Dat heb ik wel geleerd ja, alhoewel het niet altijd lukt.quote:Op woensdag 14 november 2007 00:22 schreef Seneca het volgende:
Liefdesverdriet is kut, maar je moet het ook niet onnodig lang gaan zitten rekken. Je hebt wel degelijk invloed op de duur van je liefdesverdriet, met name doordat je negatieve gedachtes toelaat en er op gaat zitten malen.
Wat ik zelf altijd doe als ik me kut voel is me volledig storten op m'n werk of andere bezigheden, om mezelf maar te voorkomen dat ik ga malen. Het stomste wat je kan doen is jezelf helemaal terugtrekken in jezelf. Gebrek aan menselijk contact zorgt dat je je alleen nog maar kutter gaat voelen.
Tis ook een stukje mentale discipline. Je bepaalt altijd nog zelf waar je aan denkt, dus ook wanneer dat aan je ex is. Je hebt zelf controle over of je in een negatieve gedachtenspiraal komt of niet.quote:Op woensdag 14 november 2007 00:49 schreef h_vreman het volgende:
[..]
Dat heb ik wel geleerd ja, alhoewel het niet altijd lukt.
Dat vind ik inderdaad ongezond lang.quote:Op donderdag 1 november 2007 10:50 schreef Outpost76 het volgende:
[..]
Ja vast! Als t al meer dan een jaar duurt dan gaat t niet sneller voor bij dan je denkt!!
Jij bent psycholoog toch? Is er in zo'n geval nu sprake van een obsessie?quote:Op woensdag 14 november 2007 01:53 schreef Xennia het volgende:
[..]
Dat vind ik inderdaad ongezond lang.
Dat valt allemaal weg te relativeren, voor een aanzienlijke tijd. Misschien was hij op zichzelf wel gelukkig, nu mist hij iets. Het is net als iemand die opeens een vriendin krijgt, en het gaat slechter op werk: daar trek je je dan minder van aan, je bent immers heel vrolijk want je hebt een leuk meisje. Je kan je problemen op werk dan wegrelativeren tot je relatie minder "geweldig" is, en daarna ga je werk weer net zo ernstig zien als eerst.quote:Op dinsdag 29 augustus 2006 13:00 schreef Seneca het volgende:
[..]
Misschien moet je eens ophouden om je levensgeluk te zoeken in externe factoren, zoals een vriendin. Een relatie is altijd een aanvulling op je leven, nooit een opvulling van een of ander gat. Als je geen geluk uit je zelf kunt halen, dan zul je dat ook nooit uit een relatie kunnen halen, in ieder geval niet zonder die andere persoon emotioneel helemaal leeg te zuigen.
Ik ben hier geen psycholoog. Wel vind ik dat hij na een jaar nog ongezond gericht is op zijn ex en er nog intens onder lijkt te lijden en haar niet los kan/wil laten. Ik denk dat er ook nog andere issues zijn die dit buitensporige verdriet mogelijk maken.quote:Op woensdag 14 november 2007 02:04 schreef Seneca het volgende:
[..]
Jij bent psycholoog toch? Is er in zo'n geval nu sprake van een obsessie?
Eensch. Zoals ik hierboven schreef is het wegrelativeringsgebruik meestal na 1-3 maanden weg, en kort daarna hoort het algemene liefdesverdriet te volgen (vaak zelfs gepaard). Een jaar is ongezond lang, en ik heb een psychiater als moeder die dit toellichtte toen ik zelf problemen hadquote:Op woensdag 14 november 2007 22:17 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ik ben hier geen psycholoog. Wel vind ik dat hij na een jaar nog ongezond gericht is op zijn ex en er nog intens onder lijkt te lijden en haar niet los kan/wil laten. Ik denk dat er ook nog andere issues zijn die dit buitensporige verdriet mogelijk maken.
Wil wel. Kan tot op een zekere hoogte.(qua loslaten) Voelt namenlijk nog steeds kut. Al is t zeker 100x minder dan toen.quote:Op woensdag 14 november 2007 22:17 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ik ben hier geen psycholoog. Wel vind ik dat hij na een jaar nog ongezond gericht is op zijn ex en er nog intens onder lijkt te lijden en haar niet los kan/wil laten. Ik denk dat er ook nog andere issues zijn die dit buitensporige verdriet mogelijk maken.
Gast, ik weet hoe je je voelt.. mijn eerste echte liefde en degene waarmee ik de eerste serieuze relatie had (bijna 5 jaar) heeft me bedonderd, belogen, in de steek gelaten, etc.. terwijl ze ondertussen mij wel aan het lijntje probeerde te houden met allemaal mooie woorden.quote:Op vrijdag 26 oktober 2007 04:36 schreef Outpost76 het volgende:
Ik heb dit topic gestart en er al ff niet meer naar om gekeken omdat ik me op mn werk gestort heb. Ik ben er nog steeds niet helemaal over heen. Ze was gewoon DIE liefde die je zelde vind. Jammer dat ze er niet t zelfde over dacht ook al zei ze van wel. Ze woont inm al lang bij mn ex beste vriend in en daar is t mee klaar. Maar dat betekend niet dat ik niet meer dagelijks aan haar denk. DAT is in mijn ogen echte liefde en daarom doet\deed t zo een pijn. Ze was ook mn 1e echte liefde vandaar. Ik weet nog steeds niet wat ik met dit alles aan moet maar ben inm wel aan t daten. Het is all1 nooit wat ik er van hoop of verwacht of minimaal er van denk. Maar t zal hopelijk wel slijten. In mijn geval (ik zal geen homo worden oid) is geen enkele vrouw mij meer waard!!!! Ik vertrouw ze gewoon niet meer! Hoe vaag t ook klinkt maar ik ben een lieven gevoelige jongen(man) die nooit zn meisje zou durven te bedriegen of pijn doen en uitgerekend mij gebeurt zo iets! 100% vertrouwen aan haar gegeven want we gingen toch samen wonen ed (we waren al meubels aan t kopen, huizen aan t kijken en samen sparen ed ed ed) Maar goed dan hoor je overal dat mannen all1 maar met hun lul denken! Ja en vrouwen zeker niet met hun kut??? Hou toch op ik ken meer mannen die zijn bedrogen door hun vrouw cq vriendin dan vrouwen die zijn bedrogen door hun man cq vriend! Daarom blijf ik liever vrijgezel!!
quote:Op dinsdag 29 augustus 2006 12:56 schreef Henk-B het volgende:
En waarom weet ze het niet meer?
Ik krijg altijdneigning van dit soort topics, omdat degene die weg wilt of het niet meer weet, meestal denkt dat het gras bij de buren net wat groener is of gewoon de slet uit wil hangen.
Sorry dat ik het zo cruw zeg, maar vaak is dat wel de waarheid!
Oke vervang '30' met '20' en je hebt hoe ik mij 2 maanden terug voelde.quote:Op dinsdag 29 augustus 2006 12:49 schreef Outpost76 het volgende:
Ik ben een jongeman van 30. Had 3 jaar een relatie met t liefste meisje wat ik ooit heb gekent. 2 weken geleden vertelde ze me dat ze niet meer wist of ze nog wel met me verder wilde. Dat terwijl we al samenwoon plannen hadden en naar huisjes aan t kijken waren. Dit doet mij zo een pijn. Ik kan me geen leven voorstellen zonder haar. Ik kan niet zonder haar. Van mij hoeft t niet meer zonder haar. Ik zal NOOIT zelfmoord plegen maar t is wel in mn gedachten gekomen. Ik ben zo onzeker geworden ik ik ik weet t gewoon niet meer..... Ik loop te huilen, ik kan niet eten, ik wordt gek!! WAAROM wordt mn schatje nou bij me weggehaald??? T leven is zo oneerlijk!!!!!![]()
![]()
Eh, dit topic stamt uit..vroegerquote:Op maandag 31 mei 2010 20:00 schreef FBreijer het volgende:
[..]
Oke vervang '30' met '20' en je hebt hoe ik mij 2 maanden terug voelde.
Ik ga je niet vertellen dat er meer vissen in de zee zijn enzo. Dat wil je nu toch niet horen.
Ik kan je alleen het advies geven om niet te diep weg te zakken in zelfmedelijden.
Sterkte man.
das een heel andere pijn en kun je niet met elkaar vergelijken. Zo kun je altijd wel roepen dat er altijd wel ergere dingen zijn. Ga je ook tegen een kankerpatient roepen: "Stel je aan!"quote:Op dinsdag 29 augustus 2006 14:16 schreef BlaineDeMono het volgende:
Jank niet man, dit soort verdriet is niets vergeleken bij de pijn
die je voelt wanneer een familielid is overleden.![]()
Ik mag hopen dat de TS zich ondertussen na 4 jaar wel anders voelt, anders moet ie echt professionele hulp inschakelen.quote:Op maandag 31 mei 2010 20:00 schreef FBreijer het volgende:
[..]
Oke vervang '30' met '20' en je hebt hoe ik mij 2 maanden terug voelde.
Ik ga je niet vertellen dat er meer vissen in de zee zijn enzo. Dat wil je nu toch niet horen.
Ik kan je alleen het advies geven om niet te diep weg te zakken in zelfmedelijden.
Sterkte man.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |