederland, aangezien het wederom de vrouw is die de touwtjes in handen heeft. De vader kan onder zijn alimentatieplicht uit komen, alleen in het geval dat de moeder daarmee instemt. Ik vind daarentegen dat de vader alleen alimentatie zou moeten hoeven betalen, wanneer hij het kind erkend als zijn kind.quote:Op zondag 11 januari 2009 11:48 schreef Panthera1984 het volgende:
Ik heb net topic drie ook even gelezen, hierin word ook druk gediscussieerd over alimentatie van vaders. Die discussie zie ik hier dan niet meer terug, maar ik wilde er toch nog iets over zeggen wat ik anderen nog niet heb zien zeggen. Het lijkt alsof ervan uit wordt gegaan dat alimentatie een voldongen feit is.
Het is allemaal wel goed geregeld in Nederland (voor de vrouw) maar wanneer je de relatie verbreekt vóór de geboorte, en bij de geboorte word dan géén vader opgegeven, dan kunnen ze toch nooit alimentatie op je verhalen? Dit is natuurlijk wel alleen van toepassing als de moeder het er ook mee eens is, maar in het geval van samen géén kinderen willen, maar door hormonen er anders over denken en dus relatie ten einde, kan ik me best voorstellen dat je het erover eens bent, dat de man ook niet hoeft te betalen. Want zij kiest ervoor.
Bovendien, als de dame in kwestie geen bijstandsmoeder is, kunnen ze je toch ook nooit verplichten geld te geven aan iemand die het geld niet aan wilt nemen? Wanneer ze in de bijstand zit heeft ze geen keuze, behalve als je bij de gemeente dus geen vader opgeeft.
Daarmee creëer je wel een situatie waarin vaders zich aan de zorgplicht kunnen onttrekken door simpelweg te zeggen dat zij het kind niet willen. Dat lijkt me ook niet wenselijk. Vaders hebben hierin ook een verantwoordelijkheid.quote:
[..]
Dan is het wat mij betreft dus niet goed geregeld in Nederland, aangezien het wederom de vrouw is die de touwtjes in handen heeft. De vader kan onder zijn alimentatieplicht uit komen, alleen in het geval dat de moeder daarmee instemt. Ik vind daarentegen dat de vader alleen alimentatie zou moeten hoeven betalen, wanneer hij het kind erkend als zijn kind.
There is no love sincerer than the love of food.
Ik dacht dat een vrouw via de rechter altijd een vaderschapstest kan afdwingen. En als dat dan positief is dat je als vader er niet onderuit kan komen. Maar 100% zeker weet ik dat niet.
Een echte kerel doet dat natuurlijk ook niet he
Een echte kerel doet dat natuurlijk ook niet he
Nee, dat is het ook niet. De denkfout die kinderen en volwassenen zonder kinderen maken is dat het iets uitmaakt voor de liefde van ouders wat de kinderen precies zijn of doen. Welnee! Het maakt niks uit. Die kinderen hoeven er alleen maar te zijn om geliefd te worden. Kijk om je heen, zelfs de domste, lelijkste, naarste kutkinderen die je je kunt voorstellen hebben ouders die denken dat zij de meest fantastische wezens op aarde zijn.quote:Op zondag 11 januari 2009 11:53 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Of je als ouder wel of niet gefaald hebt wanneer je kind de kijk op de wereld heeft aangenomen die ik voor mijzelf heb aangenomen is zeer relatief. De ene ouder zal denken gefaald te hebben terwijl de andere ouder zijn schouders ophaalt en het misschien jammer vindt, maar echt niet het gevoel heeft gefaald te hebben. Een kind is een wezen dat op een gegeven moment voor zichzelf gaat denken, zijn eigen ideeën gaat vormen. Je kunt als ouder niet verwachten dat je kind precies die ideeën zal aannemen die jij graag ziet. Ik zou bijna zeggen dat het falen van ouders ouders vooral besloten ligt in de te sterke verwachtingen die zij vaak van hun kinderen hebben.
In ieder geval geloof ik voor geen meter dat de liefde van mijn ouders voor mij afhankelijk is van het feit of ik wel of niet gelukkig ben.
De verwachtingen die met ouderschap gepaard gaan zijn dan ook helemaal geen verwachtingen ten aanzien van je kinderen, maar verwachtingen ten aanzien van jezelf. Het zijn niet je kinderen die je haat als ze opgroeien tot serieverkrachters of zwaar depressieve volwassenen of topcriminelen of wat je dan ook als schrikbeeld hebt, het is jezelf die je haat. JIJ bent degene die niet aan de verwachtingen voldoet, want als jij het beter had gedaan dan was dat fantastische wezentje wel uitgegroeid tot een fantastische volwassene.
En geloof mij maar: geen enkele ouder hoopt voor zijn kind dat het opgroeit tot iemand die zegt dat ie zijn leven niks waard vindt. Dat zeg ik overigens niet om op de man te spelen, maar omdat ik het echt afschuwelijk vind om te lezen (vanuit mijn optiek als moeder). Denk maar niet dat dat jouw ouders niets uitmaakt of dat ze daar hun schouders over ophalen.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Vandaar dat ik zei : ziedaar je antwoord. Je weet het dus wel, dat ouders onvoorwaardelijk van hun kinderen houden. Dat doen jouw ouders toch ook van jou?quote:Op zondag 11 januari 2009 11:53 schreef servus_universitas het volgende:
In ieder geval geloof ik voor geen meter dat de liefde van mijn ouders voor mij afhankelijk is van het feit of ik wel of niet gelukkig ben.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Het was niet bedoeld om op de man te spelen, maar om te verduidelijken dat wat hij zegt niet waar is. Als het wél waar zou zijn, zou hijzelf het bewijs van zijn stelling moeten zijn. Of ken jij ouders die voordat ze aan kinderen beginnen iets anders zeggen dan "als het maar gezond en gelukkig is"?quote:Op zondag 11 januari 2009 11:55 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Zijn de argumenten op dat je zo op de man gaat spelen of doe je dat gewoon voor de lol?
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Niet als je samen overeengekomen was dat er geen kinderen zouden komen en mevrouw raakt zwanger en weigert het weg te laten halen. Dan heeft de vader geen enkele verantwoordelijkheid imo. Hij heeft er immers niet voor gekozen.quote:Op zondag 11 januari 2009 12:05 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Daarmee creëer je wel een situatie waarin vaders zich aan de zorgplicht kunnen onttrekken door simpelweg te zeggen dat zij het kind niet willen. Dat lijkt me ook niet wenselijk. Vaders hebben hierin ook een verantwoordelijkheid.
Nou, als ik erin geluisd was, zou ik het wel weten hoor.quote:Op zondag 11 januari 2009 12:06 schreef Vitalogy het volgende:
Ik dacht dat een vrouw via de rechter altijd een vaderschapstest kan afdwingen. En als dat dan positief is dat je als vader er niet onderuit kan komen. Maar 100% zeker weet ik dat niet.
Een echte kerel doet dat natuurlijk ook niet he
Bekijk 't maar dat ik zou gaan dokken voor een kind dat er niet had moeten zijn.
Als de moeder het geld niet wil aannemen moet je alimentatie afdragen aan de staatquote:Op zondag 11 januari 2009 11:48 schreef Panthera1984 het volgende:
Bovendien, als de dame in kwestie geen bijstandsmoeder is, kunnen ze je toch ook nooit verplichten geld te geven aan iemand die het geld niet aan wilt nemen?
Daar ben ik het in principe mee eens maar wat let een vader dan om onder zijn financiële verplichtingen uit te komen door achteraf te zeggen dat hij geen kinderen wilde en dit gecommuniceerd heeft?quote:
[..]
Niet als je samen overeengekomen was dat er geen kinderen zouden komen en mevrouw raakt zwanger en weigert het weg te laten halen. Dan heeft de vader geen enkele verantwoordelijkheid imo. Hij heeft er immers niet voor gekozen.
Iedereen maar intentieverklaringen laten tekenen voor je het bed in duikt?
Ja die ken ik. Zowel in positieve als in negatieve zin.quote:
[..]
Het was niet bedoeld om op de man te spelen, maar om te verduidelijken dat wat hij zegt niet waar is. Als het wél waar zou zijn, zou hijzelf het bewijs van zijn stelling moeten zijn. Of ken jij ouders die voordat ze aan kinderen beginnen iets anders zeggen dan "als het maar gezond en gelukkig is"?
Niet iedereen houdt van zijn kinderen hoor, er zijn zelfs mensen die er een hartgrondige hekel aan hebben.
There is no love sincerer than the love of food.
Ik zou wel mijn verantwoordelijkheid nemen, maar ik zou mij wel genaaid voelen.quote:Op zondag 11 januari 2009 12:36 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Nou, als ik erin geluisd was, zou ik het wel weten hoor.
Het IS jouw verantwoordelijkheid niet, waarom zou je 'm dan toch nemen? Om niet als loser gezien te worden? Of omdat je vindt dat het ondanks de afspraak met mevrouw tóch wel jouw verantwoordelijkheid is?quote:Op zondag 11 januari 2009 12:49 schreef Vitalogy het volgende:
[..]
Ik zou wel mijn verantwoordelijkheid nemen, maar ik zou mij wel genaaid voelen.
Je naait jezelf dan.
Nee, voor mijn eigen zelfrespect. Ik vind het dan ook mijn verantwoordelijkheid.quote:Op zondag 11 januari 2009 12:50 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Het IS jouw verantwoordelijkheid niet, waarom zou je 'm dan toch nemen? Om niet als loser gezien te worden? Of omdat je vindt dat het ondanks de afspraak met mevrouw tóch wel jouw verantwoordelijkheid is?
Je naait jezelf dan.
Onbevlekt ontvangen? Als je samen overeengekomen bent dat er geen kinderen zouden komen en er ontstaat toch een zwangerschap, dan ben je samen nalatig geweest. Een vrouw wordt natuurlijk niet van de lucht zwanger, daar is toch echt een zaadcel voor nodig.quote:Op zondag 11 januari 2009 12:35 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Niet als je samen overeengekomen was dat er geen kinderen zouden komen en mevrouw raakt zwanger en weigert het weg te laten halen. Dan heeft de vader geen enkele verantwoordelijkheid imo. Hij heeft er immers niet voor gekozen.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Die zijn nog altijd zwaar in de minderheid, en over het algemeen is daar wel meer mee mis dan alleen niet van hun kinderen houden. Als je een persoonlijkheidsstoornis hebt of anderszins gehandicapt bent hou je wellicht ook niet van je kinderen, maar ik had het over normale gezonde mensen.quote:Op zondag 11 januari 2009 12:37 schreef Isegrim het volgende:
Er zijn heus wel ouders die niet van hun kinderen houden...
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Het doet er niet toe of je samen nalatig bent geweest (hoeft niet, vrouwen 'vergeten' de pil nog wel eens), je hebt een afspraak. Die afspraak is dat er geen kinderen komen. En dus is een abortus bij onverhoopte zwangerschap dan de enige juiste keus gezien de afspraak. Houdt mevrouw zich niet aan die afspraak, dan zie ik niet in waarom meneer daarvoor moet boeten.quote:Op zondag 11 januari 2009 12:55 schreef Shitney het volgende:
[..]
Onbevlekt ontvangen? Als je samen overeengekomen bent dat er geen kinderen zouden komen en er ontstaat toch een zwangerschap, dan ben je samen nalatig geweest. Een vrouw wordt natuurlijk niet van de lucht zwanger, daar is toch echt een zaadcel voor nodig.
Definieer 'normale, gezonde mensen'. Ik ken er niet zoveel.quote:Op zondag 11 januari 2009 12:58 schreef Shitney het volgende:
[..]
Die zijn nog altijd zwaar in de minderheid, en over het algemeen is daar wel meer mee mis dan alleen niet van hun kinderen houden. Als je een persoonlijkheidsstoornis hebt of anderszins gehandicapt bent hou je wellicht ook niet van je kinderen, maar ik had het over normale gezonde mensen.
eenschquote:Op zondag 11 januari 2009 13:00 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Het doet er niet toe of je samen nalatig bent geweest (hoeft niet, vrouwen 'vergeten' de pil nog wel eens), je hebt een afspraak. Die afspraak is dat er geen kinderen komen. En dus is een abortus bij onverhoopte zwangerschap dan de enige juiste keus gezien de afspraak. Houd mevrouw zich niet aan die afspraak, dan zie ik niet in waarom meneer daarvoor moet boeten.
Ja doei.
Als ik nu zwanger zou raken en ik zou ineens van gedachten veranderen (yeah, right, hypothetische situatie) dan zou geen haar op mijn hoofd eraan denken om mijn vriend te dwingen iets bij te dragen. Hij heeft daar namelijk niet voor gekozen en hij zou bij me weggaan als die situatie zich voor zou doen. En gelijk heeft 'ie.
wat zijn wij toch een rechtschapen mensen Isequote:Op zondag 11 januari 2009 13:03 schreef Isegrim het volgende:
Als ik nu zwanger zou raken en ik zou ineens van gedachten veranderen (yeah, right, hypothetische situatie) dan zou geen haar op mijn hoofd eraan denken om mijn vriend te dwingen iets bij te dragen. Hij heeft daar namelijk niet voor gekozen en hij zou bij me weggaan als die situatie zich voor zou doen. En gelijk heeft 'ie.
weer eensch
Ja doei.
Is de afspraak niet: we proberen te voorkomen dat er kinderen komen?quote:Op zondag 11 januari 2009 13:00 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Het doet er niet toe of je samen nalatig bent geweest (hoeft niet, vrouwen 'vergeten' de pil nog wel eens), je hebt een afspraak. Die afspraak is dat er geen kinderen komen. En dus is een abortus bij onverhoopte zwangerschap dan de enige juiste keus gezien de afspraak. Houdt mevrouw zich niet aan die afspraak, dan zie ik niet in waarom meneer daarvoor moet boeten.
Ik vraag me af hoe blij mevrouw is als ze opeens alleen met een kindje zit. En 'boeten', poeh hee... zijn kinderen echt zo'n straf? Ja ik weet niet, ik heb ze niet, maar dit lijkt me een beetje overdreven.
Ik vind het standpunt van Midas Dekkers wel mooi. Maar ik heb het idee dat mensen vaak zingeving halen uit het hebben van kinderen. Dan hebben ze echt iets om voor te leven. Zou dat, naast het sociale gebeuren, ook niet een rol spelen? En de (bijna) zekerheid dat eenzaamheid in de toekomst niet meer om de hoek komt kijken? (Met kinders is er altijd wel iemand thuis.)
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
dat is dan toch mevrouw d'r eigen schuldquote:Op zondag 11 januari 2009 13:09 schreef ErikT het volgende:
[..]
Is de afspraak niet: we proberen te voorkomen dat er kinderen komen?
Ik vraag me af hoe blij mevrouw is als ze opeens alleen met een kindje zit. En 'boeten', poeh hee... zijn kinderen echt zo'n straf? Ja ik weet niet, ik heb ze niet, maar dit lijkt me een beetje overdreven.
ze wist dat meneer zou mogen/kunnen afzwaaien als ze toch dat kind wil houden?
Ja doei.
Ja, schuld, schuld... ik weet niet hoor, je bent toch samen seks aan het hebben? Ik vind schuld altijd een beetje een onzinnig fenomeen. Ook in deze discussie. Er gaat iets mis, en dan heb je een situatie. Naar mijn mening is de schuldvraag niet belangrijk. Het gaat om intentie. En volgens mij moet je dan samen de nieuwe situatie gaan aanpakken.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:10 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
dat is dan toch mevrouw d'r eigen schuld
ze wist dat meneer zou mogen/kunnen afzwaaien als ze toch dat kind wil houden?
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
Als je samen hebt besloten om geen kinderen te nemen, dan is dat gewoon je afspraak. Dan vind ik het raar als mevrouw zich op dat punt ineens bedenkt als ze ongewenst (?) zwanger blijkt. Of althans, ik vind het niet raar want het gebeurt wel vaker dat vrouwen in zo'n situatie omslaan als een blad aan een boom, maar ik vind het raar om dan van de man te verwachten dat hij bijdraagt.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:09 schreef ErikT het volgende:
[..]
Is de afspraak niet: we proberen te voorkomen dat er kinderen komen?
In elke willekeurige soortgelijke situatie zou er geen discussie over zijn. Als je hebt afgesproken dat je geen auto wilt en meneer koopt ineens op eigen houtje een auto, moet mevrouw dan de wegenbelasting betalen? Ik vind het vreemd dat het bij kinderen ineens anders zou zijn. En natuurlijk, de man is er biologisch gezien wel bij betrokken, maar dat verandert de situatie niet echt wmb als die afspraak bestaat.
Da's haar probleem, moet ze zich maar aan de afspraak houden.quote:Ik vraag me af hoe blij mevrouw is als ze opeens alleen met een kindje zit.
Als je absoluut geen kinderen wilt, lijkt het mij wel een flinke straf ja. Je zit er een aardig poosje aan vast hoor.quote:En 'boeten', poeh hee... zijn kinderen echt zo'n straf? Ja ik weet niet, ik heb ze niet, maar dit lijkt me een beetje overdreven.
Ik vind het niet zo heel vreemd dat een vrouw zich bedenkt als ze zwanger blijkt, dat is simpelweg biologisch te verklaren.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:14 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Als je samen hebt besloten om geen kinderen te nemen, dan is dat gewoon je afspraak. Dan vind ik het raar als mevrouw zich op dat punt ineens bedenkt als ze ongewenst (?) zwanger blijkt. Of althans, ik vind het niet raar want het gebeurt wel vaker dat vrouwen in zo'n situatie omslaan als een blad aan een boom, maar ik vind het raar om dan van de man te verwachten dat hij bijdraagt.
Okee. Ik ben verrast dat vrouwen zo redeneren. (Jullie zijn toch vrouwen?) Na ja, van de andere kant, over elkaar zijn vrouwen natuurlijk meedogenloos. Maar ik denk dat het met kinderen iets gevoeliger ligt dan met een auto.quote:In elke willekeurige soortgelijke situatie zou er geen discussie over zijn. Als je hebt afgesproken dat je geen auto wilt en meneer koopt ineens op eigen houtje een auto, moet mevrouw dan de wegenbelasting betalen? Ik vind het vreemd dat het bij kinderen ineens anders zou zijn. En natuurlijk, de man is er biologisch gezien wel bij betrokken, maar dat verandert de situatie niet echt wmb als die afspraak bestaat.
Ja, maar als de afspraak is: "proberen te voorkomen" en 1 vd 2 maakt een foutje... dan is dat toch geen verbreken van de afspraak? Ik vind het ook wel gek dat dit zo'n eenzijdige afspraak is: de man kan niet echt veel doen. Ja, elke dag die pil voeren. Maar het punt is duidelijk denk ik.quote:Da's haar probleem, moet ze zich maar aan de afspraak houden.
True, true. Maar zoals alles geeft het toch voor- en nadelen?quote:Als je absoluut geen kinderen wilt, lijkt het mij wel een flinke straf ja. Je zit er een aardig poosje aan vast hoor.
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
Wat een topic is dit zeg.
Ik zie mezelf niet zo gauw kinderen krijgen en dan vooral omdat het me erg vervelend lijkt. Ten eerste heb je de zwangerschap, de bevalling en nachten lang niet kunnen slapen vanwege een jankend kutkind. Dan heb je normen en waarden die je over wil brengen en het is uiterst onvoorspelbaar wat er blijft hangen van jouw opvoeding. Ik zou niet weten of ik een goede moeder zou zijn. Aangezien het mij niet lukt een jonge kat te disciplineren weet ik niet of een kind wel zo'n goed idee is. Daarbij heb ik de kans dat ik mijn autisme doorgeef aan mijn kind. Nou is met autisme best te leven, maar ik weet niet of ik een autistisch kind zou kunnen of willen opvoeden. Ik ben er best van overtuigd dat hormonen je van een kind kunnen laten houden, maar ik weet niet of dat in mijn brein wel zo goed geregeld is. Zou ik een liefdevolle moeder zijn? Daarnaast ben ik erg gesteld op mijn leventje en de vrijheid om ermee te doen en te laten wat ik wil en een kind zou die vrijheid ernstig beperken. En dan heb ik het nog niet eens gehad over of deze wereld wel een goede plek is om een kind het aan te doen hier geboren te worden. Ik denk van niet. De olie raakt op, het klimaat verandert, de economie dreigt in elkaar te klappen en er is een kans dat het leven over vijf a tien jaar al in niets zal lijken op het luxe leventje wat wij nu gewend zijn. Dat alleen al is voldoende reden om geen kinderen te nemen.
Ik zie mezelf niet zo gauw kinderen krijgen en dan vooral omdat het me erg vervelend lijkt. Ten eerste heb je de zwangerschap, de bevalling en nachten lang niet kunnen slapen vanwege een jankend kutkind. Dan heb je normen en waarden die je over wil brengen en het is uiterst onvoorspelbaar wat er blijft hangen van jouw opvoeding. Ik zou niet weten of ik een goede moeder zou zijn. Aangezien het mij niet lukt een jonge kat te disciplineren weet ik niet of een kind wel zo'n goed idee is. Daarbij heb ik de kans dat ik mijn autisme doorgeef aan mijn kind. Nou is met autisme best te leven, maar ik weet niet of ik een autistisch kind zou kunnen of willen opvoeden. Ik ben er best van overtuigd dat hormonen je van een kind kunnen laten houden, maar ik weet niet of dat in mijn brein wel zo goed geregeld is. Zou ik een liefdevolle moeder zijn? Daarnaast ben ik erg gesteld op mijn leventje en de vrijheid om ermee te doen en te laten wat ik wil en een kind zou die vrijheid ernstig beperken. En dan heb ik het nog niet eens gehad over of deze wereld wel een goede plek is om een kind het aan te doen hier geboren te worden. Ik denk van niet. De olie raakt op, het klimaat verandert, de economie dreigt in elkaar te klappen en er is een kans dat het leven over vijf a tien jaar al in niets zal lijken op het luxe leventje wat wij nu gewend zijn. Dat alleen al is voldoende reden om geen kinderen te nemen.
Ik durf er wel wat geld op te leggen dat er ouders zijn die hun kinderen als zodanige prestigeobjecten zien dat - wanneer ze niet aan hun verwachtingen voldoen - ze niet zoveel meer met hen te doen willen hebben. En natuurlijk, er zal heus wel een biologische component zijn die een bepaalde affectie in stand houdt (genen doorgeven etc.), maar dat zie ik niet als een geldig argument waarom die liefde oneindig zou zijn. Hoe kan het anders dat je zoveel families uit elkaar ziet groeien? Ik heb twee ooms die ik nooit in m'n leven gezien heb en waar m'n oma nooit over spreekt.quote:Op zondag 11 januari 2009 10:07 schreef Shitney het volgende:
[..]
Volgens mij heb ik dat net gedaan. Ik zeg dat de relatie tussen ouder en kind onvoorwaardelijk is omdat het vrijwel onmogelijk is om de liefde voor je kind eindig te laten zijn. Ik kan werkelijk niets bedenken waardoor ik niet langer van mijn kind zou houden.
Puur vanuit evolutionair oogpunt. Als je geen drang om voort te planten hebt, is dat in zekere het einde voor de soort. (En met voortplantingsdrang bedoel ik eigenlijk de drang naar geslachtsverkeer)quote:Op zaterdag 10 januari 2009 23:00 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Waarom zou je het eerste wel moeten hebben?
Maar goed, je kan natuurlijk niet objectief bepalen of iemand 'in orde' is of niet. Het is altijd vanuit een bepaald oogpunt.
The problem is not the occupation, but how people deal with it.
Dat zeg ik, het is niet zo heel vreemd. Maar om dan ineens ja ratio de deur uit te gooien en eerder gemaakte afspraken te negeren gaat me wat te ver.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:19 schreef ErikT het volgende:
[..]
Ik vind het niet zo heel vreemd dat een vrouw zich bedenkt als ze zwanger blijkt, dat is simpelweg biologisch te verklaren.
Ik ben een vrouw ja.quote:Okee. Ik ben verrast dat vrouwen zo redeneren. (Jullie zijn toch vrouwen?) Na ja, van de andere kant, over elkaar zijn vrouwen natuurlijk meedogenloos. Maar ik denk dat het met kinderen iets gevoeliger ligt dan met een auto.
Natuurlijk liggen kinderen gevoeliger, maar punt is en blijft voor mij 'afspraak is afspraak'.
Maar da's een hele andere afspraak. Ik heb met mijn vriend letterlijk de afspraak dat als ik ooit zwanger zou raken en ik wil dan ineens toch maar een kind, dat hij dan het volste recht heeft om te vertrekken en dat ik dan niet zal proberen om te zorgen dat hij toch meebetaalt. Maar ik ben vast een van de weinige mensen die zo'n soort afspraak met de partner heeft.quote:Ja, maar als de afspraak is: "proberen te voorkomen" en 1 vd 2 maakt een foutje... dan is dat toch geen verbreken van de afspraak?
Als je het als man echt niet wilt, kun je je leidingen door laten knippen, of als dat te definitief is, altijd een condoom gebruiken.quote:Ik vind het ook wel gek dat dit zo'n eenzijdige afspraak is: de man kan niet echt veel doen. Ja, elke dag die pil voeren. Maar het punt is duidelijk denk ik.
Kinderen hebben ongetwijfeld voordelen (ik kan ze even niet bedenken, maar ze zijn er vastquote:True, true. Maar zoals alles geeft het toch voor- en nadelen?
), maar als je ze nooit gewild hebt...
Die laatste drang heeft bijna iedereen.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:27 schreef waht het volgende:
[..]
Puur vanuit evolutionair oogpunt. Als je geen drang om voort te planten hebt, is dat in zekere het einde voor de soort. (En met voortplantingsdrang bedoel ik eigenlijk de drang naar geslachtsverkeer)
Ik denk niet dat we bang hoeven te zijn voor het uitsterven van de mens. En ach, als dat wel gebeurt, is dat dan erg? Er is dan toch niemand om erover te treuren en voor alle andere wezens op deze planeet is het beter.
Het enige onvoorwaardelijke aan een ouder-kind relatie is de bloedband die er is, gewoon het feitelijke (of biologische, ik kan nu even niet het juiste woord vinden) gegeven dat je ouders je ouders zijn en dat je het kind van je ouders bent of dat je de ouder van je kind bent. Dat hoeft dus niet persé iets met liefde voor je kind te maken te hebben. Dus oneindige liefde voor je kind voelen / ervaren is wel een heel subjectief begrip, en is niet iets universeels naar mijn mening. Er zijn genoeg ouders die op zo'n manier met hun kinderen omgaan dat ik me afvraag of ze wel echt van hun kinderen houden. Andersom geldt dat ook natuurlijk .
.
Evolutie heeft geen bedoeling, maar is juist een gevolg. Wetenschappelijk gezien is er geen bedoeling.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:27 schreef waht het volgende:
[..]
Puur vanuit evolutionair oogpunt. Als je geen drang om voort te planten hebt, is dat in zekere het einde voor de soort. (En met voortplantingsdrang bedoel ik eigenlijk de drang naar geslachtsverkeer)
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 11-01-2009 13:34:47 ]
En misschien IS de liefde van ouders wel onvoorwaardelijk. Ouders van seriemoordenaars houden meestal nog steeds van hun kind, ze kunnen het niet helpen. MAAR ouders geven zelden consequent de bóódschap dat hun liefde onvoorwaardelijk is.
"Jimmy, hou daar mee op, anders vindt papa je niet meer lief."
Goddank hebben mijn ouders nooit dat soort tactieken gebruikt, maar het merendeel van de ouders doet dat wel. Logisch ook, want kinderen kunnen verrotte irritant zijn.
"Jimmy, hou daar mee op, anders vindt papa je niet meer lief."
Goddank hebben mijn ouders nooit dat soort tactieken gebruikt, maar het merendeel van de ouders doet dat wel. Logisch ook, want kinderen kunnen verrotte irritant zijn.
Ik denk dat je er voor jezelf goed over hebt nagedacht.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:22 schreef Black_Tulip het volgende:
Wat een topic is dit zeg.
Ik zie mezelf niet zo gauw kinderen krijgen en dan vooral omdat het me erg vervelend lijkt. Ten eerste heb je de zwangerschap, de bevalling en nachten lang niet kunnen slapen vanwege een jankend kutkind. Dan heb je normen en waarden die je over wil brengen en het is uiterst onvoorspelbaar wat er blijft hangen van jouw opvoeding. Ik zou niet weten of ik een goede moeder zou zijn. Aangezien het mij niet lukt een jonge kat te disciplineren weet ik niet of een kind wel zo'n goed idee is. Daarbij heb ik de kans dat ik mijn autisme doorgeef aan mijn kind. Nou is met autisme best te leven, maar ik weet niet of ik een autistisch kind zou kunnen of willen opvoeden. Ik ben er best van overtuigd dat hormonen je van een kind kunnen laten houden, maar ik weet niet of dat in mijn brein wel zo goed geregeld is. Zou ik een liefdevolle moeder zijn? Daarnaast ben ik erg gesteld op mijn leventje en de vrijheid om ermee te doen en te laten wat ik wil en een kind zou die vrijheid ernstig beperken. En dan heb ik het nog niet eens gehad over of deze wereld wel een goede plek is om een kind het aan te doen hier geboren te worden. Ik denk van niet. De olie raakt op, het klimaat verandert, de economie dreigt in elkaar te klappen en er is een kans dat het leven over vijf a tien jaar al in niets zal lijken op het luxe leventje wat wij nu gewend zijn. Dat alleen al is voldoende reden om geen kinderen te nemen.
Algemeen:Ik vind niet dat mensen zich met argumenten hoeven te verantwoorden omdat ze geen kinderen willen krijgen.
Mensen die wél kinderen krijgen, verantwoorden zich toch ook niet?
Maar het belangrijkste lijkt me om voor jezelf na te gaan of je er ooit wel of niet aan wilt beginnen. Misschien is het zonder na te denken al heel duidelijk (op basis van gevoel), of misschien liggen er diepere redenen of vage gevoelens waarom je het wel/niet zou willen.
......................................................................................................
Heel erg zal het niet zijn nee.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:32 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Die laatste drang heeft bijna iedereen.
Ja ik heb het verkeerd verwoord. Ik bedoelde dat een soort niet kan voortleven als de leden van die soort geen drang tot voortplanten hebben. En blijkbaar is het doel van alle (dier)soorten voortleven.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:34 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Evolutie heeft geen bedoeling, maar is juist een gevolg. Wetenschappelijk gezien is er geen bedoeling.
The problem is not the occupation, but how people deal with it.
Aaaargh!!! Echt afschuwelijk!quote:Op zondag 11 januari 2009 13:34 schreef Isegrim het volgende:
"Jimmy, hou daar mee op, anders vindt papa je niet meer lief."
Mijn beste vriendin moest vroeger ´vriendjes´ gaan maken met papa, als ze per ongeluk iets had laten vallen.
Papa was dan zo boos, dat hij geen ´vriendjes´ meer met zijn dochter wilde zijn.
´Papa houdt nu even niet van je. Je bent erg stout geweest en daarom is papa boos. Kom straks maar vriendjes maken, maar nu nog niet.´
......................................................................................................
Ik begrijp je standpunt en het heeft denk ik geen zin er verder over te discussiëren, maar het idee is volgens mij dat de afweging verandert bij een zwangerschap. De ratio gaat niet de deur uit.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:30 schreef Isegrim het volgende:
Dat zeg ik, het is niet zo heel vreemd. Maar om dan ineens ja ratio de deur uit te gooien en eerder gemaakte afspraken te negeren gaat me wat te ver.
Okido.quote:Ik ben een vrouw ja.
Ik twijfel niet aan hoe zeker je nu van je zaak bent, maar ik vind het heel moeilijk te geloven dat je ook zo koeltjes zal reageren als je onverhoopt toch zwanger raakt. Om het, eerder genoemde, biologische argument en alle emotionele zaken die daarbij horen.quote:Natuurlijk liggen kinderen gevoeliger, maar punt is en blijft voor mij 'afspraak is afspraak'.
Ik denk iig niet dat je er dan zo makkelijk overheen stapt. Even een abortusje en weer party time zoals voorheen.
Okee. Maar dit laat nog steeds opties open. Ook al heeft hij het volste recht, misschien kiest hij ervoor om te blijven.quote:Maar da's een hele andere afspraak. Ik heb met mijn vriend letterlijk de afspraak dat als ik ooit zwanger zou raken en ik wil dan ineens toch maar een kind, dat hij dan het volste recht heeft om te vertrekken en dat ik dan niet zal proberen om te zorgen dat hij toch meebetaalt. Maar ik ben vast een van de weinige mensen die zo'n soort afspraak met de partner heeft.
100% veiligheid bestaat natuurlijk niet he. Zelfs knippen schijnt mis te kunnen gaanquote:Als je het als man echt niet wilt, kun je je leidingen door laten knippen, of als dat te definitief is, altijd een condoom gebruiken.
Tja, like I said: dingen veranderen.quote:Kinderen hebben ongetwijfeld voordelen (ik kan ze even niet bedenken, maar ze zijn er vast
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
Ik had ook een vriendin die op d'r lazer kreeg als ze het waagde om tweede te worden bij een turnwedstrijd.
Ik krijg nu toch het idee dat je een grotere hekel hebt aan ouders dan aan kinderen.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:41 schreef Isegrim het volgende:
Ik had ook een vriendin die op d'r lazer kreeg als ze het waagde om tweede te worden bij een turnwedstrijd.
(Dit is overigens volgens mij volkomen terecht.)
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
Ik vind de houding hier van mensen hier die geen kinderen willen tov van mensen die wel kinderen willen of hebben vijandig. Net alsof jullie de hele dag door vaders en moeders worden aangesproken over dat jullie kinderloos zijn.
En het grappige is, de meesten van jullie zijn nog jonger dan mij. Net of iemand je dan verwijt dat je nog geen kinderen hebt. Het is maar waar je je druk om maakt.
En het grappige is, de meesten van jullie zijn nog jonger dan mij. Net of iemand je dan verwijt dat je nog geen kinderen hebt. Het is maar waar je je druk om maakt.
Hoe oud ben jij?
......................................................................................................
Nou, bij sommige vrouwen.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:41 schreef ErikT het volgende:
[..]
Ik begrijp je standpunt en het heeft denk ik geen zin er verder over te discussiëren, maar het idee is volgens mij dat de afweging verandert bij een zwangerschap. De ratio gaat niet de deur uit.
Ik denk dat mijn enige gedachte zou zijn: "Weg ermee, en wel zo snel mogelijk". Ik heb wel eens gedácht dat ik zwanger was en ik wilde het liefst diezelfde dag nog naar de dokter en e.e.a. zo snel mogelijk oplossen.quote:Ik twijfel niet aan hoe zeker je nu van je zaak bent, maar ik vind het heel moeilijk te geloven dat je ook zo koeltjes zal reageren als je onverhoopt toch zwanger raakt. Om het, eerder genoemde, biologische argument en alle emotionele zaken die daarbij horen.
Ik denk het wel. Al ben ik niet het 'party time'-type.quote:Ik denk iig niet dat je er dan zo makkelijk overheen stapt. Even een abortusje en weer party time zoals voorheen.
Een abortus heeft voor mij geen zware emotionele lading. Maar goed, ik kan dat niet bewijzen totdat het een keer gebeurt en ik hoop dat dat nooit is.Nou ja, dat is niet echt een 'probleem' te noemen natuurlijk.quote:Okee. Maar dit laat nog steeds opties open. Ook al heeft hij het volste recht, misschien kiest hij ervoor om te blijven.
Dat klopt.quote:100% veiligheid bestaat natuurlijk niet he. Zelfs knippen schijnt mis te kunnen gaan
Ik heb geen hekel aan kinderen. Sterker nog, ik kan erg goed overweg met kinderen en ik ben op feestjes vaak degene die bedolven onder een stapel kinderen aan het donderjagen is.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:43 schreef ErikT het volgende:
[..]
Ik krijg nu toch het idee dat je een grotere hekel hebt aan ouders dan aan kinderen.
(Dit is overigens volgens mij volkomen terecht.)
Ik wil ze alleen niet zelf omdat dat niet is hoe ik mijn leven wil invullen.Ik verbaas me wél over de manier waarop veel ouders omgaan met hun kinderen. Niet allemaal, maar hoe meer mensen ik leer kennen, hoe meer ik me realiseer hoeveel geluk ik heb gehad met mijn ouders.
En dan te bedenken dat in veel landen of politieke partijen de mannen een standpunt tégen abortus innemen.
Ik vind het echt walgelijk dat er nog altijd mannen zijn die de regels voor vrouwen willen bepalen, terwijl ik helemaal geen feministische vrouw ben (geloof ik).
Ik vind het echt walgelijk dat er nog altijd mannen zijn die de regels voor vrouwen willen bepalen, terwijl ik helemaal geen feministische vrouw ben (geloof ik).
......................................................................................................
Ja, ja, de beste stuurlui staan aan wal.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:48 schreef Isegrim het volgende:
Ik verbaas me wél over de manier waarop veel ouders omgaan met hun kinderen.
Hoezo vijandig? Leg eens uit waar je dan op doelt?quote:Op zondag 11 januari 2009 13:44 schreef nummer_zoveel het volgende:
Ik vind de houding hier van mensen hier die geen kinderen willen tov van mensen die wel kinderen willen of hebben vijandig. Net alsof jullie de hele dag door vaders en moeders worden aangesproken over dat jullie kinderloos zijn.
En het grappige is, de meesten van jullie zijn nog jonger dan mij. Net of iemand je dan verwijt dat je nog geen kinderen hebt. Het is maar waar je je druk om maakt.
Ik heb helemaal niks tegen mensen die wel kinderen hebben. Ik erger me hooguit wel eens aan het "Oh wacht maar, dat komt nog wel" als je vertelt waarom je 'nog' geen kinderen hebt. Of aan het ter verantwoording geroepen worden op dat punt terwijl geen enkele ouder zich geroepen voelt om zich te verantwoorden voor het feit dat hij wel kinderen heeft.
Maar dat is niet zo vaak hoor. Nu ik de dertig gepasseerd ben, begint men te geloven dat ik echt bewust heb gekozen voor een kindervrij leven.
Ik zeg niet dat ik het beter zou kunnen, ik zeg dat ik me erover verbaas. En het bedroeft mij dat zoveel mensen een compleet dysfunctionele relatie met de ouders hebben.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:49 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Ja, ja, de beste stuurlui staan aan wal.
Hehehe, geweldig: vrouwen over vrouwen... Ik weet natuurlijk niet zeker of het voor jou zou gelden, maar over het algemeen komt er een: "Ja, ik vond altijd dit en dit, maar nu snap ik het pas echt"-verhaal.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:46 schreef Isegrim het volgende:
Nou, bij sommige vrouwen.
[..]
Ik denk dat mijn enige gedachte zou zijn: "Weg ermee, en wel zo snel mogelijk". Ik heb wel eens gedácht dat ik zwanger was en ik wilde het liefst diezelfde dag nog naar de dokter en e.e.a. zo snel mogelijk oplossen.
[..]
Ik denk het wel. Al ben ik niet het 'party time'-type.
Hoe het ook zij, ik vind het dus niet zo netjes om zo over anderen te oordelen ("ze draaien als een blad aan een boom", "gooien alle ratio de deur uit"). Je weet niet wat er met iemand gebeurt als zoiets speelt.
Anyway: succes
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
Je hebt in dit topic een hoop commentaar over hoe anderen hun kind opvoeden. Zelf zeg je bewust geen kinderen te willen, prima, maar jij zal dus ook geen goede ouder zijn. Maar dan vind ik het wel wrang dat je het continu hebt over hoe kinderen worden opgevoed. Als je geen kinderen wilt hoef je je ook niet te bemoeien met hoe anderen hun kinderen opvoeden vind ik. Het is altijd makkelijk commentaar leveren vanaf de zijlijn he.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:50 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Hoezo vijandig? Leg eens uit waar je dan op doelt?
Ik heb helemaal niks tegen mensen die wel kinderen hebben. Ik erger me hooguit wel eens aan het "Oh wacht maar, dat komt nog wel" als je vertelt waarom je 'nog' geen kinderen hebt. Of aan het ter verantwoording geroepen worden op dat punt terwijl geen enkele ouder zich geroepen voelt om zich te verantwoorden voor het feit dat hij wel kinderen heeft.
Maar dat is niet zo vaak hoor. Nu ik de dertig gepasseerd ben, begint men te geloven dat ik echt bewust heb gekozen voor een kindervrij leven.
Ja, ik ook. Ik heb 2 jaar voor de klas gestaan. Nou, ik prijs mezelf gelukkig.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:48 schreef Isegrim het volgende:
Ik verbaas me wél over de manier waarop veel ouders omgaan met hun kinderen. Niet allemaal, maar hoe meer mensen ik leer kennen, hoe meer ik me realiseer hoeveel geluk ik heb gehad met mijn ouders.
Kelere, het is echt volkomen terecht dat heel veel van die pubers hun ouders niet kunnen uitstaan. Ik stond bijna altijd aan hun kant
Wat sommige ouders hun kinderen aandoen...
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
Dat is geen oordeel maar een observatie. Die vrouwen (de zogenaamde emodozen en roze-wolk-typesquote:Op zondag 11 januari 2009 13:53 schreef ErikT het volgende:
[..]
Hehehe, geweldig: vrouwen over vrouwen... Ik weet natuurlijk niet zeker of het voor jou zou gelden, maar over het algemeen komt er een: "Ja, ik vond altijd dit en dit, maar nu snap ik het pas echt"-verhaal.
Hoe het ook zij, ik vind het dus niet zo netjes om zo over anderen te oordelen ("ze draaien als een blad aan een boom", "gooien alle ratio de deur uit"). Je weet niet wat er met iemand gebeurt als zoiets speelt.
Anyway: succes
) zijn wel het type vrouwen waar ik niets mee heb en die ook niet tot mijn vriendenkring behoren.
Het beste kunnen ze de bewaarplaats voor kleine kinderen weer instellen. Een beetje discipline kan geen kwaad voor die koters van tegenwoordig
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Aha. Ik heb tot mijn 23ste altijd een zeker gevoel gehad dat ik absoluut geen kinderen wilde.quote:
Voor mij is dat puur op basis van het idee dat ik me niet voor kan stellen dat ik ooit moeder zou zijn, dat ik geen moederlijk type ben en dat er nog geen ´wens´ is.
Ik heb geen hekel aan kinderen en ik heb ook met kinderen van 10-11 gewerkt in het basisonderwijs, waar ik tot mijn verbazing heel goed met kinderen overweg kon.
Al vind ik het vervelend als ouders geen verantwoording voor hun kinderen nemen en er ´draken´ van maken die de tent af komen breken op verjaardagen, vandalistisch gedrag vertonen, enz.
Ik begrijp niet dat er periodes zijn waarin vrouwen zich laten ´aansteken´ door zwangere vrouwen uit de omgeving. Ik denk dat het absoluut een overweging moet zijn die vanuit jezelf komt, en niet ineens op basis van een ´prikkel´ of gevoel door opspeling van hormonen.
Ik vraag me zelf altijd het meest af: ´Zou ik voldoende van een kind kunnen houden?´
Dat is de meest belangrijke afweging die er voor mij is.
BTW: gefeliciteerd met je zwangerschap!
......................................................................................................
Nee, je argument gaat echt mank. Als er géén liefde in het spel was, zouden ouders massaal babies dumpen. Een baby is namelijk volslagen nutteloos, meestal lelijk, en geeft ontstellend veel overlast. De natuur zorgt ervoor dat we hulpeloze babies verzorgen, ondanks dat ze stinken, lelijk zijn, krijsen, poepen, je leegvreten, je uit je slaap houden en ga zo maar door. Dat doet die natuur door je dusdanig te foppen dat je overspoeld wordt door liefde elke keer als je naar dat nutteloze krijsende schijtende schepsel kijkt.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:32 schreef Tristessa het volgende:
Het enige onvoorwaardelijke aan een ouder-kind relatie is de bloedband die er is, gewoon het feitelijke (of biologische, ik kan nu even niet het juiste woord vinden) gegeven dat je ouders je ouders zijn en dat je het kind van je ouders bent of dat je de ouder van je kind bent. Dat hoeft dus niet persé iets met liefde voor je kind te maken te hebben. Dus oneindige liefde voor je kind voelen / ervaren is wel een heel subjectief begrip, en is niet iets universeels naar mijn mening. Er zijn genoeg ouders die op zo'n manier met hun kinderen omgaan dat ik me afvraag of ze wel echt van hun kinderen houden. Andersom geldt dat ook natuurlijk
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Dank je wel!quote:Op zondag 11 januari 2009 13:57 schreef FokPorum het volgende:
BTW: gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik wilde tot m'n 22ste-23ste ook geen kinderen, maar langzaamaan, als in je omgeving steeds meer mensen een kindje krijgen, begint het gewoon te 'kriebelen'. En daar heb ik alsnog een jaar of twee over gedaan voor officiel besloten samen met m'n partner proberen kinderen te krijgen.
Echt, vijf jaar geleden zou ik keihard hebben gelachen zou ik hebben geweten nu een kind te krijgen.
Omdat ik zelf geen kinderen heb mag ik geen ideeën hebben over hoe je kinderen zou moeten opvoeden?quote:Op zondag 11 januari 2009 13:55 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Je hebt in dit topic een hoop commentaar over hoe anderen hun kind opvoeden. Zelf zeg je bewust geen kinderen te willen, prima, maar jij zal dus ook geen goede ouder zijn. Maar dan vind ik het wel wrang dat je het continu hebt over hoe kinderen worden opgevoed. Als je geen kinderen wilt hoef je je ook niet te bemoeien met hoe anderen hun kinderen opvoeden vind ik. Het is altijd makkelijk commentaar leveren vanaf de zijlijn he.
Ik ken veel mensen die nog behoorlijk veel last hebben van hun opvoeding en dat wens ik niemand toe. En dus heb ik wel wat ideeën over wat je vooral niet moet doen. Als ik een vader in een supermarkt tegen zijn kind hoor zeggen dat papa niet meer van hem houdt als hij nu niet ophoudt met [vul ongewenste activiteit in] dan sta ik me echt te verbijten.
Dit is een oordeel. En die voorgaande typeringen die ik kwootte waren ook niet enkel een observatie., kom op zeg. Maakt verder niet uit hoor, ik begrijp dat je die voorbeelden aanhaalt om je standpunt te verduidelijkenquote:Op zondag 11 januari 2009 13:57 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Dat is geen oordeel maar een observatie. Die vrouwen (de zogenaamde emodozen en roze-wolk-types
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
ik ben ook een vrouw en ben net als Ise totaal niet vijandig tegenover mensen die wel graag kinderen willen. ZOals ik al eerder in dit topic zei: ik ben niet degene die anders denkenden uitmaakt voor 'verwend mormel' en beticht mensen ook niet van 'idiote uitspraken' omdat ze niet dezelfde zijn als die van mij
het staat een ieder vrij in zijn of haar leven de keuzes te maken waarvan hij of zij denkt:
A) gelukkig te worden
B) goed te doen
C) de juiste keus gemaakt te hebben
no problemo, maar laat mij dan vanuit mijn antwoorden op de 3 bovenstaande punten ook mijn weg kiezen zonder te gaan schelden...
En ook op het vader-deel: als je samen besluit geen kinderen te willen, dan is het logisch dat je niet probeert zwanger te worden, maar mocht het onverhoopt wel gebeuren, los van wiens 'schuld' dat is, de afspraak 'we willen/nemen/krijgen geen kinderen' blijft staan, tenzij beide partijen hun mening bijstellen
het staat een ieder vrij in zijn of haar leven de keuzes te maken waarvan hij of zij denkt:
A) gelukkig te worden
B) goed te doen
C) de juiste keus gemaakt te hebben
no problemo, maar laat mij dan vanuit mijn antwoorden op de 3 bovenstaande punten ook mijn weg kiezen zonder te gaan schelden...
En ook op het vader-deel: als je samen besluit geen kinderen te willen, dan is het logisch dat je niet probeert zwanger te worden, maar mocht het onverhoopt wel gebeuren, los van wiens 'schuld' dat is, de afspraak 'we willen/nemen/krijgen geen kinderen' blijft staan, tenzij beide partijen hun mening bijstellen
Ja doei.
Inderdaad. En elke moeder vind haar kind de mooiste. Hoe lelijk de baby ook is.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:59 schreef Shitney het volgende:
[..]
Nee, je argument gaat echt mank. Als er géén liefde in het spel was, zouden ouders massaal babies dumpen. Een baby is namelijk volslagen nutteloos, meestal lelijk, en geeft ontstellend veel overlast. De natuur zorgt ervoor dat we hulpeloze babies verzorgen, ondanks dat ze stinken, lelijk zijn, krijsen, poepen, je leegvreten, je uit je slaap houden en ga zo maar door. Dat doet die natuur door je dusdanig te foppen dat je overspoeld wordt door liefde elke keer als je naar dat nutteloze krijsende schijtende schepsel kijkt.
Dat heet opvoeden. Juist omdat de liefde voor je kinderen oneindig is, is het van belang om door middel van belonen en straffen gewenst of ongewenst gedrag aan te geven. Maar opvoeden is niet hetzelfde als houden van, die denkfout wordt al de gehele discussie gebezigd.quote:Op zondag 11 januari 2009 13:34 schreef Isegrim het volgende:
En misschien IS de liefde van ouders wel onvoorwaardelijk. Ouders van seriemoordenaars houden meestal nog steeds van hun kind, ze kunnen het niet helpen. MAAR ouders geven zelden consequent de bóódschap dat hun liefde onvoorwaardelijk is.
"Jimmy, hou daar mee op, anders vindt papa je niet meer lief."
Goddank hebben mijn ouders nooit dat soort tactieken gebruikt, maar het merendeel van de ouders doet dat wel. Logisch ook, want kinderen kunnen verrotte irritant zijn.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Iedereen is trouwens ervaringsdeskundige als het gaat om opvoeden. Is het niet als opvoeder, dan wel als opgevoede. En dus vind ik dat iedereen daar iets zinnigs over kan zeggen.
Iedere observatie is gebonden aan een oordeel.
In het dagelijks leven proberen mensen elkaar ook op te voeden (socialiserende instituties en sociale controle).
Ik denk dat je maar weinig mensen zult vinden die geen commentaar hebben op anderen of andermans gedrag.
Ik denk zelf aan de negatieve kanten van het geen commentaar mogen hebben op andermans opvoedingsmanieren:
Als ik een vader ´s ochtends zijn constant scheldende zoon met zware gedragsproblemen af zie leveren en de jongen loopt met gescheurde kleding vol vlekken, dan vind ik zijn opvoedmanieren/verzorgingsmethoden afkeurenswaardig.
Ook al heb ik zelf geen kinderen, ik vind het niet normaal dat er asociale ouders zijn die hun kinderen maar van alles laten flikken.
Waar zou de situatie naartoe gaan, als kinderloze vrouwen geen commentaar mogen hebben op andermans opvoeding? Het aantal mishandelingen is al groot genoeg.
[ Bericht 90% gewijzigd door FokPorum op 11-01-2009 14:10:52 ]
In het dagelijks leven proberen mensen elkaar ook op te voeden (socialiserende instituties en sociale controle).
Ik denk dat je maar weinig mensen zult vinden die geen commentaar hebben op anderen of andermans gedrag.
Ik denk zelf aan de negatieve kanten van het geen commentaar mogen hebben op andermans opvoedingsmanieren:
Als ik een vader ´s ochtends zijn constant scheldende zoon met zware gedragsproblemen af zie leveren en de jongen loopt met gescheurde kleding vol vlekken, dan vind ik zijn opvoedmanieren/verzorgingsmethoden afkeurenswaardig.
Ook al heb ik zelf geen kinderen, ik vind het niet normaal dat er asociale ouders zijn die hun kinderen maar van alles laten flikken.
Waar zou de situatie naartoe gaan, als kinderloze vrouwen geen commentaar mogen hebben op andermans opvoeding? Het aantal mishandelingen is al groot genoeg.
[ Bericht 90% gewijzigd door FokPorum op 11-01-2009 14:10:52 ]
......................................................................................................
Dit is te algemeen denk ik, maar in deze discussie waarschijnlijk wel van toepassing.quote:Op zondag 11 januari 2009 14:03 schreef FokPorum het volgende:
Iedere observatie is gebonden aan een oordeel.
Ik mag graag denken dat dit in de wetenschap niet geldt.
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
De boodschap van de betreffende vader is: "Papa houdt alleen van je als je doet wat papa wilt". Dat is pure emotionele chantage en in mijn ogen onverdedigbaar.quote:Op zondag 11 januari 2009 14:02 schreef Shitney het volgende:
[..]
Dat heet opvoeden. Juist omdat de liefde voor je kinderen oneindig is, is het van belang om door middel van belonen en straffen gewenst of ongewenst gedrag aan te geven. Maar opvoeden is niet hetzelfde als houden van, die denkfout wordt al de gehele discussie gebezigd.
Het spijt me wel, maar als je op die manier denkt te moeten opvoeden, dan ben je het ouderschap in mijn ogen niet waard.
Mijn ouders hebben nóóit dergelijke walgelijke uitspraken gedaan en ik ben toch echt een welopgevoed meisje geworden.
Dé perfecte opvoeding bestaat niet. Elke ouder wil het goed doen, maar achteraf zullen er ook dingen mis gaan. Jouw ouders zullen zelf ook vinden dat niet alles zo is gegaan als ze hoopten, en ook wel eens twijfels en onzekerheid hebben gehad.quote:Op zondag 11 januari 2009 14:01 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Omdat ik zelf geen kinderen heb mag ik geen ideeën hebben over hoe je kinderen zou moeten opvoeden?
En het voorbeeld van die supermarkt vind ik wel heel extreem: je bent niet goed bij je hoofd als je zulke dingen tegen je kind zegt. Ik ken bijna geen ouders die zo tegen hun kinderen doen, laten we er van uitgaan dat dit uitzonderingen zijn.
ik vind het overigens ook niet normaal dat je tegen iemand zegt dat hij/zij geen goede ouder zou zijn, omdat die persoon geen kinderen wil.
waar baseer je dat op? Er zijn ook vast genoeg mensen die wel kinderen hebben en geen goede ouders zijn
maargoed, daar mag ik als kinderloe natuurlijk niet over 'oordelen'
waar baseer je dat op? Er zijn ook vast genoeg mensen die wel kinderen hebben en geen goede ouders zijn
maargoed, daar mag ik als kinderloe natuurlijk niet over 'oordelen'
Ja doei.
Trouwens: correctie. je mag als ouder best zegggen dat je kind stout is als ie iets uitvreet in de supermarkt, maar 'ik vind je niet meer lief' heel dramatisch klinken. Maar verder mag een kind best gewezen worden op wat ie wel en niet mag.
Ben je niet in orde als je geen kinderen wilt #4
