Napoli – Lucchese 1-0
22 januari 2006
Op mijn wekker staat 12:34. Ik schiet uit mijn bed. Te laat. Ik moet om half twee op Vanvittelli zijn. Daar wachten drie scooters en vijf mannen. Om precies kwart voor twee stap ik uit de metro op het drukke piazza. Nog maar drie kwartier voor het begin van de wedstrijd. Het wordt krap en geen spoor van Guido, Cavallo, Nicola, Genni of Maurizio. Ik besluit Guido te bellen.
“PRONTO!”
Ik hoor straatgeluiden, windsuizen en het knetteren van de claxon. Hij is onderweg.
“Guido, waar ben je? Ik ben te laat en sta op Vanvittelli. Er is niemand meer.”
“Iedereen is al naar het stadion, maar ik ben ook te laat. Ik pik je op over tien minuten.”
Tien minuten. Tien Napels-minuten. Vermenigvuldigd met de Napels factor betekent dat 25 minuten in totaal. Ik kijk op de klok. Tien voor twee. We gaan te laat komen.
Luid toeterend stormt Guido het piazza op. Wanneer we rond twintig over twee de heuvels van Vomero afrijden ligt de vallei van Fuorigrotta aan onze voeten. Een adembenemend uitzicht op de zee met het eiland Ischia. Midden in de vallei van uitpuilende woonwijken zie ik de enorme ijzeren koepel van het San Paolo. De wedstrijd staat op beginnen. Blauwe vuurwerkrook stijgt al op uit de betonnen kuip. Het aanzicht werkt aanlonkend. Ik voel de haast en de wil om er al te zijn. Guido blijkbaar ook. Hij blijft stil en geeft meer gas. Even later rijden we langs de muren van het stadion. We horen de stadiongeluiden nu eens van buiten. Een striemend fluitconcert stijgt op. De liederen worden aangeheven en klinken vanaf hier schel en agressief. Het maakt nog steeds indruk om supporter van Napoli te zijn.
Om kwart voor drie lopen we het vak binnen en ontmoeten we onze vier vrienden. Het stadion is zoals al het hele seizoen erg leeg. Ik schat dat er ongeveer 30.000 de weg naar San Paolo hebben gevonden. Maar de Curva A heeft er zin in. Rookwolken hangen boven de tribune en de achtduizend van ons vak heffen op commando van de Camorra leider de handen de lucht in. Er is nog niet gescoord. Na de eerste seizoenshelft stond Napoli eenzaam bovenaan in de Serie C. Na het verlies van vorige week bij het nietige Massese en het gelijkspel thuis tegen Grossetto is de voorsprong op de nummer twee Frosinone (Wie???) teruggelopen tot drie punten. Een verlies in Napels betekent altijd crisis. Ook met een eerste plek op de ranglijst. Ook met drie punten voorsprong. “Deze wedstrijd moet gewonnen”, Guido houdt zijn hand om mijn oor tijdens het schreeuwen. Ik knik. Hij heeft gelijk. De promotie mag dit jaar niet in de problemen komen. Het is gewoon onmogelijk.
Napels speelt voorin met de Siciliaans-Argentijnse wondertandem Sosa – Calaió. Alleen al de prijs van Bomber Calaió (2 miljoen euro) staat gelijk aan de jaarlijkse begroting van de tegenstander van vandaag. Calaió, fonetisch KA-LA-JO, is een volgevreten vedette met een arrogantie die grenst aan waanzin. Fameus zijn uitspraken in de sportkranten. “Ik scoorde niet want ik kreeg geen goede ballen.” Of: “ik scoorde niet want ik scoor wel in de belangrijke wedstrijden”. Of de inmiddels klassiek geworden quote na een afgekeurde buitenspelgoal: “tegenwoordig wanneer Napoli scoort kijkt de scheidsrechter eerst wie heeft gescoord. Is het Calaió dan keurt hij hem af.” Behalve weinig goals is de vedette ook altijd goed voor een elleboog, commentaar op de leiding, ogen prikken en de rode kaarten die daar bij horen. Sosa daarentegen is Cult met hoofdletter C. Sosa is geen voetballer. Sosa is een stuk hout. Als hij rent lijkt het alsof zijn linkerbeen drie centimeter korter is dan het rechter. Alleen het hinniken ontbreekt nog. Sosa is een combinatie van good-old Huub Loeffen en Erik Meijer. Voor de mindere voetbalkenners, Sosa is een Pierre van Hooijdonk alleen zonder traptechniek, prijzenkast, bruine tint en grote bek. Maar Sosa heeft één voordeel. Bij iedere aanval stort hij zich in het strafschopgebied in de hoop dat iemand een strakke voorzet tegen zijn hoofd schiet. En dat gebeurt telkens. Sosa scoort. Vaak, lelijk en op belangrijke momenten.
In de eerste helft speelt Napoli fel en snel. Tegenstander Massese is een ploeg van niks. Maar dat telt niet. Napoli speelt altijd tegen ploegen van niks. Middenvelder en aanvoerder Montervino draaft als vanouds op het middenveld. Hij is een tank. Met niet alleen de longen, maar ook de manen van een paard. Onder zijn leiding proberen de flankspelers Capparella en Bogliacino (Boy-la-cino, goed oefenen) de ballen tegen Sosa’s hoofd te schieten of voor de voeten van Calaió te deponeren. Het lukt maar weinig. Bovendien raakt Calaió geen enkele bal goed wat hij probeert te verbloemen door bij iedere mislukte actie de arbiter te beledigen. Dan, na een goed half uur, komt de flegmatieke Capparella plots met een wonderschone voorzet die prachtig door Bogliacino achter de doelman, in het dagelijks leven postbode van Massa, wordt gekopt. Achteraf verklaarde Bogliacino voor de camera’s zijn goal op briljante wijze: “ik raakte de bal goed met mijn hoofd en de bal ging in de goal”.
De Curva A ontploft en Napels zit op rozen. De sfeer in s’lands meest gevaarlijk supportersvak was al goed en na de goal wordt er vrolijk gegrapt, gezongen en vooral veel drugs gebruikt. Nieuw is het lied met de filosofische tekst: “WIJ-ZIJN-GEEN-PO-LI-TIE A-GEN-TEN!”. Logisch. Daaropvolgend natuurlijk het pittoreske: “PO-LI-TIE-AGENT-ERGSTE-VIJAND!” Het onvermijdelijke thema van deze dag wordt geïntroduceerd door een van de vier bendes van de Curva A, The Mastiffs. Bij een bepaald lied wordt er wild gesprongen en geduwd waarbij iedere deelnemer minimaal drie rijen naar beneden valt. Maurizio kukelt naar beneden, doet zich pijn en staat enthousiast op. Hij roept naar boven: “zag je dat, minimaal vijf rijen!”. Iedereen lacht. Raar volk, die Napolitanen.
In de tweede helft laat Napoli het zo. Calaió klungelt nog wat aan en wordt zoals iedere wedstrijd gewisseld. Natuurlijk kan zijn wegwerpgebaar tegen coach Reja niet ontbreken. De scheids blaast voor het einde van de wedstrijd en er klinkt luid applaus van de tribunes. We nemen afscheid van elkaar. Geen afspraken deze keer voor komende zondag. Napoli vertrekt per vliegtuig naar Sardinië om te spelen in het stadion van Torres. Sommige opofferingen gaan zelfs de Napolitanen te ver.
La nostra unica fede wordt geschreven door S.M.O.O.K. - Napels.
Voor meer informatie of het adres van de website met het complete archief, email.
Curva A:
Curva B:
(goeie tekst en Simoni was de reden van het fluitconcert uit de tekst in de OP)
P.S. Tis wel Napoli Soccer ipv Napoli Calcio, maar da's slechts een detail.
Ben ook een volger van Napoli en de napolitanen.
En als je niet bij Napoli - Roma bent geweest, heb je ondanks de uitslag, toch wel wat gemist.
Toen het traangas van de politie op de Curva A en de aanval van de Mastiffs op het politiebureau (15 agenten in het ziekenhuis). Ik heb een aantal foto's van die wedstrijd vanaf de Curva. Kan ik die op de een of andere manier uploaden?
http://www.4vu.net/
quote:DIGGER gaat ook af en toe, vanuit Nederland naar Napels.Op dinsdag 24 januari 2006 12:37 schreef smook.biz het volgende:
Ja. Ik ken geen andere Nederlanders die naar San Paolo gaan. Naar mijn weten wonen er 7 Nederlanders in de stad.
Lichtelijk OT: ken jij ene Maaike van Veldhoven?
Welk vak bezoekt Digger?
quote:Oud-studiegenootje van me, woonde destijds in Napels en was er helemaal gek van. Als die er nog woont, moet je haar kennen/gezien hebben: 1.85m, hoogblond haar, mooi om te zien en twee hele grote..... ogen zeg maar...Op dinsdag 24 januari 2006 13:31 schreef smook.biz het volgende:
Ik zit eigenlijk te wachten op uitleg over wie Maaike van Veldhoven is.
Laat het me even weten als ze er nog woont.
Ik hou wel van mooie, grote ogen.
quote:http://xs.to/ bijvoorbeeld.Op dinsdag 24 januari 2006 10:33 schreef smook.biz het volgende:
Ik heb een aantal foto's van die wedstrijd vanaf de Curva. Kan ik die op de een of andere manier uploaden?
Heb op de PC hier alleen nog wat foto's staan van Napoli - Fiorentina 20 December 2003, toen nog Serie B, wedstrijd na 2 keer een achterstand eindigend in 2-2 diep in e blessuretijd terwijl Napoli al met 10 speelde.
Zit zelf meestal op Distinti, heb toch graag goed zicht op het veld (Vandaar dat Midden Noord ook zo heerlijk is) en je het gelijk ook goed zicht op zowel de Curva A als de Curva B en het uit-vak.
In je stukje heb je het overigens over de 4 bendes van de Curva A. Mastiffs, Bronx, Teste Matte & Vecchi Lions I presume?
Hoelang ga je al naar de wedstrijden?
Vorige seizoen stond ik op B, nu op A.
De Curva A is duidelijker gevaarlijker, de bendes gaan ook onderling op de vuist.
Ben je ook in transferta geweest?
[ Bericht 1% gewijzigd door smook.biz op 24-01-2006 19:39:22 ]
Napoli - Roma: Curva A dreigt met riemen.
Avellino fans bestormen het veld tijdens de wedstrijd in de dramatische play-off finale in 2005.
Napoli Curva tijdens diezelfde wedstrijd in Avellino.
quote:Ha,die wedstrijd heb ik gezien destijds.Op dinsdag 24 januari 2006 19:23 schreef smook.biz het volgende:
[afbeelding]
Avellino fans bestormen het veld tijdens de wedstrijd in de dramatische play-off finale in 2005.
Wedstrijd van hoofdklasse niveau.
quote:Omdat de meeste mensen geen zin hebben om de hele tijd vuurwerk te moeten terugkoppen...Op woensdag 25 januari 2006 01:08 schreef Erasmusch het volgende:
Waarom id die onderste ring altijd leeg?
Inderdaad, de onderste ring is vrij gevaarlijk. Ik moet zeggen, op de Curva A proberen ze het vuurwerk altijd over de eerste ring op de sintelbaan te gooien. Maar het blijft proberen. Bij drukke wedstrijden is de eerste ring onder de lange zijde redelijk vol, maar je ziet de mensen altijd teruggetrokken onder de betonnen rand staan.
Mooi is het verhaal, ik was er niet bij, van Napoli - Roma een vijftal jaar geleden. Vanwege het grote aantal aanvragen voor uitkaarten van Roma supporters besloot Napoli de eerste ring onder Curva B beschikbaar te stellen, met het dringende advies aan de supporters niet op de de eerste rijen te gaan staan, maar zich te verschuilen onder de betonnen rand. Toen Totti scoorde was hij zo slim om naar het vak te rennen, waarna de Roma supporters zich naar voren storten om dichter bij het hek te zijn. Wat er toen op de Curva B gebeurde kun je wel raden.
Je moet ook opletten wanneer je niet meezingt met de liederen en je staat in de buurt van een capotifoso (leider). Dan krijg je een (behoorlijk ruwe) waarschuwing. Reageer je dan verkeerd of je loopt weg, dan heb je een probleem. Ik heb al vaker dan eens vechtpartijen op de Curva gezien om dit soort dingen. Zeker bij uitwedstrijden is dit link omdat het vak dan compacter is en je altijd wel in de buurt van een leider of assistent-leider staat. Ik heb in het begin dan ook, op advies van mijn vrienden, aardig wat staat playbacken.
Drie weken geleden werd er nog eentje naar het ziekenhuis vervoerd. Hij gooide vuurwerk van de Curva, maar had daarvoor geen toestemming gevraagd (?). Het komt er ongeveer op neer dat ze je moeten kennen wil je iets op eigen initiatief doen. Probeer vooral niet als niet-leider een lied aan te zetten of een spandoek te ontrollen, dan moet je rennen.
quote:Zieke cultuur als je het mij vraagt als buitenstaanderOp woensdag 25 januari 2006 12:18 schreef smook.biz het volgende:
Tsja, liever niet natuurlijk. Maar het gebeurt wel.
Je moet ook opletten wanneer je niet meezingt met de liederen en je staat in de buurt van een capotifoso (leider). Dan krijg je een (behoorlijk ruwe) waarschuwing. Reageer je dan verkeerd of je loopt weg, dan heb je een probleem. Ik heb al vaker dan eens vechtpartijen op de Curva gezien om dit soort dingen. Zeker bij uitwedstrijden is dit link omdat het vak dan compacter is en je altijd wel in de buurt van een leider of assistent-leider staat. Ik heb in het begin dan ook, op advies van mijn vrienden, aardig wat staat playbacken.
Drie weken geleden werd er nog eentje naar het ziekenhuis vervoerd. Hij gooide vuurwerk van de Curva, maar had daarvoor geen toestemming gevraagd (?). Het komt er ongeveer op neer dat ze je moeten kennen wil je iets op eigen initiatief doen. Probeer vooral niet als niet-leider een lied aan te zetten of een spandoek te ontrollen, dan moet je rennen.
Daarvoor moet je beseffen dat de mensen die op de Curva zitten uit de armste delen van het al arme Napels komen. Het zijn andere mensen die weinig besef hebben van wat er gebeurd in de wereld. Andere mensen met andere interesses. Voetbal, nee Napoli, is het belangrijkst in hun leven. Denk je dat zij op een forum praten met andere supporters? Nee...ik vroeg laatst aan een van hen of hij een emailadres had. "Ja tuurlijk, ik kan ook computeren. Mijn emailadres is ww.giancarlo.@.it" Ze hebben (ik generaliseer) geen werk, wonen met complete families, opa's, oma's, nichten en neven in kleine huizen.
Op het moment dat het allerbelangrijkste in je leven in gevaar komt, dan ga je je anders gedragen. Niet meer relativeren. Maar goed, ik ben het met je eens dat het tuig is. Maar niet ziek, want het is hun normale gedrag.
quote:Op zondag 29 januari 2006 19:14 schreef smook.biz het volgende:
Napoli, la nostra unica fede. Napels, ons enige geloof. La nostra unica fede is een wekelijkse column over de wedstrijden van voetbalclub Napoli. Na het faillissement speelt het ooit machtige Napels voor het tweede seizoen in de hel van het betaalde voetbal, de Serie C. De trotse Napolitanen willen maar een ding. Zo snel mogelijk terugkeren in de Serie A. Ter vergelding van al die jaren vernedering door de rest van Italië.
Sassari Torres – Napoli 2-0
29 januari 2006
Er is groot nieuws in de krant. “Oggi un nuovo Napoli in Sardegna!”. Vandaag een nieuw Napoli op Sardinië! Coach Reja verklaarde gisteren op een persconferentie dat hij zal gaan aanvallen met de nieuwe aankoop Trotta en met Grieco, de jonge spits. Mannen van het eerste uur Sosa en Capperella gaan bankvlees kweken. Sosa steekt zijn teleurstelling niet onder stoelen of banken: “Ik ben gedesillusioneerd. Ik snap het niet, maar zal de keuze van de mister respecteren.” Reja’s keuze is gedurfd. Zijn beslissingen van de afgelopen wedstrijden werden hem niet in dank afgenomen door de supporters. Ondanks de eerste plaats op de ranglijst is hij weinig populair.
We gaan voetbal kijken op de betaalzender bij het wedkantoor op Piazza Caritá. Het heet de Strike, maar omdat op de voorgevel de S naar beneden is gevallen heet het in de volksmond Trike. De lente nadert en buiten is het achttien graden met een zonnetje. Het is een prachtige zondag. Een autovrije zondag, in andere woorden een ware nachtmerrie voor de inwoners. Geen scooter, geen auto, het zijn onoverkomelijk problemen. Een echte Napolitaan gaat immers niet met het openbaar vervoer.
Om twaalf uur belt Maurizio.
“Chris, ik kan niet naar de Trike. Je mag vandaag namelijk niet met de auto gaan, wist je dat?”
“Ja, ik heb het gelezen. Maar kun je niet met de metro? Het station ligt vlak bij je huis.”
“Met de metro?” Het klinkt alsof zijn mond is opengevallen.
“Ja Maurizio, met de metro.”
“Hoezo?”
“Hoezo hoezo? De metro stopt ook vlakbij de Trike.”
“Ik ga nooit met de metro. Moet je daar trouwens geen seizoenkaart voor hebben?”
Even later een sms van Guido.
‘Kan niet naar Trike. Autovrije zondag. Mag ook niet met Vespa.”
Ik sms hoopvol terug.
“Bus?”
Bliep-bliep.
“Hoezo?.”
Moederziel alleen onderweg drink ik drie cappuccini en lees twee kranten. De stad is in de ban van de nieuwe maffia oorlog. De oude vete in het noorden van de stad is sinds de arrestatie van Camorra topman De Lauro gesust. Maar de nerveuze sfeer is teruggekeerd. Gesprek van de dag is een liquidatie in het hart van de stad, in een drukke koffiebar. De zoveelste in een reeks sinds oktober. Deze dagen lijkt het oorlog in Sanitá, een volksbuurt aan de rand van het centrum. De liquidatie gisteren was op een driehonderd meter van mijn huis. Misschien is het beter om geen krant meer te lezen.
“trike” leest de voorgevel. Links van de t is nog een S-vorm op de muur zichtbaar. Mondjesmaat stromen de mensen het gebouw binnen. De baas van het wedkantoor is een bittere grijsaard met altijd hetzelfde bruine ribjasje aan. Hij weigert de tv aan te zetten vanwege de chaos in zijn hok. Pas na massaal protest van de supporters zet hij het scherm aan. Vanaf een houten stoel maant hij wild zwaaiend de menigte tot stilte en zweert hij op zijn overleden moeder (God hebbe haar ziel) dat de stekker eruit gaat bij teveel rumoer. Een luid en hilarisch boe-geroep stijgt op.
Dan kijken we naar het stadion van Sassari Torres. In een ver verleden speelde er een jonge, kleine middenvelder die later furore maakte in Napels en de rest van Europa: Francesco Zola. Het is voor het eerst en het laatst dit seizoen uitverkocht. In het uitvak 500 Napolitanen die met het vliegtuig naar het eiland zijn gekomen. Ze beschikken over oneindig veel clubliefde. Met de wetenschap dat het een zoveelste belabberde wedstrijd zal zijn, en dit keer zo ver van huis. Voor hen is clubliefde clubliefde. Ook in de Serie C, ook op Sardinië.
Direct na het fluitsignaal deelt rechtsback Grava een kopstoot uit aan zijn directe tegenstander. Een massale opstoot volgt. De scheidsrechter houdt de kaarten op zak. Ht is slechts een voorbode van wat komen gaat. Napels speelt nerveus en slecht. Zelfs de meest ervaren spelers hebben vandaag een kort lontje, opgenaaid door het fanatiek anti-Napoli publiek van Torres. Aanvoerder Montervino stort dramatisch ter aarde met een tegenstander in de buurt. We zien op de herhaling overduidelijk dat hij niet eens wordt aangeraakt.
“Gele kaart!” brult mijn naar bier riekende buurman.
“Ja”, zeg ik. “Wat een finta. (Schwalbe)”
“Hoezo finta?” Hij kijkt me boos en vragend aan.
Echt objectief kun je de Napolitanen niet noemen.
Behalve een weinig verrassend misser van vedette-in-spé Calaió gebeurt er weinig. In de twintigste minuut tikt de rechtsbuiten van Torres de bal in het net met zijn hand. Doelpunt afgekeurd en een gele kaart. “Wat een boer”, brult mijn buurman net iets te dicht bij mijn oor. Het mag blijkbaar alleen maar met de hand van God. Tien minuten voor rust fladdert een schot van Torres met wind mee in de bovenhoek. 1-0 voor de thuisploeg. Rap benen een tiental mensen het wedkantoor uit. Zij hebben genoeg gezien. Een oude man trilt van woede en denkt hardop. “Het is een schande, een grote schande!”. Hij balt een vuist in de lucht.
De laatste minuten voor rust wordt Napoli compleet van de mat gespeeld. Het doel van keeper Izzo is een schiettent. Op slag van rust haakt verdediger Maldonando de linksbuiten van Torres in het penaltygebied. Tot ieders verbazing fluit de arbiter voor de rust in plaats van voor een strafschop. De bank van Torres ontploft en de coach sprint het veld in om verhaal te halen bij de scheidsrechter. De Napolitanen ruiken ruzie en vliegen erop. Spelverdeler Fontana maakt het zelfs zo bont dat hij de coach van de tegenpartij in de kraag vat. Eén grote groep duwende en scheldende massa verdwijnt in de spelerstunnel. Rust.
Wat er in de tweede helft gebeurd is daadwerkelijk een schande voor de stad. Napels speelt haar allerslechtste voetbal ooit. Torres scoort de 2-0. En dan zijn alle grenzen zijn gebroken. Op zoek naar problemen worden er ellebogen in gezicht geplant, knieën gezocht met gestrekte benen en vooral veel opzichtig gevallen in de zestien meter. Op miraculeuze wijze houdt de scheidsrechter de rode kaarten op zak. Na het fluitsignaal gaat de televisie direct uit. In het wedkantoor overheerst woede en verbijstering. Dit is crisis.
Volgende week thuis tegen Pistoiese. Zal wel weer gewoon met Sosa en Capparella zijn.
La nostra unica fede wordt geschreven door S.M.O.O.K. - Napels.
Voor meer informatie of het adres van de website met het complete archief, email.
Enne SMOOK, stuur mij effe de link van de website
tegen Pistoiese moeten ze winnen, anders is het denk ik gedaan met Reja.
Nog een geluk dat Foggia een punt wist te pakken in Frosinone, maar het moet eigenlijk geeneens nodig zijn naar andere ploegen te kijken, de begroting van die andere clubs is het jaarsalaris van de fysiotherapeut bij Napoli zo ongeveer.
Gelukkig dat er niet een ploeg is als Rimini of Avellino dan waren we mooi genaaid. Het is nogal schraal ingedeeld in deze Girone......
Ik verwacht veel protestgeluiden zondag tegen Calaio, Reja en de algehele instelling, de fans geven 100% en zullen dat zondag ongetwijfeld luidt en duidelijk ook van de spelers eisen.
quote:Kan ook, maakt mij niet zo veel uit. Smook.biz zou het leuk vinden als de tt aangepast zou worden aan de actualiteit (en de columns), dus als hij het ook prima vindt, veranderen we hem wel.Op dinsdag 31 januari 2006 19:23 schreef DIGGER het volgende:
Kan dit trouwens niet beter het centrale SSC Napoli topic genoemd worden (De oude naam komt in de Serie B volgend jaar zeer waarschijnlijk toch weer terug)?
Daar moet jij, of je vrienden daar, alles vanaf weten, inmiddels al anderhalf jaar steevast een boete.
5 februari 2006
Napoli, la nostra unica fede. Napels, ons enige geloof. La nostra unica fede is een
wekelijkse column over de wedstrijden van voetbalclub Napoli. Na het faillissement speelt
het ooit machtige Napels voor het tweede seizoen in de hel van het betaalde voetbal, de
Serie C. De trotse Napolitanen willen maar een ding. Zo snel mogelijk terugkeren in de
Serie A. Ter vergelding van al die jaren vernedering door de rest van Italië.
Half twee, Piazza Vanvittelli. Genni en Guido zitten dwars op het zadel van hun scooter.
Genni tromt ongeduldig met zijn voet op straat. Zijn hoofd leunt op zijn vuist. Zijn
elleboog op het stuur van de Vespa. Twee auto’s passeren me terwijl ik het plein
oversteek. Een Fiat beslist me op het allerlaatste moment te ontwijken en aan de andere
kant te passeren. In Napels moet je vooral niet kijken wanneer je oversteekt, je zou
schrikken.
Genni is opgewonden en vergeet te groeten. Vanaf een meter of drie roept hij al: “Als we
vandaag niet winnen, dan gaan we niet naar de Serie B”. “Serieus, als we vandaag niet
winnen, dan gaat Reja eruit.”
Ik probeer te rationaliseren.
“Genni, we hebben nog altijd vier punten voor.”
“Chris, een supporter van Napels denkt niet in punten, maar in gevoel. Zo kunnen we
niet voetballen, het is om te lachen. Er is crisis en Calaió scoort niet.”
Crisis dus en vandaag is er maar één mogelijkheid, winnen van het laaggeklasseerde
Pistoiese. Liefst met doelpunten van spitsen.
Het is koud op de scooter. De lucht is vies grijs, alsof er sneeuw gaat vallen. IJzige
zeewind snijdt door mijn kleren. Ik kijk tegen de rug van Genni. Een legerjack met Duitse
vlag en ss-teken. “Ik vind het gewoon een mooi jack, ben geen nazi of zo”, legt hij uit.
Als hij praat draait hij zijn hoofd half naar rechts. De woorden gaan met de wind mee.
“Het is trouwens al zolang geleden. De helft weet allang niet meer waar het over gaat.”
Om zinloze discussies te vermijden schakel ik rap over naar de wedstrijd van vandaag.
“Waar is Cavallo?” vraag ik. Het blijft stil. Geen hoofd dat naar rechts draait. Ik klop op
het legerjack. “Genni, waar is Cavallo?” “Cavallo heeft wat problemen, snap je?“. Ik snap
het. “En Nicola?” “Nicola moet Cavallo helpen met de problemen, snap je?”. Ook dat snap
ik.
Op weg naar het stadion stoppen we bij een wedkantoor. Ik gok op vier wedstrijden en
zet drie euro in. Als alles gaat zoals ik zou willen, kan ik meer dan zeshonderd euro
afhalen. Guido is in een opperbeste stemming en onderwijst over zijn onuitputtelijke
voetbaltoto-wijsheid :
“Ik speel nu al meer dan tien jaar.”
“Dat is lang Guido. Ooit gewonnen?”
“Uhm, niet echt. Wel heel vaak bijna.”
“En hoe kun je het beste spelen?”
“Dat zal ik je vertellen. Ik heb een calcolo gemaakt.” Hij houdt zijn vinger onderwijzend voor mijn gezicht. Ik moet erg goed luisteren nu. “Je moet niet op meer dan vijf wedstrijden gokken. Namelijk op hoe meer wedstrijden je speelt…” hij houdt een korte pauze “….hoe kleiner de kans wordt dat je wint!” Guido doet een pas naar achteren en knikt. Hij steekt tevreden zijn handen in zijn zakken. Het is allemaal zo moeilijk niet.
Rond San Paolo is het stil. Erg stil. In het stadion zijn er teveel rode stoelen te zien. Ook op de curva. De man voor me legt zijn krant op het met kauwgom beplakte zitje. Er staan grote, zwarte letters op het blad. “Vandaag is het De Zondag van Calaió.” En “De jacht naar de verloren treffers.” Ik kijk naar de datum. Het is de krant van vorige week.
Direct na het beginsignaal stort spitsenkoppel Calaió en Sosa zich naar voren. Calaió plukt wonderschoon een bal uit de lucht en staat vrij voor het doel. De gebruikelijke misser volgt. Dat hij de kans helemaal zelf creëert telt niet. De harde kern scheldt hem de huid vol. Een oude man schreeuwt naar de supportersbazen met megafoon. “Zeg het hem! Zeg het hem! Zeg dat hij een klootzak is.” In Napoli is het beter om geen kansen te creëren als je ze niet maakt.
De oranje tegenstander Pistoiese doet me denken aan het reserve elftal van de Moergestelse Boys. De keeper zo rond als een ton en minstens twintig kilo te zwaar. Alleen de kleine spits kan voetballen, maar hij loopt telkens tegen de drie boomlange Napoli-verdedigers aan. Napoli valt aan maar is weinig gevaarlijk. In een vlijmscherpe Toscaanse counter zet de kleine spits zijn ploeggenoot vrij voor doelman Izzo. Napoli komt enorm goed weg, het harde schot kletst op de lat. Het weinige publiek fluit de eigen spelers weg. De tifosi zingen vandaag maar één lied: “MERITIAMO DI PIÚ!”. “Wij verdienen meer”. In het laatste kwartier werkt Napoli hard, schiet twee keer goed op doel maar dan is de koek op, de scheidsrechter blaast voor de rust. Een hels fluitconcert volgt en Calaió grijpt uit frustratie zijn tegenstander bij de keel. Alsof we naar een herhaling van vorige week kijken verdwijnen de vechtende spelers in de catacomben. De gezichten van Guido & Genni staan strak. Guido blaast rook uit zijn neusgaten, haalt zijn neus op en kijkt ons aan. “Dit gaat niet goed.”
In de tweede helft begint Napoli lam aan de wedstrijd. Het niveau daalt tot een dieptepunt totdat Calaió de bal op het randje van buitenspel goed meeneemt. Het net bolt, het stadion ontploft. 1-0 voor Napoli. “Der Bomber” is hels, hakt in op een reclamebord. Daarna vliegt de hoekvlag in twee delen op de sintelbaan. Meneer heeft voor het eerst in maanden gescoord en snoert iedereen de mond. Ik kijk Guido vragend aan. Hij haalt zijn schouders op. “Zo maf als een deur die Calaió”, roep ik in zijn oor. Guido leunt naar links en legt zijn hand om mijn oor. “Ja. Tijdens de kerst heb ik hem in Sharm-al-Shaik gezien met vier blonde Russische vrouwen met dikke tieten.” Hij knikt van kijk-eens-aan en richt zijn blik weer op het veld. Ademloos herhaal ik zijn woorden in mijn hoofd. Over zo een fantastisch antwoord op dit tijdstip en op deze plaats moet ik gewoon even nadenken.
Na zijn doelpunt denkt Calaió dat hij de Champions League heeft gewonnen. Hij veegt iedere seconde sierlijk zijn haar achter zijn oor, geeft hakballen en hangt de populaire jongen uit. Diep in de tweede helft tikt hij bij de tweede paal een lage voorzet binnen. 2-0 voor Napoli, de wedstrijd is gespeeld, de crisis is bezworen. Genni zucht opgelucht. “Eigenlijk is het net zo slecht als vorige week, alleen vandaag is de tegenstander nog slechter.”
Hij zegt het goed. Maar de krant van vorige week had gelijk. Vandaag is het De Zondag van Calaió.
Emanuele!
Weet de uitslagen van Napoli ook niet, dus is het einde altijd nog een beetje spannend
quote:Op maandag 6 februari 2006 09:57 schreef smook.biz het volgende:
“Ja. Tijdens de kerst heb ik hem in Sharm-al-Shaik gezien met vier blonde Russische vrouwen met dikke tieten.” Hij knikt van kijk-eens-aan en richt zijn blik weer op het veld. Ademloos herhaal ik zijn woorden in mijn hoofd. Over zo een fantastisch antwoord op dit tijdstip en op deze plaats moet ik gewoon even nadenken.
Waanzinnig geschreven dit...
Ik vond ze wel beter spelen dan vorige week trouwens. Niet goed of zo, maar dat is tegen Pistoiese ook onmogelijk, die spelen een anti voetbal als zou je oranje tegen Cyprus en Malta tegelijk laten spelen.
Gat blijft trouwens 4 punten, Frosinone won ook met 2-3 bij Manfredonia. Sangiovannese bleef op Sicilie bij Gela op 1-1 steken en lijkt nu toch definitief af te haken voor de titel.
Ik zal zo nog ff een foto uploaden van mijn kleine Napoli fan.
Half Italiaans?
Manier van schrijven spreekt me wel aan. Verder zou ik ook graag meer van het randgebeuren rond de wedstrijden willen lezen (niet de rellen, maar hoe de stad naar de wedstrijden toeleeft etc, en hoe dat bij je vrienden leeft).
Kortom: schrijf ff een boek over een seizoen Napoli ofzo.
quote:Half Italiaans, en verder een mengelmoesje Nederlands, Brits en een vleugje Australisch.
Ja schrijf f een boek. Geen probleem.
Misschien dat ik ooit een dag alles verzamel en in een boek stop.
Zondag is er competitievrij, de week daarna de "derby" tegen Juve Stabia.
Keep up the good work
Het is ons niet gelukt om kaarten voor het uitvak te bemachtigen en de tribunes zijn te duur. Dat wordt SKY kijken dus....
Scheidsrechter gisteren overigens met politiebegeleiding van het veld af, de thuis fans waren niet echt te spreken over hem (hoewel de pingel volkomen terecht was).
Hmm 2-1 in blessuretijd...
In ieder geval zondag Gela thuis. Kippetje.
26 februari 2006
Napoli, la nostra unica fede. Napels, ons enige geloof. La nostra unica fede is een wekelijkse column over de wedstrijden van voetbalclub Napoli. Na het faillissement speelt het ooit machtige Napels voor het tweede seizoen in de hel van het betaalde voetbal, de Serie C. De trotse Napolitanen willen maar een ding. Zo snel mogelijk terugkeren in de Serie A. Ter vergelding van al die jaren vernedering door de rest van Italië.
Ze draait haar hoofd naar de wachtende lijn mannen voor het toilet. Het lijken vertraagde beelden. Haar ogen sluiten zich maar half, het haar zwiert het hoofd na. We zijn in Bar degli Azzurri, aan de poort van het stadion. Guido grijpt zijn kans. Hij tikt zijn met zijn schouder tegen de mijne. Hij kijkt voor zich, maar zijn woorden glijden toch schuin over zijn schouder. “é buona Chris”. ‘’é molto buona.” Ze is lekker Chris, ze is erg lekker.
Hij heeft het over mooie Hollandse Julie-Ann die op werkbezoek is in Napels. We kijken samen naar haar achterkant. Nee, het hele café kijkt naar haar achterkant.
“Ze is vast de eerste blonde Nederlandse vrouw die ooit in deze bar is geweest.”, zegt Guido met starende, wat trieste ogen. Zijn handen rusten op de bar. We praten zonder elkaar aan te kijken. We missen allebei Nederland.
“Ze is misschien wel de eerste blonde in de geschiedenis van de Curva A Guido”.
“Ja, en de laatste.”
“Ze komt vast eens terug naar Napels.”
“Ze is toch getrouwd met een Italiaan?”
“Ja Guido.”
“En weet hij dat ze naar de Curva A is geweest?”
“Nee. Ik bedoel…nee, ik denk het niet.”
“Gaat ze het zeggen?”
“Ja, waarom niet?”
“Dan komt ze niet meer terug Chris, echt niet.”
Voor de ingang van de Curva A staat een politiekordon. Paspoortcontrole. Achter het politiekordon staat een tweede lijn machthebbers. Een politiekordon zonder politie. De supportersleiders van de Camorra, de Napolitaanse maffia. De trappen naar boven zijn afgesloten, vandaag is er niemand die de tribune op mag. Er is actie. Er is staking. Afgelopen weekeinde werd er verloren van Juve Stabia uit Castellamare. Castellamare ligt 40 kilometer van Napels en is zoals de hele regio voorzien van blauw-witte Napoli-harten. Dat de dorpsploeg het dan tot de Serie C schopt en van het onaantastbare Napoli wint is de ultieme nederlaag voor de eens zo trotse Napolitaan. De leiders van de Curva A hebben beslist dat er vandaag een signaal moet worden afgegeven aan de club. Dat signaal is een lege Curva A. Een verfrommelde, handgeschreven pamflet legt de actie uit.
“Se andremo in campo senza impegno questa Curva resterá vuota e senza sostegno. Quindi PER IL NOSTRO ORGOGLIO lasciamo la curva vuota per tutta la durata del primo tempo. Alziamo la testa, NOI SIAMO LA CURVA A.”
“Als we het veld ingaan zonder inzet zal deze Curva leegblijven en de ploeg niet ondersteunen. Dus VOOR ONZE TROTS laten we de Curva leeg voor de gehele tijd van de eerste helft. We heffen het hoofd, WIJ ZIJN DE CURVA A.”
Ik kijk naar het pamflet en sidder. De laatste zin geeft me een ziek gevoel van macht. Wij zijn de Curva A, de meest gevaarlijke van het land. Rust en respect heerst, maar als er aanleiding toe is, dan weet je dat je in de groep zit die de tegenstander zal verpletteren. Napolitanen zijn straatvechters zonder angst. Een Napolitaan zal een tegenstander neersteken om een vreemde stadsgenoot te beschermen. De band van de stad is sterker dan de ratio. Ik besef dat hier het recht van de fysiek sterkste geldt. Ik heb een kaartje gekocht voor een zitje in het stadion. Ik heb recht op die plaats. Maar er zijn mensen die me er niet naar toe laten gaan. Mensen die ongeschreven macht hebben.
De vingers van de leiders wijzen op het vak op de eerste ring, onder de Curva. Iedereen loopt gehoorzaam naar beneden. De politieagenten kijken de andere kant op. De stoeltjes op de eerste ring zijn nog ongebruikt schoon en mooi rood. Achterin het vak hangt het plafond zo laag over de hoofden dat staan onmogelijk is. Het zicht in het vak is zwaar klote. We kijken schuin over de deklat van het doel. Op de achtergrond lege tribunes. “Wat veel mensen!”, roept Julie-Ann. Guido kan er hard om lachen. Ik kijk naar de overkant. Op de Curva B hangt een groot spandoek. Het gaat over het belangrijkste nationale nieuws van vorige week, de voetblessure van sterspeler Totti van AS Roma. Totti wordt gehaat in Napels en zijn leed wordt als puur geluk ontvangen.
“TOTTI, IL TUO DOLORE, IL NOSTRO ORGASMO.”
Totti, jouw pijn, ons orgasme.
Het is een paar minuten voor aanvang van de wedstrijd. Boven op de Curva zien we een plukje mensen staan. De leiders. Iedereen die vanaf de hoofdtribune de Curva op wilt klimmen wordt hardhandig teruggeduwd. De stem van de stadionspeaker galmt door het stadion. Het is de opstelling van Napoli. De stem wordt overklast door een striemend fluitconcert. Het signaal is duidelijk. De druk om de wedstrijd te winnen is enorm. Ik maak me zorgen om Julie-Ann en zie aan het gezicht van Guido dat hij het ook is. In de rust zal de massa teruggaan naar de Curva, dan is het gebaar gemaakt en de actie afgelopen. Er schiet een zorgelijke gedachte door mijn hoofd.
“Guido, wat gebeurt er eigenlijk als we aan het verliezen zijn, gaan we dan ook terug naar boven?”
Ook Julie-Ann kijkt Guido vol verwachting aan. Hij kijkt me aarzelend in de ogen.
“Dat geeft niks, dan winnen we in de tweede helft.”
Als Julie-Ann omkijkt fluistert Guido in mijn oor.
“Als we verliezen moeten we vluchten. Het is gevaarlijk voor haar.”
Ik zie aan zijn gezicht dat het serieus is.
De eerste helft blijft het stil in het stadion. Maar ook op het veld. Napoli zwoegt, sleurt maar floreert vooral in verkeerde passes en doodvallende aanvallen. De wedstrijd is niet om aan te zien. Dan na een half uur scoort Calaió ongetwijfeld zijn lelijkste goal ooit. Vanuit ons gezien onzichtbaar achter de reclameborden werkt hij de bal in het doel. 1-0 voor Napels en de sfeer veranderd onmiddellijk. De scheidsrechter blaast voor de rust, een applaus klatert van de tribunes. De leiders zijn tevreden, Napoli is aan het winnen. De verachtelijke manier waarop telt niet, de mensen mogen naar de Curva. Een lint supporters stroomt over de betonnen trap naar boven. Vlak na rust scoort aankoop Trotta een goede goal. 2-0 voor Napels en de wedstrijd is gedaan. Er gebeurt werkelijk helemaal niets meer. Guido dood de tijd door veel nootjes te eten. Julie-Ann kijkt vol verbazing naar de menigte die plichtmatig haar liederen zingt. Napels verdedigt de wedstrijd tot het einde. De overwinning is binnen, het protest heeft gewerkt.
Nog anderhalf jaar van vernedering en dan de grote terugkeer in de Serie A. Het geloof is er. Napels is er klaar voor. Nu alleen het voetbal nog.
Lijkt en heel erg gaaf om er tussen te staan, maar ook doodsbenauwd. Hoe vond je vrouwelijke collega het achteraf?
quote:Zeker wel.Op dinsdag 28 februari 2006 21:58 schreef Suijk het volgende:
Als er een boek komt met verzamelde columns, koop ik hem!
Weer een erg goede column... We hadden in Heerenveen afgelopen weekend ook zo'n soort protest, misschien moet ik daar ook maar een column over schrijven.
eigenlijk is het echt een kloteseizoen. Vorige seizoen heb ik gezien vanaf de winterstop en die wedstrijden waren gewoon veel leuker en intenser. Nu is het wachten op de Serie B met dat gevoel van we-zouden-na-dit-seizoen-terug-in-A-kunnen-komen. Vreemd trouwens dat president De Laurentis na de wedstrijd in de media heeft gezegd dat niemand dit team veranderd voor komende zondag. Leuk voor de trainer.
Morgen vechten voor kaartjes voor komende zondag.
5 maart 2006
Napoli, la nostra unica fede. Napels, ons enige geloof. La nostra unica fede is een wekelijkse column over de wedstrijden van voetbalclub Napoli. Na het faillissement speelt het ooit machtige Napels voor het tweede seizoen in de hel van het betaalde voetbal, de Serie C. De trotse Napolitanen willen maar een ding. Zo snel mogelijk terugkeren in de Serie A. Ter vergelding van al die jaren vernedering door de rest van Italië.
De vroege zondagmorgen. Corso Umberto is lang en leeg. Geen bandengekletter over de kinderkopjes. De zon schijnt kalm en sluimerig, ze ontwaakt. Haar stralen vallen als goud tussen de palazzi, in het licht dwarrelt het stof van de straat. Er is niemand in de stad, op een paar verdwaalde toeristen na. Warme koffie uit een plastic bekertje glijdt door mijn keel. Er is stilte, alleen de frisse wind laat zich horen. De lucht is nog vol van zuurstof. Alsof ze dankbaar gebruik maakt van de rust. Ze is dik. Zo dik en vochtig dat het lijkt alsof je er plakken van kunt snijden. De stad is er, ze spreekt me toe, ze laat haar verborgen kant zien.
Aan het einde van de vergane boulevard, in de richting van het treinstation, duiken de eerste straatverkopers op. Chinezen, Algerijnen, Pakistanen en Afrikanen. Ze lachen naar elkaar en maken grappen met hun handen. De stilte voor de stom, stilte voordat de Napolitanen komen en hen als honden behandelen voor vijftig cent minder. Racisme in Nederland is in opkomst. De nieuwe generatie die de verschillen van vandaag niet uitlegt aan de hand van het verleden. Die generatie moet in Napels nog geboren worden. Racisme in Napels is het Italiaanse fascisme van vroeger. Alleen vroeger is hier nu.
Cavallo gooit het portier van de auto dicht en steekt een peuk op. Ook Genni stapt uit, full-time pizza bezorger. Genni is breed met dikke, gespierde armen. Cavallo is lang en tenger. Cavallo doet iets met rekeningen schrijven. Hij praat er niet veel over.
“Het is moeilijk uit te leggen.”, zei hij ooit.
“Dan kunnen we beter over voetbal praten”, antwoordde ik.
Cavallo mag me graag. Tien minuten te laat komt Nicola aanrijden in een grote Jeep. Naast hem zit Maurizio. We stappen met zijn vijven in de Fiat Punto van Cavallo. Nicola is de navigator.
“Mijn oom heeft gezegd dat we niet de borden met Manfredonia moeten volgen, maar dat we bij het station van Foggia rechtsaf moeten.”
Het woord “oom” en het “niet-volgen-van-bepaalde-zeer-belangrijke-borden laat mijn problemen-o-meter in het rood uitslaan.
“Nicola, woont je oom daar soms in de buurt?”
“Nee, maar hij heeft gehoord dat ze het op televisie hebben gezegd.”
“Oh, maar ik heb juist gehoord dat ze op televisie hebben gezegd dat je niet moest geloven dat ze op televisie hebben gezegd dat je niet de borden moest volgen.”
Nicola kijkt me vol bewondering aan. Dan knikt hij.
“Oke, we moeten dus de borden volgen.”
Cavallo stuurt de auto over de snelweg. De Napolitaanse muziek staat hard en we zwieren door de bochten van de groene heuvels. Er wordt alleen dialect gesproken. Ik voel me weer buitenlander. Maurizio deelt zijn broodje met de anderen. De anderen volgen zijn voorbeeld en de broodjes maken cirkels door de wagen. Ik ben de enige zonder broodje om te delen.
“Heeft jouw moeder geen broodje klaargemaakt Chris?”.
Genni klinkt bezorgd.
“Mijn moeder is in Nederland, Genni.”
“Heb jij geen moeder hier?”
“Nee.”
“Moet jij zelf al het eten maken?”
“Ja.”
“En ook je was doen?”
“Ja.”
De mannen op de achterbank kijken elkaar zorgelijk aan. Ook Cavallo kijkt op en via de achteruitkijkspiegel kruist zijn blik die van zijn vrienden. Het blijft stil en uiteindelijk tilt hij langzaam zijn arm van de versnellingspook. Zijn hand zweeft even ongemakkelijk en dan voel ik onbeholpen een paar kloppen van troost op mijn schouder.
“Het komt wel goed jongen.”, Cavallo knikt me bemoedigend toe en zijn lippen knijpen ter bevestiging.
Genni’s hoofd verschijnt tussen de bestuurdersstoel en de mijne.
“Ja, het komt echt wel goed hoor.”
Ze menen het.
Het kleine stadion van Manfredonia ligt op een bizarre plaats. Slechts een dunne asfaltweg scheidt het stadion van de zee. Wanneer ik vanaf de lange zijde, gereserveerd voor de Napolitanen, achterom kijk, zie ik de golven op het zand stukslaan. De hoofdtribune tegenover ons heeft een vreemd koepelvormig dak. Het lijkt alsof er een roestige, ijzeren brug boven de hoofden van de toeschouwers hangt. De twee korte zijden zijn bezit van de fanatieke tifosi van Manfredonia. Achter de lage tribunes rijzen oude flatgebouwen op. Wanneer we onze liederen heffen, echoën de woorden keihard tegen de muren. Er hangt een vijandelijke sfeer rond het veld. Genni legt me uit dat de supporters van Manfredonia ook supporters zijn van het dichtbijgelegen Foggia. En Foggia en Napoli, dat zijn sinds de gevechten van vorig seizoen vijanden.
Manfredonia trapt af en schiet de bal over links naar voren. De voorzet van de linksbuiten vliegt via keeper Izzo in het doel. De schrik slaat ons om het hart. Het stadion ontploft van vreugde, 1-0 voor Manfredonia. Plots vlagt de grensrechter en het doelpunt wordt om onbegrijpelijke reden afgekeurd. De bal zou bij de voorzet de achterlijn al hebben gepasseerd. De spelers en trainer van Manfredonia zijn woedend. Het thuispubliek staat massaal op en scandeert richting ons vak: “Napolitanen dieven, Napolitanen dieven.” De provocatie wordt door ons met gelach ontvangen. De eerste drie minuten van de wedstrijd gaan op aan protesten en het verwijderen van projectielen van het veld. Napoli heeft in al die tijd nog geen bal aangeraakt.
De eerste helft voetbalt Napoli zoals vrouwen het soms definiëren. Ze schoppen de bal naar voren en rennen erachteraan. Manfredonia is sterker en krijgt wat kansen. Een doelpunt blijft uit. Na het rustsignaal gaan we teleurgesteld zitten. Er wordt gescholden door onze leiders. Niemand gaat zitten tot zij het zeggen. Pas na het scanderen van “wij willen volk dat strijdt” richting de afdruipende spelers mogen we zelf beslissen of we gaan zitten. Napoli start goed in de tweede helft. Er wordt gecombineerd en soms zelfs goed gespeeld. Voor het doel gebeurt er weinig, maar de wedstrijd wordt gedomineerd door Napoli. Wanneer Piá vanaf een voorzet van rechts de bal schitterend in de lange hoek kopt barst het feest in ons vak los. 0-1 voor Napoli. Dan verspreidt zich het nieuws door het vak dat concurrent Frosinone achterstaat tegen Juve Stabia. Er wordt gedanst en gezongen. Het lijkt een onschuldige en vrolijke middag te worden.
Na de achterstand gedraagt de aanhang van Manfredonia zich ronduit schandalig. Er wordt gemord in ons vak. De leiders manen ons tot rust. “Wij meten ons niet met clubs van dit niveau!”, is het bevel door de megafoon. Na het eindsignaal is het matten op het veld tussen de spelers. Napoli-spits Sosa schijnt in de laatste minuut een elleboog te hebben uitgedeeld. De sfeer wordt nerveus. Er wordt vuurwerk op het veld gegooid dat ontploft tussen de troep duwende mensen die inmiddels bestaat uit spelers, trainers, steward, het arbitrale trio en zelfs fotografen. Aan de overkant van het veld probeert het Napoli bestuur de hoofdtribune ongeschonden te verlaten. De supporters van Manfredonia gooien flessen en aanstekers in de richting van de eenzame delegatie. De uitgang van de hoofdtribune is geblokkeerd door de Manfredonia supporters en vanuit ons vak zien we duidelijk hoe technisch directeur Marino van Napoli rake klappen en schoppen ontvangt. Om me heen hoor ik kreten van ontzetting. Ik voel mijn eigen woede, mijn keel wordt dichtgeknepen van machteloosheid. Dit kan niet. De leiders roepen door de megafoons op tot actie. In de rijen voor me gaan de hoofdkappen op. Sjaals tegen het traangas worden voor gezichten geschoven. Binnen een paar tellen is het oorlog. Er wordt ingehakt op de ijzeren poort richting hoofdtribune. Onder de druk van de massa buigt de poort uit haar voegen. De drie ME’ers die de poort tegen proberen te houden vallen om. Ik zie en hoor de gespen van losgenomen riemen op de helmen van de politieagenten ketsen. Om de hoek komt een peloton aan ME’ers aanstormen. Genni trekt me aan mijn jas naar achteren. Hij schudt zijn hoofd wild naar achteren. Het betekent wegwezen. Het is de tijd van de arrestaties. We rennen naar de auto. Ik stop en kijk een ogenblik achterom. Over de dansende hoofden zie ik een luchttheater van stokken, knuppels, flessen en zwaaiende riemen. We rennen door, tussen plantenbakken en palmbomen. Genni schreeuwt me toe onder het rennen: “WEL EEN GAVE GOAL VAN PIÁ HÉ?”
We rijden onder zware politie-escorte door de wijken rond het stadion naar de snelweg. Een lange stoet auto’s die als een leger de stad verlaten. Op balkons en uit ramen gebaren de inwoners van Manfredonia ons woest toe. De mensen schelden naar ons alsof we beesten zijn. We rijden stapvoets. Veel Napolitanen hebben onder het rijden de deur geopend en gooien flessen in de richting van de stadsbewoners. Mijn gezicht buigt zich door de open raam. Er staat een oude man op de stoep. Zijn huid is gerimpeld. Hij is gekleed in zijn zondagse pak. Ik voel zijn aanwezigheid dichtbij, op ongeveer twee meter voor me. Hij zwaait zijn wandelstok dreigend in de lucht. Hij schreeuwt naar mij.
“Weg jullie Napolitanen. Weg jullie stinkende dieven.”
Hij schaamt zich niet voor het spuug dat van zijn kin loopt. Hij merkt het niet.
Hij haat ons.
quote:Fan-tas-tischCavallo stuurt de auto over de snelweg. De Napolitaanse muziek staat hard en we zwieren door de bochten van de groene heuvels. Er wordt alleen dialect gesproken. Ik voel me weer buitenlander. Maurizio deelt zijn broodje met de anderen. De anderen volgen zijn voorbeeld en de broodjes maken cirkels door de wagen. Ik ben de enige zonder broodje om te delen.
“Heeft jouw moeder geen broodje klaargemaakt Chris?”.
Genni klinkt bezorgd.
“Mijn moeder is in Nederland, Genni.”
“Heb jij geen moeder hier?”
“Nee.”
“Moet jij zelf al het eten maken?”
“Ja.”
“En ook je was doen?”
“Ja.”
De mannen op de achterbank kijken elkaar zorgelijk aan. Ook Cavallo kijkt op en via de achteruitkijkspiegel kruist zijn blik die van zijn vrienden. Het blijft stil en uiteindelijk tilt hij langzaam zijn arm van de versnellingspook. Zijn hand zweeft even ongemakkelijk en dan voel ik onbeholpen een paar kloppen van troost op mijn schouder.
“Het komt wel goed jongen.”, Cavallo knikt me bemoedigend toe en zijn lippen knijpen ter bevestiging.
Genni’s hoofd verschijnt tussen de bestuurdersstoel en de mijne.
“Ja, het komt echt wel goed hoor.”
Ze menen het.
Ik zie het dan ook al zo voor me 
Gaaf verhaal weer
quote:Echt een fantastisch stukje van die auto ja.Op maandag 6 maart 2006 16:24 schreef BliksemSchigt het volgende:
[..]
Fan-tas-tisch
Gaaf verhaal weer
.quote:[offtopic]
Wat een verschrikkelijk lelijke avatar Sandman! Resize 'm eens zodat de boel in de goede verhouding staat.
[/offtopic]
quote:Ja, meestal wordt dat gefixed, ik ben verwend...Op maandag 6 maart 2006 19:37 schreef pfaf het volgende:
[..]
[offtopic]
Wat een verschrikkelijk lelijke avatar Sandman! Resize 'm eens zodat de boel in de goede verhouding staat.
[/offtopic]
Eventjes naar het avatar topic dan maar
12 maart 2006
Napoli, la nostra unica fede. Napels, ons enige geloof. La nostra unica fede is een wekelijkse column over de wedstrijden van voetbalclub Napoli. Na het faillissement speelt het ooit machtige Napels voor het tweede seizoen in de hel van het betaalde voetbal, de Serie C. De trotse Napolitanen willen maar een ding. Zo snel mogelijk terugkeren in de Serie A. Ter vergelding van al die jaren vernedering door de rest van Italië.
“Nee, je kunt niet met twee euro betalen.”
De ongeschoren medewerker van de metro pulkt ongeïnteresseerd aan zijn duimnagel. Het station Dante is leeg en verlaten. In de hoeken zijn bergen van vuilnis op elkaar geveegd. De zaterdagavond is voorbij.
“Hoezo kan ik niet met twee euro betalen?”
Mijn toon is vriendelijk, maar verbaasd. De man draait zijn oogbollen naar boven en zucht diep. Hij ademt opzettelijk lang uit, blaast de lucht krachtig tussen zijn lippen naar buiten.
“Dat doen we gewoon niet meer, okay?”
Hij kijkt me dreigend in de ogen, dan dwaalt zijn blik weg over mijn schouder, alsof hij wil zeggen “Volgende!”. Maar vandaag is er geen volgende. Ik voel me boos worden en verlies mijn schroom voor een confrontatie.
“Ik heb alleen maar een twee euro.”
De man legt zijn elleboog op de aluminium toonbank. Hij probeert zijn woede te verbergen. Zijn hoofd buigt naar het plastic raam, dicht naar het mijne. Alsof hij me duidelijk wil maken dat hij me bij hoge uitzondering iets gaat uitleggen.
“Luister giovanotto, mijn baas heeft gezegd dat er teveel valse twee-euro’s zijn. En dus kun je daarmee niet betalen, snap je?”
Ik snap het.
“Kun je dan misschien wisselen voor twee losse euro’s?”
Het blijft stil aan de overkant. De man denkt. Dan valt het kwartje.
“Nee natuurlijk niet! Dat komt toch op hetzelfde neer!”
Ik moet lachen om zijn reactie. De man lacht ook. Hij zwaait met zijn hand van wegwezen.
“Spring maar over het poortje, rot op. Ik zeg niks.”
Aan de poort van de Curva A staan de politiebussen geparkeerd tot een nauwe sleuf. Tussen de koplampen van de voorste bussen staat een driedubbel politiekordon. Verscherpte paspoortcontrole. Af en toe druppelen er mensen door de controle. Ondertussen neemt de massa voor de poort toe. Het gaat ontzettend langzaam, de politie treitert de Curva. De maatregelen zijn niet genomen voor de veiligheid. Er wordt een spel gespeeld en de winnaar is de baas. Ik proef de vieze arrogantie van de gezichten onder de helmen. Ongeduldig duwen de achterste rijen de tifosi aan de voorkant tegen de ME-ers. Guido staat met zijn handen in zakken en laat zich meesleuren door de massa. Ik pak het windjack van Guido stevig in mijn linkerhand en geef me richtingloos over aan de stroom. De doorzichtige schilden van de ME-ers aan de voorkant gaan omhoog. We worden samengeperst tegen het plastic blok. Dan breekt het kordon in het midden. De tifosi duwen hardhandig de andere agenten naar de buitenkant. We stromen versneld naar binnen, als in een zandloper. Aan weerszijden van de stroom staan de agenten te kijken. Ze gebruiken geen geweld, ze zijn verslagen. Hun wapens duidelijk maar werkeloos in hun handen. Ze worden uitgelachen door de menigte. De passerende supporters slaan hun platte handen op de blauwe helmen. De man voor me houdt een trillende vinger voor het gezicht van een agent. Hij is boos en roept: “Jullie beginnen de problemen, niet wij, JULLIE, JULLIE!” Hij zegt het telkens opnieuw, schreeuwt iedere agent die hij passeert zijn boodschap toe. Hij is overtuigd van zijn waarheid. Ik geloof hem.
Een kwartier voor de wedstrijd neemt onze leider de megafoon in de hand. Hij stapt op de betonnen rand van de tweede ring, hoog boven het veld. Zijn twee assistenten hangen ieder aan een onderbeen om hem te beveiligen. Zijn stem schalt over de hoofden van de Curva. Het wordt stil. Hij vertelt het verhaal dat Italië deze week in haar greep houdt. Het verhaal van de ontvoerde Tommaso, kind van amper twee jaar. Verwikkeld in een netwerk van pedofielen, waarin ook zijn vader een aandeel heeft. Hij laat de megafoon zakken. Zijn gezicht staat triest en serieus. Zijn linkerarm zwaait in de lucht en hij knipt zijn vingers. In het midden van de Curva wordt een spandoek uitgerold.
“VERITÁ SU TOMMASO!”
Waarheid over Tommaso!
De hele Curva staat met haar gezicht naar het spandoek. De mensen beneden kijken naar boven, die van boven naar beneden. Een minutenlange staande ovatie. Een gebaar van mensen die zo vaak niet nadenken, zich gedragen als beesten. Het maakt indruk. Het spandoek blijft omhoog tot het begin van de wedstrijd. Dan is het tijd voor voetbal.
Napoli maakt direct na de aftrap korte metten met het zwakke Martina. Na zes minuten trapt Piá met veel geluk de bal al tegen de netten, 1-0 voor Napoli. Het is de reus tegen de dwerg. Het is een schiettent. Napoli mist kans op kans. Met name Piá moet minimaal vier keer scoren. Tot aan de rust wordt er niet meer gescoord. Teleurgesteld gaan we zitten. Guido is chagrijnig en eet het ene nootje na het andere. Hij is erg stil vandaag.
“Guido, kom op, ze spelen best goed.”
“Chris je bent dom. Je moet naar de tegenstander kijken. Dat ze zo slecht zijn is niet om te lachen. Het is om te huilen.”
Zijn toon is verrassend scherp. Ik kijk hem aan en zie de oprechte woede in zijn ogen.
“Verdomme Chris, ik was erbij toen we in de Serie A speelden, ik was erbij met Maradona! Ik kan het niet meer. Nee, ik heb er genoeg van.”
Coach Reja schijnt erg tevreden te zijn met de minimale voorsprong. Na de rust keert Napoli ultradefensief terug. De controle over de wedstrijd wordt aan het zwalkende Martina gegeven dat zowaar nog enkele keren gevaarlijk voor het doel verschijnt. Schaamteloos trekken de Napoli spelers tijd. Reja wisselt spits Piá voor de controlerende middenvelder Amodio en Napoli is klaar met het spelen van voetbal. Tergend langzaam verstrijken de minuten tot het eindsignaal. De drie punten zijn binnen, de manier waarop telt blijkbaar niet.
Op de Vespa luistert Guido naar zijn oordopje. Hij roept hij boven het geluid van de Vespa:
“Frosinone gelijk, we staan negen punten los….”
Ik leg mijn hoofd op zijn schouder om me verstaanbaar te maken.
“We gaan promoveren Guido!”
Hij knikt.
“Ja, we gaan promoveren. We gaan promoveren omdat de anderen nóg walgelijker zijn dan wij.”
Thuis is het warm. Als ik binnenkom gloeit mijn gezicht na van de koude wind. De televisie staat aan. De blik van de rijke voorzitter De Laurentis staat op oorlog. Ik hoor flarden van woorden. “Dit is niet mijn Napoli. Dit is niet mijn coach.”
We staan negen punten los. De missie is bijna geslaagd. En toch lijken de dagen van coach Reja geteld. In Napels telt nu eenmaal de trots. Niet de feiten.
quote:Het was ietsje anders, hij was zeer ontevreden over de inzet, van de spelers en van de tactiek en wissels van Reja, maar hij beloofde dat als Reja de titel wint, hij nog een jaar zou mogen blijven.Op zondag 12 maart 2006 21:42 schreef smook.biz het volgende:
Napoli – Martina 1-0
De blik van de rijke voorzitter De Laurentis staat op oorlog. Ik hoor flarden van woorden. “Dit is niet mijn Napoli. Dit is niet mijn coach.”
We staan negen punten los. De missie is bijna geslaagd. En toch lijken de dagen van coach Reja geteld. In Napels telt nu eenmaal de trots. Niet de feiten.
Vraag is echter of het ook zo zal lopen. De titel is zo goed als binnen, maar ik heb m'n twijfels of Reja blijft. Ik denk iig dat hij niet the right man for the job is in de Serie B, dus hoop op vervanging.
Ik zie net de foto's van de juichende Piá in de krant, met dat Spiderman masker. Moet niet gekker worden......
quote:Een knuppel in z'n hand en hij kan zo de Curva op
geweldige actie van piaVolgende week Sangiovannese uit, zorgen dat je iig. een punt meeneemt. Wellicht met Pasen tegen Perugia kampioen?
19 maart 2006
Napoli, la nostra unica fede. Napels, ons enige geloof. La nostra unica fede is een wekelijkse column over de wedstrijden van voetbalclub Napoli. Na het faillissement speelt het ooit machtige Napels voor het tweede seizoen in de hel van het betaalde voetbal, de Serie C. De trotse Napolitanen willen maar een ding. Zo snel mogelijk terugkeren in de Serie A. Ter vergelding van al die jaren vernedering door de rest van Italië.
Achter de bar houdt Mario de stalen kelk met melk onder de hete stoom. Hij maakt cappuccino en doet extra zijn best. Vakmanschap. Geconcentreerd kijkt hij naar de opborrelende melk. Zijn tong hangt half naar buiten tussen zijn bruine tanden, zijn knieën wat gebogen. Met zijn handpalm tikt hij precies genoeg cacao op het schuim. Geklemd tussen duim en wijsvinger zweeft het kopje richting toonbank. Zijn rechterhand houdt hij beschermend onder het kopje. Hij schuifelt naar voren zonder zijn voeten op te tillen en zet het kopje langzaam op het schoteltje voor me. Zonder te knoeien. Hij recht zijn rug en lacht opgelucht. “Zo, een koffie voor mijn broer.”
Dan wordt er gepraat over de wedstrijd. Mario heeft de krant gelezen. Om het te bewijzen buigt hij onder de toonbank. Even later steekt er een hand met krant boven de bar uit. Ik roer in mijn kopje en Mario bladert door de krant. Hij schraapt zijn keel en leest hakkelend voor.
“Vandaag is het een belangrijke wedstrijd, dat staat er in de krant.” Hij maakt de zin af, knikt resoluut en kijkt me aan.
"Mario, we staan negen punten voor op de tweede plaats. Echt spannend is het niet meer."
“Nee, niet voor de punten. Het is belangrijk voor de president. Hij gaat de trainer ontslaan. Heb je zijn boze toespraak gehoord vorige week?”
Mario draait zijn rug naar me toe en slaat de krant breed open voor ons. Er staan vooral veel plaatjes in de krant. Ik lees de koppen over Mario’s schouder: “Napoli, beantwoord je De Laurentis?”. En: “Fluisterstemmen kondigen vertrek Reja aan.” De situatie is bizar. De president van Napoli is boos. Aurelio de Laurentis heeft lak aan de dominantie van Napoli in de competitie. Hij wil een Napoli dat speelt met flair, met moed, met de trots en durf die de stad eigen is. En zo kan het zijn dat trainer Reja moet vrezen voor zijn baan. Met negen punten voorsprong en het kampioenschap binnen handbereik. De naam van de opvolger is volgens Mario al bekend. Roberto Donadoni, maatje van Rijkaard, Van Basten en Gullit in de tijd van het grote Milan. Of Marco van Basten zelf. Ja, Marco van Basten zelf. Hij weet het bijna zeker.
Er is telefoon. Er is slecht nieuws. Guido praat zacht.
“Chris, ik ga niet.”
“Guido!”
“Nee, ik kan echt niet. Nee. Nee, het kan niet. Ik kan niet. Snap je?
“Volgens mij was je vannacht te laat thuis en lig je in bed.”
“Nee dat is het niet. Een beetje misschien. Ik heb ook geen zin in rotzooi. We moeten tegen Pisa. Je kunt beter ook niet gaan.”
Guido houdt niet van geweld en vandaag is het zo’n dag waarvan je weet dat het mis kan gaan. De wedstrijd tegen Pisa is beladen. In de heenwedstrijd werden er onschuldige Napels supporters, vaders met zonen, door de ultra’s van Pisa in elkaar geslagen. Na die dag, bij de eerstvolgende thuiswedstrijd werden er spandoeken ontrold in het stadion. “Pisa, jouw geste zal niet vergeten worden, niets zal ongestraft blijven. Vandaag is het de dag van de wraak. Ik ga. Alleen.
Ik loop al vroeg door de poorten. Als eenzame buitenlander is het beter om niet tussen de massa te lopen. Ik sla linksaf het gangpad in. Het is vreemd om weer alleen naar het stadion te gaan. Wanneer ik de trappen op loop is het alsof de tijd een jaar is teruggedraaid. Toen ik vaak alleen die trappen opliep. Toen ik nog moest wennen aan de smerige gangen, aan de lege, kapotte tribunes, aan het lawaai, de chaos en aan dat vreemde, explosieve gevoel van binnen. Ik was trots om in Napels te wonen. De cultuur en de mensen waren anders dan datgene wat ik kende, mijn nieuwsgierigheid naar het leven van een Napolitaan was ontembaar. Boven in de nok van het stadion is het leeg. Ik ga zitten en kijk neer op de enorme tribunes. Ik besef hoe anders het nu is. Ik voel de dwang om Napels te verdedigen. Haar over het algemeen domme, lompe volk, de overbevolkte en smerige steegwijken. En niet te vergeten haar armzalige voetbalclub. Maar op dat zelfde moment ben ik juist slachtoffer van de stad die ik verdedig. En dat is dan dat. Zie hier de definitie van de Napolitaan. Slachtoffer van haar eigen stad. Slachtoffer van zichzelf.
Er mist een groep Ultra’s op de Curva. Ook de supporters van Pisa, de Pisani, zijn nog niet binnen. In de verte, buiten het stadion hoor ik zwaar vuurwerk ontploffen, gevolgd door sirenes. Een politiehelikopter cirkelt over het stadion. Er wordt wraak genomen. Het is beter zo. Buiten het stadion en ver voor de wedstrijd. Napoli wordt in de gaten gehouden door Italië. Sportief gezien ligt de toekomst van de club in de Serie A, dat weet iedereen. Is het niet over twee, dan over vijf jaar. Maar het land is bang voor Napoli. Er wordt geloerd en gezocht naar mogelijkheden om het te voorkomen. En het meest zwakke punt van Napoli ligt voor het oprapen, het geweld. Het beginsignaal klinkt en het vak van de Pisani is leeg. Vanaf de bovenste rijen van de Curva is er zicht naar buiten. We hangen in de hekken, klaar voor de confrontatie met de arriverende groep supporters.
Napoli is gebrand op de overwinning. Het eerste kwartier zie ik het beste Napels van dit seizoen. Het is Calaio’s dag. Via twee uitstekende aanvallen tilt hij Napoli naar een 2-0 voorsprong binnen vijftien minuten. De supporters van Pisa zitten dan nog vast in het politiekordon buiten het stadion. Ze hebben een reis van 600 kilometer achter de rug, bij aankomst in de stad klappen gehad en komen dan twintig minuten te laat binnen als de wedstrijd al verloren is. Door de gaten van het hek zie ik de 500 man omsloten door een groep paarden het stadion naderen. Diep beneden ons lopen ze het uitvak in. Het stadion explodeert. Ik zie duizenden armen vulgair op en neer bewegen in de richting van de Pisani. Het fluitconcert is oorverdovend. Er exploderen bommen op het net boven hun hoofden. Naast mij laat een hooligan zijn broek zakken. Zijn straal urine vliegt dertig meter naar beneden en klettert op ruime afstand van de groep op de grond. Toch krijgt hij complimenten van zijn maten. Het was goed geprobeerd.
Napels speelt een goede eerste helft. Ze domineert en bij vlagen wordt er strak aangevallen. Met name Calaiò en spelverdeler Bogliacino spelen erg goed. Maar ook de verdediging staan als een huis. Napoli’s keeper Izzo krijgt een staande ovatie van San Paolo na een miraculeuze redding. In de tweede helft is het aan Pisa. Maar echt gevaarlijk wordt het nooit. Daarvoor is Napoli te goed.
Te goed voor de Serie C. Het is voor heel Napels op de tanden bijten, lijden en aftellen. Ook voor president Aurelio de Laurentis. Nog zeven wedstrijden.
Als ik thuiskom bel ik enthousiast Guido.
“Guido, ik heb vandaag het Napoli van de Serie B gezien.”
“Ja”, zegt Guido. “Ik heb het op de radio gehoord.”
Hij ligt nog steeds in bed.
quote:Naast mij laat een hooligan zijn broek zakken. Zijn straal urine vliegt dertig meter naar beneden en klettert op ruime afstand van de groep op de grond. Toch krijgt hij complimenten van zijn maten. Het was goed geprobeerd.
Hoe ben je eigenlijk er zo terecht gekomen en zeker tussen de 'Curva' als buitenlander?
quote:Heel simpel:Op zondag 19 maart 2006 21:20 schreef smook.biz het volgende:
Digger, vraag van het thuisfront, hoe krijg jij het voor elkaar om de wedstrijden van Napoli te bekijken? Of woon je in italie?
Op m'n schoonouders en hun kinderen na, woont de rest van m'n schoonfamilie allemaal in Italie (Napoli, Mondragone, Sessa, die omgeving)
Men neme een bankrekening in Italie, met woonadresgegevens van een oom van m'n vrouw. Die regelt zaken als er evt. iets geregeld moet worden, maar de Sky Italia box en card, die gaat gewoon naar Nederland uiteraard (wat officieel niet mag).
Maar zo kun je voor de normale (Italiaanse) prijs alles van Sky Italia bekijken.
Nu kan dat ook wel via andere satellietbedrijven in NL die soortemet hetzelfde doen via buitenlandse adressen, alleen dan betaal je al snel een Euro of 120 per maand voor het abonnement ipv 53 Euro omdat zij alles moeten regelen.
(Met Sky Sports UK kun je precies hetzelfde doen).
Ik ga wel zeker 1 keer per jaar naar Italie, liefst vaker natuurlijk. Dit seizoen geen wedstrijd gezien, en weekend van de verkiezingen speelt Napoli helaas niet thuis, dus wordt het een weekendje Siena.
Maar volgend seizoen ga ik zeker weer naar Napoli toe in de Serie B, met tegenstanders als Verona, Genoa en Avellino (als die laatste dan nog Serie B speelt).
!Mooi weer..
“In deze buurten van het oude centrum zijn er geen straatlichten”, vertelt Matteo. “De gemeente heeft ze tien jaar geleden wel opgehangen, maar binnen twee weken was alles weg. Verkocht of gewoon voor thuis in de kamer.”
Uit je stukje over het kopen van drugs bij het oude vrouwtje.
Wat ook wel een aardig verhaal is (en toch ook erg), en wellicht ook herkenbaar voor jou, of anders zeker je Napolitaanse vrienden: Neefje van mij vrouw kocht een nieuwe Fiat Punto, en reed daar op een dag mee in de wijken Scampia en Secondigliano.
Nadert daar een kruispunt, komt zelf van rechts, steekt over en wordt keihard in z'n linkerflank aangereden.
Hij kon nog enigszins normaal uitstappen en ook de andere chauffeur stapte uit. Eerste wat die gast zei was "Ja we gaan toch niet zo beginnen he?" Dus m'n dat neefje vroeg "Hoezo, waarmee beginnen?"
"Ja dat", wijzend op z'n kapotte punto, "die deuk die zat er al".
Neefje begint beetje te stamelen van verbazing als ie e.e.a. aan tatoeages ziet en herkent op armen en nek en besluit dat het inderdaat maar veiliger is om 'niet zo te gaan beginnen'.
Conclusie, die deuk die zat er al, die vent reed weg in z'n gedeukte wagen en m'n neefje had na een paar 100 km een auto totaal afgeschreven, zonder dat hij ook maar iets aan gegevens oid had van de persoon die hem had aangereden.
Autoverzekering in Campania is trouwens ook echt schrikbarend duur, gerust een veelvoud van hier in NL nog.
Waar in de stad zelf woon je trouwens?
Chris, ik heb toevallig via italieforum.nl jouw site ontdekt, en de verhalen zijn inderdaad geweldig en herkenbaar. Mijn complimenten !
En 23 april (Grosseto uit) en/of 30 april (Frosinone thuis) mag ik ook weer !
Dal cuore un solo grido:
FORZA NAPOLI, SEMPRE E OVUNQUE !!
26 maart 2006
Napoli, la nostra unica fede. Napels, ons enige geloof. La nostra unica fede is een wekelijkse column over de wedstrijden van voetbalclub Napoli. Na het faillissement speelt het ooit machtige Napels voor het tweede seizoen in de hel van het betaalde voetbal, de Serie C. De trotse Napolitanen willen maar een ding. Zo snel mogelijk terugkeren in de Serie A. Ter vergelding van al die jaren vernedering door de rest van Italië.
Genni lacht niet als we elkaar in de verte zien staan. Het is vrijdag. Het is kaart-koop-dag. Genni draagt een matgroene, lange legerjas. De zeem hangt tien centimeter boven zijn sportschoenen. Zijn zonnebril heeft grote glazen. Ik moet aan Derrick denken. Op zijn hoofd een pet van Borussia Dortmund. Werkeloos, breed gebouwd, grof in de mond en een hart van 24-karaats goud. Genni is mijn lievelings-Napolitaan.
Hij staat zielsverlaten alleen op het asfalt van de parkeerplaats voor “Botteghino 1”.Voor de twee ramen van het verkooppunt zijn houten planken geschoven. Als ik op hem afstap schuift hij zijn hand uit de zak van zijn jas. Hij maakt met zijn duim en wijsvinger een pistool. Hij draait zijn hand met pistool op en neer. Het niks-nada-niente teken. Op. Ik kan het niet geloven. Als ik voor hem sta, vergeten we te groeten.
“Hoezo op?”
“Op. Er zijn geen kaarten meer.”
Genni wijst op de gesloten ramen voor zich en zegt ongelovig:
“Ik vroeg het nog aan die gasten, maar echt alles was verkocht.”
Ik kijk naar de ramen en denk na.
“Het kan niet. De kaartjes zijn pas vanmorgen om negen uur vrijgegeven. Elfhonderd kaarten.”
Genni haalt zijn schouders op. Ik voel dat er iets niet klopt.
“Hoe laat is het Genni?”
Het is twaalf uur. Drie uur geleden startte de verkoop voor het uitvak voor de wedstrijd van komende zondag. San Giovannese, een klein stadion vijfhonderd kilometer ver weg, een club zonder historie. Er is geen rivaliteit. De kaarten kunnen alleen bij het stadion zelf gekocht worden. Er zijn geen elektrische verkooppunten in de stad. Er zijn maar twee loketten beschikbaar. Bij ieder kaartje moeten de gegevens van een paspoort door de verkoper met pen geregistreerd worden in een archief. Elfhonderd kaarten, drie uur, deze wedstrijd. Het kan niet.
“Genni, er klopt iets niet.”
Genni haalt weer zijn schouders op. Hij lijkt het wel te geloven. Wil terug naar huis. Terug naar bed. Hij schudt moedeloos zijn hoofd.
“Hier ben ik dan speciaal om elf uur voor opgestaan.”
Het is geen grapje.
Maurizio draait de sleutel van de Vespa om en zet zijn helm af. Zijn witte onderbroek met figuurtjes steekt boven zijn trainingsbroek uit. Hij praat Napolitaans met Genni. De ogen van Maurizio zijn klein en glinsteren. Ik begrijp niets maar zie woede. Genni staat er onverschillig bij. Alleen Maurizio praat en gebaart. Ik wacht tot het gesprek over is. Onverstaanbare zinnen lijken altijd langer te duren. Eindelijk draait hij zich om en steekt zijn hand uit.
“Criess.”
Ik schud zijn hand en we zoenen elkaar op de wangen.
“Maurizio, alles onder controle?”
“Klotedag Cries, klotedag.”
Maurizio is de enige van de vriendengroep die tegen me praat alsof ik geen Italiaans begrijp. Hij maakt halve zinnen. Babytaal.
“Cries. Kaarten zijn verkocht. Camorra. Mafia. Klotedag Cries, klotedag.”
Genni legt het uit. Maurizio is door de wijk gereden en heeft daar verschillende “oude bekenden” gezien die de kaarten op straat verkopen. Voor de dubbele prijs, 20 euro. De club heeft 500 kaarten doorverkocht aan het zwarte circuit. De overgebleven kaarten zijn vanmorgen om negen uur al verkocht aan de mensen die het wisten. Maurizio en Genni overleggen druk. Er wordt gebeld. We gaan proberen de kaarten in de wijk te kopen. Maar Cavallo wil maximaal vijftien euro betalen. Ook Maurizio wil niet meer betalen. Ik lach en zeg dat uiteindelijk die laatste vijf euro ook niet meer uitmaken. Ik doe stoer:
“Desnoods betaal ik het wel Maurizio.”
Maurizio draait snel zijn hoofd om. Zijn stem is scherp.
“Het gaat om het principe Cries. Wat de mensen doen is illegaal. Ik hou van Napoli en de wedstrijd van zondag is belangrijk. Maar ik kan geen geld geven aan de Camorra. Ze maken de stad en de club kapot.”
Ik schaam me. Knik hem toe. Het is beter om te zwijgen. De sterke wil van Maurizio maakt indruk. Het klinkt volwassen uit de mond van een jongen. Het bikkelharde contrast in zijn gedrag laat me weer merken dat ik niet thuis ben. De enige lessen geleerd zijn die van het leven. De keuze in Napels tussen goed en slecht is klein. Om weerstand te bieden moet een principe echt een principe zijn. In ons land is kiezen voor slecht zijn een keuze. In Napels is het keuze om goed te zijn. Een keuze van wilskracht.
We stoppen midden op de straat op een afstand van tien meter van de groep mannen. Mijn zintuigen werken volop. Ik voel instinctief dat het hier niet deugt. Dat het gevaarlijk is. Ik voel het, want er wordt niet bedrijvig gehandeld. Aan niets is te zien dat de mannen kaarten hebben. Ze zien ons wel, maar doen van niet. Maurizio maakt een geluid. De mannen kijken naar hem om. Hij knikt zijn kin omhoog. Het sein is begrepen. De oudste man stapt op ons toe. Als hij voor onze Vespa staat ruik ik drank en voel ik angst.
“Hoeveel?”
“Zeven’, zegt Maurizio.
“140 euro.”
Maurizio springt op en zwaait met zijn arm.
“Kom op, dat is twee keer over de prijs!”
De man legt ijzig kalm zijn vinger op zijn lippen. Het gezicht van Maurizio betrekt. Hij zakt terug op het zadel van de Vespa en heft verontschuldigend zijn hand op. De man komt nog een pas dichterbij en neemt een dreigende houding aan.
“Hoe heet je?”, vraagt hij aan Maurizio.
“Pietro”, antwoord Maurizio koel.
“En jij?”, hij kijkt me recht in de ogen.
“Salvatore”, zeg ik verrassend zeker.
De man kijkt van mij naar Maurizio. Zonder verder te vragen praat Maurizio.
“Hij is Nederlands. Woont in Napels. Curva A, geen agent.”
De man kijkt weer naar mij en wrijft over zijn kin.
“Nederlands hè. Nederlands…”
Zijn dikke vingers over de stoppelbaard maken een raspend geluid. Maurizio zwijgt. De man blijft me aankijken. Het lijkt eeuwen te duren.
“Je lijkt op Dennis Bergkamp. Ken je hem?”
Om mij heen eten families hun zondagse lunch. In de hoek van het restaurant staat de televisie aan. Ik prik verveeld mijn vork in mijn insalata frutti di mare. We zijn er niet bij. Balend kijk ik naar het scherm. Tot de achtendertigste minuut gebeurt er helemaal niets. Dan kopt Calaió de bal in het net voor de te vroeg uitkomende doelman. Drie minuten later scoort San Giovannese. Na die gelijkmaker gebeurt er nog minder dan voor de doelpunten. De wedstrijd is de titel zomeravondvoetbal nog niet waard. Het stadion heeft maar twee houten tribunes en er ligt een zandbank naast de zijlijn waar de bal telkens invalt. Het is het treurige schouwspel van de Serie C. Na het eindsignaal gaat de televisie uit. De lentezon voelt warm op mijn huid. Mijn longen vullen zich met de frisse, zilte zeelucht. Ik zet mijn wijnglas op tafel en zucht teleurgesteld.
Verdomme, mis ik ook nog de terugreis.
Digger, wat vond je van de wedstrijd gisteren......
quote:Niks van gezien, had (kraam)visite.Op maandag 27 maart 2006 12:52 schreef smook.biz het volgende:
Ik lijk niet op Ruud Krol.....:)
Digger, wat vond je van de wedstrijd gisteren......
Wel zitten smullen van Boca - River gisteravond.
quote:Genni haalt weer zijn schouders op. Hij lijkt het wel te geloven. Wil terug naar huis. Terug naar bed. Hij schudt moedeloos zijn hoofd.
“Hier ben ik dan speciaal om elf uur voor opgestaan.”
Het is geen grapje.
Mooie column weer.
quote:Slim om dit bericht nog ff voor 11en te posten
Mooi. Met verbijstering zitten kijken zaterdagavond als vader van 2 kleintjes....
2 april 2006
Napoli, la nostra unica fede. Napels, ons enige geloof. La nostra unica fede is een wekelijkse column over de wedstrijden van voetbalclub Napoli. Na het faillissement speelt het ooit machtige Napels voor het tweede seizoen in de hel van het betaalde voetbal, de Serie C. De trotse Napolitanen willen maar een ding. Zo snel mogelijk terugkeren in de Serie A. Ter vergelding van al die jaren vernedering door de rest van Italië.
De zon op de vulkaanstenen maakt het extra heet. Extra Napels. Guido heeft zijn helm afgezet. Het is te onveilig met helm. Hier leeft het ruwe volk van een verloederde havenstad. Een blik op de koppen en ik zie Polen, Afrikanen. Geschreeuw. Veel geschreeuw. De Napolitanen hier hebben allemaal hetzelfde, slecht verzorgde, fysiek. Dikke pens, slecht gebit en een vieze lichaamsgeur. Het is markt. In deze straat wordt er kleding verkocht. Lange houten tafels met daarop stapels kleren. Mensen graaien woest tussen de bergen op zoek naar broeken en shirts vanaf vijftig cent. Boven hun armen schudt een vrouw een kartonnen doos met nieuwe oude kleren leeg. De muffe stank van vochtig katoen is bijna niet te harden. Op het plein staat een bestelbus met geopende achterklep. In de bus liggen honderden broden verspreid over de ijzeren bodem van de bus. Een man met sigaret zit op de laadklep, zijn benen hangen over de rand. Hij rookt zonder de sigaret uit zijn mond te halen. Af en toe geeft hij een brood aan een klant, af en toe haalt hij de palm van zijn hand langs zijn neus. Op de planken van de marktkramen verderop ligt bizarre koopwaar. Tweedehands schoenen, oude koelkastmobieltjes met bekraste schermen, multi-universele afstandbedieningen, ijzeren Joodse kandelaars. In het nauwe straatje laat een Napolitaan gloednieuwe videocamera’s zien vanuit de binnenzak van zijn jas. Dit is Porta Nolana. Europa.
We laveren tussen het volk naar Bar Roma. Het is de bar van oom Salvatore.
“Heb jij een oom in deze buurt?”
“Nee Chris. Ik heb geen oom in deze buurt. Raffaela heeft een oom in deze buurt.”
Raffaela is Guido’s toekomstige vrouw.
“Elke zondagmorgen staat haar familie op de markt. Natuurlijk voor de deur van de bar. Gisterenavond hebben we ruzie gemaakt. Daarom mocht ik vandaag niet langskomen op de markt. Maar omdat jij erbij bent, kan ze niets zeggen. Snap je?”
Ik snap het.
Voor de deur van de bar draait een puppy rondjes om zijn as. Ik volg de riem naar boven en kijk in de ogen van een prinses in joggingpak. Ik schat haar niet ouder dan twintig, maar ze heeft het kleine lichaam van een volwassen vrouw. Haar gitzwarte haar krult over haar schouders. Ze heeft grote, bruine ogen, gemaakt om in te verdrinken. Fier staat ze voor kratten met rollen koekjes. Ook zij schreeuwt. Ze is een koekjesverkoopster. Dat vinden anderen. Ik niet. Guido ook niet. Hier tussen de armzalige palazzi, dieven en bedelaars is de ware schoonheid gevonden. Ze is de prinses van Porta Nolana.
“Dus jij bent Chris.”
Ze is verlegen.
“Ja, ik ben Chris.”
Ze houdt haar hoofd schuin. Haar handen gebonden op haar rug. Een lach. Wat een lach.
“Veel over je gehoord.”
“Echt? Ik vast meer over jou van Guido.”
Dan kijkt ze ineens streng.
“Jullie zijn twee mooie jongens. Let goed op Chris, als jullie uitgaan. Ik wil geen problemen.”
Ik kijk Guido aan. Hij wrijft zijn hand over zijn voorhoofd en kijkt de andere kant op.
“Maak je geen zorgen Raffaela. Wist je trouwens dan je nog veel mooier bent dan dat Guido me al zei?”
Ze wil het niet. Haar lippen splijten aarzelend. Maar dan lacht ze haar tanden bloot. Haar ogen stralen. In mijn ooghoek zie ik Guido lachen. Hij is tevreden. Ik ben een goede vriend.
Salvatore brengt ons koffie. Ook hij heeft veel over me gehoord.
“Dus jij bent supporter van Napoli?”
“Ja. Ik bedoel, ik ga naar de wedstrijden ja. Het is leuk om naar het stadion te gaan.”
“Wij zijn ook supporters.”
“Ja? Komen jullie volgend jaar ook naar het stadion?”
“Ja. Volgend jaar wel. In de Serie B. Dan gaan we namelijk naar de Serie A. In de Serie C niet. Het is te erg. Ik ben één keer geweest, maar ik werd er verdrietig van. Ik denk niet dat je dat kunt begrijpen. Je denkt vast, een supporter ben je voor altijd. Ik luister naar de radio. Maar eens waren wij de beste van Italië. En dat was belangrijk voor Napels. Wij, als Napolitanen, moeten niet naar het stadion gaan. We moeten laten zien aan de club dat we te goed zijn voor de Serie C.”
Ondertussen luistert een groepje passanten vol belangstelling naar Salvatore. Hij spreekt de omstanders toe. Hij vertelt over zijn Nederlandse kameraad, die vreemde supporter van Napoli, van de Curva A. De mensen kijken me aandachtig aan en stellen beurtelings vragen aan Salvatore en mij. Ik kijk Guido wanhopig aan, hij knikt en start de motor van de Vespa. “Salvatore, Chris en ik moeten nu naar het stadion.”
Guido is een goede vriend.
Op de Curva worden lange spandoeken uitgerold. Tommaso is dood. De Italiaanse peuter werd begin maart ontvoerd en hield het land wekenlang via nieuwsbulletins in haar grijp. Zaterdagavond kwam een betekenis. Tommaso is doodgeslagen, al twee uur na de ontvoering. Na een val met de vluchtscooter huilde het kind volgens de ontvoerder teveel. Daarom moest hij dood. De spandoeken worden geheven.
“Ze arresteren? Het is niet genoeg. Geef ons de moordenaars van Tommaso.”
Het stadion reageert met een lange staande ovatie op de spandoeken van ons vak. Ook de Curva B heeft een actie georganiseerd. Via een spandoek wordt tot 45 minuten stilte opgeroepen. Curva A denkt daar anders over. De leiders scanderen door de megafoons. Er wordt opgeroepen tot geweld en vergelding. Dan heffen we onze duizenden vuisten in de lucht. Ik kijk naar boven, de gezichten zijn verbeten van woede.
“Dood aan de moordenaars. Dood aan de moordenaars.”
Het klinkt zo hard als kanonschoten.
De wedstrijd is al na vijf minuten beslist. Sosa kopt en de keeper van Chieti blundert. De Argentijnse spits scoort in de rebound. Een achterstand in het San Paolo, zeker voor een hekkensluiter als Chieti, is onoverbrugbaar. Maar Chieti speelt niet slecht. De Napolitaanse defensie schuttert en een gelijkmaker hangt de hele wedstrijd in de lucht. Spits Calaió speelt goed maar mist kans op kans. En juist op het moment dat Chieti drukt en keeper Izzo Napoli op de been houdt, scoort Napoli 2-0. Bogliacino volleert vanaf 20 meter perfect en prachtig binnen. Het stadion veert op, het is verwend met het mooiste doelpunt van het seizoen. De wedstrijd is gedaan, het kampioenschap lonkt, nog zes punten. Het geduld is bijna beloond.
Volgende week Foggia uit. De meest gevaarlijke uitwedstrijd van het seizoen. De wedstrijd waar we al het hele jaar op wachten.
Top weer.
quote:Arresteren? Doe maar niet....Op maandag 3 april 2006 10:15 schreef pfaf het volgende:
Wat staat er op de 2e foto?
Geef de moordenaar van Tomasso maar aan ons...
En die acties mbt Tommaso vond ik overal erg aangrijpend, zeker ook bij de Parma aanhang.
Een paaskampioenschap tegen Perugia?
quote:Ga je kijken? Heeft Guido al kaarten kunnen bemachtigen?Op dinsdag 4 april 2006 12:35 schreef smook.biz het volgende:
Foggia - Napoli is verplaatst naar dinsdag 11 april 15.00 ivm veiligheid.....
De kaarten zijn nog niet uit. Het is altijd spannend, ze laten het op het laatste moment weten wanneer het verkooppunt opengaat.
Ik krijg zelfs al de spanning van het lezen voor dinsdag
Maar mooi verhaal weer joh
Wat ik me afvraag, is ook Napoli beinvloed door rechts-extremistische ideeen? Zoals dat bij sommige clubs in Italie het geval is?
Vanochtend met football manager2006 zelf kampioen geworden van de serie C met Napoli
quote:Nee, Napoli heeft geen grote politieke bewegingen/stromingen onder de fans.Op dinsdag 4 april 2006 13:42 schreef LostBoyz het volgende:
Wat ik me afvraag, is ook Napoli beinvloed door rechts-extremistische ideeen? Zoals dat bij sommige clubs in Italie het geval is?
Tuurlijk heeft iedereen zijn of haar voorkeuren, maar dat wordt niet massaal uitgedragen, vindt niet op de tribunes plaats.
Mooi voorbeeld waren de spandoeken na Livorno - Lazio en die Romeinse groet van Di Canio, met als strekking: extreem links of extreem recht, het maakt geen donder uit, het heeft niks te maken met voetbal dus weg met die zooi, even verwerpelijk.
Napoli heeft overgens nu geen donkere voetballers, maar vroeger wel gehad. Maar inderdaad zeker niet veel en altijd minder vergeleken met andere clubs.
Geloof dat de laatste donkere Napoli speler alweer dateert van 2 jaar terug, de toenmalige rechtsbuiten (die zo'n indruk op me gemaakt heeft dat ik geen idee meer heb van z'n naam).
quote:Officieel wel ja, Napoli moet 6 punten halen en Frosinone moet er dan minder dan 6 halen uit de komende 2 wedstrijden, dan zijn ze officieel kampioen. Officieus zijn ze met 6 punten sowieso al kampioen, Frosinone gaat natuurlijk nooit aan het doelsaldo en aantal zeges van Napoli komen.Op dinsdag 4 april 2006 12:31 schreef smook.biz het volgende:
Uit mijn hoofd moet Napoli dan zondag of maandag winnen in Foggia en dan thuis winnen van Perugia. Frosinone moet dan in die twee wedstrijden minstens 1 keer punten laten liggen.
Frosinone heeft nu wel 2 makkelijke tegenstanders in Pistoiese en Chieti.
En ach ja, anders worden ze in Grosseto kampioen 1 wedstrijd later, kan ik dan wellicht weer ff op en neer via Pisa
Er wordt ook al gesproken over de mogelijke 11 van Napoli volgend jaar: Iezzo, Cassetti, P.Cannavaro, Maldonado, Rullo, Montervino, Bogliacino, Esposito, Morfeo(Locatelli), Langella, Bucchi(Calaiò). All. Reja
Meest onwaarschijnlijke naam: Eigenlijk die van de trainer
Verder is de Capo van de groep Teste Matte gearresteerd gisteren nadat bij een aanval van deze groep fans op de politie eerder hij herkent was omdat z'n gezicht niet goed genoeg bedekt was.
Weet jij hier meer van Smook, wat gaan hier voor een acties op komen en bij welke groep op de Curva A sta je?
En dan duikt de media er dus bovenop...
Ik wil niet populair doen, maar de politie vraagt met die controle om problemen. Bij een wedstrijd als afgelopen zondag tegen Chieti gebeurt er gewoon helemaal niks als de politie niet moeilijk doet. Wanneer ze dan zo een overdreven en treiterige maatregelen gaan nemen, dan begint het te irriteren. Je kent dat gevoel wel, dat je buiten in de rij staat, onnodig en het duurt lang, en dat je binnen in het stadion al het zingen, fluiten hoort van het publiek. Dan wil je gewoon naar binnen.
quote:Op dinsdag 4 april 2006 19:39 schreef DIGGER het volgende:
Er wordt ook al gesproken over de mogelijke 11 van Napoli volgend jaar: Iezzo, Cassetti, P.Cannavaro, Maldonado, Rullo, Montervino, Bogliacino, Esposito, Morfeo(Locatelli), Langella, Bucchi(Calaiò). All. Reja
! Napoli is toch een club die me op de een of andere manier wel geboeid heeft... Mooi om te lezen dat jij zo "geintegreerd" bent daar bij Napoli...
Maar hoe kom jij daar terecht als ik zo vrij mag zijn ??
quote:Ach mooi voorbeeld: Vlak voor Euro 2000 was er de Amstecup match Feyenoord - Den Haag om 20.00 uur. Verzamelen was op station Holland Spoor, om 15.00 uur al.Op woensdag 5 april 2006 10:24 schreef smook.biz het volgende:
Ik wil niet populair doen, maar de politie vraagt met die controle om problemen. Bij een wedstrijd als afgelopen zondag tegen Chieti gebeurt er gewoon helemaal niks als de politie niet moeilijk doet. Wanneer ze dan zo een overdreven en treiterige maatregelen gaan nemen, dan begint het te irriteren. Je kent dat gevoel wel, dat je buiten in de rij staat, onnodig en het duurt lang, en dat je binnen in het stadion al het zingen, fluiten hoort van het publiek. Dan wil je gewoon naar binnen.
Na controle op het perron, in de trein, bij het stadion was het al 20.20 uur eer ik binnen was (ze foullieerden met 2 man iedereen (= 1600 man)), en ik was nog 1 van de eersten. Ja, geen wonder dat er dan ongeregeldheden plaats vinden als je veel geld betaald voor een match, waar je zo een hele dag aan kwijt bent en dan nog het belangrijkste mist ook. Nooit begrepen.
In Italie is het alleen wel zo dat het wat gevaarlijker is als agent, je kunt daar respressailles verwachten als je je belachelijk gedraagd, in NL is dat anders.
Maaruh, wordt er binnenkort weer een politiebureau bestormd?
En sta jij nou daar tussen of bij de Vecchi Lions of de Bronx of Mastiffs?
quote:Dat was begin vorig seizoen, de Braziliaanse superaanvaller Toledo (gelukkig rap weer afgevoerd ... gevalletje Via Toledo !)Geloof dat de laatste donkere Napoli speler alweer dateert van 2 jaar terug, de toenmalige rechtsbuiten (die zo'n indruk op me gemaakt heeft dat ik geen idee meer heb van z'n naam).
Smook, even een klein puntje opbouwende kritiek: waarom heb je het in je stukjes altijd over keeper Gennaro Izzo i.p.v. Iezzo ?
hoort de serieA.quote:20.45 uur volgens SkyOp dinsdag 4 april 2006 12:35 schreef smook.biz het volgende:
Foggia - Napoli is verplaatst naar dinsdag 11 april 15.00 ivm veiligheid.....
En maar 1300 kaarten?
AUGURI!
Ik ga op het paspoort van de moeder van Maurizio. Hoop trouwens niet dat de wedstrijd om 20.45 begint zoals Digger zegt. Volgens mij hadden ze juist de wedstrijd in de middag gezet vanwege de veiligheden......
Izzo ipv Iezzo is omdat ik teveel spelfouten maak.....
quote:Mooie naam...Op donderdag 6 april 2006 12:23 schreef DIGGER het volgende:
En Montervino is net vader geworden van een gezonde meid, Ginevra
AUGURI!
mms://fastreal.fastweb.it/raisporthigh
Thuis kampioen worden zou wel zo leuk zijn, beter dan in Grosseto in elk geval, maar na de late missstap tegen Pistoiese zondag zie ik Frosinine niet snel nog een misstap maken bij de nr. laatst zaterdag.
Calaio scoort de laatste tijd toch wel weer aardig wat goaltjes, na een lange droge 'middenperiode' in het seizoen.
Voor de wedstrijd waren er rellen tussen ons en de ME. Daarnaar heb ik rellen gezien tussen de ME en Foggia supporters die bij onze bussen wilden komen.
90 minuten wedstrijd gezien maar ook weinig voetbal
quote:Op dinsdag 11 april 2006 21:10 schreef smook.biz het volgende:
Met andere woorden, ik heb heel veel rellen gezien en heel weinig voetbal.
Glenn kijkt Foggia - Napoli (en ziet z'n favorieten nog net geen kampioen woren)
In Italie ook al een Italia shirtje gekocht, dus hij is ook al WK-proof.
11 april 2006
Napoli, la nostra unica fede. Napels, ons enige geloof. La nostra unica fede is een wekelijkse column over de wedstrijden van voetbalclub Napoli. Na het faillissement speelt het ooit machtige Napels voor het tweede seizoen in de hel van het betaalde voetbal, de Serie C. De trotse Napolitanen willen maar een ding. Zo snel mogelijk terugkeren in de Serie A. Ter vergelding van al die jaren vernedering door de rest van Italië.
Die blik. Die blik op de bussen in de bocht. Die blik jaagt door mijn hoofd op dinsdagavond 11 april. Voor mijn ogen zweven flitsen van beelden. Korte, herhalende flitsen, een beeld en dan weer zwart. Als een diareeks. De politieagent die zijn middelvinger opsteekt naar de passerende Napolitanen. De rookwolken van ontploffende vuurwerkbommen voor de ramen. De supporters die aan de betonnen trap hangen boven de vechtende menigte. Ik hoor geluiden in mijn hoofd. De klappende wieken van de helikopters, de schreeuwende mannen, de snerpende remmen van de bussen. We rijden stapvoets in de langgerekte bocht. Door het park, tussen de bomen rennen ME-ers en Foggia supporters. Mijn hoofd draait naar rechts, naar de sliert rijdende oranje bussen in de bocht. De deuren staan open, de ramen zijn stukgeslagen. In de deuren van alle bussen zie ik ons staan. Klaar voor de aanval. IJzeren staven en stokken in de handen. Bivakmutsen op. We zijn geen supporters. We zijn soldaten.
In de krant staan grijze wolken met bliksemflitsen getekend. Ik sla haar dicht en kijk naar buiten. De hemel is strakblauw, de zon speelt in haar oneindige wolkenloze ruimte. We zoemen over de snelweg. Cavallo als altijd stoer achter het stuur, Genni en Maurizio zitten achterin. Het is stil want er gaan broodjes rond. Er wordt geproefd. Cavallo neemt grote happen, kauwt en maakt morrende, instemmende geluiden. Ook wiegt hij af en toe zijn hand op en neer met gespreide vingers. Via de achteruitkijkspiegel kijkt hij Genni aan die net zijn tanden zet in een stokbrood mozzarella met tomaten. Genni kent Cavallo’s taal. Hij zegt: ‘MUMMWAE MMRREAAT’. Er vliegen kruimels uit zijn mond. Even later is het dan echt officieel. De moeder van Cavallo heeft vandaag het lekkerste broodje klaargemaakt. Er wordt overleg gepleegd in het Napolitaans. Dan geeft Genni met me het half aangevreten broodje in de handen en knikt. Drie paar ogen kijken me vol verwachting aan. Ik neem het broodje aan. Na een hap steek ik het in de lucht om het door te geven, maar de gezichten staan onverbiddelijk. Er wordt driftig nee geschud, het staat vast. Vandaag mag ik het broodje van de beste moeder opeten. Sommige geschenken hoeven niet veel geld te kosten om waardevol te zijn.
De oom van Maurizio heeft tweeduizend euro gewonnen met de voetbalpool. Het is het gesprek van de dag. Maurizio kent de wedstrijden waarop hij heeft gewed uit zijn hoofd.
‘Ascoli X, Milan 1, PSV X, Boegom 1….’
‘Bochum?’
‘Ja, Boechum. Die Duitsers.’
‘Maar Maurizio, die spelen toch in de tweede divisie?’
‘Ja.’
‘Wedden ze in Napels ook op de wedstrijden in de Duitse tweede divisie?’
‘Ja. Ook op de Nederlandse tweede divisie.’
‘Ook op de Nederlandse tweede divisie?’ Mijn mond valt open van verbazing.
‘Ja, ik heb twee weken geleden nog op Stoermvoegols Tilstar – Helmoend Sport gewed.’
‘Ja’, voegt Genni toe. ‘En ik op Fenlo – Go Ahaad Egles’.
‘Venlo – Go Ahead Eagles! Wat hebben die gemaakt dan?’
‘Fenlo heeft 3-0 gewonnen’, zegt Genni stellig.
Ik besef dat zojuist een Napolitaan mij de uitslag heeft verteld van VVV – Go Ahead Eagles. Wonderlijk.
Cavallo is ondertussen erg geinteresseerd in het winnen van tweeduizend euro met de voetbalpool.
‘Maurizio, hoeveel had je oom ingezet?’
‘Honderd euro.’
‘Is dat niet veel?’
‘Nee, want hij heeft samen met mijn andere oom een bv opgericht.’
Cavallo knikt. Hij heeft het begrepen. Ik niet.
‘Hij heeft een bv opgericht in gokken op voetbalwedstrijden?’
‘Ja, logisch.’, Maurizio antwoordt ongeduldig, geirriteerd.
‘Maar is dat niet best wel risicovol om daar een onderneming voor op te richten?’
Maurizio zucht. Hij zet aan voor een laatste uitleg.
‘Nee want hij speelt ook poker. Hij gokt al jaren, hij is erg professioneel, snap je?’
Ik snap het.
In Napels kun je geluk studeren.
Als we de snelweg bij Candela afrijden is het nog dertig kilometer. Direct na de afslag stuiten we op een politieblokkade. We moeten onze toegangskaarten voor het uitvak laten zien, anders mogen we er niet door. De provinciale weg van Candela naar Foggia is vandaag alleen van de 1200 meegereisde Napolitanen. Een machtig gevoel. In de auto wordt het langzaam stiller. De verhalen over het afgelopen weekeinde stokken, de spanning voor de wedstrijd en hetgeen ons te wachten staat stijgt. Na een lange stilte zegt Cavallo plots; ‘Foggiane di merda’. Dan zwijgt hij weer, diep verzonken in gedachten, zijn ogen op de weg gericht.
Bij het binnenrijden van de stad wordt onze rij auto’s klemgereden door politiebussen. Ze leiden ons terug naar de ringweg. Uiteindelijk komen we uit op een grote kiezelparkeerplaats. Er staan gedeukte oranje bussen klaar in kaarsrechte rijen. Om de bussen staan honderden ME-ers paraat. Echt paraat. Knuppels en schilden in de hand. In de buurt van de bussen is een nauwe sluis gemaakt van dranghekken waar de supporters een voor een doordruppelen. De toegangskaarten worden gecontroleerd. De controle gaat te langzaam. De massa voor de sluis neemt toe en er wordt hard geduwd. De ME-ers duwen met hun schilden de supporters terug achter de hekken. De sfeer wordt vijandig en het dreigt snel uit de hand te lopen. Ik zie onze leiders, zowel die van de Curva A als van de Curva B. Ze zoeken de hoofdagent op het terrein van de bussen. De ME-ers openen een dranghek om de groep leiders door te laten. De groep loopt kalm naar de hoofdagent en spreken hem aan. Wat later draait de hoofdagent zich om. Hij roept naar de ME-ers in de sluis. Ze knikken en stappen achteruit. Er is een beslissing genomen. De kaartcontrole is opgeheven.
Een paar honderd meter voor het stadion wordt er plots hard geschreeuwd in de bus.
‘MAZZATE MAZZATE’ (RELLEN RELLEN).
Er wordt naar de chauffeur geroepen dat de poorten open moeten. Het duurt te lang, vanuit de bussen achter ons komen al supporters langszij gerend. Iemand slaat de glazen noodvergrendeling kapot en de deuren klappen open. Door de druk van de golf mensen slingert me de bus uit. Op straat is het oorlog met de ME. Maar de politie is goed georganiseerd, direct wordt de uitgang richting de stad afgesloten door een kordon. Ze slaan de supporters richting uitvak. Onze groep van 1200 man is ondertussen veranderd in een schoppende, stenen en vuurwerk gooiende massa. De voorste gelederen hebben de ingang van het uitvak inmiddels al bereikt. In de verte zie ik ook daar de stokken van ME-ers in de lucht vliegen. De ingang is te klein en te nauw voor de paniekerige meute. Net na de ingang is een smalle, stenen trap die naar het uitvak leidt. Door de klappen bij de trap komt er een golf van vluchtende supporters weer achteruit gerend, terwijl de achterste gelederen juist naar voren willen vluchten. Ik kijk om me heen en zoek Genni, Cavallo en Maurizio kwijt. Rationeel neem ik een moment op het gevaar in te schatten. In ieder geval niet naar voren, niet naar de stenen trap. Er is paniek. Het is te nauw, te verstikkend, er zijn teveel rode hoofden. Vanaf de stenen trap worden er supporters van beneden naar boven getild. Ze ploppen uit de drukkende massa. Ik zie mensen zich vastklampen aan uitstekende armen en handen. Ze zweven door de lucht en worden naar boven getrokken. Ik probeer strategisch achterin te blijven, waar de ME-ers nog steeds de ruimte verkleinen door naar voren te stappen, richting de ingang, maar ze slaan nog maar af en toe. Ik loop nu niet meer op eigen kracht, maar wordt hardhandig naar voren geschoven door een ME-schild. Ik kijk de ME-er achter mij in de ogen en knik in richting de ingang, waar de chaos nog steeds groot is, waar het gevaarlijk is. Hij knikt terug. Het geeft me vertrouwen.
In het stadion staan de supporters van Foggia op de banken. Het hele stadion zingt. Ook de mannen in pakken op de eretribune. Ook de vrouwen en kinderen. Ze zingen over de haat voor de Napolitanen. Aan de overzijde wordt een spandoek over de mensenhoofden gerold. Het is een boodschap. Voor ons.
‘NAPOLITANI BASTARDI!’
Aan de lange zijde zie ik andere spandoeken.
‘BENVENUTO IN ITALIA’ (Welkom in Italie). En ‘VESUVIO PENSARCI TU’ (Vesuvius regel jij het maar, verwijzing naar de actieve vulkaan aan de rand van Napels).
Er wordt ook gevoetbald. Maar daar houden we ons niet mee bezig. Ook moeten we van de leiders meer dan eens met onze rug richting veld en de rest van het stadion gaan staan. We zijn namelijk te goed om de supporters van Foggia in het gezicht aan te kijken. De wedstrijd stelt weinig voor. In de eerste helft krijgt Foggia geen penalty waar het die wel had verdiend. Napels speelt erg sober en futloos. In de tweede helft scoort Foggia 1-0 en het stadion barst uit haar voegen. We worden vernederd door het thuispubliek. Maar ondanks de achterstand en het slechte spel van Napels voel ik dat we niet gaan verliezen. Wanneer Calaio scoort met een fantastische kopbal ontploft ons vak. Na de 1-1 zijn beide ploegen tevreden. Foggia want het verliest niet van het grote Napoli. Napoli want het is nog maar een enkele pas verwijderd van het kampioenschap.
In de bus onderweg naar de parkeerplaats staar ik naar buiten. De ramen zijn uit de kozijnen geslagen. In het park rennen de Foggia supporters, ze gooien vuurwerkbommen naar de bussen. In een langgerekte bocht stoppen onze bussen. Ik zie de Napolitanen met bivakmutsen en gewapend met ijzeren staven richting het park stormen.
Ik sluit mijn ogen en luister naar geluiden van helikopters en doffe knallen. Het is teveel. De adrenaline maakt plaats voor minachting.
Nooit meer Foggia.
quote:Ik snap het.
In Napels kun je geluk studeren.
Mooi verhaal weer.
Ik zou het echt in boekvorm uitbrengen als ik jou was
Je hebt denk ik nog nooit een match tegen Salernitana meegemaakt, da's ook altijd wel heftig.
En de grote clubs uit de Serie A natuurlijk, maar da's nog even ver weg. Volgend jaar weer Genoa, Verona, wellicht Avellino.
Vind je het jammer dat je er zaterdag niet bij bent?
Genieten weer... in één ruk uitgelezen.
quote:Je zit ook met beide Curva's in 1 uitvak natuurlijk.Op donderdag 13 april 2006 12:39 schreef smook.biz het volgende:
Nee, ik vond dit te. Ik vond ook de sfeer onderling tussen de Napels supporters niet oke.
quote:Was voor de coppa, 3 jaar terug, was nog zomer, voetbal leefde nog amper qua tijdstip in het seizoen en dan ineens 55.000 man op de tribune, erg mooi. Helaas een draw toen.Hoe was dat tegen Salerno?
quote:Ach, vanuit NL kan ik er amper bij zijn, en dan is een wedstrijd waarin je mogelijk kampioen kan worden van de Serie C1 nu ook niet van het kaliber "daar moet je bijgeweest zijn". Als ze nou naar A konden promoveren, dan was het heel anders.Vind je het jammer dat je er zaterdag niet bij bent?
quote:Daarin geef ik je gelijk....ik denk ook dat de Curva oproept tot het niet vieren van het kampioenschap, zoals ze dat vorig jaar (te vroeg) deden voor de play-off finale tegen Avellino.[quote]Op vrijdag 14 april 2006 12:31 schreef DIGGER het volgende:
en dan is een wedstrijd waarin je mogelijk kampioen kan worden van de Serie C1 nu ook niet van het kaliber "daar moet je bijgeweest zijn".
Wonnen zelf vrij simpel met 2-0 van Perugia en de enige overgebleven 'concurrent' verloor met 3-0 bij Chieti.
Meest opmerkelijke moment van de wedstrijd: 5 minuten voor tijd bij al de 2-0 stand worden in de Curva B tientallen enorme spandoeken getoond met de beruchte tekst "CARRARO INFAME" plus het bekende spandoek met z'n foto met dezelfde tekst erbij. (Carraro is de voorzitter van de voetbalbond, door de fans verantwoordelijk gehouden voor de verplichte degradatie naar de Serie C1 bijna 2 jaar terug en sinds die dag persona non grata in heel Napoli).
Scheidsrechter staakte de match onmiddelijk, wou dat de doeken verwijderd zouden worden. Hij begreep echter al snel dat dat nooit van z'n leven zou gebeuren en liet de match uitspelen terwijl de hele tribune op en neer ging en "wie niet springt is Carraro" zong
Napoli had nog een voorwaardelijkje hiervoor staan (nadat het spandoek al 2 jaar lang elke match boetes oplevert), maar met zo veel doeken zal de laatste thuiswedstrijd van het seizoen wel zonder publiek moeten worden afgewerkt. Maar goed, boeien, vond de actie geweldig.
In het stadion was het (nog redelijk bescheiden) feest, in de stad niet, promotie naar de Serie B is geen reden om feest te vieren (hing ook op vele spandoeken en werdt ook middels flyers medegedeeld).
quote:Ge-wel-digOp zaterdag 15 april 2006 17:31 schreef DIGGER het volgende:
Scheidsrechter staakte de match onmiddelijk, wou dat de doeken verwijderd zouden worden. Hij begreep echter al snel dat dat nooit van z'n leven zou gebeuren en liet de match uitspelen terwijl de hele tribune op en neer ging en "wie niet springt is Carraro" zong
Trouwens, in de FM game met Napoli (heb verder vrij weinig met de club hoor), is (behalve held Calaio) er een Braziliaan die er speelt, die Inacio Pia heet. Nu heb ik gisteren dit topic een beetje doorgelopen, met alle mooie verslagen en de discussie over donkere spelers, maar speelt deze Pia wel bij Napoli, of is dat een blanke Braziliaan? En is 't in het echt nog wat?
De club is in elk geval wel schuldenvrij, weet volgend seizoen hopelijk veel seizoenkaarthouders te binden (hoewel er in Italie veel mensen kaartjes los kopen - zo kun je ook duidelijker protesteren door weg te blijven) als steun in de rug. Als het eenmaal loopt en de fans staan er achter kunnn er gekke dingen gebeuren, maar ook het tegenovergesteld scenario is denkbaar.
Veel zal afhangen van een nieuw TV contract met SKY Italia, sponsoring en budget wat via Di Laurentiis vrij moet komen (hij was er vandaag trouwens niet eens, zit in de VS voor werk).
Wedstrijd van vanmiddag werd via de RAI International wel live uitgezonden in Noord en Zuid Amerika en Afrika.
Nog een detail: In de Serie C is het verplicht te spelen met nr. 1 tm 11, maar in de Serie B zal het nummer 10 dus nooit meer gedragen worden (Sosa had er al een speciaal T-shirt onder z'n wedstrijdshirt voor aan).
Zo ziet ie er trouwens uit:
Aanvoerder Montervino met alleen nog z'n onderbroek over
"Pampa" Sosa met z'n speciale shirt
Curva A (waar Smook dus ergens staat).
Nu kon het, want eventuele sancties komen na de promotie.
quote:Heb je er foto's van? Op de TV beelden was er nooit echt 1 goed overzicht te zien, maar ik denk zeker 25 grote spandoeken, dan nog dat spandoek met foto onder aan de ring en daarnaast nog dat enorme spandoek met alleen de tekst "infame".Op zaterdag 15 april 2006 19:16 schreef smook.biz het volgende:
Kom net terug vd wedstrijd......echt fantastisch die actie van de Curva B! CARRARO INFAME.....
Nu kon het, want eventuele sancties komen na de promotie.
Of waren het nog meer spandoeken boven op de Curva?
En gezien er al een voorwaardelijk loopt (Die spandoeken jegens Carraro hangen al sinds augustus 2004 in San Paulo), zal er denk ik een wedstrijd zonder publiek aankomen, en dan gewoon tegen Frosinone thuis graag, gaat toch nergens meer om.
Al met al een overwinning voor de supporters.
Ik taai iig af voor vandaag
Maar de fans grepen vanmiddag dus de gelegenheid om de hele Curva vol te hangen.
Hier een plaatje waarop een deel te zien is:
De Laurentiis komt zometeen trouwens live via satelliet vanuit LA bij Domenica Sportiva op de Rai Due. Ze openden zelfs met de promotie van Napoli.
Gevolgd door:
"Liever een wedstrijd achter gesloten deuren vanwege het laten horen van onze mening, dan een stadion zonder identiteit"
Kortom, we weten dat we hier een sanctie op zullen krijgen maar dat boeit niet, we zullen onze mening altijd laten horen.
quote:Dit vind ik idd ook een interessante vraag...!Op zondag 16 april 2006 14:10 schreef A.Petacchi het volgende:
Waarom zijn er bij napoli, als een van weinige clubs in Italie, eigenlijk 2 grote curve? En wat zijn precies de verschillen tussen de curva a en curva b?
Ik weet, Digger corrigeer me, dat een jaar of tien geleden de Curva B het meest beruchte vak was van San Paolo, sinds de komst van die leider met de paardestaart (hoe heet die ook alweer?), is de hardste kern vertrokken naar de rechterkant van de Curva. Daarna heeft Curva A qua hooligankracht de hoofdrol op zich genomen. Ik zou Curva B definieren als de fanatieke aanhang met liederen en spandoeken vaak met "politieke" inhoud. De Curva A zie ik gewoon als een verzameling tuig uit de stad met een Napoli-hart.
De Curva A zit dan ook pal naast het zwaar beveiligde uitvak.
De Curva B is ook niet echt politiek, daar doen ze bij Napoli niet op grote schaal aan itt bv Atalanta, Verona of Lazio, maar als je kijkt naar de inhoud van alle spandoeken, dan wint de Curva B het wel van de Curva A. Maar qua bekende grote groeperingen is de Curva B tegenwoordig minder "groepsgewijs" georganiseerd, grootste belangrijkste groep daar is de Fedayn.
In de Curva A zitten meerdere grotere machtige groeperingen, en ook uit meerdere grotere wijken, die dat duidelijk naar voren brengen.
Er zijn inderdaad weinig clubs met 2 grote Curva's, Messina is een club met fanatieke aanhang aan weerszijden van het stadion, Genoa ook enigszins (voor beide geldt trouwens dat aan de andere zijde het slechts een halve zijde/curva betreft), maar verder weet ik niet zo een grote club op te noemen die zoiets aan beide korte zijden/Curva's heeft.
Nino D'Angelo (Muziekgod in Napoli, Smook zal wel het e.e.a. uit z'n hoofd kunnen meezingen inmiddels) zingt in zijn lied "Napoli Napoli" welke over de voetbalclub gaat, ook over de Curva B.
Leuke is wel dat 2 Curva's, naast een strijd jegens tegenstander, ook een onderlinge strijd oplevert, waardoor beide curva's zich naar een hoger niveau tillen dan dat ze waarschijnlijk gehad hadden zonder elkaar.
Morgen wordt trouwens de sanctie voor de anti-Carraro actie bekend.
quote:Ik ben dan wel geen Digger, maar je kunt het eens hier proberen: http://www.rapidshare.deOp dinsdag 18 april 2006 09:34 schreef smook.biz het volgende:
Digger, kan ik ook op de een of andere manier een mp3 uploaden? Dan zet ik ó surdato erop wat door het stadion werd gezongen na het kampioenschap......
'o surdato 'nnammurato: http://rapidshare.de/files/18296644/traccia11.mp3.html
Ook ff de gehele songtekst plaatsen (In Napolitaans en Italiaans - kun je gelijk zien hoeveel verschil erin zit):
quote:'E PAROLE ORIGINALE NAPULITANE
Staje luntana da stu core,
a te volo cu 'o penziero:
niente voglio e niente spero
ca tenerte sempe a fianco a me!
Si' sicura 'e chist'ammore
comm'i' so' sicuro 'e te...
Oje vita, oje vita mia...
oje core 'e chistu core...
si' stata 'o primmo ammore...
e 'o primmo e ll'ùrdemo sarraje pe' me!
Quanta notte nun te veco,
nun te sento 'int'a sti bbracce,
nun te vaso chesta faccia,
nun t'astregno forte 'mbraccio a me?!
Ma, scetánnome 'a sti suonne,
mme faje chiagnere pe' te...
Oje vita....
Scrive sempe e sta' cuntenta:
io nun penzo che a te sola...
Nu penziero mme cunzola,
ca tu pienze sulamente a me...
'A cchiù bella 'e tutte bbelle,
nun è maje cchiù bella 'e te!
Oje vita....
TRADUZIONE IN ITALIANO
Sei lontana da questo cuore,
da te volo con il pensiero:
niente voglio e niente spero
oltre che tenerti sempre a fianco a me!
Sei sicura di questo amore
come io sono sicuro di te…
Oh vita, oh vita mia…
Oh cuore di questo cuore…
sei stata il primo amore…
e il primo e l'ultimo sarai per me!
Quante notti non ti vedo,
non ti sento tra queste braccia,
non ti bacio questa faccia,
non ti stringo forte tra le mie braccia?!
Ma, svegliandomi da questi sogni,
mi fai piangere per te…
Oh vita, oh vita mia…
Scrivi sempre che sei contenta:
io non penso che a te solamente…
Un pensiero mi consola,
che tu pensi solamente a me…
La più bella di tutte le belle,
non è mai più bella di te!
Oh vita, oh vita mia…
Er zijn slechts een paar clubs die hogere toeschouwersaantallen trekken: Milan, Inter en Roma. Lazio en Fiorentina trekken ongeveer evenveel toeschouwers als Napoli.
Tevens bekende een hevig geemotioneerde Roberto "Pampa" Sosa gisteravond op het Sky Sport Journaal dat hij tegen Frosinone thuis het nr. 10 shirt zal dragen, de laatste keer dat het shirt ooit in San Paulo gedragen zal worden.
quote:Napoli - Frosinone dus zonder publiek en 20.000 Euro boete.Napoli - Frosinone a porte chiuse
La Lega non squalifica il campo ma impedisce la festa finale con i ciociari
La Lega di serie C ha reso noto che in conseguenza delle intemperanze della tifoseria azzurra in occasione di Napoli-Perugia ai partenopei è stata inflitta una duplice sanzione, gara a porte chiuse e 20mila euro di multa.
Zag net nog de beelden van die actie in het sportjournaal van SKY, ondanks de sanctie blijf ik het een prima en terechte actie vinden.
Ik moet er nog even over nadenken, het wordt in ieder geval de laatste. Ik hou het dit seizoen voor gezien......
Vraag is al eerder gesteld maar niet echt beantwoord; Hoe ben jij bij de Curva A verzeild geraakt? en daar geaccepteerd?
15 april 2006
Napoli, la nostra unica fede. Napels, ons enige geloof. La nostra unica fede is een wekelijkse column over de wedstrijden van voetbalclub Napoli. Na het faillissement speelt het ooit machtige Napels voor het tweede seizoen in de hel van het betaalde voetbal, de Serie C. De trotse Napolitanen willen maar een ding. Zo snel mogelijk terugkeren in de Serie A. Ter vergelding van al die jaren vernedering door de rest van Italië.
Franco Carraro houdt het papier in zijn hand. Hij trilt. Het is zaterdag 15 april, de middag breekt aan. Franco schudt nogmaals zijn hoofd. Hij zit al de hele morgen aan zijn lange dinertafel in de riante villa. Hij weet nog goed de dag waarop hij voor het eerst gearmd met zijn vrouw door de grote poort doorliep. Ze lachte de hele dag, een nieuw paradijs. Hij had het gevoel aan een nieuw, een tweede leven te beginnen. En nu…zijn hoofd buigt weer naar het papier. Rechtsboven de datum, 12 augustus 2004. Het persbericht van de Italiaanse voetbalbond, zijn bond. Zijn trots, in de afgelopen jaren heeft hij met succes nieuwe reglementen opgesteld die onverbiddelijk zijn ingevoerd. Binnen de bond respecteert men Franco Carraro vanwege zijn harde en onverzettelijke karakter, daar is hij altijd tevreden mee geweest. De letters van het persbericht zweven voor zijn ogen:
SOCIETA’ NON AMMESSE AI CAMPIONATI
PROFESSIONISTICI 2004-2005
S.S. Calcio Napoli S.p.A preso atto che, con sentenza del 30 luglio 2004, pubblicata in data 2 agosto 2004, il Tribunale di Napoli ha dichiarato il fallimento della S.S. Calcio Napoli S.p.A.;
Die twee zinnen waren de grote doorbraak in zijn carrière. Het verwerpelijke Napoli werd voor eens en voor altijd verwijderd uit de competities van de voetbalbond. Hij herinnert zich de krantenkoppen, de aandacht op televisie, het commentaar van vrienden. Ze zeiden dat het niet kon, dat niemand het lef had om de gehate en gevaarlijke Napolitanen naar de voetballoze hel te sturen. Hij kon het en deed het. Augustus 2004 staat in Franco’s geheugen gegrift als de meest machtigste dag uit zijn leven. En vandaag? Hij laat het papier los. Zijn vingers spreiden zich. Het vel papier dwarrelt in de prullenmand. Hij voelt de hand van zijn vrouw op zijn schouder. Ze weet dat hij het moeilijk heeft.
Om drie uur zet Franco Carraro de televisie aan. RAI International. Behalve Napolitanen kijken supporters over de hele wereld mee. Afrika, Zuid-Amerika, de Verenigde Staten. Als de wedstrijd begint weet hij dat Napoli vandaag niet tegen Perugia speelt. Er kan vandaag maar één tegenstander verliezen. Hij. Het stadion is bijna vol. Hij ziet vijftigduizend uitzinnige Napolitanen op de tribunes. Een unicum voor de Serie C. Een sprankje hoop gloort nog in zijn lichaam. Als Napoli niet wint, dan is het vooralsnog geen kampioen. En is hij de winnaar, althans vandaag. Zoals vorig jaar, toen Napoli op de laatste speeldag de promotie naar de Serie B verspeelde. Tegen vrienden hield hij vol medelijden te hebben met de stad en haar voetbalgekke inwoners, maar de huilende Napolitanen op de tribunes maakte dat hij zich machtiger dan ooit voelde. Hij dompelde de stad een tweede jaar onder in de donkere krochten van de Serie C. Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Soms maakt hij zich zorgen over dat gevoel, over die adrenaline in zijn lijf.
Traditiegetrouw speurt hij op het scherm de tribunes af, op zoek naar anti-Carraro spandoeken. Anderhalf jaar heeft hij wekelijks boetes van duizenden euro uitgedeeld aan Napoli vanwege een levensgroot spandoek met zijn portret afgebeeld en de woorden “Carraro infame” (Carraro schande!). Franco zakt tevreden terug in zijn stoel, het hangt er weer niet. Op zich deed het spandoek hem weinig, sterker nog, hij voelde zich op een vulgaire manier wel geëerd door de negatieve aandacht van die gevaarlijke groepen supporters. Maar hij was de president van de voetbalbond, niemand die zonder zijn toestemming hem tegensprak.
De boetes hadden niet het gewenste effect. De voorzitter van Napoli, Aurelio de Laurentis, was het met de supporters eens en betaalde de boete week na week uit eigen zak zonder een woord te reppen over het weghalen van het spandoek. Franco schudt zijn hoofd, hij kan maar niet begrijpen hoe mensen zo nonchalant met hun geld kunnen omgaan. In de herfst, tijdens de uitwedstrijd in Lucca, had hij er genoeg van. Vanuit zijn designzetel belde hij naar het stadion en beval de scheidsrechter de wedstrijd niet te beginnen voordat het spandoek werd weggehaald. Het spandoek verdween. Tijdens de eerste bondsvergadering gaf hij een pamflet uit. “Iedere wedstrijd met spreekkoren en/of spandoeken tegen zijn persoon wordt onmiddellijk gestaakt.” De supporters van Napoli, zijn ergste vijanden, gehoorzaamden.
Na vijf minuten zet Franco Carraro zijn breedbeeld televisie uit. Hij kan het niet meer aanzien. De sfeer in het stadion is feestelijk, de zon schijnt en de azuurblauwe shirts van Napoli schitteren blauwer dan ooit tevoren. Besluiteloos sloft hij door de kamer. Uiteindelijk stapt hij in zijn tuin en begint afwezig wat te schoffelen. Plots hoort hij kreten uit het dorp, Napoli heeft gescoord, 1-0. Hij gooit de schoffel op de grond en loopt terug naar het huis en het scherm. In zijn zetel beraadt Franco Carraro zich op zijn toekomst. Hij is bang voor Napoli in zijn competities. Hij is bang voor de terugkeer van het grote voetbal in Zuid-Italië. Met tranen van woede en machteloosheid dwingt hij zichzelf de gifbeker helemaal leeg te drinken en naar het scherm te kijken. Die mentaliteit heeft hij altijd al gehad, dat wilskrachtige, dat hij zijn vader hem nog geleerd.
In het stadion maakt men zich op voor de overwinning. Niet voor de 2-0 overwinning op het nietszeggende Perugia. In het stadion maakt men zich op voor de overwinning van een twee jaar durende wedstrijd. Leider B. van de Curva B maant een moment ieder tot stilte. Hij staat op zijn ladder, hoog boven de twintigduizend koppen van zijn vak. Hij spreekt door de megafoon:
“Ragazzi, luister.”
De hoofden draaien zijn richting uit. Het wordt stil.
“Het was een bikkelharde wedstrijd.”
B. kijkt naar de hoofden. Ze knikken. Er is twee jaar geleden. Op de achtergrond gaat de wedstrijd door. De wedstrijd is niet meer belangrijk.
“We hebben gestreden. We hebben gestreden in louter slechte tijden. We hebben gespeeld in Sora, in Martina Franca, in plaatsen waar Napoli niet hoort te spelen.”
De supporters in het vak mompelt instemmend. Er heerst een gevoel van opluchting, maar ook een gevoel van het nieuwe begin.
“We zijn vernederend door de politie, door Italië en we hebben in stilte en met waardigheid gestreden tegen Franco Carraro. Tot vandaag.”
B. laat een moment zijn megafoon zakken. Dan lijkt hij opnieuw de energie uit zijn woede te halen.
“Vandaag lijdt Franco Carraro de nederlaag van zijn leven. We keren terug naar hem en naar zijn competities die we zullen veroveren met onze vereende krachten!”
Vanuit de Curva klinkt toestemmend geschreeuw. B. wijst naar zijn assistenten en er worden grote kartonnen dozen over de Curva verspreidt. Een paar minuten later staat het San Paolo op. Een staande ovatie voor de Curva B. Over de gehele lengte van de tribune zijn levensgrote spandoeken ontvouwen. “CARRARO INFAME”, staat er te lezen. Het portret van de grijsaard toornt in het hart van de Curva. De beelden gaan de wereld over. Dit is het signaal van een onoverwinnelijk volk. Dit is het signaal van de Napolitanen aan de wereld. Niemand is machtiger dan Neapolis, dan Partenope, niemand is sterker dan de woede van een vernederde Napolitaan. B. kijkt over zijn machtige vak en voelt de miljoenen televisiekijkers in zijn rug. Hij voelt zich plots alleen, alleen midden op het veld van een leeg San Paolo. Hij draait zich om. In het doel staat een trillende Franco Carraro. B. lacht. Er ligt een bal op de penaltystip. Met een vlammende schot schiet hij de bal in de kruising. Carraro duikt de andere kant op. Hij heft zijn vuisten in de lucht en kijkt in de vlammende Napolitaanse zon. “GOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOL’.
Franco Carraro springt uit zijn zetel. Hij probeert woedend een telefoonnummer in te toetsen. Hij is laaiend, wil het liefst alle toetsen tegelijk indrukken. De televisie op de achtergrond zoomt in het stadion. Ontelbare spandoeken met zijn naam. Met zijn naam die ten schande wordt gemaakt. Hij trekt wit weg, dit kan niet, hier kijkt de hele wereld mee. Eindelijk gaat de telefoon over. De bondsvertegenwoordiger in het stadion pakt op.
“PRONTO?!”
Het kabaal op de achtergrond is enorm. Franco houdt vlug de hoorn een stuk van zijn oor.
“Marco? Marco Gardelli?”
“JA, DAT BEN IK. FRANCO?’
“Ja Franco hier. Hoor je me?“
„ERG SLECHT, HET LAWAAI HIER IS ENORM“
‘Je moet onmiddellijk de wedstrijd laten staken, hoor je me?”
“WAT?”
“JE MOET STAKEN!’
“Ja, ik hoor je. Maar Franco, staken?”
‘Staken zeg ik je. Staken nu onmiddellijk. Hoor je me Marco?”
“JA, MAAR FRANCO…..IK BEDOEL, HET IS HIER NAPELS. IK BEDOEL ZE WINNEN TOCH. HET IS KANSLOOS, GEEF HET OP FRANCO. ER ZIJN HIER 50.000 MAN, ZE VERMOORDEN ONS!’
“STAKEN! NU!”
Met rood aangelopen hoofd slaat Franco Carraro de hoorn op de haak. Op televisie ziet hij de scheidsrechter de bal pakken en naar de kant lopen. Franco balt zijn vuisten. “Hij staakt. Hij staakt!!”. Hij schreeuwt het uit. Zijn vrouw komt uit de keuken. Ze kijkt zorgelijk. Zo heeft ze haar man nog nooit gezien. Gespannen kijken ze naar het scherm. De spelers en trainer van Napoli storten zich om de scheidsrechter die langs de zijlijn staat.
En dan recht het stadion haar rug. In plaats van de spandoeken te verwijderen, klinkt er een boodschap. Een boodschap diep uit het hart van 50.000 Napolitanen. “WIE NIET SPRINGT, IS FRANCO CARRARO”. Het stadion beeft, 100.000 paar voeten springen op hun stoelen. De jongen van de straat, de man met de nostalgische herinnering aan Maradona, de hooligan van de Curva A, de vieze man die cola en nootjes verkoopt. San Paolo springt. Napels springt. De scheidsrechter kijkt rond. Hij heeft geen keuze. Liever werkloos dan levenloos. Hij blaast op zijn fluit. De wedstrijd wordt hervat. De laatste minuten van Napels in de Serie C breken eindelijk aan.
Franco Carraro zet de televisie uit. Hij staart voor zich uit.
“Het worden zware jaren vrouw. Zware jaren.”
Hij knikt en wrijft over zijn kin.
“Zware jaren.”
Op de straten van de stad is het verleden uitgewist. De Serie C en ook het kampioenschap worden verbannen uit ieder hoofd. Napels heeft weer een voetbalclub. Op piazza Caritá spreek ik een willekeurige Napolitaan aan. In zwaar gebroken Italiaans vraag ik hem hoe het met de voetbalclub Napoli is gesteld. Het antwoord is het nu.
“Dit jaar spelen in de Serie B, maar volgend jaar spelen we zeker weer in de Serie A.”
Het nu in Napoli is de toekomst van het verleden.
FORZA NAPOLI, LA NOSTRA UNICA FEDE! (slot)
Bedankt voor een reeks prachtige verhalen smook
Volgend seizoen schrijf je weer verhalen? Of hou je er definitief mee op?Volgend seizoen ben ik in ieder geval weer van de partij op de Curva, en gezien de komende tegenstanders....Verona, Brescia, Avellino....moet dat genoeg beleving opleveren...
En gefeliciteerd natuurlijk.
quote:Vooral Verona is een speciale natuurlijk, daar werd Napoli in de tijd van Diego, toen Verona ook een grote club was, verwelkomd met spandoeken als "Welkom in Italie" "Wassen doe je met zeep", "Verona tegen Afrika" etc.Op donderdag 20 april 2006 17:10 schreef smook.biz het volgende:
Grazie a tutti!
Volgend seizoen ben ik in ieder geval weer van de partij op de Curva, en gezien de komende tegenstanders....Verona, Brescia, Avellino....moet dat genoeg beleving opleveren...
Qua duels is het jammer dat Atalanta gaat promoveren (Net voor je tijd, in de Serie B hadden ze tijdens het seizoen een speler van Atalanta geleend, die er direct in z'n 1e uitwedstrijd niet veel an bakte en een blunder maakte waaruit een tegengoal volgde. Toen hij kwam invallen in de 1e thuiswedstrijd ging er op de Curva A een spandoek van 80 meter omhoog met als boodschap "Linkse klootzak, je kan niet voetballen, rot op" - ben je gelijk klaar met je loopbaan bij Napoli).
En qua tegenstander is het te hopen dat Avellino erin blijft, altijd een leuke derby, ploeg met enorm fanatieke fans ook.
Echt geweldig om Napoli te volgen via jouw prachtige verhalen NAPULE
Wij aanhangers weten
Dat we ooit weer in de spot der afgunst zullen staan
Maar alleen god weet
Wanneer dit zal zijn
Ondertussen denken wij
Hongerige luipaarden
Met een donkere grom vol laag
Terug aan de tijd
Dat de spot nog brandde
En met zijn warme licht
De slang uit het noorden roosterde!
Vergeten doen wij niet
En trouw blijven wij altijd
Wij aanhangers weten
Dat ze ooit naar het noorden zullen gaan
Maar alleen god weet
Wanneer dit zal zijn
Ondertussen denken zij
Hongerige luipaarden
Met een lichte lach vol graag
Aan de komende tijd
Dat hun ster feller zal stralen
Over onze ruggen heen
Zij die wij hadden komen terug als slang!
Vergeten doen wij niet
En trouw blijven wij altijd
Hoor:
We bezingen het verleden
Zingen voor de toekomst
De huurlingen van nu
Komen en gaan
We bezingen wat we deden
Zingen voor ons leven
Want wij zullen blijven
Zullen bestaan!
Slechts 1 van hen is hier gebleven
1 van hen gaat nooit meer weg
Maar wanneer zal hij wederkomen?
Zeg het me
Zeg
Zeg!!!
Jelle Kleijn - 2006
Onze vrienden van Genoa blijvel wel achter, toch weer 6 strafpunten en verloren van Samb. dus het kampioenschap lijkt ineens ver weg, dan zou het via de Play-offs moeten gebeuren.
quote:Bucchi in Napoli switch
Napoli have made their first signing since securing promotion to Serie B, swooping for current Second Division top scorer Christian Bucchi.
Bucchi has been in prolific form this season, netting 25 goals for Modena and catching the eye of Benfica and several Serie A clubs.
However, the 28-year-old has decided not to wait for a top-flight side, instead opting for a move to the Stadio San Paolo.
“This signing could be a turning point in my career,” explained the Canarini hitman. “Napoli are a club that should be in Serie A.”
He also spoke of his excitement at linking up with Emanuele Calaio’, the current Serie C1B Capocannoniere who has fired 18 goals for the Azzurri this term.
“We’re going to be the dream strike partnership for Napoli,” enthused Bucchi, “We played together at Terni and we got on well.”
Promotion this season is the first step on the road back to greatness for Napoli. The Vesuviani were Scudetto winners as recently as 1990, but were sent down to Serie C in 2004 after bankruptcy.
Now they look likely to invest heavily in the summer and start next season amongst the favourites for promotion.
Bucchi’s record suggests that he is the man for this job. His 19 goals last season – including two crucial play-off strikes – played a large part in Ascoli’s unexpected ascent to Serie A.
Centrale vak van de Curva B bleef leeg al protest tegen de sanctie van de bond.
Einduitslag 1-1, hoewel dat er niet meer toe doet.
Doelpunt van Sosa, die voor het laatst met nummer 10 mocht spelen, volgend seizoen wordt Diego z'n shirt niet meer gebruikt (In de Serie C zijn shirts 1-11 verplicht). Hij scoorde ook a la Diego, een soort kamikaze actie van de doelman ontwijkend en daarna met een halve omhaal de bal in het doel lepelend.
Uiteraard trok hij zijn shirt uit, kreeg daarvoor geel (lekker boeiend), met daaronder een Diego shirt (bel me stond er o.a. op
) en hij moest huilen als een klein kind zo vol van emoties raakte hij. schitterend om te zien.Verder buiten het stadion rellen met de politie n.a.v. fans die zonder kaart naar binnen wouden en tijdens de wedstrijd nog iemand die het veld op wou, over de tankgracht probeerde te springen maar faalde. AUW! Zwaar gewond dus.
Nog een laatste verslag van Smook voor dit seizoen?
Ben lekker thuis gebleven. Deels vanwege de oproep van de Curva's maar ook omdat ik het "vreemd" vindt dat veel Napoli-supporters de laatste twee wedstrijden van het seizoen komen opdagen om een feest te vieren.
Ik kwam trouwens zondagmorgen twee Chelsea supporters tegen die naar de wedstrijd gingen. Aparte gasten, de ene had speciaal voor dit weekend een Chelsea-Napoli HEADHUNTER tattoo laten zetten....
Digger, gaan we volgend seizoen een wedstrijd samen?
quote:Ik wil wel ergens eind november/begin December een paar dagen die kant op, ook om Kerstinkopen te doen, alleen heeft Ryanair nog geen boekbare vluichten voor die data (En is de speelkalander nog niet bekend natuurlijk).Op zondag 30 april 2006 23:17 schreef smook.biz het volgende:
Digger, gaan we volgend seizoen een wedstrijd samen?
Anders:
Virgin Express: Brussel - Napels
Hlx.com: Keulen - Napels
Transavia: A'dam - Napels
Gauw rekenwerk, als de FOK-delegatie minstens met vier is: vliegticket 150 euro, drie overnachtingen 100 euro, entreeticket 12 euro = 262 euro.
quote:Netjes!
Overnachtingskosten heb ik niet en naar Napoli is dan met de trein, Formia - Napoli is dan een uurtje (en je stopt voor het stadion).
You lucky bastard.....
Mbt Napoli:
Er waren zondag al de gehele wedstrijd weer spandoeken jegens Carraro (dus weer een boete). Nu speelt Napoli nog een uit en thuismatch tegen Spezia, om te beslissen wie de sterkste Serie C club is. Gaat eigenlijk helemaal nergens om, maar goed.
Maar wel een reden tot feest, lees maar:
quote:"We hebben de promotie naar de Serie C bij lange na niet zo gevierd als dit nieuws", aldus 1 van de leiders van de Curva B. Het zal dus nu 2 wedstrijden compleet feest worden omdat die hufter eindelijk weg isDimissioni Carraro, tifosi Napoli: Per noi giornata di festa
''Oggi la curva B festeggia. Abbiamo vinto la guerra, non la battaglia''. E' il commento di Vincenzo Busiello, uno dei leader degli ultra' della curva B, cuore del tifo partenopeo.
La notizia delle dimissioni di Franco Carraro si e' diffusa in fretta tra i tifosi azzurri. Dal primo lancio di agenzia e' stato un tam tam di telefonate e sms. ''E' il minimo che potesse succedere - sottolinea il capo tifoso -. Non abbiamo festeggiato la promozione in serie C come questa notizia. Carraro ci ha fatto troppo male e ora paga''. Proprio i supporter della curva B, in occasione di Napoli Perugia, gara che ha matematicamente attribuito la promozione della squadra di Edy Reja in serie B, esposero 20 striscioni contro il presidente federale considerato il maggior artefice del fallimento della vecchia societa'. Le ruggini tra Carraro e la tifoseria partenopea, nate ai tempi della retrocessione in serie B degli azzurri, toccarono il punto piu' alto dello scontro nell'agosto del 2004 quando, nel pieno della calda estate giudiziaria del Napoli, con i libri della gestione Naldi portati in tribunale, e la Federazione schierata per far ripartire glia azzurri dalla serie C, il presidente della Figc fu oggetto di aspre contestazioni e la sua vettura bersaglio di uova marce dinanzi al tribunale partenopeo.
Ga je nog naar deze match(en)?
Entrambe le sfide per decretare la vincitrice della Supercoppa saranno trasmesse da Rai Sport Satellite.
Rai Sport Sat is via een livestream op internet te zien.
En Carraro:
Ben alleen dan op vakantie, dus mis beide wedstrijden, maar goed, feitelijk gaat het nergens over.
Ik ga in ieder geval niet meer. Moet ook eerlijk zeggen dat het transfernieuws onopgemerkt aan me voorbijgaat. Ik zie volgend seizoen wel welke elf er nu weer in het veld staan.....
Dan ff de stand van zaken:
Volgende lijstje behelst respectievelijk de spelers die blijven, de spelers die waarschijnlijk vertrekken en de spelers met wie onderhandeld wordt over hun komst naar Napoli:
quote:Ecco chi resta, chi parte e le trattative per la B
Confermata gran parte della rosa e i giovani inseriti quest'anno. In forte dubbio Cupi, Giubilato, Briotti, Lacrimini, Gatti, Giglio, Montesanto e Grieco. Via Fontana. All'interno tutte le trattative, solo questione di tempo per Bucchi e P.Cannavaro
CONFERMATI
Iezzo
Gianello
Virgili
Grava
Maldonado
Romito
Nigro
Savini
Amodio
Bogliacino
Capparella
Montervino
Trotta
Calaiò
Pià
Sosa
Vitale
IN DUBBIO
Cupi
Giubilato
Briotti
Lacrimini
Fontana (non rinnoverà il contratto)
Gatti (ritorna dal prestito Cremonese)
Montesanto
Grieco
Giglio (ritorna da prestito San Marino)
TRATTATIVE
Bucchi (Modena)
Paolo Cannavaro (Parma)
Vitiello (Vicenza)
Lodi (Empoli)
Brienza (Palermo)
Ferreira Pinto (Cesena)
Cribari (Lazio, proprietà Udinese)
Pazienza (Udinese)
Masiello (Palermo)
Bogdani (Siena)
Parisi (Messina)
Codrea (Palermo)
Terlizzi (Palermo)
De Rosa (Reggina)
Matteini (Pescara)
Carrus (Bari, proprietà Fiorentina)
quote:Domizzi joins Napoli
Mauro Domizzi has joined Napoli and has vowed to help take them back into Serie A.
The 26-year-old defender played in the top flight last term with Ascoli, but he has now agreed a four-year deal with the southern giants.
“I have come to Napoli with a strong desire to do well for the club,” he insisted.
“I have played three consecutive years in the top Division and I chose Napoli because they have serious projects planned in the future.
“I will be doing everything in my power to make sure we win promotion to Serie A as soon as possible.
“I know several of the team already and I have been made very welcome and I can’t wait for the season to start.
“Napoli is a big club and with the team they are putting together they will back again at the top.”
The Roma-born player, who can also operate as a midfielder, has previously played for Sampdoria, Modena and Brescia in Serie A.
He joins Serie B Capocannoniere Cristian Bucchi as a Napoli summer signing, while former Ascoli teammate Pasquale Foggia is also expected to join the club.
Wel gisteravond bekend gemaakt dat en maar een klein gat zit tussen vraagprijs van Palermo en bod van Napoli op Brienza en dat Brieza de voorkeur geeft aan Napoli ondanks dat er Serie A clubs meer zouden willen bieden. Palermo schijnt mee te willen werken, dus dat is positief. Hoewel, met die gestoorde president daar weet je het maar nooit....
Mbt Bogdani is heeft Napoli concurrentie van o.a. Lazio en favoriet voor zijn handtekening, Udinese.
Mbt jouw cluppie Parma, tegen Bonera kun je ook gedag gaan zeggen.
quote:Wij vliegen doorgaans van Eindhoven naar Roma Ciampino. Dat vliegveld ligt net buiten de grote ring van Roma, 1500 meter van de afslag naar de A1 (richting Napoli) verwijderd. Dan is het met een huurauto ff karren en klaar.Op zaterdag 3 juni 2006 13:00 schreef Erasmusch het volgende:
Als Ryanair nou ff op Napels gaat vliegen...
Trein kan ook (moet je eerst naar Roma Termini station) en dan naar Napoli met de trein. trein is wel snel en goedkoop.
Of je gaat met transavia naar Napoli of vanuit Brussel. op www.whichbudget.com kun je zien welke (goedkope) maatschappijen allemaal op Napoli vliegen.
quote:Cannavaro joins Napoli
Paolo Cannavaro has finally completed his expected transfer from Parma to hometown club Napoli.
The Azzurri had been chasing the stopper for months after it became clear that he would not be signing a new deal at the Stadio Tardini.
Cannavaro, younger brother of Juventus and Italy ace Fabio, has signed a five-year contract at the San Paolo.
The former Under-21 international defender will be unveiled to the media this afternoon at Castelvolturno.
The Cannavaro brothers both started their careers at Napoli even if Paolo played just two Serie B games for the outfit in his first spell.
He left Napoli for Parma in September 1999 and has remained ever since, even if he spent the 2001-02 campaign on loan at Verona.
quote:Kost wel meer tijd en geldOp woensdag 7 juni 2006 12:16 schreef DIGGER het volgende:
[..]
Wij vliegen doorgaans van Eindhoven naar Roma Ciampino. Dat vliegveld ligt net buiten de grote ring van Roma, 1500 meter van de afslag naar de A1 (richting Napoli) verwijderd. Dan is het met een huurauto ff karren en klaar.
Trein kan ook (moet je eerst naar Roma Termini station) en dan naar Napoli met de trein. trein is wel snel en goedkoop.
Of je gaat met transavia naar Napoli of vanuit Brussel. op www.whichbudget.com kun je zien welke (goedkope) maatschappijen allemaal op Napoli vliegen.
Toch raar dat Ryanair er helemaal niet heen vliegt, zelfs niet vanaf Stansted.
Zou geweldig zijn dan ga ik standaard naar Napoli-Roma.
quote:En nu speler van MilanOp vrijdag 2 juni 2006 17:21 schreef twi het volgende:
Die Foggia is de Foggia die bij het U21 EK actief was? Was wel een leuke speler
Je vliegt trouwens vanuit Keulen naar Napels met hlx.com, met een beetje geluk best voordelig.
quote:Jammer inderdaad. Als dat rode vlak weg was geweest was het een perfect shirt.
quote:Nog niet geweest sinds die nieuwe wet, ga waarschijnlijk dit najaar weer.Op donderdag 8 juni 2006 14:24 schreef smook.biz het volgende:
Digger, hoe regel jij eigenlijk de toegangskaarten vanuit Nederland sinds de invoering van de identificatieplicht?
Zonder reclame quote:Hmm dat is klote.
quote:Too easy...Op donderdag 8 juni 2006 22:42 schreef smook.biz het volgende:
als je vrij wanhopig bent, dan koop ik er een voor je.
quote:Bedankt voor het aanbod. Ik ga eerst zelf nog even op zoekOp donderdag 8 juni 2006 22:42 schreef smook.biz het volgende:
Ze liggen hier vast in de winkel, als je vrij wanhopig bent, dan koop ik er een voor je.
quote:ThanxOp vrijdag 9 juni 2006 07:49 schreef DIGGER het volgende:
In de kappastore (kappastore.com)
Maar wat is nou het verschil tussen bijv.:1 Clone 2005
en
1 Kombat 2005
En volgens mij is het verschil tussen die 2 de gebruikte stof.
quote:Op donderdag 8 juni 2006 14:24 schreef smook.biz het volgende:
Digger, hoe regel jij eigenlijk de toegangskaarten vanuit Nederland sinds de invoering van de identificatieplicht?
Wordt er bij jullie gecontroleerd dan? Ik ben in een heel seizoen inclusief 6 uitwedstrijden liefst 0 keer gecontroleerd.
quote:Ik weet wel dat Arsenal supporters die naar Juve v Arsenal wilden zich moesten laten registreren en de naam werd voorop het ticket gezet,iets wat nog nooit gedaan isOp vrijdag 9 juni 2006 11:29 schreef A.Petacchi het volgende:
[..]
Wordt er bij jullie gecontroleerd dan? Ik ben in een heel seizoen inclusief 6 uitwedstrijden liefst 0 keer gecontroleerd.
Bij Napoli word je, althans in mijn vak, bij iedere wedstrijd gecontroleerd.
quote:En zo hoort dat, je legt aanbiedingen uit Firenze en Genova gewoon naast je neer, Napoli is the place to beBucchi rejects Fiorentina bid
Serie B Capocannoniere Cristian Bucchi confirms offers from Fiorentina and Sampdoria, but has rejected them in order to join Napoli.
“Modena have not been able to reach Serie A and our paths will therefore separate. The club wants to focus on younger players,” he explained after the play-off semi-final loss to Mantova.
The former Perugia and Cagliari striker hit the headlines with his 29 Serie B goals for the Canarini, earning him the Capocannoniere crown this season.
“I have always said that I hope to join Napoli. I’ve been requested by Fiorentina, Atalanta and Sampdoria this summer, but I told Modena that my intention is to go to the Stadio San Paolo. Compared to Napoli, all other offers disappear into the background.”
Although no official deal is in place, Bucchi looks set to spearhead the fallen giants, who have earned promotion to Serie B for next season.
“I am 29 years old and want to play in an important city like Naples. I have a basic agreement with the club and now it’s up to Modena and Napoli to reach an agreement that would clearly suit both parties.”
Bucchi isn’t the only new arrival, as they have already captured Parma defender Paolo Cannavaro – a Neapolitan born and bred who began his career in the Azzurri youth system.
There are also strong reports that Under-21 international and former Ascoli winger Pasquale Foggia, who has just signed a four-year contract with Milan, will spend the season in Naples on loan.
“Milan want to keep me and I’ll go to their summer training camp, but then I’ll evaluate my position and any possible loan spells,” he told napolimagazine.it. “To play for my home town club would be a wonderful thing and I’m happy my old teammate Maurizio Domizzi has also gone to Napoli. The San Paolo would be a dream for me.”
quote:Roma ja.Op vrijdag 9 juni 2006 22:22 schreef smook.biz het volgende:
Petacchi, in Roma?
Bij Napoli word je, althans in mijn vak, bij iedere wedstrijd gecontroleerd.
Tja hoe zou dat komen?
Bij Roma wordt volgens mij ook onderscheid gemaakt op vakken curva sud wordt sowieso niet gecontroleerd.
Het blijft wel een ongeloofelijke klote maatregel. Totaal nutteloos. Net als het verwijderen van doppen bij de ingang en binnen krijg je gewoon flessen met doppen
2 jaar geleden was er trouwens helemaal geen controle, zelfs eigenlijk niet op de tickets, je kon zo met een tas eten en drinken (o.a. flessen wijn die ze ook gewoon op het stadionplein verkochten) binnen wandelen. En al je in het stadion zin had in bier, of bv. Sambuca, dan kocht je dat gewoon en dan zat het bier gewoon in blik.
Doppen inleveren (de reservedop verstop je gewoon in je broodje) en dan tijdens de wedstrijd staan er dertig man met ijzeren staven in de handen.
Rara hoe kan dat.
