Meiden
Tnx Vicky, hoe is het met jou?quote:Op zaterdag 19 januari 2013 10:06 schreef Vicky het volgende:
Nijna, ik vind je een bikkel en een kanjer!! Hopelijk gaat het allemaal volgens plan!
Dikke knuffel!
Wat fijn, gipsvrij! Kan je er ook alweer op lopen enzo?quote:Op zaterdag 19 januari 2013 10:21 schreef Troel het volgende:
Sinds woensdag gipsvrij en sinds gisteren weer lekker in mijn eigen huis. Dat voelt goed, alhoewel het op sommige punten ook wel saai en stil zal zijn.
Ja, er zit nu niets meer omheen en moet wel oefeningen doen die neit allemaal even fijn zijn, maar het gaat wel redelijk. Wel einde van de middag veel gevoeliger.quote:
[..]
Tnx Vicky, hoe is het met jou?
[..]
Wat fijn, gipsvrij! Kan je er ook alweer op lopen enzo?
Maar scheelt vast een hoop, zonder dat blok gips aan je been
.
Lin, hoe kan dat nou?
Meer dan een hele dikke
heb ik ook even niet te bieden.Wel een naaistreek als ik het even zo zeggen mag.
WTF?Overigens heb ik ergens het gevoel niet helemaal verrast te zijn, was er niet eerder al eens een periode dat hij niet happy was?
Maar dan nog... Als je over drie maanden zou gaan trouwen is dit natuurlijk echt onwaarschijnlijk!
Jee Linda, wat een schrik!
Weet ff niet wat ik moet zeggen.
Veel sterkte en een dikke knuffel!
Wat kut zeg!!
Dikke kus!
Heeeeel veel sterkte,
Em een dikke knuffel
en idd. hattie dat niet ff eerder kunnen bedenken zeg
Alles was geregeld. Echt alles.
jemig joh wat heftig kut!quote:
Het was ook alsof het een pleister was die er langzm vanaf getrokken werd. Eerst de bruiloft afzeggen, maar wel bij me willen blijven, dan een nacht ergens anders willen slapen en de dag erna zeggen dat hij een eigen huis gaat zoeken..
Alles was geregeld. Echt alles.
veel sterkte!
wat zal er veel op je afkomen!.
[ Bericht 4% gewijzigd door lady-wrb op 20-01-2013 09:39:07 ]
Allemachtig zeg... Wat een laffe actie... En jij? Zit je daar in je eentje in Berlijn...quote:
Het was ook alsof het een pleister was die er langzm vanaf getrokken werd. Eerst de bruiloft afzeggen, maar wel bij me willen blijven, dan een nacht ergens anders willen slapen en de dag erna zeggen dat hij een eigen huis gaat zoeken..
Alles was geregeld. Echt alles.
Linda! Wat een Kutnieuws! Heel veel sterkte! En wat BE zegt...een laffe actie idd.
sterkte! heel veel sterkte gewenst. wat een klotenieuwsNeemt niet weg dat jij blijkbaar van die vent hield en nog een kind bij hem wilde en dus is het heel verdriet voor jou, sterkte.
wat een rot situatie. En nu? Eh.. Nee?quote:
Tja, ik zag deze ook al tijden aankomen. Hij was toch die gast die een week voor de bevalling spoorloos was omdat ie ging stappen/drugs gebruiken? En hij wilde toch al eerder bij je weg voor een ander?
Neemt niet weg dat jij blijkbaar van die vent hield en nog een kind bij hem wilde en dus is het heel verdriet voor jou, sterkte.
God, wat lijkt me dat naar zeg, ik hoop dat je een paar lieve mensen om je heen hebt die je kunnen steunen en helpen met de kinderen.
En hij is het gewoon niet waard, dit is al de zoveelste keer dat ie je vertrouwen verpest
Linda, ik heb geen woorden voor je. Weet niet zo goed wat te zeggen maar hoop dat jullie er een beetje fatsoenlijk uit kunnen komen met zijn tweeen en de kindjes...
Grunsven doelt denk ik op het voorval/de voorvallen die ik meen een aantal maanden voor je tweede zwangerschap plaats vonden.De smsjes die je in zn telefoon vond,zijn twijfels e.d
Grunsfan, kom op zeg, zelfs al zou het allemaal waar zijn, dat is dit niet het moment om dat iemand op die manier voor de voeten te werpen.
Niet om je bang te maken maar wel even heel praktisch: pas je met een terugverhuizing of zelfs alleen een reis wel op dat je niet opeens een arrestatiebevel aan je kont hebt hangen omdat je de kinderen meeneemt? Zeker als de kinderen zijn naam hebben kan bijvoorbeeld vliegen nog wel eens een issue zijn zonder toestemming. De meeste gescheiden paren die ik ken (expats scheiden nogal eens...) hebben er geen problemen mee, en hij heeft vast helemaal geen zin in een rel (als ik het zo lees kan hij niet wachten tot hij meer afstand kan nemen), maar als hij wél vervelend wil doen kan het een instrument zijn. Een gewaarschuwd mens.....
wat ontzettend rot zeg.Sterkte.
Ik wens je alle lieve mensen van de wereld om je heen veel kracht en warmte.
Nijna, jij dappere! Hopelijk kan je een beetje genieten vandaag!
Dit ja!quote:
Och meissie toch, ook al zag iedereen het blijkbaar aankomen, het maakt het natuurlijk geen kut minder erg dat je opeens aan de kant wordt geschoven door die laffe zak hooi. Heeft hij een ander denk je? Is hij bang voor nog meer binding denk je? Komt hij nog terug? Wil je hem uberhaupt terug?
God, wat lijkt me dat naar zeg, ik hoop dat je een paar lieve mensen om je heen hebt die je kunnen steunen en helpen met de kinderen.
En hij is het gewoon niet waard, dit is al de zoveelste keer dat ie je vertrouwen verpest
Heel veel sterkte met alles op een rijtje zetten, ik hoop dat je je sterk genoeg voelt om goeie beslissingen te nemen waar je volledig achter kunt staan.
Heel veel sterkte, kracht en liefde voor jou en de kids gewenst.
Linda, heel veel sterkte!
Ik zit zelf midden in een scheiding (zelf geinitieerd dus een heel andere situatie) en geloof me: je kan veel meer dan je denkt. Alleen voor je kinderen zorgen en alles regelen is zwaar, maar je moet en dus kun je het. Ik wens je toe dat je over een tijdje ook versteld staat van je eigen kracht en doorzettingsvermogen.Mikoxx, tnx
Ik wil je veel sterkte wensen met het verwerken van deze klap en het opnieuw opbouwen van je leven.
Hij is jou niet waard hoor. De zoveelste keer ...
Sterkte.
Ik blijf gewoon hier. In elk geval nu. Ik heb hier mn huisje, mn werk, mn leven. Een leven dat om veel meer draaide dan om hem. Het is lastig, zonder familie in de buurt maar feit is wel dat dat altijd al zo geweest is en dat het grootste gedeelte toch al op mijn schouders neerkwam. Hetzijn meer de kleine dingen waar ik bang voor ben..
Dankjullie wel voor de lieve reacties.
Clubsoda, heel veel sterkte
En dan denk je juist net uit de zwaarste periode te zijn... Heel veel sterkte En dankje , KD ook! sterkte en succes Je kunt het hoor, alleen met die kleintjes. Ook de kleinere dingen.
Misschien is het wel heerlijk om de avonden echt voor jezelf te hebben straks. Geen gedonder, geen onzekerheden... Dat hoop ik voor je.
Clubsoda ook sterkte voor jou.
Nijna bikkel hopelijk slaat de medicatie snel en goed aan.
En verdomme, kan hij dan niet op z'n minst voor de kinderen eerst gewoon een gesprek aangaan zonder al meteen allemaal maatregelen te nemen? Ik ben er gewoon plaatsvervangend boos om. Z'n verantwoordelijkheid strekt verder dan z'n eigen welzijn.
Heel veel sterkte meis
Echt klote dat hij je zo laat zitten. Hij had het op z'n minst wat netter aan kunnen pakken. Sterkte! Nou dat dus... Wat shit zeg. Een verbroken relatie is (meestal) triest, maar vooral als het totaal onverwacht komt. Ik wens je veel sterkte en kracht toe, en steun van mensen om je heen.quote:
Linda, wat een ongelooflijke k*tsituatie. Niet te vatten hoe iemand met wie je lief en leed en vooral kinderen deelt, je zomaar ineens aan de kant schuift. Heeft de realisatie van het aankomend huwelijk hem bang gemaakt?
Heel veel sterkte meis
We hebben ieder onze rekening, maar welmet volmacht van elkaar. De spaarrekening staat op mijn naam. Met zijn geld. Eens zien wat we daar mee doenquote:Op zondag 20 januari 2013 13:46 schreef ferrari_rood het volgende:
Linda wat een ontzettende klote situatie. Nu ga ik misschien iets niet zo leuks typen maar als jullie een en/of rekening hebben bevries die dan. Zodat niet ineens al het geld weg is. Pas je wachtwoorden ed aan.
Clubsoda ook sterkte voor jou.
Nijna bikkel hopelijk slaat de medicatie snel en goed aan.
(grapje hoor.. )
En als het even iets minder lukt of minder gaat is dat ook niet erg toch? Heel veel sterkte en knuffels wat een klotesituatie! Veel sterkteIk wens je veel sterkte toe de komende tijd met alles regelen en het voor jezelf allemaal een beetje op de rit te kijgen.
Club soda
Weet je, ik hoor je over kleine praktische zaken. Het lijkt alsof je het emotionele wegduwt. Of post je dat niet op het forum? Je goed recht uiteraard. Hoe dan ook, succes met het op orde krijgen van alles, je situatie, je gedachten en je gevoel.
ClubSoda ook al in scheiding.
Ook jij sterkte daarmee.En Nijna, zet hem op dame. Hopelijk heb je (nadat je voor jezelf bent opgekomen
) vertrouwen in je psychiater.Ik huil heel veel en praat veel met de mensen om me heen. Maar dat is iets wat ik kan accepteren en voor open sta (die emoties). De daadwerkelijke acties zijn dingen waar ik bang voor ben. Is dat te begrijpen op de een of andere manier? Ik kan het niet zo goed duidelijk maken...quote:
Sterkte hoor Linda.
Weet je, ik hoor je over kleine praktische zaken. Het lijkt alsof je het emotionele wegduwt. Of post je dat niet op het forum? Je goed recht uiteraard. Hoe dan ook, succes met het op orde krijgen van alles, je situatie, je gedachten en je gevoel.
ClubSoda ook al in scheiding.
En Nijna, zet hem op dame. Hopelijk heb je (nadat je voor jezelf bent opgekomen
Als zo'n bom gedropt wordt en alles er opeens anders uitziet, dan zijn het gek genoeg de kleinste dingen die je bang maken. Het is ook makkelijker om te piekeren of hoe je het ochtendritueel aanpakt dan over iets groots en onoverzienbaars als 'de toekomst'. Fijn dat je bij mensen terecht kan die je steunen en waar je uit kunt huilen, zo belangrijk!En die kleine dingen, die red je echt. Linksom of rechtsom. Het gaat echt elke dag een beetje makkelijker. Weet je, ik ben met kerst alleen met een 11 maanden oude baby naar mijn ouders in het buitenland gevlogen. Ik vond het een enorm karwei, kind, buggy, rugzak, handtas, koffer, met de auto naar Schiphol. Ik heb op de terugweg ook best wat tranen weggeslikt toen ik achter een gezin met drie kinderen naar mijn auto liep op een koud en donker parkeerterrein, wetende dat er thuis niemand op ons wachtte. Een praktische uitdaging met een hoop emoties er ook bij. Maar ik kon het! Helemaal zelf en ik was zo trots. Mijn gezin, dat is nu mijn zoon en ik, en we zijn misschien wel een klein gezinnetje, maar we hebben het goed samen. Dat gun ik je, dat je de 'kleine' dingen kunt tackelen, samen met je kinderen en dat het niet alleen een verlies is, maar ook het begin van iets nieuws voor jullie drieën.
Om even de jongste vast te houden als je ergens iets moet pakken of doen. Of even iets aan geven bij het aankleden of noem maar op.
Vorige week was ik met mijn mama en de 2 kleintjes naar het theater..
Ik vroeg mijn moeder om hulp bij iets en nog geen seconde later bedacht ik mij dat ik dit soort situaties normaal alleen doe met 2 kleintjes en waarom ik in godsnaam mijn mama om hulp vraag..
Voor alle kleine dingen ga je oplossingen vinden echt waar. Dat bedoel ik precies met "je moet, dus je kan het". Maar ik laat me hulp ook lekker aanleunen hoor, heerlijk als mijn ouders in de buurt zijn om even wat over te nemen.quote:Op zondag 20 januari 2013 17:51 schreef Pvoesss het volgende:
Maar het is ook zo dat als er iemand bij is je het ineens meer nodig hebt.
Om even de jongste vast te houden als je ergens iets moet pakken of doen. Of even iets aan geven bij het aankleden of noem maar op.
Vorige week was ik met mijn mama en de 2 kleintjes naar het theater..
Ik vroeg mijn moeder om hulp bij iets en nog geen seconde later bedacht ik mij dat ik dit soort situaties normaal alleen doe met 2 kleintjes en waarom ik in godsnaam mijn mama om hulp vraag..
Gelukkig!! Ik was even 'bang' dat je er niet aan zou durven.quote:
[..]
Ik huil heel veel en praat veel met de mensen om me heen.
Ouch.quote:
Dat lijkt me een heel pijnlijke confrontatie. Ik kreeg er al (een beetje) pijn van in mijn buik. En Pvoeske, ook alweer alleen?
*valt stil...Pvoesss, ook al.... sterkte....
Ja dat hebben ze. Sowieso is hij er s ochtends altijd dus lotte vroeg waar hij was. Ik heb het maar gewoon uitgelegd. Noah heeft het in zoverre gemerkt dat hij die nacht twee keer uit ons bed viel. Blijkbaar lag hij s nachts toch meer bij Ronny als ik dacht.quote:
Linda, meiske toch! Wat een rotsituatie. Heel veel sterkte de komende tijd. Hebben de kindjes al iets meegekregen van dat papa nu weg is?
Vanacht heeft hij netjes tegen mij aangelegen en Lotte heeft vanmorgen ook niks gevraagd. Ze heeft het dondersgoed door, knuffelt veel, wil gedragen worden enz.
Clubsoda, het vliegen wat jij noemde heb ik ook wel eens gedaan in mn eentje met kind. Dat is niet makkelijk nee. Knap dat je het aandurfde. En je verhaal was heel.fijn om te lezen voor.mij. Dus helemaal niet vervelend.opgevat!
Pvoess hoe kan dat nou zo opeens?
Nijna: wat ontzettend verschrikkelijk stoer dat je voor jezelf op kwam!
Nijna heel veel succes en sterkte!
Clubsoda, jij ook sterkte! Maar je klinkt heel sterk.
jij ook sterkte. en clubsoda natuurlijk.Ik denk dat ik de volgende ben die in de rij aansluit...
SPOILERHier is ook alles een schim van wat het 'vroeger' was.
Veel problemen waar we geen vat op krijgen, en waar we niet samen over kunnen praten. Hij vlucht om maar niet na te hoeven denken, ik zit opgesloten omdat er toch iemand voor Draak moet zorgen. Afgelopen weekend is de bom gebarsten, veel gepraat, liefde komt nog maar van één kant. Vandaag bij de ha gezeten met het vermoeden van een burnout bij N. Conclusie: therapie voor hem en relatietherapie. Ik twijfel. ik vecht al maanden maar word niet gehoord. Zou dit dan wel helpen? N. is nou thuis vanwege alle problemen. Ik kan niet voor hem, Draak EN mezelf zorgen in deze situatie. Ik wil weg maar kan nergens heen. Na mijn verhuizing naar hier ben ik iedereen kwijt. Blegh, wat een toestand...
Veel sterkte, met wat de keuze ook mag zijn.
Jeetje! Is dat plotseling? of sinds hij zijn nieuwe baan heeft dat het minder gaat?
Sterkte dames!
Oh nee, NTS, bij jou ook al. Sterkte meisje Sterkte meiden. Uit elkaar gaan is zo enorm klote.
Pvoess: wat ellendig ook. Bah. voor allen die het even heel hard nodig hebben! Mikoxx, hoe gaat het met jou? En met jou Saffier?
Zoe, nijna, hoe is het met jullie?
Mikoxx ik heb zo'n 10 jaar geleden 9 maanden thuis gezeten met een burnout. Helaas is het bewaken van mijn grenzen niet mijn sterkste kant, dus herkenbaar. Moet zeggen dat ik daar momenteel ook weer erg tegenaan loop...quote:
Qua werk is me aangeraden goed op mn grenzen te letten, maar dat vind ik erg lastig. Is dat herkenbaar?
Zoe, nijna, hoe is het met jullie?
Ik geb nu acht weken thuis gezeten en veel mensen zeggen dat het wel heel snel is om alweer te beginnen, hehalve de bedrijfsarts. Heb dus aangegeven dat ik het wel wil proberen, maar ja, die grenzen.quote:
[..]
Mikoxx ik heb zo'n 10 jaar geleden 9 maanden thuis gezeten met een burnout. Helaas is het bewaken van mijn grenzen niet mijn sterkste kant, dus herkenbaar. Moet zeggen dat ik daar momenteel ook weer erg tegenaan loop...
Knuf voor jou ook dan, pas je goed op jezelf?
Acht weken lijkt snel, maar ik heb die 9 maanden ook niet fulltime thuis gezeten toen hoor. Tijdje op therapeutische basis gewerkt (dus zelf kijken wat je aankunt), en toen steeds meer opgebouwd. Zorg dat je in ieder geval op je eigen gevoel afgaat wat kunt en kijk niet alleen naar wat anderen zeggen of wat zou moeten kunnenquote:
[..]
Ik geb nu acht weken thuis gezeten en veel mensen zeggen dat het wel heel snel is om alweer te beginnen, hehalve de bedrijfsarts. Heb dus aangegeven dat ik het wel wil proberen, maar ja, die grenzen.
Knuf voor jou ook dan, pas je goed op jezelf?
SPOILERZorg in ieder geval dat je het helemaal afrond, ook voor je eigen gevoel. En het blijft (in mijn geval) echt een zwakke plek. Echt een valkuil. Nu dacht ik dat het allemaal best goed ging. Had alleen wat last van mijn arm. Dat blijkt een beknelde zenuw te zijn door de spanning. Dat is echt een nare beperking in mijn dagelijkse bezigheden. Zelf vind ik die spanning best meevallen. Mijn lichaam kan alleen de rust niet meer vinden om te ontspannen...
Wat een narigheid bij iedereen...Maar het laat zich raden dat ik me wel eens beter heb gevoeld. Alsof het afgelopen jaar niet al heftig genoeg was..
Sterkte all!
F. en ik hebben ook een flinke dip gehad toen Oscar nog net geen jaar was, en ik ben nog elke dag zo blij dat we echt nog net op tijd aan de bel hebben getrokken bij elkaar. Het bleek dat we beiden niet gelukkig waren met hoe het ging en liep maar dat we dachten dat de ander het wel allemaal best vond. Toen de boel open gegooid en met elkaar afgesproken het nooit meer zo ver te laten komen maar veel eerder bij de ander aan te geven dat dingen niet goed lopen etc. Afgelopen weekend weer zo'n gesprek gehad om even naar elkaar uit te spreken waar eventuele pijnpunten zitten en wat we daarmee gaan doen.
Dat ook inderdaad. Je kunt je eigen grenzen nog zo goed bewaken, maar feit is dat sommige mensen daar gewoon graag over heen denderenquote:
Punt is dat je soms niet anders kan dan over je grenzen gaan. En soms wordt er gewoon ontzettend over je grenzen heen gedenderd.
Wij zijn dit weekend samen naar Parijs geweest.quote:
Jeetje Sorbo ook al! En juist na het afgelopen jaar verbaast het me, want jullie kwamen zo heel hecht over in je posts.
F. en ik hebben ook een flinke dip gehad toen Oscar nog net geen jaar was, en ik ben nog elke dag zo blij dat we echt nog net op tijd aan de bel hebben getrokken bij elkaar. Het bleek dat we beiden niet gelukkig waren met hoe het ging en liep maar dat we dachten dat de ander het wel allemaal best vond. Toen de boel open gegooid en met elkaar afgesproken het nooit meer zo ver te laten komen maar veel eerder bij de ander aan te geven dat dingen niet goed lopen etc. Afgelopen weekend weer zo'n gesprek gehad om even naar elkaar uit te spreken waar eventuele pijnpunten zitten en wat we daarmee gaan doen.
het was niet alleen leuk en gezellig, maar ook echt goed om weer eens even samen te zijn, uitgebreid tijd voor elkaar te hebben en goede gesprekken te voeren.
Niet dat het in onze relatie nou zo slecht ging of gaat, en een punt van niet verder willen zijn we echt nooit genaderd, maar even echt, echt samen zijn, bleek toch wel erg fijn.
Sterkte aan alle dames met relatieperikelen. Het is altijd naar en verdrietig en moeilijk, en het wordt alleen maar verdrietiger als er kinderen bij betrokken zijn.
Sinds die zomer zijn we ons daar wel heel goed van bewust.
Precies. Wij waren niet heel ver van elkaar verwijderd, hoor, maar het was wel allemaal een beetje automatische piloot werk. Ook niet bevoorderlijk op den duur, denk ik.quote:
Ja, soms ga je maar door in de maalstroom het risico bestaat dan gewoon dat je van elkaar weg drijft.
Sinds die zomer zijn we ons daar wel heel goed van bewust.
Ik ben voorlopig wel weer even klaar met zo lang van S gescheiden zijn
Ze is nu 3,5 maar ik vond 4 nachten/dagen toch meer dan lang genoeg, hoe fijn het ook was in Parijs. Hele dikke knuffel en ik hoop dat de zon gauw weer gaat schijnen ik dacht soms écht, écht: hier wil ik mee stoppen!Gelukkig toch doorgezet en nu eindelijk in een rustig vaarwater...eindelijk weer een beetje balans gevonden in huishouden, relatie, werk en kind
Ik ben wel weer gelukkig met ons en vorige week
Beetje egopost na alle relatie-ellende hierboven
Sterkte allen!Fijn!quote:
Tja BE, er is gewoon heel veel gebeurd. Maar ik denk dat we het wel redden.
En dan kom je er wrsch weer een stukje sterker uit samen. Maar komend weekend komt mijn afbakneefje logeren en ga ik vreselijk met hem pronken en patsen. Dat dan weer wel. Het is zo'n heerlijk ventje!
Dus heel veel sterkte aan alle dames. We moeten ook aan zoveel dingen denken en met zoveel dingen rekening houden. En hopelijk komen de meesten er uiteindelijk goed doorheen.
Mijn ouders zijn op mijn 14e gescheiden. Sindsdien is de relatie met hen alleen maar afgegleden (en de thuissituatie was al niet best toen). Mijn hele familie ligt erdoor uit elkaar. Dus ik ben zo blij dat mijn schoonfamilie wel heel fijn en warm is .. kan ik D tenminste toch een paar leuke opa's/oma's/tantes en ooms geven.
tof!!!quote:
Naast m'n relatiegedoe maak ik me ook erg zorgen om mijn arm die maar krom blijft.
Maar komend weekend komt mijn afbakneefje logeren en ga ik vreselijk met hem pronken en patsen. Dat dan weer wel. Het is zo'n heerlijk ventje!
Thanx voor alle lieve woorden dames!
Het over m'n grenzen gaan/niet aan mezelf denken is voor mij ook een groot punt. Juist omdat alles fout ging en er geen zicht op beter is/was ben ik me vooral in dienst gaan stellen van N. en Draak. Ik heb vaak aangegeven dat ik het niet meer trok, maar ik kreeg nergens bijval helaas. En dan ging ik maar door en gaandeweg ben ik dus mezelf gewoon kwijtgeraakt.
En daar zit een belangrijk pijnpunt. kan ik mezelf terugvinden en zo ja, heb ik dan het vertrouwen dat hij niet weer over me heen loopt.
Tijd zal het leren...
't Kan zo je relatie kosten 
Sterkte allen!
Dit topic is echt niet alleen bedoeld voor kommer en kwel hoor! Want jij gaat niet?quote:
(hoor hier niet thuis 'gelukkig').
Sterkte allen!
En even na het lezen van al die rottige berichten een berichtje wilde plaatsen.
Ik Ben ondanks enige tegenslagen nog steeds blij met de emigratie
Arwen doet het super op school , onze relatie gaat fijn nu we elkaar wekelijks zien ipv om de zoveel weken/maanden.
Samenwonen wil ik nog niet , vind het voor mezelf en arwen belangrijker dat we eerst echt rustigere tijden hebben voor de volgende sprong
.
Voor de relatietoestanden, dames heel veel sterkte!
NTS je weet waar ik woon en je bent hier altijd welkom. Wil je praten mag je me ook bellen
Er gaat hier wel een beerput open zeg. Ik heb je verhaal van de zijlijn gevolgd, wat was het heftig en wat akelig dat het zo zwart is. Ik duim dat jullie er samen uitkomen. Super Evenstar!
Ik zie het overigens ook allemaal positief in hoor, de toekomst ziet er anders uit dan ik gehoopt en gewild had, maar ik kies voor mezelf (en daarmee voor mijn zoon) en dat voelt goed. Ik kom er wel
Jezelf kwijt zijn, ik herken het. Vooral op werkgebied. Praktisch en gevoel lopen heel erg door elkaar en ik kom er maar niet uit. Herkent iemand dat ook? Of heeft iemand tips wat te doen?
Dit dus!quote:
Sorbo, geen idee wat er allemaal gebeurd is maar ik schrik er erg van dat jij ook al 'relatiegedoe' hebt. ik vond jullie zo'n perfect stel, en dan nog 't draag-ouder traject waar jullie je met z'n vieren zo sterk en hecht doorheen sloegen. ik hoop van harte dat jullie er goed uitkomen! sterkte, en een kus!
En ook natuurlijk een
voor alle anderen die moeilijke tijden doormaken.quote:
Sorbo, heel veel sterkte!
Thanx voor alle lieve woorden dames!
Het over m'n grenzen gaan/niet aan mezelf denken is voor mij ook een groot punt. Juist omdat alles fout ging en er geen zicht op beter is/was ben ik me vooral in dienst gaan stellen van N. en Draak. Ik heb vaak aangegeven dat ik het niet meer trok, maar ik kreeg nergens bijval helaas. En dan ging ik maar door en gaandeweg ben ik dus mezelf gewoon kwijtgeraakt.
En daar zit een belangrijk pijnpunt. kan ik mezelf terugvinden en zo ja, heb ik dan het vertrouwen dat hij niet weer over me heen loopt.
Tijd zal het leren...
! Jeetje NTS.. En ook voor Sorbootje
Op je grenzen letten is moeilijk,.. Je omgeving moet ook mee werken.quote:
Qua werk is me aangeraden goed op mn grenzen te letten, maar dat vind ik erg lastig. Is dat herkenbaar?
Zoe, nijna, hoe is het met jullie?
Ik vind dat persoonlijk lastig, cijfer mezelf snel weg. Denk soms dat ik niet zo moet zeuren & het zelf moet oppakken maar dat kan ik nogsteeds lichamelijk niet. En vaak is het zo dat als mensen je niet horen.. Het probleem ook niet bestaat dus gaat iedereen weer verder.
Hulp vragen bij het bewaken van je grenzen is moeilijk maar kan wel helpen.
Qua relatie voel ik me erg rot dat ik niet meer ben wie ik was, omdat ik het lichamelijk niet kan. Werkt voor je stemming ook niet echt mee. Blijf wel mijn best doen voor hem en hij voor mij,. ben erg blij met zo'n begripvolle vent.
voor iedereen die het kan gebruiken! Evenstar, fijn dat t een goede beslissing is gebleken om te emigreren! Fijn om te horen dat t zo goed gaat!
Hier gaat alles zn gangetje. Merk wel dat het met 2 kinderen wat drukker is. Ook mn vriend heeft het druk met zn werk. Zijn ook best grote veranderingen geweest het afgelopen half.jaar (bv verhuizing naar groter pand rond de geboorte van de jongste). Merk dat je dan soms toch wel wat langs elkaar gaat leven. De laatste weken gaat dat ook weer wat beter
Tja, dat dacht ik ook. En hopelijk komen we ook echt weer op dat punt dat we weer écht een goed stel zijn.quote:
Sorbo, geen idee wat er allemaal gebeurd is maar ik schrik er erg van dat jij ook al 'relatiegedoe' hebt. ik vond jullie zo'n perfect stel, en dan nog 't draag-ouder traject waar jullie je met z'n vieren zo sterk en hecht doorheen sloegen. ik hoop van harte dat jullie er goed uitkomen! sterkte, en een kus!
Diep van binnen maakt het me zo kwaad, dat je juist in zo'n ook kwetsbare periode van je leven je liefde tussen je vingers door kunt zien glippen. Als je net een kindje op de wereld hebt gezet, je lichaam is veranderd, je hoofd niet meer is wat het was, dan zou er één constante factor moeten zijn: je lief, je relatie. Maar helaas werkt het niet zo. Integendeel, denk ik wel eens.
Veel sterkte.
En soms is het echt mooi om alleen ouder te zijn (en te worden
) maar toch tekent dat zo enorm als je daar nooit voor gekozen hebt... Ik had nog een heel verhaal erbij getypt maar toch weer weggehaald, dat kwam iets te dichtbij.
Dat dus. Voor Mikael was het misschien fijner geweest, beter zeg ik niet, maar ik ben nu zoveel gelukkiger dan toen. Al zag ik dat in het begin nooit meer gebeuren.quote:
Ik had het voor m'n meiden echt graag anders gezien. Maar mijn besluit om weg te gaan bij m'n ex is echt nog steeds 1 van de beste in m'n leven.
). Kortom, stukken beter te genieten, zowel voor mezelf als voor N.Edit: Oh, én, ik kan m'n rúst nemen! Loop niet meer continu drie stappen vooruit in m'n hoofd om vooral bezig te zijn met wat er allemaal nog móet gebeuren. Ik heb zelfs een sneeuwpop gemaakt! Voorheen was ik de zolder op gaan ruimen, me ondertussen bedenkend dat ik ook nog de badkamerla en de keukenkastjes moest uitsoppen.
[ Bericht 13% gewijzigd door -Spring op 23-01-2013 09:16:07 ]
Dat niet.quote:
fijn! en slaap je nu door het kattengejank heen dan?
Enneh, way te persoonlijk wrsch maarreh... Wat doet het met je libido?
Dat is nl wat me het meest tegen houdt om aan de pil te gaan. Spiraal is er hier uit btw, operatie van F. is geslaagd zeg maar, dus in principe geen anticonceptie meer, maar toch ben ik hormonaal nog wel erg makkelijk uit balans te krijgen... Morgen zou ik ongesteld moeten worden en ik vlieg tegen de muren op van rusteloosheid. Eigenlijk continue zo'n balletje onrust in mijn buik...
Dat wás gedaald tot ver onder het vriespunt het laatste jaar, maar dat lijkt waarempel weer wat aan te trekken.quote:
Wat fijn Spring!
Enneh, way te persoonlijk wrsch maarreh... Wat doet het met je libido?
Spiraal is er hier uit btw, operatie van F. is geslaagd zeg maar, dus in principe geen anticonceptie meer, maar toch ben ik hormonaal nog wel erg makkelijk uit balans te krijgen... Morgen zou ik ongesteld moeten worden en ik vlieg tegen de muren op van rusteloosheid. Eigenlijk continue zo'n balletje onrust in mijn buik...
Ik moet alleen nog even kijken of ik er al aan toe durf te geven. En rusteloosheid idd, dá's het juiste woord.
Een hysterisch stuiterballetje in je buik dat je vertelt dat er nununu iets moet gebeuren of je nununu iets moet doen.SPOILER
Bij mij zet het zich voornamelijk om in eten helaas, ik lijk wel een junk soms.
Hmmm, mss toch eens overwegen... Al is het maar voor een maand of 3 om te zien hoe of wat...
Trui, jij doet dan wrsch de Mirena?
Ik wilde per se hormoonloos, en had dus de koperspiraal.
Ik las trouwens dat vrouwen na een zwangerschap én na hun dertigste extra gevoelig zijn voor progesteron, BE. En dá's het hormoon waarvan ze vermoeden dat het PMS veroorzaakt. Tijdens je zwangerschap schijn je er zo'n stoot van te krijgen dat je er daarna extra gevoelig voor bent oid.
Edit: http://www.gezondheidsnet.nl/medisch/artikelen/27/grip-op-pms-
Nu eerst ontpillen, mijn lijf stuitert wel even ( opvliegers, waah)
Dat is echt nooit in me opgekomen Soms word ik zo onrustig en opgefokt wakker dat ik geen koffie durf te nemen omdat ik bang ben dat ik dan klap...
Fijn Spring dat je je beter lijkt te voelen!
Dat eeuwige gespannen zijn heeft er nu voor gezorgd dat ik een beknelde zenuw heb en dat ik dus soms niks met mijn arm kan of ineens dingen laat vallen (zoals mijn telefoon die vorig weekend in een wak viel omdat ik ineens geen gevoel meer in mijn hand had ... ) En ontspannen lukt gewoon echt niet. Ik lijkt ontspannen, maar mijn spieren kunnen niet meer loslaten. Word zelf 's nachts met opgetrokken schouders wakker Wat een hoop dames met relatietrubbels.... Ik schrik ervan. Veel sterkte gewenst allemaal.
Voor de statistieken mijn situatie in een notendop
:Relatie 8
Persoonlijk geluk 9
Libido 6 Maar hoe vaker we het doen hoe leuker het weer wordt.
ja. m'n cyclus lag nogal overhoop de laatste tijd, echt totaal onvoorspelbaar. gynaecoloog heeft nu dit aangeraden, minimale dosering hormonen, maar dan niet meer om de haverklap bloeden (hoop ik dan maar). ik was ook altijd nogal huiverig, maar ga 't toch maar doen.quote:
Trui, jij doet dan wrsch de Mirena?
zonder toegevoegde hormonen heb je natuurlijk nog wel altijd je eigen hormonen die kunnen schommelen en je humeur danig kunnen beïnvloeden. ik heb standaard voor een menstruatie vreselijke piekerdagen/nachten, hopelijk ga ik die over enige tijd, als m'n lichaam aan de spiraal gewend is, ook gewoon overslaan.
ik ben alleen nog wat bang voor het 'prik' verhaal van spring.
maar goed, dat zullen we gauw genoeg merken. 
Maar ja, het is maar drie dagen op een maand maar toch baal ik er elke maand weer van. Ik voel me de rest van de maand gelukkig wel heel stabiel, een soort tevreden basisgevoel zeg maar.
Dat herken ik hoor! Dat je blij bent dat je niet de enige bent.quote:
Ik ben wel "blij" te lezen dat jullie libido ook niet altijd geweldig is
Maar voor je relatie maakt het natuurlijk geen bal uit he, of de meiden van Fok ook zo weinig zin hebben.
Ik heb gebruik geen hormonen en heb gelukkig geen last van hormonale invloeden op mijn humeur. Alleen als ik mijn eisprong heb....
En daar maken we dan maar gretig gebruik van!Ja, dat heb ik dus ook! En ik vind het fijn, maar ik heb dan ook jaren veul hormonen mijn lijf in gepompt, en ik kan me heel goed over die paar dagen per maand heenzetten met dat in gedachte.quote:
Trui, dat kan ik bevestigen. Ik heb al jaren geen pil of wat dan ook met hormonen en heb standaard de drie nachten voordat ik ongesteld word zware nachten: wakker liggen/ onrustig zijn en nachtmerries als ik wel slaap. Overdag voel ik me prikkelbaar, zit ik overal bovenop en huil ik om elk zielig ding (film/ serie/...) dat ik tegenkom.
Maar ja, het is maar drie dagen op een maand maar toch baal ik er elke maand weer van. Ik voel me de rest van de maand gelukkig wel heel stabiel, een soort tevreden basisgevoel zeg maar.
Een geweldig libido? Neuh, niet echt. Ik kan me er ook weinig meer bij voorstellen, hoe het was voor we een kind hadden.
Je moet het er maar mee doen.
Maar tis wel lastig soms (vooral voor mijn vriend, die heeft er meer last van als ik
)Koffie is bij mij een enórme trigger! Op goede dagen kan ik max twee koppen aan. En als het verkeerd loop ik tegen de muren op; ga ik er van hyperventileren zelfs.quote:
Oh zou dat eeuwige ik-heb-nooit-rust-en-ook-al-lijk-ik-rustig-mijn-lichaam-blijft-altijd-gespannen-en-waakzaam-alsof-ik-in-een-soort-oorlogsgebied-woon-onrust echt door de pil kunnen komen
Soms word ik zo onrustig en opgefokt wakker dat ik geen koffie durf te nemen omdat ik bang ben dat ik dan klap...
Laatst had ik thuis twee bakjes op en nodigde de buurvrouw me uit voor een bakje. Ipv te vragen wat ik wilde, had ze al een grote mok cappuccino voor me gemaakt. Uit beleefdheid heb ik het maar opgedronken, maar men, wat heb ik een ellendige, hyperactive en onrustige kutdag gehad. Ik ben zelfs speciaal naar de supermarkt gereden op grapefruits te halen om uit te persen. Dat hielp wat, gelukkig.
quote:
Ik ben zelfs speciaal naar de supermarkt gereden op grapefruits te halen om uit te persen. Dat hielp wat, gelukkig.
Hoe dat dan? o ja dat herken ik heel goed.quote:
Bij mij zet het zich voornamelijk om in eten helaas, ik lijk wel een junk soms.
echt dat alle kasten en koelkasten afschooien naar iets eetbaars, wat dan ook.
en drinken..... ik heb zo'n vreselijke dorst dan. ik voel me opzwellen in die dagen
en als het dan eenmaal losbarst zit ik de hele dag te piesen.
Ik wist dat dat helpt bij een slechte (paddo/spacecake)trip.quote:
En vermoedde daarom dat ook wel zou helpen bij een cafeinerush. Mss had het een placebo-effect, hoor. Het was iig effectief. Ik moet ook ontzettend vaak plassen op dat soort dagen. Maar volgens mij niet omdat ik dan meer drink. Vermoed dat het door hyperventilatie komt.quote:
[..]
o ja dat herken ik heel goed.
echt dat alle kasten en koelkasten afschooien naar iets eetbaars, wat dan ook.
en drinken..... ik heb zo'n vreselijke dorst dan. ik voel me opzwellen in die dagen
en als het dan eenmaal losbarst zit ik de hele dag te piesen.
+1quote:
Zo hé, even bijgelezen hier!
Wat een hoop dames met relatietrubbels.... Ik schrik ervan. Veel sterkte gewenst allemaal.
Voor de statistieken mijn situatie in een notendop
Relatie 8
Persoonlijk geluk 9
Libido 6 Maar hoe vaker we het doen hoe leuker het weer wordt.
precies hetzelfde hier. Ik ben zó ontzettend gelukkig op dit moment. De enige reden waarom ik mijn persoonlijk geluk geen 10 geef is omdat ik mijn meiden liefst meer zou zien. Ik heb het erg druk en het is allemaal behoorlijk hectisch van tijd tot tijd. Als er dan nachtdiensten zijn die uitlopen, waardoor ik pas om 14:30 thuis ben, vervolgens moet ik bij gaan slapen, dan word je wakker en zijn de meiden al naar en de volgende dag gaan ze naar de gastouder, ja daar baal ik dan stiekem best behoorlijk van.
Maar goed, dat was part of the deal I guess.
Na de diagnose coeliakie voor de jongste heb ik het idee dat we eindelijk daarmee ook in een rustiger vaarwater terecht komen. Ze slaapt nog niet geweldig 's nachts wat niet erg helpt voor je libido
maar ze is overdag zó vrolijk en gezellig, ze knapt enorm op, en het begin van de avond tot 01:00 gaat keurig en t laatste stuk nacht ook. Count your blessings zullen we maar denken, de rest komt vanzelf. Ohja en nieuw huis, vreselijk veel zin in, een soort nesteldrang maar dan anders
quote:
[..]
Ik wist dat dat helpt bij een slechte (paddo/spacecake)trip.
foei!
Oh ja! Dat wist ik ook (nou ja, met mandarijnen danquote:
[..]
Ik wist dat dat helpt bij een slechte (paddo/spacecake)trip.
). Laaaaang geleden.....
quote:
Ik ben zó ontzettend gelukkig op dit moment.
maar ik was al heel erg gelukkig alleen ik ben enorm blij met de keus die ik gemaakt heb voor een nieuwe studie. Ik voel me heel erg op mijn plek puzzelstukjes die op hun plaats vallen enzo. Japanse bevallingen?quote:
even kleine toevoeging, zinloos wsl
Hopelijk als de studie af is dan zal je je meiden wat meer zien!
Bijna! 1 deur verderopquote:
hoewel ik wel ineens opties voor een joint-venture met mn lief zie
ik weet alleen niet of hij het ook zo'n strak plan vindt Ja, dat vind ik dus ook het moeilijkste, voor B en S, en ik probeer echt er het beste van te maken. maar prikkelbaar ben ik dan wel.quote:
Ik kan me er voor mezelf ook goed overheen zetten nu. Maar ik vind het voor de kinderen best naar als ik die dagen zo prikkelbaar ben. Ik merk het ook op mijn werk met één moeilijke klas. dat gaat altijd mis in die dagen.
Van de andere kant was ik nog geen jaar geleden nog behoorlijk onder invloed van hormonen en dat was echt veel minder leuk. Dus dit is echt een grote vooruitgang al!
voor de meiden met relatieproblemen en andere ellende
Hopelijk snel licht voor jullie. Ik ben aan het ontzwangeren. En mijn lichaam herstelt duidelijk stukken sneller dan mijn geest. Lichamelijk voel ik me zo ontzettend goed, maar emotioneel werkt het natuurlijk minder snel. Net twee weken geleden en ik verwacht alweer teveel, te snel van mezelf. Stom vind ik dat
En zoveel mensen die voortdurend zeggen: geniet ervan he, je moet er wel van genieten hoor.
Soms ben ik bang dat ik dat dan vergeet te doen of zo. Dan zeg ik tegen mezelf: oh ja ik moet NU genieten. Alsof er een knopje is wat je aan kan zetten. Het maakt me onrustig. Dadelijk zijn de kinderen groot en ben ik vergeten te genieten, dat gevoel. Nou ja weet het anders ook niet te omschrijven.
wat erg zeg. ik hoop dat het goed komt met jou.quote:
Ik weet dat ik hier niet zo vaak schrijf.. Maar ik ben zo flabbergasted... 13 april zou onze bruiloft zijn. En nu heeft Ronny zn spullen gepakt en woont sinds vrijdag ergens anders. Ik hoop nog steeds op een misselijke candid camera grap, maar ik geloof dat het echt is. Binnen 24u van verloofd en gelukkig naar alleenstaande moeder..
knuffel
Al moet ik voor dat libido wel nog even onder het mes volgende maand
Maar ik wil wel gewoon een groter huis *stampvoet* Stomme woningmarkt
Te strak gehecht destijdsquote:
Onder het mes voor je libido? Wat dan?
Ik hoor hier wel helemaal niet thuis. Maar ik heb zelf problemen met arm en nek (auto-ongeval) en dat was niet op te lossen via dokter en fysio. Uiteindelijk ook gestopt met de pil (diane35) en heel veel pijnklachten gingen weg uit mijn arm/nek. En kon ik weer verder met het toespitsen op welke klachten ik daarin had. Veel spanning ging eruit. En was echt een verademing.quote:
Ik ga me er zeker in verdiepen want dat zou ook de oplossing voor mijn arm kunnen zijn!
Ik ga nu al ruim een jaar pilloos door het leven. En wil nooit meer aan de hormonen. Sowies niet voor mn klachten maar ook met alles wat die hormonen in me losmaken. Kan echt een hormonaal monster zijn namelijk anders.
Het proberen waard iig.
Auw.quote:
Succes! Gaan ze het weer opensnijden en opnieuw vasthechten dan?Oh, en hoofdpijn idd. Nu je het zegt!
Had ik dagelijks last van; vanuit m'n nek ook, die zat muurvast. Ben er voor ge-dryneedled zelfs. Hielp geen hol, maar nu is het over, bedenk ik me. Het zal een minimaal sneetje zijn, om net de spanning er af te halen maar ja.quote:
Oeh, Lazi.
Lokale verdoving
, sneetje en dan een paar hechtinkjes zodat het niet weer verkeerd aan elkaar groeit.Hoewel het ws réuze mee zal vallen!
Maar ik heb wel echt veel pijn gehad dus het is best fijn dat het niet tussen mijn oren zat zeg maar
Ik denk er trouwens over om juist weer aan de pil te gaan om wat minder gezwabber van links naar rechts te hebben van mijn hormonen.
Herkenbaar! En ik zit gewoon aan de pil. En echt élke maand duurt het weer even voor het kwartje valt.quote:
Trui, dat kan ik bevestigen. Ik heb al jaren geen pil of wat dan ook met hormonen en heb standaard de drie nachten voordat ik ongesteld word zware nachten: wakker liggen/ onrustig zijn en nachtmerries als ik wel slaap. Overdag voel ik me prikkelbaar, zit ik overal bovenop en huil ik om elk zielig ding (film/ serie/...) dat ik tegenkom.
Ik vind het ook wel bijzonder om te merken hoe m'n hormoonbalans is veranderd na de zwangerschappen. Of misschien is het gerelateerd aan leeftijd, dat kan ook. Zo menstrueer ik nu veel minder heftig dan vroeger (toen ik ook de pil slikte). En ik heb altijd een onrustige huid gehad (dat was hormoongerelateerd), maar nu is dat enorm veranderd. Alleen als ik suiker eet dan reageert m'n huid meteen, maar het veroorzaakt geen stekende pijnen meer zoals vroeger.
Ik voel me wel zo ontzettend niet fit. Ik heb mezelf nu onder andere op een heel streng vitamine-regime gezet in de hoop dat ik minder vaak ziek word. Van de vitamine D weet ik al dat ik er veel baat van heb, maar na wat googelen ben ik mijn dosering op gaan schroeven.
Oef, wat naar! Hopelijk biedt een ingreep de oplossing.quote:
Ik denk dat ik dat nog wel het moeilijkst vind aan het ouderschap. Tevoren had ik natuurlijk ook wel uit tijdschriften begrepen dat je relatie verandert en dat je moet werken aan je relatie (zucht, gaap). Maar ik had nooit verwacht dat iets dat mij en mijn lief met elkaar zou moeten verbinden ons juist uit elkaar kan drijven. En wat het nou precies is? Uiteenlopende visies op het ouderschap, vermoeidheid, drukte, verwachtingen die niet waargemaakt worden, een veranderd lijf, andere prioriteiten, uiteenlopende prioriteiten? Het is lastig te zeggen. We zitten juist aardig op één lijn, maar het heeft vaak gevoeld alsof dat volkomen ondergesneeuwd raakte door de praktische beslommeringen.quote:
Dat het kan en bestaat ook, dat mensen elkaar zo kwetsen nadat ze een kind uit liefde hebben gewild samen.
Wat ik er moeilijk aan vind is dat het niet als vanzelf gaat, dat de Grote Verbintenis het niet vanzelfsprekend maakt dat we elkaar leuk en lief vinden en voor altijd bij elkaar willen blijven. Dat gevoel dat je hebt in die bevallingskamer, als je kindje er net is en alles alleen om jullie draait, dat gevoel zou ik altijd willen hebben. Nu weet ik dat het een voortdurende opdracht is aan mezelf om dat gevoel naar boven te halen. En op dagen dat de kindjes om 4 uur wakker worden, geen middagdut doen en het avondeten mislukt, is dat niet zo eenvoudig.
En dat is ook oké, maar voor een romanticus misschien wat moeilijk te verkroppen.[ Bericht 12% gewijzigd door Claudia_x op 23-01-2013 13:01:34 ]
Veel sterkte voor iedereen die het nu zo moeilijk heeft!
Nu de meiden wat ouder worden vind ik het makkelijker en gaat het er een stuk gezelliger aan toe.
Je bent allebei natuurlijk ook gewoon anders. Grappig hoe die man-vrouw verschillen in het opvoeden haast universeel lijken te gelden. En hoe mannen en vrouwen er haast universeel moeite mee lijken te hebben.quote:
Ik denk dat het meer invloed heeft op je dagelijkse doen dan je van te voren denkt! En je staat er allebei anders in, ondanks dat je op 1 lijn zit,
[ Bericht 65% gewijzigd door Claudia_x op 23-01-2013 13:29:54 ]
ingreep.Ik zit naar aanleiding van dit topic de bijsluiter van de Mirena na te lezen en zie daar: reumatische klachten!! Bij de bijwerkingen staan. What the...?
Dat 'ding' moet dus zo gauw mogelijk gaan! En dan misschien maar de pil, want ik wordt gewoon depressief (ja echt, een diepe put met alleen maar sombere gevoelens en een sluier over de dag) en zwartgallig de week voor ik ongesteld moet worden. Met Teunisbloemolie ging het psychisch wel Íets beter maar kreeg ik veel lichamelijke klachten.
Wat jij schrijft is de reden waarom wij nooit kinderen in ons bed hebben laten slapen Claudia. Het bewaken van 'ons' vonden wij belangrijk. Het is namelijk allemaal ontstaan doordat wij elkaar leuk vinden. En we 'moeten' straks ook verder als de kinderen uit huis zijn. Dus bewaken we dat stukje privé. Dat is van ons samen. Een stukje leven zonder kinderen. En dat is echt niet (alleen maar) sex. Vooral rust, een gesprek, boek lezen, samen zijn, tv kijken, slapen.
Al is dat nu al minder nodig dan toen ze klein waren. We zijn vaker samen. Dat vond ik eerder ook wel lastig trouwens, dat de kinderen de hele dag op en aan me zaten en dat mijn man dan óók nog lichamelijk contact wilde. Ik wilde alleen maar mijn lijf voor mezelf. Maar goed ook dat vind zijn weg wel.
Niet bang zijn, heb ik ook (recentelijk pas...) gehad. Stelt dus echt bijna niets voor. Achteraf gezien heb ik elke keer dat we seks hadden meer pijn gehad dan bij die herstelingreep.quote:
[..]
Het zal een minimaal sneetje zijn, om net de spanning er af te halen maar ja.
Lokale verdoving
Ik scheurde iedere keer een piepklein beetje uit.
Tja, dan keldert je libido wel... Ik denk dat het bij mij pas een half jaar geleden weer kwam, het gevoel van de noodzaak om vaker dingen omwille van elkaar te doen. Natuurlijk is dat belangrijk, maar je kunt jezelf ook flink gek maken met de gedachte dat je een perfecte moeder, werknemer en partner moet zijn in een tijd dat alles op z'n kop staat.
Dat is fijn om te horen.quote:
[..]
Niet bang zijn, heb ik ook (recentelijk pas...) gehad. Stelt dus echt bijna niets voor. Achteraf gezien heb ik elke keer dat we seks hadden meer pijn gehad dan bij die herstelingreep.
Ik scheurde iedere keer een piepklein beetje uit.
Ik ben onder narcose gehecht na mijn bevalling en iedereen zegt altijd dat de verdoving naarder is dan het hechten zelf dus ik kneep hem wel een beetje.
Zo erg als bij jou is het bij mij niet. Ai ai ai, wat een pijn heb je geleden dame
Ik merk dat ik het echt het beste doe bij 7-8 uur slaap per nacht en is dat langer dan en paar dagen minder dan gaat het echt bergafwaarts...
Vroeger dacht ik altijd dat ik het heel goed deed op maar een paar uur slaap. Maar blijkbaar sliep ik dan dus toch regelmatig flink uit om bij te tanken dat zit er u nauwelijks in.
dito..quote:
Wat er bij mij in hakt is slaapgebrek.
Ik merk dat ik het echt het beste doe bij 7-8 uur slaap per nacht en is dat langer dan en paar dagen minder dan gaat het echt bergafwaarts...
Vroeger dacht ik altijd dat ik het heel goed deed op maar een paar uur slaap. Maar blijkbaar sliep ik dan dus toch regelmatig flink uit om bij te tanken dat zit er u nauwelijks in.
1 of 2 nachten.slecht slapen trek ik nog wel.maar daarna word ik echt een.bitch...
Ben echt zo enrom dankbaar dat mijn man op zulke momenten dat ik echt zo uitgeput was, met haar ging wandelen of nam haar mee zodat ik bij kon slapen...
dat is in tegenspraak met je conclusie dat er best veel mensen met kleine kinderen uit elkaar gaan, vind ik.quote:
Ik zou een jong stel denk ik eerder als advies geven dat dat bewaken van "ons" geen issue zou moeten zijn in de begintijd. Je bent moe, je reageert je op elkaar af, je hebt geen zin in seks. Prima, logisch, komt wel weer. Als je daarin kunt berusten en daarop kunt vertrouwen, ben je al zó ver.
Ik denk dat het bij mij pas een half jaar geleden weer kwam, het gevoel van de noodzaak om vaker dingen omwille van elkaar te doen. Natuurlijk is dat belangrijk, maar je kunt jezelf ook flink gek maken met de gedachte dat je een perfecte moeder, werknemer en partner moet zijn in een tijd dat alles op z'n kop staat.
Juist omdat je zo moe, prikkelbaar en/of sexloos bent is het (voor ons) heel belangrijk wel 'samen' te zijn. Omdat je zo snel van elkaar afdrijft. Dus lekker samen in bed. Bijslapen. Dat je op z'n minst genegenheid voor elkaar kan voelen. Daardoor is het ook makkelijker compassie te voelen voor die ander als ie meer bijslaap nodig heeft of voor algemeen chagrijn.
Alhoewel het nooit als hard werken heeft gevoeld. Ik loop graag een stapje harder voor hem, en hij voor mij. Dat vind ik wel een gelukje.
Samen zijn hoeft dan wat mij betreft niet per se in bed. Ik ben wel erg blij dat we de avonden weer voor ons hebben. S op tijd naar bed en dan kunnen wij de avond inrichten zoals wij willen. En of ze dan gedurende de nacht als we allemaal slapen en meteen ook weer verder slapen, bij ons in bed komt liggen, maakt me dan niet uit.quote:
[..]
dat is in tegenspraak met je conclusie dat er best veel mensen met kleine kinderen uit elkaar gaan, vind ik.
Juist omdat je zo moe, prikkelbaar en/of sexloos bent is het (voor ons) heel belangrijk wel 'samen' te zijn. Omdat je zo snel van elkaar afdrijft. Dus lekker samen in bed. Bijslapen. Dat je op z'n minst genegenheid voor elkaar kan voelen. Daardoor is het ook makkelijker compassie te voelen voor die ander als ie meer bijslaap nodig heeft of voor algemeen chagrijn.
Alhoewel het nooit als hard werken heeft gevoeld. Ik loop graag een stapje harder voor hem, en hij voor mij. Dat vind ik wel een gelukje.
Ja ook.quote:
En het is niet alleen slaapgebrek, maar ook nog eens slaapgebrek in combinatie met een eeuwig moeten. Je moet naar je werk en/of de zorg voor de kinderen gaat door. Ik geloof dat ik het er een jaar of twee beter vanaf bracht dan nu. Ik moet nu echt op tijd naar bed.
Ik tel ook echt mijn zegeningen met mijn werk. Vorige week drie dagen Singapore, dwz zondagavond vliegen, vrijdagochtend terug op schiphol en hoewel dat in principe een killing programma is vind ik het heerlijk, even drie dagen lang alleen maar mezelf om rekening mee te houden. Echt zo fijn. Dat is echt even bijtanken voor mij.
Maar waarom "moeten" jullie veel? van jullie zelf? of van je man/vriend? of van anderen?quote:
Dat is dus de reden claudia dat ik niet meer overdag werk! Ik moest zoveel, een leuke moeder zijn, als vrouw gezellig zijn, het huishouden en weet ik wat niet meer! Was het helemaal kwijt, dan functioneer ik dus nergens meer! Het is zo'n goede keus geweest om in de avonduren te gaan werken! Als Ninthe naar school is en haar draai gevonden heeft kijk ik wel weer eens rond voor overdag!
Ik maak het mijzelf zo makkelijk mogelijk als ik moe ben..ik moet alleen voor mijn kind zorgen en dan nog blijven we vaak thuis en laat ik haar rustig spelen op de grond of kijken we filmpjes..soms komt mijn man thuis en heb ik niks gedaan bijna maar dat geeft niet zegt hij. Dan bestellen we eten of haalt hij iets makkelijks...
Ooit als ze beter gaat slapen dan word ik weer een leuke/gezellige/mooie vrouw
Ik moet daarbij denken aan een stel uit generatie 2010: zo ontzettend bezig met het idee dat ze elkaar vooral leuk moeten blijven vinden en dingen samen moeten blijven doen dat ze zichzelf niet toestaan om het zwaar te vinden en een nieuw evenwicht te vinden.quote:
[..]
dat is in tegenspraak met je conclusie dat er best veel mensen met kleine kinderen uit elkaar gaan, vind ik.
Klopt! dat maakt zo veel uit..quote:
[..]
Samen zijn hoeft dan wat mij betreft niet per se in bed. Ik ben wel erg blij dat we de avonden weer voor ons hebben. S op tijd naar bed en dan kunnen wij de avond inrichten zoals wij willen. En of ze dan gedurende de nacht als we allemaal slapen en meteen ook weer verder slapen, bij ons in bed komt liggen, maakt me dan niet uit.
Het verschill tussen een ontroostbare baby in slaap te moeten krijgen of gezellig een film kijken samen beneden
Ik denk wel dat dat van jullie beiden de juiste instelling is om deze vermoeide tijd door te komen!quote:
[..]
Maar waarom "moeten" jullie veel? van jullie zelf? of van je man/vriend? of van anderen?
Ik maak het mijzelf zo makkelijk mogelijk als ik moe ben..ik moet alleen voor mijn kind zorgen en dan nog blijven we vaak thuis en laat ik haar rustig spelen op de grond of kijken we filmpjes..soms komt mijn man thuis en heb ik niks gedaan bijna maar dat geeft niet zegt hij. Dan bestellen we eten of haalt hij iets makkelijks...
Ooit als ze beter gaat slapen dan word ik weer een leuke/gezellige/mooie vrouw
Ik probeer het ook wel, hoor, maar sommige dingen moet, zoals werken, daar ontkom je niet aan. Thuis hoef ik inderdaad niet heel veel en als het niet lukt, zal B ook nooit iets zeggen.
Ja werken moet inderdaad maar ik zeg ook vaak "morgen ga ik uitrusten op werk"Wij lagen vaak al om 9 uur in bedquote:
[..]
Samen zijn hoeft dan wat mij betreft niet per se in bed. Ik ben wel erg blij dat we de avonden weer voor ons hebben. S op tijd naar bed en dan kunnen wij de avond inrichten zoals wij willen. En of ze dan gedurende de nacht als we allemaal slapen en meteen ook weer verder slapen, bij ons in bed komt liggen, maakt me dan niet uit.
en ik werkte 's avonds dus dat zijn de enige uren aan een stuk dat we samen waren.Maar dan nog, ik was ( ben) de hele dag samen met de jongens. Die nachten en die 4m2 zijn echt heilig. Ik zou me helemaal opgeconsumeerd voelen als ik het anders zou doen. Verzwolgen door de kinderen.
Ik denk van mezelf, voor de buitenkant! Je wilt op je werk je werk goed doen, thuis wil je het netjes en gezellig hebben, en ook nog eens lief en leuk voor man en kinderen! Tegenwoordig kan ik het moeten ook wel los laten hoor! Jammer als het hier rommelig is en het eten niet op tijd op tafel staat! maar daar moest eerst die rust voor komen denk ik.quote:
[..]
Maar waarom "moeten" jullie veel? van jullie zelf? of van je man/vriend? of van anderen?
Ik maak het mijzelf zo makkelijk mogelijk als ik moe ben..ik moet alleen voor mijn kind zorgen en dan nog blijven we vaak thuis en laat ik haar rustig spelen op de grond of kijken we filmpjes..soms komt mijn man thuis en heb ik niks gedaan bijna maar dat geeft niet zegt hij. Dan bestellen we eten of haalt hij iets makkelijks...
Ooit als ze beter gaat slapen dan word ik weer een leuke/gezellige/mooie vrouw
Oh, dat zwaar en nieuw evenwicht was er zeker. En we deden juist veel minder samen. Daarom juist. Maar goed, het werkte voor ons juist heel goed. Het was zwaar, het was heftig, en niks was meer hetzelfde. En dat was ons rustpunt.quote:
[..]
Ik moet daarbij denken aan een stel uit generatie 2010: zo ontzettend bezig met het idee dat ze elkaar vooral leuk moeten blijven vinden en dingen samen moeten blijven doen dat ze zichzelf niet toestaan om het zwaar te vinden en een nieuw evenwicht te vinden.
Nadeel is wel dat wij (soms te) laat naar bed gaan, maar wij functioneren best aardig zonder veel slaap. En ik ben niet hele dagen alleen met S samen, want ik werk ook drie dagen. Er zal ook een verschil zitten tussen 1 of 3 kinderen. Wij doen ook heel veel met drietjes, altijd eigenlijk. En die paar uurtjes op een avond voor ons samen of ieder voor zich, voor ons is het voldoende.quote:
[..]
Wij lagen vaak al om 9 uur in bed
Maar dan nog, ik was ( ben) de hele dag samen met de jongens. Die nachten en die 4m2 zijn echt heilig. Ik zou me helemaal opgeconsumeerd voelen als ik het anders zou doen. Verzwolgen door de kinderen.
En dat is waarom ik echt wel graag een eigen kamer wil voor O. en ik best met onze woonsituatie in mijn maag zit.quote:
[..]
Wij lagen vaak al om 9 uur in bed
Maar dan nog, ik was ( ben) de hele dag samen met de jongens. Die nachten en die 4m2 zijn echt heilig. Ik zou me helemaal opgeconsumeerd voelen als ik het anders zou doen. Verzwolgen door de kinderen.
Ik wil graag de ruimte in mijn slaapkamer voor whatever ik daar wil doen. Lezen, tv kijken, praten, intiem zijn. Maar momenteel begint O. al te kreunen als ik de slaapkamer binnen kom en lig ik er dus alleen maar heel stil te zijn.
Voor onze relatie zou het heel goed zijn als O. na twee jaar naar een eigen kamer kan.
Een jaar geleden gingen we tijdens zo'n dag nog naar de Ikea, aan de slag in het huis, of iets anders nuttigs doen. Nu staan we het onszelf eindelijk toe om het soms allemaal even los te laten. En ik hoop dat we over een tijdje zover zijn dat we op zo'n dag samen gaan lunchen of zo.
Maar voor nu vind ik het sporadisch kunnen lamballen geweldig.Erg herkenbaar. Mijn vent is net zo en wij hadden ook een huilbaby.quote:
Het eeuwige moeten leggen wij hier bij elkaar op. Man kan niet tegen de rommel in huis dus blijft maar ruimen, dat 'moet' hij van zichzelf. We hebben weer een huilbaby dus ik kan weinig anders dan met haar tegen me aangeplakt zitten. Maar omdat hij werkt en ik verlof heb 'moet' ik er voor zorgen dat hij in een schoon en opgeruimd huis komt. Wat ammenevernooitniet lukt. Dus hebben we weer onenigheid. Ik ben ook klaar met dat moeten, maar helaas wordt het alleen maar erger als ik straks weer aan het werk ben.
Dikke
quote:
Het eeuwige moeten leggen wij hier bij elkaar op. Man kan niet tegen de rommel in huis dus blijft maar ruimen, dat 'moet' hij van zichzelf. We hebben weer een huilbaby dus ik kan weinig anders dan met haar tegen me aangeplakt zitten. Maar omdat hij werkt en ik verlof heb 'moet' ik er voor zorgen dat hij in een schoon en opgeruimd huis komt. Wat ammenevernooitniet lukt. Dus hebben we weer onenigheid. Ik ben ook klaar met dat moeten, maar helaas wordt het alleen maar erger als ik straks weer aan het werk ben.
Dat is echt zwaar..ik weet nog hoe het was toen R constant boven op mij lag 2 maanden lang..kon haar nergens neer zetten of ze ging vreselijk huilen
Kan hij er echt niet mee leven? beetje rommel..
Wat ontzettend zwaar, een huilbaby. Ik had er geen idee vanquote:
Het eeuwige moeten leggen wij hier bij elkaar op. Man kan niet tegen de rommel in huis dus blijft maar ruimen, dat 'moet' hij van zichzelf. We hebben weer een huilbaby dus ik kan weinig anders dan met haar tegen me aangeplakt zitten. Maar omdat hij werkt en ik verlof heb 'moet' ik er voor zorgen dat hij in een schoon en opgeruimd huis komt. Wat ammenevernooitniet lukt. Dus hebben we weer onenigheid. Ik ben ook klaar met dat moeten, maar helaas wordt het alleen maar erger als ik straks weer aan het werk ben.
Ik vind het wel heel erg dat je man zoveel van je verwacht als je zo weinig kunt doen. Spreekt hij dat ook zo uit?
Haha, dat doen wij dus 's avonds ook wel eens, hoorquote:
Wat wij tegenwoordig vaker doen is een dag in het weekeinde zonder gêne alleen maar op de bank liggen. Kindjes naar opa en oma, en het is weer een beetje zoals tijdens m'n studententijd, toen het eeuwige moeten nog niet bestond. (Er was wel wát moeten, maar niet eeuwig moeten.)
Een jaar geleden gingen we tijdens zo'n dag nog naar de Ikea, aan de slag in het huis, of iets anders nuttigs doen. Nu staan we het onszelf eindelijk toe om het soms allemaal even los te laten. En ik hoop dat we over een tijdje zover zijn dat we op zo'n dag samen gaan lunchen of zo.
Vooral na het avondeten probeer ik 'moeten' zoveel mogelijk te negeren. Dan is het tijd om rustig aan te doen, niets te doen, tv te kijken, internetten, breien, wat dan ook, maar alleen waar ik zin in heb. Werkt prima Het is nu voor ons ook heel anders natuurlijk. De oudste is sowieso op tot 21.30, de kinderen hebben ons minder nodig en we kunnen bijvoorbeeld best een stuk wandelen zonder de jongens. Plus dat we 's nachts er niet meer uit hoeven.quote:
[..]
Nadeel is wel dat wij (soms te) laat naar bed gaan, maar wij functioneren best aardig zonder veel slaap. En ik ben niet hele dagen alleen met S samen, want ik werk ook drie dagen. Er zal ook een verschil zitten tussen 1 of 3 kinderen. Wij doen ook heel veel met drietjes, altijd eigenlijk. En die paar uurtjes op een avond voor ons samen of ieder voor zich, voor ons is het voldoende.
Ik krijg het gevoel niet helemaal onder woorden merk ik. Het heeft namelijk niks te maken met sex. Maar met nabijheid. Maar ook met elkaar accepteren met ook lelijke kanten ofzo? Dat in alle overweldigendheid ( is dat een woord?) de basis er nog steeds was. ook moe en chagrijnig. Ook met de hele dag een huilbaby aan je vastgeplakt. Ik ging echt helemaal op in de kinderen. Er was geen ruimte voor nog iets anders. Dus die afstand moest er 's nachts echt zijn. We sliepen wel op een matrasje bij de jongens als ze dat nodig hadden. Veiligheid creëren op hun eigen kamer en onze slaapkamer was van ons.
Nou ja, t werkte voor ons iig heel goed.
Oh, maar er is voor mij echt een verschil tussen 's avonds uitpuffen en een dag lamballen! Bij een dag lamballen denk ik aan de hele dag Investigation Discovery kijken omdat er niks op tv is. Heerlijk.quote:
[..]
Haha, dat doen wij dus 's avonds ook wel eens, hoor
Ik snap dat heel goed. Even jezelf zijn, geen moeder. Ik hoopndat t gauw lukt!quote:
[..]
En dat is waarom ik echt wel graag een eigen kamer wil voor O. en ik best met onze woonsituatie in mijn maag zit.
Ik wil graag de ruimte in mijn slaapkamer voor whatever ik daar wil doen. Lezen, tv kijken, praten, intiem zijn. Maar momenteel begint O. al te kreunen als ik de slaapkamer binnen kom en lig ik er dus alleen maar heel stil te zijn.
Voor onze relatie zou het heel goed zijn als O. na twee jaar naar een eigen kamer kan.
Dat begrijp ik echt heel goed!quote:
[..]
En dat is waarom ik echt wel graag een eigen kamer wil voor O. en ik best met onze woonsituatie in mijn maag zit.
Ik wil graag de ruimte in mijn slaapkamer voor whatever ik daar wil doen. Lezen, tv kijken, praten, intiem zijn. Maar momenteel begint O. al te kreunen als ik de slaapkamer binnen kom en lig ik er dus alleen maar heel stil te zijn.
Voor onze relatie zou het heel goed zijn als O. na twee jaar naar een eigen kamer kan.
Het is echt heel anders dat S (steeds minder vaak overigens maar tot voor kort wel iedere nacht) bij ons in bed kruipt, 's nachts tussen 1 en 4 ofzo, of dat je altijd de kamer deelt.
Ik hoop dat jullie het huis snel verkopen!
Dat doe ik 's avonds: tv aan (en vaak is er niets, dus inderdaad Investigation Discovery), ipad bij de hand en mijn breiwerk. soms nog een boek. En dan maar een beetje switchen. Hoezo onnuttige, lege avond?quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:12 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Oh, maar er is voor mij echt een verschil tussen 's avonds uitpuffen en een dag lamballen! Bij een dag lamballen denk ik aan de hele dag Investigation Discovery kijken omdat er niks op tv is. Heerlijk.
Ik snap het wel, hoor, zeker. En als het voor jullie werkte, is het toch goed? Dat is wel een van de belangrijkste lessen die ik de laatste 3,5 jaar geleerd heb: iedereen doet maar hoe hij/zij het wil, maar laat mij nou mij ding doen. Als iedereen het dan doet zoals het voor hen het beste voelt, is er toch niets aan de hand? Dan hoeft niemand zich te verdedigen enzo, scheelt ook een hoop frustratie.quote:
[..]
Het is nu voor ons ook heel anders natuurlijk. De oudste is sowieso op tot 21.30, de kinderen hebben ons minder nodig en we kunnen bijvoorbeeld best een stuk wandelen zonder de jongens. Plus dat we 's nachts er niet meer uit hoeven.
Ik krijg het gevoel niet helemaal onder woorden merk ik. Het heeft namelijk niks te maken met sex. Maar met nabijheid. Maar ook met elkaar accepteren met ook lelijke kanten ofzo? Dat in alle overweldigendheid ( is dat een woord?) de basis er nog steeds was. ook moe en chagrijnig. Ook met de hele dag een huilbaby aan je vastgeplakt. Ik ging echt helemaal op in de kinderen. Er was geen ruimte voor nog iets anders. Dus die afstand moest er 's nachts echt zijn. We sliepen wel op een matrasje bij de jongens als ze dat nodig hadden. Veiligheid creëren op hun eigen kamer en onze slaapkamer was van ons.
Nou ja, t werkte voor ons iig heel goed.
Ik sta er zelf hetzelfde in als bitterend. En dan heb ik nog een modelbaby gehad. Wat dat betreft proberen we ons wel voor te bereiden op een veel drukkere en heftigere periode dan dat we vorig jaar gehad hebben.
En hormonen doen niet heel veel met me geloof ik. Gelukkig.
omdat ik voor mijn gevoel te veel niks doe in de avond want zo moe..ben ik beetje boos op mijzelf dat ik niet iets nuttigs kan doen 
Het is gewoon nooit goed
Zo jullie gaan snel, ik heb ff de badkamer gepoetst (ze ligt eindelijk een tijdje lekker in de box te slapen en Noortje wonder boven wonder ook).quote:
[..]
Wat ontzettend zwaar, een huilbaby. Ik had er geen idee van
Ik vind het wel heel erg dat je man zoveel van je verwacht als je zo weinig kunt doen. Spreekt hij dat ook zo uit?
Nee, hij verwacht dat niet van mij. Tuurlijk een beetje opruimen wel, het probleem is dat ik het van mezelf verwacht. Dat het netjes is als hij om half elf 's avonds thuis komt (en ik al vaak op bed lig met Isabel), dat de was is gedaan, de vaatwasser leeg is, de badkamer netjes etc etc.
Leg mijn eigen lat veel te hoog.
Oh en predicaat huilbaby geven ze al snel hoor, drie uur, drie dagen in de week, drie weken lang. Enniewee, als ze wakker is huilt ze...ook in d'r slaap en tijdens het voeden trouwens. Wordt aan gewerkt.
[ Bericht 8% gewijzigd door becky27 op 23-01-2013 14:33:43 ]
Iedereen veel sterkte!!
Hier gaat het een stuk beter sinds ik dit schooljaar 2 dagen ben gaan werken ipv 3... Ik vond het elke keer zo verschrikkelijk om bij O. weg te moeten. Niet alleen vanwege het niet thuis zijn, maar eigenlijk is mijn werk lichamelijk te zwaar waardoor ik dus na 3 dagen helemaal gesloopt was. Nu nog maar ik heb teminste weer iets aan mijn weekend.. en dus ook wat meer aan 'ons 3'
Wel heb ik op het moment een zelfdisipline onder het vriespunt.. Lijnpoging die kant nog wal raakt en 'savonds veel te lang blijven hangen bij tv/pc omdat ik niet op kan staan. Daarnaast valt mijn haar weer enorm uit en begin weer bang te worden voor plekken (Na mijn bevalling ook een periode gehad)
Dus ik begin iets hormonaals te vermoeden.. Herkenbaar voor iemand?
Ik voel me daar achteraf wel schuldig om, maar nooit op het moment zelf.quote:
Ik heb juist moeite met het niks doen
Het is gewoon nooit goed
Mijn man zei tijdens op onze trouwdag al dat ik 2 kanten heb: een ontzettend gedisciplineerde kant waarin ik als een dolle tekeer ga door het huis en de andere kant is een ontzettend luie want ik kan ook heel goed niks doen.
Amber en Tess waren beide huilbabies...
Check....quote:
Een.huilbaby is heel pittig en vraagt een hoop van je relatie.. Althans.. Dat was hier wel.
Amber en Tess waren beide huilbabies...
Dat doen wij dus nooit, de kinderen zomaar een dag naar mijn (of zijn) ouders. Ik heb ze vrij regelmatig nodig als oppas voor als ik reis ben en ik voel me echt bezwaard ze tussentijds ook nog eens daar te brengen, tenzij het echt een reden heeft.quote:
Wat wij tegenwoordig vaker doen is een dag in het weekeinde zonder gêne alleen maar op de bank liggen. Kindjes naar opa en oma, en het is weer een beetje zoals tijdens m'n studententijd, toen het eeuwige moeten nog niet bestond. (Er was wel wát moeten, maar niet eeuwig moeten.)
Een jaar geleden gingen we tijdens zo'n dag nog naar de Ikea, aan de slag in het huis, of iets anders nuttigs doen. Nu staan we het onszelf eindelijk toe om het soms allemaal even los te laten. En ik hoop dat we over een tijdje zover zijn dat we op zo'n dag samen gaan lunchen of zo.
We moeten ook nog steeds op zoek naar een oppas voor zomaar eens een avondje weg om die reden.
Nu zijn ze eigenlijk nog te jong voor een avond alleen ( geheid herrie in de keet) maar is oudste te oud voor een oppas. Heb je dat weer.
Ik vond het wel heerlijk dat F ook vrij was in de kerstvakantie en we hebben samen genoten van de dagen dat de kinderen naar het kdv waren.
Samen een dagje sauna en verder idd wat in huis rommelen.Ik ben ook zo blij dat dit ons wel lukte. het berusten en het vertrouwen. We kijken er nu soms gewoob al naar uit dat we over een jaar of 3 misschien een keer een kort weekend met elkaar weg kunnen, we houden de toekomst gewoon al een beetje in de gaten, onze kids zijn niet voor altijd zo afhankelijk van ons, en over een jaar of 20 willen wij ook graag samen verder. maar goed, voor nu is uit eten gaan al een uitdaging, prima, kan gebeuren.quote:
Ik zou een jong stel denjaar n ik eerder als adzóes geven dat dat bewaken van "ons" geen issue zou moeten zijn in de begintijd. Je bent moe, je reageert je op elkaar af, je hebt geen zin in seks. Prima, logisch, komt wel weer. Als je daarin kbaby die elke anderhalf uunt berusten en daarop kunt vertrouwen, ben je al zó ver.
Hier gelukkig geen huilbaby, wel een baby die elke anderhalf uur wakker werd snachts. Het is gewoon heel heftig om zo weinig te slapen
. En ik moet gelukkig maar heel weinig van manlief en die heeft dat overgedragen op mij. Wat moet is goed voor nathan zorgen, voor manlief en voor mezelf. En verder gebeurt er op een dag wat er gebeurt en anders is er morgen weer een dag.Eens, het maakt dat ik mijn plezier erin begin te verliezen :-(quote:
Mikoxx dat is idd lastig! Onderwijs is zo met al die bezuinigingen ook al extra slopend nu (Ik zit ook in t onderwijs)...
Welke hoek onderwijs zit je? Op mijn werk is het idd zo smerig druk doordat hetzelfde werk met minder collega's gedaan moet worden (+ pittige doelgroep)... Voor mij scheelt het gewoon enorm dat het zwaartepunt nu thuis ligt en niet meer op mijn werk.quote:
[..]
Eens, het maakt dat ik mijn plezier erin begin te verliezen :-(
Wat scheelt me dat misschien wel een hoop werk, een relatie. (En jaja, ik mis uiteraard ook veel en alles enzo
).En tegelijkertijd komt al het moeten hier wel op mijn schouders. Maar toch ben ik daar meestal heel berustend of gelaten in. Zeker nu de studie afgelopen is (al anderhalf jaar) ervaar ik toch ook veel rust en lambaltijd.
Ik verheug me wel heel concreet op twee dingen. Het eerste is dat de kinderen 's ochtends zelf naar beneden kunnen en ik gewoon zomaar nog een uurtje langer zou kunnen blijven liggen.
En het moment waarop de kinderen alleen thuis kunnen blijven en ik weer eens gewoon maar naar de stad kan fietsen of kan gaan sporten ofzo. Nu is dat dubbele kosten (sport en oppas) en dus onmogelijk.
En met leef bedoel ik dan niet dat ik in de tussentijd niet leef, maar wel dat ik een bezoekje aan de kapper of een rondje stad voor mezelf uitstel tot de vakanties. Gelukkig werk ik in het onderwijs.
[ Bericht 16% gewijzigd door groofskendezoveelste op 23-01-2013 15:29:37 ]
Nu weer regulier basis. Maar weet inmiddels dat mijn hart meer in het begeleiden en coachen ligt, niet in de eerste plaats met de leerlingen zelf, masr met leerkrachten, ouders, ....quote:
[..]
Welke hoek onderwijs zit je? Op mijn werk is het idd zo smerig druk doordat hetzelfde werk met minder collega's gedaan moet worden (+ pittige doelgroep)... Voor mij scheelt het gewoon enorm dat het zwaartepunt nu thuis ligt en niet meer op mijn werk.
Dan hoop ik dat je ooit in die hoek terecht kan komen!.. Ik zelf ben meer van invididuele begeidingen bij leerlingen maar helaas is dat helemaal wegbezuinigd.. Hoop ooit de opleiding Orthopedagogiek te kunnen gaan doenquote:
[..]
Nu weer regulier basis. Maar weet inmiddels dat mijn hart meer in het begeleiden en coachen ligt, niet in de eerste plaats met de leerlingen zelf, masr met leerkrachten, ouders, ....
Vraag anders eens aan je lief hoe hij er in staat, misschien begrijpt hij het best dat het voor jou te veel is om álles te doen en vindt hij het niet erg om de vaatwasser uit te ruimen ofzoiets. Je bent weliswaar met verlof maar je bent niet voor niets met verlof. je hebt net een kind gekregen en je bent herstellend van een zware buikoperatie. Het is geen luxe vakantie waarin je vooral aan het luieren bent.
Het is met een huilbaby en daarnaast nog een kind niet vol te houden om alles te blijven doen. Door het wel te willen kom je mogelijk behoorlijk met jezelf in de knoop. Is er geen mogelijkheid om iemand twee uurtjes per week te laten komen die de grote grove dingen voor je doet?
Ik ben de tijd met mijn jongste eigenlijk alleen maar doorgekomen door toe te geven aan werkelijk alles. Anders was ik gillend gek geworden. De oudste heeft veel teveel dvd's gekeken naar mijn zin destijds maar ik moest iets, nu zaten we in ieder geval nog min of meer knus met zn drietjes op de bank en was er een vorm van aandacht. Het huishouden heb ik destijds alleen het broodnodige gedaan, een wasje draaien, wc doen, dat soort dingen. Andere dingen heb ik laten gaan. op de héle schaarse momenten dat de jongste sliep heb ik ervoor gekozen om quality time met de oudste door te brengen, even 1-op-1 aandacht. En op de nog veel schaarsere momenten dat de kindjes allebei sliepen heb ik ervoor gekozen om zelf ook te gaan liggen. Jongste huilde in het begin dag en nacht, tot gerust 14-16 uur lang, terugdenkend begrijp ik bijna niet hoe we die tijd door zijn gekomen. Meeveren en je voor houden dat het ooit heus beter gaat was t enige wat we konden doen voor ons gevoel.
Inmiddels gaat het beter, heb ik meer tijd voor school omdat ze 's avonds redelijk slaapt, hoewel ik nog veel 's nachts. Ik heb meer tijd voor het huishouden en om leuke dingen met de meiden te doen. De tijd voor elkaar is er nog steeds weinig, en we hebben ook nog een kind in bed liggen
maar goed, de hoeveelheid slaap houdt anders helemaal niet over. Kiezen of kabelen, dat komt wel goed. We zijn alleen allebei zó vreselijk aan vakantie toe, warmte op je huid, er tussenuit. Maar dat kan niet. Aftellen, nog 2,5 jaar
Naar de huisarts gaan! Echt!quote:
Pff wat een hoop verhalen!
Wel heb ik op het moment een zelfdisipline onder het vriespunt.. Lijnpoging die kant nog wal raakt en 'savonds veel te lang blijven hangen bij tv/pc omdat ik niet op kan staan. Daarnaast valt mijn haar weer enorm uit en begin weer bang te worden voor plekken (Na mijn bevalling ook een periode gehad)
Dus ik begin iets hormonaals te vermoeden.. Herkenbaar voor iemand?
Ik denk dat het in ons geval het wegvallen van een 'hoger doel' is geweest dat ons de das heeft omgedaan. Ik ben altijd zo bezig geweest met de volgende stap (afstuderen, samenwonen, baan, trouwen, huis kopen, kindje) en de weg te bewandelen waarvan ik dacht dat hij van me verwacht werd, dat ik onderweg vergeten ben om me heen te kijken of de volgende stap ook echt de goede stap was. En dan heb je het eindpunt bereikt en dan sta je vol ontzetting te kijken naar de leegte die er over is na jaren achterstallig onderhoud.quote:
[..]
Ik denk dat ik dat nog wel het moeilijkst vind aan het ouderschap. Tevoren had ik natuurlijk ook wel uit tijdschriften begrepen dat je relatie verandert en dat je moet werken aan je relatie (zucht, gaap). Maar ik had nooit verwacht dat iets dat mij en mijn lief met elkaar zou moeten verbinden ons juist uit elkaar kan drijven. En wat het nou precies is? Uiteenlopende visies op het ouderschap, vermoeidheid, drukte, verwachtingen die niet waargemaakt worden, een veranderd lijf, andere prioriteiten, uiteenlopende prioriteiten? Het is lastig te zeggen. We zitten juist aardig op één lijn, maar het heeft vaak gevoeld alsof dat volkomen ondergesneeuwd raakte door de praktische beslommeringen.
Wat ik er moeilijk aan vind is dat het niet als vanzelf gaat, dat de Grote Verbintenis het niet vanzelfsprekend maakt dat we elkaar leuk en lief vinden en voor altijd bij elkaar willen blijven. Dat gevoel dat je hebt in die bevallingskamer, als je kindje er net is en alles alleen om jullie draait, dat gevoel zou ik altijd willen hebben. Nu weet ik dat het een voortdurende opdracht is aan mezelf om dat gevoel naar boven te halen. En op dagen dat de kindjes om 4 uur wakker worden, geen middagdut doen en het avondeten mislukt, is dat niet zo eenvoudig.
Ik vind het treffend wat je zegt over dat gevoel in de verloskamer, want ik herken het niet. Het was fijn tijdens de bevalling, hij heeft me geweldig gesteund , maar het was niet 'wij drieën tegen de wereld". Het was mijn zoon en ik, mijn familie en ik. Dat gevoel van ons was al jaren eerder tussen ons uitgeglipt en we haden dat destijds aan moeten pakken. Maar ja, wat wist ik nou helemaal toen ik begin 20 was. Had ik me dat niet eerder kunnen bedenken? Ik weet het niet. Het kwam eerlijk waar niet in me óp dat ik niet de goede weg volgde, dat dit het ook wel eens niet zou kunnen zijn.
Ik probeer nu los te laten hoe het hoort en te doen waar mijn hart ligt. Mijn zoon komt op de eerste plaats maar verder doe ik wat goed voor míj. Ik probeer een nieuwe relatie op te bouwen, en dat is niet altijd makkelijk; we wonen ver uit elkaar, ik werk 4 dagen en zorg een groot deel van de tijd alleen voor een dreumes (en dat geeft het feit dat het met het een vrouw is ook nog weer een heel nieuwe dimensie an hoe je met elkaar om gaat
). Het kost veel tijd en energie, maar ik merk daardoor ook heel veel ik op dat vlak heb laten liggen de laatste jaren en die fout wil ik niet nog eens maken. Dat betekent nl ook geen ergernissen over dingen die niet of 'niet goed' gedaan worden.Ik illustreer dat altijd met de vuilnisbak buiten zetten. Daar had ik nooit moeite mee toen ik alleen woonde. Maar nu heb ik er ten eerste geen zin in en ten tweede is het zijn taak dus is het stom als hij het vergeet...
Maar goed, dingen wel kunnen delen is ook wel prettig hoor.
Ooooh, herkenbaar van dat vuilnis, hahahaquote:
Groof, soms lijkt me dat zo heerlijk... Geen partner!
Ik illustreer dat altijd met de vuilnisbak buiten zetten. Daar had ik nooit moeite mee toen ik alleen woonde. Maar nu heb ik er ten eerste geen zin in en ten tweede is het zijn taak dus is het stom als hij het vergeet...
Maar goed, dingen wel kunnen delen is ook wel prettig hoor.
. De vuilinis vind ik eigenlijk ook niet mijn taak.
Herkenbaar! Ik vind het enerzijds heerlijk, alles op mijn eigen manier doen en in mijn tempo. Maar af en toe is het gewoon ruk dat er geen back up is. Dan sta ik weer vloekend en tierend iets in elkaar te klussen wat natuurlijk niet lukt en dan denk ik `laat maar ik wacht wel tot m´n vent thuiskomt... oh nee`quote:
Toen ik vanochtend een kledingkast op mijn zoons kamer aan het verplaatsen was en weer moest vastzetten aan de muur, baalde ik toch wel flink hoor. Ik vind dat soort dingen nl ook niet mijn taak. Maar ja.
De vuilinis vind ik eigenlijk ook niet mijn taak.
Ik denk dat dat wel een essentieel verschil is, dat jij er alleen aan begonnen bent. Als je gewend bent om dingen samen te doen, en er valt er een weg, is dat een grote aanpassing praktisch gezien, nog daargelaten dat je er veel verdriet en narigheid van kunt hebben.quote:
Het grote verschil is natuurlijk wel dat ik er alleen aan begonnen ben. Niemand heeft mij verlaten, er is niks stukgelopen sinds de kinderen er zijn, en dat ik wellicht veranderd ben, merken de kinderen toch niet, want die kenden mij niet voorheen
Dat gezegd hebbende: ik vind het dan wel weer bewonderenswaardig dat je die keuze hebt gemaakt en het er zo goed af brengt!
Ik merk, nu dat hij noodgedwongen thuis zit, dat ik hem niet om me heen kan verdragen, ik ben zo gewend aan het alleen zijn. Ik vlieg tegen de muren omhoog omdat ik niet kan doen wat ik wil omdat hij me op m'n huid zit, constant om aandacht vraagt etc.
Morgen de eerste therapiesessie met hem. Ik ga er maar blanco in, we zien wel waar dit allemaal eindigt.
Nts sterkte morgen met de 1e sessie.
Ik heb heel veel respect voor mensen die alleen hun kind(eren) opvoeden. En groofs heb je een keer oppas nodig laat het maar weten.
Wat denk jij dan? Klinkt het als een logische combi? pas nu door het lezen in dit topic link ik het evt aan elkaar...quote:
Voor de haaruitval heb ik alweer 2x op de stoep gestaan... geen oorzaak te vinden en nog niet erg genoeg om er nu weer iets mee te gaan doen (vorige keer dermatoloog.. bleek het ijzertekort, dat is het nu niet)
En heel erg lief, je oppasaanbod, maar ik heb oppashulp hoor (betaald, maar ook onbetaald, als echt nodig).
En Miss
.quote:
Toen ik vanochtend een kledingkast op mijn zoons kamer aan het verplaatsen was en weer moest vastzetten aan de muur, baalde ik toch wel flink hoor. Ik vind dat soort dingen nl ook niet mijn taak. Maar ja.
De vuilinis vind ik eigenlijk ook niet mijn taak.
Dat kasten versjouwen en in elkaar zetten etc. is dan weer net wel mijn taak, eentje die ik graag doe zelfs. Ik weet niet hoe blij ik zou zijn met een 16u/pd baan ook zonder kinderen hoor!
Dan kan je net zo goed niet samen een leven hebben wmb... Je schrijft dat je je niet gehoord voelt en ik denk -en hoop- dat een therapeut juist daar verandering in kan brengen. Sterkte. Ze is nog niet beter. En ik vond het vanmiddag echt heel koud. Ze knapt wel goed op nu ik nog.quote:
FR, haha, ik moet vooral lachen als ik denk aan dat de kinderen voor jou de deur al open hadden gedaan, terwijl ik nog in de schuur aan het zoeken was naar die klem. Ik heb nog gezocht vandaag, maar kan hem niet vinden. Als ik hem nog tegenkom laat ik het je uiteraard meteen weten. heb je voorlopig een oplossing gevonden? Is je kleine alweer beter?
En heel erg lief, je oppasaanbod, maar ik heb oppashulp hoor (betaald, maar ook onbetaald, als echt nodig).
En Miss
Ik kon nooit wat voor mezelf doen, want hij was er niet en Noah sliep niet door, dus een oppas wilde ik niet. Ik ging wel heel ver in het mezelf wegcijferen. Ik kocht bijv. ook niet graag spullen voor mezelf. Dan voelde ik me schuldig. Terwijl ik met mijn 30u net zoveel geld binnenbreng als hij met zn fulltime baan. Helemaal niet nodig dus eigenlijk om me schuldig te voelen. De laatste twee weken was ik juist meer bezig tijd voor mezelf vrij te maken. Dat moest dan weliswaar om 6u 's ochtends, maar ik kon tenminste wat voor mezelf doen. En dat maakt nu weer dat ik me schuldig voel en denk dat het daar aan ligt dat hij nu gegaan is.
Gister kreeg ik te horen dat hij expres op het werk bleef als hij klaar was, maar wist dat de kindjes nog wakker waren als hij thuis zou zijn. Dat was 'm dan te veel. En zoiets maakt me heel erg verdrietig. Ik ben het ook wel eens zat, maar ondanks alles zijn ze het beste wat me is overkomen.
Zonet belde hij Lotte met de vraag of ze over twee weekjes bij hem kwam slapen. Blijkbaar heeft hij dus een huisje gevonden. En ondanks dat ik diep van binnen denk dat het beter is zo, zou ik het liefst aan zn voeten vallen om te smeken of hij terug komt. Dit voelt zo onwijs definitief en dat maakt me heel erg verdrietig.
Ik ben heel erg dankbaar voor al mijn lieve vrienden en collegas hier. Mijn moeder komt ook vrijdag, dus aan meelevende mensen en zorgende mensen geen gebrek. Maar toch. Ik ben verdorie 24 en nu zit ik in mn eentje in Duitsland met twee kleine kindjes, met een afgebroken studie. Zo had ik me mijn leven überhaupt niet voorgesteld..
Al die hormonenverhalen hier, herkenbaar soms. En slaapproblemen ook. Ik kan goed tegen weinig slaap, ik kan er alleen niet tegen als ik 's avonds niet ook wat tijd voor mezelf heb. Ik werd zo verschrikkelijk chagrijnig toen Job niet meer ging slapen. Ik ben nog elke avond blij met de melatonine, want daardoor ligt hij op tijd in bed. En regelmatig zit ik om 04.00 's nachts alweer met hem beneden, maar dat kan ik veel beter hebben dan toen hij om 22.00 's avonds nog aan me heen aan het stuiteren was.
Linda echt verdrietig
waarom is hij zo? ik bedoel zonder overleggen, alles in zijn eentje besluiten ik hoop dat je over een tijdje daadwerkelijk de rust weet te vinden die je beschrijft in het ''t is beter zo', dat het niet alleen maar een cliché blijft dat je als mantra gebruikt opdat het misschien ooit waar wordt. Het is gewoon ook heel erg kut. En natuurlijk had je je leven anders voorgesteld, maar ik weet zeker dat jij dit om kan toveren tot een leven dat misschien nog wel veel toffer is dan je had kunnen voorstellen. Je bent een geweldige moeder, een heel leuk lief mens, en hoewel ik probeer om niet te bashen want dat wil je niet horen, wil ik toch even benadrukken dat je beter verdient dan iemand die nog-even-liever-niet-naar-huis wil. Dit, en het feit dat ik jarenlang een alleenstaande moeder ben geweest die het ondanks fysieke problemen eigenlijk redelijk goed gered heeft met haar kind maakt mij geen makkelijke partner...quote:
Groof, soms lijkt me dat zo heerlijk... Geen partner!
Ik illustreer dat altijd met de vuilnisbak buiten zetten. Daar had ik nooit moeite mee toen ik alleen woonde. Maar nu heb ik er ten eerste geen zin in en ten tweede is het zijn taak dus is het stom als hij het vergeet...
Maar goed, dingen wel kunnen delen is ook wel prettig hoor.
Dames, heel veel sterkte, dat soort dingen hakken er behoorlijk in.
En je kunt altijd meer dan je vantevoren dacht
Ik heb echt onderschat hoe heftig het krijgen van kinderen kan zijn voor jezelf.. voor je relatie. Jullie verhalen doen mij de ogen openen hoor.
quote:
Pffff :-( here we go again, and again, and again, and ... :-( Alweer de derde nacht op rij :-( . Zo kom ik er nooit hoor :-(.
herkenbaar,hele nachten lig ik plafond te turen.Ik pak nu vaak een boek.
Sterkte voor de relatie perikelen!
voor de slapeloze nachtenS is nog ziek en
heeft zijn oefening niet af kunnen maken, is eerder thuis gekomen. Gisteravond en vannacht was het 'druk' en hij een beetje humeurig door slaap tekort, sprak wel zijn respect naar me uit. Vond ik erg lief. Hij kan nu even bijslapen ik was toch wakker (hoorde S mopperen beneden, vind het lastig om dan te slapen)Het is wel moeilijk om 'opgesloten' te zitten in je eigen huis, je baby niet kunt geven wat je wilt (samen op pad bijv) en afhankelijk te zijn van anderen. Volgende week zit ik een jaar thuis..
Vriend vond het knap dat ik nog vrolijk kon zijn, maar wat moet je anders?
Vanmiddag naar de Arbo..
Sommige dingen zijn herkenbaar, andere gelukkig niet. Maar hier natuurlijk ook een relatie met z'n ups en downs (welke relatie heeft dat niet). Wel interessant om te lezen hoe ieder daar z'n eigen weg in vindt (en soms helaas er niet samen uitkomen).
Ik ben wel blij dat mijn man en ik er tot nu toe altijd samen goed uitkomen. We hebben een heftige periode gehad toen onze 2e net geboren was (ondertussen is ze 9 jaar). Mijn man zat overspannen thuis toen ze 1 mnd. oud was. Hij was erg overprikkeld en kon niet tegen drukte/teveel geluid (en dan heb je een baby en een peuter rondlopen). Ik probeerde de boel zo rustig mogelijk te houden, maar dat was best zwaar. Wat ik in die tijd het meeste miste waren juist de gesprekken met hem. Ik kon niet tegen hem klagen, want dan schoot hij in de verdediging, terwijl ik gewoon van me af wilde praten. Dus zei ik maar niets en kon mijn ei niet bij hem kwijt (wel bij m'n familie, gelukkig).
Toen heb ik wel gedacht dat ik beter af zou zijn zonder hem, dan had ik de emotionele druk die hij meebracht er niet bij en de praktische dingen deed ik toen toch alleen. Maar gelukkig ben ik toen nog wel zo nuchter gebleven dat het toen dan wel niet zo'n fijne situatie was, maar dat ik juist dat hij er 'emotioneel' niet voor mij was het zwaarste vond. En dat dat wel weer beter zou gaan worden. Bovendien zijn we getrouwd en vind ik juist in dat soort situaties dat je voor elkaar moet blijven vechten. Tegenslagen horen erbij in een huwelijk, dan komt het aan op trouw.
Gelukkig gaat het hier nu al jaren goed, mijn man is goed opgeknapt en ik ook ondertussen. Toen hij opknapte knapte ik af, hoewel ik dat zelf niet zo goed doorhad/-heb. Volgens anderen ben ik ook overspannen geweest en ik denk dat het best zou kunnen.
quote:
[..]
Ik pak nu vaak een boek.
Sterkte voor de relatie perikelen!
[ Bericht 19% gewijzigd door mikoxx op 24-01-2013 10:07:58 ]