Zoals de topic titel al aangeeft zit ik met een redelijk groot probleem. Ik ben vijf jaar getrouwd met een heel lieve vrouw en vader van twee heel lieve kinderen. Ik heb al ongeveer tien jaar een relatie met mijn vrouw en de laatste anderhalf jaar gaat het niet zo goed tussen haar en mij. Wat de precieze oorzaak is weet ik niet precies maar we hebben vrij vaak ruzie over, voor mijn gevoel onbenullige zaken, en als we ruzie hebben dan slaat m'n vrouw meestal helemaal door en roept ze allerlei kwestende opmerkingen over hoe ik voor de kinderen zorg e.d. Ik sla dan meestal helemaal dicht, iets waardoor zei nog veel bozer wordt. Als ik overigens wel een reactie geef, dan is dat ook nooit goed... We hebben ook al een aantal sessies bij een relatie-therapeute gehad. Deze sessies hebben we niet voltooid, maar wij hadden beiden het gevoel dat het niet echt hielp en omdat we zelf voor de kosten moesten opdraaien zijn we daar mee gestopt. De relatie gaat de laatste paar maanden wel wat beter, maar tis nog steeds niet goed en met vlagen slecht.
Mijn vrouw en ik hebben een gezamelijke vriendin, en die vriendin kennen we even lang als wij elkaar kennen. Ik heb die vriendin altijd al een erg leuk meisje gevonden maar toen ongeveer een jaar geleden haar relatie met haar vriend tot een einde kwam, heb ik vrij veel met haar via MSN contact gehad over van alles en nog wat, ook over het einde van haar relatie. Tijdens die gesprekken, en eigenlijk al toen ik hoorde dat haar relatie over was, ben ik romantisch gevoelens voor haar gaan hebben... heb ook dagen achter elkaar op msn zitten wachten tot ze weer on-line kwam... sjagerijnig als ze een dag niet on-line kwam... en leefde weer helemaal op als ze wel on-line kwam... iets waar ik zelf overigens helemaal gestoord van werd. Mijn vrouw, die vriendin en ik zijn toen met een stel anderen naar een festival geweest. Omdat toen de gevoelens iets minder waren dacht ik dat ik het probleem de wereld uit kon helpen door het mijn vrouw op te biechten. Mijn vrouw reageerde in eerste instantie nogal laconiek maar vond het daarna toch wel heel erg erg. Mijn hoop dat mijn verliefdheid over zou zijn was ongegrond, het vuur werd alleen maar weer aangewakkerd. Ook heb ik 8 maanden geleden een 'liefdes'-brief aan die vriendin geschreven, met het verhaal wat ongeveer hier boven staat, deze echter nooit verstuurd.
En daar zit ik dan nu... getrouwd met een lieve vrouw, relatie is met vlagen goed... twee schatten van kinderen... en helemaal in de wolken van een andere vrouw... ik hoopte eigenlijk dat dat over zou gaan... en het golft wel een beetje... maar het is inmiddels al dik een jaar zo dat ik vrij veel aan haar moet denken... ook heb ik telkens de nijging om iets te gaan forceren... eerst met een goede vriend er over gehad... daarna aan m'n vrouw opgebiecht... een brief aan die vriendin geschreven (maar niet verstuurd)... cd met romantische muziek voor haar gekocht (maar ook niet verstuurd, slapjanus die ik ben) en was eigenlijk van plan om haar dus vandaag een bos rozen te gaan sturen (wel anoniem... maar toch... vermoed dat ze dan wel weet dat ze van mij afkomen)...
Tja... wat hoop ik nu met deze post te gaan bereiken... das een goede vraag... Op zich is het niet zo eerlijk van mij om bij m'n vrouw te blijven terwijl ik liever bij iemand anders zou zijn. Ook heb ik twee schatten van kinderen die ik niet kan missen... Verder weet ik natuurlijk niet hoe die vriendin zou reageren als ik toenadering tot haar zou zoeken. Ik heb haar nooit expliciet iets laten merken, wel hier en daar wat hints laten vallen... tijdens de MSN gesprekken met haar heb ik wel wat signalen opgevangen uit haar richting, maar dat is natuurlijk ook altijd maar wat je er in wil lezen, en alweer een tijdje geleden. Ik heb nu niet zo heel veel contact meer met haar... ze heeft maar beperkt toegang tot internet en woont ver weg... af en toe wat e-mails en wat een smsjes... daar blijft het wel bij... en dan over algemene zaken...
Het eerlijkste zou zijn om te scheiden van m'n vrouw en dan pas toenadering te zoeken, maar ja, dat heeft nogal grote gevolgen en om alles wat ik nu heb op te geven, zonder er iets voor terug te krijgen (als ik word afgewezen), dat is ook niet iets waar ik op zit te wachten.
Ik zou ook, zoals ik eigenlijk telkens van plan ben, 'stiekem' toenadering kunnen zoeken en als dat dan niet lukt, bij m'n vrouw blijven. Niet echt eerlijk. Maar dat zou misschien wel het beste zijn, een negatieve reactie van haar en een goeie afpoeier.
Natuurlijk zou ik ook gewoon m'n gevoelens kunnen proberen te negeren, maar dat probeer ik nu al een vrij lange tijd en dat werkt niet echt... en ik heb weinig zin om een heel lange tijd in een relatie te zitten waar ik me niet echt happy voel... daar vind ik het leven te waardevol en te kort voor...
Verder weet ik wel dat ik in dit hele gebeuren redelijk egoistisch bezig ben maar ik heb tot nu toe nog weinig tot geen dingen gedaan die ik niet zou kunnen verdedigen... wel voel ik me behoorlijk vervelend bij de hele situatie... ook zijn al die vlinders in m'n buik erg slecht voor m'n functioneren op m'n werk en hebben ze een nogal slechte invloed op m'n nachtrust.
[ Bericht 0% gewijzigd door Toon74 op 09-05-2005 14:16:16 (wat extra witregels...) ]
Just my 2 cents
man, ik vind het een heel heftig verhaal ... ik zou in jouw plaats ook niet weten wat te doen ...
misschien eerst eens die vriendin inlichten over je gevoelens ...
moeilijk !
quote:Tja... ik zei al... ben behoorlijk egoistisch bezig, althans... ik heb nog niets gedaan... en heb een huis... 2 heel lieve kinderen... dat geef je niet zo 1 2 3 op... verder zit ik gewoon heel erg met deze kwestie in m'n maag... das dus de reden van deze post.Op maandag 9 mei 2005 14:16 schreef Gekkenhuis_v het volgende:
Sorry dat ik het zeg, maar wat een klootzak ben jij. Je wil het proberen met die ander, en als dat dan niet lukt dan blijf je toch maar bij je vrouw, met wie je 2 kinderen hebt. Erg laag. Wees gewoon eerlijk tegen je vrouw. Als ik zo je verhaal lees stelt jullie huwelijk niet veel meer voor. Ga gewoon scheiden en dan rotzooien met anderen.
Een relatie is maar voor een beperkt gedeelte fysieke aantrekkingskracht, en voor een groot gedeelte voor elkaar knokken. En niet alleen voor je vrouw, maar ook voor je kinderen... Een ander is een slechte reden om te scheiden, mijns inziens. En denk eens aan al het gedoe wat je dan krijgt, je kinderen maar 1 keer in de 2 weken zien etc. Terwijl het misschien helemaal niet nodig is... Je zegt dat het oneerlijk is om bij je vrouw te blijven, maar ik denk niet dat je het zo moet zien. Je hebt geen relatie omdat je altijd en immer heftige gevoelens voor elkaar hebt, maar ook omdat je samen de uitdaging om kinderen in deze wereld te zetten bent aangegaan. Het kan weleens minder gaan, dat is niet meteen een reden om te scheiden...
Misschien kun je proberen een tijdje afstand te nemen van zowel je vrouw als die andere vrouw. Kijken wat er dan in je gebeurd en wat je echt wil. Misschien besef je je dan weer hoeveel je van je gezin houdt.
quote:Je hebt nog niets gedaan, maar je was het wel van plan. Rozen sturen, een liefdesbrief, romantische cd, dat doe je toch met een reden. Dat je je huwelijk niet zomaar op wil geven kan ik begrijpen, maar werk dan aan je huwelijk in plaats van een manier te bedenken om bij die andere vrouw te kunnen zijn. Eerlijk gezegd denk ik, dat wanneer iemand zoveel behoefte heeft om bij een ander te zijn, dat je huwelijk hard gezegd gewoon naar de klote is.Op maandag 9 mei 2005 14:19 schreef Toon74 het volgende:
[..]
Tja... ik zei al... ben behoorlijk egoistisch bezig, althans... ik heb nog niets gedaan... en heb een huis... 2 heel lieve kinderen... dat geef je niet zo 1 2 3 op... verder zit ik gewoon heel erg met deze kwestie in m'n maag... das dus de reden van deze post.
quote:Die reactie vind ik wat kort door de bocht. Je hoeft geen klootzak te zijn om verliefd te worden. Ik ben het met je eens dat je geen afweging kunt maken tussen je huidige verantwoordelijkheden en je vermoedelijke geluk met een ander.Op maandag 9 mei 2005 14:16 schreef Gekkenhuis_v het volgende:
Sorry dat ik het zeg, maar wat een klootzak ben jij. Je wil het proberen met die ander, en als dat dan niet lukt dan blijf je toch maar bij je vrouw, met wie je 2 kinderen hebt. Erg laag. Wees gewoon eerlijk tegen je vrouw. Als ik zo je verhaal lees stelt jullie huwelijk niet veel meer voor. Ga gewoon scheiden en dan rotzooien met anderen.
Dat je 'gewoon scheiden' schrijft doet me vermoeden dat je zelf nog nooit in deze penibele situatie hebt gezeten. Als dat wel het geval is ben je een kouwe in mijn ogen. Ik hoop in ieder geval dat dit soort narigheid aan je deur voorbij gaat.
quote:Inderdaad.Op maandag 9 mei 2005 14:22 schreef Gekkenhuis_v het volgende:
Rozen sturen, een liefdesbrief, romantische cd, dat doe je toch met een reden.
Worstelen met je gevoel heet dat.
mmm dit was een wat late reply op gekkenhuis..
quote:Hij is geen klootzak omdat hij verliefd is geworden op een ander, dat kan tenslotte iedereen overkomen. Ik zei dat meer omdat hij het eerst met die andere vrouw wil proberen, en wordt het niks dan blijft hij toch maar bij zijn vrouw. Erg oneerlijk vind ik dat. Gewoon scheiden is misschien heel makkelijk gezegd, maar als je zoveel behoefte hebt aan een ander dan denk ik dat je beter uit elkaar kan gaan.Op maandag 9 mei 2005 14:23 schreef Captain_Chaos het volgende:
[..]
Die reactie vind ik wat kort door de bocht. Je hoeft geen klootzak te zijn om verliefd te worden. Ik ben het met je eens dat je geen afweging kunt maken tussen je huidige verantwoordelijkheden en je vermoedelijke geluk met een ander.
Dat je 'gewoon scheiden' schrijft doet me vermoeden dat je zelf nog nooit in deze penibele situatie hebt gezeten. Als dat wel het geval is ben je een kouwe in mijn ogen. Ik hoop in ieder geval dat dit soort narigheid aan je deur voorbij gaat.
en dit speelt al langer dan een jaar...
quote:Het is een optie... die ik al een aantal keer heb overwogen... en dat zou inderdaad behoorlijk laag zijn...Ik zei dat meer omdat hij het eerst met die andere vrouw wil proberen, en wordt het niks dan blijft hij toch maar bij zijn vrouw. Erg oneerlijk vind ik dat.
Denk jij dat je vrouw dit ook eerlijk vindt? of je kinderen?
Wat heeft meer waarde? je vrouw en je kinderen of je verlangen naar een andere vrouw?
Je weet trouwens ook helemaal niet of die vriendin ook dezelfde gevoelens heeft.
Als ik in je schoenen zou staan dan zou ik mijn eigen relatie weer goed proberen te maken.
Praat met je vrouw, maak de relatie weer spannend (op een positieve manier).
Maar dat komt bij mij behoorlijk asociaal over.
Maar toen dacht ik: "niet preken wat je zelf niet leeft".
Sterkte in ieder geval het is een k**-situatie en ik hoop dat je snel een manier vind om gelukkiger te worden. In of buiten je eigen relatie.
Sja, en wij als leken-relaite-therapisten gaan je ook echt het verlossende antwoord geven...
Ik hoop dat je hier normaal je verhaal kwijt kunt, want het lijkt met dat dat in een vriendenkring oid moelijk te bespreken is....
succes!
quote:Ik plaats als een achterlijke tekeer te gaan kan je ook even lezen.Op maandag 9 mei 2005 14:22 schreef Gekkenhuis_v het volgende:
Rozen sturen, een liefdesbrief, romantische cd, dat doe je toch met een reden.
Druiloor.
quote:Ghe ghe... nee, maar het er over hebben is al goedOp maandag 9 mei 2005 14:29 schreef Jumparound het volgende:
Damn, wat een situatie...
Sja, en wij als leken-relaite-therapisten gaan je ook echt het verlossende antwoord geven...
Ik hoop dat je hier normaal je verhaal kwijt kunt, want het lijkt met dat dat in een vriendenkring oid moelijk te bespreken is....
succes!
En aan m'n vrienden heb ik ook niet echt veel. De maat waar ik het er mee heb over gehad... is net weer vrijgezel... en ik hoor van hem alleen maar verhalen over dames die speciaal pikantje setjes voor hem kopen zodat hij het mag uit pakken... ook niet echt bevoordelijk :-)En had het echt in m'n bol om vandaag iets haar kant op te gaan sturen... en in plaats daarvan heb ik deze thread geopend... dus dat scheelt al weer iets :-)
quote:Ik heb al wel de schoenen gezien die ik graag wil hebben, maar ze nog niet gepast... en het is inderdaad niet fatsoenlijk. Maar de meeste verhalen die uit m'n vriendenkring komen, is dat wel hoe het gaat in de echte wereld. Maar goed... dat is in mijn geval nog niet aan de orde...Een spreekwoord dat jij duidelijk hanteerd is: Je oude schoenen niet weggooien voor je nieuwe hebt.
Maar dat komt bij mij behoorlijk asociaal over.
- 1.5 jaar geleden begonnen problemen met je vrouw, relatie met haar 10 jaar
- 1 jaar geleden is andere vrouw vrijgezel geworden en heeft altijd al leuk meisje gevonden (dus al 10 jaar leuk gevonden)
Daarnaast komt nog:
- mislukte relatietherapie
In hoeverre is de relatietherapie mislukt door de gevoelens tot de andere vrouw?
In hoeverre zijn de problemen veroorzaakt/verergerd door de andere vrouw? of denk je soms dat ht niet opvalt als iemand zit te chago'en achter de computer omdat iemand niet online komt
In hoeverre heb jij je 100% ingezet om je huidige relatie te verbeteren. Dan heb ik het niet over het wegdrukken van gevoelens, want volgens mij wordt door het wegdrukken deze gevoelens alleen maar erger omdat ze geen plaats hebben.
quote:Onderdrukken kost zo veel energie. Ik heb altijd het idee dat het alleen door het te ervaren uit je systeem verdwijnt. Net zoals je een gemis door het overlijden van een geliefde moet voelen om het te verwerken. Als je het in je hoofd laat zitten zonder dat je het wilt voelen loop je op het laatst over. Vertel je gevoel en je verdrietjes om het onheil dat je over je gezin zou uitroepen aan je mevrouw. Misschien kunnen jullie dan samen de veerkracht produceren die jullie nodig hebben om dit als getrouwd stel te overleven.Op maandag 9 mei 2005 14:28 schreef Toon74 het volgende:
Tja... en heb het al geprobeerd te onderdrukken... m'n energie van die verliefdheid in m'n eigen relatie te steken (tip van een vriend)... en dat werkte op zich vrij aardig... voor twee weken...
en dit speelt al langer dan een jaar...
quote:Ik zeg ook niet dat het het makkelijkst is als hij zijn vrouw en kinderen achterlaat, maar als zijn behoeft naar een ander groter is dan de behoefte aan zijn gezin dan lijkt het mij logisch dat je eerlijk bent en een einde aan je huwelijk maakt. Als hij verder niks met zijn gevoelens zou doen dan zou hij zijn huwelijk misschien nog kunnen redden, maar ik vraag me af, als je werk van die andere vrouw wil maken, of hij zijn huwelijk wel wil redden.Op maandag 9 mei 2005 14:25 schreef kletskop het volgende:
lekker simpel is dat.. je hebt duidelijk niet door dat een vrouw met 2 eigen lieve kinderen achterlaten niet het makkelijkste is. Daarbij zijn gevoelens moeilijk te onderdrukken en een verliefdheid kan verdwijnen of heviger worden...
mmm dit was een wat late reply op gekkenhuis..
Kies voor je vrouw en je gezin.
Of kies voor een nieuwe toekomst.
Maar blijf niet op twee benen hinken.
Realiseer je heel goed dat heel veel relaties inkakken. Mindere puntjes van je vrouw gaan je irriteren en worden halszaken. Dingen die je mist in jullie relatie, zie je terug bij anderen waardoor je die ander idealiseert. Je kunt ook proberen minpuntjes te accepteren en/of zaken samen te veranderen, ipv te projecteren op die ander.
En zoals een voorganger al zei, communicatie is the key. Let wel, eerlijke communicatie. Dus niet: vertellen over je (voorbije) verliefde gevoelens, maar je mond houden als ze weer aanwakkeren. En zij moet ook eerlijk communiceren. Niet in een ruzie gaan verwijten dat je slecht voor de kinderen zou zijn als je ruzie hebt over de boodschappen.
Jammer dat de relatietherapie niets uithaalde voor jullie gevoel. Vaak kun je daar wel pijnpunten blootleggen, een vinger krijgen achter hetgeen er scheelt aan je relatie en leren communiceren. Geld zou geen reden mogen zijn voortijdig te stoppen.
En verder, ben eerlijk tov. jezelf. Jij voedt je verliefdheid, dus eigenlijk wil je er helemaal niet vanaf.
Verbreek het contact met die ander als je er nog iets van wil maken met je eigen vrouw.
Je zou bv. ook háár die rozen kunnen sturen...
Als dit zo is, praat erover met je vrouw! Geef bij haar aan dat je niet meer gelukkig bent en niet op deze manier met je relatie verder wilt gaan. Je relatie kan door het erover te praten ineens een andere weg inslaan en word je weer helemaal verliefd op diegene met wie je al jaren samen bent.
Als je voor jezelf al de beslissing hebt genomen dat je meer voor die andere voelt dan voor je eigen vrouw en je relatie het niet meer waard is om voor te vechten is er maar een ding wat je moet doen en dat is scheiden. Niet doorsukkelen in iets waar jijzelf niet gelukkig in bent met alle gevolgen van idien. Wees vooral eerlijk naar je vrouw toe, dat verdient ze!
En bij elkaar blijven voor de kinderen is het allerergste wat je in dit geval kan doen, dat is alleen maar uitstellen van iets wat toch wel komen gaat.
Maar als je weggaat bij je vrouw vind ik je gewoon een enorme klootzak, sorry.
quote:Dat is het in het kort wel natuurlijk al is het voor de TS momenteel larger than life.Op maandag 9 mei 2005 14:37 schreef zoalshetis het volgende:
niks bijzonders, relatiedip, daardoor bevattelijk voor anderen. even apart gaan wonen helpt soms.
je lijkt wel ervaringdeskundig...
quote:Tja... daar komt nog bij dat m'n vrouw en ik totaal niet op een lijn zitten, niet qua communiceren en ook niet op een aantal andere vlakken, dat kwam ook uit de relatie-therapie naar voren. Ook heb ik het gevoel, los van dat hele verhaal met die vriendin, dat onze relatie uiteindelijk wel stuk zal lopen.Op maandag 9 mei 2005 14:34 schreef Gekkenhuis_v het volgende:Ik zeg ook niet dat het het makkelijkst is als hij zijn vrouw en kinderen achterlaat, maar als zijn behoeft naar een ander groter is dan de behoefte aan zijn gezin dan lijkt het mij logisch dat je eerlijk bent en een einde aan je huwelijk maakt. Als hij verder niks met zijn gevoelens zou doen dan zou hij zijn huwelijk misschien nog kunnen redden, maar ik vraag me af, als je werk van die andere vrouw wil maken, of hij zijn huwelijk wel wil redden.
Mijn vrouw en ik steken beide op onze eigen manier redelijk veel energie in onze relatie... maar op een of andere manier zien we het van elkaar niet echt...
Verder maakt het hebben van kinderen het verhaal niet heel veel makkelijker. Ik heb twee van die enorm lieve kinderen... die kan ik niet missen. Als we die niet hadden gehad, dan was onze relatie denk ik al over geweest....
quote:geef je nu niet zelf het antwoordOp maandag 9 mei 2005 14:41 schreef Toon74 het volgende:
Als we die niet hadden gehad, dan was onze relatie denk ik al over geweest....
quote:ik heb de eigenschap dat ik me in mensen kan verplaatsenOp maandag 9 mei 2005 14:40 schreef Captain_Chaos het volgende:
[..]
Dat is het in het kort wel natuurlijk al is het voor de TS momenteel larger than life.
je lijkt wel ervaringdeskundig...
hij moet er niet zon big deal van maken, en vooral al zijn flings voor zich houden ten aanzien van zijn vrouw. eerst maar eens kijken of ie nog iets van de relatie kan maken.
quote:Nah, dan is het dus duidelijk.Op maandag 9 mei 2005 14:41 schreef Toon74 het volgende:
Verder maakt het hebben van kinderen het verhaal niet heel veel makkelijker. Ik heb twee van die enorm lieve kinderen... die kan ik niet missen. Als we die niet hadden gehad, dan was onze relatie denk ik al over geweest....
Wees een vent en kies.
quote:Of net iets anders geformuleerd: Je relatie is al uit. Je hebt enkel nog een relatie met je twee kinderen.Op maandag 9 mei 2005 14:41 schreef Toon74 het volgende:
[..]
Verder maakt het hebben van kinderen het verhaal niet heel veel makkelijker. Ik heb twee van die enorm lieve kinderen... die kan ik niet missen. Als we die niet hadden gehad, dan was onze relatie denk ik al over geweest....
Ik ontdek steeds vaker dat verliefd zijn leuk is voor een paar maanden maar daarna komt het gevoel dat je meer dan alleen oude partner bedrogen hebt.Aangezien dat ik die vrijheid heb maar wat aan te kloten en er weinig te verliezen heb behalve de kansen die nooit meer terug komen heb jij een heel leven te verliezen ( ik denk dat het zo wel gezegt mag worden ).
quote:Ook niet helemaal waar... ik hou op zich heel veel van m'n vrouw... alleen die continue ruzies... die zijn erg vermoeiend...Op maandag 9 mei 2005 14:45 schreef abraham het volgende:Of net iets anders geformuleerd: Je relatie is al uit. Je hebt enkel nog een relatie met je twee kinderen.
En het bekende verhaal van het gras is groener bij de buurman... klopt... en dat weet ik ook allemaal wel... maar het helpt allemaal niet veel...
Mensen die in een relatie zitten die niet (meer) geeft wat ze wensen kunnen open gaan staan voor anderen. En als het 'object' (om het zo maar even te zeggen) van je gevoelens je al jaren kent en sinds niet al te lange tijd alleen is komen te staan dan kan er wel eens wat gaan triggeren. Er ontstaat een spanningsveld van elkaar al jaren kennen, een niet al te best huwelijk, beschikbaarheid van een van de twee waardoor dit soort gevoelens kunnen ontstaan. Door die ander voel je je wel gehoord en met haar heb je geen conflicten die je met je vrouw zo ongeveer aan de lopende band hebt. Het gras kan groener lijken aan de overkant, echter dat hoeft niet zo te zijn. Mocht je besluiten om toch voor je nieuwe liefde te kiezen, zou het mogelijk zijn dat de aangename spanning eraf gaat (want nu 'mag' het niet omdat je getrouwd bent) en het daar ook wel eens mis zou kunnen gaan.
Wat je ermee moet moet, weet ik niet. Maar mogelijk kan je bovenstaande eens door je gedachten laten gaan.
Echter...voor je kinderen...ik kan uit ervaring meepraten hoe funest het is als 2 ongelukkige ouders nog jaren bij elkaar blijven terwijl er een derde in het spel is en het spel ook openlijk meespeelt. Een erg fucked up situatie voor kiddo's. Mijn moeder heeft het vijf jaar geweten, ik 2 à 3 jaar, dat mijn vader een vriendin had en in een huistiran veranderde. Ik hoop dat je het zover niet laat komen (al heb je nu nog niks gedaan).
quote:Volgens mij draait het bij jou om je kinderen, wat ik me heel goed voor kan stellen. Maar hoelang kan je dit volhouden? Al met al een klote situatie waar je toch echt zelf uit zal moeten komen. Tijd voor jou om de dingen op een rijtje te zetten en goed na te denken over wat je nou echt wil.Op maandag 9 mei 2005 14:41 schreef Toon74 het volgende:
[..]
Tja... daar komt nog bij dat m'n vrouw en ik totaal niet op een lijn zitten, niet qua communiceren en ook niet op een aantal andere vlakken, dat kwam ook uit de relatie-therapie naar voren. Ook heb ik het gevoel, los van dat hele verhaal met die vriendin, dat onze relatie uiteindelijk wel stuk zal lopen.
Mijn vrouw en ik steken beide op onze eigen manier redelijk veel energie in onze relatie... maar op een of andere manier zien we het van elkaar niet echt...
Verder maakt het hebben van kinderen het verhaal niet heel veel makkelijker. Ik heb twee van die enorm lieve kinderen... die kan ik niet missen. Als we die niet hadden gehad, dan was onze relatie denk ik al over geweest....
Dan is het imho voor allebei de partijen beter als je de feiten onder ogen ziet. En op de langere duur is dat ook voor jullie kinderen beter.
quote:En dat verliefde bakvisgedoe is niet vermoeiend?Op maandag 9 mei 2005 14:47 schreef Toon74 het volgende:
[..]
Ook niet helemaal waar... ik hou op zich heel veel van m'n vrouw... alleen die continue ruzies... die zijn erg vermoeiend...
Geef je vrouw dat lingeriesetje en pak háár uit ipv te fantaseren over die andere dame.
quote:Da's niet helemaal waar denk ik.Op maandag 9 mei 2005 14:45 schreef abraham het volgende:
[..]
Of net iets anders geformuleerd: Je relatie is al uit. Je hebt enkel nog een relatie met je twee kinderen.
TS realiseert zich dat hij trouwde met een vrouw en na al die jaren getrouwd blijkt te zijn met zijn gezin en zijn leven. Dat groeit vanzelf. Je scheidt niet van je vrouw als je haar aan de spreekwoordelijke dijk zet maar van je gezin en je leven. Dat is een wezenlijk verschil.
Ik denk dat je heel eerlijk naar jezelf en naar je huwelijk moet kijken en een afweging moet maken in hoeverre de situatie nog om te keren is. Het feit dat jij al een anderhalf jaar problemen hebt met je vrouw lijkt mij een situatie die niet aan de kinderen ongemerkt is voorbijgegaan. En mocht dit wel zo zijn, hoe lang kun je het dan nog voor ze verborgen houden. Want kinderen willen toch ook hun ouders gelukkig zien...
Het is echt een ontzettend moeilijk probleem wat je schetst, tenminste één waar ik geen antwoord op zou weten. Het enige wat ik je kan meegeven is wees eerlijk tegen jezelf, tegenover je vrouw en ook tegenover je kinderen.
Succes
wees een vent en kies. Kies dan voor je vrouw. Ik ben helemaal niet zo concervatief als het op relaties aankomt, maar als je in het huwelijksbootje stapt en door je nestdrang er 2 kinders bij krijgt dan moet je ook gewoon gaan waar je al voor gekozen hebt.
Wat bereik je nou met die andere vrouw? Ga je dan weer hetzelfde proberen? Romantiek, misschien een paar kinderen erbij weer, en dan na 6 jaar, zie je weer een andere vrouw. Begrijp je waar ik naartoe wil?
Heeft je huidige vrouw genoeg afleiding? Vrouwen zonder afleiding worden donders irritant, als ze alleen maar de kinderen en het huishouden hebben dan gaan ze op allemaal klote dingen letten.
Doe de kinderen eens bij oma en regel een vakantie waarin ALLES geregeld is. Weekje aan het strand, hotel met vol pension, anders zul je zien dat je vrouw alsnog allemaal stress naarboven haalt.
Zorg dat je vrouw naast jou en de kinderen er iets naast heeft. Als ze dat al heeft, naja dan doet ze dat waarschijnlijk niet goed.
Dit is denk ik eerder even een fase waar jullie doorheen moeten.
EDIT: besef wel dat Fok! vol met jong volk zit
Uit het eerste deel van je post blijkt heel duidelijk dat jullie huwelijk zich in grote problemen bevind, en jullie er kennelijk niks aan kunnen doen...,
je gaat naar een therapeut, maar na een paar sessies stoppen jullie (jullie beiden, of ging dat uit van je vrouw? die indruk heb ik nl. een beetje bij dat verhaal, alhoewel er geen feitelijk aanwijzingen voor staan)...
En als je stop met de therapie, dan meld je dat dan 'De relatie gaat de laatste paar maanden wel wat beter,' ...?
Volgens mij meen je dat helemaal niet, maar is dat een soort van motivatie die je jezelf voorhoudt om het opgeven van de therapie-sessie te 'rechtvaardigen'...
Dat je nu verliefd wordt op een andere vriendin, lijkt voornamelijk een 'afleiding' te zijn voor je huwelijksproblemen ... je geeft zelf heel duidelijk aan dat het 'verlangen' voor jou veel belangrijker is dan haar werkelijke persoon (je zit op MSN te wachten tot ze online komt, maar als je haar in werkelijkheid treft, voel je niks en denk je dat je verliefdheid weg is) ..
Ik vermoed dat je je vooral verliefd op haar voelt als jij eenzaam thuis zit, en je net ruzie met je vrouw gehad hebt ... dan via MSN met haar te kunnen praten over haar mislukte relatie is een prima 'afleiding'...
Serieus, wil je daar wat aan doen, zul je binnen je eigen relatie het voortouw moeten nemen ...
Eens ophouden met 'dichtslaan' als jullie ruzie hebben en duidelijk binnen je huidige relatie bespreken wat jullie van elkaar verwachten en verlangen, in plaats van 'wegdraaien' bij problemen en wegvluchten in een 'contactpersoon op MSN'
quote:Je hebt zelf aangegeven dat je bij ruzies voornamelijk dichtklapt ...Op maandag 9 mei 2005 14:47 schreef Toon74 het volgende:
[..]
Ook niet helemaal waar... ik hou op zich heel veel van m'n vrouw... alleen die continue ruzies... die zijn erg vermoeiend...
Dat maakt het waarschijnlijk vooral vermoeiend.
Ruzies zijn niet te voorkomen binnen een vaste relatie, zeker als er daarbij verantwoordelijkheden en problemen optreden (soms financiele moeilijkheden, lastige kinderen, een huis/hypotheek e.d.)...
Die problemen uit de weg gaan, en wegvluchten in je fantasie is een verkeerde oplossing
quote:Precies.Op maandag 9 mei 2005 14:53 schreef RM-rf het volgende:
Serieus, wil je daar wat aan doen, zul je binnen je eigen relatie het voortouw moeten nemen ...
Eens ophouden met 'dichtslaan' als jullie ruzie hebben en duidelijk binnen je huidige relatie bespreken wat jullie van elkaar verwachten en verlangen, in plaats van 'wegdraaien' bij problemen en wegvluchten in een 'contactpersoon op MSN'
Toon gedraagt zich nu als een slappe zak.
Wat ik bedoel: je moet er wel helemaal voor willen gaan......
quote:Nouja.....Op maandag 9 mei 2005 14:56 schreef Moonah het volgende:
[..]
Precies.
Toon gedraagt zich nu als een slappe zak.
Toon worstelt met zijn gevoelens en ligt momenteel even onder.
quote:Yah... kinderen krijgen er redelijk wat van mee... en dat doet me erg veel verdriet. Ook heb ik nogal de neiging om uit de situatie te vluchten als het mis gaat... dus of naar zolder of gewoon het huis uit. Maar mijn vrouw gaat dan de kinderen tegen me op lopen stoken... :S Pap houdt niet van jullie... pap is weer weg en ik weet niet of hij terug komt... en daar heeft ze dan wel spijt van als de ruzie over is... maar op het moment zelf heeft ze daar geen controle over. Dat doet ze overigens ook alleen omdat dat de enige manier is om mij te raken... alle dingen die ze vroeger zei om bij mij een reactie uit te lokken werken niet meer...Het feit dat jij al een anderhalf jaar problemen hebt met je vrouw lijkt mij een situatie die niet aan de kinderen ongemerkt is voorbijgegaan. En mocht dit wel zo zijn, hoe lang kun je het dan nog voor ze verborgen houden. Want kinderen willen toch ook hun ouders gelukkig zien...
quote:Yah... maar in dit geval is het niet zo maar een andere vrouw (maar dat zal je altijd zeggen)... en ik vermoed dat er bij mn vrouw een aantal dingen gewoon niet helemaal lekker zitten... en dat komt vermoed ik niet zo 1 2 3 goed.Op maandag 9 mei 2005 14:51 schreef maertz het volgende:Wat bereik je nou met die andere vrouw? Ga je dan weer hetzelfde proberen? Romantiek, misschien een paar kinderen erbij weer, en dan na 6 jaar, zie je weer een andere vrouw. Begrijp je waar ik naartoe wil?
quote:Fucking hell dude, het eerlijkste zou zijn dat je gewoon voor je kinderen zorgt in plaats van dat je je als een tiener laat leiden door een spannend gevoel in je onderbuik.Op maandag 9 mei 2005 14:06 schreef Toon74 het volgende:
Het eerlijkste zou zijn om te scheiden van m'n vrouw en dan pas toenadering te zoeken
quote:No shit Sherlock.Op maandag 9 mei 2005 15:05 schreef Toon74 het volgende:
[..]
Ook heb ik nogal de neiging om uit de situatie te vluchten als het mis gaat...
Je moet niet een relatie aanhouden omdat je niet weet wat je ander krijgt.
Ik denk dat je eerst voor je zelf er uit moet zijn of je door wil gaan met je huidige vrouw. Dit zonder dat je je gevoelens voor die andere vrouw er bij betrekt. Denk daarbij wel na wat de gevolgen zijn voor je kinderen. Ruzi is niet goed voor ze maar een scheiding ook zeker niet!
Ik denk dat pas wanneer je het daar met je zelf over eens bent je ook kan beslissen of je stappen onderneemt naar die andere vrouw.
Als je besluit dat je bij je vrouw wilt blijven zou ik afstand nemen van die vriendin. Hoe moeilijk ook.
Daarbij. Een nieuwe vriendin lijkt altijd spannend, maar als je verder kijkt zul je met haar dezelfde soort problemen gaan krijken. Verliefdheid gaat over in Houden van. Ook al lijkt dat niet zo in het begin.
Liefs Leana
quote:Met vlagen minder slecht dan...Op maandag 9 mei 2005 14:53 schreef RM-rf het volgende:
Wat een onzin om te beweren: "..getrouwd met een lieve vrouw, relatie is met vlagen goed... "
quote:uhmm... dat kwam zo uit... we hadden een X aantal sessie gehad, en onze ziektekosten verzekering dekte de therapie niet. En elke week 75 euro voor 45 minuten therapie hakt er erg op in. En als je dan het gevoel hebt dat het niet bij draagt, dan is het geld verspilling.Uit het eerste deel van je post blijkt heel duidelijk dat jullie huwelijk zich in grote problemen bevind, en jullie er kennelijk niks aan kunnen doen...,
je gaat naar een therapeut, maar na een paar sessies stoppen jullie (jullie beiden, of ging dat uit van je vrouw? die indruk heb ik nl. een beetje bij dat verhaal, alhoewel er geen feitelijk aanwijzingen voor staan)...
quote:Nou, dat staat los van elkaar. Het gaat minder slecht. Minder grote ruzies. We hebben periodes gehad dat we een x aantal keren per week grote ruzie hadden. En dan echt grote ruzie. Nu hebben we dat misschien een keer per maand / twee weken. Overigens heb ik het daar wel zo enorm mee gehad. Ik heb al een aantal keren gedacht, na zo'n grote ruzie, hier heb ik absoluut geen zin meer in.En als je stop met de therapie, dan meld je dat dan 'De relatie gaat de laatste paar maanden wel wat beter,' ...?
Volgens mij meen je dat helemaal niet, maar is dat een soort van motivatie die je jezelf voorhoudt om het opgeven van de therapie-sessie te 'rechtvaardigen'...
quote:Uhmm... dat is niet waar... zie haar niet heel vaak... maar als ik dr zie... of aan de telefoon krijg (als ze mn vrouw wil spreken)... sla ik volkomen dicht.Dat je nu verliefd wordt op een andere vriendin, lijkt voornamelijk een 'afleiding' te zijn voor je huwelijksproblemen ... je geeft zelf heel duidelijk aan dat het 'verlangen' voor jou veel belangrijker is dan haar werkelijke persoon (je zit op MSN te wachten tot ze online komt, maar als je haar in werkelijkheid treft, voel je niks en denk je dat je verliefdheid weg is) ..
quote:dat staat redelijk los van elkaar... althans zoals ik het zie.Ik vermoed dat je je vooral verliefd op haar voelt als jij eenzaam thuis zit, en je net ruzie met je vrouw gehad hebt ... dan via MSN met haar te kunnen praten over haar mislukte relatie is een prima 'afleiding'...
quote:Yah, en daar probeer ik ook aan te werken. En dingen uit te leggen. Maar mijn vrouw is een ster in een (negatief) beeld vormen over bepaalde zaken. En zelfs als ik uitleg hoe het werkelijk in elkaar steekt, dan geloofd ze dat toch niet, en houdt ze vast aan haar eigen idee.Serieus, wil je daar wat aan doen, zul je binnen je eigen relatie het voortouw moeten nemen ...
Eens ophouden met 'dichtslaan' als jullie ruzie hebben en duidelijk binnen je huidige relatie bespreken wat jullie van elkaar verwachten en verlangen, in plaats van 'wegdraaien' bij problemen en wegvluchten in een 'contactpersoon op MSN'
Je hebt zelf aangegeven dat je bij ruzies voornamelijk dichtklapt ...
Dat maakt het waarschijnlijk vooral vermoeiend.
Ruzies zijn niet te voorkomen binnen een vaste relatie, zeker als er daarbij verantwoordelijkheden en problemen optreden (soms financiele moeilijkheden, lastige kinderen, een huis/hypotheek e.d.)...
Die problemen uit de weg gaan, en wegvluchten in je fantasie is een verkeerde oplossing
Dat is ook zo vermoeiend. Ik doe echt m'n best. Ook als ik nu wat zeg (buiten ruzies) en maar enigsinds het idee heb dat mn vrouw het verkeerd kan oppakken, dan leg ik het nog expliciet uit...
quote:Op maandag 9 mei 2005 15:11 schreef BennieK het volgende:
Inderdaad, je bent een klootzak. Type eerst doen, later denken
quote:Op maandag 9 mei 2005 14:51 schreef maertz het volgende:
besef wel dat Fok! vol met jong volk zit
quote:'slappe zak' is daarvoor een prima synoniem hoor... en ik denki dat Toon met zulke posts als:Op maandag 9 mei 2005 15:00 schreef Captain_Chaos het volgende:
Nouja.....
Toon worstelt met zijn gevoelens en ligt momenteel even onder.
quote:ook wel weet wat er dan mee bedoelt wordt ...Op maandag 9 mei 2005 15:05 schreef Toon74 het volgende:
Ook heb ik nogal de neiging om uit de situatie te vluchten als het mis gaat... dus of naar zolder of gewoon het huis uit.
Tja, er zijn nu eenmaal duizenden richtingen en manieren om voor je problemen te vluchten, ... en de vriendin op MSN is momenteel de 'vluchtweg'...
De vraag is volgens mij zelfs ook maar sterk of die vriendin Toon wel ziet zitten, hij heeft wel een liefdesbrief geschreven, maar _durfde_ die toen niet te versturen ... tjah ..., dat klinkt inderdaad sterk naar het altijd maar wegvluchten van problemen, in de hoop dat die dan ook weggaan.
quote:Waarmee je wilt zeggen jongeren straight to the point zijn...itt de wat ouderen met hun adviezen als relatietherapie
quote::-) Ik sta heel bewust uit die ruzies omdat ik weet dat mijn vrouw geen controle meer over haarzelf heeft en dan dingen gaat zeggen om mij te kwetsen. Zij kan mij zo ver krijgen dat ik met spullen ga gooien e.d. en omdat te voorkomen stap ik heel bewust uit die situatie. Mijn vrouw verliest controle over haarzelf, ik probeer de controle over mezelf te houden.Op maandag 9 mei 2005 15:15 schreef RM-rf het volgende:
Tja, er zijn nu eenmaal duizenden richtingen en manieren om voor je problemen te vluchten, ... en de vriendin op MSN is momenteel de 'vluchtweg'...
Mijn vrouw en ik zijn ons redelijk bewust van onze problemen en proberen het bewust rustig te houden.
quote:Ik zie dat niet als wegvluchten van problemen maar eerder het voorkomen van :-)De vraag is volgens mij zelfs ook maar sterk of die vriendin Toon wel ziet zitten, hij heeft wel een liefdesbrief geschreven, maar _durfde_ die toen niet te versturen ... tjah ..., dat klinkt inderdaad sterk naar het altijd maar wegvluchten van problemen, in de hoop dat die dan ook weggaan.
quote:Op maandag 9 mei 2005 15:05 schreef Toon74 het volgende:
Maar mijn vrouw gaat dan de kinderen tegen me op lopen stoken... :S Pap houdt niet van jullie... pap is weer weg en ik weet niet of hij terug komt... en daar heeft ze dan wel spijt van als de ruzie over is... maar op het moment zelf heeft ze daar geen controle over. Dat doet ze overigens ook alleen omdat dat de enige manier is om mij te raken... alle dingen die ze vroeger zei om bij mij een reactie uit te lokken werken niet meer...
Zeer kwalijk om de kinderen er op die manier bij te betrekken.Zijn dit soort zaken ook aan de orde geweest tijdens die paar sessies therapie?
quote:ja, kennelijk denk jij dat als je op de zolder gaat zitten, dat dan de problemen niet bestaan ...Op maandag 9 mei 2005 15:23 schreef Toon74 het volgende:
Mijn vrouw verliest controle over haarzelf, ik probeer de controle over mezelf te houden.
Mijn vrouw en ik zijn ons redelijk bewust van onze problemen en proberen het bewust rustig te houden.
[...]
Ik zie dat niet als wegvluchten van problemen maar eerder het voorkomen van :-)
Feit is, geen enkele relatie kan bestaan _zonder_ ruzies, goede relaties kennen misschien zelfs meer onenigheden, die openlijk uitgevochten worden, maar dan ook afgehandeld zijn..
Het zijn de slechte relaties, waar mensen uiteindelijk in de hoop ruzie te gaan vermijden, langs elkaar gaan leven, zaken niet uitpraten of het handelen van de partner enkel negatief kunnen uitleggen, om zo hun stellingname in een ruzie 'zeker te stellen' (jouw post over het 'uitleggen', omdat 'je vrouw alles negatief uitlegt)..
Zowel jij, als je vrouw doen dat, jij vlucht weg voor ruzies, en slaat dicht, en je vrouw kan dan enkel overgaan tot schelden en pogen je te kwetsen ...
Uiteindelijk is de enige uitweg die je zal helpen, om te leren communiceren, en ik vrees dat je dat werkelijk niet zonder hulp van buiten zal lukken, dus misschien moet je maar eens gaan kijken of die financiele kosten daarvan op een manier op te brengen zijn, of er een andere uitweg is om iig de communicatie tussen jullie beiden op gang te brengen ...
(het kan soms helpen om je vrouw, zonder de kinderen en huiselijke beslommeringen eens een keertje 'apart' te treffen, in een situatie waar jullie 'vrijuit' kunnen praten, en niet zo makkelijk weg kunnen vluchten)
quote:Ja... misschien is het wel de moeite om een andere relatie-therapeut te proberen...Op maandag 9 mei 2005 15:28 schreef Copycat het volgende:
Zo te lezen is het doodzonde dat jullie wegens het geld zijn gestopt met de relatietherapie...
[ Bericht 6% gewijzigd door opgezegd250420142210 op 09-05-2005 17:37:21 ]
quote:Dat in overweging nemende heb je besloten het contact met die andere dame stop te zetten?Op maandag 9 mei 2005 15:33 schreef Toon74 het volgende:
[..]
Ja... misschien is het wel de moeite om een andere relatie-therapeut te proberen...
quote:Uhmm heb zowiezo niet heel veel contactOp maandag 9 mei 2005 15:36 schreef Moonah het volgende:Dat in overweging nemende heb je besloten het contact met die andere dame stop te zetten?
En dat van die rozen heb ik alweer laten varen... ik zei al... dat was het plan... maar heb deze thread gestart ipv.quote:Wat ik ermee bedoel, om maar even expliciet te zijn: Als je er dus kennelijk toch voor kiest om met je vrouw verder te gaan, kap dan ook radicaal met die ander.Op maandag 9 mei 2005 15:39 schreef Toon74 het volgende:
[..]
Uhmm heb zowiezo niet heel veel contact
Geen fantasieën, verwijder haar uit je MSNlijst etc.
Zoals ik al eerder zei, voed die verliefdheid niet. Ga dus ook niet zitten zwijmelen als een van je vrijgezelle vrienden vertelt over zijn spannende avontuurtjes. Laat dat bakvisgedrag achterwege. Als je voor je gezin kiest kun je je dat niet permitteren.
quote:Ik ben in deze draad vrij eerlijk. En ik heb het mn vrouw verteld. Maar ze wil er liever niets meer over horen. Toen ik het haar vertelde zei ze dat dat heel erg egoistisch van mezelf was. Dat ik alleen aan mezelf dacht en niet aan haar door het haar te vertellen. Daarom vertel ik haar nu niets.Op maandag 9 mei 2005 15:44 schreef Huizinga het volgende:
ik heb een hekel aan mensen die niet oprecht zijn.....dus ben bang dat ik nu al een hekel aan je heb
Als je in dat geval liever een slechte relatie zou hebben dan helemaal geen relatie, en dus bij je vrouw blijft en misschien zelfs hernieuwde pogingen onderneemt om je relatie nieuw, positief leven in te blazen, dan klint dat lullig, maar soms zit het leven zo in elkaar. Veel mensen gooien hun oude schoenen niet weg voordat ze nieuwe hebben, puur omdat ze angst hebben zonder schoenen te leven. Het is weliswaar laf, maar wel menselijk.
Ik kan het me in ieder geval wel enigzins indenken. Ik vond het ook erg moeilijk om mijn leven weer op te pakken na een lange relatie en ik heb zelfs even gewenst dat ik een andere partner had gezocht voordat mijn relatie werd verbroken, omdat ik het zo vreselijk miste om een partner te hebben. Dat gevoel verdween na een aantal maanden, maar het kan zo zijn dat sommige mensen liever een beroerde relatie hebben mét partner dan een ruzievrij leven zonder.
Dat het laf is om die vriendin te polsen over haar al dan niet wederzijdse gevoelens vóórdat je overweegt je relatie te verbreken is duidelijk. Maar als jij daarmee kan leven zal dat waarschijnlijk wel je keuze zijn, zoals bij heel veel mensen dat het geval is (geweest). Je vrouw wordt in dat geval een tweede keus. Dat is niet prettig, maar dat is ze nu in feite ook al. Want als jij zeker wist dat die vriendin verliefd op je was en je wilde, had je waarschijnlijk ook niet meer thuis gezeten.
En laten we wel wezen: als je single bent en verliefd, en de ene vrouw wijst je af, dan ga je ook op zoek naar een volgende, die wél een relatie met je wil. En de vrouwen waar je op verliefd wordt zijn ook niet allemaal even speciaal, dus je hebt in dat geval ook eerste, 2e, 3e keuzes etc. Zo zit het leven nu eenmaal in elkaar. Veel mensen hebben zelfs een speciale voorkeur voor één van hun kinderen, of ze dat nu willen of niet.... dat heb je met partners ook. En als die ene speciale partner je dan niet wil, dan zoek je iemand die je wél wil. En dat kan ook het oude vertrouwde zijn, daar grijpt een mens immers snel op terug...
quote:Wat vond ze egoïstisch: Het feit dat je verliefd was of het feit dat je het haar vertelde?Op maandag 9 mei 2005 15:46 schreef Toon74 het volgende:
[..]
Ik ben in deze draad vrij eerlijk. En ik heb het mn vrouw verteld. Maar ze wil er liever niets meer over horen. Toen ik het haar vertelde zei ze dat dat heel erg egoistisch van mezelf was. Dat ik alleen aan mezelf dacht en niet aan haar door het haar te vertellen. Daarom vertel ik haar nu niets.
Je moet niet weglopen tijdens een ruzie, ook al is je vrouw in alle staten.
Als jij constant een confrontatie uit de weg gaat met haar, hoe kan ZIJ dan weten hoe jij over deze relatie denkt?
Als dat je niet lukt schrijf al jullie huwelijksproblemen en jouw gevoelens over dat huwelijk een keer op papier, en laat het haar lezen.
quote:en ik heb een hekel aan mensen die gaan claimen dat ze altijd oprecht zijn no, matter what ... dus ben bang dat ik nu ook al een hekel aan je hebOp maandag 9 mei 2005 15:44 schreef Huizinga het volgende:
ik heb een hekel aan mensen die niet oprecht zijn.....dus ben bang dat ik nu al een hekel aan je heb
quote:Neen.Op maandag 9 mei 2005 15:21 schreef BennieK het volgende:
[..]
Waarmee je wilt zeggen jongeren straight to the point zijn...itt de wat ouderen met hun adviezen als relatietherapie
Meer dat jongeren doorgaans niet voldoende bagage hebben om anders dan straight to the point te zijn.
Naast zwart en wit zijn er nog wat grijstinten moet je weten.
Maar da's eigenlijk off topic.
quote:Love isn't about finding a woman that you will always get along with. It's about finding a woman that's worth the trouble of working out all the problems you face.
quote:Zoals ik onlangs in een film voorbij zag komen:Op maandag 9 mei 2005 15:52 schreef ZeroVince het volgende:
mooie quote
I´d rather fight with you instead of making love with someone else
Als dat gevoel er niet is is de liefde volgens mij een gepasseerd station. Maar wat er niet meer is kan terugkomen, dat weet je maar nooit...
Dan ga je dus niet lopen kutten met een ander en laat je ook niet van de reactie van die ander afhangen of je bij je vrouw blijft of niet.
Wees een vent en doe je best voor je huwelijk, zeker gezien je kids. En als jullie er samen echt niet uitkomen, neem dan zelf de beslissing om er mee te kappen. En ga niet zitten wachten tot er eventueel wat beters voor bij komt.
Je kan spreken van huisje, boompje, beestje. Je hebt met vlagen een goede relatie, er zit al verbetering in. Al kan ik dat niet zo beoordelen natuurlijk. Probeer er nog wat moois van te maken en laat je niet teveel leiden door de gevoelens voor de andere vrouw.
quote:Nou, dan is hij inderdaad een laffe lul. Maar wel een heel menselijke lul, die het daarom nog niet minder moeilijk heeft met deze situatie.Op maandag 9 mei 2005 15:57 schreef Ripley het volgende:
Ik vind je nogal een lul. Een relatie is iets waar je aan moet werken als je van elkaar houdt en je merkt dat er iets niet lekker loopt.
Dan ga je dus niet lopen kutten met een ander en laat je ook niet van de reactie van die ander afhangen of je bij je vrouw blijft of niet.
Wees een vent en doe je best voor je huwelijk, zeker gezien je kids. En als jullie er samen echt niet uitkomen, neem dan zelf de beslissing om er mee te kappen. En ga niet zitten wachten tot er eventueel wat beters voor bij komt.
quote:Tuurlijk, maar aangezien hij zich er voor een groot deel zelf in heeft gedraaid, moet hij zich er toch ook zelf weer uitdraaien. Hoe kut dat soms ook kan voelen. En hey, ik maak ook grote fouten uiteraardOp maandag 9 mei 2005 15:58 schreef merdeka het volgende:
[..]
Nou, dan is hij inderdaad een laffe lul. Maar wel een heel menselijke lul, die het daarom nog niet minder moeilijk heeft met deze situatie.
1. ik zou beginnen met het contact met die ander volledig te verbreken; scheiden vanwege een ander is eren slechte reden... de negatieve kanten van die ander beginnen ook pas na een verliefdheid door te schemeren
2. ik zou mijn vrouw eens heel duidelijk maken dat als we op deze manier verder zouden gaan, het huwelijk hoe dan ook gedoemd is om te mislukken
3. ik schakel misschien toch een onafhankelijk persoon, e.g. een relatietherapeut in, als de liefde geen 75 euri per week waard is, dan kun je beter meteen gaan scheiden
4. ik plan met mijn vrouw een weekendje relaxen... een situatie waarin we niet weg kunnen lopen voor elkaar en een situatie waarin we onze problemen op een rustige manier kunnen bespreken
5. wat ik nog heel belangrijk vind in een relatie.. is vrijheid. Ik weet niet of jullie alleen maar gezamelijke vrienden hebben. Maar het doet zeker deugd als je niet constant om elkaar heen hangt. Eigen vrienden, hobbies, avondjes uit enzovoorts (ook voor de vrouw!!!)
6. ik denk aan de vrouw met wie ik in den beginne ben getrouwd. Zijn die kenmerken van haar nog steeds, of is ze totaal veranderd en kun je niet meer van haar houden. Is ze totaal verandert, ja, dan zit er idd maar een ding op, scheiden.
7. Het feit dat er kinderen in het spel zijn zou niet mee moeten spelen in het willen scheiden of niet. Je kunt er wel rekening mee houden dat ze er zeker door geraakt worden, hoe dan ook!
8e en laatste punt. Als je nog steeds hoop hebt dat je je huwelijk nog kunt redden, dan moet je er NU werk van maken. Een relatie is een proces, een voortdurende ontwikkeling, je moet eraan blijven werken. Hoe langer je wacht met je problemen recht in de ogen te kijken, hoe moeilijker het wordt zonder al te veel kleerscheuren uit deze situatie te komen.
Veel succes
p.s. hou op met die passiviteit en kom in actie
Als de koek op is is de koek op.
Twee ruziende ouders daar hebben de kinderen niks aan.
Een man die met zijn gedachtes bij een andere vrouw zit daar heeft je echtgenote niks aan.
Ongelukkig zijn in je huwelijk daar heb jij weer niks aan.
Vechten voor je huwelijk is gemakkelijk gezegd, maar er moeten twee moeite daar voor doen.
Kinderen komen niet altijd slecht uit een scheiding. En ex-echtgenoten ook niet.
Verder vind ik het helemaal niet slecht/laag om te gaan scheiden vanwege een ander. Het loopt nou eenmaal zo als het loopt.
Kijk naar wat jij wilt. Diep in je hart. Wees wel eerlijk naar je vrouw toe ook al wil ze het niet weten/horen.
[ Bericht 3% gewijzigd door MyMilkshake op 09-05-2005 22:01:06 ]
quote:Dat neemt nog niet weg dat je er eerst nog iets van moet proberen te maken...Op maandag 9 mei 2005 21:52 schreef MyMilkshake het volgende:
zie je jezelf nog een paar jaar doorgaan met dit huwelijk?
Als de koek op is is de koek op.
Twee ruziende ouders daar hebben de kinderen niks aan.
Een man die met zijn gedachtes bij een andere vrouw zit daar heeft je echtgenote niks aan.
Ongelukkig zijn in je huwelijk daar heb jij weer niks aan.
Vechten voor je huwelijk is gemakkelijk gezegd, maar er moeten twee moeite daar voor doen.
Kinderen komen niet altijd slecht uit een scheiding. En ex-echtgenoten ook niet.
Verder vind ik het helemaal niet slecht/laag om te gaan scheiden vanwege een ander. Het loopt nou eenmaal zo als het loopt.
Kijk naar wat jij wilt. Diep in je hart.
Conclusie; beslis of je je huwelijk wil redden of niet, zonder de verliefdheid op een andere vrouw in die beslissing te laten meewegen. Als je denkt dat je huwelijk te redden valt (op wat voor manier dan ook) ga daar dan ook voor. Maak iig een KEUZE en handel daar vervolgens naar.
quote:Ik neem aan dat die vrouw waarmee je getrouwd bent en twee kinderen mee hebt, ook niet zo maar een vrouw is, toch?Op maandag 9 mei 2005 15:05 schreef Toon74 het volgende:
Yah... maar in dit geval is het niet zo maar een andere vrouw (maar dat zal je altijd zeggen)...
Beslis nu eerst eens voor jezelf of je wel of niet bij je vrouw wil blijven. Zo ja: werk eraan. Zo nee, ga scheiden.
DAARNA: komt pas de vraag of die andere vrouw wat met jou zou willen.
Het leven biedt geen garanties. Dus volg je gevoel. Heb je het idee dat jouw relatie te redden is, zet daar dan eerst maar eens op in. Want 10 jaar, een huwelijk en 2 kids... je zet een hoop op het spel. Als de relatie niet werkt houdt het op. Maar anders... is het gras altijd wel groener bij de buren.
Om eerlijk te zijn, zonder alles te weten, schat ik de kans dat je kunt overstappen naar de vriendin van je vrouw, zeer gering. Zelfs al zou zij ook geinteresseerd zijn in jou, dan nog zal het voor haar ontzettend moeilijk zijn om het door te zetten, omdat ze weet welke schade ermee wordt aangericht.
Maar het belangrijkste is eigenlijk al gezegd : ik denk ook dat je gevoelens voor die vriendin de symptomen voor je scheefgaande huwelijk zijn. En dat kan gebeuren. Neem nou maar van mij aan dat je niet de eerste man bent die tijdens zijn huwelijk verliefd wordt op een andere vrouw en je zult zéker niet de laatste zijn. Het verschil zit 'm erin wat jij ermee gaat doen.
Die beslissing kan niemand hier voor je nemen, dat is echt iets tussen jou en je vrouw. Het lijkt mij wel evident dat je niet tot in het oneindige met een relatie blijft doorgaan, waar jullie beide niet gelukkiger van worden, maar die beslissing zou je eigenlijk pas moeten nemen op het moment dat je voor jouw gevoel alles geprobeerd hebt. Als er niet meer gecommuniceerd wordt, dan denk ik dat het een aflopende zaak is, maar ook dat kun je nog sturen. Als je het maar wilt. Succes.
. Vergeet die andere vrouw, probeer je huwelijk weer in goede banen te leiden. Wees verantwoordelijk en ga niet lopen puberen. Daarnaast is het ook niet best om zomaar je kinderen te verscheuren tussen twee mensen (jezelf en je vrouw dus). Ik weet niet hoe oud ze zijn, maar naar mijn mening zouden kinderen gewoon 2 ouders moeten hebben.Dat was dus mijn mening.
Op de één of andere manier moet ze niet meer in je leven voorkomen. Maarja, dat gaat lastig als ze van jou en je vrouw een vriendin is.Sterkte!
quote:Je kan er van uitgaan dat iedereen die trouwt er van uit gaat dat het voor altijd zal zijn hoor. Maar zelfs de meest vrome mensen houden het soms niet met elkaar uit en besluiten dat ze beter gelukkig kunnen zijn uitelkaar dan ongelukkig met elkaar.Op dinsdag 10 mei 2005 00:23 schreef daReaper het volgende:
Mijn mening: als je gaat trouwen, laat dat dan ook voor altijd zijn. Die belofte leg je nota bene af bij de ceremonie (al weet ik niet hoe je precies getrouwd bent). Als je niet zeker weet of je voor altijd bij elkaar blijft, ga dan ook niet zo schijnheilig lopen trouwen
Dat was dus mijn mening.
Daarnaast verbaast het me dat sommige mensen hier zo gauw klaar staan om te veroordelen.
TS komt hier niet direkt nadat hij verliefd is geworden op die andere vrouw... dit speelt al een jaar.
Je mag aannemen dat dit niet zomaar een bevlieging is maar wel degelijk diep zit. Hij heeft het zijn vrouw verteld. Verder heeft hij er tot nu toe nog niet echt wat mee gedaan. Integendeel, hij en zijn vrouw hebben relatietherapie gedaan welke niet de gewenste vruchten heeft afgeworpen.
Ik denk dat TS in een hele moeilijke situatie zit, die niet te benijden is. Laat staan makkelijk op te lossen is. Er wordt wat mij betreft veel te makkelijk geroepen dat TS maar moet scheiden of anders voor zijn vrouw te kiezen. Voor het gezin en met name de kinderen zou het misschien fijn zijn als hij voor hen kiest, maar wat dan ? Dan nog is er geen oplossing. Wat TS ook gaat doen, er zal altijd iemand de dupe worden. En scheiden doe je ook niet 1, 2, 3 mag ik hopen. Daarnaast houdt hij ook nog eens van zijn vrouw en kinderen. Zoals iemand al eerder zei ; Het leven is geen zwart of wit alleen, maar ook vele tinten grijs.
Ik kan eigenlijk maar een ding aanraden en dat is zoveel mogelijk contact met zijn vrouw houden over zijn gevoelens.
quote:Mensen veranderen, daar doe je niets aan.Mijn mening: als je gaat trouwen, laat dat dan ook voor altijd zijn. Die belofte leg je nota bene af bij de ceremonie (al weet ik niet hoe je precies getrouwd bent). Als je niet zeker weet of je voor altijd bij elkaar blijft, ga dan ook niet zo schijnheilig lopen trouwen.
quote:Juist... en dat wil mijn vrouw dus niet horen. Heeft ze heel expliciet aangegeven, mocht er ooit weer wat spelen, dat ze het niet wil weten.Ik kan eigenlijk maar een ding aanraden en dat is zoveel mogelijk contact met zijn vrouw houden over zijn gevoelens.
quote:griezelig gewoon...Op dinsdag 10 mei 2005 00:23 schreef daReaper het volgende:
Mijn mening: als je gaat trouwen, laat dat dan ook voor altijd zijn. Die belofte leg je nota bene af bij de ceremonie (al weet ik niet hoe je precies getrouwd bent). Als je niet zeker weet of je voor altijd bij elkaar blijft, ga dan ook niet zo schijnheilig lopen trouwen
quote:Ik ben er persoonlijk niet voor om de strijd op te geven en "maar te gaan scheiden". Het is overduidelijk dat er tussen jou en je vrouw een binding is want jullie zijn immers al 10 jaar samen en ooit ook stapelgek op elkaar geworden. Het kan misschien ook een goed idee zijn om eens samen op vakantie te gaan (zonder kids!) zodat jullie zonder invloeden van buitenaf aan de relatie kunnen werken. Handig kan ook zijn om niet te gaan zeuren over wie wat gedaan heeft en waarom, maar om juist af te spreken wat jullie NIET meer gaan doen.Op maandag 9 mei 2005 15:05 schreef Toon74 het volgende:
[..]
Yah... kinderen krijgen er redelijk wat van mee... en dat doet me erg veel verdriet. Ook heb ik nogal de neiging om uit de situatie te vluchten als het mis gaat... dus of naar zolder of gewoon het huis uit. Maar mijn vrouw gaat dan de kinderen tegen me op lopen stoken... :S Pap houdt niet van jullie... pap is weer weg en ik weet niet of hij terug komt... en daar heeft ze dan wel spijt van als de ruzie over is... maar op het moment zelf heeft ze daar geen controle over. Dat doet ze overigens ook alleen omdat dat de enige manier is om mij te raken... alle dingen die ze vroeger zei om bij mij een reactie uit te lokken werken niet meer...
[..]
Yah... maar in dit geval is het niet zo maar een andere vrouw (maar dat zal je altijd zeggen)... en ik vermoed dat er bij mn vrouw een aantal dingen gewoon niet helemaal lekker zitten... en dat komt vermoed ik niet zo 1 2 3 goed.
Zoiets van:
- Geen stemverheffingen in discussies
- Geen vluchtgedrag vertonen om er vanaf te komen, blijven praten dus hoe moeilijk het ook is
- Disccussies als de kids op bed liggen, krijgen ze er ook niets (of minder) van mee
- De kinderen niet gebruiken als wapen tegen je partner, dus niet opstoken
- Laat de ander meer in zijn/haar waarde, soms is het ook verstandig niets te zeggen en te accepteren dat je partner anders is of dingen anders doet.
En zet asjeblieft die andere vrouw uit je hoofd, het gras lijkt bij de buren altijd groener....
Veel sterkte aan TS toegewenst in deze voor hem moeilijke tijd!
quote:Ze wil niets horen wat een andere vrouw betreft Toon, dat is toch niet hetzelfde als dat ze niet wilt horen wat je meer voelt. Hoe verdrietig je wordt van de situatie thuis, dat je het gevoel hebt dat je op je tenen moet lopen, dat het je pijn doet als ze de kinderen betrekt in ruzies, dat je niet met de ruzies overweg kunt omdat ze uit haar stekker gaat en jij alleen maar kan weglopen (wat ik overigens niet afkeur). Als ze daar ook niet meer ontvankelijk voor is dan is er wezenlijk iets stuk.Op dinsdag 10 mei 2005 07:17 schreef Toon74 het volgende:
Juist... en dat wil mijn vrouw dus niet horen. Heeft ze heel expliciet aangegeven, mocht er ooit weer wat spelen, dat ze het niet wil weten.
Het is goed dat je nogmaals met haar naar een relatie-therapeut stapt. Je wilt je er nog voor inzetten. Zet die andere dame gedurende dat proces even uit je hoofd.
Concentreer je nu op je huwelijk.
Sterkte, het klinkt als een klote-situatie.
quote:Bij deze opmerking krijg ik een beetje het idee dat je vrouw ook koste wat het kost jullie huwelijk in stand wil houden. Voor de kids waarschijnlijk.....Op dinsdag 10 mei 2005 07:17 schreef Toon74 het volgende:
Juist... en dat wil mijn vrouw dus niet horen. Heeft ze heel expliciet aangegeven, mocht er ooit weer wat spelen, dat ze het niet wil weten.
Allereerst lijkt mij het probleem niet zozeer dat je verliefd bent op een ander. Maar wat er tussen jou en je vrouw mis loopt. Je zegt zelf dat je nog van haar houdt, maar dat het niet goed gaat. Stel jezelf de vraag of wilt proberen om met je vrouw verder te gaan om wie ze is, en om wat jullie samen (kunnen) hebben.
Wat al eerder is gezegd, communicatie is het belangrijkste. De vraag is of jullie in staat zijn om met elkaar te communiceren. Dat klinkt heel simpel, maar dat kan zó ontzettend moeilijk zijn. Probeer dat in de eerste plaats ook zelf. (Maar je gaf al aan dat je dat al geprobeerd hebt, aan jou om te beoordelen of daar nog meer initiatief van jou uit kan en moet liggen) Als het gewoon te moeilijk is om samen er goed over te praten kan therapie een uitkomst bieden. Maar therapie is een middel, een middel om beter met elkaar te communiceren, om zaken die er al zijn expliciet te maken. Het lijkt mij (persoonlijk dus) geen goede zaak als een relatie puur en alleen bestaat bij de gratie van de therapie.
Terug naar het punt van de communicatie. Als je daar zelf toe in staat bent moet je er gewoon samen een moment voor prikken, misschien de kinderen even naar elders. Geef elkaar de gelegenheid en de tijd (!) om er over te praten en te bekijken hoe je allebei tegenover de relatie staat. Die relatie staat centraal, de kinderen mogen daarin m.i. niet meewegen. Zij zij enkel gebaad bij ouders die oprecht met elkaar overweg kunnen. Niet meewegen dus, houd wel rekening met ze in het proces van communicatie.
Ik denk dat dat mijn advies is. Misschien is het, vooruitlopend op de uitkomst van die gesprekken, een idee om wat tijd voor jezelf te nemen? Kan zaken in perspectief plaatsen.
Tot slot wil ik even ingaan op de opmerking van je vrouw dat zij het egoistisch vind dat je haar belast met het feit dat je verliefd bent op een ander. Ik denk dat daar een kern in zit. Als je die informatie zo aanbied, geeft dat haar alleen een gevoel van onzekerheid en machteloosheid. Je moet jezelf weer die ene vraag stellen, ga ik voor mijn huidige relatie? Is die verliefdheid iets wat voortkomt uit de huidige situatie? Als je voor de relatie gaat, moet je die verliefdheid opzij (kunnen zetten.) Is het zo dat je verliefd bent op een ander en dat je met haar verder wilt? -dan is het een mededeling voor je vrouw, en rest niets anders dan uit elkaar te gaan.
Belangrijkste: wees oprecht en eerlijk tegeover jezelf! Neem beslissingen waar je verder mee kunt.
Succes in ieder geval.
quote:JuistOp dinsdag 10 mei 2005 00:23 schreef daReaper het volgende:
Mijn mening: als je gaat trouwen, laat dat dan ook voor altijd zijn. Die belofte leg je nota bene af bij de ceremonie (al weet ik niet hoe je precies getrouwd bent). Als je niet zeker weet of je voor altijd bij elkaar blijft, ga dan ook niet zo schijnheilig lopen trouwen
Dat was dus mijn mening.
Verbreek het contact met die vriendin, leg dit ook uit aan je vrouw. En richt je dan op je gezin.
Vaak wordt men verliefd als de huidige relatie tijdelijk in een dip zit. Maar vaak gaat dat ook na verloop van tijd weer over. Zonde om dat weg te gooien (om over de gevolgen voor de kinderen nog maar niet te spreken), je hebt niet voor niets kinderen met je vrouw.
Contact verbreken dus.
quote:sluit ik me ook bij aan.
Je vrouw heeft een groter probleem met communicatie dan jij. Wegvluchten is geen oplossing maar het is stukken beter dan elkaar onterechte verwijten maken, of de kinderen erbij betrekken. Jij bent de persoon die haar daarop moet wijzen. Dat moet je heel voorzichtig brengen, en heel duidelijk zeggen. Vraag aan de relatiedeskundige hoe hij/zij daarover denkt en wat voor middelen er zijn om de communicatie terug te brengen.
Ik heb geen idee of je vrouw naast het opvoeden van de kinderen nog werkt. Het kan zijn dat ze zich 'verveelt'. Dat ze ook wel eens iets anders wil doen dan oppassen en het huishouden. Het kan goed zijn dat ze zich dit niet realiseert, of dat ze dit niet wil toegeven omdat ze graag een goede moeder wil zijn.
Wat ik mis in je posts is de mening van je vrouw. Hoe ziet zij de zaken, problemen en mogelijke oplossingen?
Tot slot: Is je vrouw nog steeds de vrouw waarmee je oud wilt worden, ervan uitgaande dat de relatie weer wordt zoals anderhalf jaar geleden?
Itt enkele andere posters wil ik graag zeggen dat je het zeer goed doet. Je hebt je problemen naar voren gebracht. Je hebt je kwetsbaar opgesteld, en je bent redelijk gebleven. Om je huwelijk te redden zal je nog een stapje anders moeten doen. De huidige weg is doodlopend. Probeer iets nieuws.
Ik wens je heel veel sterkte met je gevoelens en ik hoop dat je de juiste weg voor jezelf mag vinden.
Gevoelens kun je nu eenmaal niet zomaar weg stoppen.
En voor ieder hier, zeg nooit dat het jou niet zal overkomen, iedereen kan het overkomen ook al
zoek je er niet naar.
Ja en dan zit je met een probleem als je een relatie hebt.
Laten we Toon steunen en niet uitschelden, hij heeft het al moeilijk genoeg.
quote:Anders onderbouw je die stelling voor de gein ook even.Op dinsdag 10 mei 2005 23:26 schreef boterbloem het volgende:
Gevoelens kun je nu eenmaal niet zomaar weg stoppen.
Anders zet ik daar als cliché 'uit het oog uit het hart' tegenover.
quote:*Geeft Toon een aai over zijn bolletje.Op dinsdag 10 mei 2005 23:26 schreef boterbloem het volgende:
Laten we Toon steunen en niet uitschelden, hij heeft het al moeilijk genoeg.
""Gaat het weer een beetje, Toon?"
Dan heb je helemaal niemand meer
quote:"Constructieve" opmerking, zeg!Op woensdag 11 mei 2005 01:44 schreef Cici het volgende:
Wat als je wat probeert bij haar, zij moet jou niet, ook omdat zij vriendinnen is met jouw vrouw.
Dan heb je helemaal niemand meer
Spuit elf en water enzo...
Als het een vriendin van je vrouw is denk ik niet dat je een serieuze kans maakt en eigenlijk vind ik het helemaal een beetje een loserig verhaal. Het gaat niet zo goed dus richt je je maar op het gemakkelijkste, het meest dichtstbijzijnde, degene aan wie je vrouw alles over jullie huwelijk heeft verteld. Gek he, dat het vertrouwd voelt. Het is wel de vriendin die je vrouw nodig heeft (en je kinderen) mocht jullie huwelijk stuklopen. Heb je zelf eigenlijk vrienden, hoe zou jij het vinden?
quote:En daar zit ik echt niet op te wachten.Ga dan gewoon een keer ECHT vreemd met een VREEMDE vrouw
quote:Heb plenty vrienden :-) Das het probleem niet zo. En het is niet alleen de vriendin van m'n vrouw, maar ook mijn vriendin... dat wil zeggen, voordat ik wat met m'n vrouw had, trokken we met z'n drieen al op.Als het een vriendin van je vrouw is denk ik niet dat je een serieuze kans maakt en eigenlijk vind ik het helemaal een beetje een loserig verhaal. Het gaat niet zo goed dus richt je je maar op het gemakkelijkste, het meest dichtstbijzijnde, degene aan wie je vrouw alles over jullie huwelijk heeft verteld. Gek he, dat het vertrouwd voelt. Het is wel de vriendin die je vrouw nodig heeft (en je kinderen) mocht jullie huwelijk stuklopen. Heb je zelf eigenlijk vrienden, hoe zou jij het vinden?
quote:*Geeft Toon een aai over zijn bolletje.
""Gaat het weer een beetje, Toon?"
quote:Ja, maar dat doe ik dus ook bewust niet. Al was het alleen maar omdat zij expliciet heeft aangegeven dat ze het niet wil horen. Verder ben ik over alles 100% eerlijk tegen m'n vrouw. Heb geen geheimen, ben nooit vreemd gegaan etc.Je vrouw weet van je verliefdheid. Dat moet je nooit meer herhalen. Het kwetst haar. Je hebt het verteld en meer moet je op dit punt niet doen. Het is niet de oorzaak van de problemen.
quote:En dat doe ik ook, maar het helpt niet veel. En m'n vrouw weet ook wel, achteraf, dat als we ruzie hebben dat ze meestal helemaal door slaat. Maar op het moment zelf is ze totaal onredelijk.Je vrouw heeft een groter probleem met communicatie dan jij. Wegvluchten is geen oplossing maar het is stukken beter dan elkaar onterechte verwijten maken, of de kinderen erbij betrekken. Jij bent de persoon die haar daarop moet wijzen. Dat moet je heel voorzichtig brengen, en heel duidelijk zeggen. Vraag aan de relatiedeskundige hoe hij/zij daarover denkt en wat voor middelen er zijn om de communicatie terug te brengen.
quote:Ze werkt een aantal dagen in de week. En ze vindt wel dat ik veel meer leuke dingen doe dan zij, maar ze is van mij vrij om te doen en laten wat ze maar wil. Sterker nog, ik moet haar pushen om leuke dingen te gaan doen.Ik heb geen idee of je vrouw naast het opvoeden van de kinderen nog werkt. Het kan zijn dat ze zich 'verveelt'. Dat ze ook wel eens iets anders wil doen dan oppassen en het huishouden. Het kan goed zijn dat ze zich dit niet realiseert, of dat ze dit niet wil toegeven omdat ze graag een goede moeder wil zijn.
quote:Zoals ik vind ze dat het de laatste tijd redelijk gaat. Ik heb haar niet (meer) verteld over mijn gevoelens voor die andere vrouw. Mijn plan om nog een keer naar de relatie therapie te stappen vond ze wel een goed idee.Wat ik mis in je posts is de mening van je vrouw. Hoe ziet zij de zaken, problemen en mogelijke oplossingen?
quote:Tja... het speelt al ietsie langer, maar 'pas' 1.5 jaar is het echt slecht. De 2 zwangerschappen hebben een redelijk negatieve invloed op m'n vrouw gehad. De hormonen en stress hebben haar redelijk door de war gegooid en dat is nog steeds niet goed. Ik vraag me ook serieus af of dat ooit nog wel goed gaat komen. M'n vrouw is niet helemaal dezelfde vrouw als de vrouw met wie ik 5 jaar geleden getrouwd ben.Tot slot: Is je vrouw nog steeds de vrouw waarmee je oud wilt worden, ervan uitgaande dat de relatie weer wordt zoals anderhalf jaar geleden?
quote:Ik vind het niet alleen, mijn vrouw vindt en zegt het zelf ook. Ze heeft de eerste paar maanden totaal niet van ons 2e kind genoten omdat ze compleet gestresst was. Ook heeft ze een aantal maanden overspannen thuis gezeten en een redelijk lange periode halve dagen gewerkt door dit hele verhaal.Op woensdag 11 mei 2005 08:15 schreef DarkElf het volgende:
ik ben altijd een beetje allergisch voor mannen die hun vrouw zo veranderd vinden na het krijgen van hun! babies
@Edit: dit hele verhaal is dus de zwangerschappen en de hormoonhuishouding die door de war zijn gegooid... en dat was al VOOR dat ik gevoelens had voor die andere vrouw.
Jij zit er vreselijk mee dat dit gebeurt, je vrouw zit er vreselijk mee. Zo erg dat jullie zelfs even in therapie zijn gegaan. Daarna ging het wat beter... Blijkbaar hadden jullie dat praten met elkaar en die aandacht voor elkaar nodig.
Volgens mij houd je nog vreselijk veel van je vrouw, zij ook van jou. Dus cut the crap en ga eens alles eraan doen wat je kunt doen.
Koop vandaag alsnog die bos rozen....en stuur die naar je vrouw!
Kheb mezelf zowiezo voorgenomen om die relatie-therapie sessies af te wachten en te kijken of daar wel wat uit komt. Mocht dat niets helpen, dan wordt het denk ik een minder vrolijk verhaal.
romantiseer je de boel nou niet een beetje te veel?
wees nou eerlijk, alle relaties verzanden op een moment in slaapverwekkende sleur, als je niet oppast. als ik jou was, zou ik investeren in je huidige relatie, in plaats ervandoor te gaan met een ander. doe eens gek, breng de kinderen een weekendje onder bij opa en oma en ga iets leuks doen met zijn tweeen. wat kan varieren van een weekendje parijs tot een weekend lang op bed blijven met leuke dvd's en lekkere hapjes en kaarsen om het bed.
maar goed, ik ben jou niet, en jij bent mij niet, ik roep ook maar wat.
maar zoals je het nu brengt ,vind ik je maar een slappe hap.
quote:Toch denk ik wel dat dat onderwerp best serieus bekeken zou moeten worden, enkel is het inderdaad onzinnig om daarbij de schuld enkel op de vrouw de gooien, die 'veranderd' zou zijn..Op woensdag 11 mei 2005 08:15 schreef DarkElf het volgende:
ik ben altijd een beetje allergisch voor mannen die hun vrouw zo veranderd vinden na het krijgen van hun! babies
Feit is dat de geboorte van kinderen flink wat veranderd in een relatie; waar het voorheen slechts tussen twee personen ging, die ook zelfstandig kunnen handelen en besluiten, komt er opeens een ander tussen, die continu aandacht en verzorging nodig heeft...
Gezien wat Toon hieronder zegt, dat zijn vrouw na de geboorte van het tweede kind overspannen werd en toen tijdelijk 'halve dagen' is gaan werken ( 'slechts' halve dagen? is wat ik dan eigenlijk denk) ...
Lijkt de vraag me terecht of de vrouw hier misschien niet een groot deel van de zorg voor de kinderen op zich krijgt, dit terwijl ze daarnaast ook nog werkt...
Mocht dat zo zijn, kan ik me goed voorstellen dat die vrouw regelmatig 'boos' is, zich nu al grotendeels door haar man 'in de steek' gelaten voelt, als ze vrijwel alleen ook nog voor de kinderen moet zorgen (of misschien dat gevoel heeft, of mogelijk zelf dat ook onbewust over zich 'afroept', door haar man ook niet echt 'toe te laten' wat betreft de verzorging van de kinderen)
Als je dan merkt dat je relatie niet te redden valt, dan is het onbelangrijk of die ander gevoelens voor je koestert. Je relatie was slecht, en eruit stappen is dan alleen maar goed. Het lijkt alsof je er niets aan overhoudt, maar wat dacht je van integriteit, onafhankelijkheid, vrijheid en een geweten?
quote:Ga dan ook die relatie-therapie in met open vizier en stel je niet van te voren al in op een mislukking (zoals uit bovenstaande quote blijkt).Op woensdag 11 mei 2005 08:37 schreef Toon74 het volgende:
Kheb mezelf zowiezo voorgenomen om die relatie-therapie sessies af te wachten en te kijken of daar wel wat uit komt. Mocht dat niets helpen, dan wordt het denk ik een minder vrolijk verhaal.
quote:Ik denk ook dat het goed is om die therapie niet te zien als 'iemand anders die jouw problemen gaat oplossen'... maar als een hulpmiddel om samen je problemen aan te pakken, uit te vinden waar de knelpunten in je relatie liggen en te 'leren communiceren erover', waarbij de hulp van een onafhankelijke derde bij kan dragen...Op woensdag 11 mei 2005 14:57 schreef ZeroVince het volgende:
[..]
Ga dan ook die relatie-therapie in met open vizier en stel je niet van te voren al in op een mislukking (zoals uit bovenstaande quote blijkt).
niets meer en niets minder , een therapie ingaan met een afwachtende of zelfs negatieve houding brengt meestal niks.
quote:ik ben altijd een beetje allergisch voor vrouwen die denken dat hun sexe het alleenrecht heeft op emotionele problemen.Op woensdag 11 mei 2005 08:15 schreef DarkElf het volgende:
ik ben altijd een beetje allergisch voor mannen die hun vrouw zo veranderd vinden na het krijgen van hun! babies
punt 1: het zal de TS een rotzorg zijn waar jij allergisch voor bent.
punt 2: TS roept echt niet dat hij niets fout doet, of dat hij heel erg goed bezig is. natuurlijk bevindt hij zich op glad ijs, maar dat is nog altijd geen antwoord. TS is overduidelijk erg ongelukkig in de huidige situatie. moet hij dat dan maar opzij zetten omdat hij volgens jou geen recht van spreken meer heeft na het verwekken van kinderen?
quote:Ik probeerde te zeggen dan als je er nog iets van wilt maken je er echt voor moet gaan. M.a.w. "kloten tonen". Je komt mij vrij slap en al erg teneergeslagen over. Zoals anderen zeggen, als je jezelf niet bij elkaar schraapt en er 400% voor gaat dan zal het inderdaad niet lukken. En deze eis zul je ook aan je vrouw moeten stellen!Op woensdag 11 mei 2005 08:37 schreef Toon74 het volgende:
Laatst m'n vrouw nog een bos bloemen gestuurd... toen we een bietje mot hadden gehad... ik wat minder aardige dingen gezegd... en neem zowiezo wel redelijk vaak bloemen voor haar mee.
Kheb mezelf zowiezo voorgenomen om die relatie-therapie sessies af te wachten en te kijken of daar wel wat uit komt. Mocht dat niets helpen, dan wordt het denk ik een minder vrolijk verhaal.
Van afwachten is nog nooit iemand gelukkig geworden.
2 jaar geleden heb ik mijn man aangegeven dat wij als twee vreemden in huis leefden en dat het niet goed ging met onze relatie. Daar had hij geen oren naar en we hebben zo een jaartje aangemodderd. Op een gegeven moment ben ik - onbewust - op zoek gegaan naar andere mannen. Ik heb toen iemand op MSN leren kennen, waarmee ik veel MSN-contact had. Op een gegeven moment heb ik voor mezelf de beslissing genomen dat mijn relatie zo niet verder kon en ik ook helemaal niet gelukkig was. Ik vond mezelf te jong om ongelukkig te zijn. Ik heb toen de knoop doorgehakt en er een punt achter gezet. In die periode heb ik bewust geen MSN-contact gehad, omdat ik het "gedoe" rond mijn huwelijk eerst afgewikkeld wilde hebben en wilde weten wat ik nu echt voelde.
We zijn nog een keer naar een therapeut geweest maar zagen beiden in, dat het niet meer zou werken. We hebben er toen voor gekozen om te gaan scheiden en een co-ouderschap aan te gaan. Na het nemen van die beslissing heb ik weer contact gezocht met de persoon van MSN en hebben we elkaar in het echt ontmoet. Als het niet klikte, was het jammer en zou ik alleen (met mijn zoon) verder gaan. Zou het wel klikken dan zouden we wel zien wat er zou gebeuren. Het klikte echter enorm en sindsdien hebben we een LAT-relatie.
Nu ruim een jaar later en alles een beetje is "genormaliseerd" heb ik nog steeds geen spijt van mijn beslissing en ben ik erg gelukkig. De scheiding is goed verlopen, ook de co-ouderschap verloopt zeer goed en is het contact met mijn ex-man goed te noemen. Tuurlijk heb je ook mindere momenten, maar voel me echt heel erg goed. Toen ik de beslissing nam, was het alsof er een last van mn schouders afgevallen was en voel en gedraag me weer helemaal als mezelf...
Toon74, als je behoefte hebt om hierover met me te praten, mag je tuurlijk MSN-contact met me opnemen of mailen. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen met alles en kan je 1 tip geven: ga op je gevoel af! Heeft bij mij goed gewerkt.
quote:No offence Diaan73, maar ik heb er zo m'n twijfels bij of je over een jaar of drie niet weer precies in dezelfde situatie zit.Op woensdag 11 mei 2005 23:10 schreef Diaan73 het volgende:
Nu ruim een jaar later en alles een beetje is "genormaliseerd" heb ik nog steeds geen spijt van mijn beslissing en ben ik erg gelukkig.
quote:niet als het aan mij ligt...Op donderdag 12 mei 2005 01:32 schreef ZeroVince het volgende:
[..]
No offence Diaan73, maar ik heb er zo m'n twijfels bij of je over een jaar of drie niet weer precies in dezelfde situatie zit.
quote:Snap op zich je reactie wel hoor. Ik wil eigenlijk niet teveel ingaan op mijn situatie, we hebben het hier over het "probleem" van Toon, maar mijn nieuwe relatie is heel anders en absoluut niet te vergelijken met mijn vorige. Maar de tijd zal het uitwijzen.... Zie hieronder ook nog even de reactie van mn vriendOp donderdag 12 mei 2005 01:32 schreef ZeroVince het volgende:
[..]
No offence Diaan73, maar ik heb er zo m'n twijfels bij of je over een jaar of drie niet weer precies in dezelfde situatie zit.
quote:Precies
quote:phoehoe raakte ik een zere snaar?
quote:Onze vorige relatie-therapie heeft niet veel opgeleverd, maar we zijn ons wel bewuster van dat de communicatie niet goed loopt. Wat ik wel raar vond/vind. We zitten daar bij relatie-therapie. Vertellen beiden hoe we tegen bepaalde zaken aankijken, komen we buiten, zegt m'n vrouw dat ik haar van alles en nog wat zit te beschuldigen aldaar... en dat ik haar probeer onderuit te halen... en dat na bijna elke sessie... terwijl ik alleen maar vertelde hoe dat ik zag dat het een en ander in elkaar stak. (kan geen precieze voorbeelden herrineren).Ik denk ook dat het goed is om die therapie niet te zien als 'iemand anders die jouw problemen gaat oplossen'... maar als een hulpmiddel om samen je problemen aan te pakken, uit te vinden waar de knelpunten in je relatie liggen en te 'leren communiceren erover', waarbij de hulp van een onafhankelijke derde bij kan dragen...
niets meer en niets minder , een therapie ingaan met een afwachtende of zelfs negatieve houding brengt meestal niks.
En ik ben me er erg van bewust dat relatie-therapie niet een wondermiddel is om een relatie goed te krijgen, maar het moet er voor zorgen dat je wat meer inzicht krijgt in elkaars denkwijzen en handvaten bieden om beter met elkaar / bepaalde situaties om te gaan.
quote:Bedankt voor je verhaal, en ik ben wat aan het lezen over dat co-ouderschap en dat ziet er nog niet zo slecht uit. M'n vrouw en ik hebben het er al wel eens over gehad, hoe het eventueel verder zou moeten gaan als we uit elkaar zouden gaan (ook paar keer heel dicht tegen aan gezeten) en wat we met de kinderen zouden doen.Op woensdag 11 mei 2005 23:10 schreef Diaan73 het volgende:
heel verhaal
quote:Op een gegeven moment ben ik - onbewust - op zoek gegaan naar andere mannen. Ik heb toen iemand op MSN leren kennen, waarmee ik veel MSN-contact had.
quote:No offence Diaan73, maar ik heb er zo m'n twijfels bij of je over een jaar of drie niet weer precies in dezelfde situatie zit.
quote:Toon74, als je behoefte hebt om hierover met me te praten, mag je tuurlijk MSN-contact met me opnemen of mailen.
Ghe ghe... sorry, flauw, ik weet het 
En nu zonder gein... erg bedankt voor je aanbod om er over te praten, en mocht ik er behoefte aan hebben dan zal ik het zeker overwegen!
quote:Okay graag gedaan, hopelijk heb je er wat aan. Ik wil nog wel even kwijt dat ik vind dat je het niet kunt maken om eerst te kijken of een andere relatie wel lukt en als dat niet lukt terug te keren naar je vrouw. Ik denk dat je jezelf vooral afvragen wat je voor je vrouw voelt (hou je nog van haar?) en of je nog een toekomst met haar samen ziet. Of dat je denkt dat je zonder haar gelukkig(er) kan worden. Uiteindelijk moet je dit "probleem" zelf oplossen en beslissingen nemen, hoe moeilijk het ook is. Aan het einde van tunnel is er licht!Op donderdag 12 mei 2005 09:06 schreef Toon74 het volgende:
[..]
Bedankt voor je verhaal, en ik ben wat aan het lezen over dat co-ouderschap en dat ziet er nog niet zo slecht uit. M'n vrouw en ik hebben het er al wel eens over gehad, hoe het eventueel verder zou moeten gaan als we uit elkaar zouden gaan (ook paar keer heel dicht tegen aan gezeten) en wat we met de kinderen zouden doen.
[..]
En nu zonder gein... erg bedankt voor je aanbod om er over te praten, en mocht ik er behoefte aan hebben dan zal ik het zeker overwegen!
quote:Je vrouw zal moeten realiseren dat _als_ je nu je mond opendoet, en de confrontatie aangaat, dat je dan ook dingen zal zeggen, die voor haar ook confronterend zullen zijn ...Op donderdag 12 mei 2005 09:06 schreef Toon74 het volgende:
Wat ik wel raar vond/vind. We zitten daar bij relatie-therapie. Vertellen beiden hoe we tegen bepaalde zaken aankijken, komen we buiten, zegt m'n vrouw dat ik haar van alles en nog wat zit te beschuldigen aldaar... en dat ik haar probeer onderuit te halen... en dat na bijna elke sessie... terwijl ik alleen maar vertelde hoe dat ik zag dat het een en ander in elkaar stak. (kan geen precieze voorbeelden herrineren).
Aan de andere kant, ze heeft natuurlijk ook gelijk dat dat dingen zijn die je in een private situatie uit de weg gaat en dan niet zegt, en haar boosheid zal zijn dat je dat niet direkt tegen haar kunt zeggen, en daarvoor een derde nodig hebt ..
Probeer haar ministens uit te leggen dat het niet zo is dat je haar wilt 'afkraken', maar dat het idd deels jouw schuld is dat je dat nu nog moeilijk direkt tegen haar persoonlijk kunt vertellen, maar dat ook wilt proberen 'af te leren' ..
Wel is zo'n uitspraak, en zeker het feit dat je vrouw dat zegt 'achteraf', dus na de therapie;
een teken ervoor dat je vrouw het nog moeilijk heeft met die therapie, en dit als een 'indringen' in private problemen ervaart, die ze liever onder twee ogen bespreekt.
Probeer haar ervan te overtuigen dat jij dat momenteel nog niet kan.
quote:Tja... ik hou veel van m'n vrouw... alleen dat ik al een hele poos met m'n gedachten bij een andere vrouw zit... dat is erg vermoeiend. Het gaat ook niet echt over... dat had ik eigenlijk wel gehoopt. Vooral de laatste weken is het weer helemaal mis (de hevigheid schommelt)... en dat heeft een erg slechte invloed op m'n algeheel functioneren.Okay graag gedaan, hopelijk heb je er wat aan. Ik wil nog wel even kwijt dat ik vind dat je het niet kunt maken om eerst te kijken of een andere relatie wel lukt en als dat niet lukt terug te keren naar je vrouw. Ik denk dat je jezelf vooral afvragen wat je voor je vrouw voelt (hou je nog van haar?) en of je nog een toekomst met haar samen ziet. Of dat je denkt dat je zonder haar gelukkig(er) kan worden. Uiteindelijk moet je dit "probleem" zelf oplossen en beslissingen nemen, hoe moeilijk het ook is. Aan het einde van tunnel is er licht!
En dan niet stiekem bij die andere vrouw gaan zitten natuurlijk
Het lijkt me alleen al verstandig om eerst eens met je vrouw te bespreken wat jullie beiden uit die therapie hopen te halen. Als er zoveel ruzies en irritaties zijn speelt er vaak een veel dieper 'gemis' aan beide kanten, probeer daar op te focussen.
Zoals eerder al gezegd, idealiseer die ander ook niet, als je daar weer 24/7 mee bent en zij ook kinderen wil kan je ook weer in een sleur komen.
En je zegt wel dat je vrouw zo anders is sinds de kinderen, maar kijk ook eens kritisch naar jezelf, ben jij niet ook zelf veranderd? En als zij zelf dit al erkent, speelt er misschien niet veel meer waardoor ze nog niet goed in dr vel zit, heeft ze misschien wat hulp nodig? Wat vaker de kids even wegbrengen, wat tijd voor haarzelf om weer even 'vrouw' ipv alleen maar 'mama' te zijn.
Tip van lady-wrb vond ik ook wel goed, maar probeer zoiets structureel in te bouwen. Vaker een avondje of weekendje met zn tweeën, glaasje wijn erbij etc.
Maargoed, dit werkt alleen als JIJ diep van binnen met je hart bereid bent om te knokken voor elkaar, jullie relatie en de kinderen.
quote:Zullen we het er gewoon op houden dat hij ook maar een mens is? Lekker makkelijk he, oordelen?Op maandag 9 mei 2005 14:16 schreef Gekkenhuis_v het volgende:
Sorry dat ik het zeg, maar wat een klootzak ben jij. Je wil het proberen met die ander, en als dat dan niet lukt dan blijf je toch maar bij je vrouw, met wie je 2 kinderen hebt. Erg laag. Wees gewoon eerlijk tegen je vrouw. Als ik zo je verhaal lees stelt jullie huwelijk niet veel meer voor. Ga gewoon scheiden en dan rotzooien met anderen.
Hij laat duidelijk doorschemeren niet trots te zijn op zijn mogelijke 'actieplan'... maar echt een makkelijke situatie is het niet bepaald! Logisch dus dat dergeliijke gedachten bij hem opkomen... is gewoon menselijk. Niets meer en niets minder!
quote:Wat hij zegt, ook wel eens gedacht aan die kinderen? Ze zijn dan net 2-3 jaar, en een pa rond hun heen huppelen zou wel handig en pedagogisch verantwoord zijn.Op maandag 9 mei 2005 14:51 schreef maertz het volgende:
Iedereen zegt hier:
wees een vent en kies. Kies dan voor je vrouw. Ik ben helemaal niet zo concervatief als het op relaties aankomt, maar als je in het huwelijksbootje stapt en door je nestdrang er 2 kinders bij krijgt dan moet je ook gewoon gaan waar je al voor gekozen hebt.
Wat bereik je nou met die andere vrouw? Ga je dan weer hetzelfde proberen? Romantiek, misschien een paar kinderen erbij weer, en dan na 6 jaar, zie je weer een andere vrouw. Begrijp je waar ik naartoe wil?
Heeft je huidige vrouw genoeg afleiding? Vrouwen zonder afleiding worden donders irritant, als ze alleen maar de kinderen en het huishouden hebben dan gaan ze op allemaal klote dingen letten.
Doe de kinderen eens bij oma en regel een vakantie waarin ALLES geregeld is. Weekje aan het strand, hotel met vol pension, anders zul je zien dat je vrouw alsnog allemaal stress naarboven haalt.
Zorg dat je vrouw naast jou en de kinderen er iets naast heeft. Als ze dat al heeft, naja dan doet ze dat waarschijnlijk niet goed.
Dit is denk ik eerder even een fase waar jullie doorheen moeten.
EDIT: besef wel dat Fok! vol met jong volk zit
edit: dat klinkt wel ietwat bot, ik bedoel dus dat je dat ook mee zal moeten nemen in je beslissing. Tegenwoordig zijn er ook relatietherapeuten, toch?
Uit elkaar groeien kan, maar na je verhaal te hebben gelezen denk ik dat jij daar zelf erg veel aan kan doen. Je verliefdheid is begonnen als vlucht uit de sleur van alle dag. Daar hang je vervolgens van alles aan op en het plaatje vormt zich steeds meer. Ga eens terug naar jezelf. Ik zeg niet dat jij schuld hebt of keuzes moet maken, maar ik denk dat je eens eerlijk moet zijn tegen jezelf. Als je daar begint, is de kans groot dat je tot heel andere inzichten komt. Het kan best zijn dat je dan uiteindelijk wel uit elkaar gaat, maar niet om al die vlut-redenen die je in dit verhaal hebt genoemd. Ik schrijf dit niet om je de mantel uit te stoffen, maar om je een duwtje in een andere richting te geven.
Groet,
P. A. Lumile
quote:mooi. verstomd is.Op dinsdag 17 mei 2005 01:44 schreef P. A. Lumile het volgende:
Ik denk dat er over een aantal dingen heen word gekeken. En Toon, je moet eens "praten" met je vrouw. Ik heb niet alle posts gelezen, maar ik maak uit je verhaal op dat je eigenlijke probleem niks te maken heeft met je verliefdheid. Het draait om jou, jij bent niet tevreden in je relatie en probeert nu het "gelukkig zijn" te vinden buiten je relatie. Ik denk dat je er goed aan doet eerlijk te zijn, maar dan eerst met jezelf. Je vrouw weet volgens mij niet eens wat er in jou omgaat.(en dat terwijl jij claimt 100% eerlijk te zijn) Jullie therapie werkt niet omdat jij niet praat, je moet wel dingen achter houden om je vrouw niet voor haar hoofd te stoten en alles wat je nu hebt niet te verspelen.
Uit elkaar groeien kan, maar na je verhaal te hebben gelezen denk ik dat jij daar zelf erg veel aan kan doen. Je verliefdheid is begonnen als vlucht uit de sleur van alle dag. Daar hang je vervolgens van alles aan op en het plaatje vormt zich steeds meer. Ga eens terug naar jezelf. Ik zeg niet dat jij schuld hebt of keuzes moet maken, maar ik denk dat je eens eerlijk moet zijn tegen jezelf. Als je daar begint, is de kans groot dat je tot heel andere inzichten komt. Het kan best zijn dat je dan uiteindelijk wel uit elkaar gaat, maar niet om al die vlut-redenen die je in dit verhaal hebt genoemd. Ik schrijf dit niet om je de mantel uit te stoffen, maar om je een duwtje in een andere richting te geven.
Groet,
P. A. Lumile
maar goed dat is persoonlijk.
Natuurlijk was dat niet het enige wat er fout zat in onze relatie maar om daar nou helemaal over uit te wijden.......
quote:Heel erg juist... dat je al verliefd wordt op iemand anders, is vaak al een teken dat je relatie niet goed is. Door welke reden dan ook.Op dinsdag 17 mei 2005 13:41 schreef sijkweiv het volgende:
Mijn situatie is net andersom. Mijn man en ik liggen in een scheiding omdat hij verliefd werd op iemand anders. We hebben het daarna nog een paar maandjes volgehouden maar van mijn kant was het vertrouwen weg ( ook al had ie niets met die verliefdheid gedaan) en het feit dfat hij al verliefd kon worden op iemand anders zegt al genoeg. Dan zit er blijkbaar iets niet goed in je relatie.
Natuurlijk was dat niet het enige wat er fout zat in onze relatie maar om daar nou helemaal over uit te wijden.......
@Toon74: nogmaals graag gedaan en we spreken elkaar vast wel weer. Goed om te horen dat je er iets aan hebt. En ik begrijp ook heel goed dat je (gedeeltijk) ook hier in het forum wilt delen in tegenstelling tot sommige anderen die niet snappe dat je het hier wel vertelt en niet aan je partner.
Als je kinderen konden praten zouden ze je namelijk vragen of jij er werkelijk alles aan gedaan heb om het huwelijk te redden. En of mama er alles aan gedaan heeft.
Jij bent namelijk vader, vader van twee kinderen die het verdienen om een papa en mama te hebben. Jij houdt van je vrouw zei je , is het dan niet alle moeite waard om je huwelijk te redden ? Een relatie therapeute kan dit niet, ze wijst je alleen de weg !
Jij en je vrouw moeten er zien uit te komen. Beseffen jullie heel goed dat je kinderen er onder lijden onder de ruzie's ?
Als je nog een sprankeltje vechtlust in je hebt om er verandering in te brengen zou ik (weer) een gesprek aan kaarten met je vrouw. In het belang van je kinderen praten.
Want wat voor een leven wil je je kinderen geven, een leven met papa en mama gelukkig of gescheiden?
Als jij de hoop hebt dat je vrouw zich positiever zal opstellen als ze beseft dat de ruzie's het je kinderen meer kwaad doet dan goed, dan zou ik ervoor gaan ! Natuurlijk kan je niet in dagen of weken grotere veranderingen meten, maar het is een begin !
Je kinderen.... verdienen het !
veel sterkte
[ Bericht 17% gewijzigd door D-Industries op 18-05-2005 04:14:34 ]
Er zijn gescheiden ouders die co-ouderschap hebben , eindelijk weer op goeie voet met elkaar staan en wiens kinderen het prima zo hebben.
Soms varen de kids er juist wel bij. Ze krijgen extra aandacht.
Geen goed huwelijk? Dan maar een goede scheiding.
Ik zou niet willen dat mijn moeder bij mijn vader gebleven was alleen maar om mij terwijl ze liever anders gezien had.
quote:Helemaal mee eens!!Op woensdag 18 mei 2005 09:50 schreef MyMilkshake het volgende:
mijn god zeg, scheiden is geen wereldramp.
Er zijn gescheiden ouders die co-ouderschap hebben , eindelijk weer op goeie voet met elkaar staan en wiens kinderen het prima zo hebben.
Soms varen de kids er juist wel bij. Ze krijgen extra aandacht.
Geen goed huwelijk? Dan maar een goede scheiding.
Ik zou niet willen dat mijn moeder bij mijn vader gebleven was alleen maar om mij terwijl ze liever anders gezien had.
Het om de kinderen bij elkaar blijven, is niet de goede oplossing en is uiteindelijk voor de kinderen ook niet goed. Mijn zoon merkte het ook heel erg goed dat ik niet lekker in mn vel zat, waardoor hij ook dwarser werd. Hoe klein kinderen ook zijn, ze hebben het echt wel in de gaten als er iets niet goed zit tussen de ouders. Nu ruim een jaar later weet hij niet anders dat hij in 2 huizen woont en hij heeft het bij beiden prima naar de zin. quote:Voor kinderen wel! In ieder geval in eerste instantie kan het een ongelooflijke schizofrene situatie zijn, zeker omdat hun ouders niet altijd in staat zijn om hun conflicten buiten het ouderschap te houden. (spreek uit ervaring)Op woensdag 18 mei 2005 09:50 schreef MyMilkshake het volgende:
mijn god zeg, scheiden is geen wereldramp.
Scheiden is inderdaad een mogelijkheid, ook voor TS, maar in mijn ogen alleen als je er alles aan gedaan hebt om het te voorkomen. Dus in therapie gaan, en daarbij niet alleen naar de ander maar vooral ook naar jezelf kijken.
@TS: Het valt me op dat je zegt dat je vrouw nogal veranderd is. Sja, dat gebeurt bij iedereen, ook bij de vrouw op wie je nu verliefd bent. De kunst van een relatie is volgens mee om mee te veranderen en/of groeien.
En nog iets: je kunt wel scheiden van je vrouw, en wat beginnen met een ander (wie dan ook) maar je neemt jezelf mee in de volgende relatie, en zult ongetwijfeld ook veel van dezelfde problemen die je nu hebt, weer tegen komen.
quote:Hier ben ik het dus helemaal niet mee eens! Verliefdheid zelf heb je niet in de hand. Alleen kun je ervoor kiezen om er iets mee te doen of het te laten overwaaien. Het is gelijk aan de verliefdheid op een mooie omgeving, of een prachtige auto, in een volstrekte andere orde dan je liefde voor een vrouw of man.Op dinsdag 17 mei 2005 13:41 schreef sijkweiv het volgende:
Mijn situatie is net andersom. Mijn man en ik liggen in een scheiding omdat hij verliefd werd op iemand anders. We hebben het daarna nog een paar maandjes volgehouden maar van mijn kant was het vertrouwen weg ( ook al had ie niets met die verliefdheid gedaan) en het feit dfat hij al verliefd kon worden op iemand anders zegt al genoeg. Dan zit er blijkbaar iets niet goed in je relatie.
Natuurlijk was dat niet het enige wat er fout zat in onze relatie maar om daar nou helemaal over uit te wijden.......
Ik vind verliefd zijn op een ander geen reden om te scheiden, hoor! En het hoeft zelfs geen indicatie te zijn dat de relatie niet goed is.
Het kan wel, natuurlijk! Bijvoorbeeld als je iets mist; dan kun je vluchten in iets anders. Maar dan zou een hobby waar je wat teveel aandacht aan besteedt ook niet kunnen! (teveel is ook niet goed, da's wel waar)
Ik denk zelf dat, mocht ik op een ander verliefd worden (wat ik niet zo zie gebeuren), dat ik dan mijn vrouw wat extra aandacht ga schenken, lekker op haar focussen, dat komt de relatie juist ten goede, nog opgeacht of ze van die verliefdheid weet of niet.
Trouwens, we hebben het al eerder over de theoretische kans gehad dat 1 van ons verliefd wordt op een ander. We hebben afgesproken dat we dat elkaar vertellen, ook al zal dat misschien pijn doen. Op deze manier blijf je eerlijk tegenover elkaar. Je kunt daarna wat meer aandacht aan de relatie geven in plaats van dat de reactie op zo'n verliefdheid een verwijding (scheiding bijvoorbeeld) betekent.
quote:Ehm , die poster verwees duidelijk naar haar eigen persoonlijke situatie (en gaf in de post aan, dat er meerdere zaken 'fout' zaten in die relatie, waarbij het verliefd zijn voornamelijk een 'reagensis' was, om die gezamelijk aan het oppervlak te brengen)Op woensdag 18 mei 2005 12:18 schreef Bright het volgende:
[..]
Hier ben ik het dus helemaal niet mee eens! Verliefdheid zelf heb je niet in de hand....
Daarop aanmerking te gaan maken omdat jij misschien een beeld van menselijke emoties hebt, komt in dit geval nogal vreemd over, alsof je daar beter zou weten hoe die poster met haar leven om te gaan heeft ...
Ook in het geval van de TS is het volgens mij redelijk boven alle twijfel verheven dat daar het 'verliefd worden op een andere vrouw via MSN' sterk te maken heeft met de problemen van de TS binnen de huidige relatie, die maar niet besproken kunnen worden, of aangepakt worden, waarbij zowel de TS als zijn vrouw verantwoordelijkheid ontlopen.
quote:Als je niet communiceert is het moeilijk in te schatten wat er bij de ander speelt hoor...Op woensdag 18 mei 2005 13:06 schreef Toon74 het volgende:
Ik had eigenlijk verwacht dat m'n vrouw het wel zag aankomen,
Anyway, je hebt dus een keuze gemaakt. Succes!
En onderschat aub de impact van eea op jullie kinderen niet...
quote:Hee Toon74, ik vind het wel dapper van je dat je uiteindelijk de knoop hebt doorgehakt. Niemand zit te wachten op een scheiding, dus die beslissing is heel moeilijk. Ik wens je heel veel succes en als ik met raad kan bijstaan, hoor ik het wel. Sterkte in ieder geval!Op woensdag 18 mei 2005 13:06 schreef Toon74 het volgende:
Gisteren en vandaag met m'n vrouw gesproken en ik heb besloten om de relatie niet voort te zetten. Ik had eigenlijk verwacht dat m'n vrouw het wel zag aankomen, ze reageerde ook nogal nuchter op mijn e-mail voor een gesprek, maar het was blijkbaar toch wel een donderslag bij heldere hemel. Maar goed, dat is niet meer anders. Hoe het verder zal gaan zal de tijd leren...
quote:Nou voor zover ik heb gelezen, is er toch vrij veel gecommuniceerd... maar misschien komt eht ook omdat ik wat uitgebreider met Toon74 heb gesproken op MSN.Op woensdag 18 mei 2005 13:32 schreef Moonah het volgende:
[..]
Als je niet communiceert is het moeilijk in te schatten wat er bij de ander speelt hoor...
Anyway, je hebt dus een keuze gemaakt. Succes!
En onderschat aub de impact van eea op jullie kinderen niet...
quote:ojee Diana, ga jij die arme Toon nu 'in bescherming nemen' ...?Op woensdag 18 mei 2005 14:13 schreef Diaan73 het volgende:
[..]
Nou voor zover ik heb gelezen, is er toch vrij veel gecommuniceerd... maar misschien komt eht ook omdat ik wat uitgebreider met Toon74 heb gesproken op MSN.
quote:Mijn situatie is net andersom. Mijn man en ik liggen in een scheiding omdat hij verliefd werd op iemand anders. is het begin van haar post. Ok, laat het dan zo zijn. Ik vind het 1 niet in verhouding staan tot het ander. (Zij zelf ook niet, want later werd nog aangegeven dat er meerdere zaken niet goed zitten)Op woensdag 18 mei 2005 12:32 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Ehm , die poster verwees duidelijk naar haar eigen persoonlijke situatie (en gaf in de post aan, dat er meerdere zaken 'fout' zaten in die relatie, waarbij het verliefd zijn voornamelijk een 'reagensis' was, om die gezamelijk aan het oppervlak te brengen)
quote:Ik geef geen mening over haar situatie (in ieder geval is dat niet bedoeld), maar op haar reactie in dit geval, dus waarbij ze in eerste instantie beweert dat een verliefdheid voldoende is om te scheiden.Daarop aanmerking te gaan maken omdat jij misschien een beeld van menselijke emoties hebt, komt in dit geval nogal vreemd over, alsof je daar beter zou weten hoe die poster met haar leven om te gaan heeft ...
quote:Dat is heel goed mogelijk, aangezien er al een half jaar problemen waren voordat het besproken werd met de MSN-vriendin. In het geval van TS staat de verliefdheid dus eigenlijk nog helemaal buiten het probleem. Het probleem lijkt mij meer te zijn dat hij 5 jaar getrouwd is, 2 kinderen heeft en steeds ruzie met z'n vrouw heeft waarbij de relatie tussen hem en zijn vrouw niet lekker is.Ook in het geval van de TS is het volgens mij redelijk boven alle twijfel verheven dat daar het 'verliefd worden op een andere vrouw via MSN' sterk te maken heeft met de problemen van de TS binnen de huidige relatie, die maar niet besproken kunnen worden, of aangepakt worden, waarbij zowel de TS als zijn vrouw verantwoordelijkheid ontlopen.
Dit probleem moet worden aangepakt, niet vluchten, ook niet eventueel naar een vriendin waar TS verliefd op zou zijn geworden.
quote:Op woensdag 18 mei 2005 14:15 schreef RM-rf het volgende:
[..]
ojee Diana, ga jij die arme Toon nu 'in bescherming nemen' ...?
Nee ik ga hem beslist niet "in bescherming nemen". Als hij al beschermd moet worden, denk ik dat hij zichzelf wel kan beschermen. Ik vind ook dat er heel snel over een bepaalde situatie wordt ge(ver)oordeeld, vandaar mijn opmerking. Verder is het moeilijk om te oordelen over de situatie als je zelf niet in zo'n situatie hebt gezeten. [ Bericht 9% gewijzigd door Diaan73 op 18-05-2005 14:35:01 ]
quote:Tja, ík heb niet met hem geMSN-ed.Op woensdag 18 mei 2005 14:27 schreef Diaan73 het volgende:
Ik vind ook dat er heel snel over een bepaalde situatie wordt ge(ver)oordeeld, vandaar mijn opmerking.
Ik kan mij slechts baseren op hetgeen hij hier vertelt en daaruit maak ik dus niet op dat er echt gecommuniceerd is.
Jaaaah, er zijn wel woorden uitgewisseld, maar da's niet per sé hetzelfde...
quote:Oh, ik wist niet dat je hier alleen mag reageren als je exact hetzelfde hebt meegemaakt?Verder is het moeilijk om te oordelen over de situatie als je zelf niet in zo'n situatie hebt gezeten.
* al weg is...
quote:hoezo ? staat het houden van één persoon, het verliefd zijn en het houden van een ander persoon in de weg ?Op woensdag 18 mei 2005 14:42 schreef moussy het volgende:
Zolang Toon van zn vrouw houdt zal een nieuwe relatie echt niet gaan werken.
de relatie met zijn huidige vrouw lijkt in mijn ogen zo dood als een pier ... zoals Moonah denk ik ook dat er niet veel meer gecommuniceerd geweest is ...
quote:Over het wel of niet communiceren, valt te twisten, ik heb in de posten gelezen dat er toch ook gesprekken zijn geweest met therapeut en met elkaar. Maar er dan inderdaad moeilijk te beoordelen of er echt gecommuniceerd is. Ik denk van wel, anderen, waaronder jij, dus duidelijk niet.Op woensdag 18 mei 2005 14:38 schreef Moonah het volgende:
[..]
Tja, ík heb niet met hem geMSN-ed.
Ik kan mij slechts baseren op hetgeen hij hier vertelt en daaruit maak ik dus niet op dat er echt gecommuniceerd is.
Jaaaah, er zijn wel woorden uitgewisseld, maar da's niet per sé hetzelfde...
[..]
Oh, ik wist niet dat je hier alleen mag reageren als je exact hetzelfde hebt meegemaakt?
* al weg is...
Ik heb niet gezegd dat het niet mag, ik heb alleen gezegd dat het moeilijk is. En met zo'n situatie bedoel ik natuurlijk een soortgelijke situatie, niemand maakt exact hetzelfde mee.
Nu maar weer ontopic?
[ Bericht 10% gewijzigd door Diaan73 op 18-05-2005 14:58:28 ]
En weet je wat het ergst van alles is: Iedereen heeft wel eens gevoelens oid gehad voor een ander, of het idee dat dit het nu is, wat kan je nog verwachten? Is dit alles? Mensen doen echter vaak tegenover anderen alsof ze het zelf allemaal zo gezellig hebben en durven niet toe te geven dat ze best vaak helemaal stuk lopen binnen hun relatie. Wat is nu dan het ultieme levensgenot? Is het er? Bestaat het echt? Weet niet, maar weet wel dat dit soort dingen vaker voorkomen dan dat het "echte geluk"voorkomt.
Toon, weet donders goed wat je voelt, niet exact, maar t komt heel dichtbij, want ik ik maak het de laatste paar maanden van heel dichtbij mee en ook ik weet niet wat ik er mee aan moet. Welke keuze moet ik maken, welke weg moet ik gaan? Is het ergens anders beter denk je? Nee, anders waarschijnlijk, maar niet beter, dusss
quote:volgens mij is het gevoel tussen hem en zijn vrouw zo dood als een pier.Op woensdag 18 mei 2005 14:49 schreef moussy het volgende:
Zij zal hem net in andere conflicten op zijn gevoel gaan spelen, dan moet je wel héél stevig in je schoenen staan om het niet tussen je nieuwe relatie te laten gaan staan.
ik zou het trouwens een enge gedachte vinden om getrouwd te zijn met twee kleine kinderen, en dan constant met smoorverliefde gevoelens zitten voor iemand anders. Hoe kan je het zo ver laten komen, ik heb daar dus eerlijk gezegd echt weinig begrip voor. Als je voor je huwelijk wil gaan, blokkeer die ander dan op MSN, kap het contact en done with it.
Volgens mij heeft de TS een verzoening met zijn vrouw ook nooit een eerlijke kans gegeven, redelijk begrijpelijk als je gedachten constant bij iemand anders zijn.
voor de kinderen zal hij zijn vrouw nog moeten zien, ja ...
quote:Mss is het wel verhelderend als er juíst ook mensen reageren die níet iets soortgelijks hebben meegemaakt. Daar valt wellicht iets van op te steken omdat zij de zaken (kennelijk) op een andere manier aanpakken...Op woensdag 18 mei 2005 14:48 schreef Diaan73 het volgende:
Ik heb niet gezegd dat het niet mag, ik heb alleen gezegd dat het moeilijk is. En met zo'n situatie bedoel ik natuurlijk een soortgelijke situatie, niemand maakt exact hetzelfde mee.
Hoewel een feest van herkenning ook wel eens lekker kan zijn.
quote:Eh ja... waren we dan offtopic gegaanNu maar weer ontopic?
quote:Ja dat is misschien ook wel zo, hoe dan ook het blijft een moeilijke situatie. Als je op dat moment in die (vervelende) positie bent, kun je veel hebben (goedbedoelde) adviezen, maar uteindelijk moet je het toch zelf doen. Met of zonder je partner.Op woensdag 18 mei 2005 15:06 schreef Moonah het volgende:
[..]
Mss is het wel verhelderend als er juíst ook mensen reageren die níet iets soortgelijks hebben meegemaakt. Daar valt wellicht iets van op te steken omdat zij de zaken (kennelijk) op een andere manier aanpakken... [afbeelding]
Hoewel een feest van herkenning ook wel eens lekker kan zijn.
[..]
quote:Ja een beetje wel vond ik... maar okay jij hebt dat gevoel niet. Dan was mijn opmerking ten onrechte.Eh ja... waren we dan offtopic gegaan
quote:Niet per definitie, en ik spreek ook uit ervaring, gescheiden ouders en ben zelf gescheiden.Op woensdag 18 mei 2005 11:15 schreef linda856763 het volgende:
[..]
Voor kinderen wel! In ieder geval in eerste instantie kan het een ongelooflijke schizofrene situatie zijn, zeker omdat hun ouders niet altijd in staat zijn om hun conflicten buiten het ouderschap te houden. (spreek uit ervaring)
Het leven is niet zwartwit
[ Bericht 26% gewijzigd door MyMilkshake op 18-05-2005 18:51:37 ]
quote:KAN een schizofrene situatie opleveren, ouders kunnen VAAK hun ouderschap en relatie niet gescheiden houden.Op woensdag 18 mei 2005 18:45 schreef MyMilkshake het volgende:
[..]
Niet per definitie, en ik spreek ook uit ervaring, gescheiden ouders en ben zelf gescheiden.
Het leven is niet zwartwit
Grijs genoeg?
quote:Zo blijkt wel weer dat elke scheiding weer anders is....Op woensdag 18 mei 2005 21:17 schreef linda856763 het volgende:
[..]
KAN een schizofrene situatie opleveren, ouders kunnen VAAK hun ouderschap en relatie niet gescheiden houden.
Grijs genoeg?
quote:Uit omgevings-ervaring kan ik wel zeggen dat sessies samen me een therapeut zeker niet inhoudt dat er wordt gecommuniceerd hoor, ik denk dat we dat punt maar aan TS moeten overlaten, want als partijen niet kunnen communiceren, dan houdt het gewoon op, tenzij ze wakker worden geschud en dat is waarschijnlijk nog niet (of juist wel??) gebeurd.Op woensdag 18 mei 2005 14:48 schreef Diaan73 het volgende:
[..]
Over het wel of niet communiceren, valt te twisten, ik heb in de posten gelezen dat er toch ook gesprekken zijn geweest met therapeut en met elkaar. Maar er dan inderdaad moeilijk te beoordelen of er echt gecommuniceerd is. Ik denk van wel, anderen, waaronder jij, dus duidelijk niet.
quote:Het is zelfs moeilijk als je zo'n dergelijke situatie hebt meegemaakt. Het is wel belangrijk om de posters hier enigszins te kennen, zodat je weet of ze uit ervaring spreken of niet. Helaas komt er nogal wat onzin uit bepaalde hoeken, waarbij ik dan denk: 'Weet je eigenlijk wel waar het over gaat? Lees je wel tussen de regels door? Besef je wel dat het hier om echte mensen, een echte relatie met echte kinderen gaat?'Ik heb niet gezegd dat het niet mag, ik heb alleen gezegd dat het moeilijk is. En met zo'n situatie bedoel ik natuurlijk een soortgelijke situatie, niemand maakt exact hetzelfde mee.
quote:ok, maar dit tpoic is zo ongeveer uit-/afgestorven, denk ik.Nu maar weer ontopic?
quote:Jammer dat deze briljante tip te laat komt...Op zondag 22 mei 2005 02:33 schreef Brillies het volgende:
Het probleem zit er in dat jullie geen tijd voor elkaar vrij maken. En dat de kinderen al die tijd in beslag nemen. Maar om daar nu dan maar even een ander te nemen, dat zou ik bewaarlijk vinden. Echter... je kan het oplossen door weer gek te worden op elkaar.
Kortom: je zou idd de knoop eens moeten doorhakken. Wat voel je nou eigenlijk nog echt voor je vrouw, wat wil je met je relatie?
Ik zie dat D1 het ook al zo ongeveer verwoord heeft:
quote:Ik denk dat het probleem niet eens zozeer ligt bij de gevoelens die je voor die andere vrouw hebt. Het lijkt mij eerder een symptoom van het echte probleem; dat jij en je vrouw niet meer op één lijn zitten en dat jullie huwelijk daar danig onder te lijden heeft.
Mijn mening is heel makkelijk:
Ik heb veel respect voor mensen die na 25 jaar of in jouw geval 10 jaar
hun eigen gevoel volgen, maar wees wel eerlijk naar je partner.
NIET aan geflikfooi beginnen voor je het je vrouw eerlijk verteld heb.
als vader moet je een regel hebben vind ik, en die kan je ook zonder kinderen
hanteren.
kan je je gedragen verklaren/ verantwoorden als je kinderen volwassen (18 jaar)
en ze de hele waarheid weten.
iig. Succes ermee
Als dochter van gescheiden ouders wil ik toch graag nog iets tegen je zeggen en mijn gedachtes uiten.
Mijn ouders leken gelukkig, maar mijn moeder scheen het niet te zijn.
Mijn vader had het moeilijk met zijn verleden en met zijn werk, en hij kon zich alleen uitten bij haar, maar soms ook op een slechte manier (slecht gehumeurd zijn enzo).
Mijn moeder was een beetje als jij op bepaalde punten - als er een confrontatie was, klapte ze helemaal dicht en kon ze niks terugzeggen. Als klein kind heb ik vele ruzies gehoord.
Als puber heb ik nog veel meer ruzies gehoord. Wij hebben houten vloeren in huis, en op den duur was het om de 2 dagen raak, werden er dingen gezegd die ze eigenlijk niet meenden, en kon ik alles haarfijn horen.
Mijn moeder werd verliefd op een andere man die ze via internet had ontmoet. Is er zelfs heen geweest. Mijn vader wist dit, maar heeft altijd hoop gehouden dat het goed zou komen. Tevergeefs.
2 dagen voordat mijn moeder het huis uit ging, werd ik 's ochtends wakker, m'n moeder lag op een matras op de vloer in m'n kamer. 2 dagen later was ze ingetrokken bij een goede vriendin van haar.
Tijdens dat verblijf daar (die vriendin was ook gescheiden en mocht mijn vader niet) zijn er dingen gezegd wat gemeen is tegenover de kinderen.
Let wel, beide ouders zijn niet perfect geweest in de relatie. Ik heb vooral de eerste 3 jaar steeds maar weer gezeik van ze gehoord, vooral over elkaar. En toch, ze kunnen nog steeds met elkaar praten nu.
Mijn mening over jouw situatie, nu je toch een punt erachter hebt gezet (waar ik deels achter sta, aangezien je kinderen een flinke klap kunnen krijgen van jaaaarenlange ruzies)... breek met beide vrouwen. Kies voor geen. Zoals je zelf al zei, die vrouw is niet zomaar een vrouw, maar als je verliefd bent, dan is dat toch normaal? Jouw ex-vrouw was in het begin waarschijnlijk ook niet 'zomaar een vrouw'.
Hoe gemeen het ook klinkt (of juist niet) maar denk nu aan je kinderen. Ze hebben je heel hard nodig. geef je vrouw niet de kans alleen maar slechte dingen te zeggen. Probeer het aan ze uit te leggen, of het nu is of later. Blijf contact houden. Door naar een andere vrouw te stappen is absoluut geen goed idee denk ik. Zet je verliefde gevoelens aan de kant, en doe er alles aan om een goede relatie met je kinderen te redden. Als je naar die vrouw gaat, zullen ze het door manipulatie van je ex wel gaan zien als 'papa heeft ons in de steek gelaten'.
heel veel sterkte en succes ermee.
Alleen is het dan denk ik niet verstandig om dat met een vriendin van je vrouw te doen.
Als je maar zorgt dat de kinderen er niet het slachtoffer van worden!
Dat andere mokkel wil straks niks met je en dan zak je in de put en denk je wat heb ik gedaan.
mark my words....
quote:Dit verhaal komt mij zo bekend voor.Op maandag 9 mei 2005 14:06 schreef Toon74 het volgende:
Hallo,
Zoals de topic titel al aangeeft zit ik met een redelijk groot probleem. Ik ben vijf jaar getrouwd met een heel lieve vrouw en vader van twee heel lieve kinderen. Ik heb al ongeveer tien jaar een relatie met mijn vrouw en de laatste anderhalf jaar gaat het niet zo goed tussen haar en mij. Wat de precieze oorzaak is weet ik niet precies maar we hebben vrij vaak ruzie over, voor mijn gevoel onbenullige zaken, en als we ruzie hebben dan slaat m'n vrouw meestal helemaal door en roept ze allerlei kwestende opmerkingen over hoe ik voor de kinderen zorg e.d. Ik sla dan meestal helemaal dicht, iets waardoor zei nog veel bozer wordt. Als ik overigens wel een reactie geef, dan is dat ook nooit goed... We hebben ook al een aantal sessies bij een relatie-therapeute gehad. Deze sessies hebben we niet voltooid, maar wij hadden beiden het gevoel dat het niet echt hielp en omdat we zelf voor de kosten moesten opdraaien zijn we daar mee gestopt. De relatie gaat de laatste paar maanden wel wat beter, maar tis nog steeds niet goed en met vlagen slecht.
Mijn vrouw en ik hebben een gezamelijke vriendin, en die vriendin kennen we even lang als wij elkaar kennen. Ik heb die vriendin altijd al een erg leuk meisje gevonden maar toen ongeveer een jaar geleden haar relatie met haar vriend tot een einde kwam, heb ik vrij veel met haar via MSN contact gehad over van alles en nog wat, ook over het einde van haar relatie. Tijdens die gesprekken, en eigenlijk al toen ik hoorde dat haar relatie over was, ben ik romantisch gevoelens voor haar gaan hebben... heb ook dagen achter elkaar op msn zitten wachten tot ze weer on-line kwam... sjagerijnig als ze een dag niet on-line kwam... en leefde weer helemaal op als ze wel on-line kwam... iets waar ik zelf overigens helemaal gestoord van werd. Mijn vrouw, die vriendin en ik zijn toen met een stel anderen naar een festival geweest. Omdat toen de gevoelens iets minder waren dacht ik dat ik het probleem de wereld uit kon helpen door het mijn vrouw op te biechten. Mijn vrouw reageerde in eerste instantie nogal laconiek maar vond het daarna toch wel heel erg erg. Mijn hoop dat mijn verliefdheid over zou zijn was ongegrond, het vuur werd alleen maar weer aangewakkerd. Ook heb ik 8 maanden geleden een 'liefdes'-brief aan die vriendin geschreven, met het verhaal wat ongeveer hier boven staat, deze echter nooit verstuurd.
En daar zit ik dan nu... getrouwd met een lieve vrouw, relatie is met vlagen goed... twee schatten van kinderen... en helemaal in de wolken van een andere vrouw... ik hoopte eigenlijk dat dat over zou gaan... en het golft wel een beetje... maar het is inmiddels al dik een jaar zo dat ik vrij veel aan haar moet denken... ook heb ik telkens de nijging om iets te gaan forceren... eerst met een goede vriend er over gehad... daarna aan m'n vrouw opgebiecht... een brief aan die vriendin geschreven (maar niet verstuurd)... cd met romantische muziek voor haar gekocht (maar ook niet verstuurd, slapjanus die ik ben) en was eigenlijk van plan om haar dus vandaag een bos rozen te gaan sturen (wel anoniem... maar toch... vermoed dat ze dan wel weet dat ze van mij afkomen)...
Tja... wat hoop ik nu met deze post te gaan bereiken... das een goede vraag... Op zich is het niet zo eerlijk van mij om bij m'n vrouw te blijven terwijl ik liever bij iemand anders zou zijn. Ook heb ik twee schatten van kinderen die ik niet kan missen... Verder weet ik natuurlijk niet hoe die vriendin zou reageren als ik toenadering tot haar zou zoeken. Ik heb haar nooit expliciet iets laten merken, wel hier en daar wat hints laten vallen... tijdens de MSN gesprekken met haar heb ik wel wat signalen opgevangen uit haar richting, maar dat is natuurlijk ook altijd maar wat je er in wil lezen, en alweer een tijdje geleden. Ik heb nu niet zo heel veel contact meer met haar... ze heeft maar beperkt toegang tot internet en woont ver weg... af en toe wat e-mails en wat een smsjes... daar blijft het wel bij... en dan over algemene zaken...
Het eerlijkste zou zijn om te scheiden van m'n vrouw en dan pas toenadering te zoeken, maar ja, dat heeft nogal grote gevolgen en om alles wat ik nu heb op te geven, zonder er iets voor terug te krijgen (als ik word afgewezen), dat is ook niet iets waar ik op zit te wachten.
Ik zou ook, zoals ik eigenlijk telkens van plan ben, 'stiekem' toenadering kunnen zoeken en als dat dan niet lukt, bij m'n vrouw blijven. Niet echt eerlijk. Maar dat zou misschien wel het beste zijn, een negatieve reactie van haar en een goeie afpoeier.
Natuurlijk zou ik ook gewoon m'n gevoelens kunnen proberen te negeren, maar dat probeer ik nu al een vrij lange tijd en dat werkt niet echt... en ik heb weinig zin om een heel lange tijd in een relatie te zitten waar ik me niet echt happy voel... daar vind ik het leven te waardevol en te kort voor...
Verder weet ik wel dat ik in dit hele gebeuren redelijk egoistisch bezig ben maar ik heb tot nu toe nog weinig tot geen dingen gedaan die ik niet zou kunnen verdedigen... wel voel ik me behoorlijk vervelend bij de hele situatie... ook zijn al die vlinders in m'n buik erg slecht voor m'n functioneren op m'n werk en hebben ze een nogal slechte invloed op m'n nachtrust.
Kan ik je eens mailen hierover?
quote:Verliefde gevoelens aan de kant zetten?Op dinsdag 24 mei 2005 21:59 schreef Take_A_Picture het volgende:
Door naar een andere vrouw te stappen is absoluut geen goed idee denk ik. Zet je verliefde gevoelens aan de kant, en doe er alles aan om een goede relatie met je kinderen te redden.
Dat kan helemaall NIET.
Ik spreek uit ervaring.
Dit gaat in ieder geval dicht.