KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Ik ben vast niet de enige die al jaren graag naar het buitenland zou vertrekken (in mijn geval naar Amerika) maar het nog steeds niet heeft gedaan.
In eerste instantie was dat omdat ik te jong was, toen omdat ik te laf was om een jaar highschool of college te doen, toen omdat ik nooit voldoende geld of andere middelen zou hebben om er te komen, toen omdat mijn vrouw Amerika niet kende en niet duidelijk was of het haar ook zou bevallen en nu na intensief onderzoek van ons beiden over de mogelijkheden om er toch heen te gaan de kleine twijfels en praktische en emotionele bezwaren.
Grootste obstakels zijn de kleine dingen waar er heel veel van zijn. Tientallen. Teveel om op te noemen. Van financiële zaken tot bureaucratie. Dan de kinderen; Alicia is 5, Jayden bijna 3 (valt het op dat we ze bewust name hebben gegeven die men in Amerika uit kan spreken?). Voordat je de hele procedure door bent ben je zomaar 2 jaar verder. Het is geen EU land waar je zo even naartoe rijdt en een huis koopt of huurt. De kinderen zijn dan al oud genoeg om er behoorlijk van in de war te raken en we zijn er nog niet over uit of we ze dat willen laten doorstaan en, belangrijker, of we het risico willen lopen dat ze het een jaar later weer moeten doorstaan als het in de VS toch NIET blijkt te bevallen.
Waarom ben jij nog niet geëmigreerd terwijl je dat dolgraag zou willen? Of ben je het al wel en herken je dit soort twijfels?
In eerste instantie was dat omdat ik te jong was, toen omdat ik te laf was om een jaar highschool of college te doen, toen omdat ik nooit voldoende geld of andere middelen zou hebben om er te komen, toen omdat mijn vrouw Amerika niet kende en niet duidelijk was of het haar ook zou bevallen en nu na intensief onderzoek van ons beiden over de mogelijkheden om er toch heen te gaan de kleine twijfels en praktische en emotionele bezwaren.
Grootste obstakels zijn de kleine dingen waar er heel veel van zijn. Tientallen. Teveel om op te noemen. Van financiële zaken tot bureaucratie. Dan de kinderen; Alicia is 5, Jayden bijna 3 (valt het op dat we ze bewust name hebben gegeven die men in Amerika uit kan spreken?). Voordat je de hele procedure door bent ben je zomaar 2 jaar verder. Het is geen EU land waar je zo even naartoe rijdt en een huis koopt of huurt. De kinderen zijn dan al oud genoeg om er behoorlijk van in de war te raken en we zijn er nog niet over uit of we ze dat willen laten doorstaan en, belangrijker, of we het risico willen lopen dat ze het een jaar later weer moeten doorstaan als het in de VS toch NIET blijkt te bevallen.
Waarom ben jij nog niet geëmigreerd terwijl je dat dolgraag zou willen? Of ben je het al wel en herken je dit soort twijfels?
Zie wat ik kijk: trakt.tv
Wij hebben er wel jaren over gesproken en alle emigratie-programma's bekeken. Maar je blijft toch wachten op het juiste moment, die ene opportunity. Voyeur beweert tegenwoordig dat hij dacht dat het alleen bij erover praten zou blijven maar ik heb altijd wel serieus gedacht dat we het zouden gaan doen.
Toch hebben we opeens dat hele impulsieve (op vakantie zomaar ergens een huis kopen) wel nodig gehad, ik weet niet of we het anders ooit hadden gedaan. Maar het was wel het juiste moment, oudste kind oud genoeg om zelfstandig te wonen, jongste jong genoeg om nog helemaal Spaans op te kunnen groeien.
Ik denk dat dat laatste (leeftijd van de kinderen) net als jij schrijft een van de moeilijkste punten is. Ik zou wel als ik jullie was proberen wat extra nadruk te leggen op het leren van Engels bij de kinderen (bijvoorbeeld zoveel mogelijk films en t.v. in het Engels opzetten, of zelfs dingen als Muzzy). Dat is namelijk vaak het grootste probleem, dat ze de taal niet spreken. Er zijn genoeg kinderen die in hun jeugd moeten verhuizen naar een andere stad en een andere school, daar komen ze vaak wel overheen, maar het is de taalbarriere die bij wat oudere kinderen de problemen kan geven.
maar ik heb altijd wel serieus gedacht dat we het zouden gaan doen. Toch hebben we opeens dat hele impulsieve (op vakantie zomaar ergens een huis kopen) wel nodig gehad, ik weet niet of we het anders ooit hadden gedaan. Maar het was wel het juiste moment, oudste kind oud genoeg om zelfstandig te wonen, jongste jong genoeg om nog helemaal Spaans op te kunnen groeien.
Ik denk dat dat laatste (leeftijd van de kinderen) net als jij schrijft een van de moeilijkste punten is. Ik zou wel als ik jullie was proberen wat extra nadruk te leggen op het leren van Engels bij de kinderen (bijvoorbeeld zoveel mogelijk films en t.v. in het Engels opzetten, of zelfs dingen als Muzzy). Dat is namelijk vaak het grootste probleem, dat ze de taal niet spreken. Er zijn genoeg kinderen die in hun jeugd moeten verhuizen naar een andere stad en een andere school, daar komen ze vaak wel overheen, maar het is de taalbarriere die bij wat oudere kinderen de problemen kan geven.
mooi he, alles
overigens was dat trouwens wel een argument om vroeg te gaan, die taal. Een kind een tweede moedertaal geven, zeker eentje die wereldwijd wordt gesproken (zoals bijvoorbeeld Spaans of Engels) is een van de mooiste dingen die je kunt geven.
mooi he, alles
Ze kijken al veel Dora, zowel op NL als BBC en we zetten ook steeds vaker gewoon de BBC op voor kinderprogramma's. Alicia heeft enorme interesse in Engels en die vraagt elke dag wel wat ditofdat in het Engels is. De taal ben ik ook niet zo bang voor, meer het achterlaten van vriendjes en vriendinnetjes, veranderen van omgeving etc. De stap van Rotterdam naar Zwolle was al vrij zwaar voor ze en dan met name voor Alicia. Jayden was nog te jong toen, maar Alicia begint nu pas eigenlijk beter in haar vel te zitten en dan zijn we toch al ruim een jaar verder.
Een stap naar Amerika, wat een compleet andere levensstijl is, zal minstens zoveel problemen geven. Wij zijn volwassen en kunnen dat ws wel aan, maar als we de stap maken nemen we die beslissing ook meteen voor de kinderen.
Een stap naar Amerika, wat een compleet andere levensstijl is, zal minstens zoveel problemen geven. Wij zijn volwassen en kunnen dat ws wel aan, maar als we de stap maken nemen we die beslissing ook meteen voor de kinderen.
Zie wat ik kijk: trakt.tv
Hoe jong is te jong? De eerste keer was ik net 19 (US) en de tweede en laatste keer was ik 21 (UK). 21 als minimum leeftijd is vooral in de US aan te raden, omdat je dan als volwassen wordt gezien en dat lijkt me net iets makkelijker. Ik vraag me af of er veel mensen van >21 jaar succesvol zelfstandig en legaal naar de US verhuizen.quote:Op zondag 3 juni 2007 23:51 schreef Danny het volgende:
In eerste instantie was dat omdat ik te jong was,
Denk dat je kinderen zich sneller zullen aanpassen dan dat jullie dat doen, dus dat zal niet een groot probleem moeten zijn. Ik ken meerdere mensen die in hun jeugd met pa en ma de hele wereld zijn rondgeweest en niet een die er met een trauma vanaf is gekomen. Sterker nog, ze zijn vaak erg tevreden met het leven dat ze hebben geleden.quote:Dan de kinderen; Alicia is 5, Jayden bijna 3
reset
Ik merk aan mijn dochter van bijna 4 dat ze (nu nog in ieder geval) zich makkelijk aanpast dan wij. We hebben in een jaar tijd al flink wat huurhuizen achter de rug omdat we in afwachting zijn van de oplevering van ons eigen huis en daar gaat ze heel goed mee om. Soms zegt ze op een nieuwe plek wat treurig "mamma, ik weet niet waar is bed" of wil ze weten waar haar laatje met onderbroekjes is, maar verder vind ze het allemaal wel best.
Eigenlijk is zij het juist die alle twijfel wegneemt als we denken "is het nou wel de juiste beslissing geweest?" Zij zit hier zo duidelijk veel beter in haar vel, leuke school, heerlijk weer, altijd buiten kunnen zijn, een cultuur die kinderen adoreert. Echt, dat is een heel ander kind dan dat bleke muisje in Nederland.
MAAR van de verhalen die ik om me heen hoor wordt dat aanpassen wel moeilijker als ze ouder worden. Zeker vanaf dat ze een jaar of 10 zijn. Dan worden omgeving, vriendjes en vriendinnetjes en zelfstandigheid opeens heel belangrijk en dan kunnen ze zich doodongelukkig gaan voelen in een nieuwe omgeving.
Er is dus een soort "window" waarin je het imho kunt doen. Vóórdat je oudste kind zich teveel gaat hechten aan omgeving (verschilt per kind, maar ik zou de grens ergens bij 7/8 jaar leggen), of anders nadat ze oud genoeg zijn om te kunnen kiezen om zelf achter te blijven in Nederland.
Eigenlijk is zij het juist die alle twijfel wegneemt als we denken "is het nou wel de juiste beslissing geweest?" Zij zit hier zo duidelijk veel beter in haar vel, leuke school, heerlijk weer, altijd buiten kunnen zijn, een cultuur die kinderen adoreert. Echt, dat is een heel ander kind dan dat bleke muisje in Nederland.
MAAR van de verhalen die ik om me heen hoor wordt dat aanpassen wel moeilijker als ze ouder worden. Zeker vanaf dat ze een jaar of 10 zijn. Dan worden omgeving, vriendjes en vriendinnetjes en zelfstandigheid opeens heel belangrijk en dan kunnen ze zich doodongelukkig gaan voelen in een nieuwe omgeving.
Er is dus een soort "window" waarin je het imho kunt doen. Vóórdat je oudste kind zich teveel gaat hechten aan omgeving (verschilt per kind, maar ik zou de grens ergens bij 7/8 jaar leggen), of anders nadat ze oud genoeg zijn om te kunnen kiezen om zelf achter te blijven in Nederland.
mooi he, alles
8quote:
Maar alles onder middelbare school leeftijd is sowieso te jong. Middelbare school had gekund middels een foreign exchange program bijvoorbeeld. Heb destijds zelfs overwogen om als au pair naar de vs te gaan.
Ow dat zal ongetwijfeld voor komen. Waarschijnlijk zelfs vaker dan we denken. De keren dat ik in de VS was viel me vooral op hoe vaak je toch nog tegen Nederlanders aanloopt die daar gewoon wonen en werken en als je dan met ze in gesprek raakt blijkt vaak dat ze toch op latere leeftijd pas zijn gegaan. Uitzonderingen daargelaten.quote:Ik vraag me af of er veel mensen van >21 jaar succesvol zelfstandig en legaal naar de US verhuizen.
Achteraf zijn ze dat vast en zeker. Ze hebben wat van de wereld gezien enzo. Alleen kan ik me zo voorstellen dat met name Alicia de leeftijd heeft het me nu erg kwalijk te nemen dat ik haar bij haar juffie en haar vriendinnetjes van school wegruk (niet te vergeten opa, oma en omi (andere oma)).quote:Denk dat je kinderen zich sneller zullen aanpassen dan dat jullie dat doen, dus dat zal niet een groot probleem moeten zijn. Ik ken meerdere mensen die in hun jeugd met pa en ma de hele wereld zijn rondgeweest en niet een die er met een trauma vanaf is gekomen. Sterker nog, ze zijn vaak erg tevreden met het leven dat ze hebben geleden.
Plus dat ik me zo voor kan stellen dat ze zich enorm hulpeloos moet voelen om in een klas gegooid te worden met kindjes EN een juf die ze totaal niet verstaat. Dat zou voor iedereen beangstigend zijn, maar Alicia is al een wat schuchter meisje. Dat is wel iets waar wij absoluut ontzettend veel rekening mee willen en moeten houden.
Zie wat ik kijk: trakt.tv
@Danny.
Ik heb het al op een ander topic gevraagd en wellicht kan je me hier antwoorden. Je zit er dus over te denken om te emigreren ? Naast een land kies je ook voor de mensen en de omgeving. Nu gaf je aan in een ander topic dat je vrij weinig of geen vrienden in Nederland hebt die vaak over de vloer komen. Dat is natuurlijk al een positief iets in het licht van een emigratie want dan laat je niet al te veel achter mocht je dus vertrekken uit Nederland. Dan vroeg ik me af wat je wilt gaan doen in de V.S ? Ik vroeg me af of je bijvoorbeeld van Fok! rond kan komen of dat je bijvoorbeeld een eigen bedrijf wilt starten? Hoe dan ook moet je om naar de V.S te verhuizen denk ik of een eigen bedrijf starten of in loondienst gaan. Als jejezelf momenteel een salaris toekent dan is het aannemelijk dat als je bijvoorbeeld in de V.S een salaris gaat verdienen voor een Amerikaans bedrijf dat dit lager zou moeten zijn. Anders word je namelijk aangemerkt als economisch vluchteling.
Ik denk dat Philaine gelijk heeft qua kinderen betreft. Ik heb in mijn kinder jaren vrij veel landen gezien en vriendjes maakte ik soms al de eerste dag. Kinderen zijn erg nieuwsgierig naar waar je vandaan komt en de taal beheersen kinderen verbazingwekkend snel. In sommige gevallen spreken ze zelfs al woordjes na 1 dag met elkaar. Kinderen maken de echt hechte vriendschappen toch pas op de middelbare school is mijn eigen ervaring dus ik denk dat je je daar niet al te veel zorgen over hoeft te maken. Als het je niet bevalt kan je alsnog terug keren als de kinderen rond de 11/12 zijn. Dus dat geeft je nog 5 jaar om te kijken of je kan aarden in de V.S.
En natuurlijk de hamvraag. Wat denk je zelf zouden de Fok!ers het vervelend vinden als de "goeroe" in de V.S woont ? Een Nederlands forum met een Amerikaanse eigenaar. Zou je de touch met Nederland verliezen waardoor Fok! een ver van je bed verhaal wordt ? Misschien onzinnige vragen maar ik ben erg benieuwd of je daar weleens over hebt nagedacht.
In ieder geval succes met het maken van je keuze.
Ik heb het al op een ander topic gevraagd en wellicht kan je me hier antwoorden. Je zit er dus over te denken om te emigreren ? Naast een land kies je ook voor de mensen en de omgeving. Nu gaf je aan in een ander topic dat je vrij weinig of geen vrienden in Nederland hebt die vaak over de vloer komen. Dat is natuurlijk al een positief iets in het licht van een emigratie want dan laat je niet al te veel achter mocht je dus vertrekken uit Nederland. Dan vroeg ik me af wat je wilt gaan doen in de V.S ? Ik vroeg me af of je bijvoorbeeld van Fok! rond kan komen of dat je bijvoorbeeld een eigen bedrijf wilt starten? Hoe dan ook moet je om naar de V.S te verhuizen denk ik of een eigen bedrijf starten of in loondienst gaan. Als jejezelf momenteel een salaris toekent dan is het aannemelijk dat als je bijvoorbeeld in de V.S een salaris gaat verdienen voor een Amerikaans bedrijf dat dit lager zou moeten zijn. Anders word je namelijk aangemerkt als economisch vluchteling.
Ik denk dat Philaine gelijk heeft qua kinderen betreft. Ik heb in mijn kinder jaren vrij veel landen gezien en vriendjes maakte ik soms al de eerste dag. Kinderen zijn erg nieuwsgierig naar waar je vandaan komt en de taal beheersen kinderen verbazingwekkend snel. In sommige gevallen spreken ze zelfs al woordjes na 1 dag met elkaar. Kinderen maken de echt hechte vriendschappen toch pas op de middelbare school is mijn eigen ervaring dus ik denk dat je je daar niet al te veel zorgen over hoeft te maken. Als het je niet bevalt kan je alsnog terug keren als de kinderen rond de 11/12 zijn. Dus dat geeft je nog 5 jaar om te kijken of je kan aarden in de V.S.
En natuurlijk de hamvraag. Wat denk je zelf zouden de Fok!ers het vervelend vinden als de "goeroe" in de V.S woont ? Een Nederlands forum met een Amerikaanse eigenaar. Zou je de touch met Nederland verliezen waardoor Fok! een ver van je bed verhaal wordt ? Misschien onzinnige vragen maar ik ben erg benieuwd of je daar weleens over hebt nagedacht.
In ieder geval succes met het maken van je keuze.
Ik wilde altijd wachten totdat ik een diploma had en nu heb ik er geen maar toch een leuke baan in Tsjechie waar ik altijd al graag heen wilde voor een paar jaar.
Mijn grootste zorg is wel mijn vader die al 77 is en nu al voor de 2e keer binnen een maand is opgenomen in het ziekenhuis. Verder is mijn kleine broer ook wel een zorgenkind, maar ik heb ook mijn eigen leven te leiden en als ik het nu niet doen, gebeurt het misschien wel nooit.
Wat betreft kinderen, ik heb de afgelopen 7 jaar alleen maar buitenlandse partners gehad, dus de kans is ook zeer aannemelijk dat mijn kinderen geen Nederlandse moeder zullen hebben. Verder zie ik ze ook liever niet in Nederland opgroeien. Uiteraard leer ik ze wel Nederlands.
Mijn grootste zorg is wel mijn vader die al 77 is en nu al voor de 2e keer binnen een maand is opgenomen in het ziekenhuis. Verder is mijn kleine broer ook wel een zorgenkind, maar ik heb ook mijn eigen leven te leiden en als ik het nu niet doen, gebeurt het misschien wel nooit.
Wat betreft kinderen, ik heb de afgelopen 7 jaar alleen maar buitenlandse partners gehad, dus de kans is ook zeer aannemelijk dat mijn kinderen geen Nederlandse moeder zullen hebben. Verder zie ik ze ook liever niet in Nederland opgroeien. Uiteraard leer ik ze wel Nederlands.
AFC Ajax | SS Lazio | SK Slavia | Bobby Haarms †
"Het gaat nu even slecht, maar je moet Ajax altijd blijven steunen hè," zei hij. Hij herhaalde zijn boodschap nog eens: "Altijd blijven steunen, die club. Daar ben je Ajacied voor."
"Het gaat nu even slecht, maar je moet Ajax altijd blijven steunen hè," zei hij. Hij herhaalde zijn boodschap nog eens: "Altijd blijven steunen, die club. Daar ben je Ajacied voor."
Vanuit onze situatie zijn er drie mogelijkheden om in de vs te komen. Eén daarvan is ook reëel.quote:Op maandag 4 juni 2007 01:05 schreef Buschetta het volgende:
Ik heb het al op een ander topic gevraagd en wellicht kan je me hier antwoorden. Je zit er dus over te denken om te emigreren ? Naast een land kies je ook voor de mensen en de omgeving. Nu gaf je aan in een ander topic dat je vrij weinig of geen vrienden in Nederland hebt die vaak over de vloer komen. Dat is natuurlijk al een positief iets in het licht van een emigratie want dan laat je niet al te veel achter mocht je dus vertrekken uit Nederland. Dan vroeg ik me af wat je wilt gaan doen in de V.S ? Ik vroeg me af of je bijvoorbeeld van Fok! rond kan komen of dat je bijvoorbeeld een eigen bedrijf wilt starten? Hoe dan ook moet je om naar de V.S te verhuizen denk ik of een eigen bedrijf starten of in loondienst gaan. Als jejezelf momenteel een salaris toekent dan is het aannemelijk dat als je bijvoorbeeld in de V.S een salaris gaat verdienen voor een Amerikaans bedrijf dat dit lager zou moeten zijn. Anders word je namelijk aangemerkt als economisch vluchteling.
We kunnen meedoen aan de green card lottery, maar de kans dat je op die manier de VS binnenkomt is vrij klein. Als ik een miljoen dollar heb EN een half miljoen dollar investeer in een amerikaans bedrijf die immigranten aan een baan helpt kan ik een green card krijgen (moet ik alleen ergens anderhalf miljoen vandaan halen ) en de derde is zelf een bedrijf starten en iemand in dienst nemen. Mijn vrouw zou dan het bedrijf starten zodat ik FOK! kan blijven beheren.
De laatste optie is de meest haalbare voor ons.
Mja ik snap het verhaal rondom de kinderen wel, alleen moeten we ons er wel overheen zetten dat we ze dit aan zouden doen. En ZEKER als we op hun 12e ofzo nog eens terug zouden moeten ook.quote:Ik denk dat Philaine gelijk heeft qua kinderen betreft. Ik heb in mijn kinder jaren vrij veel landen gezien en vriendjes maakte ik soms al de eerste dag. Kinderen zijn erg nieuwsgierig naar waar je vandaan komt en de taal beheersen kinderen verbazingwekkend snel. In sommige gevallen spreken ze zelfs al woordjes na 1 dag met elkaar. Kinderen maken de echt hechte vriendschappen toch pas op de middelbare school is mijn eigen ervaring dus ik denk dat je je daar niet al te veel zorgen over hoeft te maken. Als het je niet bevalt kan je alsnog terug keren als de kinderen rond de 11/12 zijn. Dus dat geeft je nog 5 jaar om te kijken of je kan aarden in de V.S.
Aangezien ik mijn vrouw ken via FOK! en ik zonder FOK! helemaal geen gezin gehad zou hebben blijft de band die ik met FOK! heb toch wel bestaan. Een sterke band met Nederland is daar niet direct voor nodig. Wel lastig zou zijn om naar crewmeetings te komen trouwens Verder denk ik dat het weinig mensen een reet kan schelen waar ik zit. De meesten kunnen mijn bloed wel zuipen dus daar hoef ik ook al niet voor te blijvenquote:En natuurlijk de hamvraag. Wat denk je zelf zouden de Fok!ers het vervelend vinden als de "goeroe" in de V.S woont ? Een Nederlands forum met een Amerikaanse eigenaar. Zou je de touch met Nederland verliezen waardoor Fok! een ver van je bed verhaal wordt ? Misschien onzinnige vragen maar ik ben erg benieuwd of je daar weleens over hebt nagedacht.
Verder denk ik dat het weinig mensen een reet kan schelen waar ik zit. De meesten kunnen mijn bloed wel zuipen dus daar hoef ik ook al niet voor te blijven tnxquote:In ieder geval succes met het maken van je keuze.
Zie wat ik kijk: trakt.tv
Heel logisch dat er twijfels zijn, zeker met kinderen er bij lijkt me. Maar daar kan ik helaas niet over oordelen.
Ik ben gewoon gegaan met de garantie dat als ik het niet leuk zo vnden m'n vrouw naar Nederland zou komen. Daar heeft ze toch zeven jaar doorgebracht dus weet waar ze het over heeft.
Toch is het een kwestie van 'doen'. Je kunt dingen voorbereiden, andere dingen komen gewoon op je af.
Als ik zou gaan in jouw geval zou ik niet meer 10 jaar wachten, de tienertijden zijn nogal bepalend en aanwezig. Maar jonge kinderen zijn toch erg flexibel en pikken veel dingen snel op.
Ik ben gewoon gegaan met de garantie dat als ik het niet leuk zo vnden m'n vrouw naar Nederland zou komen. Daar heeft ze toch zeven jaar doorgebracht dus weet waar ze het over heeft.
Toch is het een kwestie van 'doen'. Je kunt dingen voorbereiden, andere dingen komen gewoon op je af.
Als ik zou gaan in jouw geval zou ik niet meer 10 jaar wachten, de tienertijden zijn nogal bepalend en aanwezig. Maar jonge kinderen zijn toch erg flexibel en pikken veel dingen snel op.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Dit is al sins 11 september 2001 geen optie meer hoor. Je kan geen bedrijf starten zonder dat je een green card hebt. Ze willen het de terroristen niet al te makkelijk meer maken.quote:Op maandag 4 juni 2007 01:14 schreef Danny het volgende:...de derde is zelf een bedrijf starten en iemand in dienst nemen.
------
If you ain't Dutch, you ain't much.
If you ain't Dutch, you ain't much.
Gewoon doen Danny! Je leeft maar 1 keer en je kinderen zullen later trots op je zijn . Is een mooie ervaring voor iedereen uit je gezin.
AFC AJAX
Immigration through Investmentquote:Op maandag 4 juni 2007 01:19 schreef MrCyber het volgende:
[..]
Dit is al sins 11 september 2001 geen optie meer hoor. Je kan geen bedrijf starten zonder dat je een green card hebt. Ze willen het de terroristen niet al te makkelijk meer maken.
[ Bericht 13% gewijzigd door popolon op 04-06-2007 01:27:44 ]
Zie wat ik kijk: trakt.tv
Het is toch niet zo dat je zomaar kan gaan. En als ik lees wat MrCyber zegt heb je dus eigenlijk helemaal geen mogelijkheid om daar een greencard te krijgen. Kan je beter een ander land zoeken denk ik, tenzij je echt voor de VS gevallen bent natuurlijk.
Je hebt toch ook andersoortige werkvergunningen?
Je hebt toch ook andersoortige werkvergunningen?
Show, using reasonable methodologies, that 10 or more jobs are actually created either directly or indirectly by the new commercial enterprise through revenues generated from increased exports, improved regional productivity, job creation, or increased domestic capital investment resulting from the pilot program.quote:
Je moet dus tenminste 10 mensen van werk voorzien, direct danwel indirect. Gaat je meer kosten dan de 1,5 miljoen investeren hoor.
------
If you ain't Dutch, you ain't much.
If you ain't Dutch, you ain't much.
Dat kan dus wel:quote:Op maandag 4 juni 2007 01:30 schreef Repeat het volgende:
Het is toch niet zo dat je zomaar kan gaan. En als ik lees wat MrCyber zegt heb je dus eigenlijk helemaal geen mogelijkheid om daar een greencard te krijgen. Kan je beter een ander land zoeken denk ik, tenzij je echt voor de VS gevallen bent natuurlijk.
Je hebt toch ook andersoortige werkvergunningen?
Of met kapitaal. Of via familiehereniging, de loterij of een baas die je een visum bezorgt en dat soort dingen.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Als je het al zolang wilt, moet je het gewoon doen, is mijn visie. Anders zul je toch altijd met spijt blijven zitten; en dat zal wrsch steeds meer aan je gaan vreten. Je bent nu nog jong en gezond; niemand weet wat de toekomst brengt, hetzij voor jullie beiden, hetzij voor je kinderen, dus uitstel gaat op de lange duur meestal doodleuk afstel betekenen...
In elke fase van je leven zijn er namelijk wel redenen te vinden om zo'n emigratie toch nog maar even niet te doen. Uiteindelijk kun je op die manier je hele leven vast blijven zitten in je eigen vertrouwde Hollandse schemaatje.
Iemand (Popolon?) zei ook iets over het feit dat de puberteit vrij bepalend is, en daar ben ik het zeker mee eens; maar ook in de zin dat het leven van de ouders enorm kan beïnvloeden (en zomaar in een hele andere richting duwen)!
Enne, als je kinderen straks "groot genoeg zijn om op zichzelf te wonen", al dan niet met baby's intussen: zal je dàn niet nog meer scrupules hebben om ze dan maar in Nederland achter te laten, alleen?...
Nee joh; ik ken jullie dochtertje natuurlijk niet dus kan er ook verder niet over oordelen, maar hoe moeilijk het ook lijkt, ik ben toch wel van mening dat t/m een jaar of 7 de stap zeker te maken is. Juist in die jonge jaren! Juist omdat ze dan nog zo flexibel zijn en zich zo gemakkelijk aanpassen. Het is ook voor hen een heel levensavontuur, en ik denk dat je als ouder op dat moment des te meer -zeg maar- het 'model' zult zijn waar ze zich aan kunnen vastklampen; van hoe je dat allemaal aanpakt enzo, en over eventuele obstakels heenkomt. Zien ze dat jullie er positief doorheen komen, dan zal dat zeker op hen een positieve weerslag hebben. (Evenzo als jullie er natuurlijk helemaal aan onderdoor gaan ofzo... )
Hoe dan ook denk ik dat het enorm verrijkend voor ze kan (en zal) zijn.
Zélfs als jullie na verloop van tijd besluiten om toch weer huiswaarts te keren.
Ik denk echt dat het iets is wat je "enigszins" moet voorbereiden, maar niet extreem. Het financiële plaatje is natuurlijk vrij essentieel, evenals het woonkader, met name omdat jullie een gezin hebben, maar verkijk je bijv niet op de vele tientallen details waarvan je denkt dat die je zullen tegenstaan.
Het is gewoon heel moeilijk inschatten hoe die dingen ter plaatse uitpakken en aan zullen voelen. Dat merk je pas als je er eenmaal echt bent. In een ander land is alles anders; en meestal zitten de verschillen (en de obstakels) in dingen die je juist noooit had verwacht!
Ik wens jullie veel sterkte bij de beslissing!
En heel veel geluk als jullie besluiten ervoor te gaan! (wanneer dat dan ook mag zijn )
[ Bericht 15% gewijzigd door Bora-Bora op 04-06-2007 02:49:15 ]
In elke fase van je leven zijn er namelijk wel redenen te vinden om zo'n emigratie toch nog maar even niet te doen. Uiteindelijk kun je op die manier je hele leven vast blijven zitten in je eigen vertrouwde Hollandse schemaatje.
Iemand (Popolon?) zei ook iets over het feit dat de puberteit vrij bepalend is, en daar ben ik het zeker mee eens; maar ook in de zin dat het leven van de ouders enorm kan beïnvloeden (en zomaar in een hele andere richting duwen)!
Enne, als je kinderen straks "groot genoeg zijn om op zichzelf te wonen", al dan niet met baby's intussen: zal je dàn niet nog meer scrupules hebben om ze dan maar in Nederland achter te laten, alleen?...
Nee joh; ik ken jullie dochtertje natuurlijk niet dus kan er ook verder niet over oordelen, maar hoe moeilijk het ook lijkt, ik ben toch wel van mening dat t/m een jaar of 7 de stap zeker te maken is. Juist in die jonge jaren! Juist omdat ze dan nog zo flexibel zijn en zich zo gemakkelijk aanpassen. Het is ook voor hen een heel levensavontuur, en ik denk dat je als ouder op dat moment des te meer -zeg maar- het 'model' zult zijn waar ze zich aan kunnen vastklampen; van hoe je dat allemaal aanpakt enzo, en over eventuele obstakels heenkomt. Zien ze dat jullie er positief doorheen komen, dan zal dat zeker op hen een positieve weerslag hebben. (Evenzo als jullie er natuurlijk helemaal aan onderdoor gaan ofzo... )
)Hoe dan ook denk ik dat het enorm verrijkend voor ze kan (en zal) zijn.
Zélfs als jullie na verloop van tijd besluiten om toch weer huiswaarts te keren.
Ik denk echt dat het iets is wat je "enigszins" moet voorbereiden, maar niet extreem. Het financiële plaatje is natuurlijk vrij essentieel, evenals het woonkader, met name omdat jullie een gezin hebben, maar verkijk je bijv niet op de vele tientallen details waarvan je denkt dat die je zullen tegenstaan.
Het is gewoon heel moeilijk inschatten hoe die dingen ter plaatse uitpakken en aan zullen voelen. Dat merk je pas als je er eenmaal echt bent. In een ander land is alles anders; en meestal zitten de verschillen (en de obstakels) in dingen die je juist noooit had verwacht!
Ik wens jullie veel sterkte bij de beslissing!
En heel veel geluk als jullie besluiten ervoor te gaan! (wanneer dat dan ook mag zijn )
[ Bericht 15% gewijzigd door Bora-Bora op 04-06-2007 02:49:15 ]
FR
Danny,
Aangezien je nu jonge kinderen hebt, is het NU of NOOIT. Als je wacht tot je kinderen een jaar of 18 en 16 zijn, en dan alsnog gaat, dan verbreek je effectief de band tussen je kinderen, je kleinkinderen, en jezelf en je vrouw. Het klinkt hard, maar tegen die leeftijd zijn je kinderen volledig geintegreerd in de Nederlandse maatschappij, hebben ze wellicht vriendjes/vriendinnetjes, en wordt er al nagedacht over een eigen huisje boompje beestje. Dan nog emigreren is iets wat een heel stuk lastiger gaat worden dan nu.
Je kinderen zijn nu op de leeftijd dat ze heel gemakkelijk kunnen integreren en opgroeien in de Amerikaanse cultuur. Dat houdt zo'n beetje op bij de 8 a 9 jaar ofzo, wanneer kinderen een eigen vriendenkring krijgen, en de eigen buurt beginnen te kennen, en beginnen te realiseren dat ze Nederlandertjes zijn die in Nederland wonen.
Binnen de komende 2 jaar emigreren zou betekenen dat je kinderen van jongs af aan op een Amerikaanse school terecht kunnen, en het garandeert zo goed als zeker dat zodra je eigen kinderen klaar zijn voor kinderen, dat de kleinkinderen relatief dichtbij zullen wonen, namelijk in de VS, hoogstwaarschijnlijk in dezelfde staat. Als je wacht tot de puberteit, dan kun je net zo goed de beslissing nemen om NIET te gaan, en in Nederland te blijven.
Ik denk dat je toch echt dit jaar, 2007, het jaar van de beslissing moet maken. "Ja, we gaan", en dan definitief VOOR 2010 vertrekken, of "Nee, we gaan niet", en het daarbij laten.
In principe heb je twee perioden waarin je kunt verhuizen:
- Als je kinderen onder de 10 zijn
- Als je kinderen boven de 20 zijn en uit huis.
In het eerste geval heb je je eventuele kleinkinderen in de VS, in het tweede geval blijven ze vrijwel zeker in Nederland.
Aangezien je nu jonge kinderen hebt, is het NU of NOOIT. Als je wacht tot je kinderen een jaar of 18 en 16 zijn, en dan alsnog gaat, dan verbreek je effectief de band tussen je kinderen, je kleinkinderen, en jezelf en je vrouw. Het klinkt hard, maar tegen die leeftijd zijn je kinderen volledig geintegreerd in de Nederlandse maatschappij, hebben ze wellicht vriendjes/vriendinnetjes, en wordt er al nagedacht over een eigen huisje boompje beestje. Dan nog emigreren is iets wat een heel stuk lastiger gaat worden dan nu.
Je kinderen zijn nu op de leeftijd dat ze heel gemakkelijk kunnen integreren en opgroeien in de Amerikaanse cultuur. Dat houdt zo'n beetje op bij de 8 a 9 jaar ofzo, wanneer kinderen een eigen vriendenkring krijgen, en de eigen buurt beginnen te kennen, en beginnen te realiseren dat ze Nederlandertjes zijn die in Nederland wonen.
Binnen de komende 2 jaar emigreren zou betekenen dat je kinderen van jongs af aan op een Amerikaanse school terecht kunnen, en het garandeert zo goed als zeker dat zodra je eigen kinderen klaar zijn voor kinderen, dat de kleinkinderen relatief dichtbij zullen wonen, namelijk in de VS, hoogstwaarschijnlijk in dezelfde staat. Als je wacht tot de puberteit, dan kun je net zo goed de beslissing nemen om NIET te gaan, en in Nederland te blijven.
Ik denk dat je toch echt dit jaar, 2007, het jaar van de beslissing moet maken. "Ja, we gaan", en dan definitief VOOR 2010 vertrekken, of "Nee, we gaan niet", en het daarbij laten.
In principe heb je twee perioden waarin je kunt verhuizen:
- Als je kinderen onder de 10 zijn
- Als je kinderen boven de 20 zijn en uit huis.
In het eerste geval heb je je eventuele kleinkinderen in de VS, in het tweede geval blijven ze vrijwel zeker in Nederland.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Eensch!quote:Op maandag 4 juni 2007 03:15 schreef maartena het volgende:
Aangezien je nu jonge kinderen hebt, is het NU of NOOIT.
FR
Dit is onzin. Buitenlanders kunnen nog steeds bedrijven beginnen in de VS.quote:Op maandag 4 juni 2007 01:19 schreef MrCyber het volgende:
Dit is al sins 11 september 2001 geen optie meer hoor. Je kan geen bedrijf starten zonder dat je een green card hebt. Ze willen het de terroristen niet al te makkelijk meer maken.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Kolder! Onze zoon is meegegaan toen ie 13 was. Het joch is opgebloeid van een verlegen, binnenzittend kind zonder vriendjes, naar een rauwdouwer die altijd buiten is en stikt van de vriendjes. Zijn Iers/Engels is vloeiend en hij doet het fantastisch op school. Hij wordt weldra 16 en is gewoon een fijne vent geworden. In tegenstelling tot het stille muisje dat ie in Nederland was.quote:Op maandag 4 juni 2007 03:15 schreef maartena het volgende:
In principe heb je twee perioden waarin je kunt verhuizen:
- Als je kinderen onder de 10 zijn
- Als je kinderen boven de 20 zijn en uit huis.
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Ik kan natuurlijk niet voor jullie spreken, maar Iris (een maand of twee ouder dan Alicia) heeft onze verhuizing van vorig jaar erg makkelijk doorstaan. Ik denk dat er een aantal dingen zijn die je daaraan kunt doen:
- Goed voorbereiden; zowel jezelf als je kind
- positief zijn over het nieuwe thuisland
- goed afscheid nemen
- nooit gevoelens van gemis of heimwee bagataliseren; neem tijd om vriendjes e.d. te missen, wijs in zo'n geval niet onmiddellijk op de nieuwe vriendjes 'die toch ook leuk zijn'
- hou binding met het geboorteland, maar geef het kind de ruimte om een 'eigen cultuur' te hebben
Internationaal verhuizen is een deel van ons leven, en dat van veel van onze vrienden, waardoor we het misschien wat normaler vinden. Het is niet niets, en laat zeker wel een stempel achter op kinderen, maar misschien is dat ook niet alleen maar negatief. Mits goed begeleid, kan ook het 'buitenstaander zijn' een verrijking zijn, denk ik. Reken normaal gesproken op 3 maanden om een beetje op de been te komen, en een jaar om redelijk 'thuis' te raken.
Wat betreft de timing: liever vroeger dan later. Zelfs veel doorgewinterde expats kappen ermee als de kinderen richting puberteit gaan. Als je nu al vindt dat Alicia het erg moeilijk zal vinden, zal dat over een jaar of 6 gegarandeerd erger zijn. Plus dat mocht het niet lukken, je haar dan midden in haar middelbare schooltijd zou verhuizen.
Van de voordelen is tweetaligheid waarschijnlijk het meest meetbaar. Dat ze zich overal ter wereld kunnen aanpassen, nergens raar van op kijken, geen idee hebben van racisme, en heel gevoelig zijn voor cultuur, vind ik veel belangrijker.
Overigens iets waar je wel bij stil moet staan: als ik het goed heb (popolon, help!) gaat je kind in de VS automatisch naar de school die bij de buurt hoort, en worden scholen (deels?) bekostigd door de onroerend goed belasting van de buurt. Dat zou een reden kunnen zijn om meer geld uit te trekken voor behuizing dan dat je (zeker met een startend bedrijf) eigenlijk zou willen of nodig zou vinden.
- Goed voorbereiden; zowel jezelf als je kind
- positief zijn over het nieuwe thuisland
- goed afscheid nemen
- nooit gevoelens van gemis of heimwee bagataliseren; neem tijd om vriendjes e.d. te missen, wijs in zo'n geval niet onmiddellijk op de nieuwe vriendjes 'die toch ook leuk zijn'
- hou binding met het geboorteland, maar geef het kind de ruimte om een 'eigen cultuur' te hebben
Internationaal verhuizen is een deel van ons leven, en dat van veel van onze vrienden, waardoor we het misschien wat normaler vinden. Het is niet niets, en laat zeker wel een stempel achter op kinderen, maar misschien is dat ook niet alleen maar negatief. Mits goed begeleid, kan ook het 'buitenstaander zijn' een verrijking zijn, denk ik. Reken normaal gesproken op 3 maanden om een beetje op de been te komen, en een jaar om redelijk 'thuis' te raken.
Wat betreft de timing: liever vroeger dan later. Zelfs veel doorgewinterde expats kappen ermee als de kinderen richting puberteit gaan. Als je nu al vindt dat Alicia het erg moeilijk zal vinden, zal dat over een jaar of 6 gegarandeerd erger zijn. Plus dat mocht het niet lukken, je haar dan midden in haar middelbare schooltijd zou verhuizen.
Van de voordelen is tweetaligheid waarschijnlijk het meest meetbaar. Dat ze zich overal ter wereld kunnen aanpassen, nergens raar van op kijken, geen idee hebben van racisme, en heel gevoelig zijn voor cultuur, vind ik veel belangrijker.
Overigens iets waar je wel bij stil moet staan: als ik het goed heb (popolon, help!) gaat je kind in de VS automatisch naar de school die bij de buurt hoort, en worden scholen (deels?) bekostigd door de onroerend goed belasting van de buurt. Dat zou een reden kunnen zijn om meer geld uit te trekken voor behuizing dan dat je (zeker met een startend bedrijf) eigenlijk zou willen of nodig zou vinden.
Tja, ik ken ook andere verhalen. Ik ken aardig wat Dutch/American couples via online groepen en van onze vriendenkring in zowel Nederland als hier in de VS..... en het is niet de eerste keer dat een tiener met tegenzin meegaat naar de VS omdat de ene ouder in Nederland woont, en de ander in de VS met een nieuwe partner etc....quote:Op maandag 4 juni 2007 03:33 schreef ElizabethR het volgende:
Kolder! Onze zoon is meegegaan toen ie 13 was. Het joch is opgebloeid van een verlegen, binnenzittend kind zonder vriendjes, naar een rauwdouwer die altijd buiten is en stikt van de vriendjes. Zijn Iers/Engels is vloeiend en hij doet het fantastisch op school. Hij wordt weldra 16 en is gewoon een fijne vent geworden. In tegenstelling tot het stille muisje dat ie in Nederland was.
Nu is dat natuurlijk een andere situatie, maar ik denk dat het makkelijker is met jongere kinderen dan met oudere kinderen. En het is ook per situatie anders natuurlijk, maar over het algemeen wordt afgeraden om te gaan emigreren met kinderen van 10+ jaar oud, omdat je hen dan wel losrukt van de wereld die ze nou net om zich heen hebben gebouwd.
Ik denk toch dat Danny binnenkort de knoop moet gaan doorhakken, en dan de komende 2 jaar er echt aan werken om het realiteit te maken.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Dat ben ik volledig met je eens maarten. Ik zou geen half puberende kinderen naar een ander land slepen. Dat zou ik erg egoïstisch vinden en zou de relatie tussen mezelf en m'n kinderen ook niet ten goede komen.
Zie wat ik kijk: trakt.tv
Ik zou er gewoon voor gaan, je kinderen zullen later ook enorm veel profijt hebben van het feit hebben dat ze zo keurig Engels kunnen spreken. Dan weet je in ieder geval al dat ze later een groot voordeel zullen hebben op de arbeidsmarkt.
Ik support gevallen topclubs!
Zoals Maarten al zegt, het zal per situatie verschillend zijn.quote:Op maandag 4 juni 2007 08:49 schreef Danny het volgende:
Dat ben ik volledig met je eens maarten. Ik zou geen half puberende kinderen naar een ander land slepen. Dat zou ik erg egoïstisch vinden en zou de relatie tussen mezelf en m'n kinderen ook niet ten goede komen.
Om alles over een kam te scheren vind ik een beetje overdreven. In ons geval is het erg goed uitgepakt, en ik zal de volgende keer dat mijn zoon me om de nek vliegt en zegt dattie van me houdt tegen hem zeggen dat jij hebt gezegd dat ik egoistisch ben.
Bovendien was onze zoon betrokken bij het besluit. Wij hebben hem alle voor- maar zeker ook nadelen uitgelegd, er veel en langdurig over gepraat op een zo objectief mogelijke manier, en als hij nee had gezegd waren we niet gegaan.
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Elizabeth, jij toont duidelijk aan dat het ook enorm kan verschillen per kind. Over het algemeen willen pubers zich gaan verzetten als ze opeens uit hun omgeving worden weggehaald, maar er zijn anderen die het juist prachtig vinden. Ik had het denk ik geweldig gevonden om als tiener naar het buitenland te verhuizen, maar ik vond het dan ook afschuwelijk op school dus alles leek me beter.
Het punt wat men probeert te maken is dat hoe ouder je kinderen worden, hoe belangrijker ook hun stem wordt. Zoals jij zelf ook zegt, jullie hebben je zoon helemaal bij het besluit betrokken. Je kunt dus wel als ouder zeggen "nu mijn kind 3 is emigreer ik", want dat kind vindt er nog niet zoveel van. Maar je kunt niet zomaar zeggen "straks als mijn kind 14 is ga ik emigreren", omdat het dan ook enorm zal afhangen van het kind. Het is niet meer alleen het besluit van jou (en eventueel je partner).
kom een beetje lullig uit mijn woorden vandaag, maar hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Het punt wat men probeert te maken is dat hoe ouder je kinderen worden, hoe belangrijker ook hun stem wordt. Zoals jij zelf ook zegt, jullie hebben je zoon helemaal bij het besluit betrokken. Je kunt dus wel als ouder zeggen "nu mijn kind 3 is emigreer ik", want dat kind vindt er nog niet zoveel van. Maar je kunt niet zomaar zeggen "straks als mijn kind 14 is ga ik emigreren", omdat het dan ook enorm zal afhangen van het kind. Het is niet meer alleen het besluit van jou (en eventueel je partner).
kom een beetje lullig uit mijn woorden vandaag, maar hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
mooi he, alles
daarnaast heb je nog het taalvoordeel. Ik weet niet meer precies de technicalities (Gao, weet jij daar toevallig iets meer over?), maar ik dacht dat je een kind tot het 7e jaar nog een tweede (of derde/vierde/etc) moedertaal kunt geven, die hij/zij dan dus echt net zo goed als nederlands zal kunnen spreken/denken/voielen en dat daarna de hersenstructuur al zodanig vastligt dat dát niet meer kan. Ze kunnen dan een taal nog wel heel goed leren, maar het zal niet meer als een moedertaal zijn.
mooi he, alles
Waar zeg ik dat? IK zou het in MIJN situatie van MIJZELF egoïstisch vinden. Ik heb het totaal niet over jouw situatie want die ken ik niet. Ook weet ik niet hoe jouw kinderen zijn en ermee omgaan. Wel ken ik MIJN kinderen en weet ik van Alicia dat een simpele verhuizing van Rotterdam naar Zwolle al zwaar genoeg was. Prima als het voor jou werkt, maar ik zou zo niet willen en kunnen leven. Jouw goed recht, mijn goed recht, maar het is nergens voor nodig mijn woorden te verdraaien en het te doen voorkomen alsof ik je zit te beledigen.quote:Op maandag 4 juni 2007 14:04 schreef ElizabethR het volgende:
Om alles over een kam te scheren vind ik een beetje overdreven. In ons geval is het erg goed uitgepakt, en ik zal de volgende keer dat mijn zoon me om de nek vliegt en zegt dattie van me houdt tegen hem zeggen dat jij hebt gezegd dat ik egoistisch ben.
Good for you. Ikzelf zou het alsnog niet doen omdat ik een dergelijke beslissing niet aan een tiener over zou laten. Wederom; dat is hoe IK erover denk in MIJN situatie. Prima als het voor jou WEL werkt.quote:Bovendien was onze zoon betrokken bij het besluit. Wij hebben hem alle voor- maar zeker ook nadelen uitgelegd, er veel en langdurig over gepraat op een zo objectief mogelijke manier, en als hij nee had gezegd waren we niet gegaan.
Zie wat ik kijk: trakt.tv
Een tweede moedertaal bestaat niet. Dergelijke kinderen die een tweede taal te intensief en te vroeg leren kunnen zich vaak zeer slecht uitdrukken en lopen taal achterstand op school op mbt. de moedertaal. Ik spreek niet uit ervaring, maar wel van zeer dichtbij mogen zien, en het fenomeen schijnt behoorlijk normaal te zijnquote:Op maandag 4 juni 2007 00:09 schreef phileine het volgende:
overigens was dat trouwens wel een argument om vroeg te gaan, die taal. Een kind een tweede moedertaal geven, zeker eentje die wereldwijd wordt gesproken (zoals bijvoorbeeld Spaans of Engels) is een van de mooiste dingen die je kunt geven.
Je hebt je al aardig ingelezen zo te zien
Ook ik vind dat je nu een keuze moet maken om het te doen/niet te doen. Procedures kunnen vaak jaren overheen gaan, in die periode kunnen jij en je gezin "mentaal" voorbereiden op de verhuizing, hebben je kids genoeg tijd om aan het id te wennen en misschien zelfs enthousiast te worden omdat het een compleet nieuw avontuur is waar jullie samen, als gezin aan beginnen.
Oh, misschien een goede tip om te bekijken: HIER staan veel reportages over NL'ers die hun geluk in het buitenland gaan beproeven, de situatie is vaak heel anders... maar er zijn veel gezinnen met kinderen die gevolgd worden. Misschien kun je hier iets uithalen?
Suuk6 met je beslissing
Ook ik vind dat je nu een keuze moet maken om het te doen/niet te doen. Procedures kunnen vaak jaren overheen gaan, in die periode kunnen jij en je gezin "mentaal" voorbereiden op de verhuizing, hebben je kids genoeg tijd om aan het id te wennen en misschien zelfs enthousiast te worden omdat het een compleet nieuw avontuur is waar jullie samen, als gezin aan beginnen.
Oh, misschien een goede tip om te bekijken: HIER staan veel reportages over NL'ers die hun geluk in het buitenland gaan beproeven, de situatie is vaak heel anders... maar er zijn veel gezinnen met kinderen die gevolgd worden. Misschien kun je hier iets uithalen?
Suuk6 met je beslissing
Mijn vrouw is ook geemigreerd naar de VS toen ze 13 was, die heeft al heel wat achter de rug:
Geboren in Canada, geemigreerd naar Nederland toen ze 7 was (studie van haar vader), geemigreerd naar Michigan toen ze 13 was (studie vader afgerond dus).
En volgens mij is ze nog redelijk in orde. Althans, dat denk ik. Als ze knettergek wordt komt het door mij.
Het kan dus wel maar 't is heel persoonlijk.
Geboren in Canada, geemigreerd naar Nederland toen ze 7 was (studie van haar vader), geemigreerd naar Michigan toen ze 13 was (studie vader afgerond dus).
En volgens mij is ze nog redelijk in orde. Althans, dat denk ik. Als ze knettergek wordt komt het door mij.
Het kan dus wel maar 't is heel persoonlijk.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
hoe heeft ze het destijds ervaren? Dat het geen permanente schade oplevert geloof ik wel, maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat ze het prettig heeft gevonden haar vrienden e.d. achter te moeten laten. Tenzij ze het pispaaltje van de klas was natuurlijk, dan kan een verhuizing een bevrijding zijn.quote:Op maandag 4 juni 2007 20:02 schreef popolon het volgende:
Mijn vrouw is ook geemigreerd naar de VS toen ze 13 was, die heeft al heel wat achter de rug:
Geboren in Canada, geemigreerd naar Nederland toen ze 7 was (studie van haar vader), geemigreerd naar Michigan toen ze 13 was (studie vader afgerond dus).
En volgens mij is ze nog redelijk in orde. Althans, dat denk ik. Als ze knettergek wordt komt het door mij.
Het kan dus wel maar 't is heel persoonlijk.
Zie wat ik kijk: trakt.tv
Nee ze vond het niet leuk, vooral omdat we toen 'verkering' hadden.quote:Op maandag 4 juni 2007 20:07 schreef Danny het volgende:
[..]
hoe heeft ze het destijds ervaren? Dat het geen permanente schade oplevert geloof ik wel, maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat ze het prettig heeft gevonden haar vrienden e.d. achter te moeten laten. Tenzij ze het pispaaltje van de klas was natuurlijk, dan kan een verhuizing een bevrijding zijn.
Haar Engels was al dik in orde natuurlijk. Het is toch ook een kwestie van meteen op school zetten, sportclub etc. in de nieuwe omgeving
Maar goed, een meid van 13 vind dit natuurlijk niet leuk. En zij dus ook niet.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
quote:Op maandag 4 juni 2007 19:57 schreef Shira het volgende:
Je hebt je al aardig ingelezen zo te zien
LHO: kijk bijvoorbeeld eens hier kinderen tweetalig opvoeden, ongeveer het tegenovergestelde van wat jij zegt is meestal waar.
Net als de rest denk ik overigens dat je op een gegeven moment een knoop moet doorhakken. Niet éérst alle problemen oplossen en dingen regelen, maar een datum plannen en dan er naar toe werken. Zoals ik ergens anders al schreef: als wij niet in een impuls dat huis hadden gekocht was het waarschijnlijk ook bij dromen gebleven. We hadden toen nog wel een jaar om alles voor te bereiden maar dat gaat veel makkelijker als je al concreet een datum hebt.
mooi he, alles
Dat van mij is oa, gebasseerd op een stuk op TV (zou alleen niet meer weten waar... NOVA?) en mbt. 'eigen observaties' van immigranten in nld (Israeli).quote:Op maandag 4 juni 2007 20:23 schreef phileine het volgende:
[..]
LHO: kijk bijvoorbeeld eens hier kinderen tweetalig opvoeden, ongeveer het tegenovergestelde van wat jij zegt is meestal waar.
Net als de rest denk ik overigens dat je op een gegeven moment een knoop moet doorhakken. Niet éérst alle problemen oplossen en dingen regelen, maar een datum plannen en dan er naar toe werken. Zoals ik ergens anders al schreef: als wij niet in een impuls dat huis hadden gekocht was het waarschijnlijk ook bij dromen gebleven. We hadden toen nog wel een jaar om alles voor te bereiden maar dat gaat veel makkelijker als je al concreet een datum hebt.
Toevoeging: Het ging om kinderen waarvan 1 hiergeboren en 1 op jonge leeftijd hier heen gekomen. Nederlands/franstalige vader en Israelische moeder..
als ik het geld EN de leeftijd ervoor had, was ik allang naar Oostenrijk geëmigreerd, ik heb niks tegen Nederland, maari k was een maand in Oostenrijk en ik was HELEMAAL verkocht
trotse eigenaar van post nr. 52m
Op zaterdag 22 december 2007 00:29 schreef Alexxxxx het volgende:
Mods met een x zijn tof.
Op zaterdag 22 december 2007 00:29 schreef Alexxxxx het volgende:
Mods met een x zijn tof.
Dat is dus precies mijn punt. Ik vind niet dat ik iemand op die leeftijd nog zomaar weg moet rukken. Overigens ook niet in overleg, want imo leg je de beslissing dan bij een kind en dat zou ik echt een rotstreek van mezelf vinden. Dus OF het moet op jonge leeftijd zodat de kinderen er weinig hinder van ondervinden, of het moet op latere leeftijd puur om je oude dag te slijten.quote:Op maandag 4 juni 2007 20:10 schreef popolon het volgende:
[..]
Nee ze vond het niet leuk, vooral omdat we toen 'verkering' hadden.
Haar Engels was al dik in orde natuurlijk. Het is toch ook een kwestie van meteen op school zetten, sportclub etc. in de nieuwe omgeving
Maar goed, een meid van 13 vind dit natuurlijk niet leuk. En zij dus ook niet.
Uiteindelijk is het wel zo dat we binnen afzienbare tijd een beslissing gaan nemen en die zal dan ook definitief zijn. Blind blijven staren heeft geen zin. Het is nu zaak om de voors en tegens af te wegen en te bekijken of een green card echt haalbaar is of dat de kans dat we aan alle voorwaarden voldoen (alleen de medische keuring kan al problemen geven ivm mijn gewrichten en knor's rug) groot genoeg is.
Maar goed, het gaat nu voornamelijk over mij merk ik. Zijn er echt geen andere mensen die wel willen maar niet durven, twijfels hebben etc.? Je kan mij niet vertellen dat wij de enige halfwatjes zijn
Zie wat ik kijk: trakt.tv
Ik heb zelf eigenlijk nooit twijfel gehad.... We zijn begonnen in Nederland, hadden de intentie om ook in Nederland te blijven.... maar toen overleed mijn schoonvader in 1999, een paar maanden voor ons geplanned huwelijk, waar mijn vrouw en schoonmoeder het moeilijk mee hadden, en na de aanvallen op 11 September 2001 vroeg mijn schoonmoeder of we niet alstublieft bij haar in de buurt wilden gaan wonen.quote:Op maandag 4 juni 2007 21:52 schreef Danny het volgende:
Maar goed, het gaat nu voornamelijk over mij merk ik. Zijn er echt geen andere mensen die wel willen maar niet durven, twijfels hebben etc.? Je kan mij niet vertellen dat wij de enige halfwatjes zijn
Het speelde toen al wel op de achtergrond, we hadden al wel eens "what if" scenario's besproken, maar toen het besluit eenmaal gevallen was, was het echt zoiets van.... "Okay, let's do this thing.". In December 2001 had ik mijn keuring en kreeg ik mijn visum, in April 2002 ben ik verhuisd.
Wij hebben dus in 4 maanden alles geregeld om te vertrekken, inclusief het afronden van de belastingen, etc. Het kost een hele hoop werk, maar het is met gemak haalbaar in zo'n periode. Nadat de knoop eenmaal was doorgehakt zat ik eigenlijk nog maar over 1 ding in: Werk krijgen. En dat duurde ook nog eens 6 maanden nadat ik de VS aankwam, dus we gingen rap door onze spaarcentjes heen. (Gelukkig konden we de eerste 6 maanden terecht bij schoonmoeder).
Wat betreft medische keuring: Deze is voornamelijk voor het vaststellen van verspreidbare ziekten, zoals AIDS, TBC, Hepatitus, etc, etc. Zaken als reuma en rugklachten hebben niet al te veel invloed daarop. Wel moet je erop rekenen dat je ziektekostenverzekering vrij hoog zal zijn, reken op +/- $500 tot $600 voor jullie tweetjes en kinderen, vanwege een "pre-existing condition".
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Ik heb zelf een jaar of 3 doorgebracht in Amerika, en sta op het punt om naar Indonesie te emigreren voor een nieuwe baan. Natuurlijk blijven altijd de kleine "stel dat" dingen in je achterhoofd spoken, maar het punt, denk ik, met emigreren is dat je het op een gegeven moment gewoon moet doen.
Sommige mensen (zoals ik), hebben het daar veel makkelijker in, aangezien ik geen vriendin heb, geen eigen huis heb, en dus niet echt veel hoef te regelen om met m'n hele hebben en houden naar een ander land te gaan. In mijn geval ben ik in totaal nu een weekje bezig geweest met het regelen van tickets, visum, en het opruimen/inpakken van dingen, en ik ben over 5 dagen weg
Het enige wat je wel moet doen is een vangnet hebben; dat wil zeggen retour tickets al hebben, zorgen dat je genoeg geld hebt om op zijn minst een maand in Nederland te leven mocht je terugkomen als het niet bevalt, en in ieder geval iets geregeld hebben met familie of vrienden om daar tijdelijk te kunnen crashen mocht het allemaal niet willen.
En natuurlijk zorgen dat je genoeg cash meeneemt om in je land van keuze een tijdje te kunnen leven, mochten de dingen duurder uitvallen dan je dacht.
My 2 cents.
Sommige mensen (zoals ik), hebben het daar veel makkelijker in, aangezien ik geen vriendin heb, geen eigen huis heb, en dus niet echt veel hoef te regelen om met m'n hele hebben en houden naar een ander land te gaan. In mijn geval ben ik in totaal nu een weekje bezig geweest met het regelen van tickets, visum, en het opruimen/inpakken van dingen, en ik ben over 5 dagen weg
Het enige wat je wel moet doen is een vangnet hebben; dat wil zeggen retour tickets al hebben, zorgen dat je genoeg geld hebt om op zijn minst een maand in Nederland te leven mocht je terugkomen als het niet bevalt, en in ieder geval iets geregeld hebben met familie of vrienden om daar tijdelijk te kunnen crashen mocht het allemaal niet willen.
En natuurlijk zorgen dat je genoeg cash meeneemt om in je land van keuze een tijdje te kunnen leven, mochten de dingen duurder uitvallen dan je dacht.
My 2 cents.
From the ashes...
Ik begreep het als zodanig. Maar ik ben blij dat je het met deze post verduidelijkt.quote:
Ik vat het totaal niet op als belediging, laat staan dat ik zou willen doen voorkomen.quote:Jouw goed recht, mijn goed recht, maar het is nergens voor nodig mijn woorden te verdraaien en het te doen voorkomen alsof ik je zit te beledigen.
DE beslissing is niet aan een tiener overgelaten. Het lijkt er eerder op dat je me niet wilt begrijpen, Soitquote:Good for you. Ikzelf zou het alsnog niet doen omdat ik een dergelijke beslissing niet aan een tiener over zou laten. Wederom; dat is hoe IK erover denk in MIJN situatie. Prima als het voor jou WEL werkt.
Ik heb het er al niet meer over.
Ik wens jullie veel succes met het nemen van een beslissing. Ikzelf denk, gezien jouw continu oproepen van allerlei mogelijke bezwaren en het dicht willen timmeren van alle eventueel voorkomende probleemjes, dat jullie niet gaan. Er zijn gewoon altijd mensen die het bij verlangens houden omdat ze de risico's niet aandurven en 100% garantie willen dat het allemaal gaat lukken. Dan is het beter om voor relatieve zekerheid in een bestaande situatie te kiezen.
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
1 ding, over je kinderen, mijn ouders hebben mij en mijn zusje mee genomen naar india, voor 3 jaar, toen ik 5 was. En ik ben er nog dankbaar om. Zolang je 't maar verstandig doet gaat 't top met kinderen, neem er de tijd voor, doe 't rustig, maar als ik zie dat ik nu gezond uit India terug ben moet de VS je helemaal lukken
"There is only you and your camera. The limitations in your photography are in yourself, for what we see is what we are" - Ernst Haas
[Simon de la Court Photography]
[Simon de la Court Photography]
hier ben ik het niet mee eens. Ik ben geboren in Nederland, maar Engels is mijn eerste taal (het was door omstandigheden destijds de taal die ik het meeste hoorde). Mijn ouders hebben wel moeite moeten doen om mij Nederlands te leren...ik schijn nogal eigenwijs te zijn geweest...ben ik nu dus helemaal niet meer , maar tegen de tijd dat ik naar school toe ging kon ik me bijna net zo goed in het Nederlands als in het Engels uitdrukken. ik heb op school nooit problemen ondervonden van het feit dat ik 2-talig was, en nu is het eigenlijk alleen maar erg handig.quote:Op maandag 4 juni 2007 19:15 schreef LeeHarveyOswald het volgende:
[..]
Een tweede moedertaal bestaat niet. Dergelijke kinderen die een tweede taal te intensief en te vroeg leren kunnen zich vaak zeer slecht uitdrukken en lopen taal achterstand op school op mbt. de moedertaal. Ik spreek niet uit ervaring, maar wel van zeer dichtbij mogen zien, en het fenomeen schijnt behoorlijk normaal te zijn
, maar tegen de tijd dat ik naar school toe ging kon ik me bijna net zo goed in het Nederlands als in het Engels uitdrukken. ik heb op school nooit problemen ondervonden van het feit dat ik 2-talig was, en nu is het eigenlijk alleen maar erg handig.Natuurlijk kan dit per kind verschillen, maar zo is het in ieder geval bij mij gegaan.
-I don't wanna wake up one day and find that I let all these years go by...wasted-
-The hardest thing in this world, is to live in it-
-The hardest thing in this world, is to live in it-
Bureaucratie, financiën en andere zaken is gewoon rompslomp waar je door heen moet gaan, maar als je iets écht wil is dat het natuurlijk wel waard. Over de kinderen kan ik het volgende zeggen.quote:Op zondag 3 juni 2007 23:51 schreef Danny het volgende:
Dan de kinderen; Alicia is 5, Jayden bijna 3 (valt het op dat we ze bewust name hebben gegeven die men in Amerika uit kan spreken?). Voordat je de hele procedure door bent ben je zomaar 2 jaar verder. Het is geen EU land waar je zo even naartoe rijdt en een huis koopt of huurt. De kinderen zijn dan al oud genoeg om er behoorlijk van in de war te raken en we zijn er nog niet over uit of we ze dat willen laten doorstaan en, belangrijker, of we het risico willen lopen dat ze het een jaar later weer moeten doorstaan als het in de VS toch NIET blijkt te bevallen.
Waarom ben jij nog niet geëmigreerd terwijl je dat dolgraag zou willen? Of ben je het al wel en herken je dit soort twijfels?
Ik ben zelf opgegroeid in een situatie waarin er vaak verhuist is (en wordt), stuk of 6 keer in mijn jonge levensjaren, alhoewel ik niet met mijn ouders geëmigreerd ben, ben ik wel Nederland doorgetrokken (ook afstanden waarbij je alles achterlaat). Ik weet nog wel dat ik me waardeloos voelde toen ik opeens van mijn vrienden werd weggerukt (nu praat ik over basisschool periode) en maar moest aarden op een nieuwe plek. Ik moet desondanks zeggen dat dit voor mij verrassend snel ging en ik zo mijn plek had gevonden binnen de klas op school. Als ik het zo lees denk ik dat je kinderen, omdat ze geinteresserd zijn in Engels, dit ook snel op zullen pakken en dat de taal eigenlijk niet echt een groot probleem is. Nadat ik verhuist was, was ik vrij snel mijn oude vriendjes vergeten (ik praat hier misschien over 2 maanden) en maakte gewoon lol waar mogelijk, uiteraard hoort een sportclub hier ook bij. Ik zal absoluut niet zeggen dat dit voor elk kind zo geldt maar in mijn ervaring (en wat ik ook van andere mensen hoor die opeens op een totaal andere plek zijn gaan wonen) is dat de kinderen altijd op hun voeten terecht komen.
Ik ben het overigens eens met maarten, je moet het nu doen of anders pas over 15/20 jaar als je kinderen volwassen zijn. Je kunt uiteraard ook tussendoor verhuizen maar je onderbreekt dan wel de basisschool periode of middelbareschool periode, dit is een veel grotere onderbreking dan dat je het nu zou doen op jonge leeftijd. De psychologische druk is dan ook groter. Dit kan ook positief uitpakken als je kinderen avontuurlijk zijn ingesteld natuurlijk.
Daarbij wil ik ook nog zeggen dat mijn vader altijd al de plannen heeft gehad om naar Nieuw-Zeeland te emigreren maar dit niet heeft gedaan vanwege de kinderen en hij de stap te groot vond voor ons. Iets waarvan hij zegt dat hij het maar beter toch gedaan had kunnen hebben.
Als ik je verhaal zo lees heb je er altijd van gedroomd en ik denk dat je het dan ook moet doen, anders krijg je er later misschien wel spijt van, je moet er natuurlijk wel goed over nagedacht hebben, maar daar ga ik ook maar even van uit .
Hier ben ik het dus totaal niet mee eens. Tweetalig opvoeden is gewoon heel erg slim, vooral in de huidige tijd waarin mensen veel internationaal reizen/werken/etc. Wat wel belangrijk is is dat de talen geleerd worden door mensen die die taal als moedertaal hebben. Ga dus niet jouw HAVO engels leren aan je kind en dan denken dat ze een 2de moedertaal hebben, dat gaat gegarandeert niet lukken, maar als je bv een franstalige & nederlandstalige ouder hebt dan zijn 2 talen heel erg makkelijk om te doen en zal het kind beide talen perfect spreken er vanuit gaande dat de ene ouder altijd in het engels met het kind spreekt en de ander in het frans. Dat is nl de enige manier om een taal zo goed te leren dat je het volledig beheerst.quote:Op maandag 4 juni 2007 19:15 schreef LeeHarveyOswald het volgende:
[..]
Een tweede moedertaal bestaat niet. Dergelijke kinderen die een tweede taal te intensief en te vroeg leren kunnen zich vaak zeer slecht uitdrukken en lopen taal achterstand op school op mbt. de moedertaal. Ik spreek niet uit ervaring, maar wel van zeer dichtbij mogen zien, en het fenomeen schijnt behoorlijk normaal te zijn
------
If you ain't Dutch, you ain't much.
If you ain't Dutch, you ain't much.
tvp, ivm weinig tijd. kom6t later wel
Hieronder kun je enkele extra velden voor in je profiel invullen. De hieronder getoonde velden verschijnen bij elke post die je op het FOK!-forum doet. Op andere FOK! onderdelen zie je alleen de ondertitel of de signature, dit kan verschillen. Overig
Een tweede moedertaal bestaat wel. Nog meer moedertalen ook. Soms liggen ze wel op een ander niveau, en de woordenschat zal vrijwel altijd verschillen ("schooltaal", "mamataal", "papataal", "buitenspeeltaal" bijvoorbeeld), maar dat ligt meer aan het aanbod, dan aan het leervermogen van het kind.quote:Op maandag 4 juni 2007 19:15 schreef LeeHarveyOswald het volgende:
Een tweede moedertaal bestaat niet. Dergelijke kinderen die een tweede taal te intensief en te vroeg leren kunnen zich vaak zeer slecht uitdrukken en lopen taal achterstand op school op mbt. de moedertaal. Ik spreek niet uit ervaring, maar wel van zeer dichtbij mogen zien, en het fenomeen schijnt behoorlijk normaal te zijn
Er wordt nog altijd vanuit gegaan dat een meertalig kind geen vertraging oploopt bij het leren van zijn eerste talen, maar echt uitgebreide onderzoeken zijn er -voor zover ik weet- niet naar. Het probleem is dat het heel moeilijk te onderzoeken is: ieder kind leert taal heel verschillend, in een verschillend tempo. Bij 'normale' kinderen ligt dat al zozeer uit elkaar, dat er weinig over 1 kam te scheren valt. De reportage die je hebt gezien lijkt me daarom een goede indruk geven van deze twee kinderen, maar woorden als 'vaak' en 'normaal' zou ik niet gebruiken. Wel is er bij leraren veel onbegrip en onkunde, en worden leerproblemen heel vaak op meertaligheid geschoven. Er is een gerede kans dat de kinderen in het programma gewoon leerproblemen hadden.
Phileine, ik dacht dat de leeftijd tot waar kinderen 'echt' tweetalig zijn iets lager lag, maar ik kan het niet opzoeken (nadeel van het expatbestaan: mensen verhuizen nog wel eens terwijl ze je boeken nog hebben). Ik dacht dat het op een jaar of 5 lag. Wat niet inhoudt dat een kind daarna niet alsnog makkelijk een tweede taal kan leren, maar het proces is dan (in theorie althans) iets anders.
Bij ons is toch het grootste dilemma de ouders/schoonouders. Mijn schoonmoeder is dementerend en de zorg voor haar komt voornamelijk op ons neer. Hoewel we juist nu soms zo graag onze koffers willen pakken om alles achter ons te laten (vluchtgedrag) kan dat nu echt niet. En mijn eigen ouders worden natuurlijk ook ouder. Nu kan ik de zorg voor hen wel delen met mijn broers en zus, maar je hebt toch je verantwoordelijkheid richting je familie.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
laat ik het kort houden
als je twijfelt moet je het niet doen.
enkel en alleen als je er 100% voor wil gaan, en je partner ook.
kun je de stap maken en deze tot een succes brengen.
want er komt meer bij kijken dan je van tevoren verwacht.
als je twijfelt moet je het niet doen.
enkel en alleen als je er 100% voor wil gaan, en je partner ook.
kun je de stap maken en deze tot een succes brengen.
want er komt meer bij kijken dan je van tevoren verwacht.
Go away or i will replace you withe a very small shell script.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Niet mee eens.quote:Op vrijdag 8 juni 2007 23:17 schreef z80 het volgende:
laat ik het kort houden
als je twijfelt moet je het niet doen.
Als je wacht tot alle twijfel weg is dan ga je nooit.
Je kunt ook gewoon gaan en als het tegenvalt dan kom je weer terug.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Precies. Ik had ook twijfels.... De Verenigde Staten.... groot land.... kom ik wel aan het werk.... kan ik alles wel betalen..... etc, etc, etc. En na een moeilijke start van 6 maanden kreeg ik een baan, een huisje, een auto.... en kwam alles gewoon goed.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 03:36 schreef SeLang het volgende:
Als je wacht tot alle twijfel weg is dan ga je nooit.
Wat ik nu weet? Dat als ik ooit weer in Nederland zal wonen, en de vraag komt voor een tweede keer langs: Moeten/willen we weg uit Nederland?.... Dat ik op die vraag al het antwoord weet en het direct zal doen. Nu ik de ervaring van 1 emigratie heb, weet ik dat ik het zo weer zou doen.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Voor mij was de emigratie van NL naar Belgie (60 km verderop) de grootste stapquote:Op zaterdag 9 juni 2007 05:28 schreef maartena het volgende:
Nu ik de ervaring van 1 emigratie heb, weet ik dat ik het zo weer zou doen.
Daarna van Belgie naar de UK was makkelijk.
En van de UK naar Taiwan was helemaal geen grote stap meer.
De meeste mensen verwachten precies het omgekeerde
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Waarom amerika??
Ik zou me kinderen niet willen laten opgroeien in amerika persoonlijk.
GO CANADA !
Spreken ze ook engels....
Mensen veel socialer, iedereen accepteert elkaar en mooiere natuur. En volgens mij kun je er ook makkelijker naar toe emigreren. Heb nu al 2 mensen hier leren kennen die voor een canadees staatsburgersschap zijn gegaan. Je hebt hier ook een inburgeringscursus. Ik ben ook van plan later om hier naar toe te emigreren.
Ik zou me kinderen niet willen laten opgroeien in amerika persoonlijk.
GO CANADA !
Spreken ze ook engels....
Mensen veel socialer, iedereen accepteert elkaar en mooiere natuur. En volgens mij kun je er ook makkelijker naar toe emigreren. Heb nu al 2 mensen hier leren kennen die voor een canadees staatsburgersschap zijn gegaan. Je hebt hier ook een inburgeringscursus. Ik ben ook van plan later om hier naar toe te emigreren.
Je hebt natuurlijk wel als voordeel dat je de zekerheid van een baan hebt. En huisvesting was vast ook geregeld.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 06:01 schreef SeLang het volgende:
[..]
Voor mij was de emigratie van NL naar Belgie (60 km verderop) de grootste stap
Daarna van Belgie naar de UK was makkelijk.
En van de UK naar Taiwan was helemaal geen grote stap meer.
De meeste mensen verwachten precies het omgekeerde
Helemaal mee eens. 3 jaar geleden had ik nooit gedacht te emigreren naar de andere kant van de oceaan, maar mijn toenmalige (amerikaanse) vriendin wou weer terug naar "huis". Aangezien het voor mij makkelijker was om een baan in de VS te krijgen dan voor haar iets in Nederland, ben ik maar gaan soliciteren. Maar zelfs toen ik een baan kreeg aangeboden heb ik nog wel even zitten twijfelen.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 03:36 schreef SeLang het volgende:
Als je wacht tot alle twijfel weg is dan ga je nooit.
Je kunt ook gewoon gaan en als het tegenvalt dan kom je weer terug.
Inmiddels is die vriendin weer weg, vermaak ik me hier prima en denk er zelfs aan om toch maar een green card te gaan aanvragen
Ik had wel twijfels maar die kwamen pas nadat ik had besloten om de boel in Nederland achter te laten. Moet er wel bij zeggen dat het toch een ander soort twijfels waren dan waar TS het over heeft.
Meer in de zin van 'Jeeee wat ga je nou doen' en 'Eigenlijk ben je hartstikke gek' en meer van dat soort dingen. Je denkt natuurlijk meteen aan de dingen die je (eventueel) gaat missen, heel logisch ook natuurlijk.
Meer in de zin van 'Jeeee wat ga je nou doen' en 'Eigenlijk ben je hartstikke gek' en meer van dat soort dingen. Je denkt natuurlijk meteen aan de dingen die je (eventueel) gaat missen, heel logisch ook natuurlijk.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Het verhaal van Danny herken ik tot het college-gedeelte. In die periode zit ik nu. Een paar jaar geleden wou ik high school doen in de VS. Toen had ik de ballen niet om te gaan. Nu zit ik op een hogeschool en wil ik tijdens deze studie een jaar naar het buitenland. Ik ben al eerder enkele maanden in Spanje geweest, dus ik ben er klaar voor.
Nu is er een ander probleem. Het lijkt wel of ik te lui ben om alles zelf te regelen. TOen ik naar SPanje ging regelde mijn vorige school alles, ik hoefde alleen maar mijn koffer in te pakken en te gaan. Ik heb daar een fantastische tijd gehad (zat niet tussen de toeristen). Het regelen vind ik erg veel werk, dus daar zie ik tegenop. Waarschijnlijk ga ik dan ook niet tijdens mijn studie voor een jaar naar het buitenland, maar na mijn studie. Althans, dat is de planning. Van uitstel komt afstel zeggen ze. Ik ben zeer benieuwd.
Ik wil het sowieso eerst een jaar proberen, dan een aantal jaren hier in NL werken, en dan later als ik nog steeds wil gaan die daadwerkelijke stap nemen. Ik heb al wel het gevoel vanaf mij 14de ofzo dat ik in het buitenland wil wonen. Waarom dat is zou ik echt niet weten. Mijn leven is hier perfect.
Nu is er een ander probleem. Het lijkt wel of ik te lui ben om alles zelf te regelen. TOen ik naar SPanje ging regelde mijn vorige school alles, ik hoefde alleen maar mijn koffer in te pakken en te gaan. Ik heb daar een fantastische tijd gehad (zat niet tussen de toeristen). Het regelen vind ik erg veel werk, dus daar zie ik tegenop. Waarschijnlijk ga ik dan ook niet tijdens mijn studie voor een jaar naar het buitenland, maar na mijn studie. Althans, dat is de planning. Van uitstel komt afstel zeggen ze. Ik ben zeer benieuwd.
Ik wil het sowieso eerst een jaar proberen, dan een aantal jaren hier in NL werken, en dan later als ik nog steeds wil gaan die daadwerkelijke stap nemen. Ik heb al wel het gevoel vanaf mij 14de ofzo dat ik in het buitenland wil wonen. Waarom dat is zou ik echt niet weten. Mijn leven is hier perfect.
Ik had ook wel twijfels, maar er is een heel groot verschil tussen de emigratie die jij en ik deden, en de emigratie die Danny wil gaan doen, en dat is dat wij een anker hadden. Wij hebben een vrouw die al precies weet hoe Amerika werkt, hoe bepaalde zaken in zijn werk gaan, en ook niet onbelangrijk: Je vrouw heeft familie waarop je terug kunt vallen.quote:Op donderdag 21 juni 2007 17:00 schreef popolon het volgende:
Ik had wel twijfels maar die kwamen pas nadat ik had besloten om de boel in Nederland achter te laten. Moet er wel bij zeggen dat het toch een ander soort twijfels waren dan waar TS het over heeft.
Meer in de zin van 'Jeeee wat ga je nou doen' en 'Eigenlijk ben je hartstikke gek' en meer van dat soort dingen. Je denkt natuurlijk meteen aan de dingen die je (eventueel) gaat missen, heel logisch ook natuurlijk.
De eerste paar maanden woonden wij bij mijn schoonmoeder bijvoorbeeld, totdat we alles geregeld hadden met betrekking tot werk, huis, rijbewijs, auto, ssn, etc, etc..... Emigranten komen in de VS toch vaak in een hotel terecht voor de eerste paar weken, en staan volledig op zichzelf zonder de steun van eventuele familie.
Eigenlijk was het type emigratie dat jij en ik gedaan hebben een stuk eenvoudiger dan wat Danny wil gaan doen, zeker gekeken naar de legale kant ervan, zoals het verkrijgen van een Green Card, en het behoud van je Nederlanderschap bij naturalisatie tot Amerikaan.
Het afhandelen van alle zaken in Nederland is de makkelijkste stap eigenlijk. Je plekje vinden in het nieuwe thuisland is veel moeilijker, en een groot deel van de emigranten keert na 1 of 2 jaar weer terug naar Nederland omdat het maar niet lukt om de draai te vinden. En dan bedoel ik niet financieel/werk, want dat is natuurlijk ook een probleem, maar het volledig wennen aan een nieuwe cultuur.
Wat ik nu wel weet is dit: Ik heb nu een emigratie achter de rug, en mijn vrouw en ik zijn het er allebei over eens: We zouden het zo weer doen als ik bijv. een goede baan zou krijgen in bijvoorbeeld Dublin of Toronto, om zo maar eens wat te noemen.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Onze zoon is 6, wij gaan volgende maand in Duitsland wonen (zoals half FOK! inmiddels wel weet ). Natuurlijk hebben wij ook getwijfeld, maar langzamerhand zijn we ervan overtuigd geraakt dat de voordelen groter zijn dan de nadelen. Christan gaat naar een tweetalige school, waar ze ons op het hart hebben gedrukt om thuis vooral gewoon Nederlands met hem te blijven praten: "Duits leren we hem op school wel, het is belangrijk dat hij thuis correct Nederlands hoort en blijft horen."
Nu is Christan een heel ander type kind dan Alicia, als ik het zo lees. Hij is dit schooljaar ook al van school gewisseld en dat is eigenlijk probleemloos verlopen. Hij maakt makkelijk vriendjes en is goed opgenomen in de klas. Ik vond het grootste nadeel van de verhuizing dan ook dat hij nu wéér naar een andere school moet. Maar daar staat inmiddels tegenover dat hij zelf heel graag wil Hij ziet het helemaal zitten. Het is voor een kind natuurlijk ook heerlijk om vanuit de stad buiten te gaan wonen, met veel ruimte zowel in huis als eromheen, altijd buiten te kunnen spelen, wat nu lang niet altijd mogelijk is.
Nu is Duitsland om de hoek in vergelijking met Amerika Dus helemaal vergelijkbaar is het niet. We hebben uiteindelijk ongeveer een half jaar tijd genomen om alles te regelen, en langzamerhand valt alles op zijn plek (werk, verlof, huis, verhuizing enz.). Details op de weblog, zie sig, en uitgebreider in onze topics op K&W.
Ik denk wel dat het voor de kinderen het beste is als je zo snel mogelijk gaat. Hier hadden we nogal "last" van oma, die het absoluut niet leuk vindt dat we weggaan. Dat is gedeeltelijk opgelost door het aanschaffen van een webcam, waardoor ze Christan straks in elk geval gewoon elke dag even kan spreken. Ja, we wonen nu bij haar om de hoek, straks zitten we een kleine 2 uur verderop. Maar Maastricht is verder...
Wat ik erg vervelend vond is dat ze Christan probeerde te beïnvloeden zodat hij in het begin zei dat hij niet mee wilde naar Duitsland. Nadat we ons nieuwe huis hadden gekozen heeft hij echter besloten dat hij het wèl leuk vindt. Sinds die tijd heeft hij niet één keer meer gezegd dat hij niet wil. Wel dat hij zijn vriendjes zal missen, dat is natuurlijk logisch. Anderzijds zei hij dat ook van de vriendjes van zijn oude school... guess what? Nooit meer iemand van gezien
We zullen straks geregeld een weekendje in Haarlem doorbrengen, zodat hij bij oma kan zijn. We zijn de wereld niet uit Wat zijn afstanden tegenwoordig nog, met internet? Tijdsverschillen maken het natuurlijk wel lastiger als je ver weg zit, maar direct contact is prima mogelijk.
Nu is Christan een heel ander type kind dan Alicia, als ik het zo lees. Hij is dit schooljaar ook al van school gewisseld en dat is eigenlijk probleemloos verlopen. Hij maakt makkelijk vriendjes en is goed opgenomen in de klas. Ik vond het grootste nadeel van de verhuizing dan ook dat hij nu wéér naar een andere school moet. Maar daar staat inmiddels tegenover dat hij zelf heel graag wil Hij ziet het helemaal zitten. Het is voor een kind natuurlijk ook heerlijk om vanuit de stad buiten te gaan wonen, met veel ruimte zowel in huis als eromheen, altijd buiten te kunnen spelen, wat nu lang niet altijd mogelijk is.
Nu is Duitsland om de hoek in vergelijking met Amerika Dus helemaal vergelijkbaar is het niet. We hebben uiteindelijk ongeveer een half jaar tijd genomen om alles te regelen, en langzamerhand valt alles op zijn plek (werk, verlof, huis, verhuizing enz.). Details op de weblog, zie sig, en uitgebreider in onze topics op K&W.
Ik denk wel dat het voor de kinderen het beste is als je zo snel mogelijk gaat. Hier hadden we nogal "last" van oma, die het absoluut niet leuk vindt dat we weggaan. Dat is gedeeltelijk opgelost door het aanschaffen van een webcam, waardoor ze Christan straks in elk geval gewoon elke dag even kan spreken. Ja, we wonen nu bij haar om de hoek, straks zitten we een kleine 2 uur verderop. Maar Maastricht is verder...
Wat ik erg vervelend vond is dat ze Christan probeerde te beïnvloeden zodat hij in het begin zei dat hij niet mee wilde naar Duitsland. Nadat we ons nieuwe huis hadden gekozen heeft hij echter besloten dat hij het wèl leuk vindt. Sinds die tijd heeft hij niet één keer meer gezegd dat hij niet wil. Wel dat hij zijn vriendjes zal missen, dat is natuurlijk logisch. Anderzijds zei hij dat ook van de vriendjes van zijn oude school... guess what? Nooit meer iemand van gezien
We zullen straks geregeld een weekendje in Haarlem doorbrengen, zodat hij bij oma kan zijn. We zijn de wereld niet uit Wat zijn afstanden tegenwoordig nog, met internet? Tijdsverschillen maken het natuurlijk wel lastiger als je ver weg zit, maar direct contact is prima mogelijk.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Niet om disresprectvol over te komen maar ze klinkt als een erg vervelende onvolwassen vrouw als ze een afstand van 2 uur al niet kan accepteren. In sommige landen rijden mensen dat om naar de supermarkt te gaan. Ook neem ik aan dat jij de keuze nam om weg te gaan om een betere toekomst op te bouwen. Om dan jouw kind als pion te gebruiken om je te laten blijven getuigt van weinig stijl.quote:Op vrijdag 22 juni 2007 10:22 schreef Rewimo het volgende:
Ik denk wel dat het voor de kinderen het beste is als je zo snel mogelijk gaat. Hier hadden we nogal "last" van oma, die het absoluut niet leuk vindt dat we weggaan.
.......
Wat ik erg vervelend vond is dat ze Christan probeerde te beïnvloeden zodat hij in het begin zei dat hij niet mee wilde naar Duitsland.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ja Ze is nogal gewend om haar zin te krijgen. Dat gaat nu dus niet door.quote:Op vrijdag 22 juni 2007 12:28 schreef Buschetta het volgende:
Niet om disresprectvol over te komen maar ze klinkt als een erg vervelende onvolwassen vrouw als ze een afstand van 2 uur al niet kan accepteren. In sommige landen rijden mensen dat om naar de supermarkt te gaan. Ook neem ik aan dat jij de keuze nam om weg te gaan om een betere toekomst op te bouwen. Om dan jouw kind als pion te gebruiken om je te laten blijven getuigt van weinig stijl.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Hmm, dat klinkt wel als een 'nasty' oma. Zeker ook met die afstand die je noemt. Op zo'n afstand woon ik hier in Nederland van mijn grootouders. (Groningen/Duiven)
Maar wel tof dat het echt gaat gebeuren voor jullie! Veel succes!
Maar wel tof dat het echt gaat gebeuren voor jullie! Veel succes!
Baat 't niet, schaadt 't niet. Dus slikken, kreng.
Niet om oma's gedrag nou helemaal goed te praten, maar ze had zich er waarschijnlijk al op ingesteld dat ze "oud" zou worden met haar kinderen/kleinkinderen in de buurt. Natuurlijk is 2 uur een kleine afstand, maar toch te ver voor even een kopje koffie. Niet alleen de kinderen moeten wennen aan de immigratie, ook de thuisblijvers zullen aan "de afstand" wennen en over een tijdje zal ze zien dat het best wel mee valt.
Dit kan ik me helemaal voorstellen, wij denken ook wel eens na over waar we onze toekomst willen opbouwen en dit is wel iets wat ons zou kunnen tegenhouden. Dat komt mss ook wel omdat ik gewend ben dat mijn ouders dat met hun ouders heel anders hebben gedaan.quote:Op vrijdag 8 juni 2007 21:10 schreef livelink het volgende:
Bij ons is toch het grootste dilemma de ouders/schoonouders. Mijn schoonmoeder is dementerend en de zorg voor haar komt voornamelijk op ons neer. Hoewel we juist nu soms zo graag onze koffers willen pakken om alles achter ons te laten (vluchtgedrag) kan dat nu echt niet. En mijn eigen ouders worden natuurlijk ook ouder. Nu kan ik de zorg voor hen wel delen met mijn broers en zus, maar je hebt toch je verantwoordelijkheid richting je familie.
Ik vraag me af hoe de emigranten (degenen die echt ver weg zijn gegaan) hier tegenover staan. Ik las dat iemand zijn vader 2 jaar niet had gezien, dat lijkt me best heftig. Enerzijds heb ik het gevoel van, je moet jouw leven en dromen niet laten bepalen door die anderen, maar anderzijds is er wel idd dat gevoel van verantwoordelijkheid voor je ouders. Ik zou het moeilijk vinden dat ze later alleen in een verzorgingstehuis zitten waar je 1 of 2 keer per jaar eventjes op bezoek komt.
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
aan de andere kant denk ik dat je ouders zelf de laatsten zullen (of in ieder geval moeten) zijn om je verhuisplannen, waar dan ook naar toe, in de weg te staan
zonnig Brasil
TVP
"We moeten ons bewust zijn van de superioriteit van onze beschaving, met zijn normen en waarden, welvaart voor de mensen, respect voor mensenrechten en godsdienstvrijheid. Dat respect bestaat zeker niet in de Islamitische wereld".
Weet je, en al die kleine dingen waar er een heleboel van zijn, hoeven helemaal geen obstakels te zijn. Emigreren is in het begin gewoon moeilijk, voor iedereen, of je al werk hebt of niet, zoveel dingen zijn gewoon anders.quote:Op zondag 3 juni 2007 23:51 schreef Danny het volgende:
Ik ben vast niet de enige die al jaren graag naar het buitenland zou vertrekken (in mijn geval naar Amerika) maar het nog steeds niet heeft gedaan.
In eerste instantie was dat omdat ik te jong was, toen omdat ik te laf was om een jaar highschool of college te doen, toen omdat ik nooit voldoende geld of andere middelen zou hebben om er te komen, toen omdat mijn vrouw Amerika niet kende en niet duidelijk was of het haar ook zou bevallen en nu na intensief onderzoek van ons beiden over de mogelijkheden om er toch heen te gaan de kleine twijfels en praktische en emotionele bezwaren.
Grootste obstakels zijn de kleine dingen waar er heel veel van zijn. Tientallen. Teveel om op te noemen. Van financiële zaken tot bureaucratie. Dan de kinderen; Alicia is 5, Jayden bijna 3 (valt het op dat we ze bewust name hebben gegeven die men in Amerika uit kan spreken?). Voordat je de hele procedure door bent ben je zomaar 2 jaar verder. Het is geen EU land waar je zo even naartoe rijdt en een huis koopt of huurt. De kinderen zijn dan al oud genoeg om er behoorlijk van in de war te raken en we zijn er nog niet over uit of we ze dat willen laten doorstaan en, belangrijker, of we het risico willen lopen dat ze het een jaar later weer moeten doorstaan als het in de VS toch NIET blijkt te bevallen.
Waarom ben jij nog niet geëmigreerd terwijl je dat dolgraag zou willen? Of ben je het al wel en herken je dit soort twijfels?
Maar je moet voor jezelf een plan maken. Hoe ouder de kinderen worden, hoe moeilijker het wordt voor jullie allemaal. Onze kids waren 9,7 en 2, en die hebben het best wel moeilijk gehad. Toch ben ik blij dat we het door hebben gepakt. Ik had met hubje afgesproken dat ik het 5 jaar wilde proberen, en mocht het niets worden dat we dan echt terug zouden gaan.
Met die zekerheid dat hij dan ook inderdaad weer mee terug zou gaan kon ik de stap wel aan. Ik wist namelijk ook dat als ik nog meer bezwaren zou opgooien, en het nog een tijdlang zou blokken, dat er dan geen mogelijkheid meer zou zijn, omdat de kids te oud zouden zijn.
Al die dingen die je nu denkt dat het struikelblokken zijn vallen in het niets bij het gevoel wat je zult hebben over enkele jaren..."had ik maar"..... of "was ik maar"..... Er is altijd een weg terug, maar de weg erheen is maar beperkt open!.. good luck!
Screw the future...
We're cold now!
Canadians for global warming
We're cold now!
Canadians for global warming
Je hebt dus met drie kinderen de grote stap gemaakt. En hoe een sprong in het diepe goed kan uitpakken.
M'n vrouw emeigreerde ook vanuit NL naar de VS toen ze 15 was. En de hele familie ging mee (vier kinderen), ook dat is allemaal goedgekomen.
Ik volgde haar 15 jaar later.
't Is een hele stap, vooral met kinderen, maar het kan zeker de moeite waard zijn.
M'n vrouw emeigreerde ook vanuit NL naar de VS toen ze 15 was. En de hele familie ging mee (vier kinderen), ook dat is allemaal goedgekomen.
Ik volgde haar 15 jaar later.
't Is een hele stap, vooral met kinderen, maar het kan zeker de moeite waard zijn.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Absoluut, ik zou denk ik mijn leven lang spijt hebben gehad, en altijd hebben gedacht wanneer de regering weer eens viel, of een volgende kwartje bij de benzine prijs was opgeplakt.. was ik toen maar gegaan.quote:Op zaterdag 30 juni 2007 00:35 schreef popolon het volgende:
Je hebt dus met drie kinderen de grote stap gemaakt. En hoe een sprong in het diepe goed kan uitpakken.
M'n vrouw emeigreerde ook vanuit NL naar de VS toen ze 15 was. En de hele familie ging mee (vier kinderen), ook dat is allemaal goedgekomen.
't Is een hele stap, vooral met kinderen, maar het kan zeker de moeite waard zijn.
Waar woon jij dan?
Screw the future...
We're cold now!
Canadians for global warming
We're cold now!
Canadians for global warming
Michigan, Cutlerville. Vlakbij Grand Rapids.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
aha, andere kant van de rockies, en dan nog een stukje rechtdoor.quote:Op zaterdag 30 juni 2007 00:38 schreef popolon het volgende:
Michigan, Cutlerville. Vlakbij Grand Rapids.
Screw the future...
We're cold now!
Canadians for global warming
We're cold now!
Canadians for global warming
quote:Op zaterdag 30 juni 2007 00:39 schreef Inukshuk het volgende:
[..]
aha, andere kant van de rockies, en dan nog een stukje rechtdoor.
Yep, straight into the woods.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
'k was ff op bezoek in je fotoboek Maar bij jou in de buurt wonen daar nou ook de Amish? Waarschijnlijk ook veel Nederlanders daar?quote:
Screw the future...
We're cold now!
Canadians for global warming
We're cold now!
Canadians for global warming
Hmz... interessant topic.
Mijn probleem is meer pragmatisch. Hoe vind ik werk daar. Mijn kennis en expertise is gebaseerd op ervaring, niet op basis van (internationaal aansprekende) diploma's. En om hier alles achter me te 'verbranden', mijn gezin over de halve wereld te verslepen om er vervolgens achter te komen dat ik daar een marginaal bestaan ga leiden... nee daar heb ik weinig zin in.
Mijn probleem is meer pragmatisch. Hoe vind ik werk daar. Mijn kennis en expertise is gebaseerd op ervaring, niet op basis van (internationaal aansprekende) diploma's. En om hier alles achter me te 'verbranden', mijn gezin over de halve wereld te verslepen om er vervolgens achter te komen dat ik daar een marginaal bestaan ga leiden... nee daar heb ik weinig zin in.
Ja precies, als expat heb je dáár geen omkijken na. Echter wel weer het probleem dat je na een aantal jaar opens naar een ander land gestuurt wordt... je blijft opbouwen.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 12:45 schreef Light het volgende:
[..]
Je hebt natuurlijk wel als voordeel dat je de zekerheid van een baan hebt. En huisvesting was vast ook geregeld.
Het is natuurlijk ook wel spannend als je zélf al dat soort "details" moet regelen!quote:Op zaterdag 9 juni 2007 12:45 schreef Light het volgende:
Je hebt natuurlijk wel als voordeel dat je de zekerheid van een baan hebt. En huisvesting was vast ook geregeld.
FR
Baan is dan geregeld, huis niet.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 12:45 schreef Light het volgende:
[..]
Je hebt natuurlijk wel als voordeel dat je de zekerheid van een baan hebt. En huisvesting was vast ook geregeld.
Maar een huis regelen is natuurlijk gemakkelijk. Gewoon even 1 of 2 middagen rondkijken en dan neem je hetgene dat op dat moment het beste lijkt. Zo heb ik het in Taiwan gedaan en ook daarvoor toen ik naar de UK ging.
Per 1 september krijg ik dat hele gedoe weer. Op dit moment weet ik nog niet in welk land ik over 6 weken ga wonen. Maar ik schat de kans zo'n 80% dat het weer de UK wordt (zelfde locatie als voordat ik naar Taiwan ging). Ik ben trouwens niet van plan om daar langer dan een jaar te blijven.
[ Bericht 0% gewijzigd door SeLang op 14-07-2007 13:51:18 ]
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Baal je daar niet van, dat je weer op een "oude" bekende lokatie terecht komt?quote:Op zaterdag 14 juli 2007 13:44 schreef SeLang het volgende: Per 1 september krijg ik dat hele gedoe weer. Op dit moment weet ik nog niet in welk land ik over 6 weken ga wonen. Maar ik schat de kans zo'n 80% dat het weer de UK wordt (zelfde locatie als voordat ik naar Taiwan ging). Ik ben trouwens niet van plan om daar langer dan een jaar te blijven.
FR
www.monsterboard.com. Om een begin te geven. In de VS en Canada kijken ze juist naar ervaring, ik had al mijn diploma's en certificaten laten vertalen, voor zover dat nodig was, nam al m'n Cisco/MCSE troep mee naar het gesprek en men vroeg er niet eens om. Het enige wat voor hun belangrijk was was de werkervaring en mijn eerdere projecten.quote:Op zaterdag 14 juli 2007 12:27 schreef Swetsenegger het volgende:
Hmz... interessant topic.
Mijn probleem is meer pragmatisch. Hoe vind ik werk daar. Mijn kennis en expertise is gebaseerd op ervaring, niet op basis van (internationaal aansprekende) diploma's. En om hier alles achter me te 'verbranden', mijn gezin over de halve wereld te verslepen om er vervolgens achter te komen dat ik daar een marginaal bestaan ga leiden... nee daar heb ik weinig zin in.
Over je tweede deel, alles achterlaten etc, kan ik me voorstellen. 't Is niet niks, zeker niet met een gezin. Maar IT'ers verdienen hier in deze regionen zeker niet slecht. Zou het zeker niet marginaal willen noemen.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Ah, ik zie al een webmaster in Ottowa voor 65k tot 80k CAD.
-edit- en in Boston voor $80K tot $85K....
Ik ga emigreren
-edit- en in Boston voor $80K tot $85K....
Ik ga emigreren
Nee hoor, je kiest dat tenslotte zelf. Ik heb twee andere mogelijkheden (waaronder Frankrijk) al van de hand gewezen. Er zijn ook een paar persoonlijke redenen waarom mijn 'oude' lokatie voor een beperkte tijd niet zo slecht is. Met nadruk op beperkte tijd .quote:Op zaterdag 14 juli 2007 15:02 schreef Bora-Bora het volgende:
[..]
Baal je daar niet van, dat je weer op een "oude" bekende lokatie terecht komt?
Zoals gezegd is er nu nog niks zeker, maar dit is waar ik momenteel op aanstuur.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Dat zijn best aardige bedragenquote:Op zaterdag 14 juli 2007 15:13 schreef Swetsenegger het volgende:
Ah, ik zie al een webmaster in Ottowa voor 65k tot 80k CAD.
-edit- en in Boston voor $80K tot $85K....
Ik ga emigreren
Ik denk dat een beetje zekerheid ook wel lekker is, zeker als je alle schepen achter je verbrandt en op onbekend terrein komt met weinig kennis van de lokale gebruiken en gewoontes.quote:Op zaterdag 14 juli 2007 12:42 schreef Bora-Bora het volgende:
[..]
Het is natuurlijk ook wel spannend als je zélf al dat soort "details" moet regelen!
Je zou bijna een CV in elkaar draaien, puur om te kijken wat ze ermee doenquote:Op zaterdag 14 juli 2007 15:22 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ja en de eisen zijn niet echt spannend. Ervaring met DHTML, XML, Javascript en SQL.
ik vind mezelf nu nog te jong, maar misschien ga ik wel na mn opleiding.... hoewel ik mn opleiding wel een tikje stom heb gekozen omdat ik er in t buitenland niet veel mee kan maar dat zie ik dan wel
Women might be able to fake orgasms.
But men can fake whole relationships
But men can fake whole relationships
Dan vergeet je misschien even dat 't leven in Boston wel vrij prijzig is, hoe meer je richting downtown zit, hoe duurder het wordt.
Ottawa is prachtig, de omgeving dan.
Ottawa is prachtig, de omgeving dan.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Inderdaad.quote:Op zaterdag 14 juli 2007 15:27 schreef Light het volgende:
[..]
Je zou bijna een CV in elkaar draaien, puur om te kijken wat ze ermee doen
Als je toch al weet dat je eigenlijk wel die kant op wilt, waarom dan niet gewoon solliciteren en zien of je uitgenodigd wordt.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Als ze zelfs bereid zijn een visum te regelen weet je dat je goed zit.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Hoe doe je dat eigenlijk met solliciteren. Voor elke sollicitatie de halve wereld over vliegen lijkt me nogal kostbaar en veel gedoe (ervan uitgaand dat je niet naar belgie of duitsland wilt gaan )
Eigenlijk ben ik gewoon een schijterd die er regelmatig over denkt maar het nooit gaat doen natuurlijk. Onder het mom van honderden argumenten die valide kunnen zijn, maar gewoon een kutsmoes zijn
Hoi Danny
Hoi Danny
Heb je in de afgelopen jaren iets aan die tientallen kleine praktische bezwaren gedaan zodat alleen nog de grote vraagstukken overblijven? Die 'grotere' vraagstukken zijn meestal nl gewoon excuses die zo verdwenen zijn op het moment dat de weg verder open ligt.
Jusqu'ici tout va bien...
Wat houdt je nu tegen om gewoon eens te reageren op die advertenties die je net postte?quote:Op zaterdag 14 juli 2007 15:37 schreef Swetsenegger het volgende:
Eigenlijk ben ik gewoon een schijterd die er regelmatig over denkt maar het nooit gaat doen natuurlijk. Onder het mom van honderden argumenten die valide kunnen zijn, maar gewoon een kutsmoes zijn
Hoi Danny
Stel dat de reactie positief is, dan heb je opeens een hele concrete kans. Dan heb je toch een heel ander uitgangspunt dan wanneer je van een afstand over iets vaags zit te fantaseren.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Neuh, het is iets wat pas de laatste 2 jaar ter sprake komt en dan meer als een 'what if' scenario. Het heeft natuurlijk wel wat aantrekkelijks, jezelf losmaken van alles waar je mee verankerd ben en ver weg van die 'sleur' volledig opnieuw beginnen.quote:Op zaterdag 14 juli 2007 15:39 schreef Manono het volgende:
Heb je in de afgelopen jaren iets aan die tientallen kleine praktische bezwaren gedaan zodat alleen nog de grote vraagstukken overblijven? Die 'grotere' vraagstukken zijn nl meestal gewoon excuses die zo verdwenen zijn op het moment dat de weg verder open ligt.
|
|
