Schizofrenie, hoe ga je ermee om

quote:

Op dinsdag 1 mei 2007 22:43 schreef aloa het volgende:
Ik ken iemand met schizofrenie. Die is echt zwaar ziek.
Ze hoort en ziet allerlei dingen, die er niet zijn.
Ze zit al jaren in een inrichting, maar af en toe zie je haar weer op straat lopen.

Alsof ze in een compleet andere wereld leeft.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 19:24 schreef het-ero het volgende:

[..]

Dit stukje kwam ik ergens anders net tegen hier op Fok!:

Middelen zoals: Ritalin, Concerta, Strattera, XTC, Cocaïne, Cannabis, Prozac en alle nieuwe antidepressiva, verwoesten dosis na dosis het zenuwstelsel op eenzelfde scheikundige en fysiologische manier. Vandaar dat na langdurig gebruik van deze middelen het gedrag steeds met antipsychotica gecorrigeerd moet worden.

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 02:02 schreef upinsmoke het volgende:
I used to be schizofrenic....
but were ok now....

quote:

Op donderdag 10 mei 2007 22:10 schreef KonnieKipke het volgende:

[..]

De meesten krijgen het wel rond de 20-24, en er is ook een groep die het rond de 30 krijgt.. Maar schizofrenie op oudere leeftijd kan ook >40. Dan komt zelden voor.

quote:

Het gelijk van mijn tante
Vrijdag 4 april, 13.20 uur, Nederland 2
In de spraakmakende documentaire Het gelijk van mijn tante volgt filmmaker Saskia Gubbels haar tante Els die tegen haar wil met een rechterlijke machtiging een jaar in een psychiatrische instelling heeft gezeten en nu de weg naar huis moet zien terug te vinden. Deze documentaire is in alle opzichten een tegenpool van de documentaire Uitbehandeld, maar niet opgegeven en laat zien hoe Els na de behandeling er niets mee is opgeschoten.

Na het plotselinge overlijden van haar zwaar geestelijk gehandicapte dochter wordt Els verscheurd door verdriet. In de volle overtuiging dat haar kind in het ziekenhuis door de doktoren is vermoord en dat er giftige stoffen in haar huis vrijkomen, slaapt ze maandenlang in haar auto. Als ze aangeeft 112 te willen bellen en zich dood te rijden wordt ze gedwongen opgenomen. De behandeling in het psychiatrisch ziekenhuis is een nachtmerrie voor Els. Geen van de hulpverleners is in staat tot haar door te dringen. Els leeft anderhalf jaar alleen met heftige gevoelens van bedreiging en rouw. Na anderhalf jaar mag zij tot haar eigen verbazing in de weekenden op proefverlof naar huis. Maar thuis wachten de ‘vluchtige stoffen’, die haar leven vanuit kraan en toiletpot bedreigen.

Het gelijk van mijn tante maakt op aangrijpende wijze de eenzaamheid van een psychiatrische patiënt en haar streven naar autonomie zichtbaar, alsook de onmacht van de reguliere hulpverlening om een medemens in nood werkelijk bij te staan.

Het gelijk van mijn tante werd eerder uitgezonden op 26 maart 2007.
Regie Saskia Gubbels. Producent Lemming Film.

quote:

Op vrijdag 13 maart 2009 14:30 schreef Kabolter het volgende:
Deze al voorbij gekomen?
[..]

quote:

Op vrijdag 13 maart 2009 14:32 schreef conleche het volgende:

[..]

Nee, maar dat ga ik zeker kijken. Dank je wel!

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 09:15 schreef Llewella het volgende:
Die docu wil ik wel graag zien! Alleen 4 april valt toch op een zaterdag? Dan ben ik iig niet thuis; maar neem aan dat ik de uitzending dan nog terug kan zien op uitzendinggemist.

quote:

Reactie op deze documentaire van psychiater Detlef Petry

'Het gelijk van mijn tante'

Een film van Saskia Gubbels

Deze documentaire gaat over de persoonlijke belevenis en ervaring van een oudere vrouw, die in de psychiatrie terecht is gekomen middels een Rechterlijke Machtiging. Saskia Gubbels, een nichtje van haar tante Els, neemt de tijd en heeft het geduld om haar tante over langere tijd te volgen in haar 'psychiatrische tijd' en luistert aandachtig naar haar persoonlijke verhaal, haar eigen woorden en respecteert zo haar persoonlijke autonomie.

In dit proces van langzaamheid komt het tot een waardige ontmoeting met haar en dringt Saskia Gubbels uiteindelijk door tot het werkelijke levensprobleem van haar tante Els, namelijk de dood van haar gehandicapte dochter ruim tien jaar geleden. Tot nu toe kon en wilde zij met niemand hierover praten, ook niet met de hulpverleners in de psychiatrie: "Zij willen mij toch ook alleen maar dood, de witte maffia". Haar levensverhaal komt in het middelpunt te staan en niet haar psychiatrische stoornis.

In deze relatie van vertrouwen en wederzijds respect opent tante Els ook een beetje haar levensboek. Zij laat een album zien met de foto’s van haar dochter toen zij nog in leven was. En zij gaat met haar nichtje naar het graf van haar dochter. Saskia begrijpt haar en dat geeft bij haar tante een gevoel van veiligheid. Dit gebeurt in een vertrouwensvolle relatie, waarin de menselijke waardigheid centraal staat. Door deze relatie kunnen zij samen proberen het levensprobleem te duiden en een plaats in haar leven geven. Hierdoor ontstaat een echt 'wij-gevoel' en dit is het uitgangspunt, om te proberen iets te gaan doen aan haar levensprobleem of het tenminste te verzachten. Een levensprobleem en een levensverhaal zijn namelijk niet alleen medisch-psychiatrisch te 'genezen'.

In de documentaire speelt ook de taal een belangrijke rol en dat maakt de verwarring in de communicatie tussen tante Els en de psychiatrie zeer duidelijk. Tante Els spreekt van "vluchtige stoffen, die uit haar kraan, uit de WC en de wasmachine komen, die haar vergiftigen" en de hulpverlener zegt hierop: "Dat is niet zo! U bent psychotisch".

Tante Els vraagt zich af of de hulpverleners überhaupt begrijpen, dat zij zich hierdoor zeer onveilig voelde en daardoor alleen nog in haar auto kon overnachten. Zij zelf voelt zich niet psychotisch: "Hoe kan ik dan zo goed functioneren of auto gaan rijden." Zij heeft geen enkel vertrouwen in de hulpverleners en ziet vooral het gevaar dat van hun uitgaat: "Zij begrijpen mij niet en zij willen mij net zo dood hebben als mijn dochter."
Hierdoor ontstaat een 'wartaal' tussen haar en de hulpverleners en is er geen enkele vertrouwensband.

Ik neem aan, dat voor deze documentaire een bewuste keuze is gemaakt om niet ook de hulpverleners aan het woord te laten komen. Dat vind ik persoonlijk op zich een moedige keuze en heb dit als toeschouwer te respecteren. Maar wij horen over de hulpverleners alleen iets via haar en deze uitspraken zijn ronduit negatief ('Witte maffia').
Voor de kijkers zouden misverstanden kunnen ontstaan: de kijkers weten meestal niet, dat men met een Rechterlijke Machtiging bij gevaar voor zichzelf en de omgeving iemand alleen kan opnemen tegen iemands wil. Een behandeling kan alleen met de toestemming van de betrokkene of in een noodsituatie ook onder dwang. Het begrip 'psychotisch' kon op deze manier niet door een hulpverlener uitgelegd worden. Er was namelijk in de documentaire wel degelijk sprake van suicidaliteit en maatschappelijke teloorgang. Dit wordt ook door de broer van tante Els in de documentaire beaamd en hij maakt zich volgens mij terecht zorgen, hoe het na het aflopen van de RM verder moet met haar.

Deze documentaire van Saskia Gubbels is een prachtig 'egodocument' van haar tante Els, die tegen haar wil opgenomen is in de psychiatrie. In principe wil en kan zij hier niets van begrijpen, omdat zij haar eigen belevenis en ervaring voor zichzelf als waar beleeft en dat dit haar zeer persoonlijke aangelegenheid is: "Dit is mijn leven".

Maastricht, 30-01-07

Detlef Petry
Psychiater

quote:

Op maandag 16 maart 2009 13:22 schreef Gewas het volgende:
Ik wil een vriendin hebben die op dat meisje in me avatar lijkt. En zaterdag heb ik voor het eerst sinds een jaar al mijn vrienden weer gezien. Ik had geen idee dat het al zo lang geleden was dat ik iedereen zag, iedereen was blij me te zien. Zulke goede mensen. En er waren ook allemaal blonde meisjes. Btw vrijdag hoorde ik iemand keihard mijn naam roepen dus ik schreeuw zo JA WAT IS ER? Geen antwoord. Dus ik nog een keer vragen dus ik ga zo door het huis heenlopen en vraag aan iedereen: waarom riep je mij? Zeggen ze: niemand riep je. Dus ik dacht van huh. En tien minuten daarna hoorde ik de telefoon gaan dus ik ga zo naar beneden en vraag: wie belde er? Zeggen ze: niemand belde.