Wat hij zegt.quote:Op zondag 9 november 2008 15:26 schreef soylent het volgende:
Wat is het snel gegaan. Kan me voorstellen dat het nu pas echt begint in te zinken.
Droevig verhaal, goed dat je het weet te uiten. Heel veel sterkte in de komende tijd.
Mam is 31 oktober overleden, vorige week vrijdagquote:Op zondag 9 november 2008 15:25 schreef Greys het volgende:
Meissie toch, wat vreselijk. Hoe jong was je moeder? (Sowieso veel te jong natuurlijk...)
Je hebt het prachtig opgeschreven. Wanneer is dit gebeurd?
Heel veel sterkte.
Voor wat het waard is, de eerste stap heb je gezet.quote:Op zondag 9 november 2008 15:13 schreef gebakken-koekje het volgende:En nu, nu moet ik leren leven, helemaal opnieuw
Jemig wat krijg jij een bak ellende over je heen.quote:Op zondag 9 november 2008 15:38 schreef gebakken-koekje het volgende:
Ik heb zelf een spierziekte dus woonde nog thuis inderdaad, bij mijn moeder in ons huisje waar ik mijn eigen woon/leefgedeelte had en daar dus kon doen wat ik wilde, samen en toch apart.
Ze is net 59 geworden, ze is in dezelfde maand geboren en overleden, zo dubbel allemaal en niet te bevatten! Ik hoop dat ik in ons huis kan blijven maar er moet nog zoveel aan regelwerk gebeuren, gelukkig heb ik hulp van mijn super lieve familie maar toch.
En dan zit ik te denken en vraag ik me af, waarom hebben ze me niet meegenomen......
Allemaal heel erg bedankt voor het medeleven!
Wat is dat gruwelijk kort geleden.quote:Op zondag 9 november 2008 16:05 schreef gebakken-koekje het volgende:
[..]
Mam is 31 oktober overleden, vorige week vrijdag
Soms kan het inderdaad fijn zijn om iets 'normaals' te doen. Even een soort van afleiding. Ik vind het knap van je dat je alles opschrijft. Het helpt je om de chaos in je hoofd een beetje op een rijtje te zetten. Misschien heb je er later ook nog wat aan omdat nu alles een beetje langs je heen gaat. In ieder geval heel veel sterkte..quote:Op maandag 10 november 2008 18:06 schreef gebakken-koekje het volgende:
Of het verlies van mijn vader mij sterker heeft gemaakt weet ik niet, mijn moeder en ik zijn daarna alleen maar meer naar elkaar toe gaan groeien en het opschrijven, verwoorden van gevoelens, gedachtes, mijn mening helpt wel om dingen beter te snappen en om mezelf ook de tijd te geven om het te snappen want soms ren ik gewoon aan alles voorbij en wil gewoon doorgaan en tja zo werkt dat gewoon niet, de energie om dingen te schrijven vind ik juist in de "tussendoor" momenten, de momenten dat je even niet bezig bent met regelen/wachten op mensen/denken enz, want op de momenten dat ik schrijf dan denk ik even niet en werk ik recht vanuit mijn gevoel en dat geeft me gewoon een bepaald soort rust, In een dagboek schrijven heb ik nooit wat mee gehad, dat is voor mij een dood ding, hier heb ik het gevoel dat ik het als het ware aan mensen vertel en dat is heel anders.
Morgen ga ik als mijn gevoel het aan kan even op mijn werk theedrinken, even iedereen weer zien en even in en omgeving waar alles gewoon normaal is, waar iedereen er is, aan de ene kant heel raar, aan de andere kant kijk ik er naar uit, heel dubbel allemaal
Wat ontzettend goed van je dat je gegaan bent. Je ouders zullen mega trots op je zijn!quote:Op dinsdag 11 november 2008 13:30 schreef gebakken-koekje het volgende:
*valt een beetje in herhaling maar nogmaals iedereen bedankt voor de steun!*
Ik ben vanochtend toch eventjes naar mn werk gegaan en daar even thee gedronken, was echt een heel goed gevoel dat iedereen het leuk vond dat ik er eventjes was en het was gewoon eventjes een stukje rust in mijn gevoel, gewoon even veilig bij iedereen die ik kende en waar alles gewoon doorging. Het was wel even heel raar om in een leeg huis terug te komen, niet even iemand die vraagt hoe was het, alles goed? Maar dat zijn dingen waar ik toch even doorheen moet
Dat gevoel ging ook door me heen toen in je verhaal las, overigens met veel tranen in mn ogen. Ontzettend knap dat je die toespraak hield, hij is heel erg mooi.quote:Op woensdag 19 november 2008 01:18 schreef gebakken-koekje het volgende:
Soms dan is het zo gewoon he, dat iedereen waar je van houdt er gewoon is, daar sta je verder niet bij stil maar ik kan iedereen echt aanraden bespreek dingen samen, ook over als er iets zou gebeuren waarbij iemand het niet meer gaat redden, een ongeluk, ziekte, wat dan ook, zijn zoveel mensen die die dingen gewoon niet bespreken met het idee van ,,ach wat een onzin, dat is nog LANG niet zover" Nee? wie kan dat bewijzen........ Ik ben blij dat mam en ik alles wel goed konden bespreken altijd
Als jouw verhaal al gezeur zou zijn, hoe noem je dan de rest van de onderwerpen op FokForum? Oftewel; het overlijden van een dierbare, en daar verdrietig over zijn heeft totaal niets te maken met 'zeuren'. Dat is het als je uit je dak gaat voor een verkeersboete.quote:voor iedereen die met me meeleeft en mn gezeur wil lezen
I know.............maar ik ben altijd al snel bang dat ik "zeur" en mensen tot last ben, beetje onzekerheid denk ik en daarbij dat ik gisteren de mededeling kreeg ,,de crematie is nu toch al 2 weken geleden?? Waar zeur je dan nog over"quote:Op woensdag 19 november 2008 16:52 schreef Daverz het volgende:
[..]
Als jouw verhaal al gezeur zou zijn, hoe noem je dan de rest van de onderwerpen op FokForum? Oftewel; het overlijden van een dierbare, en daar verdrietig over zijn heeft totaal niets te maken met 'zeuren'. Dat is het als je uit je dak gaat voor een verkeersboete.
Dat mensen dat durven zeggen...quote:Op woensdag 19 november 2008 17:53 schreef gebakken-koekje het volgende:
[..]
I know.............maar ik ben altijd al snel bang dat ik "zeur" en mensen tot last ben, beetje onzekerheid denk ik en daarbij dat ik gisteren de mededeling kreeg ,,de crematie is nu toch al 2 weken geleden?? Waar zeur je dan nog over"
Auw...quote:Op woensdag 19 november 2008 17:53 schreef gebakken-koekje het volgende:
I know.............maar ik ben altijd al snel bang dat ik "zeur" en mensen tot last ben, beetje onzekerheid denk ik en daarbij dat ik gisteren de mededeling kreeg ,,de crematie is nu toch al 2 weken geleden?? Waar zeur je dan nog over"
Degene die die opmerking maakte is getiktquote:I know.............maar ik ben altijd al snel bang dat ik "zeur" en mensen tot last ben, beetje onzekerheid denk ik en daarbij dat ik gisteren de mededeling kreeg ,,de crematie is nu toch al 2 weken geleden?? Waar zeur je dan nog over"
Zoals iemand hierboven ook al opmerkte; die persoon die dat zei heeft ze niet allemaal op een rijtje. Ik vermoed dat hij/zij nog nooit een dierbare heeft verloren, laat staan een moeder of vader. Je bent aan een onbekende als ik geen verklaring schuldig, maar ik hoop dat dat geen 'vriend' of 'vriendin' was van je. Ik heb zelfs nu nog wel eens verdriet om oma's die er niet meer zijn (resp. 1 jaar en 2,5 jaar geleden), terwijl die allebei 84 zijn geworden en ik ze een enorm lange tijd heb mogen meemaken.quote:Op woensdag 19 november 2008 17:53 schreef gebakken-koekje het volgende:
[..]
I know.............maar ik ben altijd al snel bang dat ik "zeur" en mensen tot last ben, beetje onzekerheid denk ik en daarbij dat ik gisteren de mededeling kreeg ,,de crematie is nu toch al 2 weken geleden?? Waar zeur je dan nog over"
Jeetje, ook dat nogquote:Op donderdag 20 november 2008 12:02 schreef gebakken-koekje het volgende:
Ik moet verhuizeneerst pap, nu mam en mijn plekje weg
Wat naar voor jequote:Op donderdag 20 november 2008 12:02 schreef gebakken-koekje het volgende:
Ik moet verhuizeneerst pap, nu mam en mijn plekje weg
Gelukkig wel! is gelukkig geen gedwongen verkoop oid maar hier blijven is gewoon niet haalbaar en dan is het gewoon beter om met wat spaargeld een nieuw huisje te zoeken dan om alles op te maken aan een huis waar ik toch niet kan blijven, heel hard maar is de waarheid.quote:Op donderdag 20 november 2008 12:34 schreef deedeetee het volgende:
[..]
Wat naar voor jeIneens het diepe in en weg uit je vertrouwde omgeving, alof je niet al genoeg te verwerken hebt
![]()
Hopelijk krijg je ruim de tijd om een ander fijn plekje te zoeken
Dat inderdaad.quote:Op woensdag 19 november 2008 20:16 schreef gebakken-koekje het volgende:
Er is gewoon geen standaard tijd, iedereen verwerkt het op zijn/haar eigen manier maar om nou te zeggen dat ik na 2 weken maar op moet houden met zeuren??Ik ben er maar niet op in gegaan verder maar ik had wel even iets van HUH???
quote:Op donderdag 20 november 2008 12:02 schreef gebakken-koekje het volgende:
Ik moet verhuizeneerst pap, nu mam en mijn plekje weg
Pff jemig hee.. zit echt niet mee.. nou ja 'gelukkig' hoeft het niet heel erg snel zoals ik begrijp, maar wel een tegenvaller... Hopelijk vind je binnenkort iets leuks wat je een beetje je eigen plekkie kan maken, de mooie herinneringen aan je vader en moeder neem je sowiezo wel mee, waar je ook heen gaat.quote:Op donderdag 20 november 2008 12:02 schreef gebakken-koekje het volgende:
Ik moet verhuizeneerst pap, nu mam en mijn plekje weg
Dat vind ik een goeie. Zoiets kan juist zó persoonlijk zijn dat het enorm veel waarde kan zijn voor je, maar dat moet je zelf bepalen natuurlijk. Wil niet al te veel over eigen verhalen hier uitwijden, maar ooit heeft een (inmiddels ex-) vriendin van mij een zeer ernstig auto-ongeluk gehad, waarbij ze wekenlang in coma lag. Toen heb ik ook haar topje 's nachts altijd bij me gehad, haar geur zat erin, en zo bleef ze voor mij een beetje levend, ondanks dat toen de vooruitzichten niet best waren. Bij die geur hoorde een persoon, een gevoel.. een gevoel wat nu weer naar bovenkomt. Overigens is het gelukkig vrijwel helemaal goed gekomen met haar.quote:Op dinsdag 2 december 2008 13:42 schreef Faja-Lobi het volgende:
Doe van niks afstand als je er nog niet aan toe bent. Als die jas aan de kapstok voor jou hoort bij je moeder, houdt hem dan. Hang hem in je kast en ruik er zo nu en dan eens aan. Dan is ze weer dicht bij je.
Sterkte met alles.
Toen mam net overleden was zei mijn tante waarom neem je niet iets van haar (truitje/jas oid) met je mee naar bed, dat kan helpen. Ik riep meteen DAT doe ik niet! Dat vond ik zo'n raar idee maar toen ik mam haar jas van de kapstok haalde en er es mee in mn handen stond dacht ik van ik KAN die jas gewoon niet zomaar in de kast hangen en dacht aan het idee van mn tante, ik kon het altijd proberen, mam haar jas mee naar bed, als het niet goed voelde kon ie er altijd weer uit en nu, nu slaap ik nog steeds met mam dr jas en dat is een heel prettig gevoel en als andere mensen het raar vinden, nouja mooi pech voor hun toch!quote:Op dinsdag 2 december 2008 16:09 schreef Daverz het volgende:
[..]
Dat vind ik een goeie. Zoiets kan juist zó persoonlijk zijn dat het enorm veel waarde kan zijn voor je, maar dat moet je zelf bepalen natuurlijk. Wil niet al te veel over eigen verhalen hier uitwijden, maar ooit heeft een (inmiddels ex-) vriendin van mij een zeer ernstig auto-ongeluk gehad, waarbij ze wekenlang in coma lag. Toen heb ik ook haar topje 's nachts altijd bij me gehad, haar geur zat erin, en zo bleef ze voor mij een beetje levend, ondanks dat toen de vooruitzichten niet best waren. Bij die geur hoorde een persoon, een gevoel.. een gevoel wat nu weer naar bovenkomt. Overigens is het gelukkig vrijwel helemaal goed gekomen met haar.
Maar wat het belangrijkste is, doe inderdaad wat je eigen gevoel je ingeeft. Anderen kunnen zich in geen enkel geval jóuw speciale gevoel/verdriet voorstellen, zelfs niet als ze zelf een dierbare verloren zijn. Jij (en iedereen) heeft zn eigen manier in verdriet en in dit soort dingen verwerken, dus neem rustig je tijd en neem geen overhaaste beslissingen in dingen wegdoen.
Overigens wel mooi dat je moeder orgaandonor was, op deze manier heeft ze andere mensen kunnen helpen. Vreemd idee misschien, maar wel erg mooi.
Nee, ik ten eerste dat je niet de enige bent en ten tweede is het altijd prettig om te horen dat mensen blij zijn met wat je gedaan hebt.quote:Op dinsdag 2 december 2008 16:59 schreef gebakken-koekje het volgende:
[..]
Even een vraag aan jullie, ik loop al de hele tijd rond met het idee om de mensen van de intensive care iets te laten weten, een kaart met een bedankje ofzo, die mensen waren zo vreselijk lief en zorgzaam de hele tijd, ze hebben echt ALLES gedaan om mam te redden en nou weet ik wel dat dat erbij hoort, bij hun werk maar is het raar dat ik ze graag wil laten weten dat ik dat gewoon heel erg waardeerde?
quote:En nu wil ik je toch nog even iets heel bijzonder vertellen. Mijn tante is de hele ochtend/middag hier geweest om te helpen en op een gegeven moment waren we even in de berging en ze zegt hey, er ligt een pakje in mam haar kerstspullen?? is nog niet open gemaakt, weet jij wat dat is? Nou ik wist het dus ook niet en ging het open maken.......bleek het iets te zijn wat mam voor mij gekocht heeft maar gewoon vergeten heeft te geven.........ik ben soms heel erg bezig met ,,wat zal mam nu van mij vinden en vind mam wel goed dat ik *vulmaarin*" enz enz enz en wat zat er in het pakje? DIT:
Geweldig cadeau om te krijgen!!quote:Op woensdag 3 december 2008 16:27 schreef gebakken-koekje het volgende:
@Vronie Ja hoe gaat het nu.........het ene moment kan ik de wereld aan, het andere moment stort ik helemaal in, is nog zo wisselend allemaal
Orgaandonor zijn is iets wat voor ons niet meer dan vanzelfsprekend is, we hepen graag mensen en na de dood hebben we er zelf niks meer aan maar een ander krijgt de kans op een "leefbaar" leven
En nu even een quote van mij uit een mailtje naar iemand, dit vond ik zo bijzonder
[..]
[ afbeelding ]
zelfs nu geeft mam mij nog dingen............heel bijzonder, ik ben zo vaak in die berging geweest maar heb dat pakje nog nooit gezien
Je bent er weerquote:Op maandag 5 januari 2009 11:05 schreef gebakken-koekje het volgende:
Ik leer eigenlijk helemaal mezelf te ontwikkelen nu en hoewel ik mam onwijs mis is dat OOK een heel lekker gevoel, een gevoel waardoor ik gewoon wel weer door wil met leven en dat was de eerste tijd wel anders
Dat je je niet laat beïnvloeden zelfs in een lastigere periode getuigt van een sterke persoonlijkheid. Meestal gaat het juist niet zó. Meestal als mensen door een lastigere periode gaan laten ze zich meeslepen in het medeleven van anderen, hetgeen wat jij gelukkig niet doet.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 16:17 schreef Daverz het volgende:
Misschien is dat ook omdat juist die mensen wat verder van je af staan. Denk dat mensen zich moeilijk een houding kunnen geven in zo'n situatie. Ze kennen jou niet door en door, en weten dus blijkbaar niet dat als jij het écht wel zou zeggen als het kut met je ging. Maar natuurlijk moet je niet 24 uur per dag huilend in je kamertje zitten, en dat zou je zelf ook niet meer trekken op een gegeven moment. Ik kan me zo voorstellen dat het de eerste dagen best zo gegaan kan zijn, maar er komt natuurlijk een punt waarop je verder moet. En dat betekent niet dat je nu voor de rest van je leven je nooit meer goed kan voelen of nooit meer kan lachen.
Klinkt misschien raar, maar blijkbaar hebben juist DIE mensen meer tijd nodig, om te begrijpen dat jij -ondanks dat je er natuurlijk af en toe nog steeds veel verdriet om hebt- je gewoon goed kan voelen. Nogmaals, het klinkt totaal vreemd maar ik denk dat je hun wat meer tijd zal moeten gunnen, en dat ze dus over een half jaar niet meer elke keer over je moeder zullen beginnnen.
Niet dat je hen iets schuldig bent ofzo trouwens hoor, zo wil ik het niet over laten komen. Ik bedoel alleen te zeggen dat zij blijkbaar bij 'jou' (mede omdat ze wat verder van je afstaan) meteen de connectie leggen met je overleden moeder, terwijl vrienden dicht bij je zien dat je weer druk bezig bent met je huisje, op zoek naar iets nieuws, met je werk/school bezig bent, met hen dingen onderneemt etc etc etc. En dús ook weer kan lachen enzo.
gefeliciteerd!!quote:Op woensdag 4 maart 2009 12:33 schreef gebakken-koekje het volgende:
Ik heb in de afgelopen periode echt heel veel steun gehad aan iedereen hier, het klinkt raar want er zijn genoeg mensen die zeggen pfff het zijn toch gewoon vreemde mensen op internet, wat heb je daar nou aan?? Nou in mijn geval heel veel!
Daarom wil ik jullie ook heel erg bedanken voor de steun, het begrip, de eigen verhalen waarin ik me herkende, het heeft mij heel erg goed gedaan! Dat ik in deze periode ook zwanger was van mijn eerste kindje wisten maar heel weing mensen, ik heb het daar echt enorm moeilijk mee gehad maar nadat ik jullie mijn problemen vertellen wil ik jullie het volgende ook laten zien:
[ afbeelding ]
Bedankt voor alles de afgelopen tijd!
mooi verwoordquote:Op woensdag 4 maart 2009 15:19 schreef Noortje. het volgende:
Ik krijg een beetje een dubbel gevoel erbij, maar het mooie overheerst. Gefeliciteerd koekje, geniet ervan.
dat lijkt mij ook het engste.quote:Op woensdag 4 maart 2009 23:10 schreef gebakken-koekje het volgende:
Dank jullie wel allemaal! Het is inderdaad heel erg dubbel, mijn moeder was zo blij geweest met dit kindje, en dan is het gewoon heel hard dat ik dr nooit even kan laten zien, nooit vragen om even op te passen, iets waar ze het altijd zo druk over had, nooit gewoon genieten van die kleine dingen, niet meer aan haar kunnen vragen van goh mam hoe deed jij dat nou![]()
![]()
Tuurlijk, in mijn hart en ziel is ze bij me maar juist nu mis ik haar meer dan ooit. Ik heb super lieve familie maar toch is dat niet te vergelijken, hoe ze ook hun best doen
zal ook per persoon verschillen.quote:Op donderdag 5 maart 2009 21:42 schreef gebakken-koekje het volgende:
Nee maar er zijn toch nog heel veel mensen die je daar raar om aankijken en opmerkingen maken van goh heeft ze als 2e naam niet de naam van je moeder? dat had ik wel verwacht
For every life there's a death, for every death there's new lifequote:Op donderdag 5 maart 2009 21:13 schreef gebakken-koekje het volgende:
ook hier eventjes showen voor ik dr weer offline haal
[ afbeelding ]
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |