De kunst van het loslaten van een ex - deel 17

ik merk dat ik mn ex eigenlijk alleen nog maar mis als ik heel erg moe ben. Of als ik bewust aan m ga denken, en ik zou niet weten waarom ik dat zou doen
Het gaat dus best goed met mij. Wat ik wel mis, en dan mis ik niet zozeer mn ex. Is iemand die voor je zorgt. Die bezorgt is, die je knuffelt, die je lief voor je is als je dat nodig hebt. Iemand die je aanvoelt en er speciaal voor jou is.
Mijn ex was daar erg goed in, dus misschien mis ik hem dan toch wel, maarja...
Mn leven nu gaat ook prima, en ik merk dat ik tegenwoordig zelfs weer naar andere mannen kijk. Dat ik mannen weer leuk ga vinden en interessant enzo .

Hier lijkt het wat beter te gaan. Het gemis is er nou in vlagen in plaats van dat constante kutgevoel. Ik heb er in ieder geval weer veel vertrouwen in dat het met mij allemaal wel weer goed komt. Al merk ik dat ik de laatste dagen misschien teveel een -houding (door afstandelijkheid) aan het ontwikkelen ben, ik ben er nog niet uit of dat wel is wat ik wil.

ik heb ruim 2 maanden alle mannen zo'n beetje, op een paar na, mega irritant gevonden. Nu pas ga ik t weer leuk vinden om aandacht te krijgen of om een beetje te flirten...
dat soort dingen komen dus idd vanzelf wel weer twisted_fok

kan iemand mij vertellen heo ik der ingodsnaam loslaat???
het is uit sinds woensdag.
het gaat wel ik voel me alleen heel erg enzaam enzo.
als me goeie vrienden hebben NET vriendinnetjes en die ehbben het er over enzo en dan vind ik dat moerlijk.
maarja ik moet niet gaan

in dit topic kan je lezen hoe en wat!
HELP! me relatie zit in de shit

quote:

Op zondag 15 mei 2005 17:02 schreef tiez het volgende:
kan iemand mij vertellen heo ik der ingodsnaam loslaat???
het is uit sinds woensdag.
het gaat wel ik voel me alleen heel erg enzaam enzo.
als me goeie vrienden hebben NET vriendinnetjes en die ehbben het er over enzo en dan vind ik dat moerlijk.
maarja ik moet niet gaan

in dit topic kan je lezen hoe en wat!
HELP! me relatie zit in de shit

Da's niet zo moeilijk: andere meiden versieren. Helpt bij mij altijd wel aardig.

geen contact onderhouden....als je echt vrienden wilt blijven komt dat later wel...
verder je volledig storten op iets dat je leuk vind...ga sporten, met vrienden iets doen (en vertel ze gelijk dat je ff geen beheoefte hebt aan hun prilleliefdesverhalen) of iets anders waarje je volledig op kan storten (werk/studie)

Ikzelf heb het ook nog steeds erg moeilijk met het loslaten van mijn ex, die in februari na 4 jaar onze relatie op een dood spoor zette. Ik wil het hier nu (nog) even niet hebben over het hoe en waarom, maar meer onderstrepen wat akkien zegt, dat je het beste alle directe contact kunt verbreken, en later wel kunt zien of je nog vrienden kunt blijven.

Zo heb ik sinds 3 weken geen MSN contact meer met haar, en dat werkt heel goed. Je moet namelijk accepteren dat je leven niet meer met dat van haar verweven is, dat je ook niet meer van alles op de hoogte moet zijn, en niet meer direct op haar reageert -- anders lijkt het nog teveel op een echte relatie, en ga je je misschien ook nog ernaar gedragen. Vooral op MSN kun je aanstoot gaan nemen aan ondertitels en bijschriften die vervelend voor je zijn, of heb je toch de neiging allemaal dingetjes te gaan vragen etc.

Je moet elkaar gewoon los van elkaar gaan zien en dat kan niet als er nog iedere dag op los gecommuniceerd wordt. Een low profile is het beste -- wat niet weet dat niet deert. Dat geeft een zekere rust, en je moet er maar op vertrouwen dat de tijd alle wonden heelt, en ook nare dingen doet vervagen. Ik confronteer mezelf er ook voortdurend mee dat mijn leven en het hare doorgaan, dat het okee is dat zij dat op haar eigen manier invult, en dat het ook niet uitmaakt, omdat we toch geen eenheid meer zijn.

Ik heb haar ook vriendelijk verzocht me niets te vertellen over mogelijke nieuwe vrienden, of vluchtigere contacten. Hoewel zij het van mij wel kon verdragen, geef ik haar die info ook niet. Anders zou het gewoon te pijnlijk voor me worden, ook al prent ik mezelf in dat het niet meer mijn zaak is. Maar het beeld van haar en iemand anders kan ik gewoon moeilijk verdragen, ook al merk ik dat ik er nu ook wel mijn schouders over kan ophalen.

Wat we eerst nog deden dus, praten op MSN, af en toe langs gaan, zoenen ensow, ook samenkomen om de spullen verdelen... daar is nu geen sprake van. Het contact blijft beperkt tot af en toe een email, een sms-je. Ik hoop wel dat we in de toekomst gewoon nog wel leuke dingen kunnen doen (ook met gezamelijke vrienden --> welke kant kiezen zij uiteindelijk?), maar aan de andere kant zijn daar ook twee gelijkgestemde zielen voor nodig; kweetniet of het er actief van komt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Perico op 15-05-2005 22:03:20 ]

mijn ex en ik hebben een tijdje weinig contact gehad, eigenlijk alleen via msn en mail. En heel egr langzaam zijn we dat weer gaan opbouwen en nu kunnen we normaal als vrienden met elkaar omgaan. Het is lastig. Maar we komen elkaar anders toch wel zo vaak tegen dat dit d beste oplossing is. Ik heb t hem dan ook gevraagd of hij me t juist wel wil vertellen als hij dingen doet met andere vrouwen, zeker als ik dat anders via via wel te horen zou krijgen, dan hoor ik t liever van hem....

Maar zeker in t begin moet je zo min mogelijk contact hebben. Ik heb dat de eerste paar weken niet gekund, mijn ex wel, waardoor contact dus moeilijk werd. Maar ik probeerde op alle manieren contact te maken. Pas toen ik dat opgf ging ik me weer beter voelen, kon ik weer verder met leven en dingen doen. Eigen plannen maken, ontdekken dat er ook leuke kanten zitten aan een vrijgezellenleven. (zoals op een feestje gewoon doen waar je zin in hebt, geen vriendje waar je rekening mee hoeft te houden etc...)

ik vind een paar 'weekjes' het contact afbreken wel heel weinig eigenlijk, wat bereik je daarmee zeg me niet dat alles dan verwerkt is, het is gewoon om problemen vragen om het contact weer te hernemen na een paar weken als je gewoon wéét dat je het moeilijk hebt met de situatie.

quote:

Op zaterdag 14 mei 2005 10:47 schreef akkien het volgende:
ik heb ruim 2 maanden alle mannen zo'n beetje, op een paar na, mega irritant gevonden. Nu pas ga ik t weer leuk vinden om aandacht te krijgen of om een beetje te flirten...
dat soort dingen komen dus idd vanzelf wel weer twisted_fok

dat heb ik ook altijd idd.. komt er dus op neer dat ik eigenlijk nooit echt genoten heb van mannelijke aandacht. al erg jong kreeg ik lang een vriendje, daarna had ik totaal geen behoefte aan jongens. ik kreeg toen echt een soort waterval van jongens over me heen. ze gingen ineens allemaal een move maken, terwijl ik er totaal geen behoefte aan had eerst d8 ik altijd dat ik super lelijk was, omdat geen een jongen echt interesse toonde of een move maakte. na 6 maanden had ik een tijdje een nieuwe. toen zat ik daar weer een tijdje mee en kon ik aandacht niet waarderen.

toen kreeg ik weer een nieuwe, van korte duur.. maar toch veel impact. ik zit er gelukkig de laatste tijd steeds minder mee. dat mag ook wel zo onderhand, want eigenlijk verdient hij mijn verdriet om hem niet. ergens in januari gestopt met de afspraakjes tussen ons, die altijd op meer uitliepen dan praten. in de tijd tussen het uitmaken en nu wel met jongens gezoend, maar echt genieten kon ik er niet van. het was meer om maar bezig te zijn, soort rebounds.

maar, ik heb van het weekend eindelijk weer een jongen ontmoet waar ik wel een goed gevoel bij had. zijn vriend zag het al helemaal zitten tussen ons, haha. maar geloof mij.. op den duur ga je aandacht echt wel weer waarderen. ik vind sowieso fluitende jongens, geschreeuw en ge-psshhtt naar me hoogstens irritant en gevleid voel ik me dan vaak ook zeker niet. krijg altijd neigingen om ze een knal te geven. dus als ik mij zelfs weer fijn kan voelen bij een beetje mannelijke aandacht, dan kunnen jullie dat zeker.

ik doe nu gewoon lekker waar ik zin in heb en ik zie wel. ik vermaak me als vrijgezel eigenlijk ook wel. ik ben eigenlijk wel blij dat ik geen zeikend vriendje meer heb die ik dagelijks op moet vrolijken, en dat ik dan zie dat het niet werkt. niks frustrerender dan dat maanden te moeten doen en aanzien. van die bankzittende saaie vriendjes die nergens echt om kunnen lachen. ze sleurden me zelf ook hun depressieve hol in, terwijl ik dan net weer aan het opknappen was. nu ik eindelijk uit dat negatieve spiraal ben ontsnapt moet ik er ook echt niet meer ingaan. die fout heb ik meerdere keren gemaakt, maar niet meer!

[ Bericht 5% gewijzigd door gekke_sandra op 16-05-2005 02:35:51 ]

quote:

Op zondag 8 mei 2005 11:21 schreef petitlapin het volgende:
als ik het zo zie, dan lijkt het écht wel een manipulatieve klootzak, yuck.

radicaal dumpen en doorgaan!

hmm als jij m al manipulatief vind bij het lezen van dit verhaal.. dan zou hij zelf ook wel in moeten zien dat hij al jaren manipulatief bezig is..

hmm.. weet je.. ik hou me liever voor dat hij geestelijk niet helemaal goed is, dan kan ik het mooi daarop afschuiven. misschien dom, maar anders denk ik niet dat ik ooit nog tevreden zal zijn met mezelf.
ik wil niet denken dat hij me bedonderde met heldere geest en de meest lelijke wijven die je, je maar in kan denken. ik heb er sowieso een onwijs minderwaardigheidscomplex aan overgehouden, als ik die al niet had. teveel mensen haten m en walgen van m, sinds ze die wijven gezien hebben waarmee hij me bedrogen heeft. ik wil hem niet haten, en ik wil ze niet zien.. ik heb daarvoor veel teveel van hem gehouden.
ik denk dat ik over mn nek ga, van de stress. ik wil hem ook nu niet zien met zijn "nieuwe' vriendin.. ik denk dat het dan heel erg fout met me kan gaan.

maar ja, sowieso zat hij altijd in mijn bijzijn naar andere meisjes te kijken.. midden in een gesprek over een meisje beginnen.. en zelfs over mijn beste vriendin dr kont gaan praten. damn hoe achterlijk kan je eigenlijk zijn als jongen. zo knap was en is hij helemaal niet, dus waarom hij dat lef uberhaupt had?

ik ging me steeds zelfverzekerder en afstandelijker voordoen, dat was dan ook mijn nieuwe masker. op zich best raar dat niemand er doorheen kon kijken. laatst maakte één vriend van mij er een opmerking over, dat na een jaar. hij zei dat hij me op een bepaald moment heel even in mijn ware vorm zag. ik schrok wel van wat hij zei.. had het misschien zelf niet eens helemaal door. een paar dagen later maakte een klasgenootje een grap over mijn uiterlijk, maar toen trok ik het niet meer. alles zo bij elkaar was echt teveel. blijkbaar heb ik toch een soort manier gebruikt om het voor mezelf makkelijker te maken. toch denk ik dat een hele tijd weg van hier, naar het buitenland, me erg goed zal doen.

[ Bericht 0% gewijzigd door gekke_sandra op 16-05-2005 02:44:04 ]

Hi Allemaal,

Mijn relatie van 10 jaar is begin dit jaar uitgegaan. Ik ben bijna gelijk gevlucht in een andere relatie om haar te vergeten. Na 10 jaar was de spanning eraf, praatten we nauwelijks meer en de sex..tjsa...Toch hield ik nog veel van haar.

In die andere relatie vond ik even was ik gemist had, en was even snel weer afgelopen als het begonnen was. Maar dat werkt dus niet Je kan niet vluchten in een andere relatie, want je gevoel voor die ander waarmee je zolang samen bent geweest blijft in de weg staan als je als een kip zonder kop vlucht in een andere relatie.

Na 10 jaar relatie en even een ander, woon ik nu weer alleen en heb ik toch weer voorzichtig contact met haar. Maar ik weet niet of ik er goed aan doe. We hebben is een avondje wat gedronken. Voelde heel vertouwd, maar toch voel je duidelijk dat het anders is dan voor de breuk. Het vertrouwen is weg. Ik hou nog steeds van haar. En ik weet dat ze ook nog van mij houdt, maar dat ze afstandelijk probeert te doen t.o.v. mij. Maar als ik haar lieve stem weer hoor, verlang ik zo terug naar de oude situatie.

En daar zit em nou net de crux. Mis ik de oude vertrouwde situatie of haar. Die problemen die we hadden voor de breuk, zijn niet ineens weg natuurlijk. Misschien moet ik haar gewoon helemaal
met rust laten en even door de pijn heen bijten, maar aan de andere kant, we hebben zoveel gemeen samen en zoveel meegemaakt met elkaar.... Ik vind het gewoon heel erg moeilijk.

Groetjes van BroodjeKaas

quote:

Op zondag 15 mei 2005 23:21 schreef petitlapin het volgende:
ik vind een paar 'weekjes' het contact afbreken wel heel weinig eigenlijk, wat bereik je daarmee zeg me niet dat alles dan verwerkt is, het is gewoon om problemen vragen om het contact weer te hernemen na een paar weken als je gewoon wéét dat je het moeilijk hebt met de situatie.

je bereikt ermee dat je beide je eigen leven op kan bouwen en merkt dat je zonder elkaar kunt. En in ons leven is t nou eenmaal niet mogelijk om elkaar niet meer te zien. Dus dan maar liever leuk en gezellig met elkaar omgaan...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 11:33 schreef akkien het volgende:

[..]

je bereikt ermee dat je beide je eigen leven op kan bouwen en merkt dat je zonder elkaar kunt. En in ons leven is t nou eenmaal niet mogelijk om elkaar niet meer te zien. Dus dan maar liever leuk en gezellig met elkaar omgaan...

in een paar weken is je leven weer opgebouwd en alles gladgestreken???
wel, dan zit ik toch anders in elkaar

tussen mij en me ex is het al eens uit geweest.
toen hebben we 2 maanden geen contact gehad en toen ging ze mee naar lowlands (gezamelijke vrienden) en na 4 uur lagen we samenn in de tent. en nu is het weer uit.
dit keer wil ik dat niet ze zou mee gaan naar defqon 1 maar ik heb haar geld terug gestort en verkoop der kaartje want ik wil geen contact.
eerst me eigen leven op pootjes krijgen. der gaan nog veel dingen veranderen andere baan andere opleiding (misschien wel naar ander land).
dus de tijd zal het leren maar dit keer wle iets langer.

en tjah ik ben nu pas 5 dagen sinds het uit is hoor.
logisch dat het nog pijn doet.

afgelopen zaterdag kwam ik na meer dan een jaar mijn ex weer tegen in de stad. ze zag er nog steeds prachtig uit. had best ff met dr willen praten, maar ze zag mij niet. Heb me daarna wel weer ff kut gevoeld... gewoon een beetje raar...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 10:12 schreef broodjekaas2 het volgende:
Hi Allemaal,

Mijn relatie van 10 jaar is begin dit jaar uitgegaan. Ik ben bijna gelijk gevlucht in een andere relatie om haar te vergeten. Na 10 jaar was de spanning eraf, praatten we nauwelijks meer en de sex..tjsa...Toch hield ik nog veel van haar.

In die andere relatie vond ik even was ik gemist had, en was even snel weer afgelopen als het begonnen was. Maar dat werkt dus niet Je kan niet vluchten in een andere relatie, want je gevoel voor die ander waarmee je zolang samen bent geweest blijft in de weg staan als je als een kip
zonder kop vlucht in een andere relatie.

bijt een beetje door de zure appel heen, broodjekaas ... de relatie zal wel niet voor niets verbroken zijn.
Jammer dat die andere vrouw ook niet de ware bleek ...

tijd voor iets nieuws , denk ik, van 0 opnieuw beginnen is niet leuk, opnieuw iets opbouwen is moelijk, maar terug vluchten naar het vertrouwde lijkt me gevaarlijk, de kans dat je weer tegen dezelfde problemen opbotst is groot ...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 12:48 schreef petitlapin het volgende:

[..]

in een paar weken is je leven weer opgebouwd en alles gladgestreken???
wel, dan zit ik toch anders in elkaar

in een paar weken leer je wel zelf je boontjes te doppen, zelf mensen om hulp te vragen, je eigen dingen te doen, je eigen ritme leren kennen etc...
en gladgestreken na een paar weken nee, maar zoiets gaat langzaam en vanzelf en daarvoor is contact met hem denk ik juist wel nodig als ik hem toch nog tegenkom...Heb ook een manier moeten vinden om mt hem om te gaan. Om hem niet meer te zien als van mij, maar als iemand met een eigen leven die zijn eigen plannen maakt en die geen invloed op mij heeft en andersom...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 14:28 schreef Christine het volgende:
Een paar weken zijn niet genoeg hoor
Ik ben 7 weken verder (4 weken alleen) en begin nu pas na te denken over de dingen die ik echt wil doen, hiervoor was ik nog te veel bezig met de pijn van het "alleen zijn". En nog steeds wel... het zou voorbarig zijn om te denken dat ik er nu al overheen zou zijn.
Het begint me pas nu voor het eerst duidelijk te worden dat ik verder moet, en dat er nog een heel leven ná deze ervaring ligt. Tot dusver is het elke dag voor zich geweest, en ik durf nu voorzichtig aan weer een klein beetje naar de toekomst te kijken.

Het verschilt gewoon per persoon, dat wil ik ermee zeggen. Ik durf ook nu pas voor het eerst echt om hulp te vragen als iets me niet lukt, en mijn eigen ritme ga ik nu pas ontdekken.

Vandaag had ik trouwens weer iets raars... voor het eerst sinds mijn breakup miste ik mijn ex om hém. Dus ik miste echt de persoon, en niet zijn functie. En in een klein vlaag van verstandsverbijstering dacht ik nog even één seconde dat ik hem misschien nog weer terug zou willen... ik heb namelijk wel vier jaar van hem gehouden. Dat is ook nog een hele stap om dat toe te geven; voor mij iig.

Precies wat ik heb ja. De eerste tijd was ik alleen maar bezig met helemaal van hem los proberen te komen lijkt het wel (niet echt gelukt overigens) en de laatste dagen ga ik hem steeds meer missen.. Raar, want ik wou juist zo graag van hem af. Nu zit ik dus steeds te janken in de trein en komt die twijfel weer naar boven Lekker dus. Niet dat ik hem als vriend terug wil, maar liever als 'een vriend' ik kan gewoon al die jaren niet zomaar vergeten, hij was/is zo'n groot onderdeel van mn leven. Dat kan ik gewoon niet in 1 keer opgeven.

quote:

Op maandag 16 mei 2005 14:37 schreef MissBliss het volgende:

[..]

Precies wat ik heb ja. De eerste tijd was ik alleen maar bezig met helemaal van hem los proberen te komen lijkt het wel (niet echt gelukt overigens) en de laatste dagen ga ik hem steeds meer missen.. Raar, want ik wou juist zo graag van hem af. Nu zit ik dus steeds te janken in de trein en komt die twijfel weer naar boven Lekker dus. Niet dat ik hem als vriend terug wil, maar liever als 'een vriend' ik kan gewoon al die jaren niet zomaar vergeten, hij was/is zo'n groot onderdeel van mn leven. Dat kan ik gewoon niet in 1 keer opgeven.

Je gaat toch met Tranceptor nu?

Als je een beetje spaans kan verstaan is dit een leuk nr om te luisteren: "Ensename a Olvidar" van "Aventura"...

Als je een beetje spaans kunt verstaan, kun je ook luisteren naar "Sono IO", van J. Iglesias, mijns inziens het meest hartverscheurende nummer dat er bestaat, over iemand die -- na tot inkeer te zijn gekomen -- zijn ex niet los kan laten...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 17:30 schreef Perico het volgende:
Als je een beetje spaans kunt verstaan, kun je ook luisteren naar "Sono IO", van J. Iglesias, mijns inziens het meest hartverscheurende nummer dat er bestaat, over iemand die -- na tot inkeer te zijn gekomen -- zijn ex niet los kan laten...

Iglesias.. mijn ex vond addicted bij zijn gevoel voor mij passen..

Gelukkig vond hij het nodig om me te vertellen dat hij afgelopen weekend een meisje heeft ontmoet met wie het klikt. Nu al, paar weken later. Alsof ik dat wil weten. Aan de andere kant kan ie nu helemaal doodvallen wat mij betreft. Eikel

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:08 schreef Twisted_fok het volgende:
Gelukkig vond hij het nodig om me te vertellen dat hij afgelopen weekend een meisje heeft ontmoet met wie het klikt. Nu al, paar weken later. Alsof ik dat wil weten. Aan de andere kant kan ie nu helemaal doodvallen wat mij betreft. Eikel

Zullen we samen een anti-cursus nemen?

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:08 schreef Twisted_fok het volgende:
Gelukkig vond hij het nodig om me te vertellen dat hij afgelopen weekend een meisje heeft ontmoet met wie het klikt. Nu al, paar weken later. Alsof ik dat wil weten. Aan de andere kant kan ie nu helemaal doodvallen wat mij betreft. Eikel

en waarom is hij een eikel ? omdat hij het gezegd heeft ?

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:11 schreef melismay het volgende:

[..]

Zullen we samen een anti-cursus nemen?

Of alsnog samen naar Las Vegas vluchten?

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:14 schreef petitlapin het volgende:

[..]

en waarom is hij een eikel ? omdat hij het gezegd heeft ?

Ja, ik vind dat hij daar nog even mee had moeten wachten. Totdat ik weer wat steviger op m'n benen zou staan bijvoorbeeld.

quote:

Op maandag 16 mei 2005 15:13 schreef JoeyT het volgende:

[..]

Je gaat toch met Tranceptor nu?

Ja, maar is nogal offtopic he?

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:16 schreef Twisted_fok het volgende:

[..]

Ja, ik vind dat hij daar nog even mee had moeten wachten. Totdat ik weer wat steviger op m'n benen zou staan bijvoorbeeld.

daarom is het zo schitterend om gewoon radicaal het contact te verbreken bij het einde van een relatie, zeker als je nog niet sterk genoeg bent ... daarna kan je nog zien

door vallen en opstaan leer je wel ...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:18 schreef petitlapin het volgende:

[..]

daarom is het zo schitterend om gewoon radicaal het contact te verbreken bij het einde van een relatie, zeker als je nog niet sterk genoeg bent ... daarna kan je nog zien

door vallen en opstaan leer je wel ...

Ik moet ook zeggen dat het geen contact meer hebben nu ineens niet meer onmogelijk lijkt, terwijl dat eerst wel zo was.

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:20 schreef Twisted_fok het volgende:

[..]

Ik moet ook zeggen dat het geen contact meer hebben nu ineens niet meer onmogelijk lijkt, terwijl dat eerst wel zo was.

quote:

Op maandag 16 mei 2005 21:32 schreef Christine het volgende:
Ik heb vanavond mijn ex aan de telefoon gesproken. Was echt een goed gesprek, alleen ik barstte in tranen uit
Ik denk dat we ooit wel weer als vrienden met elkaar kunnen omgaan

weet je nog waarom je in tranen uitbarstte? of was het "omdat je je zo alleen voelde"?

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:08 schreef Twisted_fok het volgende:
Gelukkig vond hij het nodig om me te vertellen dat hij afgelopen weekend een meisje heeft ontmoet met wie het klikt.

pff.. met welk motief dan ook.. dat is gewoon niet leuk om te horen. waarom begrijpen mannen dat nooit. ja, tuurlijk vinden we het diep in ons hart tof voor ze.. maar op zo'n moment wil je dat echt niet horen. sowieso wil je dat liever niet horen. (spreekt voor zichzelf) bij mn anderen exen boeit het me niks meer.. maar bij mn laatste doet t echt elke keer weer pijn. het lijkt ook niet weg te gaan. ik barst in huilen uit op de meest beschamende momenten...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 21:42 schreef Christine het volgende:

[..]

Omdat ik hem vertelde dat ik vandaag voor het eerst ooit het gevoel had dat ik hem miste om hem, en niet om zijn functie als vriendje. We hadden het ook leuk samen, en we kenden elkaar door-en-door... en ik heb van hem gehouden, dus ik mis hem.
En dat vond ik wel ff moeilijk.

kan ik me voorstellen. als ik mijn post teruglees is ie best cynisch. iets wat ik niet bedoelde. sorry als het wel zo overkwam.

[ Bericht 2% gewijzigd door zoalshetis op 19-05-2005 02:47:30 ]

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 19:36 schreef Twisted_fok het volgende:
Hij kon de afstand niet aan (we wonen ongeveer 2 uur treinen bij elkaar vandaan.) Daar zat ie al vanaf het begin mee, ik had alleen geen idee dat dat nog steeds zo'n issue voor hem was. En ik trek het slecht dat ik de ene dag nog dolgelukkig was, en dat het de volgende dag ineens over was

Ik heb echt PRECIES hetzelfde gehad. We hadden ook een LAT, en na 10 maanden en 22 dagen is de afstand ineens een reden om het uit te maken.
Ik trok het ook errug slecht dat ik de ene dag nog dolgelukkig was en de volgende ineens broken hearted. Het is nu 1,5 maand geleden. Het doet me nog steeds wat, maar ik trek het wel

Vanochtend werd ik na een rotnacht erg vroeg wakker. Ik wilde allemaal dingen gaan ondernemen en had me van alles voorgenomen. Ik eindigde voor de computer, beetje zouteloos klikken.. te depri en te verdrietig om actief te worden, de nasleep van gisteren. Zag ik ineens vanuit mijn ooghoek een persoon voor de raam staan. Stond mijn ex voor het raam! Ik schrok me kapot!
Ik zat in mn slaapkleertjes en schaamde me dood. Ik heb zoiets van, als hij me ziet dan wil ik er goed uitzien. Maar altijd als hij me ziet, dan zie ik er niet uit! En hij ziet er dan super mooi uit..
Ik geloofde het eerste uur echt niet dat het echt gebeurde en zelfs op mijn werk was ik nog helemaal van mn apprepos. Het was echt zo fijn om bij hem te zijn.. ookal was ik natuurlijk geschrokken.. ik voelde me meteen heel anders. Heel kalm, relaxed en lekker in mn vel. Wat hij en ik hebben.. het leek even weg.. maar het is er nog steeds. Het is zo sterk en vertrouwd, we kunnen alles bepraten.. lachen en huilen, alles. Onze band lijkt alleen maar steeds sterker te worden.
Dat hij dit weg wil(de) gooien voor zijn vriendin.. kan ik echt niet waarderen. Ik weet niet wat ze hem zegt en hij haar.. maar ik heb het idee dat ik achter mijn rug om zwart gemaakt wordt. Alsof ik een of ander vals mens ben.. terwijl ik eigenlijk ook alleen maar gelukkig probeer te worden en anderen te helpen.
Maar ja, misschien ben ik ook wel vals, want het bleef niet bij praten.. Nu kan ik wel zeggen dat hij ermee begon en ik geen aanleiding gaf.. maar ja, ik ben net zo hard schuldig.
Wel enigzins vaag.. want het was voor onze begrippen echt lang geleden dat we over de lijn gingen. Hij gaf me zelfs als vanouds kusjes op mijn neus.. Ik mis het echt heel erg, hij en ik, onze typische dingetjes.
Als het zoals vandaag gaat dan zijn we zo leuk samen.. zoveel leuker dan wanneer we vrienden proberen te zijn of gewoon vaag contact met elkaar hebben. Alsof het gewoon niet anders kan én mag tussen ons. En desondanks dat we beiden rot tegen elkaar doen, als we niet meer dan kennissen zijn.. blijven we elkaar opzoeken. Het is zo jammer dat hij een vriendin heeft.. ik zou het zo graag opnieuw proberen. Saampjes op vakantie, alles achter ons laten en een nieuwe start. Gebeurde het maar..

[ Bericht 0% gewijzigd door gekke_sandra op 19-05-2005 02:54:50 ]

Ik heb het er nogal moeilijk mee dat hij zo snel na mij alweer gevoelens voor iemand anders zou kunnen hebben. Het idee alleen al dat hij met haar hetzelfde gaat doen als met mij. En ik mis nog steeds alles aan hem. Ik voel me nog steeds bezitterig en ik ben echt verschrikkelijk jaloers. Wat een kutgevoel trouwens, ik ben nog nooit (zo) jaloers geweest En ik heb onwijs de bitch uitgehangen, maar dat lost ook niks op. Het maakt de hele situatie alleen maar slechter. Al kreeg ik wel een soort van rare energie van die 'haat'. Nu is dat weg. Ik ben nog wel kwaad en verongelijkt, maar verder voel ik me alleen maar verdrietig. En dat maakt me weer totaal energieloos. Ik heb nergens zin meer in.
En nu ik me zo alleen voel komen 'demonen' uit het verleden ook weer harder aan. Hij hielp me zo goed met m'n verleden en het maakte het makkelijker om er mee om te gaan omdat ik me geliefd voelde, dat iemand me steunde. Maar nu sta ik er weer alleen voor en voelt het moeilijker dan ooit.
Ik kan de hele dag wel janken