de kunst van het loslaten van je ex #62

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 15:56 schreef ThaBrain het volgende:

[..]

Dat is de goede instelling
Heb je nu wel genoeg afleiding door je werk?

Ja het werk is heel erg goed. Ik heb een cursus gedaan daar en kreeg van de collega's nogal positieve feedback. Zo erg dat ik even moest slikken toen ik het las, of de tranen zouden weer rijkelijk gevloeid hebben. Echt heel fijn om te lezen, ik doe blijkbaar toch ergens iets goeds.
En toch zit ik weer te wachten tot ze online komt. Heb ik veel van haar totaal onacceptabele ideeën weer goed gedacht en wacht tot ze online komt. Het is als een drugs... en ik ben nog zwaar verslaafd. Het zijn vermoeiende dagen, erg leuk ook, maar het maakt me wat zwakker. En dat merk ik in het verlangen haar weer te zien.

Toch twijfel ik of ik maandag wel ga. Of ik haar echt wil zien. Tips en trucs zijn welkom.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 17:57 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Toch twijfel ik of ik maandag wel ga. Of ik haar echt wil zien. Tips en trucs zijn welkom.

Hoe graag je ook wilt. Ik zou het niet doen.
Ik heb zitten denken als me ex me wil zien, nee ik doe het niet.
Het is niet goed. Je krijgt weer sterkere gevoelens vrees ik. Ze komt weer terug in je gedachten. Je gaat weel hele dagen haar denken en je zelf illusies maken.

Tenzij je voor je zelf 100% weet dat je eraan toe bent en dat je niets meer wilt of verwacht.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 18:45 schreef Pim26 het volgende:

[..]

Hoe graag je ook wilt. Ik zou het niet doen.
Ik heb zitten denken als me ex me wil zien, nee ik doe het niet.
Het is niet goed. Je krijgt weer sterkere gevoelens vrees ik. Ze komt weer terug in je gedachten. Je gaat weel hele dagen haar denken en je zelf illusies maken.

Tenzij je voor je zelf 100% weet dat je eraan toe bent en dat je niets meer wilt of verwacht.

Dat laatste kan ik dus met zekerheid ontkennen. Ik ben er bang voor dat ik het echt niet moet doen. Er lijkt me ook maar weinig te winnen nu. Vooral te verliezen.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 19:56 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Dat laatste kan ik dus met zekerheid ontkennen. Ik ben er bang voor dat ik het echt niet moet doen. Er lijkt me ook maar weinig te winnen nu. Vooral te verliezen.

Dat denk ik dus ook Je weet hoe zij erover denkt en wat zij wil. Het is een kans voor jou om haar te overtuigen van wat anders (al betwijfel ik dat dat je gaat lukken, sorry) of haar keuze te respecteren. Het laatste zou het beste zijn voor jullie beiden op dit moment, denk ik. Maar dat betekent dat je haar daarna los moet laten en weer voor jezelf moet gaan leven.

Het kan wel zo zijn dat de deksel die je op je neus krijgt als je haar ontmoet, net datgene is wat het verwerkingsproces een steuntje in de rug geeft Maar dan moet je wel al redelijk stevig in je schoenen staat voordat je haar gaat ontmoeten.

Je moet zelf de knoop doorhakken, dat kunnen wij niet voor je doen

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 19:56 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Dat laatste kan ik dus met zekerheid ontkennen. Ik ben er bang voor dat ik het echt niet moet doen. Er lijkt me ook maar weinig te winnen nu. Vooral te verliezen.

Nou dat betekent dus 1 ding....

Pas op je zelf en bescherm je zelf!
Ik denk dat als je haar gaat zien je je zelf flink in de &*%(()$ werkt.

Mijn ex laat me voorgoed met rust eindelijk mn nieuwe relatie langzaam opbouwen.

Crash & Burn.. mijn ex blijft voor de rest van haar leven aan haar ouders geplakt die haar niet het huis uit willen.. en dus elke poging afkeuren en haar onzeker maken, word nu door haar vader compleet geweerd en hij leverd geen enkele cooperatie meer, en verzind dignen over me die niet waar zijn en verteld ze door aan m'n ex.

Erg sneu voor haar..

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 00:06 schreef Chev het volgende:
Crash & Burn.. mijn ex blijft voor de rest van haar leven aan haar ouders geplakt die haar niet het huis uit willen.. en dus elke poging afkeuren en haar onzeker maken, word nu door haar vader compleet geweerd en hij leverd geen enkele cooperatie meer, en verzind dignen over me die niet waar zijn en verteld ze door aan m'n ex.

Erg sneu voor haar..

Owjaa ach...schoonouders Gelukkig had ik daar niet zoveel last van, want ze woonden aan de andere kant van het land en mijn ex had niet zo'n goede verstandhouding met ze Ik ken het aantal keren dat ik ze heb gezien op 1 hand tellen En dat voor een tweejarige relatie

Wees blij dat je van ze af bent

Tja brain.. ik heb het 4 jaar niet gezien, maar m'n vader wel en het is echt logisch.. stom dat je zoiets niet ziet.. zal ze zelf ook niet zien tot het te laat is want zo groei je op hè ik zat daar 3 dagen in de week...

Vader heb ik eigenlijk nooit echt gesproken bedenk ik me net, moeders regelde alles, vader deed alles, m'n ex is gelijk aan haar moeder. appart gezinnetje hoor maargoed je denkt alleen maar positief.. niet dus

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 00:19 schreef luckystrike2008 het volgende:

[..]

En zit de laatste week zeker na mijn huilbui weer goed in mijn vel. Ook de brief heb ik niet verstuurd het is klaar!

Kick af! Geniet van je talenten en leer van jezelf te houden zoals je bent! En ik denk dat er geen trucs bestaan in deze situaties

Ik heb ook gedacht aan een brief schrijven met al mijn frustraties maar ben er niet eens aan begonnen. Leek me beter van niet.

Maar het afkicken is het moeilijkste, maar dit geldt voor iedereen. Maar ik denk dat als je door wilt met je leven je eerst moet afkicken van je ex. Dus zoek veel afleiding en plezier.

Maar opstaan is echt het kutste moment, gisteravond geen last van gevoelens, zal wellicht ook wel weer van de biertjes komen.
Maar ga nu weer door een hel, me eenzaam en kut voelen.Maargoed, nu ff paar uurtjes werken en afleiding hebben en dan maar is kijken hoe k me dan weer voel.

Pfff Kut..... Vannacht wezen stappen. Moet een dronken hoofd haar 2 smsjes gestuurd waar behalve ik hou van je NIKS zinnigs instond (Drank ) kreeg ik niet zo'n vriendelijk smsje op terug.. Terwijl zij bezopen 2 weken geleden nog 2x belde 2 avonden achtereen... Oeps..

Afkicken van je ex is inderdaad het grootste probleem mij koste het 6-7 weken voordat ik me realiseerde dat er gewoon dingen zijn die niet klopte.. en de exacte reden dat een relatie uitgaat is altijd een mix van factoren.

Blijft niet makkelijk, maar 'het een plekje geven' (het gehate zinnetje ) dat komt vanzelf.
Mijn advies.. ga op je eigen gevoel af, niet die van een ander als jij wil bellen dan moet je bellen, als je dat niet wil, doe het dan vooral niet.

Anderen kunnen je wel remmen om je gezonde verstand te gebruiken en dat is wel goed.
Heb nu alleen een leeg gevoel..

Gisteravond zat ik zelfs nog mijn ex vriendin te verdedigen tegenover m'n ouders!
Gelukkig heb ik een goed gesprek gehad en zie de dingen nu wel anders.

Heel maf ze heeft me gedumpt omdat ze een ander wou, da's simpel, niet omdat ze in de war was of omdat ze niet wist wat ze deed, ze deed het omdat zij (of haar ouders) geen toekomst meer in me zagen, en er voor koos om mij te verlaten en 3 dagen later met die andere aan te pappen.

Ook al is ze zo zwaar beinvloed door haar ouders dat ze alles zegt wat hun ook zeggen, dan nog had ze kunenn kiezen voor haarzelf.

Dus voor mij is het definitief over na gisteren..

Maar toch is het jammer dat ze niet haar eigen meningen kon maken, en die van haar ouders kopieerde, vind het jammer voor haar dat niet eens door heeft dat ze beinvloed word, maar ze is een knap lastige en gecompliceerde dame die iemand nodig heeft die haar mee sleurt en die op zijn strepen blijft staan.
Maar zolang ze bij haar ouders woond zal het niks worden met haar.. die houden haar terug.

ik probeer mezelf nu 3 maanden door een klap heen te werken die ik gekregen heb van mijn ex....
na 6 jaar vond ze het genoeg, was de twijvel aan haar kant groot omdat ze zag dat ik veel meer van haar hield dan zij van mij.
ook ik heb gekozen voor 0,0 contact nadat zij me aan de kant zette, ik kreeg de eerste 2 weken iedere dag smsjes van haar met; ik mis je, ik hou van je etc. iedere keer dat ik dat moest lezen brak ik in 1000 stukken en ging helemaal kapot.
heb haar toen na 2 weken gevraagd me echt met rust te laten, hoe graag ik het ook allemaal wil horen, ik kon/kan het niet.
nu praat ik er veel met een aantal vrienden over en die weten precies hoe ik me voel.
nu sta ik vorige week donderdag in de stad met wat vrienden te drinken.
komt 1 van me beste vrienden aanlopen met mijn ex..... (ik weet dat ik niet hoef te vrezen van hem, zij moet er niets van hebben) maar ik ben dus toen ook weer voor het eerst met haar in contact gekomen....
we hebben ruim 5 uur staan praten, dronken + pakkie stond ik daar voor der neus, te janken, als een klein kind.
nu ben ik voor me gevoel weer helemaal terug bij af en ook zij heeft het weer erg moeilijk, smst me af en toe weer, ik negeer haar, maar het schiet gewoon niet meer op.....

me gappie naait me achter me rug om door af te spreken met me ex en me ex die zegt weer dingen te zien die ze zo miste in onze relatie......
ondertussen ben ik ieder weekend helemaal van god los en glij ik voor me gevoel steeds verder de put in....
ik mis haar, maar negeer haar voor mij lijkt dat de beste oplossing, ieder contact maakt me kapot.
ik hou zo ziels veel van haar...

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 09:10 schreef Tha023 het volgende: [knip]

Damn joh.. Tja bij mij was het een goede kennis die al 2 jaar stieken gek was op m'n ex, maar zij koos ervoor om bij hem te zijn i.p.v. mij.

Vind het echt knap van je dat je al 3 maanden no-contact heb met haar.. ik was er te soft voor en het heeft me gered en gesloopt tussen hoop en angst, nu 6 weken later met veel steun van m'n ouders en wat goede vrienden ben ik er redelijk klaar mee.

Als je eenmaal weet dat je niet (meer) voor elkaar gemaakt ben dan is het voorbij denk ik, een van de 2 neemt altijd de beslissing om het uit temaken om een reden die je eerst niet begrijpt, achteraf word het langzaam duidelijk, en daarna snap je niet dat je het zolang heb volgehouden en geincasseerd heb..

Mijn advies gewoon hard zijn voor jezelf, maar zeker doen wat je zelf wil, als jij contact wil dat gewoon nemen, als je geen contact wil dan dat ook zeggen tegen haar anders houd het niet op.

Ik heb mijn ex 3x moeten zeggen dat ik geen contact meer wou nadat ik het gevraagd had (1 maand terug), en na het verwijderen van msn, hyves en andere pagina's bleef ze om de 1/2 week msn, sms, email, hyven.. alleen om te kijken hoe het met me gaat zegt ze, maar het is eigenlijk nieuwschierigheid en een nare controlleerende eigenschap die ze heeft.

Of keihard zijn of op je eigen manier duidelijk maken dat het het niet meer wil, als dat zo is..
Nu praat ik natuurlijk voor mezelf.. ben nog niet over haar heen ofzo.. maar ik laat me niet langer pijndoen.

Teruggaan klinkt als geen optie voor je, sterkte kerel.

[ Bericht 1% gewijzigd door Chev op 15-08-2008 09:58:12 ]

Zoals ik al zei ik ben er best wel klaar mee
Maar ervanaf zijn is iets heel anders!

Ik voel me gewoon leeg, brand 'n beetje in mijn borstkas.
Ik voel me opgelucht dat nu alles er uit is.
Voel alsof ik mijn kans heb gemist om gelukkig te worden.
Het frustreerd me dat ik niet boos op haar kan blijven, en dat ik niet resoluut kan zijn door alle contact te verbreken.
Maar ben wel blij dat ik nu een contact stop met haar heb

Vind het jammer dat ze afhankelijk is van haar ouders (maar waarom intresseerd me dat nog? )

Nee mijn gevoelens zijn niet weg , maar mijn hoop is kompleet gebroken , ik wil haar niet eens meer!
Ze is zó anders geworden ik ken haar binnenstebuiten en ondersteboven, vertrouwde haar met mijn ziel en leven, ja dit was het dan.. ook al zou haar beslissing achteraf niet goed zijn kan ik niet meer terug

Haar foto's opgezocht gisteravond ze deden me bijna niks meer.. moppie dacht ik nog.

Het loslaten van je ex dus.. lukt niet helemaal maar wel bijna compleet loslaten doe je dat ooit?
Ik hoop het wel

Onder een kloon account, toch zelf nu ook maar eens een stukje hier neer kladden. Puur om ff te luchten.

We hebben 3 jaar een relatie gehad, waarvan het laatste jaar te hebben samengewoond. Het is nu 4 maand uit. Reden: zij wist niet zeker of dit wel verliefdheid was of dat er toch nog iemand beter bij haar past. Er speelde niets concreets, maar ze wilde toch verder kijken volgens haar eigen zeggen.

In de eerste 2 maand dat het uit was heb ik mij prima gered. Ik werkte op de automatische piloot, vanwege een aantal deadlines op het werk. Ik had geen tijd om erover na te denken. Ik heb mijzelf wel bezat in de weekenden en ben daardoor zelfs bij iemand in bed beland. Ik voelde niets, maar ook niet gelukkig.

Pas in maand 3 na de break-up begon voor mij het proces van pijn, janken, niets meer kunnen doen, slapeloze nachten, nog meer verdriet,etc. EN helaas, daar zit ik nu nog in. Het wil even niet verder.

De frustratie's en pijn komen nu vooral uit het feit dat zij nog zoveel voor mij betekend. Ik zag ons namelijk echt samen t leven doorgaan. Het ging zo goed, soms een gezonde ruzie,maar verder altijd prima. We passen ook echt bij elkaar (vind zij nu ook nog steeds).
Ik besef dat in ons boek het laatste hoofdstuk is geschreven, maar ik hou zoveel van haar, dat ik het boek niet weg kan zetten. Overnieuw schrijven is niet mogelijk, maar wie weet komt er een deel 2?

De ellendigheid van alles komt daarbij dat mijn ex vriendin, beste vriendin is geworden van de vriendin van mijn beste vriend. Get the picture: we waren ook wel met ons 4-en opstap, samen eten,etc,etc.
We proberen beide, en allemaal, deze relatie zo goed mogelijk te laten doorgaan.
Het frustrerende is dat mijn beste vriend momenteel dus meer contact met haar heeft dan ik. Ik loop hier tegenaan, omdat ik soms gewoon voel dat hij niets kan zeggen of niet kan afspreken, omdat mijn ex dan over de vloer komt die avond.

En het rare van allemaal : mijn ex zegt (net als anderen) dat ik ook moet doorgaan met leven. Zij heeft inmiddels iets met een andere flikker (ja ik weet het...triest van mij) en zij geniet van alles. Ze wil goede vrienden blijven met mij.
Maar doorgaan met leven is heel makkelijk gezegd: want mevrouw is bijv. dit weekend met mijn vrienden (beste vriend en nog 4 anderen) een weekendje naar Lowlands. Hoe kan ik dan doorgaan, als zij dat met mijn vrienden probeert? Het was namelijke de bedoeling om met ons allen te gaan, maar toen het uit ging tussen ons, kocht mevrouw snel een kaartje en werd door de complete vriendengroep mij aangeraden dan maar niet meer te gaan.
Ik heb haar nog gezien voor dit weekend en hoe kan zij dan zeggen dat ik leuke dingen moet ondernemen, terwijl zij mij die kans daarop dan wel direct daarna ontneemt?
Ik heb dus continu nu gedachten over wie er allemaal nu bij haar in de tent liggen ( dat is een pijnlijke gedachte over wie het allemaal nu met haar doen ), mijn 3 beste vrienden die toch geen oog in t zeil houden, en ik ben compleet alleen achtergebleven.

Ik geef ontzettend veel om haar, nog steeds. Dat veranderd ook niet denk ik. Het houden van begin ik nu wel wat kwijt te raken. Maar ik loop vast in dromen, gedachten, alles lijkt om haar te gaan. Het is heel wrang om te moeten constateren dat het me even niet lukt om verder te gaan. Ik ben verder wel gelukkig, maar er bestaat geen enkel ander meisje dan zij, zo lijkt het in ieder geval wel.
Het laatste hoofdstuk is geschreven, maar het boek krijg ik maar niet weggelegd.

Die gedachten of "die ander" zijn zo herkenbaar, maakt jezelf kapot en helpt niks, maar is zo moeilijk niet te doen... Ik heb t ook. Na vannacht dronken te hebben gesmst dus ff contact gehad ; over hoe t ging; met haar prima, k heb ook maar gezegd met mij ook, weet ook niet goed waarom.. Ik kan het boek ook niet wegleggen, maar geloof dat zij het zelfs verbrand heeft... Vroeg me ook of ik "al wat met chickies had geprobeerd" Nee geen behoefte aan, jij wel dan? Geen reactie.... AARggh frustratie....Maar voel me nu ook leeg inderdaad. Het zak wel weg, maar voelt nog zo eenzaam...

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 12:22 schreef NNkloon het volgende:
[knip]

Damn.. ze is je dus voor geweest.. ze was bang in een gat te vallen en niemand meer over te hebben en doet jouw dit dus aan ipv er tijd overheen te laten gaan.

Ik leef met je mee man.. heb soortenmet hetzelfde gehad, geeft het zo'n 6-7 weken (weet 't klinkt omnomgelijk) en zoek vrienden op die zich buiten die kring bevonden (als je die heb).

Echt een rotstreek van haar en die van je vriend, kan me voorstellen dat je 't vertrouwen in de liefde en vriendschap niet zit zitten... Sterkte, en blijf schrijven als je daar zin in heb

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 12:47 schreef Koepert het volgende:
Die gedachten of "die ander" zijn zo herkenbaar, maakt jezelf kapot en helpt niks, maar is zo moeilijk niet te doen... Ik heb t ook. Na vannacht dronken te hebben gesmst dus ff contact gehad ; over hoe t ging; met haar prima, k heb ook maar gezegd met mij ook, weet ook niet goed waarom.. Ik kan het boek ook niet wegleggen, maar geloof dat zij het zelfs verbrand heeft... Vroeg me ook of ik "al wat met chickies had geprobeerd" Nee geen behoefte aan, jij wel dan? Geen reactie.... AARggh frustratie....Maar voel me nu ook leeg inderdaad. Het zak wel weg, maar voelt nog zo eenzaam...

Die van mij heeft onze ringen ergens opgeborgen (die ik haar terug gegeven heb) en alle sierraden die ik voor haar gekocht had, op een plek weet ze zelf niet eens meer.

Ze is 'gelukkig' dus laat het hangen!! Ga ff zombiën, ga praten met iedereen.
Heb ik ook gedaan heb me een aantal weken gevoeld alsof ik dood ging, daarna (in totaal anderhalve maand) voel ik me gewoon leeg.

Praten met je ex kan je doen.. je kan ook het contact stillegen own choice ligt eraan hoe alles gelopen is.

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 13:18 schreef Chev het volgende:

[..]

Damn.. ze is je dus voor geweest.. ze was bang in een gat te vallen en niemand meer over te hebben en doet jouw dit dus aan ipv er tijd overheen te laten gaan.

Ik leef met je mee man.. heb soortenmet hetzelfde gehad, geeft het zo'n 6-7 weken (weet 't klinkt omnomgelijk) en zoek vrienden op die zich buiten die kring bevonden (als je die heb).

Echt een rotstreek van haar en die van je vriend, kan me voorstellen dat je 't vertrouwen in de liefde en vriendschap niet zit zitten... Sterkte, en blijf schrijven als je daar zin in heb

Ik weet dat de tijd alles heelt. Ik ben al wat ouder, heb al redelijk wat ervaring met relaties en het uitgaan daarvan. Maar deze keer doet alles heel erg pijn.
Het was in mijn ogen de perfecte relatie en ik voelde me tot aan de laatste seconde erg gelukkig. Toen zij aangaf dat ze het uit wilde maken om om haar heen te kijken kwam dat als een donderslag bij heldere hemel.

We hebben nog wel wat contact (eerst 2 maanden niet gehad). Ik trek het beter (voor me gevoel) als we zo nu en dan contact hebben. Maar wellicht is dat achteraf niet verstandig. Zij en ik voelen ons beter bij een bbeetje contact. Wellicht is het achteraf niet handig, maar zo gaat dat gewoon. Daar helpen miljoenen adviezen toch niet tegen.

Het is niet zozeer een streek van mijn beste vriend. Dat gebeurt niet met opzet, maar doordat hij samenwoont met zijn vriendin, komt mijn vriendin daar vele malen over de vloer. En die 2 vrouwen willen graag samen naar Lowlands, opstap,eten,etc. Mijn beste vriend is ook een goede vriend van me ex daardoor geworden. Wat kan hij anders?

Het is alleen zo wrang om alleen te staan op een weekend, waar ik ook deel vanuit had horen te maken. Dan is het makkelijk lullen: 'je moet doorgaan met je leven". Zoiets gebeurd onbewust, maar steekt diep in mijn hart op dit moment.

Het meeste pijn doet nog steeds dat ik had verwacht dat we dit jaar rond deze tijd in ons nieuwe huis zouden wonen. Voor mij is zij de beste vriendin ooit geweest. En dat ben ik wel nu kwijt. Het was geen puberrelatie, dus je bouwt toch verwachtingen op en je leeft samen naar bepaalde doelen toe.

Jullie ook allemaal sterkte mannen/vrouwen! Gelukkig is dit voor mij niet de eerste keer en weet ik wel dat alles goed komt. Maar soms denken we allemaal wel eens dood te gaan aan verdriet.

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 13:33 schreef NNkloon het volgende:

[..]
Het is niet zozeer een streek van mijn beste vriend. Dat gebeurt niet met opzet

edit: Tja ik had gewoon niet gegaan, laat die meiden maar samen gaan.. maar da's mijn mening.


Vroeger had ik een beste vriend.. die ging met m'n zussie, daarna was ie m'n beste vriend niet meer.
Oh ja ik had 4 jaar samen.. achteraf was er een hoop fout (leer moment), maar wou op 5 jaar met haar verloven

En alsof de duivel er mee speelt: vandaag een spoedtransactie bij een client. Moest ik dus door de polder heen. En dan janken bij de borden Walibi...verdomme de gehele polder liggen kutten met mezelf. En dan bij thuiskomst erachter komen dat Lowlands wordt uitgezonden. Toch stiekem kijken of ik der niet zie op tv

Ik voel me @ the moment zwak en ik mis der verdomme keihard. Ik ben volgens mij wel een erge patient, gezien het al 4 maand over is. Waarom moet het zo moeilijk gaan allemaal. I wish there was a button for not-feeling-anything.

Godverdomme!!!! Ze heeft dus wel al een ander... Niet eens die jongen uit t jaloerse verhaal, maar iemand die ze in avondje kroegen heeft ontmoet. Sex mee gehad en ze zien elkaar vaker...... 2 weken geleden al!!! En ik kan alleen maar janken....Niet eens echt heel kwaad zijn. . Hoe kan ze dat nu al doen.... . GODVER..........ik vloek wel, maar jank alleen en kan niet kwaad worden.........

Phew, logisch gezien weet ik dat het 'laatste nieuws' op de lange termijn goed voor me is, maar het blijft zwaar om me te realiseren dat het deze keer wel eens echt helemaal voorbij zou kunnen zijn. Hij gaat vermoedelijk verhuizen naar Izmir en daar een heel nieuw leven beginnen.

Shit Koepert!! Ik weet precies hoe je je voelt, zo een slag in je gezicht. Nee geen slag, een kanonskogel. En buiten fluiten de vogels gewoon verder en staat de buurman gewoon z'n planten water te geven, alsof niet zojuist de hele wereld is ingestort, stomme eikel, hoe kan ie Het is gewoon onwijs kut en ik heb geen advies voor je wat je moet doen om er beter mee om te gaan.. Alleen de tijd verzacht dus die moet je gewoon uitzitten.

Ik ben vandaag weer brak. Het gaat zo enorm op en af. Ik heb een jongen leren kennen waarmee ik echt 2 superdagen heb gehad. Alleen geen idee wat er verder gaat gebeuren, hoe hij erover denkt, hoe ik erover denk (ja dat is nog het lastigst) en vandaag ben ik down. Ik wil zo graag weer een gewone, leuke en liefdevolle relatie met een lieve vent

Hey Koepert, echt kut voor je!
Als het bij mij zou gebeuren zou ik kapot gaan. Dat zou ik echt niet trekken.
Maar ik heb geen tips voor je hoe en wat, ken je alleen maar succes wensen.
Ik wens me zelf ook succes want voel me zwaar klote want heb gisteren weer voor t eerst contact gehad en gebeld maar ik was beetje dronken geworden dus dat is kut.
Nou ik hoop dat je je snel beter voelt. Kop op he!!!

Sterkte Koepert ( en ook alle anderen hier)!!
Er bestaan bijna geen trucjes voor lijkt het wel. Ik vraag mij alleen af of wel of juist geen contact handig is. Ik heb dus zo nu en dan sms contact, om zaken af te handelen, maar ook gewoon even positieve geluiden te laten horen. Wij hebben dus ook helemaal geen ruzie, we helpen elkaar zelfs met bep. zaken nog. Dit lijkt dan makkelijk te voelen, maar doe ik me onbewust er alleen maar kwaad mee? Of werkt dit wel bij iedereen verschillend. De contacten zelf zijn leuk, maar ik denk wel non-stop aan haar. Hoe doen jullie dat?

En ben ik echt zo raar, dat ik eerst 2 maanden niets heb gevoeld en dat ik pas na de 3e maand tot nu (bijna 5 maand verder) emoties ga voelen en mij totaal verslagen voel? Het einde van het verdriet lijkt oneindig ver te zijn op dit moment. Het was de vrouw waar ik verder mee zou willen gaan.

Sterkte in ieder geval Koepert. En bedenk dat, hoe kut het ook is, het naar bed gaan met een ander kan ook voor haar een vluchtweg zijn geweest. Ik heb dat immers ook gedaan, om mijzelf te verdoven, om een periode door te kunnen komen. Dat zegt niets of zij (al eerder) voor die jongen zou hebben gevoeld. Voel je niet bedrogen, maar zie het als een markeerpunt waarin je zeker gaat weten dat jij ook verder kunt en moet nu.

Volgens mij moet ik echt eerst eens van mezelf zien te gaan houden voor ik haar los kan laten. Of van iemand anders. Ik weet niet precies hoe het zo verdraait is, of wanneer het gebeurt is, maar zo voelt het nu wel. Voordeel hiervan is dat ik haar verder niet nodig heb, ik moet het toch zelf op zien te lossen.
Nu nog alleen bedenken hoe.

Hey Kloon,wellicht heb je eerst alles verdrongen en heb je door geleefd. Het besef dat je haar toch wel mist is wellicht later gekomen.
Gezien mij zelf was het direct duidelijk en heb ik het proberen te accepteren. Hierdoor heel moeilijk gehad van begin af aan.
Ik denk zelf dat jij nu in deze fase zit en doordat het allemaal er nu uitkomt pas zal het wellicht ook heftiger zijn en m.i. wellicht nog moeilijker te verwerken.
Maar of het normaal is ? Ik denk het wel, ieder mens gaat er anders mee om.

Het is alleen zo makkelijk om te weten hoe het allemaal moet. Maar het ook echt voelen is echt een compleet ander verhaal helaas.
Ik weet ook niet hoe het moet. Ik weet ook niet hoe ik het kan sturen. Het gaat alleen volledig onbewust op en af. Ik hoef hem absoluut niet meer terug. Ik ben erachter dat het gewoon kut was en dat ik beter af ben zonder hem. Het was geen persoon, geen eigen mening, geen eigen gevoelens en gedachten en stond nergens voor. Wat moet je met zo iemand. Er is veel beter te vinden, maar dat geldt voor iedereen hier Gelukkig passen er altijd meer dekseltjes op 1 potje en de één past gewoon veel beter dan de ander.

@Miesjel, msn weer aan?

Wat een dat vandaag.. donderdag avond (Was het donderag? ik weet het niet meer) m'n ex gesproken.. diezelfde avond met m'n ouders.. ik heb precies gezegt waarom ik dacht dat het uit was gegaan (haar ouders er maar even uitgelaten) maar voelde me zwak ging bijna huilen en zij bleef kalm en zei dat ze gelukkig was .

Misschien hebben jullie het wel gelezen een paar posts terug, maar ik weet niet meer wat ik van mezelfd denken moet.. ik ben gewoon zwak.

Ik heb 4 jaar lang zoveel van haar gehouden dat ik in tijden van problemen en stres mezelf helemaal wegcijferde en haar op een voetstuk plaatste en alles voor haar wou doen en deed.. plus dat zij een compleet verkeerd zelf beeld heeft zie ik nu en compleet afhankelijk is van haar ouders..

We passen niet bij elkaar, en ze is niet goed voor me omdat het bijna altijd alleen op haar manier moest gaan, toch heb ik een onwijs verdiet diep van binnen, omdat we zoveel samen hebben meegemaakt, en zo'n vertrouwens band hadden.. net weer een potje lopen janken als een kind.. ik kan het niet goed verwerken, nu 1 1/2 maand..

Ze heft me verwaarloost, binnen 3 dagen met een ander verder gegaan, me compleet laten vallen terwijl ze er voor had kunnen vechten (zelfbeeld dat zij alles wel goed deed), is/was negatief over m'n werk en salaris terwijl zij nog niet eens de helft verdiend terwijl ze al 4 jaar bezig is met haar eigen zaak, dat ik niet genoeg aan m'n toekomst deed, zij & haar ouders het gekochte huis (in overlegmet haar) wat mijn droom voor ons samen was afkeurde en afkraakte.

Nu zit ik dus in mijn huis (Zelf gekocht) met mijn eigen inrichting omdat zij daar geen deel van uit wou maken (gelukkig), en voel me het ene moment ellendig, verdrietig, vrolijk, maar het is nu zaterdag en durf verdomme niet eens m'n huis uit te gaan om plezier te gaan maken.. vrienden zijn op vakantie ouders wil ik niet lastigvallen wat dat doe ik al vaak genoeg, en heb helemaal nergens zin in, zelfs niet mijn favoriete hobbies..

Tja het gaat wel met me.. beter dan een maand terug.. als ik het van me af kan praten en schrijven, maar als ik het opkrop en ffs niet doe dan komen de herinneringen naar boven, en wil haar zó graag bij me hebben..

Realiteit is dat ze op vakantie volgende week naar Portugal, daar waarschijnlijk 2 weken lang gaan lopen hokken in het blokhutje van zijn moeder (Vakantiehuisje).. moet ze lekker zelf weten, ik hoop alleen dat ze daarna gruwelijk gedumpt gaat worden en de pijn ervaart die ik ook heb gehad.

Je kan naar mijn normen en waarden niet binnen 3 dagen overstappen naar een nieuwe relatie.. dan kijk je niet naar jezelf (kortzichtig) en kom je dezelfde dingen tegen in je volgende relatie, dus daarom heb ik geen aanstalte om iemand nieuws te zoeken.. gewoonweg omdat ik een ander geen pijn wil doen, wat gebeurd dat gebeurd.

Over 2 maanden bellen we elkaar nog 1x zal ongetwijfeld de laateste keer zijn, ik wil haar niet meer terug, ik wil sterker zijn en iemand vinden die wel wil meegroeien met mij, en ik denk niet dat zij dat ooit kan doen (zolang ze nog bij haar ouders woond..) en daar gaat nog zeker wel 5 jaar overheen mits ze niet met die gast gaat samenwonen ofzo.

Fuck haar..

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 22:58 schreef agneria het volgende:
Kan je iemands Hyves blokkeren?

En al die foto's die overal nog gewoon staan? En alle spullen die we nog niet hebben uitgewisseld? Het doet gewoon pijn, pijn, pijn en nog eens pijn En ik wil hem niet terug maar ik wil er wel verdomd graag overheen zijn. Maar als iemand serieus als een andere relatie heeft met slechts een kleine 2 maanden break up, wat heeft die jarenlange relatie dan in godsnaam betekend?

Voor hem? Echt héél erg weinig gok ik zomaar...

Tja als je je wil dat iemand je blokkeerd op hyves kan je natuurlijk ook gewoon een berichtje sturen: Wil je me blokkeren op je hyves..

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 15:28 schreef Uierboord het volgende:

[..]

Voor hem? Echt héél erg weinig gok ik zomaar...

Ga je lekker?

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 15:48 schreef agneria het volgende:

[..]

Ga je lekker?

Sorry...

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 12:35 schreef Chev het volgende:
-knipo-

Van je af praten en schrijven helpt Wij zijn er hier voor je om het te lezen en er feedback op te geven. De drempel om hier wat neer te zetten is laag, tenminste zo heb ik het zelf ervaren en dat bevoel me wel. Iedereen in het topic gaat ongeveer door hetzelfde heen of heeft ongeveer hetzelfde meegemaakt, alleen de een gaat wat sneller met zijn/haar verwerkingsproces dan de ander

Ik ben het trouwens wel met je eens dat je 3 dagen nadat je het uit hebt gemaakt je niet wat met een ander hoort te beginnen. Al ligt dat wel een beetje aan de situatie. Als de relatie zo was dat in de laatste maanden er al van alles aan de hand was en dat jullie steeds meer uit elkaar groeien, kan ik het opzich begrijpen, maar netjes is het niet. Dat heb ik zelf bij iemand gezien in mijn omgeving.

Pfff ik krijg t echt niet in mn kop...... 2 weken al wat met een ander bezig. In de kroeg opgepikt terwijl ze redelijk nuchter was... Tegen mij zegt ze nog dat ze het eerste jaar sowieso geen behoefte aan een relatie had... Dan stel je je daar ook niet voor open lijkt me.... Gister aan de telefoon; ze voelde zich niet schuldig erover, ik had t haar erg makkelijk gemaakt (door mijn "uitbarsting' denk ik dan) om het af te sluiten. En de sex was heerlijk... Dus vandaag op t werk, veel te rustig. Ik teveel tijd om na te denken. De hele tijd n mental picture van haar sex hebbend met een blurry persoon, en de woorden herhalend; al 2 weken, niet schuldig , hijs 29 (zij 23)..... Ben maar vroeg naar huis gegaan, vannacht 1 uur geslapen, 2 keer van t idee dat ze sex had met n ander over mn nek gegaan, en enorme jankbuien gehad.


T is zo'n trap in mn kloten.. Wij hebben op ons eerste afspraakje de nacht samen doorgebracht, heel lang over getwijfeld; maar toch gedaan hoewel ze dat nooit deed; Hem pikt ze godverdomme in de kroeg op en ze duiken t bed in en hebben nu al 2 weken leuk contact, t beestje heeft nog geen naam maar ze hebben wel 'iets' . Ik voel me zo vernaaid; alles heb ik voor haar over gehad; zij zat vaak erg krap, ik heb belachelijk veel voor haar betaald; 200E voor vakantie voorgeschoten (niet terug, hoeft van mij ook niet meer) en heel vaak de boodschappen betaald; allemaal voor haar over gehad; haar bijgestaan toen ze overspannen was; niet in de steek laten imo; in haar ogen; de ruimte geven..had ik moeten doen..... En nu... voelt het alsof het allemaal niks waard is geweest... Ze zei gisteren ook nog dat ze nog steeds van me hield en dat zal altijd zo blijven... DAT KAN NIET in mijn ogen.. Dat is anders houden van iig. En in mijn hoofd gaat dat niet samen met al 2 weken een 'relatie' hebben met iemand....

Ik heb de ergste kater uit mn hele leven. Nog bijna niks gegeten en gedronken en ook nergens zin in... Jezus, ik snap t gewoon niet.. t is al een hele tijd aan t rommelen geweest, maar pas een week of 5-7 dat we geen contact hebben om ff tot rust te komen om dan te zien hoe t verder gaat. . dat was het idee. WAS.... Mn ogen doen pijn van het janken, ik ben lichamelijk verrot van t niet slapen en eten, en in mn hoofd blijft dat sexfilmpje en die woorden zich afspelen....

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 17:06 schreef Koepert het volgende:
-knip-

Maak jezelf niet gek! Zoek afleiding!

Wat je ook kan doen is proberen om een andere dame te zoeken voor jezelf. Het hoeft niet eens met de intentie te zijn dat je een relatie met diegene begint. Het contact met vrouwen is wel goed voor je heb ik gemerkt Al is het alleen maar een goed gesprek. En misschien komt dan wel van het een het ander en dan heb je een potentiele toekomstige vriendin Maar neem je tijd. Het belangrijkste is nu om afleiding te zoeken

Dat laatste klopt wel. De aandacht van het andere geslacht doet je realiseren dat er meer is dan alleen die ene. Hoef je er nog verder niks mee te doen maar je komt er dan echt achter dat er, die walgelijke cliché, meer vissen in de zee zijn.

Verder snap ik de wanhoop echt zo goed en het enige wat ik kan zeggen is dat tijd verzacht. Verder niets. Ja afleiding zoeken bij vrienden enzo. En met een ander naar bed gaan hielp bij mij ook

Vergeet alleen niet dat je niet met iemand het bed moet gaan delen om jezelf te verdoven. Ik dook binnen 6 weken met een ander in bed. Hele lieve meid, maar heb dat verbroken, omdat ik inwendig kapot ging.

Het is goed voor je eigenwaarde, maar zorg er wel voor dat je goed beseft wat je doet. Ik zit nu 4 maand dato nog met de brokstukken en t verdriet van mijn ex en een meisje wiens hart ik ook gebroken heb.
Maw: wees wel erg duidelijk over de plannen die je hebt tov die andere persoon. Maar blijf idd niet in t verleden staan en zoek een (andere) toekomst.

Pfff begin langzaamaan weer wat overeind te krabbelen; thnx voor de ondersteunende woorden/gedachtes Voel me gewoon verneukt, maar van me af schrijven en reacties lezen helpt:)

En over dat zelf n meid zoeken; ik had donderdag n feestje (keiweek avondje) en daar was t gezellig, en met paar meiden gesjanst enzo.... maar blijf daar t gevoel bij houden, ja t is mn ex niet... daar moet ik eerst vanaf om met n ander naar bed te kunnen, en ben bang dat dat wel ff gaat duren....

Pff, ik snap nog steeds niet hoe ze t kan, nog steeds van me houden en wel al 2 weken met n ander in bed liggen.... BAH daar heb ik tijd en energie en liefde in gestopt.... k krijg nu t gevoel dat t niet waard is geweest...

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 20:06 schreef Koepert het volgende:
Pff, ik snap nog steeds niet hoe ze t kan, nog steeds van me houden en wel al 2 weken met n ander in bed liggen.... BAH daar heb ik tijd en energie en liefde in gestopt.... k krijg nu t gevoel dat t niet waard is geweest...

Ik hoop dat je uiteindelijk toch de meerwaarde ziet van de relatie, en niet alleen de pijn die je op dit moment voelt.

@ Agneria. msn is prima graag zelfs.

Ik begin me bewuster te worden van haar falen. Ik ben eigenlijk altijd heel erg eerlijk, open en lief geweest, voor zover ik daar de kans voor kreeg. Dat de relatie niet gewerkt heeft, ligt niet aan mij, maar is een (bewuste) keuze van haar geweest. De vraag is hoe ver geleden die keuze al gemaakt is, maar ik kon dit niet winnen. Waarom dan nu nog strijden?
Woorden zijn makkelijk, uitvoering en voelen wat minder, maar ik kom er wel.

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 20:45 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Ik hoop dat je uiteindelijk toch de meerwaarde ziet van de relatie, en niet alleen de pijn die je op dit moment voelt.

@ Agneria. msn is prima graag zelfs.

Ik begin me bewuster te worden van haar falen. Ik ben eigenlijk altijd heel erg eerlijk, open en lief geweest, voor zover ik daar de kans voor kreeg. Dat de relatie niet gewerkt heeft, ligt niet aan mij, maar is een (bewuste) keuze van haar geweest. De vraag is hoe ver geleden die keuze al gemaakt is, maar ik kon dit niet winnen. Waarom dan nu nog strijden?
Woorden zijn makkelijk, uitvoering en voelen wat minder, maar ik kom er wel.

Klinkt als precies hetzelfde wat ik ook heb miesl, ik weet ook niet hoe ver geleden ze die keus al had gemaakt, maar het is al zeker 2 maanden denk ik, toen ze het uitmaakte en het daarna weer aan kwam.

Tja er is altijd wel iets van falen aan je eigen kant, dat moet je ook doorhebben.
Die van mij is het gewoon niet op mijn strepen staan en mezelf compleet afhankelijk maken van haar (de laatste 6 mnden zeker), kan ook 'n factor geweest zijn.

Anyway als je zelf vind dat je er alles aan gedaan heb kan je jezelf niet veel verwijten.. er is er altijd 1 die er niet meer mee door wil, en in mijn ervaring leggen die vaak de schult bij hen neer die dat niet willen (je was niet goed genoeg, je past niet meer bij mij ect).

Misschien klinkt dat een beetje bitter, maar zo heb ik het meegemaakt.
Je kan je van het ene op het andere moment verdrietig of juist blij voelen, zo voel ik me nu, vanmorgen helemaal naar de klote, vanmiddag weer goed omdat ik er over gepraat had.

Ik red me zonder haar.. al ben ik nog wel bang haar tegen te komen met haar nieuwe vriend, daarom ga ik niet uit in de stad, ben dan toch in m'n eetje en ga film kijken en vroeg naar bed

Net het mailtje gestuurd waarin ik de afspraak voor morgen af heb gezegd. Ik verwacht geen reactie terug, maar ik ken mezelf goed genoeg dat ik er toch op ga zitten wachten. En mijn god wat kan een mens zich leeg voelen.

quote:

Op zondag 17 augustus 2008 07:48 schreef Miesjel het volgende:
Net het mailtje gestuurd waarin ik de afspraak voor morgen af heb gezegd. Ik verwacht geen reactie terug, maar ik ken mezelf goed genoeg dat ik er toch op ga zitten wachten. En mijn god wat kan een mens zich leeg voelen.

Goeiemorgen,

Ik sluit ook weer aan. Vanacht amper 3 uur geslapen en voel me compleet leeg. Ik zit met zoveel emoties dat ik even niet weer hoe en waar ik ze kan luchten.
Ik mis haar nog elke seconde, ik ga ermee op bed en schrik sochtends wakker: beseffend dat ik nog steeds aan haar dacht en denk.
Hoelang houd ik dit vol vraag ik me af. Elke nacht wordt korter en korter en de minuten dat ik niet aan haar denk worden steeds schaarser. Gelukkig vanaf morgen weer aan het werk, ik hoop dat ik mijn zinnen dan kan verzetten.

Het besef dat het niets meer wordt groeit bij mij, maar de wanhoop lijkt groter te worden. Ik weet wel dat "er zat andere vrouwen" zijn en dat ik daar ook geen moeite mee heb. Maar waarom blijf ik telkens erin geloven dat zij de ware is (geweest)?

Bah....voelt goed om dit van me af te schrijven. Op naar een lange zondag in ieder geval

Goeiemorgen,

wat een ellende weer om te lezen. Wat kunnen mensen ons toch aandoen.
Ik lag ook in bed en sliep heerlijk, tot ik wakker schrok en droomde dat t allemaal goed was gekomen en zij toen vreemd ging. Dus hierna klaar wakker en heel de tijd liggen denken dat ze al met andere jongens gaat en dat trek ik.
Ik zou haar vandaag bellen om een afspraak voor morgen te maken, alle laatste spullen uitwisselen en gezamelijk rekening enzo opzeggen.
Maar we zouden ''vrienden'' blijven. Ik weet niet of ik dat wel kan en ik denk dat ze dat nu alleen maar zegt om alles makkenlijk af te handelen.
Ik wil haar nu bellen en eerlijk praten en weten of zo al met andere jongens contact heeft want zij wilde aankomende jaren geen relatie om aan zich zelf te werken. Dus zal me neits verbazen als ze volgende week met een ander aan het daten is en paar weken later al relatie met hem heeft.

Ik maak me zelf weer gek, want er is op zondat totaal geen aanspraak op msn enzo...

Ik heb met iedereen te doen die zich nu ook zo kut voelt. Waarom kunnen wij het niet loslaten en doorgaan met ons leven. Ik wil haar zo graag vergeten. Het is schandalig dat ik me naar voel door haar, dat verdient ze niet!

Nou iedere sterkte op deze zondag en kop op he!

Heb ik nu ook Pim. Ik moet haar vandaag nog spreken, maar ik wil het niet. Ik wil eigenlijks alles laten ontploffen, om maar van het gevoel af te komen. We willen beiden vrienden blijven, we hebben nergens ruzie over, maar ik wens mezelf een knallende ruzie toe. Dat lijkt de enige manier om verder te kunnen gaan.

Zij heeft inmiddels dates en dat lijkt serieus te blijven met iemand. Ik gun het haar ontzettend. Maar tegelijk besef ik mij dat ik haar ook in mijn leven wil. Een ruzie lijkt dan makkelijker te hanteren, want dan kan je redeneren dat ze maar lekker de boom in kan met die kerel en dat er veel betere vrouwen bestaan dan zij.
Helaas wil ik ook geen ruzie, omdat ze echt lief is en er gewoon niets aan de hand is om ruzie over te maken.

Blijf t alleen verschrikkelijk kut vinden dat al mijn vrienden en zij op Lowlands dronken liggen te feesten (en wat niet meer...) en ik alles loop op te kroppen.

Vanaf morgen wordt alles anders!!

Sterkte Pim!

MM ben net weer wakker (Van 6 tot 9 half wel, half niet geslapen) en heb verder goed geslapen. Weet niet of t nou zo'n goed teken is, maar mijn verdriet om t feit dat mn ex al 2 weken wat met n ander heeft is een beetje omgeslagen in lol/leedvermaak om die rebound-boy. Als ik nu aan hun denk moet ik grinniken.. Hopelijk blijft dat nog wel ff zo, want voelt iig beter dan er de hele tijd van moeten janken... Hoewel ik dan wel weer nieuwsgierig ben wat voor gast het is....