King Crimson #2

Nadat het eerste topic over King Crimson er zes(!) jaar over heeft gedaan om vol te raken is het tijd voor deel 2. Nu met een heuse OP!

King Crimson ontstaat in 1969 uit het trio Giles, Giles & Fripp. Bassist Peter Giles geeft er de brui aan en samen met blazer/zanger Ian McDonald, zanger/bassist Greg Lake (die Peter Giles vervangt) en tekstschrijver Peter Sinfield vormen drummer Michael Giles en gitarist Robert Fripp King Crimson. Ze maken 1 album, het legendarische In The Court Of The Crimson King, een van de allereerste progressieve rock albums en een voorbode van compromisloze en grensverleggende stijl van King Crimson.

Tijdens opnames voor het nieuwe album In The Wake Of Poseidon is de band alweer uit elkaar aan het vallen (en zeker niet voor de laatste keer!). McDonald en Giles nemen samen een album op en Greg Lake heeft er ook geen zin meer in en vormt Emerson, Lake & Palmer. In een rommelige periode met veel personeelswisselingen (oa Mel Collins, Keith Tippet en Gordon Haskell) en een even rommelig album, Lizard, lijkt er in '71 weer een stabiele formatie te zijn met Ian Wallace op drums, Boz Burell op bas/zang, Mel Collins op toeters en de onvermijdelijke Robert Fripp. De band toert uitgebreid door Europa en de VS en nemen 1 album op, Islands. Maar ook deze samenstelling houdt niet lang stand, in '72 houdt King Crimson op te bestaan.

Niet veel later blaast Fripp de band weer nieuw leven in. Bassist/zanger John Wetton, drummer Bill Bruford, violist David Cross en percussionist Jamie Muir vormen samen met Fripp een van de succesvolste incarnaties van de band. Na een paar optredens en de opnamen voor het "debuut"album Larks'Tongues In Aspic verlaat Muir de band en de rest tourt bijna een jaar onafgebroken. Tussendoor komt ook nog Starless And Bible Back uit, dat bijna geheel uit zorgvuldig opgepoetste liveopnames bestaat. King Crimson staat ondertussen bekend als een waar live-beest. Ze staan bekend om de improvisaties en de ongenadig hard spelende rime sectie. Zo hard dat tijdens de VS tour in '74 David Cross besluit om te stoppen, hij komt met z'n viool niet meer over het lawaai heen. De band neemt in '74 Red op, een geweldig album maar de zwanenzang voor King Crimson. Fripp heeft er genoeg van en trekt de stekker eruit...

Robert Fripp trekt zich geheel terug uit de muziekwereld, zelfs uit het sociale leven, totdat hij aan het einde van de jaren '70 weer langzaam z'n entree maakt. Na sessiewerk en als producer (oa bij Talking Heads, David Bowie en Peter Gabriel) maakt hij in '79 een soloalbum, Exposure, en vormt hij daarna The League Of Gentlemen. In '81 besluit hij tot een een terugkeer in de, zoals hij het zelf noemt, de eredivisie van de popmuziek en vormt de band Discipline. De band bestaat verder uit oudgediende Bill Bruford, gitarist/zanger Adrian Belew en bassist Tony Levin. De eerste optredens worden lyrisch door fans en pers ontvangen en na een visioen (!) hernoemt Fripp de band tot King Crimson. Het eerste album heet nog wel Discipline en is een bonte mengeling van rock, jazz, wereldmuziek, en minimal music zoals Steve Reich. Ook nu is Crimson een live-act van formaat, maar het opnemen van nieuw materiaal gaat een stuk moeilijker. In '82 verschijnt Beat en in '84, na een aantal zeer moeizaam verlopen sessies Three Of A Perfect Pair. De band tourt nog een keer door Japan en Noord Amerika en dan is voor Fripp de koek op. Voor de derde maal maakt hij een einde aan King Crimson.

Fripp gaat zich bezig houden met Guitar Craft, een soort zweverige masterclass in gitaarspelen maar maakt voor zichzelf een belofte dat Crimson halverwege de jaren '90 weer zal verschijnen. Ook doet hij weer regelmatig sessiewerk, o.a. voor David Sylvian en het is Sylvian die hij in '91 vraagt als zanger voor het nog te heroprichten King Crimson. Sylvian bedankt voor de eer, de twee nemen nog wel een album op en ondernemen een tour met in de band twee leden van het toekomstige Crimson, drummer Pat Mastellotto en bassist Trey Gunn. In 1994 acht Fripp de tijd rijp en King Crimson verschijnt als het zgn. dubbeltrio: Twee drummers, twee bassisten en twee gitaristen. De band bestaat uit de "Discipline"-samenstelling en de twee eerder genoemde Gunn en Mastellotto. In '95 verschijnt THRAK en is een combinatie van de stijl uit de jaren '70 met die van de jaren '80.
Om nieuwe inspiratie op te doen splitst de band zich tussen '97 en '00 in verschillende subgroepjes, de ProjeKcts. Bruford is dan al vertrokken, hij kan zich niet vinden in de electronisch getinte koers die Fripp wil volgen en Levin heeft geen zin om te wachten totdat Fripp weer eens zin heeft en wordt in de wachtkamer gezet. Het overgebleven kwartet
maakt in '00 The ConstruKction Of Light en in '03 The Power To Believe.


En hoe staat het in het heden? Wat is de toekomst van King Crimson? Dat is allemaal een beetje onduidelijk. Trey Gunn heeft de band ondertussen verlaten, Fripp maakt er geen geheim van dat hij een hekel heeft aan touren en is voornamelijk bezig oud materiaal te recyclen. Wel zijn er begin 2007 oefensessies geweest met Fripp, Belew, Levin en Mastelloto. Ook duikt af en toe 2008 op als datum voor een nieuw album. De toekomst zal het uitwijzen...

Een uitgebreide discografie is hier te vinden, nieuws van het Crimson front hier en tot slot nog een mooi onoverzichtelijk plaatje met alle bandleden ooit:

Mijn favorieten zijn trouwens Discipline/Beat/Three Of A Perfect Pair.

Ze hebben ondertussen al een aanzienlijke live data-base bij DGMlive, ik heb er ook een aantal gedownload, al moet ik bekennen dat ik soms het gevoel heb vooral de kas van Fripp te spekken. Maar ja, live zijn ze nog zoveel spannender dan in de studio, muzikaal gezien is het wel de moeite waard. Net als de uitgaven van de Collector's Club.

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 12:43 schreef Maire het volgende:
Ben heel benieuwd naar jullie commentaar goed of slecht

Niet slecht, maar ook niet goed :p

het is best goed gespeeld, maar het komt op mij nogal log over, teveel metal-achtig. Terwijl het origineel zowel snoeihard is maar ook iets frivools heeft. Maar paulClark zegt het gelukkig zelf ook al: niemand kan aan Robert Fripp tippen.

Ik weet niet of ik dit filmpje al eens in het vorige topic gepost heb, maar het is goed genoeg voor een tweede keer. Hulde voor de Twang Bar King!

http://www.youtube.com/watch?v=2u0ELcOSG4w

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2007 10:54 schreef wallofdolls het volgende:
Offtopic: Moet je zien wat ik in de related music dan weer vind
http://www.youtube.com/watch?v=SVIKF03KkVM&mode=related&search=

niks offtopic: Belew speelt mee en Daid Byrne heeft wel eens iets gedaan met Fripp (Under Heavy Manners)

In een interview met drummer Pat Mastellott0 heeft hij het over "rehearsals" in 2008, gevolgd door enkele optredens (enkel VS) en een tweede drummer!
Op het forum van DGMhttp://www.dgmlive.con wordt al druk gespeculeerd wie dat zou kunnen zijn:
Bill Bruford (lijkt mij uitgesloten)
Bill Rieflin
Eric Slick (speelt nu met Adrian Belew)
Jerry Marotta
Gavin Anderson
Danny Carey

Dit wordt met spanning door MuadDib gevolgd!

plus het feit dat het waarschijnlijk niet enkel gaat om het reproducren op het podium, er zal ook wel wat compositorisch worden verwacht. Ik vraag me af of Eric Slick daar al toe in staat is.

Robert Fripp houdt nog steeds niet van fotograferende toeschouwers, in dit geval tijdens een optreden van "The League of Crafty Guitarists"


Photography redux/Albany
:: Posted by JSedula1 on November 04, 2007


Hello All --

I feel compelled to write about my experience last night at the LCG show in Albany, in an effort to posit an alternative method to dealing with basement-dwelling bozos.

At the beginning of the show, as is customary, an announcement was made, in several languages, asking the audience not to engage in photography or recording, with the wishes of the performers made unambiguously clear.

At some point during the opening piece, RF spotted a guy in one of the back rows taking a picture. RF unplugged his guitar, and with it in hand, left the stage, ascended the steps to the back of the venue, pointed the guy out, and had him tossed. RF then returned to the stage, asked the Crafties to rise, and all of them left the stage.

A few minutes later, RF returned to the stage to explain in detail that the performers, as well as the audience, need a "good beginning" to the show, reminded the crowd about the social contract between performers and artists (or to be more precise, these performers and this audience), and asked the crowd if "we would like to start again," to which the audience responded enthusiastically.

However, to this audient at least, a "new beginning" was not possible -- the entire performance had been irrevocably altered. The incident presided over the rest of the show like an 800 pound gorilla. We, the audience, were distracted and anxious, RF was clearly annoyed, and at least 2 of the Crafties looked visibly shaken/upset.


Ik vraag me toch af: als ik een toeschouwer was zou ik dan kwaad zijn op die fotograaf die zich niet aan de regels houdt of op Fripp die een wel heel extreem fotofobisch gedrag vertoont...

[ Bericht 42% gewijzigd door MuadDib op 05-11-2007 16:21:06 ]

The Great Deceiver, een verzameling live opnames uit '73/'74, is opnieuw uitgebracht. Dit keer niet als boxset maar als twee dubbelcd's. Verder geen remastering ofzo, maar voor de liefhebber die hem nog niet heeft een mooi (en essentieel ) kerstcadeau.