De kunst van het loslaten van je ex! #55

Ik kom m'n ex zelfs tegen op fok!

( )

je maakt het jezelf moeilijker dan nodig is, hoor, in die zin, dat 'terugvallen' op een (herinnering van een) ex iets heel normaals is, als je je effe eenzaam voelt of minder lekker in je vel... dat heeft niet persé iets met die ex te maken, niemand is zo perfect en ideaal dat het nooit overtroffen kan worden immers.

als je zelf dan dat verschijnsel gaat zien als "zie je wel, ik ben nog steeds niet over haar/hem heen!" dan wordt het een soort van self-fulfilling prophecy ...

bepaald hartzeer van toen kan ik zo weer helemaal 'terugvoelen' áls ik er echt ff 'voor ga zitten' op een mindere dag, zeg maar... dat betekent niet dat het nog niet verwerkt is, je nog niet los bent van die persoon.. je leeft je gewoon in , alleen niet in het verhaal ve ander, maar je eigen sob story

zoals je ook wel een de neiging hebt te googlen of kontakt te zoeken ineens met 'oude' liefdes, als je net een mislukte relatie achter de rug hebt, of je je verveelt op amoreus vlak , je love life non existent is

2 jaar lang om iemand treuren is toch wel een zekere zin moedwillig , je houdt het zelf in stand, al dan niet onbewust.

ms wat relativeren en lachen om je eigen "drama makerij" (en dit bedoel ik niet als een bash, hè) en jezelf toespreken "ach, mens/man, kom op zeg, zo leuk was hij/zij niet , doe eens normaal en get real" gevolgd door wat (uiteraard dik aangezette) negatieve karaktertrekken cq acties van de persoon in kwestie, die zijn er altijd wel, en zo niet, dan verzin je er een paar

succes!

Mijn ex en ik hebben een kind samen, dus in dat opzicht kom ik nooit meer van haar af.

Het boterd verder wel goed, we hebben ook geen ruzie of iets dergelijks. Maar ik heb niet meer de behoefte haar vaker te zien dan nodig (Lees als het gaat om ons kind). Ik ken mezelf, als ik haar ook vaker zou zien, dan ga ik alleen maar malen en terug denken aan de tijd met haar. Hoe "erg" het soms ook was :S

Het is voor mijn eigen bestwil dat ik afstand houdt, en ben nu blij dat ik dat zelf ook wel in zie!

quote:

Op zondag 18 november 2007 15:30 schreef WinnarJ het volgende:
...Ik heb er vannacht (na verdomme 2.5 jaar) gewoon weer over gedroomd. Dat ik vertelde hoe verliefd ik nog op haar was, dat zij dat ook zei, dat we nog wat gezoent hebben etc...

en ik vind het VRESELIJK... het liefst zou ik haar willen vergeten, vandaar dit verhaal in 'loslaten van je EX'.... vreselijk moeilijk en kut want volgens mij zit het bij mij wel onwijs diep...

Tsja, niet om je nu valse hoop te geven, maar ik ken ook verhalen van exen die weer succesvol bij elkaar zijn gekomen. Als mens groei je in het leven en soms zijn bepaalde problemen waardoor de relatie destijds beeindigd is veranderd of opgelost in de tijd. Al haast ik me daaraan toe te voegen dat ik daar momenteel zelf ook in wil geloven, omdat mijn ex anderhalve week de relatie na ruim twee jaar heeft beeindigd, iets dat voor mij compleet uit de lucht kwam vallen en waarvan ik behoorlijk aangeslagen ben. Ik zit zelf nu dus ook nog in de fase waarin ik hoop probeer te houden dat het nog goed kan komen, al weet ik dat die hoop alleen maar de pijn van het moment verzacht en onderdeel uitmaakt van het rouwproces. Bah.

quote:

Op zondag 18 november 2007 15:46 schreef milagro het volgende:


als je zelf dan dat verschijnsel gaat zien als "zie je wel, ik ben nog steeds niet over haar/hem heen!" dan wordt het een soort van self-fulfilling prophecy ...

true... Eigenlijk kan je jezelf zo gek maken als jezelf wilt....

Toch denk ik nog altijd dat er één manier is om er 100% vanaf te komen.... en dat is de keuze krijgen of ik haar terugwil. En ALS ik haar dan terug neem ... na een tijd samen doorbrengen, misschien dat mijn verliefdheid uiteindelijk op natuurlijke wijze begint af te nemen.

Zolang dat niet gebeurt, zal ik voor de rest van mijn leven een "WHAT IF..." met mij meedragen.

Tarot, je jankt nu onderhand al 4 jaar of zo over die verloren liefde, jij wil er dus helemaal niet vanaf komen, jouw leven draait op dit drama, zonder die quasi "grote liefde" heb je helemaal niets wat je leven zin geeft of zo.. die liefde was niet groot, dat maak jij hem door er jarenlang over door te janken, de nasleep , jouw nasleep is groot, in de zin van lang erg lang, moedwillig lang, want oh wee als je niet minstens 10 jaar treurt om dat wat je verloren hebt, dan stelde het ook niets voor... zij is jou allang vergeten, ze weet ws amper je naam nog, het enige wat je doet is behalve dan jezelf oneindig belachelijk maken hier in dit topic, je leven on hold zetten, andere dingen niet op waarde schatten voor iets dat nooit komen gaat, iets wat ws nooit iets van betekenis geweest is, dat maak jij er van door als bewijs er jarenlang over door te gallemiezen.


zo, dat was het weer voor dit jaar, tot volgend jaar , dramaking

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 20:11 schreef milagro het volgende:
Tarot, je jankt nu onderhand al 4 jaar of zo over die verloren liefde,..... zo, dat was het weer voor dit jaar, tot volgend jaar , dramaking

Je kunt het belachelijk vinden, maar het neemt niet weg dat ik me zo voel.

_{Tot volgend jaar}

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 21:03 schreef Tarot het volgende:

[..]

Je kunt het belachelijk vinden, maar het neemt niet weg dat ik me zo voel.

_{Tot volgend jaar}

misschien moet je je dan toch eens op iets anders richten?
4 jaar klinkt niet erg natuurlijk,eerder obsessief
het is maar een suggestie.

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 21:42 schreef -Mellow- het volgende:
misschien moet je je dan toch eens op iets anders richten?

Zoals wat? Een hobby ... een andere vriendin? Allemaal gedaan... maar als ik d'r zie slaat mn hart nog steeds over. Zolang dat zo blijft, ga ik mezelf niet voor de gek houden.

quote:

4 jaar klinkt niet erg natuurlijk,eerder obsessief. het is maar een suggestie.

Het verschil tussen obsessie en verliefdheid is wel heel klein en wordt tenslotte door elke persoon anders gedefinieerd. Afhankelijk van hoe je het brengt, heb je misschien gelijk dat het merendeel de drama hieromheen 'over the top' zal vinden.... Zolang ik me verder normaal voel en gedraag lijkt er heel weinig aan de hand te zijn. Het sluimerd inmiddels gewoon en hoewel ik er nog regelmatig aan denk, komt slechts ééns in de zoveel tijd wat sterker naar boven.

_{edit: Ik vind het overigens ook deels obsessief.... maar zolang ik het niet onder ogen ben gekomen op de manier zoals ik boven beschrijf is het voor mij niet weg.}

[ Bericht 2% gewijzigd door Tarot op 20-11-2007 22:06:41 ]

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 21:53 schreef Tarot het volgende:

[..]

Zoals wat? Een hobby ... een andere vriendin? Allemaal gedaan... maar als ik d'r zie slaat mn hart nog steeds over. Zolang dat zo blijft, ga ik mezelf niet voor de gek houden.
[..]

Het verschil tussen obsessie en verliefdheid is wel heel klein en wordt tenslotte door elke persoon anders gedefinieerd. Afhankelijk van hoe je het brengt, heb je misschien gelijk dat het merendeel de drama hieromheen 'over the top' zal vinden.... Zolang ik me verder normaal voel en gedraag lijkt er heel weinig aan de hand te zijn. Het sluimerd inmiddels gewoon en hoewel ik er nog regelmatig aan denk, komt slechts ééns in de zoveel tijd wat sterker naar boven.

ik zei ook niet dat je jezelf voor de gek moest houden. liegen tegen jezelf is wel het allertreurigste wat je kan doen. maar dat neemt niet weg dat het niet onmogelijk is iemand uit je hoofd te zetten

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 22:03 schreef -Mellow- het volgende:
ik zei ook niet dat je jezelf voor de gek moest houden. liegen tegen jezelf is wel het allertreurigste wat je kan doen. maar dat neemt niet weg dat het niet onmogelijk is iemand uit je hoofd te zetten

Klopt, maar het staat niet me niet aan wat ik ervoor moet opgeven....
Ik laat het onderwerp nu weer even rusten.

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 22:05 schreef Tarot het volgende:

[..]

Klopt, maar het staat niet me niet aan wat ik ervoor moet opgeven....
Ik laat het onderwerp nu weer even rusten.

wat moet je waarvoor opgeven?

quote:

Op zondag 18 november 2007 15:46 schreef milagro het volgende:
je maakt het jezelf moeilijker dan nodig is, hoor, in die zin, dat 'terugvallen' op een (herinnering van een) ex iets heel normaals is, als je je effe eenzaam voelt of minder lekker in je vel... dat heeft niet persé iets met die ex te maken, niemand is zo perfect en ideaal dat het nooit overtroffen kan worden immers.

bepaald hartzeer van toen kan ik zo weer helemaal 'terugvoelen' áls ik er echt ff 'voor ga zitten' op een mindere dag, zeg maar... dat betekent niet dat het nog niet verwerkt is, je nog niet los bent van die persoon.. je leeft je gewoon in , alleen niet in het verhaal ve ander, maar je eigen sob story

zoals je ook wel een de neiging hebt te googlen of kontakt te zoeken ineens met 'oude' liefdes, als je net een mislukte relatie achter de rug hebt, of je je verveelt op amoreus vlak , je love life non existent is

Dank je , dit had ik effe nodig. Even weer met twee benen terug op de grond komen.

(ftr: ik heb het nu plm 4 mnd geleden uitgemaakt, en heel soms nog een dippie, zoals vanavond)

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 21:03 schreef Tarot het volgende:

[..]

Je kunt het belachelijk vinden, maar het neemt niet weg dat ik me zo voel.

Maar jij bent toch zelf degene die je zo laat voelen? Dus dat kan je, lijkt mij, wel veranderen. Het is niet makkelijk maar met hoe je er nu mee om gaat lijkt me ook niet bepaald gezond . Maar goed, deze dingen weet je vast ook allemaal wel. Doe er je voordeel mee, of niet.

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 20:11 schreef milagro het volgende:
Tarot, je jankt nu onderhand al 4 jaar of zo over die verloren liefde, jij wil er dus helemaal niet vanaf komen, jouw leven draait op dit drama, zonder die quasi "grote liefde" heb je helemaal niets wat je leven zin geeft of zo.. die liefde was niet groot, dat maak jij hem door er jarenlang over door te janken, de nasleep , jouw nasleep is groot, in de zin van lang erg lang, moedwillig lang, want oh wee als je niet minstens 10 jaar treurt om dat wat je verloren hebt, dan stelde het ook niets voor... zij is jou allang vergeten, ze weet ws amper je naam nog, het enige wat je doet is behalve dan jezelf oneindig belachelijk maken hier in dit topic, je leven on hold zetten, andere dingen niet op waarde schatten voor iets dat nooit komen gaat, iets wat ws nooit iets van betekenis geweest is, dat maak jij er van door als bewijs er jarenlang over door te gallemiezen.


zo, dat was het weer voor dit jaar, tot volgend jaar , dramaking

Zo bot! Ik had het bijna zelf kunnen zeggen! Ik ben het er echt mee eens, het is moeilijk uit een soort spiraal van speciaal-makerij te komen, maar het is belangrijk dat je er een keer mee stopt. Je mist er alleen leuke dingen door die in het verschiet zouden kunnen liggen, maar die jij aan je neus voorbij laat gaan omdat je zo sterk gelooft in je eigen projecties...

quote:

Op woensdag 21 november 2007 22:07 schreef MaVaEe het volgende:
Wat grappig! Ik heb dit topic zelf aangemaakt destijds en heb totaal geen behoefte meer aan mijn ex. Zelfs als ik haar in "reallife" tegen kom voel ik geen speciaal gevoel meer. Ik moet wel eerlijk zijn dat dit ongeveer 4 maanden heeft geduurd maar ben in die tussentijd verliefd geworden op een ander meisje wat nu ook mijn huidige vriendin is! Zo zie je maar weer... Het lijkt dat er nooit meer een meisje zal zijn dat net zo leuk is als je ex maar schijn bedriegt!

Eeeh mooi man

Sins donderdag is het dus uit. Een kleine kans dat hij spijt krijgt en me misschien terug wil. Maar ik kan gewoon echt niet zonder hem ik zit al de hele tijd dag in dag uit te huilen. Ik probeer wel afleiding te zoeken. En dan heb ik even afleiding en dan komt dat verdriet weer. Ik heb hem nu wel geblokkeerd op msn en ik probeer geen smsjes te sturen hoe moeilijk dat het ook is. Maar ik hou gewoon zo verschrikkelijk veel van hem en ik hoop dat hij er ook achter komt dat hij spijt krijgt en dat hij terug komt. Maar dat het gebeurd die kans is maar heel klein. En ik moet toch verder.

aaarch wat is het toch allemaal shit

quote:

Op dinsdag 27 november 2007 10:33 schreef Riann het volgende:
......Maar ik kan gewoon echt niet zonder hem .....

Wat kun je dan niet zonder hem?

Heel veel sterkte verder.

[ Bericht 7% gewijzigd door Tarot op 27-11-2007 11:56:55 ]

quote:

Op dinsdag 27 november 2007 11:46 schreef Tarot het volgende:

[..]

Wat kun je dan niet zonder hem?

Heel veel sterkte verder.

Leven. Ik wil niet zonder hem ik hou gewoon zo super veel van hem.

quote:

Op dinsdag 27 november 2007 13:06 schreef Riann het volgende:
Leven.

Dat lijkt me sterk. Je leeft nu toch nog?
Ik bedoel, wat kun je nu echt niet zonder hem.

quote:

Ik wil niet zonder hem ik hou gewoon zo super veel van hem.

Willen en kunnen zijn twee verschillende dingen.
En de meeste mensen stellen na verloop van tijd wel weer bij wat ze willen.
Dus wat dat betreft is het inderdaad even doorbijten.

leven is misschien idd ook wel wat drastisch. Maar op dit moment denk ik toch echt wel even van ik wil niet meer. Niet dat ik dan echt zelfmoord zou plegen. Dat zou ik denk ik nog niet eens kunnen. Maar dat is wel een gedachte wat dan door je hoofd speelt.

Maar ik dacht dat we samen gelukkig waren en ook dat we later samen heel gelukkig zouden zijn. Mijn hele toekomst zag ik voor me. En natuurlijk ik had ook wel ooit twijfels iedereen heeft dat ooit. Maar toch had ik hem niet kwijt gewild.

quote:

Op dinsdag 27 november 2007 14:15 schreef Riann het volgende:
leven is misschien idd ook wel wat drastisch. Maar op dit moment denk ik toch echt wel even van ik wil niet meer. Niet dat ik dan echt zelfmoord zou plegen. Dat zou ik denk ik nog niet eens kunnen. Maar dat is wel een gedachte wat dan door je hoofd speelt.

Daarmee zou je in elk geval élke hoop verspelen die er nog is, dus dat sluit volgens mij helemaal niet aan bij wat je wil.

quote:

Mijn hele toekomst zag ik voor me....

Is dat niet enorm saai?

quote:

Op dinsdag 27 november 2007 16:25 schreef Tarot het volgende:

[..]

Daarmee zou je in elk geval élke hoop verspelen die er nog is, dus dat sluit volgens mij helemaal niet aan bij wat je wil.
[..]

Is dat niet enorm saai?

Nee ik zag gewoon een gelukkige toekomst samen met hem

ik ben de hetisuit-situatie nu al 1,5 week compleet aan het negeren. zolang ik dat doe gaat t eigenlijk wel prima

quote:

Op dinsdag 27 november 2007 17:08 schreef Riann het volgende:

[..]

Nee ik zag gewoon een gelukkige toekomst samen met hem

natuurlijk, daarom is het ook zo raar. je hele toekomstbeeld is weg dus lijkt het of je leven helemaal instort. gelukkig is dat niet zo
Zodra je van dat idee over je toekomst af bent en weer lekker met de dag kan leven voel je je veel beter. echt

als ik boodschappen of zo aan het doen ben gaat het ook goed want dat had ik anders ook gedaan als ik nog met hem ging maar denk ik eraan dan komen de tranen weer.

quote:

Op woensdag 28 november 2007 10:55 schreef Riann het volgende:
als ik boodschappen of zo aan het doen ben gaat het ook goed want dat had ik anders ook gedaan als ik nog met hem ging maar denk ik eraan dan komen de tranen weer.

je moet ook vooral heel veel gaan zwelgen, totdat je er achter komt dat er leukere dingen in het leven zijn

quote:

Op woensdag 28 november 2007 11:28 schreef -Mellow- het volgende:

[..]

je moet ook vooral heel veel gaan zwelgen, totdat je er achter komt dat er leukere dingen in het leven zijn

wat bedoel je precies met zwelgen?

zwel·gen (ov.ww., ook abs.)
1 schrokken, gulzig eten of drinken

zwel·gen in (ww.)
1 zich te buiten gaan aan, opgaan in


hmm .. bij mij is het ook een tijdje terug fout gegaan.. zeg maar bijna een half jaar..
en we probeerde vrienden te blijven maar afgelope weekend hadden we een feest en zag ik haar met een ander flirten en doen.. tsjah dan pas merk je dat vrienden blijven geen optie is.. ik denk ook dat zij dat doorhad want ik heb sindsdien niks meer van der gehoort of gezien.. zelf ook dr nummer verwijderd en msn.. hopen dat dit het beste is

ja, hoi

quote:

Op woensdag 28 november 2007 11:52 schreef Riann het volgende:

[..]

wat bedoel je precies met zwelgen?

opgaan in je verdriet, ellendig voelen to the max, met veel melancholische muziek en zelfmedelijden. daarna ben je er klaar mee en kan je inzien dat het leven te leuk is om nog langer over je ex te treuren

quote:

Op donderdag 29 november 2007 10:55 schreef -Mellow- het volgende:

[..]

opgaan in je verdriet, ellendig voelen to the max, met veel melancholische muziek en zelfmedelijden. daarna ben je er klaar mee en kan je inzien dat het leven te leuk is om nog langer over je ex te treuren

Je zegt het wel heel mooi enzo.

Het is vanDaag een week geleden.

quote:

Op donderdag 29 november 2007 11:26 schreef Riann het volgende:

[..]

Je zegt het wel heel mooi enzo.

Het is vanDaag een week geleden.

hmm, ja dat was geheel uit ervaring met mijn vorige ex van heel lang geleden.
voor mij is het nu 2 weken geleden dat ik afscheid nam van mijn laatste wederhelft, en volgens mij moet de klap nog steeds komen

Even een vraagje tussendoor.
Hoe is jullie kijk erop wat betreft het 'geen contact hebben', om zo beter van elkaar los te komen en het beter te accepteren en een plek te geven?

Mijn ex (relatie van een jaar) heeft het er erg moeilijk mee en blijft contact zoeken. Hij lijkt na een aantal weken nog nergens te realiseren, dat dit echt niet meer goed komt en wij niet meer bij elkaar komen.
Nou is onze relatie altijd vrij slecht geweest (van zijn kant eindeloos veel leugens, vreemdgaan en geweld), dat ik eigenlijk gek ben om nog na te denken wat voor hem het minst pijnlijk is, aangezien de relatie voor hem kennelijk zoveel betekende, dat hij alles bij elkaar loog en vreemdging en ook fysiek ver buiten z'n boekje ging.
Toch wil ik heel simpel gezegd, dat hij het onder ogen gaat zien en naar mijn idee, is dat door helemaal geen contact te hebben.

Hoe kijken jullie daar tegenaan?
Blijft iemand dan juist hoop houden, omdat je elkaar niet spreekt en dus alles wegwuift onder het mom van 'ze is vast aan het nadenken, heeft tijd nodig, over een tijdje belt ze me vast'?
Of is het beter om toch het gesprek aan te gaan en ms toch even letterlijk uit te spreken, dat ik geen verzoening wil en hij echt moet begrijpen, dat dit voorgoed is. Dat zijn hoop geen nut heeft.

Voorheen zijn we ook eerder uit elkaar gegaan en toen hielden we nog vaag contact.
Ik denk mede hierdoor, door het contact nu echt weg te laten, dat hij zich realiseert, dat dit voor mij definitief is en het niet meer wil proberen.
Ook voor mezelf heb ik na een heel roerig jaar gewoon de rust nodig en geen contact geeft me eindelijk weer de mogelijkheid om even op adem te komen. Ondanks alles heb ik er ook verdriet van en contact maakt het voor mij ook nog moeilijker.
Toch ben ik bang, dat hij valse hoop houdt, juist omdat hij me niet spreekt...

ik wil hem helemaal niet loslaten

quote:

Op zaterdag 1 december 2007 09:25 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
ik wil hem helemaal niet loslaten

ik wil dat eigenlijk ook niet
maar ja moet toch

Nou ik post hier ook maar eens Het is nu een tijdje uit en de laatste opmerking zit mij nog dwars. Hij zei dat ik mij niet voldoende openstelde voor hem. Ik snap er niets van omdat ik mij op alle vlakken openstelde. Seksueel was ik bijna overal voor in, en geestelijk was ik juist altijd erg blij of geschrokken na zijn opmerkingen. Nu twijfel ik of de fout echt bij mij ligt Dat ik hem heb gedwongen om vreemd te gaan met dat Turkse wijf

Anoniempje.

quote:

Op zaterdag 1 december 2007 15:18 schreef Giechel_Ho het volgende:
Nou ik post hier ook maar eens Het is nu een tijdje uit en de laatste opmerking zit mij nog dwars. Hij zei dat ik mij niet voldoende openstelde voor hem. Ik snap er niets van omdat ik mij op alle vlakken openstelde. Seksueel was ik bijna overal voor in, en geestelijk was ik juist altijd erg blij of geschrokken na zijn opmerkingen. Nu twijfel ik of de fout echt bij mij ligt Dat ik hem heb gedwongen om vreemd te gaan met dat Turkse wijf

Anoniempje.

je hebt je vriend gedwongen vreemd te gaan?

quote:

Op zaterdag 1 december 2007 09:27 schreef Riann het volgende:
ik wil dat eigenlijk ook niet
maar ja moet toch

Niks moet, maar het leven wordt wel erg lastig als je het niet doet.

Geen idee of hier laatst over gepraat is, want ik volg het hier niet zo. Maar zijn er onder jullie mensen die ervaring hebben met het nog een aantal maanden uit praktisch oogpunt samen blijven wonen met je ex, wanneer je relatie stukgelopen is? Die situatie zit ik namelijk nu in en voelt opzich wel goed maar ook heel slecht, beetje dubbel maar wel raar.

quote:

Op zaterdag 1 december 2007 18:18 schreef Tarot het volgende:

[..]

Niks moet, maar het leven wordt wel erg lastig als je het niet doet.

Ja idd anders blijf je in die verdrietige cirkel en ik denk dat je dan depressief word. Ben ik nu al half. Ook omdat er nu meer dingen bij elkaar komen. Niet alleen doordat het uit is ook wat medische dingen en zo. Maar het gaat nu alweer iets beter dan een paar dagen geleden. Maar nog heb ik echte huilmomenten en dan komt het uit het niets in 1 keer opzetten bijv ik zit in de auto of ik denk aan een situatie samen met hem. Of ik zit aan het ontbijt hup en daar gaan de traantjes weer. en soms ook gewoon een beetje uit boosheid van waarom mag ik nu in daar nou niet gewoon gelukkig in zijn. En er zal vast wel weer een tijd komen dat ik dat wel ben. Maar nu gewoon helemaal niet. Ik ben gewoon helemaal niet gelukkig in alles niet.

quote:

Op zaterdag 1 december 2007 09:25 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
ik wil hem helemaal niet loslaten

Over die 3 weken verkering kom je wel heen

Bah.
Ik heb nu 1,5 jaar een relatie. Het is m'n eerste, ik ben 19, en tevens ook gelijk een echte relatie. Ik woon met mijn vriendin op kamers (dezelfde kamer, bestaand uit 2) en ik vrees dat we uit elkaar zijn gegroeid.
Ben een heel makkelijk iemand, ik pik veel van mensen. De laatste tijd echter minder.

Zij heeft een paar nasty trekjes, namelijk: ze is koppig, geeft amper haar fouten toe, blijft veel zwelgen in boosheid. Ik maak snel kleine foutjes omdat ik soms gewoon niet na denk. Dat resulteert in ruzie, die dankzij haar zwelgen lang blijft hangen. Ze is ook erg introvert en geeft me dan de 'silent treatment'. Daar word ik langzaam gek/spuugzat van.

Ik ben dus bang dat er twee opties zijn: bij haar blijven en me veel kut voelen en ruzie maken, of het uitmaken en me ook lang kut voelen, omdat het mijn eerste en ook echte relatie is, en ik natuurlijk veel van haar hou en het liefst zou willen dat we nog steeds zo goed bij elkaar passen als in het begin. In zekere zin doen we dat nog wel, maar er zijn dusdanig dingen veranderd dat we op de vlakken waarin we niet bij elkaar passen, elkaar erg afstoten. Het is mijns inziens onmogelijk

Op de lange termijn is het uitmaken het beste, daar ben ik van overtuigd.
stem in mijn hoofd: 'maar jonge, ze ziet er zo geweldig uit, ze is goed in bed , ze is ook heel erg aardig tegen je en ze houdt van je man, wat wil je meer! je moet haar niet laten gaan gozer!'
Tja, toch lukt het op een of andere manier niet tussen ons. Ze heeft het ook moeilijk met school en daardoor voelt ze zich kutter dan normaal. Maar daardoor ontstaan geen karaktertrekken, ze worden er misschien alleen door versterkt. Die karaktertrekken zie ik niet zitten.

Ik ga straks naar haar toe. Ze is nu bij haar ouders, dus dat wordt extra lastig omdat we beide met een ruzie naar huis zijn gegaan voor het weekend. Ik wil graag met haar praten maar haar ouders ook weer niet gelijk het gevoel geven dat het rampzalig is en we het uit gaan maken. Dus zal ik haar ergens achteraf even moeten weglokken en haar voorbereiden op een gesprek of zo, ik weet het niet precies.
Iemand tips? Hoe zou ik haar kunnen gaan vertellen wat ik net heb opgeschreven, gezien haar negatieve karaktertrekken hierboven beschreven?

PS het is niet zo dat ze nergens vanaf weet, ze is zelf ook goed op de hoogte van de 'afgrond' waarop we balanceren.

Dank jullie wel

Ik heb het er best lastig mee om mijn ex los te laten en in eerste instantie wilde ik dat ook niet, terwijl de relatie opzich niet bepaald een schoonheidsprijs verdiende.
En eigenlijk verliep het zoals ik wilde, een goed gesprek gehad waarbij we beiden gewoon tot de conclussie kwamen dat het niet liep zoals we hoopte en mede door zaken die nog meespeelde vanuit het verleden konden we niet open en vrij genoeg zijn naar elkaar toe.
Enigzins opgelucht liep ik vanaf d'r huis terug richting de bus en nog voordat ik in de intercity terug naar huis zat kwam het eerste sms-je al dat ze blij was dat we goed uit elkaar gingen omdat ze veel om me gaf, wat overigens ook nog steeds anderzijds zo was.

Anyway, dagen werden weken en we behielden gewoon contact, nog een paar keer naar de bios geweest en gewoon langs geweest en al voelde het zwaar onwennig en vreemd, was wel blij dat het zo liep en had toen niet het idee dat het me opbrak ofzo.
Maar na een maand of 2 ging het echt totaal fout, ze begon echt geirriteerd te reageren en ik had ineens alles gedaan en dat werkt niet echt lekker bij mij, dus ik vrolijk daarheen om face-to-face erachter te komen wat er aan de hand was en had nogal wat scenario's, maar niet dat ze aangerand zou zijn.

Daar had ik het zelf natuurlijk ook nogal moeilijk mee en het werd er niet makkelijker op toen ik merkte dat ze het niemand verder had verteld.
Dan zit je dus met 2 dingen, ze vertrouw je het meeste en dat is iets moois, maar ik vond wel dat d'r ouders het moesten weten, al was het maar omdat ik gewoon aan alles merkte dat ze langzaam aan kapot ging.
Nou sta ik nog wel achter die stap, maar dat heeft echt weinig goeds gedaan aan onze contacten aangezien ik d'r sindsdien nog maar een paar keer gezien heb, ze me amper meer iets verteld en het communiceren dusdanig lekker verloopt dat ik d'r heb moeten blokkeren op de MSN.

Sowieso was het allemaal vrij dubbel, tuurlijk wist ik dat onze relatie op dat moment niet ideaal verliep al hadden we amper tot geen ruzie en waren we beiden zwaar verliefd en voelde het gewoon goed.
Maar dat kwam gewoon door 'externe' zaken die de gevoelens nogal blokkeerde op bepaalde momenten en dat wisten we beiden en een oplossing leek niet zo snel voor handen.
Dan probeer je elkaar dus los te laten terwijl je elkaar toch nog als 'de ware' ziet en dat werkt echt totaal niet omdat je weet dat het samen niets meer wordt, maar je de ander ook niet wilt zien met een nieuwe vlam.
Om het nog makkelijker te maken bleek laatst dat ze me terug wilde, terwijl ik dat gewoon niet kan door de dingen die er gebeurt zijn en ik er dan met dubbele gevoelens zou zitten, over het volledige vertrouwen in de ander maar niet te spreken, daarvoor zijn er teveel dingen 'verkeerd' gelopen.
De laatste maand reageert ze vooral telefonisch of via de mail en is d'r toon echt volledig gedraait en is ze zo open als wat, alsof ze het licht gezien heeft, maar ik heb geen flauw idee wat ik daar nou weer mee aanmoet en of ik d'r gewoon moet laten en verder gaan of gewoon kijken hoe de dingen lopen als we het contact 'herstellen'.

Dillema's dus, in eerste instantie wilde ik gewoon vrienden blijven, daarna leek het wel alsof ik dood gewenst werd en enkele maanden later wil ze zelfs weer een relatie terwijl ik alleen maar killer, afstandiger en oppervlakkig reageer op d'r ... vrouwen.
Grootste 'probleem' vind ik nog dat ze zelf met de nodige shit zit momenteel, dan is het nog lastiger om iemand te laten vallen en links te laten liggen en vergeet je toch iets makkelijker dingen die je zijn aangedaan merk ik.
Ik weet dus niet of ik me ex uberhaupt wel wil/moet loslaten, zeker nu ze zelf toch echt voldoende aanwijzingen geeft dat ze wel contact wil.

herken t eerste deel wel behalve dat aangerande gedeelte..

Tijdje terug (~7 maanden) had ik deze topic reeks veel zitten volgen omdat het toen net uit was mijn ex. Ik heb er een lange tijd kapot van gelegen maar nu is het helemaal over. Ik heb er voor ook wel vriendinnen gehad en nooit het gevoel gehad dat ik zo hard was gedumpt als deze.
Maar nu is het helemaal over enzovoorts en sinds korte tijd zit er al weer iets nieuws in de lucht <3
Wat ik mij nu afvraag is voor de mensen die al veelvoudig verbroken relaties hebben mee gemaakt, ga je er ook elke keer makkelijker mee om ? Of blijft het elke keer weer hetzelfde drama?

het is elke keer toch wel iets anders hoor. Dit is voor mij ook de eerste keer dat ik gedumpt ben ik heb het andere keren altijd gedaan niet dat je dan geen verdriet hebt net zo goed. Maar is toch weer net anders. Het enige is dat je weet dat het een keer over gaat en dat je wel weer een keer gelukkig word.

Door dat gedoe (zie mijn topic in dit forum) met dat meisje denk ik weer meer terug aan mijn ex. En ik praat er ook meer mee, terwijl ik weet dat ik er mezelf pijn mee doe =/

quote:

Op zondag 2 december 2007 18:46 schreef Riann het volgende:
Dit is voor mij ook de eerste keer dat ik gedumpt ben ik heb het andere keren altijd gedaan niet dat je dan geen verdriet hebt net zo goed.

Als je er zelf een punt achter zet, kies je ervoor, dan wil je het.

Zet de partner er een punt achter, dan blijf je meestal achter met het niet willen, wat het eindeloos moeilijk maakt. Gevecht tegen moeten accepteren, maar het niet willen. De ander heeft het voor jou bepaald, dat je toekomstbeeld weg valt.

Wereld van verschil.
Verdrietig zijn, maar weten dat dit het beste is en dat je dit wilt is zo anders, dan verdriet hebben en gewoon niet zonder die persoon willen.

quote:

Op zondag 2 december 2007 18:15 schreef Ewaldus het volgende:
[...]
Wat ik mij nu afvraag is voor de mensen die al veelvoudig verbroken relaties hebben mee gemaakt, ga je er ook elke keer makkelijker mee om ? Of blijft het elke keer weer hetzelfde drama?

Nou heb ik geen berg aan relaties achter de rug gelukkig, maar ik kan wel zeggen dat ik er iedere keer anders mee om ging al bleef dat klote gevoel natuurlijk nog steeds.
Maar waar ik de eerste keer echt kapot was van het nieuwtje dat ze ermee wilde kappen en bij ieder verziekt liefdesliedje, gestuurd kaartje of oud sms-je even niet wist waar ik het moest vinden ga ik daar nu wel anders mee om en probeer ik toch zoveel mogelijk de boel van de positieve kant te bekijken en vooral niet zielig thuis te blijven zitten.
En ach, dat gaat de ene keer makkelijker als de andere keer en ligt ook gewoon aan de redenen waardoor het uitgaat, de periode dat je iets hebt en hoe het verloopt verder nadat het uitgaat.

Maar helaas is het niet zo makkelijk dat je het na een gesprek achter je neer legt en de eerste de beste meid alweer probeert te versieren onder het mom van 'life goes on'.

ik moet zeggen het gaat nu steeds een stukje beter. af en toe nog wel een snik moment maar niet meer zo erg. Ik denk nu ook aan de dingen die ik niet leuk vind/vond aan hem en die waren er ook nogal wat. Misschien uiteindelijk nog wel meer dan de leuke dingen. Maar toen waren de leuke dingen overheersend. morgen is het 2 weken uit.

ik ben nu na 2,5 week nog steeds zo apathisch. ik snap er niks van. misschien is het een soort zelfbescherming ofzo, het gaat echt vanzelf. zijn er mensen die dit herkennen? Ik zit namelijk de hele tijd eigenlijk te wachten totdat de klap komt

[ Bericht 1% gewijzigd door -Mellow- op 05-12-2007 19:20:53 ]

Ik word er moe van. Augustus heb ik hem voor het laatst gezien. Maar ik kan hem maar niet loslaten. Blijf maar aan hem denken. Soms gaat het een paar dagen goed. En dan komt ie in eens weer door me hoofd heen wandelen. Vooral als ik met een andere jongen afspreek, denk ik heel erg aan hem.
Iemand tips?

quote:

Op woensdag 5 december 2007 14:51 schreef -Mellow- het volgende:
ik ben nu na 2,5 week nog steeds zo apathisch. ik snap er niks van. misschien is het een soort zelfbescherming ofzo, het gaat echt vanzelf. zijn er mensen die dit herkennen? Ik zit namelijk de hele tijd eigenlijk te wachten totdat de klap komt

ah, nu dus.

quote:

Op woensdag 5 december 2007 14:51 schreef -Mellow- het volgende:
ik ben nu na 2,5 week nog steeds zo apathisch. ik snap er niks van. misschien is het een soort zelfbescherming ofzo, het gaat echt vanzelf. zijn er mensen die dit herkennen? Ik zit namelijk de hele tijd eigenlijk te wachten totdat de klap komt

Herkenbaar ja. Ik had wel al een deel van de klap gehad, de eerste 2 dagen, maar toen was het verdriet opeens *weg*. Heel vreemd en onnatuurlijk vond ik. Maar goed, dat heeft ook niet erg lang geduurd, die zelfbescherming werkt niet eeuwig, op een gegeven moment moet je er toch helemaal doorheen
Sterkte iig.

Zijn er hier mensen die in volle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze na hun eerste echte liefde-waarvan-ze-dachten-dat-hij-nooit-overging, nog een keer datzelfde gevoel hebben gehad bij een volgende relatie? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog ooit zo op iemand ga bouwen eigenlijk.

quote:

Op donderdag 6 december 2007 15:41 schreef vliegtuigje het volgende:

[..]

Herkenbaar ja. Ik had wel al een deel van de klap gehad, de eerste 2 dagen, maar toen was het verdriet opeens *weg*. Heel vreemd en onnatuurlijk vond ik. Maar goed, dat heeft ook niet erg lang geduurd, die zelfbescherming werkt niet eeuwig, op een gegeven moment moet je er toch helemaal doorheen
Sterkte iig.

Zijn er hier mensen die in volle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze na hun eerste echte liefde-waarvan-ze-dachten-dat-hij-nooit-overging, nog een keer datzelfde gevoel hebben gehad bij een volgende relatie? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog ooit zo op iemand ga bouwen eigenlijk.

Ik vind elke relatie is anders. En elke relatie maak je toch een ander gevoel. Ik weet niet maar ik heb bij nog geen 1 relatie hetzelfde gevoel gehad.

quote:

Op donderdag 6 december 2007 15:41 schreef vliegtuigje het volgende:
Zijn er hier mensen die in volle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze na hun eerste echte liefde-waarvan-ze-dachten-dat-hij-nooit-overging, nog een keer datzelfde gevoel hebben gehad bij een volgende relatie? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog ooit zo op iemand ga bouwen eigenlijk.

Ik zeg liever geen nooit. Een lichaam (=geest) aan verandering onderheving en die veranderingen heb je niet altijd onder controle. Dus bij mijn eerste echte liefde-waarvan-ik-dacht-dat-hij-nooit-overging heb ik ook altijd volgehouden dat dit waarschijnlijk tijdelijk zou zijn. Alleen voelde ik wel dat ik hier langer aan zou kunnen vasthouden, dan anderen. Het gevoel dat-het-nooit-overgaat zal niet weggaan, totdat je merkt dat die ander toch niet alles kan bieden wat je zoekt en je er niet meer aan vast hoeft te houden. Ik ook kan me daarom nu nog steeds niet voorstellen ooit nog zo op iemand te bouwen. Ik ben blij met wie ik nu ben.... en daar past wat mij betreft maar één iemand het best bij . De rest maakt het dragelijker. Alleen morgen kan ik door onverwachte redenen veranderen van gedachten.

quote:

Op donderdag 6 december 2007 19:23 schreef Tarot het volgende:

[..]

Ik zeg liever geen nooit. Een lichaam (=geest) aan verandering onderheving en die veranderingen heb je niet altijd onder controle. Dus bij mijn eerste echte liefde-waarvan-ik-dacht-dat-hij-nooit-overging heb ik ook altijd volgehouden dat dit waarschijnlijk tijdelijk zou zijn. Alleen voelde ik wel dat ik hier langer aan zou kunnen vasthouden, dan anderen. Het gevoel dat-het-nooit-overgaat zal niet weggaan, totdat je merkt dat die ander toch niet alles kan bieden wat je zoekt en je er niet meer aan vast hoeft te houden. Ik ook kan me daarom nu nog steeds niet voorstellen ooit nog zo op iemand te bouwen. Ik ben blij met wie ik nu ben.... en daar past wat mij betreft maar één iemand het best bij . De rest maakt het dragelijker. Alleen morgen kan ik door onverwachte redenen veranderen van gedachten.

Dat gevoel komt nooit meer terug. Jij bent veranderd en je toenmalige liefde was een gelukkig moment in tijd. Een andere relatie zul je misschien hetzelfde willen aanpakken onder het mom van hetzelfde gevoel maar dan ben je op zoek naar iets dat niet is. Heb er een tijdje naar gezocht ook bij anderen maar besefte dat ik verkeerd bezig was. je moet je Liefde-waarvan-je-dacht-dat-ie-nooit-over-zou-gaan echt helemaal los laten. Als je meerdere relaties hebt gehad kom je daar vanzelf op uit, dan weet je inderdaad wat je wil en dat daar maar een persoon bij past.
In mijn geval was die liefde, na veel verwerking, ook echt een leuke tijd en nu niet meer dan dat.

quote:

Op donderdag 6 december 2007 15:41 schreef vliegtuigje het volgende:

[..]


Zijn er hier mensen die in volle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze na hun eerste echte liefde-waarvan-ze-dachten-dat-hij-nooit-overging, nog een keer datzelfde gevoel hebben gehad bij een volgende relatie? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog ooit zo op iemand ga bouwen eigenlijk.

Ja hoor... Heb 7 jaar met mn ext meisje gehad. Dacht dat het nooit uit zou gaan. Totdat na 7 jaar voor mij de sleur te groot was. Nu 3 jaar met huidige vriendin en de liefde gaat nog een stuk dieper doordat ik dingen heb geleerd uit mn vorige relatie . Ik kom mn ex nog regelmatig tegen, maar het gevoel is helemaal weg.

@Tarot-->

quote:

Op vrijdag 7 december 2007 00:06 schreef h_vreman het volgende:
Dat gevoel komt nooit meer terug. [...]

Ik geloof dat ik duidelijk ben geweest over het gebruik van nooit.

quote:

je moet je Liefde-waarvan-je-dacht-dat-ie-nooit-over-zou-gaan echt helemaal los laten.

Dat moet helemaal niet. Ik gaf aan wat hier volgens mij voor nodig is.

quote:

Op vrijdag 7 december 2007 10:15 schreef Tarot het volgende:

[..]

Ik geloof dat ik duidelijk ben geweest over het gebruik van nooit.
[..]

Dat moet helemaal niet. Ik gaf aan wat hier volgens mij voor nodig is.

Datzelfde gevoel komt niet terug, elke relatie is gevoelsgewijs anders. Dat je duidelijk bent dat klopt.
Je moet niks, maar als je je teveel vastklampt aan voorgaande dan wordt t lastig, kijkend naar mezelf dan.

Loslaten van je ex.

1) Dat is vrij lastig als je samen kinderen hebt.
2) Dat wordt nog lastiger als het een bitch is die bezig is om je kinderen minder bij je te laten wonen en een rechtzaak start.

mijn god, zijn sommige mensen echt 6 maanden bezig om er overheen te komen?

ik ben nu precies een maand bezig met accepteren en verwerken etc..en ik heb nog steeds terugvallen waarbij ik denk: 'slechter dan dit kan ik me ECHT niet voelen'

en een week later voel ik me dus nóg slechter

dat belooft nog wat

het is hier nu 5 maanden uit en kan nu eigenlijk wel zeggen dat ik er ook echt klaar mee ben. Ik heb 2,5 jaar met hem gehad, en heb het elf uitgemaakt. Het liefst had ik toen met hem doorgegaan, maar de omstandigheden lieten het niet meer toe. Soms moet je dan voor jezelf kiezen. Ik ben achteraf hee blij dat ik die keus gemaakt heb.

Ik heb al moeite met het loslaten van m'n vriendin terwijl ze nog niet eens m'n ex is
Laatste tijd komt door omstandigheden steeds maar haar negatieve kant naar boven met veel ruzie en verwijt, zie ook vorige post terwijl de positieve kant waar ik gek op ben slechts sporadisch naar voren komt.
Er is ook op termijn geen vooruitzicht op verbetering, waardoor ik helemaal moedeloos ben . Ik wil geen relatie met de negatieve kant van haar...

quote:

Op woensdag 12 december 2007 00:11 schreef adt het volgende:
Ik heb al moeite met het loslaten van m'n vriendin terwijl ze nog niet eens m'n ex is
Laatste tijd komt door omstandigheden steeds maar haar negatieve kant naar boven met veel ruzie en verwijt, zie ook vorige post terwijl de positieve kant waar ik gek op ben slechts sporadisch naar voren komt.
Er is ook op termijn geen vooruitzicht op verbetering, waardoor ik helemaal moedeloos ben . Ik wil geen relatie met de negatieve kant van haar...

nou hup! knopen doorhakken dan maar.
als ik de keus had tussen levenslang ongelukkig met iemand of uitmaken en een tijdje ongelukkig en daarna alleen maar beter, was mijn keuze snel gemaakt
volgens mij zijn jullie elkaar zat, maar wil geen van beiden de eerste stap zetten.

Computers redeneren logisch, mensen niet
Ik weet wel wat het beste is om te doen, maar ik durf inderdaad niet die stap te zetten. Of zij het ook weet, daar ben ik niet van overtuigd. Wat het ook weer moeilijker maakt natuurlijk.
Zucht, en dan denk je weer aan die goeie dingen en fijne momenten, en maak je jezelf weer aan het twijfelen

Oke oke ik weet het, niet meer zo janken en er een einde aan maken met je laffe hoofd


-edit-
Het is ook lasti weet je, want we wonen samen dus dan kom je elkaar hoe dan ook tegen. En wanneer je boos op elkaar bent is het zo niet relaxt om het uit te maken. Dat vind ik althans. Vind dat het onder goeie omstandigheden moet gebeuren omdat je elkaar dan niks meer kunt verwijten.
Maar dat is ook weer lastig omdat, wanneer het goed gaat, je dan een stuk minder zin hebt om er iets aan te veranderen omdat het ook zo gezellig is met z'n tweetjes

om te je bescheuren

[ Bericht 35% gewijzigd door adt op 12-12-2007 11:43:53 ]

quote:

Op donderdag 6 december 2007 15:41 schreef vliegtuigje het volgende:

[..]
Zijn er hier mensen die in volle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze na hun eerste echte liefde-waarvan-ze-dachten-dat-hij-nooit-overging, nog een keer datzelfde gevoel hebben gehad bij een volgende relatie? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog ooit zo op iemand ga bouwen eigenlijk.

Je beschrijft mijn gevoel zo onwijs goed..

quote:

Op woensdag 12 december 2007 20:04 schreef KiwiTjuHh het volgende:

[..]

Je beschrijft mijn gevoel zo onwijs goed..

Maar gelukkig zijn er hierboven een paar mensen die zeggen dat het kan Ik ben nou 2,5 maand verder ongeveer en ik heb nog veel terugvallen, maar het gaat een stuk beter. Ik vraag me nou alleen heel erg af wat ik met m'n leven aanmoet Ik vond het geweldig zoals het was en nu moet alles opeens anders. Nieuwe hobby's, nieuwe mensen,... ik vind er gewoon totaal geen voldoening in. Maar ook dat went nog wel.

Zucht
Ik heb het nu uit gemaakt, en het is rampzalig verlopen
Eerst werd ik heel verdrietig en ging ze me troosten. We spraken af nog een keer het gezellig te maken met z'n tweeen om een leuke herrinering. We gingen lekker eten met stokbrood en sla, en daarna met z'n tweeen op de bank zitten, knuffelen weet ik het.
Ze wilde ook nog een keer afscheids seks met me, gewoon, voor de laatste keer.

Onder het eten vroeg ze zich af hoe ik haar gezicht nou zo kon aaien en haar lief vinden, maar er toch klaar mee zijn.
Waarop ik antwoordde nog wel van haar te houden en alles, maar dat ik niet meer zo met haar kon samenwonen omdat het niet meer ging. Van elkaar weg een relatie was ook geen optie, want dan zouden we alsnog bij elkaar zitten en niet apart.

Vervolgens, even later, werd ze boos. Ze werd boos omdat ze niet snapte hoe ik het haar aan kon doen. Ook dacht ze dat ik dacht, dat ze het gezellig wilde maken om me trug te halen (wat ik dus niet dacht).

Dit is nou het hele punt. Ze is niet eerlijk tegenover mij en zichzelf. Ze word boos, vertelt me eerst niet waarom, vervolgens geeft ze me een reden die helemaal niet waar is, en nu zegt ze dat het 'te laat' is, om alle dingen die ik verkeerd heb gezegd.
Fout meisje, het is niet te laat om alle dingen die ik verkeerd heb gezegd, het is te laat omdat jouw mentaliteit niet deugd.

Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik het uit heb gemaakt zolang ze niet werkt aan haar mentaliteit en het boos zijn tegenover mij. Op die manier laat ik haar nog een opening, zodat dat iig niet mijn schuld is. Maar ze zegt bij voorbaat dat het 'te laat' is. Te laat m'n reet, al kan ze daarin wel gelijk hebben, maar niet op de manier waarop zij dat ziet.

*huilie huilie* ben nu heel verdrietig omdat ik niet wil dat het zo eindigt. morgen precies 19 maanden geleden

adt sterkte ermee

Ik heb nu af en toe nog wel terugvallen elke dag wel een keertje
maar ik zie nu ook veel slechte dingen van hem en dat ik denk van dit vind ik niet leuk en dit vind ik niet leuk dat is nu voorbij dat waren ook tig dingen die ik niet leuk vind en daar ben ik nu van af daar hoef ik me niet meer aan te storen dus dat is ook fijn dus dan weer blij dat ik er vanaf ben.

Maar het is bij mij denk ik meer het iemand hebben. Een relatie hebben gelukkig zijn uiteindelijk wil iedereen toch trouwen. Het samen knuffelen de sex je weet alles van elkaar of ja bijna alles. Dat geeft ook een heerlijk veilig gevoel. Je hoeft je nergens voor te schamen. zelfs niet voor dingen waar je wel tegenover je ouders voor zou schamen. Dat is denk ik het gene wat ik nu mis.

Ik mis hem niet maar dat gevoel.

Hoe kut is het dan ook als je samenwoont en zij zwijgt in alle talen. Gaat dan op bed en wanneer je haar achterna strompelt de slaapkamer in zie je nog hoe ze zich haastig uitkleedt en in bed duikt, vervolgens niets meer tegen je zegt.

quote:

Op donderdag 6 december 2007 15:41 schreef vliegtuigje het volgende:


Zijn er hier mensen die in volle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze na hun eerste echte liefde-waarvan-ze-dachten-dat-hij-nooit-overging, nog een keer datzelfde gevoel hebben gehad bij een volgende relatie? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog ooit zo op iemand ga bouwen eigenlijk.

Jep Elke relatie is anders, maar je krijgt dat gevoel echt nog wel een keer