dude nou weten we het wel! Als iemand overlijd is dat zwaar klote, vooral als je van die persoon houd. Maar je hebt geen onzekerheid. Of het nou door ouderdom komt, of een ongeluk of zelfmoord, uiteindelijk is het gewoon klaar, en kun je het accepteren omdat er niets aan te doen is. Bij liefdesverdriet leeft ze/hij nog, je komt haar/hem zelfs nog tegen, wellicht met een nieuwe vriend(in)! Je voelt dat de ander amper of niets (meer) voor jou voelt. En je kan alleen maar toekijken, totaal machteloos. Je gaat plannen bedenken, hoop proberen te houden. Het verwerken van liefdesverdriet is in feite ook een rouwproces, maar wellicht bijna nog moeilijker te accepteren. En wacht maar tot jij een keer 'rockbottom' zit omdat zij/hij je verlaten heeft.quote:Op vrijdag 6 oktober 2006 15:36 schreef BlaineDeMono het volgende:
Liefdes'verdriet' stelt niets voor in vergelijking met iemand verliezen door een overlijden!![]()
Deed ik ook , kvind der nu weer liefquote:Op woensdag 17 januari 2007 16:15 schreef XiChico het volgende:
Gewoon die persoon gaan haten. Werkt prima.
Het rotte van de dood is dat je niet boos kunt worden op die persoon. Je bent machteloos, je kunt niks. Je kunt je afvragen "waarom" je geliefde dood is, maar antwoord krijg je niet, nooit. Het is nu eenmaal het noodlot.quote:Op woensdag 17 januari 2007 16:08 schreef basm85 het volgende:
dude nou weten we het wel! Als iemand overlijd is dat zwaar klote, vooral als je van die persoon houd. Maar je hebt geen onzekerheid. Of het nou door ouderdom komt, of een ongeluk of zelfmoord, uiteindelijk is het gewoon klaar, en kun je het accepteren omdat er niets aan te doen is. Bij liefdesverdriet leeft ze/hij nog, je komt haar/hem zelfs nog tegen, wellicht met een nieuwe vriend(in)! Je voelt dat de ander amper of niets (meer) voor jou voelt. En je kan alleen maar toekijken, totaal machteloos. Je gaat plannen bedenken, hoop proberen te houden. Het verwerken van liefdesverdriet is in feite ook een rouwproces, maar wellicht bijna nog moeilijker te accepteren. En wacht maar tot jij een keer 'rockbottom' zit omdat zij/hij je verlaten heeft.
Goed verhaal en je hebt gelijk maar je underscore vind ik niks!! Je bent zelf zeker vrouw?quote:Op zaterdag 20 januari 2007 19:38 schreef innovative het volgende:
[..]
Het rotte van de dood is dat je niet boos kunt worden op die persoon. Je bent machteloos, je kunt niks. Je kunt je afvragen "waarom" je geliefde dood is, maar antwoord krijg je niet, nooit. Het is nu eenmaal het noodlot.
Bij liefdesverdriet is er natuurlijk de hoop, de confrontatie. Maar aan de andere kant kun je je ook losmaken van die persoon. Je kunt boos zijn, na een tijdje ga je nadenken over slechte eigenschappen, je merkt aan kleine dingen dat hij/zij soms ook gewoon heel erg níét leuk was. Daarnaast is er wel een reden waarom je niet meer samen bent, ook al ben je het daar misschien niet direct mee eens, op termijn komt dat vaak wel. Dat maakt dat liefdesverdriet uiteindelijk nagenoeg nooit levenslang duurt, waar het verliezen van een partner aan de dood vaak wel iets is wat je levenslang blijft achtervolgen - zelfs als je gelukkig bent met een nieuwe partner.
Ja, gedumpt worden is ook rouwen. Rouwen omdat je de toekomstdromen die je samen had kwijt bent, omdat de partner die je kende nu weer een "gewoon" mens is, die er hetzelfde uit ziet, hetzelfde praat, maar je niet meer hetzelfde aanraakt, toespreekt etc. Die partner krijg je nooit meer terug en dat doet pijn. Maar, nogmaals, het rouwproces is over het algemeen een stuk korter, ook al denk je dat je er nooit meer uit komt, uiteindelijk komt 99% van de mensen weer iemand tegen van wie ze denken "he, jij bent leuker en past beter bij mij dan de vorige"! Terwijl dat bij mensen die hun partner verloren hebben, vaak anders is. Die vinden geen leuker iemand, die vinden een ander leuk iemand, en blijven hun verloren partner altijd missen.
En ja, rockbottom is hier bekend, tot twee keer toe.
pas geleden.... gehad...quote:Op zaterdag 27 oktober 2007 21:26 schreef Karina het volgende:
Ik hoorde toevallig vanmiddag het nummer Love Hurts, nou dat klopt inderdaad. Liefdesverdriet zuigt, pas geleden ook nog last van gehad, sterkte!
Ja vast! Als t al meer dan een jaar duurt dan gaat t niet sneller voor bij dan je denkt!!quote:Op zaterdag 27 oktober 2007 21:31 schreef milagro het volgende:
[..]
pas geleden.... gehad...
dus nu al weer voorbij, onthoud dat, huilerds, het gaat over en vaak sneller dan je denkt![]()
Dat weet ik en ik wil haar ook niet terug maar dan kan je t er nog wel moeilijk mee hebben!! Ik heb trouwens sinds gisteren een nieuwe vlam. Ook al weet ik niet of ik t wel doen moet. Maar goed de tijd zal t leren.quote:Op donderdag 1 november 2007 21:56 schreef GambitRS2 het volgende:
Wacht eens even.... je ex neukt met je beste vriend, geeft jou nog alle hoop voor het geval die vriend haar plots dumpt oid zodat ze terug kan komen, en je denkt echt dat die ex de ware voor je is? Heb je echt zo'n laag besef van je eigenwaarde? Komop zeg, ze verdient je niet eens!
Het was nog niet uit met mij!quote:Op maandag 5 november 2007 17:05 schreef stribe het volgende:
Hoe lang nadat het uit was met jou is ze ervandoor gegaan met die "vriend" van je?
Hoe begrijpelijk het ook is dat je er zo over denkt, nadat je zo gekwetst bent, heb je uiteindelijk alleen jezelf met zo'n instelling. Niemand anders dan jijzelf kan verandering brengen in deze gedachtengang. Ieder mens is namelijk anders en toevallig heb jij pech gehad met je ex. Dat klinkt misschien hard, maar zo is het wel, er zijn genoeg vrouwen (en mannen) die wél eerlijk zijn. Aan jou de taak om hier weer het vertrouwen in te krijgen, al zal dat niet gemakkelijk zijn als je op deze manier gekwetst bent. Als ik je verhaal zo lees, dan krijg ik sterk de indruk dat je hier nog láng niet overheen bent, niet het beste uitgangspunt om weer in een nieuwe relatie te stappen, al zul je dat zelf ook inzien als je eerlijk naar je eigen gevoelens kijkt. Mocht je hier nog geen professionele hulp voor hebben gezocht, dan wil ik je dat aanraden, ik denk dat je veel aan de mening van een objectieve professional kunt hebben. Succes.quote:Op vrijdag 26 oktober 2007 04:36 schreef Outpost76 het volgende:
...In mijn geval (ik zal geen homo worden oid) is geen enkele vrouw mij meer waard!!!! Ik vertrouw ze gewoon niet meer!...
Je typt als een br33z@h op je 30'stequote:Ik heb dit topic gestart en er al ff niet meer naar om gekeken omdat ik me op mn werk gestort heb. Ik ben er nog steeds niet helemaal over heen. Ze was gewoon DIE liefde die je zelde vind. Jammer dat ze er niet t zelfde over dacht ook al zei ze van wel. Ze woont inm al lang bij mn ex beste vriend in en daar is t mee klaar. Maar dat betekend niet dat ik niet meer dagelijks aan haar denk. DAT is in mijn ogen echte liefde en daarom doet\deed t zo een pijn. Ze was ook mn 1e echte liefde vandaar. Ik weet nog steeds niet wat ik met dit alles aan moet maar ben inm wel aan t daten. Het is all1 nooit wat ik er van hoop of verwacht of minimaal er van denk. Maar t zal hopelijk wel slijten. In mijn geval (ik zal geen homo worden oid) is geen enkele vrouw mij meer waard!!!! Ik vertrouw ze gewoon niet meer! Hoe vaag t ook klinkt maar ik ben een lieven gevoelige jongen(man) die nooit zn meisje zou durven te bedriegen of pijn doen en uitgerekend mij gebeurt zo iets! 100% vertrouwen aan haar gegeven want we gingen toch samen wonen ed (we waren al meubels aan t kopen, huizen aan t kijken en samen sparen ed ed ed) Maar goed dan hoor je overal dat mannen all1 maar met hun lul denken! Ja en vrouwen zeker niet met hun kut??? Hou toch op ik ken meer mannen die zijn bedrogen door hun vrouw cq vriendin dan vrouwen die zijn bedrogen door hun man cq vriend! Daarom blijf ik liever vrijgezel!!
Oh, toch nog een beter advies.. Zoek serieus betere vrienden..quote:Het was nog niet uit met mij!
Heb hetzelfde,quote:Op woensdag 17 januari 2007 15:53 schreef jd1982 het volgende:
Ik mis mijn ex niet meer, allang niet meer, ook niet stiekem nog ofzo, maar het lukt me na 3 jaar nog steeds maar slecht om echt op iemand te vallen of iets te voelen voor iemand...
Dat heb ik wel geleerd ja, alhoewel het niet altijd lukt.quote:Op woensdag 14 november 2007 00:22 schreef Seneca het volgende:
Liefdesverdriet is kut, maar je moet het ook niet onnodig lang gaan zitten rekken. Je hebt wel degelijk invloed op de duur van je liefdesverdriet, met name doordat je negatieve gedachtes toelaat en er op gaat zitten malen.
Wat ik zelf altijd doe als ik me kut voel is me volledig storten op m'n werk of andere bezigheden, om mezelf maar te voorkomen dat ik ga malen. Het stomste wat je kan doen is jezelf helemaal terugtrekken in jezelf. Gebrek aan menselijk contact zorgt dat je je alleen nog maar kutter gaat voelen.
Tis ook een stukje mentale discipline. Je bepaalt altijd nog zelf waar je aan denkt, dus ook wanneer dat aan je ex is. Je hebt zelf controle over of je in een negatieve gedachtenspiraal komt of niet.quote:Op woensdag 14 november 2007 00:49 schreef h_vreman het volgende:
[..]
Dat heb ik wel geleerd ja, alhoewel het niet altijd lukt.
Dat vind ik inderdaad ongezond lang.quote:Op donderdag 1 november 2007 10:50 schreef Outpost76 het volgende:
[..]
Ja vast! Als t al meer dan een jaar duurt dan gaat t niet sneller voor bij dan je denkt!!
Jij bent psycholoog toch? Is er in zo'n geval nu sprake van een obsessie?quote:Op woensdag 14 november 2007 01:53 schreef Xennia het volgende:
[..]
Dat vind ik inderdaad ongezond lang.
Dat valt allemaal weg te relativeren, voor een aanzienlijke tijd. Misschien was hij op zichzelf wel gelukkig, nu mist hij iets. Het is net als iemand die opeens een vriendin krijgt, en het gaat slechter op werk: daar trek je je dan minder van aan, je bent immers heel vrolijk want je hebt een leuk meisje. Je kan je problemen op werk dan wegrelativeren tot je relatie minder "geweldig" is, en daarna ga je werk weer net zo ernstig zien als eerst.quote:Op dinsdag 29 augustus 2006 13:00 schreef Seneca het volgende:
[..]
Misschien moet je eens ophouden om je levensgeluk te zoeken in externe factoren, zoals een vriendin. Een relatie is altijd een aanvulling op je leven, nooit een opvulling van een of ander gat. Als je geen geluk uit je zelf kunt halen, dan zul je dat ook nooit uit een relatie kunnen halen, in ieder geval niet zonder die andere persoon emotioneel helemaal leeg te zuigen.
Ik ben hier geen psycholoog. Wel vind ik dat hij na een jaar nog ongezond gericht is op zijn ex en er nog intens onder lijkt te lijden en haar niet los kan/wil laten. Ik denk dat er ook nog andere issues zijn die dit buitensporige verdriet mogelijk maken.quote:Op woensdag 14 november 2007 02:04 schreef Seneca het volgende:
[..]
Jij bent psycholoog toch? Is er in zo'n geval nu sprake van een obsessie?
Eensch. Zoals ik hierboven schreef is het wegrelativeringsgebruik meestal na 1-3 maanden weg, en kort daarna hoort het algemene liefdesverdriet te volgen (vaak zelfs gepaard). Een jaar is ongezond lang, en ik heb een psychiater als moeder die dit toellichtte toen ik zelf problemen hadquote:Op woensdag 14 november 2007 22:17 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ik ben hier geen psycholoog. Wel vind ik dat hij na een jaar nog ongezond gericht is op zijn ex en er nog intens onder lijkt te lijden en haar niet los kan/wil laten. Ik denk dat er ook nog andere issues zijn die dit buitensporige verdriet mogelijk maken.
Wil wel. Kan tot op een zekere hoogte.(qua loslaten) Voelt namenlijk nog steeds kut. Al is t zeker 100x minder dan toen.quote:Op woensdag 14 november 2007 22:17 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ik ben hier geen psycholoog. Wel vind ik dat hij na een jaar nog ongezond gericht is op zijn ex en er nog intens onder lijkt te lijden en haar niet los kan/wil laten. Ik denk dat er ook nog andere issues zijn die dit buitensporige verdriet mogelijk maken.
Gast, ik weet hoe je je voelt.. mijn eerste echte liefde en degene waarmee ik de eerste serieuze relatie had (bijna 5 jaar) heeft me bedonderd, belogen, in de steek gelaten, etc.. terwijl ze ondertussen mij wel aan het lijntje probeerde te houden met allemaal mooie woorden.quote:Op vrijdag 26 oktober 2007 04:36 schreef Outpost76 het volgende:
Ik heb dit topic gestart en er al ff niet meer naar om gekeken omdat ik me op mn werk gestort heb. Ik ben er nog steeds niet helemaal over heen. Ze was gewoon DIE liefde die je zelde vind. Jammer dat ze er niet t zelfde over dacht ook al zei ze van wel. Ze woont inm al lang bij mn ex beste vriend in en daar is t mee klaar. Maar dat betekend niet dat ik niet meer dagelijks aan haar denk. DAT is in mijn ogen echte liefde en daarom doet\deed t zo een pijn. Ze was ook mn 1e echte liefde vandaar. Ik weet nog steeds niet wat ik met dit alles aan moet maar ben inm wel aan t daten. Het is all1 nooit wat ik er van hoop of verwacht of minimaal er van denk. Maar t zal hopelijk wel slijten. In mijn geval (ik zal geen homo worden oid) is geen enkele vrouw mij meer waard!!!! Ik vertrouw ze gewoon niet meer! Hoe vaag t ook klinkt maar ik ben een lieven gevoelige jongen(man) die nooit zn meisje zou durven te bedriegen of pijn doen en uitgerekend mij gebeurt zo iets! 100% vertrouwen aan haar gegeven want we gingen toch samen wonen ed (we waren al meubels aan t kopen, huizen aan t kijken en samen sparen ed ed ed) Maar goed dan hoor je overal dat mannen all1 maar met hun lul denken! Ja en vrouwen zeker niet met hun kut??? Hou toch op ik ken meer mannen die zijn bedrogen door hun vrouw cq vriendin dan vrouwen die zijn bedrogen door hun man cq vriend! Daarom blijf ik liever vrijgezel!!
quote:Op dinsdag 29 augustus 2006 12:56 schreef Henk-B het volgende:
En waarom weet ze het niet meer?
Ik krijg altijdneigning van dit soort topics, omdat degene die weg wilt of het niet meer weet, meestal denkt dat het gras bij de buren net wat groener is of gewoon de slet uit wil hangen.
Sorry dat ik het zo cruw zeg, maar vaak is dat wel de waarheid!
Oke vervang '30' met '20' en je hebt hoe ik mij 2 maanden terug voelde.quote:Op dinsdag 29 augustus 2006 12:49 schreef Outpost76 het volgende:
Ik ben een jongeman van 30. Had 3 jaar een relatie met t liefste meisje wat ik ooit heb gekent. 2 weken geleden vertelde ze me dat ze niet meer wist of ze nog wel met me verder wilde. Dat terwijl we al samenwoon plannen hadden en naar huisjes aan t kijken waren. Dit doet mij zo een pijn. Ik kan me geen leven voorstellen zonder haar. Ik kan niet zonder haar. Van mij hoeft t niet meer zonder haar. Ik zal NOOIT zelfmoord plegen maar t is wel in mn gedachten gekomen. Ik ben zo onzeker geworden ik ik ik weet t gewoon niet meer..... Ik loop te huilen, ik kan niet eten, ik wordt gek!! WAAROM wordt mn schatje nou bij me weggehaald??? T leven is zo oneerlijk!!!!!![]()
![]()
Eh, dit topic stamt uit..vroegerquote:Op maandag 31 mei 2010 20:00 schreef FBreijer het volgende:
[..]
Oke vervang '30' met '20' en je hebt hoe ik mij 2 maanden terug voelde.
Ik ga je niet vertellen dat er meer vissen in de zee zijn enzo. Dat wil je nu toch niet horen.
Ik kan je alleen het advies geven om niet te diep weg te zakken in zelfmedelijden.
Sterkte man.
das een heel andere pijn en kun je niet met elkaar vergelijken. Zo kun je altijd wel roepen dat er altijd wel ergere dingen zijn. Ga je ook tegen een kankerpatient roepen: "Stel je aan!"quote:Op dinsdag 29 augustus 2006 14:16 schreef BlaineDeMono het volgende:
Jank niet man, dit soort verdriet is niets vergeleken bij de pijn
die je voelt wanneer een familielid is overleden.![]()
Ik mag hopen dat de TS zich ondertussen na 4 jaar wel anders voelt, anders moet ie echt professionele hulp inschakelen.quote:Op maandag 31 mei 2010 20:00 schreef FBreijer het volgende:
[..]
Oke vervang '30' met '20' en je hebt hoe ik mij 2 maanden terug voelde.
Ik ga je niet vertellen dat er meer vissen in de zee zijn enzo. Dat wil je nu toch niet horen.
Ik kan je alleen het advies geven om niet te diep weg te zakken in zelfmedelijden.
Sterkte man.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |