OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Heb net nog twee boeken besteld over samen slapen. Denk dat Merlijn ook niet echt een probleem zal worden naar een één persoonsbed, hij heeft geen moeite met ons bed en klimt er zo makkelijk in uit, maar dat komt wel, als de nachtvoedingen wegvallen is dat pas de discussie.
Denk dat Merlijn ook niet echt een probleem zal worden naar een één persoonsbed, hij heeft geen moeite met ons bed en klimt er zo makkelijk in uit, maar dat komt wel, als de nachtvoedingen wegvallen is dat pas de discussie.
Omdat ik niet alles doe volgens de "regels" en manier van leven van een AP-moeder.quote:Op donderdag 25 januari 2007 20:42 schreef Sugar het volgende:
[..]
Nou, dan zal ik als eerste hier dat stickertje plakken en wel op mezelf: ik ben een AP-moeder! In vol ornaat.
Waarom veel moeders hier nu steeds zo bij zetten dat ze geen echte AP-moeders zijn.
Maar het gaat alleen maar om het volgen van je gevoel!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Nee, niet alleen. Het staat eigenlijk meer voor een bepaalde manier van leven. Met als onderdeel het volgen van je kindje, niet per sé je eigen gevoel. Zo zie ik het echte AP tenminste.
Je gevoel volgt toch wat jij voelt wat je kind nodig heeft? alleen vertolk jij dat gevoel voor hem/haarquote:Op donderdag 25 januari 2007 20:49 schreef Randa_v het volgende:
Nee, niet alleen. Het staat eigenlijk meer voor een epaalde manier van leven. Met als onderdeel het volgen van je kindje, niet per sé je eigen gevoel. Zo zie ik het tenminste.
ik denk dat er wel een verschil in zit tussen hardcore en gewoon Ap en de meeste moeders gewone Ap zijn en je er bij hebt die wel hardcore zijn.
Misschien dat sommige daarom zich niet echt AP vinden want ze doen zus of zo niet. Terwijl dat toch eigenlijk helemaal niet hoeft.
[ Bericht 20% gewijzigd door _evenstar_ op 25-01-2007 20:57:50 (toevoeging) ]
Engaging Infinite Improbability Drive..
Maar kun je als ouders anders? Anders dan je kind volgen?
Storm is moe. Storm wil slapen. Storm gaat naar bed. Storm huilt van moeheid. Storm valt in slaap.
Hoe kon ik niet volgen? Ik faciliteerde: legde mijn kind op een plek waar het kon slapen, de activiteit waaraan hij behoefte had. Hij moest er wel eerst voor huilen en druk doen met zijn armpjes. En dat liet ik als moeder gebeuren. En toen ging hij slapen.
Dit is het dan: een kind laten huilen. En in een bed leggen.
Niet tegen je aan houden en voorkomen dat het huilt. Maar wegleggen. En daarin voorzie ik prima in de behoefte van mijn kind. Ik volg hem, want hij had slaap. Maar dat is toch niet AP?
Storm is moe. Storm wil slapen. Storm gaat naar bed. Storm huilt van moeheid. Storm valt in slaap.
Hoe kon ik niet volgen? Ik faciliteerde: legde mijn kind op een plek waar het kon slapen, de activiteit waaraan hij behoefte had. Hij moest er wel eerst voor huilen en druk doen met zijn armpjes. En dat liet ik als moeder gebeuren. En toen ging hij slapen.
Dit is het dan: een kind laten huilen. En in een bed leggen.
Niet tegen je aan houden en voorkomen dat het huilt. Maar wegleggen. En daarin voorzie ik prima in de behoefte van mijn kind. Ik volg hem, want hij had slaap. Maar dat is toch niet AP?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Het echte AP is meer en uitgebreider dan hier beschreven en niet alleen je eigen gevoel. Sorry, kan het niet goed verwoorden.
"
Het is waar dat we ons gevoel volgen maar dat is niet waar AP voor staat.
"
Bron: http://www.attachmentparenting.org/index.htmlquote:The mission of Attachment Parenting International (API) is to promote parenting practices that create strong, healthy emotional bonds between children and their parents. We believe these practices nurture and fulfill a child's need for trust, empathy, and affection, providing a lifelong foundation for healthy, enduring relationships.
Het is waar dat we ons gevoel volgen maar dat is niet waar AP voor staat.
Of vaders. .quote:Op donderdag 25 januari 2007 20:42 schreef Sugar het volgende:
Waarom veel moeders hier nu steeds zo bij zetten dat ze geen echte AP-moeders zijn.
.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
ja juist alhoewel ik nog niks gezegd hadquote:
Randa en ik zijn echt gevoelsmensen, als iets niet lekker aanvoelt doen we het gewoon niet. Het boeit ons eigenlijk gene ene flikker of iets bij een bepaalde manier van opvoeden hoort of niet. We pakken gewoon mee dat wat ons het beste lijkt van alle manieren.
er wordt gezegd in dat stukje dat de ouders het promoten een sterkere gezonde band tussen kind(eren) en ouder(s) omdat deze vorm voed in de behoeftes van het kinds vertrouwen, empathie affectie en ze een goede gezonde basis voor een (levens)lange gezonde band met iemand.quote:Op donderdag 25 januari 2007 20:59 schreef Randa_v het volgende:
Het echte AP is meer en uitgebreider dan hier beschreven en niet alleen je eigen gevoel. Sorry, kan het niet goed verwoorden.
"
[..]
Bron: http://www.attachmentparenting.org/index.html
The mission of Attachment Parenting International (API) is to promote parenting practices that create strong, healthy emotional bonds between children and their parents. We believe these practices nurture and fulfill a child's need for trust, empathy, and affection, providing a lifelong foundation for healthy, enduring relationships.
Het is waar dat we ons gevoel volgen maar dat is niet waar AP voor staat.
Dat is iets wat elke ouder nastreeft dus als dit voor AP staat dan is iedereen AP
en nee zo simpel ligt het allemaal niet, maar Wat maakt iemand wel of niet dan AP
Engaging Infinite Improbability Drive..
Tja dat zoek ik nog, engels is niet een taal dat ik veel lees. Merlijn is wakker dat maakt het ook niet makkelijk.
Euh, ik denk zomaar dat daar toch die lijst van Macka bij hoort. Maar dat moeten we verder niet zien als regels of dingen die echt een criterium vormen om te bekijken of je AP bent.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
dat wat ik schreef is een vertaling van zo letterlijk mogelijk.
Als ik lees wat hier tot nu toe geposts is qua linkjes e.d. waar Ap voor staat komt mijn conclusie op hetzelfde uit.
Voelen dat wat je kind aangeeft wat hij/zij fijn vind en wat voor hem haar werkt.
[ Bericht 1% gewijzigd door _evenstar_ op 25-01-2007 21:14:04 (typo\'s) ]
Als ik lees wat hier tot nu toe geposts is qua linkjes e.d. waar Ap voor staat komt mijn conclusie op hetzelfde uit.
Voelen dat wat je kind aangeeft wat hij/zij fijn vind en wat voor hem haar werkt.
[ Bericht 1% gewijzigd door _evenstar_ op 25-01-2007 21:14:04 (typo\'s) ]
Engaging Infinite Improbability Drive..
Het is vooral je kind dicht bij je houden. Borstvoeding geven en als je fles geeft, dan het liefst je baby tegen je blote huid, net als bij borstvoeding. Alles op zijn natuurlijke beloop laten, dus je kind zichzelf laten spenen. Bij je dragen en ga zo maar verder, dat betekent die vertrouwensband opbouwen. Lees de guidelines maar in de OP, die moet je volgen en dat doe ik niet. De engelse site omschrijft ze toch wat diepen vind ik.
Nee, http://www.attachmentparenting.org/index.htmlquote:Op donderdag 25 januari 2007 21:14 schreef poemojn het volgende:
http://www.empathicparenting.org/attach.htm , Randa?
Even andere opmerking en deze is op geen enkele manier negatief bedoeld :
Wat boeit het eigenlijk hoe het heet en of je bij een bepaalde stroming hoort als het neerkomt hoe je je kind opvoedt? Het gaat er toch om dat je je er goed bij voelt? De ene voelt zich er blijkbaar goed bij om 5 jaar bv te geven en de andere niet. Hetzelfde voor luiers : wat boeit het welke je gebruikt, katoen of weggooi: als je er zelf maar blij mee bent. Ook wij maken nog steeds mee dat mensen uit onze omgeving het er niet mee eens zijn hoe wij sommige dingen doen : fuck them ( sorry mam ) wij voelen ons er lekker bij en daar gaat het om.
Eigenlijk is dit natuurlijk iets wat niet helemaal hier thuis hoort maar ik kon het niet laten.
Wat boeit het eigenlijk hoe het heet en of je bij een bepaalde stroming hoort als het neerkomt hoe je je kind opvoedt? Het gaat er toch om dat je je er goed bij voelt? De ene voelt zich er blijkbaar goed bij om 5 jaar bv te geven en de andere niet. Hetzelfde voor luiers : wat boeit het welke je gebruikt, katoen of weggooi: als je er zelf maar blij mee bent. Ook wij maken nog steeds mee dat mensen uit onze omgeving het er niet mee eens zijn hoe wij sommige dingen doen : fuck them ( sorry mam ) wij voelen ons er lekker bij en daar gaat het om.
Eigenlijk is dit natuurlijk iets wat niet helemaal hier thuis hoort maar ik kon het niet laten.
Dan vraag ik mij af als het kind nu al vrij snel aangeeft dat het haar eigen ruimte nodig heeft, wel haar huiltjes nodig heeft om iets te verwerken. door ziektes/aandoeningen via schema gevoed moet worden.quote:Op donderdag 25 januari 2007 21:15 schreef Randa_v het volgende:
Het is vooral je kind dicht bij je houden. Borstvoeding geven en als je fles geeft, dan het liefst je baby tegen je blote huid, net als bij borstvoeding. Alles op zijn natuurlijke beloop laten, dus je kind zichzelf laten spenen. Bij je dragen en ga zo maar verder, dat betekent die vertrouwensband opbouwen. Lees de guidelines maar in de OP, die moet je volgen en dat doe ik niet. De engelse site omschrijft ze toch wat diepen vind ik.
Maar toch wel die vertrouwensband aanwezig is, dat warme fijne gevoel naar elkaar.. die verbindtenis..
Zou het omdat er geen enkele regel toegepast is geen Ap zijn, maar toch volg je het kind in wat zij nodig heeft.
Het eindresultaat is dan toch hetzelfde?
het is geen kritiek maar ik probeer het te snappen en zien waar het verschil dan zit wanneer wel en niet AP
Engaging Infinite Improbability Drive..
Wel een mooie link.quote:Op donderdag 25 januari 2007 21:14 schreef poemojn het volgende:
http://www.empathicparenting.org/attach.htm , Randa?
dat boeit geen reet want iedereen wil uiteindelijk hetzelfde..quote:Op donderdag 25 januari 2007 21:19 schreef Magneet het volgende:
Even andere opmerking en deze is op geen enkele manier negatief bedoeld :
Wat boeit het eigenlijk hoe het heet en of je bij een bepaalde stroming hoort als het neerkomt hoe je je kind opvoedt? Het gaat er toch om dat je je er goed bij voelt? De ene voelt zich er blijkbaar goed bij om 5 jaar bv te geven en de andere niet. Hetzelfde voor luiers : wat boeit het welke je gebruikt, katoen of weggooi: als je er zelf maar blij mee bent. Ook wij maken nog steeds mee dat mensen uit onze omgeving het er niet mee eens zijn hoe wij sommige dingen doen : fuck them ( sorry mam ) wij voelen ons er lekker bij en daar gaat het om.
Eigenlijk is dit natuurlijk iets wat niet helemaal hier thuis hoort maar ik kon het niet laten.
Maar het is van mijn kant uit pure interesse, het willen/kunnnen begrijpen/snappen, nieuwschierigheid
Engaging Infinite Improbability Drive..
Je hebt gelijk, Evenstar, maar ik kan het niet onderschrijven. Het is een stijl vind ik, en ik ben gewoon geen AP.
In mijn geval omdat ik een aantal dingen gebruik die niet bij AP horen, en ik mij daar bewust van ben.quote:Op donderdag 25 januari 2007 20:42 schreef Sugar het volgende:
[..]
Nou, dan zal ik als eerste hier dat stickertje plakken en wel op mezelf: ik ben een AP-moeder! In vol ornaat.
Waarom veel moeders hier nu steeds zo bij zetten dat ze geen echte AP-moeders zijn.
Ik wil die dingen gewoon gebruiken en wil er niet over discussiëren.
De box bijvoorbeeld. Die wordt binnen AP als te vrijheidsbeperkend ervaren. Ik heb een harcore AP'er wel eens horen vragen waarom een kind achter tralies moet zitten als het niets misdaan heeft. Ik leg Lucie wél in een box.
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Ja, er zijn een paar dingen goed om te gebruiken maar sommige, zie die docu, zijn me ook te.quote:Op donderdag 25 januari 2007 21:26 schreef Macka66 het volgende:
[..]
De box bijvoorbeeld. Die wordt binnen AP als te vrijheidsbeperkend ervaren. Ik heb een harcore AP'er wel eens horen vragen waarom een kind achter tralies moet zitten als het niets misdaan heeft. Ik leg Lucie wél in een box.
kan ik helemaal inkomen hoor Hell iedere vorm van info over hoe ik Merlijn op kan voeden ben ik opzich blij mee. Het ergste wat met die info kan gebeuren is dat ik er iets mee kan en daar is helemaal niks mis mee Nieuwe ideeën, meningen, ervaringen zijn altijd welkomquote:Op donderdag 25 januari 2007 21:25 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
dat boeit geen reet want iedereen wil uiteindelijk hetzelfde..
Maar het is van mijn kant uit pure interesse, het willen/kunnnen begrijpen/snappen, nieuwschierigheid
zonder hopenlijk iemand te beledigen.. maar zijn die hardcore Ap juist niet diegene die dingen " verzinnen" zoals het voorbeeld wat Macka geeft.
Wat als het kind nou juist die behoefte nodig heeft om even begrenst te worden? om het maar even van een ander punt te bekijken.
En zijn die regels zoals geen box/draagdoek etc. verzonnen regels om zichzelf een stempel te drukken en uh anders te maken dan anderen?
Wat als het kind nou juist die behoefte nodig heeft om even begrenst te worden? om het maar even van een ander punt te bekijken.
En zijn die regels zoals geen box/draagdoek etc. verzonnen regels om zichzelf een stempel te drukken en uh anders te maken dan anderen?
Engaging Infinite Improbability Drive..
Heb je een flinke tijd geleden weleens een docu-avond op ned.3 gezien om een baby te laten plassen op een kom, andere kindjes aan de borst dat zijn ook dingen die ze er onder kunnen verstaan die ver gaan voor mij, maar ze noemen het ook natuurlijk ouderschap.
Ik ga nu rusten ben moe van een dagje uit.
Ik ga nu rusten ben moe van een dagje uit.
Vraag ik me eigenlijk ook af Evenstar. Als ik Freek niet begrensd had (tot aan een tuigje aan toe) had ie op zijn minst een aantal forse ongelukken gehad.
Ik riep net wel even blij dat ik ook aan AP deed, maar kom daar nu op terug. Voor mijn gevoel doe ik het wel trouwens hoor, maar dat geldt dan echt voor het onderwerp vertrouwensband en inspelen op de behoefte van je kind.
Mits dat kind niet de behoefte had om voor de zoveelste keer de deur uit te lopen, op twee jarige leeftijd.
Dat vraag ik me dan even af, hoe zouden AP ouders dat dan aanpakken? Een kind dat letterlijk levensgevaarlijke dingen doet, meerdere keren per dag?
Ik riep net wel even blij dat ik ook aan AP deed, maar kom daar nu op terug. Voor mijn gevoel doe ik het wel trouwens hoor, maar dat geldt dan echt voor het onderwerp vertrouwensband en inspelen op de behoefte van je kind.
Mits dat kind niet de behoefte had om voor de zoveelste keer de deur uit te lopen, op twee jarige leeftijd.
Dat vraag ik me dan even af, hoe zouden AP ouders dat dan aanpakken? Een kind dat letterlijk levensgevaarlijke dingen doet, meerdere keren per dag?
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
ja heb dat gezien, ik vind het niet "natuurlijk" in de menselijke vorm.quote:Op donderdag 25 januari 2007 21:35 schreef Randa_v het volgende:
Heb je een flinke tijd geleden weleens een docu-avond op ned.3 gezien om een baby te laten plassen op een kom, andere kindjes aan de borst dat zijn ook dingen die ze er onder kunnen verstaan die ver gaan voor mij, maar ze noemen het ook natuurlijk ouderschap.
Ik ga nu rusten ben moe van een dagje uit.
Neigt mij meer matuurlijk als in een met de natuurlijke driften van zoogdieren in zijn algemeenheid.
bijv. met het plassen op een kom vind ik lichtelijk dwangmatig zindelijk laten worden.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Misschien dat bij een echte AP'er de draagdoek etc als uitgangspunten gelden, tot een kind anders wil? Terwijl de meeste mensen de gebruikelijke manier met kinderwagen etc als uitgangspunt nemen, en dan dat erdoor drukken als een kind anders wil (laten huilen) of dan de opvoedstijl gedeeltelijk richting AP aanpassen? Eerste vind ik écht AP, 2e niet, 3e semi-AP.
Zoiets?
Zoiets?
En dat doet volgens mij elke DO.doodgewone ouderquote:Op donderdag 25 januari 2007 21:37 schreef Leah het volgende:
Voor mijn gevoel doe ik het wel trouwens hoor, maar dat geldt dan echt voor het onderwerp vertrouwensband en inspelen op de behoefte van je kind.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
En waarom is de keuze van de ouders voor het gebruik van een draagzak een keuze die meer aansluit bij het kind dan de keuze van de ouders voor het gebruik van een wandelwagen? (Het is toch heel natuurlijk dat een kind uit de buik komt. En dat het kind dus wat verder verwijderd is van de binnenkant van mama dan voor de geboorte.) Waarom zou de ene keuze (vanuit de ouders!!!) meer op het kind gericht zijn dan de andere keuze (vanuit de ouders!!!)?quote:Op donderdag 25 januari 2007 21:42 schreef poemojn het volgende:
Misschien dat bij een echte AP'er de draagdoek etc als uitgangspunten gelden, tot een kind anders wil? Terwijl de meeste mensen de gebruikelijke manier met kinderwagen etc als uitgangspunt nemen, en dan dat erdoor drukken als een kind anders wil (laten huilen) of dan de opvoedstijl gedeeltelijk richting AP aanpassen? Eerste vind ik écht AP, 2e niet, 3e semi-AP.
Zoiets?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Het is ook geen mening trouwens van mijn kant hoor . Ik vraag me gewoon serieus af, hoe je dat aanpakt als je kind niet zo in elkaar zit.
Nr twee vond het zalig in de draagdoek, helaas was (en is) het nogal een zwaar kind. Dan houdt het dus al snel op, als moeder flinke rugklachten krijgt.
Nog iets, nr twee wilde vooral gedragen worden als ik stond te koken. In combinatie met het ondernemende Freekje was dit ronduit gevaarlijk (ik zag in gedachten steeds een beentje langs de gaspitten gaan).
Wipstoel dus, ik kon redelijk goed koken en dan met 1 been die wipper aan de gang houden .
Hoe zou je dat dan doen als je echt de "regeltjes" van AP wilt volgen?
Nr twee vond het zalig in de draagdoek, helaas was (en is) het nogal een zwaar kind. Dan houdt het dus al snel op, als moeder flinke rugklachten krijgt.
Nog iets, nr twee wilde vooral gedragen worden als ik stond te koken. In combinatie met het ondernemende Freekje was dit ronduit gevaarlijk (ik zag in gedachten steeds een beentje langs de gaspitten gaan).
Wipstoel dus, ik kon redelijk goed koken en dan met 1 been die wipper aan de gang houden .
.Hoe zou je dat dan doen als je echt de "regeltjes" van AP wilt volgen?
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Het is een ander soort van volgen.quote:Op donderdag 25 januari 2007 20:57 schreef Sugar het volgende:
Maar kun je als ouders anders? Anders dan je kind volgen?
Storm is moe. Storm wil slapen. Storm gaat naar bed. Storm huilt van moeheid. Storm valt in slaap.
Het is laat op de avond. Lucie huilt. Lucie is toe aan een schone luier. Lucie heeft in katoenen luiers nooit rode billetjes, itt wegwerpluiers soms. Met katoenen luiers kan ze ook veel beter aangeven wanneer er een nieuwe nodig is. Katoenen luiers moet ik om de twee uur verwisselen.
Maar goed, het is dus tegen de nacht aan. Ik doe Lucie 's nachts wegwerpluiers aan. Dat is makkelijker voor mij. Lucie blijft wel droog vannacht. Maar als ik een echte AP'er zou zijn volgde ik niet mijn gemak maar liet ik Lucie's comfort en mogelijkheid tot signaleren voor gaan.
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
OK. Dus dan zou je, theoretisch gezien, je kind ook bij je laten slapen als je er zelf slechter of niet door slaapt?
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
In de gaten houden, uit de situatie halen, uitleggen waarom, niet gaan schreeuwen of autoritair doen, vriendelijk tegen het kind zeggen dat het best boos mag zijn maar dat het echt niet weer alleen de straat op mag gaan (bijvoorbeeld). En dit dan op een niveau dat het kind kan begrijpen.quote:Op donderdag 25 januari 2007 21:37 schreef Leah het volgende:
Vraag ik me eigenlijk ook af Evenstar. Als ik Freek niet begrensd had (tot aan een tuigje aan toe) had ie op zijn minst een aantal forse ongelukken gehad.
Ik riep net wel even blij dat ik ook aan AP deed, maar kom daar nu op terug. Voor mijn gevoel doe ik het wel trouwens hoor, maar dat geldt dan echt voor het onderwerp vertrouwensband en inspelen op de behoefte van je kind.
Mits dat kind niet de behoefte had om voor de zoveelste keer de deur uit te lopen, op twee jarige leeftijd.
Dat vraag ik me dan even af, hoe zouden AP ouders dat dan aanpakken? Een kind dat letterlijk levensgevaarlijke dingen doet, meerdere keren per dag?
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Dat deed ik .
Ik was nooit zo'n geduldig mens, ik ben inmiddels wel een hele geduldige moeder .
Maar ik deed ook de deur op slot. AP of niet?
Ik was nooit zo'n geduldig mens, ik ben inmiddels wel een hele geduldige moeder .
.Maar ik deed ook de deur op slot. AP of niet?
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ja.quote:Op donderdag 25 januari 2007 22:01 schreef Leah het volgende:
OK. Dus dan zou je, theoretisch gezien, je kind ook bij je laten slapen als je er zelf slechter of niet door slaapt?
Voor Lucie en mij werkt het co-slapen overigens goed. We slapen er allebei rustiger door.
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Niet. Arme opgesloten baby.quote:Op donderdag 25 januari 2007 22:19 schreef Leah het volgende:
Dat deed ik .
Ik was nooit zo'n geduldig mens, ik ben inmiddels wel een hele geduldige moeder .
Maar ik deed ook de deur op slot. AP of niet?
William Sears (grondlegger van AP) is er voor om het kind zoveel mogelijk te betrekken bij het gezin. Hij zou de babyfoon andersom willen, dat de baby in slaap kan vallen bij de geruststellende geluiden van het familieleven
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Nou, het was al een hardrennende peuter toen .quote:
Ieder het zijne, gelukkig . Maar het staat of valt wel een beetje met het soort kind dat je hebt. Het samen slapen bv, Freek worstelde zich al heel snel alle kanten op, dat werd dus gewoon link, en ik durfde niet meer te slapen.
Noou doen we trouwens geregeld wel een middagdut samen , in het grote bed.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ik kon even geen passende smiley vinden...quote:Op donderdag 25 januari 2007 22:57 schreef Leah het volgende:
[..]
Nou, het was al een hardrennende peuter toen .
Ieder het zijne, gelukkig . Maar het staat of valt wel een beetje met het soort kind dat je hebt. Het samen slapen bv, Freek worstelde zich al heel snel alle kanten op, dat werd dus gewoon link, en ik durfde niet meer te slapen.
Noou doen we trouwens geregeld wel een middagdut samen , in het grote bed.
Wat mij betreft gaan reageren op hoe je eigen kind in elkaar zit en veiligheid altijd voor regeltjes
Klinkt erg gezellig en hecht, zo'n middagdut met je peuter!
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Hij's al groot hoor, gaat al naar school. En heeft het altijd veel te druk om zich met knuffelen bezig te houden. Juist daarom houden we af en toe even een middagdut .
Het principe van AP spreekt me best aan trouwens, ik had er alleen echt het kind niet naar.
Het principe van AP spreekt me best aan trouwens, ik had er alleen echt het kind niet naar.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ja, da's idd al heel erg groot! Maar de middagdut klinkt nog steeds gezellig
AP hoort zich natuurlijk te voegen naar het kind, en niet andersom. Wel jammer dat dat niet altijd zo werkt.
Nog even een leuk AP voorval voor het slapen gaan:
Mijn vriendin voedt haar dochter H. van anderhalf ook bijna AP op. Dat betekent onder andere dat H. er altjd bij is als mijn vriendin bezig is met het huishouden. H. helpt dan ook graag, en vriendin probeert dat zo goed mogelijk in te passen. Van de week gingen we met z'n drieën boodschappen doen, vriendin met H. en ik. (Lucie was met lief mee) Het liep gesmeerd. Vriendin zette de boodschappen op de band, H. stond er naast op de kassa en deed de boodschappen netjes in de tas die ik open hield. Ze wilde de tas ook wel dragen, en moest echt overreed worden om 'm af te geven. Anderhalf jaar oud he
Als ik het handig aanpak zuigt Lucie over twee jaar de kamer
AP hoort zich natuurlijk te voegen naar het kind, en niet andersom. Wel jammer dat dat niet altijd zo werkt.
Nog even een leuk AP voorval voor het slapen gaan:
Mijn vriendin voedt haar dochter H. van anderhalf ook bijna AP op. Dat betekent onder andere dat H. er altjd bij is als mijn vriendin bezig is met het huishouden. H. helpt dan ook graag, en vriendin probeert dat zo goed mogelijk in te passen. Van de week gingen we met z'n drieën boodschappen doen, vriendin met H. en ik. (Lucie was met lief mee) Het liep gesmeerd. Vriendin zette de boodschappen op de band, H. stond er naast op de kassa en deed de boodschappen netjes in de tas die ik open hield. Ze wilde de tas ook wel dragen, en moest echt overreed worden om 'm af te geven. Anderhalf jaar oud he
Als ik het handig aanpak zuigt Lucie over twee jaar de kamer
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Tjsa... heel eerlijk, dat vind ik dus geen AP voorbeeld... want die voorbeelden kan ik je van Isa ook legio geven. Ze maakt (met hulp uiteraard) koffie voor ons, draagt het mandje in de winkel, zet als ze in de winkelwagen staat de boodschappen op de band, duwt op het groene knopje met pinnen, help de boodschappen mee in de auto zetten en naar binnendragen, pakt zelf haar bekertje of bordje uit de kast...quote:Op donderdag 25 januari 2007 23:49 schreef Macka66 het volgende:
Ja, da's idd al heel erg groot! Maar de middagdut klinkt nog steeds gezellig
AP hoort zich natuurlijk te voegen naar het kind, en niet andersom. Wel jammer dat dat niet altijd zo werkt.
Nog even een leuk AP voorval voor het slapen gaan:
Mijn vriendin voedt haar dochter H. van anderhalf ook bijna AP op. Dat betekent onder andere dat H. er altjd bij is als mijn vriendin bezig is met het huishouden. H. helpt dan ook graag, en vriendin probeert dat zo goed mogelijk in te passen. Van de week gingen we met z'n drieën boodschappen doen, vriendin met H. en ik. (Lucie was met lief mee) Het liep gesmeerd. Vriendin zette de boodschappen op de band, H. stond er naast op de kassa en deed de boodschappen netjes in de tas die ik open hield. Ze wilde de tas ook wel dragen, en moest echt overreed worden om 'm af te geven. Anderhalf jaar oud he
Als ik het handig aanpak zuigt Lucie over twee jaar de kamer
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
wat is er ap aan? inspelen op de behoefte om mama mee te helpen?
maar vind ieder kind dat niet leuk om te doen? zo leren ze immers alles.
dan heb ik het goed gedaan btw, Maxim stofzuigt de kamer al
maar vind ieder kind dat niet leuk om te doen? zo leren ze immers alles.
dan heb ik het goed gedaan btw, Maxim stofzuigt de kamer al
Ja, jóuw voorbeeld is een ander soort volgen. Een keuze maken die alleen de ouder op dat moment dient.quote:Op donderdag 25 januari 2007 21:58 schreef Macka66 het volgende:
[..]
Het is een ander soort van volgen.
Het is laat op de avond. Lucie huilt. Lucie is toe aan een schone luier. Lucie heeft in katoenen luiers nooit rode billetjes, itt wegwerpluiers soms. Met katoenen luiers kan ze ook veel beter aangeven wanneer er een nieuwe nodig is. Katoenen luiers moet ik om de twee uur verwisselen.
Maar goed, het is dus tegen de nacht aan. Ik doe Lucie 's nachts wegwerpluiers aan. Dat is makkelijker voor mij. Lucie blijft wel droog vannacht. Maar als ik een echte AP'er zou zijn volgde ik niet mijn gemak maar liet ik Lucie's comfort en mogelijkheid tot signaleren voor gaan.
Maar mijn voorbeeld diende de baby. Ik liet hem slapen, faciliteerde in zijn behoefte. Jouw voorbeeld is een ander soort volgen, namelijk je eigen gemak volgen als ouder. Mijn voorbeeld is het volgen van het kind.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Zo lekker nuchter voel ik dat ook hoor.quote:Op donderdag 25 januari 2007 21:43 schreef Sugar het volgende:
[..]
En dat doet volgens mij elke DO.doodgewone ouder
Dat bedoelde ik ook met bla bla. Je kan er een hoop mooie woorden aangeven. Maar dat aanvoelen wat je kind nodig heeft enzo, dat noem ik gewoon ouder zijn.
Alleen dat verschrikkelijke beklemmende. Zo voel ik dat dus, dat vind ik echt te ver gaan. Net zoals ik slaan niet goed vind, vind ik je kind verstikken tot het zelf aan mag geven dat het dat niet fijn vind ook niet goed.
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Mooi gevondenquote:Op donderdag 25 januari 2007 21:43 schreef Sugar het volgende:
[..]
En dat doet volgens mij elke DO.doodgewone ouder
Het AP'ige er aan is dat dit niet incidenteel is, maar structureel. Ook op momenten dat het veel handiger zou zijn en harder op zou schieten als papa of mama de boodschappen zouden inpakken doet zij het.quote:Op vrijdag 26 januari 2007 05:43 schreef Martineke het volgende:
wat is er ap aan? inspelen op de behoefte om mama mee te helpen?
maar vind ieder kind dat niet leuk om te doen? zo leren ze immers alles.
dan heb ik het goed gedaan btw, Maxim stofzuigt de kamer al
Het meisje is bijvoorbeeld ook heel bewust betrokken bij de verhuizing onlangs, en heeft écht meegeholpen. Dus niet iets om haar af te leiden.
Ieder kind wil helpen, het gaat er om hoever je gaat om daar ruimte aan te geven. Het is het hechte, het echt consequent steeds samen doen.
Maxim, wil je een keertje je vaardigheden komen demonstreren?
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Tsja... de ene noemt het AP, de andere plakt er geen stickertje op... Ik ben niet zo van de stickertjes eerlijk gezegd. Maar goed, dat zal dan wel aan mij liggen...quote:Op vrijdag 26 januari 2007 12:34 schreef Macka66 het volgende:
[..]
Het AP'ige er aan is dat dit niet incidenteel is, maar structureel. Ook op momenten dat het veel handiger zou zijn en harder op zou schieten als papa of mama de boodschappen zouden inpakken doet zij het.
Het meisje is bijvoorbeeld ook heel bewust betrokken bij de verhuizing onlangs, en heeft écht meegeholpen. Dus niet iets om haar af te leiden.
Ieder kind wil helpen, het gaat er om hoever je gaat om daar ruimte aan te geven. Het is het hechte, het echt consequent steeds samen doen.
Maxim, wil je een keertje je vaardigheden komen demonstreren?
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik ben ook niet zo van het naampjes geven, in hokjes plaatsen of ergens een ingewikkelde, interessant doende theorie aan te hangen. Ik ben trouwens ook niet het type wat eerst uitgebreid research gaat doen voordat ik tot actie overga. Naast het feit dat ik daar helemaal geen tijd voor heb en nog belangrijker geen zin in heb, vind ik dat opvoeden ook best wel een beetje spontaan mag blijven. Het lijkt mij dat je het leuke uit het oog verliest door 'krampachtig' aan allerlei methodes vast te houden. Hiermee wil ik overigens niet zeggen dat er hier dames zijn die in mijn ogen krampachtig bezig zijn, het is meer een algemene opmerking over allerlei opvoedmethodes en technieken (dus niet alleen AP). Ik doe dingen op gevoel en dan kan het best zijn dat daar een stukje AP tussen zit. Ik doe het alleen niet bewust.
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Heeft iemand het boek over de Nikitin kinderen gelezen? Ik kan het nu eigenlijk nergens meer vinden, het is al wat ouder, maar het beschrijft de in het Rusland van tientallen jaren terug erg vooruitstrevende opvoedmethodes van Boris en Lena Nikitin. Zij hebben gedurende de kinderjaren van hun (grote) gezin alles heel bewust genoteerd. Een onderzoek van jaren naar de ontwikkeling van kinderen.
Ik las het toen ik een tiener was en het heeft veel indruk gemaakt. Gelukkig kwam ik een tijdje terug een oud en versleten exemplaar tegen bij de kringloopwinkel
Wat me o.a. erg goed is bijgebleven is de manier waarop ze hun kinderen kennis lieten maken met gevaren. Niet weghouden bij het theeketel bijvoorbeeld maar juist zorgen dat een kind onder "onzichtbaar" toezicht van de ouder zélf kan ervaren dat het pijn kan doen om je vinger te branden. Met als achterliggende gedachte dat dat kleine blaartje (klein, want ouder blijft natuurlijk wel in de buurt om erger te voorkomen) waarschijnlijk genoeg is om te zorgen dat een kind zélf bedenkt dat het geen goed plan is om nog de theeketel vast te pakken. Terwijl een kind waarbij die ketel altijd een verboden, dus spannend, voorwerp blijft veel eerder de neiging zal hebben om een keer drie krukjes op elkaar te stapelen om zo de ketel te bekijken, als de ouder er niet is.
Ik kan me erg vinden in deze manier van opvoeden. Natuurlijk ben je als ouder altijd onzichtbaar aanwezig en zijn er gewoon zaken waar je je kind niet, nooit mee kennis laat maken.
Maar ik zie wel degelijk een verschil tussen het meehelpen dat Macka omschrijft en het mee laten helpen dat hier ook omschreven wordt.
Het eerste is het mee laten helpen op een semi-gelijkwaardig niveau. Een klein kind verantwoordelijkheden en waardering geven voor zijn werkje met als gevolg dat je dus misschien op een avond met het hele gezin twee wortels eet omdat peuter de wortels wilde schoonmaken en daar een uur over deed. Geeft niet, we eten wel een boterham na. Maar peuter heeft zelf zijn taakje gedaan, heeft dat 'moeten' afmaken en ziet hoe iedereen de door hem schoongemaakte wortels eet.
De tweede manier is om je kind een eigen wortel te geven om schoon te laten maken en zelf de rest snel te doen.
Het een is niet beter dan het ander, ik wil er echt geen waardeoordeel op plakken. Maar er zit voor mij duidelijk een verschil in en de eerste manier past beter bij ons dan de tweede.
Ik las het toen ik een tiener was en het heeft veel indruk gemaakt. Gelukkig kwam ik een tijdje terug een oud en versleten exemplaar tegen bij de kringloopwinkel
Wat me o.a. erg goed is bijgebleven is de manier waarop ze hun kinderen kennis lieten maken met gevaren. Niet weghouden bij het theeketel bijvoorbeeld maar juist zorgen dat een kind onder "onzichtbaar" toezicht van de ouder zélf kan ervaren dat het pijn kan doen om je vinger te branden. Met als achterliggende gedachte dat dat kleine blaartje (klein, want ouder blijft natuurlijk wel in de buurt om erger te voorkomen) waarschijnlijk genoeg is om te zorgen dat een kind zélf bedenkt dat het geen goed plan is om nog de theeketel vast te pakken. Terwijl een kind waarbij die ketel altijd een verboden, dus spannend, voorwerp blijft veel eerder de neiging zal hebben om een keer drie krukjes op elkaar te stapelen om zo de ketel te bekijken, als de ouder er niet is.
Ik kan me erg vinden in deze manier van opvoeden. Natuurlijk ben je als ouder altijd onzichtbaar aanwezig en zijn er gewoon zaken waar je je kind niet, nooit mee kennis laat maken.
Maar ik zie wel degelijk een verschil tussen het meehelpen dat Macka omschrijft en het mee laten helpen dat hier ook omschreven wordt.
Het eerste is het mee laten helpen op een semi-gelijkwaardig niveau. Een klein kind verantwoordelijkheden en waardering geven voor zijn werkje met als gevolg dat je dus misschien op een avond met het hele gezin twee wortels eet omdat peuter de wortels wilde schoonmaken en daar een uur over deed. Geeft niet, we eten wel een boterham na. Maar peuter heeft zelf zijn taakje gedaan, heeft dat 'moeten' afmaken en ziet hoe iedereen de door hem schoongemaakte wortels eet.
De tweede manier is om je kind een eigen wortel te geven om schoon te laten maken en zelf de rest snel te doen.
Het een is niet beter dan het ander, ik wil er echt geen waardeoordeel op plakken. Maar er zit voor mij duidelijk een verschil in en de eerste manier past beter bij ons dan de tweede.
Eensch.quote:Op vrijdag 26 januari 2007 13:01 schreef m@x het volgende:
Ik ben ook niet zo van het naampjes geven, in hokjes plaatsen of ergens een ingewikkelde, interessant doende theorie aan te hangen. Ik ben trouwens ook niet het type wat eerst uitgebreid research gaat doen voordat ik tot actie overga. Naast het feit dat ik daar helemaal geen tijd voor heb en nog belangrijker geen zin in heb, vind ik dat opvoeden ook best wel een beetje spontaan mag blijven. Het lijkt mij dat je het leuke uit het oog verliest door 'krampachtig' aan allerlei methodes vast te houden. Hiermee wil ik overigens niet zeggen dat er hier dames zijn die in mijn ogen krampachtig bezig zijn, het is meer een algemene opmerking over allerlei opvoedmethodes en technieken (dus niet alleen AP). Ik doe dingen op gevoel en dan kan het best zijn dat daar een stukje AP tussen zit. Ik doe het alleen niet bewust.
Ik denk ook dat krampachtigheid niet goed is, op welke manier dan ook. Maar ik denk ook dat heel veel dingen die op andere mensen als krampachtig overkomen hier heel natuurlijk gaan. Alleen op het moment dat je het uit moet gaan leggen komt het misschien over als een methode die nagestreefd moet worden.
Ik denk overigens ook dat er wel degelijk heel veel ouders zijn die niets aan opvoeding doen. Die alles laten gebeuren en die totaal niet hun gevoel volgen. Dat geeft niet want kinderen worden ook zo wel groot en interesses van mensen verschillen.
Maar dit deel van een forum gaat echt alleen over kinderen en opvoeden dus het is logisch dat de meeste lezers/schrijvers hier al een grotere interesse hebben in het opvoeden van hun kinderen en waarschijnlijk al veel meer van hun gevoel uit gaan en veel meer stilstaan bij wat ze doen.
Waardoor een "etiketje" AP misschien wat minder zinvol lijkt dan wanneer je het zou vergelijken met het gemiddelde gezin in NL.
Alweer, geen waardeoordeel maar een observatie
Soms vraag ik me af of het niet stiekem andersom is vwb 'onwetendheid'.
Ik lees hier zoveel dingen die bij zoveel mensen gedaan worden. En dat zijn echt niet allemaal die-hard AP'ers.
Sommige dingen zijn toch vanzelfsprekend?
Ik lees hier al jaren verhalen over dreumesen en peuters die meehelpen met het huishouden etc.
Was het niet Githa die laatst vertelde dat Jordy bijna poetseriger is dan zijzelf etc.
Ik lees hier zoveel dingen die bij zoveel mensen gedaan worden. En dat zijn echt niet allemaal die-hard AP'ers.
Sommige dingen zijn toch vanzelfsprekend?
Ik lees hier al jaren verhalen over dreumesen en peuters die meehelpen met het huishouden etc.
Was het niet Githa die laatst vertelde dat Jordy bijna poetseriger is dan zijzelf etc.
***
Maar ik volg en faciliteer in mijn voorbeeld mijn baby toch ook: kind huilt wegens natte luier, krijgt van mij droge luier. Dat dient wel degelijk mijn baby. Bepaalde keuzes in de invulling die ik daarbij maak heb ik even toegelicht om te laten zien hoe niet-AP ik dat doe, en wat dan wel AP zou zijn.quote:Op vrijdag 26 januari 2007 07:24 schreef Sugar het volgende:
[..]
Ja, jóuw voorbeeld is een ander soort volgen. Een keuze maken die alleen de ouder op dat moment dient.
Maar mijn voorbeeld diende de baby. Ik liet hem slapen, faciliteerde in zijn behoefte. Jouw voorbeeld is een ander soort volgen, namelijk je eigen gemak volgen als ouder. Mijn voorbeeld is het volgen van het kind.
Mijn niet-AP keuze is overigens wel in mijn voordeel, maar zeker niet in mijn babies nadeel. Ik zou ook niet willen beweren dat iedere ouder die zijn kind wegwerpluiers aandoet alleen het eigen gemak volgt.
De doelen van AP zijn heel universeel, iedere ouder wil z'n kind kennen, helpen zich goed te voelen en genieten van het ouderschap. Iedere ouder faciliteert z'n kind. AP is niets meer dan een invulling van de weg daar naar toe. Zoals er ook veel andere manieren van invullen zijn, die ook leuke en tevreden kindertjes en ouders opleveren.
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Waarom moet je persé iets actiefs doen om te tonen dat je je gevoel volgt? Mss doen die mensen dat wel, maar op hun eigen manier?quote:Op vrijdag 26 januari 2007 13:08 schreef owlet het volgende:
[..]
Eensch.
Ik denk ook dat krampachtigheid niet goed is, op welke manier dan ook. Maar ik denk ook dat heel veel dingen die op andere mensen als krampachtig overkomen hier heel natuurlijk gaan. Alleen op het moment dat je het uit moet gaan leggen komt het misschien over als een methode die nagestreefd moet worden.
Ik denk overigens ook dat er wel degelijk heel veel ouders zijn die niets aan opvoeding doen. Die alles laten gebeuren en die totaal niet hun gevoel volgen. Dat geeft niet want kinderen worden ook zo wel groot en interesses van mensen verschillen.
Maar dit deel van een forum gaat echt alleen over kinderen en opvoeden dus het is logisch dat de meeste lezers/schrijvers hier al een grotere interesse hebben in het opvoeden van hun kinderen en waarschijnlijk al veel meer van hun gevoel uit gaan en veel meer stilstaan bij wat ze doen.
Waardoor een "etiketje" AP misschien wat minder zinvol lijkt dan wanneer je het zou vergelijken met het gemiddelde gezin in NL.
Alweer, geen waardeoordeel maar een observatie
***
Krampachtigheid klinkt ook rotter dan ik het bedoel. Ik kan er op dit moment geen ander naampje voor vinden. Mijn punt is eigenlijk gewoon dat ik niet van de stromingen en methodes houdt. Ik doe wat ik denk dat het beste is voor Kai en voor mij en als dat toevallig binnen een bepaalde methode valt, so be it, maar ik zal mezelf niet vastpinnen op één bepaalde methode. Al die stromingen zijn in mijn ogen voornamelijk bedoeld om de kas te spekken van degene die het heeft bedacht (want hoe meer mensen het interessant en geschikt vinden, hoe meer boeken er worden verkocht )
Overigens ben ik het wat betreft die Nikitin-kinderen met Owlett eens (ik heb het boek overigens natuurlijk niet gelezen ). Naast het feit dat er binnen ons gezin gewoonweg geen tijd is om het op de tweede manier te doen denk ik dat je een kind inderdaad niet teveel moet afschermen van allerlei gevaren. Al doende leert men, zeggen ze toch altijd?
Overigens ben ik het wat betreft die Nikitin-kinderen met Owlett eens (ik heb het boek overigens natuurlijk niet gelezen ). Naast het feit dat er binnen ons gezin gewoonweg geen tijd is om het op de tweede manier te doen denk ik dat je een kind inderdaad niet teveel moet afschermen van allerlei gevaren. Al doende leert men, zeggen ze toch altijd?
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Ik doelde hier op, volgens mij, Sugar die aangaf dat iedereen toch zijn gevoel volgt en doet wat het kind nodig heeft.quote:Op vrijdag 26 januari 2007 13:15 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Waarom moet je persé iets actiefs doen om te tonen dat je je gevoel volgt? Mss doen die mensen dat wel, maar op hun eigen manier?
Ik durf dat te bestrijden omdat ik denk dat er heel veel ouders zijn die totaal niet kijken naar wat het individuele kind nodig heeft maar die enkel het CB, de schoonmoeder en het etiket volgen. En die dus ook niet actief bezig zijn met opvoeding. Dat hoeft ook niet, het is ook niet slechter. Ik gaf alleen het verschil aan.
Amen. Het feit dat je niet continu bewust met dingen bezig bent betekent toch niet dat je niet je gevoel volgt? Spontaniteit is toch bij uitstek je gevoel volgen?quote:Op vrijdag 26 januari 2007 13:15 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Waarom moet je persé iets actiefs doen om te tonen dat je je gevoel volgt? Mss doen die mensen dat wel, maar op hun eigen manier?
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Ah, wat verwoord je dit goed.quote:Op vrijdag 26 januari 2007 13:08 schreef owlet het volgende:
Ik denk overigens ook dat er wel degelijk heel veel ouders zijn die niets aan opvoeding doen. Die alles laten gebeuren en die totaal niet hun gevoel volgen. Dat geeft niet want kinderen worden ook zo wel groot en interesses van mensen verschillen.
Maar dit deel van een forum gaat echt alleen over kinderen en opvoeden dus het is logisch dat de meeste lezers/schrijvers hier al een grotere interesse hebben in het opvoeden van hun kinderen en waarschijnlijk al veel meer van hun gevoel uit gaan en veel meer stilstaan bij wat ze doen.
Waardoor een "etiketje" AP misschien wat minder zinvol lijkt dan wanneer je het zou vergelijken met het gemiddelde gezin in NL.
Alweer, geen waardeoordeel maar een observatie
Zoiets dacht ik ook toen ik Sugars 'DO' las, alleen wist ik niet hoe eea te omschrijven.
Het is (zoals ik het iig op school om me heen zie) zeer zeker niet vanzelfsprekend dat mensen een visie hebben qua opvoeding. Er zijn er tíg die maar wat doen. Net zoals hun pet staat, hoe de wind waait en waar ze op dat moment al dan niet zin in hebben. Vaak dus ingegeven vanuit henzelf ipv het belang van het kind...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Misschien klinkt het raar, maar ik denk dat er ook nog een verschil zit tussen "belang van het kind" en "afgeleid uit de signalen van het kind". Het belang van het kind betekent dat je, zeker als ze wat ouder zijn, je ze soms toch grenzen moet stellen, misschien zelfs moet teleurstellen. Daarop gaat een kind huilen, wordt misschien zelfs woedend. Als je dan op het signaal van het kind af gaat, zou je direct die grenzen wegnemen. Dan is het immers niet meer verdrietig of boos... En dat lijkt me ook niet de bedoeling.quote:Op vrijdag 26 januari 2007 18:22 schreef Moonah het volgende:
Ah, wat verwoord je dit goed.
Zoiets dacht ik ook toen ik Sugars 'DO' las, alleen wist ik niet hoe eea te omschrijven.
Het is (zoals ik het iig op school om me heen zie) zeer zeker niet vanzelfsprekend dat mensen een visie hebben qua opvoeding. Er zijn er tíg die maar wat doen. Net zoals hun pet staat, hoe de wind waait en waar ze op dat moment al dan niet zin in hebben. Vaak dus ingegeven vanuit henzelf ipv het belang van het kind...
Dit doet het op mij een beetje overkomen alsof iedereen die niet direct tig opvoedkundige boeken erop naslaat alvorens hij of zij aan de gang gaat maar een beetje egoistisch doet waar ie zin in heeft. Ik beschouw mezelf als een DO (als het dan persee een naam moet hebben ) maar zie dit niet als een negatief iets. Ik vraag me alleen af waarom het opeens zo fout is om dingen te doen, gewoon omdat dat vroeger ook altijd op die manier gebeurde. En wat is er mis met gewoon iets doen omdat het leuk is zonder dat er een ingewikkelde theorie aan hangt of dat er een leermoment aan vastzit.quote:Op vrijdag 26 januari 2007 18:22 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ah, wat verwoord je dit goed.
Zoiets dacht ik ook toen ik Sugars 'DO' las, alleen wist ik niet hoe eea te omschrijven.
Het is (zoals ik het iig op school om me heen zie) zeer zeker niet vanzelfsprekend dat mensen een visie hebben qua opvoeding. Er zijn er tíg die maar wat doen. Net zoals hun pet staat, hoe de wind waait en waar ze op dat moment al dan niet zin in hebben. Vaak dus ingegeven vanuit henzelf ipv het belang van het kind...
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Max, ik kan me voorstellen dat mijn stukje wellicht wat pedant overkomt, nu ik het zo nalees.
Ik bedoel het niet betweterig. Wat ik wel bedoel... Ik ga het proberen te omschrijven.
Ik zie té vaak ouders die de ene keer dit, de andere keer dat doen. Als ze goede zin hebben mag alles, hebben ze slecht geslapen dan is het lontje kort. Oké, dat hebben we allemaal natuurlijk wel een in bepaalde mate, maar ben je er dan iig van bewust! Ouders die totaal niet consequent zijn, niet na lijken te denken over de gevolgen van hun handelen. Hun kind dagelijks uren voor de TV zetten omdat het dan tenminste stil is. Tig keer dreigen met straf maar ondertussen alles laten gaan. Of juist ineens 'uit het niets' uitvaren naar hun kind. Emotioneel leunen op hun kind, soms ook chanteren. Vast niet bewust hoor. Ouders die dingen tegen andere volwassenen zeggen over het hoofd van hun kind, dingen waarvan ik iig kromme tenen krijg. Ouders die een kind van 1 een lolly geven, omdat hij anders zo huilt tijdens het oudergesprek. Ouders die schelden, naar elkaar, naar andere ouders, naar hun kind. Ik noem maar even wat uit de losse pols.
En nee, dit zijn geen uitzonderingen. Dit soort dingen zag ik dagelijks bij de deur van mijn klas. Dingen waar ik iig best verdrietig van kan worden, maar waar zo'n kind soms zelfs al voor afgestompt is.
Voor sommige ouders zou het imo idd bést nuttig zijn als ze wat meer inzicht zouden krijgen in de ontwikkeling van een kind en het effect van hun (niet-)handelen daarop.
Ik bedoel het niet betweterig. Wat ik wel bedoel... Ik ga het proberen te omschrijven.
Ik zie té vaak ouders die de ene keer dit, de andere keer dat doen. Als ze goede zin hebben mag alles, hebben ze slecht geslapen dan is het lontje kort. Oké, dat hebben we allemaal natuurlijk wel een in bepaalde mate, maar ben je er dan iig van bewust! Ouders die totaal niet consequent zijn, niet na lijken te denken over de gevolgen van hun handelen. Hun kind dagelijks uren voor de TV zetten omdat het dan tenminste stil is. Tig keer dreigen met straf maar ondertussen alles laten gaan. Of juist ineens 'uit het niets' uitvaren naar hun kind. Emotioneel leunen op hun kind, soms ook chanteren. Vast niet bewust hoor. Ouders die dingen tegen andere volwassenen zeggen over het hoofd van hun kind, dingen waarvan ik iig kromme tenen krijg. Ouders die een kind van 1 een lolly geven, omdat hij anders zo huilt tijdens het oudergesprek. Ouders die schelden, naar elkaar, naar andere ouders, naar hun kind. Ik noem maar even wat uit de losse pols.
En nee, dit zijn geen uitzonderingen. Dit soort dingen zag ik dagelijks bij de deur van mijn klas. Dingen waar ik iig best verdrietig van kan worden, maar waar zo'n kind soms zelfs al voor afgestompt is.
Voor sommige ouders zou het imo idd bést nuttig zijn als ze wat meer inzicht zouden krijgen in de ontwikkeling van een kind en het effect van hun (niet-)handelen daarop.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Natuurlijk is daar totaal niets mis mee.quote:Op zaterdag 27 januari 2007 10:05 schreef m@x het volgende:
En wat is er mis met gewoon iets doen omdat het leuk is zonder dat er een ingewikkelde theorie aan hangt of dat er een leermoment aan vastzit.
Dat bedoelde ik ook niet te zeggen. Laten we vooral ook nog spontaan leuke dingen doen met onze kinderen. Niet alles hoeft educatief verantwoord te zijn. Zelfs niet altijd even pedagogisch verantwoord (hoewel dat laatste bij wijze van uitzondering, vind ik).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Op zaterdag 27 januari 2007 12:03 schreef Moonah het volgende:
<Knip in het uitstekende schrijven van Moonah>
Daar ben ik het ook wel mee eens hoor. Ik ben alleen bang dat door alles teveel te overdenken mensen uit het oog verliezen dat het opvoeden van een kind ook een leuk iets is. Dat is ook een beetje wat ik bedoel met die spontaniteit. Alles doen omdat dokter zus en zo heeft gezegd dat dat het beste is komt op mij zo geforceerd over.quote:Op zaterdag 27 januari 2007 12:03 schreef Moonah het volgende:
Een heel duidelijk verhaal
Ik geloof dat er voldoende mensen rondlopen die inderdaad aan jouw omschrijving voldoen. Ik zie het ook om me heen maar ik vraag me dan af of die mensen het bewust of onbewust doen. Zoals ik al eerder schreef ben ik geen voorstander van krampachtig vasthouden aan allerlei theorien e.d. maar ik ben wel een voorstander van het geven van cursussen aan ouders waar ze de handvaten (consequent zijn, stimuleren, e.d.) krijgen die nodig zijn om een kind op te voeden tot een prettige volwassene. Zulke cursussen zijn er wel maar de mensen die het juist nodig hebben zullen er niet snel aan deelnemen. Mensen die een kindje willen adopteren moet verplicht aan allerlei cursussen deelnemen. Ik heb me er altijd over verbaasd dat er niet zoiets bestaat voor mensen die via de natuurlijke weg een kindje krijgen.
Maar dit dwaalt veels te veel af van het eigenlijke onderwerp van dit topic
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Als ik puur naar mijzelf kijk dan doe ik niets omdat het zo geschreven is maar wel omdat ik me ergens in kan vinden.quote:Op zaterdag 27 januari 2007 12:43 schreef m@x het volgende:
Alles doen omdat dokter zus en zo heeft gezegd dat dat het beste is komt op mij zo geforceerd over.
Dat veel van die dingen door één iemand in één boek beschreven staan is niet toevallig want blijkbaar komen onze ideeën overeen.
Als ik dat dan doortrek naar AP, dan zou juist in AP geen sprake mogen zijn van blind volgen omdat het individueel denken en kijken naar wat een kind en een gezin nodig heeft zo belangrijk is in AP.
Gelukkig dat ik nu duidelijker was.quote:Op zaterdag 27 januari 2007 12:43 schreef m@x het volgende:
[..]
Daar ben ik het ook wel mee eens hoor.
En verder wat owlet zegt.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Helemaal mee eens.quote:Op zaterdag 27 januari 2007 10:05 schreef m@x het volgende:
[..]
Dit doet het op mij een beetje overkomen alsof iedereen die niet direct tig opvoedkundige boeken erop naslaat alvorens hij of zij aan de gang gaat maar een beetje egoistisch doet waar ie zin in heeft. Ik beschouw mezelf als een DO (als het dan persee een naam moet hebben ) maar zie dit niet als een negatief iets. Ik vraag me alleen af waarom het opeens zo fout is om dingen te doen, gewoon omdat dat vroeger ook altijd op die manier gebeurde. En wat is er mis met gewoon iets doen omdat het leuk is zonder dat er een ingewikkelde theorie aan hangt of dat er een leermoment aan vastzit.
We zijn allemaal best wel in onze 10-er tijd op onze ouders afgeknapt....
En niet dat ik het ooit toe zal geven.... verkeerd hebben ze het echter niet gedaan.
Recentelijk twee reunies gedaan en als ik zie wat er van de meeste AP vs DO klasgenootjes terechtgekomen is. Nog afgezien van een neef van mij die via AP opgevoed is.
Sorry hoor, maar zoals eerder gezegd. Een pak voor de broek, een draai om de oren en een warschuwende tik op de vingers..... van die koters zit er toch geen een wegens moord opgesloten, en je bent er dus echt geen Ted Bundytjes mee aan het grootbrengen.
Even op een totaal andere boeg, hoe geweldig leuk het ook is om een enorm intelligent kind te hebben.
Ben ik de enige die zich verbaasd over dat "kindertijd" gereutel maar ondertussen wel je kind van twee leren lezen via allerlei computer speeltjes.
Is een partijtje knikkeren en met dinky toys spelen niet veel gezonder?
Niet dat ik ons kind zometeen niet zal stimuleren....maar ik vind het zo'n tegenstrijdigheid
Muslims are the only people who make a lesbian feminist look moderate.
Mijn analyse of ik een AP ouder ben of niet.
ken je kind, help je kind zich goed te voelen en geniet van het ouderschap.
Vanuit mijn opvoeding en schooltijd op een vrije en een montessorischool wil ik uitgaan van wat Emma kan en van daaruit haar helpen om zichzelf te ontwikkelen.
1. Blijf na de geboorte in contact met je baby.
we hebben heerlijk lang van eerlijk genoten, misschien wat korter dan ik gewild had omdat ik in het zieknehuis niet zo heel mondig was.
2. Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen.
Als Emma huilt uit verdriet wordt ze getroost, als ze piept omdat er iets gebeurt dat zij niet wil dan laat ikhaar eventjes piepen
3. Geef zolang mogelijk borstvoeding. .
We genieten er nog steeds van
4. Draag je kind zoveel mogelijk bij je. .
Ik heb geen draagdoek gebruikt maar Emma heeft veel bij mij gelegen en gezeten, ik ben behoorlijk bedreven in het eenhandig dingen doen, maar daarnaast ook in de box gelegen, of om even te slapen of om te spelen.
5. Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan.
de eerste week heeft Emma in ons bed geslapen 's nachts en daarna in een wiegje naast mijn bed tot ze een week of zes was, toen werden we wakker van elkaar met pijn in mijn hart is ze naar haar eigen kamer gegaan (haar deur is anderhalve meter van onze deur vandaan) . 's nachts zijn de deuren open zodat ik haar bij de eerste kik hoor.
6. Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken.
Moeilijk hoor, ik merk dat ik niet altijd genoeg energie heb om altijd rustig op Emma te reageren, ik verlies echt wel eens mijn geduld en verhef mijn stem. Daartegenover zorg ik er bewust voor dat ik Emma prijs voor zo ongeveer alles wat ze doet.
7. Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding. Helaas is het voor de financiën nodig dat ik ga werken, toch ben ik een half jaar thuis gebleven o.a. omdat Emma niet uit een fles wilde drinken.
8. Evenwicht bewaren in gezinsleven. We doen ons best...
Best veel overeenkomsten en toch wil ik ons niet AP-ers noemen. We doen ons best dat is alles wat wij kunnen doen.
Wat ik nog wilde zeggen naar aanleiding van het topic. we laten Emma veel proefondervindelijk leren. Daar hoorde dus Rapley bij maar ook dat ze een keer lekker in een plas water mocht spelen, of dat we haar niet weghouden van een warme pan of verwarming, waarschuwen doen we wel!
[ Bericht 9% gewijzigd door Jelief op 30-01-2007 22:39:26 (leesbaarheid) ]
ken je kind, help je kind zich goed te voelen en geniet van het ouderschap.
Vanuit mijn opvoeding en schooltijd op een vrije en een montessorischool wil ik uitgaan van wat Emma kan en van daaruit haar helpen om zichzelf te ontwikkelen.
1. Blijf na de geboorte in contact met je baby.
we hebben heerlijk lang van eerlijk genoten, misschien wat korter dan ik gewild had omdat ik in het zieknehuis niet zo heel mondig was.
2. Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen.
Als Emma huilt uit verdriet wordt ze getroost, als ze piept omdat er iets gebeurt dat zij niet wil dan laat ikhaar eventjes piepen
3. Geef zolang mogelijk borstvoeding. .
We genieten er nog steeds van
4. Draag je kind zoveel mogelijk bij je. .
Ik heb geen draagdoek gebruikt maar Emma heeft veel bij mij gelegen en gezeten, ik ben behoorlijk bedreven in het eenhandig dingen doen, maar daarnaast ook in de box gelegen, of om even te slapen of om te spelen.
5. Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan.
de eerste week heeft Emma in ons bed geslapen 's nachts en daarna in een wiegje naast mijn bed tot ze een week of zes was, toen werden we wakker van elkaar met pijn in mijn hart is ze naar haar eigen kamer gegaan (haar deur is anderhalve meter van onze deur vandaan) . 's nachts zijn de deuren open zodat ik haar bij de eerste kik hoor.
met pijn in mijn hart is ze naar haar eigen kamer gegaan (haar deur is anderhalve meter van onze deur vandaan) . 's nachts zijn de deuren open zodat ik haar bij de eerste kik hoor.6. Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken.
Moeilijk hoor, ik merk dat ik niet altijd genoeg energie heb om altijd rustig op Emma te reageren, ik verlies echt wel eens mijn geduld en verhef mijn stem. Daartegenover zorg ik er bewust voor dat ik Emma prijs voor zo ongeveer alles wat ze doet.
7. Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding. Helaas is het voor de financiën nodig dat ik ga werken, toch ben ik een half jaar thuis gebleven o.a. omdat Emma niet uit een fles wilde drinken.
8. Evenwicht bewaren in gezinsleven. We doen ons best...
Best veel overeenkomsten en toch wil ik ons niet AP-ers noemen. We doen ons best dat is alles wat wij kunnen doen.
Wat ik nog wilde zeggen naar aanleiding van het topic. we laten Emma veel proefondervindelijk leren. Daar hoorde dus Rapley bij maar ook dat ze een keer lekker in een plas water mocht spelen, of dat we haar niet weghouden van een warme pan of verwarming, waarschuwen doen we wel!
[ Bericht 9% gewijzigd door Jelief op 30-01-2007 22:39:26 (leesbaarheid) ]
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Je eet de soep wel erg heet hoor. In het topic over opvoedkundige meningen, kwam dit ook al ter sprake. Ik vind nl. wel degelijk dat respect verdiend moet worden en niet zomaar verkregen wordt. Dit valt ook alleen wel samen met ouderen/volwassenen respecteren omwille hun levenservaring en wijsheid en dat ze dit aan jongeren kunnen overdragen. Dus in sommige dingen kan ik mij wel vinden bij AP/NP, maar lang niet alles. Draagdoek/selendang gebruiken, ja....geen luiers...nee, borstvoeding on demand...nee.....quote:Op woensdag 24 januari 2007 17:03 schreef miss_dynastie het volgende:
Heb de documentaire ook gezien, bepaalde dingen spraken me wel aan, of in elk geval de theorie erachter, om het nou zo lang vol te houden (zoals bijv. die draagdoek, zoals jij ook al zegt. Maar dit:
[..]
vond ik toch wel erg zielig, eigenlijk. Een kind hoeft echt niet monddood te worden gemaakt, maar soms zijn dingen gewoon zo omdat een autoriteit dat zegt. Ik zie al een dreinende 16-jarige voor me in d'r eerste baantje, dat tegen d'r baas zegt: mijn respect moet je verdienen, dus ik doe dat niet. Nee, daar is de maatschappij niet echt op ingericht. En ook in het gezin al, een kind dat over de tafel heen kruipt en jij kan er als ouder niks van zeggen, dat vind ik echt té (en gevaarlijk!). Vader zelf leek mij zo af en toe wel cynisch, trouwens, als ie vertelde dat hij er niks te zeggen had en zo. Dus of hij er echt helemaal achter staat?
Een baby, kind heeft naar mijn mening structuur en regelmaat nodig om zo een basisverwachtingspatroon te krijgen. obv dat patroon kan een kind allerlei zaken, ervaringen, etc...aanhangen. Dus ook met dat vrijelijk poepen en plassen waar en wanneer ze maar willen, gaat misschien lukken in sub-sahara afrika, maar in nederland niet. Daarvoor heeft nederland (openbare) toiletten op (zowat) elke hoek van de straat neergezet...dit als voorbeeld.
Moet je die kleur zien, hoorapparaat-beige !
Wat wordt er in AP gezegd over quality-time tussen de ouders zelf? Ik bedoel, een kind is toch niet meteen het einde van bijvoorbeeld, je liefdesleven? Een kind hoeft toch niet meteen het leven te ontwrichten. Het moet een plaats krijgen NAAST alle dingen die er al waren en dat betekent idd compromissen, maar wel een balans vinden hoor.quote:Op woensdag 24 januari 2007 20:14 schreef Randa_v het volgende:
Merlijn sliep soms weleens bij ons maar voornamelijk in zijn wiegje tot zijn vierde maand. Toen werden Merlijn en ik samen ziek, hoge koorts en zijn we smaen in bed blijven liggen, het wiegje was hij toe toch wel ontgroeit. Nu slaapt hij bij ons. Het ledikantje hebben opgeruimd en hij gaat zodra hij wil en groter is naar een eigen bed op een andere kamer. Verwacht dat het nog wel even zal duren en hoop dat hij met 2,5 niet meer bij ons zal slapen.
Ik heb het boek van Dr. William Sears gelezen over Attachment Parenting dat voornamelijk ging over samen slapen. Hij is er voorstander maar het kan op zoveel manieren. Co-sleeping wat de meeste aanspreekt in dit topic of het daadwerkelijk samen slapen in een groot bed, hij raad schijnbaar ouders aan om een kingsize bed te kopen.
Merlijn ligt nu ook lekker in ons bed te slapen. Hij kan er nu zelf in en uit en er is boven een traphekje. Meestal ben ik vanaf het moment dat hij slaapt ook boven, ga opruimen of studeren. Of natuurlijk gewoon lekker meeslapen. Ik voed hem nog steeds in slaap en de nachten gaan lekker doordat ik best doorkan slapen. Merlijn wordt zelf eigenlijk ook zelden "echt" wakker, als hij een kick geeft trek ik hem bij me en ik weet meteen of hij wil drinken of verder slaapt. Heerlijk zo.
Jammergenoeg kan ik over het samen slapen weinig ervaringen vinden op het internet terijl er op de verschillende fora aardig wat ouders zijn die op zo een manier bij elkaar slapen. Misschien iemand het verhaal weleens gelezen van Jolanda, moeder van 5 kinderen tot 5 jaar, die allemaal boven op zolder slapen met zijn zevenen. Ik bewonder dat eigenlijk wel.
Verder doen in de trant van AP, rapleyen en borstvoeding. Fijn om zo naar je kindje te kunnen kijken wat ze nodig hebben.
Moet je die kleur zien, hoorapparaat-beige !
Ik ben geen diehard AP dus echt antwoord kan ik niet op je vraag geven, maar als ik kijk hoe het bij ons gaat dan is het niet zo zeer het naast ons bed slapen dat ons liefdesleven negatief beïnvloed als wel de lichamelijke en geestelijke vermoeidheid die horen bij het hebben van een baby.quote:Op woensdag 31 januari 2007 07:52 schreef hassanjassan het volgende:
[..]
Wat wordt er in AP gezegd over quality-time tussen de ouders zelf? Ik bedoel, een kind is toch niet meteen het einde van bijvoorbeeld, je liefdesleven? Een kind hoeft toch niet meteen het leven te ontwrichten. Het moet een plaats krijgen NAAST alle dingen die er al waren en dat betekent idd compromissen, maar wel een balans vinden hoor.
Daarnaast kan ik me voorstellen dat de focus misschien verschuifd van slaapkamer naar elders.
Mag ik een hele foute advocaat van de duivel vraag aan je stellen owlet?
Je had het van de week in het andere topic over een speen en dat Ronja die nu aan het doorbijten is. Dat ze ook wel duimt maar dat jij dat liever niet hebt ivm haar gebitje later.
Hoe zit het daarbij dan met de behoeften van Ronja zelf? Als zij nou wil duimen?
Ja, dit is mss heel flauw, maar ik moest daar gelijk aan denken toen ik jouw verhaaltje las. Ik weet wel dat je niet strikt via de letter AP op volgt, maar voor een groot deel toch wel, dus ik was benieuwd hoe je dit dan ziet.
Je had het van de week in het andere topic over een speen en dat Ronja die nu aan het doorbijten is. Dat ze ook wel duimt maar dat jij dat liever niet hebt ivm haar gebitje later.
Hoe zit het daarbij dan met de behoeften van Ronja zelf? Als zij nou wil duimen?
Ja, dit is mss heel flauw, maar ik moest daar gelijk aan denken toen ik jouw verhaaltje las. Ik weet wel dat je niet strikt via de letter AP op volgt, maar voor een groot deel toch wel, dus ik was benieuwd hoe je dit dan ziet.
***
Ik volg geen AP, ook niet een beetje. Ik doe waarvan ik vind en denk dat het goed bij Ronja en bij mij past en het enige wat ik daarbij volg is mijn eigen gevoel en kennis. Die twee worden absoluut gevormd en gevoed door informatie uit verschillende bronnen waaronder bijv. AP, maar ik ben nog altijd zelf degene die besluit om iets met de info te doen of niet.quote:Op woensdag 31 januari 2007 12:37 schreef Brighteyes het volgende:
Mag ik een hele foute advocaat van de duivel vraag aan je stellen owlet?
Je had het van de week in het andere topic over een speen en dat Ronja die nu aan het doorbijten is. Dat ze ook wel duimt maar dat jij dat liever niet hebt ivm haar gebitje later.
Hoe zit het daarbij dan met de behoeften van Ronja zelf? Als zij nou wil duimen?
Ja, dit is mss heel flauw, maar ik moest daar gelijk aan denken toen ik jouw verhaaltje las. Ik weet wel dat je niet strikt via de letter AP op volgt, maar voor een groot deel toch wel, dus ik was benieuwd hoe je dit dan ziet.
Ik ben ook nog steeds een ouder die voor haar kind van zes maanden oud beslissingen moet nemen en die de verantwoordelijkheid heeft om ook een paar jaar vooruit te denken. In het geval speen-duim komt het er dus op neer dat ik moet gaan beslissen wat op de langere termijn beter voor haar is. Een speen of haar duim. Als ze zelf een ontzettende voorkeur voor de duim heeft en ze zou ongelukkig worden van d'r speen dan zou de keuze misschien anders zijn dan wanneer ze, zoals nu, alleen af en toe haar duim pakt als de speen niet voorhanden is.
Of dat nou wel of geen AP is zal me een zorg wezen want, en blijkbaar kan ik het niet vaak genoeg zeggen, het feit dat mijn manier raakvlakken heeft met AP wil niet zeggen dat ik een "volgeling" oid ben.
Het was ook een flauwe vraag, dat weet ik, maar jouw verhaal geeft m.i. wel heel mooi aan dat er best soms gekeuzes gemaakt moeten/kunnen worden die niet helemaal binnen een bepaalde denkwijze vallen.
En dit bedoel ik niet rot, maar juist omdát jij iemand bent die normaal gesproken wel de voor een groot deel de antroposofische en AP-achtige lijn volgt. Maar dus met een beetje van jezelf erbij.
***
Maar dat zegt Owlet toch al in haar eerste post van dit topic? Dat ze uit alle ziens- en denkwijzen "pakt" wat bij haar kindje past? Ik snap geloof ik niet zo goed wat je hier duidelijk wil maken. Dat AP inhoudt dat het kind bepaalt o.i.d. ?quote:Op woensdag 31 januari 2007 13:19 schreef Brighteyes het volgende:
Het was ook een flauwe vraag, dat weet ik, maar jouw verhaal geeft m.i. wel heel mooi aan dat er best soms gekeuzes gemaakt moeten/kunnen worden die niet helemaal binnen een bepaalde denkwijze vallen.
En dit bedoel ik niet rot, maar juist omdát jij iemand bent die normaal gesproken wel de voor een groot deel de antroposofische en AP-achtige lijn volgt. Maar dus met een beetje van jezelf erbij.
Het 'flauwe' is (mede) dat jij vraagt naar een middel, terwijl het in eerste instantie gaat het om een behoefte, en da's een zuigbehoefte, niet een duim- of speenbehoefte.quote:Op woensdag 31 januari 2007 13:19 schreef Brighteyes het volgende:
Het was ook een flauwe vraag, dat weet ik, maar jouw verhaal geeft m.i. wel heel mooi aan dat er best soms gekeuzes gemaakt moeten/kunnen worden die niet helemaal binnen een bepaalde denkwijze vallen.
En dit bedoel ik niet rot, maar juist omdát jij iemand bent die normaal gesproken wel de voor een groot deel de antroposofische en AP-achtige lijn volgt. Maar dus met een beetje van jezelf erbij.
De keuze in middel die je maakt moet het kind (en jezelf) zoveel mogelijk ten goede komen.
Idealiter zou je er natuurlijk een tepel in moeten stoppen
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Ja, daar heb je gelijk in Macka.
Ik was trouwens even in de veronderstelling dat Owlet iets 'strikter' (of hoe zeg je dat) was in het volgen van AP en daar zat ik dus sowieso mis.
Ik was trouwens even in de veronderstelling dat Owlet iets 'strikter' (of hoe zeg je dat) was in het volgen van AP en daar zat ik dus sowieso mis.
***
Uitgangspunt nummer acht: Evenwicht bewaren in gezinsleven.quote:Op woensdag 31 januari 2007 07:52 schreef hassanjassan het volgende:
[..]
Wat wordt er in AP gezegd over quality-time tussen de ouders zelf? Ik bedoel, een kind is toch niet meteen het einde van bijvoorbeeld, je liefdesleven? Een kind hoeft toch niet meteen het leven te ontwrichten. Het moet een plaats krijgen NAAST alle dingen die er al waren en dat betekent idd compromissen, maar wel een balans vinden hoor.
Hoe je dat invult is aan jou en je partner.
Voor mij persoonlijk is de plaats van mijn kind niet naast, maar binnen wat er al was. Indien niet lijfelijk dan toch wel in gevoel aanwezig als meerwaarde. Dat er in mijn partner een extreem leuke en lieve papa blijkt te huizen maakt 'm voor mij bijvoorbeeld nog aantrekkelijker dan ik 'm al vond We hebben quality time met en zonder Lucie er fysiek bij. Maar ze is een niet meer weg te denken en voelen factor binnen onze relatie. Een heel mooie, lieve, warme en positieve factor
We hebben quality time met en zonder Lucie er fysiek bij. Maar ze is een niet meer weg te denken en voelen factor binnen onze relatie. Een heel mooie, lieve, warme en positieve factor 
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
ik weet niet of je nou echt niet begrijpt wat ik al in tig posts probeer duidelijk te maken of dat ik het echt zo onduidelijk opschrijf óf dat je het best begrijpt maar dat ik jouw schrijven niet begrijp .quote:Op woensdag 31 januari 2007 13:19 schreef Brighteyes het volgende:
En dit bedoel ik niet rot, maar juist omdát jij iemand bent die normaal gesproken wel de voor een groot deel de antroposofische en AP-achtige lijn volgt. Maar dus met een beetje van jezelf erbij.
.Maar ik volg geen lijn met een beetje van mezelf er bij. Ik volg mijn eigen lijn. Dat mijn referentiekader gevormd wordt door onder andere een stuk antroposofie wil niet zeggen dat ik mijn kind antroposofisch opvoed. Ik voed mijn kind ook niet AP op, niet à la Spock en niet volgens Montessori. Niet volgens het boeddhisme, niet katholiek, niet wicca. Niet volgens mijn schoonmoeders methodes en niet volgens die van mijn moeder. Terwijl ik uit alle manieren wel wat heb gelezen, gehoord of meegemaakt.
Hoewel ik weet dat je het niet vervelend bedoeld hebt vind ik het ergens niet prettig voelen om gebruikt te worden om een punt te maken.
ok, ik had even verder moeten lezen voor ik postte begrijp ikquote:Op woensdag 31 januari 2007 18:44 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, daar heb je gelijk in Macka.
Ik was trouwens even in de veronderstelling dat Owlet iets 'strikter' (of hoe zeg je dat) was in het volgen van AP en daar zat ik dus sowieso mis.
Ik zat me af te vragen.. J. krijgt vaak naar Dharma en Greg en ik krijg dus ook nogal wat mee. Die moeder van Dharma, zit die nou in de AP hoek?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Nou je het zegt...
Het gaat wel een heel eind die kant op idd, denk ik dan, wat ik zo hier van lees.
Het gaat wel een heel eind die kant op idd, denk ik dan, wat ik zo hier van lees.
***
Ze is helemaal gevoelens en relaties en teruggaan naar de natuurlijke basis. Ik vind dat het leukste van de serie, als ze dan weer ruzie heeft met Greg's moeder.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Uhuh, ik had net een voorbeeldje getypt over dat ze ook heel ver gaan vwb dingen samen beleven en dingen delen met je kinderen, die zou er bij wijze van spreken ook het liefst naast gaan liggen als D&G het huwelijk consumeren...
Het is natuurlijk allemaal behoorlijk uitvergroot en terugslaand op hun hele hippie-gebeuren maar ik denk dat er zeker wel AP raakvlakken zijn.
Het is natuurlijk allemaal behoorlijk uitvergroot en terugslaand op hun hele hippie-gebeuren maar ik denk dat er zeker wel AP raakvlakken zijn.
***
op hassanjassan had ik nog niet gereageerd, maar ik steigerde er ook een beetje van eerlijk gezegd een kind NAAST alle dagelijkse dingen, ik dacht eerder alles naast het kind ipv andersom.
[ Bericht 14% gewijzigd door Martineke op 01-02-2007 19:31:13 (weet gewoon niet hoe ik een post moet maken :P) ]
een kind NAAST alle dagelijkse dingen, ik dacht eerder alles naast het kind ipv andersom.[ Bericht 14% gewijzigd door Martineke op 01-02-2007 19:31:13 (weet gewoon niet hoe ik een post moet maken :P) ]
Hé Owlet ?
Je haalt de woorden uit mijn toetsenbord
En om nog even op Hassanjassan te reageren. Voeden op verzoek is en blijft de beste manier om met bv om te gaan, het houdt het vraag en aanbod principe het beste in stand. Emma (15 maanden) krijgt bv op verzoek al wil dat niet zeggen dat ze te pas en te onpas aan mijn borst mag hangen. als we thuis zijn mag ze drinken zo vaak ze wil mits ik niet net aan het koken ben of op de wc zit bvb Buitenshuis vind ik dat ze onderhand best even kan wachten tot we ergens zijn waar ik haar op ons gemak kan voeden.
In de praktijk drinkt ze tussen haar vaste momenten door nog een keer.
En Emma staat ook bij ons niet naast onze relatie maar in onze relatie. Tijd voor elkaar hoort bij punt 8, een evenwichtig gezin.
?Je haalt de woorden uit mijn toetsenbord
En om nog even op Hassanjassan te reageren. Voeden op verzoek is en blijft de beste manier om met bv om te gaan, het houdt het vraag en aanbod principe het beste in stand. Emma (15 maanden) krijgt bv op verzoek al wil dat niet zeggen dat ze te pas en te onpas aan mijn borst mag hangen. als we thuis zijn mag ze drinken zo vaak ze wil mits ik niet net aan het koken ben of op de wc zit bvb Buitenshuis vind ik dat ze onderhand best even kan wachten tot we ergens zijn waar ik haar op ons gemak kan voeden.
In de praktijk drinkt ze tussen haar vaste momenten door nog een keer.
En Emma staat ook bij ons niet naast onze relatie maar in onze relatie. Tijd voor elkaar hoort bij punt 8, een evenwichtig gezin.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Nee joh, das gewoon een ouwe hippiequote:Op donderdag 1 februari 2007 11:04 schreef YPPY het volgende:
Ik zat me af te vragen.. J. krijgt vaak naar Dharma en Greg en ik krijg dus ook nogal wat mee. Die moeder van Dharma, zit die nou in de AP hoek?
Variety is the spice of life
Van hippies weet ik helemaal niks, van voor mijn tijd.
Mooi al die stromingen. Jammer alleen dat je zo snel in een bepaalde hoek wordt geduwd. Ik durf mijn (schoon)familie niet eens te vertellen dat ik nog wel even door wil gaan met de borstvoeding. Over twee weken beginnen we met Rapley, ze hebben geen idee. Denken dat we de potjes al in huis hebben.
Mooi al die stromingen. Jammer alleen dat je zo snel in een bepaalde hoek wordt geduwd. Ik durf mijn (schoon)familie niet eens te vertellen dat ik nog wel even door wil gaan met de borstvoeding. Over twee weken beginnen we met Rapley, ze hebben geen idee. Denken dat we de potjes al in huis hebben.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Mijn schoonouders zijner al helemaal aan gewendYPPY wat overigens helemaal niks zegt over die van jou. Mijn schoonmoeder is best wel conservatief. De mededeling dat we bv zouden blijven geven werd dan ookmet reserves ontvangen, nu lijkt het wel of ze het nut er wel van in ziet. En rapley dat was maar eng tot ze zaghoe goed Emma het deed (en doet) en hoeveel plezier ze er in had om zelf te eten.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
|
|
