Wanneer jij later kinderen wil en hij/zij niet...

Ik ben ook zo een 'chick' die dr hele leven al geroepen heeft geen kinderen te willen.
Gelukkig denkt mijn manlief er net zo over, denk serieus dat als hij perse wel kinderen gewild zou hebben de relatie over geweest zou zijn.
Maar gelukkig heeft dat nooit hoeven te gebeuren

Ik ben nu zelfs zo ver gegaan dat t ook niet meer kan en heb daar nog nooit spijt van gehad, in tegendeel!

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 01:37 schreef Tobbes het volgende:

[..]

Geen bull. Een stelling die ik wel durf te nemen, dat is het!

Als mensen zeggen geen kinderen te willen, dan hebben ze daar veelal praktische en/of economische bezwaren tegen. De behoefte zal er echter bij iedereen zijn.

Ik heb bezwaar tegen kinderen.. Ik wil ze niet namelijk. Ik vind kinderen van anderen leuk voor een uurtje, daarna mogen ze terug geparkeerd worden bij pa en ma. Maar volgens jou lieg ik?

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 01:31 schreef Xennia het volgende:
Het in het vervolg eerder in een relatie checken of hij/zij uberhaupt open staat voor kinderen, ooit

Helpt geen zier. Kende mijn vriend al drie jaar voor we wat kregen, hebben het vaak genoeg hierover gehad destijds, dus ik wist dat hij zijn zachtst gezegd niet staat te juichen.

Toch als een blok voor hem gevallen, was geen redden meer aan. We hebben maar afgesproken de opties open te houden, en niet "ten koste van alles" aan kinderen te beginnen. Zijn eis is iig dat als het bespreekbaar gemaakt gaat worden, onze persoonlijke situatie goed is en de consessies niet al te groot zijn. Hij heeft er geen zin in niet meer op vakantie te kunnen of geen leuke concerten meer te kunnen bezoeken doordat de kinderen het geld "opeten". Daarnaast weet ik dat ik sowieso degene zal moeten zijn die thuis blijft, want voor hem hoeft het niet en als hij moet kiezen tussen thuis blijven met kids of werk, gaat hij voor werk, klaar. Dan maar geen kinderen voor hem.

Ach, we zien wel, het is nog zo ver weg (zijn 22 en 21 jaar). Eerst maar eens afstuderen, samenwonen, LEVEN!!!

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 12:39 schreef innovative het volgende:

Ach, we zien wel, het is nog zo ver weg (zijn 22 en 21 jaar). Eerst maar eens afstuderen, samenwonen, LEVEN!!!

dat zou ik niet kunnen. Mijn kinderwens is altijd zo groot geweest dat ik zelfs geen man zou willen voor wie het niet per se moet, en bij wie ik aanvoel dat hij het eerder op de lange baan zou schuiven.

ik zou niet het risico willen lopen om jaaaaaaaaaaaaaaaaaren aan te modderen om dan op een dan al veel oudere leeftijd te moeten vaststellen dat het voor hem echt niet moet... want dan zal ik opnieuw moeten beginnen met iemand anders, ik kan en wil niet leven zonder kinderen, dus ja ...

maar iedereen is verschillend uiteraard

Maar het is geen schande om geen kids te willen. Er is meer in het leven en sommige mensen kiezen voor persoonlijke vrijheid. Reizen, gaan en staan wanneer en waar je wilt.
Wel of geen kids. Het is beide prima, maar het moet voor beide partijen wel duidelijk zijn.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 12:43 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

dat zou ik niet kunnen. Mijn kinderwens is altijd zo groot geweest dat ik zelfs geen man zou willen voor wie het niet per se moet, en bij wie ik aanvoel dat hij het eerder op de lange baan zou schuiven.

ik zou niet het risico willen lopen om jaaaaaaaaaaaaaaaaaren aan te modderen om dan op een dan al veel oudere leeftijd te moeten vaststellen dat het voor hem echt niet moet... want dan zal ik opnieuw moeten beginnen met iemand anders, ik kan en wil niet leven zonder kinderen, dus ja ...

maar iedereen is verschillend uiteraard

Dit klinkt wel erg dwangmatig. Stel dat je beide wel wilt, maar het op een of andere manier niet kan. Wat dan? Zou je hele leven lang ongelukkig zijn?

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 11:56 schreef Aaargh! het volgende:

[..]

Dus het hoogste doel in het leven van een vrouw is kinderen uitpoepen ?

Jij legt de lat wel erg laag.

Tja, de hele evolutie is gebaseerd om je genen door te geven, dus ja het doel van leven is om nieuw leven te scheppen.
En vrouwen mogen dan het "zware" werk moeten doen, mannen hebben evengoed dit doel in hun leven...

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 12:43 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

dat zou ik niet kunnen. Mijn kinderwens is altijd zo groot geweest dat ik zelfs geen man zou willen voor wie het niet per se moet, en bij wie ik aanvoel dat hij het eerder op de lange baan zou schuiven.

ik zou niet het risico willen lopen om jaaaaaaaaaaaaaaaaaren aan te modderen om dan op een dan al veel oudere leeftijd te moeten vaststellen dat het voor hem echt niet moet... want dan zal ik opnieuw moeten beginnen met iemand anders, ik kan en wil niet leven zonder kinderen, dus ja ...

maar iedereen is verschillend uiteraard

Tja, hij zegt nu "als het moet, dan 'mag' je er wel twee". De schat . Maar ik kan er mee leven. Ik modder niet aan, ben nu harstikke gelukkig met hem, en ga er vanuit dat we samen door kunnen. Tot nog toe komen "grote" beslissingen uiteindelijk altijd weer op hun pootjes terecht zonder dat het al te veel moeite kost.

Ik heb in mijn achterhoofd ook een heel klein hoekje gereserveerd voor een kinderloos leventje. Gewoon, om rekening te houden met alle mogelijke scenario's. Ik weet namelijk ook dat als we het wel zouden proberen en het lukt niet, hij zeker niet bereid is om de medische weg te bewandelen. Dus ook dan is het einde verhaal, en dat moet ik nu alvast voor mezelf vast stellen.

Voor mij is het ook een dilemma. Ik ben zo'n vrouw die alles wil. Werk, reizen, goede familieband, mooi huis, maar ook perfecte, lieve kinderen waar ik mijn tijd in kan steken, die niet continu op de creche zitten en dat soort dingen. Moeilijk, vind ik dat, want er is maar 1 innovative, en een dag kent maar 24 uur. Buiten dat is het ook gevoelsmatig een strijd. Mijn kinderwens wint, maar ik heb ook momenten dat ik denk "waarom eigenlijk?" Mijn kinderen komen met een beetje pech in een ijstijd of juist in een onder water gelopen land terecht, zitten zonder brandstoffen etc.

Pffffffffff ik vind het zelf ook gewoon moeilijk. Mijn hart zegt "doen, ooit...". En verder dan dat denk ik maar gewoon niet na, omdat ik mezelf dan helemaal gek ga maken.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 12:50 schreef kriele het volgende:

Dit klinkt wel erg dwangmatig. Stel dat je beide wel wilt, maar het op een of andere manier niet kan. Wat dan? Zou je hele leven lang ongelukkig zijn?

adopteren ...

en ja, een leven zonder kinderen, dan zou ik inderdaad ongelukkig zijn. Ik zal er wel proberen mee te leven, maar ik zal ongelukkig zijn, ja. dat zal vreten.

Eerst even een cliché: mijn perfecte partner wil sowieso kinderen anders zou het mijn perfecte partner niet zijn.

Maar stel je komt iemand tegen die een "blijvertje" is, en het moment in m'n leven komt waarvan ik denk "kinderen!" en zij niet...tjah, dan ga ik mijzelf eens even heel erg stevig achter de oren krabben en heel waarschijnlijk op zoek naar een ander. Het lijkt me verschrikkelijk om jaren lang aan te kloten (zoals petitlapin al zegt) met iemand en dan uiteindelijk zonder gezin aan mijn einde te komen.

Ik heb trouwens het idee vrouwen minder snel geneigd zijn geen kinderen te willen dan mannen. Deelt iemand die gedachte?

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 12:57 schreef AgLarrr het volgende:

Ik heb trouwens het idee vrouwen minder snel geneigd zijn geen kinderen te willen dan mannen. Deelt iemand die gedachte?

ik denk het wel, ja ...

vrouwen hebben ook een heel andere band met hun kind dan een man, meestal toch ...

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 12:56 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

adopteren ...

en ja, een leven zonder kinderen, dan zou ik inderdaad ongelukkig zijn. Ik zal er wel proberen mee te leven, maar ik zal ongelukkig zijn, ja. dat zal vreten.

Leuke gedachte voor je vriend/man om te weten dat hij dan niet voldoende is. Dat je met hem niet gelukkig zou zijn, dat hij in dat geval niet genoeg is.
Maarja, ieder zijn of haar ding.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 12:53 schreef Hapsje het volgende:

[..]

Tja, de hele evolutie is gebaseerd om je genen door te geven, dus ja het doel van leven is om nieuw leven te scheppen.
En vrouwen mogen dan het "zware" werk moeten doen, mannen hebben evengoed dit doel in hun leven...

Evolutie gaat over groepen, niet over individuen. Het kan ook gunstig zijn voor de genenpool van een groep als niet iedereen kinderen krijgt. Kijk b.v. naar mieren en bijen waar alleen de koningin jongen krijgt.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 12:54 schreef innovative het volgende:

Tja, hij zegt nu "als het moet, dan 'mag' je er wel twee". De schat . Maar ik kan er mee leven. Ik modder niet aan, ben nu harstikke gelukkig met hem, en ga er vanuit dat we samen door kunnen. Tot nog toe komen "grote" beslissingen uiteindelijk altijd weer op hun pootjes terecht zonder dat het al te veel moeite kost.

Ik weet namelijk ook dat als we het wel zouden proberen en het lukt niet, hij zeker niet bereid is om de medische weg te bewandelen.

wij wel. Er was een grote kans dat wij een medische weg zouden moeten bewandelen, en dat heb ik hem vroeg in de relatie ook verteld. Dat ik alles zou uitproberen om kinderen te krijgen. Hij was akkoord.

gelukkig ben ik (vrij) gemakkelijk zwanger geraakt

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 13:01 schreef kriele het volgende:

Leuke gedachte voor je vriend/man om te weten dat hij dan niet voldoende is. Dat je met hem niet gelukkig zou zijn, dat hij in dat geval niet genoeg is.
Maarja, ieder zijn of haar ding.

wat een bull shit . natuurlijk is mijn man niet genoeg.

ik heb mijn eigen familie nodig, mijn werk, mijn vrienden. Zonder hen ben ik ook héél ongelukkig.

ik ben ook niet 'voldoende' voor mijn man hoor. Hij zou ook niet bij me blijven moest ik geen kinderen willen.

quote:

Leuke gedachte voor je vriend/man om te weten dat hij dan niet voldoende is. Dat je met hem niet gelukkig zou zijn, dat hij in dat geval niet genoeg is.
Maarja, ieder zijn of haar ding.

Bekijk het van de andere kant. Je wilt samen met iemand die jou gelukkig maakt zelf iemand op aarde zetten. Een schepsel dat voortkomt uit jullie liefde en geluk (als't goed is). Je kan die persoon al het moois van de wereld laten zien en die persoon gaat je zoveel terug geven later. Waarom zou je zoiets niet willen...waarom zou je iemand die zoiets wel wil dat onthouden?

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 13:08 schreef AgLarrr het volgende:
Waarom zou je zoiets niet willen...

Omdat kinderen niet alleen voordelen hebben maar ook een aantal erg grote nadelen.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 13:08 schreef AgLarrr het volgende:

[..]

Bekijk het van de andere kant. Je wilt samen met iemand die jou gelukkig maakt zelf iemand op aarde zetten. Een schepsel dat voortkomt uit jullie liefde en geluk (als't goed is). Je kan die persoon al het moois van de wereld laten zien en die persoon gaat je zoveel terug geven later. Waarom zou je zoiets niet willen...waarom zou je iemand die zoiets wel wil dat onthouden?

Ik gun ze alles! Maar daar ging het hier toch niet om? Ik vroeg alleen maar of ze een ongelukkig leven zou leiden als kinderen krijgen op een of ander manier niet zou willen. Vervolgens reageerde ik weer op haar antwoord. Daar verschilden wij over van mening.
Ik kan me heel goed voorstellen dat kids een verrijking zijn voor je leven.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 13:13 schreef Aaargh! het volgende:

[..]

Omdat kinderen niet alleen voordelen hebben maar ook een aantal erg grote nadelen.

Dat hangt weer af van de invulling die je je leven wil geven.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 11:56 schreef Aaargh! het volgende:

Dus het hoogste doel in het leven van een vrouw is kinderen uitpoepen ?

Jij legt de lat wel erg laag.

voor mij is mijn kinderen krijgen en opvoeden inderdaad het belangrijkste in mijn leven, ja. Ieder zijn eigen plezier en invulling van leven, nee ?

jij mag vinden dat ik daarmee de lat laag leg. Ik ben nochtans voor geen enkel werk zo bang en zenuwachtig als om mijn kinderen op te voeden. Ik vind het een hele grote verantwoordelijkheid. Ik vind het minder moeilijk om iedere dag mijn advocatentoga te gaan aantrekken,te gaan pleiten en aan mijn "carrière" te werken, dan een kind op te voeden.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 13:20 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

voor mij is mijn kinderen krijgen en opvoeden inderdaad het belangrijkste in mijn leven, ja. Ieder zijn eigen plezier en invulling van leven, nee ?

Tuurlijk.

quote:

jij mag vinden dat ik daarmee de lat laag leg.

Kinderen maken kan iedereen die door de puberteit geweest is, heb je verder geen kennis van zaken voor nodig.

quote:

Ik ben nochtans voor geen enkel werk zo bang en zenuwachtig als om mijn kinderen op te voeden. Ik vind het een hele grote verantwoordelijkheid. Ik vind het minder moeilijk om iedere dag mijn advocatentoga te gaan aantrekken,te gaan pleiten en aan mijn "carrière" te werken, dan een kind op te voeden.

Kinderen opvoeden is natuurlijk een heel ander verhaal.

gelukkig heb ik ook een vriendin gevonden die net als ik een gruwelijke hekel heeft aan kinderen: wij gaan dus een heerlijk kinderloos leven tegemoet. kunnen we doen en laten wat we willen, op avontuurlijke vakanties gaan (motor/fiets/lopend), verhuizen/emigreren/whatever zonder rekening te moeten houden met kleine opdonders die je leven gaan bepalen.

het geld benodigd voor de vele (wintersport)vakanties is natuurlijk ook een belangrijk punt

* het.ismij is voorstander van een kinderloos leven lijden!!
Ben je dalijk zo ver dat je klaa rben met feesten, samenwoont/trouwt.
Komen der een stel van die koters om de hoek kijken.
Dag leven, Dag vrijheid

Verder sluit k me aan bij leipo!
De wereld zien kost een hoop geld.
Kids ook. Kiezen of delen.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 12:57 schreef AgLarrr het volgende:

Ik heb trouwens het idee vrouwen minder snel geneigd zijn geen kinderen te willen dan mannen. Deelt iemand die gedachte?

Ik denk t ook wel. Ik zit namelijk in de situatie dat ik géén kinderen en mijn vriend juist eigenlijk wel. We zijn nog maar 20, dus hebben voorlopig zoiets van; we laten onze relatie er nu nog niet door verpesten en hopen dat we er later samen wel uitkomen.
Maar ik merk inderdaad veel onbegrip, mensen zijn de omgekeerde situatie (jongen wil niet, meisje wel) wel gewend, maar dit niet. Vaak geloven 'vriendjes' gewoon niet dat ik meen. Ik ken ook eigenlijk veel meer jongens die geen kinderen willen dan meisjes.

ik weet nog niet of ik kinderen wil, en dit vindt mn vriend best erg, omdat hij wel heel graag kinderen wilt. ik heb er iig nu nog geen behoefte aan. het is niet dat ik geen koters om me heen wil hebben, want ik hou verschrikkelijk van kinderen, maar het is nogal een "groot" iets, en ik vraag me af of ik dat wel aankan, aandurf... gezien m'n vriend autistisch is is het ook nog wat gecompliceerder geworden, in mijn gevoel.

aan de andere kant is het een van de belangrijkste transformaties in het leven, het ouderschap. "vrijheid" verliezen, daar lig ik nou totaal niet over wakker. het is juist de kunst mét kinderen ook een vrijheid te creeeren, om je kinderen ook een vorm van vrijheid te leren kennen. nee hoor, dat is een uitdaging waar ik absoluut niet negatief tegenaan kijk, ik weet alleen niet of ik die capaciteiten in huis heb. Nu iig niet, ik ben nog veel te veel met mezelf bezig.
ik kan die keuze pas over een paar jaar maken.. ik voel me veel te verantwoordelijk ervoor, nu al. bah, wordt ik straks zo'n gestresste overbezorgde ouder Wordt leuk, in de puberteit.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 12:56 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

adopteren ...

en ja, een leven zonder kinderen, dan zou ik inderdaad ongelukkig zijn. Ik zal er wel proberen mee te leven, maar ik zal ongelukkig zijn, ja. dat zal vreten.

Dus jij leid aan een pre-natale depressie?, ben je nu al zo ongelukkig?, wacht maar totdat je kind niet voldoet aan je eisen, dan pas zie je wat ongelukkig is, je moet je vertrouwen niet in iets ontastbaars stoppen.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 02:20 schreef Tobbes het volgende:
Ik hoop dat er morgen een psycholoog een kijkje komt nemen en een link kan geven naar verschillende onderzoeken die mijn stelling (dat een ieder een innerlijke kinderwens heeft) ondersteunen. Volgens mij ligt het in het verlengde van Freud.

Die heeft de wijsheid natuurlijk ook niet in pacht, maar ik voel me toch sterker staan met zijn steun.

Inderdaad.

Ik ben het maar met 1 ding van Freud eens, en dat is dat mannen vrouwen alleen teleur kunnen stellen.

Ontopic: ik wil geen kinderen, en of dat nu van binnenuit komt, wat volgesn mij dus wel zo is, of om economische reden is, ik wil ze toch echt niet. Helaas lijk ik alleen op mannen te vallen die kinderen willen. Ik denk dat ik dus voorlopig nog heel lang single blijf.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 16:13 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Inderdaad.

Ik ben het maar met 1 ding van Freud eens, en dat is dat mannen vrouwen alleen teleur kunnen stellen.

Amen

ontopic: Ik zit eerlijk gezegd ook niet op kids te wachten, ik wil spontaan weg kunnen gaan, reizen kunnen maken en ook gewoon thuis op me gemak kunnen zijn zonder erover na te moeten denken dat me kid ook eten wil ofzo

Dit wil uiteraard niet zeggen dat ik niet gek op me nichtje ben maar ik ben blij als ze weer naar huis gaat met mama en papa

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 16:13 schreef Maeghan het volgende:
Ik ben het maar met 1 ding van Freud eens, en dat is dat mannen vrouwen alleen teleur kunnen stellen.

Oei, de tuinbroekenbrigade is weer geland

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 16:11 schreef OFfSprngr het volgende:

[..]

Dus jij leid aan een pre-natale depressie?, ben je nu al zo ongelukkig?, wacht maar totdat je kind niet voldoet aan je eisen, dan pas zie je wat ongelukkig is, je moet je vertrouwen niet in iets ontastbaars stoppen.

wat een geneuzel. ook met de imperfectheden van kinderen die je soms tot waanzin drijven kan je ontzettend gelukkig zijn. mensen die Heel Graag en Heel Bewust kinderen willen, weten dat het niet makkelijk gaat zijn wanneer ze er zijn, maar dat het zo'n enorme verrijking is en geluk geeft dat ze het moeilijke op de koop toe zullen nemen.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 16:11 schreef OFfSprngr het volgende:

Dus jij leid aan een pre-natale depressie?, ben je nu al zo ongelukkig?, wacht maar totdat je kind niet voldoet aan je eisen, dan pas zie je wat ongelukkig is, je moet je vertrouwen niet in iets ontastbaars stoppen.

ja en

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 03:05 schreef Tobbes het volgende:

Het fundamentele ideaal van een man is de vrouw van zijn leven tevreden te stellen en te houden, om hier vervolgens zelf de vruchten van te plukken.

En jij als Freudaanhanger zou dus moeten weten, zoals ik hierboven aangaf, dat mannen vrouwen niet tevreden kunnen stellen omdat de vrouw de fallus begeert, maar de man haar slechts de penis kan bieden.

Ik zou het er waarschijnlijk wel moeilijk mee hebben omdat ik echt kinderen wil. Gelukkig hebben we deze discussie nooit moeten voeren.

Moest het zo geweest zijn dan denk ik dat ik zou afwachten. Zo'n ideeën kunnen volgens mij altijd veranderen. Je moet er ook mentaal klaar voor zijn om kinderen te hebben en bij sommige duurt dat waarschijnlijk iets langer dan bij een ander.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 13:01 schreef Aaargh! het volgende:

[..]

Evolutie gaat over groepen, niet over individuen. Het kan ook gunstig zijn voor de genenpool van een groep als niet iedereen kinderen krijgt. Kijk b.v. naar mieren en bijen waar alleen de koningin jongen krijgt.

Jah dat is helemaal waar, maar als iedereen denkt: "Jah, maar ik hoef geen kinderen."
Dan wordt het ook niets

Begin er in ieder geval vroeg genoeg over met elkaar en ben dan ook eerlijk... Ikzelf zit in de situatie dat ik altijd heel erg graag kinderen wilde en mijn man dat ook van mij wist. We mijmerden zelfs over namen e.d. Ná ons huwelijk kwam mijn man ineens tot de ontdekking dat hij toch eigenlijk helemaal geen kinderen wil...

Het heeft wel wat hoofdbrekens gekost, maar ik heb uiteindelijk besloten om nog niet meteen bij 'm weg te gaan. En het stomme is dat toen ik dát besluit nam mijn man aangaf dat hij het eigenlijk ook nog niet zeker wist....

Wat het wél gedaan heeft overigens is de druk ervan af halen. Ik was nét na ons huwelijk compleet gefixeerd op kinderen. (dat be-angstigde hem enorm) Nu is dat stukken minder en kan ik ook voor mezelf toegeven dat ik er eigenlijk helemaal niet aan toe ben om al moeder te worden. Wie weet wel nooit... Ik hou de opties open voor mezelf. Misschien bedenkt hij zich ook wel, misschien ook niet. En misschien krijg ik over een jaartje of wat de kriebels. Dan zullen we allebei onze conclusies moeten trekken...

[ Bericht 13% gewijzigd door flugeltje op 08-02-2006 21:50:34 ]

Die mensen die geen kinderen willen smelten volgens mij alsnog als ze dat kleine baby'tje zien wat zij gemaakt hebben. Als een man moeilijk loopt te twijfelen zou ik hem als vrouw misschien wel de neiging hebben hem gewoon voor het blok te zetten en zwanger te worden. De kans dat hij dan bij je weg gaat is toch vrij klein lijkt me, zeker als de relatie voor de rest heel goed is.

Bij vrouwen is dat wat moeilijker natuurlijk, placebo pillen enzo

Kinderen maken is instinctieve doel van elk dier op deze planeet. Volgens mij krijg je echt spijt als je het niet doet en je op latere leeftijd alleen bent.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 22:15 schreef Blazkowich het volgende:
(...) Als een man moeilijk loopt te twijfelen zou ik hem als vrouw misschien wel de neiging hebben hem gewoon voor het blok te zetten en zwanger te worden. De kans dat hij dan bij je weg gaat is toch vrij klein lijkt me, zeker als de relatie voor de rest heel goed is. (...)

Ik had er geen seconde over nagedacht en had je meteen het huis uit geschopt. Ik zou ook geen enkele reden zien om een relatie aan te houden als je partner niet eerlijk tegen je is.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 12:39 schreef innovative het volgende:

[..]

Helpt geen zier. Kende mijn vriend al drie jaar voor we wat kregen, hebben het vaak genoeg hierover gehad destijds, dus ik wist dat hij zijn zachtst gezegd niet staat te juichen.

Toch als een blok voor hem gevallen, was geen redden meer aan. We hebben maar afgesproken de opties open te houden, en niet "ten koste van alles" aan kinderen te beginnen. Zijn eis is iig dat als het bespreekbaar gemaakt gaat worden, onze persoonlijke situatie goed is en de consessies niet al te groot zijn. Hij heeft er geen zin in niet meer op vakantie te kunnen of geen leuke concerten meer te kunnen bezoeken doordat de kinderen het geld "opeten". Daarnaast weet ik dat ik sowieso degene zal moeten zijn die thuis blijft, want voor hem hoeft het niet en als hij moet kiezen tussen thuis blijven met kids of werk, gaat hij voor werk, klaar. Dan maar geen kinderen voor hem.

Ach, we zien wel, het is nog zo ver weg (zijn 22 en 21 jaar). Eerst maar eens afstuderen, samenwonen, LEVEN!!!

Dat was dan voor mij einde oefening geweest. Voor je het weet ben je 10 jaar verder en wil hij alsnog geen kinderen, of neemt kinderen om van jouw gezeur af te zijn. Een betrokken, liefdevolle vader lijkt uitgesloten. Ik wil niet alleen ooit kinderen, maar ook een vader voor mijn kinderen.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 22:15 schreef Blazkowich het volgende:
Die mensen die geen kinderen willen smelten volgens mij alsnog als ze dat kleine baby'tje zien wat zij gemaakt hebben. Als een man moeilijk loopt te twijfelen zou ik hem als vrouw misschien wel de neiging hebben hem gewoon voor het blok te zetten en zwanger te worden. De kans dat hij dan bij je weg gaat is toch vrij klein lijkt me, zeker als de relatie voor de rest heel goed is.

Die relatie kan nooit heel goed zijn als je bereid bent voor altijd met die leugen te leven. Kinderen krijgen moet een bewuste keuze zijn van beide partijen (echte ongelukjes daargelaten)

Xennia schreef "Een betrokken, liefdevolle vader lijkt uitgesloten. Ik wil niet alleen ooit kinderen, maar ook een vader voor mijn kinderen"

Wijze woorden Xennia !


Een kind is iets waar je jezelf in terug kan zien. Het geeft je verantwoording en een doel in je leven.
Als je alleen maar aan jezelf kan denken omdat je geen last, mee-eter of handenbindertjes wil kan je inderdaad beter niet aan kinderen beginnen. Je hebt dan wel een leeg leven, maar daar kies je dan voor. Ieder zijn vrije keus natuurlijk en ieder zijn eigen doel in het leven.

Natuurlijk moeten kinderen bespreekbaar zijn in een relatie en heb je er dezelfde gevoelens over lijkt het me prima. Maar geloof me dat bij velen die gevoelens met de tijd kunnen veranderen.
Maar wil je geen kinderen, begin er dan ook niet aan want er worden al teveel kinderen op de wereld gezet die niet gewenst zijn.... dat is pas triest!

Je weet trouwens pas wat een kind je "waard" is als je het niet meer altijd kan zien door bijvoorbeeld een scheiding of zelfs een overlijden van een kind.

quote:

Op donderdag 9 februari 2006 10:31 schreef pirke64 het volgende:
Een kind is iets waar je jezelf in terug kan zien. Het geeft je verantwoording en een doel in je leven.

Als je een kind nodig hebt om een doel in je leven te krijgen, dan ben je wel erg zielig.

quote:

Als je alleen maar aan jezelf kan denken omdat je geen last, mee-eter of handenbindertjes wil kan je inderdaad beter niet aan kinderen beginnen. Je hebt dan wel een leeg leven, maar daar kies je dan voor. Ieder zijn vrije keus natuurlijk en ieder zijn eigen doel in het leven.

Tjee, hoe triest. Jou leven is dus leeg zonder kinderen ? Ik denk dat dat meer over jou zegt dan over mensen zonder kinderen.

quote:

Op donderdag 9 februari 2006 10:36 schreef Aaargh! het volgende:

[..]

Als je een kind nodig hebt om een doel in je leven te krijgen, dan ben je wel erg zielig.

Duidelijk geval.
Mijn leven is perfect gevuld zonder kids, en de eerst komende 10/20/30/40 jaar ook nog wel!

quote:

Op donderdag 9 februari 2006 10:36 schreef Aaargh! het volgende:

Als je een kind nodig hebt om een doel in je leven te krijgen, dan ben je wel erg zielig.

waarom ?
wat is er zielig en triest aan ? iedereen heeft doelen in zijn leven nodig en waarom zou een kind geen één van mogen zijn ?

het is gemakkelijk om in het wilde weg te beledigen zonder één argument. jij vindt een kind misschien brol, maar ik vind een kind wel degelijk iets wat een doel in je leven geeft.

ik zou een leven zonder kinderen ook als (heel) leeg beschouwen. Ik zou kunnen lezen, schrijven, reizen, genieten, aan mijn carrière werken ... zonder kinderen lijkt me dat allemeel leeg.

Het valt me zo op dat mensen die kinderen willen zo uit de hoogte doen en denken dat het leven maar slecht, leeg en doelloos is zonder kinderen en hoe veranderen kinderen dit dan?, want als je nu al vind dat je leven zo kut is hoe denk je dan dat dat gaat reflecteren op je kind(eren)?
Vrijwel iedereen die hier heeft gereageerd die geen kinderen willen doen dit uit praktische overwegingen.
De meeste die hier kinderen willen vinden het leven allemaal maar zo 'leeg', probeer eens na te denken waarom je deze 'leegte' voelt want zo rationeel als dat ik er over kan nadenken zie ik niet in hoe dit gaat veranderen wanneer je kinderen hebt, in fact ik denk dat als pas tot de conclusie komt dat het leven met kinderen niet beter wordt als je ze hebt dan is dat echt heel heel heel kut voor het kind, dus denk eerst echt heel goed na over alle consequenties en waarom je er zo over voelt.


www.vhem.org

quote:

Op donderdag 9 februari 2006 10:44 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

... zonder kinderen lijkt me dat allemeel leeg.

Waarom dan?, hoe vult dit dan?

quote:

Op donderdag 9 februari 2006 10:49 schreef OFfSprngr het volgende:
Het valt me zo op dat mensen die kinderen willen zo uit de hoogte doen en denken dat het leven maar slecht, leeg en doelloos is zonder kinderen en hoe veranderen kinderen dit dan?, want als je nu al vind dat je leven zo kut is hoe denk je dan dat dat gaat reflecteren op je kind(eren)?
Vrijwel iedereen die hier heeft gereageerd die geen kinderen willen doen dit uit praktische overwegingen.
De meeste die hier kinderen willen vinden het leven allemaal maar zo 'leeg', probeer eens na te denken waarom je deze 'leegte' voelt want zo rationeel als dat ik er over kan nadenken zie ik niet in hoe dit gaat veranderen wanneer je kinderen hebt, in fact ik denk dat als pas tot de conclusie komt dat het leven met kinderen niet beter wordt als je ze hebt dan is dat echt heel heel heel kut voor het kind, dus denk eerst echt heel goed na over alle consequenties en waarom je er zo over voelt.


www.vhem.org

correctie. Ik vind MIJN leven leeg en doelloos zonder kinderen. Iedereen mag daar het zijne of het hare over denken ...

quote:

Op donderdag 9 februari 2006 10:50 schreef OFfSprngr het volgende:

Waarom dan?, hoe vult dit dan?

het zit gewoon diep in mij, ik wil moeder zijn.

dat is hetzelfde als willen werken. Ik wil niet godganse dagen op de zetel liggen. Ik wil werken.

Ik zou het leven leeg vinden zonder mijn ouders, mijn partner, mijn vrienden, mijn werk, en ook zonder kinderen.

moest ik geen kinderen hebben, zou ik dat als een constant gemis ervaren.

ik vind het idd ook raar dat mensen denken dat je leven zo leeg zou zijn als je geen kinderen hebt, ik vermaak me nu ook prima zonder kinderen: ik doe andere dingen in mijn leven waar ik geen kleine kinderen bij kan gebruiken (motorrijden/motorvakanties, wintersport, etc) en kan mijn huis ook vullen met andere 'gezelligheid' zoals een mooi groot aquarium. daar moet je ook zorg voor dragen maar dan wel een stuk minder intensief dan met kinderen

Los van de vraag 'of men kinderen wil of niet' ...
(het ljkt wel alsof iederen altijd doet alsof je dat zo enorm moet 'plannen' ... van die mensen die hun leven al 20 jaar vooruit plannen, iets dat natuurlijk wel wat makkelijker is geworden met de pil, maar om er gelijk zo enorm 'gefrustreerd' over te gaan doen, volgens mij moeten sommige mensen gewoon dan de pil opgeven, als dat op zo'n manier tegen je gaat werken, kies dan een andere method van voorbehoedsmiddel) .

Maar volgens mij is de essentie van een relatie dat twee personen samen besluiten hun leven verder 'samen' door te brengen, eigenlijk 'tot de dood ons scheidt' (ook voor diegenen die niet trouwen is dat volgens mij wel een beetje de essentie, namelijk behoorlijke verregaande 'overgave' aan elkaar) ...

Dat is natuurlijk een 'opoffering' en is een risico dat je aangaat ... omdat je op dat moment niet enkel beslist over _jouw_ toekomst, maar ook rekening moet houden met je partner en bepaalde besluiten opeens samen moet bespreken en er ook beide gelukkig mee moet zijn ....

Wat dat betreft is een vraag of 'kinderen' in die toekomst passen, evenzeer een beslissing als in wat voor huis je wilt wonen en waar ... ook je vriendenkring en sociaal 'umfelt' moet een plek zijn waar beide partners zich wel voelen ... (natuurlijk hoef je niet met al de vrienden van je partner goed op te kunnen schieten, maar minstens moet er deels een 'overlap' zijn ... als de vrienden van je partner jou niet kunnen uitstaan, is dat wel degelijk een probleem voor een 'vaste' relatie) ....

Ik denk dat het idee van iemand die kinderen wil nemen en zijn/haar partner niet, maar die toch doorgaat in een relatie, met het idee 'later veranderd dat wel' een heel groot risico is, met een grote kans dat je later teleurgesteld zou kunnen worden ... Als die partner namelijk niet veranderd, kun je je niet beklagen, wat die partner is altijd eerlijk geweest.

Ik denk dat veel vrouwen op zulke momenten opeens een 'foutje' maken en opeens 'per ongeluk' zwanger worden ... misschien deels onbewust en deels bewust, maar je ziet zoiets vaker ...
Overigens valt het me op dat de gevolgen in de meste gevallen niet negatief zijn, de man die altijd 'tegen' kinderen was, gaat dan licht 'morrend' alsnog om en het gebeurt zelfs dat juist zo'n anti-kinderen-man vervolgens veranderd in de 'allerbeste en -liefste pappie' ...
(er zijn wel een kleine minderheid waar dat niet gebeurt en dat zijn hele tragische gevallen, waar bv een man zich nooit met de opvoeding bemoeit en zich er verder geheel buitenhoudt, zulke gevallen doen wél pijn)

quote:

Op donderdag 9 februari 2006 11:22 schreef Aneurism het volgende:

Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen geen andere indeling kunnen verzinnen om dat gemis weg te nemen... Er zijn zoveel dingen te doen in het leven meer als het zorgen voor kinderen. Er zijn genoeg dieren die nog een huisje zoeken in het asiel.. bv.

wel, hou jij dan lekker een hond.

ik heb al gezegd dat je je leven met heel veel dingen kan vullen, maar die kinderwens zal ik nooit kunnen opvullen door andere dingen, N-O-O-I-T. SORRY, ok ?

trouwens gaat deze discussie over partners met verschillende meningen en niet over de zin/onzin van het hebben van een kind

quote:

Op donderdag 9 februari 2006 11:35 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

wel, hou jij dan lekker een hond.

ik heb al gezegd dat je je leven met heel veel dingen kan vullen, maar die kinderwens zal ik nooit kunnen opvullen door andere dingen, N-O-O-I-T. SORRY, ok ?

trouwens gaat deze discussie over partners met verschillende meningen en niet over de zin/onzin van het hebben van een kind

Dat is JUIST related, want dat is dan de hele issue.

quote:

Op donderdag 9 februari 2006 11:37 schreef OFfSprngr het volgende:

Dat is JUIST related, want dat is dan de hele issue.

wat is dan de hele issue ? dat je hele dagen bekvecht met je partner over het feit of een kind nuttig is, met de meest kwetsende en imbeciele argumenten dat je "triest" en "zielig" bent als je een kind wil?

als mijn partner zou zeggen: "neem een paar honden of katten, en we zullen 4 keer per jaar op reis gaan, en los zo je kinderwens op", dan weet hij hopelijk de deur te vinden .

zo'n relatie werkt gewoon niet, dat was wel al duidelijk. Het is een te fundamenteel verschil, en ik denk niet dat het mogelijk is een diepe kinderwens van iemand weg te krijgen.

quote:

Op donderdag 9 februari 2006 11:55 schreef Aneurism het volgende:

1. Als je in het dagelijks leven ook zo snel op je teentjes getrapt bent, ben je een goed voorbeeld Door mij werd normaal gereageerd, dat verwacht ik ook terug.
2. Het is zeer relevant, een partner die niet wilt houd al snel in dat deze snel vervangen word door een partner die wel kinderen wil. En waarom? Je word toch niet verliefd op iemand om enkel om kinderen te krijgen? Kortom: Waarom zou je als je partner niet wilt, geen andere invulling kunnen geven?

Omdat je niet wilt? Je relatie an zich is dan een behoorlijke facade.

1. jij hebt niets te verwachten schat
2. alsof verliefdheid alleen een relatie laat standhouden. Ik hou niet 'onvoorwaardelijk' van mijn partner, alsjeblieft zeg ( ik hou alleen onvoorwaardelijk van mijn kind, hihi ). Als hij niet akkoord kan gaan met mijn kinderwens is het gewoon niet de geschikte partner voor mij ( en dat geldt voor mijn partner ook trouwens). als je je grootste wensen opgeeft voor je partner, ben je in mijn ogen niet goed bezig. Er is gewoon geen andere invulling voor een kinderwens dan een kind, dat is nogal logisch

Kortzichtig burgerlijkheid, I'm out..

Als je doel is een grote aquarium, een hond of veel reizen.... prima toch.

Zal ik eens geheim vertellen.... ik heb een kind EN een lieve vriending met ook twee kids EN 2 grote aquaria (1200 l) EN 2 honden EN 3 katten EN een hele dierentuin achter ons huis...... dat kan ook
Dus doelen genoeg, niet iedereen is zo eenzijdig.

Het is toch maar net waar je je doel of prioriteit in ziet. Ik zeg toch nergens dat het hebben van een kind het enige doel is, voor mij tenminste niet. Als iemand blij is dat hij geen kind heeft, is dat toch prima. In ieder geval goed voor het kind wat hij of zij anders gehad zou hebben.

De meeste mensen hier schreeuwen zonder iets te weten, zonder ervaring.... ik word denk ik echt te oud voor FOK. Doe wat je graag doet en laat anderen dat ook doen, simpel!