In eerste instantie was dat omdat ik te jong was, toen omdat ik te laf was om een jaar highschool of college te doen, toen omdat ik nooit voldoende geld of andere middelen zou hebben om er te komen, toen omdat mijn vrouw Amerika niet kende en niet duidelijk was of het haar ook zou bevallen en nu na intensief onderzoek van ons beiden over de mogelijkheden om er toch heen te gaan de kleine twijfels en praktische en emotionele bezwaren.
Grootste obstakels zijn de kleine dingen waar er heel veel van zijn. Tientallen. Teveel om op te noemen. Van financiële zaken tot bureaucratie. Dan de kinderen; Alicia is 5, Jayden bijna 3 (valt het op dat we ze bewust name hebben gegeven die men in Amerika uit kan spreken?). Voordat je de hele procedure door bent ben je zomaar 2 jaar verder. Het is geen EU land waar je zo even naartoe rijdt en een huis koopt of huurt. De kinderen zijn dan al oud genoeg om er behoorlijk van in de war te raken en we zijn er nog niet over uit of we ze dat willen laten doorstaan en, belangrijker, of we het risico willen lopen dat ze het een jaar later weer moeten doorstaan als het in de VS toch NIET blijkt te bevallen.
Waarom ben jij nog niet geëmigreerd terwijl je dat dolgraag zou willen? Of ben je het al wel en herken je dit soort twijfels?
maar ik heb altijd wel serieus gedacht dat we het zouden gaan doen. Toch hebben we opeens dat hele impulsieve (op vakantie zomaar ergens een huis kopen) wel nodig gehad, ik weet niet of we het anders ooit hadden gedaan. Maar het was wel het juiste moment, oudste kind oud genoeg om zelfstandig te wonen, jongste jong genoeg om nog helemaal Spaans op te kunnen groeien.
Ik denk dat dat laatste (leeftijd van de kinderen) net als jij schrijft een van de moeilijkste punten is. Ik zou wel als ik jullie was proberen wat extra nadruk te leggen op het leren van Engels bij de kinderen (bijvoorbeeld zoveel mogelijk films en t.v. in het Engels opzetten, of zelfs dingen als Muzzy). Dat is namelijk vaak het grootste probleem, dat ze de taal niet spreken. Er zijn genoeg kinderen die in hun jeugd moeten verhuizen naar een andere stad en een andere school, daar komen ze vaak wel overheen, maar het is de taalbarriere die bij wat oudere kinderen de problemen kan geven.
Een stap naar Amerika, wat een compleet andere levensstijl is, zal minstens zoveel problemen geven. Wij zijn volwassen en kunnen dat ws wel aan, maar als we de stap maken nemen we die beslissing ook meteen voor de kinderen.
quote:Hoe jong is te jong? De eerste keer was ik net 19 (US) en de tweede en laatste keer was ik 21 (UK). 21 als minimum leeftijd is vooral in de US aan te raden, omdat je dan als volwassen wordt gezien en dat lijkt me net iets makkelijker. Ik vraag me af of er veel mensen van >21 jaar succesvol zelfstandig en legaal naar de US verhuizen.Op zondag 3 juni 2007 23:51 schreef Danny het volgende:
In eerste instantie was dat omdat ik te jong was,
quote:Denk dat je kinderen zich sneller zullen aanpassen dan dat jullie dat doen, dus dat zal niet een groot probleem moeten zijn. Ik ken meerdere mensen die in hun jeugd met pa en ma de hele wereld zijn rondgeweest en niet een die er met een trauma vanaf is gekomen. Sterker nog, ze zijn vaak erg tevreden met het leven dat ze hebben geleden.Dan de kinderen; Alicia is 5, Jayden bijna 3
Eigenlijk is zij het juist die alle twijfel wegneemt als we denken "is het nou wel de juiste beslissing geweest?" Zij zit hier zo duidelijk veel beter in haar vel, leuke school, heerlijk weer, altijd buiten kunnen zijn, een cultuur die kinderen adoreert. Echt, dat is een heel ander kind dan dat bleke muisje in Nederland.
MAAR van de verhalen die ik om me heen hoor wordt dat aanpassen wel moeilijker als ze ouder worden. Zeker vanaf dat ze een jaar of 10 zijn. Dan worden omgeving, vriendjes en vriendinnetjes en zelfstandigheid opeens heel belangrijk en dan kunnen ze zich doodongelukkig gaan voelen in een nieuwe omgeving.
Er is dus een soort "window" waarin je het imho kunt doen. Vóórdat je oudste kind zich teveel gaat hechten aan omgeving (verschilt per kind, maar ik zou de grens ergens bij 7/8 jaar leggen), of anders nadat ze oud genoeg zijn om te kunnen kiezen om zelf achter te blijven in Nederland.
quote:8
Maar alles onder middelbare school leeftijd is sowieso te jong. Middelbare school had gekund middels een foreign exchange program bijvoorbeeld. Heb destijds zelfs overwogen om als au pair naar de vs te gaan.
quote:Ow dat zal ongetwijfeld voor komen. Waarschijnlijk zelfs vaker dan we denken. De keren dat ik in de VS was viel me vooral op hoe vaak je toch nog tegen Nederlanders aanloopt die daar gewoon wonen en werken en als je dan met ze in gesprek raakt blijkt vaak dat ze toch op latere leeftijd pas zijn gegaan. Uitzonderingen daargelaten.Ik vraag me af of er veel mensen van >21 jaar succesvol zelfstandig en legaal naar de US verhuizen.
quote:Achteraf zijn ze dat vast en zeker. Ze hebben wat van de wereld gezien enzo. Alleen kan ik me zo voorstellen dat met name Alicia de leeftijd heeft het me nu erg kwalijk te nemen dat ik haar bij haar juffie en haar vriendinnetjes van school wegruk (niet te vergeten opa, oma en omi (andere oma)).Denk dat je kinderen zich sneller zullen aanpassen dan dat jullie dat doen, dus dat zal niet een groot probleem moeten zijn. Ik ken meerdere mensen die in hun jeugd met pa en ma de hele wereld zijn rondgeweest en niet een die er met een trauma vanaf is gekomen. Sterker nog, ze zijn vaak erg tevreden met het leven dat ze hebben geleden.
Plus dat ik me zo voor kan stellen dat ze zich enorm hulpeloos moet voelen om in een klas gegooid te worden met kindjes EN een juf die ze totaal niet verstaat. Dat zou voor iedereen beangstigend zijn, maar Alicia is al een wat schuchter meisje. Dat is wel iets waar wij absoluut ontzettend veel rekening mee willen en moeten houden.
Ik heb het al op een ander topic gevraagd en wellicht kan je me hier antwoorden. Je zit er dus over te denken om te emigreren ? Naast een land kies je ook voor de mensen en de omgeving. Nu gaf je aan in een ander topic dat je vrij weinig of geen vrienden in Nederland hebt die vaak over de vloer komen. Dat is natuurlijk al een positief iets in het licht van een emigratie want dan laat je niet al te veel achter mocht je dus vertrekken uit Nederland. Dan vroeg ik me af wat je wilt gaan doen in de V.S ? Ik vroeg me af of je bijvoorbeeld van Fok! rond kan komen of dat je bijvoorbeeld een eigen bedrijf wilt starten? Hoe dan ook moet je om naar de V.S te verhuizen denk ik of een eigen bedrijf starten of in loondienst gaan. Als jejezelf momenteel een salaris toekent dan is het aannemelijk dat als je bijvoorbeeld in de V.S een salaris gaat verdienen voor een Amerikaans bedrijf dat dit lager zou moeten zijn. Anders word je namelijk aangemerkt als economisch vluchteling.
Ik denk dat Philaine gelijk heeft qua kinderen betreft. Ik heb in mijn kinder jaren vrij veel landen gezien en vriendjes maakte ik soms al de eerste dag. Kinderen zijn erg nieuwsgierig naar waar je vandaan komt en de taal beheersen kinderen verbazingwekkend snel. In sommige gevallen spreken ze zelfs al woordjes na 1 dag met elkaar. Kinderen maken de echt hechte vriendschappen toch pas op de middelbare school is mijn eigen ervaring dus ik denk dat je je daar niet al te veel zorgen over hoeft te maken. Als het je niet bevalt kan je alsnog terug keren als de kinderen rond de 11/12 zijn. Dus dat geeft je nog 5 jaar om te kijken of je kan aarden in de V.S.
En natuurlijk de hamvraag. Wat denk je zelf zouden de Fok!ers het vervelend vinden als de "goeroe" in de V.S woont ? Een Nederlands forum met een Amerikaanse eigenaar. Zou je de touch met Nederland verliezen waardoor Fok! een ver van je bed verhaal wordt ? Misschien onzinnige vragen maar ik ben erg benieuwd of je daar weleens over hebt nagedacht.
In ieder geval succes met het maken van je keuze.
Mijn grootste zorg is wel mijn vader die al 77 is en nu al voor de 2e keer binnen een maand is opgenomen in het ziekenhuis. Verder is mijn kleine broer ook wel een zorgenkind, maar ik heb ook mijn eigen leven te leiden en als ik het nu niet doen, gebeurt het misschien wel nooit.
Wat betreft kinderen, ik heb de afgelopen 7 jaar alleen maar buitenlandse partners gehad, dus de kans is ook zeer aannemelijk dat mijn kinderen geen Nederlandse moeder zullen hebben. Verder zie ik ze ook liever niet in Nederland opgroeien. Uiteraard leer ik ze wel Nederlands.
quote:Vanuit onze situatie zijn er drie mogelijkheden om in de vs te komen. Eén daarvan is ook reëel.Op maandag 4 juni 2007 01:05 schreef Buschetta het volgende:
Ik heb het al op een ander topic gevraagd en wellicht kan je me hier antwoorden. Je zit er dus over te denken om te emigreren ? Naast een land kies je ook voor de mensen en de omgeving. Nu gaf je aan in een ander topic dat je vrij weinig of geen vrienden in Nederland hebt die vaak over de vloer komen. Dat is natuurlijk al een positief iets in het licht van een emigratie want dan laat je niet al te veel achter mocht je dus vertrekken uit Nederland. Dan vroeg ik me af wat je wilt gaan doen in de V.S ? Ik vroeg me af of je bijvoorbeeld van Fok! rond kan komen of dat je bijvoorbeeld een eigen bedrijf wilt starten? Hoe dan ook moet je om naar de V.S te verhuizen denk ik of een eigen bedrijf starten of in loondienst gaan. Als jejezelf momenteel een salaris toekent dan is het aannemelijk dat als je bijvoorbeeld in de V.S een salaris gaat verdienen voor een Amerikaans bedrijf dat dit lager zou moeten zijn. Anders word je namelijk aangemerkt als economisch vluchteling.
We kunnen meedoen aan de green card lottery, maar de kans dat je op die manier de VS binnenkomt is vrij klein. Als ik een miljoen dollar heb EN een half miljoen dollar investeer in een amerikaans bedrijf die immigranten aan een baan helpt kan ik een green card krijgen (moet ik alleen ergens anderhalf miljoen vandaan halen
) en de derde is zelf een bedrijf starten en iemand in dienst nemen. Mijn vrouw zou dan het bedrijf starten zodat ik FOK! kan blijven beheren.De laatste optie is de meest haalbare voor ons.
quote:Mja ik snap het verhaal rondom de kinderen wel, alleen moeten we ons er wel overheen zetten dat we ze dit aan zouden doen. En ZEKER als we op hun 12e ofzo nog eens terug zouden moeten ook.Ik denk dat Philaine gelijk heeft qua kinderen betreft. Ik heb in mijn kinder jaren vrij veel landen gezien en vriendjes maakte ik soms al de eerste dag. Kinderen zijn erg nieuwsgierig naar waar je vandaan komt en de taal beheersen kinderen verbazingwekkend snel. In sommige gevallen spreken ze zelfs al woordjes na 1 dag met elkaar. Kinderen maken de echt hechte vriendschappen toch pas op de middelbare school is mijn eigen ervaring dus ik denk dat je je daar niet al te veel zorgen over hoeft te maken. Als het je niet bevalt kan je alsnog terug keren als de kinderen rond de 11/12 zijn. Dus dat geeft je nog 5 jaar om te kijken of je kan aarden in de V.S.
quote:Aangezien ik mijn vrouw ken via FOK! en ik zonder FOK! helemaal geen gezin gehad zou hebben blijft de band die ik met FOK! heb toch wel bestaan. Een sterke band met Nederland is daar niet direct voor nodig. Wel lastig zou zijn om naar crewmeetings te komen trouwensEn natuurlijk de hamvraag. Wat denk je zelf zouden de Fok!ers het vervelend vinden als de "goeroe" in de V.S woont ? Een Nederlands forum met een Amerikaanse eigenaar. Zou je de touch met Nederland verliezen waardoor Fok! een ver van je bed verhaal wordt ? Misschien onzinnige vragen maar ik ben erg benieuwd of je daar weleens over hebt nagedacht.
Verder denk ik dat het weinig mensen een reet kan schelen waar ik zit. De meesten kunnen mijn bloed wel zuipen dus daar hoef ik ook al niet voor te blijven quote:tnxIn ieder geval succes met het maken van je keuze.
Ik ben gewoon gegaan met de garantie dat als ik het niet leuk zo vnden m'n vrouw naar Nederland zou komen. Daar heeft ze toch zeven jaar doorgebracht dus weet waar ze het over heeft.
Toch is het een kwestie van 'doen'. Je kunt dingen voorbereiden, andere dingen komen gewoon op je af.
Als ik zou gaan in jouw geval zou ik niet meer 10 jaar wachten, de tienertijden zijn nogal bepalend en aanwezig.
Maar jonge kinderen zijn toch erg flexibel en pikken veel dingen snel op.quote:Dit is al sins 11 september 2001 geen optie meer hoor. Je kan geen bedrijf starten zonder dat je een green card hebt. Ze willen het de terroristen niet al te makkelijk meer maken.Op maandag 4 juni 2007 01:14 schreef Danny het volgende:...de derde is zelf een bedrijf starten en iemand in dienst nemen.
. Is een mooie ervaring voor iedereen uit je gezin.quote:Immigration through InvestmentOp maandag 4 juni 2007 01:19 schreef MrCyber het volgende:
[..]
Dit is al sins 11 september 2001 geen optie meer hoor. Je kan geen bedrijf starten zonder dat je een green card hebt. Ze willen het de terroristen niet al te makkelijk meer maken.
[ Bericht 13% gewijzigd door popolon op 04-06-2007 01:27:44 ]
Je hebt toch ook andersoortige werkvergunningen?
quote:Show, using reasonable methodologies, that 10 or more jobs are actually created either directly or indirectly by the new commercial enterprise through revenues generated from increased exports, improved regional productivity, job creation, or increased domestic capital investment resulting from the pilot program.
Je moet dus tenminste 10 mensen van werk voorzien, direct danwel indirect. Gaat je meer kosten dan de 1,5 miljoen investeren hoor.
quote:Dit gaat dus over dat geld investeren en niet over het beginnen van een eigen bedrijf, toch?
quote:Dat kan dus wel:Op maandag 4 juni 2007 01:30 schreef Repeat het volgende:
Het is toch niet zo dat je zomaar kan gaan. En als ik lees wat MrCyber zegt heb je dus eigenlijk helemaal geen mogelijkheid om daar een greencard te krijgen. Kan je beter een ander land zoeken denk ik, tenzij je echt voor de VS gevallen bent natuurlijk.
Je hebt toch ook andersoortige werkvergunningen?
Of met kapitaal. Of via familiehereniging, de loterij of een baas die je een visum bezorgt en dat soort dingen.
In elke fase van je leven zijn er namelijk wel redenen te vinden om zo'n emigratie toch nog maar even niet te doen. Uiteindelijk kun je op die manier je hele leven vast blijven zitten in je eigen vertrouwde Hollandse schemaatje.
Iemand (Popolon?) zei ook iets over het feit dat de puberteit vrij bepalend is, en daar ben ik het zeker mee eens; maar ook in de zin dat het leven van de ouders enorm kan beïnvloeden (en zomaar in een hele andere richting duwen)!
Enne, als je kinderen straks "groot genoeg zijn om op zichzelf te wonen", al dan niet met baby's intussen: zal je dàn niet nog meer scrupules hebben om ze dan maar in Nederland achter te laten, alleen?...
Nee joh; ik ken jullie dochtertje natuurlijk niet dus kan er ook verder niet over oordelen, maar hoe moeilijk het ook lijkt, ik ben toch wel van mening dat t/m een jaar of 7 de stap zeker te maken is. Juist in die jonge jaren! Juist omdat ze dan nog zo flexibel zijn en zich zo gemakkelijk aanpassen. Het is ook voor hen een heel levensavontuur, en ik denk dat je als ouder op dat moment des te meer -zeg maar- het 'model' zult zijn waar ze zich aan kunnen vastklampen; van hoe je dat allemaal aanpakt enzo, en over eventuele obstakels heenkomt. Zien ze dat jullie er positief doorheen komen, dan zal dat zeker op hen een positieve weerslag hebben. (Evenzo als jullie er natuurlijk helemaal aan onderdoor gaan ofzo...
)Hoe dan ook denk ik dat het enorm verrijkend voor ze kan (en zal) zijn.
Zélfs als jullie na verloop van tijd besluiten om toch weer huiswaarts te keren.
Ik denk echt dat het iets is wat je "enigszins" moet voorbereiden, maar niet extreem. Het financiële plaatje is natuurlijk vrij essentieel, evenals het woonkader, met name omdat jullie een gezin hebben, maar verkijk je bijv niet op de vele tientallen details waarvan je denkt dat die je zullen tegenstaan.
Het is gewoon heel moeilijk inschatten hoe die dingen ter plaatse uitpakken en aan zullen voelen. Dat merk je pas als je er eenmaal echt bent. In een ander land is alles anders; en meestal zitten de verschillen (en de obstakels) in dingen die je juist noooit had verwacht!
Ik wens jullie veel sterkte bij de beslissing!
En heel veel geluk als jullie besluiten ervoor te gaan! (wanneer dat dan ook mag zijn
) [ Bericht 15% gewijzigd door Bora-Bora op 04-06-2007 02:49:15 ]
Aangezien je nu jonge kinderen hebt, is het NU of NOOIT. Als je wacht tot je kinderen een jaar of 18 en 16 zijn, en dan alsnog gaat, dan verbreek je effectief de band tussen je kinderen, je kleinkinderen, en jezelf en je vrouw. Het klinkt hard, maar tegen die leeftijd zijn je kinderen volledig geintegreerd in de Nederlandse maatschappij, hebben ze wellicht vriendjes/vriendinnetjes, en wordt er al nagedacht over een eigen huisje boompje beestje. Dan nog emigreren is iets wat een heel stuk lastiger gaat worden dan nu.
Je kinderen zijn nu op de leeftijd dat ze heel gemakkelijk kunnen integreren en opgroeien in de Amerikaanse cultuur. Dat houdt zo'n beetje op bij de 8 a 9 jaar ofzo, wanneer kinderen een eigen vriendenkring krijgen, en de eigen buurt beginnen te kennen, en beginnen te realiseren dat ze Nederlandertjes zijn die in Nederland wonen.
Binnen de komende 2 jaar emigreren zou betekenen dat je kinderen van jongs af aan op een Amerikaanse school terecht kunnen, en het garandeert zo goed als zeker dat zodra je eigen kinderen klaar zijn voor kinderen, dat de kleinkinderen relatief dichtbij zullen wonen, namelijk in de VS, hoogstwaarschijnlijk in dezelfde staat. Als je wacht tot de puberteit, dan kun je net zo goed de beslissing nemen om NIET te gaan, en in Nederland te blijven.
Ik denk dat je toch echt dit jaar, 2007, het jaar van de beslissing moet maken. "Ja, we gaan", en dan definitief VOOR 2010 vertrekken, of "Nee, we gaan niet", en het daarbij laten.
In principe heb je twee perioden waarin je kunt verhuizen:
- Als je kinderen onder de 10 zijn
- Als je kinderen boven de 20 zijn en uit huis.
In het eerste geval heb je je eventuele kleinkinderen in de VS, in het tweede geval blijven ze vrijwel zeker in Nederland.
quote:Eensch!Op maandag 4 juni 2007 03:15 schreef maartena het volgende:
Aangezien je nu jonge kinderen hebt, is het NU of NOOIT.
quote:Dit is onzin. Buitenlanders kunnen nog steeds bedrijven beginnen in de VS.Op maandag 4 juni 2007 01:19 schreef MrCyber het volgende:
Dit is al sins 11 september 2001 geen optie meer hoor. Je kan geen bedrijf starten zonder dat je een green card hebt. Ze willen het de terroristen niet al te makkelijk meer maken.
quote:Kolder! Onze zoon is meegegaan toen ie 13 was. Het joch is opgebloeid van een verlegen, binnenzittend kind zonder vriendjes, naar een rauwdouwer die altijd buiten is en stikt van de vriendjes. Zijn Iers/Engels is vloeiend en hij doet het fantastisch op school. Hij wordt weldra 16 en is gewoon een fijne vent geworden. In tegenstelling tot het stille muisje dat ie in Nederland was.Op maandag 4 juni 2007 03:15 schreef maartena het volgende:
In principe heb je twee perioden waarin je kunt verhuizen:
- Als je kinderen onder de 10 zijn
- Als je kinderen boven de 20 zijn en uit huis.
- Goed voorbereiden; zowel jezelf als je kind
- positief zijn over het nieuwe thuisland
- goed afscheid nemen
- nooit gevoelens van gemis of heimwee bagataliseren; neem tijd om vriendjes e.d. te missen, wijs in zo'n geval niet onmiddellijk op de nieuwe vriendjes 'die toch ook leuk zijn'
- hou binding met het geboorteland, maar geef het kind de ruimte om een 'eigen cultuur' te hebben
Internationaal verhuizen is een deel van ons leven, en dat van veel van onze vrienden, waardoor we het misschien wat normaler vinden. Het is niet niets, en laat zeker wel een stempel achter op kinderen, maar misschien is dat ook niet alleen maar negatief. Mits goed begeleid, kan ook het 'buitenstaander zijn' een verrijking zijn, denk ik. Reken normaal gesproken op 3 maanden om een beetje op de been te komen, en een jaar om redelijk 'thuis' te raken.
Wat betreft de timing: liever vroeger dan later. Zelfs veel doorgewinterde expats kappen ermee als de kinderen richting puberteit gaan. Als je nu al vindt dat Alicia het erg moeilijk zal vinden, zal dat over een jaar of 6 gegarandeerd erger zijn. Plus dat mocht het niet lukken, je haar dan midden in haar middelbare schooltijd zou verhuizen.
Van de voordelen is tweetaligheid waarschijnlijk het meest meetbaar. Dat ze zich overal ter wereld kunnen aanpassen, nergens raar van op kijken, geen idee hebben van racisme, en heel gevoelig zijn voor cultuur, vind ik veel belangrijker.
Overigens iets waar je wel bij stil moet staan: als ik het goed heb (popolon, help!) gaat je kind in de VS automatisch naar de school die bij de buurt hoort, en worden scholen (deels?) bekostigd door de onroerend goed belasting van de buurt. Dat zou een reden kunnen zijn om meer geld uit te trekken voor behuizing dan dat je (zeker met een startend bedrijf) eigenlijk zou willen of nodig zou vinden.
quote:Tja, ik ken ook andere verhalen. Ik ken aardig wat Dutch/American couples via online groepen en van onze vriendenkring in zowel Nederland als hier in de VS..... en het is niet de eerste keer dat een tiener met tegenzin meegaat naar de VS omdat de ene ouder in Nederland woont, en de ander in de VS met een nieuwe partner etc....Op maandag 4 juni 2007 03:33 schreef ElizabethR het volgende:
Kolder! Onze zoon is meegegaan toen ie 13 was. Het joch is opgebloeid van een verlegen, binnenzittend kind zonder vriendjes, naar een rauwdouwer die altijd buiten is en stikt van de vriendjes. Zijn Iers/Engels is vloeiend en hij doet het fantastisch op school. Hij wordt weldra 16 en is gewoon een fijne vent geworden. In tegenstelling tot het stille muisje dat ie in Nederland was.
Nu is dat natuurlijk een andere situatie, maar ik denk dat het makkelijker is met jongere kinderen dan met oudere kinderen. En het is ook per situatie anders natuurlijk, maar over het algemeen wordt afgeraden om te gaan emigreren met kinderen van 10+ jaar oud, omdat je hen dan wel losrukt van de wereld die ze nou net om zich heen hebben gebouwd.
Ik denk toch dat Danny binnenkort de knoop moet gaan doorhakken, en dan de komende 2 jaar er echt aan werken om het realiteit te maken.
quote:Zoals Maarten al zegt, het zal per situatie verschillend zijn.Op maandag 4 juni 2007 08:49 schreef Danny het volgende:
Dat ben ik volledig met je eens maarten. Ik zou geen half puberende kinderen naar een ander land slepen. Dat zou ik erg egoïstisch vinden en zou de relatie tussen mezelf en m'n kinderen ook niet ten goede komen.
Om alles over een kam te scheren vind ik een beetje overdreven. In ons geval is het erg goed uitgepakt, en ik zal de volgende keer dat mijn zoon me om de nek vliegt en zegt dattie van me houdt tegen hem zeggen dat jij hebt gezegd dat ik egoistisch ben.
Bovendien was onze zoon betrokken bij het besluit. Wij hebben hem alle voor- maar zeker ook nadelen uitgelegd, er veel en langdurig over gepraat op een zo objectief mogelijke manier, en als hij nee had gezegd waren we niet gegaan.
Het punt wat men probeert te maken is dat hoe ouder je kinderen worden, hoe belangrijker ook hun stem wordt. Zoals jij zelf ook zegt, jullie hebben je zoon helemaal bij het besluit betrokken. Je kunt dus wel als ouder zeggen "nu mijn kind 3 is emigreer ik", want dat kind vindt er nog niet zoveel van. Maar je kunt niet zomaar zeggen "straks als mijn kind 14 is ga ik emigreren", omdat het dan ook enorm zal afhangen van het kind. Het is niet meer alleen het besluit van jou (en eventueel je partner).
kom een beetje lullig uit mijn woorden vandaag, maar hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
quote:Waar zeg ik dat? IK zou het in MIJN situatie van MIJZELF egoïstisch vinden. Ik heb het totaal niet over jouw situatie want die ken ik niet. Ook weet ik niet hoe jouw kinderen zijn en ermee omgaan. Wel ken ik MIJN kinderen en weet ik van Alicia dat een simpele verhuizing van Rotterdam naar Zwolle al zwaar genoeg was. Prima als het voor jou werkt, maar ik zou zo niet willen en kunnen leven. Jouw goed recht, mijn goed recht, maar het is nergens voor nodig mijn woorden te verdraaien en het te doen voorkomen alsof ik je zit te beledigen.Op maandag 4 juni 2007 14:04 schreef ElizabethR het volgende:
Om alles over een kam te scheren vind ik een beetje overdreven. In ons geval is het erg goed uitgepakt, en ik zal de volgende keer dat mijn zoon me om de nek vliegt en zegt dattie van me houdt tegen hem zeggen dat jij hebt gezegd dat ik egoistisch ben.
quote:Good for you. Ikzelf zou het alsnog niet doen omdat ik een dergelijke beslissing niet aan een tiener over zou laten. Wederom; dat is hoe IK erover denk in MIJN situatie. Prima als het voor jou WEL werkt.Bovendien was onze zoon betrokken bij het besluit. Wij hebben hem alle voor- maar zeker ook nadelen uitgelegd, er veel en langdurig over gepraat op een zo objectief mogelijke manier, en als hij nee had gezegd waren we niet gegaan.
quote:Een tweede moedertaal bestaat niet. Dergelijke kinderen die een tweede taal te intensief en te vroeg leren kunnen zich vaak zeer slecht uitdrukken en lopen taal achterstand op school op mbt. de moedertaal. Ik spreek niet uit ervaring, maar wel van zeer dichtbij mogen zien, en het fenomeen schijnt behoorlijk normaal te zijnOp maandag 4 juni 2007 00:09 schreef phileine het volgende:
overigens was dat trouwens wel een argument om vroeg te gaan, die taal. Een kind een tweede moedertaal geven, zeker eentje die wereldwijd wordt gesproken (zoals bijvoorbeeld Spaans of Engels) is een van de mooiste dingen die je kunt geven.
Ook ik vind dat je nu een keuze moet maken om het te doen/niet te doen. Procedures kunnen vaak jaren overheen gaan, in die periode kunnen jij en je gezin "mentaal" voorbereiden op de verhuizing, hebben je kids genoeg tijd om aan het id te wennen en misschien zelfs enthousiast te worden omdat het een compleet nieuw avontuur is waar jullie samen, als gezin aan beginnen.
Oh, misschien een goede tip om te bekijken: HIER staan veel reportages over NL'ers die hun geluk in het buitenland gaan beproeven, de situatie is vaak heel anders... maar er zijn veel gezinnen met kinderen die gevolgd worden. Misschien kun je hier iets uithalen?
Suuk6 met je beslissing
Geboren in Canada, geemigreerd naar Nederland toen ze 7 was (studie van haar vader), geemigreerd naar Michigan toen ze 13 was (studie vader afgerond dus).
En volgens mij is ze nog redelijk in orde.
Althans, dat denk ik. Als ze knettergek wordt komt het door mij. 
Het kan dus wel maar 't is heel persoonlijk.
quote:hoe heeft ze het destijds ervaren? Dat het geen permanente schade oplevert geloof ik wel, maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat ze het prettig heeft gevonden haar vrienden e.d. achter te moeten laten. Tenzij ze het pispaaltje van de klas was natuurlijk, dan kan een verhuizing een bevrijding zijn.Op maandag 4 juni 2007 20:02 schreef popolon het volgende:
Mijn vrouw is ook geemigreerd naar de VS toen ze 13 was, die heeft al heel wat achter de rug:
Geboren in Canada, geemigreerd naar Nederland toen ze 7 was (studie van haar vader), geemigreerd naar Michigan toen ze 13 was (studie vader afgerond dus).
En volgens mij is ze nog redelijk in orde.
Het kan dus wel maar 't is heel persoonlijk.
quote:Nee ze vond het niet leuk, vooral omdat we toen 'verkering' hadden.Op maandag 4 juni 2007 20:07 schreef Danny het volgende:
[..]
hoe heeft ze het destijds ervaren? Dat het geen permanente schade oplevert geloof ik wel, maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat ze het prettig heeft gevonden haar vrienden e.d. achter te moeten laten. Tenzij ze het pispaaltje van de klas was natuurlijk, dan kan een verhuizing een bevrijding zijn.
Haar Engels was al dik in orde natuurlijk. Het is toch ook een kwestie van meteen op school zetten, sportclub etc. in de nieuwe omgeving
Maar goed, een meid van 13 vind dit natuurlijk niet leuk. En zij dus ook niet.
quote:
LHO: kijk bijvoorbeeld eens hier kinderen tweetalig opvoeden, ongeveer het tegenovergestelde van wat jij zegt is meestal waar.
Net als de rest denk ik overigens dat je op een gegeven moment een knoop moet doorhakken. Niet éérst alle problemen oplossen en dingen regelen, maar een datum plannen en dan er naar toe werken. Zoals ik ergens anders al schreef: als wij niet in een impuls dat huis hadden gekocht was het waarschijnlijk ook bij dromen gebleven. We hadden toen nog wel een jaar om alles voor te bereiden maar dat gaat veel makkelijker als je al concreet een datum hebt.
quote:Dat van mij is oa, gebasseerd op een stuk op TV (zou alleen niet meer weten waar... NOVA?) en mbt. 'eigen observaties' van immigranten in nld (Israeli).Op maandag 4 juni 2007 20:23 schreef phileine het volgende:
[..]
LHO: kijk bijvoorbeeld eens hier kinderen tweetalig opvoeden, ongeveer het tegenovergestelde van wat jij zegt is meestal waar.
Net als de rest denk ik overigens dat je op een gegeven moment een knoop moet doorhakken. Niet éérst alle problemen oplossen en dingen regelen, maar een datum plannen en dan er naar toe werken. Zoals ik ergens anders al schreef: als wij niet in een impuls dat huis hadden gekocht was het waarschijnlijk ook bij dromen gebleven. We hadden toen nog wel een jaar om alles voor te bereiden maar dat gaat veel makkelijker als je al concreet een datum hebt.
quote:Dat is dus precies mijn punt. Ik vind niet dat ik iemand op die leeftijd nog zomaar weg moet rukken. Overigens ook niet in overleg, want imo leg je de beslissing dan bij een kind en dat zou ik echt een rotstreek van mezelf vinden. Dus OF het moet op jonge leeftijd zodat de kinderen er weinig hinder van ondervinden, of het moet op latere leeftijd puur om je oude dag te slijten.Op maandag 4 juni 2007 20:10 schreef popolon het volgende:
[..]
Nee ze vond het niet leuk, vooral omdat we toen 'verkering' hadden.
Haar Engels was al dik in orde natuurlijk. Het is toch ook een kwestie van meteen op school zetten, sportclub etc. in de nieuwe omgeving
Maar goed, een meid van 13 vind dit natuurlijk niet leuk. En zij dus ook niet.
Uiteindelijk is het wel zo dat we binnen afzienbare tijd een beslissing gaan nemen en die zal dan ook definitief zijn. Blind blijven staren heeft geen zin. Het is nu zaak om de voors en tegens af te wegen en te bekijken of een green card echt haalbaar is of dat de kans dat we aan alle voorwaarden voldoen (alleen de medische keuring kan al problemen geven ivm mijn gewrichten en knor's rug) groot genoeg is.
Maar goed, het gaat nu voornamelijk over mij merk ik. Zijn er echt geen andere mensen die wel willen maar niet durven, twijfels hebben etc.? Je kan mij niet vertellen dat wij de enige halfwatjes zijn
quote:Ik heb zelf eigenlijk nooit twijfel gehad.... We zijn begonnen in Nederland, hadden de intentie om ook in Nederland te blijven.... maar toen overleed mijn schoonvader in 1999, een paar maanden voor ons geplanned huwelijk, waar mijn vrouw en schoonmoeder het moeilijk mee hadden, en na de aanvallen op 11 September 2001 vroeg mijn schoonmoeder of we niet alstublieft bij haar in de buurt wilden gaan wonen.Op maandag 4 juni 2007 21:52 schreef Danny het volgende:
Maar goed, het gaat nu voornamelijk over mij merk ik. Zijn er echt geen andere mensen die wel willen maar niet durven, twijfels hebben etc.? Je kan mij niet vertellen dat wij de enige halfwatjes zijn
Het speelde toen al wel op de achtergrond, we hadden al wel eens "what if" scenario's besproken, maar toen het besluit eenmaal gevallen was, was het echt zoiets van.... "Okay, let's do this thing.". In December 2001 had ik mijn keuring en kreeg ik mijn visum, in April 2002 ben ik verhuisd.
Wij hebben dus in 4 maanden alles geregeld om te vertrekken, inclusief het afronden van de belastingen, etc. Het kost een hele hoop werk, maar het is met gemak haalbaar in zo'n periode. Nadat de knoop eenmaal was doorgehakt zat ik eigenlijk nog maar over 1 ding in: Werk krijgen. En dat duurde ook nog eens 6 maanden nadat ik de VS aankwam, dus we gingen rap door onze spaarcentjes heen. (Gelukkig konden we de eerste 6 maanden terecht bij schoonmoeder).
Wat betreft medische keuring: Deze is voornamelijk voor het vaststellen van verspreidbare ziekten, zoals AIDS, TBC, Hepatitus, etc, etc. Zaken als reuma en rugklachten hebben niet al te veel invloed daarop. Wel moet je erop rekenen dat je ziektekostenverzekering vrij hoog zal zijn, reken op +/- $500 tot $600 voor jullie tweetjes en kinderen, vanwege een "pre-existing condition".
Sommige mensen (zoals ik), hebben het daar veel makkelijker in, aangezien ik geen vriendin heb, geen eigen huis heb, en dus niet echt veel hoef te regelen om met m'n hele hebben en houden naar een ander land te gaan. In mijn geval ben ik in totaal nu een weekje bezig geweest met het regelen van tickets, visum, en het opruimen/inpakken van dingen, en ik ben over 5 dagen weg
Het enige wat je wel moet doen is een vangnet hebben; dat wil zeggen retour tickets al hebben, zorgen dat je genoeg geld hebt om op zijn minst een maand in Nederland te leven mocht je terugkomen als het niet bevalt, en in ieder geval iets geregeld hebben met familie of vrienden om daar tijdelijk te kunnen crashen mocht het allemaal niet willen.
En natuurlijk zorgen dat je genoeg cash meeneemt om in je land van keuze een tijdje te kunnen leven, mochten de dingen duurder uitvallen dan je dacht.
My 2 cents.
quote:Ik begreep het als zodanig. Maar ik ben blij dat je het met deze post verduidelijkt.
quote:Ik vat het totaal niet op als belediging, laat staan dat ik zou willen doen voorkomen.Jouw goed recht, mijn goed recht, maar het is nergens voor nodig mijn woorden te verdraaien en het te doen voorkomen alsof ik je zit te beledigen.
quote:DE beslissing is niet aan een tiener overgelaten. Het lijkt er eerder op dat je me niet wilt begrijpen, SoitGood for you. Ikzelf zou het alsnog niet doen omdat ik een dergelijke beslissing niet aan een tiener over zou laten. Wederom; dat is hoe IK erover denk in MIJN situatie. Prima als het voor jou WEL werkt.
Ik heb het er al niet meer over.
Ik wens jullie veel succes met het nemen van een beslissing. Ikzelf denk, gezien jouw continu oproepen van allerlei mogelijke bezwaren en het dicht willen timmeren van alle eventueel voorkomende probleemjes, dat jullie niet gaan. Er zijn gewoon altijd mensen die het bij verlangens houden omdat ze de risico's niet aandurven en 100% garantie willen dat het allemaal gaat lukken. Dan is het beter om voor relatieve zekerheid in een bestaande situatie te kiezen.
quote:hier ben ik het niet mee eens. Ik ben geboren in Nederland, maar Engels is mijn eerste taal (het was door omstandigheden destijds de taal die ik het meeste hoorde). Mijn ouders hebben wel moeite moeten doen om mij Nederlands te leren...ik schijn nogal eigenwijs te zijn geweest...ben ik nu dus helemaal niet meerOp maandag 4 juni 2007 19:15 schreef LeeHarveyOswald het volgende:
[..]
Een tweede moedertaal bestaat niet. Dergelijke kinderen die een tweede taal te intensief en te vroeg leren kunnen zich vaak zeer slecht uitdrukken en lopen taal achterstand op school op mbt. de moedertaal. Ik spreek niet uit ervaring, maar wel van zeer dichtbij mogen zien, en het fenomeen schijnt behoorlijk normaal te zijn
, maar tegen de tijd dat ik naar school toe ging kon ik me bijna net zo goed in het Nederlands als in het Engels uitdrukken. ik heb op school nooit problemen ondervonden van het feit dat ik 2-talig was, en nu is het eigenlijk alleen maar erg handig.Natuurlijk kan dit per kind verschillen, maar zo is het in ieder geval bij mij gegaan.
quote:Bureaucratie, financiën en andere zaken is gewoon rompslomp waar je door heen moet gaan, maar als je iets écht wil is dat het natuurlijk wel waard. Over de kinderen kan ik het volgende zeggen.Op zondag 3 juni 2007 23:51 schreef Danny het volgende:
Dan de kinderen; Alicia is 5, Jayden bijna 3 (valt het op dat we ze bewust name hebben gegeven die men in Amerika uit kan spreken?). Voordat je de hele procedure door bent ben je zomaar 2 jaar verder. Het is geen EU land waar je zo even naartoe rijdt en een huis koopt of huurt. De kinderen zijn dan al oud genoeg om er behoorlijk van in de war te raken en we zijn er nog niet over uit of we ze dat willen laten doorstaan en, belangrijker, of we het risico willen lopen dat ze het een jaar later weer moeten doorstaan als het in de VS toch NIET blijkt te bevallen.
Waarom ben jij nog niet geëmigreerd terwijl je dat dolgraag zou willen? Of ben je het al wel en herken je dit soort twijfels?
Ik ben zelf opgegroeid in een situatie waarin er vaak verhuist is (en wordt), stuk of 6 keer in mijn jonge levensjaren, alhoewel ik niet met mijn ouders geëmigreerd ben, ben ik wel Nederland doorgetrokken (ook afstanden waarbij je alles achterlaat). Ik weet nog wel dat ik me waardeloos voelde toen ik opeens van mijn vrienden werd weggerukt (nu praat ik over basisschool periode) en maar moest aarden op een nieuwe plek. Ik moet desondanks zeggen dat dit voor mij verrassend snel ging en ik zo mijn plek had gevonden binnen de klas op school. Als ik het zo lees denk ik dat je kinderen, omdat ze geinteresserd zijn in Engels, dit ook snel op zullen pakken en dat de taal eigenlijk niet echt een groot probleem is. Nadat ik verhuist was, was ik vrij snel mijn oude vriendjes vergeten (ik praat hier misschien over 2 maanden) en maakte gewoon lol waar mogelijk, uiteraard hoort een sportclub hier ook bij. Ik zal absoluut niet zeggen dat dit voor elk kind zo geldt maar in mijn ervaring (en wat ik ook van andere mensen hoor die opeens op een totaal andere plek zijn gaan wonen) is dat de kinderen altijd op hun voeten terecht komen.
Ik ben het overigens eens met maarten, je moet het nu doen of anders pas over 15/20 jaar als je kinderen volwassen zijn. Je kunt uiteraard ook tussendoor verhuizen maar je onderbreekt dan wel de basisschool periode of middelbareschool periode, dit is een veel grotere onderbreking dan dat je het nu zou doen op jonge leeftijd. De psychologische druk is dan ook groter. Dit kan ook positief uitpakken als je kinderen avontuurlijk zijn ingesteld natuurlijk.
Daarbij wil ik ook nog zeggen dat mijn vader altijd al de plannen heeft gehad om naar Nieuw-Zeeland te emigreren maar dit niet heeft gedaan vanwege de kinderen en hij de stap te groot vond voor ons. Iets waarvan hij zegt dat hij het maar beter toch gedaan had kunnen hebben.
Als ik je verhaal zo lees heb je er altijd van gedroomd en ik denk dat je het dan ook moet doen, anders krijg je er later misschien wel spijt van, je moet er natuurlijk wel goed over nagedacht hebben, maar daar ga ik ook maar even van uit
.quote:Hier ben ik het dus totaal niet mee eens. Tweetalig opvoeden is gewoon heel erg slim, vooral in de huidige tijd waarin mensen veel internationaal reizen/werken/etc. Wat wel belangrijk is is dat de talen geleerd worden door mensen die die taal als moedertaal hebben. Ga dus niet jouw HAVO engels leren aan je kind en dan denken dat ze een 2de moedertaal hebben, dat gaat gegarandeert niet lukken, maar als je bv een franstalige & nederlandstalige ouder hebt dan zijn 2 talen heel erg makkelijk om te doen en zal het kind beide talen perfect spreken er vanuit gaande dat de ene ouder altijd in het engels met het kind spreekt en de ander in het frans. Dat is nl de enige manier om een taal zo goed te leren dat je het volledig beheerst.Op maandag 4 juni 2007 19:15 schreef LeeHarveyOswald het volgende:
[..]
Een tweede moedertaal bestaat niet. Dergelijke kinderen die een tweede taal te intensief en te vroeg leren kunnen zich vaak zeer slecht uitdrukken en lopen taal achterstand op school op mbt. de moedertaal. Ik spreek niet uit ervaring, maar wel van zeer dichtbij mogen zien, en het fenomeen schijnt behoorlijk normaal te zijn
quote:Een tweede moedertaal bestaat wel. Nog meer moedertalen ook. Soms liggen ze wel op een ander niveau, en de woordenschat zal vrijwel altijd verschillen ("schooltaal", "mamataal", "papataal", "buitenspeeltaal" bijvoorbeeld), maar dat ligt meer aan het aanbod, dan aan het leervermogen van het kind.Op maandag 4 juni 2007 19:15 schreef LeeHarveyOswald het volgende:
Een tweede moedertaal bestaat niet. Dergelijke kinderen die een tweede taal te intensief en te vroeg leren kunnen zich vaak zeer slecht uitdrukken en lopen taal achterstand op school op mbt. de moedertaal. Ik spreek niet uit ervaring, maar wel van zeer dichtbij mogen zien, en het fenomeen schijnt behoorlijk normaal te zijn
Er wordt nog altijd vanuit gegaan dat een meertalig kind geen vertraging oploopt bij het leren van zijn eerste talen, maar echt uitgebreide onderzoeken zijn er -voor zover ik weet- niet naar. Het probleem is dat het heel moeilijk te onderzoeken is: ieder kind leert taal heel verschillend, in een verschillend tempo. Bij 'normale' kinderen ligt dat al zozeer uit elkaar, dat er weinig over 1 kam te scheren valt. De reportage die je hebt gezien lijkt me daarom een goede indruk geven van deze twee kinderen, maar woorden als 'vaak' en 'normaal' zou ik niet gebruiken. Wel is er bij leraren veel onbegrip en onkunde, en worden leerproblemen heel vaak op meertaligheid geschoven. Er is een gerede kans dat de kinderen in het programma gewoon leerproblemen hadden.
Phileine, ik dacht dat de leeftijd tot waar kinderen 'echt' tweetalig zijn iets lager lag, maar ik kan het niet opzoeken (nadeel van het expatbestaan: mensen verhuizen nog wel eens terwijl ze je boeken nog hebben). Ik dacht dat het op een jaar of 5 lag. Wat niet inhoudt dat een kind daarna niet alsnog makkelijk een tweede taal kan leren, maar het proces is dan (in theorie althans) iets anders.
als je twijfelt moet je het niet doen.
enkel en alleen als je er 100% voor wil gaan, en je partner ook.
kun je de stap maken en deze tot een succes brengen.
want er komt meer bij kijken dan je van tevoren verwacht.
quote:Niet mee eens.Op vrijdag 8 juni 2007 23:17 schreef z80 het volgende:
laat ik het kort houden
als je twijfelt moet je het niet doen.
Als je wacht tot alle twijfel weg is dan ga je nooit.
Je kunt ook gewoon gaan en als het tegenvalt dan kom je weer terug.
quote:Precies. Ik had ook twijfels.... De Verenigde Staten.... groot land.... kom ik wel aan het werk.... kan ik alles wel betalen..... etc, etc, etc. En na een moeilijke start van 6 maanden kreeg ik een baan, een huisje, een auto.... en kwam alles gewoon goed.Op zaterdag 9 juni 2007 03:36 schreef SeLang het volgende:
Als je wacht tot alle twijfel weg is dan ga je nooit.
Wat ik nu weet? Dat als ik ooit weer in Nederland zal wonen, en de vraag komt voor een tweede keer langs: Moeten/willen we weg uit Nederland?.... Dat ik op die vraag al het antwoord weet en het direct zal doen. Nu ik de ervaring van 1 emigratie heb, weet ik dat ik het zo weer zou doen.
quote:Voor mij was de emigratie van NL naar Belgie (60 km verderop) de grootste stapOp zaterdag 9 juni 2007 05:28 schreef maartena het volgende:
Nu ik de ervaring van 1 emigratie heb, weet ik dat ik het zo weer zou doen.
Daarna van Belgie naar de UK was makkelijk.
En van de UK naar Taiwan was helemaal geen grote stap meer.
De meeste mensen verwachten precies het omgekeerde
Ik zou me kinderen niet willen laten opgroeien in amerika persoonlijk.
GO CANADA !
Spreken ze ook engels....
Mensen veel socialer, iedereen accepteert elkaar en mooiere natuur. En volgens mij kun je er ook makkelijker naar toe emigreren. Heb nu al 2 mensen hier leren kennen die voor een canadees staatsburgersschap zijn gegaan. Je hebt hier ook een inburgeringscursus. Ik ben ook van plan later om hier naar toe te emigreren.
quote:Je hebt natuurlijk wel als voordeel dat je de zekerheid van een baan hebt. En huisvesting was vast ook geregeld.Op zaterdag 9 juni 2007 06:01 schreef SeLang het volgende:
[..]
Voor mij was de emigratie van NL naar Belgie (60 km verderop) de grootste stap
Daarna van Belgie naar de UK was makkelijk.
En van de UK naar Taiwan was helemaal geen grote stap meer.
De meeste mensen verwachten precies het omgekeerde
quote:Helemaal mee eens. 3 jaar geleden had ik nooit gedacht te emigreren naar de andere kant van de oceaan, maar mijn toenmalige (amerikaanse) vriendin wou weer terug naar "huis". Aangezien het voor mij makkelijker was om een baan in de VS te krijgen dan voor haar iets in Nederland, ben ik maar gaan soliciteren. Maar zelfs toen ik een baan kreeg aangeboden heb ik nog wel even zitten twijfelen.Op zaterdag 9 juni 2007 03:36 schreef SeLang het volgende:
Als je wacht tot alle twijfel weg is dan ga je nooit.
Je kunt ook gewoon gaan en als het tegenvalt dan kom je weer terug.
Inmiddels is die vriendin weer weg, vermaak ik me hier prima en denk er zelfs aan om toch maar een green card te gaan aanvragen
Meer in de zin van 'Jeeee wat ga je nou doen' en 'Eigenlijk ben je hartstikke gek' en meer van dat soort dingen. Je denkt natuurlijk meteen aan de dingen die je (eventueel) gaat missen, heel logisch ook natuurlijk.
Nu is er een ander probleem. Het lijkt wel of ik te lui ben om alles zelf te regelen. TOen ik naar SPanje ging regelde mijn vorige school alles, ik hoefde alleen maar mijn koffer in te pakken en te gaan. Ik heb daar een fantastische tijd gehad (zat niet tussen de toeristen). Het regelen vind ik erg veel werk, dus daar zie ik tegenop. Waarschijnlijk ga ik dan ook niet tijdens mijn studie voor een jaar naar het buitenland, maar na mijn studie. Althans, dat is de planning. Van uitstel komt afstel zeggen ze. Ik ben zeer benieuwd.
Ik wil het sowieso eerst een jaar proberen, dan een aantal jaren hier in NL werken, en dan later als ik nog steeds wil gaan die daadwerkelijke stap nemen. Ik heb al wel het gevoel vanaf mij 14de ofzo dat ik in het buitenland wil wonen. Waarom dat is zou ik echt niet weten. Mijn leven is hier perfect.
quote:Ik had ook wel twijfels, maar er is een heel groot verschil tussen de emigratie die jij en ik deden, en de emigratie die Danny wil gaan doen, en dat is dat wij een anker hadden. Wij hebben een vrouw die al precies weet hoe Amerika werkt, hoe bepaalde zaken in zijn werk gaan, en ook niet onbelangrijk: Je vrouw heeft familie waarop je terug kunt vallen.Op donderdag 21 juni 2007 17:00 schreef popolon het volgende:
Ik had wel twijfels maar die kwamen pas nadat ik had besloten om de boel in Nederland achter te laten. Moet er wel bij zeggen dat het toch een ander soort twijfels waren dan waar TS het over heeft.
Meer in de zin van 'Jeeee wat ga je nou doen' en 'Eigenlijk ben je hartstikke gek' en meer van dat soort dingen. Je denkt natuurlijk meteen aan de dingen die je (eventueel) gaat missen, heel logisch ook natuurlijk.
De eerste paar maanden woonden wij bij mijn schoonmoeder bijvoorbeeld, totdat we alles geregeld hadden met betrekking tot werk, huis, rijbewijs, auto, ssn, etc, etc..... Emigranten komen in de VS toch vaak in een hotel terecht voor de eerste paar weken, en staan volledig op zichzelf zonder de steun van eventuele familie.
Eigenlijk was het type emigratie dat jij en ik gedaan hebben een stuk eenvoudiger dan wat Danny wil gaan doen, zeker gekeken naar de legale kant ervan, zoals het verkrijgen van een Green Card, en het behoud van je Nederlanderschap bij naturalisatie tot Amerikaan.
Het afhandelen van alle zaken in Nederland is de makkelijkste stap eigenlijk. Je plekje vinden in het nieuwe thuisland is veel moeilijker, en een groot deel van de emigranten keert na 1 of 2 jaar weer terug naar Nederland omdat het maar niet lukt om de draai te vinden. En dan bedoel ik niet financieel/werk, want dat is natuurlijk ook een probleem, maar het volledig wennen aan een nieuwe cultuur.
Wat ik nu wel weet is dit: Ik heb nu een emigratie achter de rug, en mijn vrouw en ik zijn het er allebei over eens: We zouden het zo weer doen als ik bijv. een goede baan zou krijgen in bijvoorbeeld Dublin of Toronto, om zo maar eens wat te noemen.
). Natuurlijk hebben wij ook getwijfeld, maar langzamerhand zijn we ervan overtuigd geraakt dat de voordelen groter zijn dan de nadelen. Christan gaat naar een tweetalige school, waar ze ons op het hart hebben gedrukt om thuis vooral gewoon Nederlands met hem te blijven praten: "Duits leren we hem op school wel, het is belangrijk dat hij thuis correct Nederlands hoort en blijft horen." Nu is Christan een heel ander type kind dan Alicia, als ik het zo lees. Hij is dit schooljaar ook al van school gewisseld en dat is eigenlijk probleemloos verlopen. Hij maakt makkelijk vriendjes en is goed opgenomen in de klas. Ik vond het grootste nadeel van de verhuizing dan ook dat hij nu wéér naar een andere school moet. Maar daar staat inmiddels tegenover dat hij zelf heel graag wil
Hij ziet het helemaal zitten. Het is voor een kind natuurlijk ook heerlijk om vanuit de stad buiten te gaan wonen, met veel ruimte zowel in huis als eromheen, altijd buiten te kunnen spelen, wat nu lang niet altijd mogelijk is.Nu is Duitsland om de hoek in vergelijking met Amerika
Dus helemaal vergelijkbaar is het niet. We hebben uiteindelijk ongeveer een half jaar tijd genomen om alles te regelen, en langzamerhand valt alles op zijn plek (werk, verlof, huis, verhuizing enz.). Details op de weblog, zie sig, en uitgebreider in onze topics op K&W.Ik denk wel dat het voor de kinderen het beste is als je zo snel mogelijk gaat. Hier hadden we nogal "last" van oma, die het absoluut niet leuk vindt dat we weggaan. Dat is gedeeltelijk opgelost door het aanschaffen van een webcam, waardoor ze Christan straks in elk geval gewoon elke dag even kan spreken. Ja, we wonen nu bij haar om de hoek, straks zitten we een kleine 2 uur verderop. Maar Maastricht is verder...
Wat ik erg vervelend vond is dat ze Christan probeerde te beïnvloeden zodat hij in het begin zei dat hij niet mee wilde naar Duitsland. Nadat we ons nieuwe huis hadden gekozen heeft hij echter besloten dat hij het wèl leuk vindt. Sinds die tijd heeft hij niet één keer meer gezegd dat hij niet wil. Wel dat hij zijn vriendjes zal missen, dat is natuurlijk logisch. Anderzijds zei hij dat ook van de vriendjes van zijn oude school... guess what? Nooit meer iemand van gezien
We zullen straks geregeld een weekendje in Haarlem doorbrengen, zodat hij bij oma kan zijn. We zijn de wereld niet uit
Wat zijn afstanden tegenwoordig nog, met internet? Tijdsverschillen maken het natuurlijk wel lastiger als je ver weg zit, maar direct contact is prima mogelijk.quote:Niet om disresprectvol over te komen maar ze klinkt als een erg vervelende onvolwassen vrouw als ze een afstand van 2 uur al niet kan accepteren. In sommige landen rijden mensen dat om naar de supermarkt te gaan. Ook neem ik aan dat jij de keuze nam om weg te gaan om een betere toekomst op te bouwen. Om dan jouw kind als pion te gebruiken om je te laten blijven getuigt van weinig stijl.Op vrijdag 22 juni 2007 10:22 schreef Rewimo het volgende:
Ik denk wel dat het voor de kinderen het beste is als je zo snel mogelijk gaat. Hier hadden we nogal "last" van oma, die het absoluut niet leuk vindt dat we weggaan.
.......
Wat ik erg vervelend vond is dat ze Christan probeerde te beïnvloeden zodat hij in het begin zei dat hij niet mee wilde naar Duitsland.
quote:JaOp vrijdag 22 juni 2007 12:28 schreef Buschetta het volgende:
Niet om disresprectvol over te komen maar ze klinkt als een erg vervelende onvolwassen vrouw als ze een afstand van 2 uur al niet kan accepteren. In sommige landen rijden mensen dat om naar de supermarkt te gaan. Ook neem ik aan dat jij de keuze nam om weg te gaan om een betere toekomst op te bouwen. Om dan jouw kind als pion te gebruiken om je te laten blijven getuigt van weinig stijl.
Ze is nogal gewend om haar zin te krijgen. Dat gaat nu dus niet door.
Maar wel tof dat het echt gaat gebeuren voor jullie! Veel succes!
quote:Dit kan ik me helemaal voorstellen, wij denken ook wel eens na over waar we onze toekomst willen opbouwen en dit is wel iets wat ons zou kunnen tegenhouden. Dat komt mss ook wel omdat ik gewend ben dat mijn ouders dat met hun ouders heel anders hebben gedaan.Op vrijdag 8 juni 2007 21:10 schreef livelink het volgende:
Bij ons is toch het grootste dilemma de ouders/schoonouders. Mijn schoonmoeder is dementerend en de zorg voor haar komt voornamelijk op ons neer. Hoewel we juist nu soms zo graag onze koffers willen pakken om alles achter ons te laten (vluchtgedrag) kan dat nu echt niet. En mijn eigen ouders worden natuurlijk ook ouder. Nu kan ik de zorg voor hen wel delen met mijn broers en zus, maar je hebt toch je verantwoordelijkheid richting je familie.
Ik vraag me af hoe de emigranten (degenen die echt ver weg zijn gegaan) hier tegenover staan. Ik las dat iemand zijn vader 2 jaar niet had gezien, dat lijkt me best heftig. Enerzijds heb ik het gevoel van, je moet jouw leven en dromen niet laten bepalen door die anderen, maar anderzijds is er wel idd dat gevoel van verantwoordelijkheid voor je ouders. Ik zou het moeilijk vinden dat ze later alleen in een verzorgingstehuis zitten waar je 1 of 2 keer per jaar eventjes op bezoek komt.
quote:Weet je, en al die kleine dingen waar er een heleboel van zijn, hoeven helemaal geen obstakels te zijn. Emigreren is in het begin gewoon moeilijk, voor iedereen, of je al werk hebt of niet, zoveel dingen zijn gewoon anders.Op zondag 3 juni 2007 23:51 schreef Danny het volgende:
Ik ben vast niet de enige die al jaren graag naar het buitenland zou vertrekken (in mijn geval naar Amerika) maar het nog steeds niet heeft gedaan.
In eerste instantie was dat omdat ik te jong was, toen omdat ik te laf was om een jaar highschool of college te doen, toen omdat ik nooit voldoende geld of andere middelen zou hebben om er te komen, toen omdat mijn vrouw Amerika niet kende en niet duidelijk was of het haar ook zou bevallen en nu na intensief onderzoek van ons beiden over de mogelijkheden om er toch heen te gaan de kleine twijfels en praktische en emotionele bezwaren.
Grootste obstakels zijn de kleine dingen waar er heel veel van zijn. Tientallen. Teveel om op te noemen. Van financiële zaken tot bureaucratie. Dan de kinderen; Alicia is 5, Jayden bijna 3 (valt het op dat we ze bewust name hebben gegeven die men in Amerika uit kan spreken?). Voordat je de hele procedure door bent ben je zomaar 2 jaar verder. Het is geen EU land waar je zo even naartoe rijdt en een huis koopt of huurt. De kinderen zijn dan al oud genoeg om er behoorlijk van in de war te raken en we zijn er nog niet over uit of we ze dat willen laten doorstaan en, belangrijker, of we het risico willen lopen dat ze het een jaar later weer moeten doorstaan als het in de VS toch NIET blijkt te bevallen.
Waarom ben jij nog niet geëmigreerd terwijl je dat dolgraag zou willen? Of ben je het al wel en herken je dit soort twijfels?
Maar je moet voor jezelf een plan maken. Hoe ouder de kinderen worden, hoe moeilijker het wordt voor jullie allemaal. Onze kids waren 9,7 en 2, en die hebben het best wel moeilijk gehad. Toch ben ik blij dat we het door hebben gepakt. Ik had met hubje afgesproken dat ik het 5 jaar wilde proberen, en mocht het niets worden dat we dan echt terug zouden gaan.
Met die zekerheid dat hij dan ook inderdaad weer mee terug zou gaan kon ik de stap wel aan. Ik wist namelijk ook dat als ik nog meer bezwaren zou opgooien, en het nog een tijdlang zou blokken, dat er dan geen mogelijkheid meer zou zijn, omdat de kids te oud zouden zijn.
Al die dingen die je nu denkt dat het struikelblokken zijn vallen in het niets bij het gevoel wat je zult hebben over enkele jaren..."had ik maar"..... of "was ik maar"..... Er is altijd een weg terug, maar de weg erheen is maar beperkt open!.. good luck!
M'n vrouw emeigreerde ook vanuit NL naar de VS toen ze 15 was. En de hele familie ging mee (vier kinderen), ook dat is allemaal goedgekomen.
Ik volgde haar 15 jaar later.
't Is een hele stap, vooral met kinderen, maar het kan zeker de moeite waard zijn.
quote:Absoluut, ik zou denk ik mijn leven lang spijt hebben gehad, en altijd hebben gedacht wanneer de regering weer eens viel, of een volgende kwartje bij de benzine prijs was opgeplakt.. was ik toen maar gegaan.Op zaterdag 30 juni 2007 00:35 schreef popolon het volgende:
Je hebt dus met drie kinderen de grote stap gemaakt. En hoe een sprong in het diepe goed kan uitpakken.
M'n vrouw emeigreerde ook vanuit NL naar de VS toen ze 15 was. En de hele familie ging mee (vier kinderen), ook dat is allemaal goedgekomen.
't Is een hele stap, vooral met kinderen, maar het kan zeker de moeite waard zijn.
Waar woon jij dan?
quote:aha, andere kant van de rockies, en dan nog een stukje rechtdoor.Op zaterdag 30 juni 2007 00:38 schreef popolon het volgende:
Michigan, Cutlerville. Vlakbij Grand Rapids.
quote:Op zaterdag 30 juni 2007 00:39 schreef Inukshuk het volgende:
[..]
aha, andere kant van de rockies, en dan nog een stukje rechtdoor.
Yep, straight into the woods.
quote:'k was ff op bezoek in je fotoboek
Maar bij jou in de buurt wonen daar nou ook de Amish? Waarschijnlijk ook veel Nederlanders daar?Mijn probleem is meer pragmatisch. Hoe vind ik werk daar. Mijn kennis en expertise is gebaseerd op ervaring, niet op basis van (internationaal aansprekende) diploma's. En om hier alles achter me te 'verbranden', mijn gezin over de halve wereld te verslepen om er vervolgens achter te komen dat ik daar een marginaal bestaan ga leiden... nee daar heb ik weinig zin in.
quote:Ja precies, als expat heb je dáár geen omkijken na. Echter wel weer het probleem dat je na een aantal jaar opens naar een ander land gestuurt wordt... je blijft opbouwen.Op zaterdag 9 juni 2007 12:45 schreef Light het volgende:
[..]
Je hebt natuurlijk wel als voordeel dat je de zekerheid van een baan hebt. En huisvesting was vast ook geregeld.
quote:Het is natuurlijk ook wel spannend als je zélf al dat soort "details" moet regelen!Op zaterdag 9 juni 2007 12:45 schreef Light het volgende:
Je hebt natuurlijk wel als voordeel dat je de zekerheid van een baan hebt. En huisvesting was vast ook geregeld.
quote:Baan is dan geregeld, huis niet.Op zaterdag 9 juni 2007 12:45 schreef Light het volgende:
[..]
Je hebt natuurlijk wel als voordeel dat je de zekerheid van een baan hebt. En huisvesting was vast ook geregeld.
Maar een huis regelen is natuurlijk gemakkelijk. Gewoon even 1 of 2 middagen rondkijken en dan neem je hetgene dat op dat moment het beste lijkt. Zo heb ik het in Taiwan gedaan en ook daarvoor toen ik naar de UK ging.
Per 1 september krijg ik dat hele gedoe weer. Op dit moment weet ik nog niet in welk land ik over 6 weken ga wonen. Maar ik schat de kans zo'n 80% dat het weer de UK wordt (zelfde locatie als voordat ik naar Taiwan ging). Ik ben trouwens niet van plan om daar langer dan een jaar te blijven.
[ Bericht 0% gewijzigd door SeLang op 14-07-2007 13:51:18 ]
quote:Baal je daar niet van, dat je weer op een "oude" bekende lokatie terecht komt?Op zaterdag 14 juli 2007 13:44 schreef SeLang het volgende: Per 1 september krijg ik dat hele gedoe weer. Op dit moment weet ik nog niet in welk land ik over 6 weken ga wonen. Maar ik schat de kans zo'n 80% dat het weer de UK wordt (zelfde locatie als voordat ik naar Taiwan ging). Ik ben trouwens niet van plan om daar langer dan een jaar te blijven.
quote:www.monsterboard.com. Om een begin te geven.Op zaterdag 14 juli 2007 12:27 schreef Swetsenegger het volgende:
Hmz... interessant topic.
Mijn probleem is meer pragmatisch. Hoe vind ik werk daar. Mijn kennis en expertise is gebaseerd op ervaring, niet op basis van (internationaal aansprekende) diploma's. En om hier alles achter me te 'verbranden', mijn gezin over de halve wereld te verslepen om er vervolgens achter te komen dat ik daar een marginaal bestaan ga leiden... nee daar heb ik weinig zin in.
In de VS en Canada kijken ze juist naar ervaring, ik had al mijn diploma's en certificaten laten vertalen, voor zover dat nodig was, nam al m'n Cisco/MCSE troep mee naar het gesprek en men vroeg er niet eens om. Het enige wat voor hun belangrijk was was de werkervaring en mijn eerdere projecten.Over je tweede deel, alles achterlaten etc, kan ik me voorstellen. 't Is niet niks, zeker niet met een gezin. Maar IT'ers verdienen hier in deze regionen zeker niet slecht. Zou het zeker niet marginaal willen noemen.
-edit-
en in Boston voor $80K tot $85K....Ik ga emigreren
quote:Nee hoor, je kiest dat tenslotte zelf. Ik heb twee andere mogelijkheden (waaronder Frankrijk) al van de hand gewezen. Er zijn ook een paar persoonlijke redenen waarom mijn 'oude' lokatie voor een beperkte tijd niet zo slecht is. Met nadruk op beperkte tijdOp zaterdag 14 juli 2007 15:02 schreef Bora-Bora het volgende:
[..]
Baal je daar niet van, dat je weer op een "oude" bekende lokatie terecht komt?
. Zoals gezegd is er nu nog niks zeker, maar dit is waar ik momenteel op aanstuur.
quote:Dat zijn best aardige bedragenOp zaterdag 14 juli 2007 15:13 schreef Swetsenegger het volgende:
Ah, ik zie al een webmaster in Ottowa voor 65k tot 80k CAD.
-edit-
Ik ga emigreren
quote:Ja en de eisen zijn niet echt spannend. Ervaring met DHTML, XML, Javascript en SQL.
quote:Ik denk dat een beetje zekerheid ook wel lekker is, zeker als je alle schepen achter je verbrandt en op onbekend terrein komt met weinig kennis van de lokale gebruiken en gewoontes.Op zaterdag 14 juli 2007 12:42 schreef Bora-Bora het volgende:
[..]
Het is natuurlijk ook wel spannend als je zélf al dat soort "details" moet regelen!
quote:Je zou bijna een CV in elkaar draaien, puur om te kijken wat ze ermee doenOp zaterdag 14 juli 2007 15:22 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ja en de eisen zijn niet echt spannend. Ervaring met DHTML, XML, Javascript en SQL.
maar dat zie ik dan welOttawa is prachtig, de omgeving dan.
quote:Inderdaad.Op zaterdag 14 juli 2007 15:27 schreef Light het volgende:
[..]
Je zou bijna een CV in elkaar draaien, puur om te kijken wat ze ermee doen
Als je toch al weet dat je eigenlijk wel die kant op wilt, waarom dan niet gewoon solliciteren en zien of je uitgenodigd wordt.
) Hoi Danny
quote:Wat houdt je nu tegen om gewoon eens te reageren op die advertenties die je net postte?Op zaterdag 14 juli 2007 15:37 schreef Swetsenegger het volgende:
Eigenlijk ben ik gewoon een schijterd die er regelmatig over denkt maar het nooit gaat doen natuurlijk. Onder het mom van honderden argumenten die valide kunnen zijn, maar gewoon een kutsmoes zijn
Hoi Danny
Stel dat de reactie positief is, dan heb je opeens een hele concrete kans. Dan heb je toch een heel ander uitgangspunt dan wanneer je van een afstand over iets vaags zit te fantaseren.
quote:Neuh, het is iets wat pas de laatste 2 jaar ter sprake komt en dan meer als een 'what if' scenario. Het heeft natuurlijk wel wat aantrekkelijks, jezelf losmaken van alles waar je mee verankerd ben en ver weg van die 'sleur' volledig opnieuw beginnen.Op zaterdag 14 juli 2007 15:39 schreef Manono het volgende:
Heb je in de afgelopen jaren iets aan die tientallen kleine praktische bezwaren gedaan zodat alleen nog de grote vraagstukken overblijven? Die 'grotere' vraagstukken zijn nl meestal gewoon excuses die zo verdwenen zijn op het moment dat de weg verder open ligt.
quote:Wellicht moet ik dat eens doen. Kan natuurlijk heel verhelderend zijn. Het kan nmelijk ook zo zijn dat dan blijkt dat ze totaal niet op me zitten te wachtenOp zaterdag 14 juli 2007 15:42 schreef SeLang het volgende:
[..]
Wat houdt je nu tegen om gewoon eens te reageren op die advertenties die je net postte?
Stel dat de reactie positief is, dan heb je opeens een hele concrete kans. Dan heb je toch een heel ander uitgangspunt dan wanneer je van een afstand over iets vaags zit te fantaseren.
Ik heb wel een groot voordeel dat ik redelijk op mezelf ben. Ik heb geen groot sociaal netwerk nodig om me goed te voelen. Als ik m'n gezin bij me heb vind ik het prima (en een snelle internet verbinding uiteraard
)quote:Heerlijk. Maar weer minder makkelijk (niet onmogelijk) als je kinderen hebt.Op zaterdag 14 juli 2007 15:42 schreef Swetsenegger het volgende:
Neuh, het is iets wat pas de laatste 2 jaar ter sprake komt en dan meer als een 'what if' scenario. Het heeft natuurlijk wel wat aantrekkelijks, jezelf losmaken van alles waar je mee verankerd ben en ver weg van die 'sleur' volledig opnieuw beginnen.
Vrij lastige leeftijden voor kinderen om te emigreren, zeker die van 13 en 15 want dat is juist zo'n cruciale leeftijd en begint er zoveel te veranderen.
En toch is alles goedgekomen, 't ging eigenlijk allemaal vrij goed.
quote:Inderdaad.Op zaterdag 14 juli 2007 15:44 schreef Swetsenegger het volgende:
Wellicht moet ik dat eens doen. Kan natuurlijk heel verhelderend zijn. Het kan nmelijk ook zo zijn dat dan blijkt dat ze totaal niet op me zitten te wachten
Het is sowieso goed om voor jezelf kansen te creeren. Daarna kun je nog steeds er zelf voor kiezen om ze niet in te koppen.
quote:Je bent 22? Ik ben op m'n 19e en 21e geemigreerd.Op zaterdag 14 juli 2007 15:28 schreef liefie_ het volgende:
ik vind mezelf nu nog te jong, maar misschien ga ik wel na mn opleiding.... hoewel ik mn opleiding wel een tikje stom heb gekozen omdat ik er in t buitenland niet veel mee kan
Maar hoe denkt je vrouw er eigenlijk over?
quote:Die heeft uiteraard niets te vertellenOp zaterdag 14 juli 2007 16:44 schreef phileine het volgende:
Maar hoe denkt je vrouw er eigenlijk over?
Zoals gezegd zijn we nog nooit verder gekomen dan het 'whatif' stadium
quote:bijna 22Op zaterdag 14 juli 2007 16:29 schreef Individual het volgende:
[..]
Je bent 22? Ik ben op m'n 19e en 21e geemigreerd.
maar ik zit ga nu pas naar het tweede jaar van mn studie en zo.... en het is toch wel een studie die ik af wil maken want ik vind het heel leuk
maar ik ga denk ik nog wel ooit, maar niet voor altijd... een paar jaar zo ergens tussen mn 25 en 30 lijken me ideaal
daarna kindjes maken als ik daar zin in heb of zo... of gewoon niet terug gaan... dat ligt er natuurlijk allemaal maar aan
quote:'Jullie' hebben toch nog inkomsten vanuit Nederland?Op zaterdag 14 juli 2007 20:04 schreef phileine het volgende:
Ja kijk maar uit, wij zaten ook in whatif en ineens hadden we een huis in Spanje gekocht. Die tussenstappen hóef je niet te maken
). Tot slot krijg je als je jarenlang geslaagd ondernemer bent, aan diverse kanten enorme kredieten. Niet dat we die willen gaan aanspreken, maar er is dus wel een behoorlijk groot vangnet, waardoor we wat flexibeler zijn. We hadden ook nog flinke overwaarde van de verkoop van ons huis in Nederland, daar hebben we het laatste jaar min of meer van geleefd. Maar het wordt hier langzamerhand ook wel tijd dat we eens wat gaan verdienen in Spanje. We hebben nog even wat financiële lucht gekregen vanuit Nederland maar we moeten nu toch wel binnen een jaar een bedrijfje op poten hebben dat wat geld gaat genereren.
Maar goed, mocht dat niet lukken dan houdt dat alleen in dat we het huis moeten verkopen, en dan kunnen we nog steeds een tijd doorleven van de opbrengst daarvan. Niet wenselijk, maar van de honger omkomen zullen we voorlopig niet doen.
En dan Ottawa natuurlijk, of omgeving Toronto, zeer aan te raden. Dan word je m'n buurman.
quote:Da's natuurlijk een perfecte basis voor een geslaagde emigratie.Op zaterdag 14 juli 2007 16:56 schreef Swetsenegger het volgende:
Die heeft uiteraard niets te vertellen
quote:Sorry dat ik het even tussendoor vraag maar wat voor bedrijf hadden jullie? En doe je nu weer hetzelfde in Spanje of ben je iets heel anders gaan doen?Op zaterdag 14 juli 2007 20:54 schreef phileine het volgende:
Ja klopt, maar dat gaat binnenkort wel ophouden. inderdaad hielp het wel enorm dat we een eigen bedrijf hadden/hebben. Dan ben je niet zo afhankelijk van een baan. Sowieso is het dan ook wat makkelijker om te denken over het starten van een bedrijf elders, je kent het ondernemersbestaan immers al.
quote:Tuurlijk is dat gemakkelijker.Op zaterdag 14 juli 2007 15:25 schreef Light het volgende:
Ik denk dat een beetje zekerheid ook wel lekker is, zeker als je alle schepen achter je verbrandt en op onbekend terrein komt met weinig kennis van de lokale gebruiken en gewoontes.
Ik wilde er alleen maar mee zeggen dat het nog een stukje spannender is als je alles met eigen handen van het begin af aan moet opbouwen.
Maarreh, waarom alle schepen achter je verbranden?
Maar Swets kennende, denk ik dat dat dan ineens te dichtbij komt en te concreet wordt
quote:Ik ben niet bilingual. Tenminste, ik neem aan dat ze in Canada met bilingual geen Nederlands en Engles bedoelenOp zondag 15 juli 2007 14:29 schreef E.T. het volgende:
Ik zei gister dus al 'waarom solliciteer je niet eens?'
Maar Swets kennende, denk ik dat dat dan ineens te dichtbij komt en te concreet wordt
quote:Dat was ik ook wel van plan hoor, maar er staat er nu ook maar 1 in die regio. Vanaf heden hou ik monsterboard in de gaten voor die regio's. Overigens doet mijn vrouw hier nu of zij de tickets al geboekt zou hebben, maar dat is ook enigzins naast de waarheidOp zondag 15 juli 2007 14:52 schreef phileine het volgende:
Kom Swets, je kent toch wel de regel dat je heus niet aan alle eisen hoeft te voldoen die in de vacature staan? Ik zou inderdaad eens wat sollicitaties uitsturen, gewoon om te kijken hoe je in de markt ligt. Dan weet je of het reeël is of niet om die kant op te denken.
Daarnaast wil ik nog niet uit het oog verliezen dat ik er nog geen jaar geleden even volledig doorheen heb gezeten en ik sinds die tijd alweer 2 keer van baan ben veranderd, voor de tweede keer vader ben geworden en mijn eigen vader heb verloren.... Dat laatste heeft me wel meer hierover aan het denken gezet, maar ik heb wel even mijn tijd nodig om dingen op de rails te houden
Ik heb wel veel nuttige tips gelezen in dit topic.
quote:Van mij mag het het hele jaar door winter zijnOp zondag 15 juli 2007 17:34 schreef popolon het volgende:
Ik hoop dat je van echte winters houdt dan.
Ik wil sowieso eerst nog een HBO opleiding doen hier met evt. nog een aansluitende master. Alleen dan heb ik niet echt concrete werkervaring, wel stage natuurlijk, alleen ik weet niet of dat echt telt.
Hebben jullie ook toevallig ergens jullie verhaal op internet staan zodat ik dat door kan lezen?
Oja en ik ben nu 19.
quote:Okay, hier heb ik ook al over gedacht jahOp zondag 15 juli 2007 20:49 schreef E.T. het volgende:
Als je voor je opleiding nog stage moet doen, zou ik proberen om die in het buitenland te doen.. wellicht dat je via hun later een 'echte' baan kan versieren
en volgens mij kun je bij de meeste hoge scholen wel een jaar in de VS doorbrengen voor stage.@ Stefan:
Ah da's mooi, en voor zover ik heb gehoord is het kopen/huren van woningen ook niet echt duur toch?
Kun je/iemand anders misschien een soort van indicatie geven van de (huur)prijs en wat je er voor krijgt?
thanks!
quote:Jah das waar, hoe is het bij jou in de buurt? en waar woon je precies?Op zondag 15 juli 2007 21:49 schreef Vincenski het volgende:
Dat ligt er echt totaal aan waar je ergens heen wil precies, New York City is uiteraardduurder dan ergens in de middle of nowhere van Minnesota
quote:Kijk hier maar eens voor de grap, huizen in West Michigan. Voor hele specifieke vragen m.b.t. hoe het er is kun je ook in het VS/Canada of wat-dan-ook-topic terecht.Op zondag 15 juli 2007 21:51 schreef voskat het volgende:
[..]
Jah das waar, hoe is het bij jou in de buurt? en waar woon je precies?
Jah, ik heb daar ook al rondgelurkt, nja... en in zoveel andere topics in KAA
quote:Op zondag 15 juli 2007 22:26 schreef popolon het volgende:
[..]
Kijk hier maar eens voor de grap, huizen in West Michigan. Voor hele specifieke vragen m.b.t. hoe het er is kun je ook in het VS/Canada of wat-dan-ook-topic terecht.
¤ 120.000,-
quote:De site doet wat 't moet doen, en heeft zeer uitgebreide zoekmogelijkheden: http://public.grar.com/public/pubsrch.mac/startOp zondag 15 juli 2007 22:56 schreef Swetsenegger het volgende:
Overigens wel weer een verschrikkelijk lelijke website
Tja 'fancy' is anders maar goed, ik heb er voordat we gingen kopen veel aangehad.
Hals over kop vertrekken lijkt me helemaal niet zo verstandig, maar júist door wat je het laatste jaar allemaal hebt doorgemaakt denk ik dat je wensen en waarden ook behoorlijk zijn gaan verschuiven (en vooral: dat je beter weet wat nu eigenlijk echt belangrijk is voor je). Opnieuw inventariseren wat je mogelijkheden zijn is op zo'n moment helemaal niet zo slecht, en legt je ook nergens vast. (maar ik geef toe dat nu gewoon even een tijdje heel tevreden zijn met je gezinnetje en je baan ook heel aantrekkelijk en verstandig is)
quote:Ik ben het helemaal met je post eens phil, maar nu, om het toch even op mezelf te betrekken, heb ik zoiets van 'waarom heb ik dit niet eerder gedaan?'.Op maandag 16 juli 2007 00:37 schreef phileine het volgende:
Swets, ik bedoel ook niet dat je serieus op zo'n sollicitatie moet ingaan. Alleen maar eens wat brieven versturen om te kijken of je reacties krijgt. Dat geeft namelijk al dan niet weer een nieuwe wending aan je "what if". Dat fantaseren blijft nou gewoon eenmaal enorm leuk, ongeacht of je het ooit gaat doen of niet.
Hals over kop vertrekken lijkt me helemaal niet zo verstandig, maar júist door wat je het laatste jaar allemaal hebt doorgemaakt denk ik dat je wensen en waarden ook behoorlijk zijn gaan verschuiven (en vooral: dat je beter weet wat nu eigenlijk echt belangrijk is voor je). Opnieuw inventariseren wat je mogelijkheden zijn is op zo'n moment helemaal niet zo slecht, en legt je ook nergens vast. (maar ik geef toe dat nu gewoon even een tijdje heel tevreden zijn met je gezinnetje en je baan ook heel aantrekkelijk en verstandig is)
Nogmaals, de situaties zijn anders natuurlijk, maar om maar even aan te geven dat emigraties goed uit kunnen pakken.
Wereldwijd is er een enorme economische boom aan de gang met tekorten op de arbeidsmarkt. Dus als je ooit een kans had dan is het NU. Straks komen er weer een paar magere jaren en dan wordt het allemaal weer een stuk moeilijker.
quote:Zuid-HollandOp zondag 15 juli 2007 21:51 schreef voskat het volgende:
[..]
Jah das waar, hoe is het bij jou in de buurt? en waar woon je precies?
quote:Kwam gister op een andere site met zooi huizen in Michigan, damn wat een mooie huizen heb je daar zegOp zondag 15 juli 2007 23:01 schreef popolon het volgende:
[..]
De site doet wat 't moet doen, en heeft zeer uitgebreide zoekmogelijkheden: http://public.grar.com/public/pubsrch.mac/start
Tja 'fancy' is anders maar goed, ik heb er voordat we gingen kopen veel aangehad.
quote:Ik bedoel dat er werk voor me isOp zondag 15 juli 2007 23:01 schreef popolon het volgende:
[..]
De site doet wat 't moet doen, en heeft zeer uitgebreide zoekmogelijkheden: http://public.grar.com/public/pubsrch.mac/start
Tja 'fancy' is anders maar goed, ik heb er voordat we gingen kopen veel aangehad.
quote:Ga ik ook zeker doen, al is het alleen maar om mijn eigen nieuwsgierigheid te bevredigenOp maandag 16 juli 2007 00:37 schreef phileine het volgende:
Swets, ik bedoel ook niet dat je serieus op zo'n sollicitatie moet ingaan. Alleen maar eens wat brieven versturen om te kijken of je reacties krijgt. Dat geeft namelijk al dan niet weer een nieuwe wending aan je "what if". Dat fantaseren blijft nou gewoon eenmaal enorm leuk, ongeacht of je het ooit gaat doen of niet.
Hals over kop vertrekken lijkt me helemaal niet zo verstandig, maar júist door wat je het laatste jaar allemaal hebt doorgemaakt denk ik dat je wensen en waarden ook behoorlijk zijn gaan verschuiven (en vooral: dat je beter weet wat nu eigenlijk echt belangrijk is voor je). Opnieuw inventariseren wat je mogelijkheden zijn is op zo'n moment helemaal niet zo slecht, en legt je ook nergens vast. (maar ik geef toe dat nu gewoon even een tijdje heel tevreden zijn met je gezinnetje en je baan ook heel aantrekkelijk en verstandig is)
En sowieso zou ik nooit gaan verkassen zonder zekerheid van een baan op dat moment.Afgelopen jaar en overigens ook de tropen jaren ervoor, hebben ons inderdaad wel aan het denken gezet. We staan nu een beetje op een tweesprong wat kwaliteit van leven bepaald. De klassieke keuze tussen inkomen en tijd zeg maar.
Maar nogmaals, de keuze was voor ons wel wat makkelijker. Een eigen bedrijf, en een héle belangrijke reden om de zon op te zoeken, namelijk mijn licht-afhankelijke depressies. Dan kan je al niet zo snel meer verliezen.
quote:En bij die laatste keuze geldt nog steeds: tijd vergaat maar geld blijftOp maandag 16 juli 2007 10:07 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ik bedoel dat er werk voor me is
[..]
Ga ik ook zeker doen, al is het alleen maar om mijn eigen nieuwsgierigheid te bevredigen
Afgelopen jaar en overigens ook de tropen jaren ervoor, hebben ons inderdaad wel aan het denken gezet. We staan nu een beetje op een tweesprong wat kwaliteit van leven bepaald. De klassieke keuze tussen inkomen en tijd zeg maar.
Kortom: kies voor de tijd, ook uit naam van je kinderen. Dat zal ieder kind kunnen be-amen!quote:Op zich zien sommigen er wel mooi uit maar ze zijn van hout...... Super gehorig.Op maandag 16 juli 2007 09:11 schreef Vincenski het volgende:
[..]
Kwam gister op een andere site met zooi huizen in Michigan, damn wat een mooie huizen heb je daar zeg
quote:Lees: Hoe groter hun wereld wordt, hoe moeilijker het is om ze eruit te rukken. Nu bestaat de wereld uit de huiskamer en de slaapkamer, strakjes komt daar de tuin en de stoep achter het huis bij, daarna de 4 straten in je buurt, en voor je het weet fietsen ze zelf naar school en vriendjes/vriendinnetjesOp zaterdag 14 juli 2007 16:44 schreef phileine het volgende:
Swets, jouw kinderen zijn nog jong genoeg om de overstap zonder problemen te kunnen maken. Hoe ouder ze worden, hoe lastiger het wordt. Maar je hebt nog wel een paar jaartjes.
Er zijn genoeg gevallen dat het met een tiener best gaat werken, maar over het algemeen is het het best om zo ongeveer voor het 6e of 7e levensjaar de emigratie een realiteit te maken. Ze zijn dan nog jong genoeg om direct in hun nieuwe omgeving vriendjes en vriendinnetjes te maken, en de taal wordt op die leeftijd enorm snel aangeleerd.
Als je plannen hebt om in de "komende jaren" te emigreren, dan zou ik dat doen voordat de tienerleeftijd bereiken. Ze meenemen als ze net hun eerste vriendje/vriendinnetje krijgen is helemaal funest, aldus de ervaring van iemand die ik via internet ken
quote:Huren is inderdaad geen enkel probleem in de VS, je hebt geen woningbouwverenigingen en inschrijf-wachtlijsten waar je 3 jaar moet wachten om in aanmerking te komen voor een huurflatje....Op zondag 15 juli 2007 20:46 schreef StefanP het volgende:
Onderdak kun je overal krijgen. In tegenstelling tot in NL zijn er tig woningen te koop en tig^2 appartementen te huur. Werk is een verhaal apart en dat hangt helemaal af van welk visum je hebt.
Ik kan binnen twee weken een fatsoenlijk appartement regelen.
Kopen kan in sommige staten wel een probleem zijn, in California is de huizenmarkt ziekelijk duur bijvoorbeeld, en in mijn straat word een huis met 4 slaapkamers en een garage verkocht voor $960.000 
In het mid-westen bestaal je voor zoiets slechts $200.000 bijvoorbeeld
quote:Ah nice!Op maandag 16 juli 2007 18:29 schreef maartena het volgende:
[..]
Huren is inderdaad geen enkel probleem in de VS, je hebt geen woningbouwverenigingen en inschrijf-wachtlijsten waar je 3 jaar moet wachten om in aanmerking te komen voor een huurflatje....
Ik kan binnen twee weken een fatsoenlijk appartement regelen.
In het mid-westen bestaal je voor zoiets slechts $200.000 bijvoorbeeld
Dat is dan wel relaxed.Shit man da's duur!
Maar dat heb je altijd wel eigenlijk. Ik zit zelf te denken om naar het Zuid-westen te gaan, Louisiana, iemand daar ervaringen?quote:Louisiana is niet het zuid-westenOp maandag 16 juli 2007 19:30 schreef voskat het volgende:
shit man da's duur!
Daar zijn de huizen wel betaalbaar geloof ik, zeker in de New Orleans area
quote:Is dat niet meer Zuid-oosten?Op maandag 16 juli 2007 19:30 schreef voskat het volgende:
[..]
Ah nice!
Shit man da's duur!
Maar kijk anders even op www.realtor.com , staan hele zooi huizen op en kan je per staat zoeken enzo, dus geeft je wel een redelijk beeld van de huizenmarkten daar volgens mij quote:Hahah ojahOp maandag 16 juli 2007 19:58 schreef Vincenski het volgende:
[..]
Is dat niet meer Zuid-oosten?
ff met het compas in de war maar okay zal ik even doen, tnx voor de link Ik heb extra begeleiding gehad met Nederlands. En binnen 1jaar kon ik deze haast vloeiend.
Je kinderen goed van te voren begeleiden naar de nieuwe situatie moet helpen. Laat ze alvast de taal leren (wat je dus nu al doet) en zorg dat ze iets weten over het land.
Niet schieten is altijd mis!
Onze zoon is vandaag voor het eerst naar school geweest hier in Duitsland. Het ging prima. Het scheelt allicht dat het een tweetalige school is. Hij gaat naar de tweede klas (= groep 4). Er waren nog twee nieuwe Nederlandse kinderen vandaag, waarvan eentje aanvankelijk in tranen. Dat ging wel over toen hij in de gaten kreeg dat hij niet de enige nieuwe was
Zoonlief vond het allemaal prima. Alleen het buitenspelen beviel hem niet zo: te weinig speelgoed
We hebben hem verzekerd dat we de vorige keer heel veel speelgoed gezien hebben, en dat ze dat vast nog wel tevoorschijn zouden halen deze week quote:Dit is onzin. Kijk naar Brussel waar de kinderen Frans thuis spreken en op een Nederlandstalige school zitten of andersom. Bij mijn collega spreekt zelfs een van de ouders enkel Spaans waardoor de kinderen van 6 en 8 jaar oud, perfect 3 talen spreken.Op maandag 4 juni 2007 19:15 schreef LeeHarveyOswald het volgende:
[..]
Een tweede moedertaal bestaat niet. Dergelijke kinderen die een tweede taal te intensief en te vroeg leren kunnen zich vaak zeer slecht uitdrukken en lopen taal achterstand op school op mbt. de moedertaal. Ik spreek niet uit ervaring, maar wel van zeer dichtbij mogen zien, en het fenomeen schijnt behoorlijk normaal te zijn
Twee moedertalen is geen probleem mits beide talen tot het 8ste levensjaar actief onderhouden blijven. Pas dan kan er gesteld worden dat beide talen een moedertaal zijn wat min of meer betekent dat het kind kan denken en dromen in beide talen.
Lekkere kick trouwens.
quote:Bijna een jaar overheen gegaanOp zaterdag 7 juni 2008 06:25 schreef popolon het volgende:
Lijkt mij ook, ik zie alleen maar voordelen van het tweetalig opvoeden.
Lekkere kick trouwens.
quote:Helemaal mee eens!Op zaterdag 7 juni 2008 06:25 schreef popolon het volgende:
Lijkt mij ook, ik zie alleen maar voordelen van het tweetalig opvoeden.
quote:Mijn schuld.Lekkere kick trouwens.
hihi Of zelfs die van Individual! 
quote:Op zondag 8 juni 2008 02:22 schreef Bora-Bora het volgende:
Mijn schuld.
Danny, kan je ons vertellen wat je allemaal hebt overwogen en waarom je het toch maar niet (neem ik aan?) gedaan hebt en het misschien toch alsnog ooit van plan bent?
quote:
quote:Ben ik ook wel nieuwsgierig naar!Danny, kan je ons vertellen wat je allemaal hebt overwogen en waarom je het toch maar niet (neem ik aan?) gedaan hebt en het misschien toch alsnog ooit van plan bent?
quote:Danny, Intussen lopen we dicht op de 3 jaar aan toen je dit topic startte..... zijn er nog steeds plannen?Op maandag 6 augustus 2007 19:58 schreef maartena het volgende:
Danny, we zijn inmiddels twee maanden verder met dit topic.... en ik vroeg me gewoon eens af of er al een update was. Heb je al uitvoerig zitten kijken wat de opties zijn, de eventuele kosten etc, is Canada misschien een optie omdat het makkelijker binnenkomen is, etc, etc?
quote:Ja, dat is inderdaad een probleem...... Als de kinderen onder de 6 zijn, dan is het nog allemaal prima te doen. Ze passen zich dan razendsnel aan op school, en voor je het weet spreken ze de taal beter dan jezelf.Op vrijdag 29 januari 2010 07:49 schreef Danny het volgende:
nope. vooral omdat we de kinderen niet een dermate grote verandering voor willen schotelen.
Boven de 6, als ze wat meer beginnen te snappen van de wereld om hun heen, vriendjes beginnen te maken, etc..... dan word het wat lastiger.
Emigreren moet je inderdaad doen als je nog geen kinderen hebt, of je kinderen nog JONG zijn.
't Is wel een gedoe maar blijven dromen is ook geen optie imho. Dan moet je het gewoon van je afzetten.
quote:Ik denk dat Danny dat dan ook wel gedaan heeft, gezien zijn korte antwoord.Op vrijdag 29 januari 2010 16:01 schreef popolon het volgende:
Ach, hangt van de persoon af. Mijn vrouw is meerdere keren geemigreerd toen ze jong was (Canada -> NL toen ze 7 was. NL -> VS toen ze 15 was) en ze heeft ze allemaal nog redelijk op een rijtje.
't Is wel een gedoe maar blijven dromen is ook geen optie imho. Dan moet je het gewoon van je afzetten.
quote:Weet je het zeker? Ze is met jou getrouwd.Op vrijdag 29 januari 2010 16:01 schreef popolon het volgende:
en ze heeft ze allemaal nog redelijk op een rijtje.
quote:Tijdelijke verstandsverbijstering. Kan gebeuren.Op vrijdag 29 januari 2010 16:19 schreef static het volgende:
[..]
Weet je het zeker? Ze is met jou getrouwd.
quote:klopt. we zetten het een jaar of 15-20 opzij. Als de kinderen volwassen zijn en een eigen leven hebben kunnen we altijd onze oude dag nog slijten in florida, hoewel we het dan ws weer niet zullen doen ivm de kleinkinderenOp vrijdag 29 januari 2010 16:19 schreef maartena het volgende:
[..]
Ik denk dat Danny dat dan ook wel gedaan heeft, gezien zijn korte antwoord.
In een volgend leven doe ik 't als ik nog jong ben!
quote:Dat doet 95% van de bevolking ook, dus in dat opzicht voel ik mij niet schuldig. De kinderen zitten allebei op scouting en zwemles en alicia doet toneelschool. Ik denk dat het allemaal wel meevalt
Maar aan de andere kant laat je je kinderen wel een schat aan ervaring mislopen. Taal, cultuur, omgang, etc.
quote:Geen beter land voor een schoolgaand kind dan NederlandOp vrijdag 29 januari 2010 18:15 schreef static het volgende:
Maar aan de andere kant laat je je kinderen wel een schat aan ervaring mislopen. Taal, cultuur, omgang, etc.
quote:Ik ben het met je eens mijn beste vriend.Op vrijdag 29 januari 2010 19:44 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
[..]
Geen beter land voor een schoolgaand kind dan Nederland
quote:Ben ik niet helemaal met je eens. Ik heb zowel op Nederlandse en Zweedse scholen gewerkt en kan je zeggen dat voor mij de balans op dit moment wel degelijk doorslaat naar het Zweedse schoolsysteem. Neemt niet weg dat het Nederlandse systeem ook heel goed is, hoor. Het is meer een kwestie van persoonlijke voorkeuren en waar je meer belang aan hecht dan dat er supergrote verschillen zijn.Op vrijdag 29 januari 2010 19:44 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
[..]
Geen beter land voor een schoolgaand kind dan Nederland
quote:Niet helemaal mee eens Maarten. Ik denk wel dat ze vocaler worden, en je dus meer te horen krijgt wat ze niet aanstaat, maar ik denk eigenlijk niet dat jongere kinderen het makkelijker vinden. Wat het voor de ouders ook erg ingewikkeld maakt, juist omdat ze minder van zichzelf snappen en het niet kunnen uitdrukken.Op vrijdag 29 januari 2010 15:46 schreef maartena het volgende:
Ja, dat is inderdaad een probleem...... Als de kinderen onder de 6 zijn, dan is het nog allemaal prima te doen. Ze passen zich dan razendsnel aan op school, en voor je het weet spreken ze de taal beter dan jezelf.
Boven de 6, als ze wat meer beginnen te snappen van de wereld om hun heen, vriendjes beginnen te maken, etc..... dan word het wat lastiger.
Emigreren moet je inderdaad doen als je nog geen kinderen hebt, of je kinderen nog JONG zijn.
Ik heb nog vaak teruggedacht aan een boekje over expats, waarin stond "whatever you do, do not move a two-year old. Jongste was net 6 dagen twee toen we verhuisden, en dat hebben we geweten....
quote:Why ? I herriner me dat ik soms binnen 3 uur op een andere plek al woordjes oppikte en me thuis voelde.Op zaterdag 30 januari 2010 04:26 schreef Gaoxing het volgende:
Ik heb nog vaak teruggedacht aan een boekje over expats, waarin stond "whatever you do, do not move a two-year old. Jongste was net 6 dagen twee toen we verhuisden, en dat hebben we geweten....
Wereld van een kind veranderd heel snel. Naar een nieuwe crash is voor een kind soms hetzelfde als naar een nieuw land.
Het was niets vreselijks hoor, maar wel duidelijk merkbaar.
quote:Er is nog meer dan een school, dat is maar 30% van de tijd van je kind ongeveerOp vrijdag 29 januari 2010 22:34 schreef Knutknuttsson het volgende:
[..]
Ben ik niet helemaal met je eens. Ik heb zowel op Nederlandse en Zweedse scholen gewerkt en kan je zeggen dat voor mij de balans op dit moment wel degelijk doorslaat naar het Zweedse schoolsysteem. Neemt niet weg dat het Nederlandse systeem ook heel goed is, hoor. Het is meer een kwestie van persoonlijke voorkeuren en waar je meer belang aan hecht dan dat er supergrote verschillen zijn.
quote:KloptOp woensdag 17 februari 2010 20:08 schreef Halcon het volgende:
Ik wil eerst even wat meer geld sparen en wat studies afmaken voor ik de grote oversteek ga maken. Je kunt beter goed voorbereid gaan en er een succes van maken dan onvoorbereid vertrekken om vervolgens in den verre wat maanden te tobben voor je berooid terug moet keren naar Nederland.
Maar wacht ook niet TE lang.... anders krijg je dus hetzelfde als Danny: Je ontmoet een vrouw, en voor je het weet ben je getrouwd, heb je kinderen, en zit je vastgeroest in de Nederlandse samenleving.
Wat wel aan te raden is, is dat je bij je studies eens kijkt wat de mogelijkheden zijn voor een semester in een ander land. Op zo'n manier kun je toch vaak een half jaar of een jaar in een ander land verblijven, en zo een redelijk beeld krijgen of het iets is wat je wil.
quote:Dat is het risico van je goed voorbereiden. Ga je je te goed voorbereiden, dan komt het er zeker niet van. Dat probeer ik te voorkomen. Het blijft een beetje schipperen natuurlijk.Op woensdag 17 februari 2010 20:38 schreef maartena het volgende:
[..]
Klopt
Maar wacht ook niet TE lang.... anders krijg je dus hetzelfde als Danny: Je ontmoet een vrouw, en voor je het weet ben je getrouwd, heb je kinderen, en zit je vastgeroest in de Nederlandse samenleving.
Wat wel aan te raden is, is dat je bij je studies eens kijkt wat de mogelijkheden zijn voor een semester in een ander land. Op zo'n manier kun je toch vaak een half jaar of een jaar in een ander land verblijven, en zo een redelijk beeld krijgen of het iets is wat je wil.
De studie die ik hierna op het oog heeft kent een semester in Zuid Afrika. Dat is dan niet het land van mijn dromen, maar misschien wel leuk om mee te maken. Aan de andere kant is een periode van twee jaar nog wel te overzien. Intussentijd kan ik wat papieren halen en wat aan mijn CV werken, dan betaalt zich altijd wel terug in de VS.
quote:Ik lees dat je kinderen kinderprogramma's kijken en dus nog niet al te oud zijn. Ik zou de stap dan nu maken. Beter nu dan over pakweg 10 jaar. Hoe jonger kinderen zijn, hoe makkelijker ze zich aanpassen. Na 2 jaar VS weten ze niet meer beter en weten ze niet eens meer van het bestaan van Nederland af.Op maandag 4 juni 2007 00:11 schreef Danny het volgende:
Een stap naar Amerika, wat een compleet andere levensstijl is, zal minstens zoveel problemen geven. Wij zijn volwassen en kunnen dat ws wel aan, maar als we de stap maken nemen we die beslissing ook meteen voor de kinderen.
Niet verhuizen is niet echt een optie, ik moet binnen 2 jaar verhuizen. En 'k heb geen zin om te wachten tot de hele buurt is veranderd in een spookwijk.
quote:Daar heb jij natuurlijk ervaring mee. Nadeel is dan dat je niet echt weet hoe lang het duurt voor je een woning hebt.
quote:Particulier huren, dan heb je zo wat. En ja, dat kost wat meer, maar 10 jaar op een wachtlijst staan terwijl je droomt hoe het in een ander land is, nja, da's ook niet echt een alternatief toch?Op donderdag 18 februari 2010 23:04 schreef Light het volgende:
[..]
Daar heb jij natuurlijk ervaring mee. Nadeel is dan dat je niet echt weet hoe lang het duurt voor je een woning hebt.
quote:Tja, dat heb je met de woningbouwverenigingen en zo.... Ik zou als ik terug ga naar Nederland niet eens een woning KUNNEN huren middels dat traject.Op donderdag 18 februari 2010 23:04 schreef Light het volgende:
Daar heb jij natuurlijk ervaring mee. Nadeel is dan dat je niet echt weet hoe lang het duurt voor je een woning hebt.
Maar als je binnen 2 jaar moet verhuizen, kun je dan geen plannen maken voor een emigratie binnen 2 jaar? In de meeste andere landen heb je niet zoveel problemen met huren.
Particulier huren kan natuurlijk ook nog altijd.
quote:Ik sta geen 10 jaar op een wachtlijst. Ook als ik niets doe, verhuis ik binnen 2 jaar. En particulier huren doe ik liever niet, mede vanwege de kosten.
[..]
Particulier huren, dan heb je zo wat. En ja, dat kost wat meer, maar 10 jaar op een wachtlijst staan terwijl je droomt hoe het in een ander land is, nja, da's ook niet echt een alternatief toch?
quote:True. Is alleen wat lastig als je nog geen werk hebt, denk ik. Of als je net begonnen bent met een baan. Zonder hypotheek kan ik geen huis kopen iig (of misschien wel in Afrika, maar daar wil ik niet heen). Ook weer lastig.
Je kunt ook een huis in het buitenland kopen, twee vliegen in 1 klap.
quote:Je kunt je koopwoning in NL ook verhuren. Door enkel en alleen een koopwoning zou ik me niet tegen laten houden.
quote:Noorwegen trekt me wel. En het belangrijkst zijn natuurlijk woonruimte en werk. En papieren, maar da's meer een formaliteit.
Een hypotheek heb je zeker wel nodig.... maar je zou kunnen overwegen om binnen nu en twee jaar naar een ander land te verhuizen. Waar zou je eigenlijk heen willen?
Jaren gewild om te vertrekken, nooit gedaan. Informatie opgevraagd, plannen gemaakt, toch nooit gedaan. Toen ook op een leeftijd (35) gekomen dat ik al bedacht had dat ik het type was van veel blaten maar het toch niet doen. Maar dan komt er af en toe een kans voorbij die zo voor het grijpen ligt dat niet pakken heel dom is. De kans een half jaar in Afrika te gaan kijken. Dan blijkt die wens die je al jaren had niet voor niks te zijn. Heel erg goed bevallen. Besloten dat ik dus idd weg wil en ik ben nu aan het voorbereiden om te gaan. Daarna ook geen seconde meer getwijfeld of ik wel weg wil.
Rond juni zit ik in het vliegtuig, het voordeel van van te voren even rondkijken is dat je al contacten hebt en dat werk ook geen probleem is. Mijn huis staat te koop, zodra de koop rond is licht ik mijn baas in en ga.
Ik ben er nu ook achter dat ik gewoon niet te lang op één plek wil zitten, ik ga dus niet emigreren. Eerst een jaar of 5 in Afrika (Oeganda) werken en dan weer verder. ik zie mij (behalve voor vakantie) ook niet meer terugkeren in NL. Als zal ik dat niet met zekerheid zeggen, smoor verliefd worden kan van alles in je leven veranderen.
Ja, jaren gewild, uiteindelijk onverwacht gaan doen en helemaal blij.
quote:Dat blaten en niet doen gebeurt wel vaker hier in KAA. Ik zou over 2-3 jaar wel willen zien wie van de mensen met plannen het ook daadwerkelijk uitvoeren.Op zaterdag 20 februari 2010 12:18 schreef Altijd_Lastig het volgende:
Jaren gewild om te vertrekken, nooit gedaan. Informatie opgevraagd, plannen gemaakt, toch nooit gedaan. Toen ook op een leeftijd (35) gekomen dat ik al bedacht had dat ik het type was van veel blaten maar het toch niet doen.
De meeste mensen vertrekken als ze onder de 25 zijn (iig hier op fok!), dus om het op je 35e te doen is misschien wel een grotere stap.
Veel plezier iig!
Hierbij de KAAers: Leeftijd emigratie
Een uurtje (of twee) in de auto om familie te bezoeken is eigenlijk niks. En dat hoef je natuurlijk niet elke week te doen.