Welkom in het Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat- topic. Wanneer je net begint met "proberen zwanger te worden zonder medische poespas ben je van harte welkom in het "wachten op het 2e streepje" - topic.
Handige Linkjes
Freya
Foliumzuur
KI en IUI
IVF
Cryo\\\'s
Wie posten er mee en hoe zit het ook al weer?
Diaan73:
PCO, behandeling: 6 maanden Clomid. Inmiddels 6 rondjes met Clomid gehad. Inmiddels ogenschijnlijk een normale cyclus. Eind mei getrouwd, nu huis gekocht en druk met het huis. Laat de natuur zn gang gaan en bij niet zwanger worden, in 2008 weer naar de gyn.
Jaape
6 maanden Clomid 150mg, binnenkort LEO operatie
Jose81:
Doorgaan met 100 mg Clomid, omdat Clomid wel goed werkt. 4 september weer terug naar de gyn.
Madelieve:
1e ISCI juli 2007 mislukt.
Marie79: Op de wachtlijst voor iui
NieTTus:
Eileiders verwijderd in 2004. September 2006 eerste ivf poging, mislukt. Februari 2007 ivf 2 mislukt. 6 cryo\'s verdeeld over 2 rietjes. Nog 2 cryo pogingen voor de boeg (dus zonder punctie en hormonen e.d.) volgende week ongi (rond 3 augustus verwacht) 6 aug is de poli weer open dan meer duidelijkheid
Nijo
Vermoedelijk PCOS. 23-11 eerste afspraak gyn
[ Bericht 3% gewijzigd door BE op 05-11-2007 19:36:54 ]
quote:Ik hoorde net een zelfde soort verhaal van mn collega.... echt heftig.Op dinsdag 11 september 2007 19:57 schreef Jose81 het volgende:
Jammer weer Jaape... het zou leuk leuk voor je zijn als het gewoon raak is.
Het zusje van een oude vriendin van mij was vorig jaar zwanger. Na 6 maanden zette ze een levenloos kindje op de wereld. Nu was ze pas weer zwanger, is ze in augustus weer bevallen: ook dit kindje is veel te vroeg geboren: slechts 4 maanden oud... dus niet levensvatbaar.
Toen ik het hoorde was (heeeeel lullig van mezelf) mijn eerste reactie: 'zij ráákt tenminste zwanger'... waarop mijngelijk reageerde met 'ja, maar zo is het ook niet leuk natuurlijk!'... ik voelde me echt zwaar lullig daarna... dat ik zo kon reageren had ik dus echt niet van mezelf verwacht... ik schaam me nu nog diep...
Wat moet zij door een hel gaan.. en nu dus al voor de tweede keer... heftig hoor...
Gisteren kwamen mn broertje en schoonzusje vertellen dat mn schoonzusje weer zwanger is, van de 2e. Ze vonden het erg vervelend voor mij en ik moest idd ook even slikken. Maar ben voor hen wel blij. Krijg in januari een neefje/nichtje (Peacemans zusje is ook zwanger) en in mei weer. Ik vind het moment dat ze het vertellen altijd zó vreselijk en zit ik even met mn mond vol tanden.
Voor iedereen hier een dikke knuffel
Ik lees wel met jullie mee hoor 
voor iedereen Diaan ook voor jou even slikken, kan ik me wel voorstellen.
Ik weet niet of ik zal blijven posten hier. Het gaat niet goed na de miskraam. Steeds bloedingen. Nu heb ik al een tijdje buikpijn, maar begon erger en erger te worden na de miskraam. Na een week bloedvrij te zijn (zeg maar) Begon het bloeden weer. Moet donderdag een uitstrijkje laten maken. En zal wel doorgestuurd worden. Wanneer het uitstrijkje niet goed uit zal vallen, zal ik denk ik niet meer posten voor mezelf. Dan leggen wij onze droom naast ons neer. Maar eerst maar eens afwachten.
Blijf hopen voor jullie
Kan het niet zo zijn dat je baarmoeder nog niet helemaal schoon is/was na de miskraam? Of hebben ze daar wel naar gekeken?
quote:Ze hebben gekeken met de laatste echo, maar toen bleek dat het vruchtje weg was. Nu gaan ze zeker het uitstrijkje doen, maar de assistent van de huisarts zei dat ik er ook vanuit moest gaan dat ik naar het ziekenhuis zou moeten om inderdaad te kijken of ook dat een oorzaak kan zijn (dat dus de echo misschien niet alles zag) Normaal doen ze dit bij de vroedvrouw. We zien het wel. Eigenlijk ben ik wel blij dat ze het uitstrijkje gaan doen, want had al maanden buikpijn. Al voordat ik wist dat ik zwanger was. Ook al vaker wat bruine vloeiingen, maar hoorde dat dit ook kon liggen aan de eisprong, dus dacht er verder niet bij na.Op woensdag 12 september 2007 11:34 schreef Brighteyes het volgende:
Dat is ook schrikken paddy!
Kan het niet zo zijn dat je baarmoeder nog niet helemaal schoon is/was na de miskraam? Of hebben ze daar wel naar gekeken?
Nu maar gewoon even afwachten..en ja, uiteraard ben ik een beetje ongerust, maar nog niet wanhopig. De uitslag zou (wat ik ervan kan vinden) ongeveer twee weken duren. Ben dus niet bang voor het uitstrijkje op zich, maar meer voor de uitslag. Hoop inderdaad dat het niet meer is dan dat ze zich met de laatste echo hebben vergist en dat er toch nog iets achtergebleven. Afwachten dus.
Gisteren bleek dat de wachttijd voor IUI wel een maand of 4 is, en dat hoogste urgentie (ivm leeftijd) toch nog wel een paar weken op zich kan laten wachten. 1 a 2 cycli waarin dus niets gebeurt. Dat leek me zonde, zowel omdat ik natuurlijk de jongste niet meer ben en iedere cyclus wat mij betreft telt, maar ook omdat ik net de HSG heb gehad en ik die bijwerking (iets verhoogde vruchtbaarheid) wel wil gebruiken
Aangezien er vrijdag bloed geprikt was voor progesteron (controleren of de clomid zijn werk had gedaan) en ik die uitslag graag wilde, had ik vanochtend een belafspraak met de gyn. De uitslag was goed (waarde 39!). Ik heb toen meteen gevraagd of zij het ok vinden als ik in de wachttijd tot de IUI clomimd blijf slikken om de ovulatie op gang te houden en zelf nog een kansje te hebben op een zwangerschap....en dat vond ze een uitstekend idee! Het recept ligt klaar, controle op dag 25 en blijven temperaturen, maar dat doe ik allemaal graag
Dus nu even 1 of twee maanden met clomid thuis klussen
voel me ineens bijna normaal Spannend!
quote:Wow! En nu maar hopen dat het resultaat heeftOp woensdag 12 september 2007 13:34 schreef miss_sly het volgende:
paddy
Gisteren bleek dat de wachttijd voor IUI wel een maand of 4 is, en dat hoogste urgentie (ivm leeftijd) toch nog wel een paar weken op zich kan laten wachten. 1 a 2 cycli waarin dus niets gebeurt. Dat leek me zonde, zowel omdat ik natuurlijk de jongste niet meer ben en iedere cyclus wat mij betreft telt, maar ook omdat ik net de HSG heb gehad en ik die bijwerking (iets verhoogde vruchtbaarheid) wel wil gebruiken
Aangezien er vrijdag bloed geprikt was voor progesteron (controleren of de clomid zijn werk had gedaan) en ik die uitslag graag wilde, had ik vanochtend een belafspraak met de gyn. De uitslag was goed (waarde 39!). Ik heb toen meteen gevraagd of zij het ok vinden als ik in de wachttijd tot de IUI clomimd blijf slikken om de ovulatie op gang te houden en zelf nog een kansje te hebben op een zwangerschap....en dat vond ze een uitstekend idee! Het recept ligt klaar, controle op dag 25 en blijven temperaturen, maar dat doe ik allemaal graag
Dus nu even 1 of twee maanden met clomid thuis klussen
Jullie zijn meer normaal dan veel mensen hoor
Hier inmiddels weer bijna ongesteld... is niet erg, want ik heb anti-biotica gehad afgelopen maand (had voor de derde keer sinds Clomid blaasontsteking... toch heeft het -gelukkig- geen verband met elkaar, 't is gewoon 'domme pech'), dus ik mocht ook niet zwanger zijn.
Wel klote hoor, ik slik nu Clomid sinds april, en dus 3 keer -steeds om de maand- een kuur anti-biotica.... tja, zo schiet het ook niet echt op natuurlijk...
Vanmiddag even langs de apotheek, nieuwe Clomid vragen.. ben benieuwd of ik het mee krijg, want ik heb nog een herhalingsrecept van mijn vorige apotheek... maar natuurlijk niet van die nieuwe. Ik neem aan dat het ook wel in de computer zal staan, dus het komt vast goed...
Jose, nog gelukt met de clomid?
NieTTus, hoe is het met jou, meisje?
Ik vind jouw verhaal erg op het mijne lijken, en zou als ik jou was de optie zeker niet uitvlakken.
miss_sly, ik zou zegen dat je in de nacht van dag 17/18 je eisprong hebt. Volgens mij is de temperatuurdip zo'n 24 uur voor je eisprong (maar weet ik niet zeker). Dus dan is 14 dagen later 31/32 dagen.
Jose, dat schiet ook niet op zeg, steeds die blaasontstekingen tussendoor
Hopelijk ben je er nu vanaf. Maar goed, als je ergens tussen 16-17-18e hebt gevreeen heb je een goeie kans.
Volgens mij hebben we op de juiste momenten gevreeen.
Ik kan maar niet besluiten of en wanneer te testen. Ik begrijp nu pas hoe de dames in het 2e streepje zich iedere maand moeten voelen. Dat is ook helemaal niet leuk
Ik heb wat krampjes zo nu en dan, dus eigenlijk verwacht ik ook wel een menstruatie. Maar dag 33 is wel al redelijk laat en de temp was nog hoog...
Ach, morgenochtend eerst even tempen, en dan maar weer verder twijfelen over een test
Ik voelde ook steeds krampjes en verwachtte ook echt wel een menstruatie. Tot die na 2-3 dagen er nog niet was en toen bleek het gewoon een zwangerschaps-teken te zijn.
Sterkte met afwachten... het is idd tamelijk zenuwslopend!
Ik ga voor je duimen hoor!
Anders wordt mijn twijfel alleen nog maar groter en ik word al gek van mezelf
Ow ja, de hoge progesteronwaarde is ook wel weer hoopgevend
voor de goede hoop en goede moed!
Kom ook maar weer eens aanwaaien!!Miss_Sly
Ik zeg gewoon helemaal niks, vind je dat goed
Ik doe alleen maar even zo: (en jompel vrolijk mee)Ik ben er weer! Heb 2 zeer drukke, maar onwijs leuke weken achter de rug! Vandaag lekker vrij, sinds 1 sept werk ik 36 uur, dus 1 dag in de 2 dagen vrij
Heerlijkheid Vanmorgen voor folikelmeting geweest (deze ronde dus maar weer gestart) en er was al wel wat activiteit! Maar nog geen ei die verder gaat, maar zit pas op CD 9. Maandag dus nog een meting en dan mag ik met de ovulatietesten gaan starten! Maf allemaal zo, zonder hormonen en straks ook zonder punctie.. Alleen de terugplaatsing (mits de emmy's goed ontdooien...) Ik ben zo benieuwd hoe mijn lichaam het doet!
Wel zijn aan beide kanten mijn eileiders weer met vocht gevulde dingen. Mijn eileiders zijn destijds opengesneden, maar omdat ze vast zaken aan eierstok, kon hij hem niet in zijn geheel verwijderen. Er was een kans dat de delen weer aan elkaar gaan zitten, en weer opzwellen. En dat is dus ook weer zo. Gelukkig zitten er clips op, dus het vocht kan geen kant op. Maar balen is het wel (je hoopt toch dat het wegblijft, en ja ik heb er wel een beetje last van, das ook niet leuk)
Slaapmeisje, ik zag vandaag bij de poli jullie kaartje van Milo hangen!
ik was er gewoon door ontroerd, dat jullie ertussen hangen Spannend hoor, deze keer!
Balen dat er toch weer vocht zit. Kunnen/moeten/gaan ze dat nog een keertje weghalen weer?
Wij denken hier een plusje te zien...maar ik wil graag een second opinion, kan het gewoon niet geloven!
ECHT!!!!
Het is zo ongelofelijk
lijkt haast te gemakkelijk om zomaar een plusje te plassen Nou, hij is er echt, ja!!!! Wat geweldig!!
Dat is echt een plus! Gefeliciteerd!
Het besef begint in te dalen, maar het is er nog niet helemaal. Begin me een klein beetje hyper te voelen
Zometeen mijn mams even bellen!quote:Ziejewelziejewelziejwelziejewel!Op zaterdag 15 september 2007 07:49 schreef miss_sly het volgende:
[afbeelding]
Wij denken hier een plusje te zien...maar ik wil graag een second opinion, kan het gewoon niet geloven!
Meid, het kippevel staat in mijn nek en ik heb tranen in mijn ogen, in ben zoooooooo superblij voor je!
Echt geweldig dit! :T
quote:En hier moet ik van slikken!Op zaterdag 15 september 2007 08:11 schreef miss_sly het volgende:
Ja he, hij is wel echt he?
Het is zo ongelofelijk
Heerlijke hormonen! Daar ga jij ook allemaal last van krijgen!
Super, gefeliciteerd miss-Sly!
En daarbij ook meteen heel veel sterkte voor de andere dames hier
Prachtig hoor...even slik moment maar wat een gaaf moment.
gefeliciteerd miss-sly!!!! Ook zónder hormonen zit ik hier met tranen hoor...
Prachtig!Jolene...
En ook andere dames die mss even een jaloers steekje voelen, schaam je niet, dat is heel begrijpelijk.
Geweldig, ik heb helemaal kippenvel, wat een geweldig nieuws Wat geweldig Miss Sly!!!!!!
Gefeliciteerd
Hoera voor het plusje En voor de lieve dames in het topic, die me zo na aan het hart liggen: ik weet hoe het voelt, dus (steekjes van) jaloezie begrijp ik helemaal. Ik ga zo ontzettend hopen en duimen dat jullie heeeel snel ook zo'n foto plaatsen
Er zit wel een heel klein beetje weemoed, zo van, ooit... ooit mag ik ook zo'n plusje/2e streepje showen!
quote:Oh! Super!!!!!!!!!!!!!Op zaterdag 15 september 2007 07:49 schreef miss_sly het volgende:
[afbeelding]
Wij denken hier een plusje te zien...maar ik wil graag een second opinion, kan het gewoon niet geloven!
Ik gun je het zo! En nee, ben niet jaloers. Hoop zo op een gezond kindje voor je
Giga...zit gewoon helemaal blij achter de laptop voor je
Dikke knuf en hoop dat jullie een gezond kindje krijgen
En jolene, lieverd
Wij gaan even op pad, badkamers kijken voor het nieuwe huis....lijkt erop dat we dus toch meteen het kleine kamertje als babykamer kunnen inrichten
Wat zei je moeder ? Of moet je het nog vertellen ?
Van harte, miss_sly!!
quote:Er is door de assistent niet doorgegeven wanneer ik de miskraam heb gehad. Een uitstrijkje zou een vertekend beeld geven, want mijn lichaam was nog bezig te ontzwangeren. Ben dus naar huis gestuurd met een verwijskaart. Moet dinsdag naar het ziekenhuis. Echo onderzoek laten doen door iemand die daarop gespecialiseerd is. Oordeel van vroedvrouw was niet voldoende. Wat er precies gaat gebeuren weet ik niet. Arts zei uitgebreide echo. Wat dat nu weer inhoudt. Maar ik hoop bijna dat ze iets vinden zodat ik na curettage weer verder kan.Op vrijdag 14 september 2007 08:55 schreef E.T. het volgende:
-knip-
Wanneer ze niets vinden, gaan ze verder zoeken. Heeft de huisarts beloofd.
Maar eerlijk gezegd ben ik nu best wel opgelucht na je post
Nu eerst heel blij zijn voor miss Sly
Super Mis_Sly, gefeliciteerd
Wat ontzettend verschrikkelijk vreselijk leuk miss_sly Alle andere wachten dames dat jullie maar heel snel een tweede streepje mogen plassen. Denk aan jullie?
Miss_sly, van harte!! Echt super!! gefeliciteerd !! Ik ben superblij voor je! En wat geweldig dat jullie straks in het nieuwe huis gelijk een kinderkamertje kunnen gaan maken! Dikke knuffel! Bij ons schiet het niet zo op, het ziekenhuis belde volgens afspraak afgelopen maandag met het nieuws dat ze eigenlijk geen nieuws had. Ze hebben komende vrijdag overleg met de embryologen en daar wordt dan ook besproken waarom van de 8 eitjes die bij de punctie gescoord waren er 5 niet geschikt waren om te proberen te bevruchten. Wat uit dat gesprek komt bepaald het vervolg, ze zei "ja dan moeten we kijken of het uberhaupt wel zin heeft om door te gaan". Dus ik doe net of ik dat even niet heb gehoord en zeg "o dus dan wordt er misschien gekeken of de medicatie anders moet of de punctie op een ander tijdstip". Zij weer " dat zou kunnen maar er moet ook gekeken worden of het sowieso wel zin heeft om door te gaan". Afijn, daar wil ik even helemaal niet aan denken en zolang ze die vergadering niet gehad hebben kan zij er volgens mij ook weinig zinnigs over zeggen. We konden dus bellen om een afspraak te maken voor na 21 september en dat kan nu pas op 4 oktober.....
O ja, kan de OP aangepast worden? Madelieve: 1e ISCI juli 2007 mislukt.
miss_sly Gefeliciteerd zeg!!! Ik krijg gewoon hartstikke gelijk (ik heb enige tijd tegen miss_sly gezegd, jij eerst want jij bent ouder, dan volg ik jou
)En hier niet 1 steekje muts
was alleen net wat rustiger na 2 drukke weken, en stuiter nu weer in het rond! Ben nog steeds beduusd en geloof het nog niet helemaal, maar loop ook al de hele dag op een roze wolk. En hoewel ik me eigenlijk helemaal nog niet toe voel aan Z&G, wil ik dit topic verder niet laten dichtslibben met al die heerlijke, lieve felicitaties, Het zijn er al zoveel
dus ik zal me schoorvoetend en voorzichtig die kant op begeven En ik ben ook niet eens jaloers (misschien heb ik gewoon een goeie dag haha) maar krijg er juist alleen maar hoop van. Geniet van je goeie nieuws en ik hoop zo dat alles goed zal gaan!
(er kon toch nog wel een felicitatietje bij?
)En @ Madelieve:
En ik wil ook wel in de OP:
6 maanden Clomid 150mg, binnenkort LEO operatie
Thanx
[ Bericht 16% gewijzigd door Jaape op 15-09-2007 21:48:33 ]
echt super!!!! gefeliciteerd! Wow Miss_Sly wat een geweldig nieuws en wat fijn dat het "gewoon" met CLomid is gelukt en je niet verder het medische traject in hoeft. Van harte gefeliciteerd!! Enne veel plezier in Z&G Miss Sly van harte joh Hier vanmorgen meting geweest. Ging goed, rechts zit een folikel wat wat groter is dan de rest (nog maar 12 mm maar zet dus wel door!) Wilde ze een nieuwe meting afspraak maken voor donderdag... Dat is dan dag 15. Ik was het daar eigenlijk niet mee eens, ik heb hem liever eerder, want stel dat ie donderdag springt (theoretisch kan het, en vooral aangezien ik mijn ei altijd voel, altijd op dag 15....) dan is de poging al verloren, want dan hebben ze niet genoeg tijd.
Na wat aandringen mag ik dan toch woensdag al komen, als dat mijn gevoel was, dan deden we het zo.. Dan maar te vroeg, toch?
Nou ja, niets spannends hier dus nog! Ik verwacht rond eind van de week dus die eisprong, en dan zien we de rest wel! Ben wel trots, er is zichtbaar een ei (ik werk dus ook zonder al die hormoonshit
dat is raar hoor in mijn situatie!!! Whahaha! 
)Hoe is het met de rest van de meiden (en heren!?) hier?
Goed nieuws. Nog niet spannend, maar wel bijna
benieuwd naar de meting van morgen. Goed dat je aangedrongen hebt op woensdag als je je daar beter bij voelt. En je bent terecht trots op je lichaam, natuurlijk! Ben benieuwd hoe het er donderdag voor staat!
quote:Ik wil helemaal niet zo reageren... maar ik voelde het dus ook. Ik schaam me er bijna voorOp zaterdag 15 september 2007 10:10 schreef Moonah het volgende:
Jolene...
En ook andere dames die mss even een jaloers steekje voelen, schaam je niet, dat is heel begrijpelijk.
... want Miss_Sly: natúúúúúrlijk gun ik jou heel graag een geweldige zwangerschap en een heeeel mooi, lief kindje. Wat een geweldig begin voor jullie in jullie nieuwe huis. Wij hoopten ook stiekem een kamertje te kunnen inrichten tot babykamer toen we verhuisden.. maar helaas, hier mocht dat nog niet zo zijn, zeg maar.
Máááár ooit komt het goed... dat moet gewoon. Ben weer druk bezig met Clomid... dus we wachten maar weer af deze maand...
Miss_Sly: GENIET ERVAN! Het is jullie gegund!!
NieTTus: spannend weer... ik ga ook voor je duimen!!
quote:Lieve Jose, ik heb het al eerder gezegd: je hoeft je daar niet voor te schamen. Het is gewoon maar menselijk: jullie willen het ook zo graag. Dus niet schamen, en gewoon je gevoel toestaan hoorOp dinsdag 18 september 2007 20:15 schreef Jose81 het volgende:
[..]
Ik wil helemaal niet zo reageren... maar ik voelde het dus ook. Ik schaam me er bijna voor
quote:Tuurlijk komt het goed, dat moetWat een geweldig begin voor jullie in jullie nieuwe huis. Wij hoopten ook stiekem een kamertje te kunnen inrichten tot babykamer toen we verhuisden.. maar helaas, hier mocht dat nog niet zo zijn, zeg maar.
Máááár ooit komt het goed... dat moet gewoon. Ben weer druk bezig met Clomid... dus we wachten maar weer af deze maand...
Ik meen het echt: geniet ervan!! En op een dag kom ik je gewoon achterna in Z&G!!
quote:Ik hoop dat je me snel achterna komt, want ik zou niets liever willen dan dat we als dames uit dit topic met z'n allen in Z&G onze ervaringen kunnen delenOp dinsdag 18 september 2007 20:34 schreef Jose81 het volgende:
Ja, ik weet het ook wel... wij willen ook zo graag en het steekt gewoon als zoveel anderen je allemaal voor gaan... Maar ik weet ook dat het bij jullie niet vanzelf is gegaan... dus ik gun het jullie dubbel en dwars!!
Ik meen het echt: geniet ervan!! En op een dag kom ik je gewoon achterna in Z&G!!
Miss Sly, kan je het al een beetje beseffen? Volgens mij loop je er nu een beetje bij als je avatar
! En hebben jullie het al aan veel mensen verteld of houden jullie het nog even stil?Niettus, wat fijn om te lezen dat het goed met je gaat en dat je heel stoer een ei aan het broeden bent op eigen kracht!
Jose, ik hoop ook echt dat we hier allemaal binnen afzienbare tijd weg zijn maar ben ook wel realistisch en besef heel goed dat het voor ons ook niet zou kunnen gebeuren als de ISCI-pogingen op zijn.... nou ja, eerst maar wachten tot het gesprek 4 oktober.
Ik had jullie tijdje geleden gemeld dat 2 van mij forum-vriendinnetjes waar ik heel close mee ben allembei zwanger waren, 1e maand gelijk raak en 3 dagen na elkaar uitgerekend.....bij de een is het niet goedgegaan, ze was bijna 12 weken en had bloedverlies en op echo bleek dat kindje was overleden bloedverlies. Zo sneu, en ook omdat ze bij de zwangerschap van die ander nu telkens ook zo met die tijd geconfronteerd wordt, telkens het besef dat je even ver zwanger was geweest dan die ander, diezelfde dikke buik, zelfde tijd bevallen enz. Tsja, ik dacht toen "goh, dat gaat wel heel makkelijk bij jullie" maar het blijkt uiteindelijk voor niemand vanzelfsprekend te zijn en ik vind elk kindje dat gezond wordt geboren met alles erop & eraan toch wel een wondertje hoor!
Ik heb een ei wat binnen een zeer korte tijd gaat springen
Vanmorgen was ie ruim 16mm
(hoe trots kun je zijn op een ei 
) dus mocht er gelijk een ovulatietestje tegenaangooien! Testje nog negatief, maar ik verwacht dat vrijdag of zaterdag mijn eisprong gaat zijn! Dan zal dus dinsdag of woensdag de terugplaatsing van 2 kanjers zijn! Whiii ineens gaat het weer hard... Wat een gehannes met die testen, ik voel me zo'n leek!! Begin nu ook HEEEEEEEEL klein beetje zenuwappig te worden, hoop zo dat er ook 2 kanjers goed ontdooiien..Vrijdagochtend nog een meting, springt ie dan nog niet,dan wellicht prikje pregnyl, maar ik vind gewoon dat ie het uit zichzelf moet doen
BE jij vroeg eerder of mijn eileiders er weer uit moeten, nou MOETEN niet, maar als ik er meer last van ga krijgen (als in pijn en ik merk bij Yoga met strekken dat ik daarna wat last heb daar) dan kan het wel. Ze liggen wel irritant precies voor de eierstok op de echo! Ben trouwens nog wel steeds gestopt met roken
nu alweer 2.5 maand! Madelieve, dat is zuur!!! En ja, zwanger worden is 1. Maar dan zijn we er zeker nog niet... dat vind ik wel heftig! Leuk zo'n positieve test, maar dan maar zien dat je ook alle weken uitdraagt en daarna een gezond kindje op de wereld zet!
Jose
sterkte met de clomid deze ronde! Wat goed dat je nog steeds gestopt bent joh! Echt knap! Wat is het spannend met je ei!
Ik heb ook wel een beetje de kriebels hier voor je hoor! Madelieve, dat moet idd heel moeilijk zijn voor degene met de miskraam, althans... het lijkt mij wel hele lastig als je iemand precies gelijk op hebt gaan op zo'n moment.
En nog steeds gestopt
Twee mooie kanjers straks en dan maar goed broeden
Madelieve, wat lijkt me dat pijnlijk voor de vriendin die een miskraam heeft gehad. Maar ook lastig voor de andere vriendin, lijkt me, want zij weet zelf ook hoe confronterend het iedere keer moet zijn dat het met haar allemaal goed gaat.
Tja, zwanger worden is soms wel, soms niet gemakkelijk, maar zwanger blijven is natuurlijk de kunst die erna komt en die ook neit vanzelfsprekend is.
En Jose weer aan de Clomid... hoe ver ben jij nu in je cyclus?
Ik zit nu op dag 29 (heb even mijn prachtige ISCI Excel erbij moeten pakken
) en geen enkele aanwijzing voor een naderende ongesteldheid..... vorige cyclus met de ICSI-poging was uiteindelijk 36 dagen, doordat eitjes niet snel groeiden hebben ze het behoorlijk gerekt dus ik kan me voorstellen dat mijn lichaam ook weer even nodig heeft om te herstellen en dat ik niet nu gelijk op een nette 28 dagen cyclus zit. Van mij mag het nog wel eventjes wegblijven trouwens, ben de komende dagen met mijn werk op een leuk buitenlandreisje, druk programma maar ook sjiek hotel met zwembad enz. dus dan is ongesteld zijn niet ideaal...zeker niet omdat de tweede dag altijd nogal heftig is.
Bij vriendinnetje die miskraam had is gisteren onder narcose alles weggehaald. Natuurlijk vreselijk verdrietig maar het is een hele sterke dame, zowel fysiek als geestelijk en met een perfecte relatie dus ik heb er alle vertrouwen in dat ze er samen weer bovenop gaan komen gelukkig..
Ik ben maandag weer terug, dan kom ik snel even kijken hoe het staat met Niettus en de eskimootjes...
Maar nog maar even niet op de zaken vooruit lopen, misschien gebeurt er wel niets en dan ga ik gewoon weer verder de MMM in. Het was trouwens nog een beetje gedoe met het inplannen van die operatie want dat moet eigenlijk tussen dag 7 en 14 van je cyclus en ik zit volgende week al op dag 16, dus zei de mevrouw van het ziekenhuis dat ik eigenlijk zou moeten wachten tot m'n volgende clyclus. Maar ja, die komt waarschijnlijk helemaal niet zonder clomid dus nu mocht ik toch volgende week al Als ik maar beloofde dat ik niet zwanger ben dan 
Dat wou ik even kwijt
aan iedereen!Madelieve, het gebeurt wel vaker dat je cyclus na een poging even op gang moet komen. De eerste keer had ik daar een klein beetje last van. Bij de 2e poging was mijn cyclus na de poging gewoon normaal.
Ik heb voor het eerst van mijn leven een positieve test
welliswaar een ovulatietest, maar hij was postief! Ei was vanmorgen ook mooi op grootte, en ik voel mijn rug al, dus die komt er wel aan! Denk zelfs vandaag al!Mag straks nog even bellen rond half 2, dan hoor ik verdere zaken. Verwacht dinsdag of woensdag de terugplaatsing!
ik vind het nu spannend en voel me vooral heel erg leek-achtig. (dus ja mensen heel begrijpelijk dat de mensen die niet aan ivf doen, het allemaal abakradabra vinden
dat vind ik nu van dit ook!)Jaape, op dag 16 is het sowieso bijna onmogelijk om zwanger te zijn.. voor 'normale' cyclussen al, laat staat voor iemand die Clomid nodig heeft
Ik hoop voor je dat de operatie het gewenste effect heeft De generale repetitie, deze test Hoop dat er een paar mooie eskimootjes zijn ontdooid.
ben best wel trots ja! Grappig ook, je blijft je voornemen: deze keer niet zo hyper en teveel hoop, maar ik ben er weer ingestonken hoor!!! Heel bijzonder hoe dat telkens toch weer terug komt. Ben wel een stuk nuchterder, maar die hoop is weer volop aanwezig!!! Spannend!Jaape, volgende week al, dat is lekker snel!
Ik snap ook heel goed wat je bedoelt met die hoop en nuchter zijn, je kan jezelf nog zo hard voornemen om te proberen niet teveel hoop te hebben, als puntje bij paaltje komt heb je natuurlijk stiekem toch weer een een hele hoop hoop. Maar dat is natuurlijk ook juist goed, want als er geen hoop was zou je geen reden hebben om door te gaan. En nu gaan we gewoon met z'n allen heel hard meehopen dat alles goed gaat
En E.T., inderdaad ik maak me geen illusies dat ik op dag 16 al zwanger zou kunnen zijn, maar helemaal voor de zekerheid zal ik toch maar even voorzichtig doen. Maar dat is niet zo'n probleem, verplicht niet sexen vind ik toch nog altijd een stuk makkelijker dan verplicht wel sexen
Daar had ik even niet op gerekend..... volgende poging waarschijnlijk toch wat hormonen om de boel te regelen......
Wat onzettend k*t, dit!
dikke
quote:Je bedoelt dat je een cyclus moet overslaan??Op vrijdag 21 september 2007 13:51 schreef NieTTus het volgende:
Helaas, het vu heeft geen plek
Daar had ik even niet op gerekend..... volgende poging waarschijnlijk toch wat hormonen om de boel te regelen......
Op zich fijn dat men dat weet, maar de manier waarop het gebracht werd "als je dus niet zwanger kan worden moet je dus zeker geen cola drinken" vond ik wat minder.
Jaape, wat gaan zo ook alweer doen bij je operatie? In ieder geval spannend!!
Hier zit ik nu op dag 8, dus mijn ei moet weer aan het groeien zijn. Ik heb eindelijk weer eens GEEN blaasontsteking, dus hopelijk hoef ik de komende maanden geen anti-biotica te slikken... want dat schiet natuurlijk niet op!
Ik moet dinsdag weer naar het ziekenhuis voor een nieuwe samenlevingstest. Ben benieuwd... en hoewel het er de vorige keer hartstikke goed uitzag, vind ik het stiekem toch wel erg spannend...
Dan maar wat positiefs uit het hele verhaal halen, ik weet nu dat ik in elk geval "gewoon" werk, zonder hormonen
Jose, spannend dus! Ik duim met je mee dat je geen blaasontsteking weer krijgt. Probeer eens Monarda van vogel! Is homeopatisch en mag je volgens mij, maar check even, gewoon gebruiken nu. Het heeft mij van chronische blaasontsteking afgeholpen
En natuurlijk is het (weer) spannend! 
Jemig... shit zeg... quote:Dit is iets om voor mij te onthouden als ik er weer voor zou gaan.al vraag ik me af of het waar is.. maar ik leef op cola.gaan liters per dag er door heen hier.Op vrijdag 21 september 2007 16:06 schreef Pruk het volgende:
Net op de radio: Cola drinken zou de hormoonhuishouding in de war brengen en je lichaam zou minder calcium opnemen.
Op zich fijn dat men dat weet, maar de manier waarop het gebracht werd "als je dus niet zwanger kan worden moet je dus zeker geen cola drinken" vond ik wat minder.
Dus misschien wel een optie om de cola te laten staan als ik weer wil gaan proberen
Nou ja, het is iets om in de gaten te houden, maar wel lastig want ik ben echt een addict.
(zelfs niet over het vermoeden dat er een relatie zou zijn) IK drink ook veel cola en had toch nergens last van.. NieTTus, wat ontzettend balen zeg
Weer een maand extra wachten En ik ben er vorige week nog geweest, dus toen was het onderzoek al bekend, lijkt me.
quote:ach baat het niet dan schaad het niet shirley!! Dus hup niet meer aan de cola maar aan het waterOp zondag 23 september 2007 17:14 schreef Igraine het volgende:
Ze hebben mij er bij de fertiliteitspoli ook nooit iets over gevraagd. "Drinkt u veel cola?"
En ik ben er vorige week nog geweest, dus toen was het onderzoek al bekend, lijkt me.
Dan kan je tegen de tijd wanneer ik weer mag vertellen of het geholpen heeft 
Jose succes met je samenlevingstest
over die blaasontsteking heb ze nu ook vaker sinds ik clomid gebruik
Zie alweer een geluk drink geen cola alleen maar water/ranja en koffie.
Hier denk ik dat het niet gelukt is deze maand zit nu op dag 28 en heb mijn eerste pukkel ontdekt ik verwacht dus echt dezeweek ongesteld te worden
quote:Neem aan dat ik het dan goed begrijpOp zondag 23 september 2007 17:14 schreef Igraine het volgende:
Ze hebben mij er bij de fertiliteitspoli ook nooit iets over gevraagd. "Drinkt u veel cola?"
En ik ben er vorige week nog geweest, dus toen was het onderzoek al bekend, lijkt me.
Rottdog, ik wist inderdaad ook dat jij laatst ook blaasontsteking had. Ik heb het twee weken terug aan de gyn gevraagd, of Clomid en blaasontsteking met elkaar te maken hebben.. maar mijn gyn zei van niet. Het is gewoon 'domme pech', alleen wel vreemd dat het dus de derde keer al is in een half jaar tijd, terwijl ik het normaal gesproken en bijna nooit heb... kan wel 10 jaar geleden zijn dat ik het de laatste keer heb gehad daarvoor. Maar ja, niet meer aan denken.
NieTTus, wel een goeie tip die Monarda... ik zal het onthouden!!
Ik neem nu elke ochtend twee cranberry vitamine pillen. Die schijnen 'zuurder' te zijn dan gewone vitamine C tabletten en schijnen ook effectiever te zijn tegen blaasontsteking. De doktersassistente zei namelijk dat ik vitamine C tabletten kon nemen, dit zou het tegengaan. Maar die andere pillen schijnen dus nog beter te zijn.
Oh ja, dat bericht over Cola heb ik ook gehoord ja. Ik drink het al nooit, dus ik heb daar geen last van. Ik drink alleen maar de hele dag thee en water...
quote:Dat je wat goed begrijpt?Op zondag 23 september 2007 20:44 schreef Rottdog het volgende:
[..]
Neem aan dat ik het dan goed begrijp
Wat voor antwoord kreeg ik: Ja, jij wel....
Toen moest ik toch even flink slikken. Ze moest eens weten. Niet elke jonge meid die zwanger is is dat zo makkelijk geworden!!! Maar goed, blijkbaar wordt daar dus wel anders over gedacht.
quote:Dat jullie gaan voor een brusje of ben ik nu te voorbarig geweest
Zat ik hier gisteren te vertellen dat ik op dag 28 zit is helemaal niet waar zit nog maar op dag 25 beetje in de bonen
quote:Nee hoor, dat kloptOp maandag 24 september 2007 09:37 schreef Rottdog het volgende:
[..]
Dat jullie gaan voor een brusje of ben ik nu te voorbarig geweest
Tenminste, ik ben weer bij de fertiliteitspoli geweest en heb nu een recept Clomid in m'n tas zitten. Dus echt heel druk 'bezig' zijn we nog niet. Maar het gaat komen. Dat bezig zijn dan hè, dat brusje is nog maar afwachten natuurlijk.
doen. Ik had het al wel gelezen in het rammeltopic maar nog niet echt geregistreerd geloof ik. Spannend joh!
Igraine, wat spannend!!!!!
Ticoo, hoe vaak wij (in zijn algemeniteit hier in dit topic) dat niet gedacht hebben. Je kunt nou eenmaal niet in andermans prive kijken. Je had best even kunnen aangeven dat je het een vervelende opmerking vond. Dan had je je nu ook niet druk hoeven maken maar was het uitgesproken geweest. Je gaat er nu vanuit dat zij dat zei omdat je nog jong bent, maar wie weet wat voor een verhaal daarachter steekt.
quote:Ach ja, niettus dat is ook zo. Maar zo mondig ben ik niet. Ik mopper vooral op mensen als ze het niet kunnen horen...Op maandag 24 september 2007 12:29 schreef NieTTus het volgende:
Woensdag mag ik voor gesprekje, eens even kijken wat we gaan doen! Ik wil in elk geval niet meer 4 folikelmetingen in 1 week. Heb die testen en dat is genoeg!
Igraine, wat spannend!!!!!
Ticoo, hoe vaak wij (in zijn algemeniteit hier in dit topic) dat niet gedacht hebben. Je kunt nou eenmaal niet in andermans prive kijken. Je had best even kunnen aangeven dat je het een vervelende opmerking vond. Dan had je je nu ook niet druk hoeven maken maar was het uitgesproken geweest. Je gaat er nu vanuit dat zij dat zei omdat je nog jong bent, maar wie weet wat voor een verhaal daarachter steekt.
Verder bij de cryoterugplaatsingen hadden wij ook maar 2 metingen. 1 aan het begin van de cyclus om te kijken of alles weer schoon is. En 1 rond dag 10. Dat was het.
Jose en Rottdog, wat raar van die blaasontstekingen zeg, ik heb daar gelukkig geen last van gehad maar ik vind het toch wel verdacht klinken
Ik ga morgen geopereerd worden, ze gaan dan een kijkoperatie doen (LEO) waarbij ze wat weefsel (= eiblaasjes) gaan wegbranden. Die eitjes veroorzaken mijn PCO, en met die behandeling wordt de hormoonhuishouding verstoord waardoor de kans bestaat (ong 50%) dat mijn cyclus dan weer zelf op gang komt, zo niet dan heb ik pech. En als ze toch bezig zijn gaan ze meteen mijn eileiders doorspoelen geloof ik.
Ticootje, wat een vreemde opmerking van die restaurantmevrouw zeg. Ik kan me voorstellen dat je niks gezegd hebt, je bent waarschijnlijk te perplex om te reageren. Ik neem me wel altijd voor om ad rem te reageren als mensen iets zouden zeggen wat mij nogal stoort. Het is dat ik het liever zoveel mogelijk voor me hou dat we een kinderwens hebben maar anders zou ik al heel wat vernietigende omerkingen hebben geplaatst naar mensen die bijvoorbeeld vragen wanneer mijn kleine nou komt (mijn kleine zusje heeft nu ook een kind).
Ik las trouwens dat niet alleen cola slecht zou zijn voor je kinderwens, in datzelfde artikel stons ook dat pijnstillers en intensief sporten averechts zouden werken. Die eerste twee zaken zijn voor mij niet zo'n issue maar dat laatste ga ik me toch echt niets van aantrekken!
Hier heb ik een echo op dag 9 gehad (omdat dag 10 op zaterdag viel en ze dan niet meten ) met nog weinig activiteit. Logisch. Toen op dag 12 weer een meting en daar zag je 1 ei groter dan de rest.
Toen moest ik op dag 14 weer en daar zat die van 16mm (vanaf toen ook gaan testen) en toen vrijdags wéér (echt dol wordt je ervan..) en toen was ie ook 18+ en mijn test ook positief. En dan is er geen plek in het ziekenhuis. Dus alles sowieso voor niks. En daar baal ik een beetje van.
Nu weten we dus dat mijn ei vanaf dag 14 kan komen, dus vind ik 1 meting wel genoeg. En anders maar alleen testen.
Jaape, spannend morgen dus! Ik ben heel erg benieuwd wat het resultaat gaat zijn
Veel succes! Ticoo, toen ik de reactie van 'ja, jij wel' las, dacht ik echt van 'nou ja zeg! De muts!' maar aan de andere kant heeft NieTT us ook wel gelijk. Ik heb het zelf ook wel eens gedacht als ik een zwangere vrouw zie.. 'zij wel', alleen ik ben dan nog zo slim om dat dan niet uit te spreken...
Vandaag hebben we onze tweede samenlevingstest gehad. Ze kon maar weinig slijm weghalen, omdat ik nog vroeg in mijn cyclus zit (dag 12), maar toch was de test goed. Dus daar zijn we voorlopig weer vanaf... MAAAAR... mijn baarmoederslijmvlies vond ze wel erg aan de dunne kant. Dit kan een bijwerking zijn van de Clomid. Volgende week woensdag moet ik terug komen en dan gaan ze het endometrium (=dus het slijmvlies) opmeten om te zien hoe het zich ontwikkelt. Als het dan nog te dun is, dan moet ik misschien aan andere medicijnen...
Aan de ene kant baal ik hier wel weer van, maar aan de andere kant had ik zelf ook al wel gemerkt. Toen ik nog niet aan de Clomid was, had ik soms heel veel slijm/afscheiding als mijn eisprong eraan kwam. Sinds Clomid is dat echt een stuk minder geworden.
Een vriendin van mij heeft dat ook gehad en zij zei dat ze er toen een pilletje bij kreeg die mensen met diabetes ook gebruiken (weet de naam niet). Die zou juist die bijwerking van het weinige slijm tegengaan... Nou ja, we wachten wel weer af...
Tja zijn ook altijd die jonge grietjes die zich verneuken terwijl het hier niet lukt. Wilde der een knal verkopen maar ja ze had het blijkbaar al zwaar genoeg anders zeg je zoiets niet. Maar toch vind ik het raar dat ze zomaar haar oordeel trok.Jose, bij mijn pogingen was in het begin van de cyclus mijn slijmvlies ook steeds te weinig. maar elke keer bij de terugplaasting was het wel goed. Ik heb gewoon een soort groeispurtvlies.
Na een aantal maanden komen ik even op OUD gluren en zie ik dat zich mooie wondertjes voltrokken hebben
ET, Swets, Miss Sly en webkim gefeliciteerd met jullie zwangerschap. Helaas zie ik toch ook nog veel bekenden hier zitten. Meiden ik kan jullie alleen maar veel sterkte en succes toewensen.
Voor degenen die het willen weten, ik ben nog steeds heel moe en heb geen cyclus, inmiddels heb ik een COLA-screening gehad en binnenkort krijg ik de uitslag, maar het bleek al dat ik een menstruatiestoornis heb, waarschijnlijk wordt het hormonen slikken/spuiten om een cyclus te krijgen, zelf heb ik er een hard hoofd in.
En voor Mariposa even een hele dikke knuffel
Voor de statistieken: ik ben gisteren weer ongi geworden. De langste cyclus sinds ruim 1,5 jaar ofzo. Het zal deels door de verhuisstress komen.... nieuwe ronde nieuwe kansen!!
Jaape... je zult hier voorlopig nog niet zijn... maar ik denk aan je...!! Ik hoop dat het is meegevallen..!
Diaan (leuke trouwfoto's!!!!!!), balen weer... maar inderdaad.. nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Ticoo, ik hoop dat ik ook van dat 'groeispurtvlies' heb, maar ik verwacht het niet. Wanneer ik zo ongeveer de eisprong heb, verandert er ook niks... voordat ik clomid had, kon ik het altijd merken omdat er meer slijm was... maar sinds clomid is dat dus zo goed als weg...
Maar goed. We houden de moed erin! Woensdag horen we meer.....
Jose, wel goed dat de samenlevings test goed was, balen van het slijm. Ik hoop dat het allemaal geen kwaad kunt en dat je niet nog verder aan de medicijnen hoeft!
Gisteren bij de poli geweest en wel even mijn ongenoegen geuit. Ze begonnen ook direct over wederom hormoonprikken zodat ik wel zeker zou weten dat ik op het juiste moment wél geholpen kon worden.
Ik heb uiteindelijk gekozen voor het risico de komende maand weer niet geholpen te worden omdat er nog geen plek is, dus zonder hormonen in elk geval! Ze gaan wel zorgen dat ik voorang krijg. Ik vind als het niet hoeft, ga ik niet weer aan die stomme hormonen. En nu zou ik dus weer moeten gaan prikken omdat het VU zo'n achterlijke agenda heeft. Denk het niet. (ik ben echt opstinaat, is het te merken
)Enfin, over 1.5 week dus weer actie, ben benieuwd!!!!!
Diaan
prutzooi!Jose, hopen dat het met het slijmvlies meevalt of anders in orde te krijgen is met ene eenvoudig pilletje ofzo
Mariposa, inderdaad lang niet gezien. Wat rot dat het zo moeizaam gaat met je cyclus.
Diaan, ook weer ongesteld. In ieder geval veel succes met en geluk in julllie nieuwe huis
NieTTus, wat vreemd dat je nu niet gegarandeerd geholpen wordt de volgende cyclus. Tegen ons zeiden ze dat bij IUI als je de ene maand niet mag starten ivm de drukte (dat schijnt inderdaad te kunnen), dat je dan volgende maand gegarandeerd mocht, dat ze mensen niet twee maanden achter elkaar konden laten wachten. En dat was ook in het VU...
Opstandig of niet, ik kan me wel voorstellen dat je het liever zonder hormomen doet, hoor
Kan me voorstellen dat je er goed de P in hebt. Jaape! Kom eens vertellen?
Dan bewerken ze alleen het zaad en dat brengen ze terug. Een cryo ontdooiien schijnt behoorlijk arbeidsintensief werk te zijn. Ze kunnen er maar 8 (zoiets, pin me er niet op vast) per dag doen... Dus ja, dan zitten ze wel snel vol... de poli gaat wel alles op alles zetten om te zorgen dat ik de volgende keer wél een tp heb, maar ik zal er rekening mee moeten houden dat het dus weer een no go kan zijn.
Maar mijn gevoel zegt zo duidelijk: hierbij (dus cryo) geen hormonen! Het is niet nodig, alles mag mijn lichaam nu zelf doen (en kan het ook!). Ze omzeilen nu echt alleen mijn eileiders.. geen hormonen, geen punctie... dat voelt zo anders! En ik ben trots op mezelf dat ik daar eens naar geluisterd heb! (ik ben nogal een verstandsmens, overrule mijn gevoel nog wel eens, omdat het verstandigerwijs anders zou moeten)
Heb gister een dagje in het ziekenhuis doorgebracht en alles is heel goed verlopen. M'n baarmoeder zag er gezond uit en er is wat weefsel (cystes) weggeschroeid volgens plan. Ze hebben ook meteen aan 'blauw spuiten' gedaan, wat ik nu eigenlijk eerder groen spuiten zou noemen want ik heb vandaag de hele dag groen geplast, maar ja, blauw plus geel is natuurlijk groen
, inderdaad laporoscopisch allebei, en de dokter zei dat de vloeisof alleen bij mijn rechter eileider niet goed doorstroomde maar omdat verder alles er gezond uitziet is dat niet iets om me zorgen over te maken, vaak kan dat gewoon een krampje zijn. Ik kwam wel redelijk beroerd de operatie uit, ik had behoorlijk wat pijn dus kreeg morfine en iets tegen de misselijkheid maar ik moest wel die middag meteen naar huis terwijl ik m'n ogen amper open kon houden zo suf was ik. Maar vriendlief had de hele tijd op me zitten wachten dus ik heb me vermand
Gelukkig veilig thuis gekomen en daarna de hele middag, avond en nacht heerlijk geslapen en vanochtend voelde ik me alweer stukken beter, alleen m'n buik doet nog een beetje pijn maar daar hebben ze gelukkig pijnstillers voor uitgevonden Ik heb nu 3 mooie gaatjes in m'n buik, waarvan 1 in m'n navel en 1 onder m'n schaamhaarlijn dus daar zie je niks van, en nog een klein bonusgaatje die waarschijnlijk ook wel wegtrekt
En nu maar hopen dat m'n cyclus vanzelf op gang gaat komen!
Dikke
aan iedereen! Ik hoop inderdaad dat je cyclus goed op gang komt en dat je hier dan snel weg bent!Niettus, beetje late reactie maar wat shit zeg dat er uiteindelijk geen plaats was..... als ze volgende keer dat weer flikken ga ik wel even langs hoor (werk er praktisch naast
) want 2x achter elkaar kunnen ze echt niet maken! Fijn dat je het zonder hormonen kan doen he?Ik zie wel beetje op tegen volgende keer, ben zooo vreselijk moe geweest door die hormonen. Hoop dat het dan ook echt wat rustiger is op mijn werk want ik wil tijdens die poging 4 dagen gaan werken en dat zou eigenlijk niet kunnen nu, tis zo druk, heb vandaag ook van 8 tot 21 achter mijn buro gezeten en daarna door naar feestje van een relatie, ben net thuis..
Hoi Mariposa, ik heb geen idee wat een COLA-screening is, heeft vast niets te maken met de cola-discussie
.... Maar ik begrijp dat je hier eerder hebt gepost als ik het zo lees.... bij mij zie je er amper meer wat van Madelieve, lastig he, dat gevoel? Ik hoop mee dat het wat rustiger is op je werk dan. Weten ze op je werk eigenlijk dat je met icsi bezig bent?
Madelieve, heb je niet nog wat vrije dagen over? Dan kan je inderdaad lekker wat rustiger doen. Ik was bezig met ISCI ook tijdens mijn stages. Beide keren wisten mijn stage begeleiders ervan af. Dat vond ik wel zo prettig, omdat de hormonen mij nogal prikkelbaar maakten. Verder kunnen mensen dan een beetje rekening met je houden. En vaak zijn mensen nogal nieuwsgierig en hebben ze allerlei vragen over hoe en wat. Voor mij hielp het ook heel erg om er gewoon over te kunnen praten.
Nu hopen dat de pijn niet voor niets is geweest
Madelieve, ik werd bij elke volgende poging steeds een beetje minder moe van de hormonen (alsof er gewenning optrad), ik had ook het idee dat vooral de decapeptyl schuldig was aan de vermoeidheid. De pogingen dat ik dat niet gebruikt heb had ik sowieso nergens last van.
Maar weet idd nog dat de eerste poging vooral slapend voorbij is gegaan en dat 't daarna minder werd.
Succes iig! (en wat hierboven ook gezegd wordt: als ze op je werk weten wat er speelt kan dat idd gunstig uitpakken ivm 'rekening houden met')
en kom je nog vertellen wat de COLA-screening is?Diaan
Niettus lekker assertief
Jaape fijn dat het er goed uitzag
Hier is de bubbel met hoop uiteen gespat, ongesteldheid heeft zich hier aangediend
Alleen is mijn gevoel een beetje dubbel heb namelijk net de lama's gekeken en heb echt tranen met tuiten gelachen. Zit nog steeds in een beetje lacherige bui terwijl ik net giga zat te janken op de pot erg vaag gevoel
ET, ik hoop dan maar dat de vermoeidheid bij mij ook minder is bij de volgende poging!
Op mijn werk zijn ze op de hoogte en allemaal heel lief en meelevend dus dat is fijn. Leek me ook inderdaad wel handig voor het geval is nogal humeurig zou worden
maar daar heb ik gelukkig geen last van gehad.Ik barst nog van de vakantiedagen, heb nog 7 weken vakantie staan dus dat is het probleem niet, meer dat er gewoon zoveel werk is dat het moeilijk is om dingen te laten liggen.... maar het moet maar, tijdens zo'n poging wil ik echt goed naar mijn lichaam luisteren.
Ik ben ook deze week begonnen met Nima Marketingcommunicatie B, 1 bijeenkomst in de maand en verder veel zelfstudie en daar wil ik ook genoeg tijd in stoppen dus daar wil ik ook af en toe wel een vrije dag voor opnemen.
Balen joh!Madelieve, lastig dat het zo druk is op je werk. Kun je niet je agenda in die tijd wat minder vol plannen + wat vrij opnemen? Zeker als ze op de hoogte zijn, lijkt me dat ze dat op je werk ook zullen snappen en aan meewerken. Probleem is natuurlijk of je zelf zo kunt denken en handelen, want dat werk dat daar ligt, roept je toch ook, he?
Rottdog, wat ontzettend balen
Die heb ik dan ook gemist. Het is een onderzoek waarbij een inwendige echo wordt gemaakt (er wordt gekeken naar de dikte van het baarmoederslijnvlies (op CD 10 wat die 1.2 of 12mm, en dat schijnt gelijk te zijn aan geen aangroei), naar de eierstokken (per stok had ik 8 eitjes zitten, gemiddeld moeten er 5 tot 12 aanzitten dus dat was goed) en de lengte daarvan. Daarnaast wordt er veel bloedgeprikt (nuchter) om alle mogelijke hormonen te meten. Zie ook hier Het is ook een landelijk onderzoek dus ze hebben ook bloed voor DNA-onderzoek afgenomen.
Maar goed het meisje dat het onderzoek uitvoerde zei dat ze dacht dat het niet door mijn medicijngebruik komt en dat het dus een menstrautiestoornis is. Want op het moment gebeur er helemaal niets.
José fijn dat je nu geen last hebt van blaasontsteking ik hoop voor je dat het zo blijft
Ik had van het weekend een weekendje weg met vriendinnen, één wist me te melden dat haar huisarts haar had geadviseerd na het vrijen direct te plassen (en niet op te houden) dat schijnt namelijk ook van invloed te wezen op blaasontstekingen, nu ze dat ook doet heeft ze er een stuk minder last van, ik weet wat het een beetje tegenstrijdig is, want we willen natuurlijk wel dat alle zaadjes te tijd hebben om naar het eitje te racen maar goed misschien heb je er wat aanEn rottdog vervelend dat die
weer gekomen zijn.Ik denk dat Jaape en Madelieve gekomen zijn in de tijd dat ik hier niet meer kwam, maar ik hoop dat jullie hoer snel weg mogen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Mariposa op 01-10-2007 08:46:58 ]
Ik ben afgelopen weekend met m'n familie weg geweest met onder andere een mini neefje en nichtje van mij. Heel schattig en lief allebei maar wat een gedoe zeg! En het hele weekend draait dan om die kleintjes. Zou ik alleen maar jaloers zijn? Ondanks dat ze namelijk allebei vreselijk schattig zijn dacht ik wel eens van: sjonge jonge wat fijn dat ik dat gedoe nog niet heb: kindje lief, kindje spelen, kindje slapen, kindje eten, kindje huilen, kindje verschonen etc etc etc. Mijn vriend dacht er gelukkig net zo over!
Met mij nog steeds alles prima, nu is het grote wachten aangebroken. Maar ja, what’s new, we zijn allemaal constant aan het wachten...Als ik over een poosje wel
of niet ongi word dan kom ik me wel weer melden hier En soms schiet ik wel eens in de stress. We hebben zo lang gedaan over zwanger worden, we waren aleen maar daar mee bezig. Maar nu is het zover, en dan denk ik "wat moet ik nou met een kind??" Ik vind het doodeng. Zo'n kleine frummel, wat nou als ik het helemaal verkeerd doe?
Feit dat je iets heel graag wil, hoeft nog niet te betekenen dat je de (mogelijke) nadelen niet meer kunt zien!
Succes met wachten. MOet je nu 'gewoon' wachten op een menstruatie? Of monitoren ze eea nog mbt een eisprong ofzo?
quote:Moeilijk opvoedbaar? Elke 5 minuten? Maak daar maar elke 5 seconden van...Op dinsdag 2 oktober 2007 08:42 schreef Ticootje het volgende:
Jaape dat gevoel is niet raar hoor. Ik had het van het weekend nog. Mijn neefje is al wel wat ouder, maar valt onder de noemer moeilijk opvoedbaar. Ik hoop dat dat drama mij bespaart blijft. Elke 5 minuten een kind corrigeren....pfff.
Maar ik snap het wel heel goed. Op school maak je ook van alles mee en zie je heel wat vervelende/schrijnende dingen. In dat opzicht kan ik me inderdaad wel voorstellen dat je zegt 'wat moet ik met een kind'. Maar dat gevoel verdwijnt meteen weer als ik even wat verder nadenk... het lijkt me gewoon héérlijk, zo'n kleintje! Vandaag kwam een collegaatje die in juli bevallen is. Aaah, wat een lief kindje... zóóó schattig...
Jaape, wat fijn dat het zo is gegaan allemaal! Fijn dat je alweer bent opgeknapt. Ik hoop op een snel positief resultaat!
Mariposa, als ik jou zo hoor, klink je toch wel aardig positief! Geen slechte uitslagen, toch?
Morgenmiddag staat de endometrium meting gepland. Ben benieuwd... denk aan de ene kant dat het wel in orde is, want ik had toch wel aardig wat slijm op de dag van mijn eisprong, maar aan de andere kant heb ik zoiets van 'we zien wel'. Kan me er niet echt druk om maken eerlijk gezegd.
Ben momenteel veel te druk met school en ik geniet heel erg van ons nieuwe huis!
Ik vind het wel prima zo... tuurlijk denk ik wel aan ons 'project kindje', maar aan de andere kant zijn er inderdaad nog zoveel leuke -andere- dingen...maar ja... dat zeg ik nu... straks over 2 weken, zal ik wel weer balen als ik weer met een beginnende ongesteldheid op de plee zit. Dusss... voor ons hier nog geen veranderingen... nu maar hopen dat er binnenkort een keer resultaat is.
Oh ja, Mariposa, ik wilde dit gister ook al schrijven en nu schiet het me ineens weer te binnen: ik weet inderdaad dat je meer kans hebt op een blaasontsteking als je na het vrijen een tijdje blijft liggen. En ja... ik doe dat dus ook, want zoals jij ook al zei wil je toch de zaadjes wel de kans geven een stukje verder te zwemmen... Aan de ene kant wil ik altijd gelijk wel naar de wc, maar om eerlijk te zijn blijf ik altijd minimaal een half uur nog liggen.
Ik heb de uitslag gehad. Alle hormonen op een na zijn goed. Mijn Prolactine-hormoon is te hoog (dat is oa het zelfde hormoon dat er bij borstvoeding voor kan zorgen dat de eisprong uitblijft) En dat kan heel goed komen door een van mijn medicijnen (dus toch). Alleen omdat het een nogal veranderlijk hormoon schijnt te zijn moest ik nog een keer geprikt worden om 11 uur 's ochtends want dat schijnt het beste te zijn. Dus gisteren heb ik me weer laten prikken.
Als uit de uitslag blijkt dat het aan de prolactine ligt, dan krijg ik weer een medicijn (Dostinex of zo) om de prolactine te verlagen (dan zit ik op 4 medicijnen). En dan hopen ze dat de eisprongen weer op gang komen. (Ik ben sinds juni niet meer echt ongesteld geworden, eind juli heb ik een Primolut-kuur gehad maar niet echt een bloeding).
Als uit de uitslag blijkt dat het daar niet aan ligt, zal ik waarschijnlijk aan de Clomid moeten om een eispring op te wekken. Maar dan moeten er bij mij en mijn
nog nadere onderzoeken gedaan worden.Voor ons gevoel ligt het aan mijn medicatieverhoging in maart/april, sindsdien zijn de menstruaties uitgesteld of weg gebleven. Dat betekent dat het 'probleem' relatief makkelijk te verhelpen is. Dus we zijn redelijk positief onder de uitslag. Ik moet nu weer 2 weken wachten op de uitslag van de laatste bloedtest.
In ieder geval sterkte verder en ik hoop ook dat jullie snel verder kunnen!
Nu moet ik binnenkort weer prikken en werd ik door de gynaecoloog gewaarschuwd de dag ervoor niet te vrijen. Later voegde hij toe dat het om tepelstimulatie zou gaan. Hij zag waarschijnlijk het vraagteken boven mijn hoofd.
Afijn, hoewel dit dus allemaal niet zo best was mogen we wel voor een volgende poging door. Er gaat wel wat veranderen: ze gaan de medicatie opvoeren om zo hopelijk meer eitjes te krijgen en ipv met Puregon ga ik met Menopur spuiten. Puregon is een syntetisch hormoon dat vooral laatste jaren erg veel wordt gebruikt, geeft over het algemeen ook minder klachten. Ze hebben daarmee Menopur redelijk van de markt gedrukt blijkbaar, Menopur is een natuurlijk hormoon en daarbij is je lichaam geneigd het af te willen stoten en dat kan dus voor wat meer klachten zorgen.Echter, de arts vertelde dat het aantal zwangerschappen bij Menopur aanmerkelijk hoger is. Ze hebben geen idee hoe dat komt maar het is wel zo, dus dat is de reden dat ze willen switchen.
Over 1,5 week begin ik dus weer met de Decapeptyl en daarna dus met de Menopur..... ik ben benieuwd.... als alles goed gaat en traject gaat door dan weten we begin december of het wel of niet gelukt is en dat is ineens alweer best dichtbij!
Wat betreft het prolactine-verhaal, ik weet dat het door stress kan komen, is door de dokter gemeld. Verder werkt de hypofyse goed en ik neem aan dat ze de rest monitoren. Dus we wachten maar even af.
Mariposa, rot zeg, dat je medicijnen zo tegenwerken... maar toch fijn dat ze in ieder geval gevonden hebben dat het prolactine gehalte niet goed is. Ik hoop dat het snel allemaal weer goed is... en dat jullie weer snel op de goede weg zitten...
Ik zelf heb bij beide pogingen menopur gebruikt. Eerste keer 4 eitjes (lage dosering) en 2e poging 12, maar dat was wel een behoorlijk hoge dosering. Maar op zich is het goed te doen (je moet echter zelf mengen, maar ik had dat zo onder de knie).
Spannend is dat he, de start van poging 2! Je weet nu een beetje wat je kunt verwachten, en na de teleurstelling van een mislukte poging, komt dan de hoop toch weer opzetten! Althans, zo voelde ik het
Mariposa, ik hoop dat ze snel de oplossing vinden!!
Jose, jij zit dus nu in de spannende weken
Ik ben gisteren weer ongesteld geworden (en hoe
) dus de 16e heb ik de eerste meting weer. Dit keer op dag 12. Als er dan al iets van verandering te zien is, gaan ze vanaf dan al het VU bellen. Aangeven dat ik voorrang heb omdat de vorige keer een no go was (schijnt wel dat dat zo is, dat je dan voorrang krijgt, alleen garanderen ze dan nog niet dat je echt mag....) en dan elke meting verder, bellen ze direct weer.Ben in elk geval blij dat ik het weer zonder hormonen ga doen! Nu maar duimen dat er ook echt een ontdooiing en een terugplaatsing komt
heb zelf alleen maar ervaring met Puregon, dus geen idee of je van Menopur meer of minder bijwerkingen hebt. Mariposa, ik hoop dat je snel verder kunt op je weg naar het einddoel
NieTTus, ook voor jou weer een spannende tijd. Ik hoop voor je dat 't deze keer wel gewoon doorgaat
Ik vond trouwens een poging 2 best moeilijker om aan te beginnen.. Juist de 'ellende' van de punctie enzo ligt nog zo vers in je geheugen, dat ik het erg moeilijk vond om me daar weer voor op te laden.
Hier overheerst momenteel weer het 'het wordt weer niks' gevoel. Wat werkt zo'n brein toch raar... soms heb je het gevoel van 'nou, wie weet?!' en een dag later overheerst 'dit wordt weer niks' gevoel. Op de één of andere manier behoed je je voor de zoveelste teleurstelling.
Overigens verwacht ik ongeveer zaterdag ongesteld te worden. Op naar de volgende ronde dan maar weer... het receptje ligt alweer klaar...
). Daarom onderzoeken ze beide personen. Ikzelf zit ook aan de clomid sinds maart...
Bereid je man er maar vast op voor...
De uitslag daarvan bepaalt mede of je richting IUI/IVF gaat of de richting van Clomid..
(Clomid met slecht zaad zal weinig zin hebben, IVF met slecht zaad maar zonder natuurlijke eisprong is wel mogelijk)
Voorbereiden zal ik niet hoeven te doen. Mijn man zei gisteren zelf dat hij het sowieso wel wou laten doen, kwestie dat ik niet een half jaar hormonen neem en het bij hem niet helemaal goed zou zitten (zoals E.T. het dus ook zegt). Ik had er zelf nog niet aan gedacht eigenlijk
Maar ik vind het wel leuk dat hij er zo voor open staat.
De ex van mijn zus maakte er bv echt een probleem van dat hij na anderhalf jaar proberen onderzocht moest worden.
nog niet getest omdat we in eerste plaats voor mij kwamen zeg maar dus ben benieuwd wanneer ze gaan aanpakken toch eens aankaarten de volgende keer.En dat een kerel moeilijk zou doen als ie getest moet worden vind ik echt BELACHELIJK
Als die van mij zo zou reageren dan zou ik niet eens kinderen van hem willen! zegt ze nu heel stoer 
Madelieve, Niettus, Jose, Mariposa en alle anderen die ik nu vergeten ben veel sterkte de komende tijd!
quote:Hun relatie is voor een groot deel ook stukgelopen op het "geen kinderen kunnen krijgen" en het gebrek aan steun.Op dinsdag 9 oktober 2007 12:09 schreef Jaape het volgende:
En dat een kerel moeilijk zou doen als ie getest moet worden vind ik echt BELACHELIJK
Ik ben wel blij dat mijn man het zelf voorstelde. Is een hele geruststelling eigenlijk, zeker omdat ik het anders heb gezien bij mijn zus.
Ik ga straks eens bellen voor een afspraak voor meer uitleg over het hele gebeuren. Niet dat we dit jaar nog zouden beginnen, maar het zou wel leuk zijn als de meeste onderzoeken nu zouden kunnen plaatsvinden. "winnen" we weer wat tijd.
Voor iedereen hier ook nog veel succes
ik post hier bijna niet meer, maar open wel nog dagelijks het topic om alles te kunnen volgen.dames, weer eens wat jompels vanaf mijn kant. Ik denk vaak aan jullie. moeilijk om hier te typen, want wat heb ik makkelijk praten zo achteraf. een dikke knuffel voor wie 'm kan gebruiken.
Niettus, succes... spannende tijden komen er aan!
Soms vraag ik me af 'waarom straf ik mezelf zo?': ik keek net even bij 'wachten op het tweede streepje'. Dan lees je verhalen van meiden die de eerste cyclus gelijk -hup- zwanger zijn (al is dit meer uitzondering dan regel)... of mensen die na 5 of 6 maanden al klagen en zeggen 'ik vind het nu wel erg lang duren".. dan denk ik "ZEIK NIET". Ik vind mezelf helemaal niet zielig, zo bedoel ik het ook niet! Maar het roept wel een rot gevoel bij me op...
Ik gun het anderen wel... tuurlijk! Ik gun niemand dat het zo lang duurt als bij ons hier in dit topic... sommigen wachten al een aantal jaar... maar het gevoel overheerst dan zo 'waarom zij wel en ik niet?'...
Ik ga gewoon niet meer in dat topic lezen... ik maak mezelf er alleen maar druk -en verdrietig- om...
Met het hele zwangerworden zijn we uiteindelijk "maar" 2 jaar bezig geweest. Dat is best kort voor een IVF traject, sommige vrouwen moeten wel 3 jaar aanklungelen voordat ze uberhaupt willen beginnen met behandelen.
De grootste tegenslag vond ik het mislukken van onze eerste ivf poging. Ik had echt verwacht dat ik heel vruchtbaar zou zijn. Helaas bleek dat dus ook niet zo en pas na 7 terugplaatspogingen waren we eindelijk zwanger.
Dat we er maar 2 jaar mee bezig zijn geweest is ook te wijten aan dat we alle behandelingen snel na elkaar deden. Ik wilde geen maanden wachten op een volgende poging, ik ging gewoon maar door....
Ik blijf gewoon duimen voor alle dames hier. Hopen dat het wachten toch wordt beloond.
Ik weet niet zo goed hoe ik me voel over deze nieuwe poging. Ben aan de ene kant blij dat we weer cocnreet iets gaan doen (hoewel tijd sinds mislukte poging wel is voorbijgevlogen moet ik zeggen) maar herken ook wel gevoel van ET.... Poging 1 is me behalve vermoeidheid erg meegevallen, tegenvaller kwam eigenlijk pas toen bleek dat eitjes niet fantastisch waren. Maar als ik nu denk aan die vermoeidheid, het bloedprikken, punctie zie ik daar toch stiekem beetje tegenop raar genoeg... Maar het is straks waarschijnlijk toch weer een molen met prikken, echo's enz. en dat hobbelt dan vanzelf weer voorbij.
Hoewel ik er eigenlijk nog niet over wil nadenken komt toch ook wel steeds vaker de gedachte naar voren dat we er rekening mee moeten houden dat het niet gaat lukken om zwanger te worden en hoe we daar dan mee om moeten gaan. Rare is dat ik dat ook niet zo goed kan voorspellen hoe we daar dan onder zijn.
Mijn vriend heeft dus een nierziekte, werd ruim 6 jaar geleden ineens heel ziek en dialyseert nu sinds 5 jaar elke nacht, heeft toen ook 6 weken in het ziekenhuis gelegen. Die ziekte heeft uiteraard nogal gevolgen, van heel praktisch (we kunnen niet zomaar spontaan op vakantie, moet je van tevoren plannen, met vliegtuig en te ver weg is niet aan te raden want als er donornier is je ineens terug moet) tot heel ingrijpend en bepalend (hij is heel moe, werkt maar gedeeltelijk in baan die eigenlijk onder zijn niveau ligt, kortom zijn hele leven en toekomst is gewijzigd, is regelmatig echt ziek inclusief verblijf in het ziekenhuis). Eigenlijk zijn we daar altijd heel nuchter mee omgegaan, niet het idee 'waarom moet dit ons overkomen' maar meer 'waarom zou het een ander wel overkomen en ons niet". We hebben nog nooit samen depressief of huilend op de bank gezeten, zijn altijd door blijven gaan met leven zeg maar. Veel mensen hebben toen gezegd 'wacht maar, de klap komt nog wel' maar die klap is nooit gekomen en dat verwacht ik dus ook niet meer na 5 jaar. Aan de ene kant heb ik er dus alle vertrouwen in dat als het niet gaat lukken om kindjes te krijgen we ook daar wel mee om kunnen gaan en het een plek zullen geven. Of zal het juist zo'n enorme klap zijn en krijgen we met tegenwerkende kracht dan ook nog een klap krijgen van die nierziekte? Raar he, maar ik kan gewoon niet voorspellen hoe dat dan zou gaan lopen terwijl ik mezelf toch redelijk denk te kennen.....
Net als Tico dacht ik ook: het is vast de eerste poging gewoon raak! Daarom wilde manlief nog een poos wachten, toen bij ons al duidelijk werd dat het IVF zou worden, want er is bij ons verder niets aan de hand, dus lukt het vast direct! Nou ja niet dus, en ook poging 2 niet.
Ik denk wanneer het moment komt dat je inderdaad samen depressief op de bank gaat zitten, dat je dan echt een probleem hebt. Juist het samen oppakken, relativeren en daarna toch weer doorgaan, maakt je sterk! Ik zelf heb wel momenten gehad dat ik dacht 'waarom wij, hebben we nog niet genoeg gehad!?', maar daarna altijd toch maar doorgaan. Want het is nu eenmaal zo. Ik denk dat jullie dat ook al geleerd hebben uit de ziekte van je vriend....
Het is gewoon heftig! Ik EIS deze keer gewoon dat we eind van het jaar hier allemaal weg zijn uit dit topic. Deed ik vorig jaar ook en er zijn een hoop gegaan
maar nu de rest nog! Joseetje,
ik begrijp je heel goed en denk dat we dit allemaal zo nu en dan zeker denken! Antwoord krijgen we alleen niet, over het waarom... helaas! Stomme misschien is dat ik het ook altijd van de andere kant probeer te bekijken (helpt mij namelijk om te relativeren, ben nogal een heethoofd van nature ) en als je heel bewust bent gestopt en gaat voor een kindje, dan wil je dat dat direct gebeurd, en soms duurt 5 maanden dan inderdaad al mega lang, terwijl je zo graag wilt! En soms ben ik ook wel blij dat veel vrouwen er zó op die manier naartoe kunnen leven, want vaak zijn ze binnen dat jaar wel zwanger gelukkig zit niet iedereen in ons pakket. Maar to the point (ik ben altijd nogal lang van stof geloof ik
) heel normaal die gevoelens!! Voor ons is het soms zuur want wij willen ook! Lish, niet zo voelen! Uiteindelijk heb je ook 'hulp' nodig gehad met zwanger worden, ook al was het snel gepiept!
) dat sommigen van jullie dachten dat je wel zo maar even zwanger zou worden. Waarschijnlijk is dat gewoon een gezonde positieve instelling Ikzelf heb namelijk altijd heel ernstig rekening gehouden met het feit dat het niet meteen zou lukken. Waarom weet ik niet (ik heb ook nooit echt voorbeelden meegemaakt van stellen waarbij het niet lukte). Natuurlijk was er altijd wel een stemmetje dat zei, 'wel nee joh, wat een onzin, je kan vast wel makkelijk zwanger worden' maar dat stemmetje vond ik toch nooit helemaal overtuigend. Mijn zusje daarentegen heeft nooit getwijfeld aan haar vruchtbaarheid en was ook meteen zwanger. Wat niet wil zeggen dat ik denk dat het psychisch is hoor! Misschien had ik gewoon onbewust een soort voorgevoel
En oh ja, ik vind mensen die na 5 maanden al zitten te miepen dat het zo lang duurt wel degelijk dom en irritant want je weet dat het heel gewoon is dat het een half jaar kan duren. Wat niet wegneemt dat het vervelend voor ze is, en ze mogen het ook best vervelend vinden, maar ze moeten zich niet gaan aanstellen jaape is in een strenge bui
quote:Dat bedoel ik... het blijkt dat ik toch niet alléén die gedachten heb...Op vrijdag 12 oktober 2007 13:33 schreef Jaape het volgende:
En oh ja, ik vind mensen die na 5 maanden al zitten te miepen dat het zo lang duurt wel degelijk dom en irritant want je weet dat het heel gewoon is dat het een half jaar kan duren. Wat niet wegneemt dat het vervelend voor ze is, en ze mogen het ook best vervelend vinden, maar ze moeten zich niet gaan aanstellen jaape is in een strenge bui
is alweer een hele opluchting... Een vriendin van mij is ook drie jaar bezig geweest om zwanger te raken en zij heeft altijd het gevoel gehad dat het bij hun ook wel eens lang zou kunnen gaan duren. Heel apart dat mensen dat gewoon op de één of andere manier aanvoelen. Maar blijkbaar is het dus wel mogelijk...
Ik heb daar dus nooit over na gedacht. Ik ben altijd panisch geweest om zwanger te raken... heb daarom denk ik deels ook nooit vriendjes gehad. Ik stootte ze van me af, zeg maar. Tenminste, zodra het intiem dreigde te worden dan... Michiel -waar ik nu mee getrouwd ben- is mijn eerste vriend geweest. Ik was toen net 18. En ook al deden we het altijd veilig, toch was er altijd die angst zwanger te zijn en dat aan mijn ouders te moeten vertellen...
En nu? Nu ráááák ik niet eens zwanger. Achteraf denk ik echt 'waarom ben ik ooit zo bang geweest??'... maar ja, voor hetzelfde geld was het toen wel gelijk raak geweest... hoe vaak hoor je dat niet?
Madelieve, wat een gedoe zeg. En NieTTus ook... je zult altijd zien dat wanneer er eenmaal iets tegenzit, echt alles tegen lijkt te gaan zitten. Wij hebben in de afgelopen 4 jaar ook zo vreselijk veel ellende meegemaakt, dat maken de meeste mensen nog niet in 30 jaar mee. Om een paar voorbeelden te geven: eerst overleed mijn opa. Toen kreeg mijn moeder voor de eerste keer borstkanker, toen overleed mijn oma, toen kreeg mijn moeder voor de tweede keer borstkanker, mijn vader is zwaar hartpatient en moet binnenkort geopereerd worden aan 3 hernia's wat voor hem een heel riskante operatie is i.v.m zijn hart- en vaatproblemen... en zo kan ik nog wel even doorgaan. Soms zit je echt in een achtbaan van ellende... het lijkt maar niet te stoppen.
Ik heb het al vaker gezegd.. ik heb bewondering voor mensen die IVF of ICSI doen. Het lijkt me zo super zwaar... Als ik dan lees dat jullie zo vaak naar het ziekenhuis moeten voor puncties, echo's en andere onderzoeken, dan vraag ik me af hoe jullie het volhouden. Maar ja, je hebt niet echt een keuze natuurlijk... ik bedoel, je gaat er gewoon voor, met alles wat daarbij hoort. Ik bedoel maar: ik hoef maar 1 keer per 3 maanden voor controle terug te komen en zo af en toe tussendoor even terug voor een follikelmeting of een endometriummeting. Ik fiets iedere maand even langs de apotheek en klaar is Joseetje. Veel minder poespas... al gaat het natuurlijk om hetzelfde.
Maar goed, wie weet hoe onze weg vervolgd wordt... je kan er niks over zeggen. Afwachten maar weer.
Ik verwacht morgen of zondag ongesteld te worden. Dan moet ik volgende week weer met clomid beginnen... en over twee weken moet ik naar de gyn voor controle...
Nou meiden, allemaal een
... en laten we inderdaad hopen hier allemaal dit jaar weg te zijn...!! quote:Dat gevoel heb ik ook heel lang gehad, maar dat kon ook wel zijn omdat ik nooit menstrueerde, ook niet toen ik 18 was ofzo. Begin je al direct wat verder te denken.Op vrijdag 12 oktober 2007 15:59 schreef Jose81 het volgende:
[..]
Dat bedoel ik... het blijkt dat ik toch niet alléén die gedachten heb...
Een vriendin van mij is ook drie jaar bezig geweest om zwanger te raken en zij heeft altijd het gevoel gehad dat het bij hun ook wel eens lang zou kunnen gaan duren. Heel apart dat mensen dat gewoon op de één of andere manier aanvoelen. Maar blijkbaar is het dus wel mogelijk...
Maar van die voorgevoelens? Zo heb ik op mijn 14e ooit tegen een vriendin gezegd dat ik het gevoel had dat ik ooit het kind van gescheiden ouders ging zijn (en het is niet dat mijn ouders ruzie maakten ofzo he) en raad eens... idd
En zelfs ik kan me ergeren aan die berichten (ook van mensen irl hoor) van mensen die na 2 maand niet zwanger zijn en er blijven over zeuren... Die gemiddelden bestaan niet voor niets denk ik dan
Ik vind het zooo oneerlijk!
Willen jullie allemaal meeduimen dat het goedkomt?
Hier zojuist een vriend op bezoek gehad die onverwachts even kwam meelunchen. Reden was dat zijn vriendin zwanger is en dat wilde hij niet door de telefoon vertellen. En hoelang waren ze bezig? Jawel, raak in de eerste maand..... tuurlijk ben hartstikke blij en gun het ze 100% maar moet eerlijk bekennen dat ik even een gggrrrr-momentje moest wegslikken....
quote:Tja... nou inderdaad! Er staat toch ongeveer een half jaar tot een jaar voor het spontaan zwanger worden? Ik kan soms echt zo boos worden als mensen zo zeuren... een collega van mij is een paar maanden geleden ten huwelijk gevraagd. Ik vroeg "en weten jullie de datum al?", zegt ze "nou, we willen voor een tweede kindje gaan.. maar als dat weer zo lang duurt als de vorige keer, willen we misschien eerst trouwen en dan voor de tweede gaan". En hoe lang ze moest wachten op de eerste?!?!?!? WEL 7 OF 9 MAANDEN! Toen had ik ook even zo'n "grrrrrr"-moment...Op vrijdag 12 oktober 2007 20:57 schreef leonieke het volgende:
[..]
Dat gevoel heb ik ook heel lang gehad, maar dat kon ook wel zijn omdat ik nooit menstrueerde, ook niet toen ik 18 was ofzo. Begin je al direct wat verder te denken.
Maar van die voorgevoelens? Zo heb ik op mijn 14e ooit tegen een vriendin gezegd dat ik het gevoel had dat ik ooit het kind van gescheiden ouders ging zijn (en het is niet dat mijn ouders ruzie maakten ofzo he) en raad eens... idd
En zelfs ik kan me ergeren aan die berichten (ook van mensen irl hoor) van mensen die na 2 maand niet zwanger zijn en er blijven over zeuren... Die gemiddelden bestaan niet voor niets denk ik dan
Madelieve, wat erg van Miss_Sly! Ik schrok me rot...! Ik ga heeeeel hard voor haar duimen... wat oneerlijk inderdaad! Shit man!!
[ Bericht 0% gewijzigd door Jose81 op 15-10-2007 17:22:47 ]
Sterkte ermee Jose81
En natuurlijk ook voor MissSly
Shit wat kan het leven toch oneerlijk zijn, ik hoop zo dat alles goed komt!Ik heb gelukkig wat beter nieuws, de
hebben zich namelijk aangediend! En ook echt, met bloed enzo met clomid had ik namelijk echt ongesteldheidjes van niks die ik helemaal niet serieus nam
Dat ik toch ooit nog eens zo blij zou zijn met een gewone ongesteldheid
Nu ga ik rustig wachten of ik een gewone cyclus krijg, geen gedoe nog met temperaturen of verplicht klussen, gewoon afwachten, en mocht ik een cyclus ontwikkelen dan ga ik daarna mijn ovulatiezoektocht wel weer voortzetten
Mijn man is gesteriliseerd geweest, maar we wisten niet beter dan dat alles goed zat. Maar voor mijn gevoel klopte er gewoon iets helemaal niet. Waarom weet ik niet. De dokter was ook wel iets terughoudend, wisten we het wel zeker, we waren nog maar kort aan het proberen. Ik had zoiets, een paar testen dan voor de zekerheid, en van het een kwam het ander en kwamen we dan toch in het ICSI traject terecht.
In het begin voelde ik me ook best een zeur. Zoveel vrouwen zijn langer bezig om zwanger te worden, en ik zat binnen het jaar al bij de HA. Maar achteraf gezien dus niet voor niets.
Ik heb even terug gezocht. In augustus 2005 was de eerste keer dat we in spanning zaten... In maart 2006 zat ik al bij de gyn... Toen had ik echt gewoon nog heel veel hoop dat het allemaal niet zoveel kon voorstellen..
[ Bericht 14% gewijzigd door Ticootje op 15-10-2007 10:17:46 ]
quote:Spannend NieTTus en fijn dat je het zonder hormonen gaat doen. Betekent dat bij jouw alle overige hormonen wel werken en een normale cyclus volgen?Op maandag 8 oktober 2007 18:53 schreef NieTTus het volgende:
Ik ben gisteren weer ongesteld geworden (en hoe
Ben in elk geval blij dat ik het weer zonder hormonen ga doen! Nu maar duimen dat er ook echt een ontdooiing en een terugplaatsing komt
Dus morgen kijken ze weer. Ik hoop dat alles voorspoedig gaat en dat je je voorrang ook echt krijgt
Leonieke, fijn dat je man geen probleem van een onderzoek maakt. En jammer dat er toch mannen zijn die er (liever) niet aan willen. Gelukkig maakt mijn man er ook geen probleem van
Madelieve, het is ook zo ontzettend moeilijk om daar over na te denken en dan ook nog eens te bedenken hoe je daar dan onder zou voelen. Ik denk dat iedereen daar anders mee omgaat en dat het ook nog van heel veel factoren afhankelijk is. Ik denk zelf dat als je het nu nog naast je neer kan leggen dat je dat vooral moet doen, zodat je je op je behandeling en, heel belangrijk, de rest van je leven kan richten. Als je het niet los kan laten denk ik dat je er maar af en toe aan toe moet geven, dat kan soms ook wel fijn zijn.
De angst voor een kinderloos leven is bij mij heel groot, en als ik daar alleen al aan denk wordt ik echt heel erg verdrietig, tot huilens aan toe. Dat komt ook omdat we vanwege onze omstandigheden adoptie het niet wordt. En dan zijn we echt bij een eindpunt beland. Ik probeer me er niet te veel aan toe te geven maar soms kan ik niet anders. Ow en Jaape dat gevoel, dat ik wist dat het niet meteen zou lukken was er ook al sinds het begin, al hoopte ik echt wel dat ik, nu deze 2e keer dat we het proberen, heel snel zwanger zou worden (en daar ging ik dan toch wel een beetje vanuit).
José sterkte
Het moet best zwaar zijn als lerares omdat de kinderen ook met hun verdriet en vragen zitten.Jaape, fijn dat je een normale menstruatie heb gekregen. Hopelijk krijg je nu ook een normale cyclus
En Ticoo fijn dat er soms toch ook artsen zijn die wel snel actie ondernemen. Iik weet dat ik ook best gelukkig mag zijn dat ik al bij het ziekenhuis loop en dat de arts die mijn bloeddruk in de gaten houdt me zo snel doorgestuurd heeft. Al blijkt er ook bij mij wel meer te spelen.
Mariposa
, ik kan me voorstellen dat je verdrietig wordt bij de gedachte aan de kinderloos bestaan... helemaal als je weet dat adoptie geen optie is, lijkt het me nog zwaarder... want 'je zou altijd nog kunnen adopteren anders'... maar dat kan dus net niet. Heftig hoor. Probeer wel de moed erin te houden en niet teveel en te vaak verdrietig te zijn... ook al is dat soms wel rete moeilijk... Ikzelf ben echt na een jaar naar de huisarts gestapt, omdat ik al lang temperatuurde, wist ik dat ik geen eisprong heb. Dus dat was dan ook haar eerste opmerking. Toen mijn man werd onderzocht en we de uitslag kregen, moesten we volgens haar gelijk aan IVF/ICSI denken, maar dat blijkt dus helemaal niet waar te zijn. Het ligt gewoon aan mij...
Clomid is hopelijk voldoende, maar we zullen wel zien waar het schip strandt (sprak zij moedig... )Gelukkig heb ik nu na onze verhuizing een andere huisarts... en een hele fijne gyn...! Soms hoor je dat sommige stellen echt zo'n slager hebben... nou nee, in mijn geval gelukkig niet!
Op school is het allemaal heftig op het moment... donderdag is de afscheidsdienst...ppfff... Dank jullie wel voor jullie lieve woorden...
Hier ben ik eindelijk bijna ongesteld. Ik ben vandaag 16 dagen na mijn eisprong, maar wist gewoon weer dat het niet raak was. Ik denk nog steeds dat als ik ooit zwanger ben, dat ik dat dan ook echt voel. Misschien wel stom gedacht, maar dat denk ik gewoon.
Ik ben gister wel getempt omdat ik wilde kijken of mijn temp nog hoog zou zijn en dat was zo. Vanmorgen was ie 0.1 gezakt en wist dus zeker dat ik snel ongesteld zou worden.
Morgen maar even langs de apotheek om Clomid te halen... En over een week naar de gyn voor controle.
Ik vind het echt heel erg voor jullie! Ik hoop nog net zo hard mee, maar ook als het goed is volgende week is dit wel even het heftigste bericht wat je kunt krijgen nu... Lieverd, ik duim echt mega super mee. Als ik iets kan doen
Jose, wat ontzettend heftig en ook zo oneerlijk. Kanker is altijd oneerlijk, maar zo jong helemaal... Sterkte!
Jaape!!
wat goed ook met jou duim ik verder mee! Zou toch mooi zijn, een geheel eigen cyclus!!Mariposa, alles werkt bij mij zoals het zou moeten. Alleen mijn eileiders zijn/waren het probleem. Mijn eitje komt niet voorbij de eileiders omdat die afgeklemd zijn. Dus nu ze de cryo's van vorige poging nog hebben kunnen bewaren, en hopelijk ook goed ontdooiien, kunnen ze dat in eigen cyclus terugzetten
Vandaag inderdaad geweest, er is activiteit. Maar het is dag 12 en dat is dus normaal
vrijdag moet ik weer, dan dag 15. De vorige keer gaf mijn test op dag 16 de lh piek (dan komt de eisprong binnen 24 tot 48 uur) dus ik ben benieuwd wat er vrijdag te zien is. Wel hebben ze direct al 2 aanmeldingen naar het VU gedaan, dus dat ze voor mij nu ruimte moeten reserveren. Donderdag doen ze dat al weer, dus ik hoop deze ronde wel echt een terugplaatsing te hebben.Die gevoelens die je hebt Mariposa, kan ik me goed indenken! En helemaal als het niet lukt, je dus ook echt bij de eindstreep bent. Dat ís ook ontzettend verdrietig. Maar ook bij jou blijf ik meeduimen en hopen.
Gewoon nog eens wat jompels, hopelijk brengt het ons allemaal wat geluk en meer positieve berichten
Succes met deze nieuwe ronde.
Jaape, goed nieuws, hopelijk snapt je lichaam wat het idee is
Niettus, het wordt nu echt spannend he, eerst de zenuwen of terugplaatsing gaat plaatsvinden en dan straks weer het afwachten...
Miss Sly, ik weet niet of je nog meeleest hier maar ik denk aan je... je zal zweven tussen hoop en vrees, het lijkt me echt vreselijk moeilijk, kindje zit in je buik maar je hebt geen idee hoe het er mee is, raar gevoel toch...
Over het adoptieverhaal: deels heb ik hetzelfde gevoel al jij Niettus, ik ziet dit -even heel klinisch gezegd- als een project, duurt maximaal een jaar en dan weten we of we wel of geen kinderen krijgen. Ik zou het denk ik niet kunnen opbrengen om dan nog een keer een heel traject in te gaan en nog eens jaren te wachten... dan staat je leven zo stil voor mijn gevoel en ons leven staat eigenlijk al stil sinds mijn vriend ziek is geworden 6 jaar geleden. Heeft ook wel met mijn leeftijd te maken, ik ben nu 35 en met de huidige wachtlijsten ben ik dan bijna 40. Ik weet even niet wat jouw leeftijd is? Aan de andere kant: stel dat het niet lukt, we gaan verder, en over 4 jaar begint het te knagen... " als we ons toen hadden opgegeven voor adoptie hadden we nu misschien wel een kindje gehad"... zucht, blijft moeilijk. Maar zolang je in een medisch traject zit mag je je volgens mij toch nog niet opgeven voor adoptie dus wat betreft hoeven we er nu geen definitieve beslissing over te nemen. Het is nu toch nog 1 van de opties, 1 van de vluchtroutes - heel onaardig gezegd.
Dus Mariposa, dan lijkt het me inderdaad heel moeilijk als je geen andere opties hebt, dan wordt het allemaal echt zo definitief...
Ik zat zondag niet lekker in mijn vel, was aan de ene kant erg geschrokken van het verhaal van Miss Sly. Ook het verhaal van de 8 eitjes waarvan er maar 3 ok waren zit me niet lekker. Probeerde er wat over te vinden op internet, of het normaal is dat meer dan 1/3 van de eitjes dood is bij een punctie maar kon er eigenlijk niets over vinden. Kwam wel dit artikel tegen en werd door niet echt blij van. Stamt uit 2002 en ik weet niet of ze dit onderzoek inmiddels standaard uitvoeren, volgens mij niet en worden embryo's nog steeds in principe alleen op uiterlijk beoordeeld. Volgende keer dat ik er ben ga ik het vragen. Wat is wel beetje begin te realiseren is dat onze kans om in maximaal 3 keer zwanger te worden waarschijnlijk geen 50% is maar lager. De jonge garde zal dit percentage omhoog krikkendi en gezien de kwaliteit van mijn eitjes bij de laatste punctie wordt het misschien een erg moeilijk verhaal. Wie weet, als lief geen slecht zaad had, hadden we misschien ondertussen al bij de dokter gezeten omdat het sowieso niet lukte... Ik weet het, het zijn allemaal geen positieve gedachten maar zondag was ik echt alleen maar aan het doemdenken. Ik weet ook niet of ik nog "extra" dingen moet doen om kans op slagen te vergroten. Zo las ik hier over acupunctuur en hier (artikel van 26/9) over cupping. Weet niet zo goed wat er mee moet... aan de ene kant niet echt iets waar ik heel erg mee bezig ben maar ik wil ook niet het gevoel hebben dat we niet optimaal omgaan met deze kansen. Hebben jullie er ervaringen mee of verhalen van anderen gehoord?
O ja, ik merkte ook dat ik in mijn maag zat met het verhaal van die vriend wiens vriendin in 1 maand zwanger was. Ik kon een beetje jaloersheid niet verkroppen en dat had ik nog niet eerder gehad en vond ik ook echt heel naar van mezelf. Misschien komt het wel omdat ik haar amper ken, voor anderen ben ik altijd echt blij maar nu zat het me niet lekker. En zo wil ik echt niet worden! Ik wil niet straks in janken uitbarsten als iemand mij vertelt dat ze zwanger is! Nou ja, hopelijk ebt het weer weg..
O ja Niettus, ik begin morgen met de Decapeptyl, ga voor mijn werk naar Parijs (moet straks om 3.30 op!) en als ik morgenavond thuiskom ligt de eerste spuit op me te wachten...
Jee wat een lang verhaal sorry hoor...
Over 'extra' dingen die je kunt doen... ik heb inmiddels ook al het telefoonnummer van een homeopaat gekregen van mijn stagiaire: haar tante kon ook niet zwanger worden, maar die is na 3 maanden bij de homeopaat gelopen te hebben, nu dus ook zwanger. Ik weet niet in hoeverre ik 'geloof' in homeopathie, maar ik weet wel dat het in elk gevoel geen kwaad kan! Ik denk dat ik 'm misschien wel ga bellen binnenkort...
Ik heb ook al gelezen dat thee de vruchtbaarheid negatief zou beinvloeden... wat moet ik daar nou mee? Ik drink de hele dag thee! Ik heb er ook bij de gyn niks over gehoord. Ik denk dat je uiteindelijk niks meer mag nemen, wil je helemaal goed leven...
Melk bijvoorbeeld schijnt weer kankerverwekkend te zijn, dat was een tijd terug te zien bij Radar. Groenten en fruit worden ook bespoten met één of ander smerig spulletje wat kankerverwekkend is... wat blijft er dan nog over? Gras? 
Madelieve, dat doemdenken... daar heb ik ook wel eens last van. Soms heb ik echt het gevoel dat het helemaal nooit zal lukken, maar even daarna heb ik zoiets van 'op een dag komt het gewoon goed! Dat MOET gewoon'. Probeer niet te negatief te denken... probeer de moed erin te houden!!
Ja, die emoticons... die kan ik ook niet meer invoegen! Ik plaats het bericht eerst en dan wijzig ik 'm... dan kan ik wel emoticons invoegen....
Volgende week donderdag kan ik al bij hem terecht... ik moet dan ook Clomid meenemen, zodat hij een plan kan maken van wat ik erbij zou kunnen nemen...
Het schijnt nogal een aparte gewaarwording te zijn. Een collega is ook vaak bij hem geweest en ze zei ‘als je kennis met hem maakt, kijkt hij je heel doordringend aan… en dan heeft hij vaak al in de gaten wat er aan de hand is’. Heel apart dus! Ik ben heel benieuwd en vind het ook wel heel spannend!!!
quote:Als je linksonder op reageer klikt kom je in een scherm waar je wel gelijk emoticons in kan voegenOp woensdag 17 oktober 2007 16:08 schreef Jose81 het volgende:
Ja, die emoticons... die kan ik ook niet meer invoegen! Ik plaats het bericht eerst en dan wijzig ik 'm... dan kan ik wel emoticons invoegen....
Dat vind ik echt iets mafs. Onzekerheid, hoop, teleurstelling.. Alles ligt zo dicht bij elkaar..
quote:bovenin bij 'opties' kun je aanvinken dat je ook emoticons bij quickreply wilt zienOp donderdag 18 oktober 2007 22:24 schreef Suzziieee het volgende:
[..]
Als je linksonder op reageer klikt kom je in een scherm waar je wel gelijk emoticons in kan voegen
NieTTus, succes!
Wel fijn trouwens dat ze gelijk die melding naar het VU doen deze keer. Het zou wel heel zuur zijn als je er weer niet tussen zou kunnen.
Madelieve, is het spuiten een beetje meegevallen tot nu to?
(ja wat activiteit maar allemaal nog rond de 8mm) Paar keer per jaar kan het voorkomen dat je cyclus een beetje een potje ervan maakt (en zul je net zien het zou ook gewoon 1 keer in 1 keer goed gaan en uberhaupt doorgaan )Wel LH testen doen, want het kan nog zijn dat ie nog komt, of dat ik in elk geval de piek wel krijg, zonder ei, of zoiets. Uiteindelijk is het bms het belangrijkste, en die piek. Maandag staat er weer een meting, mocht ik van het weekend wel die piek hebben, dan hoef ik maandag niet te komen, maar zullen we de tp gaan plannen.
Sja, wat vind ik ervan? Vorige maand had ik mijn lh piek op dag 16, tis vandaag dag 15. Mijn cyclus duurt steeds wel een stukje langer, vorige maand ook 30 dagen... Zal je net zien dat ie deze maand 32 dagen is dus dat het er nog aankomt!
Weinig vooruitgang dus nog! Lief dat jullie meeleven
Moet je nu niet toch met pregnyl spuiten om die LH piek te krijgen?
En zou kunnen dat ik moet prikken, maar ik kies ervoor het helemaal zonder hormonen te doen, dus het kan inhouden dat we deze maand weer een maandje overslaan.
quote:Jeetje, nou dan hopen we maar op een laat ei!Op vrijdag 19 oktober 2007 12:17 schreef NieTTus het volgende:
Als die niet komt, dan komt er geen tp nee. Dus het is te hopen dat mijn eisprong deze ronde gewoon later is, en dat er nog een ei gaat springen.
En zou kunnen dat ik moet prikken, maar ik kies ervoor het helemaal zonder hormonen te doen, dus het kan inhouden dat we deze maand weer een maandje overslaan.
het is gelukt met de smilies! Dank jullie voor de uitleg!
Nou ja we moeten maar zien. Heb er deze keer wel wat meer rust bij als het niet doorgaat, want ik blijf erbij: mijn lichaam kan het zelf, dus bij de cryo's wil ik gewoon geen hormonen gebruiken
misschien stom, want met 1 prikje kan ik zorgen dat een tp wel gebeurd. Maarja, hormonen zijn ook niet alles, en die bewaar ik weer totdat het nodig is, met een volwaardige ivf dus! Ik vind het we heel dapper/stoer dat je heel bewust ervoor kiest niet maar steeds met die hormonen aan de slag te gaan.
Dan maar weer even wachten, alhoewel ik dat wachten nú wel een beetje zat begin te worden...
Logisch dat je dat wachten zat begint te worden, want wachten is ook gewoon k*t.
Ik hoop dat er morgen op de echo een ei lijkt aan te komen
Wat balen zeg...
) een ei wat in elk geval groter was dan 12 mm. Dus er gebeurd nu wel wat, en het was ook geen enkel probleem dat ik mijn ei dus nog niet heb op dag 18 (en dat zeggen ze nu dan pas 
)Het zou nog kunnen dat er achter mijn eileiders nog een ei zit wat wel bijna groot genoeg is, dus ik moet maar weer even door met de LH testen, en als ik donderdag nog geen posi test heb gehad, toch nog maar een meting....
Dus geheel negatief is het nog niet, het kan nog alle kanten op!
Laten we hopen dat die eigenwijze eitjes van jou dan nu alsnog hun werk gaan doen.
Miss Sly
Weet je al wat meer? Of test je pas vanavond? Ik hoop toch dat je piek komt en dat de TP doorgaat
Hier zit ik nog steeds in onzekerheid. De prolactine is nog maar iets verhoogd. Ze kon dus niet zeggen of het uitblijven van de eisprong nu door mijn medicijnen en dus de prolactine komt of dat er toch iets anders aan de hand is. Ze wilde in ieder geval wel eerst die prolactine-verlager(Dostinex) proberen, voor we verder gaan met hormoonbehandelingen. Maar die Dostinex kan weer invloed hebben op je nieren, dus moet eerst de interniste haar goedkeuring geven, dus ik moet weer tot vrijdag wachten
Ik begin van alles wel een beetje moedeloos te worden
. We worden op alle fronten tegengewerkt lijkt het wel. Ik ben nu ook heel erg bezig met het afsluiten van onze kinderwens/kinderen krijgen, maar wil en kan dat nog niet definitief afsluiten. Ik ben bang dat ik het verder niet meer trek. Ik ben mezelf niet meer, en heb erg veel last van de bijwerkingen. Ik weet gewoon niet hoe lang ik hier nog mee door kan gaan. Gelukkig is mijn lief wel goed voor me, maar hij, en ook andere familieleden, zijn wel bezorgd.Maar goes ik probeer me overeind te houden zo goed en zo kwaad als het kan.
bij jou schiet het dus ook niet echt op! Het is ook zwaar en vooral de onzekerheid blijft iets wat nekt. Dan heb jij nog eens extra je gezondheid, de medicijnen en bijbehorende artsen die daarbij komen lijkt me dubbel zo zwaar! Als je maar wist dat het ooit ging lukken, echt zeker wist. Al was het pas over 10 jaar (bij wijze van, ik roep maar even iets) dan zou je wel volhouden, want dan heb je zekerheid. Maar die heb je niet en dat is zo zuur!!
Fijn dat je zo goed bij je lief terecht kunt, heel belangrijk meisje! En af en toe even terug in je schulp en vooral voelen (en het dan ook echt even mogen, niet wegstoppen
) wat het allemaal met je doet! En dan een dag later weer met frisse moed verder. Heb je de laatste tijd al eens een dagje, helemaal lekker voor jezelf ingepland? (saunaatje, etentje, bloemetjes in huis en gewoon eens een dag SUPER in de watten gelegd worden?) Daar krijg je ook altijd weer net die energie van om door te gaan!Vanmorgen nog geen LH piek. Dag 20
schiet mij maar lek. Morgenochtend meting, ik ben benieuwd. Ergens toch het gevoel dat ik hem misschien gemist heb, maar mijn lichaam heeft ook nog geen eisprong signaal afgegeven! 
Snappen jullie het, snap ik het! Nou ja, morgen weer meer!!Sly
ik heb nog niet bijgelezen in andere topics hoe het vandaag is gegaan, ga ik nu doen. Maar alvast ff een extra voor jou! NieTTus, ik hoop dat er morgen bij de meting onverwacht toch nog een mooi ei aan zit te komen
Ik zal me binnenkort weer hier melden, als we er weer voor gaan. In de tussentijd blijf ik jullie natuurlijk volgen en hoop ik dat het topic heel snel leeg is
He Mariposa, nieuwe ronden, nieuwe kansen, dat klinkt positief maar helaas voel je je nu niet zo.... wat vervelend. Voordat wij het medische circus echt instapten hadden we een fase waarin we heel rationeel hadden besloten dat het beter was als we niet aan kinderen zouden beginnen, voornamelijk door erfelijke ziekte. Het werd echter duidelijk dat ons gevoel diep van binnen iets anders wilde. Toen we het daar met een maatschappelijk werkster over hadden, vertelde ze ook dat je dat besluit "ik leg me erbij neer dat wij geen kinderen gaan krijgen" niet zomaar even kan nemen. Dat dat een rouwproces is, iets dat heel lang kan duren en met horten en stoten gaat en pas lukt als je er zelf klaar voor bent. Als je nog niet bent aan het afsluiten toe bent dan lukt dat dus ook niet..... ik ken je situatie niet goed, moet je nu een definitieve beslissing hierover gaan nemen of kan je tijdelijk stoppen zonder dat je defnitief stopt? Als je nu het gevoel hebt jezelf niet te zijn, is het wellicht ook niet het moment om zo'n belangrijke stap als "defintief stoppen" te nemen. Nogmaals, ik ken je situatie niet goed dus sorry als ik nu onzin praat hoor...
Miss Sly, ik lees net je berichtje...
Heel veel sterkte de komende tijd, neem je genoeg rust om het fysiek en geestelijk een plekje te geven?Mag ik afsluiten met een klaagzang? Meest voorkomende bijwerkingen van de hormonen zijn vermoeidheid en algeheel " niet zo lekker in je vel zitten". Van vermoeidheid had ik bij vorige poging veel last maar qua humeur was ik volgens lief nog gezelliger dan normaal
. Dat is nu helaas niet zo..... . Heb die arme jongen zondag wel 3x afgesnauwd om helemaal niets, schrok ervan dat het uit mijn mond kwam... Maandag had ik ook de grootste moeite om aardig te zijn op mijn werk, liep me aan iedereen te ergeren.... daarnaast inderdaad algeheel gevoel van niet in mijn hum zijn, idee het overzicht niet helemaal te hebben, gevoel van jankerigheid... Gatver, ik herkende mezelf gewoon niet meer, echt hele rare gewaarwording, ben normaal echt heel gelijkmatig qua stemming. Besefte ineens dat een ex-collega van mij zich altijd zo voelde, was echt een heel moeilijk typje zowel voor zichzelf als voor anderen en ik was altijd zooo blij dat ik zelf niet zo was haha..Gisteroverdag ging het wel iets beter maar ik lag gisteravond in bed en moest ineens huilen - voelde me intens verdrietig en weet geeneens precies waarom. Ik huil echt heel zelden dus dit ben ik echt niet... Ook heel slecht geslapen en vandaag voelde ik me ook niet lekker... ik hoop echt dat het wegtrekt want dit vind ik helemaal niks.
Hormonen zijn eigenlijk gewoon ook heel erg kut
Sterkte meid! Ik hoop dat er straks een mooi resultaat en natuurlijk helemaal een zwangerschap uit voort komt!(wanneer heb je eerste meting?)
Hier hangen we in stilte voor de storm maandag is de dag weer daar
Gisteren was ie toch, want vandaag lichter.
Ze kunnen tussen 11 en 12 het vu bellen. En gaan echt doordrukken dat ik geholpen ga worden (vind ik ook wel tijd, ze weten nu al 3 weken dat ik eraan kom...) dus na 12 uur word ik gebeld
Wat raar dan joh, die piek dus zomaar ineens?
ze maken maar tijd, het moet gewoon gebeuren!
Meid, wat geweldig
En op dit moment begin ik de tekenen van een ei te voelen
ze hadden me moeten breien echt. Dan konden ze me uit elkaar halen en opnieuw in elkaar zetten! 
weer geen plek! Vriendinnetje is via via nog aan het proberen, zodat ik wel op de noodlijst gezet wordt, maar ik ben er ff klaar mee! Ik ga kijken of ik alles over kan zetten naar het AMC, via een particulier bureau. En dan gaan we in Januari maar verder, want dit trek ik niet.
Het is een risico omdat ik het zonder hormonen doe, maar toch baal ik hier verschrikkelijk van
NieTTus, wat een ongelofelijke domper
Heb er geen woorden voor
NieTTus, wat ontzettend naar, k#t, en stom van het VU. Kunnen ze nu echt helemaal niets voor je inplannen. Desnoods, tijdens de lunchpauze, voor het spreekuur of erna?
Ik hoop echt dat er misschien nog een wonder gebeurd. Maar je gevoel kan ik me zo goed voorstellen. Sterkte meid
(Nog bedankt voor al jullie lieve woorden
, ik voel me al iets beter. Ik kan van het weekend pas uitgebreider erop reageren) Hopelijk kun je over naar het AMC en kan je dan daar gewoon aan de slag.
Wat een domper zeg...
Mariposa
Mariposa
Kom maar lekker naar het AMC, zien we elkaar misschien daar wel een keer.
Rottdog, voor jullie ook weer spannend meid.....
Ik voel me gelukkig wel weer wat beter, moest wel weer lachen toen ik net mij eigen stukje teruglas. Op het werk gaat het goed maar merk wel dat ik liever met praktische zaken bezig ben die overzichtelijk zijn dan met de grote plannen waar goed over nagedacht moet worden - dat is momenteel even niet mijn sterkste kant
Tsja, wanneer is de eerste meting... ik zit op dag 31 en ben nog niet ongesteld dus het schiet nog niet zo op hoor, hopelijk morgen ongesteld en dan begin volgende week eerste echo....
Wat een eikels bij dat VU zeg dat ze niet kunnen plannen..
rottdog, spannend! Dan komt dat weekendje wel even goed uit nu
Mariposa
Madelieve, hormonen blijven rare dingen he
Can't live with them, can't live without them
Madelieve, hormoonstuitertje
, wat KLOTE zeg dat het nu alweer niet doorgaat! Ik ben het helemaal met Tico eens dat ze daar net denken alsof je naar de kapper gaat... BE-LA-CHE-LIJK!!! Ik zou ook mooi de overstap maken naar een ander ziekenhuis! Madelieve... gelukkig gaat het alweer wat beter
Mariposa: het zit jullie ook niet mee he... tjonge... wat lijkt het me zwaar waar jullie doorheen moeten gaan... het lijkt me echt super moeilijk om de droom om papa en mama te worden te moeten vergeten, omdat het 'onmogelijk' is. Probeer nog wel positief in te zien....!! Je weet maar nooit. Mijn vriendin kon ook onmógelijk kinderen krijgen... maar is nu wel moeder van een dochter van 7 maanden....
Hier ben ik afgelopen dinsdag weer naar het ziekenhuis gegaan... We gaan gewoon door met 100mg Clomid. Ik zei tegen de gyn 'soms ben ik toch wel bang dat er toch nog wel iets aan de hand is'. Hij zei 'ja, maar dat zal ook wel zo zijn, anders was je nu al wel zwanger geweest... Maar de HSG is zo belangrijk. Als die goed is, is er al veel mogelijk'... dus ook hier houden we de moed erin. Ik heb gewoon de domme pech gehad dat ik 3 keer blaasontsteking heb gehad en daar 3 keer anti-biotica voor moeten slikken... en dat werkt nou ook niet bepaald mee.
Dus we wachten wel weer af...
Momenteel ligt mijn vader onder het mes. Hij heeft 3 hernia's waaraan hij geopereerd wordt (in ieder geval aan twee)... over een tijdje komt er nog een operatie voor hem aan...hij heeft een vergrootte aorta, wat gevaarlijk is (kans op aneurysma)... dus het zit hier ook in privé sfeer niet echt mee...
Doordat ik mijn vader naar het ziekenhuis moest brengen, heb ik ook het bezoek aan de homeopaat afgezegd... kweet ook niet of ik er ooit nog wel naar toe ga...we zien wel.
José balen dat je toch ongesteld geworden was. Ik heb trouwens ook nog altijd het idee, dat ik het wel zal voelen als ik zwanger mocht worden. Zal wel onderdeel zijn van de 'roze wolk';) Maar toch kan je daar niet zeker van zijn, er zijn zoveel vrouwen die het niet merken...
Sterkte en beterschap voor je vader. Ik snap best dat dan zo'n homeopaat even niet uitkomt. Je kan altijd nog opnieuw een afspraak maken.
NieTTus hoe is het nu? Het zat je ook niet mee he deze keer
Madelieve, dank je wel voor je woorden. Ik ervaar dit eigenlijk ook als een rouwproces, dat al een hele tijd (een paar jaar gaande is, natuurlijk niet constant maar bij vlagen) Ook ik dacht eerst kinderen voor mij "onmogelijk" waren vanwege mijn gezondheid, maar het bleek dus toch te mogen, maar nu werkt mijn lichaam niet mee.
Wat vervelend dat je zo'n last van die hormonen had, je verhaal herken ik wel
Ik kan me goed voorstellen dat je dit niet wilt, ik kan alleen maar hopen dat je er zo snel mogelijk van af kan zijn om de juiste redenen Miss sly, wat een nare periode hebben jullie achter de rug. Veel sterkte met het verwerken van alles, dat zal je niet in je koude kleren gaan zitten. Ik hoop dat als jullie je weer melden, dat jullie ook weer vlot door kunnen schuiven
Rottdog is morgen je NOD? Zo ja dan
ik dat het echt wegblijft Hier gaat het weer iets beter fysiek en mentaal, ik begin weer een beetje uit het dal te kruipen, maar heb wel het idee dat ik op en neer blijf gaan
Het blijft heel moeilijk voor mij, maar toch kan ik nog wel (een beetje) positief zijn. Op het moment lijkt het erop dat ik (voor de zoveelste) keer wel het goede slijm heb, maar iets van een eisprong heb ik niet gevoeld, toch blijf ik wel een beetje hoop houden en klussen natuurlijk We wachten maar af wat de interniste vrijdag zal zeggen en wat er verder gaat gebeuren.
Maar je eisprong hoef je niet altijd te voelen, he! Ik voel 'm ook nooit... maar ik heb 'm blijkbaar wel nu met Clomid.
Goed dat je toch een beetje positief kunt blijven...!! Probeer dat vast te houden, ook al valt dat helemaal niet mee...
Josee, hoe is het met je vader? En deze maand geen blaasontsteking? Wanneer zou je NOD zijn?
Mariposa, goed dat je weer uit het dalletje klimt. Ook al kom je daar telkens weer in terecht, het is zo fijn dat je er ook weer uitkomt. Proberen de toch nog steeds mooie dingen van het leven te zien
En wat Josee al zegt: een eisprong hoef je niet te voelen, ik heb hem nog nooit gevoeld.
Rottdog, vandaag NOD? Hoe is het gegaan? Mogen we je uitzwaaien?
NieTTus, meisje, hoe is het met je? Zwaar teleurgesteld natuurlijk, kan ik me zo voorstellen. Dikke
had stiekem wel een beetje hoop had nl de laatste tijd zere tieten maar neen het mocht niet zo zijn.Ben vorige week ook nog bij de gyn geweest en op zich ziet alles er goed uit met clomid 50mg dus we gaan op deze voet verder. Heb rond dag 16 een eisprong, dat is de laatste 3 keren stabiel gebleven en gewoon dus op dag 30 ongesteld. Op dag 21 moet ik deze maand mijn bloed laten prikken kijken of ik wel een duidelijk eisprong heb
mag aankomende donderdag een bijdrage leveren ben benieuwd wat daar uit gaat komen.Jose hopelijk ben je vanaf nu van die nare blaasontstekingen af.
Mariposa misschien is het ditmaal een heel mooi klein eitje wat toch stiekem gepasseerd is en daarom niet gevoeld.
Ik zou je zo graag zien vertrekken naar Z&G
Voor de statistieken: ik ben afgelopen zondag ongi geworden, nieuwe NOD ergens eind november. We hebben besloten om in januari weer naar de gyn te gaan.
Wel fijn dat jij ook voorlopig gewoon met Clomid door mag gaan en dat dat ook goed gaat! Probeer de moed erin te houden!! quote:Met mijn vader gaat het gelukkig -naar omstandigheden- goed. Hij mocht de dag na de operatie alweer naar huis... Nu maar weer afwachten hoe het verder gaat... donderdag moet hij naar de vaatchirurg en hoort hij hoe zijn aorta ervoor staat... Echt kl*te elke keer... het vreet echt aan me. Gister moest ik na een weekje 'vakantie' weer werken. Ik stond in de klas, en had echt het gevoel 'wat doe ik hier?!' ik was nog helemaal in gedachten bij mijn vader en alle spanningen die daarmee gepaard gingen..Op maandag 29 oktober 2007 20:44 schreef miss_sly het volgende:
Josee, hoe is het met je vader? En deze maand geen blaasontsteking? Wanneer zou je NOD zijn?
Nee, ik heb gelukkig geen blaasontsteking meer gehad!! ik had het "netjes" om de maand.. de laatste keer was augustus, dus ik was eigenlijk alweer aan de beurt... maar gelukkig is het niet zo. Ik slik al een tijdje cranberry pillen. Die werden me na de eerste keer al aangeraden door de doktersassistente tegen de blaasontstekingen... Blijkbaar werkt het!
Momenteel zit ik op dag 14... en wacht op mijn eisprong.
Ik heb trouwens de meest stomme ontdekking gedaan... misschien dat jullie het al wisten, maar ik dus niet. Ik was vorige week bij de gyn en ik vroeg 'wanneer heb je nou eigenlijk PRECIES de eisprong? Op het moment dat je temperatuur daalt, of vlak daarna?" De gyn zei 'dat weten we niet precies. Per vrouw en ook nog eens per cyclus kan dat verschillen....we gaan er nu vanuit dat de dag vóór de daling tot ongeveer 3 (!) dagen na de daling je eisprong plaats kan vinden... '
En wat wil nou het geval??? Ik en
klussen meestal tot en met de dag van de daling!! Dat wil dus zeggen dat we MISSCHIEN wel steeds op het verkeerde moment bezig zijn!!!!! Ik MOEST dit gewoon even posten hier. Misschien ben ik wel een oen
en wisten jullie het al lang, maar voor mij was het nieuw... Anyway, ik hoop dat jullie er ook wat aan hebben.... wellicht help ik er iemand mee
weer gekomen zijn. Wel fijn dat de gyn vind dat het met de Clomid zo goed gaat.Diaan, ook weer voor jou balen
Denk je dat je snel bij de gyn terecht kan of kan dat ook nog weer ff duren?Wat het temperaturen betreft, ik mocht het van de gyn achterwege laten, (omdat het mij te veel van mij beetje nachtrust kost en veel stress). Ze zei dat als we toch verder het traject in gaan dat de eisprong toch verder gemonitord wordt. En zij zei juist, dat je vaak toch al te laat was als die daling geweest was. Lekker duidelijk allemaal. M.a.w. ze weten het gewoon echt niet/ Anders hadden ze allemaal wel hetzelfde antwoord
Gewoon lekker door blijven klussen 
Al is het soms wel moeilijk om op te brengen, we zijn soms zo moe, dat we gewoon in slaap vallen, niks geen romantiek dus José fijn dat je geen blaasontsteking heb. Vooral zo houden
Je hoort veel goede dingen over cranberry En ik hoop dat het met de aorta van je vader meevalt, het moet niet meevallen om voor een klas te staan en dan zover met je gedachten weg te zijn. Ik kan bijvoorbeeld nog om 2 uur zeggen ik kap ermee, ik trek het niet, maar dat kan jij niet doen. Sterkte in ieder geval!quote:Ik heb eigenlijk geen idee... ik sta nog "gewoon onder behandeling" dus ik moet gewoon een vervolgafspraak maken. Maar eerst moet hubbie nog een bijdrage leveren. De komende maanden zijn drukke maanden, dus ik ga gewoon voor januari een afspraak maken. Als ik binnenkort bel, zou dat wel moeten lukken, denk ik.Op woensdag 31 oktober 2007 07:52 schreef Mariposa het volgende:
Diaan, ook weer voor jou balen
José, heel veel sterkte!!
Mijn man moet een staal binnenbrengen in het labo, maar hoe krijg je dat daar op lichaamstemperatuur? Het is voor ons sowieso een eindje rijden (zonder file een half uur) maar een auto heeft toch nooit "lichaamstemperatuur"?quote:Al jouw opties zijn opzich gewoon goed.Op woensdag 31 oktober 2007 12:06 schreef Diaan73 het volgende:
Leonieke, ik hoor verhalen van mensen die het onder de oksel houden, achter de broeksriem, in je BH e.d. ik heb eigenlijk ook niet echt een idee hoe je dat het beste kunt doen.
Mijn man deed het potje tussen de broek en buik...
Als het tever rijden is kan je vragen of je het potje daar mag komen vullen. Daar hebben ze meestal wel van die kamertjes voor.
Er zijn dus zoveel plaatsen mogelijk Ik denk dat mijn man het toch liever thuis gaat vullen ipv in zo'n ziekenhuiskamertje
Maar ik ga misschien wel eens informeren.Bedoelen ze met 3 dagen onthouding echt 3 x 24u of mag dat iets meer zijn, denk je? We gaan eens moeten beginnen rekenen denk ik
quote:Nou wij hebben dat dus niet op het uur nauwkeurig aangehouden hoor. 3 dagen is bij ons gewoon Donderdag inleveren is zondag laatste sexdag. Dan heb je maandag, dinsdag en woensdag. En meestal vragen ze het potje 's morgens in te leveren...Op woensdag 31 oktober 2007 12:18 schreef leonieke het volgende:
Ow, daar had ik niet bij stilgestaan
Ik denk dat mijn man het toch liever thuis gaat vullen ipv in zo'n ziekenhuiskamertje
Bedoelen ze met 3 dagen onthouding echt 3 x 24u of mag dat iets meer zijn, denk je? We gaan eens moeten beginnen rekenen denk ik
En anders doe je op maandag nog even lekker ochtendsexen... (Of je zegt, help jezelf maar even)
edit- Ik heb trouwens best moeten lachen om de formulieren die moesten worden ingevuld. Daar stond een vraag bij hoe er aan het sperma was gekomen. Met opties... 1. Door masturbatie 2. door de mond 3. uit de vagina 4. Bij geen van de bovenstaande antwoorden, verklaar u nader :
Mijn vraag was op welke manier kan het nog meer dan
En ik was benieuwd of mensen inderdaad zich nader hebben verklaard... donderdag het staaltje wegbrengen, je moet het gewoon op lichaams temp houden.Zulke formulieren hebben wij niet meer, standaart of je koorts hebt gehad en wanneer de laatste keer sex.
quote:Ik hoef in principe ook niet meer te temperaturen... maar ik doe het een paar dagen van de cyclus (vanaf dag 12) zodat ik weet of Clomid heeft gewerkt en ik een eisprong heb gehad. Zodra ik de temperatuur omhoog zie gaan, stop ik er weer mee. 't Is wel erg fijn dat het niet elke dag meer hoeft...Op woensdag 31 oktober 2007 07:52 schreef Mariposa het volgende:
Wat het temperaturen betreft, ik mocht het van de gyn achterwege laten, (omdat het mij te veel van mij beetje nachtrust kost en veel stress). Ze zei dat als we toch verder het traject in gaan dat de eisprong toch verder gemonitord wordt. En zij zei juist, dat je vaak toch al te laat was als die daling geweest was. Lekker duidelijk allemaal. M.a.w. ze weten het gewoon echt niet/ Anders hadden ze allemaal wel hetzelfde antwoord
José fijn dat je geen blaasontsteking heb. Vooral zo houden
Zo zie je maar dat ook de wetenschap nog niet op alles een antwoord heeft. Jouw gyn zegt weer wat anders...
Nee, ik kan inderdaad niet zeggen 'ik ga naar huis'.... nou ja, het zou wel kunnen, maar dan heb ik 28 kids die door de school heen stuiteren, terwijl de juf foetsie is... uuh... nee, geen goed plan.
Soms is dat wel heel lastig.. er is ook heel vaak geen vervanging te regelen bij ziekte of andere omstandigheden... soms worden de kinderen dan gewoon naar huis gestuurd.Leonieke, succes! Hopelijk heeft je man binnenkort een mooie zaaduitslag!!
quote:Dat is ook wel praktisch, ik weet nu inmiddels wel wat mijn basistemperatuur 's ochtends is. Dus laatst heb ik ook even gekeken, maar het was even hoog, dus ik denk dat er weer geen sprong geweest is.Op woensdag 31 oktober 2007 16:13 schreef Jose81 het volgende:
Ik hoef in principe ook niet meer te temperaturen... maar ik doe het een paar dagen van de cyclus (vanaf dag 12) zodat ik weet of Clomid heeft gewerkt en ik een eisprong heb gehad. Zodra ik de temperatuur omhoog zie gaan, stop ik er weer mee. 't Is wel erg fijn dat het niet elke dag meer hoeft...
Zo zie je maar dat ook de wetenschap nog niet op alles een antwoord heeft. Jouw gyn zegt weer wat anders...
Leonieke, succes voor je man
Hopelijk is alles goed!Ik ben gisteren bij de interniste geweest. Mijn bloeddrukken zijn in ieder geval goed, met af en toe een uitschieter, maar dat vind ze niet erg. Mijn kaliumgehalte weer te laag, dus ik moet extra tomaat (wat we al regelmatig eten), bananen en sinasappels/mandarijnen eten, of anders kaliumpillen.
Wat betreft de dostinex dat mijn prolactine zou moeten verlagen, het kan niet direct kwaad voor mijn nieren maar ik moet wel goed in de gaten gehouden worden. Ik zit er alleen mee dat ook dit middel op je centrale zenuwstelsel werkt (net als een van de bloeddrukverlagers) en het nog meer psychische invloed zal hebben op mij (dus dat ik me mezelf niet voel enz enz).
Nu gaat ze weer met de gyn overleggen of die denkt dat de prolactine het echte probleem is, als dat wel zo is, zal ik de dostinex proberen anders gaan we verder de molen in voor hormoonbehandelingen. Ze wilde ook kijken of we eventueel die bloeddrukverlager kunnen verminderen, maar dan moet ik weer een andere bloeddrukverlager hebben die weer voor andere problemen kan zorgen, dus dat zouden we dan ook weer goed in de gaten moeten houden.
Zo zie je dat alle opties iets moeilijks hebben, en dat maakt het heel moeilijk voor me om een keuze te maken. Want je blijft uit allerlei kwaden kiezen
Dus ik weet het nog niet. Ik heb een week om me daarover te beraden. Ze belt me volgende week al terug.Niettus, ben je het ergste balen alweer te boven? Heb je al uitgezocht of je in het AMC terecht kan en hoe snel?
Jose, hopelijk gaat het met je vader de goede kant op, kan me voorstellen dat dat je helemaal in beslag nam... ik hoop dat een nieuw klusschema trouwens het gewenste resultaat heeft binnenkort!
Mariposa, wat een gegoochel, en inderdaad ieder medicijn heeft echt een waslijst van bijwerkingen, en nog meer spullen die zorgen dat je niet zo lekker in je vel gaat zitten zit je natuurlijk ook niet op te wachten..lastig meid...
Rottdog, helaas dus voor jou deze maand weer niet raak... wanneer krijgen jullie de uitslag van het zaadonderzoek?
Met mij gaat het een beetje met ups en downs, voel me over het algemeen wel goed hoor en ben druk met werk en studie - en de rest van de tijd slaap ik
-dus ook weinig tijd om te piekeren. Vorig weekend wel moeilijke dag gehad. Onze beste vrienden zijn ook al behoorlijk lang bezig met hun kinderwens, bij de eerste zwangerschap ging het met een week of 6 mis, de 2e zwangerschap eindigde na 16 weken en de 3e na 7 weken. Eigenlijk durfden ze het niet meer aan maar door onze ISCI-pogingen begon het bij hun toch ook wel weer erg te kriebelen. Ik had nu al een paar weken niets van ze gehoord en zei zaterdag tegen lief: ik ga van de week eens even lunchen met L. want mijn gevoel zeg dat ze me iets te vertellen heeft. Zondag belden ze om te vragen of we zin hadden om mee te gaan naar het strand. Ik voelde het gelijk: die zijn inderdaad zwanger en willen ons dat vertellen. Gevolg was dat ik in de auto naar hun toe de hele weg heb zitten janken.... echt, als er een stel is die ik het gun zijn zij het maar ik voelde me al niet lekker (net ongesteld, moe, hormonen) en ik wist echt even niet of ik het wel trok op dat moment... Toen we binnenkwamen begon ik gelijk weer te brullen, echt genant.... En inderdaad, mijn gevoel klopte, ze zijn 10 weken zwanger. Ik vond het zo sneu voor ze: het is al heel spannend voor ze, of het wel goed gaat deze keer, en dan hadden ze ook nog de hele week moed verzameld om het ons te gaan vertellen... dan dan kom ik daar brullend binnen! Afijn, we hebben er gezellig met zijn allen om kunnen janken en lachen en het was een hele speciale dag, denk dat we die niet snel zullen vergeten. En de blijheid overheerst absoluut hoor, ben echt heel blij voor ze en hoop heel erg dat dit helemaal goed gaat...Als deze ISCI lukt zitten we maar 6 weken na elkaar dus dat zou wel heel erg leuk zijn...Met de ISCI zelf schiet het nog niet zo op, vorige zaterdag ongesteld geworden, woensdag voor de eerste keer naar het AMC voor bloedprikken en echo maar het baarmoederslijm was nog niet dun genoeg dus ik mocht nog niet beginnen met het 2e hormoon (Menopur) dat voor de extra eitjes moet gaan zorgen. Moet nu maandag weer terugkomen. Vamorgen baalde ik wel even, ik ben al 2,5 week aan het spuiten en eigenlijk is de behandeling nog geeneens echt begonnen.... het gaat allemaal niet zo snel dit keer, vorige keer mocht ik bij de eerste echo wel gelijk door. Met die Menopur wordt het wel een beetje labje spelen straks elke avond
, ik krijg een driedubbele dosis, betekent dat ik elke dag 3 flesjes met vloeistof moet vermengen met 3 flesjes met poedertjes, dan hele zwikkie opzuigen met naad en injecteren...dan was de Puregon met handige prikpen geloof ik toch makkelijker. Dat heb ik wel op het toilet in een restaurant gedaan maar om daar nou aan de slag te gaan met 6 flesjes zie ik ook niet zo zitten haha.... te geven.... Ik heb meegelezen in het andere topic, kreeg een brok in mijn keel toen je schreef over je werk, dat eigenlijk alles hetzelfde was maar het voelde heel anders....PS Je gaat hard he Tico! Ik zag je babykamertje, schattig
(vloeistof opzuigen, bij poeder 1.. als alles opgelost is, hele zwikkie opzuigen en dan bij poeder 2 doen). Zou fijn zijn als dat ook met de Menopur mag (hier ook toilet-taferelen met de Puregon trouwens
)Hoop dat je maandag gewoon door mag.. elk stapje is altijd weer een mijlpaal
En o, wat zorgen de hormonen voor een uitvergroting van emoties..
Mariposa, wat een gepuzzel zeg, om je lichaam en medicijnen al af te stellen.. en daar dan ook nog iets tussen te proppen om zwanger te raken. Sterkte!
En dan de zwangerschap van je beste vrienden, ook al hebben zij ook al zo'n moeilijk traject moeten af leggen, het blijft moeilijk en het is heel logisch dat je daar totaal verschillende gevoelens bij hebt, die heel tegenstrijdig zijn. En als je dan ook nog eens met je eigen hormonen te maken hebt, is het echt niet raar of vreemd of verkeerd om zo te reageren. Het is alleen maar goed om je te uiten, anders vreet het je misschien wel op van binnen.
Hopelijk is je bms deze week beter geslonken. En kan je verder met spuiten. Ik sta er echt van te kijken van wat je allemaal moet doen, het zal niet mee vallen, maar gelukkig het Tico en ET wel betere ervaringen hebben. Hopelijk valt het allemaal mee
In ieder geval heel veel sterkte en succes
En neem je rust momenten dat is heel belangrijk!Bedankt voor jullie reacties
Hier gaat het echt als in een achtbaan. Gisteren was ik het ene moment mezelf niet en sprak ik uit dat we misschien maar met de medicijnen en het zwanger worden moesten stoppen omdat het nu af en toe ook wel stroef in onze relatie gaat en ik bang ben dat we het samen niet overleven. Maar op het moment dat ik dat uitgesproken had, met alle emoties en verdriet dat eruit kwam, voelde ik me al een heel stuk beter en kon ik de boel samen met mijn lief relativeren.
Het zorgt er wel voor dat ik toch begin te overwegen de bloeddrukverlagers die die mentale invloed hebben te minderen en dan maar de medicijnen te nemen die eventueel weer andere problemen kunnen veroorzaken. Tussen ons is het gisteren weer goed gekomen
. Maar het blijft een emotionele achtbaan. Wat goed ook dat je al je twijfel enzo er even uit hebt gegooid.. dat kan soms zoveel helpen en alleen al opluchting geven... al maakt het het natuurlijk niet minder makkelijk daarna als je weer doorgaat met het hele medische circus.
Madelieve, ik begon zelf ook haast te janken toen ik las dat je bij jullie vrienden jankend binnen liep. Ik kan me dat zooo goed voorstellen!! Maar fijn dat jullie er samen om hebben kunnen huilen en lachen... Het is te hopen dat jullie binnenkort inderdaad samen zwanger zijn.. en het is ook te hopen dat die vriendin zwanger blijft en dat het niet wéér uitloopt op een miskraam...
Twee weken terug kwam hier trouwens ook een vriendin vertellen dat ze zwanger is. Ze heeft in februari een miskraam gehad en is nu dus weer zwanger en alles lijkt goed te gaan. Voor het eerst hoefde ik niet te janken (ook niet achteraf, toen ze weer naar huis was) en was oprecht blij voor haar. Ik was zo trots op mezelf dat ik dat zo kon voelen!
Gister ben ik op bezoek geweest bij het dochtertje van mijn broer... Mijn broer heeft de moeder van dat kindje na 22 weken zwangerschap in de steek gelaten.. en nu is ze dus geboren. Ze ligt nu in het ziekenhuis met RS (een infectie die voor volwassenen en oudere kinderen een zware griep/verkousheid geeft, maar bij kleine kinderen erg gevaarlijk kan zijn), toen ik binnenkwam -op het geïsoleerde kamertje- kreeg ik echt zo'n brok in m'n keel. Ik heb het droog kunnen houden... maar het is zo oneerlijk allemaal. Zij zal moeten opgroeien zonder haar (biologische) vader... ik vind het zo zielig. Gister nam mijn
haar ook nog op z'n arm en wat was dat weer mooi om te zien. Het verlangen naar een eigen kindje groeit dan wel, hoor... Hier zit ik inmiddels op dag 19... en NOG STEEDS geen eisprong...! I Ik heb momenteel wel weer het heldere/draderige slijm, dus het komt er wel aan...
Ik snap niet dat het deze keer zo laat komt... Ik zal morgen het ziekenhuis even bellen.. .wellicht heeft het er wel mee te maken dat ik best een stressvolle maand heb gehad met dat gedoe met mijn vader erbij en een drukke tijd op het werk... kweet het anders ook niet...
Misschien moet ik wel een hogere dosis Clomid hebben... al verwacht ik dat niet. We wachten weer af.... Trouwens wel sneu dat je nichtje het zonder vader moet doen. Heeft de ex van je broer er wel behoefte aan om contact met jullie te houden? Dan kunnen jullie misschien wel een fijne tante en oom voor haar zijn.
Vind het zo rot te lezen dat het allemaal zo moeizaam gaat, Mariposa.
En de achtbaan van gevoelens door de hormonen klinkt ook erg bekend, Madelieve!
Jose, late eisprong is ook goed, tijdstip maakt niet uit, als hij maar komt!
Leonieke, ik hoop dat de bijdrage van je man helemaal in orde blijkt, dat is toch een zorg minder!
quote:ThxOp maandag 5 november 2007 11:25 schreef miss_sly het volgende:
Leonieke, ik hoop dat de bijdrage van je man helemaal in orde blijkt, dat is toch een zorg minder!
ik denk zo vaak aan jou, maar vind het zo moeilijk om iets goeds te zeggen.De test zullen we binnen een paar weken laten uitvoeren. Op 20 november hebben we een vrije dag dus het wordt waarschijnlijk dan pas getest. Of misschien beginnen we later te werken op 13 november. Voorlopig is het allemaal wat uitgesteld door de slechte gezondheidstoestand van de grootvader van mijn man. Een beetje onder het principe van: "we zien wel hoe het uitdraait..."
Ik kom me hier schoorvoetend melden. Lief en ik zijn vanaf april bezig om zwanger te worden, maar tot op heden niets. Ik ben 3 maanden na het stoppen met de pil, 3 rondes regelmatig rond 25 dagen geweest en daarna ineens 2 maanden niets meer. Toen ik 4 weken overtijd was, ben ik naar de huisarts gestapt en hij heeft me doorverwezen voor een echo. Uit die echo bleek dat er een heleboel blaasjes op mijn eierstokken zitten, vermoedelijk PCOS dus.
Ik heb vandaag een afspraak gemaakt bij de gyn, maar kan pas 23 november terecht. Nu ben ik wel een beetje nieuwsgierig naar wat er me allemaal te wachten staat bij de eerste afspraak. Ook heb ik gelezen dat vrouwen met overgewicht (wat ik dus best wel heb, zo'n 15 kilo) eerst moeten afvallen. Als dat zo is, kan ik dus eerst nog een jaar wachten voordat we verder kunnen. Daar zit ik uiteraard niet op te wachten.
Wie van jullie kan me iets meer inlichten?
Graag zou ik ook in het lijstje willen:
Nijo => vermoedelijk PCOS. 23-11 eerste afspraak gyn
Klopt ja, ik weet dat een eisprong ook later kan komen... volgens mij heb ik 'm vandaag gehad, en ja... ook ik heb 'm dan waarschijnlijk maarzo eens gevoeld... morgen nog even temperaturen en hopen dat de temp verder stijgt... we wachten weer af. Vanavond eerst nog wat werk te doen...haha...
quote:Hee Nijo... dapper dat je de stap naar de huisarts/het ziekenhuis hebt durven maken. Goed trouwens dat je huisarts je al door heeft gestuurd, meestal wachten ze tot je een jaar hebt geprobeerd... maar gezien je problemen vind ik het het fijn voor je dat je al zo vlot bij de gyn terecht kan.Op maandag 5 november 2007 16:30 schreef Nijo het volgende:
hallo dames,
Ik kom me hier schoorvoetend melden. Lief en ik zijn vanaf april bezig om zwanger te worden, maar tot op heden niets. Ik ben 3 maanden na het stoppen met de pil, 3 rondes regelmatig rond 25 dagen geweest en daarna ineens 2 maanden niets meer. Toen ik 4 weken overtijd was, ben ik naar de huisarts gestapt en hij heeft me doorverwezen voor een echo. Uit die echo bleek dat er een heleboel blaasjes op mijn eierstokken zitten, vermoedelijk PCOS dus.
Ik heb vandaag een afspraak gemaakt bij de gyn, maar kan pas 23 november terecht. Nu ben ik wel een beetje nieuwsgierig naar wat er me allemaal te wachten staat bij de eerste afspraak. Ook heb ik gelezen dat vrouwen met overgewicht (wat ik dus best wel heb, zo'n 15 kilo) eerst moeten afvallen. Als dat zo is, kan ik dus eerst nog een jaar wachten voordat we verder kunnen. Daar zit ik uiteraard niet op te wachten.
Wie van jullie kan me iets meer inlichten?
Graag zou ik ook in het lijstje willen:
Nijo => vermoedelijk PCOS. 23-11 eerste afspraak gyn
Over je overgewicht: nee, hoor! Je hoeft niet eerst die 15 kilo af te vallen! ik weeg zelf ook een kilo of 10-15 te veel en mijn gyn zei 'als je nou meer dan 20 kilo teveel weegt, dan moeten we daar eerst eens naar gaan kijken'.
Bij je eerste afspraak zal de gyn waarschijnlijk een inwendige echo bij je maken, hoewel er al een uitwendige echo bij je is gedaan... dus ik weet niet of hij dat dan nog doet... ik denk het haast wel. Ook zul je een aantal bloedonderzoeken krijgen (progesteron/oestradiol) en misschien ook wel een HSG (=baarmoederfoto). Ook zal je man waarschijnlijk een zaadtest moeten doen... dan bekijken ze de hoeveelheid en kwaliteit van zijn sperma.
Wacht het eerst even af.. en probeer je er niet te druk om te maken. Ook met jouw klachten kunnen vast wel uit de voeten! Er zijn hier al een aantal meiden doorgeschoven naar Z&G die ook PCO hebben... dus... houd moed... het komt vast goed!
[ Bericht 5% gewijzigd door Jose81 op 05-11-2007 20:03:27 ]
Fijn hoor, dat je man er zo goed in meegaat. Je hoort het ook best wel eens anders!
Tegen die tijd ga ik iig voor jullie duimen dat het allemaal in orde is
Nijo, helaas welkom hier. Wel fijn dat je zo snel al verder kunt, omdat snel geconstateerd is waar het probleem ligt. Het duurt wel eens heel lang voor je doorgestuurd wordt, zeker als er geen duidelijke oorzaak is. Met PCOS kun je zeker wel zwanger worden, hoor! Het heeft alleen wat hulp en tijd nodig.
Over je overgewicht: ik heb ook wel eens gehoord dat de gyn er over is begonnen. Denk dat het een beetje afhankelijk is van de persoon die je treft. Wel kan ik uit eigen ervaring zeggen dat afvallen ook een goede invloed heeft gehad op mijn cyclus/PCOS. Ik woog ook een kilo of 15-20 meer dan nu, en nu doet mijn lichaam zelf ook al wat. Nog niet voldoende, dus zonder hormonen werkt het bij mij nog steeds niet optimaal maar ik heb een veel minder hoge dosis nodig dan 10 jaar geleden.
In ieder geval sterkte, het valt niet mee om de mmm in te gaan, maar goed dat je de stap gezet hebt
Je hebt geen tijd om dit te lezen natuurlijk
, maar Jose, een laat ei is ook een ei Hopen dat dit het ei is dat jullie kindje gaat worden
Hier gaat het op zich best. Heb natuurlijk best wel eens een dipje, momentje dat het weer even heel erg aanwezig is wat er gebeurd is. Op zich zie ik nu vooral op tegen woensdag. Als dat maar achter de rug is en alles is in orde, dan kan het echt definitief afgesloten worden.
Verder probeer ik maar te genieten van het leven, zoals ik eigenlijk altijd doe. En vooruit te kijken, hopend op een tweede wondertje dat wel mag uitkomen
quote:Ooh, ik wist niet dat dat zo werkte met dat prolactine gehalte.. zie je, dan heeft die stress rondom de operatie van mijn vader dus misschien toch wel wat met die uitgestelde eisprong te maken..Op maandag 5 november 2007 08:33 schreef Mariposa het volgende:
He José balen zeg, dat die eisprong uitblijft. Het zou best kunnen dat door alle stress het wat langer duurt, omdat het prolactine-gehalte heel erg stresgevoelig is. Maar op zich wel een goed teken dat het slijm wel goed is. Ik hoop zo erg dat je ook door mag gaan, het wordt wel eens een keertje tijd !
Trouwens wel sneu dat je nichtje het zonder vader moet doen. Heeft de ex van je broer er wel behoefte aan om contact met jullie te houden? Dan kunnen jullie misschien wel een fijne tante en oom voor haar zijn.
Ja, wij willen wel contact houden... het is en blijft mijn nichtje en ook die ex vindt ik aardig... dus dat moeten we gewoon zo houden. Ik hoop dat we een goede oom en tante kunnen zijn voor die kleine..!
quote:Haha... nou, mijnOp maandag 5 november 2007 20:02schreef miss_sly het volgende:
Je hebt geen tijd om dit te lezen natuurlijk
Hopen dat dit het ei is dat jullie kindje gaat worden
Hier gaat het op zich best. Heb natuurlijk best wel eens een dipje, momentje dat het weer even heel erg aanwezig is wat er gebeurd is. Op zich zie ik nu vooral op tegen woensdag. Als dat maar achter de rug is en alles is in orde, dan kan het echt definitief afgesloten worden.
Verder probeer ik maar te genieten van het leven, zoals ik eigenlijk altijd doe. En vooruit te kijken, hopend op een tweede wondertje dat wel mag uitkomen
is nu weg... maar straks... nee, dan heb ik inderdaad geen tijd meer om hier even te lezen... Ik (en volgens mij iedereen hier) voel zo met je mee... het was je eindelijk gelukt, eindelijk werd jullie wens verhoord... en dan mag het toch niet zo zijn... het is ook gewoon niet eerlijk. Dat tweede wondertje..het is je zo gegund! Ik hoop zo dat het zal lukken..!!
Gisteren bleek alles er goed uit te zien, er is niets achtergebleven.
Nu moet ik wachten tot ik ongesteld word: 5-8 weken na de miskraam zou dat moeten gebeuren.
Ik blijk in de tussentijd gewoon nog op de wachtlijst voor de IUI te staan (hoezo is die wachtlijst dan errug lang en stelt voorrang niet veel voor?) en kan dus een oproep verwachten. Als ik die oproep nog niet heb gehad als ik ongesteld word, kan ik de clomid die ik heb liggen gewoon slikken. Als ik 8 weken na de miskraam nog neit ongesteld ben, moet ik even bellen voor een receptje duphaston om een onttrekkingsbloeding op te wekken.
NieTTus, hoe is het met je? En is het gelukt over te stappen?
quote:"Leuk" (tussen hele GROTE aanhalingstekens) dat je hier weer bent, Miss_Sly.... welkom weer in elk geval...Op donderdag 8 november 2007 08:21 schreef miss_sly het volgende:
Ik kom jullie weer een tijdje gezelschap houden.
Gisteren bleek alles er goed uit te zien, er is niets achtergebleven.
Nu moet ik wachten tot ik ongesteld word: 5-8 weken na de miskraam zou dat moeten gebeuren.
Ik blijk in de tussentijd gewoon nog op de wachtlijst voor de IUI te staan (hoezo is die wachtlijst dan errug lang en stelt voorrang niet veel voor?) en kan dus een oproep verwachten. Als ik die oproep nog niet heb gehad als ik ongesteld word, kan ik de clomid die ik heb liggen gewoon slikken. Als ik 8 weken na de miskraam nog neit ongesteld ben, moet ik even bellen voor een receptje duphaston om een onttrekkingsbloeding op te wekken.
Tja, wat maf zeg dat je nog op die wachtlijst staat...! Maar aan de andere kant wel weer fijn! Wie weet is dat dat net het zetje wat jullie nodig hebben...!
Voor nu hoop ik dat je menstruatie komt volgens de planning... dat zou in elk geval fijn zijn, dan kun je tenminste weer door!
Ergens voelt het ook wel weer vertrouwd, hier thuishoren. Zo vreemd, ik moest echt wennen aan posten in heel OUD. Klinkt misschien raar, maar ik had gewoon niet het gevoel dat ik in OUD thuishoorde, behalve hier. En ineens was ik zwanger en hoorde ik wel in meer topics thuis. Had zelfs al gepost in het Speeltuinbankje...wie had dat ooit gedacht
Nadeel van deze onverwachte zwangerschap is wel dat ik nu misschien te hoge verwachtingen heb. Ik was, dacht ik, heel reeel over onze kansen en zag een eventueel kindje echt als een kadootje-op-de-valreep. Nu ga ik er eigenlijk min of meer van uit dat het wel weer zal lukken en nu goed gaan, want een miskraam zegt a) dat je zwanger kunt worden maar b) niets over een grotere kans op een tweede miskraam. Dus ergens diep van binnen zit een gevoel van: Nu word ik weer snel zwanger en gaat het goed, dat moet gewoon. Klinkt dat heel raar?
Hopen maar dat dat niet tegenvalt.
Maar misschien is het ook wel gevaarlijk, want des te groter de klap is als het toch na een tijdje niet lukt.
Je schijnt wel vruchtbaarder te zijn als je -even- zwanger bent geweest... dus doe er je voordeel mee zou ik zeggen!
Ik hoop gewoon echt dat jullie het kadootje op de valreep ook echt alsnog gaan krijgen!!
Jose, wat een sneu verhaal van het babytje van je broer, fijn dat jullie als overige familie wel contact blijven houden. Hoe is het nu met haar, gaat het de goede kant op met die infectie?
Nijo, welkom, hoewel het de bedoeling is dat er mensen weggaan uit dit forum omdat ze zwanger zijn, niet dat er steeds mensen bijkomen hoor...
Miss Sly, jij ook weer welkom terug meid.... ik vind het wel heel mooi hoor, dat je nu extra vertrouwen hebt in je lichaam! Hopelijk ben je hier heel snel weer weg...
NieTTus, hoe gaat het met je??
Van mijn kant niet echt hoopvolle berichten helaas.... ik ben maandag begonnen met Menopur en vandaag dag 7 moest ik naar het ziekenhuis voor een echo om te zien hoeveel eitjes ik deze week bij elkaar gebroed had. Idee was om er meer te kweken dan bij de vorige poging, omdat er van de 8 eitjes toen maar 1 bevrucht was. Er bleken nu 7 follikels te zitten, helaas dus niet meer dan de vorige keer.... Op zich nog niet heel slecht maar het probleem is dat er 2 bijzitten die al zo goed al klaar zijn voor de punctie en 5 die nog veel kleiner zijn. Het is dus niet mogelijk om ze allemaal te oogsten. De 2 grote laten "springen" en later de andere 5 doen met een punctie is geen optie omdat het baarmoederslijm dan niet meer goed is. Als we dus nu punctie zouden doen zou dat hoogstwaarschijnlijk maar maximaal 2 rijpe eicellen opleveren en dat is echt te weinig.... Ik moet morgen om 10 uur terugkomen, dan hebben ze ondertussen bloeduitslagen van vandaag en de echo met het team kunnen bespreken en dan willen ze morgen nog een keer kijken hoe snel de eitjes gegroeid zijn in 24 uur. Het lijkt het echter op dat dit hem niet gaat worden...
De arts vertelde vandaag al dat kans groot is dat ze adviseren om geen punctie te doen er en een IUI-behandeling van te maken. Niet dat ze denken dat dat echt veel kans van slagen heeft maar hopelijk ziet het ziekenfonds het dan als IUI-poging en telt dit dus niet mee als ISCI poging. Niet echt leuk natuurlijk maar liever dit dan de 2e ISCI-poging zomaar kwijt zijn....
Ik kom morgen nog wel even melden hoe het is afgelopen, voor nu welterrsuten allemaal
Hier gaat het zo, zo. Ik zit behoorlijk in een dipje, had ik zelf niet verwacht.
Slaap me de ongans, nergens zin in. kan me ook nergens toe aanzetten. Veel zwangeren weer om me heen (wat ik normaal wel goed kan hebben, maar op dit moment ff niet...) en nog steeds in een rare cyclus (mijn ei kwam al erg laat en ik ben dus nog niet ongesteld... had ik 2 weken geleden al moeten zijn!) Stiekem wilde we namelijk toch nog 1 poging proberen in ons eigen ziekenhuis, en dan gewoon echt niemand inlichten, maar zo met de rare cyclus gaat hem dat dit jaar niet meer worden ben ik bang. Daarbij komt ook de sterfdag van mijn moeder eraan (over 2 week) dus het werkt allemaal goed door!
Het is gewoon allemaal vermoeiend. Las van de week een verhaal van iemand, die bewust stopte met de pil en allemaal leuke dingen kocht, er helemaal naartoe leefde en ook vrij snel zwanger was. Ik vind het zo lastig dat dat "leuke" en "spannende" er hier al af is. Dat je bijna opkijkt tegen volgende poging omdat het al dat ge-emmer weer meebrengt.
Weinig nieuws dus, maar vind het lief dat jullie aan me denken en denk ook veel aan jullie!! (lees wel regelmatig mee, maar kan me er niet altijd toe zetten ook mee te schrijven, vooral niet nu: nu het voor mijn gevoel weer eens stilstaat.)
quote:Op maandag 12 november 2007 11:20 schreef NieTTus het volgende:
Madelieve, maar je prikt toch ook deca/lucrin? Dan kunnen de folikels die al klaar zijn om te springen, niet springen toch!! Dus kunnen ze nog even doorstimuleren, totdat de rest erbij is toch?
Hier gaat het zo, zo. Ik zit behoorlijk in een dipje, had ik zelf niet verwacht.
Slaap me de ongans, nergens zin in. kan me ook nergens toe aanzetten. Veel zwangeren weer om me heen (wat ik normaal wel goed kan hebben, maar op dit moment ff niet...) en nog steeds in een rare cyclus (mijn ei kwam al erg laat en ik ben dus nog niet ongesteld... had ik 2 weken geleden al moeten zijn!) Stiekem wilde we namelijk toch nog 1 poging proberen in ons eigen ziekenhuis, en dan gewoon echt niemand inlichten, maar zo met de rare cyclus gaat hem dat dit jaar niet meer worden ben ik bang. Daarbij komt ook de sterfdag van mijn moeder eraan (over 2 week) dus het werkt allemaal goed door!
Het is gewoon allemaal vermoeiend. Las van de week een verhaal van iemand, die bewust stopte met de pil en allemaal leuke dingen kocht, er helemaal naartoe leefde en ook vrij snel zwanger was. Ik vind het zo lastig dat dat "leuke" en "spannende" er hier al af is. Dat je bijna opkijkt tegen volgende poging omdat het al dat ge-emmer weer meebrengt.
Weinig nieuws dus, maar vind het lief dat jullie aan me denken en denk ook veel aan jullie!! (lees wel regelmatig mee, maar kan me er niet altijd toe zetten ook mee te schrijven, vooral niet nu: nu het voor mijn gevoel weer eens stilstaat.)
Madelieve, wat een gedoe inderdaad.. hopen dat je morgen toch wat positiever bericht uit het ziekenhuis krijgt..!
En NieTTus... sterkte met de sterfdatum van je moeder... lijkt me erg zwaar... Ook sterkte met alle 'zwanger-wordt' toestanden.. het zit je ook niet mee.....
Met het kindje van mijn broer gaat het inmiddels goed! Gister mocht ze naar huis! Dat is dus wel fijn..!
Hier verder geen bijzonderheden... druk, druk en nog eens druk...
Je hebt volgens mij gelijk dat die eitjes niet kunnen springen, ik heb het niet goed omschreven, verhaal is dat als we nu zouden wachten totdat de kleintjes rijp zijn het baarmoederslijm niet meer goed zou zijn.
Maar het verhaal is toch weer anders, vanmorgen bleek dat de kleinere eitjes in de laatste 24 uur toch flink gegroeid waren. Ze hebben daarna met het team uitgebreid overlegd en we krijgen toch donderdag een punctie. Arts heeft het allemaal goed uitgelegd, als ze kijken naar de echo en mijn bloedwaarden hebben ze er echt vertrouwen in dat het nu toch een mooie punctie oplevert en ze doen die dan dagje later zodat de eitjes nog beetje kunnen groeien. Ik weet het niet zo goed. Ben heel bang dat er van de 7 weer aantal onrijp en aantal dood zijn en dat er niet genoeg overblijven om 2 mooie embryo's over te houden. Van de 8 eitjes vorige keer maar 1....
Eeven afwachten maar, donderdag weten we hoeveel eicellen punctie oplevert en dan horen we waarschijnlijk zondag of er een terugplaatsing kan zijn... Ik vind het wel spannend allemaal...
quote:NieTTus, meisje, wat vind ik het rot dat het niet lekker met je gaat. Zou zo met mijn toverstafje willen zwaaien en alles in orde maken, maar dat kan ik niet. Kan je alleen een dikke kus geven en laten weten dat ik aan je denkOp maandag 12 november 2007 11:20 schreef NieTTus het volgende:
Madelieve, maar je prikt toch ook deca/lucrin? Dan kunnen de folikels die al klaar zijn om te springen, niet springen toch!! Dus kunnen ze nog even doorstimuleren, totdat de rest erbij is toch?
Hier gaat het zo, zo. Ik zit behoorlijk in een dipje, had ik zelf niet verwacht.
Slaap me de ongans, nergens zin in. kan me ook nergens toe aanzetten. Veel zwangeren weer om me heen (wat ik normaal wel goed kan hebben, maar op dit moment ff niet...) en nog steeds in een rare cyclus (mijn ei kwam al erg laat en ik ben dus nog niet ongesteld... had ik 2 weken geleden al moeten zijn!) Stiekem wilde we namelijk toch nog 1 poging proberen in ons eigen ziekenhuis, en dan gewoon echt niemand inlichten, maar zo met de rare cyclus gaat hem dat dit jaar niet meer worden ben ik bang. Daarbij komt ook de sterfdag van mijn moeder eraan (over 2 week) dus het werkt allemaal goed door!
Het is gewoon allemaal vermoeiend. Las van de week een verhaal van iemand, die bewust stopte met de pil en allemaal leuke dingen kocht, er helemaal naartoe leefde en ook vrij snel zwanger was. Ik vind het zo lastig dat dat "leuke" en "spannende" er hier al af is. Dat je bijna opkijkt tegen volgende poging omdat het al dat ge-emmer weer meebrengt.
Weinig nieuws dus, maar vind het lief dat jullie aan me denken en denk ook veel aan jullie!! (lees wel regelmatig mee, maar kan me er niet altijd toe zetten ook mee te schrijven, vooral niet nu: nu het voor mijn gevoel weer eens stilstaat.)
Sterkte meid
quote:Madelieve, toch wat positiever dan je eerste post deed vermoeden. Hoop voor je dat de punctie een mooie hoeveelheid goede eicelltjes oplevert en dat er een paar ontzettend mooie embryootjes uitkomen! Nog even een paar dagen lekker broeden op die mooie eitjesOp maandag 12 november 2007 20:21 schreef Madelieve het volgende:
He NieTTus blij om een teken van leven van je te horen, maar naar dat het niet zo lekker gaat, het hakt er af en toe gewoon even flink in he... Wat rot nou ook dat je cyclus zo raar is, dat helpt allemaal ook niet echt.
Je hebt volgens mij gelijk dat die eitjes niet kunnen springen, ik heb het niet goed omschreven, verhaal is dat als we nu zouden wachten totdat de kleintjes rijp zijn het baarmoederslijm niet meer goed zou zijn.
Maar het verhaal is toch weer anders, vanmorgen bleek dat de kleinere eitjes in de laatste 24 uur toch flink gegroeid waren. Ze hebben daarna met het team uitgebreid overlegd en we krijgen toch donderdag een punctie. Arts heeft het allemaal goed uitgelegd, als ze kijken naar de echo en mijn bloedwaarden hebben ze er echt vertrouwen in dat het nu toch een mooie punctie oplevert en ze doen die dan dagje later zodat de eitjes nog beetje kunnen groeien. Ik weet het niet zo goed. Ben heel bang dat er van de 7 weer aantal onrijp en aantal dood zijn en dat er niet genoeg overblijven om 2 mooie embryo's over te houden. Van de 8 eitjes vorige keer maar 1....
Eeven afwachten maar, donderdag weten we hoeveel eicellen punctie oplevert en dan horen we waarschijnlijk zondag of er een terugplaatsing kan zijn... Ik vind het wel spannend allemaal...
voor alle andere dames!En sja, ik overleef het wel weer! Ben nogal van het kop in het zand steken, het gaat wel goed en maar doorgaan. Alleen soms kan dat even niet... Jullie zijn lief!!
quote:Zouden ze het eindelijk doorhebben???'Meer vruchtbaarheidsbehandelingen in basispakket'
Uitgegeven: 14 november 2007 13:58
Laatst gewijzigd: 14 november 2007 14:00
DEN HAAG - Ook eenvoudiger vruchtbaarheidsbehandelingen dan ivf zouden in het basispakket van de zorgverzekering moeten worden opgenomen. Die wens sprak de Tweede Kamer woensdag uit tijdens het debat over de begroting van het ministerie van Volksgezondheid.
SP, CDA en PvdA vinden het niet logisch dat sinds begin dit jaar de IVF-behandeling weer volledig terug is in het basispakket terwijl medicijnen voor eenvoudiger vruchtbaarheidsbehandelingen niet vergoed worden.
Wijzigingsvoorstel
Deze zijn minder ingrijpend en werken vaak ook nog eens beter, stelt PvdA-Kamerlid Khadija Arib in een wijzigingvoorstel voor de begroting. Opname van deze behandelingen in het basispakket kost volgens haar 1 miljoen euro.
CDA en PvdA willen ook dat vrouwen zich kunnen laten vaccineren tegen baarmoederhalskanker. Dit zou moeten worden opgenomen in het Rijksvaccinatieprogramma, waar ook allerlei andere prikken in zitten.
Voor dat mogelijk is moet er eerst een advies komen van de Gezondheidsraad, maar dit duurt Arib te lang. Daarom wil ze dat de vaccinatie voorlopig in het basispakket komt.
Ik vind dit een zeer goede ontwikkeling!!
quote:Ik sluit me hier helemaal bij aan.Op woensdag 14 november 2007 14:46 schreef Ticootje het volgende:
[..]
Zouden ze het eindelijk doorhebben???
Ik vind dit een zeer goede ontwikkeling!!
Madelieve hoe ging het gisteren??
Madelieve, hoe was de punctie?
Ik keek gisteravond Babyboom er daarin kreeg ene Cynthia een punctie, ik heb maar even niet naar die naald gekeken hahaha
Ik vond dat altijd zo de pest van IVF.. het is echt stapje voor stapje en elk stapje is een overwinning. Eerst ga je voor die punctie, als je die gehad hebt: zijn er eitjes en zijn er wel zaadcellen.. daarna, bevruchten ze wel en delen ze goed.. dan die TP.. en dan die ellendige twee weken..
De eerste stap heb je iig gehad.. je hebt een punctie gehad en er zijn 6 eicellen en er was levend zaad..
Mijn duimen draaien weer
!We mogen ons morgen melden voor een terugplaatsing! Details over hoe&wat horen we morgen maar er is in ieder geval iets bevrucht. Ik heb weer hoop
!tube Bison kit al in huis gehaald?
Dan gaan we dubbel zo hard duimen dat het gewoon lekker bij je blijft plakken.