De kunst van het loslaten van een ex - deel 17

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 21:19 schreef akkien het volgende:
zou t feit dat hij een andere vriendin heeft t niet juist alleen maar lastiger maken. De gedachte dat hij nu de dingen met haar doet die sandra met hem zou willen doen enzo.

ja.. dat is kut ja. als ik me indenk dat zij met dr hoofd op zijn borst ligt en met dr vingers over zijn zij streelt. dat ze hem over zijn neus aait en hij dr een kusje op haar neus of voorhoofd geeft. al die dingetjes die ik allemaal deed.. of dat hij dr hand vastpakt en er een kusje op geeft. dat hij dr allemaal bijnaampjes geeft. aan sex moet ik al helemaal niet denken, want dan moet ik overgeven van de stress.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 21:25 schreef petitlapin het volgende:
het zou toch wel een hele pak van de hoop mogen wegnemen

ook veronderstel ik dat die jongen dus bijna geen tijd heeft voor haar, wat ook goed is ... hoe minder contact, hoe sneller je vergeet

moet je nagaan hoeveel hoop ik had. desondanks zijn vriendin was ik ervan overtuigd dat het weer goed zou komen. dat zij het toch niet voor hem was. hij heeft ook geen tijd voor me.. het enige wat hij doet is me mailen, daar baal ik erg van. ik dacht ook, des te minder contact.. des te sneller vergeet ik hem. niet dus. de laatste tijd zag ik hem heel sporadisch, maar het is er nog altijd.

[ Bericht 8% gewijzigd door gekke_sandra op 08-05-2005 01:21:37 ]

ff neutraal: het loslaten ís helemaal geen geheim, er is niks magisch en niks bijzonders aan. als ik stop met een relatie en ze komt af en toe nog langwippen, ok prima. maar ze weet dat er niks te verwachten valt. de kunst van het loslaten is niks wat je moet leren, het is gewoon eerlijk voor jezelf en eerlijk voor haar zijn. vooral dat eerste schijnen sommigen heel lastig te vinden.

quote:

Op zondag 8 mei 2005 00:45 schreef gekke_sandra het volgende:

...

als ik het zo zie, dan lijkt het écht wel een manipulatieve klootzak, yuck.

radicaal dumpen en doorgaan!

Mijn GF heeft het eergister uitgemaakt, met als reden dat ze niet meer hetzelfde voor me voelde als voorheen. Ik denk persoonlijk dat het komt omdat ik soms meer om world of warcraft leek te geven dan om haar, met als dieptepunt een situatie waarbij ik bij haar uit bed wegging om een instance boss af te maken. Dit heeft overigens grotendeels te maken met het in de steek laten van mijn vrienden waarmee ik altijd samen speel, vrienden zijn altijd erg belangrijk voor me) Het is zo hulpeloos om haar niet duidelijk te kunnen maken dat dat niet zo is. Ik zou in een oogwenk mijn account afsluiten als ik haar daarmee terugkreeg, het is gewoon ongelofelijk en ik voel me zo machteloos.

Ik heb haar verteld hoe ik me voelde, ik heb haar een brief geschreven, het mocht niet baten, het is over. Vanavond voor de laatste keer bij elkaar geslapen, ik zal het zo godvergeten erg missen. Je komt er echt pas achter hoeveel je van iemand houd als je liefde op het spel staat. Alles... maar dan ook alles zou ik ervoor over hebben om haar terug te kriijgen. Ik tik dit stukje nu huilend, en ik weet dat ze ooit echt van me hield. Ik wil voor haar vechten, maar ik wil ook weten of het geen hopeloos gevecht is. Vraag me ook af of ik mijn wow account niet maar gewoon moet sluiten, om die drempel alvast te verwijderen. God wat heb ik het moeilijk.

Dit was overigens het eerste meisje waar ik echt van gehouden heb, en ook de eerste waar ik ooit sex mee gehad heb, de relatie heeft een half jaar geduurd. ik ben 22 (laatbloeier i know )

Adviezen? Over me heen zetten of vechten... ik weet het niet meer.

ps. Het betreffende meisje woont bij mij in het studentenhuis, dat maakt het ook allemaal zo lekker makkelijk...not.\

(dit is een copy van een post in een andere thread, maar het voelde alsof ik zijn draad hijackte)

Ik heb totaal geen problemen gehad met loslaten van mn ex. Ik heb t zelf uitgemaakt, maar nooit spijt oid gehad. Ik heb eigenlijk direct nadat ik het had uitgemaakt, het contact verbroken. Het functioneerde gewoon niet meer, de reden voor de breuk was ook te veel verschillen en behoorlijke irritaties van mijn kant. Dan ga je dus ook niet gezellig als vrienden met elkaar om daarna. Dat wilde hij wel (uiteraard) maar dit zag ik niet zitten. Ik had het al eens eerder uitgemaakt, een half jaar daarvoor.. Maar toen heb ik t contact niet verbroken (m.n. omdat hij dat niet wilde) en ben ik uiteindelijk weer 'gevallen' (uit medelijden eigenlijk). Dus dat werkte ook niet... Ook moet ik erbij vermelden dat ik bij de final break up al een andere jongen had leren kennen via MSN (ja het kan echt ) waar ik super goed mee kon opschieten (en nog steeds:P) en waar ik ook mee heb afgesproken, 3 dagen nadat ik t had uitgemaakt. Is nu dus al langer dan een jaar mn vriend, en geen moment spijt gehad

Dit was mijn verhaal, amen

Als je iemand anders achter de boeg hebt is het natuurlijk een stuk makkelijker . Refererend aan de post hierboven.

ik vind eigenlijk niet dat ThaMoon er zo sympathiek uitkomt eigenlijk

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 09:04 schreef Xtinction het volgende:
Mijn GF heeft het eergister uitgemaakt, met als reden dat ze niet meer hetzelfde voor me voelde als voorheen. Ik denk persoonlijk dat het komt omdat ik soms meer om world of warcraft leek te geven dan om haar, met als dieptepunt een situatie waarbij ik bij haar uit bed wegging om een instance boss af te maken. Dit heeft overigens grotendeels te maken met het in de steek laten van mijn vrienden waarmee ik altijd samen speel, vrienden zijn altijd erg belangrijk voor me) Het is zo hulpeloos om haar niet duidelijk te kunnen maken dat dat niet zo is. Ik zou in een oogwenk mijn account afsluiten als ik haar daarmee terugkreeg, het is gewoon ongelofelijk en ik voel me zo machteloos.

Ik heb haar verteld hoe ik me voelde, ik heb haar een brief geschreven, het mocht niet baten, het is over. Vanavond voor de laatste keer bij elkaar geslapen, ik zal het zo godvergeten erg missen. Je komt er echt pas achter hoeveel je van iemand houd als je liefde op het spel staat. Alles... maar dan ook alles zou ik ervoor over hebben om haar terug te kriijgen. Ik tik dit stukje nu huilend, en ik weet dat ze ooit echt van me hield. Ik wil voor haar vechten, maar ik wil ook weten of het geen hopeloos gevecht is. Vraag me ook af of ik mijn wow account niet maar gewoon moet sluiten, om die drempel alvast te verwijderen. God wat heb ik het moeilijk.

Dit was overigens het eerste meisje waar ik echt van gehouden heb, en ook de eerste waar ik ooit sex mee gehad heb, de relatie heeft een half jaar geduurd. ik ben 22 (laatbloeier i know )

Adviezen? Over me heen zetten of vechten... ik weet het niet meer.

ps. Het betreffende meisje woont bij mij in het studentenhuis, dat maakt het ook allemaal zo lekker makkelijk...not.\

(dit is een copy van een post in een andere thread, maar het voelde alsof ik zijn draad hijackte)

ik heb wel een tip voor je, maar die zal op de korte termijn niet veel uithalen.

maak een plekje vij in je hersenen. stel je vriendin als roos voor. geef haar geen water meer. het zal snel verwelken en dood gaan.

klinkt heel lullig, maar probeer het maar eens te doen. en sterkte

*aai ik voel je pijn meisje, hoe denk je dat het is om geen thee meer te kunnen zetten voor haar, haar niet meer een knuffel te kunnen geven wanneer je dat wilt... de ander ekant doet ook zoveel pijn

sterkte ermee

ik merk dat ik mn ex eigenlijk alleen nog maar mis als ik heel erg moe ben. Of als ik bewust aan m ga denken, en ik zou niet weten waarom ik dat zou doen
Het gaat dus best goed met mij. Wat ik wel mis, en dan mis ik niet zozeer mn ex. Is iemand die voor je zorgt. Die bezorgt is, die je knuffelt, die je lief voor je is als je dat nodig hebt. Iemand die je aanvoelt en er speciaal voor jou is.
Mijn ex was daar erg goed in, dus misschien mis ik hem dan toch wel, maarja...
Mn leven nu gaat ook prima, en ik merk dat ik tegenwoordig zelfs weer naar andere mannen kijk. Dat ik mannen weer leuk ga vinden en interessant enzo .

Hier lijkt het wat beter te gaan. Het gemis is er nou in vlagen in plaats van dat constante kutgevoel. Ik heb er in ieder geval weer veel vertrouwen in dat het met mij allemaal wel weer goed komt. Al merk ik dat ik de laatste dagen misschien teveel een -houding (door afstandelijkheid) aan het ontwikkelen ben, ik ben er nog niet uit of dat wel is wat ik wil.

ik heb ruim 2 maanden alle mannen zo'n beetje, op een paar na, mega irritant gevonden. Nu pas ga ik t weer leuk vinden om aandacht te krijgen of om een beetje te flirten...
dat soort dingen komen dus idd vanzelf wel weer twisted_fok

kan iemand mij vertellen heo ik der ingodsnaam loslaat???
het is uit sinds woensdag.
het gaat wel ik voel me alleen heel erg enzaam enzo.
als me goeie vrienden hebben NET vriendinnetjes en die ehbben het er over enzo en dan vind ik dat moerlijk.
maarja ik moet niet gaan

in dit topic kan je lezen hoe en wat!
HELP! me relatie zit in de shit

quote:

Op zondag 15 mei 2005 17:02 schreef tiez het volgende:
kan iemand mij vertellen heo ik der ingodsnaam loslaat???
het is uit sinds woensdag.
het gaat wel ik voel me alleen heel erg enzaam enzo.
als me goeie vrienden hebben NET vriendinnetjes en die ehbben het er over enzo en dan vind ik dat moerlijk.
maarja ik moet niet gaan

in dit topic kan je lezen hoe en wat!
HELP! me relatie zit in de shit

Da's niet zo moeilijk: andere meiden versieren. Helpt bij mij altijd wel aardig.

geen contact onderhouden....als je echt vrienden wilt blijven komt dat later wel...
verder je volledig storten op iets dat je leuk vind...ga sporten, met vrienden iets doen (en vertel ze gelijk dat je ff geen beheoefte hebt aan hun prilleliefdesverhalen) of iets anders waarje je volledig op kan storten (werk/studie)

Ikzelf heb het ook nog steeds erg moeilijk met het loslaten van mijn ex, die in februari na 4 jaar onze relatie op een dood spoor zette. Ik wil het hier nu (nog) even niet hebben over het hoe en waarom, maar meer onderstrepen wat akkien zegt, dat je het beste alle directe contact kunt verbreken, en later wel kunt zien of je nog vrienden kunt blijven.

Zo heb ik sinds 3 weken geen MSN contact meer met haar, en dat werkt heel goed. Je moet namelijk accepteren dat je leven niet meer met dat van haar verweven is, dat je ook niet meer van alles op de hoogte moet zijn, en niet meer direct op haar reageert -- anders lijkt het nog teveel op een echte relatie, en ga je je misschien ook nog ernaar gedragen. Vooral op MSN kun je aanstoot gaan nemen aan ondertitels en bijschriften die vervelend voor je zijn, of heb je toch de neiging allemaal dingetjes te gaan vragen etc.

Je moet elkaar gewoon los van elkaar gaan zien en dat kan niet als er nog iedere dag op los gecommuniceerd wordt. Een low profile is het beste -- wat niet weet dat niet deert. Dat geeft een zekere rust, en je moet er maar op vertrouwen dat de tijd alle wonden heelt, en ook nare dingen doet vervagen. Ik confronteer mezelf er ook voortdurend mee dat mijn leven en het hare doorgaan, dat het okee is dat zij dat op haar eigen manier invult, en dat het ook niet uitmaakt, omdat we toch geen eenheid meer zijn.

Ik heb haar ook vriendelijk verzocht me niets te vertellen over mogelijke nieuwe vrienden, of vluchtigere contacten. Hoewel zij het van mij wel kon verdragen, geef ik haar die info ook niet. Anders zou het gewoon te pijnlijk voor me worden, ook al prent ik mezelf in dat het niet meer mijn zaak is. Maar het beeld van haar en iemand anders kan ik gewoon moeilijk verdragen, ook al merk ik dat ik er nu ook wel mijn schouders over kan ophalen.

Wat we eerst nog deden dus, praten op MSN, af en toe langs gaan, zoenen ensow, ook samenkomen om de spullen verdelen... daar is nu geen sprake van. Het contact blijft beperkt tot af en toe een email, een sms-je. Ik hoop wel dat we in de toekomst gewoon nog wel leuke dingen kunnen doen (ook met gezamelijke vrienden --> welke kant kiezen zij uiteindelijk?), maar aan de andere kant zijn daar ook twee gelijkgestemde zielen voor nodig; kweetniet of het er actief van komt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Perico op 15-05-2005 22:03:20 ]

mijn ex en ik hebben een tijdje weinig contact gehad, eigenlijk alleen via msn en mail. En heel egr langzaam zijn we dat weer gaan opbouwen en nu kunnen we normaal als vrienden met elkaar omgaan. Het is lastig. Maar we komen elkaar anders toch wel zo vaak tegen dat dit d beste oplossing is. Ik heb t hem dan ook gevraagd of hij me t juist wel wil vertellen als hij dingen doet met andere vrouwen, zeker als ik dat anders via via wel te horen zou krijgen, dan hoor ik t liever van hem....

Maar zeker in t begin moet je zo min mogelijk contact hebben. Ik heb dat de eerste paar weken niet gekund, mijn ex wel, waardoor contact dus moeilijk werd. Maar ik probeerde op alle manieren contact te maken. Pas toen ik dat opgf ging ik me weer beter voelen, kon ik weer verder met leven en dingen doen. Eigen plannen maken, ontdekken dat er ook leuke kanten zitten aan een vrijgezellenleven. (zoals op een feestje gewoon doen waar je zin in hebt, geen vriendje waar je rekening mee hoeft te houden etc...)

ik vind een paar 'weekjes' het contact afbreken wel heel weinig eigenlijk, wat bereik je daarmee zeg me niet dat alles dan verwerkt is, het is gewoon om problemen vragen om het contact weer te hernemen na een paar weken als je gewoon wéét dat je het moeilijk hebt met de situatie.

quote:

Op zaterdag 14 mei 2005 10:47 schreef akkien het volgende:
ik heb ruim 2 maanden alle mannen zo'n beetje, op een paar na, mega irritant gevonden. Nu pas ga ik t weer leuk vinden om aandacht te krijgen of om een beetje te flirten...
dat soort dingen komen dus idd vanzelf wel weer twisted_fok

dat heb ik ook altijd idd.. komt er dus op neer dat ik eigenlijk nooit echt genoten heb van mannelijke aandacht. al erg jong kreeg ik lang een vriendje, daarna had ik totaal geen behoefte aan jongens. ik kreeg toen echt een soort waterval van jongens over me heen. ze gingen ineens allemaal een move maken, terwijl ik er totaal geen behoefte aan had eerst d8 ik altijd dat ik super lelijk was, omdat geen een jongen echt interesse toonde of een move maakte. na 6 maanden had ik een tijdje een nieuwe. toen zat ik daar weer een tijdje mee en kon ik aandacht niet waarderen.

toen kreeg ik weer een nieuwe, van korte duur.. maar toch veel impact. ik zit er gelukkig de laatste tijd steeds minder mee. dat mag ook wel zo onderhand, want eigenlijk verdient hij mijn verdriet om hem niet. ergens in januari gestopt met de afspraakjes tussen ons, die altijd op meer uitliepen dan praten. in de tijd tussen het uitmaken en nu wel met jongens gezoend, maar echt genieten kon ik er niet van. het was meer om maar bezig te zijn, soort rebounds.

maar, ik heb van het weekend eindelijk weer een jongen ontmoet waar ik wel een goed gevoel bij had. zijn vriend zag het al helemaal zitten tussen ons, haha. maar geloof mij.. op den duur ga je aandacht echt wel weer waarderen. ik vind sowieso fluitende jongens, geschreeuw en ge-psshhtt naar me hoogstens irritant en gevleid voel ik me dan vaak ook zeker niet. krijg altijd neigingen om ze een knal te geven. dus als ik mij zelfs weer fijn kan voelen bij een beetje mannelijke aandacht, dan kunnen jullie dat zeker.

ik doe nu gewoon lekker waar ik zin in heb en ik zie wel. ik vermaak me als vrijgezel eigenlijk ook wel. ik ben eigenlijk wel blij dat ik geen zeikend vriendje meer heb die ik dagelijks op moet vrolijken, en dat ik dan zie dat het niet werkt. niks frustrerender dan dat maanden te moeten doen en aanzien. van die bankzittende saaie vriendjes die nergens echt om kunnen lachen. ze sleurden me zelf ook hun depressieve hol in, terwijl ik dan net weer aan het opknappen was. nu ik eindelijk uit dat negatieve spiraal ben ontsnapt moet ik er ook echt niet meer ingaan. die fout heb ik meerdere keren gemaakt, maar niet meer!

[ Bericht 5% gewijzigd door gekke_sandra op 16-05-2005 02:35:51 ]

quote:

Op zondag 8 mei 2005 11:21 schreef petitlapin het volgende:
als ik het zo zie, dan lijkt het écht wel een manipulatieve klootzak, yuck.

radicaal dumpen en doorgaan!

hmm als jij m al manipulatief vind bij het lezen van dit verhaal.. dan zou hij zelf ook wel in moeten zien dat hij al jaren manipulatief bezig is..

hmm.. weet je.. ik hou me liever voor dat hij geestelijk niet helemaal goed is, dan kan ik het mooi daarop afschuiven. misschien dom, maar anders denk ik niet dat ik ooit nog tevreden zal zijn met mezelf.
ik wil niet denken dat hij me bedonderde met heldere geest en de meest lelijke wijven die je, je maar in kan denken. ik heb er sowieso een onwijs minderwaardigheidscomplex aan overgehouden, als ik die al niet had. teveel mensen haten m en walgen van m, sinds ze die wijven gezien hebben waarmee hij me bedrogen heeft. ik wil hem niet haten, en ik wil ze niet zien.. ik heb daarvoor veel teveel van hem gehouden.
ik denk dat ik over mn nek ga, van de stress. ik wil hem ook nu niet zien met zijn "nieuwe' vriendin.. ik denk dat het dan heel erg fout met me kan gaan.

maar ja, sowieso zat hij altijd in mijn bijzijn naar andere meisjes te kijken.. midden in een gesprek over een meisje beginnen.. en zelfs over mijn beste vriendin dr kont gaan praten. damn hoe achterlijk kan je eigenlijk zijn als jongen. zo knap was en is hij helemaal niet, dus waarom hij dat lef uberhaupt had?

ik ging me steeds zelfverzekerder en afstandelijker voordoen, dat was dan ook mijn nieuwe masker. op zich best raar dat niemand er doorheen kon kijken. laatst maakte één vriend van mij er een opmerking over, dat na een jaar. hij zei dat hij me op een bepaald moment heel even in mijn ware vorm zag. ik schrok wel van wat hij zei.. had het misschien zelf niet eens helemaal door. een paar dagen later maakte een klasgenootje een grap over mijn uiterlijk, maar toen trok ik het niet meer. alles zo bij elkaar was echt teveel. blijkbaar heb ik toch een soort manier gebruikt om het voor mezelf makkelijker te maken. toch denk ik dat een hele tijd weg van hier, naar het buitenland, me erg goed zal doen.

[ Bericht 0% gewijzigd door gekke_sandra op 16-05-2005 02:44:04 ]

Hi Allemaal,

Mijn relatie van 10 jaar is begin dit jaar uitgegaan. Ik ben bijna gelijk gevlucht in een andere relatie om haar te vergeten. Na 10 jaar was de spanning eraf, praatten we nauwelijks meer en de sex..tjsa...Toch hield ik nog veel van haar.

In die andere relatie vond ik even was ik gemist had, en was even snel weer afgelopen als het begonnen was. Maar dat werkt dus niet Je kan niet vluchten in een andere relatie, want je gevoel voor die ander waarmee je zolang samen bent geweest blijft in de weg staan als je als een kip zonder kop vlucht in een andere relatie.

Na 10 jaar relatie en even een ander, woon ik nu weer alleen en heb ik toch weer voorzichtig contact met haar. Maar ik weet niet of ik er goed aan doe. We hebben is een avondje wat gedronken. Voelde heel vertouwd, maar toch voel je duidelijk dat het anders is dan voor de breuk. Het vertrouwen is weg. Ik hou nog steeds van haar. En ik weet dat ze ook nog van mij houdt, maar dat ze afstandelijk probeert te doen t.o.v. mij. Maar als ik haar lieve stem weer hoor, verlang ik zo terug naar de oude situatie.

En daar zit em nou net de crux. Mis ik de oude vertrouwde situatie of haar. Die problemen die we hadden voor de breuk, zijn niet ineens weg natuurlijk. Misschien moet ik haar gewoon helemaal
met rust laten en even door de pijn heen bijten, maar aan de andere kant, we hebben zoveel gemeen samen en zoveel meegemaakt met elkaar.... Ik vind het gewoon heel erg moeilijk.

Groetjes van BroodjeKaas

quote:

Op zondag 15 mei 2005 23:21 schreef petitlapin het volgende:
ik vind een paar 'weekjes' het contact afbreken wel heel weinig eigenlijk, wat bereik je daarmee zeg me niet dat alles dan verwerkt is, het is gewoon om problemen vragen om het contact weer te hernemen na een paar weken als je gewoon wéét dat je het moeilijk hebt met de situatie.

je bereikt ermee dat je beide je eigen leven op kan bouwen en merkt dat je zonder elkaar kunt. En in ons leven is t nou eenmaal niet mogelijk om elkaar niet meer te zien. Dus dan maar liever leuk en gezellig met elkaar omgaan...