de kunst van het loslaten van je ex #62

Ik wil haar echt nooit meer zien
Gister was wel het toppunt met lastig vallen.

me vriendin is nu me ex vrees ik

Mijn ex en ik hebben afgesproken elkaar maandag te zien. Maar het gesprek wat daaruit volgde was alles behalve hoopvol. Ze is niet toe aan een relatie, wil experimenteren (maar heeft nu niets op de planning staan). Ze is bang voor mij dat ik me toch weer teveel aan haar ga hangen, dus volgens mij wil ze niet eens vrienden worden. Of het iig proberen.

Ik heb niet geslapen en heb nu een cursus tot 8 vanavond. Dat gaat bikkelen worden.

En ik snap mezelf niet, waarom hang ik zo aan haar? Kan iemand me bevrijden van mezelf en mijn gevangenis?

De kunst van het loslaten is eigenlijk in vrijwel ieder geval:

1 contact verbreken
2 eigen leven weer opbouwen: vrienden, uitgaan, dingen alleen doen

Uit opa's oude doos:

Tips:

- Doe vooral dingen alleen en met vrienden en zorg voor een goede mix. Je moet leren op eigen benen te staan en ook weer meer tijd steken in vrienden.
- Hou op met hopen en jammeren en mekkeren bij je ex. Als het goedkomt, kom je elkaar vanzelf weer tegen in het leven. Het klinkt cliché, maar als het goed moet komen KOMT het ook goed, maar zelden/nooit direct na gejammer.
- Probeer geen vrienden te blijven, maar vrienden 'probeer' je ook niet constant vrienden te blijven. Vrienden ben je, of niet.
- Neem het positieve mee van je relatie en laat het negatieve achter. Herinneringen is niets mis mee, maar laat ze je niet belemmeren. Negatieve uitstraling van vorige relaties beperken je omgang met anderen. Let bygones be bygones.
- Probeer je ex geen les meer te leren of dingen in te laten zien. Daar ben jij de persoon niet voor. Rond het voor je zelf netjes af en hou het daarbij. Zoiets kost enkel energie en levert enkel negativiteit rondom je persoon op.

@Miesjel
Omdat je haar niet (meer) kan krijgen?

Ik denk ook nog elke dag aan haar.. niet als hopeloze eenzaam hoopje elende of dat ik haar meteen terug zou willen, maar 't is meer een soort somberheid, iets dat brand in je borstkas, dat ze het uitgemaakt heeft omdat ze verlieft is geworden op een ander, en iets in die ander zag wat ze niet (meer) in mij zag *zucht*

En ik kreeg gisteren te horen dat ik haar ook verdriet heb gedaan en dat ze hierom boos is, wat dat is weet ik niet.. en dat vind ik best wel erg, spreek haar de komende 2 maanden niet

Is naar mijn idee een roep om aandacht, want ookal heb ik wel fouten gemaakt, ik weet voor mezelf dat ik die heb gemaakt omdat ik niet anders wist wat te doen om haar bij me te houden, om haar weer blij te maken heh.. was het blijkbaar al te laat voor.

Vraag me wel 100 dingen af.. of ze net zoveel ijsend is van haar nieuwe vriend als van mij, en of die ook zo blind is om daar net zo gemakkelijk over te doen als ik deed..

Maar ik hou de eer bij mezelf.. als ze wat te zeggen heeft kan ze dat op 15 oktober zeggen, ik heb alles al gezegt in mijn laatste 2 mails, op een zo net mogelijke manier.

[ Bericht 6% gewijzigd door Chev op 12-08-2008 10:02:44 ]

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 09:39 schreef Verloren_onschuld het volgende:
De kunst van het loslaten is eigenlijk in vrijwel ieder geval:

1 contact verbreken
2 eigen leven weer opbouwen: vrienden, uitgaan, dingen alleen doen

Uit opa's oude doos:

Tips:

- Doe vooral dingen alleen en met vrienden en zorg voor een goede mix. Je moet leren op eigen benen te staan en ook weer meer tijd steken in vrienden.
- Hou op met hopen en jammeren en mekkeren bij je ex. Als het goedkomt, kom je elkaar vanzelf weer tegen in het leven. Het klinkt cliché, maar als het goed moet komen KOMT het ook goed, maar zelden/nooit direct na gejammer.
- Probeer geen vrienden te blijven, maar vrienden 'probeer' je ook niet constant vrienden te blijven. Vrienden ben je, of niet.
- Neem het positieve mee van je relatie en laat het negatieve achter. Herinneringen is niets mis mee, maar laat ze je niet belemmeren. Negatieve uitstraling van vorige relaties beperken je omgang met anderen. Let bygones be bygones.
- Probeer je ex geen les meer te leren of dingen in te laten zien. Daar ben jij de persoon niet voor. Rond het voor je zelf netjes af en hou het daarbij. Zoiets kost enkel energie en levert enkel negativiteit rondom je persoon op.

Thnx for the advice

Heb dus ook met vrienden over die foto's van dat feestje gesproken en ze laten zien; die zagen er iets minder ernstigs in, dus ik voel me weer iets beter.. Hopelijk voor langere tijd nu.. T ging al n paar dagen aardig tot goed....Wish me Luck

quote:

- Probeer je ex geen les meer te leren of dingen in te laten zien. Daar ben jij de persoon niet voor. Rond het voor je zelf netjes af en hou het daarbij. Zoiets kost enkel energie en levert enkel negativiteit rondom je persoon op.

Tja.. dat is wel een punt die op me slaat heb niet specefiek allerlei dingen gezegt hoor.. maar zou het wel willen, maar dat zal ze niet eens accepteren, dat moet ze zelf ondervinden.

@lucky
Denk ook het laatste lucky.. we zijn weer onze oude zelf geworden, en zien nu wat er veranderd is.. waarom heb misschien wel zo fout is gegaan.

Zij heeft dat niet zien gebeuren waarschijnlijk (net als bij mij) dat je in de loop der tijd zoveel anders ben geworden, en ze zal het ook niet accepteren als je haar nu probeerd wat bij te brengen.

Hoorde laatste van iemand dat daar wel 'n jaar overheen kan komen, anders volgen er snel beschuldigingen over en weer en dat houd nooit op en verslechterd te band alleen maar.

Het eeuwe oude spreekwoord:

Als het zo moet zijn dan gebeurd het ook.
*zucht* hebben we lekker wat aan !

Kan haar wel schieten nu op dit moment.. zou heel wat over hebben voor een 'real time' flasback moment

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 16:58 schreef Chev het volgende:
Het eeuwe oude spreekwoord:

Als het zo moet zijn dan gebeurd het ook.
*zucht* hebben we lekker wat aan !

Kan haar wel schieten nu op dit moment.. zou heel wat over hebben voor een 'real time' flasback moment

Helemaal mee eens.

Gewoon meer dan n half jaar terug in de tijd met de kennis van nu en dan weer verder/doorgaan/beginnen

Ik ben ergens achter denk ik.....


Ik ben bang.


Bang om mn ex af te sluiten en alles wat daarbij hoort. Ik blijf denken aan de leuke dingen, dromen van de leuke dingen en daardoor vastklampen aan die gedachten, want het was toch zo leuk? De rottigheid en de reden dat het uit is vergeet ik al snel. Ik zit op internet te surfen en te zoeken naar foto's van haar en te kijken of ze online is geweest op hyves, hoewel ik weet dat ik daarvan een trap in mn kloten krijg. Maar ik doe het omdat ik bang ben dat als ik dat niet doe en verder ga en haar afsluit, dat ik dan haar vergeet. Ik hou nog steeds van haar, en hoewel zij moeite moet doen om mij te vergeven zoals ze zegt, en me niet wil spreken eerst, wil ik niet stoppen met aan haar denken. ik moet verder, maar ik durf niet zo goed. ik kan het zonder haar, maar weet ik dat wel heel zeker?

Ik had dat precies hetzelfde Echt zo ontzettend kut, dat je niet terug kunt en ook niet verder.

Pas na heel veel ruzies met hem, door constant gekwetst te worden door hem, heb ik het kunnen loslaten. Tenminste, tot in zoverre als dat nu het geval is.

Ik weet zeker dat je het zonder haar kan. En dat je iemand anders zult vinden.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 18:20 schreef Koepert het volgende:
Ik ben ergens achter denk ik.....


Ik ben bang.


Bang om mn ex af te sluiten en alles wat daarbij hoort. Ik blijf denken aan de leuke dingen, dromen van de leuke dingen en daardoor vastklampen aan die gedachten, want het was toch zo leuk? De rottigheid en de reden dat het uit is vergeet ik al snel. Ik zit op internet te surfen en te zoeken naar foto's van haar en te kijken of ze online is geweest op hyves, hoewel ik weet dat ik daarvan een trap in mn kloten krijg. Maar ik doe het omdat ik bang ben dat als ik dat niet doe en verder ga en haar afsluit, dat ik dan haar vergeet. Ik hou nog steeds van haar, en hoewel zij moeite moet doen om mij te vergeven zoals ze zegt, en me niet wil spreken eerst, wil ik niet stoppen met aan haar denken. ik moet verder, maar ik durf niet zo goed. ik kan het zonder haar, maar weet ik dat wel heel zeker?

Waarom ben je zo bang? Ben je bang dat je met niemand anders meer wat op kan bouwen? Ben je bang dat je de rest van je leven helemaal alleen blijft?

Je vindt vast wel een ander hoor Je blijft echt niet de rest van je leven alleen. Je bent nog jong

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 18:20 schreef Koepert het volgende:
Ik ben ergens achter denk ik.....


Ik ben bang.


Bang om mn ex af te sluiten en alles wat daarbij hoort. Ik blijf denken aan de leuke dingen, dromen van de leuke dingen en daardoor vastklampen aan die gedachten, want het was toch zo leuk? De rottigheid en de reden dat het uit is vergeet ik al snel. Ik zit op internet te surfen en te zoeken naar foto's van haar en te kijken of ze online is geweest op hyves, hoewel ik weet dat ik daarvan een trap in mn kloten krijg. Maar ik doe het omdat ik bang ben dat als ik dat niet doe en verder ga en haar afsluit, dat ik dan haar vergeet. Ik hou nog steeds van haar, en hoewel zij moeite moet doen om mij te vergeven zoals ze zegt, en me niet wil spreken eerst, wil ik niet stoppen met aan haar denken. ik moet verder, maar ik durf niet zo goed. ik kan het zonder haar, maar weet ik dat wel heel zeker?

Het is moeilijk om door te gaan.
Ik ervaar het nu ook. Helaas ( lees als gelukkig) heeft me ex me zomaar geblokt op hyves en msn.
Dus k ken niet zien wat ze doet en uitspookt.
Ik weet dat zezei dat ze aankomende jaren geen relatie wil en met zich zelf bezig moet. Maar geloof er niets van want ze wilde ook nog contact met mij houden. Nou ik merk het, ze is totaal onbereikbaar.
Maar kijk niet op hyves en op msn, zoek afleiding, ga de deur uit.
het is bij mij nu de 5e dag dat het over is, me eerste avond alleen in me huisje, k probeer het alleen te redden zonder gezelschap., ik durf niet alleen te zijn maar vecht me er door heen.
Ook al wil ik haar bellen en smsen en spreken ik doe het niet, k bereik er niets mee.

Ik wens je succes!
Het is moeilijk maar t komt allemaal vanzelf een keer goed met je

Ik was degene die het initiatief nam om onze relatie te beeindigen. Heb bijna negen jaar een relatie gehad, huis gekocht enzo. De laatste twee jaar waren -door een opeenstapeling van omstandigheden- een neerwaartse spiraal.
Ik heb haar toen redelijk uit mijn leven gebannen, was niet heel erg moeilijk omdat ik de relatie beeindigd had. Het leven ging door, maar dan zonder haar.
Pas na een tijdje kwamen de goede herinneringen enzo boven, je kent dat liedje wel van De Dijk. Toen begon ik haar zo af en toe te missen en begon ik me af te vragen hoe het met haar ging. Een maand geleden (drie jaar later) kwam ik haar tegen op een begrafenis en was alles zoals het oude. Beetje ouwehoeren, gewoon zoals vanouds. Sindsdien heb ik weer regelmatig contact met haar en keuvelen we over vanalles en nogwat (uiteraard op msn).

Geen idee of mijn post iets toevoegt aan de discussie eigenlijk.

Ik heb vandaag een verhelderende ervaring gehad:

Met haar broer gesproken vandaag (kwam hem tegen via via)
Blijkt dat ze behoorlijk dingen opgekropt had en bindingsangst had, en dacht met mijn huis dat ze samen moest wonen ofzo.. (ookal heb ik 100x gezegt dat ze dat niet moest).

En dat de jongen waarmee ze nu is (paar dagen nadat ze relatie beindigden) haar al 2 jaar lang leuk vond (heb ik dus nooit gemerkt).
Erg makkelijk dus om contact op te zoeken met hem en over te stappen als die jongen zijn charmes in de strijd gooit en zij al (lichtelijk) verliefd is, om haar te troosten...

Valt niet goed te praten natuurlijk.. zij heeft het er niet makkelijk mee, en een paar dagen over gehuild (van wat ik het begrepen had) de dingen verwerkt en daarna samen met haar nieuwe geliefde, en ik heb er 6 weken over gejankt nu, vandaag weer.

Begin nu wel in te zien dat ze te onzeker voor me is.. en dat dat niet snel gaat veranderen.

Hou nog van haar omdat ik dat al 4 1/2 jaar gedaan heb, maar haar keuze respecteer ik, dat ze het me eerlijk heeft verteld voor de vakantie vind ik ook erg knap.. voordat ze vreemd zou gaan dus.

Wel jammer dat ze niet de vakantie en het huis wou afwachten tot die klaar was ( 2 maanden later), maar celavie zo is het leven.. geen gerantie at het daarna wel goed was gegaan.

Gaat niet makkelijk zijn.. maar wel beter voor me om het compleet af te sluiten nu ik weet dat alles eromheen (hoogst warschijnlijk) gewoon lulsmoezen waren (ik moet veranderen, carriere, geld, kosten, lekker leven ect ect).. of ze dat zelf door heeft weet ik niet.

Zou haar over 5 jaar wel weer 's terug willen zien of wanneer ze (eindelijk) eens zelfstandig kan zijn, en niet afhankelijk van haar ouders, en ervaring(en) rijker.. maar zie wel hoe het loopt, ik heb goede hoop dat ik over een poosje een meid tegen het lijf loop die misschien wel voorbereid is op de toekomst, maar zie dat nu nog eventjes niet.

Godver mensen, ik dacht dat het zo goed ging maar ik zie gewoon op Hyves dat ie dingen afspreekt met andere meiden En nog meer waarover ik niet al teveel wil vertellen eigenlijk maar misschien is het wel meer dan alleen afspreken (dat is speculeren a.d.v. op verschillende manieren te interpreteren opmerkingen e.d.) maar godver wat is dat een trap in de maag!! En dat terwijl ik me vanmiddag nog bedacht hoe goed het eigenlijk gaat, ik mis hem helemaal niet (wel iemand maar hem niet, hooguit de gewoonte, het vertrouwde) en dat ik zin heb in mijn leven en waarom voel ik me dan toch zo superkut?
Ik weet, ik ga ook door en ik ben zelfs al met een ander naar bed geweest maar mijn gevoel is het hier absoluut niet mee eens

@agneria

Niemand met wie je kan praten Agneria?
Zoals mijn post boven jou.. ik heb de kans gehad om van iemand close bij mijn ex te praten (haar broer).. was wel verhelderend.

Je moet zelf weten wat je doet, maar herinner EERST de slechte dingen (of laat je herinneren door iemand) en beredeneer daarna of de goede punten meer waard waren dan de slechte voordat je actie onderneemd.

Sorry hoor, ik heb je verhaal wel gelezen maar was even heel egoistisch door alleen over mezelf te blaten Idd fijn voor je dat je dat gesprek hebt kunnen hebben! Je klinkt (nog steeds ) gewoon goed, ga zo door!

Hmm het is zo absoluut beter dat we uit elkaar zijn. Ik mis hem ook gewoon echt niet. Er waren alleen maar slechte punten en amper goeie. Maar toch he, waarom voel ik me dan kut? Waarom 'mag' hij van mijn gevoel vooral niet verder gaan met leven? Ik mag dat uiteraard wel ( )
Ik kan er wel over praten maar iedereen zegt me hetzelfde. 'Jij gaat toch ook door met leven?' Ja ja, i know maar we hebben nog steeds geen afsluitend gesprek gehad en er staan nog veel foto's zelfs op internet van ons en en en en en.
Ik heb ook niet gereageerd op een bericht van hem 1.5 week geleden. Ik weet niet wat ik moet berichten ook

Klinkt alsof je het moet afsluiten net als ik.. de ene dag ben ik vet boos, de andere dag verdrietig zoals vanavond, nu voel ik me weer goed, maar hoe ik me morgen voel weet ik niet..

Ik mis haar, ik hou van haar, maar ze is niet meer de persoon wie ik dacht dat ze was, ze is veranderd in iets wat ik niet kan begrijpen.. en dat is misschien ook de bodoeling niet.

We groeien allemaal op met normen en waarden op wat voor mianier dan ook, maar onze impusieve gedachtes en wat de doen kunnen we niet controlleren.

In mijn geval, ze was door iedereen té verwend, ook door mij, ze kreeg heel vaak haar zin, ze maakte geen consessies ook niet voor mij, dat merkte ik pas doen ik het huis had gekocht.

Bij grote veranderingen in het leven zoals keuzes (huis kopen, baan wisselen, onzekerheden, verliefheid) volgt vaak een reactie (actie & reactie).

Misschien leuk om wat te doen voor jezelf, iets op te bouwen, een nieuwe hobbie of uitgaan met vrienden in balans met tijd voor jezelf nemen.

Verdriet hebben is goed om het te verwerken merk ik... mensen praten makkelijker tegen je haha
De mensen die zeggen: het gaat wel over, of je komt wel weer een ander tegen zal je nu niet begrijpen.. deed ik ook niet, toch weet je dat je beter kan krijgen, of er in iedergeval naar kan uitkijken, en de dingen waarvan jij dacht van jezelf (heel belangrijk) dat niet goed was in de relatie kan je meenemen.

Toch blijft het appart.. iedere nieuwe relatie kom je misschien dingen tegen die herken van je vorige partner, misschien ben je er niet klaar voor dan? Dat weet ik ook niet..

Maar als je ze wel tegenkom kan je ze accepteren of kijken of hij met je meegroeid, maar verander hem niet, want dan kan je beter helemaal stoppen, want dan ben je verkeerd bezig.

Succes.. voel je niet schuldig als je met een ander bent of met een ander vrij, zoek zijn foto's niet meer op, wijzig of verwijder je hyves zodat hij hem niet meer kan vinden (en blokkeer hem).

Niet alles hoeft tegelijkertijd.. in mijn geval ben ik er iedere keer weer 2 dagen strondziek van als ik iets van haar hoor al is het een gedagje.. het kost tijd om dit te verwerken en dat dat gaat heel slecht als je nog invloeden heb waaraan je je partner kan herinner heb ik ervaren.. zeker als het een hopelose situatie is