[POL-SC #728] Nee, ik ben niet hem en wil het ook niet wo...

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 13:38 schreef JanMichiel het volgende:
Jij bent echt vaag Koen!

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 13:40 schreef Johan_de_With het volgende:

[..]

Nee, jij bent gewoon een cretin.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 13:42 schreef JanMichiel het volgende:

[..]

Ow Jah

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 14:32 schreef Johan_de_With het volgende:
Dialoog-mafia.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 14:36 schreef Finder_elf_towns het volgende:

[..]


Op sommige toetsenborden kun je letters niet herhalen door de toets ingedrukt te houden. Ik word daar stapelgek van.

quote:

Het CDA is een gemiste kans

door Bart Jan Spruijt

Het CDA bestaat 25 jaar. Vier mensen die het CDA kritisch volgen, geven hun mening over de jubilerende partij. Vandaag: Bart Jan Spruijt, directeur van de Edmund Burke Stichting, het platform voor conservatieve gedachtevorming in Nederland.

Is het CDA oneerlijk en laf wanneer de partij ontkent conservatief te zijn? Wie die vraag vanuit de ontstaansgeschiedenis beantwoordt, ontkomt niet aan een bevestigend antwoord. Maar wie deze vraag beziet vanuit de manier waarop de partij zich vanaf de jaren zeventig heeft ontwikkeld en zich nu manifesteert, kan de conclusie slechts trekken: het predikaat 'conservatief' is te veel eer voor het CDA.

NRC-columnist J.L. Heldring heeft altijd beweerd dat het CDA de Nederlandse belichaming van het conservatisme is. Tegelijkertijd hekelde hij het gebrek aan moed tot intellectuele eerlijkheid binnen het CDA. Als je conservatief bent, zeg dat dan ook, luidde zijn verwijt. Het CDA bedenkt constructies om aan dat conservatisme te ontkomen, en komt daarmee niet voor zichzelf uit. Het verloochent zichzelf 'in alle standen'. Misschien is deze oneerlijkheid onbewust, maar dat maakte het voor Heldring alleen maar 'des te erger'.

Is het CDA oneerlijk wanneer het ontkent een conservatieve partij te zijn? Het is duidelijk dat de partij niet aan die benaming wil. De laatste die het probeerde was Alphons Dölle. Hij is hoogleraar staatsrecht in Groningen en voor het CDA lid van de Eerste Kamer, maar liet zich door het partijbestuur openlijk vernederen door in te stemmen met de publicatie van een stuk waarin hij zijn poging het CDA als een sociaal-conservatieve partij te definiëren, herriep.

Breuk

Het CDA wil dus niet conservatief zijn. Tegenover het verleden is dat oneerlijk, omdat die weigering een bewust voltrokken breuk is met de tradities waaruit het CDA is ontstaan. Het conservatieve gedachtegoed - als politieke filosofie die zichzelf definieerde als reactie op de kunstmatige idealen van de Franse Revolutie - vond in de negentiende eeuw een bedding in de partij van Groen van Prinsterer. Nog in 1869 stond hem een 'anti-radicale coalitie' van conservatieven, rooms-katholieken en anti-revolutionairen voor ogen. Zijn opvolger Kuyper werkte voor de ARP een ideologie uit die terecht is getypeerd als 'onmiskenbaar conservatief' (George Harinck). De maatschappijvisie die dit conservatisme schraagde, werd door CHU en KVP gedeeld.

De omwenteling kwam in de jaren zeventig, toen partij-intellectuelen als Bob Goudzwaard de kolommen in het partijorgaan Antirevolutionaire staatkunde misbruikten om kernbegrippen uit het christen-democratische gedachtegoed radicaal te herdefiniëren. 'Soevereiniteit in eigen kring' was niet langer het wapen tegen een opdringerige overheid maar een instrument om de aanwezigheid van de almachtige hand van vadertje staat te rechtvaardigen. Dit is niet primair een verwijt maar een feit dat geboekstaafd is in het proefschrift van Jan Jaap van den Berg, Deining.

Sinds die tijd is het CDA een verdeeld huis, met aanhoudende twisten tussen het 'evangelisch radicalisme' van ARP'ers en de meer behoudende krachten binnen de partij.

Nu trakteren die ARP'ers, mensen dus als Willem Aantjes en Bert de Vries in zijn recente boek Overmoed en onbehagen, de jubilerende partij op onvervalste moties van wantrouwen. Het 'christelijk-sociale' karakter van de partij zou zijn ingewisseld door een meedogenloos 'neoconservatisme' waardoor de huidige regering geen 'schild voor de zwakken' meer zou zijn. Is dit verwijt terecht, en is het CDA nu - in deze coalitie met de liberalen - een conservatieve partij geworden, ook al zullen Balkenende en de zijnen dat woord nooit als zelftypering in de mond nemen?

Verzorgingsstaat

Toekenning van het predikaat 'conservatisme' aan het CDA, ook aan het CDA zoals zich dat nu manifesteert, is te veel eer. Om te beginnen omdat alle ingrepen waarmee deze coalitie zich heeft onderscheiden (in de WAO, de WW en het ziektekostenstelsel), verdedigd zijn met een beroep op de toekomstige betaalbaarheid van de verzorgingsstaat. Een goed onderbouwd verhaal over de aard van de verzorgingsstaat en de perverse aspecten daarvan, is nooit geboden.

Terwijl dat juist hét kenmerk van de oorspronkelijke christelijk-sociale overtuiging was. Bij een te dominante rol van de overheid in het 'sociale vraagstuk' onttrekt de staat te veel 'levenssappen' uit de samenleving (aldus Abraham Kuyper in 1891) en helpt ze de onderklasse niet, maar creëert ze die. Theodore Dalrymple heeft daar onlangs het boek Leven aan de onderkant over geschreven, en hij is vooraf gegaan door Amerikaanse conservatieven als Myron Magnet en Heather MacDonald. Maar dit sociale conservatisme vindt in Nederland geen gehoor - bij het CDA niet, net zo min als bij de ChristenUnie.

Als er al een poging tot ideologische onderbouwing van genoemde ingrepen wordt gedaan, valt steevast het cliché 'eigen verantwoordelijkheid'. Balkenende c.s. geloven dat een terugtreden van de overheid als vanzelf tot een versterking van het maatschappelijk middenveld zal leiden. Om de een of andere reden zijn zij optimistisch over de morele kracht van de Nederlandse bevolking. Als communitarist ziet Balkenende de bevolking niet alleen als doel van zijn waarden-en-normen-debat, maar ook als de bron van die waarden en normen.

Dat optimisme zullen conservatieven niet delen, omdat zij de overtuiging hebben dat de bron van alle problemen cultureel en mentaal is. Vandaar hun nadruk op het belang van karakter- en gewetensvorming, en dus van opvoeding en goed onderwijs. Zonder persoonlijke deugden komt het niet tot de publieke deugden waar iedereen het tegenwoordig over heeft. De noodzaak die verwaarloosde traditie van conservatief denken te herstellen vindt in het CDA geen pleitbezorgers, net zo min als bij de ChristenUnie.

Gapend gat

Natuurlijk speelt het CDA in de huidige politieke constellatie van radicaal liberalisme een behoudende rol. Christenen kunnen daar alleen maar erkentelijk voor zijn. Maar een conservatieve partij is het CDA niet geworden. De wonderbaarlijke eenwording van ARP, CHU en KVP in 1980 was dan ook een gemiste kans.

Er blijft daarom een gapend gat in de Nederlandse politiek. De historicus Johan Huizinga klaagde daar in 1934 al over: ,,Behalve in Engeland, dat nooit de benijdenswaardige continuïteit van zijn staatsleven en de waarde der traditie verloochende, gingen op den duur de behoudende groepen zich overal min of meer schamen voor den term conservatief, die naar bekrompenheid en achterlijkheid klonk, en rangschikten zich liever onder meer specifieke partijbenamingen, zoals bij ons het vage 'christelijk-historisch'. Deze vrees om ouderwets te schijnen (bewijs van burgerlijkheid in den slechten zin) heeft in ons land de ontwikkeling van het politieke leven zeer tot schade gestrekt. Het ware te wenschen geweest, dat een groep van politiek geschoolden den moed hadde bezeten, zich conservatief te blijven noemen, conservatief in den waardigen zin van het goede te willen behouden en de traditie niet roekeloos te willen prijsgeven voor de mode van den dag. Zulk een beginsel van krachtige handhaving van beproefde grondslagen van staat en maatschappij had volstrekt niet stilstand behoeven te beduiden. Het zou in jongere tijden geschikt zijn bevonden, tal van nu hulpeloos dwalende politieke gezindheden op te vangen en tot gezonde staatskracht om te zetten.''

Bart Jan Spruyt is directeur van de Edmund Burke Stichting, het platform voor conservatieve gedachtevorming in Nederland.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 07:30 schreef sigme het volgende:

[..]

Is u onderbewust en onbewust misschien denkende aan:
link·mi·chel (de ~ (m.), ~s)
1 [inf.] linkerd => leperd

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 08:08 schreef Floripas het volgende:
Is SANCTAsimplicissimus (een intern incongruente naam, trouwens, grrrrr) een kloon?
Zo ja, dan ben ik niet zo weg van klonen.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 15:55 schreef du_ke het volgende:
Welke uitspraak moet ik al vaderlandslievende Turk steunen Yohen?

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 13:45 schreef ExtraWaskracht het volgende:
VVD wil partners zoeken voor minima

Hoe komen ze er op?!

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 16:48 schreef Monidique het volgende:
Je maakt je wel erg druk, vind je niet?

quote:

'Junta Birma bang voor democratie'

van onze redactie buitenland
KUALA LUMPUR - Het generaalsregime in Birma (Myanmar) houdt democratisering tegen, omdat het bang is dat het land daardoor in chaos en geweld gedompeld wordt. Dat heeft de Maleisische minister van Buitenlandse Zaken gisteren gezegd na een bezoek aan Birma.

Volgens minister Syed Hamid Albar - momenteel voorzitter van het economisch samenwerkingsverband ASEAN - kunnen de generaals niet aangeven op welke termijn er verkiezingen komen, ,,omdat zij zich nu geheel richten op de verbetering van de kwaliteit van leven van de mensen via opleiding en verbetering van de gezondheidszorg''. Hij omschreef deze opstelling als 'voorzichtig'. ,,Zij willen geen fouten maken. Zij willen zich ervan vergewissen dat de omstandigheden bevorderlijk zijn voor democratie, zonder chaos.''

Of het regime werkelijk om de openbare orde gaat, is overigens de vraag. Vorige maand lanceerde de militaire regering drie nieuwe aanvallen op de Karenminderheid in het oosten van het land. Honderden mensen zijn op de vlucht geslagen en er is ten minste één dode gevallen, aldus de Amerikaanse organisatie Christian Solidarity Worldwide (CSW).

Het geweld komt op een moment dat de internationale druk op Birma toeneemt. Deze maand staat de situatie in het Aziatische land op de agenda van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. ,,De jongste aanvallen tonen duidelijk aan dat het generaalsbewind niet van plan is te stoppen met de genocide op de Karen. Het is hoog tijd dat de Veiligheidsraad de zaak aankaart, nu alle andere wegen zijn afgesneden'', aldus CSW-directeur Mervyn Thomas.

De huidige junta zit er sinds 1988. In 1990 won de oppositiepartij van Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi de verkiezingen, maar de generaals weigerden de macht over te dragen. De junta heeft beloofd de democratie te herstellen, politieke gevangenen vrij te laten en een nieuwe grondwet op te stellen, maar Suu Kyi zit nog steeds gevangen.

Jaarlijks komen gemiddeld tienduizend burgers om door het optreden van de militairen; naar schatting een miljoen Birmezen zijn van huis en haard verdreven. Volgens westerse regeringen en organisaties zit er dan ook geen vaart in de democratisering in het land. De VN heeft een speciale gezant voor Birma, maar die is niet welkom bij de militaire machthebbers.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 15:34 schreef du_ke het volgende:

[..]

Ja dat zal het geweest zijn .

quote:

[..]

Hij heeft en heel laag usernummer dus het zal wel geen kloon zijn (al is de kans groot dat hij b.v. een tijd als kloon aanwezig is geweest en nu weer z'n oude naam heeft aangenomen)

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 16:27 schreef Johan_de_With het volgende:
The spineless combined with the clueless to achieve the worthless.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 17:15 schreef sigme het volgende:
Op welke wijze zoek je een user op als je niet een post van die persoon voor je neus hebt? Ik heb wel een manier, maar dat is vast een omweg. Ik ga naar het fotoboek, zoek naar op usernaam, die wordt dan gevonden, met een link naar zoek op forum, en dan klik ik daarop. Kan dat handiger?

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 12:52 schreef Johan_de_With het volgende:
Vooropgesteld; het bevat misschien het schoonste Nederlands aller tijden. Maar de opbouw is niet goed, uitgerekend Droogstoppel is het enige geloofwaardige personage, en het schrijven aan de koning blijft nogal in de lucht hangen.

quote:

(Wist je overigens dat het boek bij verschijnen hogelijk geprezen werd in Engeland?)

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 17:21 schreef Johan_de_With het volgende:

[..]

Je kunt ook op zijn naam klikken, linkmiechel.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 17:29 schreef sigme het volgende:

[..]

Ja, duh, maar dan heb je dus een post van user in kwestie erbij nodig. Wat als je die niet hebt?

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 17:32 schreef Johan_de_With het volgende:

[..]

Ik weet niet of je alweer echt kunt zoeken, maar zo niet; dan is er verder geen hoop, denk ik.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 14:55 schreef zakjapannertje het volgende:

*Klaagzang van Bart-Jan Spruyt*

http://www.nd.nl/newsite/artikel.asp?id=70294

quote:

Waarom zijn wij hier en waarom sta en spreek ik hier? Daar is maar één reden voor: als een getuigenis dat wij bij elkaar behoren en ook bij elkaar willen behoren.
Niet om de ogen te sluiten voor de werkelijkheid, maar om blijk te geven van onze wil om ondanks die werkelijkheid tot elkaar te komen en bij elkaar te blijven. Het CDA wil een appèl zijn op ons volk. Vandaag op onze struikelende weg van wenselijkheid naar werkelijkheid is het allereerst een appèl op elkaar en op onszelf.

Ik hoop dat we het vandaag niet zoeken in subtiele formuleringen en interpretaties, maar zullen discussiëren over de achterliggende zaken zelf. Het gaat er niet om dat wij weleens zullen uitmaken wie er christen is en wie niet. Dat is en blijft voor ieders eigen verantwoordelijkheid en geweten. Het zijn karikaturen die de discussie bederven. Waar het om gaat, is dat het aanvaarden van het evangelie als richtsnoer geen vrijblijvende zaak kan en mag zijn. Daar is het evangelie te kostbaar en unie voor. Zwaarder referentiekader dan het evangelie is er niet. De vraag is niet, hoe goed christen iemand is, maar hoe serieus hij het principiële uitgangspunt van de door hem vertegenwoordigde politieke richting neemt voor zijn politieke activiteiten; in hoeverre het beginsel niet alleen op papier geldt, maar ook in het praktisch beleid als maatstaf en zelfs als voornaamste en laatste maatstaf zal functioneren, en waar je in die zin ook elkaar op tot de orde mag roepen. Niet als een last, maar als een bevrijding. Niet omdat je je aan het evangelie moet houden, maar omdat je ook (en zelfs) in de politiek mag wandelen aan de hand van Gods geboden en geloften.

Het evangelie geeft geen rechtstreekse richtlijnen voor het politieke handelen, maar het geeft wel richtlijnen voor het rechtstreekse politieke handelen, en soms wel degelijk heel concreet. Leest u er Mattheüs 25 maar eens op na: hongerigen voeden, dorstigen te drinken geven, vreemdelingen huisvesten, naakten kleden, zieken en gevangenen bezoeken.
Maar dan moeten wij dan wel nú vandaag toepassen. Intussen zijn wij 2000 jaar verder, en kijk eens om u heen!

De hongerigen worden niet gevoed; zij sterven als ratten langs de wegen van hun uitgedroogde landen. En als wij 1 procent van ons nationaal inkomen voor ontwikkelingssamenwerking uitgeven, hebben wij meer zorgen over de vraag of die ene procent wel goed wordt besteed, dan over de vraag of die 99 procent die wij voor onszelf reserveren wel goed wordt besteed.
De dorstigen worden niet gelaafd. Zij worden aan hun lot overgelaten. En als wij ons aan ons televisietoestel volzuigen met het vergif van de consumptiereclame, dan zit ons de verhoging van de alcoholaccijns meer dwars dan de ellende van de dorstigen in de wereld.
En de vreemdelingen worden niet gehuisvest. Zij worden gediscrimineerd en uitgewezen. En wij laten ze uitwijzen, tenzij we ze nodig hebben om het werk te doen waaraan geen Nederlander ondanks honderdduizenden werklozen zijn handen vuil wenst te maken.
De naakten worden niet gekleed. Zij worden uitgestoten.
En de gevangenen wórden niet bezocht. Zij worden gemarteld. En wij vinden dat wij al heel wat doen - ik spreek over mezelf - als wij een kaart van Amnesty International als kerstgroet rondzenden in plaats van een zoete afbeelding van de herdertjes in Efratha's velden.

Geen plaats voor christelijke politiek?
De wereld hunkert naar christelijke politiek!

Een politiek, die spreekt voor wie geen stem hebben; die handelt voor wie geen handen hebben; die een weg baant voor wie geen voeten hebben; die helpt wie geen helper hebben.
Kunnen wij dan wel iets doen? Staan wij dan niet machteloos tegenover al deze geweldige noden? Ik weet dat het vooral in het gezelschap van vele antirevolutionairen en christelijk-historischen niet zonder risico's is de naam van Dorothee Sölle te noemen. Maar waarom zouden wij haar alleen onder het theologische ontleedmes leggen, en niet ook horen de klacht en aanklacht van een mens die niet los kan komen van Christus, maar steeds weer vastloopt op de christenen? In haar gedicht over het overwinnen van de machteloosheid springen als een bevrijding plotseling de woorden naar voren:

Bij ons heeft al eens iemand brood verdeeld
dat genoeg was
voor allen
Bij ons is al eens
iemand opgestaan
uit de doden

Zo uniek, zo exclusief is het evangelie. En zó is het een richtsnoer voor het politieke handelen. Als dat niet herkenbaar is in een christen-democratische politiek, verdient het die naam niet.
Christelijke politiek wordt gekenmerkt door verantwoordelijkheid, dat wil zeggen dat je er weet van hebt verantwoording te moeten afleggen, antwoord te moeten geven. De eerste vraag, die aan een mens gesteld werd, luidde: "Adam, waar ben je?" Dat is de vraag die ons gehele leven begeleidt, ook in de politiek, bij iedere beslissing telkens weer: mens, waar ben je? Waar sta je in de problemen van de wereld? Aan welke kant sta je?
Die eerste vraag zal ook de laatste vraag zijn die ons zal worden gesteld en hij zal niet luiden: "Hoe goed heb je verdiend?" - dat is de vraag die ons hier in de politiek te veel bezighoudt - maar: "Hoe goed heb je gediend?" Het antwoord op de vraag die dan gesteld wordt, wordt hier gegeven.
Vanuit dat besef politiek te handelen, daarin wordt christelijke politiek herkenbaar. Daarin nemen wij elkaar niet de maat. Daar lichten wij elkaar niet op door. Daar spreken wij elkaar wel op aan. Daar roepen wij elkaar wel mee tot de orde. Daar binden wij elkaar wel aan - en dat moet dan helaas wel formeel worden vastgelegd.
Dat is ons richtsnoer. En wie het voorrecht te beurt valt - want dat is het - als vertegenwoordiger van deze richting op verantwoordelijke posten tot politiek handelen te worden geroepen, wordt voor dat politieke handelen geacht daarmee in te stemmen. Het Christen-Democratisch Appèl zal zó zijn, wil het werkelijk christen-democratisch zijn.

(W. Aantjes op 23-8-1975)

quote:

"Europe is based on a racist nation-state structure that has created world wars for the last 900 years," said Turna, adding that none of his works have been published abroad because of his incendiary themes. "Even if there are no guns, the EU's decision to turn its back on Turkey will create a cultural war between Islam and the West."

His novel pours scorn on the West in passages like one in which Russian and Turkish officers discuss how they will carve up Europe after defeating it:............