De 5 delen die aan deel 1 vooraf gingen:quote:Er is in Nederland verwarring over de betekenis van het begrip 'neo-liberalisme'. Laat ik uiteenzetten wat de burger in Nederland is voorgehouden in de periode die daarbij hoort (1980 - 2010).
Het begon met de stelling dat de groep niet bestaat. Alle begrippen die daarmee samenhangen, zoals algemeen belang en solidariteit, zijn om die reden onzinnig. Zoals Thatcher het stelde: "De samenleving bestaat niet".
Vervolgens werd het begrip 'egoisme' geherdefinieerd. Tot die tijd betekende egoisme dat iemand zo'n groot ego heeft, dat hij onvoldoende rekening houdt met de anderen in de groep. Omdat de groep niet bestaat, was een nieuwe betekenis nodig. Egoisme betekent sindsdien dat je handelt naar je eigen motieven. Omdat ieder mens handelt naar zijn eigen motieven was daarmee iedereen een egoist. Een oplichter die de boel oplicht voor eigen gewin en een zorgzame mantelzorger zijn even egoistisch, daar ze beide handelen naar hun eigen motieven.
Vervolgens werd Andries Moberg de nieuwe CEO bij Ahold. Hij ging 10 miljoen gulden per jaar verdienen (een topsalaris). Iedereen gleed van verbazing van zijn stoel. Wat kon iemand doen dat zoveel geld waard was? De verklaring is, dat in een markteconomie iedereen exact verdient wat hij in de markt betaald krijgt. Dat volgt uit een economisch model dat veronderstelt dat de markt ideaal en in evenwicht is, en iedere deelnemer volledige kennis heeft van alles wat rondgaat. In dat geval zijn ook alle bedrijfswinsten nul. Maar de bedrijfswinsten waren niet nul. Een bezwaar dat met een alternatieve verklaring werd gepareerd: je bent gewoon jaloers.
Een daarmee verwante kwestie was het bonusbeleid. Men stelde dat dit een onontbeerlijk element was voor een goede bedrijfsvoering. Zo zouden resultaatgerichte medewerkers een specifieke prijsprikkel hebben bij het streven naar het gewenste doel. Het bonusbeleid veronderstelt dat een bedrijf de toekomst voldoende kan inschatten om het parcours uit te zetten, met vette worsten lang de gewenste route. Dat leidt tot een serieus informatieprobleem, dat iemand moet kunnen oplossen, en de rest is als een rat in het leerexperiment van een klassieke behaviorist.
Vervolgens werden we verrast met de gedachte dat de enige bestaansreden van een bedrijf is: winst maken, aandeelhouderswaarde creeren. Verbazing alom. Tot dan toe dacht iedereen dat bedrijven er waren om producten te maken. Maar nee, bedrijven zijn er alleen om mensen met geld de mogelijk te bieden om hun geld te vermeerderen.
Vervolgens werd het begrip 'verantwoordelijkheid' herzien. Omdat de groep niet bestaat, heb je geen verantwoordelijkheid naar anderen, maar alleen naar jezelf. Alleen eigen verantwoordelijkheid is de juiste opvatting van verantwoordelijkheid. Waar het ging om anderen, was dat hun eigen verantwoordelijkheid, niet de jouwe. Dat betekende concreet dat iedereen dat zijn eigen broek moest zien op te houden.
Niet iedereen slaag daar altijd in. Men stelde dat daarvoor geen goede reden kan bestaan, omdat iedere probleem teruggevoerd kan worden op een gebrek aan de juiste moraal. "Alles is gewoon een keuze" werd de nieuwe leuze. In dat geval heeft ook niemand een excuus. Iemand die toch zijn omgeving erbij betrekt, als hij zijn situatie wil verklaren, wordt slachtoffergedrag verweten.
De bevolking werd dit niet uitgelegd. Het kwam tot ons in de vorm van slogans, die eindeloos werden herhaald. Men dacht waarschijnlijk dat het klootjesvolk te stom is om het te kunnen begrijpen, zodat imprinting de enige haalbare manier was om deze inzichten over te dragen. Net zoals op de lagere school de tafels van 10 erin gestampt worden.
Het was raar, want wij dachten dat kennis en inzicht iets was dat je bij uitstek leert op een universiteit. Nu bleek dat de faculteit
- sociologie kon worden opgeheven (want de samenleving bestaat niet eens).
- psychologie kon worden opgeheven (want alles is gewoon een keuze)
- natuurkunde kon worden opgeheven (want wat is causaliteit?).
- etc ...
Zo is het neo-liberalisme in Nederland geintroduceerd. Een ideologisch programma, zo gebracht dat het nauwelijks mogelijk is om je tanden erin te zetten. Geen betogen of uiteenzettingen, maar propaganda die iedere analyse uitsluit. Daarom is het bovenstaande de beste definitie die ik van het begrip 'neo-liberalisme' kan geven.
Ik dacht daarover na, en concludeerde dat de bestuurselite zwakzinnig geworden was. Toen dacht ik er nog een keer over na, en besefte dat er nog een mogelijkheid was. Men begreep wel dat het ideologische onzin was, en manipuleerde daarmee moedwillig de bevolking plat. Toen dacht ik er nog een keer over na en realiseerde me dat het niet veel uitmaakt, of de bestuurselite intellectueel of moreel zwakzinnig is. Want in beide gevallen zijn ze ongeschikt voor hun functie.
Rest de vraag:
Kun je het interpreteren als een verkapte klassenstrijd?
En vertaalt zich dat ook tot de bescherming van burgers tegen belastingcompetitie, en de bescherming van werknemers tegen de uitholling van hun belangen?quote:http://nos.nl/artikel/218(...)igt-trump-dwars.html
In het communiqué verklaren de twintig landen zich voor een vrije wereldhandel en tegen protectionisme, maar wordt ook "de rol van legitieme verdedigingsinstrumenten in de handel" erkend. Landen mogen hun bedrijven en merkten beschermen tegen oneerlijke concurrentie.
quote:
quote:A Downing Street review into modern employment is to call on the government to improve the quality of work for millions of people earning the minimum wage after it found too many are stuck with few prospects and falling job satisfaction.
A 10-month review commissioned by the prime minister has identified a productivity crisis among the lowest paid workers particularly in sectors such as retail, care work and hospitality, and will urge the government to give the Low Pay Commission a new role to boost job satisfaction.
Matthew Taylor, a former adviser to Tony Blair, is expected to say next week that the government needs to widen the focus of its industrial strategy to tackle falling productivity among the low paid – not least because many work in the public sector – as well as its current priority of high value, high tech export industries.
Taylor’s report is expected to say “the ambition we should have is that all work is fair and decent and with scope for fulfilment and development”.
Toepasselijk wel dat die man Taylor heet. Taylorisme.quote:Op zaterdag 8 juli 2017 14:24 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Oh jee! Maar als de productiviteit daalt is er natuurlijk wel een probleem!
[..]
[..]
quote:
quote:In het onderzoek staat stevige kritiek op de werkwijze van de politie. Elke zaak wordt als een los incident behandeld, ook als sprake is van een groter probleem. "De politie labelt zaken als simpel en eenvoudig, maar eigenlijk zijn ze vaak juist complex", aldus het rapport.
De politie staat onder druk om zaken snel af te handelen. Belangrijke context over verdachte en slachtoffer belandt niet bij het Openbaar Ministerie. "Dat leidt er vaak toe dat niet de meest betekenisvolle afdoening wordt gekozen."
quote:Wat haar betreft verandert ook de manier waarop de politie wordt beoordeeld. Nu wordt de politie afgerekend op het aantal aangiftes, het aantal aangehouden verdachten en het aantal aangeleverde zaken bij het Openbaar Ministerie. Het OM wordt zelfs gefinancierd op basis van het aantal zaken.
"Het is de vraag of dit systeem wel deugt", zegt Nas. "Misschien moet de politie niet meer afgerekend worden op hoeveel boeven er worden gevangen, maar op hoeveel problemen er samen met andere instanties worden opgelost."
quote:
quote:Wat begon als kleinschalige waarschuwing voor de gevolgen van handelsverdragen is uitgegroeid tot een ondernemerscollectief van ruim duizend bedrijven: Ondernemers van Nu. Oprichter Joost van Beek wil meer: "Als je alleen onderneemt om geld te verdienen gaat er iets verkeerd."
"Wij zien waar de economie van gisteren ons heeft gebracht.
We zien dat de grenzen aan de groei zijn bereikt
en dat de ecologische balans verstoord is.
Een andere economie is nodig, waarin winst maken niet het enige doel is."
Een fragment uit het manifest waar nu al meer dan duizend ondernemers, voornamelijk mkb'ers, hun handtekening onder gezet hebben. Samen willen ze hun stem laten horen tegen wat Joost van Beek 'het oude economische denken' noemt. Met collega-ondernemer Tom van de Beek richtte hij daarom in 2014 het collectief Ondernemers van Nu op.
"Het hele idee van alleen maar groeien en groter worden is niet langer houdbaar", zegt hij in gesprek met RTL Z. "Er is een groeiende groep ondernemers die inziet dat het anders moet. Zij willen iets bijdragen aan de maatschappij en worden niet gedreven door enkel meer produceren en meer consumeren."
Voorbeelden van ondernemingen die meedoen zijn taxibedrijf Taxi Electric, energieleverancier Vandebron en Van Beeks eigen sokkenmerk Effio.
Handel hervormen
Het laatste wapenfeit van het collectief is een petitie aan het adres van de Tweede Kamer. Daarin pleiten zij voor een hervorming van het huidige internationale handelsbeleid en een gelijk speelveld voor duurzame ondernemers. Het hoofdpunt: geef het belang van mens en planeet voorrang op winstmaximalisatie van bedrijven.
Van Beek: "Wij zeggen: je kan wel handel drijven, maar doe het op een goede manier. Dat is niet het rondslepen van alsmaar meer producten over de wereld, maar zoveel mogelijk lokaal produceren. En dat is ook niet het leegtrekken van de aarde, maar de nadruk leggen op hergebruik, recyclen, delen, repareren en hernieuwbare energie. Een alternatief handelsverdrag moet vanuit deze waarden spreken."
Winst maken mag
Daarmee pleit hij er niet voor dat bedrijven geen winst mogen maken. Van Beek: "Begrijp me niet verkeerd. Het is niet erg om geld te verdienen. Dat is normaal. Maar als je alleen onderneemt om geld te verdienen gaat er iets verkeerd. Geld is een ruilmiddel en daar is niets mis mee. Maar het economische model van nu kijkt alleen naar de groei van ons bruto binnenlands product."
Handelsverdragen zoals CETA en TTIP zijn voorbeelden van hoe het niet moet, betogen zij. Deze Europese verdragen met Canada (op 15 februari 2017 goedgekeurd door het Europees Parlement) en de Verenigde Staten (onderhandelingen voorlopig gestaakt) zouden enkel de mondiale economische groei stimuleren die gebaseerd is op méér handel en méér produceren van hetzelfde in grotere hoeveelheden.
'Handelsverdrag slecht voor mkb'
Het waren dan ook deze verdragen die Joost en Tom in 2014 bewogen om in actie te komen. Ze stelden destijds vast: het midden- en kleinbedrijf heeft zo goed als niets aan een CETA of TTIP. Van Beek: "Ze worden gepromoot als goed voor de economie en ondernemers. Maar ze zijn helemaal niet goed voor mkb-bedrijven, want die exporteren over het algemeen niet. Deze verdragen blijven ingaan op de oude economie van groeien. Dat is een doodlopende weg."
Toch is de kritiek op deze handelsverdragen maar een onderdeel van een groter plaatje, benadrukt hij. Dat is het versnellen van de transitie naar een nieuw economisch model. Daarvoor gaan de Ondernemers van Nu zoveel mogelijk in gesprek met politici en ondernemersorganisaties VNO-NCW en MKB-Nederland.
Trage transitie
Want het tempo waarin Nederland verduurzaamt is hem een doorn in het oog. "Het is beschamend. We zijn een land met zóveel kennis. Maar we zijn nog niet in staat om op dat niveau verandering door te maken. Ik vind dat het veel te traag gaat. Kijk naar onze CO2-uitstoot, door onze enorme bio-industrie en kolencentrales. Je moet de ballen hebben om ook nieuwe kolencentrales te sluiten. De luchtkwaliteit en volksgezondheid zijn altijd belangrijker dan een investering."
Er zijn meer (milieu)organisaties die daardoor pleiten, toch wil Van Beek voorlopig een onafhankelijke beweging blijven. "We willen vooral laten weten dat er nieuwe ondernemers zijn. Ondernemers die iets willen bijdragen aan de maatschappij. Samen kunnen we een tegengeluid laten horen. Ik ben al tevreden met elke kleine verandering. Een klein stapje kan een heel groot effect hebben."
Bron • RTL Z / Chris Koenis
quote:Verander de wereld, begin met een potlood
Met haar bestseller Doughnut Economics valt Kate Raworth de gangbare economische wetenschap aan: markten zijn inefficiënt en groei is niet alles zaligmakend. ‘We hebben een ecologisch plafond en een sociale drempel.’
quote:Doughnut Economics van de Britse wetenschapper en activist Kate Raworth is een onwaarschijnlijke bestseller. En wat dat betreft vergelijkbaar met die andere onwaarschijnlijke bestseller van drie jaar geleden: Thomas Piketty’s Capital in the Twenty-First Century. Dat boek wist wereldwijd een politieke snaar te raken met ruim tachtig gortdroge U-vormige grafieken die empirisch staafden wat boze burgers allang wisten: kapitalisme is goed voor enkelen, niet voor de massa. Inkomens- en vermogensongelijkheden nemen toe en zijn een groot en groeiend probleem, om Piketty’s zevenhonderd pagina’s tellende boek in één zin samen te vatten. Het grote verschil is – aldus Raworth – dat uit Kindle-data blijkt dat de gemiddelde koper van Piketty’s boek op pagina 23 strandt op te veel techniek en te veel cijfers en dat haar boek wel wordt uitgelezen.
Drie jaar later is er dus opnieuw een wat nerdy boek dat de politieke verbeelding prikkelt. In ieder geval aan gene zijde van het Kanaal en de Atlantische Oceaan, hoewel vertalingen in het Japans en Italiaans op stapel staan en Raworth ook hier in Nederland een donutgekte hoopt te doen ontvlammen. Aan de hand van zeven klassieke plaatjes uit de geschiedenis van het economische denken lanceert Raworth een frontale aanval op de economische wetenschap en plaatst daar een sociaal en duurzaam alternatief tegenover. Het gaat dan om de fetisj van het bruto binnenlands product (bbp); de aanname van de individualistische economische actor, homo economicus genaamd; het idee van de eigenstandige, op zichzelf staande markt; het mechanische marktevenwicht; de omgekeerde U-curves van ongelijkheid en verduurzaming (hoe rijker, hoe gelijker en schoner); en de illusie van exponentiële groei.
Volgens Raworth bepalen deze beelden hoe de meeste politici en beleidsmakers naar de economie kijken. Einstein citerend stelt zij dat theorieën bepalen wat wij zien en dus ook wat voor ons onzichtbaar blijft. De uitdagingen van vandaag – klimaatverandering, toenemende ongelijkheden, groeiende politieke onmondigheid door de buitenproportionele macht van het grootbedrijf – zijn terug te voeren op die blinde vlekken, aldus Raworth. En er is niets minder dan een paradigmawisseling voor nodig om die uitdagingen te adresseren.
Dat is wat Doughnut Economics pretendeert: de lezer een nieuwe manier van kijken aanreiken naar dat grote, ingewikkelde ding dat wij ‘economie’ noemen – niet mechanisch maar dynamisch; niet atomistisch maar holistisch; niet enkelvoudig maar meervoudig; niet exponentieel maar stationair; niet geïsoleerd maar verworteld; niet antropocentrisch maar ecocentrisch. En daarvoor gaat Raworth vooral te rade bij klimaatwetenschappers, duurzaamheidsdenkers en complexiteitstheoretici, wier modellen volgens haar veel geavanceerder zijn dan de mechanische, lineaire, newtoniaanse modellen van economen.
quote:‘En dus besloot ik op mijn schreden terug te keren en de economie als wetenschap simpelweg op zijn kop te zetten’, zegt ze. ‘Letterlijk en figuurlijk. Letterlijk door niet haar oude theoretische vooronderstellingen – markten zijn efficiënt, economieën tenderen naar evenwicht, groei is noodzakelijk, individuen zijn uit op nutsmaximalisatie – als uitgangspunt te nemen, maar de langetermijndoelen van de mensheid, de Global Development Goals, en de ecologische randvoorwaarden volgens de planetaire grenzentheorie van de Zweedse klimaatwetenschapper Johan Rockström die ons ecosysteem nu eenmaal stelt, en steeds nadrukkelijker stelt, als leidraad te nemen. Hoe kunnen we die garanderen, welke theoretische aannames zijn daarvoor nodig, en welk economisch beleid volgt daaruit? En figuurlijk door economen te dwingen via het succes van mijn boek te erkennen dat er het nodige schort aan hun paradigma: de boel op zijn kop zetten via de bestsellerlijsten zeg maar. Ze op die manier uit hun comfortzone jagen. En zo is het gegaan. In eerste instantie was de reactie van economen: is zij een serieus econoom? Moeten we naar haar luisteren? Publiceert zij in de American Economic Review? Mijn antwoord luidde: “Hell no, I am a playful economist.” Maar inmiddels kan ook de academische economie niet langer om mij heen en word ik steeds vaker gevraagd om in discussie te gaan met “serieuze economen”. Ik ga die discussies niet uit de weg. De gebreken zijn zo evident. En bovendien, mijn object van kritiek is niet de avant-garde uit de academische tijdschriften, maar zijn de beelden uit de leerboeken algemene economie: “economics 101”. Dat is waar de revolutie in denken begint. Niet aan de bovenkant van de academische piramide maar aan de onderkant. Op scholen en universiteiten.
Gelukkig begint ook aan de bovenkant het besef te dagen dat er iets moet veranderen en dat de economie als academische discipline een grote verantwoordelijkheid draagt voor onze politieke, economische en ecologische situatie. En dus een belangrijke bijdrage zou kunnen leveren aan onze redding.’
Uiteraard citeert Raworth de bekende uitspraak van John Maynard Keynes dat ‘economische ideeën, zowel als ze correct zijn als als ze foutief zijn, machtiger zijn dan meestal wordt aangenomen’. ‘In feite’, aldus Keynes, ‘wordt de wereld door weinig anders geregeerd.’ Om eraan toe te voegen dat ‘de politicus, ook al beroept hij zich nog zo op zijn anti-intellectualisme, in werkelijkheid vaak de slaaf is van de ideeën van een of andere reeds lang vergeten econoom.’
Raworth laat overtuigend zien dat de invloed van deze economische ideeën niet zozeer loopt via de mathematische bewijzen die er ten grondslag aan liggen, noch via de theoretische proposities die eruit kunnen worden afgeleid, of via de reputatie van het tijdschrift waarin zij zijn gepubliceerd. Maar dat die vooral loopt via een aantal pakkende grafieken die onze economieën moeten verbeelden en die als een soort gezonken cultuurgoed in ons collectieve geheugen zijn geprent, te beginnen op de middelbare school.
De exponentieel stijgende lijn van bbp-groei die de staat van nationale economieën uitdrukt is er een van. Maar ook de bekende elkaar kruisende vraag- en aanbodcurves die het evenwicht symboliseren waar markten naar tenderen; de omgekeerde U-curves die verbeelden dat economische groei het antwoord is op alle kwalen die diezelfde economische groei veroorzaakt; het circulaire stromenmodel dat de interactie tussen economie en ecosysteem perfect aan het zicht onttrekt. Ze combineert dat met een uiterst trefzekere kritiek op de economistische taal die bij dit soort plaatjes hoort. Neem ‘externaliteiten’ – alsof milieuvervuiling, uitputting van grondstoffen, onmetelijk dierenleed, afnemende soortenrijkdom, CO2-uitstoot ‘extern’ is aan onze economische productie en consumptie en er niet een intrinsiek onderdeel van is. Alsof datzelfde productie- en consumptiesysteem überhaupt zou kunnen bestaan zonder grootschalige uitbuiting van mens, dier en milieu, waar niet een ‘eerlijke’ prijs voor wordt betaald.
Of ‘marktprikkels’ – alsof geldelijke beloning het enige motief is waar mensen op reageren. En alsof de rollen van consument en verkoper van arbeidskracht de enige rollen zijn die mensen in hun leven spelen. Alsof zij niet ook burger, vader, moeder, dochter, zoon, minnaar zijn. Raworth citeert in dit verband de beroemde studie van de Britse socioloog Richard Titmuss uit 1970 over bloeddonaties. Die toonde aan dat betaling voor donaties altruïstische motieven wegdrukt en uiteindelijk leidt tot minder en slechtere donaties.
Terecht waarschuwt Raworth voor een eenzijdig vertrouwen op marktprikkels om duurzaamheid te bevorderen. Een hogere prijs voor emissies is absoluut noodzakelijk, maar het is een misvatting te denken dat daarmee de wereld is gered. Beter is het om andere motivatiebronnen aan te boren en van duurzaamheid een diepgewortelde levensstijl te maken, gebaseerd op mededogen en een diep besef van gedeeld lot. In het Antropoceen vallen het lot van mens, dier en milieu nu eenmaal naadloos samen. Het overleven van de een veronderstelt het overleven van de ander, en vice versa. Daarmee trek je een harde streep door de voortschrijdende commodificering die het neoliberalisme kenmerkt en voorkom je dat bij wijziging van de prikkels het menselijk gedrag ook opnieuw wijzigt.
Hetzelfde doet ze met begrippen als ‘hulpbronnen’ en ‘natuurlijk kapitaal’. Wie onze planeet reduceert tot een bundel ‘hulpbronnen’ of monetariseert door er een kapitaalfunctie aan toe te kennen, miskent daarmee de intrinsieke waarde die ecosystemen, soortenrijkdom en biodiversiteit nu eenmaal hebben. Ook reproduceert het de cartesiaanse hybris dat de mens boven de natuur staat en als een groot, onverantwoordelijk kind vrijelijk kan putten uit wat de natuur daar voor hem heeft neergezet, zonder rekening te hoeven houden met de langetermijngevolgen ervan. Bovendien blijft de waarde van natuur en milieu daarmee nog steeds afhankelijk van de functie die het heeft voor menselijke productie en consumptie. Een bijenkolonie vertegenwoordigt economische waarde zolang zij noodzakelijk is voor agrarische bevruchting. Verander de bestemming van het gebied in toeristenoord en de bijenkolonie is economisch waardeloos geworden. Zelfde kolonie, andere waardering.
Met deze kritieken op begrippen afkomstig uit een economische orthodoxie die weliswaar pleit voor het ‘internaliseren’ van ‘externaliteiten’ maar nog altijd markten als fundamenteel uitgangspunt van de eigen theorie ziet, beweegt Raworth onherroepelijk van een antropocentrisch wereldbeeld, waarin de waarde van dier en milieu wordt bepaald door hun nuttigheid voor ons, naar een ecocentrisch wereldbeeld. Daarin wordt aan dier en milieu een eigen waardering toegekend waaraan onze (botsende) belangen ondergeschikt moeten worden gemaakt als de belangen van dier en milieu daarom vragen.
quote:
Hup, nog zwaardere keuringseisen. Twee armen missen is al reeds niet meer voldoende.quote:
Hoe armer de wijk, hoe meer huurtoeslag en uitkeringen..quote:Op woensdag 12 juli 2017 17:29 schreef Klopkoek het volgende:
Hoe rijker de wijk, hoe meer Tesla subsidie
https://www.ftm.nl/artike(...)en-op-straat?share=1
Fout, want de directe en indirecte subsidie op wonen is hoger voor de topinkomens, in het bijzonder diegenen die er niet zelf in gaan wonen.quote:Op woensdag 12 juli 2017 17:55 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Hoe armer de wijk, hoe meer huurtoeslag en uitkeringen..
Verder, hoe armer de wijk, hoe meer Benzine subsidie, want, als je de redenering volgt worden ottomotoren fiscaal gesubsideerd, ze zijn immers veel goedkoper dan Dieselmotoren voor de fiscus.
Wat heeft dat met huurtoeslag en uitkeringen in arme wijken te maken?quote:Op woensdag 12 juli 2017 18:19 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Fout, want de directe en indirecte subsidie op wonen is hoger voor de topinkomens, in het bijzonder diegenen die er niet zelf in gaan wonen.
De rol van Rusland in dit conflict kan een reactie zijn op de expansie van de westerse alliantie en de NAVO. Maar zeker is dat Rusland een 'covert operation' heeft geleid in Oost-Oekraine. Het neerhalen van de MH17 wordt volgens mij terecht toegeschreven aan de pro-Russische rebellen en Rusland.quote:http://dissidentvoice.org(...)ork-times-1917-2017/
The process of Putin demonization escalated with the Ukraine crisis of 2014 and its sequel of Kiev warfare against Eastern Ukraine, Russian support of the East Ukraine resistance, and the Crimean referendum and absorption of Crimea by Russia. This was all declared “aggression” by the U.S. and its allies and clients, sanctions were imposed on Russia, and a major U.S.-NATO military buildup was initiated on Russia’s borders. Tensions mounted further with the shootdown of Malaysia Airlines Flight 17 over southeastern Ukraine, effectively, but almost surely falsely, blamed on the “pro-Russian” rebels and Russia itself.12
Vraagje: hoe is de New York Times gelieerd aan staatspropaganda? Hoe werkt dat?quote:Op donderdag 13 juli 2017 12:35 schreef deelnemer het volgende:
Reactie op post #20 van Klopkoek
[..]
De rol van Rusland in dit conflict kan een reactie zijn op de expansie van de westerse alliantie en de NAVO. Maar zeker is dat Rusland een 'covert operation' heeft geleid in Oost-Oekraine. Het neerhalen van de MH17 wordt volgens mij terecht toegeschreven aan de pro-Russische rebellen en Rusland.
We doen wel raar over het onderzoek naar de dader. De uitvoerders handelde niet op eigen gezag. Het waren militairen die handelde in opdracht van hun land. Het is te beschouwen als:
1. Collateral damage. Het neerhalen van een passagiersvliegtuig van onbedoeld. Dat is het geval, als je het ziet als een deel van een Russische 'covert operation'. In dat geval is Putin verantwoordelijk. Verantwoordelijk voor de gehele oorlog in Oost-Oekraine.
2. Doodslag. Dat is het geval, als je degenen die de BUK hebben ingezet, beschouwd als vrijwilligers die op vakantie naar Oost-Oekraine hun wapens meenamen. In dat geval zijn degene die de BUK hebben ingezet in principe strafrechtelijk te vervolgen.
Er is niet alleen fragmentarisch fake news. Er is een structurele bron van fake news: staatspropaganda (alle landen maken zich daaraan schuldig).
Geen idee. Het kan lopen via de eigenaren. Het kan zijn dat de toegang tot bronnen voor nieuws daarin een rol speelt. Het kan zijn dat journalisten net zozeer een informatieprobleem hebben als wij allemaal, en dus rapporteren wat politici zeggen, wat lekken onthullen, zo meegesleept worden in een andermans verhaal.quote:Vraagje: hoe is de New York Times gelieerd aan staatspropaganda? Hoe werkt dat?
Ik weet wel dat tijdens het ophitsen naar de Irak oorlog boze adverteerders en de Soros en Buffets van deze wereld boos naar de kranten op belden indien er kritische artikelen verschenen.
Is het andersom niet eveneens het geval? Je koppelt alle negatieve bijwerkingen van de huidige marktwerking aan het neoliberalisme, de corruptie en misstanden bij de overheid aan marktideologie en het neoliberalisme en alle fiscale trucjes aan een gebrek aan bereidwilligheid bij de mensen aan de macht om het marktdenken in te dammen. Ik ben zelf niet vies van een beetje ideologie, maar besef wel dat dit zich voordoet op meerdere fronten. In het topic over neoliberalisme net zo goed als in het topic over de zegeningen van de markt.quote:Op donderdag 13 juli 2017 15:23 schreef deelnemer het volgende:
Informatiedeling in organisaties is vaak op een 'need to know' basis. Dus veel informatie wordt niet gedeeld. Degene die het moeten doen met concrete instructies, zonder veel uitleg, kunnen de ontwikkelingen maar moeilijk volgen.
In het nieuws worden de burgers ook maar ten delen op de hoogte gehouden. Daarom kunnen politieke beslissingen gronden hebben, die niet gedeeld worden. Daardoor dreigt het verhaal, dat de burger wordt voorgehouden, steeds verder af te wijken van het echte verhaal.
Gebeurtenissen, die zichtbaar zijn, vragen om een verklaring. Ziedaar, een rol voor de ideologie. Je verklaart gewoon alle gebeurtenissen, die om een verklaring vragen, met de standaard redeneringen uit de ideologie. Zo krijg je een neoliberale uitleg voor iedere politiek besluit. De burger bekruipt het gevoel dat sommige verklaringen wel erg gezocht of eenzijdig zijn.
Het lijkt op RTLZ, die tekst en uitleg geeft over de ontwikkeling op de beurs. Men knoopt gewoon iedere koersbeweging van een aandeel, aan hetgeen dat aan bedrijfsnieuws voorhanden is. Zo lijkt het alsof alles kan zo worden verklaart.
Dat klopt.quote:Is het andersom niet eveneens het geval? Je koppelt alle negatieve bijwerkingen van de huidige marktwerking aan het neoliberalisme, de corruptie en misstanden bij de overheid aan marktideologie en het neoliberalisme en alle fiscale trucjes aan een gebrek aan bereidwilligheid bij de mensen aan de macht om het marktdenken in te dammen. Ik ben zelf niet vies van een beetje ideologie, maar besef wel dat dit zich voordoet op meerdere fronten. In het topic over neoliberalisme net zo goed als in het topic over de zegeningen van de markt.
Als je neoliberalisme definieert als een ideologie die een overheid nastreeft die te zwak is om tegen marktfalen op te treden, dan is het negatieve gevolg al in de definitie voorgeprogrammeerd.quote:Op donderdag 13 juli 2017 17:00 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Dat klopt.
Het neoliberalisme is echter een ideologie die dat alles vrij spel geeft. Allerlei dogma's uit deze ideologie maken een dog-eat-dog-fight tot de enige optie. Het is een ideologie die mensen voorstelt als strategische spelers, die alleen uitgaan van hun eigen belang.
Het neoliberale project wil zoveel mogelijk af van een rol voor de overheid. Als dat ver genoeg gevorderd is, zijn de overheidsinstituties zwak, en is het grote bedrijfsleven sterker. Bedrijven kennen geen democratie, geen onafhankelijke kritische pers, en gaan niet uit van the-rule-of-law, maar van ruled-bij-law.
Neem Trump. Hij had het, als de CEO van The trump organisation, een stuk gemakkelijker dan nu. Hij heeft nu te maken met 'the lying press', rechtsinstituties en burgerprotesten, en is hun zelfs op allerlei manieren verantwoording schuldig. Hij zegt veel liever tegen James Comey, je bent loyaal of je dondert op.
Maar dat is in de praktijk ook niet zelden het geval. Het onafwendbare resultaat is dat de put gedempt wordt bij verdronken kalveren. Derhalve zie je een record aan bailouts optreden in de tweede Reagan administratie, en diezelfde tendens zie je in veel andere 'bekeerde' neoliberale 'modellanden' (in Azië en Zuid-Amerika). De feiten liegen niet wat dat betreft.quote:Op donderdag 13 juli 2017 17:12 schreef Igen het volgende:
[..]
Als je neoliberalisme definieert als een ideologie die een overheid nastreeft die te zwak is om tegen marktfalen op te treden, dan is het negatieve gevolg al in de definitie voorgeprogrammeerd.
Met die definitie als grondslag kan verdere discussie dan ook geen nuttige inzichten meer opleveren.
Jijzelf komt telkens aanzetten met het idee, dat de overheid en de markt concurrenten zijn. Je verwerpt het idee dat de overheid boven de markt staat. Dan wordt het te zwak om tegen marktfalen op te treden. Het veronderstelt dat er geen marktfalen bestaat. De ideale markt is er vanzelf. De competitie tussen markt en overheid moet uitwijzen wie er beter is. Wie wint, is beter.quote:Als je neoliberalisme definieert als een ideologie die een overheid nastreeft die te zwak is om tegen marktfalen op te treden, dan is het negatieve gevolg al in de definitie voorgeprogrammeerd.
Met die definitie als grondslag kan verdere discussie dan ook geen nuttige inzichten meer opleveren.
Netwerken is niet hetzelfde als nepotisme. Voor het tijdperk van het neoliberalisme, wat sommigen hier de gloriedagen van het kapitalisme noemen of zelfs daarvoor, toen er andere marktbalansen golden, waren er niet meer onderhandse gunningen. Je zou kunnen zeggen dat de eisen qua netwerken zijn toegenomen, maar de modaliteiten voor netwerken eveneens. Vacatures staan niet meer of minder publiekelijk dan in de jaren '50, '70 of '90. Toen wilde het ook nog wel eens zo zijn dat het zoontje van de baas een baan kreeg toegeschoven. Sterker nog, familiebedrijven staan in sommige opzichten diametraal tegenover de genoteerde publieke bedrijven en ondermijnen de merites van sollicitanten sterker dan de kwaadaardige neoliberale beweging. Een openbare aanbesteding van de overheid is bij uitstek iets waar de neoliberalen voor pleiten, want dat komt de corporates ten goede.quote:Op donderdag 13 juli 2017 17:22 schreef deelnemer het volgende:
Het pleidooi voor netwerken is ook kenmerkend voor het neoliberalisme. Netwerken bij het neoliberalisme, daar het alles wat publiek is of publiek geregeld wordt, wil wegwerken. Iedere werkzoekende kent dit. Vacatures worden niet meer publiekelijk bekent gemaakt, maar veruit de meeste vacatures worden vanuit het eigen netwerk vervult. Dat werkt vriendjespolitiek in de hand. Het is alsof men zich van te voren al indekt, door netwerken tot de regel te maken. Nu de openbare aanbestedingen nog opheffen. Dat kan ook best onderhands geregeld worden.
Welke definitie van Neoliberalisme hanteer jij?quote:Op donderdag 13 juli 2017 17:38 schreef deelnemer het volgende:
Excuus Igen, ik dacht dat je GSbrder was.
Maar het neoliberalisme voert expliciet oorlog tegen de overheid. De overheid was Hayek's grote boeman. Dat is ook altijd zo gebleven.
Als de overheid boven de markt heeft gestaan in het verleden, maar nu op een parallel niveau staat aan de markt door globalisering, dan is het dus niet statisch. Een overheid die wordt uitgedaagd door marktactoren en die haar burgers en bedrijven niet in alles haar wil kan opleggen, moet prudenter omgaan met haar instrumentarium dan een allesoverheersende overheidsmacht. Als je niet accepteert dat er corrumperende krachten uitgaan van absolute macht, dan is jouw logica te begrijpen dat een overheid als oppermacht te prefereren valt. Denk je dat absolute macht per definitie corrumpeert, dan wil je geen dominantie voor één van de twee partijen. Jij doet alsof iedere marktidealist hier de macht van de overheid tot 0 wil reduceren. Wat er volgens mij - ook onder neoliberaal bewind - eerder het geval is, is dat men de marktmacht gelijk wil scharen aan de overheidsmacht. Een reparatie van de balans in plaats van een omkering van de balans.quote:Op donderdag 13 juli 2017 17:33 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Jijzelf komt telkens aanzetten met het idee, dat de overheid en de markt concurrenten zijn. Je verwerpt het idee dat de overheid boven de markt staat. Dan wordt het te zwak om tegen marktfalen op te treden. Het veronderstelt dat er geen marktfalen bestaat. De ideale markt is er vanzelf. De competitie tussen markt en overheid moet uitwijzen wie er beter is. Wie wint, is beter.
Met die definitie als grondslag kan een verdere discussie dan ook geen nuttige inzichten meer opleveren.
Het is een tak van het liberalisme, en wil de samenleving zoveel mogelijk individualiseren. Het wil alle samenhang tussen mensen zoveel mogelijk ontvlechten / ontkoppelen, om zo de individuele keuzevrijheid te maximaliseren.quote:Welke definitie van Neoliberalisme hanteer jij?
Je geen maakt geen onderscheidt tussen een democratie en een dictatuur. Voor jou is blijkbaar iedere overheid een dictatuur. Maar als een democratische overheid de bovenliggende partij is, heeft niemand een absolute macht.quote:Als de overheid boven de markt heeft gestaan in het verleden, maar nu op een parallel niveau staat aan de markt door globalisering, dan is het dus niet statisch. Een overheid die wordt uitgedaagd door marktactoren en die haar burgers en bedrijven niet in alles haar wil kan opleggen, moet prudenter omgaan met haar instrumentarium dan een allesoverheersende overheidsmacht. Als je niet accepteert dat er corrumperende krachten uitgaan van absolute macht, dan is jouw logica te begrijpen dat een overheid als oppermacht te prefereren valt. Denk je dat absolute macht per definitie corrumpeert, dan wil je geen dominantie voor één van de twee partijen. Jij doet alsof iedere marktidealist hier de macht van de overheid tot 0 wil reduceren. Wat er volgens mij - ook onder neoliberaal bewind - eerder het geval is, is dat men de marktmacht gelijk wil scharen aan de overheidsmacht. Een reparatie van de balans in plaats van een omkering van de balans.
Niet iedere overheid is een dictatuur, gelukkig maar. Er zijn nog maar weinig dictaturen over. Maar geen enkele democratie is absoluut. Er zijn staatsonderdelen die niet democratisch gerund worden. Begrijp me niet verkeerd, wat technocratie op z'n tijd is niet per definitie slecht, maar de stelling dat een democratische overheid als absolute macht - nog boven marktkrachten - absolute macht onmogelijk maakt is net zo theoretisch naïef als de stelling dat door marktwerking de winstmarges naar nul gaan. Een deel van de overheid wordt gerund door bestuurders, niet door volledig democratische en onbeinvloedbare volksvertegenwoordigers. Was dat wel het geval, dan zou de huidige volksvertegenwoordiging dus een perfecte spiegel van de samenleving zijn.quote:Op donderdag 13 juli 2017 18:37 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Je geen maakt geen onderscheidt tussen een democratie en een dictatuur. Voor jou is blijkbaar iedere overheid een dictatuur. Maar als een democratische overheid de bovenliggende partij is, heeft niemand een absolute macht.
Ik verzin een concurrentiemodel tussen privaat en publiek, maar in de opvolgende zin geef je me gelijk dat deze situatie bestaat? Machtspartijen zoeken een balans. Nationale overheden hebben de democratische macht over een bepaalde soevereiniteit, maar deze soevereiniteit is niet onbegrensd en bedrijven zijn niet afhankelijk van (of zo je wil: ongevoelig voor) wat er tussen deze grenzen wordt afgesproken. Menselijk en economisch handelen wordt beïnvloed door democratisch handelen.quote:Er bestaat geen model voor de competitie tussen overheid en markt. Dat model verzin je helemaal zelf. Het is wel meer en meer de situatie, als deel van de hedendaagse globalisatie. Maar dat is niet zonder meer het gevolg van globalisatie, want het berust op handelsverdragen, die alleen overheidsbesluiten rechtsgeldig kunnen maken.
Klopt. Er is een probleem, als het teveel een dictatuur wordt, met een bijpassend kleingeestig eenzijdig ideologisch verhaal als zogenaamde waarheid. Het is een probleem als het de belangen van veel mensen kan negeren, en een inclusief sociaal beleid uitsluit.quote:Niet iedere overheid is een dictatuur, gelukkig maar. Er zijn nog maar weinig dictaturen over. Maar geen enkele democratie is absoluut. Er zijn staatsonderdelen die niet democratisch gerund worden. Begrijp me niet verkeerd, wat technocratie op z'n tijd is niet per definitie slecht, maar de stelling dat een democratische overheid als absolute macht - nog boven marktkrachten - absolute macht onmogelijk maakt is net zo theoretisch naïef als de stelling dat door marktwerking de winstmarges naar nul gaan. Een deel van de overheid wordt gerund door bestuurders, niet door volledig democratische en onbeinvloedbare volksvertegenwoordigers. Was dat wel het geval, dan zou de huidige volksvertegenwoordiging dus een perfecte spiegel van de samenleving zijn.
De eerste multinationals, zoals de VOC, plunderde de wereld. Ze hadden alleen een winstmotief, teveel macht en te weinig regulering. Het was geen vrije markt. Er kwamen ook vaak wapens aan te pas.quote:Ook voor handelsverdragen waren er multinationals. De eerste multinationals ontstonden juist bij afwezigheid van handelsverdragen. De fictie dat handel vroeger volledig binnenlands zou plaatsvinden en als gevolg van de neoliberale multinationals de overheden hun grenzen zien vervagen, onderschrijf ik niet. Globalisering is geen neoliberaal feestje, ook staatskapitalistische landen en socialistische staten gingen er in mee, maar dan met hun "national champions".
De markt is geen groep, de markt is eenieder die handelt en zich in het economische verkeer begeeft. De markt is net zo'n "groep" als dat "het volk" dat is. Het is arbitrair om te zeggen dat de Nederlandse constitutionele monarchie een volledige en absolute democratie is, want daar is net zoveel op af te dingen als de vrijheid van de markt. De stelling dat de democratie slechts wordt bedreigd door marktwerking, is in mijn ogen een onjuiste en negatieve weerspiegeling. Dat wil niet zeggen dat je meteen een liefhebber van de aristocratie, het leger of het koningshuis bent als je de macht voor bestuurders wil indammen, maar wel dat je inziet dat een sociaal-democratie met een gereguleerde markt ook niet zaligmakend is. Elke succesvolle staat van onze tijd combineert het kapitalisme met democratie. Landen waar het kapitalisme nadrukkelijker gemuilkorfd is, zijn minder vrij en meer corrupt.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 14:36 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Klopt. Er is een probleem, als het teveel een dictatuur wordt, met een bijpassend kleingeestig eenzijdig ideologisch verhaal als zogenaamde waarheid. Het is een probleem als het de belangen van veel mensen kan negeren, en een inclusief sociaal beleid uitsluit.
Of aristocraten vinden dat zij de tegenpool van de democratie zijn. Of het leger vindt dat zij de tegenpool van de democratie zijn. Of de kerk vindt dat zij de tegenpool van de democratie zijn. Of de markt vindt dat zij de tegenpool van de democratie zijn. In alle geval betreft het een groep die naar de macht grijpt.
Juist bij een uitdaging van democratie door markt en een uitdaging van markt door democratie heb je checks en balances. Het is als de rechter die zegt dat z'n vrijheid wordt ingedamd doordat hij geen wetten mag maken, of de politicus die woest is dat hij geen recht mag spreken. In de combinatie van machtsgremia zit de beste bescherming tegen misbruik. Het neoliberalisme is net zo min een complete, evidente en universele absolute waarheid als de democratie dat is. Door creatieve destructie, continue blootstelling aan de landen om ons heen en verder weg, internationale specialisatie en druk voorkom je dat een democratie te introvert is en op de lange termijn te maken krijgt met achteruitgang. Door internationale samenwerking, mandatering door het volk en vierjaarlijkse verkiezingen geef je het huidige kapitalisme een democratisch mandaat en voorkom je marktwerking die te los of juist te strak is voor Jan met de Pet.quote:Het strak trekken van een eenzijdig ideologisch verhaal en deze doordrukken, is dwingend. Dit wordt vooral gevoeld door de denkers. Die denken autonomer en verdragen het niet, in een ideologisch model opgesloten te worden.
Het neoliberalisme gaat hierin te ver. De marktideologie is niet een evidente complete universele absolute waarheid. Hun passie voor macht wordt door de marktideologie verhuld. Momenteel is er behoefte aan een kritiek op de markt.
... Alles in opdracht / onder toestemming van de Nederlandse Staat, die het wel goed uitkwam om een Nederlandse NV de gelegenheid te geven om de wereldzeeën te teisteren, met wapens anderen hun wil op te leggen en onder de Nederlandse vlag allerlei leed toe te brengen aan politieke en economische tegenstanders en handelaren. Juist vrijhandel en verdragen als de TTIP moeten hier verandering in brengen, voorkomen dat een staat haar eigen ondernemingen pusht en multinationals minder rechten hebben dan de lokale spelers.quote:De eerste multinationals, zoals de VOC, plunderde de wereld. Ze hadden alleen een winstmotief, teveel macht en te weinig regulering. Het was geen vrije markt. Er kwamen ook vaak wapens aan te pas.
Een ongereguleerde markt is (dus zonder een bovengeschikte reguleren instantie) lijkt op de straatbendes of de maffia. Ze creeren hun eigen orde, die de vorm van een dictatuur aanneemt. De drugkartels in Mexico zijn een goed voorbeeldquote:De markt is geen groep, de markt is eenieder die handelt en zich in het economische verkeer begeeft. De markt is net zo'n "groep" als dat "het volk" dat is. Het is arbitrair om te zeggen dat de Nederlandse constitutionele monarchie een volledige en absolute democratie is, want daar is net zoveel op af te dingen als de vrijheid van de markt. De stelling dat de democratie slechts wordt bedreigd door marktwerking, is in mijn ogen een onjuiste en negatieve weerspiegeling. Dat wil niet zeggen dat je meteen een liefhebber van de aristocratie, het leger of het koningshuis bent als je de macht voor bestuurders wil indammen, maar wel dat je inziet dat een sociaal-democratie met een gereguleerde markt ook niet zaligmakend is. Elke succesvolle staat van onze tijd combineert het kapitalisme met democratie. Landen waar het kapitalisme nadrukkelijker gemuilkorfd is, zijn minder vrij en meer corrupt.
Een samenleving heeft gespecialiseerde deelaspecten met bijbehorende instituties. Maar wie is de soeverein? De soeverein is menselijk, want de soeverein moet beslissingen kunnen nemen. De markt is niet de soeverein (marktfundamentalisme), want het is geen persoon. De wet is niet de soeverein (rechtposivisme) want het is geen persoon. Een individu is niet de soeverein (dictatuur), want dat leidt tot slavernij. De soeverein is dus de groep. De kunst is om deze soeverein zo te organiseren, dat het groepsbesluiten kan nemen, inclusief allerlei checks en balances.quote:Juist bij een uitdaging van democratie door markt en een uitdaging van markt door democratie heb je checks en balances. Het is als de rechter die zegt dat z'n vrijheid wordt ingedamd doordat hij geen wetten mag maken, of de politicus die woest is dat hij geen recht mag spreken. In de combinatie van machtsgremia zit de beste bescherming tegen misbruik. Het neoliberalisme is net zo min een complete, evidente en universele absolute waarheid als de democratie dat is. Door creatieve destructie, continue blootstelling aan de landen om ons heen en verder weg, internationale specialisatie en druk voorkom je dat een democratie te introvert is en op de lange termijn te maken krijgt met achteruitgang. Door internationale samenwerking, mandatering door het volk en vierjaarlijkse verkiezingen geef je het huidige kapitalisme een democratisch mandaat en voorkom je marktwerking die te los of juist te strak is voor Jan met de Pet.
Hebben multinationals een nationaliteit? In dat geval vallen ze onder de jurisdictie van een natie.quote:... Alles in opdracht / onder toestemming van de Nederlandse Staat, die het wel goed uitkwam om een Nederlandse NV de gelegenheid te geven om de wereldzeeën te teisteren, met wapens anderen hun wil op te leggen en onder de Nederlandse vlag allerlei leed toe te brengen aan politieke en economische tegenstanders en handelaren. Juist vrijhandel en verdragen als de TTIP moeten hier verandering in brengen, voorkomen dat een staat haar eigen ondernemingen pusht en multinationals minder rechten hebben dan de lokale spelers.
Orde is altijd gecreeerd, of dit nu een marktorde is of een democratische rechtsorde.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 16:37 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Een ongereguleerde markt is (dus zonder een bovengeschikte reguleren instantie) lijkt op de straatbendes of de maffia. Ze creeren hun eigen orde, die de vorm van een dictatuur aanneemt. De drugkartels in Mexico zijn een goed voorbeeld
Als de markt niet de soeverein is, is de overheid dit ook niet. De menselijke actoren op de markt of in de democratie, kunnen dit dan wel zijn. Als soeverein per definitie menselijk is, dan kies je ervoor om dit te concentreren bij bestuurders. Die zijn geen alleenheerser, want we hebben geen dictatuur. Maar dat is een soevereiniteit voor marktactoren ook niet, want er bestaan geen absolute geografische monopolies. Nederland kent nog meer marktactoren dan democratische spelers.quote:Een samenleving heeft gespecialiseerde deelaspecten met bijbehorende instituties. Maar wie is de soeverein? De soeverein is menselijk, want de soeverein moet beslissingen kunnen nemen. De markt is niet de soeverein (marktfundamentalisme), want het is geen persoon. De wet is niet de soeverein (rechtposivisme) want het is geen persoon. Een individu is niet de soeverein (dictatuur), want dat leidt tot slavernij. De soeverein is dus de groep. De kunst is om deze soeverein zo te organiseren, dat het groepsbesluiten kan nemen, inclusief allerlei checks en balances.
Multinationals hebben een pluriforme nationaliteit, niet? Een soort van omni-nationaliteit. De lichamen van de multinational in Nederland moeten zich houden aan de Nederlandse wetgeving, maar de Nederlandse overheid heeft niet de controle over het handelen van een Nederlandse multinational in Nigeria, om maar eens wat te noemen. De rechten en plichten zijn wat mij betreft duidelijk, maar dat wil niet zeggen dat een multinational ongevoelig is voor wat er op nationaal niveau wordt afgesproken.quote:Hebben multinationals een nationaliteit? In dat geval vallen ze onder de jurisdictie van een natie.
Handelsverdragen zijn belangrijk. Maar de TTIP geeft multinationals meer rechten dan de lokale spelers.
De rechten en plichten van multinationals zijn onduidelijk.
Dat is onacceptabel. Een (liefst democratisch gekozen) regering bepaald de regels en handhaaft die. De markt dient onder controle van die regels te vallen. Een markt die de overheid om de macht beconcurreerd is gewoon pervers.quote:Op donderdag 13 juli 2017 17:46 schreef GSbrder het volgende:
Wat er volgens mij - ook onder neoliberaal bewind - eerder het geval is, is dat men de marktmacht gelijk wil scharen aan de overheidsmacht. Een reparatie van de balans in plaats van een omkering van de balans.
Als de markt door de overheid te beteugel is - wat ik betwijfel - zou fiscaal shoppen en belastingontwijking geen issue zijn. Impliciet geef je hiermee aan dat je wil dat de overheid in supranationale verbanden moet optreden met andere machtsblokken om markten te beteugelen. Anders vraag ik me af hoe je verwacht dat Nederland de regels gaat opleggen aan de Apples van deze wereld.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 16:58 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Dat is onacceptabel. Een (liefst democratisch gekozen) regering bepaald de regels en handhaaft die. De markt dient onder controle van die regels te vallen. Een markt die de overheid om de macht beconcurreerd is gewoon pervers.
Het is dan ook geen technisch probleem. Het is een gecreert probleem. Een combinatie van slecht doordachte globalisatie en luie, incompetente of corrupte politici.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 17:00 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Als de markt door de overheid te beteugel is - wat ik betwijfel - zou fiscaal shoppen en belastingontwijking geen issue zijn.
Als de markt globaliseert zal de overheid dat ook moeten.quote:Impliciet geef je hiermee aan dat je wil dat de overheid in supranationale verbanden moet optreden met andere machtsblokken om markten te beteugelen.
Voor de duizendste keer: gewoon importheffingen weer invoeren. Je luistert niet en je geheugen is nog slechter. Je bent een slechte discussiepartner.quote:Anders vraag ik me af hoe je verwacht dat Nederland de regels gaat opleggen aan de Apples van deze wereld.
Maar hetzelfde soort politici gaat wel de regels bepalen en handhaven in jouw gewenste democratisch gekozen regering. Als het een menselijk issue was, is dit met meer macht voor dezelfde politici niet op te lossen. Alleen systeemfouten zijn met systeemoplossingen te corrigeren.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 17:03 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Het is dan ook geen technisch probleem. Het is een gecreert probleem. Een combinatie van slecht doordachte globalisatie en luie, incompetente of corrupte politici.
Maar dezelfde tegenstanders van globalisering staan bij G20-tops te mopperen dat het onwenselijk is dat politici op mondiaal niveau afspraken maken en huilen krokodillentranen als deze machtsglobalisatie Nederland minder macht oplevert dan we nu genieten met een democratisch verdeel- en heersbewind.quote:Als de markt globaliseert zal de overheid dat ook moeten.
Zoals al eerder aangegeven, importheffingen gaan Nederland geen fantastisch land maken en verhelpen mogelijk handelsissues m.b.t. goederen, niet handel in kapitaal of kennis. Als je dat zou begrijpen, zou je de discussiepartners ook niet hoeven te beledigen.quote:Voor de duizendste keer: gewoon importheffingen weer invoeren. Je luistert niet en je geheugen is nog slechter. Je bent een slechte discussiepartner.
Dat komt vanwege bovenstaande politici. Maar als overheden de multinationals en banken er niet onder (willen) krijgen, moeten burgers het zelf doen. En dat moet dan met fakkels en hooivorken.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 17:09 schreef GSbrder het volgende:
Maar dezelfde tegenstanders van globalisering staan bij G20-tops te mopperen dat het onwenselijk is dat politici op mondiaal niveau afspraken maken en huilen krokodillentranen als deze machtsglobalisatie Nederland minder macht oplevert dan we nu genieten met een democratisch verdeel- en heersbewind.
Nee, een belastingparadijs maakt NL fantastisch.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 17:09 schreef GSbrder het volgende:
importheffingen gaan Nederland geen fantastisch land maken
Waarom zou er plotseling een magisch soort politici ontstaan? Corporatisme blijft aantrekkelijk, voor politici en voor mensen uit het bedrijfsleven. Fakkels en hooivorken zijn zelden democratisch. We hebben met de heksenjacht en de Beeldenstorm gezien hoe de ene minderheid de andere van alles wat mooi en lelijk is beticht en vervolgens de autoriteit claimt om daar wat aan te doen. Met fakkels en hooivorken om de zoveel jaar krijg je geen stabiele democratie.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 17:37 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Dat komt vanwege bovenstaande politici. Maar als overheden de multinationals en banken er niet onder (willen) krijgen, moeten burgers het zelf doen. En dat moet dan met fakkels en hooivorken.
Levert aardig wat geld op. Maar ik hoor graag waar jij de 7 miljard winstbelasting vandaan haalt en ik hoop dat je creatiever denkt dan "importheffingen".quote:Op vrijdag 14 juli 2017 17:38 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Nee, een belastingparadijs maakt NL fantastisch.
De Revolutie heeft Frankrijk en wellicht heel Europa veel goed gedaan.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 18:01 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Waarom zou er plotseling een magisch soort politici ontstaan? Corporatisme blijft aantrekkelijk, voor politici en voor mensen uit het bedrijfsleven. Fakkels en hooivorken zijn zelden democratisch. We hebben met de heksenjacht en de Beeldenstorm gezien hoe de ene minderheid de andere van alles wat mooi en lelijk is beticht en vervolgens de autoriteit claimt om daar wat aan te doen. Met fakkels en hooivorken om de zoveel jaar krijg je geen stabiele democratie.
Waarom moet ik daar voor zorgen? En waar haal je dat bedrag vandaan?quote:Op vrijdag 14 juli 2017 18:01 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Levert aardig wat geld op. Maar ik hoor graag waar jij de 7 miljard winstbelasting vandaan haalt en ik hoop dat je creatiever denkt dan "importheffingen".
Dit is natuurlijk een nare frame. Misschien moet ik ook lezen wat je daarover "al eerder hebt aangegeven" dus als je linkt naar waar dat staat graag. Zonder die info is het een op niets, of op jouw visie op wat "fantastisch" is gebaseerde mening. Importheffingen komen jou op een bepaalde manier niet goed uit lijkt het wel. Is dat een persoonlijk belang of ben je van mening dat Nederland door het putje gaat als we ons daarmee bezig gaan houden?quote:Op vrijdag 14 juli 2017 17:09 schreef GSbrder het volgende:
Zoals al eerder aangegeven, importheffingen gaan Nederland geen fantastisch land maken
Best een loodzware last op deze fragiele schouders.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 18:44 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Waarom moet ik daar voor zorgen?
Bron:quote:Het is tijd dat politici onze vangnetten gaan herstellen
Door: Asha ten Broeke 14 juli 2017, 02:00
Wanneer voelde u zich voor het laatst helemaal veilig? Ik doel niet op de afwezigheid van acuut gevaar. Het gaat me om de minder dringende maar wel diepe ervaring van veiligheid: het gevoel dat je, zelfs als onverhoopt alles in de soep loopt, zelfs als je er een potje van maakt, zelfs als op een dag blijkt dat je werkloos, ziek en blut bent, dat je zelfs dan geborgen bent. Het besef van bestaanszekerheid, dat voortkomt uit de wetenschap dat er in onze samenleving een grens is aan hoe ver je kunt vallen.
Ik vraag me dat af, omdat politici en bestuurders al jaren rommelen met die grens. Door de teloorgang van de sociale woningbouw kunnen arme mensen niet meer rekenen op een betaalbaar huis. Het is ongewis of je suïcidale kind op tijd de juiste hulp krijgt. Of je volgend jaar nog een baan hebt? Joost mag het weten. Zelfs stromend water is geen zekerheid meer, las ik deze week op De Correspondent. Mensen die hun waterrekening niet kunnen betalen, mogen best worden afgesloten, vindt het ministerie van Infrastructuur en Milieu. Ze kunnen het ook wel af met - ik verzin dit niet - een waterzak.
De gevolgen van dat bestaanszekerheidgeknaag beginnen zich af te tekenen. Vorige week kwam de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) met het rapport De val van de middenklasse?. Er is geen sprake van een uitholling van die middenklasse, stelden de onderzoekers vast. Of althans, niet in financiële zin: er zijn geen massa's mensen die zoveel aan levensstandaard moeten inleveren dat ze aan de onderkant uit de middenklasse donderen.
Geestelijke uitholling is er wel. De onderzoekers spreken op Sociale Vraagstukken over 'flexibilisering van werk', 'de verminderde bescherming door een terugtrekkende overheid', en hoe 'uit gesprekken met groepen met een middeninkomen het aspect van onzekerheid naar voren komt als een dominant kenmerk van hun positie'.
Het is beleidstaal voor een zeer emotionele aangelegenheid. Door met onze vangnetten te rotzooien, er gaten in te knippen en scheuren in te laten ontstaan, is de staat onder onze huid gekropen. Bestuurders zijn erin geslaagd het gevoel van diepe veiligheid te vervangen door een besef van kwetsbaarheid. Op weinig manieren zijn we zo intiem met de overheid verbonden als door dit gevoel. Het politieke is bijna te persoonlijk.
Dat geldt des te meer omdat onzekerheid een goed leven in de weg staat. Neem die 'flexibilisering van werk'. Volgens socioloog Richard Sennett leidt dat tot een leven van 'permanente voorwaardelijkheid'. 'Samenwonen, een huis kopen, kinderen krijgen: het wordt noodgedwongen uitgesteld. Uiteindelijk pakt dat desastreus uit voor ons wezen zelf, ons karakter.' Dat blijkt ook uit de conclusie van een WRR-rapport uit februari: tijdelijke contracten werken verlammend en maken mensen onzeker. WRR-onderzoeker Monique Kremer zei toen: 'Hoe meer zekerheid mensen hebben, hoe meer risico's ze durven nemen.'
Hoe ver zou dit effect reiken? Dinsdag schreef Roxane van Iperen in haar Vrij Nederland-column over de verharde meningencultuur in ons land. 'De loopgraven waarin we ons verschansen worden dieper en dieper, en de mensen die het niet met ons eens zijn verworden in ons hoofd van dom tot krankzinnig, tot de regelrechte vijand.' Ik vraag me af: zou dat fanatieke verlangen naar intellectuele zekerheid een reactie zijn op het verdwenen gevoel van bestaanszekerheid?
De vraag alleen al stemt me triest. Immers, zoals Van Iperen schrijft: 'Het openstaan voor nieuwe feiten, de zoektocht naar alternatieve scenario's, het durven terugkomen op eerdere conclusies: het is niet alleen de basis voor goede wetenschap en eerlijke rechtspraak, maar voor iedere vorm van vooruitgang.' En voor een bloeiend en rijk innerlijk leven, zou ik daaraan willen toevoegen.
Boven haar column stond een prachtige kop: 'De zekere mens is een dwaler.' Het verwoordt de paradox waar ook Kremer over sprak: om onzekerheid in hun leven te kunnen omarmen, hebben mensen zekerheid van bestaan nodig. Om te kunnen dwalen, twijfelen, gokken, genieten, falen, om iets te durven, om echt ten volle te leven, is het gevoel van diepe veiligheid een voorwaarde. 'Ergens weten we dat allang', zei Kremer. 'Dat is waarom we een verzorgingsstaat hebben opgericht.'
Het is tijd dat politici onze vangnetten gaan herstellen. Zonder geborgenheid kunnen we niet ademhalen.
twitter:ashatenbroeke twitterde op vrijdag 14-07-2017 om 09:32:39 Column: een emotioneel pleidooi voor het herstel van de zorgstaat. Zonder geborgenheid kunnen we niet ademhalen.https://t.co/f3mU4cG6Vv reageer retweet
quote:F&L / Hoe komen we tot een betere samenleving?
TS wil geen betere samenleving, TS wil een maatschappij volgens zijn extreem linkse waandenkbeelden.
Vanuit Polen worden nieuwe inzichten gemeld, horen de chauffeurs onderweg. Collega's daar worden alweer weggeconcurreerd door chauffeurs uit Oekraïne en Kazachstan. Nog goedkoper zijn Filippijnse chauffeurs die via Tsjechië de EU binnenkomen. Een lidstaat is daar vrij in, zoals Nederland Indiase ict'ers binnenhaalt.quote:
Asha eet er geen hapje minder om, gelukkig.quote:Op zaterdag 15 juli 2017 10:43 schreef Bondsrepubliek het volgende:
In deze neoliberale periode van flex en het knagen aan vangnetten neemt het gevoel van kwetsbaar zijn onder mensen toe. Maar mensen gedijen juist beter wanneer ze zich wel geborgen weten. Daarom zijn herstelwerkzaamheden aan de door neoliberalen uitgeklede verzorgingsstaat geen overbodige luxe.
[..]
Bron:twitter:ashatenbroeke twitterde op vrijdag 14-07-2017 om 09:32:39 Column: een emotioneel pleidooi voor het herstel van de zorgstaat. Zonder geborgenheid kunnen we niet ademhalen.https://t.co/f3mU4cG6Vv reageer retweet
Jawel. Het raakt ook de geschreven pers. In de VS zijn de drugsverslaafde verroeste regio's ook de plekken waar de 'lokale' pers helemaal is verdwenen (lokaal = groter dan Nederland, een Nederlandse provincie). Fake news en goedkope GeenStijl achtige haat sites gedijen dan juist weer in situaties van permanente angst en onzekerheid.quote:Op zondag 16 juli 2017 13:05 schreef eriksd het volgende:
[..]
Asha eet er geen hapje minder om, gelukkig.
quote:Op zondag 16 juli 2017 13:10 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Jawel. Het raakt ook de geschreven pers. In de VS zijn de drugsverslaafde verroeste regio's ook de plekken waar de 'lokale' pers helemaal is verdwenen (lokaal = groter dan Nederland, een Nederlandse provincie). Fake news en goedkope GeenStijl achtige haat sites gedijen dan juist weer in situaties van permanente angst en onzekerheid.
De opkomst van de krant hield direct verband met het afschaffen van de dagbladzegel en de opkomst van de middenklasse (itt de eerdere situatie van 80% die niet zelfstandig brood kan verdienen).
Haha. Dik wief, dus ik ga niet lezen wat ze te zeggen heeft.quote:
Dat is nou exact de sneue Amerikanisering van Nederland. Fake it till you make it.quote:Op zondag 16 juli 2017 13:53 schreef Kaas- het volgende:
[..]
Haha. Dik wief, dus ik ga niet lezen wat ze te zeggen heeft.
Wat? Bol figuur met 0 zelfdiscipline die anderen even gaat uitleggen hoe het moet. Ga toch weg.quote:Op zondag 16 juli 2017 14:02 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Dat is nou exact de sneue Amerikanisering van Nederland. Fake it till you make it.
Het is gewoon bullshit dat uiterlijk of (in)competentie op een ander terrein enige relevantie heeft. In de column wordt geenszins een superieure kennis geclaimd.quote:Op zondag 16 juli 2017 14:06 schreef eriksd het volgende:
[..]
Wat? Bol figuur met 0 zelfdiscipline die anderen even gaat uitleggen hoe het moet. Ga toch weg.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |