De kunst van het loslaten van je ex! #55

quote:

Op zondag 2 december 2007 18:46 schreef Riann het volgende:
Dit is voor mij ook de eerste keer dat ik gedumpt ben ik heb het andere keren altijd gedaan niet dat je dan geen verdriet hebt net zo goed.

Als je er zelf een punt achter zet, kies je ervoor, dan wil je het.

Zet de partner er een punt achter, dan blijf je meestal achter met het niet willen, wat het eindeloos moeilijk maakt. Gevecht tegen moeten accepteren, maar het niet willen. De ander heeft het voor jou bepaald, dat je toekomstbeeld weg valt.

Wereld van verschil.
Verdrietig zijn, maar weten dat dit het beste is en dat je dit wilt is zo anders, dan verdriet hebben en gewoon niet zonder die persoon willen.

quote:

Op zondag 2 december 2007 18:15 schreef Ewaldus het volgende:
[...]
Wat ik mij nu afvraag is voor de mensen die al veelvoudig verbroken relaties hebben mee gemaakt, ga je er ook elke keer makkelijker mee om ? Of blijft het elke keer weer hetzelfde drama?

Nou heb ik geen berg aan relaties achter de rug gelukkig, maar ik kan wel zeggen dat ik er iedere keer anders mee om ging al bleef dat klote gevoel natuurlijk nog steeds.
Maar waar ik de eerste keer echt kapot was van het nieuwtje dat ze ermee wilde kappen en bij ieder verziekt liefdesliedje, gestuurd kaartje of oud sms-je even niet wist waar ik het moest vinden ga ik daar nu wel anders mee om en probeer ik toch zoveel mogelijk de boel van de positieve kant te bekijken en vooral niet zielig thuis te blijven zitten.
En ach, dat gaat de ene keer makkelijker als de andere keer en ligt ook gewoon aan de redenen waardoor het uitgaat, de periode dat je iets hebt en hoe het verloopt verder nadat het uitgaat.

Maar helaas is het niet zo makkelijk dat je het na een gesprek achter je neer legt en de eerste de beste meid alweer probeert te versieren onder het mom van 'life goes on'.

ik moet zeggen het gaat nu steeds een stukje beter. af en toe nog wel een snik moment maar niet meer zo erg. Ik denk nu ook aan de dingen die ik niet leuk vind/vond aan hem en die waren er ook nogal wat. Misschien uiteindelijk nog wel meer dan de leuke dingen. Maar toen waren de leuke dingen overheersend. morgen is het 2 weken uit.

ik ben nu na 2,5 week nog steeds zo apathisch. ik snap er niks van. misschien is het een soort zelfbescherming ofzo, het gaat echt vanzelf. zijn er mensen die dit herkennen? Ik zit namelijk de hele tijd eigenlijk te wachten totdat de klap komt

[ Bericht 1% gewijzigd door -Mellow- op 05-12-2007 19:20:53 ]

Ik word er moe van. Augustus heb ik hem voor het laatst gezien. Maar ik kan hem maar niet loslaten. Blijf maar aan hem denken. Soms gaat het een paar dagen goed. En dan komt ie in eens weer door me hoofd heen wandelen. Vooral als ik met een andere jongen afspreek, denk ik heel erg aan hem.
Iemand tips?

quote:

Op woensdag 5 december 2007 14:51 schreef -Mellow- het volgende:
ik ben nu na 2,5 week nog steeds zo apathisch. ik snap er niks van. misschien is het een soort zelfbescherming ofzo, het gaat echt vanzelf. zijn er mensen die dit herkennen? Ik zit namelijk de hele tijd eigenlijk te wachten totdat de klap komt

ah, nu dus.

quote:

Op woensdag 5 december 2007 14:51 schreef -Mellow- het volgende:
ik ben nu na 2,5 week nog steeds zo apathisch. ik snap er niks van. misschien is het een soort zelfbescherming ofzo, het gaat echt vanzelf. zijn er mensen die dit herkennen? Ik zit namelijk de hele tijd eigenlijk te wachten totdat de klap komt

Herkenbaar ja. Ik had wel al een deel van de klap gehad, de eerste 2 dagen, maar toen was het verdriet opeens *weg*. Heel vreemd en onnatuurlijk vond ik. Maar goed, dat heeft ook niet erg lang geduurd, die zelfbescherming werkt niet eeuwig, op een gegeven moment moet je er toch helemaal doorheen
Sterkte iig.

Zijn er hier mensen die in volle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze na hun eerste echte liefde-waarvan-ze-dachten-dat-hij-nooit-overging, nog een keer datzelfde gevoel hebben gehad bij een volgende relatie? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog ooit zo op iemand ga bouwen eigenlijk.

quote:

Op donderdag 6 december 2007 15:41 schreef vliegtuigje het volgende:

[..]

Herkenbaar ja. Ik had wel al een deel van de klap gehad, de eerste 2 dagen, maar toen was het verdriet opeens *weg*. Heel vreemd en onnatuurlijk vond ik. Maar goed, dat heeft ook niet erg lang geduurd, die zelfbescherming werkt niet eeuwig, op een gegeven moment moet je er toch helemaal doorheen
Sterkte iig.

Zijn er hier mensen die in volle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze na hun eerste echte liefde-waarvan-ze-dachten-dat-hij-nooit-overging, nog een keer datzelfde gevoel hebben gehad bij een volgende relatie? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog ooit zo op iemand ga bouwen eigenlijk.

Ik vind elke relatie is anders. En elke relatie maak je toch een ander gevoel. Ik weet niet maar ik heb bij nog geen 1 relatie hetzelfde gevoel gehad.

quote:

Op donderdag 6 december 2007 15:41 schreef vliegtuigje het volgende:
Zijn er hier mensen die in volle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze na hun eerste echte liefde-waarvan-ze-dachten-dat-hij-nooit-overging, nog een keer datzelfde gevoel hebben gehad bij een volgende relatie? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog ooit zo op iemand ga bouwen eigenlijk.

Ik zeg liever geen nooit. Een lichaam (=geest) aan verandering onderheving en die veranderingen heb je niet altijd onder controle. Dus bij mijn eerste echte liefde-waarvan-ik-dacht-dat-hij-nooit-overging heb ik ook altijd volgehouden dat dit waarschijnlijk tijdelijk zou zijn. Alleen voelde ik wel dat ik hier langer aan zou kunnen vasthouden, dan anderen. Het gevoel dat-het-nooit-overgaat zal niet weggaan, totdat je merkt dat die ander toch niet alles kan bieden wat je zoekt en je er niet meer aan vast hoeft te houden. Ik ook kan me daarom nu nog steeds niet voorstellen ooit nog zo op iemand te bouwen. Ik ben blij met wie ik nu ben.... en daar past wat mij betreft maar één iemand het best bij . De rest maakt het dragelijker. Alleen morgen kan ik door onverwachte redenen veranderen van gedachten.

quote:

Op donderdag 6 december 2007 19:23 schreef Tarot het volgende:

[..]

Ik zeg liever geen nooit. Een lichaam (=geest) aan verandering onderheving en die veranderingen heb je niet altijd onder controle. Dus bij mijn eerste echte liefde-waarvan-ik-dacht-dat-hij-nooit-overging heb ik ook altijd volgehouden dat dit waarschijnlijk tijdelijk zou zijn. Alleen voelde ik wel dat ik hier langer aan zou kunnen vasthouden, dan anderen. Het gevoel dat-het-nooit-overgaat zal niet weggaan, totdat je merkt dat die ander toch niet alles kan bieden wat je zoekt en je er niet meer aan vast hoeft te houden. Ik ook kan me daarom nu nog steeds niet voorstellen ooit nog zo op iemand te bouwen. Ik ben blij met wie ik nu ben.... en daar past wat mij betreft maar één iemand het best bij . De rest maakt het dragelijker. Alleen morgen kan ik door onverwachte redenen veranderen van gedachten.

Dat gevoel komt nooit meer terug. Jij bent veranderd en je toenmalige liefde was een gelukkig moment in tijd. Een andere relatie zul je misschien hetzelfde willen aanpakken onder het mom van hetzelfde gevoel maar dan ben je op zoek naar iets dat niet is. Heb er een tijdje naar gezocht ook bij anderen maar besefte dat ik verkeerd bezig was. je moet je Liefde-waarvan-je-dacht-dat-ie-nooit-over-zou-gaan echt helemaal los laten. Als je meerdere relaties hebt gehad kom je daar vanzelf op uit, dan weet je inderdaad wat je wil en dat daar maar een persoon bij past.
In mijn geval was die liefde, na veel verwerking, ook echt een leuke tijd en nu niet meer dan dat.

quote:

Op donderdag 6 december 2007 15:41 schreef vliegtuigje het volgende:

[..]


Zijn er hier mensen die in volle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze na hun eerste echte liefde-waarvan-ze-dachten-dat-hij-nooit-overging, nog een keer datzelfde gevoel hebben gehad bij een volgende relatie? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog ooit zo op iemand ga bouwen eigenlijk.

Ja hoor... Heb 7 jaar met mn ext meisje gehad. Dacht dat het nooit uit zou gaan. Totdat na 7 jaar voor mij de sleur te groot was. Nu 3 jaar met huidige vriendin en de liefde gaat nog een stuk dieper doordat ik dingen heb geleerd uit mn vorige relatie . Ik kom mn ex nog regelmatig tegen, maar het gevoel is helemaal weg.

@Tarot-->

quote:

Op vrijdag 7 december 2007 00:06 schreef h_vreman het volgende:
Dat gevoel komt nooit meer terug. [...]

Ik geloof dat ik duidelijk ben geweest over het gebruik van nooit.

quote:

je moet je Liefde-waarvan-je-dacht-dat-ie-nooit-over-zou-gaan echt helemaal los laten.

Dat moet helemaal niet. Ik gaf aan wat hier volgens mij voor nodig is.

quote:

Op vrijdag 7 december 2007 10:15 schreef Tarot het volgende:

[..]

Ik geloof dat ik duidelijk ben geweest over het gebruik van nooit.
[..]

Dat moet helemaal niet. Ik gaf aan wat hier volgens mij voor nodig is.

Datzelfde gevoel komt niet terug, elke relatie is gevoelsgewijs anders. Dat je duidelijk bent dat klopt.
Je moet niks, maar als je je teveel vastklampt aan voorgaande dan wordt t lastig, kijkend naar mezelf dan.

Loslaten van je ex.

1) Dat is vrij lastig als je samen kinderen hebt.
2) Dat wordt nog lastiger als het een bitch is die bezig is om je kinderen minder bij je te laten wonen en een rechtzaak start.

mijn god, zijn sommige mensen echt 6 maanden bezig om er overheen te komen?

ik ben nu precies een maand bezig met accepteren en verwerken etc..en ik heb nog steeds terugvallen waarbij ik denk: 'slechter dan dit kan ik me ECHT niet voelen'

en een week later voel ik me dus nóg slechter

dat belooft nog wat

het is hier nu 5 maanden uit en kan nu eigenlijk wel zeggen dat ik er ook echt klaar mee ben. Ik heb 2,5 jaar met hem gehad, en heb het elf uitgemaakt. Het liefst had ik toen met hem doorgegaan, maar de omstandigheden lieten het niet meer toe. Soms moet je dan voor jezelf kiezen. Ik ben achteraf hee blij dat ik die keus gemaakt heb.

Ik heb al moeite met het loslaten van m'n vriendin terwijl ze nog niet eens m'n ex is
Laatste tijd komt door omstandigheden steeds maar haar negatieve kant naar boven met veel ruzie en verwijt, zie ook vorige post terwijl de positieve kant waar ik gek op ben slechts sporadisch naar voren komt.
Er is ook op termijn geen vooruitzicht op verbetering, waardoor ik helemaal moedeloos ben . Ik wil geen relatie met de negatieve kant van haar...

quote:

Op woensdag 12 december 2007 00:11 schreef adt het volgende:
Ik heb al moeite met het loslaten van m'n vriendin terwijl ze nog niet eens m'n ex is
Laatste tijd komt door omstandigheden steeds maar haar negatieve kant naar boven met veel ruzie en verwijt, zie ook vorige post terwijl de positieve kant waar ik gek op ben slechts sporadisch naar voren komt.
Er is ook op termijn geen vooruitzicht op verbetering, waardoor ik helemaal moedeloos ben . Ik wil geen relatie met de negatieve kant van haar...

nou hup! knopen doorhakken dan maar.
als ik de keus had tussen levenslang ongelukkig met iemand of uitmaken en een tijdje ongelukkig en daarna alleen maar beter, was mijn keuze snel gemaakt
volgens mij zijn jullie elkaar zat, maar wil geen van beiden de eerste stap zetten.

Computers redeneren logisch, mensen niet
Ik weet wel wat het beste is om te doen, maar ik durf inderdaad niet die stap te zetten. Of zij het ook weet, daar ben ik niet van overtuigd. Wat het ook weer moeilijker maakt natuurlijk.
Zucht, en dan denk je weer aan die goeie dingen en fijne momenten, en maak je jezelf weer aan het twijfelen

Oke oke ik weet het, niet meer zo janken en er een einde aan maken met je laffe hoofd


-edit-
Het is ook lasti weet je, want we wonen samen dus dan kom je elkaar hoe dan ook tegen. En wanneer je boos op elkaar bent is het zo niet relaxt om het uit te maken. Dat vind ik althans. Vind dat het onder goeie omstandigheden moet gebeuren omdat je elkaar dan niks meer kunt verwijten.
Maar dat is ook weer lastig omdat, wanneer het goed gaat, je dan een stuk minder zin hebt om er iets aan te veranderen omdat het ook zo gezellig is met z'n tweetjes

om te je bescheuren

[ Bericht 35% gewijzigd door adt op 12-12-2007 11:43:53 ]

quote:

Op donderdag 6 december 2007 15:41 schreef vliegtuigje het volgende:

[..]
Zijn er hier mensen die in volle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze na hun eerste echte liefde-waarvan-ze-dachten-dat-hij-nooit-overging, nog een keer datzelfde gevoel hebben gehad bij een volgende relatie? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog ooit zo op iemand ga bouwen eigenlijk.

Je beschrijft mijn gevoel zo onwijs goed..

quote:

Op woensdag 12 december 2007 20:04 schreef KiwiTjuHh het volgende:

[..]

Je beschrijft mijn gevoel zo onwijs goed..

Maar gelukkig zijn er hierboven een paar mensen die zeggen dat het kan Ik ben nou 2,5 maand verder ongeveer en ik heb nog veel terugvallen, maar het gaat een stuk beter. Ik vraag me nou alleen heel erg af wat ik met m'n leven aanmoet Ik vond het geweldig zoals het was en nu moet alles opeens anders. Nieuwe hobby's, nieuwe mensen,... ik vind er gewoon totaal geen voldoening in. Maar ook dat went nog wel.

Zucht
Ik heb het nu uit gemaakt, en het is rampzalig verlopen
Eerst werd ik heel verdrietig en ging ze me troosten. We spraken af nog een keer het gezellig te maken met z'n tweeen om een leuke herrinering. We gingen lekker eten met stokbrood en sla, en daarna met z'n tweeen op de bank zitten, knuffelen weet ik het.
Ze wilde ook nog een keer afscheids seks met me, gewoon, voor de laatste keer.

Onder het eten vroeg ze zich af hoe ik haar gezicht nou zo kon aaien en haar lief vinden, maar er toch klaar mee zijn.
Waarop ik antwoordde nog wel van haar te houden en alles, maar dat ik niet meer zo met haar kon samenwonen omdat het niet meer ging. Van elkaar weg een relatie was ook geen optie, want dan zouden we alsnog bij elkaar zitten en niet apart.

Vervolgens, even later, werd ze boos. Ze werd boos omdat ze niet snapte hoe ik het haar aan kon doen. Ook dacht ze dat ik dacht, dat ze het gezellig wilde maken om me trug te halen (wat ik dus niet dacht).

Dit is nou het hele punt. Ze is niet eerlijk tegenover mij en zichzelf. Ze word boos, vertelt me eerst niet waarom, vervolgens geeft ze me een reden die helemaal niet waar is, en nu zegt ze dat het 'te laat' is, om alle dingen die ik verkeerd heb gezegd.
Fout meisje, het is niet te laat om alle dingen die ik verkeerd heb gezegd, het is te laat omdat jouw mentaliteit niet deugd.

Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik het uit heb gemaakt zolang ze niet werkt aan haar mentaliteit en het boos zijn tegenover mij. Op die manier laat ik haar nog een opening, zodat dat iig niet mijn schuld is. Maar ze zegt bij voorbaat dat het 'te laat' is. Te laat m'n reet, al kan ze daarin wel gelijk hebben, maar niet op de manier waarop zij dat ziet.

*huilie huilie* ben nu heel verdrietig omdat ik niet wil dat het zo eindigt. morgen precies 19 maanden geleden

adt sterkte ermee

Ik heb nu af en toe nog wel terugvallen elke dag wel een keertje
maar ik zie nu ook veel slechte dingen van hem en dat ik denk van dit vind ik niet leuk en dit vind ik niet leuk dat is nu voorbij dat waren ook tig dingen die ik niet leuk vind en daar ben ik nu van af daar hoef ik me niet meer aan te storen dus dat is ook fijn dus dan weer blij dat ik er vanaf ben.

Maar het is bij mij denk ik meer het iemand hebben. Een relatie hebben gelukkig zijn uiteindelijk wil iedereen toch trouwen. Het samen knuffelen de sex je weet alles van elkaar of ja bijna alles. Dat geeft ook een heerlijk veilig gevoel. Je hoeft je nergens voor te schamen. zelfs niet voor dingen waar je wel tegenover je ouders voor zou schamen. Dat is denk ik het gene wat ik nu mis.

Ik mis hem niet maar dat gevoel.

Hoe kut is het dan ook als je samenwoont en zij zwijgt in alle talen. Gaat dan op bed en wanneer je haar achterna strompelt de slaapkamer in zie je nog hoe ze zich haastig uitkleedt en in bed duikt, vervolgens niets meer tegen je zegt.

quote:

Op donderdag 6 december 2007 15:41 schreef vliegtuigje het volgende:


Zijn er hier mensen die in volle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze na hun eerste echte liefde-waarvan-ze-dachten-dat-hij-nooit-overging, nog een keer datzelfde gevoel hebben gehad bij een volgende relatie? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog ooit zo op iemand ga bouwen eigenlijk.

Jep Elke relatie is anders, maar je krijgt dat gevoel echt nog wel een keer