de kunst van het loslaten van je ex #62

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 15:56 schreef ThaBrain het volgende:

[..]

Dat is de goede instelling
Heb je nu wel genoeg afleiding door je werk?

Ja het werk is heel erg goed. Ik heb een cursus gedaan daar en kreeg van de collega's nogal positieve feedback. Zo erg dat ik even moest slikken toen ik het las, of de tranen zouden weer rijkelijk gevloeid hebben. Echt heel fijn om te lezen, ik doe blijkbaar toch ergens iets goeds.
En toch zit ik weer te wachten tot ze online komt. Heb ik veel van haar totaal onacceptabele ideeën weer goed gedacht en wacht tot ze online komt. Het is als een drugs... en ik ben nog zwaar verslaafd. Het zijn vermoeiende dagen, erg leuk ook, maar het maakt me wat zwakker. En dat merk ik in het verlangen haar weer te zien.

Toch twijfel ik of ik maandag wel ga. Of ik haar echt wil zien. Tips en trucs zijn welkom.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 17:57 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Toch twijfel ik of ik maandag wel ga. Of ik haar echt wil zien. Tips en trucs zijn welkom.

Hoe graag je ook wilt. Ik zou het niet doen.
Ik heb zitten denken als me ex me wil zien, nee ik doe het niet.
Het is niet goed. Je krijgt weer sterkere gevoelens vrees ik. Ze komt weer terug in je gedachten. Je gaat weel hele dagen haar denken en je zelf illusies maken.

Tenzij je voor je zelf 100% weet dat je eraan toe bent en dat je niets meer wilt of verwacht.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 18:45 schreef Pim26 het volgende:

[..]

Hoe graag je ook wilt. Ik zou het niet doen.
Ik heb zitten denken als me ex me wil zien, nee ik doe het niet.
Het is niet goed. Je krijgt weer sterkere gevoelens vrees ik. Ze komt weer terug in je gedachten. Je gaat weel hele dagen haar denken en je zelf illusies maken.

Tenzij je voor je zelf 100% weet dat je eraan toe bent en dat je niets meer wilt of verwacht.

Dat laatste kan ik dus met zekerheid ontkennen. Ik ben er bang voor dat ik het echt niet moet doen. Er lijkt me ook maar weinig te winnen nu. Vooral te verliezen.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 19:56 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Dat laatste kan ik dus met zekerheid ontkennen. Ik ben er bang voor dat ik het echt niet moet doen. Er lijkt me ook maar weinig te winnen nu. Vooral te verliezen.

Dat denk ik dus ook Je weet hoe zij erover denkt en wat zij wil. Het is een kans voor jou om haar te overtuigen van wat anders (al betwijfel ik dat dat je gaat lukken, sorry) of haar keuze te respecteren. Het laatste zou het beste zijn voor jullie beiden op dit moment, denk ik. Maar dat betekent dat je haar daarna los moet laten en weer voor jezelf moet gaan leven.

Het kan wel zo zijn dat de deksel die je op je neus krijgt als je haar ontmoet, net datgene is wat het verwerkingsproces een steuntje in de rug geeft Maar dan moet je wel al redelijk stevig in je schoenen staat voordat je haar gaat ontmoeten.

Je moet zelf de knoop doorhakken, dat kunnen wij niet voor je doen

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 19:56 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Dat laatste kan ik dus met zekerheid ontkennen. Ik ben er bang voor dat ik het echt niet moet doen. Er lijkt me ook maar weinig te winnen nu. Vooral te verliezen.

Nou dat betekent dus 1 ding....

Pas op je zelf en bescherm je zelf!
Ik denk dat als je haar gaat zien je je zelf flink in de &*%(()$ werkt.

Mijn ex laat me voorgoed met rust eindelijk mn nieuwe relatie langzaam opbouwen.

Crash & Burn.. mijn ex blijft voor de rest van haar leven aan haar ouders geplakt die haar niet het huis uit willen.. en dus elke poging afkeuren en haar onzeker maken, word nu door haar vader compleet geweerd en hij leverd geen enkele cooperatie meer, en verzind dignen over me die niet waar zijn en verteld ze door aan m'n ex.

Erg sneu voor haar..

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 00:06 schreef Chev het volgende:
Crash & Burn.. mijn ex blijft voor de rest van haar leven aan haar ouders geplakt die haar niet het huis uit willen.. en dus elke poging afkeuren en haar onzeker maken, word nu door haar vader compleet geweerd en hij leverd geen enkele cooperatie meer, en verzind dignen over me die niet waar zijn en verteld ze door aan m'n ex.

Erg sneu voor haar..

Owjaa ach...schoonouders Gelukkig had ik daar niet zoveel last van, want ze woonden aan de andere kant van het land en mijn ex had niet zo'n goede verstandhouding met ze Ik ken het aantal keren dat ik ze heb gezien op 1 hand tellen En dat voor een tweejarige relatie

Wees blij dat je van ze af bent

Tja brain.. ik heb het 4 jaar niet gezien, maar m'n vader wel en het is echt logisch.. stom dat je zoiets niet ziet.. zal ze zelf ook niet zien tot het te laat is want zo groei je op hè ik zat daar 3 dagen in de week...

Vader heb ik eigenlijk nooit echt gesproken bedenk ik me net, moeders regelde alles, vader deed alles, m'n ex is gelijk aan haar moeder. appart gezinnetje hoor maargoed je denkt alleen maar positief.. niet dus

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 00:19 schreef luckystrike2008 het volgende:

[..]

En zit de laatste week zeker na mijn huilbui weer goed in mijn vel. Ook de brief heb ik niet verstuurd het is klaar!

Kick af! Geniet van je talenten en leer van jezelf te houden zoals je bent! En ik denk dat er geen trucs bestaan in deze situaties

Ik heb ook gedacht aan een brief schrijven met al mijn frustraties maar ben er niet eens aan begonnen. Leek me beter van niet.

Maar het afkicken is het moeilijkste, maar dit geldt voor iedereen. Maar ik denk dat als je door wilt met je leven je eerst moet afkicken van je ex. Dus zoek veel afleiding en plezier.

Maar opstaan is echt het kutste moment, gisteravond geen last van gevoelens, zal wellicht ook wel weer van de biertjes komen.
Maar ga nu weer door een hel, me eenzaam en kut voelen.Maargoed, nu ff paar uurtjes werken en afleiding hebben en dan maar is kijken hoe k me dan weer voel.

Pfff Kut..... Vannacht wezen stappen. Moet een dronken hoofd haar 2 smsjes gestuurd waar behalve ik hou van je NIKS zinnigs instond (Drank ) kreeg ik niet zo'n vriendelijk smsje op terug.. Terwijl zij bezopen 2 weken geleden nog 2x belde 2 avonden achtereen... Oeps..

Afkicken van je ex is inderdaad het grootste probleem mij koste het 6-7 weken voordat ik me realiseerde dat er gewoon dingen zijn die niet klopte.. en de exacte reden dat een relatie uitgaat is altijd een mix van factoren.

Blijft niet makkelijk, maar 'het een plekje geven' (het gehate zinnetje ) dat komt vanzelf.
Mijn advies.. ga op je eigen gevoel af, niet die van een ander als jij wil bellen dan moet je bellen, als je dat niet wil, doe het dan vooral niet.

Anderen kunnen je wel remmen om je gezonde verstand te gebruiken en dat is wel goed.
Heb nu alleen een leeg gevoel..

Gisteravond zat ik zelfs nog mijn ex vriendin te verdedigen tegenover m'n ouders!
Gelukkig heb ik een goed gesprek gehad en zie de dingen nu wel anders.

Heel maf ze heeft me gedumpt omdat ze een ander wou, da's simpel, niet omdat ze in de war was of omdat ze niet wist wat ze deed, ze deed het omdat zij (of haar ouders) geen toekomst meer in me zagen, en er voor koos om mij te verlaten en 3 dagen later met die andere aan te pappen.

Ook al is ze zo zwaar beinvloed door haar ouders dat ze alles zegt wat hun ook zeggen, dan nog had ze kunenn kiezen voor haarzelf.

Dus voor mij is het definitief over na gisteren..

Maar toch is het jammer dat ze niet haar eigen meningen kon maken, en die van haar ouders kopieerde, vind het jammer voor haar dat niet eens door heeft dat ze beinvloed word, maar ze is een knap lastige en gecompliceerde dame die iemand nodig heeft die haar mee sleurt en die op zijn strepen blijft staan.
Maar zolang ze bij haar ouders woond zal het niks worden met haar.. die houden haar terug.

ik probeer mezelf nu 3 maanden door een klap heen te werken die ik gekregen heb van mijn ex....
na 6 jaar vond ze het genoeg, was de twijvel aan haar kant groot omdat ze zag dat ik veel meer van haar hield dan zij van mij.
ook ik heb gekozen voor 0,0 contact nadat zij me aan de kant zette, ik kreeg de eerste 2 weken iedere dag smsjes van haar met; ik mis je, ik hou van je etc. iedere keer dat ik dat moest lezen brak ik in 1000 stukken en ging helemaal kapot.
heb haar toen na 2 weken gevraagd me echt met rust te laten, hoe graag ik het ook allemaal wil horen, ik kon/kan het niet.
nu praat ik er veel met een aantal vrienden over en die weten precies hoe ik me voel.
nu sta ik vorige week donderdag in de stad met wat vrienden te drinken.
komt 1 van me beste vrienden aanlopen met mijn ex..... (ik weet dat ik niet hoef te vrezen van hem, zij moet er niets van hebben) maar ik ben dus toen ook weer voor het eerst met haar in contact gekomen....
we hebben ruim 5 uur staan praten, dronken + pakkie stond ik daar voor der neus, te janken, als een klein kind.
nu ben ik voor me gevoel weer helemaal terug bij af en ook zij heeft het weer erg moeilijk, smst me af en toe weer, ik negeer haar, maar het schiet gewoon niet meer op.....

me gappie naait me achter me rug om door af te spreken met me ex en me ex die zegt weer dingen te zien die ze zo miste in onze relatie......
ondertussen ben ik ieder weekend helemaal van god los en glij ik voor me gevoel steeds verder de put in....
ik mis haar, maar negeer haar voor mij lijkt dat de beste oplossing, ieder contact maakt me kapot.
ik hou zo ziels veel van haar...

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 09:10 schreef Tha023 het volgende: [knip]

Damn joh.. Tja bij mij was het een goede kennis die al 2 jaar stieken gek was op m'n ex, maar zij koos ervoor om bij hem te zijn i.p.v. mij.

Vind het echt knap van je dat je al 3 maanden no-contact heb met haar.. ik was er te soft voor en het heeft me gered en gesloopt tussen hoop en angst, nu 6 weken later met veel steun van m'n ouders en wat goede vrienden ben ik er redelijk klaar mee.

Als je eenmaal weet dat je niet (meer) voor elkaar gemaakt ben dan is het voorbij denk ik, een van de 2 neemt altijd de beslissing om het uit temaken om een reden die je eerst niet begrijpt, achteraf word het langzaam duidelijk, en daarna snap je niet dat je het zolang heb volgehouden en geincasseerd heb..

Mijn advies gewoon hard zijn voor jezelf, maar zeker doen wat je zelf wil, als jij contact wil dat gewoon nemen, als je geen contact wil dan dat ook zeggen tegen haar anders houd het niet op.

Ik heb mijn ex 3x moeten zeggen dat ik geen contact meer wou nadat ik het gevraagd had (1 maand terug), en na het verwijderen van msn, hyves en andere pagina's bleef ze om de 1/2 week msn, sms, email, hyven.. alleen om te kijken hoe het met me gaat zegt ze, maar het is eigenlijk nieuwschierigheid en een nare controlleerende eigenschap die ze heeft.

Of keihard zijn of op je eigen manier duidelijk maken dat het het niet meer wil, als dat zo is..
Nu praat ik natuurlijk voor mezelf.. ben nog niet over haar heen ofzo.. maar ik laat me niet langer pijndoen.

Teruggaan klinkt als geen optie voor je, sterkte kerel.

[ Bericht 1% gewijzigd door Chev op 15-08-2008 09:58:12 ]

Zoals ik al zei ik ben er best wel klaar mee
Maar ervanaf zijn is iets heel anders!

Ik voel me gewoon leeg, brand 'n beetje in mijn borstkas.
Ik voel me opgelucht dat nu alles er uit is.
Voel alsof ik mijn kans heb gemist om gelukkig te worden.
Het frustreerd me dat ik niet boos op haar kan blijven, en dat ik niet resoluut kan zijn door alle contact te verbreken.
Maar ben wel blij dat ik nu een contact stop met haar heb

Vind het jammer dat ze afhankelijk is van haar ouders (maar waarom intresseerd me dat nog? )

Nee mijn gevoelens zijn niet weg , maar mijn hoop is kompleet gebroken , ik wil haar niet eens meer!
Ze is zó anders geworden ik ken haar binnenstebuiten en ondersteboven, vertrouwde haar met mijn ziel en leven, ja dit was het dan.. ook al zou haar beslissing achteraf niet goed zijn kan ik niet meer terug

Haar foto's opgezocht gisteravond ze deden me bijna niks meer.. moppie dacht ik nog.

Het loslaten van je ex dus.. lukt niet helemaal maar wel bijna compleet loslaten doe je dat ooit?
Ik hoop het wel

Onder een kloon account, toch zelf nu ook maar eens een stukje hier neer kladden. Puur om ff te luchten.

We hebben 3 jaar een relatie gehad, waarvan het laatste jaar te hebben samengewoond. Het is nu 4 maand uit. Reden: zij wist niet zeker of dit wel verliefdheid was of dat er toch nog iemand beter bij haar past. Er speelde niets concreets, maar ze wilde toch verder kijken volgens haar eigen zeggen.

In de eerste 2 maand dat het uit was heb ik mij prima gered. Ik werkte op de automatische piloot, vanwege een aantal deadlines op het werk. Ik had geen tijd om erover na te denken. Ik heb mijzelf wel bezat in de weekenden en ben daardoor zelfs bij iemand in bed beland. Ik voelde niets, maar ook niet gelukkig.

Pas in maand 3 na de break-up begon voor mij het proces van pijn, janken, niets meer kunnen doen, slapeloze nachten, nog meer verdriet,etc. EN helaas, daar zit ik nu nog in. Het wil even niet verder.

De frustratie's en pijn komen nu vooral uit het feit dat zij nog zoveel voor mij betekend. Ik zag ons namelijk echt samen t leven doorgaan. Het ging zo goed, soms een gezonde ruzie,maar verder altijd prima. We passen ook echt bij elkaar (vind zij nu ook nog steeds).
Ik besef dat in ons boek het laatste hoofdstuk is geschreven, maar ik hou zoveel van haar, dat ik het boek niet weg kan zetten. Overnieuw schrijven is niet mogelijk, maar wie weet komt er een deel 2?

De ellendigheid van alles komt daarbij dat mijn ex vriendin, beste vriendin is geworden van de vriendin van mijn beste vriend. Get the picture: we waren ook wel met ons 4-en opstap, samen eten,etc,etc.
We proberen beide, en allemaal, deze relatie zo goed mogelijk te laten doorgaan.
Het frustrerende is dat mijn beste vriend momenteel dus meer contact met haar heeft dan ik. Ik loop hier tegenaan, omdat ik soms gewoon voel dat hij niets kan zeggen of niet kan afspreken, omdat mijn ex dan over de vloer komt die avond.

En het rare van allemaal : mijn ex zegt (net als anderen) dat ik ook moet doorgaan met leven. Zij heeft inmiddels iets met een andere flikker (ja ik weet het...triest van mij) en zij geniet van alles. Ze wil goede vrienden blijven met mij.
Maar doorgaan met leven is heel makkelijk gezegd: want mevrouw is bijv. dit weekend met mijn vrienden (beste vriend en nog 4 anderen) een weekendje naar Lowlands. Hoe kan ik dan doorgaan, als zij dat met mijn vrienden probeert? Het was namelijke de bedoeling om met ons allen te gaan, maar toen het uit ging tussen ons, kocht mevrouw snel een kaartje en werd door de complete vriendengroep mij aangeraden dan maar niet meer te gaan.
Ik heb haar nog gezien voor dit weekend en hoe kan zij dan zeggen dat ik leuke dingen moet ondernemen, terwijl zij mij die kans daarop dan wel direct daarna ontneemt?
Ik heb dus continu nu gedachten over wie er allemaal nu bij haar in de tent liggen ( dat is een pijnlijke gedachte over wie het allemaal nu met haar doen ), mijn 3 beste vrienden die toch geen oog in t zeil houden, en ik ben compleet alleen achtergebleven.

Ik geef ontzettend veel om haar, nog steeds. Dat veranderd ook niet denk ik. Het houden van begin ik nu wel wat kwijt te raken. Maar ik loop vast in dromen, gedachten, alles lijkt om haar te gaan. Het is heel wrang om te moeten constateren dat het me even niet lukt om verder te gaan. Ik ben verder wel gelukkig, maar er bestaat geen enkel ander meisje dan zij, zo lijkt het in ieder geval wel.
Het laatste hoofdstuk is geschreven, maar het boek krijg ik maar niet weggelegd.

Die gedachten of "die ander" zijn zo herkenbaar, maakt jezelf kapot en helpt niks, maar is zo moeilijk niet te doen... Ik heb t ook. Na vannacht dronken te hebben gesmst dus ff contact gehad ; over hoe t ging; met haar prima, k heb ook maar gezegd met mij ook, weet ook niet goed waarom.. Ik kan het boek ook niet wegleggen, maar geloof dat zij het zelfs verbrand heeft... Vroeg me ook of ik "al wat met chickies had geprobeerd" Nee geen behoefte aan, jij wel dan? Geen reactie.... AARggh frustratie....Maar voel me nu ook leeg inderdaad. Het zak wel weg, maar voelt nog zo eenzaam...

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 12:22 schreef NNkloon het volgende:
[knip]

Damn.. ze is je dus voor geweest.. ze was bang in een gat te vallen en niemand meer over te hebben en doet jouw dit dus aan ipv er tijd overheen te laten gaan.

Ik leef met je mee man.. heb soortenmet hetzelfde gehad, geeft het zo'n 6-7 weken (weet 't klinkt omnomgelijk) en zoek vrienden op die zich buiten die kring bevonden (als je die heb).

Echt een rotstreek van haar en die van je vriend, kan me voorstellen dat je 't vertrouwen in de liefde en vriendschap niet zit zitten... Sterkte, en blijf schrijven als je daar zin in heb

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 12:47 schreef Koepert het volgende:
Die gedachten of "die ander" zijn zo herkenbaar, maakt jezelf kapot en helpt niks, maar is zo moeilijk niet te doen... Ik heb t ook. Na vannacht dronken te hebben gesmst dus ff contact gehad ; over hoe t ging; met haar prima, k heb ook maar gezegd met mij ook, weet ook niet goed waarom.. Ik kan het boek ook niet wegleggen, maar geloof dat zij het zelfs verbrand heeft... Vroeg me ook of ik "al wat met chickies had geprobeerd" Nee geen behoefte aan, jij wel dan? Geen reactie.... AARggh frustratie....Maar voel me nu ook leeg inderdaad. Het zak wel weg, maar voelt nog zo eenzaam...

Die van mij heeft onze ringen ergens opgeborgen (die ik haar terug gegeven heb) en alle sierraden die ik voor haar gekocht had, op een plek weet ze zelf niet eens meer.

Ze is 'gelukkig' dus laat het hangen!! Ga ff zombiën, ga praten met iedereen.
Heb ik ook gedaan heb me een aantal weken gevoeld alsof ik dood ging, daarna (in totaal anderhalve maand) voel ik me gewoon leeg.

Praten met je ex kan je doen.. je kan ook het contact stillegen own choice ligt eraan hoe alles gelopen is.

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 13:18 schreef Chev het volgende:

[..]

Damn.. ze is je dus voor geweest.. ze was bang in een gat te vallen en niemand meer over te hebben en doet jouw dit dus aan ipv er tijd overheen te laten gaan.

Ik leef met je mee man.. heb soortenmet hetzelfde gehad, geeft het zo'n 6-7 weken (weet 't klinkt omnomgelijk) en zoek vrienden op die zich buiten die kring bevonden (als je die heb).

Echt een rotstreek van haar en die van je vriend, kan me voorstellen dat je 't vertrouwen in de liefde en vriendschap niet zit zitten... Sterkte, en blijf schrijven als je daar zin in heb

Ik weet dat de tijd alles heelt. Ik ben al wat ouder, heb al redelijk wat ervaring met relaties en het uitgaan daarvan. Maar deze keer doet alles heel erg pijn.
Het was in mijn ogen de perfecte relatie en ik voelde me tot aan de laatste seconde erg gelukkig. Toen zij aangaf dat ze het uit wilde maken om om haar heen te kijken kwam dat als een donderslag bij heldere hemel.

We hebben nog wel wat contact (eerst 2 maanden niet gehad). Ik trek het beter (voor me gevoel) als we zo nu en dan contact hebben. Maar wellicht is dat achteraf niet verstandig. Zij en ik voelen ons beter bij een bbeetje contact. Wellicht is het achteraf niet handig, maar zo gaat dat gewoon. Daar helpen miljoenen adviezen toch niet tegen.

Het is niet zozeer een streek van mijn beste vriend. Dat gebeurt niet met opzet, maar doordat hij samenwoont met zijn vriendin, komt mijn vriendin daar vele malen over de vloer. En die 2 vrouwen willen graag samen naar Lowlands, opstap,eten,etc. Mijn beste vriend is ook een goede vriend van me ex daardoor geworden. Wat kan hij anders?

Het is alleen zo wrang om alleen te staan op een weekend, waar ik ook deel vanuit had horen te maken. Dan is het makkelijk lullen: 'je moet doorgaan met je leven". Zoiets gebeurd onbewust, maar steekt diep in mijn hart op dit moment.

Het meeste pijn doet nog steeds dat ik had verwacht dat we dit jaar rond deze tijd in ons nieuwe huis zouden wonen. Voor mij is zij de beste vriendin ooit geweest. En dat ben ik wel nu kwijt. Het was geen puberrelatie, dus je bouwt toch verwachtingen op en je leeft samen naar bepaalde doelen toe.

Jullie ook allemaal sterkte mannen/vrouwen! Gelukkig is dit voor mij niet de eerste keer en weet ik wel dat alles goed komt. Maar soms denken we allemaal wel eens dood te gaan aan verdriet.

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 13:33 schreef NNkloon het volgende:

[..]
Het is niet zozeer een streek van mijn beste vriend. Dat gebeurt niet met opzet

edit: Tja ik had gewoon niet gegaan, laat die meiden maar samen gaan.. maar da's mijn mening.


Vroeger had ik een beste vriend.. die ging met m'n zussie, daarna was ie m'n beste vriend niet meer.
Oh ja ik had 4 jaar samen.. achteraf was er een hoop fout (leer moment), maar wou op 5 jaar met haar verloven

En alsof de duivel er mee speelt: vandaag een spoedtransactie bij een client. Moest ik dus door de polder heen. En dan janken bij de borden Walibi...verdomme de gehele polder liggen kutten met mezelf. En dan bij thuiskomst erachter komen dat Lowlands wordt uitgezonden. Toch stiekem kijken of ik der niet zie op tv

Ik voel me @ the moment zwak en ik mis der verdomme keihard. Ik ben volgens mij wel een erge patient, gezien het al 4 maand over is. Waarom moet het zo moeilijk gaan allemaal. I wish there was a button for not-feeling-anything.

Godverdomme!!!! Ze heeft dus wel al een ander... Niet eens die jongen uit t jaloerse verhaal, maar iemand die ze in avondje kroegen heeft ontmoet. Sex mee gehad en ze zien elkaar vaker...... 2 weken geleden al!!! En ik kan alleen maar janken....Niet eens echt heel kwaad zijn. . Hoe kan ze dat nu al doen.... . GODVER..........ik vloek wel, maar jank alleen en kan niet kwaad worden.........