LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
ook hier duim ik mee sterkte
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Hersenbloeding kan ernstige gevolgen hebben, maar blijf hopen.
Bij een voetbalkameraadje van me mocht het niet baten, hij stierf vorige maand op 19-jarige leeftijd in zijn slaap aan een hersenbloeding.
Gelukkig leeft je moeder nog en ik hoop voor je dat ze haar spraakvermogen weer zo goed als terugkrijgt..
Sterkte..
Bij een voetbalkameraadje van me mocht het niet baten, hij stierf vorige maand op 19-jarige leeftijd in zijn slaap aan een hersenbloeding.
Gelukkig leeft je moeder nog en ik hoop voor je dat ze haar spraakvermogen weer zo goed als terugkrijgt..
Sterkte..
Was ik maar rijk en niet zo gelukkig.
Dat klinkt hoopvolquote:Op donderdag 31 augustus 2006 00:04 schreef Lllaura het volgende:
Ik ben vandaag een groot gedeelte van de dag bij haar geweest. Haar spraakvermogen schommelt sterk. Vanochtend kon ze totaal niet praten en vanavond kon ze weer redelijk uit haar woorden komen. Dit geeft me toch de indruk dat haar spraakvermogen niet onherstelbaar beschadigd is.
Als het erg slecht gaat met haar spraak, wordt haar bloeddruk iets verhoogd, waardoor haar hersenen meer bloed krijgen. Je merkt dan na een tijdje dat het beter gaat.
Jij bedankt voor de update, en veel sterkte om morgen door te komen!quote:Toch kunnen ze haar bloedddruk niet te hoog maken, omdat dan de kans bestaat dat zwakke plek in haar hersenen weer gaat bloeden. Daarom wordt ze morgen naar Tilburg gebracht om alsnog een bepaalde 'coilingtechniek' toe te passen waarbij haar ader wordt dichtgelijmd.
Het is nu dus de operatie van morgen afwachten. Dat is dan gelukkig ook meteen de definitieve opratie, dus vanaf is het alleen nog een kwestie van herstellen, als alles goed gaat.
Nogmaals bedankt voor jullie reacties.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Hey Laura,
Ik heb een bijbaantje waarbij ik regelmatig op de neurologieafdeling van een ziekenhuis sta, en hoewel ik er echt niet veel verstand van heb, en je ook geen valse hoop wil geven, zie ik regelmatig patiënten die niet kunnen praten, lopen, wat dan ook, en als ik dan enkele dagen of weken later terugkom zijn ze ontzettend vooruitgegaan en kunnen ze zich wel weer goed verstaanbaar maken etc.
Sterkte in ieder geval
Ik heb een bijbaantje waarbij ik regelmatig op de neurologieafdeling van een ziekenhuis sta, en hoewel ik er echt niet veel verstand van heb, en je ook geen valse hoop wil geven, zie ik regelmatig patiënten die niet kunnen praten, lopen, wat dan ook, en als ik dan enkele dagen of weken later terugkom zijn ze ontzettend vooruitgegaan en kunnen ze zich wel weer goed verstaanbaar maken etc.
Sterkte in ieder geval
Heel veel sterkte Laura we duimen allemaal met je mee .quote:Op donderdag 31 augustus 2006 00:04 schreef Lllaura het volgende:
Het is nu dus de operatie van morgen afwachten. Dat is dan gelukkig ook meteen de definitieve opratie, dus vanaf is het alleen nog een kwestie van herstellen, als alles goed gaat.
Nogmaals bedankt voor jullie reacties.
Lllaura,
Als het spraakvermogen zo schommelt dan klinkt het voor mij ook niet onherstelbaar beschadigd! Put daar hoop uit, als die cellen dood zijn dan kunnen ze ook niet iets opknappen op het moment dat de bloeddruk stijgt. Heel erg veel sterkte voor vandaag voor je moeder (en jou en je vader uiteraard). Hopenlijk slaagt de operatie en kan ze daarna werken aan herstel. En ik vind zoals je het opschrijft heel erg moedig, zo in deze hectische en onzekere tijd. Je kan ook doodmoe in bed ploffen, maar je komt eerst nog hier om mensen die meeleven op de hoogte te houden.
Als het spraakvermogen zo schommelt dan klinkt het voor mij ook niet onherstelbaar beschadigd! Put daar hoop uit, als die cellen dood zijn dan kunnen ze ook niet iets opknappen op het moment dat de bloeddruk stijgt. Heel erg veel sterkte voor vandaag voor je moeder (en jou en je vader uiteraard). Hopenlijk slaagt de operatie en kan ze daarna werken aan herstel. En ik vind zoals je het opschrijft heel erg moedig, zo in deze hectische en onzekere tijd. Je kan ook doodmoe in bed ploffen, maar je komt eerst nog hier om mensen die meeleven op de hoogte te houden.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Dankjulliewel!
Het vervoer naar Tilburg verliep vanochtend allemaal vrij hectisch. Om 11:00 uur zou ze opgehaald worden met een Intensive Care-ambulance. Deze was besteld, maar om 10:30 uur kwam er een gewone ambulance. Na een hoop heen en weer gebel, werd er opnieuw een IC-ambulance besteld, maar weer kwam er een gewone ambulance...
Na een hoop gediscussier is besloten om haar toch maar met een gewone ambulance te vervoeren. Alle apparatuur moest in deze ambulance worden gepropt. Het lag zelfs op haar buik en haar benen...
Maar goed, ze is aangekomen in Tilburg. De neuroradioloog die de operatie gaat uitvoeren, heeft nog een tijdje met m'n vader staan praten. Hij uitte zijn bezorgdheid over de risico's van de operatie; het risico op vaatspasme is vlak na de operatie vrij groot, omdat er weer in die aderen is gewroet. Ook leek de arts een beetje onzeker van z'n zaak. Hij had het ook nog over een bepaalde manier van dotteren die hij misschien tijdens de operatie toe zou passen, maar dat wist ie nog niet zeker. Hij keek m'n vader aan met een blik van: 'Ik weet het ook niet, zeg jij maar wat ik moet doen...'
M'n vader is nu bij haar in Tilburg en houdt me op de hoogte. Ze is nu net naar de OK gebracht. De operatie duurt ongeveer anderhalf uur. Als ze terug is in Rotterdam, wil ik bij haar langs gaan, om te zien hoe ze uit de narcose komt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lllaura op 31-08-2006 15:56:46 ]
Het vervoer naar Tilburg verliep vanochtend allemaal vrij hectisch. Om 11:00 uur zou ze opgehaald worden met een Intensive Care-ambulance. Deze was besteld, maar om 10:30 uur kwam er een gewone ambulance. Na een hoop heen en weer gebel, werd er opnieuw een IC-ambulance besteld, maar weer kwam er een gewone ambulance...
Na een hoop gediscussier is besloten om haar toch maar met een gewone ambulance te vervoeren. Alle apparatuur moest in deze ambulance worden gepropt. Het lag zelfs op haar buik en haar benen...
Maar goed, ze is aangekomen in Tilburg. De neuroradioloog die de operatie gaat uitvoeren, heeft nog een tijdje met m'n vader staan praten. Hij uitte zijn bezorgdheid over de risico's van de operatie; het risico op vaatspasme is vlak na de operatie vrij groot, omdat er weer in die aderen is gewroet. Ook leek de arts een beetje onzeker van z'n zaak. Hij had het ook nog over een bepaalde manier van dotteren die hij misschien tijdens de operatie toe zou passen, maar dat wist ie nog niet zeker. Hij keek m'n vader aan met een blik van: 'Ik weet het ook niet, zeg jij maar wat ik moet doen...'
M'n vader is nu bij haar in Tilburg en houdt me op de hoogte. Ze is nu net naar de OK gebracht. De operatie duurt ongeveer anderhalf uur. Als ze terug is in Rotterdam, wil ik bij haar langs gaan, om te zien hoe ze uit de narcose komt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lllaura op 31-08-2006 15:56:46 ]
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Rotvak van die arts hoor, dat je een keuze moet maken maar dat je weet dat het twee kanten op kan: of het verbetert of het verslechtert heel erg. Lijkt me een keuze die je liever niet maakt, maar met niets doen lijkt ook niemand op te schieten.
En wat idioot van die ambulance zeg. Doet me denken aan dat mijn moeder in het streekziekenhuis op de IC lag en toen ze naar Groningen ging werd ze eerst op een zaal met 3 vrij gezonde (hernia-operatie en zo) mensen neergelegd En mijn moeder kon niets verdragen, geen licht, moeite met geluid....echt zo stupide. Bleek ook een vergissing te zijn en toen werd ze snel naar de IC gestuurd
Ik duim mee dat de operatie goed verloopt. Op het operatieteam en op je moeder's kracht vertrouwen.
En wat idioot van die ambulance zeg. Doet me denken aan dat mijn moeder in het streekziekenhuis op de IC lag en toen ze naar Groningen ging werd ze eerst op een zaal met 3 vrij gezonde (hernia-operatie en zo) mensen neergelegd En mijn moeder kon niets verdragen, geen licht, moeite met geluid....echt zo stupide. Bleek ook een vergissing te zijn en toen werd ze snel naar de IC gestuurd
En mijn moeder kon niets verdragen, geen licht, moeite met geluid....echt zo stupide. Bleek ook een vergissing te zijn en toen werd ze snel naar de IC gestuurd 
Ik duim mee dat de operatie goed verloopt. Op het operatieteam en op je moeder's kracht vertrouwen.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
LLaura ook hier werd aan je moeder gedacht sterkte
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
De arts belde net. Ik kreeg bijna een hartverzakking, want 'dat doet ie anders nooit', maar de operatie is geslaagd!
De kans op vaatspasme is nog wel aanwezig, maar tot nu toe reageerde ze goed op een lichte verhoging van de bloeddruk, en nu kunnen ze die nog eens extra verhogen.
Ze wordt nu teruggebracht naar Rotterdam. Deze keer wel met een IC-ambulance, als het goed is.
Stap zo in weer in de auto!
De kans op vaatspasme is nog wel aanwezig, maar tot nu toe reageerde ze goed op een lichte verhoging van de bloeddruk, en nu kunnen ze die nog eens extra verhogen.
Ze wordt nu teruggebracht naar Rotterdam. Deze keer wel met een IC-ambulance, als het goed is.
Stap zo in weer in de auto!
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
Gelukkig maar Fijn om te horen, Lllaura!
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Gelukkig maar dat het goed is gegaan! Houd hoop, daar heeft je moeder het meeste aan. Alsnog succes en sterkte!
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
bah ik hoop dat het goed gaat komen
een vriendin van m'n moeder heeft het een aantal jaar geleden ook overkomen en die kan nog wel praten en is geloof ik ook verlampt aan 1 arm.
Sterkte
een vriendin van m'n moeder heeft het een aantal jaar geleden ook overkomen en die kan nog wel praten en is geloof ik ook verlampt aan 1 arm.
Sterkte
Find your guiding inspiration. In a place where dreams are made
With a lifetime's preparation. It’s no time to be afraid
Put our differences behind us. While we shine like the sun
See what we've all become. Together we are one
With a lifetime's preparation. It’s no time to be afraid
Put our differences behind us. While we shine like the sun
See what we've all become. Together we are one
Da's goed nieuws Laura!!!
We duimen hier weer verder voor jullie...
Sterkte!
We duimen hier weer verder voor jullie...
Sterkte!
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
fijn nieuws LLaura
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Lllaura, mijn moeder kreeg magnesium tegen de vaatspasmen (was toen een onderzoek naar in het UMC) en dat heeft bij haar goede resultaten gehad. Volgens mij is dat onderzoek inmiddels afgerond, en wordt het ook toegepast. Misschien heb je iets aan deze info, sterkte!
Probeer ook een beetje voor jezelf te zorgen, dit is een hele zware tijd, zorg dat je zelf niet "onderuit" gaat.
Probeer ook een beetje voor jezelf te zorgen, dit is een hele zware tijd, zorg dat je zelf niet "onderuit" gaat.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ben weer thuis.
Toen ik in Rotterdam aankwam, moest de ambulance vanuit Tilburg nog komen. Ze hebben haar de hele reis onder narcose gehouden. Een uurtje later lag ze weer aangesloten op het hele circus op de IC bij te komen.
Ze zag er vreselijk slecht uit. Haar gezicht was drie keer zo dik en ze leek me niet te herkennen. Ze keek me met grote, glazige ogen aan. Ook praten lukte niet, ze probeerde het niet eens, en haar rechterarm was weer verlamd. Ze leek in geen velden of wegen op m'n moeder. Ik ging met zoveel goede hoop naar het ziekenhuis, maar daar was weinig meer van over toen ik haar zag. Ik was zelfs bang dat ze geestelijk niet meer oke was.
Omdat er geen verbetering optrad, hebben ze haar opnieuw door de scan gehaald. Hieruit bleek dat het gedeelte van haar hersenen dat al eerder een tekort aan bloed had (spraak en een deel coordinatie) door de operatie groter is geworden. Door het 'gepeur' in de ader is ie nog eens extra gaan samentrekken en heeft dus een nog groter deel een tijd te weinig bloed gekregen. Ook het dotteren is niet gelukt. Hiermee wilde de arts de ader ahw oprekken, zodat er meer bloed doorheen kon stromen. Er zat ergens een scherpe bocht of iets dergelijks in een bloedvat waardoor ie 'm niet verder kon duwen.
Toen ze terugkwam uit de scan zag ze er al iets beter en helderder uit. Haar arm deed het weer en ze zei het woordje 'ja'. Maar vlak voordat ik naar huis ging zag ik dat haar arm opnieuw verlamd was.
Het viel me vooral op dat ze vandaag totaal geen moeite meer deed om te praten. Ze lag maar stil te kijken. Toen ze eerder deze week last had van haar spraak , bleef ze het proberen, maar vandaag leek het wel of ze niet meer wist hoe het moet. Maar het ook zijn dat ze gewoon haar mond houdt omdat ze zichzelf niet wil pijnigen, omdat ze weet dat ze het toch niet kan...
Ik heb weer even met de arts gepraat, maar hij kon me niet vertellen of dit wel of niet tijdelijk is. Hij bloeddruk is wel verhoogd nu, met een bovendruk van 193.
Net onderweg naar huis knalde ik bijna op een groot, zwart 'iets' dat zonder licht midden op de snelweg stond. Ik kon nog net op tijd aan m'n stuur rukken en reed toen half door een grote bos takken. Weet nog steeds niet wat het nou was. Denk een auto met een aanhanger die gecrasht was. Heb meteen 112 gebeld en die hadden nog geen melding binnen...
[ Bericht 5% gewijzigd door Lllaura op 01-09-2006 00:39:34 ]
Toen ik in Rotterdam aankwam, moest de ambulance vanuit Tilburg nog komen. Ze hebben haar de hele reis onder narcose gehouden. Een uurtje later lag ze weer aangesloten op het hele circus op de IC bij te komen.
Ze zag er vreselijk slecht uit. Haar gezicht was drie keer zo dik en ze leek me niet te herkennen. Ze keek me met grote, glazige ogen aan. Ook praten lukte niet, ze probeerde het niet eens, en haar rechterarm was weer verlamd. Ze leek in geen velden of wegen op m'n moeder. Ik ging met zoveel goede hoop naar het ziekenhuis, maar daar was weinig meer van over toen ik haar zag. Ik was zelfs bang dat ze geestelijk niet meer oke was.
Omdat er geen verbetering optrad, hebben ze haar opnieuw door de scan gehaald. Hieruit bleek dat het gedeelte van haar hersenen dat al eerder een tekort aan bloed had (spraak en een deel coordinatie) door de operatie groter is geworden. Door het 'gepeur' in de ader is ie nog eens extra gaan samentrekken en heeft dus een nog groter deel een tijd te weinig bloed gekregen. Ook het dotteren is niet gelukt. Hiermee wilde de arts de ader ahw oprekken, zodat er meer bloed doorheen kon stromen. Er zat ergens een scherpe bocht of iets dergelijks in een bloedvat waardoor ie 'm niet verder kon duwen.
Toen ze terugkwam uit de scan zag ze er al iets beter en helderder uit. Haar arm deed het weer en ze zei het woordje 'ja'. Maar vlak voordat ik naar huis ging zag ik dat haar arm opnieuw verlamd was.
Het viel me vooral op dat ze vandaag totaal geen moeite meer deed om te praten. Ze lag maar stil te kijken. Toen ze eerder deze week last had van haar spraak , bleef ze het proberen, maar vandaag leek het wel of ze niet meer wist hoe het moet. Maar het ook zijn dat ze gewoon haar mond houdt omdat ze zichzelf niet wil pijnigen, omdat ze weet dat ze het toch niet kan...
Ik heb weer even met de arts gepraat, maar hij kon me niet vertellen of dit wel of niet tijdelijk is. Hij bloeddruk is wel verhoogd nu, met een bovendruk van 193.
Net onderweg naar huis knalde ik bijna op een groot, zwart 'iets' dat zonder licht midden op de snelweg stond. Ik kon nog net op tijd aan m'n stuur rukken en reed toen half door een grote bos takken. Weet nog steeds niet wat het nou was. Denk een auto met een aanhanger die gecrasht was. Heb meteen 112 gebeld en die hadden nog geen melding binnen...
[ Bericht 5% gewijzigd door Lllaura op 01-09-2006 00:39:34 ]
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
We hebben de eerste dag toestemming gegeven voor dit magnesiumonderzoek. Het is dus nog steeds niet afgerond. Niemand weet echter of dit echt in haar infuus zit of dat er een placebo in zit. Dit weten zelfs de artsen niet. Als het aan mij had gelegen, hadden ze haar sowieso magnesium toegediend, maar dat mag nog niet omdat het nog in de onderzoeksfase zit.quote:Op donderdag 31 augustus 2006 19:34 schreef Leah het volgende:
Lllaura, mijn moeder kreeg magnesium tegen de vaatspasmen (was toen een onderzoek naar in het UMC) en dat heeft bij haar goede resultaten gehad. Volgens mij is dat onderzoek inmiddels afgerond, en wordt het ook toegepast. Misschien heb je iets aan deze info, sterkte!
Probeer ook een beetje voor jezelf te zorgen, dit is een hele zware tijd, zorg dat je zelf niet "onderuit" gaat.
Kleine en domme mensen beleven niets, maar de sterken, van wie veel verwacht wordt, moeten van allerlei doormaken, opdat ze hun krachten leren kennen en gebruiken.
|
|
