Als zwanger worden/blijven niet zo gemakkelijk gaat (#35)

NieTTus, wat balen zeg! Ik vind echt dat ze dat niet kunnen maken...!! Je rekent er toch op dat het allemaal 'gewoon' doorgaat en niemand hier in dit topic wil onnodig lang wachten, want alles dúúrt al zo lang...

Jaape, wat gaan zo ook alweer doen bij je operatie? In ieder geval spannend!!

Hier zit ik nu op dag 8, dus mijn ei moet weer aan het groeien zijn. Ik heb eindelijk weer eens GEEN blaasontsteking, dus hopelijk hoef ik de komende maanden geen anti-biotica te slikken... want dat schiet natuurlijk niet op!

Ik moet dinsdag weer naar het ziekenhuis voor een nieuwe samenlevingstest. Ben benieuwd... en hoewel het er de vorige keer hartstikke goed uitzag, vind ik het stiekem toch wel erg spannend...

Ik vind het eigenlijk ook wel erg, maar aan de andere kant... Ze hebben me erop gewezen dat dit kon. Ze hebben in het VU maar beperkte plek om cryo's te doen op een dag, en als het druk is sja.. (en het schijnt nogal arbeidsintensief te zijn, cryo's ontdooiien...) dan dus dit risico! Ik had het alleen weggestopt, want dacht, wat is nou die kans? En dat was ook wel een beetje stom van mezelf...

Dan maar wat positiefs uit het hele verhaal halen, ik weet nu dat ik in elk geval "gewoon" werk, zonder hormonen

Jose, spannend dus! Ik duim met je mee dat je geen blaasontsteking weer krijgt. _{Probeer eens Monarda van vogel! Is homeopatisch en mag je volgens mij, maar check even, gewoon gebruiken nu. Het heeft mij van chronische blaasontsteking afgeholpen} En natuurlijk is het (weer) spannend!

Huh? Dat is balen... Jemig... shit zeg...

quote:

Op vrijdag 21 september 2007 16:06 schreef Pruk het volgende:
Net op de radio: Cola drinken zou de hormoonhuishouding in de war brengen en je lichaam zou minder calcium opnemen.

Op zich fijn dat men dat weet, maar de manier waarop het gebracht werd "als je dus niet zwanger kan worden moet je dus zeker geen cola drinken" vond ik wat minder.

Dit is iets om voor mij te onthouden als ik er weer voor zou gaan.al vraag ik me af of het waar is.. maar ik leef op cola.gaan liters per dag er door heen hier.

Dus misschien wel een optie om de cola te laten staan als ik weer wil gaan proberen

Hmm, ik drink al jaren heel erg veel cola. Toevallig zei mijn moeder dit vanmorgen tegen me, ik had zelf nog niet in de krant gelezen.

Nou ja, het is iets om in de gaten te houden, maar wel lastig want ik ben echt een addict.

Ik vind het een apart verhaal over die cola. Ik ben al tig jaar cola-verslaafd.

Apart dat er dan bij ferti-klinieken niets over gezegd word (zelfs niet over het vermoeden dat er een relatie zou zijn) IK drink ook veel cola en had toch nergens last van..

NieTTus, wat ontzettend balen zeg Weer een maand extra wachten

Ze hebben mij er bij de fertiliteitspoli ook nooit iets over gevraagd. "Drinkt u veel cola?"
En ik ben er vorige week nog geweest, dus toen was het onderzoek al bekend, lijkt me.

quote:

Op zondag 23 september 2007 17:14 schreef Igraine het volgende:
Ze hebben mij er bij de fertiliteitspoli ook nooit iets over gevraagd. "Drinkt u veel cola?"
En ik ben er vorige week nog geweest, dus toen was het onderzoek al bekend, lijkt me.

ach baat het niet dan schaad het niet shirley!! Dus hup niet meer aan de cola maar aan het water Dan kan je tegen de tijd wanneer ik weer mag vertellen of het geholpen heeft

Niettus rot hoor

Jose succes met je samenlevingstest
_{over die blaasontsteking heb ze nu ook vaker sinds ik clomid gebruik}

Zie alweer een geluk drink geen cola alleen maar water/ranja en koffie.

Hier denk ik dat het niet gelukt is deze maand zit nu op dag 28 en heb mijn eerste pukkel ontdekt ik verwacht dus echt dezeweek ongesteld te worden

quote:

Op zondag 23 september 2007 17:14 schreef Igraine het volgende:
Ze hebben mij er bij de fertiliteitspoli ook nooit iets over gevraagd. "Drinkt u veel cola?"
En ik ben er vorige week nog geweest, dus toen was het onderzoek al bekend, lijkt me.

Neem aan dat ik het dan goed begrijp

NieTTus, tuurlijk is het ook fijn dat je lichaam haar werk in ieder geval gewoon goed doet...!! Het is alleen jammer dat je nu weer moet gaan zitten wachten...

Rottdog, ik wist inderdaad ook dat jij laatst ook blaasontsteking had. Ik heb het twee weken terug aan de gyn gevraagd, of Clomid en blaasontsteking met elkaar te maken hebben.. maar mijn gyn zei van niet. Het is gewoon 'domme pech', alleen wel vreemd dat het dus de derde keer al is in een half jaar tijd, terwijl ik het normaal gesproken en bijna nooit heb... kan wel 10 jaar geleden zijn dat ik het de laatste keer heb gehad daarvoor. Maar ja, niet meer aan denken.

NieTTus, wel een goeie tip die Monarda... ik zal het onthouden!!
Ik neem nu elke ochtend twee cranberry vitamine pillen. Die schijnen 'zuurder' te zijn dan gewone vitamine C tabletten en schijnen ook effectiever te zijn tegen blaasontsteking. De doktersassistente zei namelijk dat ik vitamine C tabletten kon nemen, dit zou het tegengaan. Maar die andere pillen schijnen dus nog beter te zijn.

Oh ja, dat bericht over Cola heb ik ook gehoord ja. Ik drink het al nooit, dus ik heb daar geen last van. Ik drink alleen maar de hele dag thee en water...

quote:

Op zondag 23 september 2007 20:44 schreef Rottdog het volgende:

[..]

Neem aan dat ik het dan goed begrijp

Dat je wat goed begrijpt?

Vorige week was in ons bedrijfrestaurant vroeg een vrouw van de kassa of ik soms zwanger was. Nou, ja dat klopt zei ik.
Wat voor antwoord kreeg ik: Ja, jij wel....

Toen moest ik toch even flink slikken. Ze moest eens weten. Niet elke jonge meid die zwanger is is dat zo makkelijk geworden!!! Maar goed, blijkbaar wordt daar dus wel anders over gedacht.

quote:

Op zondag 23 september 2007 22:16 schreef Igraine het volgende:

[..]

Dat je wat goed begrijpt?

Dat jullie gaan voor een brusje of ben ik nu te voorbarig geweest

Zat ik hier gisteren te vertellen dat ik op dag 28 zit is helemaal niet waar zit nog maar op dag 25 beetje in de bonen

Dat van die cola is ook nog maar net bekend

quote:

Op maandag 24 september 2007 09:37 schreef Rottdog het volgende:

[..]

Dat jullie gaan voor een brusje of ben ik nu te voorbarig geweest

Nee hoor, dat klopt

Tenminste, ik ben weer bij de fertiliteitspoli geweest en heb nu een recept Clomid in m'n tas zitten. Dus echt heel druk 'bezig' zijn we nog niet. Maar het gaat komen. Dat bezig zijn dan hè, dat brusje is nog maar afwachten natuurlijk.

Ga ik wel gewoon doen.
Ik had het al wel gelezen in het rammeltopic maar nog niet echt geregistreerd geloof ik. Spannend joh!

Woensdag mag ik voor gesprekje, eens even kijken wat we gaan doen! Ik wil in elk geval niet meer 4 folikelmetingen in 1 week. Heb die testen en dat is genoeg!

Igraine, wat spannend!!!!!


Ticoo, hoe vaak wij (in zijn algemeniteit hier in dit topic) dat niet gedacht hebben. Je kunt nou eenmaal niet in andermans prive kijken. Je had best even kunnen aangeven dat je het een vervelende opmerking vond. Dan had je je nu ook niet druk hoeven maken maar was het uitgesproken geweest. Je gaat er nu vanuit dat zij dat zei omdat je nog jong bent, maar wie weet wat voor een verhaal daarachter steekt.

quote:

Op maandag 24 september 2007 12:29 schreef NieTTus het volgende:
Woensdag mag ik voor gesprekje, eens even kijken wat we gaan doen! Ik wil in elk geval niet meer 4 folikelmetingen in 1 week. Heb die testen en dat is genoeg!

Igraine, wat spannend!!!!!


Ticoo, hoe vaak wij (in zijn algemeniteit hier in dit topic) dat niet gedacht hebben. Je kunt nou eenmaal niet in andermans prive kijken. Je had best even kunnen aangeven dat je het een vervelende opmerking vond. Dan had je je nu ook niet druk hoeven maken maar was het uitgesproken geweest. Je gaat er nu vanuit dat zij dat zei omdat je nog jong bent, maar wie weet wat voor een verhaal daarachter steekt.

Ach ja, niettus dat is ook zo. Maar zo mondig ben ik niet. Ik mopper vooral op mensen als ze het niet kunnen horen...

Verder bij de cryoterugplaatsingen hadden wij ook maar 2 metingen. 1 aan het begin van de cyclus om te kijken of alles weer schoon is. En 1 rond dag 10. Dat was het.

Niettus succes met wachten maar weer, wel fijn dat je lichaam het zelf goed doet

Jose en Rottdog, wat raar van die blaasontstekingen zeg, ik heb daar gelukkig geen last van gehad maar ik vind het toch wel verdacht klinken

Ik ga morgen geopereerd worden, ze gaan dan een kijkoperatie doen (LEO) waarbij ze wat weefsel (= eiblaasjes) gaan wegbranden. Die eitjes veroorzaken mijn PCO, en met die behandeling wordt de hormoonhuishouding verstoord waardoor de kans bestaat (ong 50%) dat mijn cyclus dan weer zelf op gang komt, zo niet dan heb ik pech. En als ze toch bezig zijn gaan ze meteen mijn eileiders doorspoelen geloof ik.

Ticootje, wat een vreemde opmerking van die restaurantmevrouw zeg. Ik kan me voorstellen dat je niks gezegd hebt, je bent waarschijnlijk te perplex om te reageren. Ik neem me wel altijd voor om ad rem te reageren als mensen iets zouden zeggen wat mij nogal stoort. Het is dat ik het liever zoveel mogelijk voor me hou dat we een kinderwens hebben maar anders zou ik al heel wat vernietigende omerkingen hebben geplaatst naar mensen die bijvoorbeeld vragen wanneer mijn kleine nou komt (mijn kleine zusje heeft nu ook een kind).

Ik las trouwens dat niet alleen cola slecht zou zijn voor je kinderwens, in datzelfde artikel stons ook dat pijnstillers en intensief sporten averechts zouden werken. Die eerste twee zaken zijn voor mij niet zo'n issue maar dat laatste ga ik me toch echt niets van aantrekken!

Begrijp ik ook hoor Tico! Maar ik las je post en dacht: maar zo denken wij hier ook wel eens, en wellicht hebben we dat wel eens gezegd tegen iemand....ondanks dat ik me denk ik ook wel zo zou voelen als ik straks eindelijk zwanger ben, en iemand zegt dat. Maar ik zou het wel proberen te relativeren, diegene zit misschien ook al heel lang in de molen, zonder resultaat.... Dubbel!

Hier heb ik een echo op dag 9 gehad (omdat dag 10 op zaterdag viel en ze dan niet meten ) met nog weinig activiteit. Logisch. Toen op dag 12 weer een meting en daar zag je 1 ei groter dan de rest.

Toen moest ik op dag 14 weer en daar zat die van 16mm (vanaf toen ook gaan testen) en toen vrijdags wéér (echt dol wordt je ervan..) en toen was ie ook 18+ en mijn test ook positief. En dan is er geen plek in het ziekenhuis. Dus alles sowieso voor niks. En daar baal ik een beetje van.

Nu weten we dus dat mijn ei vanaf dag 14 kan komen, dus vind ik 1 meting wel genoeg. En anders maar alleen testen.

Jaape, spannend morgen dus! Ik ben heel erg benieuwd wat het resultaat gaat zijn Veel succes!

Jaape, alvast veel succes voor morgen!

Jaape heeeeel veel sterkte morgen!! Ik hoop dat het allemaal erg mee zal vallen en dat de operatie natuurlijk het gewenste resultaat heeft!!

Ticoo, toen ik de reactie van 'ja, jij wel' las, dacht ik echt van 'nou ja zeg! De muts!' maar aan de andere kant heeft NieTT us ook wel gelijk. Ik heb het zelf ook wel eens gedacht als ik een zwangere vrouw zie.. 'zij wel', alleen ik ben dan nog zo slim om dat dan niet uit te spreken...

Vandaag hebben we onze tweede samenlevingstest gehad. Ze kon maar weinig slijm weghalen, omdat ik nog vroeg in mijn cyclus zit (dag 12), maar toch was de test goed. Dus daar zijn we voorlopig weer vanaf... MAAAAR... mijn baarmoederslijmvlies vond ze wel erg aan de dunne kant. Dit kan een bijwerking zijn van de Clomid. Volgende week woensdag moet ik terug komen en dan gaan ze het endometrium (=dus het slijmvlies) opmeten om te zien hoe het zich ontwikkelt. Als het dan nog te dun is, dan moet ik misschien aan andere medicijnen...

Aan de ene kant baal ik hier wel weer van, maar aan de andere kant had ik zelf ook al wel gemerkt. Toen ik nog niet aan de Clomid was, had ik soms heel veel slijm/afscheiding als mijn eisprong eraan kwam. Sinds Clomid is dat echt een stuk minder geworden.

Een vriendin van mij heeft dat ook gehad en zij zei dat ze er toen een pilletje bij kreeg die mensen met diabetes ook gebruiken (weet de naam niet). Die zou juist die bijwerking van het weinige slijm tegengaan... Nou ja, we wachten wel weer af...

Ticootje zo heb ik toen ik na de miskraam weer zwanger was ook in de stad op een bankje gezeten. Goh ben je zwanger? Ja bijna 5 maand Tja zijn ook altijd die jonge grietjes die zich verneuken terwijl het hier niet lukt. Wilde der een knal verkopen maar ja ze had het blijkbaar al zwaar genoeg anders zeg je zoiets niet. Maar toch vind ik het raar dat ze zomaar haar oordeel trok.

MeNicole, dat is pas echt grof!!

Jose, bij mijn pogingen was in het begin van de cyclus mijn slijmvlies ook steeds te weinig. maar elke keer bij de terugplaasting was het wel goed. Ik heb gewoon een soort groeispurtvlies.

Heb heel erg lopen twijfelen om even te reageren, maar toch doe ik het

Na een aantal maanden komen ik even op OUD gluren en zie ik dat zich mooie wondertjes voltrokken hebben ET, Swets, Miss Sly en webkim gefeliciteerd met jullie zwangerschap.

Helaas zie ik toch ook nog veel bekenden hier zitten. Meiden ik kan jullie alleen maar veel sterkte en succes toewensen.

_{Voor degenen die het willen weten, ik ben nog steeds heel moe en heb geen cyclus, inmiddels heb ik een COLA-screening gehad en binnenkort krijg ik de uitslag, maar het bleek al dat ik een menstruatiestoornis heb, waarschijnlijk wordt het hormonen slikken/spuiten om een cyclus te krijgen, zelf heb ik er een hard hoofd in.}

MeNicole, dat is inderdaad gewoon te achterlijk voor woorden dat iemand dat zo tegen je zegt, terwijl je zelf zo'n rottijd hebt meegemaakt!!

Jaape... je zult hier voorlopig nog niet zijn... maar ik denk aan je...!! Ik hoop dat het is meegevallen..!

Diaan _{(leuke trouwfoto's!!!!!!),} balen weer... maar inderdaad.. nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Ticoo, ik hoop dat ik ook van dat 'groeispurtvlies' heb, maar ik verwacht het niet. Wanneer ik zo ongeveer de eisprong heb, verandert er ook niks... voordat ik clomid had, kon ik het altijd merken omdat er meer slijm was... maar sinds clomid is dat dus zo goed als weg...

Maar goed. We houden de moed erin! Woensdag horen we meer.....

Jaape, doe eens vertellen? (Ben je alweer thuis? De operatie is toch laparascopisch gedaan!?) Hoop dat het goed is gegaan!

Jose, wel goed dat de samenlevings test goed was, balen van het slijm. Ik hoop dat het allemaal geen kwaad kunt en dat je niet nog verder aan de medicijnen hoeft!

Gisteren bij de poli geweest en wel even mijn ongenoegen geuit. Ze begonnen ook direct over wederom hormoonprikken zodat ik wel zeker zou weten dat ik op het juiste moment wél geholpen kon worden.

Ik heb uiteindelijk gekozen voor het risico de komende maand weer niet geholpen te worden omdat er nog geen plek is, dus zonder hormonen in elk geval! Ze gaan wel zorgen dat ik voorang krijg. Ik vind als het niet hoeft, ga ik niet weer aan die stomme hormonen. En nu zou ik dus weer moeten gaan prikken omdat het VU zo'n achterlijke agenda heeft. Denk het niet. (ik ben echt opstinaat, is het te merken )

Enfin, over 1.5 week dus weer actie, ben benieuwd!!!!!

Diaan prutzooi!

Jaape, hoe is het gegaan? Hoop dat het is meegevallen en alles goed is!

Jose, hopen dat het met het slijmvlies meevalt of anders in orde te krijgen is met ene eenvoudig pilletje ofzo

Mariposa, inderdaad lang niet gezien. Wat rot dat het zo moeizaam gaat met je cyclus.

Diaan, ook weer ongesteld. In ieder geval veel succes met en geluk in julllie nieuwe huis

NieTTus, wat vreemd dat je nu niet gegarandeerd geholpen wordt de volgende cyclus. Tegen ons zeiden ze dat bij IUI als je de ene maand niet mag starten ivm de drukte (dat schijnt inderdaad te kunnen), dat je dan volgende maand gegarandeerd mocht, dat ze mensen niet twee maanden achter elkaar konden laten wachten. En dat was ook in het VU...
Opstandig of niet, ik kan me wel voorstellen dat je het liever zonder hormomen doet, hoor

NieTTus, goed van je dat je nog even langs bent geweest! Kan me voorstellen dat je er goed de P in hebt.

Jaape! Kom eens vertellen?

Miss_sly, dat is IUI
Dan bewerken ze alleen het zaad en dat brengen ze terug. Een cryo ontdooiien schijnt behoorlijk arbeidsintensief werk te zijn. Ze kunnen er maar 8 (zoiets, pin me er niet op vast) per dag doen... Dus ja, dan zitten ze wel snel vol... de poli gaat wel alles op alles zetten om te zorgen dat ik de volgende keer wél een tp heb, maar ik zal er rekening mee moeten houden dat het dus weer een no go kan zijn.

Maar mijn gevoel zegt zo duidelijk: hierbij (dus cryo) geen hormonen! Het is niet nodig, alles mag mijn lichaam nu zelf doen (en kan het ook!). Ze omzeilen nu echt alleen mijn eileiders.. geen hormonen, geen punctie... dat voelt zo anders! En ik ben trots op mezelf dat ik daar eens naar geluisterd heb! (ik ben nogal een verstandsmens, overrule mijn gevoel nog wel eens, omdat het verstandigerwijs anders zou moeten)

Ik ben er weer

Heb gister een dagje in het ziekenhuis doorgebracht en alles is heel goed verlopen. M'n baarmoeder zag er gezond uit en er is wat weefsel (cystes) weggeschroeid volgens plan. Ze hebben ook meteen aan 'blauw spuiten' gedaan, _{wat ik nu eigenlijk eerder groen spuiten zou noemen want ik heb vandaag de hele dag groen geplast, maar ja, blauw plus geel is natuurlijk groen} , inderdaad laporoscopisch allebei, en de dokter zei dat de vloeisof alleen bij mijn rechter eileider niet goed doorstroomde maar omdat verder alles er gezond uitziet is dat niet iets om me zorgen over te maken, vaak kan dat gewoon een krampje zijn.

Ik kwam wel redelijk beroerd de operatie uit, ik had behoorlijk wat pijn dus kreeg morfine en iets tegen de misselijkheid maar ik moest wel die middag meteen naar huis terwijl ik m'n ogen amper open kon houden zo suf was ik. Maar vriendlief had de hele tijd op me zitten wachten dus ik heb me vermand Gelukkig veilig thuis gekomen en daarna de hele middag, avond en nacht heerlijk geslapen en vanochtend voelde ik me alweer stukken beter, alleen m'n buik doet nog een beetje pijn maar daar hebben ze gelukkig pijnstillers voor uitgevonden
Ik heb nu 3 mooie gaatjes in m'n buik, waarvan 1 in m'n navel en 1 onder m'n schaamhaarlijn dus daar zie je niks van, en nog een klein bonusgaatje die waarschijnlijk ook wel wegtrekt

En nu maar hopen dat m'n cyclus vanzelf op gang gaat komen!

Dikke aan iedereen!

He Jaape, gelukkig dat het meeval en dat het er goed uitzag! Ik hoop inderdaad dat je cyclus goed op gang komt en dat je hier dan snel weg bent!

Niettus, beetje late reactie maar wat shit zeg dat er uiteindelijk geen plaats was..... als ze volgende keer dat weer flikken ga ik wel even langs hoor (werk er praktisch naast ) want 2x achter elkaar kunnen ze echt niet maken! Fijn dat je het zonder hormonen kan doen he?
Ik zie wel beetje op tegen volgende keer, ben zooo vreselijk moe geweest door die hormonen. Hoop dat het dan ook echt wat rustiger is op mijn werk want ik wil tijdens die poging 4 dagen gaan werken en dat zou eigenlijk niet kunnen nu, tis zo druk, heb vandaag ook van 8 tot 21 achter mijn buro gezeten en daarna door naar feestje van een relatie, ben net thuis..

Hoi Mariposa, ik heb geen idee wat een COLA-screening is, heeft vast niets te maken met de cola-discussie .... Maar ik begrijp dat je hier eerder hebt gepost als ik het zo lees....

Jaape, fijn dat het een beetje meegevallen is zo achteraf. Hoewel... morfine... Auwie...

Jaape fijn dat het er allemaal zo goed uitzag! Doe maar goed rustig aan en laat je lekker verwennen! Dat middelste plekje trekt mooi weg hoor bij mij zie je er amper meer wat van

Madelieve, lastig he, dat gevoel? Ik hoop mee dat het wat rustiger is op je werk dan. Weten ze op je werk eigenlijk dat je met icsi bezig bent?

Jaape fijn dat alles goed is gegaan! Nu hopen dat het allemaal niet voor niets is geweest.

Madelieve, heb je niet nog wat vrije dagen over? Dan kan je inderdaad lekker wat rustiger doen. Ik was bezig met ISCI ook tijdens mijn stages. Beide keren wisten mijn stage begeleiders ervan af. Dat vond ik wel zo prettig, omdat de hormonen mij nogal prikkelbaar maakten. Verder kunnen mensen dan een beetje rekening met je houden. En vaak zijn mensen nogal nieuwsgierig en hebben ze allerlei vragen over hoe en wat. Voor mij hielp het ook heel erg om er gewoon over te kunnen praten.

Jaape, fijn dat je je vandaag beter voelt
Nu hopen dat de pijn niet voor niets is geweest

Madelieve, ik werd bij elke volgende poging steeds een beetje minder moe van de hormonen (alsof er gewenning optrad), ik had ook het idee dat vooral de decapeptyl schuldig was aan de vermoeidheid. De pogingen dat ik dat niet gebruikt heb had ik sowieso nergens last van.
Maar weet idd nog dat de eerste poging vooral slapend voorbij is gegaan en dat 't daarna minder werd.
Succes iig! (en wat hierboven ook gezegd wordt: als ze op je werk weten wat er speelt kan dat idd gunstig uitpakken ivm 'rekening houden met')

Mariposa en kom je nog vertellen wat de COLA-screening is?

Diaan

Niettus lekker assertief

Jaape fijn dat het er goed uitzag

Hier is de bubbel met hoop uiteen gespat, ongesteldheid heeft zich hier aangediend

Alleen is mijn gevoel een beetje dubbel heb namelijk net de lama's gekeken en heb echt tranen met tuiten gelachen. Zit nog steeds in een beetje lacherige bui terwijl ik net giga zat te janken op de pot erg vaag gevoel

Jaape, voel je je goed?

ET, ik hoop dan maar dat de vermoeidheid bij mij ook minder is bij de volgende poging!
Op mijn werk zijn ze op de hoogte en allemaal heel lief en meelevend dus dat is fijn. Leek me ook inderdaad wel handig voor het geval is nogal humeurig zou worden maar daar heb ik gelukkig geen last van gehad.
Ik barst nog van de vakantiedagen, heb nog 7 weken vakantie staan dus dat is het probleem niet, meer dat er gewoon zoveel werk is dat het moeilijk is om dingen te laten liggen.... maar het moet maar, tijdens zo'n poging wil ik echt goed naar mijn lichaam luisteren.

Ik ben ook deze week begonnen met Nima Marketingcommunicatie B, 1 bijeenkomst in de maand en verder veel zelfstudie en daar wil ik ook genoeg tijd in stoppen dus daar wil ik ook af en toe wel een vrije dag voor opnemen.

Rottdog... Balen joh!

Jaape, fijn dat het is meegevallen. NU maar hopen dat je cyclus inderdaad gewoon netjes op gang komt. Wat zou dat geweldig zijn

Madelieve, lastig dat het zo druk is op je werk. Kun je niet je agenda in die tijd wat minder vol plannen + wat vrij opnemen? Zeker als ze op de hoogte zijn, lijkt me dat ze dat op je werk ook zullen snappen en aan meewerken. Probleem is natuurlijk of je zelf zo kunt denken en handelen, want dat werk dat daar ligt, roept je toch ook, he?

Rottdog, wat ontzettend balen

Die COLA-screening heeft idd niets met de Cola-discussie te maken Die heb ik dan ook gemist.

Het is een onderzoek waarbij een inwendige echo wordt gemaakt (er wordt gekeken naar de dikte van het baarmoederslijnvlies (op CD 10 wat die 1.2 of 12mm, en dat schijnt gelijk te zijn aan geen aangroei), naar de eierstokken (per stok had ik 8 eitjes zitten, gemiddeld moeten er 5 tot 12 aanzitten dus dat was goed) en de lengte daarvan. Daarnaast wordt er veel bloedgeprikt (nuchter) om alle mogelijke hormonen te meten. Zie ook hier Het is ook een landelijk onderzoek dus ze hebben ook bloed voor DNA-onderzoek afgenomen.
Maar goed het meisje dat het onderzoek uitvoerde zei dat ze dacht dat het niet door mijn medicijngebruik komt en dat het dus een menstrautiestoornis is. Want op het moment gebeur er helemaal niets.

José fijn dat je nu geen last hebt van blaasontsteking ik hoop voor je dat het zo blijft _{Ik had van het weekend een weekendje weg met vriendinnen, één wist me te melden dat haar huisarts haar had geadviseerd na het vrijen direct te plassen (en niet op te houden) dat schijnt namelijk ook van invloed te wezen op blaasontstekingen, nu ze dat ook doet heeft ze er een stuk minder last van, ik weet wat het een beetje tegenstrijdig is, want we willen natuurlijk wel dat alle zaadjes te tijd hebben om naar het eitje te racen maar goed misschien heb je er wat aan}

En rottdog vervelend dat die weer gekomen zijn.

Ik denk dat Jaape en Madelieve gekomen zijn in de tijd dat ik hier niet meer kwam, maar ik hoop dat jullie hoer snel weg mogen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Mariposa op 01-10-2007 08:46:58 ]

Hebben jullie ook wel eens het gevoel dat je het eigenlijk helemaal niet erg vindt dat je nog geen kids hebt? Over het algemeen heb ik daar namelijk helemaal geen problemen mee, als ik kunnen tekenen dat ik over 3 jaar een kind zou krijgen dan zou ik dat doen! Maar ja, het feit dat je dat niet weet maakt dat je nu zo bezig bent met dat zwanger worden. Want uiteindelijk wil ik wel graag een kind. En ik kan ook best jaloers zijn als iemand wel zwanger wordt, het is eigenlijk een beetje een dubbel gevoel. Herkenbaar of praat ik echt onzin voor jullie?

Ik ben afgelopen weekend met m'n familie weg geweest met onder andere een mini neefje en nichtje van mij. Heel schattig en lief allebei maar wat een gedoe zeg! En het hele weekend draait dan om die kleintjes. Zou ik alleen maar jaloers zijn? Ondanks dat ze namelijk allebei vreselijk schattig zijn dacht ik wel eens van: sjonge jonge wat fijn dat ik dat gedoe nog niet heb: kindje lief, kindje spelen, kindje slapen, kindje eten, kindje huilen, kindje verschonen etc etc etc. Mijn vriend dacht er gelukkig net zo over!

Met mij nog steeds alles prima, nu is het grote wachten aangebroken. _{Maar ja, what’s new, we zijn allemaal constant aan het wachten...}Als ik over een poosje wel of niet ongi word dan kom ik me wel weer melden hier

Jaape dat gevoel is niet raar hoor. Ik had het van het weekend nog. Mijn neefje is al wel wat ouder, maar valt onder de noemer moeilijk opvoedbaar. Ik hoop dat dat drama mij bespaart blijft. Elke 5 minuten een kind corrigeren....pfff.

En soms schiet ik wel eens in de stress. We hebben zo lang gedaan over zwanger worden, we waren aleen maar daar mee bezig. Maar nu is het zover, en dan denk ik "wat moet ik nou met een kind??" Ik vind het doodeng. Zo'n kleine frummel, wat nou als ik het helemaal verkeerd doe?

Hahaha Jaape, dat is zoooooo herkenbaar!! Dus heel normaal hoor meis! Fijn dat het prima met je gaat, dat wachten is prut he? Ik hoop zo ontzettend voor je dat het het wachten waard is, en dat je straks gewoon een normale cyclus hebt en "normaal" zwanger kunt worden

Heel herkenbaar, Jaape
Feit dat je iets heel graag wil, hoeft nog niet te betekenen dat je de (mogelijke) nadelen niet meer kunt zien!
Succes met wachten. MOet je nu 'gewoon' wachten op een menstruatie? Of monitoren ze eea nog mbt een eisprong ofzo?

Volgens mij kan ik nu gewoon wachten. Ik heb over 5 weken een controle afspraak, dan zal ik ook wel te horen krijgen wat de verdere gang van zaken is. Op zich stond in de operatiefolder wel dat je na afloop moet temperaturen maar ik heb niemand er over gehoord dus dat doe ik nog maar niet, ik wil eerst weten of ik uberhaupt een cyclus heb voor ik eindeloos met die thermometer aan de slag ga

Kan me wel voorstellen dat je daar niet zo'n trek in hebt, Jaape. Van de andere kant kan het nu iig ook wel een duidelijk beeld geven of er iets van een cyclus begint nu. Maar inderdaad, als je 'gewoon' wacht, krijg je dat beeld ook wel

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2007 08:42 schreef Ticootje het volgende:
Jaape dat gevoel is niet raar hoor. Ik had het van het weekend nog. Mijn neefje is al wel wat ouder, maar valt onder de noemer moeilijk opvoedbaar. Ik hoop dat dat drama mij bespaart blijft. Elke 5 minuten een kind corrigeren....pfff.

Moeilijk opvoedbaar? Elke 5 minuten? Maak daar maar elke 5 seconden van...

Maar ik snap het wel heel goed. Op school maak je ook van alles mee en zie je heel wat vervelende/schrijnende dingen. In dat opzicht kan ik me inderdaad wel voorstellen dat je zegt 'wat moet ik met een kind'. Maar dat gevoel verdwijnt meteen weer als ik even wat verder nadenk... het lijkt me gewoon héérlijk, zo'n kleintje! Vandaag kwam een collegaatje die in juli bevallen is. Aaah, wat een lief kindje... zóóó schattig...

Jaape, wat fijn dat het zo is gegaan allemaal! Fijn dat je alweer bent opgeknapt. Ik hoop op een snel positief resultaat!

Mariposa, als ik jou zo hoor, klink je toch wel aardig positief! Geen slechte uitslagen, toch?

Morgenmiddag staat de endometrium meting gepland. Ben benieuwd... denk aan de ene kant dat het wel in orde is, want ik had toch wel aardig wat slijm op de dag van mijn eisprong, maar aan de andere kant heb ik zoiets van 'we zien wel'. Kan me er niet echt druk om maken eerlijk gezegd.

Ben momenteel veel te druk met school en ik geniet heel erg van ons nieuwe huis! Ik vind het wel prima zo... tuurlijk denk ik wel aan ons 'project kindje', maar aan de andere kant zijn er inderdaad nog zoveel leuke -andere- dingen..._{maar ja... dat zeg ik nu... straks over 2 weken, zal ik wel weer balen als ik weer met een beginnende ongesteldheid op de plee zit.}

Zo, ben weer terug van het ziekenhuis en... er is lekker niks aan de hand! Ik mag gewoon met 100 mg clomid doorgaan! Het baarmoederslijmvlies was goed gegroeid en was nu 8 mm... en dat is blijkbaar goed.

Dusss... voor ons hier nog geen veranderingen... nu maar hopen dat er binnenkort een keer resultaat is.

Oh ja, Mariposa, ik wilde dit gister ook al schrijven en nu schiet het me ineens weer te binnen: ik weet inderdaad dat je meer kans hebt op een blaasontsteking als je na het vrijen een tijdje blijft liggen. En ja... ik doe dat dus ook, want zoals jij ook al zei wil je toch de zaadjes wel de kans geven een stukje verder te zwemmen... Aan de ene kant wil ik altijd gelijk wel naar de wc, maar om eerlijk te zijn blijf ik altijd minimaal een half uur nog liggen.

Nou José hopelijk doet de Clomid en zijn werking en wordt het deze keer raak.

Ik heb de uitslag gehad. Alle hormonen op een na zijn goed. Mijn Prolactine-hormoon is te hoog (dat is oa het zelfde hormoon dat er bij borstvoeding voor kan zorgen dat de eisprong uitblijft) En dat kan heel goed komen door een van mijn medicijnen (dus toch). Alleen omdat het een nogal veranderlijk hormoon schijnt te zijn moest ik nog een keer geprikt worden om 11 uur 's ochtends want dat schijnt het beste te zijn. Dus gisteren heb ik me weer laten prikken.
Als uit de uitslag blijkt dat het aan de prolactine ligt, dan krijg ik weer een medicijn (Dostinex of zo) om de prolactine te verlagen (dan zit ik op 4 medicijnen). En dan hopen ze dat de eisprongen weer op gang komen. (Ik ben sinds juni niet meer echt ongesteld geworden, eind juli heb ik een Primolut-kuur gehad maar niet echt een bloeding).
Als uit de uitslag blijkt dat het daar niet aan ligt, zal ik waarschijnlijk aan de Clomid moeten om een eispring op te wekken. Maar dan moeten er bij mij en mijn nog nadere onderzoeken gedaan worden.

Voor ons gevoel ligt het aan mijn medicatieverhoging in maart/april, sindsdien zijn de menstruaties uitgesteld of weg gebleven. Dat betekent dat het 'probleem' relatief makkelijk te verhelpen is. Dus we zijn redelijk positief onder de uitslag. Ik moet nu weer 2 weken wachten op de uitslag van de laatste bloedtest.

Hopelijk vinden ze dan idd snel waar het aan ligt en kunnen jullie weer verder.

Mariposa, ik weet niet in hoeverre de medicijnen de meest waarschijnlijke oorzaken zullen zijn, maar een verhoogde prolactineafgifte kan ook komen door een (goedaardig) gezwel op de hypofyse. Dit is met medicijnen (ja, helaas alweer medicijnen) weg te krijgen en dan komt meestal ook de cyclus weer op gang. Kijken ze ook naar die mogelijkheid in het ziekenhuis, of alleen naar de medicijnen als oorzaak?

In ieder geval sterkte verder en ik hoop ook dat jullie snel verder kunnen!

Ik heb ook wel eens een verhoogd prolactine gehalte geprikt. Het kan ook komen door stress of jawel, tepel stimulatie....

Nu moet ik binnenkort weer prikken en werd ik door de gynaecoloog gewaarschuwd de dag ervoor niet te vrijen. Later voegde hij toe dat het om tepelstimulatie zou gaan. Hij zag waarschijnlijk het vraagteken boven mijn hoofd.

Hoihoi, ik kom ook weer eens een update geven. Afgelopen donderdag waren we in het AMC voor de evaluatie van de eerste mislukte ICSI-poging. Onze grote vraag waarom er van de 8 eitjes die ze bij de punctie gescoord hadden er 5 gelijk in de prullenbak waren verdwenen (ze hebben toen geprobeerd om dus de overige 3 te bevruchten en dat is maar bij 1 gelukt). Van de 5 waren er 2 nog niet rijp en 3 waren dood. Vond hij inderdaad een vrij beroerde score voor iemand van mijn leeftijd en alle onderzoeken vooraf wezen hier ook niet op. Hij wil het voorlopig houden op een slechte maand....... Het bleek ook dat de zaadproductie heel slecht was, waarschijnlijk hebben ze het aangevuld met zaad dat was ingevroren maar dat kon hij even niet zien in de papieren.
Afijn, hoewel dit dus allemaal niet zo best was mogen we wel voor een volgende poging door. Er gaat wel wat veranderen: ze gaan de medicatie opvoeren om zo hopelijk meer eitjes te krijgen en ipv met Puregon ga ik met Menopur spuiten. Puregon is een syntetisch hormoon dat vooral laatste jaren erg veel wordt gebruikt, geeft over het algemeen ook minder klachten. Ze hebben daarmee Menopur redelijk van de markt gedrukt blijkbaar, Menopur is een natuurlijk hormoon en daarbij is je lichaam geneigd het af te willen stoten en dat kan dus voor wat meer klachten zorgen.Echter, de arts vertelde dat het aantal zwangerschappen bij Menopur aanmerkelijk hoger is. Ze hebben geen idee hoe dat komt maar het is wel zo, dus dat is de reden dat ze willen switchen.

Over 1,5 week begin ik dus weer met de Decapeptyl en daarna dus met de Menopur..... ik ben benieuwd.... als alles goed gaat en traject gaat door dan weten we begin december of het wel of niet gelukt is en dat is ineens alweer best dichtbij!

Spannend Madelieve, hopelijk gaat het deze keer met de Menopur beter.

Wat betreft het prolactine-verhaal, ik weet dat het door stress kan komen, is door de dokter gemeld. Verder werkt de hypofyse goed en ik neem aan dat ze de rest monitoren. Dus we wachten maar even af.

Madelieve, tjonge wat een gedoe... ik kan me voorstellen dat het je misschien niet lekker zit... maar als die Menopur wel goed werkt, kan daarmee al heel veekl opgelost zijn! Hopelijk is dit voor jou hèt wondermiddel!!

Mariposa, rot zeg, dat je medicijnen zo tegenwerken... maar toch fijn dat ze in ieder geval gevonden hebben dat het prolactine gehalte niet goed is. Ik hoop dat het snel allemaal weer goed is... en dat jullie weer snel op de goede weg zitten...

Madelieve, ik heb bij allebei mijn pogingen menopur gebruikt. Ik had eigelijk niet zo heel veel last van de menopur hoor. Bij allebei de pogingen had ik flinke scores.. Ik zou even terug moeten lezen hoeveel eitjes ik had, maar het waren we in iedergeval een flink aantal. (Genoeg voor 3 terugplaatsingen....)

Sjee Madelieve, wat een verhaal meid! Dat is wel even slikken als je dat hoort.
Ik zelf heb bij beide pogingen menopur gebruikt. Eerste keer 4 eitjes (lage dosering) en 2e poging 12, maar dat was wel een behoorlijk hoge dosering. Maar op zich is het goed te doen (je moet echter zelf mengen, maar ik had dat zo onder de knie).

Spannend is dat he, de start van poging 2! Je weet nu een beetje wat je kunt verwachten, en na de teleurstelling van een mislukte poging, komt dan de hoop toch weer opzetten! Althans, zo voelde ik het

Mariposa, ik hoop dat ze snel de oplossing vinden!!

Jose, jij zit dus nu in de spannende weken

Ik ben gisteren weer ongesteld geworden (en hoe ) dus de 16e heb ik de eerste meting weer. Dit keer op dag 12. Als er dan al iets van verandering te zien is, gaan ze vanaf dan al het VU bellen. Aangeven dat ik voorrang heb omdat de vorige keer een no go was (schijnt wel dat dat zo is, dat je dan voorrang krijgt, alleen garanderen ze dan nog niet dat je echt mag....) en dan elke meting verder, bellen ze direct weer.

Ben in elk geval blij dat ik het weer zonder hormonen ga doen! Nu maar duimen dat er ook echt een ontdooiing en een terugplaatsing komt

Madelieve, ik hoop dat de Menopur goed z'n werk gaat doen de volgende keer heb zelf alleen maar ervaring met Puregon, dus geen idee of je van Menopur meer of minder bijwerkingen hebt.

Mariposa, ik hoop dat je snel verder kunt op je weg naar het einddoel

NieTTus, ook voor jou weer een spannende tijd. Ik hoop voor je dat 't deze keer wel gewoon doorgaat

Ik vond trouwens een poging 2 best moeilijker om aan te beginnen.. Juist de 'ellende' van de punctie enzo ligt nog zo vers in je geheugen, dat ik het erg moeilijk vond om me daar weer voor op te laden.

NieTTus, wat klote dat je weer ongesteld bent geworden. Hoe je het ook wendt of keert, het is en blijft altjid weer een teleurstelling, ook al weet je soms al dat het gewoon niet raak 'kan zijn'. Heel veel sterkte en succes in ieder geval weer voor de volgende poging... ik zal weer voor je duimen!

Hier overheerst momenteel weer het 'het wordt weer niks' gevoel. Wat werkt zo'n brein toch raar... soms heb je het gevoel van 'nou, wie weet?!' en een dag later overheerst 'dit wordt weer niks' gevoel. Op de één of andere manier behoed je je voor de zoveelste teleurstelling.

Overigens verwacht ik ongeveer zaterdag ongesteld te worden. Op naar de volgende ronde dan maar weer... het receptje ligt alweer klaar...

Misschien een heel domme vraag (zeker omdat ik Belg ben en de gewoontes misschien anders zijn) maar moet een man ook getest worden vooraleer je met Clomid begint? Ik weet dat mannen getest worden bij IVF etc maar gewoon bij clomid?

Leonieke, mijn man is twee keer gecontroleerd. De eerste keer door de huisarts (nadat we dus een jaar aan het proberen waren) en daarna nog een keer door de uroloog. Dit zijn hier gewoon standaard onderzoeken, want om zwanger te raken, zijn twee personen nodig (duh ). Daarom onderzoeken ze beide personen.

Ikzelf zit ook aan de clomid sinds maart...

Bereid je man er maar vast op voor...

Het testen van het zaad is ongeveer een van de eerste onderzoeken.
De uitslag daarvan bepaalt mede of je richting IUI/IVF gaat of de richting van Clomid..

(Clomid met slecht zaad zal weinig zin hebben, IVF met slecht zaad maar zonder natuurlijke eisprong is wel mogelijk)

Ow, dan is het misschien toch interessant dat ik binnenkort een afspraak maak met de gynaecologe als we er in de eerste helft van 2008 willen voor gaan. Kan dat onderzoek nu al achter de rug misschien.

Voorbereiden zal ik niet hoeven te doen. Mijn man zei gisteren zelf dat hij het sowieso wel wou laten doen, kwestie dat ik niet een half jaar hormonen neem en het bij hem niet helemaal goed zou zitten (zoals E.T. het dus ook zegt). Ik had er zelf nog niet aan gedacht eigenlijk

Maar ik vind het wel leuk dat hij er zo voor open staat.

De ex van mijn zus maakte er bv echt een probleem van dat hij na anderhalf jaar proberen onderzocht moest worden.

Zo is hier nog niet getest omdat we in eerste plaats voor mij kwamen zeg maar dus ben benieuwd wanneer ze gaan aanpakken toch eens aankaarten de volgende keer.

De onderzoeken voor een man zijn minder ingrijpend dan voor een vrouw. Mannen hoeven alleen een potje in te leveren, wij moeten iedere keer met de benen wijd.

Mijn mannetje is ook pas getest toen ik al een half jaar aan de clomid zat, maar dat was geloof ik niet de bedoeling en kwam omdat het een beetje rommelig was verlopen in het ziekenhuis.

En dat een kerel moeilijk zou doen als ie getest moet worden vind ik echt BELACHELIJK Als die van mij zo zou reageren dan zou ik niet eens kinderen van hem willen! _{zegt ze nu heel stoer}

Madelieve, Niettus, Jose, Mariposa en alle anderen die ik nu vergeten ben veel sterkte de komende tijd!

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2007 12:09 schreef Jaape het volgende:
En dat een kerel moeilijk zou doen als ie getest moet worden vind ik echt BELACHELIJK Als die van mij zo zou reageren dan zou ik niet eens kinderen van hem willen! _{zegt ze nu heel stoer}

Hun relatie is voor een groot deel ook stukgelopen op het "geen kinderen kunnen krijgen" en het gebrek aan steun.

Ik ben wel blij dat mijn man het zelf voorstelde. Is een hele geruststelling eigenlijk, zeker omdat ik het anders heb gezien bij mijn zus.
Ik ga straks eens bellen voor een afspraak voor meer uitleg over het hele gebeuren. Niet dat we dit jaar nog zouden beginnen, maar het zou wel leuk zijn als de meeste onderzoeken nu zouden kunnen plaatsvinden. "winnen" we weer wat tijd.

Voor iedereen hier ook nog veel succes ik post hier bijna niet meer, maar open wel nog dagelijks het topic om alles te kunnen volgen.

Bellen Leonieke! Dat scheelt een hoop wachten als je voor-het-echt mag. Succes! (ook voor je man natuurlijk!)
dames, weer eens wat jompels vanaf mijn kant. Ik denk vaak aan jullie. moeilijk om hier te typen, want wat heb ik makkelijk praten zo achteraf. een dikke knuffel voor wie 'm kan gebruiken.

Niettus, succes... spannende tijden komen er aan!

Leonieke, fijn dat je man er zo open voor staat... en ik zou ook gewoon bellen.. dan heb je inderdaad wat tijd gewonnen, want uiteindelijk weet je nooit hoe lang het bij jullie zal gaan duren. Wij dachten ook 'wij zijn zo zwanger!', maar nu weten we wel beter en zijn we heel blij dat we na een jaar gelijk naar de huisarts zijn gestapt.

Soms vraag ik me af 'waarom straf ik mezelf zo?': ik keek net even bij 'wachten op het tweede streepje'. Dan lees je verhalen van meiden die de eerste cyclus gelijk -hup- zwanger zijn (al is dit meer uitzondering dan regel)... of mensen die na 5 of 6 maanden al klagen en zeggen 'ik vind het nu wel erg lang duren".. dan denk ik "ZEIK NIET". Ik vind mezelf helemaal niet zielig, zo bedoel ik het ook niet! Maar het roept wel een rot gevoel bij me op...

Ik gun het anderen wel... tuurlijk! Ik gun niemand dat het zo lang duurt als bij ons hier in dit topic... sommigen wachten al een aantal jaar... maar het gevoel overheerst dan zo 'waarom zij wel en ik niet?'...

_{Ik ga gewoon niet meer in dat topic lezen... ik maak mezelf er alleen maar druk -en verdrietig- om...}

Jose, dat gevoel komt mij zo bekent voor. Zeker omdat ik echt het idee had dat het de eerste keer wel raak zou zijn. (Wist ik veel) Na 4 maanden vond ik het al lang duren... (Moet je nagaan)

Met het hele zwangerworden zijn we uiteindelijk "maar" 2 jaar bezig geweest. Dat is best kort voor een IVF traject, sommige vrouwen moeten wel 3 jaar aanklungelen voordat ze uberhaupt willen beginnen met behandelen.

De grootste tegenslag vond ik het mislukken van onze eerste ivf poging. Ik had echt verwacht dat ik heel vruchtbaar zou zijn. Helaas bleek dat dus ook niet zo en pas na 7 terugplaatspogingen waren we eindelijk zwanger.

Dat we er maar 2 jaar mee bezig zijn geweest is ook te wijten aan dat we alle behandelingen snel na elkaar deden. Ik wilde geen maanden wachten op een volgende poging, ik ging gewoon maar door....

Ik blijf gewoon duimen voor alle dames hier. Hopen dat het wachten toch wordt beloond.

Dank voor jullie reacties! Ik ben ook benieuwd hoe het de Menopur gaat, of ik verschil merk tov de Puregon en welke dosis tot hoeveel eitjes gaat leiden, ben wel een beetje bang voor overstimulatie nu ze echt meer eitjes willen gaan kweken maar we zullen zien. Op mijn werk echt vreselijke hectische tijd achter de rug maar het is nu gelukkig rustiger. Vanaf volgende week alle vrijdagen tot begin december vrijgepland, behalve als ik cursus heb, dat is 1x in de maand. In totaal dus 6 extra vrije dagen ingepland, dat is wel lekker. Op mijn werk leeft iedereen weer helemaal mee en roepen nu al dat ik echt mijn rust moet pakken dus dat is wel heel schattig.

Ik weet niet zo goed hoe ik me voel over deze nieuwe poging. Ben aan de ene kant blij dat we weer cocnreet iets gaan doen (hoewel tijd sinds mislukte poging wel is voorbijgevlogen moet ik zeggen) maar herken ook wel gevoel van ET.... Poging 1 is me behalve vermoeidheid erg meegevallen, tegenvaller kwam eigenlijk pas toen bleek dat eitjes niet fantastisch waren. Maar als ik nu denk aan die vermoeidheid, het bloedprikken, punctie zie ik daar toch stiekem beetje tegenop raar genoeg... Maar het is straks waarschijnlijk toch weer een molen met prikken, echo's enz. en dat hobbelt dan vanzelf weer voorbij.

Hoewel ik er eigenlijk nog niet over wil nadenken komt toch ook wel steeds vaker de gedachte naar voren dat we er rekening mee moeten houden dat het niet gaat lukken om zwanger te worden en hoe we daar dan mee om moeten gaan. Rare is dat ik dat ook niet zo goed kan voorspellen hoe we daar dan onder zijn.
Mijn vriend heeft dus een nierziekte, werd ruim 6 jaar geleden ineens heel ziek en dialyseert nu sinds 5 jaar elke nacht, heeft toen ook 6 weken in het ziekenhuis gelegen. Die ziekte heeft uiteraard nogal gevolgen, van heel praktisch (we kunnen niet zomaar spontaan op vakantie, moet je van tevoren plannen, met vliegtuig en te ver weg is niet aan te raden want als er donornier is je ineens terug moet) tot heel ingrijpend en bepalend (hij is heel moe, werkt maar gedeeltelijk in baan die eigenlijk onder zijn niveau ligt, kortom zijn hele leven en toekomst is gewijzigd, is regelmatig echt ziek inclusief verblijf in het ziekenhuis). Eigenlijk zijn we daar altijd heel nuchter mee omgegaan, niet het idee 'waarom moet dit ons overkomen' maar meer 'waarom zou het een ander wel overkomen en ons niet". We hebben nog nooit samen depressief of huilend op de bank gezeten, zijn altijd door blijven gaan met leven zeg maar. Veel mensen hebben toen gezegd 'wacht maar, de klap komt nog wel' maar die klap is nooit gekomen en dat verwacht ik dus ook niet meer na 5 jaar. Aan de ene kant heb ik er dus alle vertrouwen in dat als het niet gaat lukken om kindjes te krijgen we ook daar wel mee om kunnen gaan en het een plek zullen geven. Of zal het juist zo'n enorme klap zijn en krijgen we met tegenwerkende kracht dan ook nog een klap krijgen van die nierziekte? Raar he, maar ik kan gewoon niet voorspellen hoe dat dan zou gaan lopen terwijl ik mezelf toch redelijk denk te kennen.....

Ik 'denk' dat we het ook wel gaan redden en het een plek kunnen geven (als ik zie waar wij de laatste jaren voor gestaan hebben en wat we allemaal 'overleefd' hebben.. en dan niet alleen IVF gebied, dat komt er nog eens bij) toch beangstigt het me wel, het idee dat het misschien wel nooit gaat lukken! Ik denk niet dat wij tot Adoptie zullen gaan. Als namelijk eenmaal duidelijk is dat het niet gaat lukken, wil ik eigenlijk niet nog een paar jaar moeten wachten totdat we wel een kindje mogen krijgen. Maar het houdt in dat ik dan mijn leven wel heel anders in zou gaan richten, en mijn toekomst droom is anders.

Net als Tico dacht ik ook: het is vast de eerste poging gewoon raak! Daarom wilde manlief nog een poos wachten, toen bij ons al duidelijk werd dat het IVF zou worden, want er is bij ons verder niets aan de hand, dus lukt het vast direct! Nou ja niet dus, en ook poging 2 niet.

Ik denk wanneer het moment komt dat je inderdaad samen depressief op de bank gaat zitten, dat je dan echt een probleem hebt. Juist het samen oppakken, relativeren en daarna toch weer doorgaan, maakt je sterk! Ik zelf heb wel momenten gehad dat ik dacht 'waarom wij, hebben we nog niet genoeg gehad!?', maar daarna altijd toch maar doorgaan. Want het is nu eenmaal zo. Ik denk dat jullie dat ook al geleerd hebben uit de ziekte van je vriend....

Het is gewoon heftig! Ik EIS deze keer gewoon dat we eind van het jaar hier allemaal weg zijn uit dit topic. Deed ik vorig jaar ook en er zijn een hoop gegaan maar nu de rest nog!

Joseetje, ik begrijp je heel goed en denk dat we dit allemaal zo nu en dan zeker denken! Antwoord krijgen we alleen niet, over het waarom... helaas! Stomme misschien is dat ik het ook altijd van de andere kant probeer te bekijken (helpt mij namelijk om te relativeren, ben nogal een heethoofd van nature ) en als je heel bewust bent gestopt en gaat voor een kindje, dan wil je dat dat direct gebeurd, en soms duurt 5 maanden dan inderdaad al mega lang, terwijl je zo graag wilt! En soms ben ik ook wel blij dat veel vrouwen er zó op die manier naartoe kunnen leven, want vaak zijn ze binnen dat jaar wel zwanger gelukkig zit niet iedereen in ons pakket.

Maar to the point (ik ben altijd nogal lang van stof geloof ik ) heel normaal die gevoelens!! Voor ons is het soms zuur want wij willen ook!

_{Lish, niet zo voelen! Uiteindelijk heb je ook 'hulp' nodig gehad met zwanger worden, ook al was het snel gepiept!}

Wat grappig (of eigenlijk natuurlijk helemaal niet grappig ) dat sommigen van jullie dachten dat je wel zo maar even zwanger zou worden. Waarschijnlijk is dat gewoon een gezonde positieve instelling

Ikzelf heb namelijk altijd heel ernstig rekening gehouden met het feit dat het niet meteen zou lukken. Waarom weet ik niet (ik heb ook nooit echt voorbeelden meegemaakt van stellen waarbij het niet lukte). Natuurlijk was er altijd wel een stemmetje dat zei, 'wel nee joh, wat een onzin, je kan vast wel makkelijk zwanger worden' maar dat stemmetje vond ik toch nooit helemaal overtuigend. Mijn zusje daarentegen heeft nooit getwijfeld aan haar vruchtbaarheid en was ook meteen zwanger. Wat niet wil zeggen dat ik denk dat het psychisch is hoor! Misschien had ik gewoon onbewust een soort voorgevoel

En oh ja, ik vind mensen die na 5 maanden al zitten te miepen dat het zo lang duurt wel degelijk dom en irritant want je weet dat het heel gewoon is dat het een half jaar kan duren. Wat niet wegneemt dat het vervelend voor ze is, en ze mogen het ook best vervelend vinden, maar ze moeten zich niet gaan aanstellen _{jaape is in een strenge bui}

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2007 13:33 schreef Jaape het volgende:
En oh ja, ik vind mensen die na 5 maanden al zitten te miepen dat het zo lang duurt wel degelijk dom en irritant want je weet dat het heel gewoon is dat het een half jaar kan duren. Wat niet wegneemt dat het vervelend voor ze is, en ze mogen het ook best vervelend vinden, maar ze moeten zich niet gaan aanstellen _{jaape is in een strenge bui}

Dat bedoel ik... het blijkt dat ik toch niet alléén die gedachten heb... is alweer een hele opluchting...

Een vriendin van mij is ook drie jaar bezig geweest om zwanger te raken en zij heeft altijd het gevoel gehad dat het bij hun ook wel eens lang zou kunnen gaan duren. Heel apart dat mensen dat gewoon op de één of andere manier aanvoelen. Maar blijkbaar is het dus wel mogelijk...

Ik heb daar dus nooit over na gedacht. Ik ben altijd panisch geweest om zwanger te raken... heb daarom denk ik deels ook nooit vriendjes gehad. Ik stootte ze van me af, zeg maar. Tenminste, zodra het intiem dreigde te worden dan... Michiel -waar ik nu mee getrouwd ben- is mijn eerste vriend geweest. Ik was toen net 18. En ook al deden we het altijd veilig, toch was er altijd die angst zwanger te zijn en dat aan mijn ouders te moeten vertellen...

En nu? Nu ráááák ik niet eens zwanger. Achteraf denk ik echt 'waarom ben ik ooit zo bang geweest??'... maar ja, voor hetzelfde geld was het toen wel gelijk raak geweest... hoe vaak hoor je dat niet?

Madelieve, wat een gedoe zeg. En NieTTus ook... je zult altijd zien dat wanneer er eenmaal iets tegenzit, echt alles tegen lijkt te gaan zitten. Wij hebben in de afgelopen 4 jaar ook zo vreselijk veel ellende meegemaakt, dat maken de meeste mensen nog niet in 30 jaar mee. Om een paar voorbeelden te geven: eerst overleed mijn opa. Toen kreeg mijn moeder voor de eerste keer borstkanker, toen overleed mijn oma, toen kreeg mijn moeder voor de tweede keer borstkanker, mijn vader is zwaar hartpatient en moet binnenkort geopereerd worden aan 3 hernia's wat voor hem een heel riskante operatie is i.v.m zijn hart- en vaatproblemen... en zo kan ik nog wel even doorgaan. Soms zit je echt in een achtbaan van ellende... het lijkt maar niet te stoppen.

Ik heb het al vaker gezegd.. ik heb bewondering voor mensen die IVF of ICSI doen. Het lijkt me zo super zwaar... Als ik dan lees dat jullie zo vaak naar het ziekenhuis moeten voor puncties, echo's en andere onderzoeken, dan vraag ik me af hoe jullie het volhouden. Maar ja, je hebt niet echt een keuze natuurlijk... ik bedoel, je gaat er gewoon voor, met alles wat daarbij hoort. Ik bedoel maar: ik hoef maar 1 keer per 3 maanden voor controle terug te komen en zo af en toe tussendoor even terug voor een follikelmeting of een endometriummeting. Ik fiets iedere maand even langs de apotheek en klaar is Joseetje. Veel minder poespas... al gaat het natuurlijk om hetzelfde.

Maar goed, wie weet hoe onze weg vervolgd wordt... je kan er niks over zeggen. Afwachten maar weer.

Ik verwacht morgen of zondag ongesteld te worden. Dan moet ik volgende week weer met clomid beginnen... en over twee weken moet ik naar de gyn voor controle...

Nou meiden, allemaal een ... en laten we inderdaad hopen hier allemaal dit jaar weg te zijn...!!

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2007 15:59 schreef Jose81 het volgende:

[..]

Dat bedoel ik... het blijkt dat ik toch niet alléén die gedachten heb... is alweer een hele opluchting...

Een vriendin van mij is ook drie jaar bezig geweest om zwanger te raken en zij heeft altijd het gevoel gehad dat het bij hun ook wel eens lang zou kunnen gaan duren. Heel apart dat mensen dat gewoon op de één of andere manier aanvoelen. Maar blijkbaar is het dus wel mogelijk...

Dat gevoel heb ik ook heel lang gehad, maar dat kon ook wel zijn omdat ik nooit menstrueerde, ook niet toen ik 18 was ofzo. Begin je al direct wat verder te denken.

Maar van die voorgevoelens? Zo heb ik op mijn 14e ooit tegen een vriendin gezegd dat ik het gevoel had dat ik ooit het kind van gescheiden ouders ging zijn (en het is niet dat mijn ouders ruzie maakten ofzo he) en raad eens... idd

_{En zelfs ik kan me ergeren aan die berichten (ook van mensen irl hoor) van mensen die na 2 maand niet zwanger zijn en er blijven over zeuren... Die gemiddelden bestaan niet voor niets denk ik dan}

Miss Sly heeft gepost in het "Zwanger....en dan gaat het mis" topic..... Het lijkt niet goed te gaan met het kindje.... Op de 22ste hebben ze nog een echo en is er meer duidelijkheid.
Ik vind het zooo oneerlijk!
Willen jullie allemaal meeduimen dat het goedkomt?

Hier zojuist een vriend op bezoek gehad die onverwachts even kwam meelunchen. Reden was dat zijn vriendin zwanger is en dat wilde hij niet door de telefoon vertellen. En hoelang waren ze bezig? Jawel, raak in de eerste maand..... tuurlijk ben hartstikke blij en gun het ze 100% maar moet eerlijk bekennen dat ik even een gggrrrr-momentje moest wegslikken....

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2007 20:57 schreef leonieke het volgende:

[..]

Dat gevoel heb ik ook heel lang gehad, maar dat kon ook wel zijn omdat ik nooit menstrueerde, ook niet toen ik 18 was ofzo. Begin je al direct wat verder te denken.

Maar van die voorgevoelens? Zo heb ik op mijn 14e ooit tegen een vriendin gezegd dat ik het gevoel had dat ik ooit het kind van gescheiden ouders ging zijn (en het is niet dat mijn ouders ruzie maakten ofzo he) en raad eens... idd

_{En zelfs ik kan me ergeren aan die berichten (ook van mensen irl hoor) van mensen die na 2 maand niet zwanger zijn en er blijven over zeuren... Die gemiddelden bestaan niet voor niets denk ik dan}

Tja... nou inderdaad! Er staat toch ongeveer een half jaar tot een jaar voor het spontaan zwanger worden? Ik kan soms echt zo boos worden als mensen zo zeuren... een collega van mij is een paar maanden geleden ten huwelijk gevraagd. Ik vroeg "en weten jullie de datum al?", zegt ze "nou, we willen voor een tweede kindje gaan.. maar als dat weer zo lang duurt als de vorige keer, willen we misschien eerst trouwen en dan voor de tweede gaan". En hoe lang ze moest wachten op de eerste?!?!?!? WEL 7 OF 9 MAANDEN! Toen had ik ook even zo'n "grrrrrr"-moment...

Madelieve, wat erg van Miss_Sly! Ik schrok me rot...! Ik ga heeeeel hard voor haar duimen... wat oneerlijk inderdaad! Shit man!!

_{moet even mijn ei kwijt... gisterochtend is een meisje van mijn school overleden: ze had kanker en was slechts 9 jaar.. zo zielig.. komende week zal dus wel een hele rare en zware week worden...}

[ Bericht 0% gewijzigd door Jose81 op 15-10-2007 17:22:47 ]

Och nee, wat
Sterkte ermee Jose81

Een knuffel voor Jose de komende moeilijke tijd
En natuurlijk ook voor MissSly Shit wat kan het leven toch oneerlijk zijn, ik hoop zo dat alles goed komt!

Ik heb gelukkig wat beter nieuws, de hebben zich namelijk aangediend! En ook echt, met bloed enzo
_{met clomid had ik namelijk echt ongesteldheidjes van niks die ik helemaal niet serieus nam}
Dat ik toch ooit nog eens zo blij zou zijn met een gewone ongesteldheid

Nu ga ik rustig wachten of ik een gewone cyclus krijg, geen gedoe nog met temperaturen of verplicht klussen, gewoon afwachten, en mocht ik een cyclus ontwikkelen dan ga ik daarna mijn ovulatiezoektocht wel weer voortzetten

Wij zijn eigenlijk vrij snel naar de HA gegaan.. Ook binnen een jaar.

Mijn man is gesteriliseerd geweest, maar we wisten niet beter dan dat alles goed zat. Maar voor mijn gevoel klopte er gewoon iets helemaal niet. Waarom weet ik niet. De dokter was ook wel iets terughoudend, wisten we het wel zeker, we waren nog maar kort aan het proberen. Ik had zoiets, een paar testen dan voor de zekerheid, en van het een kwam het ander en kwamen we dan toch in het ICSI traject terecht.

In het begin voelde ik me ook best een zeur. Zoveel vrouwen zijn langer bezig om zwanger te worden, en ik zat binnen het jaar al bij de HA. Maar achteraf gezien dus niet voor niets.


Ik heb even terug gezocht. In augustus 2005 was de eerste keer dat we in spanning zaten... In maart 2006 zat ik al bij de gyn... Toen had ik echt gewoon nog heel veel hoop dat het allemaal niet zoveel kon voorstellen..

[ Bericht 14% gewijzigd door Ticootje op 15-10-2007 10:17:46 ]

quote:

Op maandag 8 oktober 2007 18:53 schreef NieTTus het volgende:
Ik ben gisteren weer ongesteld geworden (en hoe ) dus de 16e heb ik de eerste meting weer. Dit keer op dag 12. Als er dan al iets van verandering te zien is, gaan ze vanaf dan al het VU bellen. Aangeven dat ik voorrang heb omdat de vorige keer een no go was (schijnt wel dat dat zo is, dat je dan voorrang krijgt, alleen garanderen ze dan nog niet dat je echt mag....) en dan elke meting verder, bellen ze direct weer.

Ben in elk geval blij dat ik het weer zonder hormonen ga doen! Nu maar duimen dat er ook echt een ontdooiing en een terugplaatsing komt

Spannend NieTTus en fijn dat je het zonder hormonen gaat doen. Betekent dat bij jouw alle overige hormonen wel werken en een normale cyclus volgen?

Dus morgen kijken ze weer. Ik hoop dat alles voorspoedig gaat en dat je je voorrang ook echt krijgt

Leonieke, fijn dat je man geen probleem van een onderzoek maakt. En jammer dat er toch mannen zijn die er (liever) niet aan willen. Gelukkig maakt mijn man er ook geen probleem van

Madelieve, het is ook zo ontzettend moeilijk om daar over na te denken en dan ook nog eens te bedenken hoe je daar dan onder zou voelen. Ik denk dat iedereen daar anders mee omgaat en dat het ook nog van heel veel factoren afhankelijk is. Ik denk zelf dat als je het nu nog naast je neer kan leggen dat je dat vooral moet doen, zodat je je op je behandeling en, heel belangrijk, de rest van je leven kan richten. Als je het niet los kan laten denk ik dat je er maar af en toe aan toe moet geven, dat kan soms ook wel fijn zijn.

De angst voor een kinderloos leven is bij mij heel groot, en als ik daar alleen al aan denk wordt ik echt heel erg verdrietig, tot huilens aan toe. Dat komt ook omdat we vanwege onze omstandigheden adoptie het niet wordt. En dan zijn we echt bij een eindpunt beland. Ik probeer me er niet te veel aan toe te geven maar soms kan ik niet anders. Ow en Jaape dat gevoel, dat ik wist dat het niet meteen zou lukken was er ook al sinds het begin, al hoopte ik echt wel dat ik, nu deze 2e keer dat we het proberen, heel snel zwanger zou worden (en daar ging ik dan toch wel een beetje vanuit).

José sterkte Het moet best zwaar zijn als lerares omdat de kinderen ook met hun verdriet en vragen zitten.

Jaape, fijn dat je een normale menstruatie heb gekregen. Hopelijk krijg je nu ook een normale cyclus

En Ticoo fijn dat er soms toch ook artsen zijn die wel snel actie ondernemen. Iik weet dat ik ook best gelukkig mag zijn dat ik al bij het ziekenhuis loop en dat de arts die mijn bloeddruk in de gaten houdt me zo snel doorgestuurd heeft. Al blijkt er ook bij mij wel meer te spelen.

Jaape, wat goed dat het er bij jou op begint te lijken!! Fijn joh! Ik kan me goed voorstellen dat je in dit geval gewoon "blij" bent om ongesteld te zijn... op naar de volgende ronde maar weer!

Mariposa , ik kan me voorstellen dat je verdrietig wordt bij de gedachte aan de kinderloos bestaan... helemaal als je weet dat adoptie geen optie is, lijkt het me nog zwaarder... want 'je zou altijd nog kunnen adopteren anders'... maar dat kan dus net niet. Heftig hoor. Probeer wel de moed erin te houden en niet teveel en te vaak verdrietig te zijn... ook al is dat soms wel rete moeilijk...

Ikzelf ben echt na een jaar naar de huisarts gestapt, omdat ik al lang temperatuurde, wist ik dat ik geen eisprong heb. Dus dat was dan ook haar eerste opmerking. Toen mijn man werd onderzocht en we de uitslag kregen, moesten we volgens haar gelijk aan IVF/ICSI denken, maar dat blijkt dus helemaal niet waar te zijn. Het ligt gewoon aan mij... Clomid is hopelijk voldoende, maar we zullen wel zien waar het schip strandt _{(sprak zij moedig... )}

Gelukkig heb ik nu na onze verhuizing een andere huisarts... en een hele fijne gyn...! Soms hoor je dat sommige stellen echt zo'n slager hebben... nou nee, in mijn geval gelukkig niet!

Op school is het allemaal heftig op het moment... donderdag is de afscheidsdienst...ppfff... Dank jullie wel voor jullie lieve woorden...

Jose, wat ontzettend verdrietig van het meisje van je school. Sterkte deze week, kan me voorstellen dat het heftig en zwaar is

dank je wel Miss_Sly... hoe is het met je? Trek je het een beetje...?

Hier ben ik eindelijk bijna ongesteld. Ik ben vandaag 16 dagen na mijn eisprong, maar wist gewoon weer dat het niet raak was. Ik denk nog steeds dat als ik ooit zwanger ben, dat ik dat dan ook echt voel. Misschien wel stom gedacht, maar dat denk ik gewoon.

Ik ben gister wel getempt omdat ik wilde kijken of mijn temp nog hoog zou zijn en dat was zo. Vanmorgen was ie 0.1 gezakt en wist dus zeker dat ik snel ongesteld zou worden.

Morgen maar even langs de apotheek om Clomid te halen... En over een week naar de gyn voor controle.

Jeetje, ik schrik me echt rot! Ik ben nu pas weer in de gelegenheid om eens bij te lezen en weer te posten, en dan lees ik jouw berichtje Miss_Sly
Ik vind het echt heel erg voor jullie! Ik hoop nog net zo hard mee, maar ook als het goed is volgende week is dit wel even het heftigste bericht wat je kunt krijgen nu... Lieverd, ik duim echt mega super mee. Als ik iets kan doen

Jose, wat ontzettend heftig en ook zo oneerlijk. Kanker is altijd oneerlijk, maar zo jong helemaal... Sterkte!

Jaape!! wat goed ook met jou duim ik verder mee! Zou toch mooi zijn, een geheel eigen cyclus!!

Mariposa, alles werkt bij mij zoals het zou moeten. Alleen mijn eileiders zijn/waren het probleem. Mijn eitje komt niet voorbij de eileiders omdat die afgeklemd zijn. Dus nu ze de cryo's van vorige poging nog hebben kunnen bewaren, en hopelijk ook goed ontdooiien, kunnen ze dat in eigen cyclus terugzetten

Vandaag inderdaad geweest, er is activiteit. Maar het is dag 12 en dat is dus normaal vrijdag moet ik weer, dan dag 15. De vorige keer gaf mijn test op dag 16 de lh piek (dan komt de eisprong binnen 24 tot 48 uur) dus ik ben benieuwd wat er vrijdag te zien is. Wel hebben ze direct al 2 aanmeldingen naar het VU gedaan, dus dat ze voor mij nu ruimte moeten reserveren. Donderdag doen ze dat al weer, dus ik hoop deze ronde wel echt een terugplaatsing te hebben.

Die gevoelens die je hebt Mariposa, kan ik me goed indenken! En helemaal als het niet lukt, je dus ook echt bij de eindstreep bent. Dat ís ook ontzettend verdrietig. Maar ook bij jou blijf ik meeduimen en hopen.

Gewoon nog eens wat jompels, hopelijk brengt het ons allemaal wat geluk en meer positieve berichten

Madelieve, jij bent met de deca gestart ondertussen, wanneer ga je met de meno bijprikken? (of al begonnen, dan is de vraag, gaat het goed?) Ook spannend weer!

Jose, wat een vreselijk verhaal van dat meisje van je school, dat zijn echt dingen die je de rest van je leven bijblijven.... Echt het ergste dat je als ouders kan overkomen.....
Succes met deze nieuwe ronde.

Jaape, goed nieuws, hopelijk snapt je lichaam wat het idee is

Niettus, het wordt nu echt spannend he, eerst de zenuwen of terugplaatsing gaat plaatsvinden en dan straks weer het afwachten...

Miss Sly, ik weet niet of je nog meeleest hier maar ik denk aan je... je zal zweven tussen hoop en vrees, het lijkt me echt vreselijk moeilijk, kindje zit in je buik maar je hebt geen idee hoe het er mee is, raar gevoel toch...

Over het adoptieverhaal: deels heb ik hetzelfde gevoel al jij Niettus, ik ziet dit -even heel klinisch gezegd- als een project, duurt maximaal een jaar en dan weten we of we wel of geen kinderen krijgen. Ik zou het denk ik niet kunnen opbrengen om dan nog een keer een heel traject in te gaan en nog eens jaren te wachten... dan staat je leven zo stil voor mijn gevoel en ons leven staat eigenlijk al stil sinds mijn vriend ziek is geworden 6 jaar geleden. Heeft ook wel met mijn leeftijd te maken, ik ben nu 35 en met de huidige wachtlijsten ben ik dan bijna 40. Ik weet even niet wat jouw leeftijd is? Aan de andere kant: stel dat het niet lukt, we gaan verder, en over 4 jaar begint het te knagen... " als we ons toen hadden opgegeven voor adoptie hadden we nu misschien wel een kindje gehad"... zucht, blijft moeilijk. Maar zolang je in een medisch traject zit mag je je volgens mij toch nog niet opgeven voor adoptie dus wat betreft hoeven we er nu geen definitieve beslissing over te nemen. Het is nu toch nog 1 van de opties, 1 van de vluchtroutes - heel onaardig gezegd.
Dus Mariposa, dan lijkt het me inderdaad heel moeilijk als je geen andere opties hebt, dan wordt het allemaal echt zo definitief...

Ik zat zondag niet lekker in mijn vel, was aan de ene kant erg geschrokken van het verhaal van Miss Sly. Ook het verhaal van de 8 eitjes waarvan er maar 3 ok waren zit me niet lekker. Probeerde er wat over te vinden op internet, of het normaal is dat meer dan 1/3 van de eitjes dood is bij een punctie maar kon er eigenlijk niets over vinden. Kwam wel dit artikel tegen en werd door niet echt blij van. Stamt uit 2002 en ik weet niet of ze dit onderzoek inmiddels standaard uitvoeren, volgens mij niet en worden embryo's nog steeds in principe alleen op uiterlijk beoordeeld. Volgende keer dat ik er ben ga ik het vragen. Wat is wel beetje begin te realiseren is dat onze kans om in maximaal 3 keer zwanger te worden waarschijnlijk geen 50% is maar lager. De jonge garde zal dit percentage omhoog krikkendi en gezien de kwaliteit van mijn eitjes bij de laatste punctie wordt het misschien een erg moeilijk verhaal. Wie weet, als lief geen slecht zaad had, hadden we misschien ondertussen al bij de dokter gezeten omdat het sowieso niet lukte... Ik weet het, het zijn allemaal geen positieve gedachten maar zondag was ik echt alleen maar aan het doemdenken. Ik weet ook niet of ik nog "extra" dingen moet doen om kans op slagen te vergroten. Zo las ik hier over acupunctuur en hier (artikel van 26/9) over cupping. Weet niet zo goed wat er mee moet... aan de ene kant niet echt iets waar ik heel erg mee bezig ben maar ik wil ook niet het gevoel hebben dat we niet optimaal omgaan met deze kansen. Hebben jullie er ervaringen mee of verhalen van anderen gehoord?

O ja, ik merkte ook dat ik in mijn maag zat met het verhaal van die vriend wiens vriendin in 1 maand zwanger was. Ik kon een beetje jaloersheid niet verkroppen en dat had ik nog niet eerder gehad en vond ik ook echt heel naar van mezelf. Misschien komt het wel omdat ik haar amper ken, voor anderen ben ik altijd echt blij maar nu zat het me niet lekker. En zo wil ik echt niet worden! Ik wil niet straks in janken uitbarsten als iemand mij vertelt dat ze zwanger is! Nou ja, hopelijk ebt het weer weg..

O ja Niettus, ik begin morgen met de Decapeptyl, ga voor mijn werk naar Parijs (moet straks om 3.30 op!) en als ik morgenavond thuiskom ligt de eerste spuit op me te wachten...

Jee wat een lang verhaal sorry hoor...

geen idee waarom ik ineens geen emoticons meer kan invoeren...

Madelieve, zo'n jaloers gevoel kennen we hier denk ik (helaas) allemaal wel. Je wilt het niet voelen, maar toch gebeurt het. Een vriendin van mij is afgelopen juni getrouwd en hoe stom het ook klinkt: ik ben elke keer bang als we naar ze toe gaan dat ze me vertellen dat ze zwanger zijn. Ik denk echt dat ik dan gelijk weer rechtsomkeer maak... ik denk niet dat ik daar op dat moment tegen kan... ik denk dat ik het echt een tijdje moet laten bezinken en dat ik dan pas blij voor ze kan zijn...

Over 'extra' dingen die je kunt doen... ik heb inmiddels ook al het telefoonnummer van een homeopaat gekregen van mijn stagiaire: haar tante kon ook niet zwanger worden, maar die is na 3 maanden bij de homeopaat gelopen te hebben, nu dus ook zwanger. Ik weet niet in hoeverre ik 'geloof' in homeopathie, maar ik weet wel dat het in elk gevoel geen kwaad kan! Ik denk dat ik 'm misschien wel ga bellen binnenkort...

Ik heb ook al gelezen dat thee de vruchtbaarheid negatief zou beinvloeden... wat moet ik daar nou mee? Ik drink de hele dag thee! Ik heb er ook bij de gyn niks over gehoord. Ik denk dat je uiteindelijk niks meer mag nemen, wil je helemaal goed leven... Melk bijvoorbeeld schijnt weer kankerverwekkend te zijn, dat was een tijd terug te zien bij Radar. Groenten en fruit worden ook bespoten met één of ander smerig spulletje wat kankerverwekkend is... wat blijft er dan nog over? Gras?

Madelieve, dat doemdenken... daar heb ik ook wel eens last van. Soms heb ik echt het gevoel dat het helemaal nooit zal lukken, maar even daarna heb ik zoiets van 'op een dag komt het gewoon goed! Dat MOET gewoon'. Probeer niet te negatief te denken... probeer de moed erin te houden!!

_{Ja, die emoticons... die kan ik ook niet meer invoegen! Ik plaats het bericht eerst en dan wijzig ik 'm... dan kan ik wel emoticons invoegen....}

Ik heb gister gelijk gebeld naar die homeopaat waar ik het over had... ik dacht 'Hup! Gelijk bellen! En dan zien we wel!' Ik heb zoiets van ‘niet geschoten, altijd mis’.

Volgende week donderdag kan ik al bij hem terecht... ik moet dan ook Clomid meenemen, zodat hij een plan kan maken van wat ik erbij zou kunnen nemen...

Het schijnt nogal een aparte gewaarwording te zijn. Een collega is ook vaak bij hem geweest en ze zei ‘als je kennis met hem maakt, kijkt hij je heel doordringend aan… en dan heeft hij vaak al in de gaten wat er aan de hand is’. Heel apart dus! Ik ben heel benieuwd en vind het ook wel heel spannend!!!

quote:

Op woensdag 17 oktober 2007 16:08 schreef Jose81 het volgende:
_{Ja, die emoticons... die kan ik ook niet meer invoegen! Ik plaats het bericht eerst en dan wijzig ik 'm... dan kan ik wel emoticons invoegen....}

_{Als je linksonder op reageer klikt kom je in een scherm waar je wel gelijk emoticons in kan voegen}

Morgen alweer meting, door alle drukte prive en zakelijk niet meer echt aan gedacht dat ik morgen alweer moet! (riep heel blij op werk vandaag, morgen begin ik weer half 8... later dacht ik ineens, oh nee, ik moet om 8.20 in ziekenhuis zijn.....) maar nu ik er weer even bij stilsta heb ik dubbel gevoel. Wil niet weer hopen (want straks gaat het weer niet door.....) maar toch hoop ik weer net zoals bij de vorige pogingen Dat vind ik echt iets mafs.

Onzekerheid, hoop, teleurstelling.. Alles ligt zo dicht bij elkaar..

NieTTus, je bent nu in het ziekenhuis, of net klaar. Ik duim voor je dat het er goed uitziet

quote:

Op donderdag 18 oktober 2007 22:24 schreef Suzziieee het volgende:

[..]

_{Als je linksonder op reageer klikt kom je in een scherm waar je wel gelijk emoticons in kan voegen}

_{bovenin bij 'opties' kun je aanvinken dat je ook emoticons bij quickreply wilt zien}

NieTTus, succes!

NieTTus, ik hoop dat er goed nieuws was voor je!
Wel fijn trouwens dat ze gelijk die melding naar het VU doen deze keer. Het zou wel heel zuur zijn als je er weer niet tussen zou kunnen.

Madelieve, is het spuiten een beetje meegevallen tot nu to?