de kunst van het loslaten van je ex #62

Gisteren een hele fijne deksel op mijn kop gekregen. Echt mijn eigen fout, ik hoopte op meer en zag dus ook meer dan er was. We gaan elkaar maandag voor het eerst sinds maanden weer zien. Ik hoop zo dat ik ineens zie dat ze echt niet zo mooi is, dat het leuk er wel vanaf is.. dat het over en sluiten is. Dat is mijn insteek.
En ik zit aan professionele hulp na te denken. Dit holt me helemaal uit, ik heb het idee dat er wat anders aan ten grondslag ligt. Dan maar een keer de modder omhoog halen.

Oh en ik ben volgens mij net zo bang als vele hier.

Agneria, ik wil me toch nog een keertje nader verklaren. PM?

Kan je iemands Hyves blokkeren?

En al die foto's die overal nog gewoon staan? En alle spullen die we nog niet hebben uitgewisseld? Het doet gewoon pijn, pijn, pijn en nog eens pijn En ik wil hem niet terug maar ik wil er wel verdomd graag overheen zijn. Maar als iemand serieus als een andere relatie heeft met slechts een kleine 2 maanden break up, wat heeft die jarenlange relatie dan in godsnaam betekend?

Succes Miesjel.. als je zo praat ben ik bang voor je dat het juist omgekeer is wat je schrijft en wat je denkt.. tuurlijk zal ze mooi zijn, tuurlijk zal je bang zijn om het oude gevoel weer te krijgen.

Maar bereid je voor, DENK AAN DE VERKEERDE PUNTEN IN JE VORMALIGE RELATIE!
Verwacht niks

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 22:55 schreef Miesjel het volgende:
Gisteren een hele fijne deksel op mijn kop gekregen. Echt mijn eigen fout, ik hoopte op meer en zag dus ook meer dan er was. We gaan elkaar maandag voor het eerst sinds maanden weer zien. Ik hoop zo dat ik ineens zie dat ze echt niet zo mooi is, dat het leuk er wel vanaf is.. dat het over en sluiten is. Dat is mijn insteek.
En ik zit aan professionele hulp na te denken. Dit holt me helemaal uit, ik heb het idee dat er wat anders aan ten grondslag ligt. Dan maar een keer de modder omhoog halen.

Oh en ik ben volgens mij net zo bang als vele hier.

Agneria, ik wil me toch nog een keertje nader verklaren. PM?

Hoe ben je vandaag de dag door gekomen na gisteravond? Je moest werken toch vandaag? Was dat niet genoeg afleiding?

Volgens mij is je insteek nu wel een stuk beter. Je moet er alleen in geloven en erachter staan

Professionele hulp, zou je daar niet nog even mee wachten? Er zijn meer mensen die het lange tijd moeilijk hebben met verwerken. Of denk je serieus dat er meer aan te ngrondslag ligt?

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 22:58 schreef agneria het volgende:
Kan je iemands Hyves blokkeren?

En al die foto's die overal nog gewoon staan? En alle spullen die we nog niet hebben uitgewisseld? Het doet gewoon pijn, pijn, pijn en nog eens pijn En ik wil hem niet terug maar ik wil er wel verdomd graag overheen zijn. Maar als iemand serieus als een andere relatie heeft met slechts een kleine 2 maanden break up, wat heeft die jarenlange relatie dan in godsnaam betekend?

Dan is diegene waarschijnlijk sneller klaar met verwerken...OF diegene is te overhaast een nieuwe relatie begonnen (rebounder) en krijgt al het verdriet later nog een keer over zich heen...het is dan alleen maar uitstel van executie.

Het is alleen maar gissen, gissen, gissen Ik weet het niet eens zeker maar alles wijst erop. En hoe kom ik nu van dat verlaten klotegevoel af?

@Miesjel, PM is prima.

En ja hoor.. ik heb m'n bedtijd weer verlengt omdat ik weer niet wou gaan slapen, en op het moment dat ik naar bed wil gaan komt die vaste tijd dip weer, dat beetje gemis.. zucht houd het dan nooit op.

Slapen en dromen is het probleem niet meer, alleen het is het naar bed gaan en het wakker worden

Verders gaat het wel redelijk, vandaag een goeie dag gehad een hoop gepraat en een hoop uitgedacht.. denk je zo tja nu is het wel klaar en enkele uren later ga je weer nadenken ALS

Ken niet zo goed tegen alleen zijn met langere periodes achter elkaar, heb ik van m'n ex over gehouden denk ik

Nouja weltrustenallemaal en slaap zacht

Zucht, ik heb een soort van knipperlichtrelatie kennelijk. Na de laatste crisis in december toch nog weer contact gehouden en langzaam maar zeker allebei toegegroeid naar een idee dat het eigenlijk misschien toch niet over was. Vorige week ben ik dus op het vliegtuig gestapt om te kijken of het nog ging (ik hoop echt dat dat vliegen in de toekomst hoe dan ook niet meer nodig is). En ja hoor, de eerste drie dagen waren geweldig, in alle opzichten. Helaas ging het op de vierde dag zo faliekant fout dat hij meteen weer 'ik voel niks voor je' stand schoot en het weer uitmaakte.

Natuurlijk is het na 4 keer heftig uitmaken voor een normaal mens wel genoeg geweest. Helaas ben ik op dit punt totaal niet normaal en zit dus te twijfelen tussen hoop dat het nog goedkomt en hoop dat het nu echt uit is.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 22:58 schreef agneria het volgende:
Kan je iemands Hyves blokkeren?

En al die foto's die overal nog gewoon staan? En alle spullen die we nog niet hebben uitgewisseld? Het doet gewoon pijn, pijn, pijn en nog eens pijn En ik wil hem niet terug maar ik wil er wel verdomd graag overheen zijn. Maar als iemand serieus als een andere relatie heeft met slechts een kleine 2 maanden break up, wat heeft die jarenlange relatie dan in godsnaam betekend?

Ja dat kan, dat heeft me ex bij mij gedaan, terwijl zij contact wilde houden op alle mogelijke manieren.
Ik ben kapot, nu me eerste werkdag zo, k ga door een hel, ik wil haar bellen en noem maar op, ik doe het niet, maar wil het zo graag.
Dit gevoel in me lichaam, pffff, trek t eigenlijk niet.

Maar het erge zijn dingen in huis die je aan haar doen herinneren. Als ik douche ruik ik onze douchegel en allemaal zulk soort dingen. afschuwelijk.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 22:58 schreef agneria het volgende:
Kan je iemands Hyves blokkeren?

En al die foto's die overal nog gewoon staan? En alle spullen die we nog niet hebben uitgewisseld? Het doet gewoon pijn, pijn, pijn en nog eens pijn En ik wil hem niet terug maar ik wil er wel verdomd graag overheen zijn. Maar als iemand serieus als een andere relatie heeft met slechts een kleine 2 maanden break up, wat heeft die jarenlange relatie dan in godsnaam betekend?

Helaas is het niet mogelijk om jezelf te verbieden om op iemands hyves te kijken. Dat was het antwoord wat ik van hyves kreeg. Je kunt hem vragen de hyves prive te maken en hem uit je vriendengroep gooien. Dat is bij mij uiteindelijk ook gebeurd.

quote:

Op woensdag 13 augustus 2008 07:23 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Helaas is het niet mogelijk om jezelf te verbieden om op iemands hyves te kijken. Dat was het antwoord wat ik van hyves kreeg. Je kunt hem vragen de hyves prive te maken en hem uit je vriendengroep gooien. Dat is bij mij uiteindelijk ook gebeurd.

Dat is ook niet altijd alles. Had ik iig de eerste dagen (en nu soms nog) dat je dan toch die hyves gaat opzoeken en haar vriendengroep ziet uitbreiden en je gek maakt met wie dat dan zal zijn en via vrienden van haar kijkt of ze online is geweest of daar gekrabbeld heeft... Maar dat slijt...

quote:

Op woensdag 13 augustus 2008 05:54 schreef Pim26 het volgende:

[..]

Ja dat kan, dat heeft me ex bij mij gedaan, terwijl zij contact wilde houden op alle mogelijke manieren.
Ik ben kapot, nu me eerste werkdag zo, k ga door een hel, ik wil haar bellen en noem maar op, ik doe het niet, maar wil het zo graag.
Dit gevoel in me lichaam, pffff, trek t eigenlijk niet.

Maar het erge zijn dingen in huis die je aan haar doen herinneren. Als ik douche ruik ik onze douchegel en allemaal zulk soort dingen. afschuwelijk.

Oh dat ken ik, echt een hel is dat inderdaad. dat duurt even voordat dat minder wordt, maar het wordt minder. Hoewel ik nu (na 3 weken) t ook nog regelmatig heb (onder de douche denken aan samen douchen, in bed denken aan samen slapen/sex, etc etc)

aaaaaaaaaaargh, wat mij nog het meest frustreert is dat we 'als vrienden' uit elkaar gegaan zijn (we waren al vrienden en hadden maar heel kort een 'echte' relatie - 1 maand) en we weer terug wilden naar zoals het eerst was... Maar dat dat toch moeilijker is dan het lijkt. Waardoor ik niet op zijn verjaardag kwam (omdat ik toch nog niet zo'n zin had om z'n nieuwe vriendin te ontmoeten). Waardoor hij weer boos werd dat ik er niet was ('want we waren toch vrienden!!!!' schreeuwt hij dan). Waarop ik weer boos word, want hij moet toch snappen dat ik er nog geen zin in heb om meteen weer beste vrienden met hem te zijn.. waarop hij zegt dat het nu echt OVER is, dat het niet werkt, en dat hij me om me dat duidelijk te maken vanaf nu gewoon koud en onverschillig gaat doen.

En dat is dat. Hij heeft van de enige op de andere dag besloten me 'koud en onverschillig' te behandelen en dat doet hij met verve!!!!!! En ik snap het niet. we waren goede vrienden, en hij kan dat van de een op de andere dag opgeven. Hoe kan iemand van zo'n aardige jongen opeens zo'n eikel worden??? Ik dacht dat hij meer om me gaf dan dat. Vooral omdat we al zo lang goede vrienden waren.... En dat doet me nog wel het ergste zeer. Ik hoef hem niet als vriend, maar die vriendschap kwijt zijn, en het feit dat hem dat totaal niks kan schelen... en dat hij me zo makkelijk aan de kant kan zetten en het hem helemaal niks kan schelen!!!! dat hij zo makkelijk kan besluiten iemand van de ene op de andere dag buiten te sluiten.... frustratie frustratie frustratie!!!!!!

quote:

Op woensdag 13 augustus 2008 11:12 schreef Koepert het volgende:

[..]

Oh dat ken ik, echt een hel is dat inderdaad. dat duurt even voordat dat minder wordt, maar het wordt minder. Hoewel ik nu (na 3 weken) t ook nog regelmatig heb (onder de douche denken aan samen douchen, in bed denken aan samen slapen/sex, etc etc)

Afschuwelijk vind ik het.
Ik heb nog onze douche gel staan, ken moeilijk al die volle potten wegflikkeren als ik krap bij kas zit.
Dus ik doe het me zelf wel een beetje aan, maar dan ligt daar nog haar scheermesje en zo n scrub handschoen.
Dan mis ik toch weer dat ze me waste en zo lief voor me zorgde.

En dan het wakker worden en naar bed gaan. Ik heb er zoveel moeite mee en hoop dat het snel minder wordt.
Ik heb nu al 2 dagen niet gebeld of gesmst om vragen op mijn antwoorden te krijgen, maar het is zo moeilijk, vooral nu, ik wil heel de dag al bellen en smsen en zoek nu maar overal afleiding in.

Maar het erge is gewoon dat ik mezelf nu dingen ga verwijten van had ik toen maar dit of dat gedaan.
Ik realiseer me nu pas verwijten van haar moeder en die dingen vallen nu op de juiste plaats, Verwijten die nog eens onterecht zijn ook, maar waaruit duidelijk blijkt dat men andere conclusies heeft getrokken dan dat ik er mee bedoelde..

Maar me ouders vroegen of ik bij hen mee kwam eten, dus dat doe ik maar mooi.

Maar wat is het toch moeilijk. Ik had niet verwacht dat ik er zo aan toe zou zijn. maargoed, zoals ze vaak gehoord, de tijd heelt de wonden
Niet dat er ik iets aan heb, want nu helpt het niet

6 weken en 2 dagen

Het ergste is er vanaf.. mis haar nog wel om me heen en denk elke dag nog aan haar, maar gelukkig word ik er thuis niet meer aan haar herinnerd

Geloof mij na 4-5 weken van (bijna) geen contact (nu officieel bijna 1 week geen contact meer)en HEEL VEEL praten met iedereen, ben ik enigsinds tot de realiteit ben gekomen dat het misschien wel helemaal nooit meer goed komt

Ben enigsinds tot de conclusie gekomen dat het beter is geweest voor ons beiden, voor haar om te ondekken wat ze wil in het leven en te laten zien dat niet alles kan lopen zoals zij dat wil en dat ze soms wat risico moet nemen in het leven..
En voor mezelf om zelfstandiger te worden en niet afhankelijk van mijn (toekmostige)partner, daar hou ik het maar bij.

Stieken hoop ik nog ergens, dat mijn liefde voor haar en haar liefde voor mij (want dat gaat niet zomaar weg toch ) blijft en dat ze, wanneer de verliefdheid over is en ze toch naar me terug komt, maar ik ben realisisch genoeg om me daar niet aan vast te houden, want daar word ik niet gelukkig van *zucht*

29 augustus ga ik naar een single party in hoofddorp, of ik er klaar voor ben geen idee, maar ga er gewoon een leuke tijd van maken

Heb een volledige nacht geslapen

Verder gaat het nu wel aardig, alleen zoals gezegd, ben nog steeds een beetje bang om haar te vergeten. Niet omdat ik bang ben nooit meer een ander te krijgen, maar omdat ik die dan ga vergelijken, en omdat we samen zo'n mooie tijd hebben gehad en ik die ook niet wil vergeten. Maar ik moet verder, ze wil me niet spreken dus het enige wat ik kan doen is verder gaan en zien wat er verder gebeurt. Ik ga nergens op hopen, maar wie weet, als ze afkoelt gaat ze mij missen.....Nee niet doen! niet aan denken, merk k dan vanzelf God daar ga ik weer. Ik mis haar nog wel....

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 08:39 schreef Chev het volgende:

Stieken hoop ik nog ergens, dat mijn liefde voor haar en haar liefde voor mij (want dat gaat niet zomaar weg toch ) blijft en dat ze, wanneer de verliefdheid over is en ze toch naar me terug komt, maar ik ben realisisch genoeg om me daar niet aan vast te houden, want daar word ik niet gelukkig van *zucht*

Herkenbaar...... Dat heb ik dus ook. Ze is 'zat van mij' , wil me niet meer spreken, heeft t gehad met t gezeur en met mij dus, en gaat verder. En die liefde die er was dan? Want ze zei dus ook nog dat ze vond dat ik de laatste tijd niet meer van haar hield, ik ben bij haar gebleven terwijl ze overspannen was, haar overal bij proberen te helpen, bij haar gebleven omdat ik van haar hield en nog steeds van haar hou godver!

Crap... In een moment van onachtzaamheid check ik de hyves van een vriend en zie mn ex daar op recent online staan..... Haar vriendenaantal is weer gegroeid. Crap crap crap.. Niet dat ze geen nieuwe hyvesvrienden mag maken; maar nu zit ik dus weer van; wie dan? wie dan? wie dan? Pff uit haar vriendengroep gegooid zijn en alles op prive hebben staan is ook niet alles....

hier haar nu al 3 dagen niet gebeld of gesmst. Met veel pijn en moeite. Ik wil haar spreken, weet niet wat te zeggen. Maar zoals het is gegaan t klopt niet. Zij verbrak ineens alle contacten en ineens was alles over.

Iedere ochtend dat zelfde moment, het opstaan, de buikpijn het gevoel van haar missen. Ik droom soms nog dat als ik wakker word ze naast me ligt, domme gedachte en hoe naief.

Ik doe nu dingen in huis zoals de vloer schoon poetsen die ik haar nog had beloofd... pff zo moeilijk.

maja ik mis haar en dat zal nog wel blijven even

pffff... ik ben wel beter bezig dan de vorige keren, maar het blijft lastig om een beetje normaal bezig te blijven met leven

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 08:47 schreef Koepert het volgende:

[..]

Herkenbaar...... Dat heb ik dus ook. Ze is 'zat van mij' , wil me niet meer spreken, heeft t gehad met t gezeur en met mij dus, en gaat verder. En die liefde die er was dan? Want ze zei dus ook nog dat ze vond dat ik de laatste tijd niet meer van haar hield, ik ben bij haar gebleven terwijl ze overspannen was, haar overal bij proberen te helpen, bij haar gebleven omdat ik van haar hield en nog steeds van haar hou godver!

Tja in mijn situatie koepert, heb ik haar op een 'podiumpje' geplaatst, en haar de meest bijzondere vrouw ter wereld verwende zeg maar.. niet dat ik dat erg vond was ze was zó speciaal voor me, maar zag niet dat ik mezelf op de 2e plek plaatste (zeker de laatste half jaar) als een soort diennaar was ik bezig om haar maar gelukkig te laten voelen, hierdoor voelde ze zich erg speciaal denk ik.

De laatste maanden van mijn relatie met haar begon ze al mijn slechte eigenschappen op te rakelen (terwijl ze die zelf ook had), en wou opeens dat ik alles veranderde, terwijl ik dat niet terug eiste van haar behalve dat ik vroem om meer tijd met haar samen, en dat ze mijn nieuw gekochte huis accepteerde omdat ze destijds had toegestemd met het kopen.. ik haar accepteerde haar goede en slechte punten, maar zei wel dat alleen dat me dwars zat.

Bij haar dus blijkbaar meer.

Misschien was ik niet goed genoeg meer nu ze gevoelens had voor een ander.. en wou ze mij weer specialer maken who knows.. maar niks was meer goed genoeg opeens.

Later, toen het uit was zei ze tegen me dat ze al een poosje 'op een andere manier van me hield', dat bevestigt dat toch? En dat er een aantal grote punten waren aan mij waaraan ze zich stoorde.

Later verteld ze me dat ze nog wel van me houd, maar dat ze nu gelukkig en verliefd is en dat ik het een plaatsje moet geven

Het is heel moeilijk om geen contact op te nemen,zelfs terwijl ik daar zelf voor gekozen heb, ieder smsje en email die ik krijg vraag ik me af of die van haar is, maar nee ik moet mijn eigen leven leiden en onafhankelijk worden van anderen, en laten zien dat ik het kan alleen!

Net als dat zij de risico's moet nemen om uit te vinden of ze bij een ander gelukkiger kan worden, om te zien dat niet alles kan lopen zoals ze dat wil en ze soms consessies moet maken om een relatie in goede banen te leiden.
Zolang ze dat niet door heeft zal ze voor mij niet bestemd zijn, hoe jammer ik dat ook vind

Dagelijks vraag ik me af wat ik zou moeten doen of zeggen als ze contact opneemt met me.. ik zou het graag nog een keer proberen, maar da's onrealistisch want dat kan zo 'n half jaar of langer duren

Over 2 maanden spreek ik haar weer da heeft ze 3 1/2 maand met die nieuwe jongen, stieken kijk ik er een beetje naar uit en hoop ik dat het onwijs fout gaat en ze ervan leerd.

Ga haar dan vragen hoe het gaat met haar en of ze nog contact met me wil houden of niet, dat lijkt me voldoende.

Het vragen of ze nog om me geeft is een zwakke vraag, dat laat ik bij haar liggen, als ze het vraagt zal ik de waarheid zeggen (als dat nog zo is) dat ik nog erg veel om haar geef maar haar heel diep in m'n hart heb weg geborgen, en dat ik dat zo houd tot er iets mee gebeurd.

De kans is groot dat het dan nog aan is met die jongen, dat ze hard zal reageren tegen me en vertellen dat het voorgoed over is (zoals ze ook van haar ouders en broer ect te horen krijgt), en dat ze geen contact meerwil ,misschien is dat wel beter dan

Hoop tegen die tijd te kunnen zeggen dat ik weer helemaal mezelf ben, dat ik neutraal kan zijn, en dat wat ze ook zegt het me niet zou deren, want dat is ook nodig als ze wel iets opnieuw zou willen beginnen

Ik weet in iedergeval dat ik mijn uiterste best heb gedaan in de relatie

[ Bericht 0% gewijzigd door Chev op 14-08-2008 12:51:11 ]

Ik moet me meer bewust worden van mijn eigen geluk. Ik heb het eigenlijk best goed voor elkaar, veel vrienden leuk werk (huisje eventueel later). Vriendin zou welkom zijn, maar het zou een toevoeging moeten zijn op mijn geluk. Niet de oorzaak van.. Maar goed, er zo over praten is makkelijk, het zo voelen niet echt.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 14:53 schreef Miesjel het volgende:
Ik moet me meer bewust worden van mijn eigen geluk. Ik heb het eigenlijk best goed voor elkaar, veel vrienden leuk werk (huisje eventueel later). Vriendin zou welkom zijn, maar het zou een toevoeging moeten zijn op mijn geluk. Niet de oorzaak van.. Maar goed, er zo over praten is makkelijk, het zo voelen niet echt.

Dat is de goede instelling
Heb je nu wel genoeg afleiding door je werk?

Vandaag ben ik weer naar het huis van mijn ex geweest om een cadeautje voor haar verjaardag in de brievenbus te doen. Het deed nog wel wat met me...de herinneringen kwamen wel weer boven, maar ik wist ze een plek te geven. Al was het wel zo dat ik met een steen op mijn maag daar rondliep.
Toen ik daar weer weg was, was het echt een opluchting. Die steen was weer verdwenen en ik zal alles weer zitten Mijn ex verdween uit mijn gedachten en daar kwam die nieuwe dame voor in de plaats

Morgen heb ik een date, ik wil niet dat het denken aan mijn ex roet in het eten gaat gooien Ik laat dat dan ook niet gebeuren

ik was gisteren bij een andere ex geweest, die speelde voor haar maar dat kwam voor ons beide op het verkeerde moment. Bij het weggaan probeerde ze me zoenen maar zoende terug op haar wang en liep weg..
Daarna nog wel ff gesmst met elkaar.
Maar nu met iemand anders het bed in duiken helpt mij niet.

Kreeg vandaag via hyves een bericht van een ''vriend'' van haar.
Dat t mede was uitgegaan vanwege mijn drank gebruik en omdat ze drugs had gevonden in mijn huis.

ik ben in de laatste 4 maanden 3 x dronken geweest en verder drink ik een paar biertjes. Niets ernstigs, dus of zij heeft een andere indruk of ze verteld andere verhalen.

Maar vanavond het moeilijkste moment, voor het eerst weer zelf koken en heel de avond alleen zijn.
Uit stress ben ik begonnen met roken heel slecht dus.

Nou ik weet in ieder geval dat ik wel blij ben dat ik los van haar ben.

Ondanks alles wil ik haar bellen met de vragen wat ik met haar post moet en met haar fiets...
Het liefste gooi ik het allemaal weg ghehe

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 15:56 schreef ThaBrain het volgende:

[..]

Dat is de goede instelling
Heb je nu wel genoeg afleiding door je werk?

Ja het werk is heel erg goed. Ik heb een cursus gedaan daar en kreeg van de collega's nogal positieve feedback. Zo erg dat ik even moest slikken toen ik het las, of de tranen zouden weer rijkelijk gevloeid hebben. Echt heel fijn om te lezen, ik doe blijkbaar toch ergens iets goeds.
En toch zit ik weer te wachten tot ze online komt. Heb ik veel van haar totaal onacceptabele ideeën weer goed gedacht en wacht tot ze online komt. Het is als een drugs... en ik ben nog zwaar verslaafd. Het zijn vermoeiende dagen, erg leuk ook, maar het maakt me wat zwakker. En dat merk ik in het verlangen haar weer te zien.

Toch twijfel ik of ik maandag wel ga. Of ik haar echt wil zien. Tips en trucs zijn welkom.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 17:57 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Toch twijfel ik of ik maandag wel ga. Of ik haar echt wil zien. Tips en trucs zijn welkom.

Hoe graag je ook wilt. Ik zou het niet doen.
Ik heb zitten denken als me ex me wil zien, nee ik doe het niet.
Het is niet goed. Je krijgt weer sterkere gevoelens vrees ik. Ze komt weer terug in je gedachten. Je gaat weel hele dagen haar denken en je zelf illusies maken.

Tenzij je voor je zelf 100% weet dat je eraan toe bent en dat je niets meer wilt of verwacht.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 18:45 schreef Pim26 het volgende:

[..]

Hoe graag je ook wilt. Ik zou het niet doen.
Ik heb zitten denken als me ex me wil zien, nee ik doe het niet.
Het is niet goed. Je krijgt weer sterkere gevoelens vrees ik. Ze komt weer terug in je gedachten. Je gaat weel hele dagen haar denken en je zelf illusies maken.

Tenzij je voor je zelf 100% weet dat je eraan toe bent en dat je niets meer wilt of verwacht.

Dat laatste kan ik dus met zekerheid ontkennen. Ik ben er bang voor dat ik het echt niet moet doen. Er lijkt me ook maar weinig te winnen nu. Vooral te verliezen.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 19:56 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Dat laatste kan ik dus met zekerheid ontkennen. Ik ben er bang voor dat ik het echt niet moet doen. Er lijkt me ook maar weinig te winnen nu. Vooral te verliezen.

Dat denk ik dus ook Je weet hoe zij erover denkt en wat zij wil. Het is een kans voor jou om haar te overtuigen van wat anders (al betwijfel ik dat dat je gaat lukken, sorry) of haar keuze te respecteren. Het laatste zou het beste zijn voor jullie beiden op dit moment, denk ik. Maar dat betekent dat je haar daarna los moet laten en weer voor jezelf moet gaan leven.

Het kan wel zo zijn dat de deksel die je op je neus krijgt als je haar ontmoet, net datgene is wat het verwerkingsproces een steuntje in de rug geeft Maar dan moet je wel al redelijk stevig in je schoenen staat voordat je haar gaat ontmoeten.

Je moet zelf de knoop doorhakken, dat kunnen wij niet voor je doen

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 19:56 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Dat laatste kan ik dus met zekerheid ontkennen. Ik ben er bang voor dat ik het echt niet moet doen. Er lijkt me ook maar weinig te winnen nu. Vooral te verliezen.

Nou dat betekent dus 1 ding....

Pas op je zelf en bescherm je zelf!
Ik denk dat als je haar gaat zien je je zelf flink in de &*%(()$ werkt.

Mijn ex laat me voorgoed met rust eindelijk mn nieuwe relatie langzaam opbouwen.

Crash & Burn.. mijn ex blijft voor de rest van haar leven aan haar ouders geplakt die haar niet het huis uit willen.. en dus elke poging afkeuren en haar onzeker maken, word nu door haar vader compleet geweerd en hij leverd geen enkele cooperatie meer, en verzind dignen over me die niet waar zijn en verteld ze door aan m'n ex.

Erg sneu voor haar..

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 00:06 schreef Chev het volgende:
Crash & Burn.. mijn ex blijft voor de rest van haar leven aan haar ouders geplakt die haar niet het huis uit willen.. en dus elke poging afkeuren en haar onzeker maken, word nu door haar vader compleet geweerd en hij leverd geen enkele cooperatie meer, en verzind dignen over me die niet waar zijn en verteld ze door aan m'n ex.

Erg sneu voor haar..

Owjaa ach...schoonouders Gelukkig had ik daar niet zoveel last van, want ze woonden aan de andere kant van het land en mijn ex had niet zo'n goede verstandhouding met ze Ik ken het aantal keren dat ik ze heb gezien op 1 hand tellen En dat voor een tweejarige relatie

Wees blij dat je van ze af bent

Tja brain.. ik heb het 4 jaar niet gezien, maar m'n vader wel en het is echt logisch.. stom dat je zoiets niet ziet.. zal ze zelf ook niet zien tot het te laat is want zo groei je op hè ik zat daar 3 dagen in de week...

Vader heb ik eigenlijk nooit echt gesproken bedenk ik me net, moeders regelde alles, vader deed alles, m'n ex is gelijk aan haar moeder. appart gezinnetje hoor maargoed je denkt alleen maar positief.. niet dus

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 00:19 schreef luckystrike2008 het volgende:

[..]

En zit de laatste week zeker na mijn huilbui weer goed in mijn vel. Ook de brief heb ik niet verstuurd het is klaar!

Kick af! Geniet van je talenten en leer van jezelf te houden zoals je bent! En ik denk dat er geen trucs bestaan in deze situaties

Ik heb ook gedacht aan een brief schrijven met al mijn frustraties maar ben er niet eens aan begonnen. Leek me beter van niet.

Maar het afkicken is het moeilijkste, maar dit geldt voor iedereen. Maar ik denk dat als je door wilt met je leven je eerst moet afkicken van je ex. Dus zoek veel afleiding en plezier.

Maar opstaan is echt het kutste moment, gisteravond geen last van gevoelens, zal wellicht ook wel weer van de biertjes komen.
Maar ga nu weer door een hel, me eenzaam en kut voelen.Maargoed, nu ff paar uurtjes werken en afleiding hebben en dan maar is kijken hoe k me dan weer voel.

Pfff Kut..... Vannacht wezen stappen. Moet een dronken hoofd haar 2 smsjes gestuurd waar behalve ik hou van je NIKS zinnigs instond (Drank ) kreeg ik niet zo'n vriendelijk smsje op terug.. Terwijl zij bezopen 2 weken geleden nog 2x belde 2 avonden achtereen... Oeps..

Afkicken van je ex is inderdaad het grootste probleem mij koste het 6-7 weken voordat ik me realiseerde dat er gewoon dingen zijn die niet klopte.. en de exacte reden dat een relatie uitgaat is altijd een mix van factoren.

Blijft niet makkelijk, maar 'het een plekje geven' (het gehate zinnetje ) dat komt vanzelf.
Mijn advies.. ga op je eigen gevoel af, niet die van een ander als jij wil bellen dan moet je bellen, als je dat niet wil, doe het dan vooral niet.

Anderen kunnen je wel remmen om je gezonde verstand te gebruiken en dat is wel goed.
Heb nu alleen een leeg gevoel..

Gisteravond zat ik zelfs nog mijn ex vriendin te verdedigen tegenover m'n ouders!
Gelukkig heb ik een goed gesprek gehad en zie de dingen nu wel anders.

Heel maf ze heeft me gedumpt omdat ze een ander wou, da's simpel, niet omdat ze in de war was of omdat ze niet wist wat ze deed, ze deed het omdat zij (of haar ouders) geen toekomst meer in me zagen, en er voor koos om mij te verlaten en 3 dagen later met die andere aan te pappen.

Ook al is ze zo zwaar beinvloed door haar ouders dat ze alles zegt wat hun ook zeggen, dan nog had ze kunenn kiezen voor haarzelf.

Dus voor mij is het definitief over na gisteren..

Maar toch is het jammer dat ze niet haar eigen meningen kon maken, en die van haar ouders kopieerde, vind het jammer voor haar dat niet eens door heeft dat ze beinvloed word, maar ze is een knap lastige en gecompliceerde dame die iemand nodig heeft die haar mee sleurt en die op zijn strepen blijft staan.
Maar zolang ze bij haar ouders woond zal het niks worden met haar.. die houden haar terug.

ik probeer mezelf nu 3 maanden door een klap heen te werken die ik gekregen heb van mijn ex....
na 6 jaar vond ze het genoeg, was de twijvel aan haar kant groot omdat ze zag dat ik veel meer van haar hield dan zij van mij.
ook ik heb gekozen voor 0,0 contact nadat zij me aan de kant zette, ik kreeg de eerste 2 weken iedere dag smsjes van haar met; ik mis je, ik hou van je etc. iedere keer dat ik dat moest lezen brak ik in 1000 stukken en ging helemaal kapot.
heb haar toen na 2 weken gevraagd me echt met rust te laten, hoe graag ik het ook allemaal wil horen, ik kon/kan het niet.
nu praat ik er veel met een aantal vrienden over en die weten precies hoe ik me voel.
nu sta ik vorige week donderdag in de stad met wat vrienden te drinken.
komt 1 van me beste vrienden aanlopen met mijn ex..... (ik weet dat ik niet hoef te vrezen van hem, zij moet er niets van hebben) maar ik ben dus toen ook weer voor het eerst met haar in contact gekomen....
we hebben ruim 5 uur staan praten, dronken + pakkie stond ik daar voor der neus, te janken, als een klein kind.
nu ben ik voor me gevoel weer helemaal terug bij af en ook zij heeft het weer erg moeilijk, smst me af en toe weer, ik negeer haar, maar het schiet gewoon niet meer op.....

me gappie naait me achter me rug om door af te spreken met me ex en me ex die zegt weer dingen te zien die ze zo miste in onze relatie......
ondertussen ben ik ieder weekend helemaal van god los en glij ik voor me gevoel steeds verder de put in....
ik mis haar, maar negeer haar voor mij lijkt dat de beste oplossing, ieder contact maakt me kapot.
ik hou zo ziels veel van haar...

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 09:10 schreef Tha023 het volgende: [knip]

Damn joh.. Tja bij mij was het een goede kennis die al 2 jaar stieken gek was op m'n ex, maar zij koos ervoor om bij hem te zijn i.p.v. mij.

Vind het echt knap van je dat je al 3 maanden no-contact heb met haar.. ik was er te soft voor en het heeft me gered en gesloopt tussen hoop en angst, nu 6 weken later met veel steun van m'n ouders en wat goede vrienden ben ik er redelijk klaar mee.

Als je eenmaal weet dat je niet (meer) voor elkaar gemaakt ben dan is het voorbij denk ik, een van de 2 neemt altijd de beslissing om het uit temaken om een reden die je eerst niet begrijpt, achteraf word het langzaam duidelijk, en daarna snap je niet dat je het zolang heb volgehouden en geincasseerd heb..

Mijn advies gewoon hard zijn voor jezelf, maar zeker doen wat je zelf wil, als jij contact wil dat gewoon nemen, als je geen contact wil dan dat ook zeggen tegen haar anders houd het niet op.

Ik heb mijn ex 3x moeten zeggen dat ik geen contact meer wou nadat ik het gevraagd had (1 maand terug), en na het verwijderen van msn, hyves en andere pagina's bleef ze om de 1/2 week msn, sms, email, hyven.. alleen om te kijken hoe het met me gaat zegt ze, maar het is eigenlijk nieuwschierigheid en een nare controlleerende eigenschap die ze heeft.

Of keihard zijn of op je eigen manier duidelijk maken dat het het niet meer wil, als dat zo is..
Nu praat ik natuurlijk voor mezelf.. ben nog niet over haar heen ofzo.. maar ik laat me niet langer pijndoen.

Teruggaan klinkt als geen optie voor je, sterkte kerel.

[ Bericht 1% gewijzigd door Chev op 15-08-2008 09:58:12 ]

Zoals ik al zei ik ben er best wel klaar mee
Maar ervanaf zijn is iets heel anders!

Ik voel me gewoon leeg, brand 'n beetje in mijn borstkas.
Ik voel me opgelucht dat nu alles er uit is.
Voel alsof ik mijn kans heb gemist om gelukkig te worden.
Het frustreerd me dat ik niet boos op haar kan blijven, en dat ik niet resoluut kan zijn door alle contact te verbreken.
Maar ben wel blij dat ik nu een contact stop met haar heb

Vind het jammer dat ze afhankelijk is van haar ouders (maar waarom intresseerd me dat nog? )

Nee mijn gevoelens zijn niet weg , maar mijn hoop is kompleet gebroken , ik wil haar niet eens meer!
Ze is zó anders geworden ik ken haar binnenstebuiten en ondersteboven, vertrouwde haar met mijn ziel en leven, ja dit was het dan.. ook al zou haar beslissing achteraf niet goed zijn kan ik niet meer terug

Haar foto's opgezocht gisteravond ze deden me bijna niks meer.. moppie dacht ik nog.

Het loslaten van je ex dus.. lukt niet helemaal maar wel bijna compleet loslaten doe je dat ooit?
Ik hoop het wel

Onder een kloon account, toch zelf nu ook maar eens een stukje hier neer kladden. Puur om ff te luchten.

We hebben 3 jaar een relatie gehad, waarvan het laatste jaar te hebben samengewoond. Het is nu 4 maand uit. Reden: zij wist niet zeker of dit wel verliefdheid was of dat er toch nog iemand beter bij haar past. Er speelde niets concreets, maar ze wilde toch verder kijken volgens haar eigen zeggen.

In de eerste 2 maand dat het uit was heb ik mij prima gered. Ik werkte op de automatische piloot, vanwege een aantal deadlines op het werk. Ik had geen tijd om erover na te denken. Ik heb mijzelf wel bezat in de weekenden en ben daardoor zelfs bij iemand in bed beland. Ik voelde niets, maar ook niet gelukkig.

Pas in maand 3 na de break-up begon voor mij het proces van pijn, janken, niets meer kunnen doen, slapeloze nachten, nog meer verdriet,etc. EN helaas, daar zit ik nu nog in. Het wil even niet verder.

De frustratie's en pijn komen nu vooral uit het feit dat zij nog zoveel voor mij betekend. Ik zag ons namelijk echt samen t leven doorgaan. Het ging zo goed, soms een gezonde ruzie,maar verder altijd prima. We passen ook echt bij elkaar (vind zij nu ook nog steeds).
Ik besef dat in ons boek het laatste hoofdstuk is geschreven, maar ik hou zoveel van haar, dat ik het boek niet weg kan zetten. Overnieuw schrijven is niet mogelijk, maar wie weet komt er een deel 2?

De ellendigheid van alles komt daarbij dat mijn ex vriendin, beste vriendin is geworden van de vriendin van mijn beste vriend. Get the picture: we waren ook wel met ons 4-en opstap, samen eten,etc,etc.
We proberen beide, en allemaal, deze relatie zo goed mogelijk te laten doorgaan.
Het frustrerende is dat mijn beste vriend momenteel dus meer contact met haar heeft dan ik. Ik loop hier tegenaan, omdat ik soms gewoon voel dat hij niets kan zeggen of niet kan afspreken, omdat mijn ex dan over de vloer komt die avond.

En het rare van allemaal : mijn ex zegt (net als anderen) dat ik ook moet doorgaan met leven. Zij heeft inmiddels iets met een andere flikker (ja ik weet het...triest van mij) en zij geniet van alles. Ze wil goede vrienden blijven met mij.
Maar doorgaan met leven is heel makkelijk gezegd: want mevrouw is bijv. dit weekend met mijn vrienden (beste vriend en nog 4 anderen) een weekendje naar Lowlands. Hoe kan ik dan doorgaan, als zij dat met mijn vrienden probeert? Het was namelijke de bedoeling om met ons allen te gaan, maar toen het uit ging tussen ons, kocht mevrouw snel een kaartje en werd door de complete vriendengroep mij aangeraden dan maar niet meer te gaan.
Ik heb haar nog gezien voor dit weekend en hoe kan zij dan zeggen dat ik leuke dingen moet ondernemen, terwijl zij mij die kans daarop dan wel direct daarna ontneemt?
Ik heb dus continu nu gedachten over wie er allemaal nu bij haar in de tent liggen ( dat is een pijnlijke gedachte over wie het allemaal nu met haar doen ), mijn 3 beste vrienden die toch geen oog in t zeil houden, en ik ben compleet alleen achtergebleven.

Ik geef ontzettend veel om haar, nog steeds. Dat veranderd ook niet denk ik. Het houden van begin ik nu wel wat kwijt te raken. Maar ik loop vast in dromen, gedachten, alles lijkt om haar te gaan. Het is heel wrang om te moeten constateren dat het me even niet lukt om verder te gaan. Ik ben verder wel gelukkig, maar er bestaat geen enkel ander meisje dan zij, zo lijkt het in ieder geval wel.
Het laatste hoofdstuk is geschreven, maar het boek krijg ik maar niet weggelegd.

Die gedachten of "die ander" zijn zo herkenbaar, maakt jezelf kapot en helpt niks, maar is zo moeilijk niet te doen... Ik heb t ook. Na vannacht dronken te hebben gesmst dus ff contact gehad ; over hoe t ging; met haar prima, k heb ook maar gezegd met mij ook, weet ook niet goed waarom.. Ik kan het boek ook niet wegleggen, maar geloof dat zij het zelfs verbrand heeft... Vroeg me ook of ik "al wat met chickies had geprobeerd" Nee geen behoefte aan, jij wel dan? Geen reactie.... AARggh frustratie....Maar voel me nu ook leeg inderdaad. Het zak wel weg, maar voelt nog zo eenzaam...

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 12:22 schreef NNkloon het volgende:
[knip]

Damn.. ze is je dus voor geweest.. ze was bang in een gat te vallen en niemand meer over te hebben en doet jouw dit dus aan ipv er tijd overheen te laten gaan.

Ik leef met je mee man.. heb soortenmet hetzelfde gehad, geeft het zo'n 6-7 weken (weet 't klinkt omnomgelijk) en zoek vrienden op die zich buiten die kring bevonden (als je die heb).

Echt een rotstreek van haar en die van je vriend, kan me voorstellen dat je 't vertrouwen in de liefde en vriendschap niet zit zitten... Sterkte, en blijf schrijven als je daar zin in heb

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 12:47 schreef Koepert het volgende:
Die gedachten of "die ander" zijn zo herkenbaar, maakt jezelf kapot en helpt niks, maar is zo moeilijk niet te doen... Ik heb t ook. Na vannacht dronken te hebben gesmst dus ff contact gehad ; over hoe t ging; met haar prima, k heb ook maar gezegd met mij ook, weet ook niet goed waarom.. Ik kan het boek ook niet wegleggen, maar geloof dat zij het zelfs verbrand heeft... Vroeg me ook of ik "al wat met chickies had geprobeerd" Nee geen behoefte aan, jij wel dan? Geen reactie.... AARggh frustratie....Maar voel me nu ook leeg inderdaad. Het zak wel weg, maar voelt nog zo eenzaam...

Die van mij heeft onze ringen ergens opgeborgen (die ik haar terug gegeven heb) en alle sierraden die ik voor haar gekocht had, op een plek weet ze zelf niet eens meer.

Ze is 'gelukkig' dus laat het hangen!! Ga ff zombiën, ga praten met iedereen.
Heb ik ook gedaan heb me een aantal weken gevoeld alsof ik dood ging, daarna (in totaal anderhalve maand) voel ik me gewoon leeg.

Praten met je ex kan je doen.. je kan ook het contact stillegen own choice ligt eraan hoe alles gelopen is.

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 13:18 schreef Chev het volgende:

[..]

Damn.. ze is je dus voor geweest.. ze was bang in een gat te vallen en niemand meer over te hebben en doet jouw dit dus aan ipv er tijd overheen te laten gaan.

Ik leef met je mee man.. heb soortenmet hetzelfde gehad, geeft het zo'n 6-7 weken (weet 't klinkt omnomgelijk) en zoek vrienden op die zich buiten die kring bevonden (als je die heb).

Echt een rotstreek van haar en die van je vriend, kan me voorstellen dat je 't vertrouwen in de liefde en vriendschap niet zit zitten... Sterkte, en blijf schrijven als je daar zin in heb

Ik weet dat de tijd alles heelt. Ik ben al wat ouder, heb al redelijk wat ervaring met relaties en het uitgaan daarvan. Maar deze keer doet alles heel erg pijn.
Het was in mijn ogen de perfecte relatie en ik voelde me tot aan de laatste seconde erg gelukkig. Toen zij aangaf dat ze het uit wilde maken om om haar heen te kijken kwam dat als een donderslag bij heldere hemel.

We hebben nog wel wat contact (eerst 2 maanden niet gehad). Ik trek het beter (voor me gevoel) als we zo nu en dan contact hebben. Maar wellicht is dat achteraf niet verstandig. Zij en ik voelen ons beter bij een bbeetje contact. Wellicht is het achteraf niet handig, maar zo gaat dat gewoon. Daar helpen miljoenen adviezen toch niet tegen.

Het is niet zozeer een streek van mijn beste vriend. Dat gebeurt niet met opzet, maar doordat hij samenwoont met zijn vriendin, komt mijn vriendin daar vele malen over de vloer. En die 2 vrouwen willen graag samen naar Lowlands, opstap,eten,etc. Mijn beste vriend is ook een goede vriend van me ex daardoor geworden. Wat kan hij anders?

Het is alleen zo wrang om alleen te staan op een weekend, waar ik ook deel vanuit had horen te maken. Dan is het makkelijk lullen: 'je moet doorgaan met je leven". Zoiets gebeurd onbewust, maar steekt diep in mijn hart op dit moment.

Het meeste pijn doet nog steeds dat ik had verwacht dat we dit jaar rond deze tijd in ons nieuwe huis zouden wonen. Voor mij is zij de beste vriendin ooit geweest. En dat ben ik wel nu kwijt. Het was geen puberrelatie, dus je bouwt toch verwachtingen op en je leeft samen naar bepaalde doelen toe.

Jullie ook allemaal sterkte mannen/vrouwen! Gelukkig is dit voor mij niet de eerste keer en weet ik wel dat alles goed komt. Maar soms denken we allemaal wel eens dood te gaan aan verdriet.

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 13:33 schreef NNkloon het volgende:

[..]
Het is niet zozeer een streek van mijn beste vriend. Dat gebeurt niet met opzet

edit: Tja ik had gewoon niet gegaan, laat die meiden maar samen gaan.. maar da's mijn mening.


Vroeger had ik een beste vriend.. die ging met m'n zussie, daarna was ie m'n beste vriend niet meer.
Oh ja ik had 4 jaar samen.. achteraf was er een hoop fout (leer moment), maar wou op 5 jaar met haar verloven

En alsof de duivel er mee speelt: vandaag een spoedtransactie bij een client. Moest ik dus door de polder heen. En dan janken bij de borden Walibi...verdomme de gehele polder liggen kutten met mezelf. En dan bij thuiskomst erachter komen dat Lowlands wordt uitgezonden. Toch stiekem kijken of ik der niet zie op tv

Ik voel me @ the moment zwak en ik mis der verdomme keihard. Ik ben volgens mij wel een erge patient, gezien het al 4 maand over is. Waarom moet het zo moeilijk gaan allemaal. I wish there was a button for not-feeling-anything.

Godverdomme!!!! Ze heeft dus wel al een ander... Niet eens die jongen uit t jaloerse verhaal, maar iemand die ze in avondje kroegen heeft ontmoet. Sex mee gehad en ze zien elkaar vaker...... 2 weken geleden al!!! En ik kan alleen maar janken....Niet eens echt heel kwaad zijn. . Hoe kan ze dat nu al doen.... . GODVER..........ik vloek wel, maar jank alleen en kan niet kwaad worden.........

Phew, logisch gezien weet ik dat het 'laatste nieuws' op de lange termijn goed voor me is, maar het blijft zwaar om me te realiseren dat het deze keer wel eens echt helemaal voorbij zou kunnen zijn. Hij gaat vermoedelijk verhuizen naar Izmir en daar een heel nieuw leven beginnen.

Shit Koepert!! Ik weet precies hoe je je voelt, zo een slag in je gezicht. Nee geen slag, een kanonskogel. En buiten fluiten de vogels gewoon verder en staat de buurman gewoon z'n planten water te geven, alsof niet zojuist de hele wereld is ingestort, stomme eikel, hoe kan ie Het is gewoon onwijs kut en ik heb geen advies voor je wat je moet doen om er beter mee om te gaan.. Alleen de tijd verzacht dus die moet je gewoon uitzitten.

Ik ben vandaag weer brak. Het gaat zo enorm op en af. Ik heb een jongen leren kennen waarmee ik echt 2 superdagen heb gehad. Alleen geen idee wat er verder gaat gebeuren, hoe hij erover denkt, hoe ik erover denk (ja dat is nog het lastigst) en vandaag ben ik down. Ik wil zo graag weer een gewone, leuke en liefdevolle relatie met een lieve vent

Hey Koepert, echt kut voor je!
Als het bij mij zou gebeuren zou ik kapot gaan. Dat zou ik echt niet trekken.
Maar ik heb geen tips voor je hoe en wat, ken je alleen maar succes wensen.
Ik wens me zelf ook succes want voel me zwaar klote want heb gisteren weer voor t eerst contact gehad en gebeld maar ik was beetje dronken geworden dus dat is kut.
Nou ik hoop dat je je snel beter voelt. Kop op he!!!

Sterkte Koepert ( en ook alle anderen hier)!!
Er bestaan bijna geen trucjes voor lijkt het wel. Ik vraag mij alleen af of wel of juist geen contact handig is. Ik heb dus zo nu en dan sms contact, om zaken af te handelen, maar ook gewoon even positieve geluiden te laten horen. Wij hebben dus ook helemaal geen ruzie, we helpen elkaar zelfs met bep. zaken nog. Dit lijkt dan makkelijk te voelen, maar doe ik me onbewust er alleen maar kwaad mee? Of werkt dit wel bij iedereen verschillend. De contacten zelf zijn leuk, maar ik denk wel non-stop aan haar. Hoe doen jullie dat?

En ben ik echt zo raar, dat ik eerst 2 maanden niets heb gevoeld en dat ik pas na de 3e maand tot nu (bijna 5 maand verder) emoties ga voelen en mij totaal verslagen voel? Het einde van het verdriet lijkt oneindig ver te zijn op dit moment. Het was de vrouw waar ik verder mee zou willen gaan.

Sterkte in ieder geval Koepert. En bedenk dat, hoe kut het ook is, het naar bed gaan met een ander kan ook voor haar een vluchtweg zijn geweest. Ik heb dat immers ook gedaan, om mijzelf te verdoven, om een periode door te kunnen komen. Dat zegt niets of zij (al eerder) voor die jongen zou hebben gevoeld. Voel je niet bedrogen, maar zie het als een markeerpunt waarin je zeker gaat weten dat jij ook verder kunt en moet nu.

Volgens mij moet ik echt eerst eens van mezelf zien te gaan houden voor ik haar los kan laten. Of van iemand anders. Ik weet niet precies hoe het zo verdraait is, of wanneer het gebeurt is, maar zo voelt het nu wel. Voordeel hiervan is dat ik haar verder niet nodig heb, ik moet het toch zelf op zien te lossen.
Nu nog alleen bedenken hoe.

Hey Kloon,wellicht heb je eerst alles verdrongen en heb je door geleefd. Het besef dat je haar toch wel mist is wellicht later gekomen.
Gezien mij zelf was het direct duidelijk en heb ik het proberen te accepteren. Hierdoor heel moeilijk gehad van begin af aan.
Ik denk zelf dat jij nu in deze fase zit en doordat het allemaal er nu uitkomt pas zal het wellicht ook heftiger zijn en m.i. wellicht nog moeilijker te verwerken.
Maar of het normaal is ? Ik denk het wel, ieder mens gaat er anders mee om.

Het is alleen zo makkelijk om te weten hoe het allemaal moet. Maar het ook echt voelen is echt een compleet ander verhaal helaas.
Ik weet ook niet hoe het moet. Ik weet ook niet hoe ik het kan sturen. Het gaat alleen volledig onbewust op en af. Ik hoef hem absoluut niet meer terug. Ik ben erachter dat het gewoon kut was en dat ik beter af ben zonder hem. Het was geen persoon, geen eigen mening, geen eigen gevoelens en gedachten en stond nergens voor. Wat moet je met zo iemand. Er is veel beter te vinden, maar dat geldt voor iedereen hier Gelukkig passen er altijd meer dekseltjes op 1 potje en de één past gewoon veel beter dan de ander.

@Miesjel, msn weer aan?

Wat een dat vandaag.. donderdag avond (Was het donderag? ik weet het niet meer) m'n ex gesproken.. diezelfde avond met m'n ouders.. ik heb precies gezegt waarom ik dacht dat het uit was gegaan (haar ouders er maar even uitgelaten) maar voelde me zwak ging bijna huilen en zij bleef kalm en zei dat ze gelukkig was .

Misschien hebben jullie het wel gelezen een paar posts terug, maar ik weet niet meer wat ik van mezelfd denken moet.. ik ben gewoon zwak.

Ik heb 4 jaar lang zoveel van haar gehouden dat ik in tijden van problemen en stres mezelf helemaal wegcijferde en haar op een voetstuk plaatste en alles voor haar wou doen en deed.. plus dat zij een compleet verkeerd zelf beeld heeft zie ik nu en compleet afhankelijk is van haar ouders..

We passen niet bij elkaar, en ze is niet goed voor me omdat het bijna altijd alleen op haar manier moest gaan, toch heb ik een onwijs verdiet diep van binnen, omdat we zoveel samen hebben meegemaakt, en zo'n vertrouwens band hadden.. net weer een potje lopen janken als een kind.. ik kan het niet goed verwerken, nu 1 1/2 maand..

Ze heft me verwaarloost, binnen 3 dagen met een ander verder gegaan, me compleet laten vallen terwijl ze er voor had kunnen vechten (zelfbeeld dat zij alles wel goed deed), is/was negatief over m'n werk en salaris terwijl zij nog niet eens de helft verdiend terwijl ze al 4 jaar bezig is met haar eigen zaak, dat ik niet genoeg aan m'n toekomst deed, zij & haar ouders het gekochte huis (in overlegmet haar) wat mijn droom voor ons samen was afkeurde en afkraakte.

Nu zit ik dus in mijn huis (Zelf gekocht) met mijn eigen inrichting omdat zij daar geen deel van uit wou maken (gelukkig), en voel me het ene moment ellendig, verdrietig, vrolijk, maar het is nu zaterdag en durf verdomme niet eens m'n huis uit te gaan om plezier te gaan maken.. vrienden zijn op vakantie ouders wil ik niet lastigvallen wat dat doe ik al vaak genoeg, en heb helemaal nergens zin in, zelfs niet mijn favoriete hobbies..

Tja het gaat wel met me.. beter dan een maand terug.. als ik het van me af kan praten en schrijven, maar als ik het opkrop en ffs niet doe dan komen de herinneringen naar boven, en wil haar zó graag bij me hebben..

Realiteit is dat ze op vakantie volgende week naar Portugal, daar waarschijnlijk 2 weken lang gaan lopen hokken in het blokhutje van zijn moeder (Vakantiehuisje).. moet ze lekker zelf weten, ik hoop alleen dat ze daarna gruwelijk gedumpt gaat worden en de pijn ervaart die ik ook heb gehad.

Je kan naar mijn normen en waarden niet binnen 3 dagen overstappen naar een nieuwe relatie.. dan kijk je niet naar jezelf (kortzichtig) en kom je dezelfde dingen tegen in je volgende relatie, dus daarom heb ik geen aanstalte om iemand nieuws te zoeken.. gewoonweg omdat ik een ander geen pijn wil doen, wat gebeurd dat gebeurd.

Over 2 maanden bellen we elkaar nog 1x zal ongetwijfeld de laateste keer zijn, ik wil haar niet meer terug, ik wil sterker zijn en iemand vinden die wel wil meegroeien met mij, en ik denk niet dat zij dat ooit kan doen (zolang ze nog bij haar ouders woond..) en daar gaat nog zeker wel 5 jaar overheen mits ze niet met die gast gaat samenwonen ofzo.

Fuck haar..

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 22:58 schreef agneria het volgende:
Kan je iemands Hyves blokkeren?

En al die foto's die overal nog gewoon staan? En alle spullen die we nog niet hebben uitgewisseld? Het doet gewoon pijn, pijn, pijn en nog eens pijn En ik wil hem niet terug maar ik wil er wel verdomd graag overheen zijn. Maar als iemand serieus als een andere relatie heeft met slechts een kleine 2 maanden break up, wat heeft die jarenlange relatie dan in godsnaam betekend?

Voor hem? Echt héél erg weinig gok ik zomaar...

Tja als je je wil dat iemand je blokkeerd op hyves kan je natuurlijk ook gewoon een berichtje sturen: Wil je me blokkeren op je hyves..

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 15:28 schreef Uierboord het volgende:

[..]

Voor hem? Echt héél erg weinig gok ik zomaar...

Ga je lekker?

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 15:48 schreef agneria het volgende:

[..]

Ga je lekker?

Sorry...

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 12:35 schreef Chev het volgende:
-knipo-

Van je af praten en schrijven helpt Wij zijn er hier voor je om het te lezen en er feedback op te geven. De drempel om hier wat neer te zetten is laag, tenminste zo heb ik het zelf ervaren en dat bevoel me wel. Iedereen in het topic gaat ongeveer door hetzelfde heen of heeft ongeveer hetzelfde meegemaakt, alleen de een gaat wat sneller met zijn/haar verwerkingsproces dan de ander

Ik ben het trouwens wel met je eens dat je 3 dagen nadat je het uit hebt gemaakt je niet wat met een ander hoort te beginnen. Al ligt dat wel een beetje aan de situatie. Als de relatie zo was dat in de laatste maanden er al van alles aan de hand was en dat jullie steeds meer uit elkaar groeien, kan ik het opzich begrijpen, maar netjes is het niet. Dat heb ik zelf bij iemand gezien in mijn omgeving.

Pfff ik krijg t echt niet in mn kop...... 2 weken al wat met een ander bezig. In de kroeg opgepikt terwijl ze redelijk nuchter was... Tegen mij zegt ze nog dat ze het eerste jaar sowieso geen behoefte aan een relatie had... Dan stel je je daar ook niet voor open lijkt me.... Gister aan de telefoon; ze voelde zich niet schuldig erover, ik had t haar erg makkelijk gemaakt (door mijn "uitbarsting' denk ik dan) om het af te sluiten. En de sex was heerlijk... Dus vandaag op t werk, veel te rustig. Ik teveel tijd om na te denken. De hele tijd n mental picture van haar sex hebbend met een blurry persoon, en de woorden herhalend; al 2 weken, niet schuldig , hijs 29 (zij 23)..... Ben maar vroeg naar huis gegaan, vannacht 1 uur geslapen, 2 keer van t idee dat ze sex had met n ander over mn nek gegaan, en enorme jankbuien gehad.


T is zo'n trap in mn kloten.. Wij hebben op ons eerste afspraakje de nacht samen doorgebracht, heel lang over getwijfeld; maar toch gedaan hoewel ze dat nooit deed; Hem pikt ze godverdomme in de kroeg op en ze duiken t bed in en hebben nu al 2 weken leuk contact, t beestje heeft nog geen naam maar ze hebben wel 'iets' . Ik voel me zo vernaaid; alles heb ik voor haar over gehad; zij zat vaak erg krap, ik heb belachelijk veel voor haar betaald; 200E voor vakantie voorgeschoten (niet terug, hoeft van mij ook niet meer) en heel vaak de boodschappen betaald; allemaal voor haar over gehad; haar bijgestaan toen ze overspannen was; niet in de steek laten imo; in haar ogen; de ruimte geven..had ik moeten doen..... En nu... voelt het alsof het allemaal niks waard is geweest... Ze zei gisteren ook nog dat ze nog steeds van me hield en dat zal altijd zo blijven... DAT KAN NIET in mijn ogen.. Dat is anders houden van iig. En in mijn hoofd gaat dat niet samen met al 2 weken een 'relatie' hebben met iemand....

Ik heb de ergste kater uit mn hele leven. Nog bijna niks gegeten en gedronken en ook nergens zin in... Jezus, ik snap t gewoon niet.. t is al een hele tijd aan t rommelen geweest, maar pas een week of 5-7 dat we geen contact hebben om ff tot rust te komen om dan te zien hoe t verder gaat. . dat was het idee. WAS.... Mn ogen doen pijn van het janken, ik ben lichamelijk verrot van t niet slapen en eten, en in mn hoofd blijft dat sexfilmpje en die woorden zich afspelen....

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 17:06 schreef Koepert het volgende:
-knip-

Maak jezelf niet gek! Zoek afleiding!

Wat je ook kan doen is proberen om een andere dame te zoeken voor jezelf. Het hoeft niet eens met de intentie te zijn dat je een relatie met diegene begint. Het contact met vrouwen is wel goed voor je heb ik gemerkt Al is het alleen maar een goed gesprek. En misschien komt dan wel van het een het ander en dan heb je een potentiele toekomstige vriendin Maar neem je tijd. Het belangrijkste is nu om afleiding te zoeken

Dat laatste klopt wel. De aandacht van het andere geslacht doet je realiseren dat er meer is dan alleen die ene. Hoef je er nog verder niks mee te doen maar je komt er dan echt achter dat er, die walgelijke cliché, meer vissen in de zee zijn.

Verder snap ik de wanhoop echt zo goed en het enige wat ik kan zeggen is dat tijd verzacht. Verder niets. Ja afleiding zoeken bij vrienden enzo. En met een ander naar bed gaan hielp bij mij ook

Vergeet alleen niet dat je niet met iemand het bed moet gaan delen om jezelf te verdoven. Ik dook binnen 6 weken met een ander in bed. Hele lieve meid, maar heb dat verbroken, omdat ik inwendig kapot ging.

Het is goed voor je eigenwaarde, maar zorg er wel voor dat je goed beseft wat je doet. Ik zit nu 4 maand dato nog met de brokstukken en t verdriet van mijn ex en een meisje wiens hart ik ook gebroken heb.
Maw: wees wel erg duidelijk over de plannen die je hebt tov die andere persoon. Maar blijf idd niet in t verleden staan en zoek een (andere) toekomst.

Pfff begin langzaamaan weer wat overeind te krabbelen; thnx voor de ondersteunende woorden/gedachtes Voel me gewoon verneukt, maar van me af schrijven en reacties lezen helpt:)

En over dat zelf n meid zoeken; ik had donderdag n feestje (keiweek avondje) en daar was t gezellig, en met paar meiden gesjanst enzo.... maar blijf daar t gevoel bij houden, ja t is mn ex niet... daar moet ik eerst vanaf om met n ander naar bed te kunnen, en ben bang dat dat wel ff gaat duren....

Pff, ik snap nog steeds niet hoe ze t kan, nog steeds van me houden en wel al 2 weken met n ander in bed liggen.... BAH daar heb ik tijd en energie en liefde in gestopt.... k krijg nu t gevoel dat t niet waard is geweest...

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 20:06 schreef Koepert het volgende:
Pff, ik snap nog steeds niet hoe ze t kan, nog steeds van me houden en wel al 2 weken met n ander in bed liggen.... BAH daar heb ik tijd en energie en liefde in gestopt.... k krijg nu t gevoel dat t niet waard is geweest...

Ik hoop dat je uiteindelijk toch de meerwaarde ziet van de relatie, en niet alleen de pijn die je op dit moment voelt.

@ Agneria. msn is prima graag zelfs.

Ik begin me bewuster te worden van haar falen. Ik ben eigenlijk altijd heel erg eerlijk, open en lief geweest, voor zover ik daar de kans voor kreeg. Dat de relatie niet gewerkt heeft, ligt niet aan mij, maar is een (bewuste) keuze van haar geweest. De vraag is hoe ver geleden die keuze al gemaakt is, maar ik kon dit niet winnen. Waarom dan nu nog strijden?
Woorden zijn makkelijk, uitvoering en voelen wat minder, maar ik kom er wel.

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 20:45 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Ik hoop dat je uiteindelijk toch de meerwaarde ziet van de relatie, en niet alleen de pijn die je op dit moment voelt.

@ Agneria. msn is prima graag zelfs.

Ik begin me bewuster te worden van haar falen. Ik ben eigenlijk altijd heel erg eerlijk, open en lief geweest, voor zover ik daar de kans voor kreeg. Dat de relatie niet gewerkt heeft, ligt niet aan mij, maar is een (bewuste) keuze van haar geweest. De vraag is hoe ver geleden die keuze al gemaakt is, maar ik kon dit niet winnen. Waarom dan nu nog strijden?
Woorden zijn makkelijk, uitvoering en voelen wat minder, maar ik kom er wel.

Klinkt als precies hetzelfde wat ik ook heb miesl, ik weet ook niet hoe ver geleden ze die keus al had gemaakt, maar het is al zeker 2 maanden denk ik, toen ze het uitmaakte en het daarna weer aan kwam.

Tja er is altijd wel iets van falen aan je eigen kant, dat moet je ook doorhebben.
Die van mij is het gewoon niet op mijn strepen staan en mezelf compleet afhankelijk maken van haar (de laatste 6 mnden zeker), kan ook 'n factor geweest zijn.

Anyway als je zelf vind dat je er alles aan gedaan heb kan je jezelf niet veel verwijten.. er is er altijd 1 die er niet meer mee door wil, en in mijn ervaring leggen die vaak de schult bij hen neer die dat niet willen (je was niet goed genoeg, je past niet meer bij mij ect).

Misschien klinkt dat een beetje bitter, maar zo heb ik het meegemaakt.
Je kan je van het ene op het andere moment verdrietig of juist blij voelen, zo voel ik me nu, vanmorgen helemaal naar de klote, vanmiddag weer goed omdat ik er over gepraat had.

Ik red me zonder haar.. al ben ik nog wel bang haar tegen te komen met haar nieuwe vriend, daarom ga ik niet uit in de stad, ben dan toch in m'n eetje en ga film kijken en vroeg naar bed

Net het mailtje gestuurd waarin ik de afspraak voor morgen af heb gezegd. Ik verwacht geen reactie terug, maar ik ken mezelf goed genoeg dat ik er toch op ga zitten wachten. En mijn god wat kan een mens zich leeg voelen.

quote:

Op zondag 17 augustus 2008 07:48 schreef Miesjel het volgende:
Net het mailtje gestuurd waarin ik de afspraak voor morgen af heb gezegd. Ik verwacht geen reactie terug, maar ik ken mezelf goed genoeg dat ik er toch op ga zitten wachten. En mijn god wat kan een mens zich leeg voelen.

Goeiemorgen,

Ik sluit ook weer aan. Vanacht amper 3 uur geslapen en voel me compleet leeg. Ik zit met zoveel emoties dat ik even niet weer hoe en waar ik ze kan luchten.
Ik mis haar nog elke seconde, ik ga ermee op bed en schrik sochtends wakker: beseffend dat ik nog steeds aan haar dacht en denk.
Hoelang houd ik dit vol vraag ik me af. Elke nacht wordt korter en korter en de minuten dat ik niet aan haar denk worden steeds schaarser. Gelukkig vanaf morgen weer aan het werk, ik hoop dat ik mijn zinnen dan kan verzetten.

Het besef dat het niets meer wordt groeit bij mij, maar de wanhoop lijkt groter te worden. Ik weet wel dat "er zat andere vrouwen" zijn en dat ik daar ook geen moeite mee heb. Maar waarom blijf ik telkens erin geloven dat zij de ware is (geweest)?

Bah....voelt goed om dit van me af te schrijven. Op naar een lange zondag in ieder geval

Goeiemorgen,

wat een ellende weer om te lezen. Wat kunnen mensen ons toch aandoen.
Ik lag ook in bed en sliep heerlijk, tot ik wakker schrok en droomde dat t allemaal goed was gekomen en zij toen vreemd ging. Dus hierna klaar wakker en heel de tijd liggen denken dat ze al met andere jongens gaat en dat trek ik.
Ik zou haar vandaag bellen om een afspraak voor morgen te maken, alle laatste spullen uitwisselen en gezamelijk rekening enzo opzeggen.
Maar we zouden ''vrienden'' blijven. Ik weet niet of ik dat wel kan en ik denk dat ze dat nu alleen maar zegt om alles makkenlijk af te handelen.
Ik wil haar nu bellen en eerlijk praten en weten of zo al met andere jongens contact heeft want zij wilde aankomende jaren geen relatie om aan zich zelf te werken. Dus zal me neits verbazen als ze volgende week met een ander aan het daten is en paar weken later al relatie met hem heeft.

Ik maak me zelf weer gek, want er is op zondat totaal geen aanspraak op msn enzo...

Ik heb met iedereen te doen die zich nu ook zo kut voelt. Waarom kunnen wij het niet loslaten en doorgaan met ons leven. Ik wil haar zo graag vergeten. Het is schandalig dat ik me naar voel door haar, dat verdient ze niet!

Nou iedere sterkte op deze zondag en kop op he!

Heb ik nu ook Pim. Ik moet haar vandaag nog spreken, maar ik wil het niet. Ik wil eigenlijks alles laten ontploffen, om maar van het gevoel af te komen. We willen beiden vrienden blijven, we hebben nergens ruzie over, maar ik wens mezelf een knallende ruzie toe. Dat lijkt de enige manier om verder te kunnen gaan.

Zij heeft inmiddels dates en dat lijkt serieus te blijven met iemand. Ik gun het haar ontzettend. Maar tegelijk besef ik mij dat ik haar ook in mijn leven wil. Een ruzie lijkt dan makkelijker te hanteren, want dan kan je redeneren dat ze maar lekker de boom in kan met die kerel en dat er veel betere vrouwen bestaan dan zij.
Helaas wil ik ook geen ruzie, omdat ze echt lief is en er gewoon niets aan de hand is om ruzie over te maken.

Blijf t alleen verschrikkelijk kut vinden dat al mijn vrienden en zij op Lowlands dronken liggen te feesten (en wat niet meer...) en ik alles loop op te kroppen.

Vanaf morgen wordt alles anders!!

Sterkte Pim!

MM ben net weer wakker (Van 6 tot 9 half wel, half niet geslapen) en heb verder goed geslapen. Weet niet of t nou zo'n goed teken is, maar mijn verdriet om t feit dat mn ex al 2 weken wat met n ander heeft is een beetje omgeslagen in lol/leedvermaak om die rebound-boy. Als ik nu aan hun denk moet ik grinniken.. Hopelijk blijft dat nog wel ff zo, want voelt iig beter dan er de hele tijd van moeten janken... Hoewel ik dan wel weer nieuwsgierig ben wat voor gast het is....