Herkenbaar meid... mijn ex heeft ook alweer een nieuwe vriendin, en ik kan op een internetforum lezen hoe gelukkig ze zijn samen. En hij schrijft gedichtjes voor haar, net als hij altijd gedichtjes voor mij schreef... "ik laat je nooit in de steek" en dat soort onzin. Want hij heeft het mij ook allemaal beloofd, maar het mocht niet zo zijn.quote:Op donderdag 19 mei 2005 12:25 schreef Twisted_fok het volgende:
Ik heb het er nogal moeilijk mee dat hij zo snel na mij alweer gevoelens voor iemand anders zou kunnen hebben. Het idee alleen al dat hij met haar hetzelfde gaat doen als met mij. En ik mis nog steeds alles aan hem. Ik voel me nog steeds bezitterig en ik ben echt verschrikkelijk jaloers. Wat een kutgevoel trouwens, ik ben nog nooit (zo) jaloers geweestEn ik heb onwijs de bitch uitgehangen, maar dat lost ook niks op. Het maakt de hele situatie alleen maar slechter. Al kreeg ik wel een soort van rare energie van die 'haat'. Nu is dat weg. Ik ben nog wel kwaad en verongelijkt, maar verder voel ik me alleen maar verdrietig. En dat maakt me weer totaal energieloos. Ik heb nergens zin meer in.
En nu ik me zo alleen voel komen 'demonen' uit het verleden ook weer harder aan. Hij hielp me zo goed met m'n verleden en het maakte het makkelijker om er mee om te gaan omdat ik me geliefd voelde, dat iemand me steunde. Maar nu sta ik er weer alleen voor en voelt het moeilijker dan ooit.
Ik kan de hele dag wel janken
Zoveel mensen heb ik dus niet die ik ken, ook niet op msn, of ze wonen meteen ver weg. En ik moet eerlijk zeggen dat ik me al snel te veel voel. Er zijn mensen uit mijn kerk die me lieve mailtjes stuurden toen het net uit was, en zeiden dat ik altijd bij ze aan mocht kloppen, onverwacht op de stoep mocht staan, mocht bellen als ik het niet meer zag zitten, dat ze binnen 5 minuten op de stoep konden staan... maar het voelt al heel snel of ik te veel vraag van mensen, en dat houdt me tegen.quote:Op donderdag 19 mei 2005 12:33 schreef akkien het volgende:
christine kun je niet gewoon eens af en toe iets afspreken via msn ofzo, als dta makkelijker is. Ik merk dat ik ineens veel makkelijker afspraken maak en mensen durf te vragen of ze zin hebben om iets te doen sinds het uit is. HEt moet ook wel, ik wil niet zielig alleen gaan zitten zijn. En ik merk dat als ik meer initiatief toon, dat anderen dat ook doen en ik daardoor ook vaker meegevraagd word door anderen.
een man die gedichtjes schrijftquote:Op donderdag 19 mei 2005 12:33 schreef Christine het volgende:
[..]
Herkenbaar meid... mijn ex heeft ook alweer een nieuwe vriendin, en ik kan op een internetforum lezen hoe gelukkig ze zijn samen. En hij schrijft gedichtjes voor haar, net als hij altijd gedichtjes voor mij schreef... "ik laat je nooit in de steek" en dat soort onzin.
Ze hebben het wel zelf voorgesteld dus geneer je niet om ze er aan te houden. Al snap ik het wel hoor, ik heb het zelf ook. En als ik dan wel wat mensen bel om te vragen of ze wat te doen hebben dan heeft iedereen steeds al plannen. Daardoor doe ik eigenlijk ook weinig moeite nog om oude contacten te herstellen, ook daarbij voel ik me steeds teleurgesteld.quote:Op donderdag 19 mei 2005 12:39 schreef Christine het volgende:
[..]
Zoveel mensen heb ik dus niet die ik ken, ook niet op msn, of ze wonen meteen ver weg. En ik moet eerlijk zeggen dat ik me al snel te veel voel. Er zijn mensen uit mijn kerk die me lieve mailtjes stuurden toen het net uit was, en zeiden dat ik altijd bij ze aan mocht kloppen, onverwacht op de stoep mocht staan, mocht bellen als ik het niet meer zag zitten, dat ze binnen 5 minuten op de stoep konden staan... maar het voelt al heel snel of ik te veel vraag van mensen, en dat houdt me tegen.
Van mij mogen ze gelukkig zijn, ze komen er vanzelf wel achter dat het nogal snel is... en ik had het wel aan kunnen zien komen ja, maar daar heb je ook niks aan.quote:Op donderdag 19 mei 2005 12:43 schreef petitlapin het volgende:
een man die gedichtjes schrijft, en ze dan nog op een internetforum plaatst, wetende dat jij die ook kan lezen
![]()
en had je dat eigenlijk echt niet zien aankomen dat hij met die vriendin een relatie ging starten ... gaat allemaal wel redelijk snel na vier jaar![]()
Het is toch ook een drempel die je over moet he... het aangeven dat het je zelf niet lukt. En ik kan IRL heel slecht met mensen praten, dus dan zit ik me alleen maar groot te houden, en stort ik later thuis weer compleet in. Dat motiveert ook niet echt om snel weer dingen af te spreken.quote:Op donderdag 19 mei 2005 12:43 schreef Twisted_fok het volgende:
[..]
Ze hebben het wel zelf voorgesteld dus geneer je niet om ze er aan te houden. Al snap ik het wel hoor, ik heb het zelf ook. En als ik dan wel wat mensen bel om te vragen of ze wat te doen hebben dan heeft iedereen steeds al plannen. Daardoor doe ik eigenlijk ook weinig moeite nog om oude contacten te herstellen, ook daarbij voel ik me steeds teleurgesteld.
Makkelijk gezegd, moeilijk gedaan...quote:Op donderdag 19 mei 2005 12:55 schreef dawg het volgende:
Maar het is niet zijn verantwoordelijkheid hoe jij je daaronder voelt Christine. Ookal weet hij dat je ze leest. Ik zou juist zeggen, lees ze dan niet. En maak je los.
er zijn er velen die van de ene relatie naar een andere huppelen zonder ook maar eens terug te kijken hoor ... het is wel snel, maar volgens mij speelde idd wel al langer dat hij die mademoiselle zag zittenquote:Op donderdag 19 mei 2005 12:51 schreef Christine het volgende:
[..]
Van mij mogen ze gelukkig zijn, ze komen er vanzelf wel achter dat het nogal snel is... en ik had het wel aan kunnen zien komen ja, maar daar heb je ook niks aan.
En die gedichtjes, ja dat vind ik wel een beetje sneu. Ook zie ik steeds "kus voor mijn prinses", "morgen zie ik mijn lieffie weer" en dat soort slijmerige kutberichtjes staan van hem... alsof ik daarop zit te wachten, en ja hij weet dondersgoed dat ik het lees
Ze hadden al langer contact ja, maar ik was degene die het uitmaakte, en aangaf twijfels te hebben... denk niet dat hij toen al op die manier over haar dacht.quote:Op donderdag 19 mei 2005 13:02 schreef petitlapin het volgende:
er zijn er velen die van de ene relatie naar een andere huppelen zonder ook maar eens terug te kijken hoor ... het is wel snel, maar volgens mij speelde idd wel al langer dat hij die mademoiselle zag zitten
twee van mijn vrienden zijn na een lange relatie als het ware onmiddelllijk in een nieuwe gestapt ( en ze waren eigenlijk beiden nogal op kwetsende manier gedumpt). We gaven ze een paar wekenquote:Op donderdag 19 mei 2005 13:06 schreef Christine het volgende:
[..]
Ze hadden al langer contact ja, maar ik was degene die het uitmaakte, en aangaf twijfels te hebben... denk niet dat hij toen al op die manier over haar dacht.
Maar het kan me ook niks schelen eigenlijk. Vluchtgedrag is het, ookal zegt hij zelf van niet. Nouja, ze komen er wel achter.
in amsterdam heb je bijvoorbeeld een stichting waar je hobbies kan doen (edelsmeden, toneelspelen, boetseren, beeldhouwen etc etc.) wellicht dat dat een goede kans is om gelijkgestemden te ontmoeten en tegelijkertijd je ex-vriendje een beetje uit je hoofd te zetten.quote:Op donderdag 19 mei 2005 11:54 schreef Christine het volgende:
[..]
Geeft niet, het is ook wel een goede vraag om over na te denken.
Maar dit keer miste ik hem echt om hem. Rare gewaarwording.
Ik ben er trouwens nog steeds niet uit hoe ik nou verder moet... ik ben intussen 4,5 week verder en kan gewoon nog steeds niet met de eenzaamheid omgaan. Het loslaten van hem lukt me verder wel aardig so far, maar eigenlijk niet het loslaten van het idee van een relatie. Het voelt gewoon nog altijd kut als ik wakker word, en bedenk dat ik de hele dag niks te doen heb, niemand zal zien, en geen afspraken heb staan. En ik voel me nog altijd rot als ik weet dat ik geen knuffel ga krijgen die dag.
Tijdens mijn relatie vond ik het niet nodig om sociale contacten op te bouwen, mijn familie woont allemaal ver weg, dus soms heb ik gewoon het idee van het kleine, eenzame meisje, verloren in de grote boze stad, ver weg van alles en iedereen die zich nog een beetje om haar bekommeren.
Waanbeelden, zelfmedelijden... maar als je de hele dag thuis zit en niks anders kan doen dan nadenken en piekeren, dan komen steeds dit soort gedachten weer terug. En ik zou het mezelf niet aan moeten doen, maar het is zo moeilijk om altijd maar die stap naar buiten te moeten zetten. En om niet te weten waar je moet beginnen. Om hulp te vragen aan anderen... maar aan welke anderen?
Mijn hele leven en al mijn sociale contacten gaan sinds de breuk via internet en MSN. Want wat heb ik anders? Het lijkt gewoon niet beter te worden, en dat voelt zo moedeloos. Dus het loslaten lukt wel, het alleen-zijn niet. Tips? Iemand?
Studie en werk: zo goed als geen contacten. En ja, ik moet gewoon aan de bak ergens... alleen het loopt op het einde van het seizoen, dat werkt ook niet lekker meequote:Op donderdag 19 mei 2005 13:14 schreef petitlapin het volgende:
maar ken je geen mensen uit je studie ? werk je, zo nee, misschien ergens iets zoeken wat te combineren valt met je studies, er zijn ook allerhande cursussen ( taal, informaticacursussen of zo, desnoods bloemschikken, who cares), tupperware-avonden, verenigingen ... noem maar op, als je maar bezig blijfthup met de geit
![]()
![]()
Wat voor stichting is dat? Ik zou hier eigenlijk alleen het buurtcentrum kunnen bedenken, en de gemiddeld leeftijd is daar 50, en het gemiddelde type is daar: ouwe taart. Niet echt wat voor mij dusquote:Op donderdag 19 mei 2005 13:19 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
in amsterdam heb je bijvoorbeeld een stichting waar je hobbies kan doen (edelsmeden, toneelspelen, boetseren, beeldhouwen etc etc.) wellicht dat dat een goede kans is om gelijkgestemden te ontmoeten en tegelijkertijd je ex-vriendje een beetje uit je hoofd te zetten.
christine, wat jij nodig hebt is een nieuwe vriendquote:Op donderdag 19 mei 2005 13:29 schreef Christine het volgende:
[..]
Studie en werk: zo goed als geen contacten. En ja, ik moet gewoon aan de bak ergens... alleen het loopt op het einde van het seizoen, dat werkt ook niet lekker mee
Alleen in de kerk heb ik wat contacten momenteel, maar dat zijn ook niet mensen aan wie ik alles kan vertellen ofzo, of die het leuk vinden om te gaan stappen tot je zo dronken bent dat je niet meer overeind kan staan
Misschien is een vriend in eerste instantie geen beste oplossing he. Vrienden lijkt mij belangrijker, als het dan eventueel uitgaat met een toekomstig vriendje heb je iig nog je vriendschappen. Heel makkelijk gezegd, want ik vind het zelf ook heel moeilijk om vriendschappen te sluiten en te behouden.quote:Op donderdag 19 mei 2005 13:36 schreef petitlapin het volgende:
[..]
christine, wat jij nodig hebt is een nieuwe vriend. Via internet moet dat toch mogelijk zijn, misschien wel op fok!, anders chatten of zo, I dunno, is niet echt mijn domein, maar moet lukken gewoon
.
als je dan een partner hebt, mag je wel niet vergeten om toch nog een leven te hebben buiten hem.
en misschien eens meer gaan wandelen, luchtje scheppen, in plaats van altijd binnen te blijven, daar zou ik ook depri van worden hoor ... beweging genereert positieve gedachten, het neemt de zorgen een beetje weg! Als ik me écht slecht voelde ging ik altijd (alleen dus) gaan zwemmen, daarna voelde ik me altijd pakken beter
Daar moet je schijt aan hebben. Wandelen in je eentje is relaxt. Doe het ook wel eens, op voorwaarde dat m'n mp3-speler meegaat. Ik struin altijd maar wat doelloos door de straten zonder te weten waar ik heenga en waar ik uit zal komen. Maar dat is wel ontspannendquote:Op donderdag 19 mei 2005 13:43 schreef Christine het volgende:
Dus ik moet op de rebound? Wie biedt zich aan?
Dat zou ook niks oplossen hoor... dan leer ik nog niet om alleen te zijn he
En alleen wandelen doe ik niet... ik woon vlakbij een heerlijk park, maar ik vind het zo kansloos om daar alleen rond te wandelen
ik deed niets liever dan tijdens mijn studietijd naar het park te gaan met een boek, of een roddelmagazine als ik niet veel te doen had, en een fles colaquote:Op donderdag 19 mei 2005 13:43 schreef Christine het volgende:
Dus ik moet op de rebound? Wie biedt zich aan?
Dat zou ook niks oplossen hoor... dan leer ik nog niet om alleen te zijn he
En alleen wandelen doe ik niet... ik woon vlakbij een heerlijk park, maar ik vind het zo kansloos om daar alleen rond te wandelen
nee.. ik voel hierdoor alleen nog maar meer voor hem. dit is namelijk wat ik altijd wilde, dat hij zomaar langs zou komen en me vast zou houden. maar ja, als hij het niet gedaan had dan had ik het nog steeds hééél erg moeilijk gevonden..quote:Op donderdag 19 mei 2005 10:39 schreef Christine het volgende:
Gekke_sandra, dit maakt het niet makkelijker om hem los te laten he... Heb je enig idee waarom hij ineens op de stoep stond?
ik ook.. ik sta ook altijd heel lang onder de douche. kom daardoor altijd te laatquote:Op donderdag 19 mei 2005 15:16 schreef akkien het volgende:
als ik me slecht voel ga ik altijd douchen. Ik kan onder de douche perfect uithuilen zonder dat iemand me stoort, en dat warme water is lekker rustgevend enzo,...
verder houd ik ook niet echt van alleen dingen gaan doen, al merk ik wel dat dat aan t veranderen is. Zo kan ik al enorm genieten van alleen door de stad struinen en zo...
ik wil tegenwoordig gezond eten...als ik iets lekkers voor mezelf koop zijn t dus aardbeien ofzoietsquote:Op donderdag 19 mei 2005 20:41 schreef gekke_sandra het volgende:
[..]
ik ook.. ik sta ook altijd heel lang onder de douche. kom daardoor altijd te laatik hield ook nooit zo van alleen dingen doen.. nooit van gehouden. ik moet zeggen dat ik er wel steeds meer van ga houden. in je eentje door de stad struinen, patatje erbij.. geen zeurende vriendinnen erbij. nieuwe kleertjes kopen helpt ook eventjes bij verdriet. tegenwoordig wil ik alleen minder geld uitgeven.. dus is mijn nieuwe remedie oorbellen kopen
kap toch gewoon even het contact af, akkienquote:Op zondag 22 mei 2005 16:33 schreef akkien het volgende:
aarghhh...ik moet mezelf echt schoppen om mn eigen dingen te doen de afgelopen dagen. Daar heb ik wel vaker last van als ik moe ben. Maar ik vind het gewoon veel te belangrijk wat mensen, en helemaal mn ex, van mij vinden. OP het moment dat ik dna genegeerd word keldert mn hele zelfbeeld...
Gelukkig lukt dat schoppen redelijk. Maar de verleiding is zo groot als ik me verveel. Ik krijg af en toe echt stalk neigingen en dat wil ik dus echt niet. En ik doe dus ook heel erg hard mn best om niet te gaan stalken.
handig van die mannen die af en toe een compleet wisselend signaal afgeven,....
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |