De kunst van het loslaten van je ex! #55

Ik kom m'n ex zelfs tegen op fok!

( )

je maakt het jezelf moeilijker dan nodig is, hoor, in die zin, dat 'terugvallen' op een (herinnering van een) ex iets heel normaals is, als je je effe eenzaam voelt of minder lekker in je vel... dat heeft niet persé iets met die ex te maken, niemand is zo perfect en ideaal dat het nooit overtroffen kan worden immers.

als je zelf dan dat verschijnsel gaat zien als "zie je wel, ik ben nog steeds niet over haar/hem heen!" dan wordt het een soort van self-fulfilling prophecy ...

bepaald hartzeer van toen kan ik zo weer helemaal 'terugvoelen' áls ik er echt ff 'voor ga zitten' op een mindere dag, zeg maar... dat betekent niet dat het nog niet verwerkt is, je nog niet los bent van die persoon.. je leeft je gewoon in , alleen niet in het verhaal ve ander, maar je eigen sob story

zoals je ook wel een de neiging hebt te googlen of kontakt te zoeken ineens met 'oude' liefdes, als je net een mislukte relatie achter de rug hebt, of je je verveelt op amoreus vlak , je love life non existent is

2 jaar lang om iemand treuren is toch wel een zekere zin moedwillig , je houdt het zelf in stand, al dan niet onbewust.

ms wat relativeren en lachen om je eigen "drama makerij" (en dit bedoel ik niet als een bash, hè) en jezelf toespreken "ach, mens/man, kom op zeg, zo leuk was hij/zij niet , doe eens normaal en get real" gevolgd door wat (uiteraard dik aangezette) negatieve karaktertrekken cq acties van de persoon in kwestie, die zijn er altijd wel, en zo niet, dan verzin je er een paar

succes!

Mijn ex en ik hebben een kind samen, dus in dat opzicht kom ik nooit meer van haar af.

Het boterd verder wel goed, we hebben ook geen ruzie of iets dergelijks. Maar ik heb niet meer de behoefte haar vaker te zien dan nodig (Lees als het gaat om ons kind). Ik ken mezelf, als ik haar ook vaker zou zien, dan ga ik alleen maar malen en terug denken aan de tijd met haar. Hoe "erg" het soms ook was :S

Het is voor mijn eigen bestwil dat ik afstand houdt, en ben nu blij dat ik dat zelf ook wel in zie!

quote:

Op zondag 18 november 2007 15:30 schreef WinnarJ het volgende:
...Ik heb er vannacht (na verdomme 2.5 jaar) gewoon weer over gedroomd. Dat ik vertelde hoe verliefd ik nog op haar was, dat zij dat ook zei, dat we nog wat gezoent hebben etc...

en ik vind het VRESELIJK... het liefst zou ik haar willen vergeten, vandaar dit verhaal in 'loslaten van je EX'.... vreselijk moeilijk en kut want volgens mij zit het bij mij wel onwijs diep...

Tsja, niet om je nu valse hoop te geven, maar ik ken ook verhalen van exen die weer succesvol bij elkaar zijn gekomen. Als mens groei je in het leven en soms zijn bepaalde problemen waardoor de relatie destijds beeindigd is veranderd of opgelost in de tijd. Al haast ik me daaraan toe te voegen dat ik daar momenteel zelf ook in wil geloven, omdat mijn ex anderhalve week de relatie na ruim twee jaar heeft beeindigd, iets dat voor mij compleet uit de lucht kwam vallen en waarvan ik behoorlijk aangeslagen ben. Ik zit zelf nu dus ook nog in de fase waarin ik hoop probeer te houden dat het nog goed kan komen, al weet ik dat die hoop alleen maar de pijn van het moment verzacht en onderdeel uitmaakt van het rouwproces. Bah.

quote:

Op zondag 18 november 2007 15:46 schreef milagro het volgende:


als je zelf dan dat verschijnsel gaat zien als "zie je wel, ik ben nog steeds niet over haar/hem heen!" dan wordt het een soort van self-fulfilling prophecy ...

true... Eigenlijk kan je jezelf zo gek maken als jezelf wilt....

Toch denk ik nog altijd dat er één manier is om er 100% vanaf te komen.... en dat is de keuze krijgen of ik haar terugwil. En ALS ik haar dan terug neem ... na een tijd samen doorbrengen, misschien dat mijn verliefdheid uiteindelijk op natuurlijke wijze begint af te nemen.

Zolang dat niet gebeurt, zal ik voor de rest van mijn leven een "WHAT IF..." met mij meedragen.

Tarot, je jankt nu onderhand al 4 jaar of zo over die verloren liefde, jij wil er dus helemaal niet vanaf komen, jouw leven draait op dit drama, zonder die quasi "grote liefde" heb je helemaal niets wat je leven zin geeft of zo.. die liefde was niet groot, dat maak jij hem door er jarenlang over door te janken, de nasleep , jouw nasleep is groot, in de zin van lang erg lang, moedwillig lang, want oh wee als je niet minstens 10 jaar treurt om dat wat je verloren hebt, dan stelde het ook niets voor... zij is jou allang vergeten, ze weet ws amper je naam nog, het enige wat je doet is behalve dan jezelf oneindig belachelijk maken hier in dit topic, je leven on hold zetten, andere dingen niet op waarde schatten voor iets dat nooit komen gaat, iets wat ws nooit iets van betekenis geweest is, dat maak jij er van door als bewijs er jarenlang over door te gallemiezen.


zo, dat was het weer voor dit jaar, tot volgend jaar , dramaking

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 20:11 schreef milagro het volgende:
Tarot, je jankt nu onderhand al 4 jaar of zo over die verloren liefde,..... zo, dat was het weer voor dit jaar, tot volgend jaar , dramaking

Je kunt het belachelijk vinden, maar het neemt niet weg dat ik me zo voel.

_{Tot volgend jaar}

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 21:03 schreef Tarot het volgende:

[..]

Je kunt het belachelijk vinden, maar het neemt niet weg dat ik me zo voel.

_{Tot volgend jaar}

misschien moet je je dan toch eens op iets anders richten?
4 jaar klinkt niet erg natuurlijk,eerder obsessief
het is maar een suggestie.

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 21:42 schreef -Mellow- het volgende:
misschien moet je je dan toch eens op iets anders richten?

Zoals wat? Een hobby ... een andere vriendin? Allemaal gedaan... maar als ik d'r zie slaat mn hart nog steeds over. Zolang dat zo blijft, ga ik mezelf niet voor de gek houden.

quote:

4 jaar klinkt niet erg natuurlijk,eerder obsessief. het is maar een suggestie.

Het verschil tussen obsessie en verliefdheid is wel heel klein en wordt tenslotte door elke persoon anders gedefinieerd. Afhankelijk van hoe je het brengt, heb je misschien gelijk dat het merendeel de drama hieromheen 'over the top' zal vinden.... Zolang ik me verder normaal voel en gedraag lijkt er heel weinig aan de hand te zijn. Het sluimerd inmiddels gewoon en hoewel ik er nog regelmatig aan denk, komt slechts ééns in de zoveel tijd wat sterker naar boven.

_{edit: Ik vind het overigens ook deels obsessief.... maar zolang ik het niet onder ogen ben gekomen op de manier zoals ik boven beschrijf is het voor mij niet weg.}

[ Bericht 2% gewijzigd door Tarot op 20-11-2007 22:06:41 ]

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 21:53 schreef Tarot het volgende:

[..]

Zoals wat? Een hobby ... een andere vriendin? Allemaal gedaan... maar als ik d'r zie slaat mn hart nog steeds over. Zolang dat zo blijft, ga ik mezelf niet voor de gek houden.
[..]

Het verschil tussen obsessie en verliefdheid is wel heel klein en wordt tenslotte door elke persoon anders gedefinieerd. Afhankelijk van hoe je het brengt, heb je misschien gelijk dat het merendeel de drama hieromheen 'over the top' zal vinden.... Zolang ik me verder normaal voel en gedraag lijkt er heel weinig aan de hand te zijn. Het sluimerd inmiddels gewoon en hoewel ik er nog regelmatig aan denk, komt slechts ééns in de zoveel tijd wat sterker naar boven.

ik zei ook niet dat je jezelf voor de gek moest houden. liegen tegen jezelf is wel het allertreurigste wat je kan doen. maar dat neemt niet weg dat het niet onmogelijk is iemand uit je hoofd te zetten

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 22:03 schreef -Mellow- het volgende:
ik zei ook niet dat je jezelf voor de gek moest houden. liegen tegen jezelf is wel het allertreurigste wat je kan doen. maar dat neemt niet weg dat het niet onmogelijk is iemand uit je hoofd te zetten

Klopt, maar het staat niet me niet aan wat ik ervoor moet opgeven....
Ik laat het onderwerp nu weer even rusten.

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 22:05 schreef Tarot het volgende:

[..]

Klopt, maar het staat niet me niet aan wat ik ervoor moet opgeven....
Ik laat het onderwerp nu weer even rusten.

wat moet je waarvoor opgeven?

quote:

Op zondag 18 november 2007 15:46 schreef milagro het volgende:
je maakt het jezelf moeilijker dan nodig is, hoor, in die zin, dat 'terugvallen' op een (herinnering van een) ex iets heel normaals is, als je je effe eenzaam voelt of minder lekker in je vel... dat heeft niet persé iets met die ex te maken, niemand is zo perfect en ideaal dat het nooit overtroffen kan worden immers.

bepaald hartzeer van toen kan ik zo weer helemaal 'terugvoelen' áls ik er echt ff 'voor ga zitten' op een mindere dag, zeg maar... dat betekent niet dat het nog niet verwerkt is, je nog niet los bent van die persoon.. je leeft je gewoon in , alleen niet in het verhaal ve ander, maar je eigen sob story

zoals je ook wel een de neiging hebt te googlen of kontakt te zoeken ineens met 'oude' liefdes, als je net een mislukte relatie achter de rug hebt, of je je verveelt op amoreus vlak , je love life non existent is

Dank je , dit had ik effe nodig. Even weer met twee benen terug op de grond komen.

(ftr: ik heb het nu plm 4 mnd geleden uitgemaakt, en heel soms nog een dippie, zoals vanavond)

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 21:03 schreef Tarot het volgende:

[..]

Je kunt het belachelijk vinden, maar het neemt niet weg dat ik me zo voel.

Maar jij bent toch zelf degene die je zo laat voelen? Dus dat kan je, lijkt mij, wel veranderen. Het is niet makkelijk maar met hoe je er nu mee om gaat lijkt me ook niet bepaald gezond . Maar goed, deze dingen weet je vast ook allemaal wel. Doe er je voordeel mee, of niet.

quote:

Op dinsdag 20 november 2007 20:11 schreef milagro het volgende:
Tarot, je jankt nu onderhand al 4 jaar of zo over die verloren liefde, jij wil er dus helemaal niet vanaf komen, jouw leven draait op dit drama, zonder die quasi "grote liefde" heb je helemaal niets wat je leven zin geeft of zo.. die liefde was niet groot, dat maak jij hem door er jarenlang over door te janken, de nasleep , jouw nasleep is groot, in de zin van lang erg lang, moedwillig lang, want oh wee als je niet minstens 10 jaar treurt om dat wat je verloren hebt, dan stelde het ook niets voor... zij is jou allang vergeten, ze weet ws amper je naam nog, het enige wat je doet is behalve dan jezelf oneindig belachelijk maken hier in dit topic, je leven on hold zetten, andere dingen niet op waarde schatten voor iets dat nooit komen gaat, iets wat ws nooit iets van betekenis geweest is, dat maak jij er van door als bewijs er jarenlang over door te gallemiezen.


zo, dat was het weer voor dit jaar, tot volgend jaar , dramaking

Zo bot! Ik had het bijna zelf kunnen zeggen! Ik ben het er echt mee eens, het is moeilijk uit een soort spiraal van speciaal-makerij te komen, maar het is belangrijk dat je er een keer mee stopt. Je mist er alleen leuke dingen door die in het verschiet zouden kunnen liggen, maar die jij aan je neus voorbij laat gaan omdat je zo sterk gelooft in je eigen projecties...

quote:

Op woensdag 21 november 2007 22:07 schreef MaVaEe het volgende:
Wat grappig! Ik heb dit topic zelf aangemaakt destijds en heb totaal geen behoefte meer aan mijn ex. Zelfs als ik haar in "reallife" tegen kom voel ik geen speciaal gevoel meer. Ik moet wel eerlijk zijn dat dit ongeveer 4 maanden heeft geduurd maar ben in die tussentijd verliefd geworden op een ander meisje wat nu ook mijn huidige vriendin is! Zo zie je maar weer... Het lijkt dat er nooit meer een meisje zal zijn dat net zo leuk is als je ex maar schijn bedriegt!

Eeeh mooi man

Sins donderdag is het dus uit. Een kleine kans dat hij spijt krijgt en me misschien terug wil. Maar ik kan gewoon echt niet zonder hem ik zit al de hele tijd dag in dag uit te huilen. Ik probeer wel afleiding te zoeken. En dan heb ik even afleiding en dan komt dat verdriet weer. Ik heb hem nu wel geblokkeerd op msn en ik probeer geen smsjes te sturen hoe moeilijk dat het ook is. Maar ik hou gewoon zo verschrikkelijk veel van hem en ik hoop dat hij er ook achter komt dat hij spijt krijgt en dat hij terug komt. Maar dat het gebeurd die kans is maar heel klein. En ik moet toch verder.

aaarch wat is het toch allemaal shit

quote:

Op dinsdag 27 november 2007 10:33 schreef Riann het volgende:
......Maar ik kan gewoon echt niet zonder hem .....

Wat kun je dan niet zonder hem?

Heel veel sterkte verder.

[ Bericht 7% gewijzigd door Tarot op 27-11-2007 11:56:55 ]

quote:

Op dinsdag 27 november 2007 11:46 schreef Tarot het volgende:

[..]

Wat kun je dan niet zonder hem?

Heel veel sterkte verder.

Leven. Ik wil niet zonder hem ik hou gewoon zo super veel van hem.

quote:

Op dinsdag 27 november 2007 13:06 schreef Riann het volgende:
Leven.

Dat lijkt me sterk. Je leeft nu toch nog?
Ik bedoel, wat kun je nu echt niet zonder hem.

quote:

Ik wil niet zonder hem ik hou gewoon zo super veel van hem.

Willen en kunnen zijn twee verschillende dingen.
En de meeste mensen stellen na verloop van tijd wel weer bij wat ze willen.
Dus wat dat betreft is het inderdaad even doorbijten.

leven is misschien idd ook wel wat drastisch. Maar op dit moment denk ik toch echt wel even van ik wil niet meer. Niet dat ik dan echt zelfmoord zou plegen. Dat zou ik denk ik nog niet eens kunnen. Maar dat is wel een gedachte wat dan door je hoofd speelt.

Maar ik dacht dat we samen gelukkig waren en ook dat we later samen heel gelukkig zouden zijn. Mijn hele toekomst zag ik voor me. En natuurlijk ik had ook wel ooit twijfels iedereen heeft dat ooit. Maar toch had ik hem niet kwijt gewild.

quote:

Op dinsdag 27 november 2007 14:15 schreef Riann het volgende:
leven is misschien idd ook wel wat drastisch. Maar op dit moment denk ik toch echt wel even van ik wil niet meer. Niet dat ik dan echt zelfmoord zou plegen. Dat zou ik denk ik nog niet eens kunnen. Maar dat is wel een gedachte wat dan door je hoofd speelt.

Daarmee zou je in elk geval élke hoop verspelen die er nog is, dus dat sluit volgens mij helemaal niet aan bij wat je wil.

quote:

Mijn hele toekomst zag ik voor me....

Is dat niet enorm saai?

quote:

Op dinsdag 27 november 2007 16:25 schreef Tarot het volgende:

[..]

Daarmee zou je in elk geval élke hoop verspelen die er nog is, dus dat sluit volgens mij helemaal niet aan bij wat je wil.
[..]

Is dat niet enorm saai?

Nee ik zag gewoon een gelukkige toekomst samen met hem

ik ben de hetisuit-situatie nu al 1,5 week compleet aan het negeren. zolang ik dat doe gaat t eigenlijk wel prima

quote:

Op dinsdag 27 november 2007 17:08 schreef Riann het volgende:

[..]

Nee ik zag gewoon een gelukkige toekomst samen met hem

natuurlijk, daarom is het ook zo raar. je hele toekomstbeeld is weg dus lijkt het of je leven helemaal instort. gelukkig is dat niet zo
Zodra je van dat idee over je toekomst af bent en weer lekker met de dag kan leven voel je je veel beter. echt

als ik boodschappen of zo aan het doen ben gaat het ook goed want dat had ik anders ook gedaan als ik nog met hem ging maar denk ik eraan dan komen de tranen weer.

quote:

Op woensdag 28 november 2007 10:55 schreef Riann het volgende:
als ik boodschappen of zo aan het doen ben gaat het ook goed want dat had ik anders ook gedaan als ik nog met hem ging maar denk ik eraan dan komen de tranen weer.

je moet ook vooral heel veel gaan zwelgen, totdat je er achter komt dat er leukere dingen in het leven zijn

quote:

Op woensdag 28 november 2007 11:28 schreef -Mellow- het volgende:

[..]

je moet ook vooral heel veel gaan zwelgen, totdat je er achter komt dat er leukere dingen in het leven zijn

wat bedoel je precies met zwelgen?

zwel·gen (ov.ww., ook abs.)
1 schrokken, gulzig eten of drinken

zwel·gen in (ww.)
1 zich te buiten gaan aan, opgaan in


hmm .. bij mij is het ook een tijdje terug fout gegaan.. zeg maar bijna een half jaar..
en we probeerde vrienden te blijven maar afgelope weekend hadden we een feest en zag ik haar met een ander flirten en doen.. tsjah dan pas merk je dat vrienden blijven geen optie is.. ik denk ook dat zij dat doorhad want ik heb sindsdien niks meer van der gehoort of gezien.. zelf ook dr nummer verwijderd en msn.. hopen dat dit het beste is

ja, hoi

quote:

Op woensdag 28 november 2007 11:52 schreef Riann het volgende:

[..]

wat bedoel je precies met zwelgen?

opgaan in je verdriet, ellendig voelen to the max, met veel melancholische muziek en zelfmedelijden. daarna ben je er klaar mee en kan je inzien dat het leven te leuk is om nog langer over je ex te treuren

quote:

Op donderdag 29 november 2007 10:55 schreef -Mellow- het volgende:

[..]

opgaan in je verdriet, ellendig voelen to the max, met veel melancholische muziek en zelfmedelijden. daarna ben je er klaar mee en kan je inzien dat het leven te leuk is om nog langer over je ex te treuren

Je zegt het wel heel mooi enzo.

Het is vanDaag een week geleden.

quote:

Op donderdag 29 november 2007 11:26 schreef Riann het volgende:

[..]

Je zegt het wel heel mooi enzo.

Het is vanDaag een week geleden.

hmm, ja dat was geheel uit ervaring met mijn vorige ex van heel lang geleden.
voor mij is het nu 2 weken geleden dat ik afscheid nam van mijn laatste wederhelft, en volgens mij moet de klap nog steeds komen

Even een vraagje tussendoor.
Hoe is jullie kijk erop wat betreft het 'geen contact hebben', om zo beter van elkaar los te komen en het beter te accepteren en een plek te geven?

Mijn ex (relatie van een jaar) heeft het er erg moeilijk mee en blijft contact zoeken. Hij lijkt na een aantal weken nog nergens te realiseren, dat dit echt niet meer goed komt en wij niet meer bij elkaar komen.
Nou is onze relatie altijd vrij slecht geweest (van zijn kant eindeloos veel leugens, vreemdgaan en geweld), dat ik eigenlijk gek ben om nog na te denken wat voor hem het minst pijnlijk is, aangezien de relatie voor hem kennelijk zoveel betekende, dat hij alles bij elkaar loog en vreemdging en ook fysiek ver buiten z'n boekje ging.
Toch wil ik heel simpel gezegd, dat hij het onder ogen gaat zien en naar mijn idee, is dat door helemaal geen contact te hebben.

Hoe kijken jullie daar tegenaan?
Blijft iemand dan juist hoop houden, omdat je elkaar niet spreekt en dus alles wegwuift onder het mom van 'ze is vast aan het nadenken, heeft tijd nodig, over een tijdje belt ze me vast'?
Of is het beter om toch het gesprek aan te gaan en ms toch even letterlijk uit te spreken, dat ik geen verzoening wil en hij echt moet begrijpen, dat dit voorgoed is. Dat zijn hoop geen nut heeft.

Voorheen zijn we ook eerder uit elkaar gegaan en toen hielden we nog vaag contact.
Ik denk mede hierdoor, door het contact nu echt weg te laten, dat hij zich realiseert, dat dit voor mij definitief is en het niet meer wil proberen.
Ook voor mezelf heb ik na een heel roerig jaar gewoon de rust nodig en geen contact geeft me eindelijk weer de mogelijkheid om even op adem te komen. Ondanks alles heb ik er ook verdriet van en contact maakt het voor mij ook nog moeilijker.
Toch ben ik bang, dat hij valse hoop houdt, juist omdat hij me niet spreekt...

ik wil hem helemaal niet loslaten

quote:

Op zaterdag 1 december 2007 09:25 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
ik wil hem helemaal niet loslaten

ik wil dat eigenlijk ook niet
maar ja moet toch

Nou ik post hier ook maar eens Het is nu een tijdje uit en de laatste opmerking zit mij nog dwars. Hij zei dat ik mij niet voldoende openstelde voor hem. Ik snap er niets van omdat ik mij op alle vlakken openstelde. Seksueel was ik bijna overal voor in, en geestelijk was ik juist altijd erg blij of geschrokken na zijn opmerkingen. Nu twijfel ik of de fout echt bij mij ligt Dat ik hem heb gedwongen om vreemd te gaan met dat Turkse wijf

Anoniempje.

quote:

Op zaterdag 1 december 2007 15:18 schreef Giechel_Ho het volgende:
Nou ik post hier ook maar eens Het is nu een tijdje uit en de laatste opmerking zit mij nog dwars. Hij zei dat ik mij niet voldoende openstelde voor hem. Ik snap er niets van omdat ik mij op alle vlakken openstelde. Seksueel was ik bijna overal voor in, en geestelijk was ik juist altijd erg blij of geschrokken na zijn opmerkingen. Nu twijfel ik of de fout echt bij mij ligt Dat ik hem heb gedwongen om vreemd te gaan met dat Turkse wijf

Anoniempje.

je hebt je vriend gedwongen vreemd te gaan?

quote:

Op zaterdag 1 december 2007 09:27 schreef Riann het volgende:
ik wil dat eigenlijk ook niet
maar ja moet toch

Niks moet, maar het leven wordt wel erg lastig als je het niet doet.

Geen idee of hier laatst over gepraat is, want ik volg het hier niet zo. Maar zijn er onder jullie mensen die ervaring hebben met het nog een aantal maanden uit praktisch oogpunt samen blijven wonen met je ex, wanneer je relatie stukgelopen is? Die situatie zit ik namelijk nu in en voelt opzich wel goed maar ook heel slecht, beetje dubbel maar wel raar.

quote:

Op zaterdag 1 december 2007 18:18 schreef Tarot het volgende:

[..]

Niks moet, maar het leven wordt wel erg lastig als je het niet doet.

Ja idd anders blijf je in die verdrietige cirkel en ik denk dat je dan depressief word. Ben ik nu al half. Ook omdat er nu meer dingen bij elkaar komen. Niet alleen doordat het uit is ook wat medische dingen en zo. Maar het gaat nu alweer iets beter dan een paar dagen geleden. Maar nog heb ik echte huilmomenten en dan komt het uit het niets in 1 keer opzetten bijv ik zit in de auto of ik denk aan een situatie samen met hem. Of ik zit aan het ontbijt hup en daar gaan de traantjes weer. en soms ook gewoon een beetje uit boosheid van waarom mag ik nu in daar nou niet gewoon gelukkig in zijn. En er zal vast wel weer een tijd komen dat ik dat wel ben. Maar nu gewoon helemaal niet. Ik ben gewoon helemaal niet gelukkig in alles niet.

quote:

Op zaterdag 1 december 2007 09:25 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
ik wil hem helemaal niet loslaten

Over die 3 weken verkering kom je wel heen

Bah.
Ik heb nu 1,5 jaar een relatie. Het is m'n eerste, ik ben 19, en tevens ook gelijk een echte relatie. Ik woon met mijn vriendin op kamers (dezelfde kamer, bestaand uit 2) en ik vrees dat we uit elkaar zijn gegroeid.
Ben een heel makkelijk iemand, ik pik veel van mensen. De laatste tijd echter minder.

Zij heeft een paar nasty trekjes, namelijk: ze is koppig, geeft amper haar fouten toe, blijft veel zwelgen in boosheid. Ik maak snel kleine foutjes omdat ik soms gewoon niet na denk. Dat resulteert in ruzie, die dankzij haar zwelgen lang blijft hangen. Ze is ook erg introvert en geeft me dan de 'silent treatment'. Daar word ik langzaam gek/spuugzat van.

Ik ben dus bang dat er twee opties zijn: bij haar blijven en me veel kut voelen en ruzie maken, of het uitmaken en me ook lang kut voelen, omdat het mijn eerste en ook echte relatie is, en ik natuurlijk veel van haar hou en het liefst zou willen dat we nog steeds zo goed bij elkaar passen als in het begin. In zekere zin doen we dat nog wel, maar er zijn dusdanig dingen veranderd dat we op de vlakken waarin we niet bij elkaar passen, elkaar erg afstoten. Het is mijns inziens onmogelijk

Op de lange termijn is het uitmaken het beste, daar ben ik van overtuigd.
stem in mijn hoofd: 'maar jonge, ze ziet er zo geweldig uit, ze is goed in bed , ze is ook heel erg aardig tegen je en ze houdt van je man, wat wil je meer! je moet haar niet laten gaan gozer!'
Tja, toch lukt het op een of andere manier niet tussen ons. Ze heeft het ook moeilijk met school en daardoor voelt ze zich kutter dan normaal. Maar daardoor ontstaan geen karaktertrekken, ze worden er misschien alleen door versterkt. Die karaktertrekken zie ik niet zitten.

Ik ga straks naar haar toe. Ze is nu bij haar ouders, dus dat wordt extra lastig omdat we beide met een ruzie naar huis zijn gegaan voor het weekend. Ik wil graag met haar praten maar haar ouders ook weer niet gelijk het gevoel geven dat het rampzalig is en we het uit gaan maken. Dus zal ik haar ergens achteraf even moeten weglokken en haar voorbereiden op een gesprek of zo, ik weet het niet precies.
Iemand tips? Hoe zou ik haar kunnen gaan vertellen wat ik net heb opgeschreven, gezien haar negatieve karaktertrekken hierboven beschreven?

PS het is niet zo dat ze nergens vanaf weet, ze is zelf ook goed op de hoogte van de 'afgrond' waarop we balanceren.

Dank jullie wel

Ik heb het er best lastig mee om mijn ex los te laten en in eerste instantie wilde ik dat ook niet, terwijl de relatie opzich niet bepaald een schoonheidsprijs verdiende.
En eigenlijk verliep het zoals ik wilde, een goed gesprek gehad waarbij we beiden gewoon tot de conclussie kwamen dat het niet liep zoals we hoopte en mede door zaken die nog meespeelde vanuit het verleden konden we niet open en vrij genoeg zijn naar elkaar toe.
Enigzins opgelucht liep ik vanaf d'r huis terug richting de bus en nog voordat ik in de intercity terug naar huis zat kwam het eerste sms-je al dat ze blij was dat we goed uit elkaar gingen omdat ze veel om me gaf, wat overigens ook nog steeds anderzijds zo was.

Anyway, dagen werden weken en we behielden gewoon contact, nog een paar keer naar de bios geweest en gewoon langs geweest en al voelde het zwaar onwennig en vreemd, was wel blij dat het zo liep en had toen niet het idee dat het me opbrak ofzo.
Maar na een maand of 2 ging het echt totaal fout, ze begon echt geirriteerd te reageren en ik had ineens alles gedaan en dat werkt niet echt lekker bij mij, dus ik vrolijk daarheen om face-to-face erachter te komen wat er aan de hand was en had nogal wat scenario's, maar niet dat ze aangerand zou zijn.

Daar had ik het zelf natuurlijk ook nogal moeilijk mee en het werd er niet makkelijker op toen ik merkte dat ze het niemand verder had verteld.
Dan zit je dus met 2 dingen, ze vertrouw je het meeste en dat is iets moois, maar ik vond wel dat d'r ouders het moesten weten, al was het maar omdat ik gewoon aan alles merkte dat ze langzaam aan kapot ging.
Nou sta ik nog wel achter die stap, maar dat heeft echt weinig goeds gedaan aan onze contacten aangezien ik d'r sindsdien nog maar een paar keer gezien heb, ze me amper meer iets verteld en het communiceren dusdanig lekker verloopt dat ik d'r heb moeten blokkeren op de MSN.

Sowieso was het allemaal vrij dubbel, tuurlijk wist ik dat onze relatie op dat moment niet ideaal verliep al hadden we amper tot geen ruzie en waren we beiden zwaar verliefd en voelde het gewoon goed.
Maar dat kwam gewoon door 'externe' zaken die de gevoelens nogal blokkeerde op bepaalde momenten en dat wisten we beiden en een oplossing leek niet zo snel voor handen.
Dan probeer je elkaar dus los te laten terwijl je elkaar toch nog als 'de ware' ziet en dat werkt echt totaal niet omdat je weet dat het samen niets meer wordt, maar je de ander ook niet wilt zien met een nieuwe vlam.
Om het nog makkelijker te maken bleek laatst dat ze me terug wilde, terwijl ik dat gewoon niet kan door de dingen die er gebeurt zijn en ik er dan met dubbele gevoelens zou zitten, over het volledige vertrouwen in de ander maar niet te spreken, daarvoor zijn er teveel dingen 'verkeerd' gelopen.
De laatste maand reageert ze vooral telefonisch of via de mail en is d'r toon echt volledig gedraait en is ze zo open als wat, alsof ze het licht gezien heeft, maar ik heb geen flauw idee wat ik daar nou weer mee aanmoet en of ik d'r gewoon moet laten en verder gaan of gewoon kijken hoe de dingen lopen als we het contact 'herstellen'.

Dillema's dus, in eerste instantie wilde ik gewoon vrienden blijven, daarna leek het wel alsof ik dood gewenst werd en enkele maanden later wil ze zelfs weer een relatie terwijl ik alleen maar killer, afstandiger en oppervlakkig reageer op d'r ... vrouwen.
Grootste 'probleem' vind ik nog dat ze zelf met de nodige shit zit momenteel, dan is het nog lastiger om iemand te laten vallen en links te laten liggen en vergeet je toch iets makkelijker dingen die je zijn aangedaan merk ik.
Ik weet dus niet of ik me ex uberhaupt wel wil/moet loslaten, zeker nu ze zelf toch echt voldoende aanwijzingen geeft dat ze wel contact wil.

herken t eerste deel wel behalve dat aangerande gedeelte..

Tijdje terug (~7 maanden) had ik deze topic reeks veel zitten volgen omdat het toen net uit was mijn ex. Ik heb er een lange tijd kapot van gelegen maar nu is het helemaal over. Ik heb er voor ook wel vriendinnen gehad en nooit het gevoel gehad dat ik zo hard was gedumpt als deze.
Maar nu is het helemaal over enzovoorts en sinds korte tijd zit er al weer iets nieuws in de lucht <3
Wat ik mij nu afvraag is voor de mensen die al veelvoudig verbroken relaties hebben mee gemaakt, ga je er ook elke keer makkelijker mee om ? Of blijft het elke keer weer hetzelfde drama?

het is elke keer toch wel iets anders hoor. Dit is voor mij ook de eerste keer dat ik gedumpt ben ik heb het andere keren altijd gedaan niet dat je dan geen verdriet hebt net zo goed. Maar is toch weer net anders. Het enige is dat je weet dat het een keer over gaat en dat je wel weer een keer gelukkig word.

Door dat gedoe (zie mijn topic in dit forum) met dat meisje denk ik weer meer terug aan mijn ex. En ik praat er ook meer mee, terwijl ik weet dat ik er mezelf pijn mee doe =/