Kinderen krijgen op steeds jongere leeftijd?

ze menen te beweren dat jongeren nu sneller "volwassen" worden

Het zijn volgens mij golfbewegingen. Dan weer vroeg in de twintig, dan weer later...
Ik weet niet of het nu wel echt zoveel meer dan vroeger is eigenlijk.

De gemiddelde leeftijd van een vrouw die voor het eerst moeder wordt staat al jaren op _{uit mijn hoofd} 29 jaar en 5 maanden.
Misschien valt een jongere moeder je wat eerder op dan een wat oudere moeder?

Ik denk dat een jongere moeder gewoon opvalt.

Dit zijn recente cijfers. Dan wel even bij eerste kind kijken natuurlijk.

En hier staat het verloop!
In vergelijking 1995 en 2006: Vrouwen krijgen nu tot hun 25 over het algemeen minder kinderen dan in 1995, en bij de leeftijd van 25 begint meer te worden dan in 1995. Ook hier kijken bij eerste kind natuurlijk.

[ Bericht 35% gewijzigd door appelsap op 22-09-2007 23:09:25 ]

En als je iemand op straat ziet lopen met een kinderwagen, hoe weet je dan zeker dat dat de moeder is? Het kan natuurlijk ook nog een oppas zijn.

quote:

Op zaterdag 22 september 2007 22:58 schreef texelonia het volgende:
En als je iemand op straat ziet lopen met een kinderwagen, hoe weet je dan zeker dat dat de moeder is? Het kan natuurlijk ook nog een oppas zijn.

Ja, idd, mijn zusje wordt bijna 18 en past wel eens op. Ze zegt dat ze wel eens rare blikken krijgt op straat, als ze met de kinderen loopt

En sommige mensen zien er gewoon jonger uit dan ze in werkelijkheid zijn.
Ik word ook nog regelmatig geschat op 23 jaar terwijl ik 30 ben...

Zo stonden ze van de week op straat te werven voor een of ander marktonderzoek.
Al halverwege de eerste zin, zei de wat oudere mevrouw die me aansprak:
"Maar jij bent nog geen 18 he?"
"Nou, ik wordt in november 28!"
Die vrouw d'r hoofd werd net zo rood als het apepakje dat ze droeg!

Ik moet wel zeggen dat het me verbaast hoeveel oud-klasgenoten kinderen hebben, en daarvan weet ik echt zeker dat ze hooguit 22 zijn.

Ik heb een beetje het gevoel dat degenen die voor de 25 moeder worden, ook echt jóng moeder worden, en dat de rest richting die 29.5 grens gaat. En dan zijn er natuurlijk ook nog de uitschieters naar boven!

quote:

Op zondag 23 september 2007 13:00 schreef innovative het volgende:
Ik moet wel zeggen dat het me verbaast hoeveel oud-klasgenoten kinderen hebben, en daarvan weet ik echt zeker dat ze hooguit 22 zijn.

Nou inderdaad, hier ook!(ik ben 23)
Ik heb veel klasgenoten teruggevonden via internet, en er hebben er gewoon al 6 kinderen, zelfs iemand al 2

Wij waren vrij jong (voor de maatstaven van nu) 24 toen de eerste geboren werd. We wilde graag jong kinderen en waren al een tijdje samen (8 jaar ruim).
Nu kreeg ik ook vaak te horen dat dat wel erg jong was maar ach wat is jong nu zijn we 28 en komt de tweede en lijkt het meer normaal dat ik zwanger ben.

Als ik in mijn omgeving krijg zijn we idd de jongeste zowel in de buurt (ook de ouder buurt) als in onze vrienden kring en werk omgeving.

Op mijn werk kdv is de gemiddelde ouder 30 of iets ouder.

groetjes joyce

Ik was 19 bij de eerste, 22 bij de tweede en straks 27 bij nummer 3. Ik heb nupas een beetje het gevoel dat ik niet meer het jonkie ben als ik ergens bij zwangerschapszwemmen oid kom

quote:

Op zaterdag 22 september 2007 19:30 schreef r.liong het volgende:
Mischien loop ik wat achter maar ik zag van de week weer een vrij jong meisje(gewoon nederlands/autochtoon) met een babywagen lopen. ik schatte haar niet ouder dan..+/- 20 jaar. Nou was mij het al een beetje opgevallen dat er vrij veel jonge moeders rondlopen met kinderen ivg met bijvoorbeeld de jaren 90. is dit gewoon een logische trend of eerder een uitzondering dat er tegenwoordig op veel jeugdiger leeftijd aan kinderen wordt gedacht ivg met vroeger. Mijn moeder kreeg mij bijvoorbeeld toen zij 28 jaar was en dan praten we over een andere generatie he.

Iemand?

Nee onzin, vrouwen krijgen gemiddeld op steeds hogere leeftijd kinderen. Echter lopen er onder het tokkie-volk altijd wel flink wat jonge moeders rond.

ik ben over het algemeen tussen de 6 en 10 jaar jonger dan de andere ouders in de klassen van mijn zoons. Ik kreeg mijn eerste toen ik 25 was (bijna 26)
Ook op zwangerschapsgym was ik veruit de jongste. tja... Ben bewust vroeg "begonnen" na mijn stage op een kraamafdeling. Het risico dat het misschien niet zou lukken en ik niet genoeg tijd zou hebben voor het medische circuit heeft hierin een grote rol gespeeld.
Als ik dan nu kijk naar de zwangeren zie ik toch veel vrouwen van mijn leeftijd. die dan de eerste of soms de tweede krijgen.
Echt opvallend jonger vind ik ze niet in ieder geval.
vervelend is alleen dat andere mensen zo enorm een mening hebben. mij is ook gezegd toen: ongelukje zeker??!
nee, en ook geen religeuse achtergrond, gewoon omdat ik dacht dat het de goede tijd was.

toen miesje geboren is was ik 23, bij deze ben ik 26. En ik ben echt geen tokkie hoor! toegegeven miesje was een kadootje, en tijdens zwangerschaps zwemmen/cursus was ik idd de jongste, nu zie ik echter dat er meer mensen van mijn leeftijd zijn(alleen krijgen die dan de 1ste).

Een vriendinnetje van mij neemt haar zusje wel eens mee op stap (uitstapje) of de stad in ofzo, dan wordt er ook gedacht dat ze al vroeg moeder was, maar het is gewoon d'r zusje. Met andere woorden, het is niet altijd dat wat het lijkt. Het kan ook een oudere zus, de oppas, of iemand anders zijn.

Het is zeker niet altijd wat het lijkt.
Ik werk in een tehuis met gehandicapte kinderen.
En als ik met 1 van hun over straat loop dan hoor je nog wel eens achter je fluisteren
"wat zielig, zo jong nog en dan al zo'n kind"

Dan gaan echt mijn nekharen overeind... wat nou zo'n kind, alsof een gehandicapt kind minder erg zou zijn wanneer je ouder bent
Maar mensen kijken ook nauwelijks, vrouw met kind is voor veel mensen automatisch de moeder.
Dat ik terwijl ik rond de 20 ben, wat lastig moeder kan zijn van een kind van 10, dat komt dan niet bij mensen op.

Nu ben ik 22, en moeder van een zoontje van 2,5 maand. Niet gepland, maar wachten tot dat gemiddelde van 29,5 jaar dat is nooit de bedoeling geweest.

wat de_buurvrouw ook alzegt... niet het risico willen nemen dat het allemaal niet zo snel zou mogen lukken en je dan wellicht te oud bent

ghehehe... Als mensen mij, bij het zien van mijn dikee buik, beginnen te vertellen hoe leuk of juist zwaar het moederschap is begin ik vaak al te gniffelen... Dan komt nog een lading advies over hoe om te gaan met zo'n klein wurmpje en slapeloze nachten enzo... En als ik dan vertel dat ik dat wel weet, is een OOOOw het wordt al je tweede?! Meestal de volgende reaktie.... Maar hoe oud ben je dan??? Is vaak de volgende vraag Bij het antwoord daarop en het hoeveelste kindje dit gaat worden is het meestal wel stil ja.

Alles is denk ik te bekijken vanuit een bepaald perspectief, en op een bepaalde schaal, en het ene perspectief is het andere niet. Vaak is het voor de dagelijkse praktijk niet relevant om er rekening mee te houden hoe het er allemaal fysiek in elkaar zit en bekeken vanuit een objectief standpunt.

De subjectieve beleving en de illusie van de werkelijkheid is vaak veel belangrijker dan de fysieke werkelijkheid zelf. Wat heb ik eraan om naar mijn monitor te kijken als electronen straal achter glas die het heen en weer heeft en onder invloed van stroompjes van min en plus 5 volt pixels verschillend laat oplichten. De bedoelde illusie die gegenereerd wordt als ik naar het resultaat van al die fysieke acties kijk is mijn werkelijkheid. Die illusie van het hier waarnemen van gedachten van anderen.

Mijn vriend en ik willen ook graag jong aan kinderen beginnen (Hij is 24, ik 22). We hebben een zeer stabiele relatie, en we hebben allebei een universitaire studie afgerond en werken nu. Ook we zijn op zoek naar een mooiere plek om te wonen en willen dus inderdaad binnen kort aan kinderen beginnen. We zijn dus zeker ook geen tokkies ofzo.

Waarom willen we vroeg aan kinderen beginnen?
1. We willen de tijd nemen, want het kan dus zo zijn dat het niet direct lukt en de druk van het 'nu of nooit' voelen we zeker dan ook niet
2. We willen jonge ouders zijn die goed met hun tijd mee kunnen en genoeg energie hebben
3. We zijn er klaar voor (wat misschien nog wel het allerbelangrijkst is)
4. En ook carrierewijs is het krijgen van kinderen als ik jong ben helemaal geen slechte optie. Men zegt altijd dat men eerst carriere wil maken en dan pas kinderen wil krijgen, maar ik draai het liever om. Ik ben ervan overtuigd dat deze optie financieel minstens even voordelig zal zijn als wachten tot na mijn 30e met het krijgen van kinderen en dat ik dan een loopbaanonderbreking ofzo moet nemen.

Hoe reageert de omgeving op deze gedachte?
Mijn ouders vinden het prima. Zeker mijn moeder is er helemaal voor dat ik jong moeder wordt, want aan het kinderen krijgen op latere leeftijd zijn gewoon wat meer medische risico's verbonden
Mijn vrienden en vriendinnen en overige familieleden reageren eerder sceptisch. 'Waarom zou je dat nu al willen?' 'Geniet toch eerst een beetje van het leven!' 'Je komt net kijken/hebt nog geen levenservaring' etc etc etc... Tegelijkertijd zie ik ook in mijn directe omgeving de complicaties die een zwangerschap op latere leeftijd kan hebben. Ik wil dit niet bagetaliseren, maar waarom wachten als ik er nu klaar voor ben.

Het is waar. Ik sta financieel nog niet aan de top. Ik verdien goed mijn brood, maar ook geen bakken met geld en carrieremaken kan altijd nog. We kunnen financieel zeker de zorg voor een baby aan, maar al die overbodige luxe die mensen tegenwoordig nodig denken te hebben (dure merkkleertjes voor babys en dure kinderkamers enzovoorts) daar zinj wij gewoon niet zo voor.

Ook zijn wij niet echt mensen die 3 avonden per week tot diep in de nacht gaan stappen. Ook nooit geweest. Natuurlijk gaan we eens graaag een avondje weg ofzo, maar we komen nooit zeer laat en ladderzat thuis. Het interesseert ons niet, dus ons nachtleven an sich hoeft er niet aan in te boeten (onze slaap waarschijnlijk wel)

Reacties als 'ahhh je bent pas 22/23/24/25/26.... dus het was een ongelukje zeker' begrijp ik dan ook niet. Komt dat van een soort jaloersheid ofzo, omdat anderen pas op veel latere leeftijd zijn begonnen en eigenlijk ook liever vroeger kinderen hadden gewild? Dat is toch zeker niet mijn probleem?

Mensenmensen, waarom mag men tegenwoordig niet meer jong kinderen krijgen?

Iemand?

Of het een trend is weet ik niet maar ik wilde altijd al graag jong moeder worden, ik heb zelf een jonge moeder ( ze was 21 toen ze mijn broer kreeg en 23 toen ze mij kreeg) en daar heb ik altijd enorm van genoten.
Nu nog merk ik een duidelijk verschil tussen hoe mijn ouders met onze dochter omgaan en mijn schoonouders die al wat ouder zijn.

Gelukkig was mijn man het er mee eens en toen ik 23 was raakten we in verwachting.
nu ben ik 26 en gaan we voor een 2de.

Ik zie er heel veel voordelen aan, eigenlijk geen nadelen, kan misschien bij anderen zo zijn maar daarom is iedereen ook verschillend.
Wel een nadeel overigens, heb nogal eens de vraag gekregen of ik de oppas van mijn dochtertje ben.

quote:

Op zondag 23 september 2007 17:07 schreef debuurvrouw het volgende:

vervelend is alleen dat andere mensen zo enorm een mening hebben. mij is ook gezegd toen: ongelukje zeker??!
nee, en ook geen religeuse achtergrond, gewoon omdat ik dacht dat het de goede tijd was.

O'ja, daar kon ik me ook mateloos aan irriteren, mijn man waren toen zo'n 6.5 jaar samen en het was zeker een bewuste keuze en gelovig zijn we helemaal niet.

komt steeds vaker voor, ook in mijn omgeving.

Omdat de subsidie alles voor elkaar krijgt.

Geen idee of de stelling klopt, maar zelf ben ik wel op mijn 20e zwanger geworden van onze eerste en hebben we nu ik 24 ben drie meiden van 9 maanden, bijna 2 en bijna 3. Ik heb er geen spijt van, ik denk dat als ik op oudere leeftijd zwanger was geworden ik nog meer lichamelijke problemen had gehad als nu.
En genieten van het leven doen we zeker met onze kinderen. Tropenjaren en zwaar etc., ja. Maar dan heb je ook wat ...
Bijna elke dag zeggen mijn man en ik tegen elkaar (al loop ik het risico erg sentimenteel over te komen, maar heb ik er graag voor over ): 'wat hebben we toch een heerlijke kinderen!' en dat na een dag die heus niet altijd leuk en makkelijk was. Want het opvoeden van kinderen is een hele taak, een dagtaak, maar echt een héél dankbare taak. Ik krijg ontzettend veel liefde terug van mijn kinderen en ik kan me niet voorstellen dat ik zoveel voldoening zou krijgen uit een carrière.