F&S Films & Series
Flitsende films en spannende series, bespreek het hier met elkaar!
je bedoelt het moraal van de film, het op de hak nemen van de US consumptiemaatschappij?quote:Op woensdag 5 november 2008 00:25 schreef donroyco het volgende:
[..]
Gezien die achterliggende gedachte..
tja.... kinderen zullen daar niet zo op letten denk ik zo..
Ja, dat kloptquote:Op woensdag 5 november 2008 00:30 schreef mschol het volgende:
[..]
je bedoelt het moraal van de film, het op de hak nemen van de US consumptiemaatschappij?
tja.... kinderen zullen daar niet zo op letten denk ik zo..
Wat vond jij van de film?
Op maandag 29 september 2008 11:45 schreef HostiMeister het volgende:
Dat is zeg maar de Nederlandse taal op een vuige keukentafel voorover buigen en hem dan zonder glijmiddel anaal verkrachten. :'(
Dat is zeg maar de Nederlandse taal op een vuige keukentafel voorover buigen en hem dan zonder glijmiddel anaal verkrachten. :'(
Ik denk dat kinderen die moraal bijna niet kunnen missen. Of je moet het echt over de allerjongsten hebben.
Tropic Thunder
Aardige film, soms best grappig. kon niet de kwaliteit halen die ik hoopte. Wel leuk om die knipoog naar de holywood scene te maken. al met al wel vermakelijk. 6,5/10
Aardige film, soms best grappig. kon niet de kwaliteit halen die ik hoopte. Wel leuk om die knipoog naar de holywood scene te maken. al met al wel vermakelijk. 6,5/10
http://www.scrumzelfstudie.nl voor snelle en goedkope Scrum Master Certificering dmv zelfstudie
Star Trek: The Wrath of Khan (1982, VS. Nicholas Meyer)
Ik ben altijd meer een Warrie dan een Trekkie geweest. Maar omdat dit bekend staat als één van de betere Star Trek films, wilde ik er toch wel een keer eentje proberen. En om een andere reden
De special effects waren er erg gedateerd en nep. Vooral computers en dergelijke zager er erg achterhaald uit voor iemand uit onze tijd. Ook het acteerwerk viel me erg tegen voor een film uit zo'n befaamde franchise. Ondanks al dat was het een aangenaam tussendoortje op de zaterdagmiddag. Kirk, Spock en kornuiten mogen echter imho nog steeds niet de schoenen poetsen van Han, Luke, Chewie, Obi-wan en de rest.
cijfer: 7
Porky's (1982, VS, Bob Clark)
Het bewijs dat vroeger echt niet alles beter was. Toen werden er ook slechte komedies voor oversekste pubers gemaakt werden. De ene banale grap volgt op de volgende.
cijfer: 3.5
Poltergeist (1982, VS, Tobe Hooper)
Was goed spannend en eng.
cijfer: 8
WALL·E (2008, VS, Andrew Stanton)
Walle
, walle 
, walle 
, walle 
.
cijfer: 8.5
First Blood (1982, VS, Ted Kotcheff)
Dit is de eerste keer dat ik hem in een ruk van begin tot eind zie.
Door de vervolg delen zou je soms vergeten dat het eerste deel naast een gave actiefilm ook degelijke drama elementen bevat.
cijfer: 8
The Verdict (1982, VS, Sidney Lumet)
zeer degelijk rechtbankdrama met de wijlen Paul Newman op zijn allerbest.
cijfer: 7.5
Hellboy II: The Golden Army (2008, VS, Guillermo del Toro)
Het eerste deel was een leuke film in mijn herinnering, maar niet heel speciaal. Del Toro is door dat deel en daarna Pan's Labyrinth duidelijk gegroeid als regisseur. Want met Hellboy 2 levert hij een volwaardige blockbuster af.
Bij andere comicfilms hadden we al gezien, dat een vervolg zeker niet onder hoeft te doen voor het orgineel. Voornamelijk omdat je geen tijd hoeft te verdoen aan het achtergrond verhaal, maar meteen over kan naar de orde van de dag. Het verhaal stelt echter natuurlijk niet al te veel voor. Maar dat maakt de film meer dan goed, door de fantastische wereld die del Toro (en Mike Mignola) weten te schappen. Je komt ogen te kort, zoals in de trollenmarkt scene. Bovendien is de film ook nog eens erg grappig, met als hoogtepunt het duet van Hellboy en Abe.
Op naar deel 3.
cijfer: 8.5
Ik ben altijd meer een Warrie dan een Trekkie geweest. Maar omdat dit bekend staat als één van de betere Star Trek films, wilde ik er toch wel een keer eentje proberen. En om een andere reden
De special effects waren er erg gedateerd en nep. Vooral computers en dergelijke zager er erg achterhaald uit voor iemand uit onze tijd. Ook het acteerwerk viel me erg tegen voor een film uit zo'n befaamde franchise. Ondanks al dat was het een aangenaam tussendoortje op de zaterdagmiddag. Kirk, Spock en kornuiten mogen echter imho nog steeds niet de schoenen poetsen van Han, Luke, Chewie, Obi-wan en de rest.
cijfer: 7
Porky's (1982, VS, Bob Clark)
Het bewijs dat vroeger echt niet alles beter was. Toen werden er ook slechte komedies voor oversekste pubers gemaakt werden. De ene banale grap volgt op de volgende.
cijfer: 3.5
Poltergeist (1982, VS, Tobe Hooper)
Was goed spannend en eng.
cijfer: 8
WALL·E (2008, VS, Andrew Stanton)
Walle
, walle , walle , walle .cijfer: 8.5
First Blood (1982, VS, Ted Kotcheff)
Dit is de eerste keer dat ik hem in een ruk van begin tot eind zie.
Door de vervolg delen zou je soms vergeten dat het eerste deel naast een gave actiefilm ook degelijke drama elementen bevat.cijfer: 8
The Verdict (1982, VS, Sidney Lumet)
zeer degelijk rechtbankdrama met de wijlen Paul Newman op zijn allerbest.
cijfer: 7.5
Hellboy II: The Golden Army (2008, VS, Guillermo del Toro)
Het eerste deel was een leuke film in mijn herinnering, maar niet heel speciaal. Del Toro is door dat deel en daarna Pan's Labyrinth duidelijk gegroeid als regisseur. Want met Hellboy 2 levert hij een volwaardige blockbuster af.
Bij andere comicfilms hadden we al gezien, dat een vervolg zeker niet onder hoeft te doen voor het orgineel. Voornamelijk omdat je geen tijd hoeft te verdoen aan het achtergrond verhaal, maar meteen over kan naar de orde van de dag. Het verhaal stelt echter natuurlijk niet al te veel voor. Maar dat maakt de film meer dan goed, door de fantastische wereld die del Toro (en Mike Mignola) weten te schappen. Je komt ogen te kort, zoals in de trollenmarkt scene. Bovendien is de film ook nog eens erg grappig, met als hoogtepunt het duet van Hellboy en Abe.
Op naar deel 3.
cijfer: 8.5
ik vond em persoonlijk geweldig gedaan... (heb em 3x in bios gezien met m'n unlimited card)quote:Op woensdag 5 november 2008 00:33 schreef donroyco het volgende:
[..]
Ja, dat klopt
wat ik zeer goed gedaan vond was het feit dat ze een verhaal baseren op robots die niet/nauwelijks praten.. en toch de film boeiend houden (zie de eerste 20/30 minuten van de film)
Er zaten zeer leuke/mooie scene's tussen (define dancing scene of b.v. de scene waar Wall-E voor stalker aan het spelen is). ik weet niet wat het was maar bijna alles leek te kloppen... alleen idd het moraal: dat ligt er inderdaad wel erg dik boven op, maar ik denk toch dat kinderen dat niet/half meekrijgen, kids zijn veels te gefocused op 'hun helden' (aka alle robotjes en hun avonturen)
ik heb em een 8-9 oid gegeven
scheelt wel dat ik een erge animatie fan ben (zie ook m'n collectie disney's en anime in m'n dvd collectie
)
Gisteren:
Young Mr. Lincoln
Op de dag dat Amerika geschiedenis schreef door met Barack Obama hun eerste Afro-Amerikaanse president te kiezen leek het me wel leuk om eens terug in de geschiedenis te duiken en een film op te zetten over de eerste Republikeinse president en één van de grootste presidenten die de VS ooit gekend hebben: Abraham Lincoln.
Het gaat in deze eerste samenwerking tussen John Ford en Henry Fonda niet zozeer om de periode dat Lincoln president was en vermoord werd maar meer om de jaren er aan voorafgaand en een begin maakte met z`n advocatenwerk. Hier in is al mooi te zien hoe hij voor het eerst bekend maakt waar ie voor staat en tegen groepjes mensen praat. Hier worden al mooi de eerste kenmerken van een groot president en historisch figuur neergezet. Iets dat volledig op het konto geschreven kan worden van Henry Fonda die een geweldige prestatie neerzet als Lincoln. De volledige film zit je dan ook geboeid te kijken naar zijn acteerwerk.
Het verhaal van de film is opzich niet echt het meest interessante maar dat is ook niet waar deze film omgaat natuurlijk. Hij gaat in eerste instantie om de transformatie van Lincoln van advocaat naar iets dat veel groter is dan dat, het presidentschap.
De eerste Ford film die ik heb gezien is me bijzonder goed bevallen.
IMDB Cijfer: 7,6/10
Mijn Cijfer: 8,0/10
Casino Royale
Voor de tweede keer dat ik `m zag, voor de tweede keer in de bioscoop. Bij deze kijkbeurt beviel ie me nog beter dan de eerste keer. Al had het personage van Mathis wat mij betreft best geschrapt had kunnen worden.
Verder: veel toffe actie en een geweldig hoog tempo. Niet veel op aan te merken
IMDB Cijfer: 8,0/10
Mijn Cijfer: 8,0/10
Quantum Of Solace
En toen was het tijd voor de nieuwste film in de Bond reeks: Quantum Of Solace. Toen een tijd geleden de speelduur van ongeveer 100 minuten bekend werd vreeste ik al of dit wel goed zou gaan. Zou slechts 100 minuten wel genoeg zijn om een volledig Bond verhaal, een vervolg, te vertellen. Zou het verhaal goed genoeg uitgewerkt zijn? Helaas, het antwoord luidt: nee.
Het begint goed met een geweldige achtervolgingsscene. Maar naar mate de film vordert gaat het verhaal aan steeds meer kanten rammelen, om uiteindelijk uit te monden in een (redelijke) warboel. Het voelt te gehaast en niet goed uitgewerkt aan. Graig doet als Bond hetzelfde wat ie in het vorige deel ook deed, en dat doet ie goed. Mathieu Amalric vond ik niet echt geslaagd als bad guy, zoals Le Chiffre dat wel was in Casino Royale was.
Al met al lost Quantum Of Solace de verwachtingen allerminst in. In het vervolg kan Marc Forster zich waarschijnlijk beter bezig houden met drama films.
IMDB Cijfer: 7,6/10
Mijn Cijfer: 6,8/10
Young Mr. Lincoln
Op de dag dat Amerika geschiedenis schreef door met Barack Obama hun eerste Afro-Amerikaanse president te kiezen leek het me wel leuk om eens terug in de geschiedenis te duiken en een film op te zetten over de eerste Republikeinse president en één van de grootste presidenten die de VS ooit gekend hebben: Abraham Lincoln.
Het gaat in deze eerste samenwerking tussen John Ford en Henry Fonda niet zozeer om de periode dat Lincoln president was en vermoord werd maar meer om de jaren er aan voorafgaand en een begin maakte met z`n advocatenwerk. Hier in is al mooi te zien hoe hij voor het eerst bekend maakt waar ie voor staat en tegen groepjes mensen praat. Hier worden al mooi de eerste kenmerken van een groot president en historisch figuur neergezet. Iets dat volledig op het konto geschreven kan worden van Henry Fonda die een geweldige prestatie neerzet als Lincoln. De volledige film zit je dan ook geboeid te kijken naar zijn acteerwerk.
Het verhaal van de film is opzich niet echt het meest interessante maar dat is ook niet waar deze film omgaat natuurlijk. Hij gaat in eerste instantie om de transformatie van Lincoln van advocaat naar iets dat veel groter is dan dat, het presidentschap.
De eerste Ford film die ik heb gezien is me bijzonder goed bevallen.
IMDB Cijfer: 7,6/10
Mijn Cijfer: 8,0/10
Casino Royale
Voor de tweede keer dat ik `m zag, voor de tweede keer in de bioscoop. Bij deze kijkbeurt beviel ie me nog beter dan de eerste keer. Al had het personage van Mathis wat mij betreft best geschrapt had kunnen worden.
Verder: veel toffe actie en een geweldig hoog tempo. Niet veel op aan te merken
IMDB Cijfer: 8,0/10
Mijn Cijfer: 8,0/10
Quantum Of Solace
En toen was het tijd voor de nieuwste film in de Bond reeks: Quantum Of Solace. Toen een tijd geleden de speelduur van ongeveer 100 minuten bekend werd vreeste ik al of dit wel goed zou gaan. Zou slechts 100 minuten wel genoeg zijn om een volledig Bond verhaal, een vervolg, te vertellen. Zou het verhaal goed genoeg uitgewerkt zijn? Helaas, het antwoord luidt: nee.
Het begint goed met een geweldige achtervolgingsscene. Maar naar mate de film vordert gaat het verhaal aan steeds meer kanten rammelen, om uiteindelijk uit te monden in een (redelijke) warboel. Het voelt te gehaast en niet goed uitgewerkt aan. Graig doet als Bond hetzelfde wat ie in het vorige deel ook deed, en dat doet ie goed. Mathieu Amalric vond ik niet echt geslaagd als bad guy, zoals Le Chiffre dat wel was in Casino Royale was.
Al met al lost Quantum Of Solace de verwachtingen allerminst in. In het vervolg kan Marc Forster zich waarschijnlijk beter bezig houden met drama films.
IMDB Cijfer: 7,6/10
Mijn Cijfer: 6,8/10
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Sophie's Choice (1982, VS, Alan J. Pakula)
Dit sterke drama wordt gedragen door zijn drie hoofdrolspelers. Ten eerste Peter MacNicol die zeer geschikt is als de boy-next-door, waarmee je je als kijker perfect kan identificeren. Zodat vanuit zijn gezichtspunt het verhaal vertelt kan worden. Ten tweede Kevin Kline in één van zijn beste rollen is zeer charmant is als de wispelturige Nathan. Hij zorgt ervoor dat de film ook z'n vreugdevolle, luchtige momenten kent. Maar ook voor de spanning als die weer doorslaat. De film is vooral bekend om de derde, Meryl Streep. Die op het ene moment zeer aangrijpend is als de breekbare en dan weer zeer betoverend als een opgewekte Sophie. Zij zorgt daarmee voor het emotionele hart van de film.
De film is met 2,5 uur wel iets aan de lange kant. Vooral de flashback van Sophie in het concentratiekamp had van mij ingekort mogen worden.
cijfer: 8
Dit sterke drama wordt gedragen door zijn drie hoofdrolspelers. Ten eerste Peter MacNicol die zeer geschikt is als de boy-next-door, waarmee je je als kijker perfect kan identificeren. Zodat vanuit zijn gezichtspunt het verhaal vertelt kan worden. Ten tweede Kevin Kline in één van zijn beste rollen is zeer charmant is als de wispelturige Nathan. Hij zorgt ervoor dat de film ook z'n vreugdevolle, luchtige momenten kent. Maar ook voor de spanning als die weer doorslaat. De film is vooral bekend om de derde, Meryl Streep. Die op het ene moment zeer aangrijpend is als de breekbare en dan weer zeer betoverend als een opgewekte Sophie. Zij zorgt daarmee voor het emotionele hart van de film.
De film is met 2,5 uur wel iets aan de lange kant. Vooral de flashback van Sophie in het concentratiekamp had van mij ingekort mogen worden.
cijfer: 8
28 Days Later / 28 Weeks Later - 8 / 7.5
De films hebben veel overeenkomsten, maar verschillen dusdanig in stijl dat het vervolg bijna net zo goed en spannend aanvoelt als het eerste deel. Het virus en de zombies doen sommigen misschien wat onwerkelijk aan, voor anderen is de hoeveelheid bloed iets te veel van het goede, maar niemand kan ontkennen dat beide films verrassend goed met een aantal filosofische en maatschappelijke aspecten weten om te gaan. En dan de muziek... super!
Het schijnt dat 28 Months Later in productie is. Of althans, er zijn geruchten.
De films hebben veel overeenkomsten, maar verschillen dusdanig in stijl dat het vervolg bijna net zo goed en spannend aanvoelt als het eerste deel. Het virus en de zombies doen sommigen misschien wat onwerkelijk aan, voor anderen is de hoeveelheid bloed iets te veel van het goede, maar niemand kan ontkennen dat beide films verrassend goed met een aantal filosofische en maatschappelijke aspecten weten om te gaan. En dan de muziek... super!
Het schijnt dat 28 Months Later in productie is. Of althans, er zijn geruchten.
Afgestudeerd in de toegepaste fortunologie.
Twister
Twee dagen geleden overleed schrijver en producer Michael Crichton. Voor mij niet speciaal een reden om deze film te zien, maar zijn naam viel me wel op bij de credits. Twister is een dol avontuur van een stel op tornado's jagende nerds met Helen Hunt. Laatstgenoemde ligt in een scheiding met Bill Paxton, maar toch is er iets onafscheidelijks tussen hen: de passie voor het jagen op tornado's! Beiden beleven doldwaze avonturen tijdens de verschillende confrontaties met dit bijzondere weerfenomeen. De verloofde van Bill Paxton, die ook mee is, kan zich niet vinden in deze hobby en peert hem drvandoor uiteindelijk. Tot zover het dramagedeelte. Dan het actiegedeelte: dat was wel gaaf. Het had meer te bieden dan het dramagedeelte hoe dan ook! Het grappig bedoelde onelinergehalte in deze film is vrij hoog overigens. Cijfer: 6
Twee dagen geleden overleed schrijver en producer Michael Crichton. Voor mij niet speciaal een reden om deze film te zien, maar zijn naam viel me wel op bij de credits. Twister is een dol avontuur van een stel op tornado's jagende nerds met Helen Hunt. Laatstgenoemde ligt in een scheiding met Bill Paxton, maar toch is er iets onafscheidelijks tussen hen: de passie voor het jagen op tornado's! Beiden beleven doldwaze avonturen tijdens de verschillende confrontaties met dit bijzondere weerfenomeen. De verloofde van Bill Paxton, die ook mee is, kan zich niet vinden in deze hobby en peert hem drvandoor uiteindelijk. Tot zover het dramagedeelte. Dan het actiegedeelte: dat was wel gaaf. Het had meer te bieden dan het dramagedeelte hoe dan ook! Het grappig bedoelde onelinergehalte in deze film is vrij hoog overigens. Cijfer: 6
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yIl_jGh-LWE" target="_blank" rel="nofollow">Afleidingsmanoeuvre</a>
Gooische vrouwen seizoen 4
Dit seizoen van Gooische vrouwen is goed,Maar moet wel op gang komen en dat is nogal lastig met 8 aflervering.Willemijn is dood en daarmee lijkt ook de rek een beetje eruit.
Alleen vanaf het moment dat Tippi Wan back in business is wordt het weer goed.
Maar door het zwakke begin en het slechte einde toch het minste seizoen.
Cijfer: 6,8
Dit seizoen van Gooische vrouwen is goed,Maar moet wel op gang komen en dat is nogal lastig met 8 aflervering.Willemijn is dood en daarmee lijkt ook de rek een beetje eruit.
Alleen vanaf het moment dat Tippi Wan back in business is wordt het weer goed.
Maar door het zwakke begin en het slechte einde toch het minste seizoen.
Cijfer: 6,8
Die koeien zijn later door een tornado geraakt?quote:Op donderdag 6 november 2008 20:50 schreef Falco het volgende:
Twister
[ afbeelding ]
Twee dagen geleden overleed schrijver en producer Michael Crichton. Voor mij niet speciaal een reden om deze film te zien, maar zijn naam viel me wel op bij de credits. Twister is een dol avontuur van een stel op tornado's jagende nerds met Helen Hunt. Laatstgenoemde ligt in een scheiding met Bill Paxton, maar toch is er iets onafscheidelijks tussen hen: de passie voor het jagen op tornado's! Beiden beleven doldwaze avonturen tijdens de verschillende confrontaties met dit bijzondere weerfenomeen. De verloofde van Bill Paxton, die ook mee is, kan zich niet vinden in deze hobby en peert hem drvandoor uiteindelijk. Tot zover het dramagedeelte. Dan het actiegedeelte: dat was wel gaaf. Het had meer te bieden dan het dramagedeelte hoe dan ook! Het grappig bedoelde onelinergehalte in deze film is vrij hoog overigens. Cijfer: 6
Jaquote:Op donderdag 6 november 2008 22:07 schreef trebremmit het volgende:
[..]
Die koeien zijn later door een tornado geraakt?
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yIl_jGh-LWE" target="_blank" rel="nofollow">Afleidingsmanoeuvre</a>
On Dangerous Ground
M`n eerste film van Nicholas Ray is geen normale film noir zoals je die zou verwachten. In het eerste deel van de film lijkt het nog op een (enigzins) normale film noir uit te draaien: 3 politie agenten die op zoek gaan naar de moordenaar van een collega politie agent. Het lijkt uit te draaien op een normale noir, maar wanneer één van de agenten wordt weg gestuurd omdat hij zich aan de regels houdt en moet gaan helpen bij een moordzaak in een klein gehucht, veranderd de toon van de film. Het wordt meer een melodramatische karakterstudie film dan een politie film. Dit komt in het begin een beetje vreemd over maar achteraf gezien werkt het goed. Alle normale "cliche`s "die je verwacht komen hier niet voorbij, of tenminste niet in de vorm zoals je ze verwacht.
Wat verder opvalt is het, vooral voor een film noir, ongebruikelijke camerawerk waarbij regelmatig gebruik wordt gemaakt van een handheld camera. Iets dat niet vaak te zien is bij een film noir. Het acteerwerk is geweldig, waarbij Robert Ryan een prachtige rol neerzet als de getormenteerde cop Jim Wilson. Ook Ida Lupino is geweldig.
Als je een keer een ander soort film noir wilt zien dan gebruikelijk is dan is On Dangerous Ground absoluut aan te raden.
Een meesterwerk
IMDB Cijfer: 7,4/10
Mijn Cijfer: 8,8/10
[ Bericht 0% gewijzigd door Timo20 op 07-11-2008 12:46:44 ]
M`n eerste film van Nicholas Ray is geen normale film noir zoals je die zou verwachten. In het eerste deel van de film lijkt het nog op een (enigzins) normale film noir uit te draaien: 3 politie agenten die op zoek gaan naar de moordenaar van een collega politie agent. Het lijkt uit te draaien op een normale noir, maar wanneer één van de agenten wordt weg gestuurd omdat hij zich aan de regels houdt en moet gaan helpen bij een moordzaak in een klein gehucht, veranderd de toon van de film. Het wordt meer een melodramatische karakterstudie film dan een politie film. Dit komt in het begin een beetje vreemd over maar achteraf gezien werkt het goed. Alle normale "cliche`s "die je verwacht komen hier niet voorbij, of tenminste niet in de vorm zoals je ze verwacht.
Wat verder opvalt is het, vooral voor een film noir, ongebruikelijke camerawerk waarbij regelmatig gebruik wordt gemaakt van een handheld camera. Iets dat niet vaak te zien is bij een film noir. Het acteerwerk is geweldig, waarbij Robert Ryan een prachtige rol neerzet als de getormenteerde cop Jim Wilson. Ook Ida Lupino is geweldig.
Als je een keer een ander soort film noir wilt zien dan gebruikelijk is dan is On Dangerous Ground absoluut aan te raden.
Een meesterwerk
IMDB Cijfer: 7,4/10
Mijn Cijfer: 8,8/10
[ Bericht 0% gewijzigd door Timo20 op 07-11-2008 12:46:44 ]
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
W. (Oliver Stone, 2008)
Na JFK en Nixon moet nu George W. Bush er aan geloven, hij ziet zijn eigen levensverhaal in beeld gebracht worden door Oliver Stone. Nou ja, eigen levensverhaal? De mening van Stone zit hier wel goed in verwerkt en het moge duidelijk zijn, Stone is geen fan van Bush. Hierdoor wordt Bush als een domme dronken redneck geportretteerd en al ben ik ook geen groot fan van de beste man, dit gaat net iets te ver. Het brengt overigens wel enkele vermakelijke scènes met zich mee. Net als in JFK en Nixon kiest Stone ervoor om ruim de tijd te nemen, aangezien het echter aan diepgang ontbreekt was dit in mijn ogen niet nodig. Het acteerwerk is wel erg sterk. Josh Brolin mag dan qua uiterlijk niet heel erg veel overeenkomsten vertonen met Bush toch weet hij wel te overtuigen. Dit gaat ook op voor bijna alle bijrollen. Alleen Thandie Newton vond ik erg irritant als Condoleezza Rice, maar goed ik weet verder ook niet hoe de echte Rice was (kan me alleen niet zo’n mega irritant stemmetje herinneren). Aardige film, maar van Oliver Stone had ik iets meer verwacht. Zeker omdat hij al heeft bewezen prima films over dit onderwerp te kunnen maken. 7.0
Little Britain USA (Matt Lucas & David Walliams, 2008)
Na het succes in eigen land maakt ook Little Britain nu de overstap naar de US, een geslaagde excursie. Het betreft hetzelfde concept (lees dezelfde sketches/ personages) en dezelfde cast, echter wordt nu niet alleen Engeland in haar hemd gezet maar krijgen de Amerikanen er ook flink van langs. Meer van hetzelfde dus in een andere setting. Indien je de vorige seizoenen van Little Britain kon waarderen dan zal Little Britain US je ook zeker bevallen en vliegen de slechts zes afleveringen voorbij. 8.0
Na JFK en Nixon moet nu George W. Bush er aan geloven, hij ziet zijn eigen levensverhaal in beeld gebracht worden door Oliver Stone. Nou ja, eigen levensverhaal? De mening van Stone zit hier wel goed in verwerkt en het moge duidelijk zijn, Stone is geen fan van Bush. Hierdoor wordt Bush als een domme dronken redneck geportretteerd en al ben ik ook geen groot fan van de beste man, dit gaat net iets te ver. Het brengt overigens wel enkele vermakelijke scènes met zich mee. Net als in JFK en Nixon kiest Stone ervoor om ruim de tijd te nemen, aangezien het echter aan diepgang ontbreekt was dit in mijn ogen niet nodig. Het acteerwerk is wel erg sterk. Josh Brolin mag dan qua uiterlijk niet heel erg veel overeenkomsten vertonen met Bush toch weet hij wel te overtuigen. Dit gaat ook op voor bijna alle bijrollen. Alleen Thandie Newton vond ik erg irritant als Condoleezza Rice, maar goed ik weet verder ook niet hoe de echte Rice was (kan me alleen niet zo’n mega irritant stemmetje herinneren). Aardige film, maar van Oliver Stone had ik iets meer verwacht. Zeker omdat hij al heeft bewezen prima films over dit onderwerp te kunnen maken. 7.0
Little Britain USA (Matt Lucas & David Walliams, 2008)
Na het succes in eigen land maakt ook Little Britain nu de overstap naar de US, een geslaagde excursie. Het betreft hetzelfde concept (lees dezelfde sketches/ personages) en dezelfde cast, echter wordt nu niet alleen Engeland in haar hemd gezet maar krijgen de Amerikanen er ook flink van langs. Meer van hetzelfde dus in een andere setting. Indien je de vorige seizoenen van Little Britain kon waarderen dan zal Little Britain US je ook zeker bevallen en vliegen de slechts zes afleveringen voorbij. 8.0
Space Chimps
tja...
animatie film over een stel apen die op zoek gaan naar buitenaards leven.
idee is oud, maar wel leuk uitgevoerd opzich. nederlands is geen hit (as usual zo'n beetje).
verhaal is op zich zelf dus wel redelijk uitgekauwd maar kinderen zullen et vast leuk vinden
5-6/10
Quatum of Solance
note: heb niet eerder bond film gezien.
leuke actiefilm, maar te standaard actiescenario..
7/10
tja...
animatie film over een stel apen die op zoek gaan naar buitenaards leven.
idee is oud, maar wel leuk uitgevoerd opzich. nederlands is geen hit (as usual zo'n beetje).
verhaal is op zich zelf dus wel redelijk uitgekauwd maar kinderen zullen et vast leuk vinden
5-6/10
Quatum of Solance
note: heb niet eerder bond film gezien.
leuke actiefilm, maar te standaard actiescenario..
7/10
The Black Dahlia
De film begint erg goed.
De hele bokswedstrijd en het gevolg dat de boksers samen een politie duo vormen is erg veel belovend.
Dan denderd de film lekker door als een politie film in de jaren 40.
Maar helaas eindigt de film met een vreemd plot ik raakte zelf de weg een beetje kwijt en ik vond het einde dan ook onnodig. 4.7
Mijn Snape wat doe je !
Niet zo dol op Amerika uit de kluiten gewassen kolonie vol randebielen.
Asperger and proud !
Niet zo dol op Amerika uit de kluiten gewassen kolonie vol randebielen.
Asperger and proud !
Max Max 3 beyond thunderdome
Tsja, wat zal ik eens zeggen... het is deel 3
Trouwens de minst onaardige van ze, helemaal niet zo gek. Tina Turner blijft lachen, en Mel Gibson speelt een goede rol, maar de post-apocalyptische wereld is werkelijk goed
Ik vind het een 7 waard.
Tsja, wat zal ik eens zeggen... het is deel 3
Trouwens de minst onaardige van ze, helemaal niet zo gek. Tina Turner blijft lachen, en Mel Gibson speelt een goede rol, maar de post-apocalyptische wereld is werkelijk goed
Ik vind het een 7 waard.
Taken (Pierre Morel, 2008)
Wat is Liam Neeson heerlijk meedogenloos in deze film. Dankzij zijn overtuigende rol wordt je in deze thrill-ride gezogen. Dat het allemaal niet bijster origineel is wordt door het hoge tempo en prima actiescenes al snel vergeten. Dat Morel actiescenes goede actiescenes kon regisseren liet hij al zien in Banlieue 13. Hier zijn deze ook nog eens verpakt in een realistischere omgeving wat de film pakkender maakt. ****
Quantum of Solace (Marc Forster, 2008)
Quantum of Solace is misschien wel de mooiste Bond-film ooit. Esthetisch gezien dan. Tussen de vele actiescenes door brengt Marc Forster alles heel gelikt in beeld, wat in contrast staat met de rauwe actiescenes. Deze actiescenes zijn in overmaat aanwezig, misschien wel te nadrukkelijk. Camille zegt het ook in de film: "There is something horribly efficient about you". Dat kan ook gezegd worden over de film. To the point, zonder overbodige subplotjes waar wat relativering en humor in gestopt kan worden. Zeker in het begin is het te veel een aaneenschakeling van lijk naar volgend lijk. Maar Daniel Craig is een heerlijke 007, Olga een lekkere Bond-girl en Mathieu Amalric een prima bad-guy. ***½
[ Bericht 0% gewijzigd door Gorro op 08-11-2008 14:46:35 ]
Wat is Liam Neeson heerlijk meedogenloos in deze film. Dankzij zijn overtuigende rol wordt je in deze thrill-ride gezogen. Dat het allemaal niet bijster origineel is wordt door het hoge tempo en prima actiescenes al snel vergeten. Dat Morel actiescenes goede actiescenes kon regisseren liet hij al zien in Banlieue 13. Hier zijn deze ook nog eens verpakt in een realistischere omgeving wat de film pakkender maakt. ****
Quantum of Solace (Marc Forster, 2008)
Quantum of Solace is misschien wel de mooiste Bond-film ooit. Esthetisch gezien dan. Tussen de vele actiescenes door brengt Marc Forster alles heel gelikt in beeld, wat in contrast staat met de rauwe actiescenes. Deze actiescenes zijn in overmaat aanwezig, misschien wel te nadrukkelijk. Camille zegt het ook in de film: "There is something horribly efficient about you". Dat kan ook gezegd worden over de film. To the point, zonder overbodige subplotjes waar wat relativering en humor in gestopt kan worden. Zeker in het begin is het te veel een aaneenschakeling van lijk naar volgend lijk. Maar Daniel Craig is een heerlijke 007, Olga een lekkere Bond-girl en Mathieu Amalric een prima bad-guy. ***½
[ Bericht 0% gewijzigd door Gorro op 08-11-2008 14:46:35 ]
Gisteren Die Hard 4 gezien
Op de paar leuke momenten na vond ik het toch een bedroevende poep film
De badguy heeft nul komma nul charisma, die stomme asian chick nog veel minder.
Ongeloofwaardig is tot daar aan toe .. maar soms gaat dat echt te ver. Soms probeert de film namelijk wel serieus te zijn ..
4/10
Op de paar leuke momenten na vond ik het toch een bedroevende poep film
De badguy heeft nul komma nul charisma, die stomme asian chick nog veel minder.
Ongeloofwaardig is tot daar aan toe .. maar soms gaat dat echt te ver. Soms probeert de film namelijk wel serieus te zijn ..
4/10
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
[Rec] is al een aantal keren besproken in dit topic, maar dat weerhoudt mij er niet van om er ook een stukje aan te wijden. Ook ik vind het een van de betere horrorfilms van de afgelopen jaren. Het begin is erg effectief als inleiding, de documentairestijl zorgt voor een hele realistische setting. De hysterie wanneer het verhaal daadwerkelijk aanvangt lijkt irritant, maar tegelijkertijd reageren sommige mensen (zeker Spanjaarden!) in zo'n situatie in het echt niet heel anders wat alleen maar bijdraagt aan het realisme. Vanaf dat moment wordt de film steeds meer creepy tot aan de climax van de zenuwslopende zolderscene. Manuela Velasco is perfect gecast als reporter en de combinatie van naiviteit en assertiviteit die ze in haar rol legt draagt de film en sleept de kijker mee op een claustrofobische trip door het afgesloten appartementencomplex. 8/10
"History teaches us that humans behave wisely only once they have exhausted all other alternatives."
The Real Blonde (1997, VS, Tom DiCillo)
Tja echt zo'n film, die niet hahaha-dijen kletsen leuk is, maar toch leuk genoeg om constant met een glimlachje op mijn gezicht te zitten. Wat vooral te danken is aan de altijd betrouwbare Catherine Keener. Zo'n film die ik morgen waarschijnlijk al weer vergeten ben.
cijfer: 6
How to Lose Friends & Alienate People (2008, VK, Robert B. Weide)
Deze film maakt een goede gooi naar meest tegenvallende film van het jaar. Het zou zogenaamd een scherpe satire op het celebrity-wereldje en het circus daaromheen moeten zijn. Maar het is even scherp als een doos ongeslepen kleurpotloden. Die paar grapjes, die dan met wat goede wil als satire betiteld kunnen worden, getuigen niet van echte lef. Waardoor ze geen impact maken. Dit komt ook doordat de andere karakters in de film te overduidelijk eendimensionale karikaturen van bestaande types zijn, waar we om zouden moeten lachen.
Maar de grootste fout, die Weide begaat is dat hij geen toon durft te kiezen. Het is niet duidelijk of we nou om het tegendraadse, onbeschofte gedrag van Simon Pegg moeten lachen of met hem om zijn tegendraadse, nuchtere kijk op het elitaire gedrag van de rest. Vergelijk dat met The Devil Wears Prada, waarin we wel samen met een nieuweling een frisse, nuchtere kijk krijgen op de mores van het (mode)wereldje en met haar lachen daarom.
Met heel dat onbeschofte gedrag valt het ook wel mee. Of celebrity feesten zijn niet half zo opwindend als we moeten geloven en eigenlijk ongeveer even saai als de verjaardag van je oma.
Bovendien wordt zijn triomftocht naar de top (het moment waarop neem ik aan de titel slaat) vertoond in een montage van enkele minuten. Halverwege verandert de film ook steeds meer in een wanneer-krijgen-ze-elkaar plot.
Ik heb niks tegen Simon Pegg. (Al kan ik hem moeilijk serieus nemen sinds de comic the Boys) Maar hij weet zich duidelijk geen raad met de rol. Wat onbezorgd weerzinwekkend, buitensporig gedrag moet voorstellen komt meer over als aandoenlijk in zijn dom- en onervarenheid. Zo lijkt zijn obsessie met Megan Fox i.p.v. de jacht van een vlijmscherpe journalist om sex te hebben met de heetste actrice van het moment meer op een kalverliefde van een puber.
Die Megan Fox is goed in lekker zijn, maar meer kan ze niet. Het grootste lichtpuntje van de film is zonder twijfel Kristen Dunst. Al heeft zij weinig om mee te werken. Jeff Bridges en Gillian Anderson brengen gelukkig nog wat extra in hun bijrollen, die daardoor beter zouden passen in een aflevering van Entourage dan dit gedrocht.
cijfer: 4
A Complete History of My Sexual Failures (2008, VK, Chris Waitt)
Aan inspiratieloze beginnende schrijvers en filmmakers wordt altijd het advies gegeven: schrijf/film over wat je kent en weet. Chris Waitt heeft dat advies wel heel letterlijk genomen. Nadat hij weer gedumpt is door zijn vriendin, beseft hij dat al zijn vriendinnen hem hebben gedumpt. Daarom besluit hij een documentaire te maken over waar het misging in zijn relaties en zo opzoek te gaan naar wat hij misschien fout doet. Hij besluit om zijn ex-en op te gaan bellen mee te werken aan de docu. Dan al wordt het duidelijk dat er iets grondig mis is met Chris, want geen één vriendin is in eerste instantie bereid mee te werken. De film is dan nog geen vijf minuten bezig. Met hulp van nota bene zijn moeder weet hij uiteindelijk toch een interview te regelen. Gaandeweg werd het mij steeds duidelijker waarom al die vriendinnen hem hebben gedumpt. Chris is namelijk een onvolwassen, onzekere, luie, gedesillusioneerde eikel.
Maar dit is nog maar het topje van de ijsberg. Want de problemen van Chris zitten nog dieper dan we wisten. Hij blijkt namelijk al jaren geen erectie meer te kunnen krijgen. Wat pijnlijk duidelijk wordt na een confrontatie met een ex. Nog meer als hij in zijn zoektocht naar een nieuwe vriendin een leuk meisje naar bed weet krijgen, maar weer faalt. Alles lijkt uiteindelijk te draaien om zijn onverwerkte emoties over "the one that got away". De film eindigt met een hoopvolle toon, waarin Chris lijkt om te kunnen gaan met die emoties en een beginnende relatie heeft met een leuk nieuw meisje.
Misschien verklap ik nu wel heel de film, maar dat is ook niet de reden om hem te kijken. Evenmin zou ik hem aanzetten om het vele navelstaren dat Chris doet. De reden om deze film te kijken is, omdat Chris soms zo ongelofelijk idioot is, dat ik dubbel lag van het lachen. Dan heb ik het over momenten dat hij onbedoeld grappig is door zijn gedrag en niet eens over overduidelijk in scene gezette momenten, zoals wanneer hij een stuk of 6 viagra pillen met bier, waarna hij botergeil en straalbezopen op straat elke willekeurige vrouw aanspreekt met de vraag om sex te hebben. Of bijvoorbeeld als hij via internet een date heeft met een SM meesteres, die hem straft om al zijn wangedrag. Eigenlijk is het allemaal zo onwerkelijk, dat ik me afvraag of ik er niet ingetuind ben en het allemaal verzonnen is. (Extra credit naar Chris als dat het geval is.) Maar nep of niet, vermakelijk is het iig.
cijfer: 7.5
Tja echt zo'n film, die niet hahaha-dijen kletsen leuk is, maar toch leuk genoeg om constant met een glimlachje op mijn gezicht te zitten. Wat vooral te danken is aan de altijd betrouwbare Catherine Keener. Zo'n film die ik morgen waarschijnlijk al weer vergeten ben.
cijfer: 6
How to Lose Friends & Alienate People (2008, VK, Robert B. Weide)
Deze film maakt een goede gooi naar meest tegenvallende film van het jaar. Het zou zogenaamd een scherpe satire op het celebrity-wereldje en het circus daaromheen moeten zijn. Maar het is even scherp als een doos ongeslepen kleurpotloden. Die paar grapjes, die dan met wat goede wil als satire betiteld kunnen worden, getuigen niet van echte lef. Waardoor ze geen impact maken. Dit komt ook doordat de andere karakters in de film te overduidelijk eendimensionale karikaturen van bestaande types zijn, waar we om zouden moeten lachen.
Maar de grootste fout, die Weide begaat is dat hij geen toon durft te kiezen. Het is niet duidelijk of we nou om het tegendraadse, onbeschofte gedrag van Simon Pegg moeten lachen of met hem om zijn tegendraadse, nuchtere kijk op het elitaire gedrag van de rest. Vergelijk dat met The Devil Wears Prada, waarin we wel samen met een nieuweling een frisse, nuchtere kijk krijgen op de mores van het (mode)wereldje en met haar lachen daarom.
Met heel dat onbeschofte gedrag valt het ook wel mee. Of celebrity feesten zijn niet half zo opwindend als we moeten geloven en eigenlijk ongeveer even saai als de verjaardag van je oma.
Bovendien wordt zijn triomftocht naar de top (het moment waarop neem ik aan de titel slaat) vertoond in een montage van enkele minuten. Halverwege verandert de film ook steeds meer in een wanneer-krijgen-ze-elkaar plot.
Ik heb niks tegen Simon Pegg. (Al kan ik hem moeilijk serieus nemen sinds de comic the Boys) Maar hij weet zich duidelijk geen raad met de rol. Wat onbezorgd weerzinwekkend, buitensporig gedrag moet voorstellen komt meer over als aandoenlijk in zijn dom- en onervarenheid. Zo lijkt zijn obsessie met Megan Fox i.p.v. de jacht van een vlijmscherpe journalist om sex te hebben met de heetste actrice van het moment meer op een kalverliefde van een puber.
Die Megan Fox is goed in lekker zijn, maar meer kan ze niet. Het grootste lichtpuntje van de film is zonder twijfel Kristen Dunst. Al heeft zij weinig om mee te werken. Jeff Bridges en Gillian Anderson brengen gelukkig nog wat extra in hun bijrollen, die daardoor beter zouden passen in een aflevering van Entourage dan dit gedrocht.
cijfer: 4
A Complete History of My Sexual Failures (2008, VK, Chris Waitt)
Aan inspiratieloze beginnende schrijvers en filmmakers wordt altijd het advies gegeven: schrijf/film over wat je kent en weet. Chris Waitt heeft dat advies wel heel letterlijk genomen. Nadat hij weer gedumpt is door zijn vriendin, beseft hij dat al zijn vriendinnen hem hebben gedumpt. Daarom besluit hij een documentaire te maken over waar het misging in zijn relaties en zo opzoek te gaan naar wat hij misschien fout doet. Hij besluit om zijn ex-en op te gaan bellen mee te werken aan de docu. Dan al wordt het duidelijk dat er iets grondig mis is met Chris, want geen één vriendin is in eerste instantie bereid mee te werken. De film is dan nog geen vijf minuten bezig. Met hulp van nota bene zijn moeder weet hij uiteindelijk toch een interview te regelen. Gaandeweg werd het mij steeds duidelijker waarom al die vriendinnen hem hebben gedumpt. Chris is namelijk een onvolwassen, onzekere, luie, gedesillusioneerde eikel.
Maar dit is nog maar het topje van de ijsberg. Want de problemen van Chris zitten nog dieper dan we wisten. Hij blijkt namelijk al jaren geen erectie meer te kunnen krijgen. Wat pijnlijk duidelijk wordt na een confrontatie met een ex. Nog meer als hij in zijn zoektocht naar een nieuwe vriendin een leuk meisje naar bed weet krijgen, maar weer faalt. Alles lijkt uiteindelijk te draaien om zijn onverwerkte emoties over "the one that got away". De film eindigt met een hoopvolle toon, waarin Chris lijkt om te kunnen gaan met die emoties en een beginnende relatie heeft met een leuk nieuw meisje.
Misschien verklap ik nu wel heel de film, maar dat is ook niet de reden om hem te kijken. Evenmin zou ik hem aanzetten om het vele navelstaren dat Chris doet. De reden om deze film te kijken is, omdat Chris soms zo ongelofelijk idioot is, dat ik dubbel lag van het lachen. Dan heb ik het over momenten dat hij onbedoeld grappig is door zijn gedrag en niet eens over overduidelijk in scene gezette momenten, zoals wanneer hij een stuk of 6 viagra pillen met bier, waarna hij botergeil en straalbezopen op straat elke willekeurige vrouw aanspreekt met de vraag om sex te hebben. Of bijvoorbeeld als hij via internet een date heeft met een SM meesteres, die hem straft om al zijn wangedrag. Eigenlijk is het allemaal zo onwerkelijk, dat ik me afvraag of ik er niet ingetuind ben en het allemaal verzonnen is. (Extra credit naar Chris als dat het geval is.) Maar nep of niet, vermakelijk is het iig.
cijfer: 7.5
Ga je mond spoelen het is Die-hard wat verwacht je van een bad guy. Bruce gaat weer kompleet naar de klote in deze film net als in de vorige die hards.quote:Op zaterdag 8 november 2008 15:14 schreef sitting_elfling het volgende:
Gisteren Die Hard 4 gezien
Op de paar leuke momenten na vond ik het toch een bedroevende poep film
De badguy heeft nul komma nul charisma, die stomme asian chick nog veel minder.
Ongeloofwaardig is tot daar aan toe .. maar soms gaat dat echt te ver. Soms probeert de film namelijk wel serieus te zijn ..
4/10
Ok, dus in een Die Hard films zijn de badguys charismaloos? WAT een klinklare onzin.quote:Op zaterdag 8 november 2008 19:41 schreef Wooldoor het volgende:
[..]
Ga je mond spoelen het is Die-hard wat verwacht je van een bad guy. Bruce gaat weer kompleet naar de klote in deze film net als in de vorige die hards.
In Die Hard 1 en 3 heb je schoolvoorbeelden van prima badguys die enorm charisma hebben (in deel 2 vond ik dat minder). En ZO compleet naar de klote gaat Bruce nou ook weer niet. Ook ik vond Die Hard 4 een aardige actiefilm, maar totaal los van de eerdere delen. De film is te braaf, te schoon en onorigineel.
Vicky Cristina Barcelona
Een aparte Woody Allen-film. Er wordt nog steeds wat afgeluld, maar Allen houdt zich deze keer wat in. De gespreksonderwerpen kwamen ook voor in zijn andere films (relaties dus), maar deze keer wordt het minder zwaarwichtig aangepakt, zonder sarcastische oneliners. Hier leunt men veel meer op een vrij prettige vakantie-vibe waardoor de film rustig voort kabbelt en niet verzuipt in neurotisch gekwetter.
2 Amerikaanse toeristes raken betoverd door een charismatische Spaanse schilder, dat vat het hele plot wel samen. Bardem is overtuigend als coole schilder en Rebecca Hall verrast aangenaam als controlefreak Vicky. Johansson is niet slecht als Cristina, maar toch het zwakste element. Helemaal wanneer Penelope Cruz ten tonele verschijnt als de chaotische ex van de schilder. Sommigen noemen het de beste Allen van de laatste 10 jaar, dat vind ik wat overdreven, maar het is zeker een charmante film, geholpen door de mooie Spaanse omgeving. Geen film om te analyseren, maar om te ondergaan.
The Bad and the Beautiful
Sterke film over de filmindustrie. Een producer die al een hele tijd geen successen meer heeft gehad, vraagt zijn favoriete regisseur, actrice en schrijver om nog één keer samen te werken. Ze zijn echter alle drie erg kwaad op hem en weigeren. Door middel van flashbacks zien we hoe het is fout gelopen tussen de vier.
Men krijgt een interessante blik op de filmindustrie van de jaren '40-'50, waarbij de hoofdrolspelers zich moeten opwerken via allerlei rommelige B-films (inclusief belachelijke SFX) tot ze de kans krijgen om een goed script te verfilmen en een gevestigde waarde te worden. De film won trouwens 5 oscars, waaronder script en beste vrouwelijke bijrol voor de schattige Gloria Grahame. Ook de andere rollen worden goed vertolkt door onder meer Kirk Douglas, Lana Turner en Walter Pidgeon. Zeker een aanrader voor de fans van film over film.
The Fountainhead
Verfilming van het gelijknamige, redelijk succesvolle boek van Ayn Rand. Het gaat over een idealistische jonge architect die weigert te "conformeren" en eist dat zijn gebouwen exact gebouwd worden zoals hij ze getekend had, anders heeft hij liever dat zijn plannen worder verscheurd. Het zou een getrouwe verfilming van het boek zijn, aangezien de schrijfster zelf haar boek adapteerde tot een script en net als haar protagonist stond ze er op dat haar werk tot in het kleinste detail authentiek bleef.
Het is een boeiende uiteenzetting over principes en integriteit met pakkende acteerprestaties van Patricia Neil en vooral Raymond Massey. Minpuntje is helaas de hoofdrol die wordt vertolkt door Gary Cooper. Die is zwaar miscast en is veel te oud voor zijn rol, een probleem dat geldt voor 80% van de films waarin hij meedoet. Ook staat hij hier zoals altijd weer erg houterig te acteren (al past het hier soms wel bij de rol) en zorgt hij ervoor dat de slotmonoloog minder impact heeft dan hij eigenlijk verdient. Al bij al wel een goede film, jammer van Cooper.
[ Bericht 0% gewijzigd door SaintOfKillers op 09-11-2008 11:26:09 ]
Een aparte Woody Allen-film. Er wordt nog steeds wat afgeluld, maar Allen houdt zich deze keer wat in. De gespreksonderwerpen kwamen ook voor in zijn andere films (relaties dus), maar deze keer wordt het minder zwaarwichtig aangepakt, zonder sarcastische oneliners. Hier leunt men veel meer op een vrij prettige vakantie-vibe waardoor de film rustig voort kabbelt en niet verzuipt in neurotisch gekwetter.
2 Amerikaanse toeristes raken betoverd door een charismatische Spaanse schilder, dat vat het hele plot wel samen. Bardem is overtuigend als coole schilder en Rebecca Hall verrast aangenaam als controlefreak Vicky. Johansson is niet slecht als Cristina, maar toch het zwakste element. Helemaal wanneer Penelope Cruz ten tonele verschijnt als de chaotische ex van de schilder. Sommigen noemen het de beste Allen van de laatste 10 jaar, dat vind ik wat overdreven, maar het is zeker een charmante film, geholpen door de mooie Spaanse omgeving. Geen film om te analyseren, maar om te ondergaan.
The Bad and the Beautiful
Sterke film over de filmindustrie. Een producer die al een hele tijd geen successen meer heeft gehad, vraagt zijn favoriete regisseur, actrice en schrijver om nog één keer samen te werken. Ze zijn echter alle drie erg kwaad op hem en weigeren. Door middel van flashbacks zien we hoe het is fout gelopen tussen de vier.
Men krijgt een interessante blik op de filmindustrie van de jaren '40-'50, waarbij de hoofdrolspelers zich moeten opwerken via allerlei rommelige B-films (inclusief belachelijke SFX) tot ze de kans krijgen om een goed script te verfilmen en een gevestigde waarde te worden. De film won trouwens 5 oscars, waaronder script en beste vrouwelijke bijrol voor de schattige Gloria Grahame. Ook de andere rollen worden goed vertolkt door onder meer Kirk Douglas, Lana Turner en Walter Pidgeon. Zeker een aanrader voor de fans van film over film.
The Fountainhead
Verfilming van het gelijknamige, redelijk succesvolle boek van Ayn Rand. Het gaat over een idealistische jonge architect die weigert te "conformeren" en eist dat zijn gebouwen exact gebouwd worden zoals hij ze getekend had, anders heeft hij liever dat zijn plannen worder verscheurd. Het zou een getrouwe verfilming van het boek zijn, aangezien de schrijfster zelf haar boek adapteerde tot een script en net als haar protagonist stond ze er op dat haar werk tot in het kleinste detail authentiek bleef.
Het is een boeiende uiteenzetting over principes en integriteit met pakkende acteerprestaties van Patricia Neil en vooral Raymond Massey. Minpuntje is helaas de hoofdrol die wordt vertolkt door Gary Cooper. Die is zwaar miscast en is veel te oud voor zijn rol, een probleem dat geldt voor 80% van de films waarin hij meedoet. Ook staat hij hier zoals altijd weer erg houterig te acteren (al past het hier soms wel bij de rol) en zorgt hij ervoor dat de slotmonoloog minder impact heeft dan hij eigenlijk verdient. Al bij al wel een goede film, jammer van Cooper.
[ Bericht 0% gewijzigd door SaintOfKillers op 09-11-2008 11:26:09 ]
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
