Welke film heb jij vandaag/pas gezien? Deel CXXXIII

quote:

Op zaterdag 1 november 2008 16:30 schreef Gillingham het volgende:


[..]

Welke bedoel je nou, Eisenstein of Zhang?

Zhang Yimou

quote:

Op zaterdag 1 november 2008 16:11 schreef Gillingham het volgende:

[..]

Daar kan ik mee leven.

Maar nu ben ik wel benieuwd waarom jij 'm dan toch wel goed vond? Misschien heb ik wat gemist?

Alexander Nevsky is een mooi in beeld gebracht spektakel. Dat propagandagehalte valt reuzemee als je er niet zo oplet en voor de rest: Prokofiev .

Stuck (2007)
Brandi (Mena Suvari) is een hardwerkende verpleegster. Op een vrijdagavond rijdt ze een zwerver aan en rijdt door na het incident. De man (Stephen Rea) zit nog klem in het voorruit. Brandi gaat gewoon naar huis laat hem klem in de autovooruit zitten. En gaat de volgende dag gewoon naar het werk. De man blijkt nog te leven. Dat wordt een slecht weekend voor Brandi...

Best wel bizar en het lijkt dat het op een waargebeurd verhaal berust.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

cijfer 7 / imdb 7

[ Bericht 2% gewijzigd door Lambiekje op 01-11-2008 21:35:29 ]

Griffin & Phoenix (2006)
Een aardige love story tussen Griffin (Dermot Mulroney) en Phoenix (Amanda Peet). Beide dragen een onoverwinnelijk probleem bij zich. Ze weten toch iets moois te maken van hun laatste kans van liefde.

cijfer 7.5 / imdb 7

Things we lost in the fire



http://www.imdb.com/title/tt0469623/

Na een afschuwelijke tragedie proberen twee mensen hun leven opnieuw vorm te geven. Wanneer Audrey Burke (Halle Berry) haar echtgenoot in een daad van willekeurig geweld verliest, smeedt zij een onwaarschijnlijke verhouding met Jerry Sunborne (Benicio Del Toro), de beste jeugdvriend van haar overleden echtgenoot. Jerry is een dramatische heroïnegebruiker - alles wat in zijn leven ooit belangrijk was heeft hij door zijn verslaving vernietigd. Als Audrey ontdekt dat Jerry de enige persoon is die haar kan helpen haar verlies te overleven, vindt Jerry de kracht om zijn eigen problemen te overwinnen.

Mooie drama film en werkelijk fantastisch geacteerd door Benicio Del Toro .
Verhaal moet even op gang komen maar heeft alle facetten die een goede drama-film nodig heeft.

Star Wars: The Clone Wars (Dave Filoni, 2008)

Pfff. Dit was niet al te best. Ten eerste ziet de animatie er niet uit. Dan heb ik het niet per se over hoe de personages eruit zien, maar wel over hoe ze bewegen. Zo houterig zie je ze de afgelopen vijf jaar niet eens in computerspellen bewegen. Verder is het gekibbel tussen Anakin en Ahsoka nogal storend. Ook de gevechten waren niet denderend. Nou is de film duidelijk gericht op een jonger publiek, maar dat wil niet zeggen dat je jezelf met een tweede rangsfilm er vanaf kunt brengen. **

In oktober 37 films gezien, waarvan ik er 5 al eerder had gezien. Alles bij elkaar goed voor een gemiddelde van ~6,9


01. Suspiria (1977, Dario Argento) 10
Als opening gekeken van mijn driedelige halloweensessie.
Onmogelijk om op alle punten te verdedigen. Het acteerwerk is zo nu en dan zeer bedenkelijk, het verhaal past in 1 zin en de enige logica in deze film is dat er geen logica is. Maar Suspiria valt bij mij in een zeldzame categorie. Het uitgesproken audiovisuele geweld weet de film te plaatsen in een wereld waar logica eerder een zonde is, waar personages marionetpoppen zijn die worden geleid van bovenaf en waar een verhaal maar afleidende onzin is. De primaire kleurtjes springen van het doek af en de meest haunting soundtrack ooit teistert de oren. 2 films later was ik Halloween aan het kijken. Aangezien het begin van de Halloween tune enige gelijkenis toont, begon ik het zelfs daar doorheen te horen. Style over substance, zelden één van de ingredienten voor succes, bij Suspiria de enige die er ooit zal zijn. Dat iemand erover nadenkt om hier een remake van te maken is me echt een raadsel.


02. The Shining (1980, Stanley Kubrick) 9,5
Om de grilligheid van kwaliteit deze maand maar even te benadrukken keek ik deze na Where Danger Lives. De eerste keer dat ik deze film in 1.85:1 formaat zie en dan nog op hd-dvd ook. En ik denk dat het me visueel nog meer pakt dan voorheen. En niet alleen visueel, maar eigenlijk de hele film vond ik deze keer weer een stuk intenser dan de laatste 2 keer dat ik hem had gezien. Uiteraard door de soms heerlijk over the top acterende Nicholson, maar het zijn toch vooral de spooky steadicam shots, de zorgwekkende visioenen en niet te vergeten de alom aanwezige score die op zichzelf je al in een soort van nachtmerrieachtige hypnose brengt. Heerlijk om weer zo'n horror/thriller te zien die me eraan herinnert waarom ik van dit soort films hou, want sommige van die andere films deze maand stelden mijn voorliefde weer stevig op de proef. Hopelijk komt er recent ook weer eens een topper, want na The Descent is het me al een tijdje iets te stil.


03. Alien (1979, Ridley Scott) 9,0
Als middenstuk gekeken van mijn driedelige halloweensessie.
Na al die jaren nog steeds even sterk als zijn tagline. In space no one can hear you scream.


04. Halloween (1978, John Carpenter) 9,0
Als einde gekeken van mijn driedelige halloweensessie.
Niet erg verrassend dat dit de laatste van de maand was. Zoveelste keer dat ik hem zie en hij blijft goed. Er is gewoon iets wat Michael voor heeft op al zijn andere slasher collega's. En altijd weer fijn om van die toekomstige slachtoffers te hebben die niet altijd hun best doen om zo onsympathiek en irritant mogelijk over te komen terwijl ze al schreeuwend de meest achterlijke beslissingen maken onder het mom van paniek (wat 9 van de 10 keer meer overkomt als incompetent filmmaken). De eerste keer dat ik hem weer zie na de remake en wat een verademing.


05. Cool Hand Luke (1967, Stuart Rosenberg) 9,0
Toprol van Paul Newman in dit gevangenisdrama. Achter het stoere uiterlijk schuilt een mooie gevoelige film. Zo goed had ik het niet verwacht


06. Rosemary's Baby (1968, Roman Polanski) 8,0
Sterk opgebouwde thriller van Polanski. Langzaam maar zeker wordt je als kijker samen met de hoofdrolspeelster subtiel aangepraat dat ze zwanger is van de duivels zoon.


07. High and Low (1963, Akira Kurosawa) 8,0
Sterke misdaadfilm van Kurosawa. We zijn getuige van een kidnapping en de nasleep ervan aan de hand van de personages die meneeer Kurosawa op dat moment interessant vindt. Beginnen we de film door de ogen van de afgeperst wordende hoge pief, later volgen we de politie en de kidnapper. Het resultaat is een omvattende en altijd interessante film. Of het nou de emotionele impact op de slachtoffers is, het detective werk van de politie of de door de maatschappij onderdrukte kidnapper.

08. Experiment in Terror (1962, Blake Edwards) 7,5


09. Nixon (2008, Oliver Stone) 7,5
Knap hoe Stone deze opeenstapeling van politieke intriges met structuur en entertainment weet te brengen. De 4 uur wordt zeker nuttig gebruikt en vliegt zo om. Nixon komt alleen wel heel erg over als een tikkende tijdbom, betwijfel of dat helemaal zo extreem bedoeld was


10. Deadly Is the Female (Gun Crazy) (1950, Joseph H. Lewis) 7,5
Man met een obsessie voor pistolen en geweren laat zich door een femme fatale leiden naar een neerwaarste spiraal van criminaliteit. Het duurt niet lang voordat ze een soort Bonnie and Clyde worden.


11. Fitzcarraldo (1982, Werner Herzog) 7,5
Aparte avonturenfilm van Herzog. Fitzcarraldo heeft een grote droom. Opera brengen in the middle of nowhere. Om dat te bekostigen neemt hij de uitdaging aan om een onbereikbaar gebied met rubberbomen te exploiteren. Zijn geniale plan? Een stoomboot over een berg tillen...

12. RocknRolla (2008, Guy Ritchie) 7,5
Typische Guy Ritchie film. Weinig verrassend, maar bij vlagen erg leuk.


13. The Devil Rides Out (1968, Terence Fisher) 7,5
Twee vrienden proberen een andere vriend te redden uit handen van een duivelse sekte. Gelukkig heeft Christopher Lee enige kennis van zwarte magie en hij zal alles moeten inzetten om de sekte te verslaan. Erg leuke film met een sterke Lee in een verfrissend doodserieuze performance.


14. Felon (2008, Ric Roman Waugh) 7,5
Verrassend degelijk gevangenisdrama met goede rollen voor Stephen Dorff en Val Kilmer. Jammer dat het soms wat herhalend is.

15. Quantum of Solace (2008, Marc Forster) 7,0
Na het succes van Casino Royale wordt de "realistische" stijl uiteraard aangehouden voor de nieuwe Bond film. Weinig rare gadgets, serieuze toon en harde actie, nog een stuk meer dan bij Casino Royale. Hoewel dit bij de vorige Bond erg verfrissend aanvoelde wordt het hier toch een beetje meer van hetzelfde doordat de actie zo ongeveer het enige is wat deze film heeft te bieden. Het voelt daardoor ook een stuk minder aan als een Bond-film. Het is teveel van actiescène naar actiescène en die actie hebben we tegenwoordig al tig keer eerder gezien in de Bournes en al die andere actiefilms van tegenwoordig. Craig krijgt nauwelijks de kans om typische Bond dingetjes naar voren te brengen. Wisten ze in Casino Royale de afwezigheid van de befaamde martini bestelling nog om te buigen in rake humor, nu krijgen ze het niet eens voor elkaar om Bond zichzelf voor te laten stellen... Bond is een bezoeker in een actiefilm. Alles bij elkaar voldoet het als actiefilm dan ook een stuk meer dan als bond film. Het cijfer heb ik dan ook maar gemiddeld

16. Race with the Devil (1975, Jack Starrett) 7,0
Twee stellen zijn getuige van een moord tijdens een duivels ritueel. Als de duivelaanbidders ze in de gaten krijgen, moeten ze de rest van de film zo hard mogelijk met hun camper racen om in veiligheid te komen. Weinig poespas, gewoon ongegeneerd leuk.

17. Three Days of the Condor (1975, Sydney Pollack) 7,0
Vermakelijke en licht verteerbare complotfilm over een cia agent die doelwit wordt van een deel van zijn eigen cia.

18. The Little Girl Who Lives Down the Lane (1976, Nicolas Gessner) 7,0
Aparte film over een jong meisje dat erg haar best doet om buitenstaanders te doen geloven dat ze nog altijd met haar vader in het huis leeft. Het moet haast wel dat er donkere geheimen in het huis zijn te vinden. Ze raakt bevriend met een van de plaatselijke jongens, de enige persoon die ze lijkt te kunnen vertrouwen. Dat kan niet gezegd worden over de huisbaas die haar (en haar vader zover ze weet) het liefst het huis uitschopt. Om maar niet te spreken over de pedofiele zoon van de huisbaas, gespeeld door een eng gladde Martin Sheen, die zich als een roofdier op het meisje stort.


19. X (1963, Roger Corman) 6,5
Professor Xavier heeft een manier gevonden om meer te zien met mensenogen dan normaal mogelijk. Zou het niet handig zijn als dokters gewoon x-ray ogen hebben? Niet iedereen is echter even enthousiast. Om zijn gelijk te bewijzen gebruikt hij zichzelf als proefpersoon. Alles lijkt goed te werken. Hij weet patienten sneller te helpen en heeft opzichtig plezier met enkele bijwerkingen. Dat kan natuurlijk niet goed blijven gaan en dat gaat het ook niet. Hij ziet veel meer dan een mens kan verdragen en langzaam maar zeker wordt zijn gave onverdraagbaar.

20. Quatermass and the Pit (1967, Roy Ward Baker) 6,5

21. Shaolin Temple (1982, Xinyan Zhang) 6,5
Jet Li in zijn jonge jaren in een vermakelijk maar erg chaotische martial arts film.

22. Bride of Frankenstein (1935, James Whale) 6,5
In deze film zien we een stuk meer terugkomen van Shelley's boek, vooral dingen die ten goede komen van het monster dat nu veel meer als personage overkomt. Duidelijk dat de meeste mensen deze sequel beter vinden dan zijn voorganger. Al vind ik het nog steeds extreem overrated.

23. Stuck (2007, Stuart Gordon) 6,5
Redelijke film gebaseerd op een waargebeurde situatie waar de dader van een hit and run het slachtoffer meeneemt naar huis en daar dood laat bloeden. De dader wordt hier gespeeld door Mena Suvari. Voordat ze goed en wel doorheeft wat ze aan het doen is, zit ze zover in de problemen dat ze geen weg terug meer ziet. Ze is vastbesloten om ongeschonden uit de situatie te komen, hoe maakt niet uit.

24. The New York Ripper (1982, Lucio Fulci) 6,5
En weer terug naar de mindere goden. Gelukkig viel het me reuze mee. Fulci had in zijn periode van al die waanzinnig slechte zombie crap ook nog tijd voor iets toonbaars. The New York Ripper is een typische giallo met hier en daar wat explicieter geweld (al is het nu lang niet zo controversieel als de tekst op het hoesje probeert te verkopen) en een compleet incompetente politiemacht. Het heeft enkele aardige momenten, maar verder is het niet echt bijzonder.

25. Isle of Dead (1945, Mark Robson) 6,5
Boris Karloff probeert samen met zijn medemensen in quarantaine erachter te komen of de epidemie bovennatuurlijke of nauurlijke oorzaken heeft. Eigenlijk meer een drama met suggestieve horrorelementen.

26. Near Dark (1987, Kathryn Bigelow) 6,0

27. Basket Case (1982, Frank Henenlotter) 6,0
Film gaat over een jongen en zijn monsterlijke siamese tweelingbroer die hij meesjouwt in een mand. Ze zijn uit op wraak op de dokters die ze ooit scheidden. Lang niet zo uitgesproken gewelddadig als deed vermoeden, het was zelfs best goed te doen al wordt het nooit erg bijzonder. De stop-motion animatie van het monster is wel heel erg outdated en er wordt zo vaag geacteerd dat de personages allemaal van een andere planeet lijken te komen. Gelukkig is het consistent vaag zodat het binnen de film niet eens zo stoort.

28. Silent Night, Deadly Night (1984, Charles E. Sellier Jr.) 6,0

29. The World According to Garp (1982, George Roy Hill) 6,0
Best oke, maar het deed me verder niet veel.

30. Mulberry Street (2006, Jim Mickle) 6,0
Zombiefilm waar de zombies zijn vervangen door ratmensen. Begint vrij aardig, maaar verzandt uiteindelijk in teveel random geweld.

31. Frankenstein (1931, James Whale) 5,5
Ik had toch wel wat meer verwacht van deze klassieker. Niet dat het echt een heel slechte film is ofzo, maar het is allemaal wel erg simpeltjes. Het was vooraf ook een beetje aan me voorbijgegaan dat het niet op het boek is gebaseerd en zover ik me het boek nog kan herinneren is een vergelijking compleet onzinnig. Dit is een vooral niet complexe film waar Frankensteins monster al zwaaiend met zijn armen een paar slachtoffers maakt. Als dit niet in de jaren 30 was gemaakt zou ik me niet kunnen voorstellen dat dit ooit als klassieker zou worden beschouwd, maar ik heb me er die 70 minuten ook niet echt mee verveeld.

32. Hardware (1990, Richard Stanley) 5,5
33. The Killer Snakes (1975, Chih-Hung Kwei) 5,5

34. Where Danger Lives (1950, John Farrow) 5,5
Tegenvallende film noir met Robert Mitchum en helaas ook een te grote dosis ongeloofwaardigheid.

35. Outpost (2008, Steve Barker) 5,0
Een stel huurlingen krijgt de opdracht om een nazi-bunker veilig te stellen in een oost europees oorlogsgebied. Helaas hebben de bovennatuurlijke experimenten van de nazi's iets achter gelaten dat weleens het einde kan betekenen voor de huurlingen. Grauw sfeertje, begint vrij aardig, maar wordt naar het einde toe steeds minder. En dat heeft vooral te maken met het uitblijven van uitzicht op overleven, of uberhaupt een glimp van enige geloofwaardige hoop op overleven. Een puntje dat ik toch wel noodzakelijk acht in survival horror om met de personages mee te leven. Nu was het vooral wachten op het onvermijdelijke.

36. Mirrors (2008, Alexandre Aja) 5,0
Te veel goedkope schrikmomenten, enkele scènes die echt nergens op slaan en een film die al net zo vergetelijk is als Into the Mirror waar het op gebaseerd is. Waar in hemelsnaam is de Aja gebleven van Haute Tension?

37. P2 (2007, Franck Khalfoun) 5,0

quote:

Op zondag 2 november 2008 12:49 schreef SamuelofSEK het volgende:
In oktober 37 films gezien, waarvan ik er 5 al eerder had gezien. Alles bij elkaar goed voor een gemiddelde van ~6,9

[ afbeelding ]
01. Suspiria (1977, Dario Argento) 10
Als opening gekeken van mijn driedelige halloweensessie.
Onmogelijk om op alle punten te verdedigen. Het acteerwerk is zo nu en dan zeer bedenkelijk, het verhaal past in 1 zin en de enige logica in deze film is dat er geen logica is. Maar Suspiria valt bij mij in een zeldzame categorie. Het uitgesproken audiovisuele geweld weet de film te plaatsen in een wereld waar logica eerder een zonde is, waar personages marionetpoppen zijn die worden geleid van bovenaf en waar een verhaal maar afleidende onzin is. De primaire kleurtjes springen van het doek af en de meest haunting soundtrack ooit teistert de oren. 2 films later was ik Halloween aan het kijken. Aangezien het begin van de Halloween tune enige gelijkenis toont, begon ik het zelfs daar doorheen te horen. Style over substance, zelden één van de ingredienten voor succes, bij Suspiria de enige die er ooit zal zijn. Dat iemand erover nadenkt om hier een remake van te maken is me echt een raadsel.

Gewoon standaard verhaaltje. Ik weet niet misschien dat ik ooit is gemist heb .. Ik vond er geen klap aan.
Precies wat ik al dacht een mager 6je gegeven.

quote:

Op zondag 2 november 2008 13:30 schreef Lambiekje het volgende:

[..]

Gewoon standaard verhaaltje. Ik weet niet misschien dat ik ooit is gemist heb .. Ik vond er geen klap aan.
Precies wat ik al dacht een mager 6je gegeven.

Heb je z'n review uberhaupt wel gelezen?

quote:

Op zondag 2 november 2008 13:30 schreef Lambiekje het volgende:

[..]

Gewoon standaard verhaaltje. Ik weet niet misschien dat ik ooit is gemist heb .. Ik vond er geen klap aan.
Precies wat ik al dacht een mager 6je gegeven.

Gemist? Nee hoor, ik kan me goed voorstellen dat een groot deel van de mensen er niks aan vindt. De film geeft genoeg redenen om ergens af te haken. Maar in dit zeldzame geval vind ik ze allemaal irrelevant.

Gisteren Heat gezien op BBC. Was erg de moeite waard!

quote:

Op zondag 2 november 2008 13:43 schreef Lonewolf2003 het volgende:

[..]

Heb je z'n review uberhaupt wel gelezen?

waarom denk je dat ik een commentaar geef. Hij geeft het een 10.

quote:

Op zondag 2 november 2008 16:46 schreef Lambiekje het volgende:

[..]

waarom denk je dat ik een commentaar geef. Hij geeft het een 10.

Dan had je geweten dat hij toegeeft dat het verhaal weinig voorstelt en de film veel schoonheidfoutjes heeft. Maar dat voor hem het pure style over substance is. Dan isdat het een standaardverhaaltje is een raar commentaar op zijn review.

The Wave
Ik had de Duitse versie laatst gekeken (Die Welle) en wilde nu ook de Amerikaanse versie zien. Verhaal: omdat leeringen in zijn klas niet kunnen begrijpen hoe Nazi Duitsland kon gebeuren, laat de leraar zijn leerlingen voelen hoe makkelijk het is om in een groep getrokken te worden.

Geen echte speelfilm deze, maar een "after school special", hij duurde ook maar 45 minuten. Geen echt goede film, maar het is dan ook geen speelfilm, maar meer een film, bedoelt om aan schoolkinderen te laten zien.

Het einde vond ik indrukwekkender dan dat in de Duitse versie.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Les uns et les autres, laatste keer gezien in mei 1982 in Tuschinski. Toen we de bioscoop uit wandelden, hoorden we dat de UK in oorlog was met Argentinië om de Falklands. Best nog een aardige film, maar spreekt wrs een wat oudere generatie alleen nog aan. Dit vanwege de verwevenheid met WO 2.

SamuelofSEK, QoS gedownload of bij een persvoorstelling gezien?

quote:

Op zondag 2 november 2008 19:03 schreef Roi het volgende:
SamuelofSEK, QoS gedownload of bij een persvoorstelling gezien?

persvoorstelling

ik ga nu alexander kijken op rtl7

Baby Mama (2008)
Single carrière vrouw Kate (Tina Fey) wil op haar 37e een kind. Ze blijkt een redelijk misvormde baarmoeder te hebben. Ze komt terecht bij een kliniek die draagmoeders (Sigourney Weaver) regelt voor $100.000. De camper-vrouw (Amy Poehler) die haar baby gaat dragen trekt bij haar in nadat ze het heeft uit gemaakt met haar vriend. Ze blijkt bovendien ook nog eens de zwangerschap te faken. Steve Martin heeft nog een rol als de directeur waarvoor Kate werkt. Het staat hem echt niet die lange grijze haren.

Wat een stomme comedy.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

cijfer 5 / imdb 6.1

[ Bericht 1% gewijzigd door Lambiekje op 02-11-2008 21:03:45 ]

Jerry Maguire
Ben ik toch d'rin geluisd! Ik verwachtte een of ander verhaal over het wel en wee van sportmakelaar Jerry Maguire, maar dit focust uiteindelijk toch veel meer op een romantische verhaaltje in combinatie met komedische elementen, die totaal niet uit de verf komen. Voor een sport-film zijn vijf minuten NFL ook veel te weinig. Cuba Gooding Jr. zette godzijdank nog een prima negerrol neer, zodat het niet een en al verveling werd. Cijfer: 5,5.

Ciske de Rat
"Had ik mààr iemand om van te hooouwen, twee sàchte armen om me hééén!
Deze frase uit de prachtige smartlap "Ik voel me zo verdomd alleen" vat de rol van een prima spelende Danny de Munk goed samen. Wat een nare ellende overkomt hem toch! Andere bijrollen (waaronder Herman van Veen als toffe meester!) doen het ook heel aardig. Minpunt echter is de matige uitvoering van het verhaal, maar daarvoor is het ook een Nederlandse film uit de jaren '80. Ook had ik moeite met het Amsterdamse accent. Cijfer: 6,5

[ Bericht 1% gewijzigd door Falco op 02-11-2008 23:09:35 ]

quote:

Op zondag 2 november 2008 21:27 schreef Falco het volgende:


Ciske de Rat
"Had ik mààr iemand om van te hooouwen, twee sàchte armen om me hééén!
Deze frase uit de prachtige smartlap "Ik voel me zo verdomd alleen" vat de rol van een prima spelende Danny de Munk goed samen. Wat een nare ellende overkomt hem toch! Andere bijrollen (waaronder Herman van Veen als toffe meester!) doen het ook heel aardig. Minpunt echter is de matige uitvoering van het verhaal, maar daarvoor is het ook een Nederlandse film uit de jaren '80. Ook had ik moeite met het Amsterdamse accent. Cijfer: 6,5

Had je deze nog nooit gezien?

The Air I Breathe (2008)
Love (Kevin Bacon) als doctor, Sorrow (Sarah Michelle Gellar) als popstar Trista, Fingers (Andy Garcia) als een gokmaffia-baas, Pleasure (Brendan Fraser) as bodyguard/hitman en Happiness (Forest Withaker) als sullige gokker. Hebben alleen wat met elkaar te maken op een gegeven moment.

Forest wet op een paardenrace en dat gaat mis. Om niet mishandeld te worden door Andy gaat hij een bankovervallen. Brandan gaat achter hem aan zo dat Fingers zijn geld krijgt. Trista is een onderpand van een van de gokkers bij Andy. Om haar te beschermen neemt Brendan haar in huis. Tijdens een slangenbeet van een goede vriendin van Kevin komt hij er achter dat zij een zeldzame bloedgroep heeft. Met stom toeval komt hij er achter dat Trista datzelfde bloedgroep heeft.

Het is wel een mooi in elkaar verweven verhaal. Mede door solide acteurs is het een aardig geheel.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

cijfer 7.5 / imdb 7.3

Heb net [REC] zitten kijken in de meest ideale setting: alleen in mn kamer, in het donker.


Ik slaap van mn leven niet meer.


9/10. Beste horror die ik in tijden heb gezien.

quote:

Op maandag 3 november 2008 00:01 schreef Jeeh het volgende:
Heb net [REC] zitten kijken in de meest ideale setting: alleen in mn kamer, in het donker.


Ik slaap van mn leven niet meer.


9/10. Beste horror die ik in tijden heb gezien.

Haha... hij is mooi hè...
Brrr... ik krijg bij de herinnering aan de film al kippenvel.

Zeker een van de betere horrorfilms in tijden. Maar aangezien hij van Spaanse makelij is, moesten de Amerikanen er weer een remake overheen draaien: Quarantine.

Moet 'm 1 dezer dagen nog even checken, maar ik verwacht er niet veel van.

Op IMDb krijgt hij een stuk lager dan REC. Misschien kijk ik hem wel gewoon niet, om deze film beter in mn geheugen te houden

Wat een pareltje zeg. Doodeng.

W. Tsja, de politiek. Ik hou me daar eigenlijk niet zo mee bezig, ik weet ook niet helemaal waarom ik naar deze film ben gegaan, je weet tenslotte al waar het over gaat. Het zal wel zijn omdat het altijd zo gezellig is in de auto. Ik vond de film zelf een beetje zuur, pesterig. Akelig om naar te kijken.

En wat is dat toch voor een Godvergeten kut bioscoop daar in Vlissingen. Zit je in de bioscoop, een film te kijken, je legt daar ¤8.50 voor neer, dan verwacht je toch dat je in rust naar die film kan kijken. Gaan ze gewoon doodleuk de bioscoop verbouwen op momenten dat ze films vertonen. Heel de tijd allemaal herrie door je film. Fijn.

Vanishing Point (Richard C. Sarafian, 1971)
De voormalige auroracer en politieagent Kowalski verdient nu de kost met het overbrengen van auto’s van Denver naar San Francisco. Op een dag sluit hij met een vriend een weddenschap af: het traject in 15 uren afleggen in een Dodge Challenger. Kowalski vertrekt zonder acht te slaan op de snelheidslimieten en hij wordt al snel tevergeefs achtervolgd door de politie van Nevada en Californië. Vanishing Point is een heerlijke b-film/ roadmovie. Goede setting, sterke soundtrack en (zeker voor die tijd) mooi in beeld gebrachte achtervolgingen. Kortom, zeer vermakelijker film die ondanks het magere verhaal prima weet te entertainen. 7.6

Sydney (Paul Thomas Anderson, 1996)
Als de voormalig gokker Sydney de jonge John de kneepjes van het gokken bij brengt, wordt hun band steeds hechter. Op een nacht raken John en zijn kersverse bruid Clementine verstrikt in een misdrijf. Terwijl het jonge echtpaar vlucht, krijgt Sydney bezoek van Jimmy, één van Johns vrienden. Hij beschikt over gevoelige informatie over Sydney's verleden als huurmoordenaar. Sydney (ook wel Hard Eight) is een van de eerste films van Paul Thomas Anderson (Magnolia, There Will Be Blood). Al aan deze film valt af te zien dat Anderson een groot regisseur is. Toch vond ik de film op zichzelf niet echt heel sterk (in vergelijk met zijn andere films). Het is zeker een prima film, echter weet de film zich met een redelijk standaard verhaal niet echt te onderscheiden. De cast is trouwens wel erg goed en de personages zijn goed uitgewerkt. 7.5

Pickup On South Street
Na Jesse James is ook de tweede film die ik van Samuel Fuller zie een voltreffer. Pickup on South Street is een geweldige crime-/film noir die van begin tot einde weet te boeien. Het verhaal is natuurlijk duidelijk een product van zijn tijd maar heeft wat mij betreft de tand des tijds moeiteloos doorstaan en is ook nu nog interessant.
Wat het meest opvalt is het dynamische camera werk waarbij de camera bijna altijd beweegt. Ook komen er ontzettend veel close-ups in voor waardoor je als kijker bij het verhaal wordt betrokken en je met de karakters gaat meeleven. Dit wordt vooral duidelijk in de werkelijk briljante scene van Moe, één van de beste, mooiste en tragische monologen die ik ooit heb gezien. "I have to go on making a living so I can die." Prachtig.
Ook wordt de film gekenmerkt door een heerlijke jazzy soundtrack, waardoor die typische film noir sfeer wordt neergezet. En dan wordt weer eens compleet duidelijk waarom ik zo van film, en van film noir in het bijzonder, houdt. Briljant!

IMDB Cijfer: 8,0/10
Mijn Cijfer: 9,0/10

RocknRolla
De film volgt diverse verhaallijnen die allemaal met elkaar te maken hebben.
De bedoeling van Guy was natuurlijk om zijn meesterwerkjes (Lock Stock en Snatch) weer
te doen herleven. helaas is dat van geen kant gelukt. De verhaalijnen zijn niet boeiend,
de grappen zijn niet grappig en er zit zn beetje geen actie in de film. Ik kan serieus niet
begrijpen dat deze film zn hoog cijfer op IMDB heeft. Het was dat ik met 7 vrienden in de
bios zat en die niet weg wilden anders had ik de zaal vroegtijdig verlaten. Cijfer 3,5/10

Mongol
Deze film verteld het ho Djengis Khan is opgegroeid en tot Khan is gekroond. Mooie beelden
en een enkele aardige actiescene. Het verhaal loopt te langzaam naar mijn smaak en de film
duurde gewoon te lang. Cijfer 5/10

Burn after Reading: daar vond ik dus niets aan.

Hellraiser reeks nu mee bezig en Hellboy gezien tussendoor, valt allemaal een beetje tegen.

You Can't Take It With You 1939

Frank Capra regisseerde deze film en won er twee oscars mee.
Met o.a James Stewart en Lionel Barrymore.
Alice wil haar verloofde Tony voorstellen aan haar familie, Tony's familie de Kirby's zijn rijk en verwaand terwijl Alice haar familie een verzameling aparte mensen is, dit kan natuurlijk nooit goed gaan.
Een film uit 1939 die toch erg actueel is, een aanklacht tegen het kapitalisme maar wel op een mooie en grappige manier gedaan. Enig minpuntje is het overdreven gedrag van enkele personages zoals de balletdanseres maar voor de rest is het een mooie feel good movie. 8/10

Gooische vrouwen seizoen 3

Geweldig seizoen van Gooische vrouwen!
Mischien zelfs het beste door de heerlijk droge humor ,De briljante tippi-wan en de sterke verhaallijnen.
En de cliffhanger is een van de beste cliffs die ik heb gezien

De Lachende Scheerkwast (1981)
Jezus wat is Wim T. Schippers toch briljant in idiote scripts schrijven. Hier worden de decors nog erger de vernieling in geholpen dan bij alle Fred Haché shows bij elkaar. Een moordend tempo van debiele woordgrapjes en alles iedereen belachelijk maken. Ook hier doet de bekende kliek van acteurs aan mee van "We zijn weer thuis"

quote:

Op maandag 3 november 2008 22:02 schreef donroyco het volgende:
WALL·E (2008)
[ afbeelding ]
Het verhaal zit goed in elkaar en ondanks dat het robots zijn en dus niet praten is alles te begrijpen en vind ik dit zeker geen kinderfilm..

waarom niet?

afhankelijk van de leeftijd zullen de kinderen Wall·E imho hem erg leuk vinden..

Casino Royale vandaag even gekeken om spoedig Quantum te gaan zien

Mijn inziens 1 van de beste bond films, want ik houd van sarcastische zwarte humor( de scratching my balls scene haha ), met hier en daar wat actie en lekkere wijven ( eva green * DREWL * )

9/10. Staat in mn' top 10 aller tijden.

Overigens is Craig niet echt mn favo acteur, al heb ik goede hoop op de film Defiance!
Iedereen kent Craig van bond .. en dan gaat ie ineens engels met pools accent spreken

quote:

Op woensdag 5 november 2008 00:25 schreef donroyco het volgende:

[..]

Gezien die achterliggende gedachte..

je bedoelt het moraal van de film, het op de hak nemen van de US consumptiemaatschappij?
tja.... kinderen zullen daar niet zo op letten denk ik zo..

Ik denk dat kinderen die moraal bijna niet kunnen missen. Of je moet het echt over de allerjongsten hebben.

Tropic Thunder
Aardige film, soms best grappig. kon niet de kwaliteit halen die ik hoopte. Wel leuk om die knipoog naar de holywood scene te maken. al met al wel vermakelijk. 6,5/10

Star Trek: The Wrath of Khan (1982, VS. Nicholas Meyer)

Ik ben altijd meer een Warrie dan een Trekkie geweest. Maar omdat dit bekend staat als één van de betere Star Trek films, wilde ik er toch wel een keer eentje proberen. En om een andere reden
De special effects waren er erg gedateerd en nep. Vooral computers en dergelijke zager er erg achterhaald uit voor iemand uit onze tijd. Ook het acteerwerk viel me erg tegen voor een film uit zo'n befaamde franchise. Ondanks al dat was het een aangenaam tussendoortje op de zaterdagmiddag. Kirk, Spock en kornuiten mogen echter imho nog steeds niet de schoenen poetsen van Han, Luke, Chewie, Obi-wan en de rest.
cijfer: 7

Porky's (1982, VS, Bob Clark)

Het bewijs dat vroeger echt niet alles beter was. Toen werden er ook slechte komedies voor oversekste pubers gemaakt werden. De ene banale grap volgt op de volgende.
cijfer: 3.5

Poltergeist (1982, VS, Tobe Hooper)

Was goed spannend en eng.
cijfer: 8

WALL·E (2008, VS, Andrew Stanton)

Walle , walle , walle , walle .
cijfer: 8.5

First Blood (1982, VS, Ted Kotcheff)

Dit is de eerste keer dat ik hem in een ruk van begin tot eind zie. Door de vervolg delen zou je soms vergeten dat het eerste deel naast een gave actiefilm ook degelijke drama elementen bevat.
cijfer: 8

The Verdict (1982, VS, Sidney Lumet)

zeer degelijk rechtbankdrama met de wijlen Paul Newman op zijn allerbest.
cijfer: 7.5

Hellboy II: The Golden Army (2008, VS, Guillermo del Toro)

Het eerste deel was een leuke film in mijn herinnering, maar niet heel speciaal. Del Toro is door dat deel en daarna Pan's Labyrinth duidelijk gegroeid als regisseur. Want met Hellboy 2 levert hij een volwaardige blockbuster af.
Bij andere comicfilms hadden we al gezien, dat een vervolg zeker niet onder hoeft te doen voor het orgineel. Voornamelijk omdat je geen tijd hoeft te verdoen aan het achtergrond verhaal, maar meteen over kan naar de orde van de dag. Het verhaal stelt echter natuurlijk niet al te veel voor. Maar dat maakt de film meer dan goed, door de fantastische wereld die del Toro (en Mike Mignola) weten te schappen. Je komt ogen te kort, zoals in de trollenmarkt scene. Bovendien is de film ook nog eens erg grappig, met als hoogtepunt het duet van Hellboy en Abe.
Op naar deel 3.
cijfer: 8.5

quote:

Op woensdag 5 november 2008 00:33 schreef donroyco het volgende:

[..]

Ja, dat klopt Wat vond jij van de film?

ik vond em persoonlijk geweldig gedaan... (heb em 3x in bios gezien met m'n unlimited card)
wat ik zeer goed gedaan vond was het feit dat ze een verhaal baseren op robots die niet/nauwelijks praten.. en toch de film boeiend houden (zie de eerste 20/30 minuten van de film)
Er zaten zeer leuke/mooie scene's tussen (define dancing scene of b.v. de scene waar Wall-E voor stalker aan het spelen is). ik weet niet wat het was maar bijna alles leek te kloppen... alleen idd het moraal: dat ligt er inderdaad wel erg dik boven op, maar ik denk toch dat kinderen dat niet/half meekrijgen, kids zijn veels te gefocused op 'hun helden' (aka alle robotjes en hun avonturen)
ik heb em een 8-9 oid gegeven

scheelt wel dat ik een erge animatie fan ben (zie ook m'n collectie disney's en anime in m'n dvd collectie )

Gisteren:
Young Mr. Lincoln
Op de dag dat Amerika geschiedenis schreef door met Barack Obama hun eerste Afro-Amerikaanse president te kiezen leek het me wel leuk om eens terug in de geschiedenis te duiken en een film op te zetten over de eerste Republikeinse president en één van de grootste presidenten die de VS ooit gekend hebben: Abraham Lincoln.

Het gaat in deze eerste samenwerking tussen John Ford en Henry Fonda niet zozeer om de periode dat Lincoln president was en vermoord werd maar meer om de jaren er aan voorafgaand en een begin maakte met z`n advocatenwerk. Hier in is al mooi te zien hoe hij voor het eerst bekend maakt waar ie voor staat en tegen groepjes mensen praat. Hier worden al mooi de eerste kenmerken van een groot president en historisch figuur neergezet. Iets dat volledig op het konto geschreven kan worden van Henry Fonda die een geweldige prestatie neerzet als Lincoln. De volledige film zit je dan ook geboeid te kijken naar zijn acteerwerk.
Het verhaal van de film is opzich niet echt het meest interessante maar dat is ook niet waar deze film omgaat natuurlijk. Hij gaat in eerste instantie om de transformatie van Lincoln van advocaat naar iets dat veel groter is dan dat, het presidentschap.
De eerste Ford film die ik heb gezien is me bijzonder goed bevallen.

IMDB Cijfer: 7,6/10
Mijn Cijfer: 8,0/10

Casino Royale
Voor de tweede keer dat ik `m zag, voor de tweede keer in de bioscoop. Bij deze kijkbeurt beviel ie me nog beter dan de eerste keer. Al had het personage van Mathis wat mij betreft best geschrapt had kunnen worden.
Verder: veel toffe actie en een geweldig hoog tempo. Niet veel op aan te merken

IMDB Cijfer: 8,0/10
Mijn Cijfer: 8,0/10

Quantum Of Solace
En toen was het tijd voor de nieuwste film in de Bond reeks: Quantum Of Solace. Toen een tijd geleden de speelduur van ongeveer 100 minuten bekend werd vreeste ik al of dit wel goed zou gaan. Zou slechts 100 minuten wel genoeg zijn om een volledig Bond verhaal, een vervolg, te vertellen. Zou het verhaal goed genoeg uitgewerkt zijn? Helaas, het antwoord luidt: nee.
Het begint goed met een geweldige achtervolgingsscene. Maar naar mate de film vordert gaat het verhaal aan steeds meer kanten rammelen, om uiteindelijk uit te monden in een (redelijke) warboel. Het voelt te gehaast en niet goed uitgewerkt aan. Graig doet als Bond hetzelfde wat ie in het vorige deel ook deed, en dat doet ie goed. Mathieu Amalric vond ik niet echt geslaagd als bad guy, zoals Le Chiffre dat wel was in Casino Royale was.
Al met al lost Quantum Of Solace de verwachtingen allerminst in. In het vervolg kan Marc Forster zich waarschijnlijk beter bezig houden met drama films.

IMDB Cijfer: 7,6/10
Mijn Cijfer: 6,8/10

Sophie's Choice (1982, VS, Alan J. Pakula)
Dit sterke drama wordt gedragen door zijn drie hoofdrolspelers. Ten eerste Peter MacNicol die zeer geschikt is als de boy-next-door, waarmee je je als kijker perfect kan identificeren. Zodat vanuit zijn gezichtspunt het verhaal vertelt kan worden. Ten tweede Kevin Kline in één van zijn beste rollen is zeer charmant is als de wispelturige Nathan. Hij zorgt ervoor dat de film ook z'n vreugdevolle, luchtige momenten kent. Maar ook voor de spanning als die weer doorslaat. De film is vooral bekend om de derde, Meryl Streep. Die op het ene moment zeer aangrijpend is als de breekbare en dan weer zeer betoverend als een opgewekte Sophie. Zij zorgt daarmee voor het emotionele hart van de film.
De film is met 2,5 uur wel iets aan de lange kant. Vooral de flashback van Sophie in het concentratiekamp had van mij ingekort mogen worden.
cijfer: 8

28 Days Later / 28 Weeks Later - 8 / 7.5

De films hebben veel overeenkomsten, maar verschillen dusdanig in stijl dat het vervolg bijna net zo goed en spannend aanvoelt als het eerste deel. Het virus en de zombies doen sommigen misschien wat onwerkelijk aan, voor anderen is de hoeveelheid bloed iets te veel van het goede, maar niemand kan ontkennen dat beide films verrassend goed met een aantal filosofische en maatschappelijke aspecten weten om te gaan. En dan de muziek... super!

Het schijnt dat 28 Months Later in productie is. Of althans, er zijn geruchten.

Twister


Twee dagen geleden overleed schrijver en producer Michael Crichton. Voor mij niet speciaal een reden om deze film te zien, maar zijn naam viel me wel op bij de credits. Twister is een dol avontuur van een stel op tornado's jagende nerds met Helen Hunt. Laatstgenoemde ligt in een scheiding met Bill Paxton, maar toch is er iets onafscheidelijks tussen hen: de passie voor het jagen op tornado's! Beiden beleven doldwaze avonturen tijdens de verschillende confrontaties met dit bijzondere weerfenomeen. De verloofde van Bill Paxton, die ook mee is, kan zich niet vinden in deze hobby en peert hem drvandoor uiteindelijk. Tot zover het dramagedeelte. Dan het actiegedeelte: dat was wel gaaf. Het had meer te bieden dan het dramagedeelte hoe dan ook! Het grappig bedoelde onelinergehalte in deze film is vrij hoog overigens. Cijfer: 6

Gooische vrouwen seizoen 4

Dit seizoen van Gooische vrouwen is goed,Maar moet wel op gang komen en dat is nogal lastig met 8 aflervering.Willemijn is dood en daarmee lijkt ook de rek een beetje eruit.
Alleen vanaf het moment dat Tippi Wan back in business is wordt het weer goed.
Maar door het zwakke begin en het slechte einde toch het minste seizoen.

Cijfer: 6,8

quote:

Op donderdag 6 november 2008 20:50 schreef Falco het volgende:
Twister
[ afbeelding ]

Twee dagen geleden overleed schrijver en producer Michael Crichton. Voor mij niet speciaal een reden om deze film te zien, maar zijn naam viel me wel op bij de credits. Twister is een dol avontuur van een stel op tornado's jagende nerds met Helen Hunt. Laatstgenoemde ligt in een scheiding met Bill Paxton, maar toch is er iets onafscheidelijks tussen hen: de passie voor het jagen op tornado's! Beiden beleven doldwaze avonturen tijdens de verschillende confrontaties met dit bijzondere weerfenomeen. De verloofde van Bill Paxton, die ook mee is, kan zich niet vinden in deze hobby en peert hem drvandoor uiteindelijk. Tot zover het dramagedeelte. Dan het actiegedeelte: dat was wel gaaf. Het had meer te bieden dan het dramagedeelte hoe dan ook! Het grappig bedoelde onelinergehalte in deze film is vrij hoog overigens. Cijfer: 6

Die koeien zijn later door een tornado geraakt?

quote:

Op donderdag 6 november 2008 22:07 schreef trebremmit het volgende:

[..]

Die koeien zijn later door een tornado geraakt?

Ja

On Dangerous Ground
M`n eerste film van Nicholas Ray is geen normale film noir zoals je die zou verwachten. In het eerste deel van de film lijkt het nog op een (enigzins) normale film noir uit te draaien: 3 politie agenten die op zoek gaan naar de moordenaar van een collega politie agent. Het lijkt uit te draaien op een normale noir, maar wanneer één van de agenten wordt weg gestuurd omdat hij zich aan de regels houdt en moet gaan helpen bij een moordzaak in een klein gehucht, veranderd de toon van de film. Het wordt meer een melodramatische karakterstudie film dan een politie film. Dit komt in het begin een beetje vreemd over maar achteraf gezien werkt het goed. Alle normale "cliche`s "die je verwacht komen hier niet voorbij, of tenminste niet in de vorm zoals je ze verwacht.
Wat verder opvalt is het, vooral voor een film noir, ongebruikelijke camerawerk waarbij regelmatig gebruik wordt gemaakt van een handheld camera. Iets dat niet vaak te zien is bij een film noir. Het acteerwerk is geweldig, waarbij Robert Ryan een prachtige rol neerzet als de getormenteerde cop Jim Wilson. Ook Ida Lupino is geweldig.
Als je een keer een ander soort film noir wilt zien dan gebruikelijk is dan is On Dangerous Ground absoluut aan te raden.
Een meesterwerk

IMDB Cijfer: 7,4/10
Mijn Cijfer: 8,8/10

[ Bericht 0% gewijzigd door Timo20 op 07-11-2008 12:46:44 ]

W. (Oliver Stone, 2008)
Na JFK en Nixon moet nu George W. Bush er aan geloven, hij ziet zijn eigen levensverhaal in beeld gebracht worden door Oliver Stone. Nou ja, eigen levensverhaal? De mening van Stone zit hier wel goed in verwerkt en het moge duidelijk zijn, Stone is geen fan van Bush. Hierdoor wordt Bush als een domme dronken redneck geportretteerd en al ben ik ook geen groot fan van de beste man, dit gaat net iets te ver. Het brengt overigens wel enkele vermakelijke scènes met zich mee. Net als in JFK en Nixon kiest Stone ervoor om ruim de tijd te nemen, aangezien het echter aan diepgang ontbreekt was dit in mijn ogen niet nodig. Het acteerwerk is wel erg sterk. Josh Brolin mag dan qua uiterlijk niet heel erg veel overeenkomsten vertonen met Bush toch weet hij wel te overtuigen. Dit gaat ook op voor bijna alle bijrollen. Alleen Thandie Newton vond ik erg irritant als Condoleezza Rice, maar goed ik weet verder ook niet hoe de echte Rice was (kan me alleen niet zo’n mega irritant stemmetje herinneren). Aardige film, maar van Oliver Stone had ik iets meer verwacht. Zeker omdat hij al heeft bewezen prima films over dit onderwerp te kunnen maken. 7.0

Little Britain USA (Matt Lucas & David Walliams, 2008)
Na het succes in eigen land maakt ook Little Britain nu de overstap naar de US, een geslaagde excursie. Het betreft hetzelfde concept (lees dezelfde sketches/ personages) en dezelfde cast, echter wordt nu niet alleen Engeland in haar hemd gezet maar krijgen de Amerikanen er ook flink van langs. Meer van hetzelfde dus in een andere setting. Indien je de vorige seizoenen van Little Britain kon waarderen dan zal Little Britain US je ook zeker bevallen en vliegen de slechts zes afleveringen voorbij. 8.0

Space Chimps
tja...
animatie film over een stel apen die op zoek gaan naar buitenaards leven.
idee is oud, maar wel leuk uitgevoerd opzich. nederlands is geen hit (as usual zo'n beetje).
verhaal is op zich zelf dus wel redelijk uitgekauwd maar kinderen zullen et vast leuk vinden
5-6/10

Quatum of Solance
note: heb niet eerder bond film gezien.

leuke actiefilm, maar te standaard actiescenario..
7/10

The Black Dahlia
De film begint erg goed.
De hele bokswedstrijd en het gevolg dat de boksers samen een politie duo vormen is erg veel belovend.
Dan denderd de film lekker door als een politie film in de jaren 40.
Maar helaas eindigt de film met een vreemd plot ik raakte zelf de weg een beetje kwijt en ik vond het einde dan ook onnodig. 4.7

Taken (Pierre Morel, 2008)

Wat is Liam Neeson heerlijk meedogenloos in deze film. Dankzij zijn overtuigende rol wordt je in deze thrill-ride gezogen. Dat het allemaal niet bijster origineel is wordt door het hoge tempo en prima actiescenes al snel vergeten. Dat Morel actiescenes goede actiescenes kon regisseren liet hij al zien in Banlieue 13. Hier zijn deze ook nog eens verpakt in een realistischere omgeving wat de film pakkender maakt. ****

Quantum of Solace (Marc Forster, 2008)

Quantum of Solace is misschien wel de mooiste Bond-film ooit. Esthetisch gezien dan. Tussen de vele actiescenes door brengt Marc Forster alles heel gelikt in beeld, wat in contrast staat met de rauwe actiescenes. Deze actiescenes zijn in overmaat aanwezig, misschien wel te nadrukkelijk. Camille zegt het ook in de film: "There is something horribly efficient about you". Dat kan ook gezegd worden over de film. To the point, zonder overbodige subplotjes waar wat relativering en humor in gestopt kan worden. Zeker in het begin is het te veel een aaneenschakeling van lijk naar volgend lijk. Maar Daniel Craig is een heerlijke 007, Olga een lekkere Bond-girl en Mathieu Amalric een prima bad-guy. ***½

[ Bericht 0% gewijzigd door Gorro op 08-11-2008 14:46:35 ]

Gisteren Die Hard 4 gezien

Op de paar leuke momenten na vond ik het toch een bedroevende poep film
De badguy heeft nul komma nul charisma, die stomme asian chick nog veel minder.
Ongeloofwaardig is tot daar aan toe .. maar soms gaat dat echt te ver. Soms probeert de film namelijk wel serieus te zijn ..
4/10

[Rec] is al een aantal keren besproken in dit topic, maar dat weerhoudt mij er niet van om er ook een stukje aan te wijden. Ook ik vind het een van de betere horrorfilms van de afgelopen jaren. Het begin is erg effectief als inleiding, de documentairestijl zorgt voor een hele realistische setting. De hysterie wanneer het verhaal daadwerkelijk aanvangt lijkt irritant, maar tegelijkertijd reageren sommige mensen (zeker Spanjaarden!) in zo'n situatie in het echt niet heel anders wat alleen maar bijdraagt aan het realisme. Vanaf dat moment wordt de film steeds meer creepy tot aan de climax van de zenuwslopende zolderscene. Manuela Velasco is perfect gecast als reporter en de combinatie van naiviteit en assertiviteit die ze in haar rol legt draagt de film en sleept de kijker mee op een claustrofobische trip door het afgesloten appartementencomplex. 8/10

The Real Blonde (1997, VS, Tom DiCillo)
Tja echt zo'n film, die niet hahaha-dijen kletsen leuk is, maar toch leuk genoeg om constant met een glimlachje op mijn gezicht te zitten. Wat vooral te danken is aan de altijd betrouwbare Catherine Keener. Zo'n film die ik morgen waarschijnlijk al weer vergeten ben.
cijfer: 6

How to Lose Friends & Alienate People (2008, VK, Robert B. Weide)

Deze film maakt een goede gooi naar meest tegenvallende film van het jaar. Het zou zogenaamd een scherpe satire op het celebrity-wereldje en het circus daaromheen moeten zijn. Maar het is even scherp als een doos ongeslepen kleurpotloden. Die paar grapjes, die dan met wat goede wil als satire betiteld kunnen worden, getuigen niet van echte lef. Waardoor ze geen impact maken. Dit komt ook doordat de andere karakters in de film te overduidelijk eendimensionale karikaturen van bestaande types zijn, waar we om zouden moeten lachen.
Maar de grootste fout, die Weide begaat is dat hij geen toon durft te kiezen. Het is niet duidelijk of we nou om het tegendraadse, onbeschofte gedrag van Simon Pegg moeten lachen of met hem om zijn tegendraadse, nuchtere kijk op het elitaire gedrag van de rest. Vergelijk dat met The Devil Wears Prada, waarin we wel samen met een nieuweling een frisse, nuchtere kijk krijgen op de mores van het (mode)wereldje en met haar lachen daarom.
Met heel dat onbeschofte gedrag valt het ook wel mee. Of celebrity feesten zijn niet half zo opwindend als we moeten geloven en eigenlijk ongeveer even saai als de verjaardag van je oma.
Bovendien wordt zijn triomftocht naar de top (het moment waarop neem ik aan de titel slaat) vertoond in een montage van enkele minuten. Halverwege verandert de film ook steeds meer in een wanneer-krijgen-ze-elkaar plot.
Ik heb niks tegen Simon Pegg. _{(Al kan ik hem moeilijk serieus nemen sinds de comic the Boys)} Maar hij weet zich duidelijk geen raad met de rol. Wat onbezorgd weerzinwekkend, buitensporig gedrag moet voorstellen komt meer over als aandoenlijk in zijn dom- en onervarenheid. Zo lijkt zijn obsessie met Megan Fox i.p.v. de jacht van een vlijmscherpe journalist om sex te hebben met de heetste actrice van het moment meer op een kalverliefde van een puber.
Die Megan Fox is goed in lekker zijn, maar meer kan ze niet. Het grootste lichtpuntje van de film is zonder twijfel Kristen Dunst. Al heeft zij weinig om mee te werken. Jeff Bridges en Gillian Anderson brengen gelukkig nog wat extra in hun bijrollen, die daardoor beter zouden passen in een aflevering van Entourage dan dit gedrocht.
cijfer: 4

A Complete History of My Sexual Failures (2008, VK, Chris Waitt)

Aan inspiratieloze beginnende schrijvers en filmmakers wordt altijd het advies gegeven: schrijf/film over wat je kent en weet. Chris Waitt heeft dat advies wel heel letterlijk genomen. Nadat hij weer gedumpt is door zijn vriendin, beseft hij dat al zijn vriendinnen hem hebben gedumpt. Daarom besluit hij een documentaire te maken over waar het misging in zijn relaties en zo opzoek te gaan naar wat hij misschien fout doet. Hij besluit om zijn ex-en op te gaan bellen mee te werken aan de docu. Dan al wordt het duidelijk dat er iets grondig mis is met Chris, want geen één vriendin is in eerste instantie bereid mee te werken. De film is dan nog geen vijf minuten bezig. Met hulp van nota bene zijn moeder weet hij uiteindelijk toch een interview te regelen. Gaandeweg werd het mij steeds duidelijker waarom al die vriendinnen hem hebben gedumpt. Chris is namelijk een onvolwassen, onzekere, luie, gedesillusioneerde eikel.
Maar dit is nog maar het topje van de ijsberg. Want de problemen van Chris zitten nog dieper dan we wisten. Hij blijkt namelijk al jaren geen erectie meer te kunnen krijgen. Wat pijnlijk duidelijk wordt na een confrontatie met een ex. Nog meer als hij in zijn zoektocht naar een nieuwe vriendin een leuk meisje naar bed weet krijgen, maar weer faalt. Alles lijkt uiteindelijk te draaien om zijn onverwerkte emoties over "the one that got away". De film eindigt met een hoopvolle toon, waarin Chris lijkt om te kunnen gaan met die emoties en een beginnende relatie heeft met een leuk nieuw meisje.
Misschien verklap ik nu wel heel de film, maar dat is ook niet de reden om hem te kijken. Evenmin zou ik hem aanzetten om het vele navelstaren dat Chris doet. De reden om deze film te kijken is, omdat Chris soms zo ongelofelijk idioot is, dat ik dubbel lag van het lachen. Dan heb ik het over momenten dat hij onbedoeld grappig is door zijn gedrag en niet eens over overduidelijk in scene gezette momenten, zoals wanneer hij een stuk of 6 viagra pillen met bier, waarna hij botergeil en straalbezopen op straat elke willekeurige vrouw aanspreekt met de vraag om sex te hebben. Of bijvoorbeeld als hij via internet een date heeft met een SM meesteres, die hem straft om al zijn wangedrag. Eigenlijk is het allemaal zo onwerkelijk, dat ik me afvraag of ik er niet ingetuind ben en het allemaal verzonnen is. (Extra credit naar Chris als dat het geval is.) Maar nep of niet, vermakelijk is het iig.
cijfer: 7.5

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 15:14 schreef sitting_elfling het volgende:
Gisteren Die Hard 4 gezien

Op de paar leuke momenten na vond ik het toch een bedroevende poep film
De badguy heeft nul komma nul charisma, die stomme asian chick nog veel minder.
Ongeloofwaardig is tot daar aan toe .. maar soms gaat dat echt te ver. Soms probeert de film namelijk wel serieus te zijn ..
4/10

Ga je mond spoelen het is Die-hard wat verwacht je van een bad guy. Bruce gaat weer kompleet naar de klote in deze film net als in de vorige die hards.

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 19:41 schreef Wooldoor het volgende:

[..]

Ga je mond spoelen het is Die-hard wat verwacht je van een bad guy. Bruce gaat weer kompleet naar de klote in deze film net als in de vorige die hards.

Ok, dus in een Die Hard films zijn de badguys charismaloos? WAT een klinklare onzin. In Die Hard 1 en 3 heb je schoolvoorbeelden van prima badguys die enorm charisma hebben (in deel 2 vond ik dat minder). En ZO compleet naar de klote gaat Bruce nou ook weer niet.

Ook ik vond Die Hard 4 een aardige actiefilm, maar totaal los van de eerdere delen. De film is te braaf, te schoon en onorigineel.

Vicky Cristina Barcelona
Een aparte Woody Allen-film. Er wordt nog steeds wat afgeluld, maar Allen houdt zich deze keer wat in. De gespreksonderwerpen kwamen ook voor in zijn andere films (relaties dus), maar deze keer wordt het minder zwaarwichtig aangepakt, zonder sarcastische oneliners. Hier leunt men veel meer op een vrij prettige vakantie-vibe waardoor de film rustig voort kabbelt en niet verzuipt in neurotisch gekwetter.

2 Amerikaanse toeristes raken betoverd door een charismatische Spaanse schilder, dat vat het hele plot wel samen. Bardem is overtuigend als coole schilder en Rebecca Hall verrast aangenaam als controlefreak Vicky. Johansson is niet slecht als Cristina, maar toch het zwakste element. Helemaal wanneer Penelope Cruz ten tonele verschijnt als de chaotische ex van de schilder. Sommigen noemen het de beste Allen van de laatste 10 jaar, dat vind ik wat overdreven, maar het is zeker een charmante film, geholpen door de mooie Spaanse omgeving. Geen film om te analyseren, maar om te ondergaan.

The Bad and the Beautiful
Sterke film over de filmindustrie. Een producer die al een hele tijd geen successen meer heeft gehad, vraagt zijn favoriete regisseur, actrice en schrijver om nog één keer samen te werken. Ze zijn echter alle drie erg kwaad op hem en weigeren. Door middel van flashbacks zien we hoe het is fout gelopen tussen de vier.

Men krijgt een interessante blik op de filmindustrie van de jaren '40-'50, waarbij de hoofdrolspelers zich moeten opwerken via allerlei rommelige B-films (inclusief belachelijke SFX) tot ze de kans krijgen om een goed script te verfilmen en een gevestigde waarde te worden. De film won trouwens 5 oscars, waaronder script en beste vrouwelijke bijrol voor de schattige Gloria Grahame. Ook de andere rollen worden goed vertolkt door onder meer Kirk Douglas, Lana Turner en Walter Pidgeon. Zeker een aanrader voor de fans van film over film.

The Fountainhead
Verfilming van het gelijknamige, redelijk succesvolle boek van Ayn Rand. Het gaat over een idealistische jonge architect die weigert te "conformeren" en eist dat zijn gebouwen exact gebouwd worden zoals hij ze getekend had, anders heeft hij liever dat zijn plannen worder verscheurd. Het zou een getrouwe verfilming van het boek zijn, aangezien de schrijfster zelf haar boek adapteerde tot een script en net als haar protagonist stond ze er op dat haar werk tot in het kleinste detail authentiek bleef.

Het is een boeiende uiteenzetting over principes en integriteit met pakkende acteerprestaties van Patricia Neil en vooral Raymond Massey. Minpuntje is helaas de hoofdrol die wordt vertolkt door Gary Cooper. Die is zwaar miscast en is veel te oud voor zijn rol, een probleem dat geldt voor 80% van de films waarin hij meedoet. Ook staat hij hier zoals altijd weer erg houterig te acteren (al past het hier soms wel bij de rol) en zorgt hij ervoor dat de slotmonoloog minder impact heeft dan hij eigenlijk verdient. Al bij al wel een goede film, jammer van Cooper.

[ Bericht 0% gewijzigd door SaintOfKillers op 09-11-2008 11:26:09 ]

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 20:30 schreef Morrigun99 het volgende:

[..]

Ok, dus in een Die Hard films zijn de badguys charismaloos? WAT een klinklare onzin. In Die Hard 1 en 3 heb je schoolvoorbeelden van prima badguys die enorm charisma hebben (in deel 2 vond ik dat minder). En ZO compleet naar de klote gaat Bruce nou ook weer niet.

Ook ik vond Die Hard 4 een aardige actiefilm, maar totaal los van de eerdere delen. De film is te braaf, te schoon en onorigineel.

Dankjewel voor het met me eens zijn :p Die hard 4 was inderdaad lekkere actie, alleen de badguys .. pfft die dame en die oliphant hebben niks om het lijf. Terwijl die Hans Gruber in deel 1 toch wel iets 'maniakaals' over hem had

La 317ème section - 1965; Pierre Schoendoerffer

Documentaire-achtige film over de belevenissen van een Franse groep soldaten tijdens de oorlog in Indochina. De groep probeert in de jungle van Vietnam uit de handen van de vijand te blijven. Binnen de groep is er de idealistische jonge luitenant die vooral steun zoekt bij de ervaren en oudere sergeant. Schoendoerffer was als cameraman aanwezig tijdens de oorlog en hij heeft de film ook gebaseerd op zijn eigen ervaringen uit die tijd. De cinematografie (zwart/wit) is dik in orde en het verhaal over het door ziekte en dood geplaagde peloton soldaten doet zeer realistisch aan. Deze vroege Vietnam film kon mij daarom wel bekoren

Net Taken gekeken, zeer vette film!

Beetje a la Man on Fire, alleen dan wat minder hollywood-like, en hij was sneller.

7.9 op imdb. Zou hem zelf een 8,5 geven. Weinig dingen waar ik me aan ergerde

http://www.imdb.com/title/tt0936501/

My Little Eye
Een aantal jongeren doet mee met een soort van Big Brother: ze kunnen hiermee 1 miljoen dollar verdienen, als 1 van het het huis zou verlaten, heeft iedereen verloren. Hun doen en laten wordt op een website life vertoond. Op een gegeven moment gebeuren er vreemde dingen, er vliegt een vogel door het huis, er worden teksten op het raam geschreven, etc.

Ze komen erachter dat de website wel heel moeilijk te vinden is.

Nogal standaard horrorfilm, er was 1 moment dat ik schrok, daarna werd het allemaal heel erg voorspelbaar.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wel aardig, kleine 7.

The Chronicles of Narnia: Prince Caspian (Andrew Adamson, 2008)

Dit vervolg op The Lion, the Witch and the Wardrobe is een lichte verbetering. Het is allemaal net wat volwassener. Het blijft echter wel een light versie van Lord of the Rings. Zeker nu ook wat fantasie elementen uit die serie in deze serie sluipen (soort van ents die de veldslag redden, de scene met de brug en het water). Toch is een vergelijking met dat fantasie epos niet geheel eerlijk. Deze serie richt zich duidelijk op een jonger publiek en voldoet prima in die behoefte. Het acteerwerk is soms wat matig, maar het is verder een zeer degelijk fantasie film. ***½

Harsh Times (David Ayer, 2005)

Fikse tegenvaller. Christian Bale is totaal miscast als geweldadige nietsnut. Het accent zet hij veel te dik aan en hij heeft een te intelligente blik in z'n ogen om zijn personage geloofwaardig te maken. De straattaal die uitgeslagen wordt komt ook nogal ongeloofwaardig over. Het is nog net niet zo erg als in Bound by Honor, maar het komt in de buurt. **½

Koyaanisqatsi (1982, VS, Godfrey Reggio)
Deze zeer ongewone documentaire heeft geen tekst en ook geen verhaal. Het begint met prachtige beelden van landschappen, water en lucht. Maar dan verschijnen er opeens oliepijpen en elektriciteitsmasten in dat landschap. We verplaatsen ons van de natuur naar de bewoonde wereld. Waarin we via beelden van steden, verkeer, normale mensen enz. een beeld krijgen van het hectische leven van de moderne tijd. De film is dan ook overduidelijk een ietswat makkelijke aanklacht tegenen hoe men de natuur verpest heef, wat ook blijkt als op het einde de definitie van Koyaanisqatsi wordt gegeven: ko.yaa.nis.qatsi, n. (Hopi). 1. crazy life. 2. life in turmoil. 3. life disintegrating. 4. life out of balance. 5. a state of life that calls for another way of living.
Het klinkt misschien saai. In het begin vroeg ik me ook af hoe ik dit ooit anderhalf uur ging uitzitten, maar door de beelden en de muziek van Philip Glass raakte ik in een soort gehypnotiseerde trance en was de film voorbij voor ik het door had.
cijfer: 8

Pineapple Express (2008, VS, David Gordon Green)
De Apatow clan flikt het weer. Weer nemen ze een genre dat redelijk uitgemolken lijkt en geven ze daar een nieuwe frisse draai aan. Dit keer met een zeer geslaagde combinatie van stoner komedie- en buddy actiefilm. Seth Rogen en Evan Goldberg zijn weer samen verantwoordelijk voor het verhaal. De regie is in handen van David Gordon Green, die de film op een nog hoger niveau weet te tillen.
De film zit vol met zeer grappige dialogen, hilarische situaties en coole actie. Seth Rogen en James Franco, die eindelijk weer terugkeert naar zijn Freak & Geeks vriendjes, hebben een geweldige chemie samen.
Eigenlijk was ik een beetje bevreesd, want als mensen zoveel films achter elkaar afleveren gaat dat meestal ten koste van de kwaliteit. Maar Pineapple Express is imho de beste Apatow film tot nu toe en één van de leukste komedies in jaren.
cijfer: 8.5

Step Brothers (2008, VS, Adam McKay)
Ook Will Ferrell (al heeft Apatow ook weer een handje in deze film ) levert nu al een paar jaar de ene na de andere geslaagde komedie af. In deze werkt hij weer samen met John C. Reilly. De twee zijn compleet op elkaar ingespeeld. Wat goed van pas komt, aangezien de meeste scené weer voor het grootste gedeelte geïmproviseerd lijken. Jammer genoeg zakt de film na een leuk begin in.
cijfer: 7

Pink Floyd The Wall (1982, VK, Alan Parker)
Mooie lange clip die hoort bij Pink Floyd's The Wall album. Al is het iets anders dan het album. Want Roger Waters gaat hier, ongehinderd door de rest van de band, verder in het verwerken van zijn verleden en emoties. De live-action stukken met Bob Geldof als Pink worden afgewisseld met de fantastische animaties van Gerald Scarfe.
cijfer: 8

'Spetter! en het Romanov raadsel
Spetter en het Romanov een actractie film in het Dolfinarium.
Qua verhaal natuurlijk bagger het is immers een Nederlandse kinderfilm.
Maar ook qua acteerwerk erg droevig. Ik ben eerder de zaal uitgelopen bah .

3.2

WALL·E

Wauw, dat zag er weer genialer uit. Die mensen van Pixar blijven nieuwe grenzen overschrijden op het gebied van animatie. De film zelf was ook goed opgezet met een klein maar stoer hoofdpersonage. Wel was er weer het nodige moralisme, maar gelukkig niet op een al te vervelende en belerende wijze. Cijfer: 7,5

Before Night Falls


Geweldig. Bardem blijft verbazen, leuke bijrollen van Sean Penn en Johnny Depp, indrukwekkend verhaal, mooie soundtrack en achter elkaar mooie beelden. Deze heeft een speciaal plaatsje in mijn filmhart verovert

IMDb score: 7.2/10
Mijn score: 8/10

quote:

Op zondag 9 november 2008 20:26 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Pink Floyd The Wall (1982, VK, Alan Parker)
Mooie lange clip die hoort bij Pink Floyd's The Wall album. Al is het iets anders dan het album. Want Roger Waters gaat hier, ongehinderd door de rest van de band, verder in het verwerken van zijn verleden en emoties. De live-action stukken met Bob Geldof als Pink worden afgewisseld met de fantastische animaties van Gerald Scarfe.
cijfer: 8

Ik blijf het een van de beste films ooit gemaakt vinden. Maar misschien scheelt het dat ik enorm PF fan ben.

SubUrbia (Richard Linklater, 1996)

Een typische film van Richard Linklater in de lijn van Dazed and Confused en Slacker. Er is nauwelijks een plot te bekennen dus, maar de tijd wordt voornamelijk gevuld met dialogen tussen een stel jongeren die niet meer doen dan wat rondhangen rond een convenient store. Ze hebben het over hun plannen, over hun idealen en over vroeger. De gesprekken zijn niet zo leuk als in Dazed and Confused, maar onderhoudend is het allemaal wel. ***½

Mamma Mia! (Phyllida Lloyd, 2008)

Mijn verwachtingen waren al niet hoog gespannen, aangezien ik niet van de muziek van ABBA houdt en ook zeker niet van musicals. Maar zelfs die lage verwachtingen lostte de film niet in. Voornamelijk de regie is nogal doelloos en met name het einde is onbevredigend en rommelig afgewerkt. Er wordt ook slecht gebruik gemaakt van de mooie locatie. Op zich zijn de nummers redelijk geïntegreerd in het verhaal, maar ik krijg altijd last van stuiptrekkingen zodra mensen als een dolle achter elkaar aan gaan rennen en dansen in "spontane" feestpartijen zoals bij het nummer Dancing Queen. Nee, dit is echt niet aan mij besteedt. **

The X-Files: I Want to Believe (Chris Carter, 2008)

Als fan van de tv-serie keek ik toch wel uit naar een reunie van Mulder en Scully. Helaas komt de film niet eens in de buurt van waar ik op hoopte. Ik miste het X-Files gevoel. Inhoudelijk heeft de film nauwelijks wat te bieden. Voor fans zijn er een paar verwijzingen naar de serie, maar de plot van de film is niet erg boeiend. De nieuwe personages van Amanda Peet en Xzibit zijn ook zo één-dimensioneel als ze maar kunnen zijn. De paranormale zaken kwamen ook maar zeer beperkt naar voren. Gemiste kans. **½

Dead Reckoning 1947

Film noir met Humphrey Bogart in de hoofdrol.
Rip Murdock zijn dienstmaat Johnny Dark wordt verdacht van moord maar later zelf dood aangetroffen. Murdock gaat op onderzoek en hij ontmoet Coral, Johnny's liefje. Murdock raakt onder de indruk van haar maar is zij wel zo eerlijk en onschuldig als ze beweert.
Top noir , spannend verhaal, vele plotwendingen , lekkere sfeer en een hoog aantal one-liners van Bogart, verhaal is soms wat moeilijk te volgen maar dat maakt niet uit het is gewoon genieten van Bogart.
8,5/10

The Woman on the Beach - 1947; Jean Renoir

Leuke film-noir van Renoir die ondertussen al een tijdje in de VS verbleef, maar na deze film het land alweer verliet. Een verloofde veteraan (Ryan) wordt verliefd op een een vrouw die is getrouwd met een blinde schilder. De sfeer die mede gemaakt wordt door het camerawerk en de muziek is sterk, maar het plot blijft hier helaas wat bij achter. Dat laatste is vermoedelijk het gevolg van het feit dat Renoir werd gedwongen door de studio om flink te snijden in de film (speeltijd van 70 minuten). Toch weet hij er wel zijn stempel om te drukken en de film is dan vooral een aanrader voor de noir-fan.

Eden Lake


Deze gisteravond gekeken. Ik wist niet echt wat ik hier nou van kon verwachten, had wel 1 erg positieve recensie in Empire gelezen. Maar hij was het kijken helemaal waard. Eden Lake gaat over een jong stel dat in het weekend naar, jawel, Eden Lake gaat, een mooi natuurgebied. Daar hebben ze het aanvankelijk naar hun zin, maar al snel maken ze kennis met een groep jongeren die hun rust verstoren met o.a. harde muziek, harde woorden en een vervelende hond. Allemaal heel onschuldig, maar dan stelen ze hun auto en lopen de zaken uit de hand.

Tot zover het verhaal, verder ga ik er niet op in. Zo lijkt de film in het begin dan ook vrij 'generic' en vrij basic voor een gemiddelde horror, maar uiteindelijk blijft een van de donkerste en nare thrillers over die ik in tijden heb gezien. Zo heeft de film gelukkig een aantal scenes die je nog een tijd bij zullen blijven. De boel escaleert tot het bittere, maar zeer geslaagde einde volledig. Absoluut aanbevolen.

IMDb score: 6.8/10
Mijn score: 8/10

RocknRolla
De nieuwe film van Guy Ritchie is een stuk grimmiger dan Lock, Stock... en Snatch, maar daarom zeker niet slechter. De film start wat traag en de stukjes over domme acties van kleine Britse criminelen en stereotype lompe Russen kennen we nu wel, maar vooral tegen het eind heeft de film veel diepgang. Ritchie neemt ruim de tijd om de grote hoeveelheid karakters tot ontwikkeling te laten komen en tekent ondertussen een interresant en realistisch misdaadverhaal uit. Vooral Toby Kebbell, Tom Wilkinson en Mark Strong zetten sterke rollen neer. 8/10

The Dark Knight
Zonder twijfel de beste superheldenfilm ooit en de beste film van de afgelopen jaren. 10/10