LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Hallo,
M'n moeder, ze is 49 jaar, heeft afgelopen woensdagavond een hersenbloeding gehad. Rond 19:30 uur heeft m'n vader haar met veel hoofdpijn en erg verward gevonden. Ze wist niet meer waar ze was, viel af en toe weg en was (is nog steeds) haar hele woensdagmiddag 'kwijt'. Om 12:00 's middags sprak m'n vader haar voor het laatst. Niemand weet dus hoe laat de bloeding heeft plaatsgevonden. Ze is direct per ambulance naar het EMC in Rotterdam gebracht. Daar bleek dat de bloeding in het buitenste deel van de hersenen, aan de linkerkant tegen het hersenvlies aan te zitten. In het ziekenhuis was ze erg helder en was er geen sprake van uitval van spraak, geheugen of lichaamsfuncties.
De volgende dag ging het opeens slechter met haar. Ze werd weer erg verward en werd omdat de artsen bang waren voor een nieuwe bloeding opnieuw door de scan gehaald. Het bleek een herseninfarct te zijn en er werd een drain in geplaatst om het overtollige vocht uit haar hersenen te laten lopen. Ook hier kwam ze goed uit en ze was nog steeds erg helder. Ze maakte grapjes met de verplegers en eiste zelfs haar gsm en laptop.
Tot gisteren. Ze kon niet meer op haar woorden komen en als ze wat zei, was er geen touw aan vast te knopen. Ze gebruikte woorden die niet bestaan. Opnieuw is ze door de scan gehaald, maar er bleek geen sprake van een nieuwe bloeding. Gisteravond sprak ze weer normaal, maar vanochtend was haar rechterarm verlamd. Dit is inmiddels weer over, maar ze kan sinds vanochtend niet meer praten. Ze weet precies wat ze wil zeggen, maar kan de woorden niet meer benoemen. Het eerste woord van een zin kan ze uitspreken, maar daarna loopt ze vast.
Deze uitvallen worden veroorzaakt door vaatspasme. De aderen in haar hoofd trekken 'van schrik' samen waardoor bepalen delen van de hersen niet voldoende doorbloed worden. Dit kan ook leiden tot een infarct, wat ze dus al eerder heeft gehad.
Dat is ook de reden dat ze niet direct gecoiled is. Hierbij wordt er via de lies een soort spiraaltje naar de hersenen gebracht om het bloedvat af te sluiten. Dit moet binnen (dacht ik) 70 uur gebeuren, maar kon ivm de schrikreactie van de aderen, dus het samentrekken, niet doorgaan. Het is nu wachten tot de verkramping van de aderen ver genoeg is afgenomen de ader via een luikje in haar hoofd met een klemmetje te dichten. Dit kan nog wel een dag of tien duren. Tot die tijd moet ze dus erg rustig blijven omdat de ader opnieuw kan gaan bloeden.
Waar ik vooral erg bang voor ben is dat haar spraak niet terugkomt. Dit wetende artsen ook niet. Het lijkt me zo erg om in je hoofd helemaal helder te zijn, maar niet te kunnen zeggen wat je denkt. Ik heb een ontzettend goede band met m'n moeder en voel me zo machteloos als ik haar daar op de Intensive Care zie liggen, zonder dat ze kan zeggen wat ze voelt.
Het leek allemaal zo goed te gaan vlak na de bloeding, maar nu heb ik geen idee meer wat er staat te gebeuren en of er blijvende schade is.
M'n moeder, ze is 49 jaar, heeft afgelopen woensdagavond een hersenbloeding gehad. Rond 19:30 uur heeft m'n vader haar met veel hoofdpijn en erg verward gevonden. Ze wist niet meer waar ze was, viel af en toe weg en was (is nog steeds) haar hele woensdagmiddag 'kwijt'. Om 12:00 's middags sprak m'n vader haar voor het laatst. Niemand weet dus hoe laat de bloeding heeft plaatsgevonden. Ze is direct per ambulance naar het EMC in Rotterdam gebracht. Daar bleek dat de bloeding in het buitenste deel van de hersenen, aan de linkerkant tegen het hersenvlies aan te zitten. In het ziekenhuis was ze erg helder en was er geen sprake van uitval van spraak, geheugen of lichaamsfuncties.
De volgende dag ging het opeens slechter met haar. Ze werd weer erg verward en werd omdat de artsen bang waren voor een nieuwe bloeding opnieuw door de scan gehaald. Het bleek een herseninfarct te zijn en er werd een drain in geplaatst om het overtollige vocht uit haar hersenen te laten lopen. Ook hier kwam ze goed uit en ze was nog steeds erg helder. Ze maakte grapjes met de verplegers en eiste zelfs haar gsm en laptop.
Tot gisteren. Ze kon niet meer op haar woorden komen en als ze wat zei, was er geen touw aan vast te knopen. Ze gebruikte woorden die niet bestaan. Opnieuw is ze door de scan gehaald, maar er bleek geen sprake van een nieuwe bloeding. Gisteravond sprak ze weer normaal, maar vanochtend was haar rechterarm verlamd. Dit is inmiddels weer over, maar ze kan sinds vanochtend niet meer praten. Ze weet precies wat ze wil zeggen, maar kan de woorden niet meer benoemen. Het eerste woord van een zin kan ze uitspreken, maar daarna loopt ze vast.
Deze uitvallen worden veroorzaakt door vaatspasme. De aderen in haar hoofd trekken 'van schrik' samen waardoor bepalen delen van de hersen niet voldoende doorbloed worden. Dit kan ook leiden tot een infarct, wat ze dus al eerder heeft gehad.
Dat is ook de reden dat ze niet direct gecoiled is. Hierbij wordt er via de lies een soort spiraaltje naar de hersenen gebracht om het bloedvat af te sluiten. Dit moet binnen (dacht ik) 70 uur gebeuren, maar kon ivm de schrikreactie van de aderen, dus het samentrekken, niet doorgaan. Het is nu wachten tot de verkramping van de aderen ver genoeg is afgenomen de ader via een luikje in haar hoofd met een klemmetje te dichten. Dit kan nog wel een dag of tien duren. Tot die tijd moet ze dus erg rustig blijven omdat de ader opnieuw kan gaan bloeden.
Waar ik vooral erg bang voor ben is dat haar spraak niet terugkomt. Dit wetende artsen ook niet. Het lijkt me zo erg om in je hoofd helemaal helder te zijn, maar niet te kunnen zeggen wat je denkt. Ik heb een ontzettend goede band met m'n moeder en voel me zo machteloos als ik haar daar op de Intensive Care zie liggen, zonder dat ze kan zeggen wat ze voelt.
Het leek allemaal zo goed te gaan vlak na de bloeding, maar nu heb ik geen idee meer wat er staat te gebeuren en of er blijvende schade is.
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Jeetje
Zwaar klote zeg voor je mams!
Hoop dat ze snel stabiel is etc zodat ze haar kunnen helpen en die reactie van die aderen rustig wordt.
Sterkte voor jou
Zwaar klote zeg voor je mams!
Hoop dat ze snel stabiel is etc zodat ze haar kunnen helpen en die reactie van die aderen rustig wordt.
Sterkte voor jou
[b]Hobbelicious is back!
[/b]
[/b]
Heel veel sterkte.
Opa van mijn vriendin heeft er nu 4 beroertes op zitten, en op de 1 of andere manier heeft hij alleen wat overgehouden aan de eerste(bijster weinig, voor zover wij weten/achterhaald hebben).
Succes IIG!
Opa van mijn vriendin heeft er nu 4 beroertes op zitten, en op de 1 of andere manier heeft hij alleen wat overgehouden aan de eerste(bijster weinig, voor zover wij weten/achterhaald hebben).
Succes IIG!
http://steam-cards.com/?click=a07a01
voor gratis spellen
voor gratis spellen
Wat een ellende... Ik wens jou en je familie hier erg veel sterkte mee... Succes!
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Ten eerste: sterkte!quote:Op dinsdag 29 augustus 2006 23:47 schreef Lllaura het volgende:
...
Waar ik vooral erg bang voor ben is dat haar spraak niet terugkomt. Dit wetende artsen ook niet. Het lijkt me zo erg om in je hoofd helemaal helder te zijn, maar niet te kunnen zeggen wat je denkt. Ik heb een ontzettend goede band met m'n moeder en voel me zo machteloos als ik haar daar op de Intensive Care zie liggen, zonder dat ze kan zeggen wat ze voelt.
Het leek allemaal zo goed te gaan vlak na de bloeding, maar nu heb ik geen idee meer wat er staat te gebeuren en of er blijvende schade is.
Ten tweede: door die aderverkramping kunnen dus bepaalde centra tijdelijk afgesloten worden? Ik weet waar die taalcentra liggen, links achter je oor in de regel, zat/zit de bloeding daar?
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Lieve Lllaura,
Heel erg veel sterkte de komende weken en ik hoop met je mee dat je moeder er goed uitkomt. Ik weet wat je doormaakt, ik heb dit 3 jaar geleden moeten doormaken met mijn moeder die nu vrij ernstig gehandicapt is. De angst en onzekerheid doen letterlijk pijn en het is verschrikkelijk om je moeder in zo'n toestand in zo'n stom ziekenhuisbed te moeten zien liggen zonder dat je iets kan doen. Wat mij heel erg heeft geholpen is het bijhouden van een dagboekje in een schriftje. Dat heb ik later voorgelezen aan mijn moeder en dat vond ze heel erg fijn omdat ze niets meer wist van wat er was gebeurd nadat ze in coma was geraakt. Het laatste wat ze zich herinnerde was dat ik binnenkwam op de spoedhulp en daarna heeft ze pas weer herinneringen vanaf een bepaalde periode in het revalidatiecentrum. Dat was wéken later pas. Dus misschien heb je er iets aan. In ieder geval wens ik je de kracht toe om er te zijn voor je moeder en sterkte voor haarzelf.
Heel erg veel sterkte de komende weken en ik hoop met je mee dat je moeder er goed uitkomt. Ik weet wat je doormaakt, ik heb dit 3 jaar geleden moeten doormaken met mijn moeder die nu vrij ernstig gehandicapt is. De angst en onzekerheid doen letterlijk pijn en het is verschrikkelijk om je moeder in zo'n toestand in zo'n stom ziekenhuisbed te moeten zien liggen zonder dat je iets kan doen. Wat mij heel erg heeft geholpen is het bijhouden van een dagboekje in een schriftje. Dat heb ik later voorgelezen aan mijn moeder en dat vond ze heel erg fijn omdat ze niets meer wist van wat er was gebeurd nadat ze in coma was geraakt. Het laatste wat ze zich herinnerde was dat ik binnenkwam op de spoedhulp en daarna heeft ze pas weer herinneringen vanaf een bepaalde periode in het revalidatiecentrum. Dat was wéken later pas. Dus misschien heb je er iets aan. In ieder geval wens ik je de kracht toe om er te zijn voor je moeder en sterkte voor haarzelf.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Dacht een subdurale bloeding.quote:Op woensdag 30 augustus 2006 02:21 schreef Jojoortje het volgende:
Wat voor een hersenbloeding is het? Epidurale bloeding?
Sterkte!!
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Yep...quote:Op woensdag 30 augustus 2006 08:47 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Ten eerste: sterkte!
Ten tweede: door die aderverkramping kunnen dus bepaalde centra tijdelijk afgesloten worden? Ik weet waar die taalcentra liggen, links achter je oor in de regel, zat/zit de bloeding daar?
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Ze kreeg de afasie-klachten (het niet meer onder woorden kunnen brengen van gedachten) pas later lees ik, dus ik hoop echt voor jullie dat het een resultaat is van die verkramping.quote:
Als dit niet het geval is zal ze dus maanden- tot jarenlang bezig gaan zijn met het herwinnen van dat taalvermogen afhankelijk van de ernst van de schade... Het lichtpuntje hierin is dat dat wel degelijk kan, en bij vrouwen zelfs vrij goed en snel. Andere hersendelen gaan die taak dan aanleren en overnemen. Ze is nog vrij jong, put daar ook hoop uit.
Hou jullie taai!
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Bedankt voor jullie lieve woorden.
Ik ga straks weer naar haar toe. M'n vader heeft net het ziekenhuis gebeld en er is geen verandering ten opzichte van gisteren. Ze kan nog steeds niet praten.
Het liefste wil ik de hele dag bij haar zijn, maar ik weet dat ze, als ik er ben, toch zal proberen te praten, waardoor ze er telkens opnieuw aan zal worden herinnerd dat ze dat niet kan. 'Gelukkig' krijgt ze constant morfine toegediend, waardoor ze veel slaapt.
Isabeau, erg bedankt voor je lieve post. Jouw moeder is er dus gehandicapt uitgekomen. Dat moet zo vreselijk oneerlijk voelen. Hoe gaat ze hier zelf mee om?
M'n moeder is (tot nu toe) alleen haar woensdagmiddag kwijt. Vanaf het moment dat m'n vader haar kwam halen, weet ze alles nog. Maar je tip van het dagboekje ga ik toch opvolgen. Dan kan ze later altijd zelf beslissen of ze het wil lezen of niet.
Ik ga straks weer naar haar toe. M'n vader heeft net het ziekenhuis gebeld en er is geen verandering ten opzichte van gisteren. Ze kan nog steeds niet praten.
Het liefste wil ik de hele dag bij haar zijn, maar ik weet dat ze, als ik er ben, toch zal proberen te praten, waardoor ze er telkens opnieuw aan zal worden herinnerd dat ze dat niet kan. 'Gelukkig' krijgt ze constant morfine toegediend, waardoor ze veel slaapt.
Isabeau, erg bedankt voor je lieve post. Jouw moeder is er dus gehandicapt uitgekomen. Dat moet zo vreselijk oneerlijk voelen. Hoe gaat ze hier zelf mee om?
M'n moeder is (tot nu toe) alleen haar woensdagmiddag kwijt. Vanaf het moment dat m'n vader haar kwam halen, weet ze alles nog. Maar je tip van het dagboekje ga ik toch opvolgen. Dan kan ze later altijd zelf beslissen of ze het wil lezen of niet.
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Dankjewel! Die klachten kreeg ze inderdaad pas later. De kans is dus groot dat die ontstaan door de verkramping.quote:Op woensdag 30 augustus 2006 10:54 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Ze kreeg de afasie-klachten (het niet meer onder woorden kunnen brengen van gedachten) pas later lees ik, dus ik hoop echt voor jullie dat het een resultaat is van die verkramping.
Als dit niet het geval is zal ze dus maanden- tot jarenlang bezig gaan zijn met het herwinnen van dat taalvermogen afhankelijk van de ernst van de schade... Het lichtpuntje hierin is dat dat wel degelijk kan, en bij vrouwen zelfs vrij goed en snel. Andere hersendelen gaan die taak dan aanleren en overnemen. Ze is nog vrij jong, put daar ook hoop uit.
Hou jullie taai!
Ik weet niet of die aderen hard genoeg knijpen om een gedeelte van de hersenen echt uit te schakelen, zoals bij een infarct, waardoor er onherstelbare schade ontstaat, of dat bepaalde delen enkel tijdelijk zijn ontregeld. Dat ga ik straks nog eens aan de artsen vragen.
M'n moeder haar grootste kracht is haar verbale vermogen. Ze kan lullen als brugman en is statenlid. Ik hoop dus echt dat dit weer overgaat. Maar ook als ze haar taalvermogen zal moeten herwinnen, twijfel ik er niet aan dat dit haar zal lukken.
Ook lichamelijk is ze erg sterk. Ze loopt regelmatig hard en fitnesst een aantal keer per week.
Eigenlijk heb ik gewoon een supermoeder!
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Ontzettend veel sterkte LLaura voor jou en je fam.
hersenbloeding 6 jr geleden bij mijn moeder, alleen hier overleefde mijn moeder het niet....
hersenbloeding 6 jr geleden bij mijn moeder, alleen hier overleefde mijn moeder het niet....
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Hoor net dat ze waarschijnlijk morgen naar Tilburg overgebracht wordt. Hier kunnen ze een bepaalde techniek toepassen waarbij de ader ahw dichtgelijmd wordt. Hierdoor kan de bloeddruk weer verhoogd worden, waardoor er meer bloed door haar hersenen stroomt ivm het vaatspasme.
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Mijn moeder kwam al na 2 dagen uit coma, maar alhoewel ze heel helder leek is er blijkbaar bar slecht omgegaan met de geheugenopslag in haar hersens. Pas toen ik met het dagboekje aankwam werd dat heel erg duidelijk, ze zei steeds 'nee, daar weet ik helemaal niets meer van'.quote:Op woensdag 30 augustus 2006 11:06 schreef Lllaura het volgende:
Bedankt voor jullie lieve woorden.
Ik ga straks weer naar haar toe. M'n vader heeft net het ziekenhuis gebeld en er is geen verandering ten opzichte van gisteren. Ze kan nog steeds niet praten.
Het liefste wil ik de hele dag bij haar zijn, maar ik weet dat ze, als ik er ben, toch zal proberen te praten, waardoor ze er telkens opnieuw aan zal worden herinnerd dat ze dat niet kan. 'Gelukkig' krijgt ze constant morfine toegediend, waardoor ze veel slaapt.
Isabeau, erg bedankt voor je lieve post. Jouw moeder is er dus gehandicapt uitgekomen. Dat moet zo vreselijk oneerlijk voelen. Hoe gaat ze hier zelf mee om?
M'n moeder is (tot nu toe) alleen haar woensdagmiddag kwijt. Vanaf het moment dat m'n vader haar kwam halen, weet ze alles nog. Maar je tip van het dagboekje ga ik toch opvolgen. Dan kan ze later altijd zelf beslissen of ze het wil lezen of niet.
Mijn moeder kreeg een subarrachnoïdale bloeding in de buurt van de hersenstam en kleine hersenen. Hierdoor is ze lichamelijk bijna nergens meer toe in staat (ze kan bijvoorbeeld absoluut niet zelfstandig naar het toilet), maar haar persoonlijkheid is niet echt aangetast. Ze is wel heel labiel geworden (heel erg veel huilen, nu nog steeds) en ze is impulsief geworden. Ze dacht altijd zorgvuldig na over dingen, maar nu is dat verdwenen. Daarbij is ze genotszuchtig. Alles moet fijn en lekker zijn (hierdoor 30 kilo aangekomen). Maar goed, ze is dan ook langere tijd depressief geweest en iets als 'was ik die nacht maar gewoon dood gegaan' verscheurt je hart als je dat van je moeder hoort. En 'oneerlijk' is echt de overheersende gedachte bij haar. Ze was nog maar 53 en kerngezond. Gezond eten, geen hoge bloeddruk, veel sporten (skiën en bergbeklimmen), leuke baan bij een bank en dan wordt voor je gevoel alles ontnomen.
Het is bij je moeder allemaal nog zo verschrikkelijk recent. Het kan alle kanten nog op gaan; ze kan goed herstellen, ze kan nauwelijks herstellen. Dat is nu allemaal gewoon niet goed te voorspellen. Ik heb mijn 'ik kan helemaal niets meer' moeder wel eens voorgehouden dat ze zich nog goed kan uitdrukken, want het lijkt me allerverschrikkelijkst als je dat niet meer kan. Communiceren is toch een basisvaardigheid voor een mens. Ik hoop toch zo onwijs dat het bij je moeder opknapt, echt! Dit moet je moeder een heel erg eenzaam gevoel geven Wees er maar fijn voor haar (en het 24 uur per dag bij haar willen zijn is ook erg herkenbaar). Sterkte
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Sterkte TS...
We hebben het 6 jaar terug meegemaakt met m'n schoonmoeder. Zij heeft ruim 6 weken niet kunnen praten en is heel lang rechtszijdig verlamd geweest. Maar na intensive revalidatie (en een wilskracht waar je "U" tegen zegt) is het uiteindelijk weer goed gekomen. Spraak is goed nu, maar zodra ze zich druk maakt of in een groot gezelschap is (en niet op der gemak) gaat het wat stotterent soms...
Wij hadden destijds ook een schriftje, wat zij achteraf ook heel fijn vond om te lezen...
In ieder geval heel veel succes en sterkte voor jullie de komende tijd...
We hebben het 6 jaar terug meegemaakt met m'n schoonmoeder. Zij heeft ruim 6 weken niet kunnen praten en is heel lang rechtszijdig verlamd geweest. Maar na intensive revalidatie (en een wilskracht waar je "U" tegen zegt) is het uiteindelijk weer goed gekomen. Spraak is goed nu, maar zodra ze zich druk maakt of in een groot gezelschap is (en niet op der gemak) gaat het wat stotterent soms...
Wij hadden destijds ook een schriftje, wat zij achteraf ook heel fijn vond om te lezen...
In ieder geval heel veel succes en sterkte voor jullie de komende tijd...
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Sterkte Laura,
Dat van dat spraakvermogen ken ik, een kennis van me heeft het ook gehad en kon niet meer praten. Hij heeft alle woorden opnieuw moeten leren, alsmede de grammatica. Dit werkt gelukkig en hij kan weer heel goed meedoen. Ik hoop dat het bij je moeder maar tijdelijk was, maar volgens mij kan het echt niet voor eeuwig zijn als je het opnieuw aanleert .
Dat van dat spraakvermogen ken ik, een kennis van me heeft het ook gehad en kon niet meer praten. Hij heeft alle woorden opnieuw moeten leren, alsmede de grammatica. Dit werkt gelukkig en hij kan weer heel goed meedoen. Ik hoop dat het bij je moeder maar tijdelijk was, maar volgens mij kan het echt niet voor eeuwig zijn als je het opnieuw aanleert .
Op maandag 9 november 2009 12:25 schreef Whiskey_Tango het volgende:
Dat interesseert GroenLinks voor geen meter, ze zien je als een wandelende zak euro's waar ze handig een tap in kunnen drukken voor hun socialistische hobbies.
Dat interesseert GroenLinks voor geen meter, ze zien je als een wandelende zak euro's waar ze handig een tap in kunnen drukken voor hun socialistische hobbies.
Ik ben vandaag een groot gedeelte van de dag bij haar geweest. Haar spraakvermogen schommelt sterk. Vanochtend kon ze totaal niet praten en vanavond kon ze weer redelijk uit haar woorden komen. Dit geeft me toch de indruk dat haar spraakvermogen niet onherstelbaar beschadigd is.
Als het erg slecht gaat met haar spraak, wordt haar bloeddruk iets verhoogd, waardoor haar hersenen meer bloed krijgen. Je merkt dan na een tijdje dat het beter gaat.
Toch kunnen ze haar bloedddruk niet te hoog maken, omdat dan de kans bestaat dat zwakke plek in haar hersenen weer gaat bloeden. Daarom wordt ze morgen naar Tilburg gebracht om alsnog een bepaalde 'coilingtechniek' toe te passen waarbij haar ader wordt dichtgelijmd.
Het is nu dus de operatie van morgen afwachten. Dat is dan gelukkig ook meteen de definitieve opratie, dus vanaf is het alleen nog een kwestie van herstellen, als alles goed gaat.
Nogmaals bedankt voor jullie reacties.
Als het erg slecht gaat met haar spraak, wordt haar bloeddruk iets verhoogd, waardoor haar hersenen meer bloed krijgen. Je merkt dan na een tijdje dat het beter gaat.
Toch kunnen ze haar bloedddruk niet te hoog maken, omdat dan de kans bestaat dat zwakke plek in haar hersenen weer gaat bloeden. Daarom wordt ze morgen naar Tilburg gebracht om alsnog een bepaalde 'coilingtechniek' toe te passen waarbij haar ader wordt dichtgelijmd.
Het is nu dus de operatie van morgen afwachten. Dat is dan gelukkig ook meteen de definitieve opratie, dus vanaf is het alleen nog een kwestie van herstellen, als alles goed gaat.
Nogmaals bedankt voor jullie reacties.
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
ook hier duim ik mee sterkte
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Hersenbloeding kan ernstige gevolgen hebben, maar blijf hopen.
Bij een voetbalkameraadje van me mocht het niet baten, hij stierf vorige maand op 19-jarige leeftijd in zijn slaap aan een hersenbloeding.
Gelukkig leeft je moeder nog en ik hoop voor je dat ze haar spraakvermogen weer zo goed als terugkrijgt..
Sterkte..
Bij een voetbalkameraadje van me mocht het niet baten, hij stierf vorige maand op 19-jarige leeftijd in zijn slaap aan een hersenbloeding.
Gelukkig leeft je moeder nog en ik hoop voor je dat ze haar spraakvermogen weer zo goed als terugkrijgt..
Sterkte..
Was ik maar rijk en niet zo gelukkig.
Dat klinkt hoopvolquote:Op donderdag 31 augustus 2006 00:04 schreef Lllaura het volgende:
Ik ben vandaag een groot gedeelte van de dag bij haar geweest. Haar spraakvermogen schommelt sterk. Vanochtend kon ze totaal niet praten en vanavond kon ze weer redelijk uit haar woorden komen. Dit geeft me toch de indruk dat haar spraakvermogen niet onherstelbaar beschadigd is.
Als het erg slecht gaat met haar spraak, wordt haar bloeddruk iets verhoogd, waardoor haar hersenen meer bloed krijgen. Je merkt dan na een tijdje dat het beter gaat.
Jij bedankt voor de update, en veel sterkte om morgen door te komen!quote:Toch kunnen ze haar bloedddruk niet te hoog maken, omdat dan de kans bestaat dat zwakke plek in haar hersenen weer gaat bloeden. Daarom wordt ze morgen naar Tilburg gebracht om alsnog een bepaalde 'coilingtechniek' toe te passen waarbij haar ader wordt dichtgelijmd.
Het is nu dus de operatie van morgen afwachten. Dat is dan gelukkig ook meteen de definitieve opratie, dus vanaf is het alleen nog een kwestie van herstellen, als alles goed gaat.
Nogmaals bedankt voor jullie reacties.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Hey Laura,
Ik heb een bijbaantje waarbij ik regelmatig op de neurologieafdeling van een ziekenhuis sta, en hoewel ik er echt niet veel verstand van heb, en je ook geen valse hoop wil geven, zie ik regelmatig patiënten die niet kunnen praten, lopen, wat dan ook, en als ik dan enkele dagen of weken later terugkom zijn ze ontzettend vooruitgegaan en kunnen ze zich wel weer goed verstaanbaar maken etc.
Sterkte in ieder geval
Ik heb een bijbaantje waarbij ik regelmatig op de neurologieafdeling van een ziekenhuis sta, en hoewel ik er echt niet veel verstand van heb, en je ook geen valse hoop wil geven, zie ik regelmatig patiënten die niet kunnen praten, lopen, wat dan ook, en als ik dan enkele dagen of weken later terugkom zijn ze ontzettend vooruitgegaan en kunnen ze zich wel weer goed verstaanbaar maken etc.
Sterkte in ieder geval
Heel veel sterkte Laura we duimen allemaal met je mee .quote:Op donderdag 31 augustus 2006 00:04 schreef Lllaura het volgende:
Het is nu dus de operatie van morgen afwachten. Dat is dan gelukkig ook meteen de definitieve opratie, dus vanaf is het alleen nog een kwestie van herstellen, als alles goed gaat.
Nogmaals bedankt voor jullie reacties.
Lllaura,
Als het spraakvermogen zo schommelt dan klinkt het voor mij ook niet onherstelbaar beschadigd! Put daar hoop uit, als die cellen dood zijn dan kunnen ze ook niet iets opknappen op het moment dat de bloeddruk stijgt. Heel erg veel sterkte voor vandaag voor je moeder (en jou en je vader uiteraard). Hopenlijk slaagt de operatie en kan ze daarna werken aan herstel. En ik vind zoals je het opschrijft heel erg moedig, zo in deze hectische en onzekere tijd. Je kan ook doodmoe in bed ploffen, maar je komt eerst nog hier om mensen die meeleven op de hoogte te houden.
Als het spraakvermogen zo schommelt dan klinkt het voor mij ook niet onherstelbaar beschadigd! Put daar hoop uit, als die cellen dood zijn dan kunnen ze ook niet iets opknappen op het moment dat de bloeddruk stijgt. Heel erg veel sterkte voor vandaag voor je moeder (en jou en je vader uiteraard). Hopenlijk slaagt de operatie en kan ze daarna werken aan herstel. En ik vind zoals je het opschrijft heel erg moedig, zo in deze hectische en onzekere tijd. Je kan ook doodmoe in bed ploffen, maar je komt eerst nog hier om mensen die meeleven op de hoogte te houden.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Dankjulliewel!
Het vervoer naar Tilburg verliep vanochtend allemaal vrij hectisch. Om 11:00 uur zou ze opgehaald worden met een Intensive Care-ambulance. Deze was besteld, maar om 10:30 uur kwam er een gewone ambulance. Na een hoop heen en weer gebel, werd er opnieuw een IC-ambulance besteld, maar weer kwam er een gewone ambulance...
Na een hoop gediscussier is besloten om haar toch maar met een gewone ambulance te vervoeren. Alle apparatuur moest in deze ambulance worden gepropt. Het lag zelfs op haar buik en haar benen...
Maar goed, ze is aangekomen in Tilburg. De neuroradioloog die de operatie gaat uitvoeren, heeft nog een tijdje met m'n vader staan praten. Hij uitte zijn bezorgdheid over de risico's van de operatie; het risico op vaatspasme is vlak na de operatie vrij groot, omdat er weer in die aderen is gewroet. Ook leek de arts een beetje onzeker van z'n zaak. Hij had het ook nog over een bepaalde manier van dotteren die hij misschien tijdens de operatie toe zou passen, maar dat wist ie nog niet zeker. Hij keek m'n vader aan met een blik van: 'Ik weet het ook niet, zeg jij maar wat ik moet doen...'
M'n vader is nu bij haar in Tilburg en houdt me op de hoogte. Ze is nu net naar de OK gebracht. De operatie duurt ongeveer anderhalf uur. Als ze terug is in Rotterdam, wil ik bij haar langs gaan, om te zien hoe ze uit de narcose komt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lllaura op 31-08-2006 15:56:46 ]
Het vervoer naar Tilburg verliep vanochtend allemaal vrij hectisch. Om 11:00 uur zou ze opgehaald worden met een Intensive Care-ambulance. Deze was besteld, maar om 10:30 uur kwam er een gewone ambulance. Na een hoop heen en weer gebel, werd er opnieuw een IC-ambulance besteld, maar weer kwam er een gewone ambulance...
Na een hoop gediscussier is besloten om haar toch maar met een gewone ambulance te vervoeren. Alle apparatuur moest in deze ambulance worden gepropt. Het lag zelfs op haar buik en haar benen...
Maar goed, ze is aangekomen in Tilburg. De neuroradioloog die de operatie gaat uitvoeren, heeft nog een tijdje met m'n vader staan praten. Hij uitte zijn bezorgdheid over de risico's van de operatie; het risico op vaatspasme is vlak na de operatie vrij groot, omdat er weer in die aderen is gewroet. Ook leek de arts een beetje onzeker van z'n zaak. Hij had het ook nog over een bepaalde manier van dotteren die hij misschien tijdens de operatie toe zou passen, maar dat wist ie nog niet zeker. Hij keek m'n vader aan met een blik van: 'Ik weet het ook niet, zeg jij maar wat ik moet doen...'
M'n vader is nu bij haar in Tilburg en houdt me op de hoogte. Ze is nu net naar de OK gebracht. De operatie duurt ongeveer anderhalf uur. Als ze terug is in Rotterdam, wil ik bij haar langs gaan, om te zien hoe ze uit de narcose komt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lllaura op 31-08-2006 15:56:46 ]
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Rotvak van die arts hoor, dat je een keuze moet maken maar dat je weet dat het twee kanten op kan: of het verbetert of het verslechtert heel erg. Lijkt me een keuze die je liever niet maakt, maar met niets doen lijkt ook niemand op te schieten.
En wat idioot van die ambulance zeg. Doet me denken aan dat mijn moeder in het streekziekenhuis op de IC lag en toen ze naar Groningen ging werd ze eerst op een zaal met 3 vrij gezonde (hernia-operatie en zo) mensen neergelegd En mijn moeder kon niets verdragen, geen licht, moeite met geluid....echt zo stupide. Bleek ook een vergissing te zijn en toen werd ze snel naar de IC gestuurd
Ik duim mee dat de operatie goed verloopt. Op het operatieteam en op je moeder's kracht vertrouwen.
En wat idioot van die ambulance zeg. Doet me denken aan dat mijn moeder in het streekziekenhuis op de IC lag en toen ze naar Groningen ging werd ze eerst op een zaal met 3 vrij gezonde (hernia-operatie en zo) mensen neergelegd En mijn moeder kon niets verdragen, geen licht, moeite met geluid....echt zo stupide. Bleek ook een vergissing te zijn en toen werd ze snel naar de IC gestuurd
En mijn moeder kon niets verdragen, geen licht, moeite met geluid....echt zo stupide. Bleek ook een vergissing te zijn en toen werd ze snel naar de IC gestuurd 
Ik duim mee dat de operatie goed verloopt. Op het operatieteam en op je moeder's kracht vertrouwen.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
LLaura ook hier werd aan je moeder gedacht sterkte
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
De arts belde net. Ik kreeg bijna een hartverzakking, want 'dat doet ie anders nooit', maar de operatie is geslaagd!
De kans op vaatspasme is nog wel aanwezig, maar tot nu toe reageerde ze goed op een lichte verhoging van de bloeddruk, en nu kunnen ze die nog eens extra verhogen.
Ze wordt nu teruggebracht naar Rotterdam. Deze keer wel met een IC-ambulance, als het goed is.
Stap zo in weer in de auto!
De kans op vaatspasme is nog wel aanwezig, maar tot nu toe reageerde ze goed op een lichte verhoging van de bloeddruk, en nu kunnen ze die nog eens extra verhogen.
Ze wordt nu teruggebracht naar Rotterdam. Deze keer wel met een IC-ambulance, als het goed is.
Stap zo in weer in de auto!
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Gelukkig maar Fijn om te horen, Lllaura!
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Gelukkig maar dat het goed is gegaan! Houd hoop, daar heeft je moeder het meeste aan. Alsnog succes en sterkte!
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
bah ik hoop dat het goed gaat komen
een vriendin van m'n moeder heeft het een aantal jaar geleden ook overkomen en die kan nog wel praten en is geloof ik ook verlampt aan 1 arm.
Sterkte
een vriendin van m'n moeder heeft het een aantal jaar geleden ook overkomen en die kan nog wel praten en is geloof ik ook verlampt aan 1 arm.
Sterkte
Find your guiding inspiration. In a place where dreams are made
With a lifetime's preparation. It’s no time to be afraid
Put our differences behind us. While we shine like the sun
See what we've all become. Together we are one
With a lifetime's preparation. It’s no time to be afraid
Put our differences behind us. While we shine like the sun
See what we've all become. Together we are one
Da's goed nieuws Laura!!!
We duimen hier weer verder voor jullie...
Sterkte!
We duimen hier weer verder voor jullie...
Sterkte!
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
fijn nieuws LLaura
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Lllaura, mijn moeder kreeg magnesium tegen de vaatspasmen (was toen een onderzoek naar in het UMC) en dat heeft bij haar goede resultaten gehad. Volgens mij is dat onderzoek inmiddels afgerond, en wordt het ook toegepast. Misschien heb je iets aan deze info, sterkte!
Probeer ook een beetje voor jezelf te zorgen, dit is een hele zware tijd, zorg dat je zelf niet "onderuit" gaat.
Probeer ook een beetje voor jezelf te zorgen, dit is een hele zware tijd, zorg dat je zelf niet "onderuit" gaat.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ben weer thuis.
Toen ik in Rotterdam aankwam, moest de ambulance vanuit Tilburg nog komen. Ze hebben haar de hele reis onder narcose gehouden. Een uurtje later lag ze weer aangesloten op het hele circus op de IC bij te komen.
Ze zag er vreselijk slecht uit. Haar gezicht was drie keer zo dik en ze leek me niet te herkennen. Ze keek me met grote, glazige ogen aan. Ook praten lukte niet, ze probeerde het niet eens, en haar rechterarm was weer verlamd. Ze leek in geen velden of wegen op m'n moeder. Ik ging met zoveel goede hoop naar het ziekenhuis, maar daar was weinig meer van over toen ik haar zag. Ik was zelfs bang dat ze geestelijk niet meer oke was.
Omdat er geen verbetering optrad, hebben ze haar opnieuw door de scan gehaald. Hieruit bleek dat het gedeelte van haar hersenen dat al eerder een tekort aan bloed had (spraak en een deel coordinatie) door de operatie groter is geworden. Door het 'gepeur' in de ader is ie nog eens extra gaan samentrekken en heeft dus een nog groter deel een tijd te weinig bloed gekregen. Ook het dotteren is niet gelukt. Hiermee wilde de arts de ader ahw oprekken, zodat er meer bloed doorheen kon stromen. Er zat ergens een scherpe bocht of iets dergelijks in een bloedvat waardoor ie 'm niet verder kon duwen.
Toen ze terugkwam uit de scan zag ze er al iets beter en helderder uit. Haar arm deed het weer en ze zei het woordje 'ja'. Maar vlak voordat ik naar huis ging zag ik dat haar arm opnieuw verlamd was.
Het viel me vooral op dat ze vandaag totaal geen moeite meer deed om te praten. Ze lag maar stil te kijken. Toen ze eerder deze week last had van haar spraak , bleef ze het proberen, maar vandaag leek het wel of ze niet meer wist hoe het moet. Maar het ook zijn dat ze gewoon haar mond houdt omdat ze zichzelf niet wil pijnigen, omdat ze weet dat ze het toch niet kan...
Ik heb weer even met de arts gepraat, maar hij kon me niet vertellen of dit wel of niet tijdelijk is. Hij bloeddruk is wel verhoogd nu, met een bovendruk van 193.
Net onderweg naar huis knalde ik bijna op een groot, zwart 'iets' dat zonder licht midden op de snelweg stond. Ik kon nog net op tijd aan m'n stuur rukken en reed toen half door een grote bos takken. Weet nog steeds niet wat het nou was. Denk een auto met een aanhanger die gecrasht was. Heb meteen 112 gebeld en die hadden nog geen melding binnen...
[ Bericht 5% gewijzigd door Lllaura op 01-09-2006 00:39:34 ]
Toen ik in Rotterdam aankwam, moest de ambulance vanuit Tilburg nog komen. Ze hebben haar de hele reis onder narcose gehouden. Een uurtje later lag ze weer aangesloten op het hele circus op de IC bij te komen.
Ze zag er vreselijk slecht uit. Haar gezicht was drie keer zo dik en ze leek me niet te herkennen. Ze keek me met grote, glazige ogen aan. Ook praten lukte niet, ze probeerde het niet eens, en haar rechterarm was weer verlamd. Ze leek in geen velden of wegen op m'n moeder. Ik ging met zoveel goede hoop naar het ziekenhuis, maar daar was weinig meer van over toen ik haar zag. Ik was zelfs bang dat ze geestelijk niet meer oke was.
Omdat er geen verbetering optrad, hebben ze haar opnieuw door de scan gehaald. Hieruit bleek dat het gedeelte van haar hersenen dat al eerder een tekort aan bloed had (spraak en een deel coordinatie) door de operatie groter is geworden. Door het 'gepeur' in de ader is ie nog eens extra gaan samentrekken en heeft dus een nog groter deel een tijd te weinig bloed gekregen. Ook het dotteren is niet gelukt. Hiermee wilde de arts de ader ahw oprekken, zodat er meer bloed doorheen kon stromen. Er zat ergens een scherpe bocht of iets dergelijks in een bloedvat waardoor ie 'm niet verder kon duwen.
Toen ze terugkwam uit de scan zag ze er al iets beter en helderder uit. Haar arm deed het weer en ze zei het woordje 'ja'. Maar vlak voordat ik naar huis ging zag ik dat haar arm opnieuw verlamd was.
Het viel me vooral op dat ze vandaag totaal geen moeite meer deed om te praten. Ze lag maar stil te kijken. Toen ze eerder deze week last had van haar spraak , bleef ze het proberen, maar vandaag leek het wel of ze niet meer wist hoe het moet. Maar het ook zijn dat ze gewoon haar mond houdt omdat ze zichzelf niet wil pijnigen, omdat ze weet dat ze het toch niet kan...
Ik heb weer even met de arts gepraat, maar hij kon me niet vertellen of dit wel of niet tijdelijk is. Hij bloeddruk is wel verhoogd nu, met een bovendruk van 193.
Net onderweg naar huis knalde ik bijna op een groot, zwart 'iets' dat zonder licht midden op de snelweg stond. Ik kon nog net op tijd aan m'n stuur rukken en reed toen half door een grote bos takken. Weet nog steeds niet wat het nou was. Denk een auto met een aanhanger die gecrasht was. Heb meteen 112 gebeld en die hadden nog geen melding binnen...
[ Bericht 5% gewijzigd door Lllaura op 01-09-2006 00:39:34 ]
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
We hebben de eerste dag toestemming gegeven voor dit magnesiumonderzoek. Het is dus nog steeds niet afgerond. Niemand weet echter of dit echt in haar infuus zit of dat er een placebo in zit. Dit weten zelfs de artsen niet. Als het aan mij had gelegen, hadden ze haar sowieso magnesium toegediend, maar dat mag nog niet omdat het nog in de onderzoeksfase zit.quote:Op donderdag 31 augustus 2006 19:34 schreef Leah het volgende:
Lllaura, mijn moeder kreeg magnesium tegen de vaatspasmen (was toen een onderzoek naar in het UMC) en dat heeft bij haar goede resultaten gehad. Volgens mij is dat onderzoek inmiddels afgerond, en wordt het ook toegepast. Misschien heb je iets aan deze info, sterkte!
Probeer ook een beetje voor jezelf te zorgen, dit is een hele zware tijd, zorg dat je zelf niet "onderuit" gaat.
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Hmmm, dat is toch minder optimistisch dan eerder vandaag. Bedacht me net wel dat ik zelf ook niet zo spraakzaam zou zijn als ik net uit de OK was gereden. Misschien (en ik lul ook maar wat) heeft je moeder gewoon even een paar uurtjes nodig om bij te komenquote:Op vrijdag 1 september 2006 00:32 schreef Lllaura het volgende:
Ben weer thuis.
Ik ga nog even voor je duimen
Muil houwe of ik sjoel d'r eentje in!
Vervelend om zo je moeder te moeten zien liggen, bah...
Denk aub ook een beetje aan jezelf de komende tijd, jullie krijgen het straks ook nog druk genoeg.
Zou zeggen, lekker slapen, maar da's ook weer zo raar zeggen...
Veel sterkte maar weer, hopelijk tref je morgen weer een wat "betere" moeder aan.
Denk aub ook een beetje aan jezelf de komende tijd, jullie krijgen het straks ook nog druk genoeg.
Zou zeggen, lekker slapen, maar da's ook weer zo raar zeggen...
Veel sterkte maar weer, hopelijk tref je morgen weer een wat "betere" moeder aan.
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Thanks!
Ik ga inderdaad lekker proberen te slapen. Gelukkig heb ik daar meestal niet zoveel moeite mee.
Ik ga inderdaad lekker proberen te slapen. Gelukkig heb ik daar meestal niet zoveel moeite mee.
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Als je onder narcose bent geweest heb je echt wel even nodig om bij te komen.Zeker als ze ook in je hersenen aan het poeren zijn geweest.quote:Op vrijdag 1 september 2006 00:32 schreef Lllaura het volgende:
Ben weer thuis.
Toen ik in Rotterdam aankwam, moest de ambulance vanuit Tilburg nog komen. Ze hebben haar de hele reis onder narcose gehouden. Een uurtje later lag ze weer aangesloten op het hele circus op de IC bij te komen.
Ze zag er vreselijk slecht uit. Haar gezicht was drie keer zo dik en ze leek me niet te herkennen. Ze keek me met grote, glazige ogen aan. Ook praten lukte niet, ze probeerde het niet eens, en haar rechterarm was weer verlamd. Ze leek in geen velden of wegen op m'n moeder. Ik ging met zoveel goede hoop naar het ziekenhuis, maar daar was weinig meer van over toen ik haar zag. Ik was zelfs bang dat ze geestelijk niet meer oke was.
Het viel me vooral op dat ze vandaag totaal geen moeite meer deed om te praten. Ze lag maar stil te kijken. Toen ze eerder deze week last had van haar spraak , bleef ze het proberen, maar vandaag leek het wel of ze niet meer wist hoe het moet. Maar het ook zijn dat ze gewoon haar mond houdt omdat ze zichzelf niet wil pijnigen, omdat ze weet dat ze het toch niet kan...
Sterkte de komende tijd.
Wat vervelend . Ik was er echt van overtuigd dat het al afgerond was. Voor de duidelijkheid, bij mijn moeder was het ook een dubbelblind onderzoek, maar volgens mij hebben ze haar na afloop verteld dat ze het wèl gehad had.quote:Op vrijdag 1 september 2006 00:35 schreef Lllaura het volgende:
[..]
We hebben de eerste dag toestemming gegeven voor dit magnesiumonderzoek. Het is dus nog steeds niet afgerond. Niemand weet echter of dit echt in haar infuus zit of dat er een placebo in zit. Dit weten zelfs de artsen niet. Als het aan mij had gelegen, hadden ze haar sowieso magnesium toegediend, maar dat mag nog niet omdat het nog in de onderzoeksfase zit.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
LLaura nog steeds ontzettend veel sterkte
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Llaura ook van mij heel veel sterkte. Hoewel je zelf nu misschien een beetje op automatische piloot leeft (dat deed ik zelf toen mijn moeder heel ziek was) heb je waarschijnlijk best wel even tijd nodig om zo iets heftigs te verwerken. Voor mijn moeder heel raar want ze had haar IC periode niet bewust meegemaakt, maar bij mij en de rest van de familie heeft het flink impact gehad.
Ik hoop heel erg dat je moeder er weer bovenop komt!
Ik hoop heel erg dat je moeder er weer bovenop komt!
Hele snelle update:
Haar situatie is hetzelfde gebleven. Praten lukt nog steeds niet en haar rechterarm is zo nu en dan verlamd. Ze begrijpt dondersgoed wat je zegt, maar doet nog steeds geen moeite om (je na) te praten. Als je haar vraagt om iets te zeggen, kijkt ze je kinderlijk onbegrijpend aan en trekt haar wenkbrauwen op. De artsen weten niet of dit blijvend is. Deze week is cruciaal. Als door de vaatspasmen de hersenen te lang geen zuurstof krijgen, kan haar spraakstoornis blijvend zijn.
Nog steeds afwachten dus...
[ Bericht 0% gewijzigd door Lllaura op 02-09-2006 03:30:54 ]
Haar situatie is hetzelfde gebleven. Praten lukt nog steeds niet en haar rechterarm is zo nu en dan verlamd. Ze begrijpt dondersgoed wat je zegt, maar doet nog steeds geen moeite om (je na) te praten. Als je haar vraagt om iets te zeggen, kijkt ze je kinderlijk onbegrijpend aan en trekt haar wenkbrauwen op. De artsen weten niet of dit blijvend is. Deze week is cruciaal. Als door de vaatspasmen de hersenen te lang geen zuurstof krijgen, kan haar spraakstoornis blijvend zijn.
Nog steeds afwachten dus...
[ Bericht 0% gewijzigd door Lllaura op 02-09-2006 03:30:54 ]
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Lllaura, wat vreselijk wat je moeder en je familie moet doormaken. Hopelijk wordt de situatie van je moeder snel stabiel, zodat vastgesteld kan worden wat ze wel of niet aan haar hersenbloeding heeft overgehouden.
Mijn moeder heeft drie jaar geleden een herseninfarct gehad. Ze was aanvankelijk rechts verlamd en kon ook bijna niet praten. Maar als je haar nu ziet... haar spraak is weer helemaal goed (als ze moe is slist ze een beetje), ze sleept wat met haar rechterbeen, maar kan verder alles weer. Hopelijk geeft dit je een beetje steun. Wellicht komt deze 'raad' een beetje vroeg omdat het bij je moeder net is gebeurd, maar is er is heel mogelijk met revalidatie. Heel veel sterkte en ik hoop dat je moeder snel herstelt van de operatie, zodat ze kan aansterken en revalideren.
Mijn moeder heeft drie jaar geleden een herseninfarct gehad. Ze was aanvankelijk rechts verlamd en kon ook bijna niet praten. Maar als je haar nu ziet... haar spraak is weer helemaal goed (als ze moe is slist ze een beetje), ze sleept wat met haar rechterbeen, maar kan verder alles weer. Hopelijk geeft dit je een beetje steun. Wellicht komt deze 'raad' een beetje vroeg omdat het bij je moeder net is gebeurd, maar is er is heel mogelijk met revalidatie. Heel veel sterkte en ik hoop dat je moeder snel herstelt van de operatie, zodat ze kan aansterken en revalideren.
You cheated on me with choreography.
Bedankt voor het op de hoogte houden, Lllaura en wat moet dat afwachten moeilijk zijn *knuffel*
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Die periode staat mij ook nog het meest levendig voor de geest, dat afwachten of er geen vaatspasmen (meer) optreden. Slopend vond ik.
Lllaura, enorm veel sterkte, en zoals ik al eerder zei, probeer ook een beetje voor jezelf te zorgen.
Lllaura, enorm veel sterkte, en zoals ik al eerder zei, probeer ook een beetje voor jezelf te zorgen.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Sterkte maar weer...
Knap van je dat je ons hier op de hoogte houdt.
Knap van je dat je ons hier op de hoogte houdt.
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Daar sluit ik mij bij aan.quote:Op zaterdag 2 september 2006 09:15 schreef Ingetje79 het volgende:
Sterkte maar weer...
Knap van je dat je ons hier op de hoogte houdt.
Heel veel sterkte!
Jouw kleine handje grijpt
mijn grote vinger vast
mooi toch dat mijn vinger
zo in jouw handje past
mijn grote vinger vast
mooi toch dat mijn vinger
zo in jouw handje past
Een docent bij mij op de uni heeft een tijd geleden ook een hersenbloeding gehad waardoor hij ook afasie had, en met hem is alles goedgekomen. Hij heeft nu les op de uni en spreekt zelfs 2 talen (hij is Schots, spreeks Engels en Nederlands). In ieder geval sterkte.
LLaura een knuffel geeft sterkte meid en je fam
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ben weer in het Zeeuwse.
Vandaag was haar situatie erg slecht. Slechts een keer leek ze me te herkennen en zocht ze m'n hand. Verder leek er nauwelijks sprake van herkenning. Haar gezicht heeft geen uitdrukking meer. D'r mond beweegt ze niet en ze trekt zelfs haar wenkbrauwen niet meer op. Ja en nee knikken doet ze niet en als ik haar vraag in m'n hand te knijpen, gebeurt er niks.
Het komt er dus op neer dat ze alleen maar ligt te kijken. Wat je tegen haar zegt lijkt ook niet door te dringen. Halverwege je verhaal draait ze vaak d'r hoofd weg. Naar de televisie kijkt ze af en toe wel. Ik geloof alleen niet dat ze het begrijpt. Het lijkt wel of ze in een soort coma ligt.
Heb vandaag zelfs in m'n woede geroepen dat ze niet meer is dan een kasplantje.
Hoop maar dat ze alles niet bewust meemaakt.
Ng een keer bedankt voor jullie reacties. Ik kan niet overal op reageren, maar vind jullie wel lief.
Vandaag was haar situatie erg slecht. Slechts een keer leek ze me te herkennen en zocht ze m'n hand. Verder leek er nauwelijks sprake van herkenning. Haar gezicht heeft geen uitdrukking meer. D'r mond beweegt ze niet en ze trekt zelfs haar wenkbrauwen niet meer op. Ja en nee knikken doet ze niet en als ik haar vraag in m'n hand te knijpen, gebeurt er niks.
Het komt er dus op neer dat ze alleen maar ligt te kijken. Wat je tegen haar zegt lijkt ook niet door te dringen. Halverwege je verhaal draait ze vaak d'r hoofd weg. Naar de televisie kijkt ze af en toe wel. Ik geloof alleen niet dat ze het begrijpt. Het lijkt wel of ze in een soort coma ligt.
Heb vandaag zelfs in m'n woede geroepen dat ze niet meer is dan een kasplantje.
Hoop maar dat ze alles niet bewust meemaakt.
Ng een keer bedankt voor jullie reacties. Ik kan niet overal op reageren, maar vind jullie wel lief.
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
ach meissie toch, wat erg.
kan je een beetje bij iemand terecht? want dit is zoooo zwaar.
veel sterkte hoor en probeer aan rust toe te komen.
kan je een beetje bij iemand terecht? want dit is zoooo zwaar.
veel sterkte hoor en probeer aan rust toe te komen.
LLaura als ik iets voor je kan doen ik zou het met alle liefde doen, maar helaas je moet het nog even doen met een virturele knuffel
waar in het zeeuwse bevind jij je
waar in het zeeuwse bevind jij je
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
M'n vriend komt morgen weer thuis. Op de avond dat m'n moeder de bloeding kreeg, kwamen we net aan op de camping in Italie voor een vakantie van twee weken. Met z'n vieren: m'n vriend en ik en nog een stelletje. We hadden er net zestien uur opzitten, dus terugrijden was geen optie.quote:Op zaterdag 2 september 2006 21:44 schreef lady-wrb het volgende:
ach meissie toch, wat erg.
kan je een beetje bij iemand terecht? want dit is zoooo zwaar.
veel sterkte hoor en probeer aan rust toe te komen.
Ik heb een dag later het vliegtuis terug naar huis genomen. M'n vriend is op mijn verzoek daargebleven. We waren daar met een auto (die van ons) naartoe gereden. Anders zou het betekenen dat iedereen mee terug zou moeten. Daarnaast zit ik toch hele dagen in het ziekenhuis
Ze hebben nu wel besloten om een paar dagen eerder terug te komen. En daar ben ik toch best blij om.
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
In Hoes.quote:Op zaterdag 2 september 2006 21:44 schreef Bar_en_Mar het volgende:
LLaura als ik iets voor je kan doen ik zou het met alle liefde doen, maar helaas je moet het nog even doen met een virturele knuffel
waar in het zeeuwse bevind jij je
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Fijn dat je vriend bijna terug is, dat er ook weer iemand voor jou is straks. Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar mijn moeder kan zich van de eerste twee weken echt niets meer herinneren, dus jouw moeder zal er ook niet al te veel van mee krijgen, vermoed ik. Heb je vandaag nog een arts of verpleegkundige gesproken? Wat zeggen die ervan?
Ik weet trouwens helemaal niet of je wel behoefte hebt aan ervaringsdeskundigen, als je iets wilt weten over hoe het ons is vergaan, vraag maar. En laat anders deze post maar voor wat ie is.
Sterkte meid!
Ik weet trouwens helemaal niet of je wel behoefte hebt aan ervaringsdeskundigen, als je iets wilt weten over hoe het ons is vergaan, vraag maar. En laat anders deze post maar voor wat ie is.
Sterkte meid!
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Hoop ook maar dat ze alles nu als in een droom beleeft, zonder te beseffen wat er met haar aan de hand is.quote:Op zaterdag 2 september 2006 22:09 schreef Leah het volgende:
Fijn dat je vriend bijna terug is, dat er ook weer iemand voor jou is straks. Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar mijn moeder kan zich van de eerste twee weken echt niets meer herinneren, dus jouw moeder zal er ook niet al te veel van mee krijgen, vermoed ik. Heb je vandaag nog een arts of verpleegkundige gesproken? Wat zeggen die ervan?
Ik weet trouwens helemaal niet of je wel behoefte hebt aan ervaringsdeskundigen, als je iets wilt weten over hoe het ons is vergaan, vraag maar. En laat anders deze post maar voor wat ie is.
Sterkte meid!
De artsen kunnen ook niet meer doen dan wachten tot de vaatspasmen voorbij zijn. Een verpleger zei dat zijn gevoel was dat het wel goed zou komen, maar benadrukte wel dat het maar een gevoel was. En misschien zegt ie dat wel tegen iedereen.
Ik durf bijna niet meer positief te denken, omdat het tot nu toe elke hoopvol moment uitliep in een grote teleurstelling. Maar wie weet, denk ik daar morgen weer heel anders over.
Ik vind het fijn om vergelijkbare verhalen te horen. Vooral natuurlijk als ze goed aflopen... Hoe lang heeft jouw moeder vaatspasmen gehad en wat zeiden de artsen daarover (mbt blijvend letsel)?
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
ik aan de andere kant van de tunnel...quote:
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Als ik eens in de buurt ben, zal ik een flinke brul in de tunnel geven. Misschien dat je me hoort.quote:Op zaterdag 2 september 2006 22:30 schreef Bar_en_Mar het volgende:
[..]
ik aan de andere kant van de tunnel...
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
is goed, dan brul ik wel terug als ik het hoor ik kom nog wel eens shoppen in hoes
Maar ben wel blij om te lezen dat je vriend morgen ook weer thuis is, heb je ook thuis iig iemand om op terug te vallen en je verhaal bij kwijt te kunnen
Maar ben wel blij om te lezen dat je vriend morgen ook weer thuis is, heb je ook thuis iig iemand om op terug te vallen en je verhaal bij kwijt te kunnen
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Als ik dit allemaal lees is het net of ik weer terug ben in de tijd toen mijn buurvrouw een hersenbloeding kreeg. Dat is nu ongeveer 3 jaar geleden, ze was toen 29 jaar.
Haar is ongeveer hetzelfde overkomen. Zij had een aneurysma dat geknapt is, ze is ook in Tilbug geweest voor coiling. En ook zij heeft vaatspasmen en een drain gehad. Ze heeft nog steeds een drain in haar hoofd om het vocht af te voeren. Die drain gaat van haar hersens naar haar buikholte. Ze heeft ook nog een onsteking aan hersens gehad omdat ze de drain uit haar hoofd had getrokken.
Ook is ze haar spraak een tijdje kwijt geweest en is ze verlamd geweest. Ze is slecht geweest tot ze die drain kreeg, daarna ging het alleen maar de goeie kant op.
Als je haar nu ziet zou je niet zeggen dat ze een hersenbloeding heeft gehad. Alleen als je haar beter kent kun je het soms merken, zoals met drukte enzo.
Ik hoop voor je dat het met je moeder net zo afloopt als met mijn buurvrouw.
Veel sterkte toegewenst, dit zijn moelijke tijden voor een mens.
Haar is ongeveer hetzelfde overkomen. Zij had een aneurysma dat geknapt is, ze is ook in Tilbug geweest voor coiling. En ook zij heeft vaatspasmen en een drain gehad. Ze heeft nog steeds een drain in haar hoofd om het vocht af te voeren. Die drain gaat van haar hersens naar haar buikholte. Ze heeft ook nog een onsteking aan hersens gehad omdat ze de drain uit haar hoofd had getrokken.
Ook is ze haar spraak een tijdje kwijt geweest en is ze verlamd geweest. Ze is slecht geweest tot ze die drain kreeg, daarna ging het alleen maar de goeie kant op.
Als je haar nu ziet zou je niet zeggen dat ze een hersenbloeding heeft gehad. Alleen als je haar beter kent kun je het soms merken, zoals met drukte enzo.
Ik hoop voor je dat het met je moeder net zo afloopt als met mijn buurvrouw.
Veel sterkte toegewenst, dit zijn moelijke tijden voor een mens.
Wat een ellende Lllaura, fijn dat je vriend thuiskomt. Kan hij ook een beetje letten op dat je goed voor jezelf zorgt; want dat is wel belangrijk, dat je zelf op de been blijft. Als ik jouw verhaal lees weet ik weer hoe blij ik moet zijn dat mijn ouders gezond zijn; maar ik zie ook hoe snel je iets kan overkomen. Heel veel sterkte....
Thanks!
Heb net het ziekenhuis gebeld. Haar situatie is hetzelfde als gisteren.
Ga straks weer naar haar toe.
Heb net het ziekenhuis gebeld. Haar situatie is hetzelfde als gisteren.
Ga straks weer naar haar toe.
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Tja, het wordt een beetje eentonig maar toch maar weer veel sterkte.
Fijn dat je vriend er straks weer is, kan die je een beetje opvangen.
Fijn dat je vriend er straks weer is, kan die je een beetje opvangen.
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
s6 vanmiddag
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Een goed vriend is net bij haar langs geweest. Ze herkende 'm, schudde ja en nee en heeft zelfs gelachen en gehuild!
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Mooi zo, fijn gevoel moet dat zijn
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Het wisselt gewoon heel erg per persoon hoe iemand daaruit komt. Een vriendin van mij heeft op haar 18de een beroerte gehad (zo'n 6 jaar geleden), naar veel revalideren etc kan ze in inprincipe bijna alles. Alleen 1 arm kan ze bijna niet meer bewegen en ze loopt mank, omdat haar ene been niet goed meewerkt. Dus houdt de moed erin, naar verloop van tijd en vele oefeningen later, gaan andere delen van de hersens met een beetje geluk functies overnemen van de defecte delen.
Sterkte!
Sterkte!
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
Stap in de goede richting!quote:Op zondag 3 september 2006 13:41 schreef Lllaura het volgende:
Een goed vriend is net bij haar langs geweest. Ze herkende 'm, schudde ja en nee en heeft zelfs gelachen en gehuild!
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Op haar 18e is wel heel erg vroeg.quote:Op zondag 3 september 2006 15:30 schreef 2L0w4Zer0 het volgende:
Het wisselt gewoon heel erg per persoon hoe iemand daaruit komt. Een vriendin van mij heeft op haar 18de een beroerte gehad (zo'n 6 jaar geleden)
Was er nog een oorzaak (bijv. hoge bloeddruk) dat het haar overkomen is, of was het een gevalletje "bad luck"?
Het was een stolsel, ze hadden toen een vermoeden dat het door de pil zou kunnen komen, ook werd gedacht aan een wat hogere gevoeligheid voor bloedstolsels, maar inprincipe hebben ze nooit echt een oorzaak kunnen achterhalen. Ze moet nu voor de rest van haar leven bloedverdunners en bepaalde B-vitaminen slikken.quote:Op zondag 3 september 2006 15:34 schreef Alicey het volgende:
[..]
Op haar 18e is wel heel erg vroeg.
Was er nog een oorzaak (bijv. hoge bloeddruk) dat het haar overkomen is, of was het een gevalletje "bad luck"?
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
Het was een herseninfarct ipv een hersenbloeding dus? De pil levert een verhoogd risico op bloedstolsels idd, maar dan nog lijkt het domme pech dat het zo loopt.quote:Op zondag 3 september 2006 15:50 schreef 2L0w4Zer0 het volgende:
[..]
Het was een stolsel, ze hadden toen een vermoeden dat het door de pil zou kunnen komen, ook werd gedacht aan een wat hogere gevoeligheid voor bloedstolsels, maar inprincipe hebben ze nooit echt een oorzaak kunnen achterhalen. Ze moet nu voor de rest van haar leven bloedverdunners en bepaalde B-vitaminen slikken.
Lllaura, wat een vreselijk verhaal. Ik weet ook wat je doormaakt. Mijn oma heeft 5 jaar geleden een hersenbloeding gehad. Ze raakte hierbij links verlamd. Toen het net gebeurd was, kon zij ook slecht praten. Ze konden haar niet opereren, omdat het stolsel dat zij in haar hersenen kon 'springen' op het moment dat ze het probeerden weg te halen. Hieraan zou ze dan kunnen overlijden. Na een week ongeveer kon ze al een stuk beter praten: die kant van haar hersenen was tenslotte niet aangetast. Ook kon ze haar 'schrijfhand' gebruiken, wat voor haar erg fijn was.
Na 6 weken ziekenhuis ging ze naar een verpleeghuis, om aan te sterken... we wisten al wel dat ze niet meer thuis zou komen. In het verpleeghuis kreeg ze revalidatie en kon weer een paar stapjes "lopen". Door de bloeding was ze erg veranderd: erg ongeduldig, vaak verdrietig... maar gelukkig had ze soms ook nog haar positieve momenten. Na 3 jaar verpleeghuis is ze overleden...
Maar goed. Ik wil je helemaal niet bang of verdrietig maken. Mijn oma was 86 toen ze overleed. Jouw moeder is zoveel jonger! De kans dat zij weer opknapt is vele malen groter dan bij iemand van 86... en zelfs mijn oma was redelijk opgeknapt.
Ik wil je heeeeel veel sterkte wensen... het moet een vreselijke tijd voor je zijn. Ik hoop dat je vriend er inmiddels weer is, zodat je een schouder hebt waarop je uit kunt huilen of dat je gewoon een arm om je heen krijgt...
Na 6 weken ziekenhuis ging ze naar een verpleeghuis, om aan te sterken... we wisten al wel dat ze niet meer thuis zou komen. In het verpleeghuis kreeg ze revalidatie en kon weer een paar stapjes "lopen". Door de bloeding was ze erg veranderd: erg ongeduldig, vaak verdrietig... maar gelukkig had ze soms ook nog haar positieve momenten. Na 3 jaar verpleeghuis is ze overleden...
Maar goed. Ik wil je helemaal niet bang of verdrietig maken. Mijn oma was 86 toen ze overleed. Jouw moeder is zoveel jonger! De kans dat zij weer opknapt is vele malen groter dan bij iemand van 86... en zelfs mijn oma was redelijk opgeknapt.
Ik wil je heeeeel veel sterkte wensen... het moet een vreselijke tijd voor je zijn. Ik hoop dat je vriend er inmiddels weer is, zodat je een schouder hebt waarop je uit kunt huilen of dat je gewoon een arm om je heen krijgt...
**Life is e@sier with your eyes closed**
Ben er weer.
Ze had een hele goede dag vandaag. Ze herkende me meteen toen ik binnenkwam en lachte naar me. Ze pakte d'r telefoon en probeerde d'r sms-jes te lezen. Ze begreep alleen niet wat 'r stond, maar wist wel precies hoe d'r telefoon werkte. We hebben samen foto's gekeken op d'r laptop van de maanden die ze in Zuid-Afrika heeft doorgebracht en die herkende ze meteen.
Toch vraag ik me af of ze alles begreep wat tegen haar gezegd werd. Van een verpleger heeft ze een boekje gekregen met plaatjes. Toen we haar vroegen de muis aan te wijzen, wees ze de kat aan. Ze kan haar gedachten dus nog steeds niet linken aan woorden en andersom. Wel gaf ze dmv dit boekje aan dat ze limonade wilde ipv water.
's Avonds heb ik nog een uurtje bij haar gezeten terwijl ze sliep. Toen ik zei dat ik wegging, reageerde ze daar alleen op door d'r ogen een stukje open te doen, maar verder kreeg ik geen reactie. Ik weet alleen of dit was omdat ze nog half sliep of omdat ze weer wat achterruitging.
Hoop dat er nu een stijgende lijn in zit.
Ze had een hele goede dag vandaag. Ze herkende me meteen toen ik binnenkwam en lachte naar me. Ze pakte d'r telefoon en probeerde d'r sms-jes te lezen. Ze begreep alleen niet wat 'r stond, maar wist wel precies hoe d'r telefoon werkte. We hebben samen foto's gekeken op d'r laptop van de maanden die ze in Zuid-Afrika heeft doorgebracht en die herkende ze meteen.
Toch vraag ik me af of ze alles begreep wat tegen haar gezegd werd. Van een verpleger heeft ze een boekje gekregen met plaatjes. Toen we haar vroegen de muis aan te wijzen, wees ze de kat aan. Ze kan haar gedachten dus nog steeds niet linken aan woorden en andersom. Wel gaf ze dmv dit boekje aan dat ze limonade wilde ipv water.
's Avonds heb ik nog een uurtje bij haar gezeten terwijl ze sliep. Toen ik zei dat ik wegging, reageerde ze daar alleen op door d'r ogen een stukje open te doen, maar verder kreeg ik geen reactie. Ik weet alleen of dit was omdat ze nog half sliep of omdat ze weer wat achterruitging.
Hoop dat er nu een stijgende lijn in zit.
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Dat had m'n schoonmoeder destijds ook; met dat boekje en dan de verkeerde plaatjes aanwijzen. Achteraf wist ze ons wel te vertellen dat ze wist welk plaatje ze aan moest wijzen, maar dat dat op een of andere manier niet ging.
Ik hoop met je mee op een stijgende lijn
Ik hoop met je mee op een stijgende lijn
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Yup, maar in principe zijn de gevolgen hetzelfde.quote:Op zondag 3 september 2006 15:59 schreef Alicey het volgende:
[..]
Het was een herseninfarct ipv een hersenbloeding dus?
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
Heb net alles gelezen en evenals de rest wil ik je ontzettend veel sterkte wensen. Ik hoop echt dat je moeder hier weer uitkomt als (bijna) de oude, het moet vreselijk zijn om op zo'n jonge leeftijd al je moeder in zo'n vreselijke toestand te zien... hele dikke knuffel!!
I had a signature once. It was awful.
Ben er weer.
Vergeleken met gisteren is er weinig veranderd. Ze oogt vrij helder en probeert vanalles duidelijk te maken, maar het enige wat eruit komt is een soort 'maar'. Het valt me op dat als ze iets probeert te zeggen, ze ook niet in staat is om duidelijke gebaren te maken. Zo probeerde ze bijvoorbeeld te vertellen dat ze geen water meer wilde, maar iets fris. Maar in plaats van duidelijk naar het bekertje water in haar hand te wijzen en nee te schudden, bleef ze enkel naar de verplegerspost wijzen.
Ook lijkt ze haar korte-termijngeheugen weer kwijt te zijn. Maar het is moeilijk te zeggen of ze dingen echt vergeten is, of dat ze gewoon niet begrijpt wat je bedoelt. Ze heeft bijvoorbeeld twee knuffels gehad, een van mij en een van een vriendin, maar ze wist niet meer te vertellen welke ze van mij had gekregen. Ook lukt het haar nog niet de juiste plaatjes in het aanwijsboekje aan te wijzen.
Toen wij rond 18:30 uur weggingen, kwam m'n vader. Het viel hem op het kraantje van de drain die haar hersenvocht afvoert niet openstond, terwijl dit heel nauw luistert. De drain moet bijvoorbeeld in hoogte precies gelijk staan met haar hoofd, zodat de druk niet te laag of te hoog wordt. De hersenen zijn hier heel gevoelig voor. Waarschijnlijk heeft dat stomme dus de hele dag dichtgestaan...
Verder weinig veranderingen dus en geduldig wachten op de dag van morgen.
Vergeleken met gisteren is er weinig veranderd. Ze oogt vrij helder en probeert vanalles duidelijk te maken, maar het enige wat eruit komt is een soort 'maar'. Het valt me op dat als ze iets probeert te zeggen, ze ook niet in staat is om duidelijke gebaren te maken. Zo probeerde ze bijvoorbeeld te vertellen dat ze geen water meer wilde, maar iets fris. Maar in plaats van duidelijk naar het bekertje water in haar hand te wijzen en nee te schudden, bleef ze enkel naar de verplegerspost wijzen.
Ook lijkt ze haar korte-termijngeheugen weer kwijt te zijn. Maar het is moeilijk te zeggen of ze dingen echt vergeten is, of dat ze gewoon niet begrijpt wat je bedoelt. Ze heeft bijvoorbeeld twee knuffels gehad, een van mij en een van een vriendin, maar ze wist niet meer te vertellen welke ze van mij had gekregen. Ook lukt het haar nog niet de juiste plaatjes in het aanwijsboekje aan te wijzen.
Toen wij rond 18:30 uur weggingen, kwam m'n vader. Het viel hem op het kraantje van de drain die haar hersenvocht afvoert niet openstond, terwijl dit heel nauw luistert. De drain moet bijvoorbeeld in hoogte precies gelijk staan met haar hoofd, zodat de druk niet te laag of te hoog wordt. De hersenen zijn hier heel gevoelig voor. Waarschijnlijk heeft dat stomme dus de hele dag dichtgestaan...
Verder weinig veranderingen dus en geduldig wachten op de dag van morgen.
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Kl*te-situatie hoor...bah...
Succes en sterkte dan maar weer
Succes en sterkte dan maar weer
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Volgens een verpleger van de IC die m'n vader telefonisch sprak, bevat haar stem vandaag een paar klanken!
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Goed nieuw Laura .quote:Op dinsdag 5 september 2006 12:07 schreef Lllaura het volgende:
Volgens een verpleger van de IC die m'n vader telefonisch sprak, bevat haar stem vandaag een paar klanken!
|
|
