Ben je niet in orde als je geen kinderen wilt #4

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:41 schreef ErikT het volgende:

[..]

Ik begrijp je standpunt en het heeft denk ik geen zin er verder over te discussiëren, maar het idee is volgens mij dat de afweging verandert bij een zwangerschap. De ratio gaat niet de deur uit.

Nou, bij sommige vrouwen.

quote:

Ik twijfel niet aan hoe zeker je nu van je zaak bent, maar ik vind het heel moeilijk te geloven dat je ook zo koeltjes zal reageren als je onverhoopt toch zwanger raakt. Om het, eerder genoemde, biologische argument en alle emotionele zaken die daarbij horen.

Ik denk dat mijn enige gedachte zou zijn: "Weg ermee, en wel zo snel mogelijk". Ik heb wel eens gedácht dat ik zwanger was en ik wilde het liefst diezelfde dag nog naar de dokter en e.e.a. zo snel mogelijk oplossen.

quote:

Ik denk iig niet dat je er dan zo makkelijk overheen stapt. Even een abortusje en weer party time zoals voorheen.

Ik denk het wel. Al ben ik niet het 'party time'-type. Een abortus heeft voor mij geen zware emotionele lading. Maar goed, ik kan dat niet bewijzen totdat het een keer gebeurt en ik hoop dat dat nooit is.

quote:

Okee. Maar dit laat nog steeds opties open. Ook al heeft hij het volste recht, misschien kiest hij ervoor om te blijven.

Nou ja, dat is niet echt een 'probleem' te noemen natuurlijk.

quote:

100% veiligheid bestaat natuurlijk niet he. Zelfs knippen schijnt mis te kunnen gaan

Dat klopt.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:45 schreef FokPorum het volgende:
Hoe oud ben jij?

26

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:43 schreef ErikT het volgende:

[..]

Ik krijg nu toch het idee dat je een grotere hekel hebt aan ouders dan aan kinderen.
(Dit is overigens volgens mij volkomen terecht.)

Ik heb geen hekel aan kinderen. Sterker nog, ik kan erg goed overweg met kinderen en ik ben op feestjes vaak degene die bedolven onder een stapel kinderen aan het donderjagen is. Ik wil ze alleen niet zelf omdat dat niet is hoe ik mijn leven wil invullen.

Ik verbaas me wél over de manier waarop veel ouders omgaan met hun kinderen. Niet allemaal, maar hoe meer mensen ik leer kennen, hoe meer ik me realiseer hoeveel geluk ik heb gehad met mijn ouders.

En dan te bedenken dat in veel landen of politieke partijen de mannen een standpunt tégen abortus innemen.
Ik vind het echt walgelijk dat er nog altijd mannen zijn die de regels voor vrouwen willen bepalen, terwijl ik helemaal geen feministische vrouw ben (geloof ik).

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:48 schreef Isegrim het volgende:

Ik verbaas me wél over de manier waarop veel ouders omgaan met hun kinderen.

Ja, ja, de beste stuurlui staan aan wal.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:44 schreef nummer_zoveel het volgende:
Ik vind de houding hier van mensen hier die geen kinderen willen tov van mensen die wel kinderen willen of hebben vijandig. Net alsof jullie de hele dag door vaders en moeders worden aangesproken over dat jullie kinderloos zijn.
En het grappige is, de meesten van jullie zijn nog jonger dan mij. Net of iemand je dan verwijt dat je nog geen kinderen hebt. Het is maar waar je je druk om maakt.

Hoezo vijandig? Leg eens uit waar je dan op doelt?

Ik heb helemaal niks tegen mensen die wel kinderen hebben. Ik erger me hooguit wel eens aan het "Oh wacht maar, dat komt nog wel" als je vertelt waarom je 'nog' geen kinderen hebt. Of aan het ter verantwoording geroepen worden op dat punt terwijl geen enkele ouder zich geroepen voelt om zich te verantwoorden voor het feit dat hij wel kinderen heeft.

Maar dat is niet zo vaak hoor. Nu ik de dertig gepasseerd ben, begint men te geloven dat ik echt bewust heb gekozen voor een kindervrij leven.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:49 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Ja, ja, de beste stuurlui staan aan wal.

Ik zeg niet dat ik het beter zou kunnen, ik zeg dat ik me erover verbaas. En het bedroeft mij dat zoveel mensen een compleet dysfunctionele relatie met de ouders hebben.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:46 schreef Isegrim het volgende:
Nou, bij sommige vrouwen.
[..]

Ik denk dat mijn enige gedachte zou zijn: "Weg ermee, en wel zo snel mogelijk". Ik heb wel eens gedácht dat ik zwanger was en ik wilde het liefst diezelfde dag nog naar de dokter en e.e.a. zo snel mogelijk oplossen.
[..]

Ik denk het wel. Al ben ik niet het 'party time'-type. Een abortus heeft voor mij geen zware emotionele lading. Maar goed, ik kan dat niet bewijzen totdat het een keer gebeurt en ik hoop dat dat nooit is.

Hehehe, geweldig: vrouwen over vrouwen... Ik weet natuurlijk niet zeker of het voor jou zou gelden, maar over het algemeen komt er een: "Ja, ik vond altijd dit en dit, maar nu snap ik het pas echt"-verhaal.

Hoe het ook zij, ik vind het dus niet zo netjes om zo over anderen te oordelen ("ze draaien als een blad aan een boom", "gooien alle ratio de deur uit"). Je weet niet wat er met iemand gebeurt als zoiets speelt.

Anyway: succes

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:50 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Hoezo vijandig? Leg eens uit waar je dan op doelt?

Ik heb helemaal niks tegen mensen die wel kinderen hebben. Ik erger me hooguit wel eens aan het "Oh wacht maar, dat komt nog wel" als je vertelt waarom je 'nog' geen kinderen hebt. Of aan het ter verantwoording geroepen worden op dat punt terwijl geen enkele ouder zich geroepen voelt om zich te verantwoorden voor het feit dat hij wel kinderen heeft.

Maar dat is niet zo vaak hoor. Nu ik de dertig gepasseerd ben, begint men te geloven dat ik echt bewust heb gekozen voor een kindervrij leven.

Je hebt in dit topic een hoop commentaar over hoe anderen hun kind opvoeden. Zelf zeg je bewust geen kinderen te willen, prima, maar jij zal dus ook geen goede ouder zijn. Maar dan vind ik het wel wrang dat je het continu hebt over hoe kinderen worden opgevoed. Als je geen kinderen wilt hoef je je ook niet te bemoeien met hoe anderen hun kinderen opvoeden vind ik. Het is altijd makkelijk commentaar leveren vanaf de zijlijn he.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:48 schreef Isegrim het volgende:
Ik verbaas me wél over de manier waarop veel ouders omgaan met hun kinderen. Niet allemaal, maar hoe meer mensen ik leer kennen, hoe meer ik me realiseer hoeveel geluk ik heb gehad met mijn ouders.

Ja, ik ook. Ik heb 2 jaar voor de klas gestaan. Nou, ik prijs mezelf gelukkig.
Kelere, het is echt volkomen terecht dat heel veel van die pubers hun ouders niet kunnen uitstaan. Ik stond bijna altijd aan hun kant Wat sommige ouders hun kinderen aandoen...

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:53 schreef ErikT het volgende:

[..]

Hehehe, geweldig: vrouwen over vrouwen... Ik weet natuurlijk niet zeker of het voor jou zou gelden, maar over het algemeen komt er een: "Ja, ik vond altijd dit en dit, maar nu snap ik het pas echt"-verhaal.

Hoe het ook zij, ik vind het dus niet zo netjes om zo over anderen te oordelen ("ze draaien als een blad aan een boom", "gooien alle ratio de deur uit"). Je weet niet wat er met iemand gebeurt als zoiets speelt.

Anyway: succes

Dat is geen oordeel maar een observatie. Die vrouwen (de zogenaamde emodozen en roze-wolk-types ) zijn wel het type vrouwen waar ik niets mee heb en die ook niet tot mijn vriendenkring behoren.

Het beste kunnen ze de bewaarplaats voor kleine kinderen weer instellen. Een beetje discipline kan geen kwaad voor die koters van tegenwoordig

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:47 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

26

Aha. Ik heb tot mijn 23ste altijd een zeker gevoel gehad dat ik absoluut geen kinderen wilde.
Voor mij is dat puur op basis van het idee dat ik me niet voor kan stellen dat ik ooit moeder zou zijn, dat ik geen moederlijk type ben en dat er nog geen ´wens´ is.
Ik heb geen hekel aan kinderen en ik heb ook met kinderen van 10-11 gewerkt in het basisonderwijs, waar ik tot mijn verbazing heel goed met kinderen overweg kon.
Al vind ik het vervelend als ouders geen verantwoording voor hun kinderen nemen en er ´draken´ van maken die de tent af komen breken op verjaardagen, vandalistisch gedrag vertonen, enz.

Ik begrijp niet dat er periodes zijn waarin vrouwen zich laten ´aansteken´ door zwangere vrouwen uit de omgeving. Ik denk dat het absoluut een overweging moet zijn die vanuit jezelf komt, en niet ineens op basis van een ´prikkel´ of gevoel door opspeling van hormonen.
Ik vraag me zelf altijd het meest af: ´Zou ik voldoende van een kind kunnen houden?´
Dat is de meest belangrijke afweging die er voor mij is.

BTW: gefeliciteerd met je zwangerschap!

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:32 schreef Tristessa het volgende:
Het enige onvoorwaardelijke aan een ouder-kind relatie is de bloedband die er is, gewoon het feitelijke (of biologische, ik kan nu even niet het juiste woord vinden) gegeven dat je ouders je ouders zijn en dat je het kind van je ouders bent of dat je de ouder van je kind bent. Dat hoeft dus niet persé iets met liefde voor je kind te maken te hebben. Dus oneindige liefde voor je kind voelen / ervaren is wel een heel subjectief begrip, en is niet iets universeels naar mijn mening. Er zijn genoeg ouders die op zo'n manier met hun kinderen omgaan dat ik me afvraag of ze wel echt van hun kinderen houden. Andersom geldt dat ook natuurlijk .

Nee, je argument gaat echt mank. Als er géén liefde in het spel was, zouden ouders massaal babies dumpen. Een baby is namelijk volslagen nutteloos, meestal lelijk, en geeft ontstellend veel overlast. De natuur zorgt ervoor dat we hulpeloze babies verzorgen, ondanks dat ze stinken, lelijk zijn, krijsen, poepen, je leegvreten, je uit je slaap houden en ga zo maar door. Dat doet die natuur door je dusdanig te foppen dat je overspoeld wordt door liefde elke keer als je naar dat nutteloze krijsende schijtende schepsel kijkt.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:57 schreef FokPorum het volgende:

BTW: gefeliciteerd met je zwangerschap!

Dank je wel!

Ik wilde tot m'n 22ste-23ste ook geen kinderen, maar langzaamaan, als in je omgeving steeds meer mensen een kindje krijgen, begint het gewoon te 'kriebelen'. En daar heb ik alsnog een jaar of twee over gedaan voor officiel besloten samen met m'n partner proberen kinderen te krijgen.
Echt, vijf jaar geleden zou ik keihard hebben gelachen zou ik hebben geweten nu een kind te krijgen.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:55 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Je hebt in dit topic een hoop commentaar over hoe anderen hun kind opvoeden. Zelf zeg je bewust geen kinderen te willen, prima, maar jij zal dus ook geen goede ouder zijn. Maar dan vind ik het wel wrang dat je het continu hebt over hoe kinderen worden opgevoed. Als je geen kinderen wilt hoef je je ook niet te bemoeien met hoe anderen hun kinderen opvoeden vind ik. Het is altijd makkelijk commentaar leveren vanaf de zijlijn he.

Omdat ik zelf geen kinderen heb mag ik geen ideeën hebben over hoe je kinderen zou moeten opvoeden? Ik ken veel mensen die nog behoorlijk veel last hebben van hun opvoeding en dat wens ik niemand toe. En dus heb ik wel wat ideeën over wat je vooral niet moet doen. Als ik een vader in een supermarkt tegen zijn kind hoor zeggen dat papa niet meer van hem houdt als hij nu niet ophoudt met [vul ongewenste activiteit in] dan sta ik me echt te verbijten.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:57 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Dat is geen oordeel maar een observatie. Die vrouwen (de zogenaamde emodozen en roze-wolk-types ) zijn wel het type vrouwen waar ik niets mee heb en die ook niet tot mijn vriendenkring behoren.

Dit is een oordeel. En die voorgaande typeringen die ik kwootte waren ook niet enkel een observatie., kom op zeg. Maakt verder niet uit hoor, ik begrijp dat je die voorbeelden aanhaalt om je standpunt te verduidelijken

ik ben ook een vrouw en ben net als Ise totaal niet vijandig tegenover mensen die wel graag kinderen willen. ZOals ik al eerder in dit topic zei: ik ben niet degene die anders denkenden uitmaakt voor 'verwend mormel' en beticht mensen ook niet van 'idiote uitspraken' omdat ze niet dezelfde zijn als die van mij

het staat een ieder vrij in zijn of haar leven de keuzes te maken waarvan hij of zij denkt:

A) gelukkig te worden
B) goed te doen
C) de juiste keus gemaakt te hebben

no problemo, maar laat mij dan vanuit mijn antwoorden op de 3 bovenstaande punten ook mijn weg kiezen zonder te gaan schelden...

En ook op het vader-deel: als je samen besluit geen kinderen te willen, dan is het logisch dat je niet probeert zwanger te worden, maar mocht het onverhoopt wel gebeuren, los van wiens 'schuld' dat is, de afspraak 'we willen/nemen/krijgen geen kinderen' blijft staan, tenzij beide partijen hun mening bijstellen

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:59 schreef Shitney het volgende:

[..]

Nee, je argument gaat echt mank. Als er géén liefde in het spel was, zouden ouders massaal babies dumpen. Een baby is namelijk volslagen nutteloos, meestal lelijk, en geeft ontstellend veel overlast. De natuur zorgt ervoor dat we hulpeloze babies verzorgen, ondanks dat ze stinken, lelijk zijn, krijsen, poepen, je leegvreten, je uit je slaap houden en ga zo maar door. Dat doet die natuur door je dusdanig te foppen dat je overspoeld wordt door liefde elke keer als je naar dat nutteloze krijsende schijtende schepsel kijkt.

Inderdaad. En elke moeder vind haar kind de mooiste. Hoe lelijk de baby ook is.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:34 schreef Isegrim het volgende:
En misschien IS de liefde van ouders wel onvoorwaardelijk. Ouders van seriemoordenaars houden meestal nog steeds van hun kind, ze kunnen het niet helpen. MAAR ouders geven zelden consequent de bóódschap dat hun liefde onvoorwaardelijk is.

"Jimmy, hou daar mee op, anders vindt papa je niet meer lief."



Goddank hebben mijn ouders nooit dat soort tactieken gebruikt, maar het merendeel van de ouders doet dat wel. Logisch ook, want kinderen kunnen verrotte irritant zijn.

Dat heet opvoeden. Juist omdat de liefde voor je kinderen oneindig is, is het van belang om door middel van belonen en straffen gewenst of ongewenst gedrag aan te geven. Maar opvoeden is niet hetzelfde als houden van, die denkfout wordt al de gehele discussie gebezigd.

Iedereen is trouwens ervaringsdeskundige als het gaat om opvoeden. Is het niet als opvoeder, dan wel als opgevoede. En dus vind ik dat iedereen daar iets zinnigs over kan zeggen.

Iedere observatie is gebonden aan een oordeel.

In het dagelijks leven proberen mensen elkaar ook op te voeden (socialiserende instituties en sociale controle).
Ik denk dat je maar weinig mensen zult vinden die geen commentaar hebben op anderen of andermans gedrag.

Ik denk zelf aan de negatieve kanten van het geen commentaar mogen hebben op andermans opvoedingsmanieren:
Als ik een vader ´s ochtends zijn constant scheldende zoon met zware gedragsproblemen af zie leveren en de jongen loopt met gescheurde kleding vol vlekken, dan vind ik zijn opvoedmanieren/verzorgingsmethoden afkeurenswaardig.
Ook al heb ik zelf geen kinderen, ik vind het niet normaal dat er asociale ouders zijn die hun kinderen maar van alles laten flikken.

Waar zou de situatie naartoe gaan, als kinderloze vrouwen geen commentaar mogen hebben op andermans opvoeding? Het aantal mishandelingen is al groot genoeg.

[ Bericht 90% gewijzigd door FokPorum op 11-01-2009 14:10:52 ]

quote:

Op zondag 11 januari 2009 14:03 schreef FokPorum het volgende:
Iedere observatie is gebonden aan een oordeel.

Dit is te algemeen denk ik, maar in deze discussie waarschijnlijk wel van toepassing.

Ik mag graag denken dat dit in de wetenschap niet geldt.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 14:02 schreef Shitney het volgende:

[..]

Dat heet opvoeden. Juist omdat de liefde voor je kinderen oneindig is, is het van belang om door middel van belonen en straffen gewenst of ongewenst gedrag aan te geven. Maar opvoeden is niet hetzelfde als houden van, die denkfout wordt al de gehele discussie gebezigd.

De boodschap van de betreffende vader is: "Papa houdt alleen van je als je doet wat papa wilt". Dat is pure emotionele chantage en in mijn ogen onverdedigbaar.

Het spijt me wel, maar als je op die manier denkt te moeten opvoeden, dan ben je het ouderschap in mijn ogen niet waard.

Mijn ouders hebben nóóit dergelijke walgelijke uitspraken gedaan en ik ben toch echt een welopgevoed meisje geworden.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 14:01 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Omdat ik zelf geen kinderen heb mag ik geen ideeën hebben over hoe je kinderen zou moeten opvoeden? Ik ken veel mensen die nog behoorlijk veel last hebben van hun opvoeding en dat wens ik niemand toe. En dus heb ik wel wat ideeën over wat je vooral niet moet doen. Als ik een vader in een supermarkt tegen zijn kind hoor zeggen dat papa niet meer van hem houdt als hij nu niet ophoudt met [vul ongewenste activiteit in] dan sta ik me echt te verbijten.

Dé perfecte opvoeding bestaat niet. Elke ouder wil het goed doen, maar achteraf zullen er ook dingen mis gaan. Jouw ouders zullen zelf ook vinden dat niet alles zo is gegaan als ze hoopten, en ook wel eens twijfels en onzekerheid hebben gehad.
En het voorbeeld van die supermarkt vind ik wel heel extreem: je bent niet goed bij je hoofd als je zulke dingen tegen je kind zegt. Ik ken bijna geen ouders die zo tegen hun kinderen doen, laten we er van uitgaan dat dit uitzonderingen zijn.