Voor mij was dit gebeuren als 'theorie' onbekend, de dingen die erbij horen zijn me wel bekend.
De bevalling gebeurt zonder medisch personeel, tenzij het echt enorm noodzakelijk is dat er ingegrepen moet worden.
Het dragen in een draagdoek zodat je kindje dichtbij je is. Om die reden ook slaapt het kindje bij de ouders in het bed. (Borst)voeden gaat op verzoek (tot in lengte van jaren)
De mensen in de documentaire gebruikten ook geen luiers maar maakten hun kinderen zindelijk door ze te trainen in het plassen en poepen, met gebruik van bepaalde geluidjes of symbolen.
Ook waren er ouders die hun kind niet op het reguliere onderwijs deden, maar ze thuis lesgaven. 'Immers, het kind geeft zelf wel aan wat hij of zij leren wil.' Respect voor de ouders is iets wat verdiend moet worden en niet als vanzelfsprekend moet worden aangenomen.
Met name dat laatste deed mij met de oren klapperen. Andere dingen uit deze ''leer" spraken me wel aan, zoals het dragen van je kindje in een draagdoek (al vind ik tot 4 jaar wel erg lang).
De documentaire liet mensen zien die soms tot in het extreme hun kinderen volgens deze leer opvoeden, zoals ik nu al hier las, kan het ook op een ontspannen manier.
Dit topic, om ervaringen uit te wisselen over Attachment Parenting, te leren maar ook voor (gegronde/respectvolle en eerlijke) discussie!
Aanvulling van Macka66
Natural parenting/attachment parenting heeft als doelen: ken je kind, help je kind zich goed te voelen en geniet van het ouderschap. Om te helpen dit te bereiken zijn acht uitgangsidealen geformuleerd:
1. Blijf na de geboorte in contact met je baby. Als na de geboorte het contact om medische of sociale redenen wordt verbroken, probeer dit dan te herstellen zodra dat kan.
2. Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen.
3. Geef zolang mogelijk borstvoeding. Borstvoeding is meer dan voeding. Het is een ideaal troostmiddel en kan op verzoek van het kind gegeven worden. Geef je geen borstvoeding, probeer dan flesvoeding op verzoek te geven en doe dit als ouders zoveel mogelijk zelf.
4. Draag je kind zoveel mogelijk bij je. Je kunt een drager gebruiken waardoor je je handen vrij hebt.
5. Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan.
6. Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken.
7. Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding.
8. Evenwicht bewaren in gezinsleven.
Er is een nederlandstalige site met meer informatie over attachment parenting/natural parenting, www.natuurlijkouderschap.org
[ Bericht 16% gewijzigd door PM-girl op 24-01-2007 19:34:28 ]
Vond het nogal raar dat ze dat kleinste jongetje van zich af liet plassen in de tuin en door zn eigen poep liet lopen.
Ik moet zeggen dat ik nogal misselijk werd van het kijken naar dat 4/5 jarige meisje dat steeds bij haar moeder aan haar borsten wou drinken, en die moeder ze dus steeds tevoorschijn haalde ook.
Denk dat 24 uur per dag voor je kinderen zorgen op de manier waarop die mensen het doen toch in mijn ogen niet de juiste manier is, ik kreeg zelf het gevoel dat ze beschermd werden tegen de boze buitenwereld en helemaal alleen in hun eigen wereldje leefden.
Het is allemaal heel mooi en goed bedoeld, maar zo werkt het niet.
En dan :''respect van je kinderen moet je verdienen'', smakelijk gelachen om die kinderen van die man die hem dus gewoon dingen naar zn hoofd gooiden en uitschelden.
Op zich vind ik dat ouders hun hart moeten volgen in de opvoeding, dat de dingen die je doet moeten passen bij jou als opvoeder maar natuurlijk ook bij je kindje. En niet omdat het hoort bij een of andere leer, of omdat het CB het zo vindt (of oma, de buurvrouw of collega).
Voeden op verzoek vind ik een heel mooi iets. Zelf eet je namelijk ook een appel of iets lekkers als je trek hebt en wacht je ook niet altijd tot 17:30 omdat je dan normaal pas zou eten.
Mijn kindje vraagt redelijk op schema om eten dus zit ik wel redelijk aan vaste tijden, maar zou hij eerder of later vragen, kan dat ook.
De manier van onderwijs zoals die op tv werd besproken deed mij denken aan het iederwijs- waarbij het kind zelf kan aangeven wat het wil leren. Ik ben van mening dat je in deze maatschappij toch een aantal dingen echt zal moeten kunnen om mee te kunnen. Natuurlijk lezen en schrijven, maar daarbij de secundaire dingen die je op een reguliere school leert (hiermee bedoel dus ook een vrije school). De juf of meester heeft het voor het zeggen en zo zal het later voor de meesten ook zijn als je voor een leidinggevende werkt. Leren omgaan met autoriteit dus, evenals met andere kinderen (en dus conflicten, vriendschappen etc.)
quote:Ik vind misselijk wel een nare uitdrukking. Dat jij het niks vindt oke maar laat een ander in zijn waarde.Op woensdag 24 januari 2007 16:52 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Ik moet zeggen dat ik nogal misselijk werd van het kijken naar dat 4/5 jarige meisje dat steeds bij haar moeder aan haar borsten wou drinken, en die moeder ze dus steeds tevoorschijn haalde ook.
quote:Het is ook mooi zolang je je kind uit de 'boze buitenwereld' kunt houden, maar op een dag moeten ze er wel in en dan kom je jezelf wel tegen denk ik, als je ouders je zo extreem dichtbij hebben gehouden.Op woensdag 24 januari 2007 16:52 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Denk dat 24 uur per dag voor je kinderen zorgen op de manier waarop die mensen het doen toch in mijn ogen niet de juiste manier is, ik kreeg zelf het gevoel dat ze beschermd werden tegen de boze buitenwereld en helemaal alleen in hun eigen wereldje leefden.
Het is allemaal heel mooi en goed bedoeld, maar zo werkt het niet.
quote:vond ik toch wel erg zielig, eigenlijk. Een kind hoeft echt niet monddood te worden gemaakt, maar soms zijn dingen gewoon zo omdat een autoriteit dat zegt. Ik zie al een dreinende 16-jarige voor me in d'r eerste baantje, dat tegen d'r baas zegt: mijn respect moet je verdienen, dus ik doe dat niet. Nee, daar is de maatschappij niet echt op ingericht. En ook in het gezin al, een kind dat over de tafel heen kruipt en jij kan er als ouder niks van zeggen, dat vind ik echt té (en gevaarlijk!). Vader zelf leek mij zo af en toe wel cynisch, trouwens, als ie vertelde dat hij er niks te zeggen had en zo. Dus of hij er echt helemaal achter staat?Op woensdag 24 januari 2007 16:43 schreef PM-girl het volgende:
Respect voor de ouders is iets wat verdiend moet worden en niet als vanzelfsprekend moet worden aangenomen.
quote:Ik vond het er ook niet goed uitzien (en ze kan er toch misselijk van worden?), maar dat had misschien ook meer te maken dat het kind volop bepaalde en het leek dat moeder dat toeliet.Op woensdag 24 januari 2007 17:01 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Ik vind misselijk wel een nare uitdrukking. Dat jij het niks vindt oke maar laat een ander in zijn waarde.
quote:Nee dat dacht ik ook al. Maar waarschijnlijk had moeder de toon gezet en volgde hij die maar. Diep in zijn hart wilde hij het anders denk ik.Op woensdag 24 januari 2007 17:03 schreef miss_dynastie het volgende:
Heb de documentaire ook gezien, bepaalde dingen spraken me wel aan, of in elk geval de theorie erachter, om het nou zo lang vol te houden (zoals bijv. die draagdoek, zoals jij ook al zegt. Maar dit:
[..]
vond ik toch wel erg zielig, eigenlijk. Een kind hoeft echt niet monddood te worden gemaakt, maar soms zijn dingen gewoon zo omdat een autoriteit dat zegt. Ik zie al een dreinende 16-jarige voor me in d'r eerste baantje, dat tegen d'r baas zegt: mijn respect moet je verdienen, dus ik doe dat niet. Nee, daar is de maatschappij niet echt op ingericht. En ook in het gezin al, een kind dat over de tafel heen kruipt en jij kan er als ouder niks van zeggen, dat vind ik echt té (en gevaarlijk!). Vader zelf leek mij zo af en toe wel cynisch, trouwens, als ie vertelde dat hij er niks te zeggen had en zo. Dus of hij er echt helemaal achter staat?
Laast zag ik ook een documentaire (misschien wel dezelfde) van ouders die beiden niet werkten omdat ze er voor hun kinderen wilden zijn. Beide thuisblijven voor je kinderen, is dat nou het juiste voorbeeld? Ouders die niet werken en onnodig een uitkering trekken van de staat? Dat lijkt me toch niet.
Wat betreft borstvoeding, ook eens een documentaire gezien. Een meisje van 7 jaar was zojuist van de borst af. Ik ben zeker voor borstvoeding, het is gewoon het allerbeste voor een kindje (ook voor dreumesen), maar tot 7 jaar gaat me echt te ver.
quote:Volgens mij was dat een andere, naar aanleiding daarvan was op een ander forum een hele discussie over borstvoeding bij zevenjarigen ontstaan en deze kinderen waren nog geen zeven. Deze vader had trouwens ook altijd gewerkt voor zover ik heb begrepen, maar kon thuis blijven door een erfenis.Op woensdag 24 januari 2007 17:14 schreef BettyR het volgende:
Laast zag ik ook een documentaire (misschien wel dezelfde) van ouders die beiden niet werkten omdat ze er voor hun kinderen wilden zijn. Beide thuisblijven voor je kinderen, is dat nou het juiste voorbeeld? Ouders die niet werken en onnodig een uitkering trekken van de staat? Dat lijkt me toch niet.
Koters die katoenen luiers (die wasbare) aanhebben zijn eerder zindelijk dan pamper dragers.
Aangaande respect voor ouders.... dat dient niet verdient maar geleerd te worden. Je kind is niet je gelijke, en iemand anders kind <=16jr is al helemaal niet mijn gelijke.
Klinkt me een beetje te wollig allemaal.
Net zoiets al die corrigerende tik die niet meer mag.
Toch zou ik liever een tik gehad hebben (kreeg ik niet omdat er geitewollen familie bijzat) dan de verkleuring die ik nu heb op mijn borstkas als ik bruin word, tengevolge van die kokend hete koffie.
quote:ten eerste vind ik geitenwollen een nare bewoording, noem het dan antroposofisch oid.Op woensdag 24 januari 2007 17:19 schreef desiredbard het volgende:
uitzending niet gezien...maar ik heb wel mijn theorie op dat zindelijk zijn.
Koters die katoenen luiers (die wasbare) aanhebben zijn eerder zindelijk dan pamper dragers.
Aangaande respect voor ouders.... dat dient niet verdient maar geleerd te worden. Je kind is niet je gelijke, en iemand anders kind <=16jr is al helemaal niet mijn gelijke.
Klinkt me een beetje te wollig allemaal.
Net zoiets al die corrigerende tik die niet meer mag.
Toch zou ik liever een tik gehad hebben (kreeg ik niet omdat er geitewollen familie bijzat) dan de verkleuring die ik nu heb op mijn borstkas als ik bruin word, tengevolge van die kokend hete koffie.
Dat met die luiers heb ik geen ervaring in, dus dat kan best.
Ik vind het sneu dat je koffie over je heen gekregen hebt.
Maar een tik had dat niet opgelost.
Je kan een kind heel goed iets duidelijk maken door te zeggen dat het niet mag en waaromn het niet mag ( bijv. Nee dat mag niet want dat doet zeer of nee dat mag niet is van papa etc.. ) en simpelweg uit de situatie halen.
Daarvoor is een tik niet nodig daar maak je de dingen alleen erger mee..
Ik vind zoals ik op internet vind het AP niet mijn ding, ik durf echt niet met een kind in mijn bed te slapen bijv.
Maar denk dat het ook allemaal veel aan je kindje ligt wat hij/zij wel fijn vind en wat niet.
quote:Die vrouw die borstvoeding gaf aan haar 7-jarige (verder had ze alleen tienerdochter meende ik) is toch echt op televisie geweest.Op woensdag 24 januari 2007 17:19 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Volgens mij was dat een andere, naar aanleiding daarvan was op een ander forum een hele discussie over borstvoeding bij zevenjarigen ontstaan en deze kinderen waren nog geen zeven. Deze vader had trouwens ook altijd gewerkt voor zover ik heb begrepen, maar kon thuis blijven door een erfenis.
Die man en vrouw die niet werkten zijn niet uit dezelfde docu trouwens.
quote:Zie niet in dat ik door deze uitspraak iemand niet in zn waarde laat, ik zet er toch duidelijk bij waarom ik er een raar gevoel bij had, dat het kind macht leek te hebben over moeder, ik scheld toch niemand uit ofzo.Op woensdag 24 januari 2007 17:01 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Ik vind misselijk wel een nare uitdrukking. Dat jij het niks vindt oke maar laat een ander in zijn waarde.
quote:Met een tweejarige kun je niet redeneren, bovendien is pijn iets dat je snel vergeet.Op woensdag 24 januari 2007 17:25 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
Ik vind het sneu dat je koffie over je heen gekregen hebt.
Maar een tik had dat niet opgelost.
Je kan een kind heel goed iets duidelijk maken door te zeggen dat het niet mag en waaromn het niet mag ( bijv. Nee dat mag niet want dat doet zeer of nee dat mag niet is van papa etc.. ) en simpelweg uit de situatie halen.
Daarvoor is een tik niet nodig daar maak je de dingen alleen erger mee..
Een kies trekken of je stoten kan erg zeer doen maar een week later ben je dat ook weer vergeten.
Een tik op een hand had dit miz wel opgelost, de tijdelijke pijn en of schrik van het gevolg van het niet luisteren naar "niet doen" "ga daar weg" weegt niet op tegen het door schade en schande wijs worden.
quote:Oh ja, verrek, de papa en mama hadden het meeste indruk op me gemaakt, sorryOp woensdag 24 januari 2007 17:26 schreef BettyR het volgende:
[..]
Die vrouw die borstvoeding gaf aan haar 7-jarige (verder had ze alleen tienerdochter meende ik) is toch echt op televisie geweest.
Die man en vrouw die niet werkten zijn niet uit dezelfde docu trouwens.
quote:Zo staat het daar boven niet. Het kwam op mij over alsof puur het beeld van een 4 jarige die bij zijn/haar moeder drinkt jou misselijk maakt en dat vond ik raar.Op woensdag 24 januari 2007 17:27 schreef MevrouwKoRn het volgende:
[..]
Zie niet in dat ik door deze uitspraak iemand niet in zn waarde laat, ik zet er toch duidelijk bij waarom ik er een raar gevoel bij had, dat het kind macht leek te hebben over moeder, ik scheld toch niemand uit ofzo.
quote:een kind van 2 snapt heel goed, alleen vergeten kinderen wat sneller, maar dan herhaal je.. opvoeding is duidelijk zijn en herhalen. pijn krijg je weerstand door.Op woensdag 24 januari 2007 17:30 schreef desiredbard het volgende:
[..]
Met een tweejarige kun je niet redeneren, bovendien is pijn iets dat je snel vergeet.
Een kies trekken of je stoten kan erg zeer doen maar een week later ben je dat ook weer vergeten.
Een tik op een hand had dit miz wel opgelost, de tijdelijke pijn en of schrik van het gevolg van het niet luisteren naar "niet doen" "ga daar weg" weegt niet op tegen het door schade en schande wijs worden.
Het geven van een tik is de ongeduld van de ouder.
Mijn kind is 1 jaar en luisterd naar nee, weet wta nee is.
Tuurlijk soms lusiterd ze niet even goed, dan halen we haar weg uit de situatie leggen het uit kort maar duidelijk.
En ja dit betekend op een slechte dag dat je echt 200 keer nee zegt nou en!
quote:EenschOp woensdag 24 januari 2007 16:52 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Ik moet zeggen dat ik nogal misselijk werd van het kijken naar dat 4/5 jarige meisje dat steeds bij haar moeder aan haar borsten wou drinken, en die moeder ze dus steeds tevoorschijn haalde ook.
quote:Mummy Bitty Bitty? LOLOp woensdag 24 januari 2007 17:01 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Ik vind misselijk wel een nare uitdrukking. Dat jij het niks vindt oke maar laat een ander in zijn waarde.
http://www.videovat.com/v(...)-breast-feeding.aspx
quote:Wat is dat nou voor een onzin reactie omdat ik uitspreek hoe iets op me overkwam? Had ik het tegen jou? Nee dus geef me dan ook niet zo'n kinderachtige reactie.Op woensdag 24 januari 2007 17:39 schreef desiredbard het volgende:
Mummy Bitty Bitty? LOL
http://www.videovat.com/v(...)-breast-feeding.aspx
Ik heb de betreffende docu niet gezien maar ik persoonlijk zou het niet misselijk makend vinden om een 4/5 jarige bij z'n moeder te zien drinken. Ik heb mijn kind 13 maanden borstvoeding gegeven en had dit nog heel lang vol willen/kunnen houden ware het niet dat mij dit niet gegund is door het lot. Een reactie van een ander dat zij het misselijk makend vindt om mijn kind dan bij mij te zien drinken zou ik dan zeker als kwetsend hebben ervaren. Maar mevrouwkorn heeft inmiddels uitgelegd dat de situatie waarin dit alles plaats vond niet geheel normaal was en haar uitspraak vooral daarop betrekking had.
quote:desire kan niet normaal reagerenOp woensdag 24 januari 2007 17:54 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Wat is dat nou voor een onzin reactie omdat ik uitspreek hoe iets op me overkwam? Had ik het tegen jou? Nee dus geef me dan ook niet zo'n kinderachtige reactie.
Ik heb de betreffende docu niet gezien maar ik persoonlijk zou het niet misselijk makend vinden om een 4/5 jarige bij z'n moeder te zien drinken. Ik heb mijn kind 13 maanden borstvoeding gegeven en had dit nog heel lang vol willen/kunnen houden ware het niet dat mij dit niet gegund is door het lot. Een reactie van een ander dat zij het misselijk makend vindt om mijn kind dan bij mij te zien drinken zou ik dan zeker als kwetsend hebben ervaren. Maar mevrouwkorn heeft inmiddels uitgelegd dat de situatie waarin dit alles plaats vond niet geheel normaal was en haar uitspraak vooral daarop betrekking had.
dus trek je daar niets van aan..En ik denk ook dat de achtergrond erbij bij desbtreffende vrouw van docu een hoop verklaart..
quote:Dat, dus... En eigenlijk vind ik dat ook helemaal niet "natuurlijk". Ik bedoel, wie een keer een nest puppy's of kittens heeft gezien, weet dat in de natuur moeders de jongen gewoon in hun nek pakt als ze vervelend zijn, en dat als ze groot genoeg zijn moeders de jongen ook echt niet meer laat drinken. Kijk, da's dus instinct...Op woensdag 24 januari 2007 17:03 schreef PM-girl het volgende:
Ik vond het er ook niet goed uitzien (en ze kan er toch misselijk van worden?), maar dat had misschien ook meer te maken dat het kind volop bepaalde en het leek dat moeder dat toeliet.
quote:Och mens kom van je kast af.Op woensdag 24 januari 2007 17:54 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Wat is dat nou voor een onzin reactie omdat ik uitspreek hoe iets op me overkwam? Had ik het tegen jou? Nee dus geef me dan ook niet zo'n kinderachtige reactie.
Ieder website die informatie verstrekt over bortsvoeding legt duidelijk uit dat het niet een sgezond is om zo lang bortsvoeding te geven
Het is gewoon OTT wat dat mens doet en daar had dit videootje ook betrekking op.
Ik vind chocolade ook lekker ...dat wil toch zeker niet zeggen dat dat alles is wat ik moet eten, of dat ik er verstandig aan doe het te doen wanneer ik er ook maar zin in heb?
Vind het een tamelijk overdreven reactie die jij gaf
En nee je reageerde niet op mij, maar je plaatst je reactie wel op een publiek forum en het staat mij dus vrij te reageren, net zoals het jou vrij stond te reageren op de reactie van MevrouwKoRn die ook niet direct aan jou gericht was.
quote:Dat vind ik ookOp woensdag 24 januari 2007 18:05 schreef innovative het volgende:
[..]
Dat, dus... En eigenlijk vind ik dat ook helemaal niet "natuurlijk". Ik bedoel, wie een keer een nest puppy's of kittens heeft gezien, weet dat in de natuur moeders de jongen gewoon in hun nek pakt als ze vervelend zijn, en dat als ze groot genoeg zijn moeders de jongen ook echt niet meer laat drinken. Kijk, da's dus instinct...
En is het wel zo natuurlijk om een kind zonder luier te laten lopen? Het is toch ook heel natuurlijk om een kind dat nog niet kan aangeven dat hij moet plassen of poepen daar bescherming voor draagt zodat hij zichzelf en de omgeving niet vies maakt?
quote:Tot je dus even niet oplet na slechts 10 of 20 keer nee en dan wordt het kind door schade en schande wijs. Opvoedkundig pak voor de broek of een waarschuwend tikje op de hand niks mis mee.Op woensdag 24 januari 2007 17:36 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
een kind van 2 snapt heel goed, alleen vergeten kinderen wat sneller, maar dan herhaal je.. opvoeding is duidelijk zijn en herhalen. pijn krijg je weerstand door.
Het geven van een tik is de ongeduld van de ouder.
Mijn kind is 1 jaar en luisterd naar nee, weet wta nee is.
Tuurlijk soms lusiterd ze niet even goed, dan halen we haar weg uit de situatie leggen het uit kort maar duidelijk.
En ja dit betekend op een slechte dag dat je echt 200 keer nee zegt nou en!
Dat is totaal iets als je broekriem afdoen en een kind total-loss slaan, alhoewel die neiging me wel eens bekruipt in de omgang met 15-16 jarige etterbakjbakjes (m/v) met wie altijd "geredeneert is" en men vergetenis te leren wat respekt voor ouderen tonen is.
De uitspraak is ook niet voor niets: "Wie niet horen wil, moet maar voelen"
quote:Tja sommige onderwerpen zijn voor sommigen nou eenmaal gevoelig waar veel emotie bij komt kijken zoals ik hierboven al verteld heb. Maar dat is bij jou aan dovemansoren gericht. Ik ga hier dan ook niet verder meer op in.Op woensdag 24 januari 2007 18:14 schreef desiredbard het volgende:
[..]
Och mens kom van je kast af.
Ieder website die informatie verstrekt over bortsvoeding legt duidelijk uit dat het niet een sgezond is om zo lang bortsvoeding te geven
Het is gewoon OTT wat dat mens doet en daar had dit videootje ook betrekking op.
Ik vind chocolade ook lekker ...dat wil toch zeker niet zeggen dat dat alles is wat ik moet eten, of dat ik er verstandig aan doe het te doen wanneer ik er ook maar zin in heb?
Vind het een tamelijk overdreven reactie die jij gaf
En nee je reageerde niet op mij, maar je plaatst je reactie wel op een publiek forum en het staat mij dus vrij te reageren, net zoals het jou vrij stond te reageren op de reactie van MevrouwKoRn die ook niet direct aan jou gericht was.
quote:Met een waarschuwende tik is ook niets mis. Ik heb als kleuter af en toe ook wel een tik over mijn vingers gehad als ik ergens aankwam en mijn moeder me meermaals gewaarschuwd had. Pak voor de broek is ook wel eens gebeurd als ik zo driftig was dat ik nergens meer op reageerde. Even een tik voor de broek kan een kind dan ook even terug op aarde brengen. En dat is net als wat DB al zei, iets totaal anders dan je kind mishandelen.Op woensdag 24 januari 2007 18:21 schreef desiredbard het volgende:
[..]
Tot je dus even niet oplet na slechts 10 of 20 keer nee en dan wordt het kind door schade en schande wijs. Opvoedkundig pak voor de broek of een waarschuwend tikje op de hand niks mis mee.
Dat is totaal iets als je broekriem afdoen en een kind total-loss slaan, alhoewel die neiging me wel eens bekruipt in de omgang met 15-16 jarige etterbakjbakjes (m/v) met wie altijd "geredeneert is" en men vergetenis te leren wat respekt voor ouderen tonen is.
De uitspraak is ook niet voor niets: "Wie niet horen wil, moet maar voelen"
quote:Ik kan me ook heel goed voorstellen dat als jij langer borstvoeding had willen geven het pijnlijk is als dat niet kan. Ik had je stukje daarboven gemist.Op woensdag 24 januari 2007 18:27 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Tja sommige onderwerpen zijn voor sommigen nou eenmaal gevoelig waar veel emotie bij komt kijken zoals ik hierboven al verteld heb. Maar dat is bij jou aan dovemansoren gericht. Ik ga hier dan ook niet verder meer op in.
En het was dan dus ook niet mijn bedoeling je voor het hoofd te stoten (en ik denk ook niet KoRn's). Je kunt dingen echter ook niet overdrijven .... te veel van het goede...alles waar "te" voor staat is ...
Persoonlijk vind ik het ook niet echt een smakelijk gezicht als een kind van 4 of 5 nog publiek drinkt bij de moeder. Maar goed, da's mijn mening, dus als ik het tegen zou komen, dan draai ik mijn hoofd wel om. Ik zal ook heus wel dingen doen die anderen minder smakelijk vinden...
quote:Zo denk ik er ook over, idd. Als waarschuwingssignaal, niet als straf.Op woensdag 24 januari 2007 18:43 schreef BettyR het volgende:
Met een waarschuwende tik is ook niets mis. Ik heb als kleuter af en toe ook wel een tik over mijn vingers gehad als ik ergens aankwam en mijn moeder me meermaals gewaarschuwd had. Pak voor de broek is ook wel eens gebeurd als ik zo driftig was dat ik nergens meer op reageerde. Even een tik voor de broek kan een kind dan ook even terug op aarde brengen. En dat is net als wat DB al zei, iets totaal anders dan je kind mishandelen.
Ik herhaal hieronder iets dat ik in een ander topic heb gepost, om duidelijk te maken wat AP dan wél is:
quote:Mocht dit onderwerp ooit aan deel 2 komen dan zou ik minstens de doelen en de genoemde link graag in de OP willen. En die rtl zut weg.Natural parenting/attachment parenting heeft als doelen: ken je kind, help je kind zich goed te voelen en geniet van het ouderschap. Om te helpen dit te bereiken zijn acht uitgangsidealen geformuleerd:
1. Blijf na de geboorte in contact met je baby. Als na de geboorte het contact om medische of sociale redenen wordt verbroken, probeer dit dan te herstellen zodra dat kan.
2. Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen.
3. Geef zolang mogelijk borstvoeding. Borstvoeding is meer dan voeding. Het is een ideaal troostmiddel en kan op verzoek van het kind gegeven worden. Geef je geen borstvoeding, probeer dan flesvoeding op verzoek te geven en doe dit als ouders zoveel mogelijk zelf.
4. Draag je kind zoveel mogelijk bij je. Je kunt een drager gebruiken waardoor je je handen vrij hebt.
5. Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan.
6. Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken.
7. Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding.
8. Evenwicht bewaren in gezinsleven.
Je kunt daar heel rigide mee omgaan, maar dan schiet je volgens mij minstens een van je doelen voorbij. En het prettige van idealen is dat er niks 'moet'. Gewoon de dingen gebruiken waar je iets mee kunt.
Ik mis teveel hiervan in de opsomming van het rtl4 programma.
Er is een nederlandstalige site met meer informatie over attachment parenting/natural parenting, natuurlijkouderschap.org.
[ Bericht 0% gewijzigd door Macka66 op 24-01-2007 19:07:15 ]
quote:Dank je wel. Soms kom je zowaar oke overOp woensdag 24 januari 2007 18:44 schreef desiredbard het volgende:
[..]
Ik kan me ook heel goed voorstellen dat als jij langer borstvoeding had willen geven het pijnlijk is als dat niet kan. Ik had je stukje daarboven gemist.
En het was dan dus ook niet mijn bedoeling je voor het hoofd te stoten (en ik denk ook niet KoRn's). Je kunt dingen echter ook niet overdrijven .... te veel van het goede...alles waar "te" voor staat is ...
Maar nog even over je laatste zin. Wie bepaald dat het teveel van het goede is om een 4 jarige borstvoeding te geven? Ik zeg absoluut niet dat ik mijn zoontje zolang borstvoeding zou hebben gegeven trouwens maar had het bij voorbaat niet uitgesloten. En er zijn net zoveel websites pro borstvoeding op die leeftijd als dat jij zegt dat er tegen zijn omdat het niet 'gezond' zou zijn. Echter ligt het er wel aan hoe zowel jij als je kind er mee omgaan. Je kan inderdaad te ver doorschieten hier in.
quote:Ik ben alleen recht aan in mijn mening, er zijn mensen die dat niet altijd waarderen.Op woensdag 24 januari 2007 18:56 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Dank je wel. Soms kom je zowaar oke over
Maar nog even over je laatste zin. Wie bepaald dat het teveel van het goede is om een 4 jarige borstvoeding te geven? Ik zeg absoluut niet dat ik mijn zoontje zolang borstvoeding zou hebben gegeven trouwens maar had het bij voorbaat niet uitgesloten. En er zijn net zoveel websites pro borstvoeding op die leeftijd als dat jij zegt dat er tegen zijn omdat het niet 'gezond' zou zijn. Echter ligt het er wel aan hoe zowel jij als je kind er mee omgaan. Je kan inderdaad te ver doorschieten hier in.
Zover ik weet, maar dat heb ik alleen van lezen daar ik aankomend eerste keer vader ben, geeft het kind zelf aan wanneer het toe is aan vast voedsel, en vanaf dat moment schijn je te gaan moeten "weenen " daar dat ook de voedingsbehoeftes van je kind zijn, en dat is natuurlijk voor ieder kind anders.
Dat chocolade voorbeeld was niet van mij (alhoewel van toepassing <doe mij nog een bak droste> ) maar van onze assistent gineacologe afgelopen maandag in het ziekenhuis, en ik moet zeggen het komt logisch over.
Persoonlijk vind ik 4 jaar dus te lang voor boorstvoeding, net zoals ik het te kort vind voor oorbelletjes .
Ik lig ook nog graag aan de borst hoor, maar mijn vrouw geeft me zeker de kans niet en al helemaal niet iedere keer op het moment dat ik daar zin in heb
Al die dingen daar gaat AP niet om
Ik heb de documentaire genoemd, omdat die de aanleiding was voor mij om hierover te beginnen in het babytjestopic.
Maar het was niet mijn bedoeling dat de discussie enkel daarover zou gaan. Ik weet niet zoveel over AP en hoopte hier wat meer erover te leren, onder andere.
Macka, ik heb je ge-PMd!
Mmm, ik merk dat ik dit soort discussies altijd heel moeilijk vind. We voeden allemaal op op de manier zoals je het het beste vindt en anders is dan al snel een aanval. Ik hoop dat we dit topic open kunnen blijven staan voor elkaar en van elkaar kunnen leren.
quote:Door het aanhalen van de docu op RTL4 heeft het topic wederom de wending genomen over de discussie of het wel of niet borstvoeden van een 4/5 jarige wel of niet normaal/gezond/natuurlijk zou zijn.Op woensdag 24 januari 2007 19:37 schreef nebelung het volgende:
Count me out, in elk geval. Ik heb het topic gescand, ik doe niet mee.
Deze is al vaak genoeg geweest in het verleden dus misschien kunnen we er een streep onderzetten en het nu daadwerkelijk over AP hebben.
Ik zelf zou me niet tot een moeder rekenen die aan AP doet.
Samen slapen ben ik voor, maar wel in een eigen bedje en niet in ons bed. Ook denk ik niet dat ik dit een jaar lang doe, rond een half jaar kies ik denk ik voor zijn eigen kamertje.
Het voeden heb ik hierboven beschreven.
Wat betreft de draagdoek, het is heel mooi om je kindje zo te kunnen meenemen, naast de wandelwagen die ook praktisch is. Zeker voor de eerste weken kan een draagdoek fijn zijn om je kindje toch de nabijheid te laten voelen zoals het die gewend was, tegen je lijf.
Welke elementen uit het AP gebruiken jullie, waar loop je tegenaan, wat zijn de meerwaardes?
Ik denk dat het vaak andersom werkt, je doet een aantal dingen die passen binnen AP, ipv te zeggen, ik ga AP opvoeden dus die en die dingen doen.
Nadat Jetske een paar dagen bij ons had geslapen kon ik er zelf niet meer tegen. Ik was zo bang dat ze zou stoppen met ademen. En die kleintjes hebben zo'n onregelmatige ademhaling ik werd er helemaal nerveus van. Na 2 dagen heb ik haar toen in haar eigen kamertje gelegd. Zij leek daar geen last van te hebben en ik kon weer slapen. Tot zover samen slapen bij mij
[ Bericht 0% gewijzigd door sjak op 24-01-2007 20:11:34 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door sjak op 24-01-2007 20:12:53 ]
Ik kom tot de slotsom dat het meeste van AP niet zo goed bij mij past. Gelukkig hebben we een kind dat wél bij ons past
en het prima vind zoals we het doen. Geen borstvoeding, want ik wilde die hormonen niet meer, en bovendien werk ik bijna fulltime. Niet samen slapen, want ik doe geen oog dicht (we hebben het in het ziekenhuis, én de 1e 2 nachten wel gedaan) en soms ook even laten huilen. Dat komt omdat Eva dat zélf aangaf. Rapley wil ik wel gaan proberen. Vast in combinatie met af en toe een lekker prutje, voor de afwisseling, en omdat het me helemaal leuk lijkt om véél ijsblokjes met babyvoeding te maken.Evenwicht in het gezin... Ik hoop het, en tot nu toe lukt het
Heb ik zelf niet echt gehad, dus ik weet hoe belangrijk dat is, en hoe het je kan vormen als je het niet hebt. Langdurige scheiding: Ik werk, zie Eva dus vaak níet. Maar A. is drie dagen thuis, ik 1, en Eva is nog één dag in het kdv. Dat is voor ons financieel haalbaar, en ook verstandig ivm onze werkperspectieven. Ze heeft dus 6 van de 7 dagen één of twee van haar ouders in de buurt. Af en toe niet, maar dan is er opa/oma, of lieve oppas. Vind ik eigenlijk ook heel natuurlijk, It takes a village enzo.
Helaas heb ik de laaste tijd behoorlijk last van mijn rug door overbelasting. Eva de hele dag dragen is niet echt mogelijk. Bovendien zou ik, ook als mijn rug het wel toeliet, niet willen denk ik. Te beperkend voor mij, en voor Eva ook. Ze is een kindje dat een paar weken geleden niet eens op de arm vastgehouden wilde worden. (alleen voor de fles). Vrijheid, om haar heen kijken, in de box rollen, dát wilde ze.
Maar ik vind het goed dat er aandacht voor is. Wat ik er vooral positief uit oppik: aandacht voor de signalen van het kind. Niet in schema's proppen als dat niet past, niet alleen maar naar de gemiddelden van artsen en CB kijken, maar naar het kindje. Dát vind ik zo ontzettend belangrijk. Hopelijk krijgen moeders en vaders daar ook meer zelfvertrouwen van. Als je naar je kind kijkt, zie je vanzelf wel wat hij/zij prettig vindt.
quote:Nebelung, ik heb eerder ook gereageerd. Reden was de OP van PM-girl, die zelf aangeeft nog veel te moeten leren over dit onderwerp (tja, alwetend geboren is niemand...). Ik ken dit begrip ook niet en ben dus uitgegaan van wat zij beschreef, eigenlijk. Ik denk dat dat voor meer mensen geldt die gereageerd hebben. Over extremen heb je nu eenmaal makkelijk een mening, niet?Op woensdag 24 januari 2007 19:37 schreef nebelung het volgende:
Count me out, in elk geval. Ik heb het topic gescand, ik doe niet mee.
quote:Goed gezegd en het helemaal mee eensOp woensdag 24 januari 2007 20:03 schreef linda856763 het volgende:
Maar ik vind het goed dat er aandacht voor is. Wat ik er vooral positief uit oppik: aandacht voor de signalen van het kind. Niet in schema's proppen als dat niet past, niet alleen maar naar de gemiddelden van artsen en CB kijken, maar naar het kindje. Dát vind ik zo ontzettend belangrijk. Hopelijk krijgen moeders en vaders daar ook meer zelfvertrouwen van. Als je naar je kind kijkt, zie je vanzelf wel wat hij/zij prettig vindt.
Ik heb het boek van Dr. William Sears gelezen over Attachment Parenting dat voornamelijk ging over samen slapen. Hij is er voorstander maar het kan op zoveel manieren. Co-sleeping wat de meeste aanspreekt in dit topic of het daadwerkelijk samen slapen in een groot bed, hij raad schijnbaar ouders aan om een kingsize bed te kopen.
Merlijn ligt nu ook lekker in ons bed te slapen. Hij kan er nu zelf in en uit en er is boven een traphekje. Meestal ben ik vanaf het moment dat hij slaapt ook boven, ga opruimen of studeren. Of natuurlijk gewoon lekker meeslapen. Ik voed hem nog steeds in slaap en de nachten gaan lekker doordat ik best doorkan slapen. Merlijn wordt zelf eigenlijk ook zelden "echt" wakker, als hij een kick geeft trek ik hem bij me en ik weet meteen of hij wil drinken of verder slaapt. Heerlijk zo.
Jammergenoeg kan ik over het samen slapen weinig ervaringen vinden op het internet terijl er op de verschillende fora aardig wat ouders zijn die op zo een manier bij elkaar slapen. Misschien iemand het verhaal weleens gelezen van Jolanda, moeder van 5 kinderen tot 5 jaar, die allemaal boven op zolder slapen met zijn zevenen. Ik bewonder dat eigenlijk wel.
Verder doen in de trant van AP, rapleyen en borstvoeding.
Fijn om zo naar je kindje te kunnen kijken wat ze nodig hebben. en punt 5 heb ik met maxim best vaak gedaan, en nog steeds. Romijn heeft nog nooit 1 hele nacht bij mij gelegen, juist omdat ik het te gevaarlijk vind als maxim erbij kruipt. (en dat heb ik soms dus snachts niet eens door).
verder ben ik de laatste twee jaar alleen van maxim gescheiden geweest toen ik in het ziekenhuis lag met romijn. ow en 1 x bioscoop en 1x feestje
en van romijn ben ik nog maar 1 x gescheiden geweest,met mijn trouwdag uit eten, alleen toen lag hij al te slapen, telt dat ook?
schema's ben ik helemaal niet van
alles gaat hier op verzoek (althans bij Romijn nog). bij Maxim hebben we wel aardig vaste tijden om te lunchen en avondeten, beetje structuur in de dag kan geen kwaad.ik merk wel dat ik bij Maxim wat strakker was qua schema's volgen van introduceren voeding (toen hij baby was). bij Romijn ben ik een stuk makkelijker geworden, en probeer zelf wel hoe of wat.
en dat dragen doe ik trouwens ook niet
ja in huis met romijn op mijn arm achter maxim aan 
verder heb ik een ubercoole tweelingbuggy, daar mogen ze mooi inzitten, kost het mij mijn rug niet. 2 van die zware boys tillen is niet echt alles weet eik niet of ik nu ben afgewijkt van het oorspronkelijke waar dit topic voor is, dat wou ik in ieder geval niet!
quote:Hier 'doen' we niet aan AP. We doen het hier op z'n Jonnes en RommesNatural parenting/attachment parenting heeft als doelen: ken je kind, help je kind zich goed te voelen en geniet van het ouderschap. Om te helpen dit te bereiken zijn acht uitgangsidealen geformuleerd:
Wel onderschrijf ik de doelen met alle strepen en vette letters die ik kon vinden
-Ken je kind (en handel daar naar in zijn/haar belang)
-help je kind zich goed te voelen (handel daarnaar, maar vergeet ook niet jezelf goed te voelen dus:)
-Geniet van het ouderschap.
Wel vind ik het belangrijk om ook die 'idealen' als idealen te zien. Niet zaligmakend, maar helpend bij het bereiken van je doelen
quote:Hier kan ik me op elke wijze in vinden en hier hebben we ook zoveel mogelijk naar gehandeld. Maar dit vind ik wel een uitgangspunt voor elke ouder. Of je nu wel of niet je weg kan en wil vinden met AP.1. Blijf na de geboorte in contact met je baby. Als na de geboorte het contact om medische of sociale redenen wordt verbroken, probeer dit dan te herstellen zodra dat kan.
quote:Dit vind ik dus een lastige. Fysieke aanwezigheid helpt. Absoluut. Maar ik vind het soms wel heel lastig om de grens te vinden tussen troosten vanwege verdriet oid of de gewenning van het alleen maar willen slapen/spelen/wakker zijn wanneer er een ouder in de buurt is. Ik ben er op zich niet voor om een kind heel erg lang te laten huilen. Maar ik denk dat er soms ook gewoonweg geen andere keuze is. Bv. bij een huilbaby, een kindje dat het nodig heeft om een half uurtje te huilen om zichzelf te ontlasten van indrukken en ga zo maar door.2. Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen.
quote:lastig punt.... (emotioneel gezien dan he. Voor mijzelf persoonlijk)3. Geef zolang mogelijk borstvoeding. Borstvoeding is meer dan voeding. Het is een ideaal troostmiddel en kan op verzoek van het kind gegeven worden. Geef je geen borstvoeding, probeer dan flesvoeding op verzoek te geven en doe dit als ouders zoveel mogelijk zelf.
quote:Daar voel ik mij lang niet altijd even prettig bij. Mss ook omdat we twee kinderen hebben en ik per definitie dus een kind kan teleurstellen door aandacht te geven aan het andere kind.4. Draag je kind zoveel mogelijk bij je. Je kunt een drager gebruiken waardoor je je handen vrij hebt.
Zorg dat je kind je zoveel mogelijk kan zien (of voelen
) wanneer het wakker is en het overdag is, vind ik voor ons wel redelijk goed werkbaar. quote:Ze slapen allebei op hun eigen kamertjes, maar de muren zijn zo dun dan we alles meekrijgen5. Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan.
Nee, serieus: Ik merkte dat ik heel zenuwachtig werd van het bij ons op de kamer slapen. Ik kreeg nachtmerries dat Romme bij ons in bed lag en dat ik er bovenop lag, hoorde elk geluidje en daar werd ik weer wakker of Romme werd weer wakker van het gepiep van kozakkenman. Vanaf het moment dat hij op zijn eigen kamertje slaapt, is de rust in het hele huis wedergekeerd. Dus wel geprobeerd (rooming in, noemt het CB het geloof ik) Maar goed, hier werkte na drie maanden rooming out beter.
quote:En dat prober ik zoveel mogelijk. Maar goed.. bijna elk kind is nogal goed in het zoeken van grenzen. En ik wil best heel positief in te grijpen, maar er zijn wel grenzen aan mijn eigen empathie wanneer er bv. voor de zoveelste keer iets stouts wordt gedaan. En echt... ik weet niets positiefs te melden wanneer ik voor de zoveelste keer zoonlief met klompen hard de houten vloer zie bewerken. ('schattig lieverd dat mooie patroon van deukjes'6. Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken.
)Wel probeer ik met alle macht juist heel positief te zijn over datgene wat hij kan, durft en ook wat hij niet durft. Agressie vind ik per definitie fout. (ook die af en toe uitbarsting van mezelf) punt.
quote:Niet altijd even haalbaar. Maar elk contact, ook telefonisch, zorgt voor zekerheid lijkt het wel. In ieder geval hier.7. Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding.
(En enorme dikke knuffels wanneer ik bv. iets langer of vaker van huis ben dan vooral de oudste gewend is)quote:Evenwicht bestaat hier voor een groot gedeelte ook uit balans en in duidelijkheid. Er wordt aan tafel gegeten met elkaar en we blijven zitten tot iedereen klaar is. (zoveel mogelijk8. Evenwicht bewaren in gezinsleven.
). Ik denk dat ik best af en toe heel duidelijk kan zijn over wat ik wel en niet wil. Maar schijnkeuze werkt wel geweldig.
"Goed... jij mag kiezen. Loop je zelf de trap op naar je bed of moet papa je dragen?
"Wel regelmaat, maar geen al te vast schema.
En verder hier natuurlijk een groot verschil tussen een jongetje van al bijna drie
en een jongetje van 5,5 maand. Oudste heeft sterkte behoefte aan duidelijkheid, regelmaat en aandacht. Jongste van aandacht, liefde, regelmaat en ook wel duidelijkheid... beetje stilvalt.....eigenlijk dus hetzelfde, maar de vorm is iets anders.
Heel lang verhaal geworden. Maar ik vind het zo interessant omdat ik ten dele me er zo in kan vinden en in andere dingen (zoveel mogelijk onderlegd) weet dat het voor ons niet goed werkt. Maar wel bijzonder interesant vind hoe dat dus werkt (of niet-werkt) voor en bij andere gezinnen.
En zindelijkheidstraining is zowiezo een lastig punt. Want ook al kun je de signalen van je kind dromen, dan nog heeft een kind zelf pas zo rond de twee jaar bewuste controle over zijn/haar sluitspieren. Dus tja.. ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet.
Hier dus maar gewoon niet
Er is maar een weg en dat is je eigen weg.
. 'Ga maar slapen lieverd, doet zij ook, in haar eigen bedje.' Ben een te grote paniekvogel voor samen slapen denk ik. 
Binnenkort moet de wieg weer terug naar mijn zusje, en Lucie groeit uit het het SnuggleNest. We willen haar in een co-slaper tegen mijn bed aan gaan laten slapen. Omdat we twee tegen elkaar geschoven eenpersoonsbedden met dito matrassen hebben is tussen ons in slapen geen optie.
Overdag doet Lucie zonder problemen een tukkie in het bedje op haar eigen kamer als ze daar alleen is. Maar 's nachts kan ze daar niet slapen, kan er dan niet in slaap komen en wordt dan 's ochtends ook niet rustig wakker. Bij en met ons op de kamer voelt ze zich veilig genoeg om een aantal uren achter elkaar te slapen. En dat mag altijd, nu maar ook later. Die basisveiligheid bieden we haar graag. Ze groeit er van daaruit tzt wel naar toe om op haar eigen kamertje te gaan slapen.
Voor mij is het heel geruststellend om haar te horen en voelen slapen, en te weten dat ik direct bij de hand ben als er iets met haar is. Haar veiligheidsgevoel is ook mijn veiligheidsgevoel.
(Speelt waarschijnlijk ook wel mee dat ik na het bijkomen van de ks onder narcose een kwartier lang op de ic heb gelegen zonder dat iemand mij kon vertellen of mijn kindje levend en gezond geboren was. Dat laat toch wat sporen na.)
Maar nal dat samen slapen, wij zijn aan het denken over een bed van "pappa's and mamma's"
welk je aan een kant kunt aansluiten aan je bed.
Tussen ons in lijkt me niet zo'n prettig idee daar ik nogal eens draai in bed
Maar heeft iemand dit bed en wat zijn de ervaringen?
Ik heb 1 van de kinderen ook regelmatig bij mij laten slapen en was ook bang er op te gaan liggen. wat ik deed was het aankleedkussen op bed leggen en daar de (jonge baby) op leggen.
De iets en zachte opstande rand beschermd de baby tegen jou en het beschermd tegen schuiven van het grote dekbed (ik legde het ding hoger dan dat mijn dekenkwam en gaf hem een eigen dekentje die ik onder en om het aankleedkussen deed).
Nebelung, nu het niet meer over die excessen gaat, wil je dan weer meepraten hier? Pleeeeaaassee.....
En ik hoop dat owlet zich ook nog meldt, zoals ze had beloofd.
Anyway, zoals ik in het moedertopic al meldde, ik kan me erg vinden in de grondbeginselen van AP. Niet dat ik me in die theorie heb verdiept, maar het blijkt erg aan te sluiten bij mijn eigen ideeën over ouderschap, opvoeding en vooral hechting.
Wij hebben tot nu toe Thies nog nooit alleen gelaten. Nou ja, boven in zijn bedje wel eens. Hoewel ik ook daar best moeite mee heb. Het liefst blijf ik boven rommelen als hij daar ligt te slapen. Als ik over een aantal weken weer ga werken (2 dagen, ik heb tot Thies' eerste verjaardag 1 dag ouderschapsverlof opgenomen) is zijn vader er voor hem. Die werkt nl alleen 's avonds. Ik voel me er zo gelukkig bij dat Thies dus voorlopig altijd één of beide ouders om zich heen heeft.
BV gaat hier uitstekend en volledig op verzoek. Al probeer ik wel dat er minimaal 3 uur tussen de voedingen zit. Dit wil ik ook erg graag lang volhouden. En dat ik daarvoor op mijn werk moet gaan kolven heb ik er dan maar voor over.
Het dragen lukt me niet. Ik heb chronische schouder- en nekklachten. Helaas! Ik had het graag gedaan. Gelukkig draagt Thies zijn papa hem vaak en vinden ze dat beiden erg prettig.
Thies zijn bedje staat naast ons bed. En ik denk dat dat daar ook nog een hele poos blijft staan. Ik moet er niet aan denken dat hij apart alleen op een kamertje ligt. Hij slaapt 's nachts niet bij ons in bed, maar 's avonds ligt hij hele uren op mijn borst. Ik ben toch moe en kan dan lekker op bed lezen, telefoneren of wat TV kijken terwijl mijn menneke heerlijk bij me slaapt. Overdag gebeurt dit trouwens ook regelmatig. Hij geniet van die geborgenheid en zowel J als ik zijn blij dat we in de gelegenheid zijn hem die zo veel en intensief mogelijk te geven.
Ik kan Thies niet lang laten huilen. Het snijdt door mijn hart. CB, schoonouders en sommige vrienden vinden dat we hem zichzelf in slaap zouden moeten laten huilen. No way! Ik zie daar werkelijk de functie niet van in. Thies gaat vreselijk krijsen en huilt zichzelf helemaal overstuur (ja, ik heb het wel eens geprobeerd in den beginne...
). Huilen is tot nu toe de belangrijkste manier van verbaal communiceren. Als hij huilt, dan wil ik daar dus adequaat op reageren en voor mij werkt het niet om te negeren. Dat druist tegen mijn hele gevoel in.Je kind de ruimte geven zich te ontwikkelen. Uiteraard, zou ik willen zeggen! Maar nadrukkelijk de ruimte, niet de leegte. Ruimte is begrensd, leegte niet. Empathie is imo daarbij onontbeerlijk.
Nah, ik vind mezelf geen typische AP'er
, maar wél iemand die heel bewust bezig is met hechting en opvoeding. Ik had daar vanuit mijn werk (leerkracht) al uitgesproken ideeën over, maar nu als moeder helemaal!quote:Op woensdag 24 januari 2007 17:25 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
ten eerste vind ik geitenwollen een nare bewoording, noem het dan antroposofisch oid.
Wat je nu zegt is net zo 'naar' en veroordelend. Antroposofie is een redelijk vast omlijnd iets. Of het wollig, vaag of alternatief is is aan een ieder om zelf uit te maken maar je kan zeker niet alles dat vaag en alternatief is maar antroposofie noemen.Verder copy-paste ik hier gewoon mijn post uit het babietjestopic omdat hij prima verwoord wat ik voel bij AP en omdat ik hoop dat dan de nadruk die nu ligt op die gekke docu een beetje minder wordt.
quote:ik ga nu het topic nog eens goed lezen, maar ik moet zeggen dat het me geen lekker gevoel geeft zo en dat ik niet weet of ik mee blijf schrijven.Op woensdag 24 januari 2007 12:36 schreef owlet het volgende:
Mijn ouders, vooral mijn moeder denk ik, waren echte Attachment Parents en met Ronja zetten we de lijn voort.
Op sommige vlakken kan ik me er helemaal in vinden en op sommige vlakken doen we het net even anders omdat dat beter bij Ronja of bij ons past.
Ik hou van de bewustheid die uit AP straalt. Je doet iets omdat je ergens achter staat. Niet omdat het CB het zegt, niet omdat generaties schoonmoeders het doen maar omdat je zelf vind dat het goed is voor het kind.
In ons geval komt dat o.a. neer op verlaat vaccineren, wollen ondergoed en practisch geen synthetische materialen in haar kleding, speelgoed en beddengoed. Zo lang BV als het voor ons beiden goed is, geen TV of PC tot een leeftijd dat ze er ook echt plezier uit kan halen en dan nog met mate. Rapley, zo veel mogelijk biologisch eten en in ieder geval met respect eten omgaan met voedsel. Er moet wel iets heel raars gebeuren wil ze niet net zoals ik naar de vrijeschool gaan en zo kan ik nog wel tig andere dingen opnoemen die zeker niet mainstream zijn en waar vaak toch wel over gefronsd wordt.
Maar al die dingen zijn geen strenge wetten. Want hoewel we erg letten op het speelgoed dat ze heeft zijn haar favoriete dingen nu toch echt een enorme groene pluche kikker en een felgele monsterlijk lelijke banaan. Cadeautjes en blijkbaar erg leuk.
En respectvol met voedsel om gaan wil niet zeggen dat we ons zelf niet zo af en toe met een pizza op de bank laten zakken.
Ik geloof erg in luisteren naar wat het kind nodig heeft, maar Ronja heeft het af en toe echt nodig om vijf minuutjes te huilen voor ze in slaap valt.
Juist omdat ik opgegroeid ben in het wereldje van borstvoedingsleidsters (er was toen in Den Haag nog geen erg duidelijke scheiding tussen de twee verenigingen, die kwam eigenlijk net op gang en mijn moeder was bijvoorbeeld een "neutrale" groepleidster die studiedagen en vergaderingen van béide verenigingen bezocht), draagdoekkleuters en de vrijeschool heb ik een schurfthekel aan blinde volgelingen. Mensen die zich ergens prettig bij voelen en dan ook maar meteen vinden dat ze het hele pakket MOETEN hebben omdat het blijkbaar zo hoort. Terwijl het mooie aan Attachment Parenting juist is dat je kijkt naar wat bij jou en je kind past.
Ik zou een Attachment Parenting-topic wel prettig vinden, maar ergens zit ik er ook niet zo op te wachten om me steeds te moeten verdedigen. Dat moet op sommige vlakken irl al genoeg en een algemeen, breedbezocht forum als Fok! staat terecht garant voor pittge discussies en dergelijke. Maar wie weet loopt het toch wel leuk. Ik zet in deze niets zelf op, maar volg van harte
En de term geitenwollen zoals ik het ken als negatief gezien wordt en antroposofisch niet.
Mijn excuus als het wel zo over kwam.
quote:No problemOp donderdag 25 januari 2007 00:14 schreef _evenstar_ het volgende:
Owlet zo bedoelde ik het niet.. ik ben zelf deels en mijn nichtje volledig zo opgevoed inclusief vrije school al heb ik op een openbare school gezeten. eurithmie
En de term geitenwollen zoals ik het ken als negatief gezien wordt en antroposofisch niet.
Mijn excuus als het wel zo over kwam.
het was ook zeker niet naar bedoeld, ik ergerde me denk ik vooral aan de andere rare dingen in dit topic En ja, euritmie.. ik mis het nog een beetje, al ben ik er een paar jaar geleden pas echt mee opgehouden toen ik van de grote-mensen-vrijeschool weg (lerarenopleiding) weg ging. Hopelijk lukt het om over een jaar of twee die opleiding af te maken
Op sommige punten had ik sterk de associatie met puppie cursus. Je kind laten plassen en poepen als zij moesten.. Maar ondertussen datzelfde kind conditioneren om alleen te plassen als mams pssss-psss-psss geluidjes maakt..
Ik ben van mening dat je je kinderen ook grenzen moet aanleren omdat zij, enthousiast en open als ze zijn, deze niet kennen. In de natuur zie je dat (zoals al in eerdere posts gemeld) ook terug. Een jong dier wat te wild speelt wordt gecorrigeerd. Een jong dier wat te ver wegloopt bij de kudde wordt gecorrigeerd, etc.
Een kind sociale gedragsregels aanleren, corrigeren bij onacceptabel gedrag. Ik zag het in deze vorm van opvoeden niet terug. Het stel wat 1 dochter van 5 had ging uit van de positieve benadering. Je mag het kind niet straffen en jouw normen, waarden en idealen opleggen. Ondertussen kind de dochter als een speenvarken tekeer want ze moest en zou haar zin krijgen. En die eis werd ook (op positieve wijze uiteraard) zonder slag of stoot ingewilligd.
Mijns inziens leer je je kind dan aan dat het altijd zijn/haar zin krijgt. Het kind ipv de ouder verkrijgt het gezag in huis. En dat is alles behalve natuurlijk.
Ik had ook wat moeite met het borstvoedingsverhaal. Om de haverklap had mams een van haar dochters aan de borst. Borstvoeding is toch bestemd om je kind te voeden? Hier werd het gebruikt als pleister, troost, aandachtsmiddel, en noem maar op. En een 5-jarig kind 10 minuten voor het diner aan de borst laten.. Gevolg: kind zit vol en eet het 'normale' eten niet op waardoor het veel belangrijke mineralen, vitaminen en andere bouwstoffen tekort komt.
En ben ik de enige die vol verbazing naar de mevrouw in het park die vol lof was over de zindelijkheidsmethode en ondertussen de billen van haar dochtertje de hele dag in een leeg olijvenpotje hing om de plas en de poep op te vangen.. Dan bereik je toch hetzelfde als je het kind een luier omhangt?
quote:Ik heb niet dit bed, maar een door mijn opa voor mijn moeder gemaakt ledikantje. Klein maatje, tot de halve hoogte dicht, daarboven spijltjes en lager dan een normaal ledikantje.Op woensdag 24 januari 2007 22:35 schreef desiredbard het volgende:
Beetje OT misschien
Maar nal dat samen slapen, wij zijn aan het denken over een bed van "pappa's and mamma's"
welk je aan een kant kunt aansluiten aan je bed.
Tussen ons in lijkt me niet zo'n prettig idee daar ik nogal eens draai in bed
Maar heeft iemand dit bed en wat zijn de ervaringen?
De helft van een van de zijkanten kan naar beneden geklapt worden waardoor het precies aansluit op ons bed. Ze heeft haar eigen matras, schapenvacht en dekentje waardoor het een heel knus holletje is naast mijn bed.
Ik zal morgen een foto maken als ik er aan denk.
Ik vind het ideaal. Ik heb graag mijn dochter bij me op de slaapkamer, dat voelt heel natuurlijk en prettig en ik hoop dat het zoals Macka zo mooi omschrijft ook altijd een veilige plek voor haar zal zijn.
Bij ons in bed lukt niet omdat we twee losse matrassen hebben en omdat mijn partner nogal de neiging heeft om met de kussens te schuiven in zijn slaap.
Een kind komt niet voor niks na 9 maanden uit je buik. En een kind krijgt niet voor niks tandjes. Zo zie ik het.
quote:Er zitten aardige punten in, en ieder moet lekker doen wat -ie zelf wil, maar ik vind het juist voornamelijk tégen de natuur indruisen, deze theorie. Een kind hóórt zelfstandig te worden, zelf dingen te kunnen, niet tot het extreme afhankelijk te zijn van mama (of papa). Er gebeuren veranderingen in het darmstelsel en de spijsvertering waardoor het geven van BV op 7 jarige leeftijd (hoewel ik voorstander ben van BV) eigenlijk gewoon waanzin is, biologisch gezien. Dus nee, natural is het zeker niet wat mij betreft.Op donderdag 25 januari 2007 09:10 schreef jessie het volgende:
Ik vind dat Attatchement Parenting allemaal een beetje teveel bla bla.
Een kind komt niet voor niks na 9 maanden uit je buik. En een kind krijgt niet voor niks tandjes. Zo zie ik het.
En samen slapen? Nooooooooo thank you!
. Maar nogmaals, doe wat je zelf wilt.
Maar mss is dat wel omdat zo uitgebreid beschreven is hoe en waarom dingen gedaan worden terwijl dat bij de 'normale/gemiddelde/gewone' methode niet zo is.
Ik kan me nl. zo voorstellen dat voor sommige mensen een schema beter werkt om zich wat zekerder te voelen en dat werkt dan weer door in wat het kindje merkt aan de ouders. En dat is dan in zo'n geval beter.
Iemand (sjak?) zei dat hierboven ook al geloof ik.
Verder heb ik idd ook wel een beetje het gevoel wat Jessie hierboven en Sugar hierbeneden zeggen.
Het lijkt bijna alsof je meer vrijheid hebt als je je niet aan zo'n lijstje houdt omdat je dan gewoon echt kan kiezen wat voor jou het beste bij je past.
[ Bericht 19% gewijzigd door BE op 25-01-2007 09:31:20 ]
Zo simpel zie ik het ook. En ik vind het ook lékker om gewoon wel dingen te doen zoals ze doorgaans gedaan worden en ook om van anderen (de massa?) dingen aan te nemen. Soms doe ik dingen dus wél omdat generaties mensen het zo doen. Of omdat bepaalde dingen verkocht worden. En ik me dus laat verleiden door een potje van Olvarit. Heerlijk dat ik die vrijheid heb, vind ik. Ik hou misschien ook meer van mensen die daar allemaal niet zo -in mijn ogen- overdreven analytisch, serieus en rationeel mee bezig zijn.
En dat kijken naar je kind, daar moet ik om lachen. Natuurlijk doe je dat.
Overigens, ik ben het ook met een hierboven gestelde post eens... Het hele conditioneren met betrekking tot ontlasting, dat zie ik nu helemaal niet als iets wat ik me bij AP zou voorstellen. Dat vind ik eigenlijk volledig tegen het principe ingaan...
quote:Idd. Wij pikken ook van alles wat mee. Bij voorkeur willen we Anna via Rapley gaan (bij) voeden straks, maar ik sluit ook zeker niet uit dat er straks een keer een potje van het 1 of ander voorbij komt. Da's toch het mooie, dat je kunt doen wat je wilt? Waarom zou je je beperken tot 1 methode? Doe gewoon wat goed voelt.Op donderdag 25 januari 2007 09:27 schreef Sugar het volgende:
Soms doe ik dingen dus wél omdat generaties mensen het zo doen. Of omdat bepaalde dingen verkocht worden. En ik me dus laat verleiden door een potje van Olvarit. Heerlijk dat ik die vrijheid heb, vind ik. Ik hou misschien ook meer van mensen die daar allemaal niet zo -in mijn ogen- overdreven analytisch, serieus en rationeel mee bezig zijn.
quote:Wat moet ik zeggen dan? Ik ben geen AP-er. Ik presenteer me niet zodanig, en ik heb geen keuze gemaakt voor Attachment Parenting.Op woensdag 24 januari 2007 23:49 schreef Moonah het volgende:
Nebelung, nu het niet meer over die excessen gaat, wil je dan weer meepraten hier? Pleeeeaaassee.....
Wij doen wel veel dingen die raakvlakken hebben met AP. Hoe wij omgaan met onze dochter is gewoon zo gegroeid en wij doen dus veel dingen die raakvlakken hebben met AP.
Ik zie hier boven alweer dingen staan waarvan ik denk: jezus mensen verdiep je verdomme nou eens. Al die klok-klepel-verhalen, echt, dat vind ik zo irritant. Er wordt gedaan alsof het iets raars is, alsof je ALLES maar MOET aanhangen als een blind paard. Nee dus. Zucht.
Wat heb je eraan om er over te discussieren als men zich niet eerst verdiept? Nee, wat citaten pakt of aan die idiote docu denkt? Ik heb daar geen zin in. Ik zie Randa vragen om ervaringen, dat lijkt me nou wel eens leuk, maar eerlijk gezegd ging dat in het baby-topic waar dit begon al hartstikke leuk (en nee, ik snap dat het daar niet hoort).
quote:Klok-klepel dus.Op donderdag 25 januari 2007 09:22 schreef Brighteyes het volgende:
Ik vind het niet zozeer blabla als wel dat ik in het lijstje wat Macka gaf een beetje afkeuring proef voor mensen die het op een andere manier doen, waar bijv. een schema wel voor werkt. Het klinkt zo 'wij weten het beter'.
Maar mss is dat wel omdat zo uitgebreid beschreven is hoe en waarom dingen gedaan worden terwijl dat bij de 'normale/gemiddelde/gewone' methode niet zo is.
Van de site natuurlijk ouderschap:
quote:En dan dit artikel: natuurlijk ouderschap kent geen vaste regels, het is een manier van denken waarvan dit de conclusie is:Moet ik alle AP idealen naleven om een AP ouder te zijn?
Nee. We zien dat gezinnen in verscheidene omstandigheden leven die mogelijk uitsluiten om alle AP idealen te gebruiken. We willen ook dat ouders weten dat AP geen standaard recept geeft voor ouderschap. Wat we willen is dat ouders begrijpen wat de emotionele en psychologische basisbehoeften van baby’s zijn, zelfs voor de geboorte. Ouders die deze behoeftes (h)erkennen zullen beslissingen nemen gebaseerd op de behoeften van hun kinderen en niet op grond van wat de opvoedingsboeken en andere experts zeggen dat je moet doen. AP komt uit het hart. Als een gevoelige ouder zul je aanvoelen wat je baby nodig heeft, onafhankelijk van de levensomstandigheden.
quote:Een AP-er is een ouder die er met haar of zijn hele hart van overtuigd is dat haar kinderen inherent goed zijn en dat door het koesteren van een sfeer van volledig vertrouwen en intimiteit een band geschapen wordt die deze kinderen voorziet van de basis en veiligheid om hun beste zelf te worden. Het heeft echt maar weinig van doen met de handvatten die we gebruiken om AP te zijn. Het enige dat belangrijk is om ons te kwalificeren als AP-er is eenvoudigweg dat we ouders zijn vanuit een AP-grondhouding of denkraam.
quote:Nou sorry hoor...Op donderdag 25 januari 2007 11:03 schreef nebelung het volgende:
Klok-klepel dus.
Mijn nederige excuses dat ik me niet eerst door 6 websites worstel voor ik me ergens een mening over vorm.
Denk je dat het dan een leukere discussie wordt?
Mss is het idee van zo'n topic wel dat degenen die er ervaring mee hebben hier eens uit komen leggen wat het dan voor hen betekent ipv zo'n lijstje ergens op een site.
Doe nou eens relaxed zeg, niet alles is een aanval...
Oh, en wat ik overigens probeerde te zeggen en wat je ook gelezen zou hebben als je er niet gelijk al vanuit ging dat ik een aanval inzette was dat het mss zo lijkt omdat de reden om bepaalde dingen te doen bii AP zo duidelijk omschreven worden itt de redenen om een schema aan te houden.
Daarom kan (kan!!!!) het lijken alsof dingen overkomen alsof men het beter weet... Ik was mezelf dus al aan het corrigeren zeg maar.
[ Bericht 3% gewijzigd door BE op 25-01-2007 11:21:44 ]
Het dragen is superhandig. Anna slaapt veel, dus thuis doen we dat niet vaak, maar als we weg gaan, doe ik haar het liefst in de slen. Het voelt fijn, maar is daarnaast ook praktisch. Scheelt veel gesjouw met de wandelwagenbak en ik kan zo tenminste alle winkels in.
Wij doen van alles door elkaar geloof ik. Net wat op dat moment het beste past.
Dat bedje klinkt lief Owlet.
Zoals Innovative het mooi omschrijft, ik weet er niet veel van, daarom ook deels dit topic. En ja, ik heb de documentaire bewust laten staan, omdat ik daardoor vragen kreeg. Ik snap ook wel dat het daar getoonde materiaal niet allemaal even reëel is. Maar juist daarom wilde ik weten hoe het in de 'normale' praktijk eruit ziet.
Iets wat mij een struikelblok lijkt bij (gedeeltelijk) AP is het loslaten. Dat is als ouder altijd iets moeilijks denk ik, om op een dag meer en meer te moeten vertrouwen op het kunnen van je kind en daarom jezelf terug te trekken. Bij AP kies je in bepaalde gebieden veel later voor het loslaten, zoals het alleen slapen. Het lijkt me dat dat dan moeilijker kan zijn, omdat je het moment uit stelt. (hier wordt het heel praktisch nog uitgesteld, nu pas het wiegje nog, maar geen maanden meer).
Dat geldt misschien ook voor de draagdoek? Dichtbij jou kan een kindje zich kruipend of lopend niet zo makkelijk bezeren, maar een keer moeten ze die dingen toch gaan ervaren. Ik denk dat ik heel makkelijk voor de veilige weg zou kiezen en misschien te lang zou wachten met het laten ervaren van dingen.
quote:Het blijft moeilijk.Op woensdag 24 januari 2007 19:44 schreef sjak het volgende:
Mmm, ik merk dat ik dit soort discussies altijd heel moeilijk vind. We voeden allemaal op op de manier zoals je het het beste vindt en anders is dan al snel een aanval. Ik hoop dat we dit topic open kunnen blijven staan voor elkaar en van elkaar kunnen leren.
quote:Ik zie jouw post ook niet als een aanval. Ik geef aan waarom het niet klopt wat jij denkt/zegt.Op donderdag 25 januari 2007 11:08 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Nou sorry hoor...
Mijn nederige excuses dat ik me niet eerst door 6 websites worstel voor ik me ergens een mening over vorm.
Denk je dat het dan een leukere discussie wordt?
Mss is het idee van zo'n topic wel dat degenen die er ervaring mee hebben hier eens uit komen leggen wat het dan voor hen betekent ipv zo'n lijstje ergens op een site.
Doe nou eens relaxed zeg, niet alles is een aanval...
Oh, en wat ik overigens probeerde te zeggen en wat je ook gelezen zou hebben als je er niet gelijk al vanuit ging dat ik een aanval inzette was dat het mss zo lijkt omdat de reden om bepaalde dingen te doen bii AP zo duidelijk omschreven worden itt de redenen om een schema aan te houden.
Daarom kan (kan!!!!) het lijken alsof dingen overkomen alsof men het beter weet... Ik was mezelf dus al aan het corrigeren zeg maar.
Lees het nog eens zou ik zeggen.
Dat artikel kan dat beter verwoorden dan ik zo 123, vandaar de link. En waar dat op neerkomt dat er geen regels zijn waar je je aan moet houden, om even kort door de bocht te gaan.
vond dit topic wel leuk om alles te lezen van iedereen hoe hun het "doen".
maar als dit weer zo'n discussieachtig topic word over het "welles"nietus" blabla, nou
quote:Ehm, nou je hóeft natuurlik niets te zeggen.
Maar ik heb gemerkt dat jij vaak zinnige dingen zegt, dus ik vind het wel interessant als je jouw mening/visie hierover ook vertelt.
Hetgeen je nu ook wel gedaan hebt, waarvoor dank.
*nu weg is, straks beter bijleest.
quote:Hier staat 'AP komt uit het hart' en dat vind ik dus weer onnodig hard staan tov de ouders die niet aan AP doen, net alsof die alleen maar uit radio met hun kind om gaan. Dat is wat ik bedoelde.Moet ik alle AP idealen naleven om een AP ouder te zijn?
Nee. We zien dat gezinnen in verscheidene omstandigheden leven die mogelijk uitsluiten om alle AP idealen te gebruiken. We willen ook dat ouders weten dat AP geen standaard recept geeft voor ouderschap. Wat we willen is dat ouders begrijpen wat de emotionele en psychologische basisbehoeften van baby’s zijn, zelfs voor de geboorte. Ouders die deze behoeftes (h)erkennen zullen beslissingen nemen gebaseerd op de behoeften van hun kinderen en niet op grond van wat de opvoedingsboeken en andere experts zeggen dat je moet doen. AP komt uit het hart. Als een gevoelige ouder zul je aanvoelen wat je baby nodig heeft, onafhankelijk van de levensomstandigheden.
Het lijkt mij idd dat je vaak als ouder jouw gulden middenweg zoekt. De een zal wel graag een voedingsschema aanhouden maar tegelijkertijd het wel prettig vinden om zijn/haar kind de hele dag bij zich te dragen etc. etc.
Daarom vind ik het wel interessant om het te lezen omdat er ook dingen bij staan waarvan ik denk 'ja maar, dat doe je toch sowieso'.
Er zijn hier al heel veel die zich herkennen in 1 of meerdere dingen die genoemd worden.
In mijn ogen is AP iets wat een heleboel ouders uit zichzelf al doen, zonder daar verder een naam aan te geven. Soms blijkt dat als ze een hoop kritiek krijgen (of zoals Moonah bv hoort van het CB, vrienden en familie dat het anders zou moeten volgens hun) en op zoek gaan naar anderen die het ook zo doen, ze al gauw stuiten op iets wat aansluit bij wat zij doen. Het is fijn om te weten dat je niet de enige bent die met het kind slaapt, lang borstvoed of je kind graag draagt in een doek (ik noem maar wat hoor). AP kent geen vaste regels, in de praktijk zijn het volgens mij vaak de dingen die ik nu noem die herkenning oproepen. Ik ken best veel AP-ers en die zijn niet analytisch, serieus en rationeel bezig. Die leven op gevoel, volgen hun kind en doen wat het beste voelt.
Dat er wel bepaalde overtuigingen zijn wat betreft bijv. het kind zo dicht mogelijk bij je laten slapen e.d. maar zijn dat geen vastomlijnende regels.
En voor de meesten is dat logisch en doe je dat ook wel vanuit je gevoel.
Maar er zijn ook mensen die wel alles via schema's en vastgelegde regels via een opvoedboek oid doen.
Is niets mis mee maar dat is dan meer opvoeden vanuit verstand en hjet andere meer op gevoel.
En denk dat ze dat bedoelen met uit het hart , het klinkt wellicht een beetje cru.. maar aan de andere kant.. schema is vanuit de hersens/wetenschap .. zouden AP ouder(s) geen hersens hebben dan
? Het is ook wel hoe je de woorden oppikt.. bij gevoel en verstand maakt het al luchtiger denk ik.
Dan hart en hersens
Gisteren stelde Sjak (sorry sjak ik neem je even als voorbeeld) ook die vraag, wat is dan het verschil tussen schema en regelmaat en daar hebben we het zo heen en weer over gehad en we stelden toen naar alle tevredenheid vast dat sommigen regelmaatmoeders/ouders zijn en Sjak stelde vast dat ze een schemamoeder is. Helemaal prima en leuk. Ik heb Sjak nog nooit rigide en hysterisch zien vasthouden aan haar schema. Binnen haar schema (indeling van de dag) volgt ze Jetske en dat is toch hartstikke mooi, niks mis mee. Ik persoonlijk heb nog nooit iemand gezegd : gij zult niet schema-en. (al vind ik wel dat je op moet letten dat zo'n schema niet te rigide wordt, dat er helemaal geen ruimte meer overblijft voor wat het kind wil) Die mensen zullen er best wel zijn natuurlijk, vrees ik. Net zoals er legio mensen zijn die een mening hebben over bijvoorbeeld voeden op verzoek, lang voeden, samen slapen, rapley. (en daar loop je eigenlijk al heel gauw tegenaan als je je binnen de muren van het CB begeeft of bij je eigen familie. Eerlijk is eerlijk, je wordt echt gauw voor gek versleten hoor en je wordt vaak zo in een hoek gedreven. Dan ga je wel gauw op zoek naar anderen die het ook zo doen en heel vaak kom je dan dus uit bij AP)
[ Bericht 2% gewijzigd door nebelung op 25-01-2007 12:34:00 ]
Je hebt ook vrouwen die zich gewoon 'moeder' noemen en zelf de keuze uit allerlei verschillende parenting manieren kiezen. En daarbij wel of geen raakvlakken hebben met AP.
quote:Ik ben iets... namelijk mezelfOp donderdag 25 januari 2007 12:19 schreef Igraine het volgende:
Ja maar naar mijn idee staan dat soort dingen zoals "AP komt uit het hart" er alleen maar voor mensen die zich daarmee willen identificeren. Die zich dus daadwerkelijk AP-er willen noemen. Zo van "Ik ben iets, namelijk AP-er". Als jij je aan wilt sluiten bij een groep, heb je ook iets nodig waardoor 'jouw groep' beter lijkt dan een andere.
Je hebt ook vrouwen die zich gewoon 'moeder' noemen en zelf de keuze uit allerlei verschillende parenting manieren kiezen. En daarbij wel of geen raakvlakken hebben met AP.
En dat vind ik al heel wat... laat staan dat ik me aan allerlei groepjes of levensovertuigingen zou moeten conformeren (voor mijzelf gesproken he)...Ik sluit me volledig aan bij je laatste alinea
Echt, ik heb altijd zoveel woorden nodig
quote:pssst van sjak is jetskeOp donderdag 25 januari 2007 12:22 schreef nebelung het volgende:
Ja wat Igraine zegt dus.
Echt, ik heb altijd zoveel woorden nodig
renske is van popples Ik ga wat anders doen, geloof ik
quote:Jarno, als een kind zich normaal ontwikkelt taalt het niet meer naar bv als het 7 jaar is.Op donderdag 25 januari 2007 09:19 schreef Jarno het volgende:
[..]
Er zitten aardige punten in, en ieder moet lekker doen wat -ie zelf wil, maar ik vind het juist voornamelijk tégen de natuur indruisen, deze theorie. Een kind hóórt zelfstandig te worden, zelf dingen te kunnen, niet tot het extreme afhankelijk te zijn van mama (of papa). Er gebeuren veranderingen in het darmstelsel en de spijsvertering waardoor het geven van BV op 7 jarige leeftijd (hoewel ik voorstander ben van BV) eigenlijk gewoon waanzin is, biologisch gezien. Dus nee, natural is het zeker niet wat mij betreft.
En samen slapen? Nooooooooo thank you!
Maar nogmaals, doe wat je zelf wilt.
AP staat juist voor om te kijken naar de ontwikkeling van het kind en daar op te reageren.
Mijn dochter van zes maanden wil niet meer aan de borst, heeft te maken met een lage bv productie bij mij wegens aangeboren klierafwijking. Ik ga haar niet dwingen om toch aan de borst te drinken. Ze krijgt kv en ze experimenteert met groente en fruit eten. Dat laatste vindt ze leuk, en ik heb uit haar eigen signalen opgepikt dat ze er aan toe was. Daarmee wordt ze onafhankelijker van mij, en die ruimte krijgt ze.
Ik vond Moonah's uitleg over ruimte erg mooi:
"Je kind de ruimte geven zich te ontwikkelen. Uiteraard, zou ik willen zeggen! Maar nadrukkelijk de ruimte, niet de leegte. Ruimte is begrensd, leegte niet. Empathie is imo daarbij onontbeerlijk."
Voor mij betekent empathie in dezen kijken naar wat mijn zich ontwikkelende baby aangeeft en daar op inspelen.
quote:Bij AP gaat het om het kijken naar en reageren op de signalen van je kind. Als je kind niet (meer) in de draagdoek wil, als je kind niet samen wil slapen, als je kind niet meer aan de borst wil, dan laat je het gaan en pas je een en ander aan op de nieuwe situatie.Op donderdag 25 januari 2007 11:14 schreef PM-girl het volgende:
Iets wat mij een struikelblok lijkt bij (gedeeltelijk) AP is het loslaten. Dat is als ouder altijd iets moeilijks denk ik, om op een dag meer en meer te moeten vertrouwen op het kunnen van je kind en daarom jezelf terug te trekken. Bij AP kies je in bepaalde gebieden veel later voor het loslaten, zoals het alleen slapen. Het lijkt me dat dat dan moeilijker kan zijn, omdat je het moment uit stelt. (hier wordt het heel praktisch nog uitgesteld, nu pas het wiegje nog, maar geen maanden meer).
Dat geldt misschien ook voor de draagdoek? Dichtbij jou kan een kindje zich kruipend of lopend niet zo makkelijk bezeren, maar een keer moeten ze die dingen toch gaan ervaren. Ik denk dat ik heel makkelijk voor de veilige weg zou kiezen en misschien te lang zou wachten met het laten ervaren van dingen.
Dus niet verplicht bv tot zes jaar, samenslapen tot twaalf jaar en draagdoek tot drie jaar ofzo. Gewoon totdat ze aangeven er geen prijs meer op te stellen. Het is de bedoeling dat ze basisvertrouwen opbouwen van waaruit ze de wereld en nieuwe situaties tegemoet kunnen gaan. Je voedt ze juist op om ze zo goed mogelijk los te kunnen laten.
Ik denk dus niet dat AP a priori een keuze is voor later loslaten, maar voor loslaten als het kind er aan toe is.
Overigens ben ik geen echte AP'er. De boeken van Sears en Liedlof heb ik nog niet gelezen. Maar bij heel veel wat ik doe en waar ik info over zoek kom ik toch weer op AP uit. Ik onderschrijf de doelen en de uitgangsidealen volledig.
. En lees nu dat ik eigenlijk aan AP "doe". quote:Ja, zo zit dat bij ons ook.Op donderdag 25 januari 2007 11:25 schreef YPPY het volgende:
Wat betreft die doek zorgt het er nu idd voor dat Anna zich niet kan bezeren PM, maar ik zie het als alternatief voor de wandelwagen, of de buggy misschien zelfs straks.
De kinderwagen die ik gekocht heb is in het afgelopen half jaar maar twee keer gebruikt, ofzo. De draagzak en draagdoek al ontelbare malen. Ook in tram en trein en volle en smalle winkels erg handig. Bovendien slaapt Lucie er goed in.
Natuurlijk vind ik het contact zo ook heel fijn. Warm lijfje tegen me aan. En meekijken met haar. Ze kan zo zelf ook veel zien, bijvoorbeeld als ik in de supermarkt of straat even een praatje maak. Of op een OUD meeting
Met het in slaap lopen toen ze nog heel klein was kwam het ook handig uit, zo kon ik ondanks fysieke pijn toch met haar heen en weer sjouwen.
Dat alles weerhoudt ons er overigens niet van om Lucie te proberen stimuleren met kruipen/tijgeren/lopen.
Merlijn heeft alleen veel in de eerste maanden in de draagdoek gezeten. Toen ik hem ook erin durfde te zetten en ik zelf wat mobieler was. Het was de manier om te wandelen en openbaar vervoer. Nu heb ik de grote draagdoek opgeruimd en draag Merlijn alleen nog in een korte doek zodat hij minder zwaar is op mijn heupen tijden het snel even het dorp in gaan.
quote:Toch weerhoudt dat eerste mij er niet van om te grasduinen op AP sites en binnen AP lijsten. Ik kom er interessante dingen tegen. En soms ook dingen waar ik het niet mee eens ben.Op donderdag 25 januari 2007 12:19 schreef Igraine het volgende:
Ja maar naar mijn idee staan dat soort dingen zoals "AP komt uit het hart" er alleen maar voor mensen die zich daarmee willen identificeren. Die zich dus daadwerkelijk AP-er willen noemen. Zo van "Ik ben iets, namelijk AP-er". Als jij je aan wilt sluiten bij een groep, heb je ook iets nodig waardoor 'jouw groep' beter lijkt dan een andere.
Je hebt ook vrouwen die zich gewoon 'moeder' noemen en zelf de keuze uit allerlei verschillende parenting manieren kiezen. En daarbij wel of geen raakvlakken hebben met AP.
Voor 'beter dan' ben ik allergisch, het gaat mij er om wat werkt voor mí&jacute;n kind.
Dus maak ik wel gebruik van een box en een kinderstoel, hoewel die niet binnen hardcore AP passen.
Ik ben gewoon moeder, en ben gewoon blij dat ik via AP een andere kijk heb leren kennen dan mijn ziekenhuis, kraamzorg en CB me bieden.
Ik zou bij ons eerste kind iig eerder tot AP-moeder betiteld kunnen worden dan bij ons tweede kind, en toch ben ik nog dezelfde moeder.
En itt velen hier slaap ik het best met kind naast me in bed; als ze in haar ledikantje ligt word ik juist door elk geluidje gealarmeerd.
quote:Nou, dan zal ik als eerste hier dat stickertje plakken en wel op mezelf: ik ben een AP-moeder! In vol ornaat.Op donderdag 25 januari 2007 12:11 schreef _evenstar_ het volgende:
Wat ik begrijp van heel het Ap is dat het juist is het uit het gevoel opvoeden, en dat er eigenlijk geen vaste regeltjes bij horen.
Waarom veel moeders hier nu steeds zo bij zetten dat ze geen echte AP-moeders zijn.
Denk dat Merlijn ook niet echt een probleem zal worden naar een één persoonsbed, hij heeft geen moeite met ons bed en klimt er zo makkelijk in uit, maar dat komt wel, als de nachtvoedingen wegvallen is dat pas de discussie. quote:Omdat ik niet alles doe volgens de "regels" en manier van leven van een AP-moeder.Op donderdag 25 januari 2007 20:42 schreef Sugar het volgende:
[..]
Nou, dan zal ik als eerste hier dat stickertje plakken en wel op mezelf: ik ben een AP-moeder! In vol ornaat.
Waarom veel moeders hier nu steeds zo bij zetten dat ze geen echte AP-moeders zijn.
Zo zie ik het echte AP tenminste.quote:Je gevoel volgt toch wat jij voelt wat je kind nodig heeft? alleen vertolk jij dat gevoel voor hem/haarOp donderdag 25 januari 2007 20:49 schreef Randa_v het volgende:
Nee, niet alleen. Het staat eigenlijk meer voor een epaalde manier van leven. Met als onderdeel het volgen van je kindje, niet per sé je eigen gevoel.
ik denk dat er wel een verschil in zit tussen hardcore en gewoon Ap en de meeste moeders gewone Ap zijn en je er bij hebt die wel hardcore zijn.
Misschien dat sommige daarom zich niet echt AP vinden want ze doen zus of zo niet. Terwijl dat toch eigenlijk helemaal niet hoeft.
[ Bericht 20% gewijzigd door _evenstar_ op 25-01-2007 20:57:50 (toevoeging) ]
Storm is moe. Storm wil slapen. Storm gaat naar bed. Storm huilt van moeheid. Storm valt in slaap.
Hoe kon ik niet volgen? Ik faciliteerde: legde mijn kind op een plek waar het kon slapen, de activiteit waaraan hij behoefte had. Hij moest er wel eerst voor huilen en druk doen met zijn armpjes. En dat liet ik als moeder gebeuren. En toen ging hij slapen.
Dit is het dan: een kind laten huilen. En in een bed leggen.
Niet tegen je aan houden en voorkomen dat het huilt. Maar wegleggen. En daarin voorzie ik prima in de behoefte van mijn kind. Ik volg hem, want hij had slaap. Maar dat is toch niet AP?
"
quote:Bron: http://www.attachmentparenting.org/index.htmlThe mission of Attachment Parenting International (API) is to promote parenting practices that create strong, healthy emotional bonds between children and their parents. We believe these practices nurture and fulfill a child's need for trust, empathy, and affection, providing a lifelong foundation for healthy, enduring relationships.
Het is waar dat we ons gevoel volgen maar dat is niet waar AP voor staat.
quote:Of vaders.Op donderdag 25 januari 2007 20:42 schreef Sugar het volgende:
Waarom veel moeders hier nu steeds zo bij zetten dat ze geen echte AP-moeders zijn.
.quote:ja juist alhoewel ik nog niks gezegd had
Randa en ik zijn echt gevoelsmensen, als iets niet lekker aanvoelt doen we het gewoon niet. Het boeit ons eigenlijk gene ene flikker of iets bij een bepaalde manier van opvoeden hoort of niet. We pakken gewoon mee dat wat ons het beste lijkt van alle manieren.
quote:er wordt gezegd in dat stukje dat de ouders het promoten een sterkere gezonde band tussen kind(eren) en ouder(s) omdat deze vorm voed in de behoeftes van het kinds vertrouwen, empathie affectie en ze een goede gezonde basis voor een (levens)lange gezonde band met iemand.Op donderdag 25 januari 2007 20:59 schreef Randa_v het volgende:
Het echte AP is meer en uitgebreider dan hier beschreven en niet alleen je eigen gevoel. Sorry, kan het niet goed verwoorden.
"
[..]
Bron: http://www.attachmentparenting.org/index.html
The mission of Attachment Parenting International (API) is to promote parenting practices that create strong, healthy emotional bonds between children and their parents. We believe these practices nurture and fulfill a child's need for trust, empathy, and affection, providing a lifelong foundation for healthy, enduring relationships.
Het is waar dat we ons gevoel volgen maar dat is niet waar AP voor staat.
Dat is iets wat elke ouder nastreeft dus als dit voor AP staat dan is iedereen AP
en nee zo simpel ligt het allemaal niet, maar Wat maakt iemand wel of niet dan AP
Merlijn is wakker dat maakt het ook niet makkelijk. Als ik lees wat hier tot nu toe geposts is qua linkjes e.d. waar Ap voor staat komt mijn conclusie op hetzelfde uit.
Voelen dat wat je kind aangeeft wat hij/zij fijn vind en wat voor hem haar werkt.
[ Bericht 1% gewijzigd door _evenstar_ op 25-01-2007 21:14:04 (typo\'s) ]
De engelse site omschrijft ze toch wat diepen vind ik. quote:Nee, http://www.attachmentparenting.org/index.htmlOp donderdag 25 januari 2007 21:14 schreef poemojn het volgende:
http://www.empathicparenting.org/attach.htm , Randa?
Wat boeit het eigenlijk hoe het heet en of je bij een bepaalde stroming hoort als het neerkomt hoe je je kind opvoedt? Het gaat er toch om dat je je er goed bij voelt? De ene voelt zich er blijkbaar goed bij om 5 jaar bv te geven en de andere niet. Hetzelfde voor luiers : wat boeit het welke je gebruikt, katoen of weggooi: als je er zelf maar blij mee bent. Ook wij maken nog steeds mee dat mensen uit onze omgeving het er niet mee eens zijn hoe wij sommige dingen doen : fuck them ( sorry mam
) wij voelen ons er lekker bij en daar gaat het om. Eigenlijk is dit natuurlijk iets wat niet helemaal hier thuis hoort maar ik kon het niet laten.
quote:Dan vraag ik mij af als het kind nu al vrij snel aangeeft dat het haar eigen ruimte nodig heeft, wel haar huiltjes nodig heeft om iets te verwerken. door ziektes/aandoeningen via schema gevoed moet worden.Op donderdag 25 januari 2007 21:15 schreef Randa_v het volgende:
Het is vooral je kind dicht bij je houden. Borstvoeding geven en als je fles geeft, dan het liefst je baby tegen je blote huid, net als bij borstvoeding. Alles op zijn natuurlijke beloop laten, dus je kind zichzelf laten spenen. Bij je dragen en ga zo maar verder, dat betekent die vertrouwensband opbouwen. Lees de guidelines maar in de OP, die moet je volgen en dat doe ik niet.
Maar toch wel die vertrouwensband aanwezig is, dat warme fijne gevoel naar elkaar.. die verbindtenis..
Zou het omdat er geen enkele regel toegepast is geen Ap zijn, maar toch volg je het kind in wat zij nodig heeft.
Het eindresultaat is dan toch hetzelfde?
het is geen kritiek maar ik probeer het te snappen en zien waar het verschil dan zit wanneer wel en niet AP
quote:Wel een mooie link.Op donderdag 25 januari 2007 21:14 schreef poemojn het volgende:
http://www.empathicparenting.org/attach.htm , Randa?
quote:dat boeit geen reet want iedereen wil uiteindelijk hetzelfde..Op donderdag 25 januari 2007 21:19 schreef Magneet het volgende:
Even andere opmerking en deze is op geen enkele manier negatief bedoeld :
Wat boeit het eigenlijk hoe het heet en of je bij een bepaalde stroming hoort als het neerkomt hoe je je kind opvoedt? Het gaat er toch om dat je je er goed bij voelt? De ene voelt zich er blijkbaar goed bij om 5 jaar bv te geven en de andere niet. Hetzelfde voor luiers : wat boeit het welke je gebruikt, katoen of weggooi: als je er zelf maar blij mee bent. Ook wij maken nog steeds mee dat mensen uit onze omgeving het er niet mee eens zijn hoe wij sommige dingen doen : fuck them ( sorry mam
Eigenlijk is dit natuurlijk iets wat niet helemaal hier thuis hoort maar ik kon het niet laten.
Maar het is van mijn kant uit pure interesse, het willen/kunnnen begrijpen/snappen, nieuwschierigheid
quote:In mijn geval omdat ik een aantal dingen gebruik die niet bij AP horen, en ik mij daar bewust van ben.Op donderdag 25 januari 2007 20:42 schreef Sugar het volgende:
[..]
Nou, dan zal ik als eerste hier dat stickertje plakken en wel op mezelf: ik ben een AP-moeder! In vol ornaat.
Waarom veel moeders hier nu steeds zo bij zetten dat ze geen echte AP-moeders zijn.
Ik wil die dingen gewoon gebruiken en wil er niet over discussiëren.
De box bijvoorbeeld. Die wordt binnen AP als te vrijheidsbeperkend ervaren. Ik heb een harcore AP'er wel eens horen vragen waarom een kind achter tralies moet zitten als het niets misdaan heeft. Ik leg Lucie wél in een box.
quote:Ja, er zijn een paar dingen goed om te gebruiken maar sommige, zie die docu, zijn me ook te.Op donderdag 25 januari 2007 21:26 schreef Macka66 het volgende:
[..]
De box bijvoorbeeld. Die wordt binnen AP als te vrijheidsbeperkend ervaren. Ik heb een harcore AP'er wel eens horen vragen waarom een kind achter tralies moet zitten als het niets misdaan heeft. Ik leg Lucie wél in een box.
quote:kan ik helemaal inkomen hoorOp donderdag 25 januari 2007 21:25 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
dat boeit geen reet want iedereen wil uiteindelijk hetzelfde..
Maar het is van mijn kant uit pure interesse, het willen/kunnnen begrijpen/snappen, nieuwschierigheid
Hell iedere vorm van info over hoe ik Merlijn op kan voeden ben ik opzich blij mee. Het ergste wat met die info kan gebeuren is dat ik er iets mee kan en daar is helemaal niks mis mee Nieuwe ideeën, meningen, ervaringen zijn altijd welkom Wat als het kind nou juist die behoefte nodig heeft om even begrenst te worden? om het maar even van een ander punt te bekijken.
En zijn die regels zoals geen box/draagdoek etc. verzonnen regels om zichzelf een stempel te drukken en uh anders te maken dan anderen?
Ik ga nu rusten ben moe van een dagje uit.
Ik riep net wel even blij dat ik ook aan AP deed, maar kom daar nu op terug. Voor mijn gevoel doe ik het wel trouwens hoor, maar dat geldt dan echt voor het onderwerp vertrouwensband en inspelen op de behoefte van je kind.
Mits dat kind niet de behoefte had om voor de zoveelste keer de deur uit te lopen, op twee jarige leeftijd.
Dat vraag ik me dan even af, hoe zouden AP ouders dat dan aanpakken? Een kind dat letterlijk levensgevaarlijke dingen doet, meerdere keren per dag?
quote:ja heb dat gezien, ik vind het niet "natuurlijk" in de menselijke vorm.Op donderdag 25 januari 2007 21:35 schreef Randa_v het volgende:
Heb je een flinke tijd geleden weleens een docu-avond op ned.3 gezien om een baby te laten plassen op een kom, andere kindjes aan de borst dat zijn ook dingen die ze er onder kunnen verstaan die ver gaan voor mij, maar ze noemen het ook natuurlijk ouderschap.
Ik ga nu rusten ben moe van een dagje uit.
Neigt mij meer matuurlijk als in een met de natuurlijke driften van zoogdieren in zijn algemeenheid.
bijv. met het plassen op een kom vind ik lichtelijk dwangmatig zindelijk laten worden.
Zoiets?
quote:En dat doet volgens mij elke DO.doodgewone ouderOp donderdag 25 januari 2007 21:37 schreef Leah het volgende:
Voor mijn gevoel doe ik het wel trouwens hoor, maar dat geldt dan echt voor het onderwerp vertrouwensband en inspelen op de behoefte van je kind.
quote:En waarom is de keuze van de ouders voor het gebruik van een draagzak een keuze die meer aansluit bij het kind dan de keuze van de ouders voor het gebruik van een wandelwagen? (Het is toch heel natuurlijk dat een kind uit de buik komt. En dat het kind dus wat verder verwijderd is van de binnenkant van mama dan voor de geboorte.) Waarom zou de ene keuze (vanuit de ouders!!!) meer op het kind gericht zijn dan de andere keuze (vanuit de ouders!!!)?Op donderdag 25 januari 2007 21:42 schreef poemojn het volgende:
Misschien dat bij een echte AP'er de draagdoek etc als uitgangspunten gelden, tot een kind anders wil? Terwijl de meeste mensen de gebruikelijke manier met kinderwagen etc als uitgangspunt nemen, en dan dat erdoor drukken als een kind anders wil (laten huilen) of dan de opvoedstijl gedeeltelijk richting AP aanpassen? Eerste vind ik écht AP, 2e niet, 3e semi-AP.
Zoiets?
. Ik vraag me gewoon serieus af, hoe je dat aanpakt als je kind niet zo in elkaar zit.Nr twee vond het zalig in de draagdoek, helaas was (en is) het nogal een zwaar kind. Dan houdt het dus al snel op, als moeder flinke rugklachten krijgt.
Nog iets, nr twee wilde vooral gedragen worden als ik stond te koken. In combinatie met het ondernemende Freekje was dit ronduit gevaarlijk (ik zag in gedachten steeds een beentje langs de gaspitten gaan).
Wipstoel dus, ik kon redelijk goed koken en dan met 1 been die wipper aan de gang houden
.Hoe zou je dat dan doen als je echt de "regeltjes" van AP wilt volgen?
quote:Het is een ander soort van volgen.Op donderdag 25 januari 2007 20:57 schreef Sugar het volgende:
Maar kun je als ouders anders? Anders dan je kind volgen?
Storm is moe. Storm wil slapen. Storm gaat naar bed. Storm huilt van moeheid. Storm valt in slaap.
Het is laat op de avond. Lucie huilt. Lucie is toe aan een schone luier. Lucie heeft in katoenen luiers nooit rode billetjes, itt wegwerpluiers soms. Met katoenen luiers kan ze ook veel beter aangeven wanneer er een nieuwe nodig is. Katoenen luiers moet ik om de twee uur verwisselen.
Maar goed, het is dus tegen de nacht aan. Ik doe Lucie 's nachts wegwerpluiers aan. Dat is makkelijker voor mij. Lucie blijft wel droog vannacht. Maar als ik een echte AP'er zou zijn volgde ik niet mijn gemak maar liet ik Lucie's comfort en mogelijkheid tot signaleren voor gaan.
quote:In de gaten houden, uit de situatie halen, uitleggen waarom, niet gaan schreeuwen of autoritair doen, vriendelijk tegen het kind zeggen dat het best boos mag zijn maar dat het echt niet weer alleen de straat op mag gaan (bijvoorbeeld). En dit dan op een niveau dat het kind kan begrijpen.Op donderdag 25 januari 2007 21:37 schreef Leah het volgende:
Vraag ik me eigenlijk ook af Evenstar. Als ik Freek niet begrensd had (tot aan een tuigje aan toe) had ie op zijn minst een aantal forse ongelukken gehad.
Ik riep net wel even blij dat ik ook aan AP deed, maar kom daar nu op terug. Voor mijn gevoel doe ik het wel trouwens hoor, maar dat geldt dan echt voor het onderwerp vertrouwensband en inspelen op de behoefte van je kind.
Mits dat kind niet de behoefte had om voor de zoveelste keer de deur uit te lopen, op twee jarige leeftijd.
Dat vraag ik me dan even af, hoe zouden AP ouders dat dan aanpakken? Een kind dat letterlijk levensgevaarlijke dingen doet, meerdere keren per dag?
.Ik was nooit zo'n geduldig mens, ik ben inmiddels wel een hele geduldige moeder
.Maar ik deed ook de deur op slot. AP of niet?
quote:Ja.Op donderdag 25 januari 2007 22:01 schreef Leah het volgende:
OK. Dus dan zou je, theoretisch gezien, je kind ook bij je laten slapen als je er zelf slechter of niet door slaapt?
Voor Lucie en mij werkt het co-slapen overigens goed. We slapen er allebei rustiger door.
quote:Niet. Arme opgesloten baby.Op donderdag 25 januari 2007 22:19 schreef Leah het volgende:
Dat deed ik
Ik was nooit zo'n geduldig mens, ik ben inmiddels wel een hele geduldige moeder
Maar ik deed ook de deur op slot. AP of niet?
William Sears (grondlegger van AP) is er voor om het kind zoveel mogelijk te betrekken bij het gezin. Hij zou de babyfoon andersom willen, dat de baby in slaap kan vallen bij de geruststellende geluiden van het familieleven
quote:Nou, het was al een hardrennende peuter toen
.Ieder het zijne, gelukkig
. Maar het staat of valt wel een beetje met het soort kind dat je hebt. Het samen slapen bv, Freek worstelde zich al heel snel alle kanten op, dat werd dus gewoon link, en ik durfde niet meer te slapen.Noou doen we trouwens geregeld wel een middagdut samen
, in het grote bed.quote:Ik kon even geen passende smiley vinden...Op donderdag 25 januari 2007 22:57 schreef Leah het volgende:
[..]
Nou, het was al een hardrennende peuter toen
Ieder het zijne, gelukkig
Noou doen we trouwens geregeld wel een middagdut samen
Wat mij betreft gaan reageren op hoe je eigen kind in elkaar zit en veiligheid altijd voor regeltjes
Klinkt erg gezellig en hecht, zo'n middagdut met je peuter!
.Het principe van AP spreekt me best aan trouwens, ik had er alleen echt het kind niet naar.
AP hoort zich natuurlijk te voegen naar het kind, en niet andersom. Wel jammer dat dat niet altijd zo werkt.
Nog even een leuk AP voorval voor het slapen gaan:
Mijn vriendin voedt haar dochter H. van anderhalf ook bijna AP op. Dat betekent onder andere dat H. er altjd bij is als mijn vriendin bezig is met het huishouden. H. helpt dan ook graag, en vriendin probeert dat zo goed mogelijk in te passen. Van de week gingen we met z'n drieën boodschappen doen, vriendin met H. en ik. (Lucie was met lief mee) Het liep gesmeerd. Vriendin zette de boodschappen op de band, H. stond er naast op de kassa en deed de boodschappen netjes in de tas die ik open hield. Ze wilde de tas ook wel dragen, en moest echt overreed worden om 'm af te geven. Anderhalf jaar oud he
Als ik het handig aanpak zuigt Lucie over twee jaar de kamer
quote:Tjsa... heel eerlijk, dat vind ik dus geen AP voorbeeld... want die voorbeelden kan ik je van Isa ook legio geven. Ze maakt (met hulp uiteraard) koffie voor ons, draagt het mandje in de winkel, zet als ze in de winkelwagen staat de boodschappen op de band, duwt op het groene knopje met pinnen, help de boodschappen mee in de auto zetten en naar binnendragen, pakt zelf haar bekertje of bordje uit de kast...Op donderdag 25 januari 2007 23:49 schreef Macka66 het volgende:
Ja, da's idd al heel erg groot! Maar de middagdut klinkt nog steeds gezellig
AP hoort zich natuurlijk te voegen naar het kind, en niet andersom. Wel jammer dat dat niet altijd zo werkt.
Nog even een leuk AP voorval voor het slapen gaan:
Mijn vriendin voedt haar dochter H. van anderhalf ook bijna AP op. Dat betekent onder andere dat H. er altjd bij is als mijn vriendin bezig is met het huishouden. H. helpt dan ook graag, en vriendin probeert dat zo goed mogelijk in te passen. Van de week gingen we met z'n drieën boodschappen doen, vriendin met H. en ik. (Lucie was met lief mee) Het liep gesmeerd. Vriendin zette de boodschappen op de band, H. stond er naast op de kassa en deed de boodschappen netjes in de tas die ik open hield. Ze wilde de tas ook wel dragen, en moest echt overreed worden om 'm af te geven. Anderhalf jaar oud he
Als ik het handig aanpak zuigt Lucie over twee jaar de kamer
maar vind ieder kind dat niet leuk om te doen? zo leren ze immers alles.
dan heb ik het goed gedaan btw, Maxim stofzuigt de kamer al
quote:Ja, jóuw voorbeeld is een ander soort volgen. Een keuze maken die alleen de ouder op dat moment dient.Op donderdag 25 januari 2007 21:58 schreef Macka66 het volgende:
[..]
Het is een ander soort van volgen.
Het is laat op de avond. Lucie huilt. Lucie is toe aan een schone luier. Lucie heeft in katoenen luiers nooit rode billetjes, itt wegwerpluiers soms. Met katoenen luiers kan ze ook veel beter aangeven wanneer er een nieuwe nodig is. Katoenen luiers moet ik om de twee uur verwisselen.
Maar goed, het is dus tegen de nacht aan. Ik doe Lucie 's nachts wegwerpluiers aan. Dat is makkelijker voor mij. Lucie blijft wel droog vannacht. Maar als ik een echte AP'er zou zijn volgde ik niet mijn gemak maar liet ik Lucie's comfort en mogelijkheid tot signaleren voor gaan.
Maar mijn voorbeeld diende de baby. Ik liet hem slapen, faciliteerde in zijn behoefte. Jouw voorbeeld is een ander soort volgen, namelijk je eigen gemak volgen als ouder. Mijn voorbeeld is het volgen van het kind.
quote:Zo lekker nuchter voel ik dat ook hoor.Op donderdag 25 januari 2007 21:43 schreef Sugar het volgende:
[..]
En dat doet volgens mij elke DO.doodgewone ouder
Dat bedoelde ik ook met bla bla. Je kan er een hoop mooie woorden aangeven. Maar dat aanvoelen wat je kind nodig heeft enzo, dat noem ik gewoon ouder zijn.
Alleen dat verschrikkelijke beklemmende. Zo voel ik dat dus, dat vind ik echt te ver gaan. Net zoals ik slaan niet goed vind, vind ik je kind verstikken tot het zelf aan mag geven dat het dat niet fijn vind ook niet goed.
quote:Mooi gevondenOp donderdag 25 januari 2007 21:43 schreef Sugar het volgende:
[..]
En dat doet volgens mij elke DO.doodgewone ouder
quote:Het AP'ige er aan is dat dit niet incidenteel is, maar structureel. Ook op momenten dat het veel handiger zou zijn en harder op zou schieten als papa of mama de boodschappen zouden inpakken doet zij het.Op vrijdag 26 januari 2007 05:43 schreef Martineke het volgende:
wat is er ap aan? inspelen op de behoefte om mama mee te helpen?
maar vind ieder kind dat niet leuk om te doen? zo leren ze immers alles.
dan heb ik het goed gedaan btw, Maxim stofzuigt de kamer al
Het meisje is bijvoorbeeld ook heel bewust betrokken bij de verhuizing onlangs, en heeft écht meegeholpen. Dus niet iets om haar af te leiden.
Ieder kind wil helpen, het gaat er om hoever je gaat om daar ruimte aan te geven. Het is het hechte, het echt consequent steeds samen doen.
Maxim, wil je een keertje je vaardigheden komen demonstreren?
quote:Tsja... de ene noemt het AP, de andere plakt er geen stickertje op... Ik ben niet zo van de stickertjes eerlijk gezegd. Maar goed, dat zal dan wel aan mij liggen...Op vrijdag 26 januari 2007 12:34 schreef Macka66 het volgende:
[..]
Het AP'ige er aan is dat dit niet incidenteel is, maar structureel. Ook op momenten dat het veel handiger zou zijn en harder op zou schieten als papa of mama de boodschappen zouden inpakken doet zij het.
Het meisje is bijvoorbeeld ook heel bewust betrokken bij de verhuizing onlangs, en heeft écht meegeholpen. Dus niet iets om haar af te leiden.
Ieder kind wil helpen, het gaat er om hoever je gaat om daar ruimte aan te geven. Het is het hechte, het echt consequent steeds samen doen.
Maxim, wil je een keertje je vaardigheden komen demonstreren?
Ik las het toen ik een tiener was en het heeft veel indruk gemaakt. Gelukkig kwam ik een tijdje terug een oud en versleten exemplaar tegen bij de kringloopwinkel
Wat me o.a. erg goed is bijgebleven is de manier waarop ze hun kinderen kennis lieten maken met gevaren. Niet weghouden bij het theeketel bijvoorbeeld maar juist zorgen dat een kind onder "onzichtbaar" toezicht van de ouder zélf kan ervaren dat het pijn kan doen om je vinger te branden. Met als achterliggende gedachte dat dat kleine blaartje (klein, want ouder blijft natuurlijk wel in de buurt om erger te voorkomen) waarschijnlijk genoeg is om te zorgen dat een kind zélf bedenkt dat het geen goed plan is om nog de theeketel vast te pakken. Terwijl een kind waarbij die ketel altijd een verboden, dus spannend, voorwerp blijft veel eerder de neiging zal hebben om een keer drie krukjes op elkaar te stapelen om zo de ketel te bekijken, als de ouder er niet is.
Ik kan me erg vinden in deze manier van opvoeden. Natuurlijk ben je als ouder altijd onzichtbaar aanwezig en zijn er gewoon zaken waar je je kind niet, nooit mee kennis laat maken.
Maar ik zie wel degelijk een verschil tussen het meehelpen dat Macka omschrijft en het mee laten helpen dat hier ook omschreven wordt.
Het eerste is het mee laten helpen op een semi-gelijkwaardig niveau. Een klein kind verantwoordelijkheden en waardering geven voor zijn werkje met als gevolg dat je dus misschien op een avond met het hele gezin twee wortels eet omdat peuter de wortels wilde schoonmaken en daar een uur over deed. Geeft niet, we eten wel een boterham na. Maar peuter heeft zelf zijn taakje gedaan, heeft dat 'moeten' afmaken en ziet hoe iedereen de door hem schoongemaakte wortels eet.
De tweede manier is om je kind een eigen wortel te geven om schoon te laten maken en zelf de rest snel te doen.
Het een is niet beter dan het ander, ik wil er echt geen waardeoordeel op plakken. Maar er zit voor mij duidelijk een verschil in en de eerste manier past beter bij ons dan de tweede.
quote:Eensch.Op vrijdag 26 januari 2007 13:01 schreef m@x het volgende:
Ik ben ook niet zo van het naampjes geven, in hokjes plaatsen of ergens een ingewikkelde, interessant doende theorie aan te hangen. Ik ben trouwens ook niet het type wat eerst uitgebreid research gaat doen voordat ik tot actie overga. Naast het feit dat ik daar helemaal geen tijd voor heb en nog belangrijker geen zin in heb, vind ik dat opvoeden ook best wel een beetje spontaan mag blijven. Het lijkt mij dat je het leuke uit het oog verliest door 'krampachtig' aan allerlei methodes vast te houden. Hiermee wil ik overigens niet zeggen dat er hier dames zijn die in mijn ogen krampachtig bezig zijn, het is meer een algemene opmerking over allerlei opvoedmethodes en technieken (dus niet alleen AP). Ik doe dingen op gevoel en dan kan het best zijn dat daar een stukje AP tussen zit. Ik doe het alleen niet bewust.
Ik denk ook dat krampachtigheid niet goed is, op welke manier dan ook. Maar ik denk ook dat heel veel dingen die op andere mensen als krampachtig overkomen hier heel natuurlijk gaan. Alleen op het moment dat je het uit moet gaan leggen komt het misschien over als een methode die nagestreefd moet worden.
Ik denk overigens ook dat er wel degelijk heel veel ouders zijn die niets aan opvoeding doen. Die alles laten gebeuren en die totaal niet hun gevoel volgen. Dat geeft niet want kinderen worden ook zo wel groot en interesses van mensen verschillen.
Maar dit deel van een forum gaat echt alleen over kinderen en opvoeden dus het is logisch dat de meeste lezers/schrijvers hier al een grotere interesse hebben in het opvoeden van hun kinderen en waarschijnlijk al veel meer van hun gevoel uit gaan en veel meer stilstaan bij wat ze doen.
Waardoor een "etiketje" AP misschien wat minder zinvol lijkt dan wanneer je het zou vergelijken met het gemiddelde gezin in NL.
Alweer, geen waardeoordeel maar een observatie
Ik lees hier zoveel dingen die bij zoveel mensen gedaan worden. En dat zijn echt niet allemaal die-hard AP'ers.
Sommige dingen zijn toch vanzelfsprekend?
Ik lees hier al jaren verhalen over dreumesen en peuters die meehelpen met het huishouden etc.
Was het niet Githa die laatst vertelde dat Jordy bijna poetseriger is dan zijzelf etc.
quote:Maar ik volg en faciliteer in mijn voorbeeld mijn baby toch ook: kind huilt wegens natte luier, krijgt van mij droge luier. Dat dient wel degelijk mijn baby. Bepaalde keuzes in de invulling die ik daarbij maak heb ik even toegelicht om te laten zien hoe niet-AP ik dat doe, en wat dan wel AP zou zijn.Op vrijdag 26 januari 2007 07:24 schreef Sugar het volgende:
[..]
Ja, jóuw voorbeeld is een ander soort volgen. Een keuze maken die alleen de ouder op dat moment dient.
Maar mijn voorbeeld diende de baby. Ik liet hem slapen, faciliteerde in zijn behoefte. Jouw voorbeeld is een ander soort volgen, namelijk je eigen gemak volgen als ouder. Mijn voorbeeld is het volgen van het kind.
Mijn niet-AP keuze is overigens wel in mijn voordeel, maar zeker niet in mijn babies nadeel. Ik zou ook niet willen beweren dat iedere ouder die zijn kind wegwerpluiers aandoet alleen het eigen gemak volgt.
De doelen van AP zijn heel universeel, iedere ouder wil z'n kind kennen, helpen zich goed te voelen en genieten van het ouderschap. Iedere ouder faciliteert z'n kind. AP is niets meer dan een invulling van de weg daar naar toe. Zoals er ook veel andere manieren van invullen zijn, die ook leuke en tevreden kindertjes en ouders opleveren.
quote:Waarom moet je persé iets actiefs doen om te tonen dat je je gevoel volgt? Mss doen die mensen dat wel, maar op hun eigen manier?Op vrijdag 26 januari 2007 13:08 schreef owlet het volgende:
[..]
Eensch.
Ik denk ook dat krampachtigheid niet goed is, op welke manier dan ook. Maar ik denk ook dat heel veel dingen die op andere mensen als krampachtig overkomen hier heel natuurlijk gaan. Alleen op het moment dat je het uit moet gaan leggen komt het misschien over als een methode die nagestreefd moet worden.
Ik denk overigens ook dat er wel degelijk heel veel ouders zijn die niets aan opvoeding doen. Die alles laten gebeuren en die totaal niet hun gevoel volgen. Dat geeft niet want kinderen worden ook zo wel groot en interesses van mensen verschillen.
Maar dit deel van een forum gaat echt alleen over kinderen en opvoeden dus het is logisch dat de meeste lezers/schrijvers hier al een grotere interesse hebben in het opvoeden van hun kinderen en waarschijnlijk al veel meer van hun gevoel uit gaan en veel meer stilstaan bij wat ze doen.
Waardoor een "etiketje" AP misschien wat minder zinvol lijkt dan wanneer je het zou vergelijken met het gemiddelde gezin in NL.
Alweer, geen waardeoordeel maar een observatie
)Overigens ben ik het wat betreft die Nikitin-kinderen met Owlett eens (ik heb het boek overigens natuurlijk niet gelezen
). Naast het feit dat er binnen ons gezin gewoonweg geen tijd is om het op de tweede manier te doen denk ik dat je een kind inderdaad niet teveel moet afschermen van allerlei gevaren. Al doende leert men, zeggen ze toch altijd? quote:Ik doelde hier op, volgens mij, Sugar die aangaf dat iedereen toch zijn gevoel volgt en doet wat het kind nodig heeft.Op vrijdag 26 januari 2007 13:15 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Waarom moet je persé iets actiefs doen om te tonen dat je je gevoel volgt? Mss doen die mensen dat wel, maar op hun eigen manier?
Ik durf dat te bestrijden omdat ik denk dat er heel veel ouders zijn die totaal niet kijken naar wat het individuele kind nodig heeft maar die enkel het CB, de schoonmoeder en het etiket volgen. En die dus ook niet actief bezig zijn met opvoeding. Dat hoeft ook niet, het is ook niet slechter. Ik gaf alleen het verschil aan.
quote:Amen. Het feit dat je niet continu bewust met dingen bezig bent betekent toch niet dat je niet je gevoel volgt? Spontaniteit is toch bij uitstek je gevoel volgen?Op vrijdag 26 januari 2007 13:15 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Waarom moet je persé iets actiefs doen om te tonen dat je je gevoel volgt? Mss doen die mensen dat wel, maar op hun eigen manier?
quote:Ah, wat verwoord je dit goed.Op vrijdag 26 januari 2007 13:08 schreef owlet het volgende:
Ik denk overigens ook dat er wel degelijk heel veel ouders zijn die niets aan opvoeding doen. Die alles laten gebeuren en die totaal niet hun gevoel volgen. Dat geeft niet want kinderen worden ook zo wel groot en interesses van mensen verschillen.
Maar dit deel van een forum gaat echt alleen over kinderen en opvoeden dus het is logisch dat de meeste lezers/schrijvers hier al een grotere interesse hebben in het opvoeden van hun kinderen en waarschijnlijk al veel meer van hun gevoel uit gaan en veel meer stilstaan bij wat ze doen.
Waardoor een "etiketje" AP misschien wat minder zinvol lijkt dan wanneer je het zou vergelijken met het gemiddelde gezin in NL.
Alweer, geen waardeoordeel maar een observatie
Zoiets dacht ik ook toen ik Sugars 'DO' las, alleen wist ik niet hoe eea te omschrijven.
Het is (zoals ik het iig op school om me heen zie) zeer zeker niet vanzelfsprekend dat mensen een visie hebben qua opvoeding. Er zijn er tíg die maar wat doen. Net zoals hun pet staat, hoe de wind waait en waar ze op dat moment al dan niet zin in hebben. Vaak dus ingegeven vanuit henzelf ipv het belang van het kind...
quote:Misschien klinkt het raar, maar ik denk dat er ook nog een verschil zit tussen "belang van het kind" en "afgeleid uit de signalen van het kind". Het belang van het kind betekent dat je, zeker als ze wat ouder zijn, je ze soms toch grenzen moet stellen, misschien zelfs moet teleurstellen. Daarop gaat een kind huilen, wordt misschien zelfs woedend. Als je dan op het signaal van het kind af gaat, zou je direct die grenzen wegnemen. Dan is het immers niet meer verdrietig of boos... En dat lijkt me ook niet de bedoeling.Op vrijdag 26 januari 2007 18:22 schreef Moonah het volgende:
Ah, wat verwoord je dit goed.
Zoiets dacht ik ook toen ik Sugars 'DO' las, alleen wist ik niet hoe eea te omschrijven.
Het is (zoals ik het iig op school om me heen zie) zeer zeker niet vanzelfsprekend dat mensen een visie hebben qua opvoeding. Er zijn er tíg die maar wat doen. Net zoals hun pet staat, hoe de wind waait en waar ze op dat moment al dan niet zin in hebben. Vaak dus ingegeven vanuit henzelf ipv het belang van het kind...
quote:Dit doet het op mij een beetje overkomen alsof iedereen die niet direct tig opvoedkundige boeken erop naslaat alvorens hij of zij aan de gang gaat maar een beetje egoistisch doet waar ie zin in heeft. Ik beschouw mezelf als een DO (als het dan persee een naam moet hebbenOp vrijdag 26 januari 2007 18:22 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ah, wat verwoord je dit goed.
Zoiets dacht ik ook toen ik Sugars 'DO' las, alleen wist ik niet hoe eea te omschrijven.
Het is (zoals ik het iig op school om me heen zie) zeer zeker niet vanzelfsprekend dat mensen een visie hebben qua opvoeding. Er zijn er tíg die maar wat doen. Net zoals hun pet staat, hoe de wind waait en waar ze op dat moment al dan niet zin in hebben. Vaak dus ingegeven vanuit henzelf ipv het belang van het kind...
) maar zie dit niet als een negatief iets. Ik vraag me alleen af waarom het opeens zo fout is om dingen te doen, gewoon omdat dat vroeger ook altijd op die manier gebeurde. En wat is er mis met gewoon iets doen omdat het leuk is zonder dat er een ingewikkelde theorie aan hangt of dat er een leermoment aan vastzit. Ik bedoel het niet betweterig. Wat ik wel bedoel... Ik ga het proberen te omschrijven.
Ik zie té vaak ouders die de ene keer dit, de andere keer dat doen. Als ze goede zin hebben mag alles, hebben ze slecht geslapen dan is het lontje kort. Oké, dat hebben we allemaal natuurlijk wel een in bepaalde mate, maar ben je er dan iig van bewust! Ouders die totaal niet consequent zijn, niet na lijken te denken over de gevolgen van hun handelen. Hun kind dagelijks uren voor de TV zetten omdat het dan tenminste stil is. Tig keer dreigen met straf maar ondertussen alles laten gaan. Of juist ineens 'uit het niets' uitvaren naar hun kind. Emotioneel leunen op hun kind, soms ook chanteren. Vast niet bewust hoor. Ouders die dingen tegen andere volwassenen zeggen over het hoofd van hun kind, dingen waarvan ik iig kromme tenen krijg. Ouders die een kind van 1 een lolly geven, omdat hij anders zo huilt tijdens het oudergesprek. Ouders die schelden, naar elkaar, naar andere ouders, naar hun kind. Ik noem maar even wat uit de losse pols.
En nee, dit zijn geen uitzonderingen. Dit soort dingen zag ik dagelijks bij de deur van mijn klas. Dingen waar ik iig best verdrietig van kan worden, maar waar zo'n kind soms zelfs al voor afgestompt is.
Voor sommige ouders zou het imo idd bést nuttig zijn als ze wat meer inzicht zouden krijgen in de ontwikkeling van een kind en het effect van hun (niet-)handelen daarop.
quote:Natuurlijk is daar totaal niets mis mee.Op zaterdag 27 januari 2007 10:05 schreef m@x het volgende:
En wat is er mis met gewoon iets doen omdat het leuk is zonder dat er een ingewikkelde theorie aan hangt of dat er een leermoment aan vastzit.
Dat bedoelde ik ook niet te zeggen. Laten we vooral ook nog spontaan leuke dingen doen met onze kinderen. Niet alles hoeft educatief verantwoord te zijn. Zelfs niet altijd even pedagogisch verantwoord (hoewel dat laatste bij wijze van uitzondering, vind ik).
quote:Op zaterdag 27 januari 2007 12:03 schreef Moonah het volgende:
<Knip in het uitstekende schrijven van Moonah>
quote:Daar ben ik het ook wel mee eens hoor. Ik ben alleen bang dat door alles teveel te overdenken mensen uit het oog verliezen dat het opvoeden van een kind ook een leuk iets is. Dat is ook een beetje wat ik bedoel met die spontaniteit. Alles doen omdat dokter zus en zo heeft gezegd dat dat het beste is komt op mij zo geforceerd over.Op zaterdag 27 januari 2007 12:03 schreef Moonah het volgende:
Een heel duidelijk verhaal
Ik geloof dat er voldoende mensen rondlopen die inderdaad aan jouw omschrijving voldoen. Ik zie het ook om me heen maar ik vraag me dan af of die mensen het bewust of onbewust doen. Zoals ik al eerder schreef ben ik geen voorstander van krampachtig vasthouden aan allerlei theorien e.d. maar ik ben wel een voorstander van het geven van cursussen aan ouders waar ze de handvaten (consequent zijn, stimuleren, e.d.) krijgen die nodig zijn om een kind op te voeden tot een prettige volwassene. Zulke cursussen zijn er wel maar de mensen die het juist nodig hebben zullen er niet snel aan deelnemen. Mensen die een kindje willen adopteren moet verplicht aan allerlei cursussen deelnemen. Ik heb me er altijd over verbaasd dat er niet zoiets bestaat voor mensen die via de natuurlijke weg een kindje krijgen.
Maar dit dwaalt veels te veel af van het eigenlijke onderwerp van dit topic
quote:Als ik puur naar mijzelf kijk dan doe ik niets omdat het zo geschreven is maar wel omdat ik me ergens in kan vinden.Op zaterdag 27 januari 2007 12:43 schreef m@x het volgende:
Alles doen omdat dokter zus en zo heeft gezegd dat dat het beste is komt op mij zo geforceerd over.
Dat veel van die dingen door één iemand in één boek beschreven staan is niet toevallig want blijkbaar komen onze ideeën overeen.
Als ik dat dan doortrek naar AP, dan zou juist in AP geen sprake mogen zijn van blind volgen omdat het individueel denken en kijken naar wat een kind en een gezin nodig heeft zo belangrijk is in AP.
quote:Gelukkig dat ik nu duidelijker was.Op zaterdag 27 januari 2007 12:43 schreef m@x het volgende:
[..]
Daar ben ik het ook wel mee eens hoor.
En verder wat owlet zegt.
quote:Helemaal mee eens.Op zaterdag 27 januari 2007 10:05 schreef m@x het volgende:
[..]
Dit doet het op mij een beetje overkomen alsof iedereen die niet direct tig opvoedkundige boeken erop naslaat alvorens hij of zij aan de gang gaat maar een beetje egoistisch doet waar ie zin in heeft. Ik beschouw mezelf als een DO (als het dan persee een naam moet hebben
We zijn allemaal best wel in onze 10-er tijd op onze ouders afgeknapt....
En niet dat ik het ooit toe zal geven.... verkeerd hebben ze het echter niet gedaan.
Recentelijk twee reunies gedaan en als ik zie wat er van de meeste AP vs DO klasgenootjes terechtgekomen is. Nog afgezien van een neef van mij die via AP opgevoed is.
Sorry hoor, maar zoals eerder gezegd. Een pak voor de broek, een draai om de oren en een warschuwende tik op de vingers..... van die koters zit er toch geen een wegens moord opgesloten, en je bent er dus echt geen Ted Bundytjes mee aan het grootbrengen.
Even op een totaal andere boeg, hoe geweldig leuk het ook is om een enorm intelligent kind te hebben.
Ben ik de enige die zich verbaasd over dat "kindertijd" gereutel maar ondertussen wel je kind van twee leren lezen via allerlei computer speeltjes.
Is een partijtje knikkeren en met dinky toys spelen niet veel gezonder?
Niet dat ik ons kind zometeen niet zal stimuleren....maar ik vind het zo'n tegenstrijdigheid
om hier niet offtopic te gaan
ken je kind, help je kind zich goed te voelen en geniet van het ouderschap.
Vanuit mijn opvoeding en schooltijd op een vrije en een montessorischool wil ik uitgaan van wat Emma kan en van daaruit haar helpen om zichzelf te ontwikkelen.
1. Blijf na de geboorte in contact met je baby.
we hebben heerlijk lang van eerlijk genoten, misschien wat korter dan ik gewild had omdat ik in het zieknehuis niet zo heel mondig was.
2. Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen.
Als Emma huilt uit verdriet wordt ze getroost, als ze piept omdat er iets gebeurt dat zij niet wil dan laat ikhaar eventjes piepen
3. Geef zolang mogelijk borstvoeding. .
We genieten er nog steeds van
4. Draag je kind zoveel mogelijk bij je. .
Ik heb geen draagdoek gebruikt maar Emma heeft veel bij mij gelegen en gezeten, ik ben behoorlijk bedreven in het eenhandig dingen doen, maar daarnaast ook in de box gelegen, of om even te slapen of om te spelen.
5. Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan.
de eerste week heeft Emma in ons bed geslapen 's nachts en daarna in een wiegje naast mijn bed tot ze een week of zes was, toen werden we wakker van elkaar
met pijn in mijn hart is ze naar haar eigen kamer gegaan (haar deur is anderhalve meter van onze deur vandaan) . 's nachts zijn de deuren open zodat ik haar bij de eerste kik hoor.6. Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken.
Moeilijk hoor, ik merk dat ik niet altijd genoeg energie heb om altijd rustig op Emma te reageren, ik verlies echt wel eens mijn geduld en verhef mijn stem. Daartegenover zorg ik er bewust voor dat ik Emma prijs voor zo ongeveer alles wat ze doet.
7. Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding. Helaas is het voor de financiën nodig dat ik ga werken, toch ben ik een half jaar thuis gebleven o.a. omdat Emma niet uit een fles wilde drinken.
8. Evenwicht bewaren in gezinsleven. We doen ons best...
Best veel overeenkomsten en toch wil ik ons niet AP-ers noemen. We doen ons best dat is alles wat wij kunnen doen.
Wat ik nog wilde zeggen naar aanleiding van het topic. we laten Emma veel proefondervindelijk leren. Daar hoorde dus Rapley bij maar ook dat ze een keer lekker in een plas water mocht spelen, of dat we haar niet weghouden van een warme pan of verwarming, waarschuwen doen we wel!
[ Bericht 9% gewijzigd door Jelief op 30-01-2007 22:39:26 (leesbaarheid) ]
quote:Je eet de soep wel erg heet hoor. In het topic over opvoedkundige meningen, kwam dit ook al ter sprake. Ik vind nl. wel degelijk dat respect verdiend moet worden en niet zomaar verkregen wordt. Dit valt ook alleen wel samen met ouderen/volwassenen respecteren omwille hun levenservaring en wijsheid en dat ze dit aan jongeren kunnen overdragen. Dus in sommige dingen kan ik mij wel vinden bij AP/NP, maar lang niet alles. Draagdoek/selendang gebruiken, ja....geen luiers...nee, borstvoeding on demand...nee.....Op woensdag 24 januari 2007 17:03 schreef miss_dynastie het volgende:
Heb de documentaire ook gezien, bepaalde dingen spraken me wel aan, of in elk geval de theorie erachter, om het nou zo lang vol te houden (zoals bijv. die draagdoek, zoals jij ook al zegt. Maar dit:
[..]
vond ik toch wel erg zielig, eigenlijk. Een kind hoeft echt niet monddood te worden gemaakt, maar soms zijn dingen gewoon zo omdat een autoriteit dat zegt. Ik zie al een dreinende 16-jarige voor me in d'r eerste baantje, dat tegen d'r baas zegt: mijn respect moet je verdienen, dus ik doe dat niet. Nee, daar is de maatschappij niet echt op ingericht. En ook in het gezin al, een kind dat over de tafel heen kruipt en jij kan er als ouder niks van zeggen, dat vind ik echt té (en gevaarlijk!). Vader zelf leek mij zo af en toe wel cynisch, trouwens, als ie vertelde dat hij er niks te zeggen had en zo. Dus of hij er echt helemaal achter staat?
Een baby, kind heeft naar mijn mening structuur en regelmaat nodig om zo een basisverwachtingspatroon te krijgen. obv dat patroon kan een kind allerlei zaken, ervaringen, etc...aanhangen. Dus ook met dat vrijelijk poepen en plassen waar en wanneer ze maar willen, gaat misschien lukken in sub-sahara afrika, maar in nederland niet. Daarvoor heeft nederland (openbare) toiletten op (zowat) elke hoek van de straat neergezet...dit als voorbeeld.
quote:Wat wordt er in AP gezegd over quality-time tussen de ouders zelf? Ik bedoel, een kind is toch niet meteen het einde van bijvoorbeeld, je liefdesleven? Een kind hoeft toch niet meteen het leven te ontwrichten. Het moet een plaats krijgen NAAST alle dingen die er al waren en dat betekent idd compromissen, maar wel een balans vinden hoor.Op woensdag 24 januari 2007 20:14 schreef Randa_v het volgende:
Merlijn sliep soms weleens bij ons maar voornamelijk in zijn wiegje tot zijn vierde maand. Toen werden Merlijn en ik samen ziek, hoge koorts en zijn we smaen in bed blijven liggen, het wiegje was hij toe toch wel ontgroeit. Nu slaapt hij bij ons. Het ledikantje hebben opgeruimd en hij gaat zodra hij wil en groter is naar een eigen bed op een andere kamer. Verwacht dat het nog wel even zal duren en hoop dat hij met 2,5 niet meer bij ons zal slapen.
Ik heb het boek van Dr. William Sears gelezen over Attachment Parenting dat voornamelijk ging over samen slapen. Hij is er voorstander maar het kan op zoveel manieren. Co-sleeping wat de meeste aanspreekt in dit topic of het daadwerkelijk samen slapen in een groot bed, hij raad schijnbaar ouders aan om een kingsize bed te kopen.
Merlijn ligt nu ook lekker in ons bed te slapen. Hij kan er nu zelf in en uit en er is boven een traphekje. Meestal ben ik vanaf het moment dat hij slaapt ook boven, ga opruimen of studeren. Of natuurlijk gewoon lekker meeslapen. Ik voed hem nog steeds in slaap en de nachten gaan lekker doordat ik best doorkan slapen. Merlijn wordt zelf eigenlijk ook zelden "echt" wakker, als hij een kick geeft trek ik hem bij me en ik weet meteen of hij wil drinken of verder slaapt. Heerlijk zo.
Jammergenoeg kan ik over het samen slapen weinig ervaringen vinden op het internet terijl er op de verschillende fora aardig wat ouders zijn die op zo een manier bij elkaar slapen. Misschien iemand het verhaal weleens gelezen van Jolanda, moeder van 5 kinderen tot 5 jaar, die allemaal boven op zolder slapen met zijn zevenen. Ik bewonder dat eigenlijk wel.
Verder doen in de trant van AP, rapleyen en borstvoeding.
quote:Ik ben geen diehard AP dus echt antwoord kan ik niet op je vraag geven, maar als ik kijk hoe het bij ons gaat dan is het niet zo zeer het naast ons bed slapen dat ons liefdesleven negatief beïnvloed als wel de lichamelijke en geestelijke vermoeidheid die horen bij het hebben van een baby.Op woensdag 31 januari 2007 07:52 schreef hassanjassan het volgende:
[..]
Wat wordt er in AP gezegd over quality-time tussen de ouders zelf? Ik bedoel, een kind is toch niet meteen het einde van bijvoorbeeld, je liefdesleven? Een kind hoeft toch niet meteen het leven te ontwrichten. Het moet een plaats krijgen NAAST alle dingen die er al waren en dat betekent idd compromissen, maar wel een balans vinden hoor.
Daarnaast kan ik me voorstellen dat de focus misschien verschuifd van slaapkamer naar elders.
Je had het van de week in het andere topic over een speen en dat Ronja die nu aan het doorbijten is. Dat ze ook wel duimt maar dat jij dat liever niet hebt ivm haar gebitje later.
Hoe zit het daarbij dan met de behoeften van Ronja zelf? Als zij nou wil duimen?
Ja, dit is mss heel flauw, maar ik moest daar gelijk aan denken toen ik jouw verhaaltje las. Ik weet wel dat je niet strikt via de letter AP op volgt, maar voor een groot deel toch wel, dus ik was benieuwd hoe je dit dan ziet.
quote:Ik volg geen AP, ook niet een beetje. Ik doe waarvan ik vind en denk dat het goed bij Ronja en bij mij past en het enige wat ik daarbij volg is mijn eigen gevoel en kennis. Die twee worden absoluut gevormd en gevoed door informatie uit verschillende bronnen waaronder bijv. AP, maar ik ben nog altijd zelf degene die besluit om iets met de info te doen of niet.Op woensdag 31 januari 2007 12:37 schreef Brighteyes het volgende:
Mag ik een hele foute advocaat van de duivel vraag aan je stellen owlet?
Je had het van de week in het andere topic over een speen en dat Ronja die nu aan het doorbijten is. Dat ze ook wel duimt maar dat jij dat liever niet hebt ivm haar gebitje later.
Hoe zit het daarbij dan met de behoeften van Ronja zelf? Als zij nou wil duimen?
Ja, dit is mss heel flauw, maar ik moest daar gelijk aan denken toen ik jouw verhaaltje las. Ik weet wel dat je niet strikt via de letter AP op volgt, maar voor een groot deel toch wel, dus ik was benieuwd hoe je dit dan ziet.
Ik ben ook nog steeds een ouder die voor haar kind van zes maanden oud beslissingen moet nemen en die de verantwoordelijkheid heeft om ook een paar jaar vooruit te denken. In het geval speen-duim komt het er dus op neer dat ik moet gaan beslissen wat op de langere termijn beter voor haar is. Een speen of haar duim. Als ze zelf een ontzettende voorkeur voor de duim heeft en ze zou ongelukkig worden van d'r speen dan zou de keuze misschien anders zijn dan wanneer ze, zoals nu, alleen af en toe haar duim pakt als de speen niet voorhanden is.
Of dat nou wel of geen AP is zal me een zorg wezen want, en blijkbaar kan ik het niet vaak genoeg zeggen, het feit dat mijn manier raakvlakken heeft met AP wil niet zeggen dat ik een "volgeling" oid ben.
Het was ook een flauwe vraag, dat weet ik, maar jouw verhaal geeft m.i. wel heel mooi aan dat er best soms gekeuzes gemaakt moeten/kunnen worden die niet helemaal binnen een bepaalde denkwijze vallen.
En dit bedoel ik niet rot, maar juist omdát jij iemand bent die normaal gesproken wel de voor een groot deel de antroposofische en AP-achtige lijn volgt. Maar dus met een beetje van jezelf erbij.
quote:Maar dat zegt Owlet toch al in haar eerste post van dit topic? Dat ze uit alle ziens- en denkwijzen "pakt" wat bij haar kindje past? Ik snap geloof ik niet zo goed wat je hier duidelijk wil maken. Dat AP inhoudt dat het kind bepaalt o.i.d. ?Op woensdag 31 januari 2007 13:19 schreef Brighteyes het volgende:
Het was ook een flauwe vraag, dat weet ik, maar jouw verhaal geeft m.i. wel heel mooi aan dat er best soms gekeuzes gemaakt moeten/kunnen worden die niet helemaal binnen een bepaalde denkwijze vallen.
En dit bedoel ik niet rot, maar juist omdát jij iemand bent die normaal gesproken wel de voor een groot deel de antroposofische en AP-achtige lijn volgt. Maar dus met een beetje van jezelf erbij.
quote:Het 'flauwe' is (mede) dat jij vraagt naar een middel, terwijl het in eerste instantie gaat het om een behoefte, en da's een zuigbehoefte, niet een duim- of speenbehoefte.Op woensdag 31 januari 2007 13:19 schreef Brighteyes het volgende:
Het was ook een flauwe vraag, dat weet ik, maar jouw verhaal geeft m.i. wel heel mooi aan dat er best soms gekeuzes gemaakt moeten/kunnen worden die niet helemaal binnen een bepaalde denkwijze vallen.
En dit bedoel ik niet rot, maar juist omdát jij iemand bent die normaal gesproken wel de voor een groot deel de antroposofische en AP-achtige lijn volgt. Maar dus met een beetje van jezelf erbij.
De keuze in middel die je maakt moet het kind (en jezelf) zoveel mogelijk ten goede komen.
Idealiter zou je er natuurlijk een tepel in moeten stoppen
Ik was trouwens even in de veronderstelling dat Owlet iets 'strikter' (of hoe zeg je dat) was in het volgen van AP en daar zat ik dus sowieso mis.
quote:Uitgangspunt nummer acht: Evenwicht bewaren in gezinsleven.Op woensdag 31 januari 2007 07:52 schreef hassanjassan het volgende:
[..]
Wat wordt er in AP gezegd over quality-time tussen de ouders zelf? Ik bedoel, een kind is toch niet meteen het einde van bijvoorbeeld, je liefdesleven? Een kind hoeft toch niet meteen het leven te ontwrichten. Het moet een plaats krijgen NAAST alle dingen die er al waren en dat betekent idd compromissen, maar wel een balans vinden hoor.
Hoe je dat invult is aan jou en je partner.
Voor mij persoonlijk is de plaats van mijn kind niet naast, maar binnen wat er al was. Indien niet lijfelijk dan toch wel in gevoel aanwezig als meerwaarde. Dat er in mijn partner een extreem leuke en lieve papa blijkt te huizen maakt 'm voor mij bijvoorbeeld nog aantrekkelijker dan ik 'm al vond
We hebben quality time met en zonder Lucie er fysiek bij. Maar ze is een niet meer weg te denken en voelen factor binnen onze relatie. Een heel mooie, lieve, warme en positieve factor quote:ik weet niet of je nou echt niet begrijpt wat ik al in tig posts probeer duidelijk te maken of dat ik het echt zo onduidelijk opschrijf óf dat je het best begrijpt maar dat ik jouw schrijven niet begrijpOp woensdag 31 januari 2007 13:19 schreef Brighteyes het volgende:
En dit bedoel ik niet rot, maar juist omdát jij iemand bent die normaal gesproken wel de voor een groot deel de antroposofische en AP-achtige lijn volgt. Maar dus met een beetje van jezelf erbij.
.Maar ik volg geen lijn met een beetje van mezelf er bij. Ik volg mijn eigen lijn. Dat mijn referentiekader gevormd wordt door onder andere een stuk antroposofie wil niet zeggen dat ik mijn kind antroposofisch opvoed. Ik voed mijn kind ook niet AP op, niet à la Spock en niet volgens Montessori. Niet volgens het boeddhisme, niet katholiek, niet wicca. Niet volgens mijn schoonmoeders methodes en niet volgens die van mijn moeder. Terwijl ik uit alle manieren wel wat heb gelezen, gehoord of meegemaakt.
Hoewel ik weet dat je het niet vervelend bedoeld hebt vind ik het ergens niet prettig voelen om gebruikt te worden om een punt te maken.
quote:ok, ik had even verder moeten lezen voor ik postte begrijp ikOp woensdag 31 januari 2007 18:44 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, daar heb je gelijk in Macka.
Ik was trouwens even in de veronderstelling dat Owlet iets 'strikter' (of hoe zeg je dat) was in het volgen van AP en daar zat ik dus sowieso mis.
Het gaat wel een heel eind die kant op idd, denk ik dan, wat ik zo hier van lees.
Het is natuurlijk allemaal behoorlijk uitvergroot en terugslaand op hun hele hippie-gebeuren maar ik denk dat er zeker wel AP raakvlakken zijn.
een kind NAAST alle dagelijkse dingen, ik dacht eerder alles naast het kind ipv andersom.[ Bericht 14% gewijzigd door Martineke op 01-02-2007 19:31:13 (weet gewoon niet hoe ik een post moet maken :P) ]
?Je haalt de woorden uit mijn toetsenbord
En om nog even op Hassanjassan te reageren. Voeden op verzoek is en blijft de beste manier om met bv om te gaan, het houdt het vraag en aanbod principe het beste in stand. Emma (15 maanden) krijgt bv op verzoek al wil dat niet zeggen dat ze te pas en te onpas aan mijn borst mag hangen. als we thuis zijn mag ze drinken zo vaak ze wil mits ik niet net aan het koken ben of op de wc zit bvb
Buitenshuis vind ik dat ze onderhand best even kan wachten tot we ergens zijn waar ik haar op ons gemak kan voeden. In de praktijk drinkt ze tussen haar vaste momenten door nog een keer.
En Emma staat ook bij ons niet naast onze relatie maar in onze relatie. Tijd voor elkaar hoort bij punt 8, een evenwichtig gezin.
quote:Nee joh, das gewoon een ouwe hippieOp donderdag 1 februari 2007 11:04 schreef YPPY het volgende:
Ik zat me af te vragen.. J. krijgt vaak naar Dharma en Greg en ik krijg dus ook nogal wat mee. Die moeder van Dharma, zit die nou in de AP hoek?
Mooi al die stromingen. Jammer alleen dat je zo snel in een bepaalde hoek wordt geduwd. Ik durf mijn (schoon)familie niet eens te vertellen dat ik nog wel even door wil gaan met de borstvoeding. Over twee weken beginnen we met Rapley, ze hebben geen idee. Denken dat we de potjes al in huis hebben.