Kinderen krijgen op steeds jongere leeftijd?
En weer verder...
[..]
Een keuze is dat je kunt kiezen. Als er geen juiste partner is, dan is er in mijn ogen ook geen keuze voor kinderen. Dus omdat ik mijn juiste partner pas op latere leeftijd ben tegen gekomen, zou het volgens sommige van jullie niet meer slim zijn om mijn kinderwens in vervulling te laten gaan
[/quote
quote:Nou zo zwart-wit bedoel ik het niet, hoor.Op zaterdag 29 september 2007 13:27 schreef bibi het volgende:
[..]
Een keuze is dat je kunt kiezen. Als er geen juiste partner is, dan is er in mijn ogen ook geen keuze voor kinderen. Dus omdat ik mijn juiste partner pas op latere leeftijd ben tegen gekomen, zou het volgens sommige van jullie niet meer slim zijn om mijn kinderwens in vervulling te laten gaan
Ik heb trouwens niks gezegd wat anderen wel of niet zouden moeten doen. Ik heb al tig keer gezegd, dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken. Als iemand om wat voor reden dan ook op latere leeftijd moeder wordt of wil worden, moeten zij weten, hun keuze, en vind ik prima. (Extreme uitzonderingen daargelaten). IK heb alleen liever altijd al een jonge moeder willen zijn. Als het niet lukt, tja, da's balen. Als het er bij mij niet van gekomen zou zijn voor mijn 35e had ik het daarna ook nog wel alsnog gedaan denk ik. Maar dat neemt niet weg dat ik liever jong moeder ben.
[OUD] Mod-FB-topic
Waarom mogen "jonge" moeders zich niet aangesproken voelen en "oudere" moeders wel?
Nogmaals, ik heb niks tegen oudere moeders, ik zou het alleen zelf niet willen zijn om verschillende redenen.
Daar hoeft niemand zich aangesproken over te voelen, dat zijn gewoon keuzes die je maakt in het leven, hoewel sommige helaas niet echt een keuze hebben.
Maar erodrome geef ik wel gelijk, volgens de wetten der natuur is het niet verstandig, of je die "wetten" negeert en er toch voor gaat is uiteraard ieders goed recht en ik zal daar ook niet over oordelen.
Maar het is zeker geen onzin.
quote:Ligt er ook aan vind ik, voor mij persoonlijk ligt de grens echt uiterlijk bij 40.Op zaterdag 29 september 2007 13:34 schreef bibi het volgende:
[quote]Op zaterdag 29 september 2007 13:27 schreef bibi het volgende:
[..]
Een keuze is dat je kunt kiezen. Als er geen juiste partner is, dan is er in mijn ogen ook geen keuze voor kinderen. Dus omdat ik mijn juiste partner pas op latere leeftijd ben tegen gekomen, zou het volgens sommige van jullie niet meer slim zijn om mijn kinderwens in vervulling te laten gaan
[/quote
Hoewel ik zelf altijd voor mijn 30ste "klaar" zou willen zijn met kinderen snap ik dat niet iedereen die keuze heeft.
Maar echt na de 40ste nog bewust aan kinderen beginnen vind ik niet verstandig ivm de risico's die zowel moeder als baby loopt.
Lichamelijk gezien misschien niet, maar persoonlijk vind ik niet dat mannen maar op elke leeftijd kinderen moeten krijgen. Toen ik tegen de 20 was, was de vader van een vriend van me (ongeveer dezelfde leeftijd, geloof 1 jaar ouder) 80
Die was dus 60 ofzow toen hij geboren werd. Zijn moeder was dus wel een stuk jonger. Maar ik zou het echt niet leuk hebben gevonden als ik zo'n oude vader had (ik ben nu 26 en mijn vader bijna 63 en dat vind ik al "oud" 
)Hij zegt zelf wel eerlijk dat hij nu een minder leuke vader is en baalt daar wel van, een kind houdt hem jong maar hij is wel sneller moe na het werk en minder actief.
Denk niet dat mijn nichtje er schade van zal krijgen maar vind het wel jammer voor mijn oom zelf.
Vreemd is ook wel dat mijn moeder en oom tweeling zijn, mijn moeders oudste kleindochter is bijna 3 jaar, mijn oom zijn jongste dochter is 4 jaar.
quote:Ronduit bemoeizuchtig, ouderwets en/of naief vind ik dit. Dat er ergens een natuurlijke leeftijdsgrens ligt ben ik absoluut met je eens. Maar om nou meteen te gaan roepen dat het onverstandig is om na je 40e nog aan kindjes te beginnen vind ik echt niet kunnen en riekt in mijn optiek naar leeftijdsdiscriminatie. Het is in deze maatschappij echt een luxe om voor je 30e kindjes te krijgen. Helemaal als je een beetje opleiding hebt gedaan. Veel mensen durven het niet eerder aan vanwege baan, geld, omgeving e.d. en daar moet eens wat aan gedaan worden en dat is heel terecht.Op zaterdag 29 september 2007 13:39 schreef KD-fotografie het volgende:
[..]
Ligt er ook aan vind ik, voor mij persoonlijk ligt de grens echt uiterlijk bij 40.
Hoewel ik zelf altijd voor mijn 30ste "klaar" zou willen zijn met kinderen snap ik dat niet iedereen die keuze heeft.
Maar echt na de 40ste nog bewust aan kinderen beginnen vind ik niet verstandig ivm de risico's die zowel moeder als baby loopt.
Tegenwoordig worden we zo oud, zijn we zo lang vitaal en hebben we zo veel medische kennis dat ik vind dat als men graag een kind wil na hun 40e levensjaar, men er ook echt voor moet gaan. Dat het risico's meebrengt moge duidelijk wezen maar niet minder risico's dan menig gehandicapte of chronisch zieke die tegenwoordig ook kinderen verwekt (en vroeger niet) om zijn of haar eigen leven naar eigen wens invulling te geven. Want dat leven doe je maar 1 x en dat je daar zelf een een hand in kunt hebben, ook al is het soms moeilijk met de riemen die je hebt, is een geweldig iets.
Ik wil ook voor mijn 30e klaar zijn met kinderen. Maar moest het later zijn, door bepaalde situaties, dan zou het kind zeker en vast even welgekomen zijn. Vroeger wou ik op mijn 25e moeder zijn, dat is me al niet gelukt, maar dat van mijn 30e wil ik toch nog proberen.
quote:Als ik dit stukje lees begrijp ik niet wat er nou verkeerd is aan wat KD zei. Je legt verder in je stukje zelf uit dat het medisch gezien onverstandig is. Dat zei KD ook. En om nou oudere moeders te vergelijken met gehandicapte ouders, dat is pas beledigend.Op zaterdag 29 september 2007 14:26 schreef RockabeIIa het volgende:
[..]
Ronduit bemoeizuchtig, ouderwets en/of naief vind ik dit. Dat er ergens een natuurlijke leeftijdsgrens ligt ben ik absoluut met je eens. Maar om nou meteen te gaan roepen dat het onverstandig is om na je 40e nog aan kindjes te beginnen vind ik echt niet kunnen en riekt in mijn optiek naar leeftijdsdiscriminatie. Het is in deze maatschappij echt een luxe om voor je 30e kindjes te krijgen. Helemaal als je een beetje opleiding hebt gedaan. Veel mensen durven het niet eerder aan vanwege baan, geld, omgeving e.d. en daar moet eens wat aan gedaan worden en dat is heel terecht.
Tegenwoordig worden we zo oud, zijn we zo lang vitaal en hebben we zo veel medische kennis dat ik vind dat als men graag een kind wil na hun 40e levensjaar, men er ook echt voor moet gaan. Dat het risico's meebrengt moge duidelijk wezen maar niet minder risico's dan menig gehandicapte of chronisch zieke die tegenwoordig ook kinderen verwekt (en vroeger niet) om zijn of haar eigen leven naar eigen wens invulling te geven. Want dat leven doe je maar 1 x en dat je daar zelf een een hand in kunt hebben, ook al is het soms moeilijk met de riemen die je hebt, is een geweldig iets.
Het gaat hier na mijn idee niet zo zeer om leeftijd, maar meer op de plek in je leven waarop je klaar bent voor kinderen, maar dan moet het wel zo zijn dat je kinderen er ook nog wat aan hebben. De ene 40er is de andere niet. Ik ben het er wel over eens dat je ook nog echt ouder moet kunnen zijn, en er lichamelijk en geestelijk voor je kind moet kunnen zijn. Maar goed ik ken ook 20ers die er helemaal nog niet klaar voor zijn, dat is naar mijn idee net zo onverantwoord. Alleen medisch gezien minder risicovol.
Zelf heb ik er bewust voor gekozen om jong moeder te zijn, met een beetje druk van de medische wereld aangezien ze op mijn 17e er al over spraken om mijn baarmoeder te verwijderen. Omdat het niet allemaal vanzelf ging ben ik nu 24 en moeder van mijn 1e. En hopelijk voor mijn 30e is mijn kinderwens helemaal vervuld.
). Maar nu moet ik hem alleen opvoeden. Als ik langer had gewacht was ik misschien wel de juiste man tegen gekomen die misschien wel de ware was.Maar ja.. das allemaal misschien. Misschien kom ik de "ware" nooit tegen, misschien blijft Mikale mijn enige kind. Je weet gewoon niet hoe je leven loopt. Maar ik denk niet dat er verschil zit tussen " oude" en "jonge" moeders. Je krijgt kinderen als je er klaar voor bent. De ene is dat met 20 de ander is dat met 40
Als je je kind maar liefde kan geven dan is het toch goed Als je kijkt naar al die tienermoedertjes in bijvoorbeeld de Bijlmer...
Sommige van die meisjes vinden op hun 15e al dat ze klaar zijn voor een kind en hebben er op hun 20e al 3 rondlopen. Misschien wordt er wel veel van die kindjes gehouden, maar geld voor bijvoorbeeld eten, kleding of speelgoed is er niet of nauwelijks. Kinderen worden zo al dan niet bewust verwaarloosd, groeien op in relatieve armoede en hebben direct al een sociale achterstand.
En dan heb ik het nog niet eens over het gebrek aan (maatschappelijke) ontwikkeling van de moeder.
Als je zelf nooit gestudeerd hebt of een baan hebt gehad, of gewoon rustig aan volwassen worden en jezelf leren kennen, hoe kan je dan de o zo belangrijke levenslessen doorgeven aan je kinderen? Verantwoordelijkheid voor jezelf is al lastig als puber, laat staan die voor een baby! En okay, de een is op z'n 18e al behoorlijk volwassen en de ander op z'n 30e nog een klein kind, maar ik denk dat de problematiek in de grote steden w.b.t. losgeslagen jongeren minder groot zou zijn bij 40+mama's dan bij tienermama's.
Ik bedoel dus dat je in theorie een betere opvoeder zou zijn als je zelf al klaar bent met "opgevoed zijn".
quote:Deze wilde ik bijvoorbeeld even quoten.Op vrijdag 28 september 2007 14:35 schreef erodome het volgende:
Zelfs artsen raden het af om achterin de 30 aan kinderen te beginnen, zelfs die wijzen op het zeer verhoogde risiko dat je dan loopt.
Het komt niet uit de lucht vallen ofzo, is niet iets dat ik zo even uit mijn duim zuig.
Ten eerste is het natuurlijk zo dat de risico's wat groter worden als je 'op latere leeftijd' aan kinderen begint.
Echter, denk ik dat het ook zo is dat de mens van tegenwoordig op 35 heel anders is dan de mens van pakweg 30 jaar geleden. Deze mens is op een heel andere manier opgegroeid, is vaak veel fysiek veel gezonder dan toen, leeft gezonder, eet gezonder, etc. Het lichaam is dus ook een stuk jonger dan toen, ook gezonder en sterker. Dat geldt dus ook voor de vrouwen van rond die leeftijd.
Wat dat betreft denk ik dat wederom de welvaart en stand van de wetenschap de simpele biologie heeft ingehaald.
Daar komt bij, en daarom quote ik deze post even, dat voor alle fertiliteitsbehandelingen de uiterste leeftijd waarop vrouwen behandeld worden omhoog gegaan is, en niet naar beneden. Kennelijk zijn niet alle artsen het er zo over eens dat de risico's zo groot worden dat deze vrouwen geen kinderen meer zouden moeten krijgen, want ze willen ze zelfs nog helpen daarbij.
quote:Veel mensen die hulp nodig hebben bij zwanger, hebben een fysiek probleem: ze hebben geen eisprongd, de kwaliteit van de zaadcellen is niet optimaal, er is een innestelingsprobleem, etc. Al deze fysieke problemen bestonden ook al voor hun 35e, die ontstaan dan namelijk niet zomaar ineens.Op vrijdag 28 september 2007 14:04 schreef erodome het volgende:
[..]
Kijk bv eens naar het aantal vrouwen dat hulp nodig heeft bij zwanger worden rond die leeftijd, ook dat schiet dan enorm omhoog.
Bovendien is het heel logisch dat de hulpvraag ineens omhoog lijkt te schieten rondom die leeftijd: veel mensen hebben geen weet van hun fysieke probleem en proberen eerst vruchteloos gewoon zwanger te worden. Na jaren proberen zonder resultaat wenden zij zich tot de gyneacoloog. Tja, en dan zijn ze inderdaad vaak de 30 al gepasseerd.
quote:Met dank Kersjes!Op zaterdag 29 september 2007 16:21 schreef Kersjes het volgende:
MeNicole, met liefde kom je al een heel end, maar dat is absoluut niet genoeg!
Als je kijkt naar al die tienermoedertjes in bijvoorbeeld de Bijlmer...
Sommige van die meisjes vinden op hun 15e al dat ze klaar zijn voor een kind en hebben er op hun 20e al 3 rondlopen. Misschien wordt er wel veel van die kindjes gehouden, maar geld voor bijvoorbeeld eten, kleding of speelgoed is er niet of nauwelijks. Kinderen worden zo al dan niet bewust verwaarloosd, groeien op in relatieve armoede en hebben direct al een sociale achterstand.
En dan heb ik het nog niet eens over het gebrek aan (maatschappelijke) ontwikkeling van de moeder.
Als je zelf nooit gestudeerd hebt of een baan hebt gehad, of gewoon rustig aan volwassen worden en jezelf leren kennen, hoe kan je dan de o zo belangrijke levenslessen doorgeven aan je kinderen? Verantwoordelijkheid voor jezelf is al lastig als puber, laat staan die voor een baby! En okay, de een is op z'n 18e al behoorlijk volwassen en de ander op z'n 30e nog een klein kind, maar ik denk dat de problematiek in de grote steden w.b.t. losgeslagen jongeren minder groot zou zijn bij 40+mama's dan bij tienermama's.
Ik bedoel dus dat je in theorie een betere opvoeder zou zijn als je zelf al klaar bent met "opgevoed zijn".
Jij verwoordt precies wat mij niet goed lukte.
En voor Erodome, mijn gyn juichte het zelfs zeer toe dat ik op mijn 37e zwanger wilde worden.
quote:Idd, dat bedoel ik, ik zou er niet voor kiezen.Op zaterdag 29 september 2007 14:52 schreef leonieke het volgende:
Ik heb het vorige topic niet helemaal doorgelezen, maar bedoelt KD het niet eerder in haar eigen situatie, dat zij het liever niet zou willen. In de quote die je aanhaalt, zegt ze toch niet dat het niet mag, ze vindt het gewoon niet verstandig.
Een anders zou er weer niet voor kiezen om ophaar 23ste zwanger te raken.
En weer een ander wil uberhaubt geen kinderen!
[ Bericht 1% gewijzigd door KD-fotografie op 29-09-2007 17:04:49 ]
quote:Redelijk recent onderzoek wijst dus uit dat dat niet het geval is. Ook de spermakwaliteit wordt minder met de jaren. Het is een geleidelijker proces dan bij vrouwen, maar het gebeurt wel degelijk.Op vrijdag 28 september 2007 15:06 schreef Ticootje het volgende:
Vrouwen die op latere leeftijd (bewust of onbewust) kinderen krijgen hebben een verhoogde kans op problemen bij de zwangerschap of een geboorteafwijking bij het kindje.
Bij mannen geldt dat toch niet, als ze m op hun 97e nog omhoog krijgen zijn ze nog in staat prima zaad te leveren...
Er worden minder zaadcellen geproduceerd, ze zijn minder beweeglijk en het aantal mm bij een zaadlozing wordt minder. Bovendien zijn er onderzoeken waaruit blijkt dat er ook grotere kans is op genetische afwijkingen, zoals dwerggroei.
quote:Die leeftijd ligt voor jou misschien hoger, maar is dat dan niet net zo bemoeizuchtig, ouderwets en/of naief ?
Waarom is mijn leeftijdgrens zo absurd en discriminerend en jouw leeftijdsgrens normaal?
En overigens, als ik ernstig chronisch ziek of gehandicapt zou zijn dat had ik helemaal geen kinderen gewild, mijn eigen keuze he, wat een ander doet maakt me niks uit maar ik persoonlijk (zonder oordelend op anderen over te komen) zou het niet willen.
quote:Dat ben ik niet helemaal met je eens hoor Nicole.Op zaterdag 29 september 2007 15:50 schreef MeNicole het volgende: Je krijgt kinderen als je er klaar voor bent. De ene is dat met 20 de ander is dat met 40
Ik wilde ook altijd jong moeder worden.Zo rond me 23-24e zo.Maar soms loopt het gewoon niet zo.
Vanaf me 21e bezig geweest om me suiker in orde te krijgen..eindelijk groen licht..relatie uit.2 jaar later weer een nieuwe goede relatie om de stap 'kinderen' te nemen.2 jaar bezig geweest...geen resultaat,toen de medische molen in...relatie uit. Inmiddels dus ruim 32 en nog steeds kinderloos..
En dat heeft niets te maken dat ik er nog steeds niet klaar voor ben...
Vind het een klein beetje kort door de bocht..
quote:Wie oordeeld er.Op zaterdag 29 september 2007 19:01 schreef RockabeIIa het volgende:
Ik snap niet dat je durft te oordelen over situaties waar je zelf (gelukkig) niet in zit.
Dat het mijn keuze niet is wil toch niet zeggen dat ik oordeel?
Ik wil geen ford rijden, beoordeel ik nu alle mensen die Ford rijden?
Ik wil niet op een boederij wonen, beoordeel ik nu alle mensen die op een boerderij wonen?
Ik wil geen 6 kinderen, beoordeel ik nu alle ouders met 6 kinden?
Nee toch?
Het is een keuze die ik niet zou maken maar daarmee beoordeel ik geen andere mensen die die keuze wel maken.
Denk dat je het nu echt toch een beetje verkeerd interpreteerd hoor.
)Maar bedoelde het dus niet veroordelend, beoordelend of op wat voor manier oordelend dan ook, het is alleen niet mijn keuze.
Ze zegt nergens iets over de Algemene Norm Die Men Dient Te Hanteren Qua Leeftijden.
Ze geeft haar gevoel weer omtrent leeftijden en keuze's.
Hoe zij het zou (willen) doen.
En niet hoe Den Menschheid het zou moeten doen.
Niks veroordelends/vooroordelends/beoordelends aan in mijn optiek.
quote:Dat vroeg ik me ook af.Op zaterdag 29 september 2007 19:54 schreef k_i_m het volgende:
Ja, waarom is dit eigenlijk zo'n pik-trap topic?
(Hoi k_i_m).
Ze kan ook niet voor zichzelf opkomen. Als ik haar tekst nou anders interpreteer dan dat zij het schrijft dan mag ik daar toch wel naar handelen en antwoorden? Of heb ik geen recht op mijn mening?
quote:Als ik haar tekst nou anders interpreteer dan dat jij het leest dan mag ik daar toch wel naar handelen en op reageren?Op zaterdag 29 september 2007 20:09 schreef RockabeIIa het volgende:
Goedzo Ireth
Als ik haar tekst nou anders interpreteer dan dat zij het schrijft dan mag ik daar toch wel naar handelen en antwoorden? Of heb ik geen recht op mijn mening?
Of heb ik geen recht in deelname in dit topic? Waren de inschrijvingen al vol ofzo? Alsof ik met Kel aan het handje haar al troostend mijn reactie heb zitten typen zeg?
Je tekst en uitleg was voor mij niet nodig geweest. Ze kan zichzelf behoorlijk vaardig uitdrukken en ieder praat voor zichzelf toch? 
En daar is Swets ook gelijk! 
Ik was al klaar met duidelijk zijn Ireth
Ik vind het moeilijk iets te vinden hierin, maar wat ik zelf wel merk als voordeel van jong moeder zijn, is het hebben van jonge grootouders. Dit was voor ons geen motivatie, maar wel leuk meegenomen.
maar ze wonen toch niet zo dichtbij dat dat een belemmering is. En jij werkte toch ook niet? Of nu wel?quote:Want? Dan kunnen ze niet oppassen?Op zaterdag 29 september 2007 21:38 schreef Grijs het volgende:
Maar het nadeel van jonge grootouders is, dat ze allemaal werken (in ons geval).
Dat van die grootouders slaat toch wel alles! Laat die mensen lekker genieten van hun vrije tijd! Overigens had ik voor mij 32e twee kinderen. Wat mij betreft een prima leeftijd. Ik was net genoeg uitgeraasd en tot rust gekomen om het wilde leven niet al te zeer te missen en ben nu nog jong genoeg om het moederschap in te kunnen kleden op een manier die ik prettig vind.
' als je jong aan kinderen begint heb je ook die generatiekloof niet'
excuse me? Een kloof tussen generaties heb je altijd. Gelukkig maar! Het is toch logisch, dat als je ouder bent, je meer meegemaakt heb en daardoor anders reageert. Juist die generatiekloof maakt het dat je je kind op weg kan helpen. Ik kan me ook niet voorstellen dat je geen generatiekloof ambieert.
Het is vooral belangrijk in mijn ogen dat je er voor gaat als je er klaar voor bent en het in jouw leven 'past'. Niet zoals dat meisje in Charleroi op 10 jarige leeftijd
Maar of je er nu voor kiest op 21 of op 40 jaar... dat kies je toch allemaal zelf. Alhoewel kiezen, er zijn zoveel dingen die die beslissing beïnvloeden, zelfs zaken waar je allemaal geen vat op hebt, dat je het soms moet nemen zoals het komt.Ik zou dat namelijk ook niet snel doen, al was het alleen maar om niet alle onderzoeken aangeboden te krijgen die je ongelooflijk onzeker maken in je zwangerschap.
En ja, feit is dat je dan meer kans hebt op miskramen afwijkeningen enz, net zoals gezegd mag worden dat bv het beste is voor je kind want ook dat is gewoon een feit.
Of je je er wat van aantrekt is natuurlijk een 2de, ik heb dat qua leeftijd wel gedaan qua bv geven niet.
Iedereen maakt keuzes al dan niet gedwongen, maakt iemand anders zijn keuze nog niet meteen slechter.
quote:Ik zou zelfs liever hebben dat mijn kind niet naar de grootouders gaatOp zaterdag 29 september 2007 22:35 schreef Tinkepink het volgende:
Niet oud niet extreem jong quote:Dat idee heb ik voor mezelf ook een beetje. Ik heb het toevallig afgelopen vakantie (met vrienden) gezien. Die wilden allemaal stappen en weg en uit eten waardoor er altijd oppas stress was, of iemand "dan maar" thuisbleef. Ik weet niet beter van mijn ouders dat als je op vakantie bent met je kinderen je 's avonds lekker gebruik maakt van de rust om een boek te lezen, of gezellig met elkaar te kletsen of een fles wijn open te trekken, en genoeg hebt aan de rust die je hebt omdat de kinderen naar bed zijn.Op zaterdag 29 september 2007 22:35 schreef Tinkepink het volgende:
Overigens had ik voor mij 32e twee kinderen. Wat mij betreft een prima leeftijd. Ik was net genoeg uitgeraasd en tot rust gekomen om het wilde leven niet al te zeer te missen en ben nu nog jong genoeg om het moederschap in te kunnen kleden op een manier die ik prettig vind.
Zo'n 5 jaar geleden had je hiermee bij mij ook niet aan moeten komen, dan had ik mooi voor mezelf gekozen, in plaats voor een kind. Nu voel ik me er klaar mee en ben ik meer dan klaar voor de volgende stap, mijn eigen egoïsme aan de kant schuiven
.en leonieke, inderdaad spelen er verschillende factoren mee, zo zie ik het ook. naast de biologische zijn er ook andere omstandigheden die meer of minder optimaal kunnen zijn, of zelfs het hele proces kunnen belemmeren. en ik vind het in deze discussie echt vreemd dat sommigen doen alsof alleen de biologische factoren tellen, of in elk geval veel zwaarder tellen dan bijvoorbeeld of je er in psychisch en relationeel opzicht klaar voor bent. ieder maakt zo z'n afwegingen en maakt vervolgens een keuze binnen de ruimte die daarvoor bestaat.
als de biologische omstandigheden voor alles zouden moeten gaan zou je bij wijze van spreken 't beste de eerste de beste voorbijganger bij z'n lurven moeten grijpen zodra je de optimaal vruchtbare leeftijd bereikt hebt. nee, da's een fijne basis voor nieuw leven!
quote:Op zaterdag 29 september 2007 22:54 schreef k_i_m het volgende:
. Ik weet niet beter van mijn ouders dat als je op vakantie bent met je kinderen je 's avonds lekker gebruik maakt van de rust om een boek te lezen, of gezellig met elkaar te kletsen of een fles wijn open te trekken, en genoeg hebt aan de rust die je hebt omdat de kinderen naar bed zijn.
En daarmee beschreef je mijn vakantie van de afgelopen twee weken
quote:Dat is helaas ook niet voor iedereen het geval..., denk dat je daar ook geen maatstafen op moet leggen.Op zaterdag 29 september 2007 20:49 schreef PM-girl het volgende:
Ah, toch nog een deel 2.
Ik vind het moeilijk iets te vinden hierin, maar wat ik zelf wel merk als voordeel van jong moeder zijn, is het hebben van jonge grootouders. Dit was voor ons geen motivatie, maar wel leuk meegenomen.
Ik ben van mening dat je zelf wel dondersgoed weet wanneer je wel of juist niet toe bent aan kinderen, en bij de een zal die leeftijd veel malen lager liggen, dan bij mensen die veel meer carriere gericht zijn, en er financieel heel goed bij willen zitten, nog een aantal voor hun "belangrijke"reizen en dingen gedaan willen hebben alvorens ze aan kinderen willen beginnen.
quote:Nou, heerlijk toch? Wij hadden dan nog geen oppas stress, maar ik werd er af en toe echt bijna zenuwachtig van om dat bij andere mensen te zienOp zaterdag 29 september 2007 22:59 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
En daarmee beschreef je mijn vakantie van de afgelopen twee weken
. Ik ben blij dat wij daar straks geen last van hebben!Over een jaar of 3 is iedereen vader en moeder in de groep en dan gaan ze ook gewoon allemaal mee, Isa gaat niet voor iedere scheet die overdwars zit logeren.
Gelukkig dacht een ander stel in de groep met kinderen er net zo over, anders was ik thuis gebleven.
Een wijntje smaakt net zo goed als je kindje slaapt hoor.
quote:Tja, ik moet er niet aan denken om mijn schoonouders of ouders te laten oppassen, maar voor een kleine kan het leuk zijn op uit logeren te gaan. Dus uit het oogpunt van de kleine is het jammer, niet voor wie dan ook.Op zaterdag 29 september 2007 22:35 schreef Tinkepink het volgende:
) naar ons huis toe om mijn ouders de les te lezen.Dus eigenlijk praten we nu hooguit over twee generaties die in staat zijn om keuzes te maken hierin, en eerlijk gezegd heb ik vaak gedacht dat het wel zo makkelijk zou zijn geweest om niks te kiezen te hebben hierin.
Ik vond het heel moeilijk om heel bewust te kiezen voor iets wat je leven ingrijpend zal veranderen, wat je nooit meer terug kunt draaien en waarvan het moeilijk is om de consequenties goed te overzien.
Nou, ik kon dus niet kiezen
En heb dus gewacht tot het laatste moment. En ja, daarom ben ik dus nu een oude moeder. Niet omdat ik heb gekozen voor jong of oud, maar omdat ik gewoon de keuze niet durfde te maken. Ik vind het overigens heel knap dat mensen deze keuze wel zo duidelijk voor zichzelf kunnen maken, maar mij lukte dat niet.Ik geloof dat hier op elke slak zout gelegd wordt in dit topic...
quote:Precies!Op zondag 30 september 2007 09:23 schreef livelink het volgende:
Ja, moeizaam topic wordt dit inderdaad op deze manier. Ik had het ook leuk gevonden als mijn kinderen hun opa nog wel hadden gekend en dat ze hun oma ook hadden kunnen meemaken voordat ze ging dementeren. Dus dat is wat mij betreft zeker wel een voordeel van het op jongere leeftijd kinderen krijgen.
En dat wil helemaal niet zeggen dat dat op je twintigste allemaal logisch is, want ook dan kunnen er dingen gebeuren of gebeurd zijn. En ook hier werken alle opa's en oma's. Ik bedoelde het ook niet voor het oppassen, maar gewoon voor henzelf, dat ze nog fit genoeg zijn om de speeltuin in te gaan, dagje pretpark of weet ik wat.
Niet meer, niet minder.
quote:Zoals zo vaak heb ik gemerkt.[b]Op zondag 30 september 2007 09:10 schreef PM-girl het volgende:[/b
Ik geloof dat hier op elke slak zout gelegd wordt in dit topic...
Draai nog niet al te lang mee in OUD maar begrijp wel dat als je een bepaalde mening ergens over hebt, of jij het liever anders doet .... oooh oooh nee dat kan niet hoor.
Commentaar op jonge moeders kan wel op oude moeders.... een no no, hoezo hypocriet?¿
En welke keuze je maakt who cares, maar dat wil toch niet zeggen dat ik daarvoor mijn mening moet aanpassen.
quote:Op zondag 30 september 2007 09:27 schreef marlieske het volgende:
Commentaar op jonge moeders kan wel op oude moeders.... een no no, hoezo hypocriet?¿
Ik zie anders net zoveel weerstand op meningen mbt jonge ouders als mbt oude ouders hoor.
Misschien eens buiten je straatje kijken?
quote:Mwah ik val niet in 1 van de 2 categorieën vind ik zelf, ik val meer in de middenmoot niet jong niet oud, maar ik wilde wel voor mijn 30ste moeder zijn vanwege dus alle onderzoeken die je anders aangeboden kreeg en afwijkingen waar dan verhoogde kans op zou zijn. Ik hoop dus ook echt de 2de ook voor mijn 30ste te krijgen dan hoef ik niet de keuze te maken wel of geen onderzoeken te laten doen.Op zondag 30 september 2007 09:37 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Misschien eens buiten je straatje kijken?
Maar daar vielen mensen nogal over toen ik dat in deel 1 typte, en waarom?
quote:Waar jij op doelt gebeurt pas als je bij de bevalling 36 of ouder bent....Op zondag 30 september 2007 09:42 schreef marlieske het volgende:
[..]
Mwah ik val niet in 1 van de 2 categorieën vind ik zelf, ik val meer in de middenmoot niet jong niet oud, maar ik wilde wel voor mijn 30ste moeder zijn vanwege dus alle onderzoeken die je anders aangeboden kreeg en afwijkingen waar dan verhoogde kans op zou zijn. Ik hoop dus ook echt de 2de ook voor mijn 30ste te krijgen dan hoef ik niet de keuze te maken wel of geen onderzoeken te laten doen.
Maar daar vielen mensen nogal over toen ik dat in deel 1 typte, en waarom?
Die 30 is dus volledig uit de lucht gegrepen..
quote:in deel 1 typtje jij dit:Op zondag 30 september 2007 09:42 schreef marlieske het volgende:
[..]
Mwah ik val niet in 1 van de 2 categorieën vind ik zelf, ik val meer in de middenmoot niet jong niet oud, maar ik wilde wel voor mijn 30ste moeder zijn vanwege dus alle onderzoeken die je anders aangeboden kreeg en afwijkingen waar dan verhoogde kans op zou zijn. Ik hoop dus ook echt de 2de ook voor mijn 30ste te krijgen dan hoef ik niet de keuze te maken wel of geen onderzoeken te laten doen.
Maar daar vielen mensen nogal over toen ik dat in deel 1 typte, en waarom?
quote:En persoonlijk viel ik daarover ja. Zoals ik in deel 1 al opmerkte komt dit op mij zeker net zo bekrompen over als veel opmerkingen over jonge moeders.Op vrijdag 28 september 2007 11:47 schreef marlieske het volgende:
Ik vind het eerder verontrustend dat er veel vrouwen pas half weg 30 of ruim over de veertig pas aan hun kinderwens gaan denken/werken.
Als je de ouders van nu leest, ben je met je 28 jaar oud een jonge moeder..... dat vind ik echt een verkeerde ontwikkeling. Ik heb de OvN elke maand gehaald en iedere keer valt mijn bek weer wagenwijd open, vrouwen die het met hun 43 jaar raar vinden dat ze 5x een miskraam krijgen.....
en dan uiteindelijk een gehandicapt kind krijgen, heel vervelend maar je weet toch dat de risico's groter worden als je ouder zwanger raakt.
Nee ik ben van mening dat ik liever een meisje van 23 met zwangere buik baby spullen zie kopen als een vrouw van 45.
Met betrekking tot die onderzoeken: ik meen dat ze van plan zijn of dat al ingevoerd hebben, dat alle moeders die onderzoeken krijgen aangeboden, jong of oud. Dus wat dat betreft maakt het dan niet meer uit.
quote:Sommige mensen wíllen niets liever dan grootouder zijn he? Ik ken wel een aantal mensen in mijn omgeving die het héérlijk zouden vinden om een hummeltje op stap te kunnen nemen (en dan, als het moe is, lekker bij pappa en mamma weer afleveren).Op zaterdag 29 september 2007 22:35 schreef Tinkepink het volgende:
Iets van de grootouders verwachten kan niet, maar sommige grootouders hebben zelf al grootse verwachtingen van het hebben van een kleinkind.
quote:DrieOp zondag 30 september 2007 09:03 schreef livelink het volgende:
Dus eigenlijk praten we nu hooguit over twee generaties die in staat zijn om keuzes te maken hierin, en eerlijk gezegd heb ik vaak gedacht dat het wel zo makkelijk zou zijn geweest om niks te kiezen te hebben hierin.
Mijn oma kon in haar vruchtbare tijd (mijn jongste tantes kwamen na '62, zij was toen begin 30) al kiezen voor de pil... Soms is het makkelijk dat je niks te kiezen hebt. Dingen die heel belangrijk lijken, zijn dat waarschijnlijk totaal niet als je eenmaal zwanger bent. Aan de andere kant, dan was ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid al een paar jaar moeder geweest, en daar bedank ik liever voor. Een papiertje hebben waar je wat mee kan en een inkomen zijn in mijn ogen toch basisvoorwaarden. Ow, en niet te vergeten een partner die er ook achter staat.
quote:Dit slaat in mijn ogen écht alles. Als je er helemaal klaar voor bent, prima... Maar om nu alvast maar aan kinderen te beginnen in een relatie die klaarblijkelijk volgende maand al over kan zijn, uit angst om "overgeslagen" te worden... Nee, lekkere basis heb je dan.Op vrijdag 28 september 2007 14:08 schreef miss_liss het volgende:
maar mensen.
Het kan wel over zijn tussen ons volgende maand en dat ik pas op mijn 40ste iemand tegen kom en dan pas aan kinderen begin.
Ik wilde altijd al kinderen alleen de situatie was er toen niet voor geweest.
Het is vaak niet je eigen besluit om laat kinderen te nemen, veroordeel niet zonder het verhaal te eten
en néé, het gaat me dus niet om de leeftijd, maar om dat denkpatroon
quote:Ah, kom, dat hou je toch niet vol waarschijnlijk
dus waarom jou nu inhouden? quote:Flauw hoor
Heb je deel 1 ook al helemaal gelezen? Misschien verander je nog van gedachten?
Eindelijk antwoord Overigens ben ik het eens met Principessa dat de generatiekloof er altijd zal zijn en dat het ook belangrijk is dat die er is
quote:Mijn ouders zijn principieel tegen voorbehoedsmiddelen. Mijn moeder was 27 bij haar eerste kind (redelijk 'laat' getrouwd) en 41 toen de laatste (ik) werd geboren. Waar sommige mensen praten over dat het wel/niet natuurlijk is om op een bepaalde leeftijd kinderen te krijgen, vind ik dat echte onzin. In principe kun je de gehele periode vanaf de eerste menstruatie tot aan de overgang als vrouw gezonde kinderen op de wereld zetten. De natuur hanteert hierin geen moraal. Als het kan, gebeurt het dus. Het leven gaat z'n eigen gang. Risico's zitten daar altijd aan verbonden en die kun je niet voor zijn door met percentages te goochelen. Wat zeggen statistieken precies over een individueel geval? Mijn ouders waren ook bezorgd bij de laatste zwangerschap, maar dat bleek dus ongegrond. En mijn ouders zeggen dan: je moet het accepteren zoals het komt. Het is niet meer van deze tijd om zo te denken, maar het is wel prachtig eigenlijk.Op zondag 30 september 2007 09:03 schreef livelink het volgende:
Nog niet zo heel lang geleden viel er nog weinig te kiezen met betrekking tot kinderen krijgen. Mijn grootouders van beide kanten kregen hun eerste kind toen ze nog jong waren en hun laatste kind toen ze al over de 40 waren. Volledig bepaald door de biologische wetten. Zelfs mijn ouders hadden nog niet zoveel keuzevrijheid. Er waren toen wel voorbehoedsmiddelen, maar toen mijn moeder na haar 4e kind zich had laten steriliseren kwam de pastoor (die kennelijk het roddelcircuit aardig volgde
quote:Nou, ik heb helemaal niet zo'n wereldschokkende mening hoor, ik ben het eigenlijk nog het meest eens met Jarno.Op zondag 30 september 2007 11:27 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Flauw hoor
Heb je deel 1 ook al helemaal gelezen? Misschien verander je nog van gedachten?
Ik denk dat het over het algemeen leuker voor het kind en minder risicovol is om op niet al te oude leeftijd kinderen te krijgen. Dan heb ik het over een leeftijd tot 35 zeg maar.
Maar idd, soms lukt het gewoon niet voor die tijd, of je komt je partner pas later tegen, kan allemaal.
Maar van die mensen die eerst idd carriere willen maken etc etc..en vervolgens op hun 43 nog besluiten dat ze óók nog wel een kind willen, als ware het het laatste luxe-artikel in het rijtje..nee, daar heb ik, persoonlijk, niet zo veel mee.
Ik vind een jaar of 38 toch wel een beetje de grens, als ik heel generaliserend mag zijn.
Uitgaande van normale omstandigheden dan he
En puur voor mij persoonlijk
quote:Juist, dat was ook onze gedachtengang toen wij prenatale onderzoeken kregen aangeboden.Op zondag 30 september 2007 13:35 schreef mane het volgende:
In principe kun je de gehele periode vanaf de eerste menstruatie tot aan de overgang als vrouw gezonde kinderen op de wereld zetten. De natuur hanteert hierin geen moraal. Als het kan, gebeurt het dus. Het leven gaat z'n eigen gang. Risico's zitten daar altijd aan verbonden en die kun je niet voor zijn door met percentages te goochelen. Wat zeggen statistieken precies over een individueel geval?
Wat zegt nou "Een kans van 1 op 150 dat je een kindje met Down krijgt"? Niets toch? Als jij net die ene bent vind je het wrs net zo moeilijk als wanneer je die ene bent die een kans van 1 op 5000 heeft.
quote:Dat vind ik ook Bix. Liever een oudere moeder die goed in haar vel zit, dan een jonge die enorm labiel is.Op zaterdag 29 september 2007 22:59 schreef bixister het volgende:
en ik vind het in deze discussie echt vreemd dat sommigen doen alsof alleen de biologische factoren tellen, of in elk geval veel zwaarder tellen dan bijvoorbeeld of je er in psychisch en relationeel opzicht klaar voor bent.
quote:Ik ben dat niet met je eens. Ik heb bewust de keuze gemaakt toen ik 24 was om met de pil te stoppen en te proberen zwanger te worden. Morgaine was een toevalstreffer en op mijn 25ste was ik moeder. Mijn ouders werken gewoon en ik verwacht ook zeer zeker niet dat zij op de dagen dat ik werk oppassen. Inmiddels ben ik 28 en zwanger van de 2e. Mijn ouders werken nog steeds en passen een enkele keer op. Mijn schoonvader woont ruim een uur rijden hier vandaan en mijn schoonmoeder minstens 8 uur vliegen, die passen dus nooit op. Ik vind dat het kiezen voor een kind betekent dat je er zelf voor zorgt en dat je niet afhankelijk bent van de oppasdiensten van grootouders. Het is leuk voor de grootouders (en de kleinkinderen) om een keertje je kleinzoon of dochter te logeren hebben maar ik zou niet willen dat mijn ouders minder gaan werken of zelfs zouden stoppen met werken omdat ik zo nodig kinderen wil. Overigens zijn mijn ouders 52 en 51 jaar.Op zaterdag 29 september 2007 21:38 schreef Grijs het volgende:
Maar het nadeel van jonge grootouders is, dat ze allemaal werken (in ons geval).
En ik ben juist blij dat mijn ouders nog zo jong zijn, ze werken, genieten van hun vrije tijd, gaan regelmatig op vakantie en doen leuke dingen met mijn dochter als ze er zin in hebben. Mijn ouders wonen wel naast ons en mijn dochter ziet opa en oma iedere dag als ze thuis komt van de creche of als opa en oma klaar zijn met werken. Dus ze hebben ook een hele hechte band met elkaar.
quote:Wb de prenatale onderzoeken zegt de kansberekening in feite alleen maar iets als je het om wat voor reden dan ook wíl weten. Als jij wil weten of jouw kindje (waarschijnlijk) Down heeft en je weet dat je, door bijvoorbeeld een hogere leeftijd, daar een verhoogde kans op hebt, dan zegt dat wel iets natuurlijk.Op zondag 30 september 2007 15:20 schreef Moonah het volgende:
[..]
Juist, dat was ook onze gedachtengang toen wij prenatale onderzoeken kregen aangeboden.
Wat zegt nou "Een kans van 1 op 150 dat je een kindje met Down krijgt"? Niets toch? Als jij net die ene bent vind je het wrs net zo moeilijk als wanneer je die ene bent die een kans van 1 op 5000 heeft.
[..]
Dat vind ik ook Bix. Liever een oudere moeder die goed in haar vel zit, dan een jonge die enorm labiel is.
Zelf denk ik dat het het belangrijkste is om er inderdaad klaar voor te zijn, iedereen zijn standaard ligt daarbij anders. Natuurlijk zie ik genoeg (erg) jonge moeders waarbij de eerste gedachte die bij me opkomt is: "Dom, onnadenkend wichtje wil ook kind." Maar er zijn er ook genoeg die het hartstikke goed doen. En onder de oudere moeders zie je ook grote verschillen. Sommigen die jarenlang hun eigen leven leiden waarin een kind heel moeilijk genoeg ruimte krijgt, maar ook hele leuke, flexibele.
En ik zit in de middenmoot en dat is altijd goed natuurlijk
Of juist precies niks
Bekend is dat naarmate je ouder wordt de kans op het krijgen van een kind met het Downsyndroom toeneemt.Maar hoe groot is die kans? Hieronder staan de laatste landelijke cijfers van 2006
Leeftijd moeder......................................Kans op Downsyndroom
20............................................................0,8 per 1000 vrouwen
25............................................................0,9 per 1000 vrouwen
30............................................................1,4 per 1000 vrouwen
35............................................................5,0 per 1000 vrouwen
40............................................................17 per 1000 vrouwen
Ben ik de enigste die hier best van schrikt? ik wist dat het na je 40ste hoger zou zijn maar dat het verschil zo groor zou zijn was ik me niet van bewust.
quote:Op zaterdag 6 oktober 2007 15:01 schreef KD-fotografie het volgende:
Tch wil ik hier ondanks dat het topic redelijk dood is wel nog een reactie geven, gisteren in Kinderen las ik namenlijk dit.
Bekend is dat naarmate je ouder wordt de kans op het krijgen van een kind met het Downsyndroom toeneemt.Maar hoe groot is die kans? Hieronder staan de laatste landelijke cijfers van 2006
Leeftijd moeder......................................Kans op Downsyndroom
20............................................................0,8 per 1000 vrouwen
25............................................................0,9 per 1000 vrouwen
30............................................................1,4 per 1000 vrouwen
35............................................................5,0 per 1000 vrouwen
40............................................................17 per 1000 vrouwen
Ben ik de enigste die hier best van schrikt? ik wist dat het na je 40ste hoger zou zijn maar dat het verschil zo groor zou zijn was ik me niet van bewust.
Aan de andere kant: Hoewel zo rond je veertigste de kans stijgt op het krijgen van een kind met Downsyndroom zijn er meer jongere dan oudere moeders die zo'n kind hebben. Maar 20% van de kinderen met Downsyndroom heeft een oudere moeder. (Volgens de Stichting Down Syndroom)
Het zal vast wel te maken hebben met prenataal testen.
quote:Op zaterdag 6 oktober 2007 15:30 schreef Macka66 het volgende:
[..]
Aan de andere kant: Hoewel zo rond je veertigste de kans stijgt op het krijgen van een kind met Downsyndroom zijn er meer jongere dan oudere moeders die zo'n kind hebben. Maar 20% van de kinderen met Downsyndroom heeft een oudere moeder. (Volgens de Stichting Down Syndroom)
Het zal vast wel te maken hebben met prenataal testen.
Hoeveel downsyndroomkinderen een oudere moeder hebben, zegt niets over het verband tussen leeftijd moeder en kans op downsyndroom.
quote:Op zaterdag 6 oktober 2007 16:56 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
[..]
Hoeveel downsyndroomkinderen een oudere moeder hebben, zegt niets over het verband tussen leeftijd moeder en kans op downsyndroom.
Dat volgt toch ook uit haar laatste zin? Ze zegt alleen dat dat een feit is.
quote:Op zaterdag 6 oktober 2007 15:01 schreef KD-fotografie het volgende:
Tch wil ik hier ondanks dat het topic redelijk dood is wel nog een reactie geven, gisteren in Kinderen las ik namenlijk dit.
Bekend is dat naarmate je ouder wordt de kans op het krijgen van een kind met het Downsyndroom toeneemt.Maar hoe groot is die kans? Hieronder staan de laatste landelijke cijfers van 2006
Leeftijd moeder......................................Kans op Downsyndroom
20............................................................0,8 per 1000 vrouwen
25............................................................0,9 per 1000 vrouwen
30............................................................1,4 per 1000 vrouwen
35............................................................5,0 per 1000 vrouwen
40............................................................17 per 1000 vrouwen
Ben ik de enigste die hier best van schrikt? ik wist dat het na je 40ste hoger zou zijn maar dat het verschil zo groor zou zijn was ik me niet van bewust.
Ik was me ook niet zo bewust van de cijfers, en inderdaad zijn die vanaf 40 erg hoog,.
Maar volgens mij zei ook niemand dat dat niet zo is, en dat de risico's niet groter worden met het ouder worden.
quote:Op zaterdag 6 oktober 2007 17:25 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik was me ook niet zo bewust van de cijfers, en inderdaad zijn die vanaf 40 erg hoog,.
Maar volgens mij zei ook niemand dat dat niet zo is, en dat de risico's niet groter worden met het ouder worden.
Ik kende de cijfers wel, als oudere a.s. moeder. Maar dat er nou juist procentueel meer jonge moeders zijn met een kind met Downsyndroom verbaasde mij dan weer.
Zelf heb ik geen testen laten doen omdat een kind in welke vorm dan ook welkom was. Als je daar niet zo tegenover staat zou je wel moeten laten testen, ook als jongere moeder.
quote:Op zaterdag 6 oktober 2007 17:34 schreef Macka66 het volgende:
[..]
Ik kende de cijfers wel, als oudere a.s. moeder. Maar dat er nou juist procentueel meer jonge moeders zijn met een kind met Downsyndroom verbaasde mij dan weer.
Zelf heb ik geen testen laten doen omdat een kind in welke vorm dan ook welkom was. Als je daar niet zo tegenover staat zou je wel moeten laten testen, ook als jongere moeder.
Ik ben ook een a.s. oudere moeder, maar zoals gezegd was ik me niet bewust van de cijfers, wel van de verhoogde risico's. Dat van die jonge moeders wist ik wel en verbaasde me ook niet, omdat tot kort geleden de diverse testen gewoonweg niet werden aangeboden aan jonge moeders. Ik meen dat dat gewijzigd is, of dat ze dat gaan veranderen en de testen voor alle a.s. moeders beschikbaar komen.
Ik ga wel testen laten doen, moet me alleen nog goed informeren over welke testen en de risico's.
Het aantal per leeftijd blijft dan hetzelfde, ongeacht de hoeveelheid vrouwen in een bepaalde leeftijd.
vanaf 36 jaar krijg je dit standaard aangeboden en 80% van de vrouwen doet dit dan ook.
90-95% van deze zwangerschappen wordt afgebroken wanneer er een kindje met down syndroom verwacht wordt!!
Ik wist van mezelf dat ik zo'n beslissing niet zou kunnen nemen en heb er dan ook voor gekozen om me niet te laten testen. Dat speelt natuurlijk ook al wel een rol in die cijfers. Mensen die kiezen voor de tests hebben er vantevoren ook al over nagedacht wat ze zouden gaan doen met negatieve uitslagen. En als je weet dat je het kindje toch niet laat weghalen, laat je je waarschijnlijk ook niet testen.
quote:Op zondag 7 oktober 2007 02:52 schreef KD-fotografie het volgende:
Neem aan van niet, aangezien het zoveel op de 1000 is dus dat is een gemiddelde.
Het aantal per leeftijd blijft dan hetzelfde, ongeacht de hoeveelheid vrouwen in een bepaalde leeftijd.
quote:Op zaterdag 6 oktober 2007 15:30 schreef Macka66 het volgende:
Aan de andere kant: Hoewel zo rond je veertigste de kans stijgt op het krijgen van een kind met Downsyndroom zijn er meer jongere dan oudere moeders die zo'n kind hebben. Maar 20% van de kinderen met Downsyndroom heeft een oudere moeder. (Volgens de Stichting Down Syndroom)
Het zal vast wel te maken hebben met prenataal testen.
hier gaat het toch om het percentage Down-kinderen met een oudere moeder, niet om het percentage oudere moeders met Down-kinderen?
30 jaar 1 van de 1000
35 jaar 3 van de 1000
40 jaar 9 van de 1000
45 jaar of ouder 36 of meer van de 1000
Deze cijfers vond ik op de site prenatalescreening.nl. Die zijn toch weer anders, minder hoog dan die eerder werden gepost.
quote:Op zondag 7 oktober 2007 09:52 schreef bixister het volgende:
ik vind de percentages van afbreken van de zwangerschap ook hoog, maar aan de andere kant denk ik dat je vaak pas gaat testen als je al een keuze gemaakt hebt over wat je doet bij een slechte uitslag.
Van een kant denk ik dat je daar gelijk in hebt, dat je pas gaat testen als je je keus hebt gemaakt. Van de andere kant merk ik wel, nu ik zelf zwanger ben, dat het emotioneel wel lastiger ligt.
Ik dacht voorheen dat ik iedere test die ze me aan konden bieden, zou grijpen, om zoveel mogelijk zekerheid te krijgen. Nu denk ik dat ik in eerste instantie alleen een combinatietest wil, omdat een vlokkentest en een vrichtwaterpunctie toch grotere risico's met zich meebrengen. Als de uitslag van de combinatietest goed is, dus een kleine kans, dan denk ik dat de 20-weken echo de volgende stap is.
Hoe je het ook wendt of keert, garantie over de gezondheid van je kind kun je nooit krijgen.Zelfs als prenataal alles in orde blijkt, kan er ook tijdens de geboorte of daarna iets gebeuren.
quote:*Stokpaardje weer even uit de kast haaltOp zondag 7 oktober 2007 10:18 schreef miss_sly het volgende:
Hoe je het ook wendt of keert, garantie over de gezondheid van je kind kun je nooit krijgen.Zelfs als prenataal alles in ordeblijktlijkt, kan er ook tijdens de geboorte of daarna iets gebeuren.
:Mijn gyn rekende me voor dat de kans dat er tijdens de zwangerschap of de geboorte iets met je kind gebeurt vele malen groter is dan de kans op een afwijking die prenataal te testen is...
Ok, als er tijdens de bevalling iets gebeurt, dan ís het zo en dan deal je daar op dat moment mee. Maar als je iets van tevoren al wil weten (omdat er bijv een verhoogd risico is) zodat je eventueel daarop kan reageren, staat dat daar toch los van?
quote:Op zondag 7 oktober 2007 12:30 schreef Moonah het volgende:
, ondankt mijn leeftijd.
kom op man je bent nog maar 38
quote:Op zondag 7 oktober 2007 01:40 schreef bixister het volgende:
er zijn gewoon veeel meer jonge moeders dan 40+ moeders. zou dat niet gewoon de verklaring zijn?
Dat is inderdaad de verklaring! Die staat ook zo beschreven in het foldertje wat ik mee kreeg dat over de prenatale testen ging.
Er zijn veel meer moeders die kinderen vóór hun 40e krijgen, dan erna, dus de kinderen met Down Syndroom hebben meer kans op een 'jonge' moeder. Om maar even in 'kansen' te spreken.
quote:Op zondag 7 oktober 2007 02:52 schreef KD-fotografie het volgende:
Neem aan van niet, aangezien het zoveel op de 1000 is dus dat is een gemiddelde.
Het aantal per leeftijd blijft dan hetzelfde, ongeacht de hoeveelheid vrouwen in een bepaalde leeftijd.
Nee, het ging om de kans op een kindje met Down Syndroom, niet om de daadwerkelijke gevallen
Mijn vriendin is 9 jaar ouder en heeft haar eerste kind op latere leeftijd gekregen. Wanneer ik met haar praat over het moederschap, beleeft zijn dat exact hetzelfde. Zij voelt zich 'jong', gedraagt zich 'jong' ziet er ook veel jonger uit (net als Moonah
). Dat wat betekent dat getalletje van de leeftijd dan eigenlijk? Zij begon bijv. pas op late leeftijd te menstrueren. Haar 'vruchtbare periode' heeft is dus heel natuurlijk een paar jaar later begonnen. Ik denk dat haar lichamelijke gesteldheid dan ook nauwelijks verschilt van een 'jonge moeder'.
Zelf heb ik totaal geen rekening gehouden met mijn leeftijd. Na een jaar van nadenken, je proberen voor te bereiden op het moederschap, vond ik dat ik er klaar voor was. Dat mijn levenssituatie, mijn lichamelijke en geestelijke gesteldheid klaar was voor een kindje. Nu weet ik dat dat de juiste keuze is geweest, ik had het niet anders willen doen.
Over de prenatale onderzoeken..
Ik kreeg, net als elke andere zwangere vrouw, een combinatie test en een 20 weken screening aangeboden. Een combinatie test hebben we bewust bij beide zwangerschappen niet laten doen, omdat wij niet voor een keuze wilden komen te staan.
Vrouwen die in de 18e zwangerschapsweek 36 jaar of ouder zijn, krijgen in Nederland nog een vlokkentest of vruchtwateronderzoek aangeboden om chromosoomafwijkingen te kunnen constateren. Maar er kan nog zoveel meer 'mis' zijn/gaan wat niet te onderzoeken/voorkomen is..